Πάλι θα θέσω ορισμένες σκέψεις/βιωματα στους συνομιλητές, ελπίζοντας να είναι δημιουργικες...

Γιατί η λογική να είναι ενάντια στην αγάπη?

Μάλλον μέρος της είναι, και μάλιστα πολύ λογικό, για να μην γράψω απόλυτα λογικό. Βέβαια συναντάμε μερικές φορές καλοκάγαθους ανθρώπους χωρίς λογική, και ούτε τα παιδία διαθέτουν πολύ από αυτή, μα καλά είναι να νιώσουμε τι ΕΙΝΑΙ η αγάπη, (που δεν ειναι συναισθημα!) για αυτό και οι ερωτήσεις στον φίλο Just A Man, που του εύχομαι να την βιώνει όπως μας γράφει…

Μας λοιπόν και μας λέει..

quote:

---

Ένας πνευματικά εξελιγμένος άνθρώπος δεν βλέπει απειλή από οποιαδήποτε Φιλοσοφία, Πολιτισμός, Πίστη και Θρησκεία. Γιατί ζει μόνιμα μέσα στην Σοφία της ΑΓΑΠΗΣ.

---

ΑΓΑΠΗ, ΦΩΣ ΚΑΙ ΘΕΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ(ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ)
ΝΑ ΓΕΜΙΖΕΙ ΠΑΝΤΑ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ.
Εύχομαι να είναι ευλογημένη η αγάπη σου όπου και αν την προσφέρεις.

Just A Man

Φίλε Πλάτωνα λες

quote:

---

...τι ΕΙΝΑΙ η αγάπη, (που δεν ειναι συναισθημα!)

---

ΚΑΤΙ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΞΕΦΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΜΑ!!!

Ή ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΕΣΑ ΣΕ ΑΥΤΟ;;

(το manga της υπογραφουλας σημαινει ..."i'm confused...";-cool-)..κλεινει...η παρενθεση

~Γρηγόρης~

quote:

---

(το manga της υπογραφουλας σημαινει ..."i'm confused...";-cool-)..κλεινει...η παρενθεση

---

ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΡΟΜΟΣ Ή ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΠΗΡΕΣ ΔΕ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕΙ, ΤΟΤΕ ΧΑΡΑΞΕ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΣΟΥ
Odysseus_Nemo

quote:

---

Συζητώντας κατά καιρούς με κάποιους ανθρώπους που θα τους χαρακτήριζα "προχωρημένους" σε αυτά τα πράγματα μου έχουν πει ότι για να ανεβάσεις τη κουνταλίνη πρέπει να σε καθοδηγεί κάποιος δάσκαλος. Έχεις κάποιον κοντά σου;

---

ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ : ΤΙ ΔΙΔΑΣΚΕΙ Ο "ΚΑΡΠΟΣ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ";;;

Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ Thoth ΓΡΑΦΕΙ ΣΤΟ ΘΕΜΑ "ΤΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ" ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΝ ΤΟΜΕΑ "ΣΟΦΙΑ" ΤΑ ΕΞΗΣ

quote:

---

Πως το Απόλυτο έγινε σχετικό; Εκεί βρίσκεται και η εσωτερίκή βεδαντική ερμηνεία του Προπατορικού Αμαρτήματος. Ανοίξαν τα μάτια μας και είδαμε την γύμνια μας.

««Ο αυθύπαρκτος έκανε τις αισθήσεις να πηγαίνουν προς τα έξω, για αυτό ο άνθρωπος κοιτάζει προς τα έξω κι όχι μέσα στον εαυτό του. Όμως κάποιος φωτισμένος ποθώντας την αθανασία, αντέστρεψε τις αισθήσεις τους κι είδε τον εσωτερικό Εαυτό» (Κάτχα Ουπάνισαντ, 2.1.1)» (σ. 133)

........................... ................ ............... ....

Νίκη πάνω στον φόβο, νίκη πάνω στην σκλαβιά. Βεβαιότητα για την αληθινή μας φύση. Στον Χριστιανισμό μια αμφιβολία για την πραγματική μας φύση (του Αδάμ και της Εύας) μας φέρνει στην φαινομενική πτώση, και μια βεβαιότητα για την θεία μας φύση (στον Πειρασμό του Χριστού στην Έρημο) μας ξαναστρέφει προς την αλήθεια.

Είμαστε εδώ γιατί εμείς πιστέψαμε στην σκλαβιά της Μάγια-Μήτρας-Matrix και θα ελευθερωθούμε όταν αντιληφθούμε την αλήθεια. Ζούμε σε ένα ψέμα. Και έχουμε ξεχάσει ποιοι είμαστε (θεωρία των Ιδεών του Πλάτωνα).

---

ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΡΟΜΟΣ Ή ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΠΗΡΕΣ ΔΕ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕΙ, ΤΟΤΕ ΧΑΡΑΞΕ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΣΟΥ
Odysseus_Nemo

Υ.Γ.: Επειδή λόγω της προχωρημένης ώρας τα γράφω κάπως μπερδεμένα... να ξεκαθαρίσω πως όλο αυτό το θεωρώ μια μεγάλη παραβολή... θα μπορούσα κάθε πρόσωπο να το βάζω εντός εισαγωγικών, αλλά δεν θα διευκόλυνε την ανάγνωση... και επίσης να πω ότι για χάρη της συζητήσεως, δέχομαι ως "γεγονότα" τα στοιχεία που παρατίθενται στην βίβλο... διότι το θέμα είναι τί εννοεί εκεί μέσα και όχι αν συμφωνούμε με αυτό... απλά για να μην παρεξηγηθώ... πάντα φιλικά.

Επιτέλους ελεύθερη... το κερί έλιωσε επιτέλους.

Γνωρίζουμε ολους τους απογόνους του Αδάμ.
Ας τους τοποθετήσουμε ολους στη σειρά.
Με τον κατά μέσο όρο περίπου μπορούμε να προσδιορίσουμε το πότε γεννήθηκε ο Αδάμ? Κάπου το 5.500 ΠΧ.
Μάλλον οχι.
Ο Αδάμ αναφέρεται οτι εζησε 1000 χρόνια.
Τώρα τα 1000 χρόνια μπορεί και να είναι περισσότερα ή και λιγότερα.
Ηδη ο Homo Sapiens εμφανίστηκε πρίν απο 30.000 χρόνια αντικαταστάτης του Neatertal.
Ενδιάμεσα τους ομως δεν υπάρχει κάποιος συσχετισμός. Ο Homo Sapiens εμφανίστηκε ξαφνικά ενω ο Neaterntal εξαφανίστηκε.
Σαν κάποιος να να τον δημιούργησε ξαφνικά.
Οπότε εχουμε τον Σοφό άνθρωπο.
Τον ανθρωπο που γνωρίζει πλέον το καλό απο το κακό.
Φαίνεται ο Δημιουργός μας το σκευτηκε πολύ πρίν τον δομήσει.
Και αφού τον δημιούργησε τι το πιο απλό να του κάνει ενα test drive.

Tώρα το πρόβλημα είναι αν ο Αδάμ έφαγε το μήλο ή κάτι αλλο, ή είναι συμβολισμός στο οτι παράκουσε κάποια εντολή του.
Εάν παράκουσε κάποια εντολή του ο Δημιουργός ΕΠΡΕΠΕ να το ξέρει.
Αφού Αυτός τον δημιούργησε , δεν ήξερε τι δημιούργησε? δεν ειχε κάνει τις μελέτες του? Τοσα πλάσματα είχε δημιουργήσει. Και αν τον παράκουσε τι εγινε? Εδώ ο σατανάς ήταν αγγελος και τον πούλησε. Θα τον πείραζε αν το δημιούργημά του τον παράκουσε? Θα μπορούσε να τον συγχωρήσει και να του δώσει και 2η καθώς και 3η ευκαιρία.

Αρα ο Αδάμ κάτι έφαγε. Κάτι που αναστάτωσε πολύ τον Δημιουργό μας.
Και γιατί στην Παλαιά Διαθήκη στο κεφάλαιο της Γεννεσις στην 12 παράγραφο γράφετε οτι ο Θεός εδωσε σε ολους να τρώνε χόρτο. Και οτι ολα τα ζωντανά ζούσαν χωρίς να τρώει το ενα το αλλο.

Γνωρίζουμε οτι ανέκαθεν ολα τα ζώα ετρωγαν το ενα το αλλο εκτός Παραδείσου χιλιάδες χρόνια πρίν.

Αρα ο Παράδεισος ήταν πραγματικά Παράδεισος αποκομένος απο τα υπόλοιπα πλάσματα και ο Δημιουργός εδωσε στον ανθρωπο την αρμοδιότητα της τέλειας λειτουργίας του. Ετσι λοιπόν ο Αδάμ ή Αδάπας στην πόλη Ερνιντού της Μεσσοποταμίας οπου οι τέσσερις ποταμοί που τον διασχούσαν ήταν ο γενικός επιτηρητής . Σε εναν πρότυπο κόσμο διαφορετικό. Το γενικό πρόσταγμα ήταν ο νόμος. Να μην τρώει ο ενας τον αλλον.
Ηξερε τι εκανε ο Δημιουργός.

ΝΑ ΜΗΝ ΤΡΩΕΙ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ.

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ.

Ο Δημιουργός μας σκευτηκε οτι απέτυχε και μετάνοιωσε στο οτι εδωσε στον Αδάμ τέτοια προσόντα. Στόχος του να επανορθώσει. Να του αφαιρέσει τα προσόντα. Πρώτον να του αφαιρέσει την αθανασία.
Και δεύτερον ο Παράδεισος απέτυχε, εξω απο εδώ.

Τώρα. Τί εφαγε ο Αδάμ?

Μα για σκευτείτε εσείς γιατί θα καταδικάζατε τόσο σκληρά?
Μόνον αν εκανε κάτι κακό σε κάποιον που αγαπούσατε τόσο πολύ.
Αρα και ο Αδάμ μάλλον εφαγε κάτι που ο Δημιουργός αγαπούσε τόσο πολύ.
Τώρα γιατί η Παλαιά Διαθήκη αναφέρει το μήλο και οχι αυτό που υποθέτουμε οτι εγινε?

Θα εχει τα συμφέροντά της .
Αν θα σας πώ οτι το να χύνεται αίμα για να τραφούμε αποτελεί αμάρτημα
θα με δείρεται.
Διαβάστε το topic Πρέπει ή δεν πρέπει να τρώμε τα ζώα.

Φιλικά
allzzaro

Έχει κανείς να μας πει κάτι ακόμα ?

Με Αγαθή Αγάπη,

Just A Man

“Ο Θεός του Κόσμου, που είναι η ΑΓΑΠΗ, ας μας έχει πάντα καλά.”

TΗΝ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΜΟΥ ΣΕ ΟΛΟΥΣ
STRIKER

Ας συνεχίσουμε τη συζήτηση δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν το ευρισκα.
Είναι πολύ ενδιαφέρον θέμα.
Περιμένουμε τα στοιχεία σου Just_A_Man.
allzzaro

Ιπποτη Μιχαηλ χαιρε!

Ένα ενδιαφέρον τραίλερ μιας ενδιαφέρουσας ταινίας για το "μήλο".

Αυτό είναι το μήλο που μας σκανδαλίζει.

Όταν λέει μήλο δεν εννοεί μήλο, αλλά το χρησιμοποιεί σαν σύμβολο για να καταλάβουν αυτοί που πρέπει να καταλάβουν.

quote:

---

quote:

---

ΑΛΛΑ ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΜΗΝ ΤΥΧΩΝ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΡΩΤΗΣΟΥΜΕ ΤΙ ΑΜΑΡΤΗΜΑ-ΓΝΩΣΗ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΦΕΡΕ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ???????
ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΣΟΥ

---

Φίλε AVATARGR,
Αλήθεια σου λέω ΔΕΝ ΕΧΩ ΙΔΕΑ! Να σου πώ ότι έχω παραγγείλει ήδη τρία βιβλία επί του θέματος και έχω πάρει μία μικρή γεύση από αυτά που γράφετε.
Να σου πω με πολύ λίγα λόγια που "κλείνω" περισσότερο τώρα...αλλά επειδή αυτό που θα σου πω δεν στηρίζεται (νομίζω) σε καμμία θρησκεία συγχώρεσέ με για την κατά πάσα πιθανότητα μηχανική μου σκέψη και όταν (και αν) αποκτήσω γνώση καλύτερη στο θέμα θα επανέλθω...
Αν ο Θεός δεν έχει αγάπη αλλά ΕΙΝΑΙ αγάπη τότε ΕΙΝΑΙ και δημιουργία αγάπης. Σαν Θεός αγάπης δε, δεν μπορεί να δημιουργήσει κακό. Δεν θα μπορούσε λοιπόν να δημιουργήσει έναν άνθρωπο που να μην έχει ελεύθερη βούληση. Ξέρει όμως (Θεός είναι αυτός και μάλιστα άχρονος) ότι η δημιουργία του ανθρώπου είναι ατελής γι' αυτό και "φτιάχνεται" με γεννητικά όργανα(;).
Ξέρει δηλαδή ότι είναι ατελής. Η ατέλειά του αυτή οφείλεται στο ότι ο Θεός τον θέλει πραγματικά ελεύθερο!
Τι κάνει λοιπόν ο άνθρωπος...εκμεταλεύεται αυτή του την ελευθερία και αρχίζει να δημιουργεί αυτοβούλος δηλαδή χωρίς τη Θεία Πρόνοια. (Έτσι έχω φανταστεί το "μήλο" και αυτό εφ' όσον ξεκινήσαμε να το συζητάμε στο site...)
Ο Θεός όμως - λόγω του ότι όπως προανέφερα - δεν μπορεί (κατ' εμέ πάντα) να καταστρέψει και δεν θέλει λόγω της αγαθότητάς του επιδιώκει ο άνθρωπος να νοήσει τι είναι αυτό που μόνος του δημιουργεί και να επιστρέψει αυτοβούλος κάτω από τη Θεία Πρόνοια.
Ξέρω βέβαια ότι αυτά που γράφω μπορεί να είναι πολύ ανόητα και συγχώρεσέ με γι' αυτό. Αν βρω κάτι που μου "κολάει" καλύτερα θα στο πω.
ευχαριστώ

---

Το μήλο συμβολίζει την γνώση και την σοφία.
Για αυτό το δέντρο της γνώσης του Καλού και του Κακού είχε για καρπούς μήλα.
Το γεγονός οτι ήταν στο κέντρο του κήπου της Εδέμ σύμφωνα με την Εβραϊκή μυθολογία συμβολίζει την σημαντική θέση που είχε αυτό το δέντρο μέσα στον κήπο.

Ο άνθρωπος δε μπορούσε να φάει από αυτό το δέντρο γιατί ενδεχομένως δεν ήταν έτοιμος να γευτεί τον καρπό του και να λάβει επομένως τη γνώση που αυτό θα του παρείχε.

Αν μπορούσα να αποσυμβολίσω το μύθο αυτό με λίγα λόγια θα έλεγα οτι ο Αδάμ κι η Εύα είμαστε όλοι μας.
Ο Ιεχωβάς είναι η συνείδηση κι η λογική φωνή που έχουμε μέσα μας ενώ ο Διάβολος είναι ο πειρασμός ο οποίος μας διακατέχει κάποιες στιγμές κατά την διάρκεια της ζωής μας.

Η γνώση υπάρχει μόνο που πρέπει να την πάρουμε όταν είμαστε έτοιμοι να την δεχθούμε και να την κατανοήσουμε.

Όσον αφορά τον καρπό τώρα, αγαπητέ samuel1974, πιστεύω πως έχουμε να κάνουμε με μήλο (λόγω του τι συμβόλιζε αυτό) παρά με σύκο.
Αλήθεια, σε πόσους άλλους μύθους άλλων λαών έχουμε συναντήσει το μήλο?

Στην Ελληνική μυθολογία μόνο μπορώ να σκεφτώ τώρα 2 περιπτώσεις:

Το μήλο της Έριδας που κλήθηκε να δώσει ο Πάρις σε κάποια θεά ανάμεσα στις Αθηνά, Ήρα και Αφροδίτη και τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων που ήταν στην άκρη του κόσμου.
Το γεγονός οτι ήταν στην άκρη του κόσμου μας δείχνει οτι ο κήπος που τα φιλοξενούσε ήταν καριά ή οτι η γνώση βρίσκεται μακριά από εμάς και παρόλα αυτά με κόπους μπορεί να αποκτηθεί?

In anticipation of my resurrection...

Στη βίβλο δεν γίνεται αναφορά, τι ήτανε ο απαγορευμένος καρπός. Αν ήτανε δηλαδή μήλο, σύκο ή καρπούζι. Ότι λέμε δηλαδή έχει διασωθεί απο την παράδοση.
Το μήλο σαν απαγορευμένος καρπός υπάρχει στην καθολική παράδοση, για ευνόητους λόγους φυσικά, εφόσον σύκο στην κεντρική και δυτική Ευρώπη, την εποχή του μεσαίωνα δεν υπήρχε ούτε για δείγμα. Για λόγους κατανόησης λοιπόν απο τον απλό λαό, που δεν ξόδευε τότες όπως γίνεται σήμερα, όλο του το εισόδημα στον τουρισμό, λέγανε ότι ο "καρπός" ήτανε μήλο.
Αντίθετα για σύκο μιλάει η ορθόδοξη παράδοση, όπως και η ιουδαϊκή (Χαγκάντα: το βιβλίο που διαβάζουνε οι Εβραίοι τη νύχτα του εβραϊκού πάσχα). Η συκιά είναι στην ορθόδοξη παράδοση συνεδεμένη με το κακό. Η συκιά που καταράστηκε ο Χριστός, όταν δεν βρήκε επάνω της καρπό, που συμβολίζει όσους πεθάνουνε αιφνίδια, και δεν έχουνε να δώσουνε πνευματικούς καρπούς. Η συκιά πανω στην οποία κρεμάστηκε ο Ιούδας, μετά που πρόδωσε τον Χριστό. Επίσης το τέλος του κόσμου συμβολίζεται με συκιά. Όταν λέει η βίβλος, ότι οι δυνάμεις που κρατάνε τον κόσμο θα διασαλευτούν και ουρανός θα ρίξει τα αστέρια του, όπως η ώριμη συκιά.
Τελευταία όμως έχουμε πάρει και εμείς οι Έλληνες πολλά απο την καθολική παράδοση, όπως το χριστουγεννιάτικο δέντρο και τον Άγιο Βαλεντίνο. Για αυτό έχει επικρατήσει και στην Ελλάδα το μήλο σαν απαγορευμένος καρπός.

Φτάνω στο συμπέρασμα όμως οτι αυτός ο καρπός μάλλον θα μπορούσε να ήταν μήλο παρά σύκο ακριβώς επειδή το δέντρο ήταν το δέντρο της Γνώσης του Καλού και του Κακού, όπου το μήλο συμβόλιζε τη γνώση.

Η γνώση λοιπόν καθεαυτή δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή.
Η χροιά που θα αποκτήσει είναι η χροιά που της αποδίδει αυτός που την έχει και το πως την χρησιμοποιεί.
Επειδή λοιπόν η γνώση δεν είναι ως κάτι το κακό δε μπορώ να συνδέσω το δέντρο της Γνώσης του Καλού και του Κακού με το σύκο (που συμβολίζει το κακό), εκτός κι αν φτάσουμε στο συμπέρασμα οτι η γνώση είναι κάτι το κακό.

Γιατί όμως το σύκο έφτασε να θεωρείται ως ένας καρπός που έχει σχέση με το κακό την στιγμή που σε κάποιες άλλες θρησκείες έχει μια θετική χροιά (όπως στο παράδειγμα που αναφέρεις με τον Βούδα και στο παράδειγμα της Βαβυλώνιας θεάς της γονιμότητας, Ιστάρ)?

Πέρα όμως από αυτές τις αναλύσεις θα ήταν πραγματικά ενδιαφέρον να δούμε τι είναι ο απαγορευμένος καρπός σήμερα.
Αλήθεια, τι γνώμη έχεις για αυτό, φίλε μου?

In anticipation of my resurrection...

Εφόσον όλοι σε αυτό το θέμα υποστηρίζουνε ότι ο απαγορευμένος καρπός ήτανε μήλο και όχι σύκο, τότε κάνο πάσο και λέω ,ότι ήτανε μήλο και όχι σύκο και μάλιστα του είδους Golden Delicious, που μου αρέσει. Θα συμπαραταχτώ λοιπόν κι εγώ με τους ευρωκεντριστές και δυτικόφιλους συνομιλητές της κουβέντας, που νομίζουνε ότι τα μακαρόνια τα ανακαλύψανε οι Ιταλοί και τις τουλίπες οι Ολλανδοί.

Αν όμως το μήλο δεν ήτανε μήλο, αλλά σύκο, τότε υπάρχει ο κίνδυνος να καταλήξει η συζήτηση να ερμηνεύει, πάνω στο συμβολισμό των φρούτων, κάτι τελείως διαφορετικό και να ξεφύγει απο το ζητούμενο της κουβέντας. Αυτό το λέω, γιατί διάβασα μερικά ενδιαφέροντα γραπτά απο κάποιους συνομιλητές, οι οποίοι κάνουνε εκτενές αναλύσεις στα κουκούτσια του μήλου, που είναι σε σχήμα πεντάλφας. Αν η πεντάλφα συμβολίζει τον εγκλωβισμένο στην ύλη άνθρωπο και αν αυτό είναι κακό ή καλό.

Αλλά εντάξει Mister Agent Dying Incubus, κάνω πάσο: ήτανε μήλο (σύμβολο σφριγηλότητας) και όχι πορτοκάλι (σύμβολο κυτταρίτιδας). έτσι κι αλλιώς όλα είναι μια ψευδαίσθηση και οι γεύσεις και οι μυρωδιές έχουνε λίγο ή πολύ μπερδευτεί απο τότε που πεφτουνε λιπάσματα και ορμόνες ή κανω λάθος...

Θα προτιμούσα να ήξερα με ακρίβεια, τι δέντρο ήτανε ο καρπός της ζωής, για να τον καλλιεργήσω.

Ας γυρίσω όμως στο ζητούμενο.

Μια άποψη για τον απαγορευμένο καρπό, που την έχω διαβάσει και ακούσει απο πολύ κόσμο, είναι ότι ο απαγορευμενος καρπός ήτανε η παρα φύσιν ασέλγεια. Δηλαδή κάνανε κατα φύσιν έρωτα και κάποια στιγμή, θελήσανε να δοκιμάσουνε κάτι άλλο. Πράγμα που δεν στέκει (σύμφωνα με τη βίβλο), γιατί σε άλλο σημείο της βίβλου λέει ότι ο Αδάμ έκανε πρώτη φορά έρωτα με την Έυα, μετά την διώξη τους απο τον παράδεισο.

Ο απαγορευμένος καρπός ήτανε ο καρπός της γνώσης του καλού και του κακού (σύμφωνα με τη βίβλο). Δηλαδή ο άνθρωπος απο τη στιγμή που έφαγε τον καρπο θα έπρεπε να γνωρίζει τι είναι καλό και κακό. Και το ερώτημα που προκύπτει είναι: Ξέρουμε τι είναι καλό και κακό; Νομίζω ναι. Εφόσον όλοι οι άνθρωποι λίγο ή πολύ συναισθανομάστε τι είναι καλό και κακό. Τώρα αν η γνώση του καλού και του κακού συνεπάγεται και γνώση με την ευρύτερη έννοια, αυτό είναι άλλο ζητούμενο, το οποίο δεν είναι και τόσο εύκολο να απαντηθεί.

Αν εσύ πιστεύεις οτι ο καρπός ήταν σύκο, είναι αναφαίρετο δικαίωμα σου να το υποστηρίζεις εφόσον νομίζεις οτι είναι αλήθεια.
Αν εγώ πιστεύω οτι ήταν μήλο, πάλι καλά κάνω εφόσον νομίζω οτι είναι αλήθεια.
Κανείς μας δε μπορεί να γνωρίζει από την στιγμή που δεν ήταν αυτόπτης μάρτυρας.

Γενικότερα πάντως δε νομίζω οτι ο άνθρωπος τρώγοντας τον απαγορευμένο καρπό μπόρεσε και να μάθει το καλό και το κακό.
Αν το είχε μάθει μάλλον δεν θα έπραττε το κακό κιόλας...
Θεωρώ πιο πιθανό να μιλάμε γενικότερα για γνώση.
Αυτήν την γνώση όμως την κατέχουμε ακόμα?
Κι αν όχι, τι συνέβη στην πορεία και την χάσαμε ή την ξεχάσαμε?

In anticipation of my resurrection...

Γράφεις: Ο Αδαμ και η Ευα κανανε δυο παιδια τον Καιν και τον Αβελ!Για πεστε μου εσεις ο κοσμος πως αυξανθηκε αφου δεν υπηρχε αλλος κανενας?

Γένεσις, κεφ Ε΄, 4. "εγένοντο δε αι ημεραι του Αδάμ, ας έζησε μετά το γεννήσαι αυτόν τον Σηθ, έτη επτακόσια, και εγέννησεν υιούς και θυγατέρας."

@ Dying Incubus

Γράφεις: Αγαπητέ samuel1974, υποθέτω οτι από την στιγμή που συμμετέχεις σε ένα διάλογο θα έχεις αποδεχθεί το γεγονός οτι θα ακούσεις απόψεις οι οποίες δεν συμφωνούν με τις δικές σου.
Από κει και πέρα λοιπόν είτε θα πρέπει να κάνεις έναν διάλογο εκθέτοντας τις απόψεις σου κι ακούγοντας τις αντίθετες από τις δικές σου προσπαθώντας να βρεις τα θετικά σημεία αυτά της διαδικασίας, είτε όχι.

Το ζητούμενο είναι να καταλήξουμε σε μία θέση
Απο την αντίθεση έρχεται η θέση.
Για να έρθει όμως η θέση, πρέπει να υπάρχει και μία επιχειρηματολογία των δύο αντιθέσεων και όχι να εγκαταλείπουμε την θέση μας και να υποστηρίζουμε μία άλλη θέση, που είναι αντίθετη στα λεγόμενα του συνομιλητή μας, γιατί αυτό λέγεται στείρα αντιπαράθεση και κρύβει απλώς μία εμπάθεια.
Δέχομαι λοιπόν την κάθε αντίθετη άποψη, αλλά επιμένω να υπερασπίζομαι τις θέσεις μου με επιχειρήματα.
Αν κάποιος προσπαθεί να με πείσει να συμπαραταχτώ στο σκεπτικό του αντιφάσκωντας, πάνω στις ίδιες του τις απόψεις και μη παίρνωντας ξεκαθαρές θέσεις για συγκεκριμένα ζητήματα (κάτι που έγινε σε κάτι άλλα θέματα), τότε δεν κάνουμε διάλογο, αλλά ανταλλαγή συνθημάτων.

Αυτόπτης μάρτυρας δεν ήμουνα, αλλά το θέμα "μήλο ή σύκο;" έχει κοινωνικοϊστορικές προεκτάσεις, και μιλάμε για την ευρωκεντρική κοσμοθεωρία, η οποία προσπαθεί με δυτικότροφα κριτήρια να προσεγγίσει κάτι που για μερικούς είναι μύθος και για μερικούς είναι μια πραγματικότητα (δικαίωμα του καθενός να πιστεύει ότι θέλει), αλλά είναι αναμφίβολα ανατολίτικης καταγωγής.

Και έφερε τη βάρκα στην ακτή.
Ο Ουτναπιστίμ λέει σ' αυτόν, στον Γκιλγκαμές :
Τι να σου δώσω, που στη χώρα σου γυρίζεις;
Ένα κρυφό θε να σου φανερώσω πράγμα,
Ένα μυστικό των θεών θε να σου πω.
Υπάρχει ένα φυτό, που η ρίζα του σαν της λευκαγκαθιάς ομοιάζει.
Τ' αγκάθια της σαν του τριαντάφυλλου, θα σου τρυπήσουν τα χέρια.
Αν τα χέρια σου αποκτήσουν το φυτό, νέα ζωή θε να βρεις".

"Όταν το άκουσε αυτό ο Γκιλγκαμές άνοιξε τη ροή του νερού ώστε το γλυκό νερό να τον σύρει στο πιο βαθύ κανάλι. Έδεσε βαριές πέτρες στα πόδια του και τον έσυραν στα βαθειά της θάλασσας. Και εκεί είδε το φυτό. Παρ' όλο που του τρύπησε τα χέρια, το έπιασε. Και τότε έκοψε της βαριές πέτρες από τα πόδια του και η θάλασσα τον έφερε στην ακτή. Ο Γκιλγκαμές είπε στον Ουτναπιστίμ τον πορθμέα: "Έλα να δεις αυτό το θαυμάσιο φυτό. Με τη δύναμή του ο άνθρωπος μπορεί να βρει τις χαμένες του δυνάμεις. Θα το πάω στην Ουρούκ, την πόλη με τα ισχυρά τείχη. Και εκεί θα το δώσω στους γέρους να το φάνε. Και θα το ονομάσουμε : "Αυτό που ξανανοιώνει τους γέρους". Και τελικά θα το φάω και γω ο ίδιος για να ξαναποκτήσω όλη μου τη νεότητα". Και λίγο παρακάτω, αφού ξεκίνησε για το ταξίδι της επιστροφής, "Ο Γκιλγκαμές είδε ένα πηγάδι με δροσερό νερό και πήγε να πλυθεί. Αλλά στο βάθος του πηγαδιού υπήρχε ένα φίδι. Και το φίδι οσφράνθηκε τη μυρωδιά του άνθους. Βγήκε από το νερό, το άρπαξε και έφυγε τρέχοντας. Αμέσως άλλαξε το δέρμα του και ξαναγύρισε στο πηγάδι. Κι ο Γκιλγκαμές κάθισε κάτω και έκλαψε".

Σε μια βαβυλωνιακή σφραγίδα εμφανίζεται η προέλευση της ιστορίας της Γέννεσης με το ερπετό και δύο καθιστές μορφές

Ο μύθος για το δέντρο της ζωής ήταν πολύ γνωστός στους Ασσυρίους που όμως όπως φαίνεται στην λεπτομέρεια του ανάγλυφου, ήταν ένα λεμόνι.

Αντίθετά σε αυτό το ανάγλυφο το δέντρο της ζωής είναι μια κληματαριά, η οποία ανεβαίνει σαν φίδι πάνω στο δέντρο , ενώ την ειδυλλιακή εικόνα του παραδείσου συμπληρώνει ο ξαπλωμένος λέοντας.

Ο Μωυσής Κορντεβέρο στο έργο του Παρντές Ριμονίμ =(ο κήπος με τα ρόδια) παρατήρησε ότι το Δέντρο της Ζωής αναφέρεται στην Γέννεση πριν από το Δέντρο της Γνώσης, σύμφωνα με τη ραβινική παράδοση ότι ο Θεός δημιουργεί την θεραπεία πρίν από την αρρώστια. Ταυτόχρονα παρουσιάζοντας το Δέντρο της Ζωής μέσα στον Αρχαίο Κήπο τονίζει την αιωνιότητα της διδασκαλίας της Τορά σύμφωνα με το χωρίο:

Παροιμίες 3:18 18 Είναι Δέντρο Ζωής σ' αυτούς που την αγκαλιάζουν• και μακάριοι όσοι την κρατούν.

παρντες--->παράδεισος όπως εμφανίζεται στο Εκκλησιαστής 2:5

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr