Με νέα μελέτη απολιθωμάτων δείχνει ότι οι φάλαινες είχαν πόδια και ουρά μέχρι πριν από 40 εκατ. χρόνια, οπότε άρχισαν να αναπτύσσουν λοβούς, τα γνωστά σήμερα τριγωνικά πτερύγια στην ουρά τους, τα οποία αποτελούνται από δέρμα και συνδετικό ιστό, με κόκαλα στη μέση.

Το τελευταίο εύρημα, στην Αλαμπάμα των ΗΠΑ, προέρχεται από μια Georgiacetus vogilensis, μια από τις τελευταίες φάλαινες στη Γη που είχε δυνατά πίσω πόδια και ουρά σαν του σκύλου και διέσχιζε τον Κόλπο του Μεξικού πριν 40 εκατ. χρόνια. Η φάλαινα είχε ουρά, αλλά όχι πτερύγια, και χρησιμοποιούσε τους γοφούς της για να προχωρήσει στο νερό.

Οι πρώτες φάλαινες που ήταν γνωστό ότι είχαν πτερύγια, ήσαν στενές συγγενείς της Georgiacetus και έζησαν πριν 38 εκατ. χρόνια. Οι επιστήμονες εκτιμούν πλέον ότι μέσα σε διάστημα 2 εκατ. χρόνων (μεταξύ των 40 και 38 εκατ. ετών) οι φάλαινες έκαναν το μεγάλο βήμα από την ξηρά προς τη θάλασσα, εγκαταλείποντας τα πόδια και υιοθετώντας τα πτερύγια.

Οι παλαιοντολόγοι ήξεραν ήδη ότι οι πρόγονοι των φαλαινών κάποτε περπατούσαν στη Γη σε τέσσερα πόδια όπως τα άλλα θηλαστικά (οι φάλαινες δεν είναι ψάρια).

Σταδιακά -και περνώντας από διάφορα μεταβατικά στάδια- οι φάλαινες έμαθαν να ζουν στο νερό και απέβαλαν τους γοφούς και τα πίσω πόδια τους, ενώ τα μπροστινά πόδια έγιναν κι αυτά μικρά πτερύγια, αν και όλες οι σύγχρονες φάλαινες έχουν ακόμ κρατήσει ίχνη από την αρχαία λεκάνη τους.

Η νέα μελέτη, του ερευνητή Mark Uhen, δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "Journal of Vertebrate Paleontology".

πηγή:news.pathfinder.gr

Όπως ξέρουμε, οι μεγάλες καμπές της εξέλιξης οφείλονταν πάντοτε στην εισβολή νέων οικολογικών χώρων.

Αν εμφανίστηκαν τα τετράποδα σπονδυλωτά κι'αν μπόρεσαν να δώσουν όλο αυτό το θαυμαστό φούντωμα που αντιπροσωπεύουν τα Αμφίβια , τα Ερπετά , τα Πτηνά και τα Θηλαστικά , τούτο έγινε επειδή, στην αρχή , κάποιο αρχέγονο ψάρι "προτίμησε" να βγεί και να εξερευνήσει την ξηρά , όπου δεν μπορούσε ωστόσο να μετακινείται παρά με αδέξια σκιρτήματα .

Δημιουργούσε έτσι, σαν επακόλουθο μιας αλλαγής στη συμπεριφορά του, την ώθηση της επιλογής που θα ερχόταν να αναπτύξει τα ισχυρά άκρα των τετραπόδων.

Αλλά εδώ συνέβη το αντίθετο: Ένα θηλαστικό, αντίθετα με τη ροή της εξέλιξης "διάλεξε" να γίνει ψάρι (έστω και με "δομή" θηλαστικού).

Οι επιστήμονες (βιολόγοι μάλλον), είχαν επ'αυτού κάποια εξήγηση;

Φιλικά

Κηφεύς

quote:

---

Η φάλαινα με τα πόδια κατά την γνώμη μου ίσως να μην είχε τα απαραίτητα "όπλα" να ανταπεξέλθει και να επιβιώσει στη ξηρά, γι αυτό να επέστρεψε στο νερό, ίσως η στεριά μας να ήταν αφιλόξενη για το είδος της, να υπήρχαν άλλα πλάσματα πιο ισχυρά από αυτήν που να την απειλούσαν με εξαφάνιση, ή ακόμα και οι μεταβολές που γίνονταν στον πλανήτη μας η δυσκολία στην εύρεση τροφής, να την ανάγκασαν να επιστρέψει εκεί από όπου ξεκίνησε.

---

Κηφεύς

Εξάλλου, το μεγάλο μέγεθος ενός ζώου - όπως έχει αποδειχθεί κι από την Ιστορία - δεν είναι πάντα ικανό να του λύσει κι όλα τα προβλήματα.

In anticipation of my resurrection...

Σύμφωνα με πρόσφατες δημοσιεύσεις, ωκεανογράφοι από την Αυστραλία ανακάλυψαν εκατοντάδες νέα θαλάσσια είδη, συμπεριλαμβανομένων εκπληκτικών ειδών μαλακών κοραλλιών και μικροσκοπικών οστρακόδερμων.

Τα εκπληκτικά πλάσματα βρέθηκαν κατά τη διάρκεια μιας θαλάσσιας αποστολής CReefs, η οποία έχει ως στόχο την καταγραφή των κοραλλιογενών υφάλων και αποτελεί μέρος της παγκόσμιας προσπάθειας καταγραφής της θαλάσσιας ζωής των ωκεανών με τίτλο «Απογραφή της θαλάσσιας ζωής» (Census of Marine Life).

Το διεθνές δεκαετές πρόγραμμα ξεκίνησε πριν από 8 χρόνια, με τη συμμετοχή 70 χωρών και 1.000 επιστημόνων και πρόκειται να ολοκληρωθεί το 2010.

«Οι επιστήμονες εργάζονται σε αυτό το πεδίο εδώ και πολύ καιρό, ωστόσο υπάρχουν εκατοντάδες νέα θαλάσσια είδη που δεν έχουν παρατηρηθεί ή ταξινομηθεί ακόμα,» αναφέρει ο Julian Caley, επιστήμονας από το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Επιστήμης στην Αυστραλία.

«Υπό αυτές τις συνθήκες, είναι πολύ σημαντικό να έχουμε υπόψη μας ότι εάν δεν κατανοούμε τη βιοποικιλότητα που υπάρχει στο θαλάσσιο κόσμο, δεν έχουμε και πολλές πιθανότητες να καταφέρουμε να την προστατεύσουμε,» σχολιάζει ο Caley.

Είναι γνωστό ότι ακόμα και τα πιο ακραία και αφιλόξενα περιβάλλοντα στους ωκεανούς, στην πραγματικότητα βρίθουν από παράξενες μορφές ζωής. Επιστήμονες από διάφορα ερευνητικά κέντρα στην Αυστραλία έχουν ήδη ξεκινήσει με την πολύπλοκη διαδικασία της εξέτασης δειγμάτων για γενετική ταυτοποίηση και ταξινόμηση. Η εργασία αυτή αναμένεται να μας πάρει χρόνια, αναφέρει ο Caley.

Ανάμεσα στα νέα είδη που ανακάλυψαν οι ερευνητές, υπάρχουν και 130 μαλακά κοράλλια, γνωστά επίσης και ως οκτωκοράλλια, η ονομασία των οποίων οφείλεται στα οχτώ πλοκάμια που περιβάλλουν το σώμα τους. Τα είδη αυτά δεν συμπεριλαμβάνονταν έως σήμερα στην επιστημονική βιβλιογραφία, όπως και κάποια οστρακόδερμα που μοιάζουν με μικροσκοπικές γαρίδες, με άκρα μακρύτερα από το συνολικό μήκος του σώματός τους.

Το δεκαετές πρόγραμμα έχει την υποστήριξη των κυβερνήσεων, των Ηνωμένων Εθνών και αρκετών οικολογικών ομάδων.
Οι αποστολές

Οι Αυστραλοί ερευνητές πραγματοποίησαν τρείς αποστολές στα νερά του Μεγάλου Κοραλλιογενούς Υφάλου (Great Barrier Reef) και του κοραλλιογενούς υφάλου Νινγκαλού, στις δυτικές ακτές της Αυστραλίας. Εκατοντάδες δείγματα συλλέχθηκαν κατά τη διάρκεια της ερευνητικής αποστολής που διήρκησε συνολικά 3 εβδομάδες και πραγματοποιήθηκε από το Απρίλιο έως το Σεπτέμβριο.

Οι ερευνητές σχεδιάζουν να εξερευνήσουν τις περιοχές ετησίως για τα επόμενα έξι χρόνια, ώστε να μάθουν περισσότερα για τα κοράλλια, για τα οποία λίγα είναι γνωστά, παρά την ευρεία κάλυψη των υφάλων.

Οι επιστήμονες βύθισαν 36 πλαστικές δομές τυπικών θαλάσσιων ενδιαιτημάτων στη θάλασσα σε διάφορες τοποθεσίες γύρω από τις περιοχές της μελέτης. Οι δομές αυτές πιθανότατα θα προσελκύσουν τους θαλάσσιους οργανισμούς, οι οποίοι θα μεταναστεύσουν μέσα σε αυτές. Στη συνέχεια, οι ερευνητές θα επιστρέψουν και θα μελετήσουν τη ζωή μέσα σε κάθε «σπίτι» μέσα στα επόμενα χρόνια.

Τα σπίτια αυτά θα τοποθετηθούν και σε υφάλους σε άλλα μέρη του κόσμου, βοηθώντας έτσι στην προτυποποίηση της μελέτης των θαλάσσιων οργανισμών σε παγκόσμιο επίπεδο.

Τα οφέλη

«Η έρευνα αυτή σηματοδοτεί την πρώτη συνειδητή ομαδική προσπάθεια για την εξερεύνηση της βιοποικιλότητας στο Μεγάλο Κοραλλιογενή Ύφαλο,» αναφέρει ο Ron Johnstone, καθηγητής από το πανεπιστήμιο του Κουήνσλαντ.

«Τα ευρήματα των επιστημόνων θα έχουν άμεσα οφέλη για τους ανθρώπους,» σχολιάζει ο Johnstone. «Η θαλάσσια ζωή μπορεί να προσφέρει στην ιατρική, ενώ οι θαλάσσιοι οργανισμοί μας παρέχουν ενδείξεις για τον τρόπο με τον οποίο επιβιώνουν με τις κλιματικές αλλαγές και τη ρύπανση, ζητήματα που αφορούν και τον άνθρωπο.»

«Κάποιοι άνθρωποι αμφισβητούν την αξία της δειγματοληψίας. Ωστόσο, εάν δεν μελετήσουμε, δεν ξέρουμε τι ακριβώς έχουμε και μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να επιβιώσουμε...»

πηγή:pathfinder.gr

livescience.com

"Ανακαλύφθηκε απολίθωμα γιγάντιας προγόνου της πάπιας και της χήνας με δόντια και φτερά σε μέγεθος μικρού αεροπλάνου "

Ερευνητική ομάδα του γερμανικού Ινστιτούτου Σένκενμπεργκ, ανακάλυψε το καλοδιατηρημένο απολίθωμα του κρανίου ενός γιγάντιου προϊστορικού πουλιού, που ήταν πρόγονος της πάπιας και της χήνας. Το πουλί, που κολυμπούσε στην περιοχή της σημερινής Αγγλίας πριν 50 εκατ. χρόνια, είχε μεγάλα κοφτερά δόντια στην άκρη του ράμφους και οι φτερούγες του είχαν ένα πελώριο άνοιγμα πέντε μέτρων, σαν μικρού αεροπλάνου. Το πουλί ανήκε στο αρχαίο γένος Δασόρνις (Dasornis emuinus) και το κρανίο του βρέθηκε στη νήσο Σέπεϊ, στη νοτιοανατολική ακτή της Αγγλίας.

Η ανακάλυψη περιγράφεται στο βρετανικό περιοδικό "Paleontology" (Παλαιοντολογία), σύμφωνα με δημοσιεύματα του Γαλλικού Πρακτορείου και της ηλεκτρονικής υπηρεσίας Live Science. Τα σύγχρονα πουλιά έχουν σταδιακά χάσει τα δόντια τους στην πορεία της εξέλιξης, καθώς, όπως εκτιμούν οι επιστήμονες, οι πρόγονοί τους ευνοούνταν αν μείωναν το βάρος τους και πέταγαν ευκολότερα.

Όμως πιθανότατα η πρόγονος των χηνών που μόλις ανακαλύφθηκε, ανέπτυξε ξανά ψευτο-δόντια από κερατίνη (την ίδια ουσία που δημιουργεί και τα νύχια μας) για να εμπλουτίσουν την τροφή τους. Αντίστοιχα ψευτο-δόντια είχε αναπτύξει και μια άλλη ομάδα μεγάλων πουλιών (Pelagornithids). Πιθανότατα τα γιγάντια αυτά πουλιά πετούσαν πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας και άρπαζαν ψάρια και καλαμάρια με το ράμφος τους, ενώ τα ψευτο-δόντια τους χρειάζονταν για να μην γλιστρήσει η λεία τους ξανά στο νερό.

πηγή:pathfinder.gr

Επιστήμονες επιβεβαίωσαν τη δεύτερη «παρθενογένεση» καρχαρία.

"Σε μία μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Journal of Fish Biology, οι επιστήμονες αναφέρουν πως το DNA που εξετάστηκε έδειξε πως το νεογέννητο καρχαριάκι, που γέννησε ένας θηλυκός καρχαρίας, δεν περιείχε γενετικό υλικό από αρσενικό καρχαρία."

Βιρτζίνια — Η πρώτη τεκμηριωμένη περίπτωση μονογονικής αναπαραγωγής σε καρχαρία, γνωστή και ως παρθενογένεση, εντοπίστηκε σε έναν νεογέννητο σφυροκέφαλο καρχαρία σε ζωολογικό κήπο της Ομάχα, στη Νεμπράσκα.

«Η πρώτη περίπτωση δεν μας προκάλεσε έκπληξη,» δήλωσε ο Ντέμιαν Τσάπμαν, επιστήμονας που ασχολείται με τους καρχαρίες και επικεφαλής συγγραφέας της δεύτερης μελέτης. «Είναι πολύ πιθανό να συμβεί κάτι τέτοιο σε θηλυκούς καρχαρίες, καθώς και σε πολλά άλλα είδη.»

Οι επιστήμονες τονίζουν ότι η σπάνια αυτή μονογονική γέννηση δεν θα πρέπει να θεωρηθεί ως πιθανή λύση για τον ολοένα μειούμενο πληθυσμό των καρχαριών. Οι καρχαρίες των θαλάσσιων πάρκων, που γονιμοποιήθηκαν χωρίς να υπάρξει επαφή με αρσενικό καρχαρία, γέννησαν μόνο ένα νεογνό, ενώ κάποια άλλα είδη μπορούν να γεννήσουν δεκάδες ή και περισσότερα νεογνά.

Το ιατρικό μυστήριο ξεκίνησε πριν από 16 μήνες και μετά το θάνατο της Τίντμπιτ, ενός καρχαρία με μαύρα ακροπτέρυγα, ο οποίος έζησε 8 χρόνια στο θαλάσσιο πάρκο της Βιρτζίνια. Κατά τη διάρκεια της 8ετούς διαμονής της Τίντμπιντ στο πάρκο, δεν υπήρχε αρσενικός καρχαρίας.

Τον Μάιο του 2007, ο 1,5 μέτρου και 43 κιλών θηλυκός καρχαρίας πέθανε όταν του δώσανε ηρεμιστικό για το ετήσιο checkup. Κατά τη διάρκεια της νεκροψίας, οι υπεύθυνοι του πάρκου έμειναν έκπληκτοι όταν βρήκαν στην κοιλιά του καρχαρία το μόλις 25 εκατοστών καρχαριάκι. Στην αρχή συμπέραναν ότι το έμβρυο είτε προέρχεται από παρθενογένεση είτε από διασταύρωση του θηλυκού καρχαρία με αρσενικό ενός άλλου είδους καρχαρία –το οποίο ποτέ δεν τεκμηριώθηκε.

Το νεογνό της Τίντμπιτ ήταν σχεδόν πλήρως ανεπτυγμένο, ενώ εάν γεννιόταν, είχε ελάχιστες πιθανότητες να επιζήσει μέσα στη δεξαμενή, όπου βρίσκονταν τεράστιοι καρχαρίες-τίγρεις της άμμου.

Αυτό ακριβώς συνέβη στον νεογέννητο σφυροκέφαλο της Ομάχα. «Μέχρι οι υπάλληλοι του πάρκου να συνειδητοποιήσουν τι ακριβώς ήταν αυτό που κοιτούσαν, κάτι κατασπάραξε το νεογέννητο. Ότι απέμεινε από το καρχαριάκι περισυλλέγη και υποβλήθηκε σε τεστ DNA.

Η παρθενογένεση έχει επιβεβαιωθεί σε ορισμένους οστεϊχθύες, σε αμφίβια, σε ερπετά και πτηνά, ενώ υπήρχαν και υποψίες για τους ελεύθερους καρχαρίες.

Οι επιστήμονες, που μελέτησαν τους καρχαρίες της Βιρτζίνια και της Νεμπράσκα ανέφεραν ότι όταν τα χρωμοσώματα της μητέρας, κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης του ωαρίου, χωρίστηκαν, το νεογνό πήρε μία σειρά μόνο χρωμοσωμάτων.

Χωρίς να έχει χρωμοσώματα από το σπέρμα του αρσενικού, το νεογνό της μονογονικής αναπαραγωγής έχει μειωμένη γενετική ποικιλομορφία και αυτό ίσως να είναι μειονέκτημα για την επιβίωσή του στην ανοιχτή θάλασσα. Τα νεογέννητα αυτά, για παράδειγμα, είναι πιο ευάλωτα σε συγγενείς διαταραχές και ασθένειες.

Οι επιστήμονες δήλωσαν ότι τα ευρήματά τους γεννούν ενδιαφέροντα ερωτήματα σχετικά με τη συχνότητα της παρθενογένεσης στην άγρια φύση.

«Είναι πιθανό η παρθενογένεση να αποτελέσει ένα πιο συχνό φαινόμενο στους καρχαρίες, εάν η ο πληθυσμός τους αποδεκατιστεί τόσο πολύ ώστε οι θηλυκοί καρχαρίες να δυσκολεύονται να βρουν αρσενικούς,» σημείωσε ο Mahmood Shivji, ένας από τους ερευνητές και διευθυντής του ερευνητικού Ινστιτούτου Guy Harvey στο Πανεπιστήμιο της Φλόριδας.

Οι τεχνικές DNA που χρησιμοποίησαν οι επιστήμονες με τους καρχαρίες είναι ακριβώς οι ίδιες με αυτές που χρησιμοποιούνται και στα τεστ πατρότητας των ανθρώπων.

πηγή:CNN - pathfinder.gr

Ζει στην Ινδονησία και έχει μήκος πάνω από μισό μέτρο.

Ζει ψηλά στα δάση βροχής της νήσου Βόρνεο στην Ινδονησία, τα πόδια του έχουν μικροσκοπικές φτερούγες για να μπορεί να κινείται από το ένα δέντρο στο άλλο και έχει πλέον αποκτήσει το ρεκόρ του μακρύτερου ζωντανού εντόμου στον κόσμο, με μήκος 56,5 εκατοστά, δηλαδή λίγο πάνω από μισό μέτρο, με τα πόδια απλωμένα. Το επιστημονικό όνομά του είναι Phobaeticus chani και ξεχωρίζει για το έξυπνο χρωματικό καμουφλάζ του.

Ο προηγούμενος κάτοχος του ρεκόρ ήταν το έντομο P.serratipes, που είχε βρεθεί στη Μαλαισία και είχε μήκος ένα εκατοστό λιγότερο.

Ακόμα και χωρίς τεντωμένα πόδια, το πράσινου χρώματος Phobaeticus chain, που έχει πάχος μολυβιού και μοιάζει με καλάμι μπαμπού, έχει το μακρύτερο σώμα στον κόσμο των εντόμων, με μήκος 35,7 εκατοστά, που είναι κατά 2,9 εκατοστά μεγαλύτερο από τον προηγούμενο κάτοχο του ρεκόρ (σε επίπεδο σώματος), το Phobaeticus kirbyi από τη Βόρνεο επίσης.

Το έντομο θα επιδειχθεί στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου, σύμφωνα με δημοσιεύματα στην Independent και το Associated Press. Και οι δύο προηγούμενοι κάτοχοι του ρεκόρ μήκους στα έντομα είχαν βρεθεί εδώ και πάνω από 100 χρόνια και οι επιστήμονες δεν περίμεναν να βρουν ένα ακόμη μεγαλύτερο έντομο.

Ο Τζορτζ Μπεκαλόνι, υπεύθυνος του Μουσείου για τα έντομα, είπε πως «είναι λυπηρό ότι πολλά θεαματικά έντομα εξαφανίζονται, καθώς το φυσικό περιβάλλον τους καταστρέφεται, πριν μπορέσουμε να τα βρούμε και να τα ονομάσουμε. Είναι εκπληκτικό πόσα μεγάλα πράγματα βρίσκονται εκεί έξω ακόμα και αναρωτιέται κανείς τι άλλο μπορεί να υπάρχει».

Το έντομο βρέθηκε από ένα ντόπιο χωρικό και παραδόθηκε σε ένα ερασιτέχνη φυσιοδίφη από τη Μαλαισία, ώσπου κατέληξε στα χέρια του εντομολόγου Φίλιπ Μπραγκ, ο οποίος επίσημα ονόμασε και παρουσίασε το έντομο στο επιστημονικό περιοδικό Zootaxa.

πηγή:kathimerini.gr με πληροφορίες από το ΑΠΕ-ΜΠΕ

Οι επιστήμονες ανακάλυψαν τα απολιθώματα ενός μεγάλου, σε μέγεθος λεωφορείου, σαρκοβόρου δεινόσαυρου, που διέθετε αναπνευστικό σύστημα παρόμοιο με αυτό των σύγχρονων πουλιών. Η ανακάλυψη ενισχύει τη θεωρία για τον εξελικτικό σύνδεσμο ανάμεσα στα πουλιά και τους δεινόσαυρους και βοηθά να ερμηνευθεί η εξέλιξη του μοναδικού αναπνευστικού συστήματος των πουλιών.

Είναι η πρώτη φορά που βρέθηκε ένας σαρκοβόρος δεινόσαυρος με αερόσακους, οι οποίοι είχαν βρεθεί μόνο σε φυτοφάγους δεινόσαυρους (σαυρόποδα) που ζούσαν πριν 180 εκατ. χρόνια.

Ο δεινόσαυρος, που ανήκει στην κατηγορία των λεγόμενων "θηριόποδων", ανασύρθηκε από ένα βράχο ηλικίας 85 εκατ. ετών στις όχθες του Ρίο Κολοράντο στην Αργεντινή. Είχε μήκος περίπου δέκα μέτρα και ύψος 2,5, ήταν δίποδος, ζύγιζε όσο ένας ελέφαντας και πιθανότατα είχε φτερά, σύμφωνα με δημοσιεύματα του πρακτορείου Ρόιτερ και της ηλεκτρονικής υπηρεσίας Live Science. Το εύρημα περιγράφεται στο περιοδικό PLoS ONE, από τον Πολ Σερένο του πανεπιστημίου του Σικάγο.

Αντί για πνευμόνια που συστέλλονται και διαστέλλονται, ο δεινόσαυρος είχε αερόσακους που εργάζονταν σαν φυσερό, ένα σύστημα που μοιάζει με αυτό των μοντέρνων πουλιών. Οι ερευνητές ονόμασαν το δεινόσαυρο Αερόστεον (Aerosteon riocoloradensis), γιατί τα κόκαλά του έχουν μια υφή σπόγγου που επιτρέπουν στους αερόσακους να διεισδύουν σε αυτά κατά την αναπνοή.

Οι περισσότεροι παλαιοντολόγοι πιστεύουν ότι τα πουλιά εξελίχθηκαν από μικρούς φτερωτούς σαρκοφάγους δεινόσαυρους πριν περίπου 150 εκατ. χρόνια (στην Ιουρασική περίοδο) και τα πρώτα γνωστά πουλιά, που έχουν βρεθεί, ήταν πολύ όμοια με δεινόσαυρους.

Ο Σερένο δήλωσε ότι αν οι δεινόσαυροι ήταν θερμόαιμοι και καλυμμένοι με φτερά για θερμική μόνωση, θα είχαν πρόβλημα να αποβάλουν την υπερβολική θερμότητα μερικές φορές, γι' αυτό πιθανώς ανέπτυξαν τους αερόσακους, που αρχικά τους βοηθούσαν να ρυθμίσουν τη θερμοκρασία του σώματός τους, αλλά στη συνέχεια, τους χρησιμοποίησαν για την αναπνοή τους.

Ο δεινόσαυρος Αερόστεον ήταν μικρότερος από τους πολύ μεγαλύτερους σαρκοβόρους, όπως ο τρομερός Τυρανόσαυρος Ρεξ της Αμερικής, ο Σπινόσαυρος της Αφρικής ή ο Γιγαντόσαυρος της Αργεντινής.

πηγή:pathfinder.gr

πηγή φωτογραφιών:nature magazine

Ένας μικροσκοπικός δεινόσαυρος, που έζησε πριν από 152 - 168 εκατ. χρόνια και ανακαλύφθηκε στη κινεζική Μογγολία από κινέζους επιστήμονες του Ινστιτούτου Παλαιοντολογίας και Παλαιοανθρωπολογίας του Πεκίνου, έρχεται να ρίξει νέο φως στην εξελικτική πορεία των πουλιών. Ο δεινόσαυρος, μακρινός συγγενής του τρομερού "Τυραννόσαυρου Ρεξ", δεν ήταν μεγαλύτερος από γατούλα, του άρεσε να κλέβει αυγά, ήταν καλυμμένος με φτερά, αλλά δεν μπορούσε να πετάξει, σύμφωνα με την παρουσίαση του ευρήματος στο περιοδικό "Nature", όπως αναφέρει το Γαλλικό Πρακτορείο.

Ο παράδοξος δεινόσαυρος κατοικούσε στη Μέση έως Ύστερη Ιουρασική περίοδο και ζύγιζε περίπου 164 γραμμάρια. Έζησε λίγο πριν το διάσημο Αρχαιοπτέρυγα, ο οποίος θεωρείται γενικά το πρώτο πουλί στον πλανήτη, γιατί, παρά τα πολλά στοιχεία δεινοσαύρου, μπορούσε να πετάξει.

Όμως ένα από τα αναπάντητα ερωτήματα των επιστημόνων είναι γιατί οι δεινόσαυροι ανέπτυξαν φτερά. Ήταν για λόγους προστασίας από το κρύο ή μήπως επειδή διευκόλυνε την προστασία από τους εχθρούς τους και την αναζήτηση τροφής, αν μπορούσαν, με τα πρωτόγονα φτερά τους, να μετακινούνται από το ένα δέντρο στο άλλο;

Ως "αλλόκοτο" χαρακτήρισαν οι κινέζοι επιστήμονες το απολίθωμα που βρήκαν και ονόμασαν Epidexipteryx hui, από την ελληνική φράση "επίδειξη φτερών", επειδή, σαν το σημερινό παγώνι, ο μικροσκοπικός δεινόσαυρος ήταν εφοδιασμένος με ένα εντυπωσιακό φτέρωμα, το οποίο πιθανότατα αξιοποιούσε για την εξεύρεση συντρόφων. Σύμφωνα με αυτή την εναλλακτική εκτίμηση, τα φτερά αναπτύχθηκαν στους δεινόσαυρους για λόγους σεξουαλικής επίδειξης.

πηγή:ΑΠΕ - madata.gr

"Ένα σπάνιο ερπετό με καταγωγή από την εποχή των δεινοσαύρων βρέθηκε να φωλιάζει στην ενδοχώρα της Νέας Ζηλανδίας για πρώτη φορά εδώ και 200 χρόνια."

Το προσωπικό στο Καταφύγιο Άγριων Ζώων Καρόρι στην πρωτεύουσα Γουέλινγκτον ανακάλυψε τέσσερα άσπρα αυγά από το ιθαγενές τουατάρα κατά τη διάρκεια εργασιών συντήρησης, είπε η υπεύθυνη του πάρκου Rouen Epson.

«Η φωλιά ανακαλύφθηκε κατά λάθος και είναι η πρώτη απτή απόδειξη που έχουμε ότι τα τουατάρα αναπαράγονται» είπε η Epson. «Θα μπορούσαν κάλλιστα να υπάρχουν κι' άλλες φωλιές που δεν γνωρίζουμε.»

Τα τουατάρα, ερπετά που μοιάζουν με δράκους και φθάνουν σε μήκος τα 80εκ, είναι οι τελευταίοι απόγονοι ενός είδους που εμφανίστηκε στον πλανήτη μαζί με τους δεινόσαυρους 225εκ χρόνια πριν, λένε οι ζωολόγοι.

Έχουν μοναδικά χαρακτηριστικά, όπως δύο σειρές δοντιών στην επάνω σιαγόνα που κλείνουν πάνω από μια σειρά στην κάτω σιαγόνα.

Επίσης έχουν έναν ευκρινή βρεγματικό οφθαλμό, μια φωτο-ευαίσθητη επίφυση στο πάνω μέρος του κρανίου. Αυτό το άσπρο κομμάτι δέρματος – γνωστό και ως «τρίτο μάτι» - εξαφανίζεται καθώς μεγαλώνουν.

Ιθαγενές είδος της Νέας Ζηλανδίας, το τουατάρα σχεδόν εξαφανίστηκε από τα τρία μεγάλα νησιά της χώρας προς τα τέλη του 1700 λόγω της εισαγωγής αρπαχτικών ζώων όπως οι αρουραίοι. Τα τουατάρα απαντώνται στα 32 υπόλοιπα νησάκια όπου δεν υπάρχουν αρπαχτικά.

Εβδομήντα τουατάρα εγκαταστάθηκαν στο Καταφύγιο Καρόρι το 2005 και 130 ακόμα το 2007. Το καταφύγιο καταλαμβάνει μια έκταση 3200 στρεμμάτων και βρίσκεται πολύ κοντά στην πρωτεύουσα.

Σκοπός της ίδρυσης του ήταν να αποτελέσει ασφαλές τόπο αναπαραγωγής γηγενών πουλιών, εντόμων και άλλων πλασμάτων παρέχοντας προστασία από τα αρπαχτικά πίσω από ένα φράχτη.

Η δεσποινίς Epson είπε ότι τα αυγά – μεγέθους μπάλας του πινγκ-πονγκ – βρέθηκαν σήμερα και μάλλον είναι πιο πολλά αφού η κάθε φωλιά έχει συνήθως δέκα αυγά.

Τα αυγά σκεπάστηκαν αμέσως για να μην διαταραχθεί η επώαση. Μέχρι το Μάρτιο αναμένεται να εκκολαφθούν.

πηγή:pathfinder.gr

Έχετε σκεφτεί ποτέ, ποιοι φροντίζουν τα αδέσποτα ζώα που κυκλοφορούν στους δρόμους, πολλά από τα οποία είναι θύματα της επιπόλαιης επιλογής μας να τα κρατήσουμε για λίγο (όσο βολεύει) ως κατοικίδια;
(Υπάρχουν κάποια προγράμματα σε μερικούς δήμους, αλλά δεν αρκούν).

Έχετε σκεφτεί τι θα γινόταν ένα αδέσποτο και χτυπημένο ζώο στην άκρη του δρόμου, αν δεν βρισκόταν κάποιος να το περιμαζέψει, να το πάει στο γιατρό και να του βρει ένα καινούργιο σπίτι;
(Υπάρχουν κάποια προγράμματα και γι' αυτό, αλλά δυστυχώς δεν αρκούν ή σκοντάφτουν σε γραφειοκρατικές δυσκολίες).

Έχετε σκεφτεί ποτέ να αφήνατε έναν τραυματισμένο άνθρωπο στην άκρη του δρόμου να πεθάνει, προσπερνώντας τον χωρίς δεύτερη σκέψη;(υποθέτω πως δε θα ήταν καθόλου εύκολο!) Θα μπορούσατε να προσπεράσετε ένα τραυματισμένο αδέσποτο; (τα εφημερεύοντα νοσοκομεία δεν δέχονται αδέσποτα ούτε και το ΙΚΑ τα ασφαλίζει, τα έξοδα νοσηλείας είναι συχνά τεράστια, και τα έξοδα για την ευθανασία είναι σαφώς μικρότερα..., πράγμα που κάνει τα πράγματα πολύ δύσκολα)

Κάποιοι άνθρωποι όμως (γνωστοί άγνωστοι) έχουν την ευαισθησία (και το μεράκι) να ασχοληθούν με τη φροντίδα αυτών των μελών της κοινωνίας μας. Με κάποια μικρή χρηματοδότηση από το κράτος (που δεν επαρκεί), με δικά τους χρήματα και με πάρα πολλές ώρες προσωπικής εργασίας. Άνθρωποι δηλαδή, που παίρνουν την κοινωνία στα χέρια τους.

Γνωρίζοντας από κοντά το ανιδιοτελές και αξιόλογο έργο μιας τέτοια φιλοζωικής ομάδας, φιλοξενούμε εδώ την πρόσκληση για ένα Χριστουγεννιάτικο Bazaar που διοργανώνουν στο Δημαρχείο του Χολαργού. Τα έσοδα θα διατεθούν για την φροντίδα των αδέσποτων ζώων.

Ολα τα αυτοκίνητα από πίσω χαμηλώσαμε ταχύτητα και παρακολουθούσαμε το σκυλάκι που είχε σηκώσει το κεφάλι του, δυστυχώς ήτανε ζωντανό...

Τελικά σταματήσαμε μόνο δύο αυτοκίνητα από το δικό μας ρεύμα και ένα από το απέναντι. Πλησιάσαμε το σκυλάκι, είχε πληγή στο κεφάλι (προφανώς από την τριβή) αλλά το τραγικό ήτανε πως φαινότανε να έχει σπάσει την σπονδυλική του στήλη. Κοιτάζαμε και οι τρεις μας σαν χαζοί και ρωτάγαμε ο ένας τον άλλον τι να κάνουμε... Πέρα από εμένα ήτανε ένας ηλικιωμένος άντρας και μία γυνάικα στην ηλικία μου περίπου (35-40). Ο άντρας πλησίασε να πιάσει το σκυλάκι, αυτό όμως προσπαθησε να τον δαγκώσει, ήτανε φανερό πως ήτανε τρομοκρατημένο και πονούσε. Ξανφικά, σηκώθηκε στα πόδια του και κουτσαίνοντας έκανε κάποια βήματα προς την άκρη του δρόμου όπου και σωριάστηκε (πως δεν μας παρέσυρε κανένα αμάξι όλη αυτή την ώρα...). Εμείς συνεχίζαμε να κάνουμε την ηλίθια ερώτηση "τι κάνουμε τώρα" και όσο το πλησιάζαμε το σκυλάκι, τόσο αυτό απομακρυνότανε από εμάς, μέχρι που στμάτησε να σωριάζεται και πήρε την ανηφόρα σε ένα λόφο και αργά αλλά σταθερά έφυγε από τα μάτια μας....

Από εκείνη την στιγμή νοιώθω το ίδιο ένοχος με αυτό το κάθαρμσ που το εγκατέλειψε στον δρόμο. Δεν τόλμησα να βγάλω το σακάκι μου να το μπαγλαρώσω και να το πάω σε κάποιον κτηνίατρο. Γιατί στην τελική, το μόνο που ερχότανε στο νου μου ήτανε να είχαμε μία λινάτσα γιατί με τα χέρια δεν υπήρχε περίπτωση να πιάσουμε το κακόμοιρο το ζωντανό. Έλα που δεν το τολμούσα όμως....

Εύχομαι το κακόμοιρο να πήγαινε σπίτι του, είχε κολάρο, δεν προλάβαμε να το διαβάσουμε. Εύχομαι να έχει καλό αφεντικό και να το φροντήσει, εύχομαι στην τελική να έχει άστρο και να κάνει η ίδια η φύση την δουλειά της. Αυτά τα σταθερά βήματα προς το τέλος μου γέννησαν κάποοια ελπίδα, γιατί μέχρι εκείνη την στιγμή το θεωρούσα τελειωμένο το κακόμοιρο....

Ερωτήσεις....

1) Τι κάνουμε άμα το φέρει ο διάολος και εγκλωβιστεί ένα σκυλί κάτω από τις ρόδες μας ?

2) Πως "περιθάλπτουμε" τραυματισμένο σκυλί από τον δρόμο ?

3) Υπάρχει αριθμός αντίστοιχος του 166 για άμεση ιατρική βοήθεια για ζώα ?

4) Υπάρχουν ποινικές ευθύνες για εκγατάλειψη ζωντανού από ατύχημα ?

Στο πρώτο, δεύτερο,και τρίτο ερώτημα σου θα σου έλεγα ότι η απάντηση είναι το πάμε άμεσα σε κτηνίατρο, ή αν είναι σε περίεργη ώρα και μέρα που δεν μπορούμε να βρούμε κτηνίατρο, το πάμε σε κτηνιατρική κλινική που λειτουργεί επί 24ώρου βάσεως.
Για την Θεσ/νίκη είναι στην Κτηνιατρική σχολή:

εδώ και

εδώ

Για την Αθήνα γνωρίζω ότι υπάρχουν κλινικές 24ώρου βάσεως
1.ΑΤΤΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΖΩΩΝ
20ο χλμ Λ.Λαυρίου
19002 Παιανία, Αττικής
Τηλ΄210 6640552-3
Φαξ΄210-6640559

2. Επί της Λ. Βουλιαγμένης στο ύψος της Ηλιούπολης περίπου.

Επίσης επί πλέον πληροφορίες υπάρχουν εδώ και για διημερεύοντα κτηνιατρεία .

quote:

---

4) Υπάρχουν ποινικές ευθύνες για εκγατάλειψη ζωντανού από ατύχημα ?

---

Ναι υπάρχουν.
Δυστυχώς όμως είναι μικρές και δεν εφαρμόζονται πάντα, γιατί οι ένοχοι εξαφανίζονται, εκτός αν κάποιος τους καταγγείλει και αποδειχθεί και η ενοχή τους .
Περισσότερα Εδώ

Είσασταν σχετικά κοντά στο Αττικό νοσοκομείο ζώων, αν σκεφτούμε ότι η περιοχή της Λομβάρδας είναι στο δήμο Κρωπίας(Κορωπί), κρίμα αν γνώριζες την ύπαρξη της κλινικής θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα.
Το σκυλί μάλλον έφυγε και για άλλο λόγο, όχι μόνο από το σοκ που δέχτηκε, πιθανόν με τέτοιο τραυματισμό να είχε εσωτερική αιμοραγία, γνωρίζουμε ότι τα σκυλιά όταν αισθάνονται το τέλος, τους ψάχνουν να κρυφτούν, να βρούν ένα καταφύγιο να πεθάνουν ήρεμα.

Wolf

Edited by - keraynos on 30/12/2008 18:13:53

Εγώ σκέφτομαι μάλλον το οσο το δυνατόν ηπιότερο σταμάτημα (είναι και θέμα για φυσικούς), αν είναι μεγαλόσωμο το σκυλί και έχει σφηνώσει ? Πως το βγάζεις ???

Κάνει να μετακινήσεις τραυματισμένο ζώο ?

Με ποιόν τρόπο ???

Και πάλι είναι ανάλογα το κτύπημα, μπορεί να έχει κτυπήσει μόνο το πόδι οπότε μπορεί να μετακινηθεί, με λίγη προσοχή.Αν όμως υπάρχουν και αλλού πληγές σπασίματα ή εσωτερική αιμοραγία, θέλει ή πάρα πολύ προσοχή και ήρεμες κινήσεις, ή κάποιον ειδικό.Στο ΚΑΖ έχουν ειδικό ΒΑΝ μεταφοράς τραυματισμένων ζώων.
Η μεταφορά ενός πληγωμένου ζώου δεν έχει διαφορές στον τρόπο μεταφοράς ενός πληγωμένου ανθρώπου, εκτός μόνο από την σημαντική λεπτομέρεια, ότι το ζώο μπορεί να αντιδράσει, και από τον πόνο και τον φόβο του να γίνει επιθετικό σε αυτόν που θα προσπαθήσει να το μεταφέρει, γι αυτήν και μόνο την λεπτομέρεια θέλει διπλή προσοχή.
Ισως γι αυτο η γυναίκα μίλησε για αυτοσχέδιο φίμωτρο.

Τι είναι αυτό που κολυμπάει, είναι άσπρο και έχει για μάτια, καθρέφτες; Η απάντηση είναι το «Σπούκφις». Πρόκειται για ένα ψάρι που ζει σε βάθος 1.000 μέτρων και η ύπαρξή του είναι γνωστή στους επιστήμονες εδώ και 120 χρόνια.

Ωστόσο, αυτό που δεν ήξεραν είναι ότι, αντί για φακούς στα μάτια, έχει καθρέφτες. Ο καθηγητής Τζούλιαν Πάρτριτζ, του πανεπιστημίου του Μπρίστολ, είπε ότι το σπονδυλωτό ψάρι εντοπίστηκε στο νησί του Ειρηνικού, Τόνγκα. Σύμφωνα με τον καθηγητή, το ψάρι ανέπτυξε τους καθρέφτες, για να «εγκλωβίζει» το φως, λόγω του σκοτεινού περιβάλλοντος που ζει.

Αν και το Σπούκφις φαίνεται ότι έχει τέσσερα μάτια, στην πραγματικότητα έχει δύο, το καθένα από τα οποία χωρίζεται σε δύο μέρη που ενώνονται.

πηγή:zougla.gr

Εάν σας έρχεται στο μυαλό ο Χαϊλάντερ, δεν είστε μακριά. Απλά σκεφτείτε κάτι μικρό, όχι μικροσκοπικό, αρκετά μεγάλο για να είναι ορατό με γυμνό μάτι.

Το είδος Turritopsis nutricula, της ομάδας υδρόζωα (Hydrozoa) έχει πετύχει αυτό που ο άνθρωπος απλώς ονειρεύεται: την αιώνια ζωή!

Οι μεμονωμένοι οργανισμοί είναι καταδικασμένοι σε θάνατο, μετά από την ολοκλήρωση του κύκλου ζωής τους. Τα υδρόζωα ανήκουν στο φύλο Κνιδόζωα, στο οποίο ανήκουν επίσης οι μέδουσες, οι ανεμώνες και τα κοράλλια. Η πλειονότητα των υδρόζωων είναι θαλάσσια είδη και σχηματίζουν αποικίες. Ένα τυπικό υδρόζωο έχει μια βάση, ένα μίσχο και ένα ή περισσότερα ακραία ζωίδια.

Τα περισσότερα ζωίδια είναι τροφικοί πολύποδες και διαθέτουν στόμα και στεφάνη κεραιών με τις οποίες συλλαμβάνουν τη λεία τους (πλαγκτονικούς οργανισμούς), παρέχοντας τροφή σε ολόκληρη την αποικία.

Τα αποικιακά υδρόζωα αναπαράγονται με εκβλάστηση, αυξάνοντας το μέγεθος της αποικίας. Παράλληλα, δημιουργούνται στην αποικία και εκβλαστήματα μεδουσών (υδρομέδουσες), που εγκαταλείπουν την αποικία ως ελεύθερα κολυμβητικά άτομα, παράγουν γαμέτες (ωάρια και σπερματοζωάρια) και αναπαράγονται αμφιγονικά, δίνοντας βλεφαριδοφόρες προνύμφες (πλάνουλες).

Ωστόσο, το είδος Turritopsis nutricula κατάφερε να βρει τον τρόπο να νικήσει το θάνατο. Αμέσως μετά την ωοτοκία, η Turritopsis μπορεί να αντιστρέψει τον κύκλο ζωής της και να μεταμορφωθεί ξανά σε πολύποδα, παραμένοντας έτσι για πάντα νέα. Επιπλέον, όταν βρίσκεται σε ηλικία της πρώτης ωριμότητας φέρει μόνο μερικά πλοκάμια, ενώ σε ώριμο στάδιο διαθέτει 80 – 90.

Οι θαυμαστοί οργανισμοί καταφέρνουν να μεταμορφώνονται σε πολύποδες λόγω της κυτταρικής αλλαγής σε εξωτερικό επίπεδο, κάτι που τους επιτρέπει απλά να προσπερνούν το θάνατο.

πηγή:pathfinder.gr

Εντείνει την εμπορική αλιεία της φάλαινας η Ισλανδία

Newsroom ΔΟΛ

πηγή

In anticipation of my resurrection...

ΑΠΟΛΙΘΩΜΑΤΑ από τη Βορειοανατολική Κολομβία αποκάλυψαν το μεγαλύτερο φίδι που έχει ανακαλυφθεί ποτέ. Ο Τitanoboa cerrejonensis (δηλαδή ο τιτάνιος βόας από τη Σερεχόν, το ανοιχτό ανθρακωρυχείο, όπου βρέθηκαν τα απολιθώματά του), ήταν ένα τέρας που ενέδρευε στα τροπικά δάση της Νότιας Αμερικής μετά την εξαφάνιση των δεινοσαύρων και έτρωγε κροκοδείλους για πρωινό, μεσημεριανό και δείπνο! Είχε μήκος τουλάχιστον 13 μέτρα, ζύγιζε πάνω από 1.100 κιλά και το σώμα του είχε πλάτος τουλάχιστον ένα μέτρο, σύμφωνα με την ανακοίνωση που δημοσίευσε στην επιθεώρηση «Νature» η διεθνής ομάδα επιστημόνων που έκανε την ανακάλυψη. Έζησε πριν από 58 έως 60 εκατομμύρια χρόνια, όταν το ζωικό βασίλειο της Γης προσπαθούσε ακόμη να ανακάμψει από τη μαζική εξαφάνιση των δεινοσαύρων και πολλών άλλων πλασμάτων πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια, όταν ένας αστεροειδής έπεσε κοντά στην Ακτή Γιουκατάν στο Μεξικό. Την εποχή εκείνη, ο Τitanoboa cerrejonensis μπορεί να ήταν το μεγαλύτερο χερσαίο σπονδυλωτό στη γη.

πηγή:tanea.gr

"1η εßδοµάδα. Σήµερα είµαι ηλικίας µιας εßδοµάδας. Τι χαρά να είµαι µέρος αυτού του Κόσµου!

1 µηνός. Η µαµά µου µε φροντίζει πάρα πολύ καλά. Είναι µια εξαιρετική µητέρα.

2 µηνών. Σήµερα µε χώρισαν από τη µητέρα µας. Ήταν πολύ ανήσυχη και µε τα µάτια της µε χαιρετούσε. Ελπίζω η νέα «ανθρώπινη» οικογένειά µου να µε φροντίζειτο ίδιο καλά µε τη µαµά µου.

4 µηνών. Έχω µεγαλώσει πολύ γρήγορα, τα πάντα τραßάνε την προσοχή µου. Υπάρχουν µερικά παιδιά στο σπίτι που µου είναι σαν «µικρά αδερφάκια». Παίζουµε πολύ, τραßάνε την ουρά µου κι εγώ τους δίνω µικρές ψεύτικες δαγκωνιές για πλάκα.

5 µηνών. Σήµερα µου φωνάξανε. Η κυρία µου ήταν πολύ αναστατωµένη επειδή ούρησα µέσα στο σπίτι. Όµως δεν µου είπαν ποτέ πού έπρεπε να το κάνω αυτό. Επίσης,κοιµάµαι στο χωλ. Στεναχωρήθηκα πολύ γι' αυτό!

8 µηνών. Είµαι ένα πολύ χαρούµενο σκυλί! Έχω τη ζεστασιά ενός σπιτιού, αισθάνοµαι τόσο ασφαλής, τόσο προστατευµένος...Νοµίζω ότι η «ανθρώπινη» οικογένειά µου µε αγαπάει. Η αυλή είναι όλη δική µου και συχνά, ξεπερνάω τον εαυτό µου,σκάßοντας στο χώµα σαν τους προγόνους µου, τους λύκους, για να κρύψω το φαγητό. Ποτέ δεν δοκιµάζουν να µου µάθουν τίποτε. Τότε θα πρέπει όλα να πηγαίνουν καλά, όλα αυτά τα πράγµατα πουκάνω να είναι εντάξει!

12 µηνών. Σήµερα έγινα ενός έτους. Είµαι ένας ενήλικος σκύλος. Όµως τα αφεντικά µου λένε ότι µεγάλωσα πολύ περισσότερο από ότι περίµεναν. Πόσο υπερήφανοι πρέπει να είναι για µένα!

13 µηνών. Σήµερα µε έδεσαν. Σχεδόν δεν µπορούσα να κουνηθώ, να ßρεθώ σε λίγο ήλιο όταν κρυώνω, ή να ßρω λίγη σκιά όταν ο ήλιος ανεßαίνει ψηλά στον ουρανό. Λένε ότι θα µε επιτηρούν και ότι είµαι αχάριστος. Δεν καταλαßαίνωτίποτε απ' όσα µου συµßαίνουν.

15 µηνών. Όλα έχουν αλλάξει τώρα...Με κρατάνε συνέχεια κλειδωµένο στη ßεράντα. Αισθάνοµαι πολύ µόνος. Η «ανθρώπινη» οικογένειά µου δεν µε θέλει πια. Μερικές φορές ξεχνάνε ότι διψάω και πεινάω. Όταν ßρέχει, δεν έχω µια στέγη πάνω από το κεφάλι µου.

16 µηνών. Σήµερα µε έßγαλαν από τη ßεράντα. Ήµουν σίγουρος ότι η «ανθρώπινη» οικογένειά µου µε είχε συγχωρέσει. Ήµουν τόσο χαρούµενός που χοροπήδαγα από ενθουσιασµό... Η ουρά µου κουνιόταν σαν τρελή. Επιπλέον, πίστεψα ότι θα µε πήγαιναν ßόλτα!Κατευθυνθήκαµε προς τον αυτοκινητόδροµο και άξαφνα, σταµάτησαν το αυτοκίνητο, άνοιξαν την πόρτα και εγώ ßγήκα έξω, χαρούµενος, γιατί σκεπτόµουν ότι θα περνάγαµε την µέρα µας στην εξοχή. Δεν καταλαßαίνω γιατί έκλεισαν την πόρτα κι έφυγαν. «Ακούστε,περιµένετε!» - γάßγισα. Με ξέχασαν... Έτρεξα πίσω από το αυτοκίνητο µε όλη τη δύναµή µου. Η αγωνία µου µεγάλωνε καθώς άρχισα να καταλαßαίνω, ενώ δεν µπορούσα να αναπνεύσω από το λαχάνιασµα και αυτοί δεν σταµατούσαν, µε είχαν εγκαταλείψει...

17 µηνών. Έψαχνα µάταια να ßρω το δρόµο για να γυρίσω σπίτι. Είµαι µόνος και αισθάνοµαι χαµένος. Στις περιπλανήσεις µου, συναντάω µερικούς ανθρώπους µε καλή καρδιά που µε κοιτάνε µε θλίψη και µου δίνουν λίγο φαγητό. Τους ευχαριστώ µε τα µάτια µου, από τα ßάθη της ψυχής µου. Εύχοµαι να µε υιοθετούσαν... Θα ήµουνα τόσο πιστός όσο κανένας άλλος σκύλος! Όµως, αυτοί απλά λένε: «καηµένο σκυλάκι, πρέπει να έχει χαθεί».

18 µηνών. Πριν από µερικές ηµέρες πέρασα από ένα σχολείο και είδα πολλά παιδιά µικρά και µεγαλύτερα σαν τα «µικρά µου αδερφάκια». Πλησίασα περισσότερο και µια οµάδα από τα µικρότερα παιδιά, γελώντας, µου πέταξαν πολλές πέτρες, απλά για να δουν «ποιος σηµαδεύει καλύτερα». Μια από αυτές τις πέτρες µε χτύπησε στο µάτι και έκτοτε, δεν µπορώ να δω καθόλου µε αυτό το µάτι.

19 µηνών. Είναι απίστευτο. Όταν είχα καλύτερη όψη, οι άνθρωποι µε λυπόντουσαν... Τώρα είµαι πολύ αδύνατος και αδύναµος και η όψη µου είναι απαίσια. Έχω χάσει το ένα µου µάτι και οι άνθρωποι µε διώχνουν µε τις σκούπες όταν προσπαθώ να ξεκουραστώ σε κάποια σκιά.

20 µηνών. Κινούµαι µε εξαιρετικά µεγάλη δυσκολία. Σήµερα, ενώ προσπαθούσα να περάσω το δρόµο,µε χτύπησε ένα αυτοκίνητο. Βρισκόµουν στη ζώνη των πεζών για να περάσω το δρόµο, όµως ποτέ δεν θα ξεχάσω το γεµάτο ικανοποίηση ßλέµµα του οδηγού,που έδινε συγχαρητήρια στον εαυτό του που µε πάτησε. Εύχοµαι να µε είχε σκοτώσει! Όµως, απλά µου προκάλεσε εξάρθρωση στα πίσω μου πόδια. Ο πόνος ήταν ανυπόφορος. Τα πόδια µου δεν µε υπακούνε και µόλις µε τεράστια δυσκολία µπόρεσα να συρθώ στο γκαζόν στην άκρη του δρόµου. Επί δέκα µέρες έχω µείνει εκτεθειµένος στον ήλιο που καίει, στη δυνατή ßροχή, στο κρύο, χωρίς φαγητό. Δεν µπορώ πλέον να κουνηθώ. Ο πόνος είναι ανυπόφορος. Βρίσκοµαι σε ένα πολύ υγρό µέρος, και φαίνεται ότι ακόµη και το τρίχωµά µου µαδάει. Κάποιοι περαστικοί ούτε καν µε προσέχουν, άλλοι λένε: «µην πλησιάζεις»... Είµαι σχεδόν αναίσθητος, όµως, µια ελάχιστη δύναµη από τα ßάθη του σώµατός µου µε αναγκάζει να ανοίξω τα µάτια µου. Η γλυκύτητα στη φωνή της µε έκανε να αντιδράσω. «Καηµένο µου σκυλάκι, κοίτα πώς σε έχουν αφήσει», έλεγε. Μαζί µε την γυναίκα ήταν ένας άντρας µε λευκή ποδιά που µε ακούµπησε και είπε: «Λυπάµαι, κυρία µου, αλλά αυτός ο σκύλος δεν θα τα καταφέρει. Είναι καλύτερα να τον ßοηθήσουµε να ßγει από αυτόν τον πόνο και τη δυστυχία». Η ευγενική κυρία, µε δάκρυα να τρέχουν ποτάµι στα µάγουλά της, συµφώνησε.
Όσο καλύτερα µπορούσα, κούνησα την ουρά µου και την ευχαρίστησα, µε τα µάτια µου, για τη ßοήθειά της να αναπαυθώ ειρηνικά και ήρεµα. Ενώ αισθανόµουν το ελαφρύ τσίµπηµα της ßελόνας, πριν από αυτόν τον µακρύ ύπνο, η τελευταία µου σκέψη ήταν: «γιατί έπρεπε να γεννηθώ, αφού δεν µε ήθελε κανείς;.....»

«Στην πορεία της εξέλιξής του προς τον πολιτισµό ο άνθρωπος απέκτησε µια κυρίαρχη θέση πάνω στα πλάσµατα που ζουν γύρω του στο ζωϊκό ßασίλειο.Χωρίς να είναι ικανοποιηµένος από την κυριαρχία του αυτή, ωστόσο, άρχισε να ßάζει ένα κενό µεταξύ της φύσης του και τη φύση των ζώων. Αρνήθηκε την κτήση µιας αιτίας προς αυτά, και στον εαυτό του έθεσε ως σύµßολο µια αθάνατη ψυχή, και αξίωσε µια θεϊκή πτώση η οποία του επέτρεψε να καταστρέψει το δεσµό της κοινωνίας µεταξύ αυτού και του ζωικού ßασιλείου» - Sigmund Freud

«Δεν µπορείς να σώσεις κάθε ζώο στον κόσµο όµως,για αυτό το ένα που σώζεις, ΕΙΝΑΙ ο κόσµος».... "

Θηλαστικά «επιλέγουν» το φύλο των απογόνων τους

Ορισμένα θηλαστικά με οπλές μπορούν να ρυθμίζουν την αναλογία των φύλων στους απογόνους τους ανάλογα με τις περιβαλλοντικές συνθήκες, δείχνει ανάλυση των μέχρι σήμερα ερευνών για το αμφιλεγόμενο θέμα.

Το φαινόμενο έχει παρατηρηθεί στην κατσίκα, τη ζέβρα, τη γαζέλα, το ελάφι και άλλα οπληφόρα. Ο φυσιολογικός μηχανισμός της «επιλογής» φύλου παραμένει πάντως άγνωστος.

Η μετα-ανάλυση των ερευνητών των πανεπιστημίων της Οξφόρδης και του Εδιμβούργου έδειξε ότι τα θηλυκά των θηλαστικών αυτών τείνουν να αποκτούν θηλυκούς απογόνους σε αντίξοες συνθήκες και αρσενικούς όταν ζουν σε περιβάλλον που ευνοεί την κυοφορία.

Η άποψη ότι το κόκκινο ελάφι μπορεί να καθορίζει με αυτόν τον τρόπο το φύλο των μικρών του προτάθηκε πριν από περίπου 30 χρόνια από τον Αμερικανό βιολόγο Ρόμπερτ Τράιβερς.

Σύμφωνα με τη θεωρία του Τράιβερς, η προτίμηση σε ένα από τα φύλα, ανάλογα με τις περιβαλλοντικές συνθήκες, εμφανίζεται σε είδη στα οποία τα θηλυκά ζευγαρώνουν με λίγα μόνο επικρατή αρσενικά.

Αν οι συνθήκες είναι δυσμενείς, τα θηλυκά δεν έχουν συμφέρον να παράγουν αρσενικά μικρά: θα ήταν πιθανό οι αρσενικοί απόγονοι να μην είναι αρκετά ισχυροί ώστε να βρουν σύντροφο και να διαιωνίσουν τα γονίδιά τους. Σε αυτές τις συνθήκες, μόνο τα ισχυρά, και άρα γενετικά προικισμένα, θηλυκά, έχουν την πολυτέλεια να γεννήσουν αρσενικά.

Όταν όμως οι συνθήκες είναι ευνοϊκές, συμφέρον για ένα θηλυκό είναι να παράγει αρσενικούς απογόνους, οι οποίοι ζευγαρώνουν με πολλούς συντρόφους και διασπείρουν περισσότερο τα γονίδιά τους.

http://www.focusmag.gr/articles/view-article.rx?oid=66785

Το συγκεκριμένο ψάρι ανήκει στο είδος Barreleye και ανακαλύφθηκε το 1939. Οι εμφανίσεις του μπροστά στο φακό της κάμερας είναι εξαιρετικά σπάνιες, αφού ζει 600 – 800 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Σε τέτοια βάθη, το φως του ηλίου χάνεται τελείως και τα μάτια του ψαριού είναι κατασκευασμένα έτσι ώστε να συλλέγουν ακόμα και τη μικρότερη ακτίνα φωτός.

πληροφορίες zougla.gr

εικόνες national_geographic

Το μοναδικό στον κόσμο Bottlenose dolphin ζει σε μία λίμνη στη Λουιζιάνα των ΗΠΑ.
Έχει γίνει η ατραξιόν της περιοχής, ομάδες οικολόγων ειδοποιούν τους τουρίστες να το αφήσουν στην ησυχία του.

Ο 42χρονος Erik Rue καπετάνιος ενός τουριστικού πλοίου έχει φωτογραφίσει το δελφίνι-αλμπίνο, όταν πρωτοεμφανίστηκε στη λίμνη Calcasieu που βρίσκεται στο βόρειο τμήμα του κόλπου του Μεξικού.

Ο καπετάνιος είδε το δελφίνι να κολυμπάει σε κοπάδι με άλλα τέσσερα δελφίνια, τα μάτια του εκτός από το σώμα του που είναι ροζ είναι κόκκινα.Το ένα από τα δελφίνια πιθανώς είναι η μητέρα του, γιατί δεν απομακρύνθηκε καθόλου από δίπλα του.

Τα λόγια του καπετάνιου ήταν:
"Έτυχε να δω ένα μικρό κοπάδι από δελφίνια, και το ένα φαινόταν πιο ανοιχτόχρωμο, ήταν οπωσδήποτε ροζ!
Δεν έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο.Είχε το ίδιο χρώμα σε όλο του το σώμα σαν κάποιος να το έβαψε με μπογιά.

Το δελφίνι φαίνεται φυσιολογικό και καλά στην υγεία του, εκτός από το χρώμα του που το βρίσκω πανέμορφο, είναι ροζ από το κεφάλι μέχρι την ουρά τα μάτια του είναι κόκκινα, μάλλον πρόκειται για αλμπίνο, το σώμα του δεν έχει κανένα ελάττωμα και το δέρμα του φαίνεται να είναι απαλό και γυαλιστερό.

Το έχω δει 40 με 50 φορές στο ίδιο μέρος,το κανάλι που οδηγεί στη λίμνη Calcasieu μοιάζει να είναι το σπίτι του γι αυτό και για το κοπάδι του.

Από τότε που το πρωτοείδα το δελφίνι έχει μεγαλώσει αρκετά, κάποιες φορές απομακρύνεται από την μητέρα του για να παίξει και να βρει φαγητό, αλλά πάντα ξαναγυρίζει στο κοπάδι.

Κατά περίεργο τρόπο δεν μοιάζει να επηρεάζεται από το περιβάλλον και από τον ήλιο, όπως θα περίμενε κανείς στην κατάστασή του, με την μόνη διαφορά ότι παραμένει κάτω από την επιφάνεια του νερού περισσότερο από τα υπόλοιπα δελφίνια του κοπαδιού."

Η βιολόγος Regina Asmutis-Silvia της οργάνωσης για την προστασία φαλαινών και δελφινιών δήλωσε τα εξής:

"Δεν έχω ξαναδεί δελφίνι με αυτό το χρώμα σε όλη μου την καριέρα.
Είναι πραγματικά ένα πανέμορφο δελφίνι αλλά οι άνθρωποι πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί, και μ' αυτό όπως και με όλα τα δελφίνια, χρειάζεται σεβασμός, παρακολούθηση από απόσταση, περιορισμός στο χρόνο που το παρατηρούν και να μην το κυνηγούν ή να το παρενοχλούν με οποιοδήποτε τρόπο.
Παρόλο που το δελφίνι είναι ροζ, πρόκειται για αλμπίνο και αυτό φαίνεται από τα κόκκινα μάτια του, είναι ένα γενετικό χαρακτηριστικό, αλλά δεν γνωρίζουμε πιο είδος αλμπινισμού έχει κληρονομήσει αυτό το δελφίνι."

Η εμφάνισή του(λόγω χρώματος) θυμίζει τα ροζ δελφίνια του Αμαζονίου

Πηγή:telegraph

Στη φωτογραφία που έθεσε στη διάθεση των διεθνών πρακτορείων το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Western Australia, φαίνεται ο σκελετός ενός είδους μαρσιποφόρου λιονταριού που έχει πλέον εξαφανιστεί. Σήμερα, μια ομάδα επιστημόνων ετοιμάζεται να αρχίσει εκσκαφές και έρευνες στην έρημο της δυτικής Αυστραλίας, καθώς πιστεύουν ότι τα ίχνη του λιονταριού θα τους οδηγήσουν στην ανακάλυψη και άλλων μαρσιποφόρων γιγάντιων ειδών.

Πηγή:ethnos.gr

Μέχρι και πριν από δύο αιώνες οι άνθρωποι ζούσαν σ' ένα καλά τακτοποιημένο και αμετάβλητο σύμπαν που κυβερνούσαν απαραβίαστοι φυσικοί νόμοι τους οποίους είχε θεσπίσει ένας πάνσοφος και πανάγαθος δημιουργός, ο Θεός.

Όμως από τις αρχές του 18ου αιώνα μια σειρά από "ενοχλητικές" ανακαλύψεις της γεωλογίας, της παλαιοντολογίας και της ζωολογίας ανέτρεψαν αυτή την ειδυλλιακή εικόνα. Με την ανακάλυψη από τον Δαρβίνο της φυσικής επιλογής, του βασικού μηχανισμού της εξέλιξης κάθε μορφής ζωής, άρχισε η προοδευτική απομυθοποίηση του ανθρώπου. Έτσι από κορωνίδα της δημιουργίας υποβαθμίστηκε σ' ένα απλό και καθόλου αναγκαίο προϊόν της εξέλιξης της ζωής πάνω στη Γη.

Το μεγάλο αίνιγμα ήταν με τι ρυθμούς συνέβαινε αυτή η εξέλιξη. Με αργούς και σταθερούς, όπως επέμενε ο Δαρβίνος και οι οπαδοί της βαθμιαίας εξέλιξης, ή με τρόπο ασυνεχή, δηλαδή με σύντομες επιταχύνσεις και μακροχρόνιες στάσεις, επιβραδύνσεις ή άλματα όπως αποκαλύπτουν τα πολυάριθμα απολιθώματα που έφεραν στο φως οι παλαιοντολόγοι;

Δημιουργία χωρίς Δημιουργό

Αν η ηλικία της Γης είναι 4,5-4,6 δισεκατομμύρια χρόνια, τότε πότε εμφανίστηκαν οι πρώτες μονοκύτταρες μορφές ζωής; Τα παλαιότερα απολιθώματα προκαρυωτικών οργανισμών (μονοκύτταρων χωρίς πυρήνα) βρέθηκαν στη Νότια Αφρική και χρονολογούνται πριν από 3,4 δισεκατομμύρια χρόνια.

Άρα η ζωή εμφανίστηκε πολύ νωρίς στους πρωτόγονους ωκεανούς. Επί δύο δισεκατομμύρια χρόνια οι προκαρυωτικοί οργανισμοί (κυανοβακτήρια, μεθαγόνα βακτήρια) επικρατούσαν στην Προκάμβρια ζωή, ενώ μόλις πριν από 1,5 δισεκατομμύρια χρόνια εμφανίστηκαν οι πρώτοι ευκαρυωτικοί οργανισμοί, μονοκύτταροι οργανισμοί με πυρήνα και καλά διαχωρισμένα κυτταρικά διαμερίσματα.

Τότε συνέβη κάτι πολύ παράξενο. Πριν από περίπου 600 εκατομμύρια χρόνια έκαναν ξαφνικά την εμφάνισή τους οι πολυκύτταροι οργανισμοί, τα πρώτα ζώα. Δεδομένης της πορείας της εξέλιξης, αν υπήρχε Δημιουργός "δε θα θύμιζε καθόλου σοφό αρχιτέκτονα αλλά μάλλον ατζαμή μάστορα", όπως υποστήριξε μεταξύ άλλων ο νομπελίστας βιολόγος Φρανσουά Ζακόμπ.

Η Κάμβρια έκρηξη

Με την έναρξη της Καμβρίου περιόδου (πριν από 590-500 εκατομμύρια χρόνια) η ζωή στον πλανήτη μας γνώρισε μια μεγάλη έκρηξη δημιουργίας που παρήγαγε όλους τους γνωστούς σήμερα ζωικούς τύπους (φύλα), αλλά και πολλά άλλα άγνωστα. Σχεδόν από το πουθενά ξεπήδησαν νέες θαλάσσιες μορφές ζωής: κολυμβητές, ζώα που προσλάμβαναν τροφή φιλτράροντας το νερό, και επιδέξια αρπακτικά.

Τις χειροπιαστές αποδείξεις αυτής της δημιουργίας έφεραν στο φως πρόσφατες ανασκαφές σε απολιθωματοφόρα στρώματα της Καμβρίου περιόδου στην περιοχή Γιουνάν (Κίνα). Εξίσου σημαντικές μαρτυρίες γι' αυτή την αποφασιστικής στιγμής γένεση του ζωικού βασιλείου είναι τα απολιθώματα που βρέθηκαν στα βουνά του Καναδά, στο Μπούργκες Πας της Βρετανικής Κολομβίας, ενώ μια πρώτη αποτυχημένη απόπειρα αρχής της πολυκύτταρης ζωής είχε γίνει εκατομμύρια χρόνια νωρίτερα, όπως μαρτυρούν τα απολιθώματα της Εδιακάρα, στην Αυστραλία.

Εκεί βρέθηκαν κατάλοιπα αλλόκοτων θαλάσσιων οργανισμών, όλοι με μαλακό σώμα σε σχήμα ταινίας ή τηγανίτας. Ήταν η πρώτη πρόβα και οι πρώτοι ερασιτέχνες ηθοποιοί που δοκίμασαν ανεπιτυχώς να παίξουν το δράμα της πολυκύτταρης ζωής.

Οι πρώτοι ηθοποιοί

Ποιοι ήταν οι πρώτοι πραγματικοί ηθοποιοί στο δράμα της πολυκύτταρης ζωής; Στο άνοιγμα του άρθρου βλέπουμε μια αναπαράσταση των αινιγματικών πλασμάτων που βρέθηκαν στην Κίνα. Αν και όλα μαζί θα μπορούσαν να χωρέσουν σ' έναν κολπίσκο, δεν πρέπει να τα υποτιμάμε. Στην πραγματικότητα πρόκειται για εκπροσώπους των ζώων με τα οποία ξεκίνησε η ιστορία της πολυκύτταρης ζωής.

Ανάμεσά τους υπάρχουν οι προ-προπαππούδες όλων των σημερινών τύπων ζώων, ακόμα και αυτού στο οποίο ανήκουμε εμείς οι άνθρωποι. Φαίνεται πάντως ότι ο σκηνοθέτης της εξέλιξης είχε κατανείμει λίγο πριν από την εντυπωσιακή πρεμιέρα της πολυκύτταρης ζωής τους ρόλους των πρωταγωνιστών. Για παράδειγμα, την αμφίπλευρη συμμετρία στα οστρακόδερμα και στα μαλάκια ή την πενταγωνική συμμετρία στους αχινούς και στους αστερίες. Οι νέες μορφές ήταν τρισδιάστατες. Ποτέ πια δεν εμφανίστηκαν επί σκηνής οι επίπεδες τηγανίτες της Εδιακαριανής πανίδας.

Κατασκευαστικά πρότυπα

Στα ρηχά νερά του Κάμβριου ωκεανού παίχτηκε η πρώτη πράξη του δράματος με πρωταγωνιστές τις μέδουσες, τα ποροφόρα ζώα, τα βραχιόποδα, τα αρθρόποδα και άλλα πολλά παράξενα ζώα όπως οι τριλοβίτες, οι οποίοι ενώ εκείνη την εποχή ήταν οι κυρίαρχοι των Κάμβριων θαλασσών έμελλε να εξαφανιστούν.

Ανάμεσα σ' αυτούς τους πρωτόγονους οργανισμούς συναντάμε και τα πρώτα χορδωτά, οργανισμούς που διαθέτουν ένα στηρικτικό άξονα, τη νωτοχορδή, από την οποία προέκυψε αργότερα η σπονδυλική στήλη των σπονδυλωτών. Από τότε διαμορφώθηκε το βασικό ανατομικό σχήμα των κυριότερων τύπων ζώων που οι ζωολόγοι αποκαλούν φύλα. Κανένα άλλο νέο φύλο ζώων δεν εμφανίστηκε έκτοτε.

Κάθε διαφορετικό φύλο του Καμβρίου παρουσιάζει ένα βασικό σωματικό σχέδιο το οποίο εξακολουθούν να διαθέτουν σήμερα τα διάφορα είδη που προέκυψαν απ' αυτό. Όλα τα είδη εντόμων -πάνω από ένα εκατομμύριο- έχουν τρία ζεύγη άκρων πάνω στο θώρακα.

Όλα τα οστρακόδερμα έχουν ένα κεφάλι που αποτελείται από πέντε τμήματα, όπου συμφύονται δύο ζεύγη αποφύσεων πριν από το στόμα και τρία μετά, όπως ο πρόγονός τους Canadaspis της Καμβρίου "δημιουργίας". Το Haikouella, αινιγματικό πλάσμα της κινεζικής Καμβρίου, και το εκπληκτικό Pikaia, που ανακαλύφθηκε στον Καναδά, είναι οι δύο πρωτοπόροι που άνοιξαν το δρόμο για την εξέλιξη των χορδωτών. Η σπονδυλική τους στήλη αποδείχθηκε μια από τις μεγαλύτερες εξελικτικές καινοτομίες, αφού αποτέλεσε την προϋπόθεση της μελλοντικής ανάπτυξης πιο πολύπλοκων εγκεφάλων και συμπεριφορών. Η πιο εκπληκτική όμως ανακάλυψη στην Κίνα ήταν ο Haikouicthys, το αρχαιότερο γνωστό σ' εμάς ψάρι.

Τερατώδεις αποτυχίες

Εκτός απ' αυτούς τους μακρινούς προγόνους των σημερινών ζώων οι ερευνητές ανακάλυψαν είκοσι επιπλέον φύλα που εξαφανίστηκαν και τα οποία οι ειδικοί δεν ξέρουν πού να κατατάξουν. Ήταν μοντέλα οργανισμών χωρίς μέλλον. Η πλειονότητα των απολιθωμένων οργανισμών που βρέθηκαν στην Κίνα και στον Καναδά δεν ανήκουν στις γνωστές σ' εμάς ταξινομικές ομάδες. Μεταξύ αυτών ήταν το τρομερό Anomalocaris, με μήκος δύο μέτρα.

Τα σαγόνια του είχαν κυλινδρικό σχήμα και μπορούσε να συνθλίβει τη λεία του. Άλλος εκπρόσωπος των φύλων που εξαφανίστηκαν είναι το Hallucigenia, με εφτά ζεύγη αγκαθιών που ίσως χρησιμοποιούσε σαν πόδια, εφτά πλοκάμια (ακανθώδεις αποφύσεις) και εξογκωμένο κεφάλι. Επίσης το παράξενο Opabinia με πέντε μάτια, προβοσκίδα και δαγκάνες ή το Odontogryphus, μεγάλο σκουλήκι που έμοιαζε με μικρό φουσκωτό στρώμα και είχε κυλινδρικό στόμα με κεραίες και μυτερά "δόντια".

Πρόοδος ή ρωσική ρουλέτα;

Έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε την εξελικτική πορεία της ζωής μέχρι σήμερα σαν μια ανοδική πορεία, μια συνεχή ανέλιξη από τις απλούστερες μορφές ζωής προς τις πιο σύνθετες και προσαρμοσμένες. Τη βαθιά πίστη ή ελπίδα μας σ' αυτή την αισιόδοξη προοπτική έρχονται να διαψεύσουν ανακαλύψεις όπως αυτές του Καναδά και της Κίνας.

Πράγματι, τα απολιθώματα αυτά μας αποκαλύπτουν μια απίστευτη αρχική ποικιλότητα σε μορφές και ανατομικά σχέδια της Κάμβριας ζωής που σταδιακά αποδεκατίστηκαν, αφήνοντας ελάχιστους ζωικούς τύπους (φύλα). Όμως γιατί πολλοί από τους πρωταγωνιστές της πολυκύτταρης ζωής εξαφανίστηκαν, ενώ κάποιοι άλλοι κέρδισαν το παιχνίδι της εξέλιξης;

"Για να το καταλάβουμε πρέπει να έχουμε σαφή ιδέα για το ρόλο του τυχαίου" συνήθιζε να απαντά ο Στέφεν Γκουλντ -απεβίωσε τον προηγούμενο χρόνο-, διάσημος παλαιοντολόγος και εξελικτικός βιολόγος, πολέμιος της Θεωρίας της Βαθμιαίας Εξέλιξης. "Τα φύλα που χάθηκαν είχαν πολύ πιο σύνθετα χαρακτηριστικά σε σύγκριση μ' εκείνα που κατάφεραν να επιβιώσουν στην πορεία της εξέλιξης˙ συχνά μάλιστα η εξάπλωση των πρώτων ήταν μεγαλύτερη".

Αυτό, επιμένει ο Γκουλντ, αποτελεί παράδοξο μόνο για όποιον πιστεύει ότι η εξέλιξη έχει σκοπό να ευνοεί τους ισχυρότερους οργανισμούς, ακολουθώντας μια προοδευτική ανοδική πορεία. "Φυσικά δεν πρέπει να λησμονούμε" εξηγεί ο Νάιλς Έλντριτζ, άλλος διάσημος παλαιοντολόγος και στενός συνεργάτης του Γκουλντ, "ότι η εξέλιξη σημαδεύεται από μαζικές εξαφανίσεις που ανακατεύουν και πάλι την τράπουλα. Τα περιβάλλοντα αλλάζουν και μαζί τους αλλάζουν και οι κανόνες του παιχνιδιού. Ένα ήσσονος σημασίας χαρακτηριστικό μπορεί να αποκτήσει καθοριστική σημασία στις νέες συνθήκες".

Ένα από τα πολλά παραδείγματα είναι η εξέλιξη των θηλαστικών. Το μικρό μέγεθος των πρώτων θηλαστικών που ζούσαν την εποχή των δεινοσαύρων τα καταδίκαζε σε περιθωριακό ρόλο. Αποδείχθηκε όμως ένα σημαντικό βιολογικό πλεονέκτημα μετά την κρίση που οδήγησε στην εξαφάνιση όλων των μεγάλων ερπετών.

Τίποτα και κανείς δεν είχε προσχεδιάσει αυτό το πλεονέκτημα, ούτε και θα μπορούσε ποτέ να προβλέψει ότι τα ασήμαντα τότε θηλαστικά θα διαδέχονταν τα μεγαλειώδη ερπετά. Όπως τονίζει ο Γκούλντ, "τα απολιθώματα της Καμβρίου δείχνουν ότι η μεγαλύτερη ποικιλομορφία στο ζωικό βασίλειο υπήρξε όταν αυτό πρωτοεμφανίστηκε. Στη συνέχεια αποδεκατίστηκε λόγω των μαζικών εξαφανίσεων".

Εξελικτικά παράδοξα

Αν μπορούσαμε να ξαναπαίξουμε τη "θεατρική παράσταση" της εξέλιξης, ξεκινώντας και πάλι από την περίοδο της Καμβρίου, τότε οι οργανισμοί-πρωταγωνιστές δε θα είχαν την ίδια μοίρα. Αν η παράσταση ξανάρχιζε, θα είχε διαφορετικό φινάλε. Αν δίναμε στο Anomalocaris, το οποίο εξαφανίστηκε, την ευκαιρία να επιβιώσει, ίσως σήμερα υπήρχε ένα θαλάσσιο τέρας χειρότερο κι από Άλιεν.

Αν από την κατανομή των ρόλων είχε εξαλειφθεί το Jianfengia, σήμερα δε θα υπήρχε κανένα έντομο. Αν εξαφανίζαμε το Haikouicthys, τον κοινό πρόγονο των ψαριών, δε θα υπήρχαν ούτε τα αμφίβια ούτε οι απόγονοί τους, τα ερπετά και τα θηλαστικά, άρα ούτε ο άνθρωπος, τον οποίο εγωιστικά θεωρούμε ως κορωνίδα της δημιουργίας.

http://www.focusmag.gr/articles/view-article.rx?oid=53305

Η ομοφυλοφιλία διαδεδομένη στο ζωικό βασίλειο, επιβεβαιώνει νορβηγικό μουσείο
Ακόμα και οι πιγκουίνοι και οι μέλισσες επιδίδονται σε ομοφυλοφιλικές συνευρέσεις, σύμφωνα με την πρώτη έκθεση για την ομοφυλοφιλία στα ζώα, που άνοιξε την Πέμπτη στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Όσλο.
Με την τεκμηρίωση ομοφυλοφιλικής συμπεριφοράς στους πιγκουίνους, τις καμηλοπαρδάλεις, τους παπαγάλους, τα σκαθάρια, τις φάλαινες και δεκάδες άλλα πλάσματα, οι επιμελητές της έκθεσης καταλήγουν ότι η ομοφυλοφιλία δεν μπορεί να θεωρηθεί αφύσικη.
«Μπορεί να έχουμε άποψη για πολλά θέματα, όμως ένα πράγμα είναι σαφές -η ομοφυλοφιλία συναντάται σε όλο το ζωϊκό βασίλειο, δεν είναι ενάντια στη φύση» αναφέρει ο κατάλογος της έκθεσης, η οποία φέρει τον τίτλο Ενάντια στη Φύση.
«Η ομοφυλοφιλία έχει παρατηρηθεί σε περισσότερα από 1.500 είδη του ζωϊκού βασιλείου και έχει τεκμηριωθεί για 500 από αυτά», σημείωσε ο επικεφαλής της ομάδας που διοργάνωσε την έκθεση. Γκέιρ Σέλι. Σημείωσε ότι η έκθεση είναι η πρώτη για το θέμα, αν και ένας ζωολογικός κήπος της Ολλανδίας είχε κάποια στιγμή διοργανώσει περιηγήσεις για την παρατήρηση ομοφυλόφιλων ζώων.
«Η γενετήσια ορμή είναι ισχυρή στα ζώα [...] Είναι μέρος της ζωής, το σεξ είναι διασκέδαση» σχολίασε στο Reuters ο Σέλι.
Σε ένα από τα εκθέματα, δύο θηλυκοί κύκνοι κάθονται μαζί σε μια φωλιά. Τα πτηνά μεγαλώνουν μερικές φορές τα μικρά τους σε ομοφυλόφιλα ζευγάρια, είτε όταν ένα θηλυκό έχει χάσει το αρσενικό του ταίρι, είτε όταν έχει παραχωρήσει ένα αυγό σε ένα ζεύγος αρσενικών.Μία φωτογραφία στην έκθεση απεικονίζει δύο γιγάντια πέη να ξεπροβάλουν από το νερό καθώς δύο αρσενικές φάλαινες επιδίδονται σε σεξουαλικά παιγνίδια. Μια άλλη δείχνει μια αρσενική καμηλοπάρδαλη να κάνει σεξ με μια άλλη επίσης αρσενική, ενώ μία τρίτη παρουσιάζει την ομοφυλοφιλική συμπεριφορά των σκαθαριών.
Οι πίθηκοι μπονόμπο, γνωστοί και ως πυγμαίοι χιμπατζήδες, έχουν ακραία σεξουαλική συμπεριφορά, καθώς έχουν συνευρέσεις με θηλυκά και αρσενικά αδιακρίτως. «Οι μπονόμπο είναι αμφισεξουαλικοί, όλοι τους» είπε ο Σέλι.
Ένας φανατικός χριστιανός δήλωσε ότι οι διοργανωτές της έκθεσης, η οποία χρηματοδοτείται εν μέρει από τη νορβηγική κυβέρνηση, θα πρέπει «να καούν στην κόλαση», σημείωσε ο ίδιος.
Αν και ο Αριστοτέλης παρατήρησε πριν από 2.300 χρόνια εμφανή ομοφυλοφιλική συμπεριφορά στις ύαινες, οι ενδείξεις ομοφυλοφιλικής συμπεριφοράς στα ζώα συχνά αγνοήθηκαν από τους επιστήμονες, ίσως λόγω ταμπού, έλλειψης ενδιαφέροντος ή φόβου γελοιοποίησης.
Παρόλα αυτά, παραμένει ασαφές για ποιο λόγο η ομοφυλοφιλία διατηρείται στα ζώα παρόλο που δεν φαίνεται να διευκολύνει την αναπαραγωγή.
Μεταξύ διαφόρων θεωριών, τα αρσενικά μπορούν να γίνουν περισσότερο αποδεκτά σε ένα κοινωνικό σύνολο αν έχουν ομοφυλοφιλικές συνευρέσεις. Αυτό, με τη σειρά του, ίσως τα διευκολύνει να ζευγαρώσουν αργότερα με θηλυκά, ανέφερε ο Σέλι.

2. Μια έκθεση διαφορετική

H αφίσα της έκθεσης που φιλοξενείται από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της νορβηγικής πρωτεύουσας.

Η πρώτη παγκοσμίως έκθεση με θέμα την ομοφυλοφιλία στα ζώα, άνοιξε χθες τις πόρτες της, παρά τις αντιδράσεις, στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Όσλο.

Με τεκμηρίωση ομοφυλοφιλικών συμπεριφορών σε καμηλοπαρδάλεις, πιγκουΐνους, παπαγάλους, σκαθάρια, φάλαινες και δεκάδες άλλα είδη, το μουσείο συμπεραίνει ότι η ανθρώπινη ομοφυλοφιλία δεν μπορεί να θεωρηθεί «αφύσικη». «Μπορεί να έχουμε απόψεις για πολλά πράγματα, αλλά ένα πράγμα είναι ξεκάθαρο – η ομοφυλοφιλία που συναντάμε στο ζωικό βασίλειο δεν είναι ενάντια στη φύση», αναφέρεται στη λεζάντα ενός εκθέματος.

Ο συντονιστής της έκθεσης που φέρει το όνομα «Ενάντια στη Φύση», Geir Soeli, δήλωσε χαρακτηριστικά στο Reuters: «Η ομοφυλοφιλία έχει παρατηρηθεί σε παραπάνω από 1.500 είδη και έχει τεκμηριωθεί επαρκώς για τα 500 από αυτά».

«Η σεξουαλική ορμή είναι έντονη σε όλα τα ζώα… Είναι μέρος της ζωής, έχει πλάκα να κάνεις σεξ», αναφέρει ο Soeli ως έναν από τους λόγους της ομοφυλοφιλίας ή της αμφιφυλοφιλίας στα ζώα. Και επισημαίνει ότι υπάρχουν ακόμη κράτη όπου οι νόμοι τους περιγράφουν την ομοφυλοφιλία ως «έγκλημα εναντίον της φύσης».

Ο Αριστοτέλης είχε διαπιστώσει εμφανή ομοφυλοφιλική συμπεριφορά σε ύαινες πριν από 2.300 χρόνια, αλλά οι αποδείξεις για την ομοφυλοφιλία στα ζώα είχαν συχνά αγνοηθεί από τους ερευνητές, κατά πάσα πιθανότητα λόγω αποστροφής, έλλειψης ενδιαφέροντος ή φόβου γελοιοποίησης.

Ωστόσο, ακόμη παραμένει ασαφές στους επιστήμονες γιατί η ομοφυλοφιλία επιβιώνει, αφού φαίνεται ότι είναι γενετικό αδιέξοδο.

http://www.focusmag.gr/articles/view-article.rx?oid=330442

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr