 Απεστάλη: 25/07/2005, 22:55:57
Δεν είχα δει το μύνημά σου γιατί έγραφα το δικό μου εκείνη τη στιγμή και συνήθως μόλις το στέλνω προχωρώ σε άλλο τόπικ. τα ερωτήματα που έθεσες απαντώνται. Δεν έχεις κάνει παράθεση των χωρίων και με αναγκάζεις να κάνω αντιγραφή και να αργήσω. quote:
Γένεσις ΙΒ' εδάφια 10-20:
Εδώ αναφέρεται πως πούλησε ο Αβραάμ την ωραία του σύζυγο στον Φαραώ παρουσιάζοντας την ως αδελφή του.... (κάποιος από εδώ όταν είχα αναφέρει οτι αυτό αναφέρεται στη Βίβλο το αρνήθηκε κατηγορηματικά... Ας το δεί με τα ματάκια του λοιπόν!)
Το χωρίο λέει:
" 10 Και εγένετο λιμός επί της γης, και κατέβη Άβραμ εις Αίγυπτον παροικήσαι εκεί, ότι ενίσχυσεν ο λιμός επί της γης. 11 εγένετο δε, ηνίκα ήγγισεν Άβραμ εισελθείν εις Αίγυπτον, είπεν Άβραμ Σάρα τη γυναικί:"γινώσκω εγώ, ότι γυνή ευπρόσωπος ει· 12 έσται ουν, ως αν ίδωσί σε οι Αιγύπτιοι, ερούσιν ότι γυνή αυτού εστιν αυτή, και αποκτενούσί με, σε δε περιποιήσονται. 13 ειπόν ουν, ότι:"αδελφή αυτού ειμι", όπως αν εύ μοι γένηται δια σε, και ζήσεται η ψυχή μου ένεκέν σου." 14 εγένετο δε, ηνίκα εισήλθεν Άβραμ εις Αίγυπτον, ιδόντες οι Αιγύπτιοι την γυναίκα αυτού, ότι καλή ην σφόδρα, 15 και είδον αυτήν οι άρχοντες Φαραώ και επήνεσαν αυτήν προς Φαραώ και εισήγαγον αυτήν εις τον οίκον Φαραώ· 16 και τω Άβραμ εύ εχρήσαντο δι ‘ αυτήν, και εγένοντο αυτω πρόβατα και μόσχοι και όνοι και παίδες και παιδίσκαι και ημίονοι και κάμηλοι. 17 και ήτασεν ο Θεός τον Φαραώ ετασμοίς μεγάλοις και πονηροίς και τον οίκον αυτού περί Σάρας της γυναικός Άβραμ. 18 καλέσας δε Φαραώ τον Άβραμ είπε· τι τούτο εποίησάς μοι, ότι ουκ απήγγειλάς μοι, ότι γυνή σου εστίν; 19 ινατί είπας ότι αδελφή μου εστί; και έλαβον αυτήν εμαυτω γυναίκα, και νυν ιδού η γυνή σου έναντί σου· λαβών απότρεχε. 20 και ενετείλατο Φαραώ ανδράσι περί Άβραμ συμπροπέμψαι αυτόν και την γυναίκα αυτού και πάντα, όσα ην αυτω." Όπως βλέπω από το κείμενο δεν λέει πουθενά ότι πούλησε τη γυναίκα του όπως λες εσύ αλλά το αντίθετο:επειδή φοβήθηκε ότι θα τον σκοτώσουν είπε ψέμματα ότι είναι αδερφή του. Οι φόβοι του Αβραάμ επιβεβαιώθηκαν από τα γεγονότα, όταν τη ζήτησε για γυναίκα του ο Φαραώ. Το ότι σε μερικές πόλεις σκότωναν τους ξένους εύκολα δεν είναι κάτι προτοφανές αλλά ακόμη και στα χρόνια του Μάρκο Πόλο εξακολουθούσε να συμβαίνει αυτό. Νομίζω ότι και οι αρχαίοι ιστορικοι γράφουν και για κάποιες πόλεις της Αιγύπτου.Οι λόγοι είναι πολλοί. Άλλοτε για θρησκευτικούς (τους προσέφερναν ως θυσία σε μερικούς θεούς) και άλλοτε για λόγους ξενοφοβίας. Το να έχει μια ωραία γυναίκα που τη θέλει ο Φαραώ θα ήταν πρώτης τάξης λόγος να τον σκοτώσουν για να απολαύσει ο Φαραώ τη γυναίκα του. Ο Φαραώ θεωρούμενος θεός δεν είχε ενδοιασμούς σε οποιαδήποτε τέτοια πράξη. Επιπλέον δε λέει πουθενά το κείμενο για τίμημα της Σάρας. Αυτά που πρόσφερε ο Φαραώ ήταν η προίκα που τότε προσέφερναν οι γαμπροί στους πατέρες ή τους συγγενείς της νύφης για να την πάρουν γυναίκα τους. Αυτό και συνέβαινε και σε πολλούς άλλους λαούς και στους αρχίους έλληνες. Αν ο Αβραάμ έλεγε ότι δε δέχεται τα δώρα θα ήταν προσβολή προς το θεό-Φαραώ και πάλι θα ήταν ξεγραμμένος, όπως και αν αποκάλυπτε ότι ήταν γυναίκα του. Δεν είχε άλλη επιλογή προκειμένου να επιβιώσει από το να βασιστεί και να αναμένει τη βοήθεια του θεού ο οποίος δεν τον εγκατέλειψε. Άν ακόμη την είχε πουλήσει τότε δε θα επενέβαινε ο θεός γιοα να τον βοηθήσει και θα του έλεγε του Αβραάμ ο Φαραώ να του επιστρέψει το τίμημα της αγοράς. Όμως δεν έγινε κάτι τέτοιο και ο Φαραώ δέχεται το λάθος του και αφήνει ως ποινή εξιλέωσης όσα του έδωσε. Παραθέτω και το κέιμενο με την περίτπωση του Αβιμέλεχ που είναι η ίδια ακριβώς και διαφωτίζει καλύτερα και την προηγούμενη. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Κ 1 ΚΑΙ εκίνησεν εκείθεν Αβραάμ ει γην προς λίβα και ώκησεν ανά μέσον Κάδης και ανά μέσον Σουρ. και παρώκησεν εν Γεράροις. 2 είπε δε Αβραάμ περί Σάρρας της γυναικός αυτού, ότι αδελφή μου εστίν· εφοβήθη γαρ ειπείν ότι γυνή μου εστί, μη ποτε αποκτείνωσιν αυτόν οι άνδρες της πόλεως δι ‘ αυτήν. απέστειλε δε Αβιμέλεχ, βασιλεύς Γεράρων, και έλαβε την Σάρραν. 3 και εισήλθεν ο Θεός προς Αβιμέλεχ εν ύπνω την νύκτα και είπεν· "ιδού συ αποθνήσκεις περί της γυναικός, ης έλαβες, αύτη δε εστι συνωκηυία ανδρί". 4 Αβιμέλεχ δε ουχ ήψατο αυτής και είπε·" Κύριε, έθνος αγνοούν και δίκαιον απολείς; 5 ουκ αυτός μοι είπεν, αδελφή μου εστί; και αύτη μοι είπεν, αδελφός μου εστίν; εν καθαρά καρδία και εν δικαιοσύνη χειρών εποίησα τούτο. 6 είπε δε αυτω ο Θεός καθ ‘ ύπνον· "καγώ έγνων ότι εν καθαρά καρδία εποίησας τούτο, και εφεισάμην σου του μη αμαρτείν σε εις εμέ· ένεκα τούτου ουκ αφήκά σε άψασθαι αυτής. 7 νυν δε απόδος την γυναίκα τω ανθρώπω, ότι προφήτης εστί και προσεύξεται περί σου και ζήση· ει δε μη αποδίδως, γνώση ότι αποθανή συ και πάντα τα σά." 8 και ώρθρισεν Αβιμέλεχ τω πρωϊ και εκάλεσε πάντας τους παίδας αυτού και ελάλησε πάντα τα ρήματα ταύτα εις τα ώτα αυτών, εφοβήθησαν δε πάντες οι άνθρωποι σφόδρα. 9 και εκάλεσεν Αβιμέλεχ τον Αβραάμ, και είπεν αυτω· "τι τούτο εποίησας ημίν; μήτι ημάρτομεν εις σε, ότι επήγαγες επ ‘ εμέ και επί την βασιλείαν μου αμαρτίαν μεγάλην; έργον, ό ουδείς ποιήσει, πεποίηκάς μοι. 10 είπε δε Αβιμέλεχ τω Αβραάμ·" τι ενιδών εποίησας τούτο;" 11 είπε δε Αβραάμ·" είπα γαρ, άρα ουκ έστι θεοσέβεια εν τω τόπω τούτω, εμέ τε αποκτενούσιν ένεκεν της γυναικός μου. 12 και γαρ αληθώς αδελφή μου εστίν εκ πατρός, αλλ ‘ ουκ εκ μητρός· εγενήθη δε μοι εις γυναίκα. 13 εγένετο δε, ηνίκα εξήγαγέ με ο Θεός εκ του οίκου του πατρός μου, και είπα αυτη· ταύτην την δικαιοσύνην ποιήσεις εις εμέ, εις πάντα τόπον ου εάν εισέλθωμεν εκεί, ειπόν εμέ, ότι αδελφός μου εστίν. 14 έλαβε δε Αβιμέλεχ χίλια δίδραχμα και πρόβατα και μόσχους και παίδας και παιδίσκας και έδωκε τω Αβραάμ και απέδωκεν αυτω Σάρραν την γυναίκα αυτού. 15 και είπεν Αβιμέλεχ τω Αβραάμ·" ιδού η γη μου εναντίον σου· ου εάν σοι αρέσκη, κατοίκει. 16 τη δε Σάρρα είπεν· [gren]ιδού δέδωκα χίλια δίδραχμα τω αδελφω σου· ταύτα έσται σοι εις την τιμή του προσώπου σου και πάσαις ταις μετά σου· και πάντα αλήθευσον. 17 προσηύξατο δε Αβραάμ προς τον Θεόν, και ιάσατο ο Θεός τον Αβιμέλεχ και την γυναίκα αυτού και τας παιδίσκας αυτού, και έτεκον· 18 ότι συγκλείων συνέκλεισε Κύριος έξωθεν πάσαν μήτραν εν τω οίκω Αβιμέλεχ, ένεκεν Σάρρας της γυναικός Αβραάμ.
Ο Θεός επεμβαίνει άμεσα και ο Αβιμέλεχ αναγνωρίζει το λάθος του, αν και θεωρεί δικαίωμά του να παίρνει τις ξένες ανύπαντρες γυναίκες για δικές του. Για ποιο λόγο θα έπρεπε να έχει κάθε γυναίκα ο Αβιμέλεχ ή ο Φαραώ; Δεν είναι αυτό απόδειξη της ωμής επιβολής τους πάνω στους υπηκόους τους και στους ξένους; Ο Αβραάμ όταν ρωτήθηκε του είπε ότι φοβηθηκε να πει ότι είναι γυναίκα του για να μην τον σκοτώσουν. Που την είδες λοιπόν την πώληση και πάλι; Ο Θεός δίνει την εντολή στον Αβιμέλεχ να δώσει μια προσφορά στον Αβραάμ για να προσευχηθεί και να αποκατασταθεί ηυγεία των γυναικών του Αβιμέλεχ και του ίδιου γιατί αλλιώς θα πέθαιναν όλοι. Αν είχε πουλήσει ο Αβραάμ τη Σάρα ούτε θα την πεέπσιρνε πίσω ούτε θα του έδινε τίποτε ο Αβιμέλεχ όταν ο Αβράμ ξαναπήρε τη Σάρα αλλά αντίθετα θα έπρεπε να επιστρέψει το τίμημα ο Αβραάμ στον Αβιμέλεχ. Συνεπώς τα περί πώλησης νομίζω ότι πέφτουν στο κενό και δε χρειάζεται περισσότερη ανάλυση αφού το ίδιο το κείμενο είναι σαφές. Προχωρώ στο επόμενο θέμα. quote:
Γένεσις ΙΘ' εδάφια 30-38:
Οι κόρες του Λώτ κάνουν έρωτα με τον ίδιο τους τον πατέρα μετά την καταστροφή των Σόδομων και Γόμορρων. Ζούσαν σε μια σπηλιά και νόμιζαν πως έπρεπε να το κάνουν αυτό για να μην χαθεί το ανθρώπινο γένος. Μόνο που η σπηλιά ήταν δίπλα στη πόλη Σηγώρ που ήταν γεμάτη με άνδρες...
Ας δούμε το κείμενο. 30 Ανέβη δε Λωτ εκ Σηγώρ και εκάθητο εν τω όρει αυτός και αι δύο θυγατέρες αυτού μετ ‘ αυτού· εφοβήθη γαρ κατοικήσαι εν Σηγώρ. και κατώκησεν εν τω σπηλαίω, αυτός και αι δύο θυγατέρες αυτού μετ ‘ αυτού. 31 είπε δε η πρεσβυτέρα προς την νεωτέραν· "ο πατήρ ημών πρεσβύτερος, και ουδείς εστιν επί της γης, ος εισελεύσεται προς ημάς, ως καθήκει πάση τη γη· 32 δεύρο και ποτίσωμεν τον πατέρα ημών οίνον και κοιμηθώμεν μετ ‘ αυτού και εξαναστήσωμεν εκ του πατρός ημών σπέρμα. 33 επότισαν δε τον πατέρα αυτών οίνον εν τη νυκτί εκείνη, και εισελθούσα η πρεσβυτέρα εκοιμήθη μετά του πατρός αυτής εν τη νυκτί εκείνη, και ουκ ήδει εν τω κοιμηθήναι αυτόν και εν τω αναστήναι. 34 εγένετο δε εν τη επαύριον και είπεν η πρεσβυτέρα προς την νεωτέραν· ιδού εκοιμήθην χθές μετά του πατρός ημών· ποτίσωμεν αυτόν οίνον και εν τη νυκτί ταύτη, και εισελθούσα κοιμήθητι μετ' αυτού, και εξαναστήσωμεν εκ του πατρός ημών σπέρμα. 35 επότισαν δε και εν τη νυκτί εκείνη τον πατέρα αυτών οίνον, και εισελθούσα η νεωτέρα εκοιμήθη μετά του πατρός αυτής, και ουκ ήδει εν τω κοιμηθήναι αυτόν και αναστήναι. 36 και συνέλαβον αι δύο θυγατέρες Λωτ εκ του πατρός αυτών. 37 και έτεκεν η πρεσβυτέρα υιόν και εκάλεσε το όνομα αυτού Μωάβ λέγουσα· εκ του πατρός μου· ούτος πατήρ Μωαβιτών έως Στον πρώτο στίχο λέει ότι φοβήθηκε να κατοικήσει στη Σηγώρ. Για να φοβάται σημαίνει ότι πράγματι κινδύνευε. Το βλέπουμε αυτό από τα λόγια των Σοδομιτών όταν δεν ήθελε να τους αφήσει να κακοποιήσουν σεξουαλικά και με τη βία, τους ξένους που φιλοξενούσε ο Λώτ,που ήταν άγγελοι.Του είπαν: 9 είπαν δε αυτω· απόστα εκεί. εισήλθες παροικείν· μη και κρίσιν κρίνειν; νυν ουν σε κακώσωμεν μάλλον ή εκείνους. και παρεβιάζοντο τον άνδρα τον Λωτ σφόδρα. και ήγγισαν συντρίψαι την θύραν. Αν οι άνθρωποι της πόλης που κατοικούσε ο Λώτ είχαν τέτοια συμπεριφορά δεν ήταν δικαιολογημένο το να φοβάται και τους γείτονές τους; Έλπιζε ότι θα παντρέψει τις κόρες του με ανθρώπους από τη φυλή του όπως ήταν ο κανόνας τότε. Αλλά οι κόρες του δεν περίμεναν! Αυτό όμως εγώ δε βλέπω να το προβάλλει ως πράδειγμα προς μίμηση η Αγία Γραφή αλλά το αντίθετο, ως παράδειγμα προς αποφυγή. Το να λες ειρωνικά ότι ένα ιερό βιβλίο έχει τέτοια πράγματα δείχνει ότι αγνοείς πως όλα τα ιερά βιβλία όλων των θρησκειών έχουν παραδείγματα προς μίμηση και παραδείγματα προς αποφυγή.Αν δεν καταλαβαίνεις τη διαφορά των δύο δε μπορώ να σε βοηθήσω σε αυτό. Κάθε ιερό βιβλίο επίσης έχει και το ιστορικό μέρος, που είναι περιγραφή γργονότων , καλών και κακών από τα οποία προκύπτουν παραδείγματα προς μίμηση ή προς αποφυγή.
Για την παραπάνω περίπτωση το προς αποφυγή είναι το πάθος της μέθης το οποίο οδήγησε το Λωτ να πέσει εν αγνοία του στο ατόπημα της αιμομιξίας. Από την άλλη είναι παράδειγμα προς αποφυγή και η ανυπομονησία των κορών του που βιάζονταν να κάνουν παιδιά "όπως κάνει όλος ο κόσμος" χωρίς να σεβαστούν τον πατέρα τους. Επειδή η ατεκνία ήταν ντροπή στα χρόνια εκείνα θυσίασαν το σεβασμό στον πατέρα τους για να μην ντροπιαστούν στα μάτια του κόσμου. Κακό εξίσου με τη μέθη του Λωτ. Στην περίπτωση του βισμού της Θάμαρ από τον Αμνών δεν καταλαβαίνω ποιο είναι το ερώτημα. Μήπως εννοείς ότι δε θα έπρεπε να το γράφει επειδή είναι κακή πράξη; Μα τα βιβλία των Βασιλειών είναι κυρίως ιστορικά βιβλία ,οπότε όλα τα γεγονότα, καλά και κακά έπρεπε να τα γράφει για να καταλάβει σωστά τα γεγονότα ο μελλοντικός αναγνώστης και γιατί έγινε εχθρός του Δαυίδ. Μήπως λέει η Γραφλη ότι έκανε καλά που τη βίασε;
Το αντίθετο! στο Β' Βασιλειών Κεφάλαιο ΙΓ' στίχο 14 λέει ότι δεν άκουσε τη φωνή της (που του έλεγε να μην πράξει τέτοια αφροσύνη) και την ΤΑΠΕΙΝΩΣΕ και κοιμήθηκε μαζί της.
Ποιο είναι λοιπόν το ερώτημα εδώ από τη στιγμή που η Αγία γραφή δείχνει την κακότητα του Αμνών; Δε βλέπω να υπάρχει κάτι να σχολιάσω επ αυτού. Δεν τα είδες αυτά αν διάβασες όπως λες τα σχετικά χωρία; Απορώ...
Δεν έχω λοιπόν δίκιο όταν λέω ότι εδώ μέσα δε γίνεται ειλικρινής διάλογος αλλά προπαγάνδα κατά του χριστιανισμού με εντυπωσιασμούς μόνο και επιχειρήματα χωρίς ουσία;
Δεν είδες λοιπόν αυτά τα πράγματα που γράφω στο κείμενο αφού λες ότι το διάβασες; Συνεχίζω με το επόμενο από το Δευτερονόμιον Γ' εδάφιο 6-7:
"... εξολοθρεύσαμεν πάσαν πόλιν εξής και τας γυναίκας και τα παιδία και πάντα τα κτήνη...." και θα το παραθέσω όπως είναι από παραπάνω ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ 1 ΚΑΙ επιστραφέντες ανέβημεν οδόν την εις Βασάν, και εξήλθεν Ωγ βασιλεύς της Βασάν εις συνάντησιν ημίν, αυτός και πας ο λαός αυτού, εις πόλεμον εις Εδραϊμ. 2 και είπε Κύριος προς με· μη φοβηθής αυτόν, ότι εις τας χείράς σου παραδέδωκα αυτόν και πάντα τον λαόν αυτού και πάσαν την γην αυτού. και ποιήσεις αυτω ωσπερ εποίησας Σηών βασιλεί των Αμορραίων, ος κατώκει εν Εσεβών. 3 και παρέδωκεν αυτόν Κύριος ο Θεός ημών εις τας χείρας ημών, και τον Ωγ βασιλέα της Βασάν και πάντα τον λαόν αυτού, και επατάξαμεν αυτόν έως του μη καταλιπείν αυτού σπέρμα. 4 και εκρατήσαμεν πασών των πόλεων αυτού εν τω καιρω εκείνω· ουκ ην πόλις, ην ουκ ελάβομεν παρ ‘ αυτών, εξήκοντα πόλεις, πάντα τα περίχωρα Αργόβ βασιλέως Ωγ εν Βασάν, 5 πάσαι πόλεις οχυραί, τείχη υψηλά, πύλαι και μοχλοί, πλήν των πόλεων των Φερεζαίων των πολλών σφόδρα. 6 εξωλοθρεύσαμεν αυτούς, ωσπερ εποιήσαμεν τον Σηών βασιλέα Εσεβών, και εξωλοθρεύσαμεν πάσαν πόλιν εξής και τας γυναίκας και τα παιδία· 7 και πάντα τα κτήνη, και τα σκύλα των πόλεων επρονομεύσαμεν εαυτοίς.
Την εποχή εκείνη οι άνθρωποι ήταν πολύ αγριότεροι και πρωτόγονοι σε σχέση με την ανθρωπότητα σήμερα. Ο Θεός για τους Ισραηλίτες ήταν αντιληπτός ως Θεός δύναμης και πολέμου, σαν τον Άρη ας πούμε των αρχαίων ελλήνων. Το ίδιο ίσχυε και για τους άλλους λαούς γύρω από αυτούς και για τα άλλα έθνη τα θεωρούμενα πιο πολιτισμένα , όπως Κινέζους , Ινδούς και Έλληνες. Κατά τον πόλεμο ήταν όλοι ίδιοι. Η εξολόθρευση γυναικών και παιδιών ήταν η ερμηνεία που έκανε ο Μωυσής στην εντολή του θεού. Η ίδια η μρφή του πολεμικού Θεού ήταν και αυτή η διύλιση των εμπνεύσεων που λάμβανε ο Μωυσής από το θεό. Αν σήμερα την κρίνουμε ως πρωτόγονη και βάρβαρη, είναι επειδή τη βλέπουμε μέσα από τα σημερινά δεδομένα. Είναι πρωτόγονη και βάρβαρη ΓΙΑ ΣΗΜΕΡΑ οχι για τότε και για το συγκεκριμένο λαό.
θα μου θέσεις ίσως το ερώτημα γιατί να είναι ο εκλεκτός λαός οι εβραίοι αφού ήταν τόσο βάρβαροι. Η Αγία Γραφή δε λέι όμως κάτι τέτοιο! Οι εβρείοι το πίστεεψαν και μερικοί το πιστεύουν ακόμη αλλά η αλήθεια είναι διαφορετική και είναι γραμμένη στην Παλαιά Διαθήκη. Για να είναι εκλεκτός λαός θα έπρεπε να τηρούν κάποιες εντολές και προυποθέσεις κάτι που πολλές φορές δεν το έκαναν. Οπότε έγιναν αλλοι λαοί εκλεκτοί για εκείνη την περίοδο. Αυτό συμβαίνει πάντα. Αν θέλεις μπορώ να φέρω πολλά παραδείγματα από την Παλαια Διαθήκη και από το ίδιο το Δευτερονόμιο.
Αν πάλι με ρωτήσει κανείς γιατί να υπάρχουν έστω και υπό τις προυποθέσεις που θέτει ο θεός οι εβραίοι, η απάντηση είναι ότι κάθε λαός έχει και εκφράζει ένα συνδυασμό ιδιοτήτων και ενεργειών ΜΟΝΑΔΙΚΟ και δε μπορέι κανένας λαός να αντικατασταθεί από άλλο λαό μέχρι να ολοκληρώσει την πορεία του και να εκπληρώσει το σκοπό του επί της Γής.Η άποψή μου είναι ότι μόνο οι λαοί που ολοκλήρωσαν τον κύκλο τους εξαφανίζονται. Και μάλιστα δε μπορούν να διατηρηθούν περισσότερο ότι και αν κάνει κανείς. Όσον αφορά την περίπτωση του Ηλία ισχύει ότι και με το Μωυσή. Ο Ελισσαίος δεν έσφαξε τα παιδιά αλλά μια αρκούδα από το δάσος αλλά ισχύει και εδώ ο ίδιος κανόνας. Για τα εδάφια Ζαχαρία και Ιεζεκιήλ ισχύει κάτι αντίστοιχο. Οι επιθυμίες του Θεού ερμηνεύονται πάντα σε συνάρτηση με την προσωπικότητα του κάθε ερμηνευτή. Αν ο Ζαχαρίας ήταν έλληνας και ζούσε σήμερα (χωρίς να έχει αλλάξει σε τίποτε όμως) θα έλεγε τα ίδια για τους τούρκους ή τους εβραίους. Αλλά πρέπει να βλέπουμε και τις αντίστοιχες πράξεις των άλλων λαών εκείνη την περίοδο.
Ο Θεός λειτουργεί και σαν εμψυχωτής όταν ένας λαός είναι καταπιεσμένος του εμπνέει αισθήματα μαχητικότητας και δύναμης, όπως ένας προπονητής στους παίχτες της ομάδας του. Αν υποθέσουμε ότι έχουμε έναν προπονητή που έχει δύο ομάδες , χωρίς αυτές να γνωρίζουν ότι είναι ο ίδιος προπονητής,και θέλει να βελτιώσει την απόδοσή τους θα τις βάλει να παίξουν μεταξύ τους και στην κάθε μία θα λέει "θα τους φάμε" , " θα τους σκίσουμε", "θα τους ρίξουμε 10 γκολ" κλπ.
Αν οι ομάδες παίξουν σύμφωνα με τους κανόνες του ποδοσφαίρου θα έχουν επιβράβευση για τη νίκη τους, αλλιώς ποινή. ο προπονητής ούτως ή άλλως θα πετύχει το σκοπό του και μια από τις δύο θα είναι νικήτρια. Φαντάσου λοιπόν το θεό σαν προπονητή όλης τη Γης που όλα τα έθνη αντιστοιχούν σε ομάδες. Αν αθληθούν σύμφωνα με τους όρους που θέτει τότε κερδίζουν συνεχώς την ανύψωσή τους. Δε μπορεί αυτή να γίνει σε ένα έθνος μόνο χωρίς να επηρρεστούν τα υπόλοιπα. Οι πόλεμοι και οι αντιπαραθέσεις είναι τα "ματς" που δίνουν και παίρνουν πόντους ή χάνουν ευκαιρίες. Ας κρίνουμε την κάθε θρησκεία και λαό σε σύγκριση με τους λαούς και τις θρησκείες τους της ίδιας περιόδου και περιοχής. Όλα είναι τέλεια |
Απορίες περί ορθοδοξίας
Topic Locked
