Αυτά δεν είναι καθόλου μαλακίες.Με την ιδια λογική που περιγράφεις πιό πάνω, θα μπορούσε και κάποιος που ασχολείται με την αθανασία να ζήσει απείρως πιο μεγάλες στιγμές,και αυτές οι στιγμές είναι όταν θα έχει βρεί κάτι καινούριο που να τον φέρνει πιό κοντά στον στόχο του.

Είναι πολύ μεγάλη η χαρά όταν έχεις επιτυχία σε αυτό που ψάχνεις.

Αυτό που δεν ξέρουν οι περισσότεροι,είναι οτι ο θάνατος του σώματός μας είναι αφύσικος,δεν πρόκειται δηλαδή για μια φυσική διαδικασία.

Δεν λέω καλό είναι να ζούμε την ζωή μας έντονα,να έχουμε να θυμόμαστε πράγματα,να ζούμε την στιγμή.Αλλά υπάρχουν κάποια πράγματα που είναι τόσο σπουδαία που είναι αμαρτία να τα αφήνουμε έτσι.

Φιλε Dr Jekyll Mr Hyde,φαντάζομαι ούτε εσύ άλλαξες.Επλίζω να προχωράς στο εσωτερικό μονοπάτι.

Δυστηχώς έχω χάσει το κωδικό μου μετά απο ένα format του pc και για αυτό δεν μπαίνω ως strangerz2.Ψιλά γράμματα.

Το λοιπόν ... η απάντηση είναι απλή. Αφ' ενός δεν παράγουν όλοι οι άνθρωποι ενέργεια τέτοια - εννοώ δηλ. ποιοτικά και ποσοτικά - ώστε να μπορούν να την χρησιμοποιήσουν, αφ' ετέρου αυτοί που παράγουν δεν ξέρουν τον τρόπο να την χρησιμοποιήσουν και την αφήνουν να πάει χαμένη ή την σπαταλούν σε δραστηριότητες που δεν τους προσφέρουν απολύτως τίποτε. Έπειτα η ενέργεια - ότι κι αν ψάξεις θηλυκό, που λέει κι ο Δάσκαλος - όπως όλα τα πράγματα αυτού του ασυνάρτητου κόσμου, βρίσκεται και με τις δύο μορφές της : την θετική ή την αρνητική. Υπάρχουν άνθρωποι που παράγουν αρνητική ενέργεια και άνθρωποι που παράγουν θετική. Μη με ρωτάτε ποιοι είναι ποιοι, i won't tell you. Κονπραλεβού ;

η ερώτηση σε Βενιζελικό στυλ έγινε από το μέλος ΝΙΚΟΜΑΧΟΣ στο http://www.esoterica.gr/forums/topic.asp?whichpage=7&ARCHIVEVIEW=&TOPIC_ID=10933

Αν και δεν είναι ερώτηση, αυτό θέλω να το σχολιάσω. Η μόνη αμαρτία φίλε alex22 είναι να μην ζεις την στιγμή. Αυτή. Δεν υπάρχει άλλη αμαρτία για τίποτε άλλο. Όταν δεν ζεις την στιγμή, όταν δεν είσαι παρών στη στιγμή, τότε δεν μπορείς και να μαρτυρήσεις την στιγμή για την στιγμή, τότε δηλ. έρχεται η απουσία μαρτυρίας της στιγμής δηλ. η α - μαρτυρία δηλ. η αμαρτία. Αυτό και τίποτε άλλο δεν είναι αμαρτία. Αυτό.

Λόγω της απεργίας των ΑΔΕΔΥ - ΓΣΕΕ κι επειδή σήμερα το κράτος θα παραλύσει - όχι δηλ. πως τις άλλες μέρες περπατάει αλλά λέμε - ο Dr. Know θα βρίσκεται σήμερα κοντά σας όλη την ημέρα, έτοιμος να απαντήσει σε όλες σας τις απορίες, από το αν ο Δανιήλ είναι προφήταρος ή όχι, μέχρι το αν υπάρχουν WC στον Παράδεισο για να κάνει τσίσα και κακά του ο Χριστόδουλος. Έχουν ληφθεί όλα τα απαραίτητα προληπτικά μέσα για τις ερωτήσεις που θα διατυπωθούν (5 τμχ Prozac, 10 τμχ Hipnosedon, 5 τμχ Vulbegal), συνεπώς, οι διαγωνιζόμενοι μπορούν άφοβα να προχωρήσουν στις ερωτήσεις τους.

Ωραία τα λές και είναι κατανοητό το οτι πρέπει πάντα να ζούμε την στιγμή,διαφορετικά ονειρευόμαστε.Απλά εγώ θέλω να πώ οτι το ένα δεν απορίπτει απαραιτήτως το άλλο.Κάποιος δηλαδή που ασχολείται με κάτι...ιδιαίτερο όπως είναι η σωματική αθανασία(πέραν της πνευματικής) δεν σημαίνει απαραίτητα οτι αυτό το άτομο κοιμάται.

Εξαρτάται τι εννοείς "ύπνο". Αν ένας άνθρωπος συνειδητά ασχολείται με κάτι που τον ενδιαφέρει, με κάτι που του αρέσει και τον ευχαριστεί, τότε ασφαλώς δεν κοιμάται. Αν όμως ασυνειδήτως κάνει ότι κάνει, τότε κοιμάται βαθιά ύπνο βαθύ γιατί δεν ξέρει ο ίδιος για ποιον λόγο κάνει αυτό που κάνει. Σ' αυτό το ιδιαίτερο πράγμα που λες, την σωματική αθανασία, ποιος πιστεύεις είναι ο πραγματικός λόγος που κάνει κάποιον να ασχολείται με αυτό ; Βασικά ... υπάρχει κάποιος λόγος να ασχολείται κάποιος με αυτό ; Εγώ νομίζω όχι. Κι αν ρωτήσεις κάποιον που ασχολείται με αυτό να σου πει τον λόγο που το κάνει, τον βαθύτερο δηλ. πραγματικό λόγο, θα δεις πως δεν θα έχει να σου πει απολύτως τίποτε.

Ένας απο τους βασικούς λόγους(γιατί είναι αρκετοί), είναι η γνώση.
Να μάθει πώς λειτουργεί το σώμα σε βαθύτερο επίπεδο και να το θεραπεύσει αναλόγως και αργότερα να το πεί στους άλλους έτσι ώστε να νικηθεί η βαριά ασθένεια που λέγεται θάνατος.

Η γνώση φωτίζει την ανθρωπότητα.

Κατ' αρχήν φίλε alex22 ο θάνατος δεν είναι βαριά ασθένεια. Κακώς για μένα που τον βλέπεις έτσι. Είναι η άλλη όψη της ζωής γιατί χωρίς αυτόν, η ζωή δεν έχει κανένα απολύτως νόημα. Συνεπώς είναι τόσο αναγκαίος, όσο αναγκαία είναι και η ζωή.

Δεύτερον, δεν υπάρχει τίποτε να νικήσεις ή καλύτερα ... τίποτε να νικηθεί. Τον θάνατο δεν τον νικάς. Ούτε την ζωή την νικάς. Αν το βλέπεις έτσι το πράγμα, ότι δηλ. πρέπει να νικήσεις κάτι ή κάποιον, ήδη έχεις νικηθεί κι απλά δεν το έχεις ακόμη συνειδητοποιήσει.

Τρίτον, το να μάθει κανείς για την σωματική αθανασία, δεν είναι γνώση. Τουλάχιστον δεν είναι γνώση που θα παράγει κάτι, που θα γεννήσει κάτι. Είναι μια γνώση στείρα. Άχρηστη. Τι να την κάνεις ; Για πες μου ... Άντε κι έμαθες. Και ; Θα την διδάξεις ; Και ; Θα φτιάξεις μια κοινωνία αθανάτων ας πούμε ; Θα βαρεθείτε να βλέπετε ο ένας τον άλλον φίλε μου.

Αχ, το ξέρω γλυκέ μου, το ξέρω. Πολλές θα το 'θελαν ... αλλά τι να γίνει ... μία θα είναι η τυχερή.

Αυτή είναι η άποψή σου,προσωπικά δεν την συμμερίζομαι,αισθάνομαι οτι υπάρχει λάθος στο dna μας,και όχι μόνο αυτό αλλά το βλέπω γύρω μου,ο κόσμος υποφέρει.Ο κύριος σκοπός δεν είναι η σωματική θεραπεία αλλά η πνευματική.Η σωματική προκύπτει ώς δευτερεύον.Μιλάω δηλαδή για την ολιστική θεραπεία.

quote:

---

Δεύτερον, δεν υπάρχει τίποτε να νικήσεις ή καλύτερα ... τίποτε να νικηθεί. Τον θάνατο δεν τον νικάς. Ούτε την ζωή την νικάς. Αν το βλέπεις έτσι το πράγμα, ότι δηλ. πρέπει να νικήσεις κάτι ή κάποιον, ήδη έχεις νικηθεί κι απλά δεν το έχεις ακόμη συνειδητοποιήσει.

---

Γιατί βγάζει σπυριά με το ψέμα, με την μούφα και με την βιτρίνα.

Μα ... το μαρτύρησε ήδη, δεν τον συγκρατεί τίποτε. Γενικώς ο zip αρρωσταίνει με το ψέμα. Αυτό δεν σημαίνει όμως πως κι ο ίδιος δεν έχει το ψέμα μέσα του. Έχει κι αυτός ψέμα, μπόλικο. Όταν λοιπόν βλέπει κάποιον να λέει ψέματα, να αισθάνεται ψέματα, να πράττει ψέματα, να σκέφτεται ψέματα, τότε θυμώνει, θέλει να ξεσκεπάσει το ψέμα. Με αυτόν τον τρόπο διώχνει και εξορκίζει και το δικό του ψέμα. Γιατί ο zip δεν είναι διαφορετικός από τον κάθε ψεύτη. Είναι κι αυτός ψεύτης.

Μπορεί ... αλλά σημασία έχει πως εσύ δεν ρωτάς αυτή τη φορά ...

Δεν είναι αλήθεια αυτό. Λέω, πως δεν λέω ; Απλά, δεν έτυχε να διαβάσεις εσύ μια καλή μου κουβέντα για κάποιον. Μπορεί στο μέλον να τύχει. Ποιος ξέρει ;*

Αν θες την άποψή μου,δεν είναι μόνο ο τρόπος που διαλογιζόμαστε αλλα και ο χρόνος που χρειάζεται για την υπέρβαση.

Οι περισσότεροι ανθρωποι που διαλογίζονται,το κάνουν αυτό το πρωί για κανα 20λεπτο περίπου και αν τύχει θα επαναλάβουν την ίδια διαδιακασία και το βράδυ λίγο πρίν κοιμηθούν.Αυτά τα 20 ή και 40 λεπτα το πολύ διαλογισμού την ημέρα βοηθάνε σε πολλά πράγματα τον άνθρωπο,στο να αναδιοργανώσει τις σκέψεις του και να τις βάλει σε μια τάξη,στο να εξουδετερώσει το άγχος,να βρεί την λύση σε κάποιο πρόβλημα κλπ.Οπως και να έχει εξαρτάται κυρίως στο που εκτοξεύει την ενέργεια του,τι θέλει να κάνει με τον διαλογισμό.

Αν θέλει όμως κάποιος να κάνει την υπέρβαση και να σπάσει το matrix που ζεί,τοτε θα πρέπει να το πάρει στα σοβαρά και αντί για 20 με 40 λεπτά,να κάνει 4 με 8 ώρες την ημέρα.Ξέρω ακούγεται αδύνατον,αλλά αυτό που δίνεις αυτό παίρνεις,αν θέλει κάποιος την υπέρβαση δεν υπάρχει άλλος δρόμος απο την σκληρή δουλειά.