""Άλλες εξηγήσεις

Τα παραπάνω είναι ορισμένες επιστημονικές εξηγήσεις για τη δημιουργία του κόσμου. Αλλά υπάρχουν εξηγήσεις κι έξω από την επιστήμη. Μία ενδιαφέρουσα πιθανότητα είναι ότι απλά δεν υπάρχει καμία εξήγηση. Δεν μπορούμε να εξηγήσουμε την δημιουργία γιατί δεν υπάρχει σαφής λόγος για να φτιαχτεί. Αυτός απλά υπάρχει. Δεν είναι και τόσο παράξενο όσο ακούγεται. Είναι απολύτως λογικό να νομίζουμε ότι δεν υπάρχει πάντα μια αιτία για ένα γεγονός! Οι λογικοί άνθρωποι μπορεί να μην σκέφτονται έτσι – αλλά εξακολουθεί κι αυτή να είναι μια πιθανότητα. Ίσως κάτι συμβαίνει μόνο και μόνο επειδή υπάρχει.

Μια άλλη δυνατότητα, που ονομάζεται Ανθρωπική Αρχή, είναι ότι το σύμπαν είναι αυτό που είναι γιατί αυτό είναι το πιο κατάλληλο για να υπάρχει ανθρώπινη ζωή. Όπως επισημάνθηκε από τον Robert Dicke το 1961, η ηλικία του σύμπαντος δεν μπορεί να είναι τυχαία. Αν ήταν μεγαλύτερη ή μικρότερη δεν θα ήμασταν εδώ για να το δούμε. Ο όρος «Ανθρωπική Αρχή» επινοήθηκε το 1973 από τον Brandon Carter, και διατυπώθηκε σε δύο εκδόσεις: Η ασθενής ανθρωπική αρχή λέει ότι τα φυσικά και κοσμολογικά γεγονότα δεν είναι όλα εξίσου πιθανά, αλλά ότι παίρνουν ειδικές τιμές που τις παρατηρούμε, μόνο και μόνο επειδή αυτές οι τιμές οδηγούν σε έναν κόσμο όπου είναι δυνατή η ζωή. Η ισχυρή ανθρωπική αρχή υποστηρίζει ότι ο Κόσμος πρέπει να είναι τέτοιος ώστε να οδηγεί στην ύπαρξη παρατηρητών σε αυτόν.

Μπορεί να μας φαίνεται σαν θρησκευτική ιδέα, αλλά η παραπάνω άποψη είναι επιστημονική: βασίζεται στις τιμές των παρατηρούμενων φυσικών ποσοτήτων, σε συνδυασμό με μια ορισμένη άποψη στην κβαντομηχανική η οποία υποστηρίζει ότι η κατάρρευση της κυματοσυνάρτησης σε μια διαπιστωμένη τιμή, οφείλεται στην αλληλεπίδραση με έναν παρατηρητή.

Οι επικριτές επισημαίνουν ότι, επειδή δεν είναι μια διαψεύσιμη ιδέα (σύμφωνα με τον Popper), δεν ανήκει στην πραγματική επιστήμη. Μια άλλη κριτική είναι ότι η ανθρωπική "αρχή" δεν είναι στην πραγματικότητα μια επιστημονική αρχή.

Μια επιστημονική αρχή θα μπορούσε να οριστεί ως ένας γενικός νόμος από τον οποίο μπορεί να προκύψουν οι ειδικοί νόμοι της φύσης, με τη μορφή μαθηματικών εξισώσεων σε καθορισμένες περιστάσεις. Ένα διάσημο παράδειγμα στη φυσική είναι η αρχή της αβεβαιότητας του Heisenberg. Στο σημείο αυτό, αν δούμε τη χρήση της λέξης "αρχή" στο πλαίσιο αυτό είναι παραπλανητική, όπως θα εξηγήσουμε παρακάτω. Ίσως ένας πιο κατάλληλος όρος θα ήταν "ανθρωπικές συνθήκες".

Το Σύμπαν υποστηρίζει τη ζωή;

Η ιδέα πάνω στην οποία βασίζεται η ανθρωπική αρχή είναι ότι είναι δυνατόν να περιορίσουμε κάποιες θεωρίες και μοντέλα του σύμπαντος, με την απαίτηση αυτά να προβλέπουν συνθήκες για την ύπαρξη της «ζωής». Δηλαδή, η Ανθρωπική Αρχή λέει ότι το σύμπαν φτιάχτηκε έτσι ώστε να μπορεί να υπάρχει η ζωή. Αυτή η άποψη έχει μερικές βασικές δυσκολίες. Πρώτον, απαιτεί έναν λειτουργικό ορισμό της "ζωής". Κι αυτό επιστημονικά είναι μια πολύ περίπλοκη υπόθεση. Έτσι, μέχρι στιγμής δεν είναι σαφές ποιά από τα συστατικά και τις παραμέτρους της είναι ουσιαστικής σημασίας για τη "ζωή". Στις περισσότερες αναλύσεις στη φυσική η "ζωή" αντικαθίσταται με ένα πολύ απλούστερο όρο, που συμφωνείται να είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να σχηματιστεί η ζωή που γνωρίζουμε, και χωρίς κανένα λόγο για την πιθανή ύπαρξη και άλλων μορφών ζωής.

Η ιδέα των περιοριστικών θεωριών για τα σύμπαντα με την a posteriori απαίτηση το σύμπαν που υποστηρίζουν να οδηγεί στην στήριξη της ζωής, είναι χρήσιμη μόνο σε περιπτώσεις στις οποίες η «ζωή» είναι εξαιρετικά απίθανο να συμβεί, που σημαίνει ότι στο μεγαλύτερο μέρος του διαστήματος δεν μπορεί να σχηματιστεί "ζωή". Η ιδέα ότι η ζωή είναι απίθανη απαιτεί, εκτός από έναν ορισμό της ζωής, κάποια ιδέα για την πιθανότητα να προκύψει κάθε μορφή ζωής, κάτι που βέβαια είναι ένα εξαιρετικά περίπλοκο θέμα.

Ακόμη και στις περιπτώσεις για τις οποίες η «ζωή» αποτελεί μια πιθανότητα, αυτή είναι δυνατή στατιστικά, έτσι ώστε η διαδικασία του σχηματισμού της ζωής να είναι στατιστική υπόθεση. Αυτό σημαίνει ότι για τις ίδιες τιμές των παραμέτρων η ζωή θα σχηματιστεί σε ορισμένες περιπτώσεις, ενώ σε άλλες περιπτώσεις δεν θα σχηματιστεί.

Ακολούθως, φυσικά, υπάρχουν εξηγήσεις που δίδονται από στοχαστές άλλων τομέων της ανθρώπινης σκέψης: από τη θρησκεία, τη φιλοσοφία, το μυστικισμό. Η επιστήμη δεν έχει ρόλο να προτείνει μια οριστική απάντηση, αλλά να διερευνήσει το θέμα με επιστημονικές μεθόδους και εργαλεία. Οι εικασίες και οι ιδέες για τη δημιουργία του Κόσμου μπορεί να ελεγχθούν από πειράματα: με αστρονομικές παρατηρήσεις και αναδημιουργία, για παράδειγμα, σε πειράματα επιταχυντών. Η επιστήμη προσφέρει μια αληθινή δυνατότητα να προσεγγίσουμε μια απάντηση, αλλά δεν έχουμε ακόμη ιδέα αν η απόλυτη απάντηση μπορεί ποτέ να βρεθεί.""

των Ram Brustein και Judy Kupfermanhttp://physics4u.wordpress.com/2012/02/12/ί-ί-7/

Ευχαριστω!

Θα πω , λοιπόν , δυο λόγια κι εγώ γι’ αυτό το θέμα που απασχόλησε και θα εξακολουθήσει να απασχολεί , για πάντα , ολόκληρη την ανθρωπότητα , φωτίζοντάς το από μια διαφορετική οπτική γωνία .

Ας επιχειρήσουμε ένα ταξίδι , που σκοπό θα έχει να μας οδηγήσει στις παρυφές του χώρου , του χρόνου και της κατανόησης .

Ένα μεγάλο μέρος του σύμπαντος δεν χρειάζεται καμία απολύτως εξήγηση , τα θηλαστικά , για παράδειγμα . Εφόσον τα μόρια έμαθαν να ανταγωνίζονται και να δημιουργούν μόρια κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν , τα έμβια όντα και τα πράγματα που τους μοιάζουν βρέθηκαν στον κατάλληλο χρόνο να περιπλανώνται στην ύπαιθρο .

Οι λεπτομέρειες της εξελικτικής διαδικασίας είναι συναρπαστικές αλλά χωρίς ιδιαίτερη σημασία : με δεδομένο τον ανταγωνισμό , την αντιγραφή των μορίων και το χρόνο , η εξέλιξη είναι αναπόφευκτη .

Ένα είδος από τα θηλαστικά είναι και οι άνθρωποι .

Και αυτοί , ομοίως , δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία .

Είναι αναμφισβήτητο (αλλά όχι και υποχρεωτικά προβλέψιμο) το γεγονός ότι τα μόρια , μόλις αποκτήσουν τη δυνατότητα αναπαραγωγής εδώ , στη Γη , ή κάπου αλλού (στην προκειμένη περίπτωση , εδώ) , θα συνδεθούν σε σχηματισμούς που θα πάρουν τη μορφή και θα αποκτήσουν τις δραστηριότητες των ανθρώπων , και κάποτε αυτοί οι άνθρωποι θα βρεθούν να περιπλανώνται σε κάποια χώρα .

Η χαρακτηριστική αλλά μη σημαντική δραστηριότητά τους έγκειται στο ότι μπορούν να ενεργήσουν ως ερμηνευτές της φύσης , του περιεχομένου , της δομής και της προέλευσης του σύμπαντος , ενώ παράλληλα μπορούν να επινοούν και να απολαμβάνουν τα έργα της δικής τους φαντασίας .

Επίσης , σημασία δεν έχουν και τα προικισμένα για ανταγωνισμό , επιβίωση και αναπαραγωγή βιολογικά μεγαλομόρια .

Είναι αναμφισβήτητο ότι θα εμφανιστούν μόλις υπάρξει το κατάλληλο μείγμα συστατικών , ένα σταθερό θερμό περιβάλλον , και χρόνος .

Θέλω να επισημάνω μια σημαντική διαφορά,μεταξύ ανθρωπικής αρχής,όπως αυτη διατυπώθηκε απο τον Brandon Carter και "Ζωϊκής" Αρχής.

Αυτο το τελευταίο είναι δικός μου όρος.Μελέτησα πάρα πολύ την Ανθρωπική Αρχή,επειδή όταν παρουσιάσθηκε ήμουν μαθητής και μου προξένησε εντύπωση.Οταν τελείωσα,προσπάθησα να βρώ τα κενά που δημιουργούσε.Ηταν πολλά.Το κυριώτερο αφορά τον άνθρωπο.Με τον όρο "ζωή",ο Carter προσεγγίζει την νοήμονα ανθρώπινη ζωή,παραβλέποντας τους παράγοντες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην ύπαρξη και άλλων μορφών ζωής,όμοιων,παρόμοιων και εντελώς διαφορετικών της ανθρώπινης,με κοινό παρονομαστή όμως.
Την νοημοσύνη.

Σίγουρα η ανθρωπική αρχή,δεν είναι στην πραγματικόπτητα μια επιστημονική αρχή.

Πρόσεξε αυτο:

quote:

---

Μπορεί να μας φαίνεται σαν θρησκευτική ιδέα, αλλά η παραπάνω άποψη είναι επιστημονική: βασίζεται στις τιμές των παρατηρούμενων φυσικών ποσοτήτων, σε συνδυασμό με μια ορισμένη άποψη στην κβαντομηχανική η οποία υποστηρίζει ότι η κατάρρευση της κυματοσυνάρτησης σε μια διαπιστωμένη τιμή, οφείλεται στην αλληλεπίδραση με έναν παρατηρητή.

---

ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ
ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ.

Όσον αφορά την διαμάχη επιστήμης θρησκείας,μέχρι τώρα ο μόνος σοβαρός αντίλογος στα γνωστά βιβλία των Dawkins,Mc Grath κ.λ.π. είναι του Francis S. Collins -The language of God-

Το είχα διαβάσει στα Αγγλικά, αλλά πλέον υπάρχει και στα Ελληνικά από τις εκδόσεις Παπαζήση.

Ο συγγραφέας,αν διαβάσετε το βιογραφικό του,διετέλεσε διευθυντής του σχεδίου του ανθρώπινου γονιδιώματος και ανήκει στην ισχυρή φρουρά της σημερινής επιστημονικής κοινότητας.
Αν υπάρχει κάποιο γραπτό που μπορεί να "δελεάσει" έναν άθεο ή αγνωστικιστή, είναι αυτό.
Δεν λέω ότι θα τα καταφέρει απαραίτητα,αλλά όποιος έχει πλήρες ράφι βιβλιογραφίας αθεισμού και δεν κατέχει τον συγκεκριμένο τίτλο, αδικεί τις ισορροπίες γνώσεων και γνωστικών πλευρών.
Το συνιστώ ανεπιφύλακτα.

Ένα μπράβο από μένα στον Ελάχιστο για το θέμα αλλά κυρίως για την εισαγωγή του.

Με καλύτερό σου φάε,πιε και νηστικός κοιμήσου.

quote:

---

ΝΙΚΟΜΑΧΟΣ :

Θέλω να επισημάνω μια σημαντική διαφορά,μεταξύ ανθρωπικής αρχής,όπως αυτη διατυπώθηκε απο τον Brandon Carter και "Ζωϊκής" Αρχής.
Αυτο το τελευταίο είναι δικός μου όρος.Μελέτησα πάρα πολύ την Ανθρωπική Αρχή,επειδή όταν παρουσιάσθηκε ήμουν μαθητής και μου προξένησε εντύπωση.Οταν τελείωσα,προσπάθησα να βρώ τα κενά που δημιουργούσε.Ηταν πολλά.Το κυριώτερο αφορά τον άνθρωπο.Με τον όρο "ζωή",ο Carter προσεγγίζει την νοήμονα ανθρώπινη ζωή,παραβλέποντας τους παράγοντες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην ύπαρξη και άλλων μορφών ζωής,όμοιων,παρόμοιων και εντελώς διαφορετικών της ανθρώπινης,με κοινό παρονομαστή όμως.
Την νοημοσύνη.
Σίγουρα η ανθρωπική αρχή,δεν είναι στην πραγματικόπτητα μια επιστημονική αρχή.

---

• Tο Σύμπαν που αγάπησα-Eισαγωγή στην Aστροφυσική(2 τόμοι)
• Η Κοσμολογία της νόησης-Εισαγωγή στην Κοσμολογία

quote:

---

Ας υποθέσουμε πως πρόκειται να σχεδιάσουμε ένα σύμπαν . Αν ήμασταν παντοδύναμος , θα μπορούσαμε να προδιαγράψουμε λεπτομερώς όλα τα δημιουργήματα , μικρά ή μεγάλα .

Αν σχεδιάζαμε το δικό μας σύμπαν , θα περιλαμβάναμε φυσικά και την προδιαγραφή του αλόγου .

Έχει αποδειχτεί όμως ότι τα άλογα (όπως και όλα τα έμβια όντα) είναι αναπόφευκτα όταν υπάρχουν μόρια με ικανότητες ανταγωνισμού και αναπαραγωγής , σε περιβαλλοντικές συνθήκες σαν κι αυτές που επικρατούσαν κάποτε στον πλανήτη μας .

Συνεπώς , αν δεν μας πίεζε ο χρόνος , θα ήταν απλούστερο να προδιαγράψουμε κάποιον αριθμό μαχητικών μορίων , να τα ανακατέψουμε και να καθίσουμε να περιμένουμε . Θα ερχόταν η στιγμή που οι απόγονοί τους θα ήταν άλογα και άνθρωποι !

---

Edited by - @ΑΜΕΙΝΙΑΣ on 09/12/2012 17:23:25

Ίσως να έπρεπε να ορίσουμε ένα νέο κλάδο επιστήμης που να θέτει τα όρια στην επιρροή της υπαρκτής επιστήμης,έτσι ώστε να μην στέκεται τροχοπέδη στην εκάστοτε μελλοντική έκφανσή της.

Εχω ξεπεράσει προ πολλού τα όρια της υπαρκτής επιστήμης,αλλά τα διαφυλάττω σε προσωπικό επίπεδο.Που και που "ρίχνω" και καμμιά "μπαλιά" προς τα έξω.Θα το έχεις καταλάβει ήδη αυτο.

Πάντως μην ανησυχείς,κάθε φορά που θα μου δίδεται η ευκαιρία θα "ξεσπαθώνω"!!

quote:

---

@ΑΜΕΙΝΙΑΣ :

Μπορώ να φανταστώ στο παράδειγμα που έθεσες δυο "κλάσεων" σχεδιαστές:

Ο πρώτος βάζει τα υλικά στη συμπαντική σούπα και περιμένει να δει την εξέλιξη τους.
Έχει φτάσει δηλαδή να γνωρίζει πάνω κάτω τους νόμους που τα διέπουν,έχει την ικανότητα να τα τιθασεύσει σε ικανοποιητικό βαθμό, είναι αρκετά τολμηρός για να το επιχειρήσει,αλλά δεν γνωρίζει την επιρροή της τυχαιότητας στον τρόπο εξέλιξης της συνταγής.

Ο δεύτερος καλύπτει τον πρώτο και επιπροσθέτως μαντεύει την τυχαιότητα ή αν το θέσουμε πιο τολμηρά φθάνει στο σημείο να την ορίζει.

Ο άνθρωποι έχουν στόχο να φθάσουν την κλάση του πρώτου σχεδιαστή.

Κάποιοι θεοποιούν τον δεύτερο.

Προς το παρόν είμαι σίγουρος ότι η πρώτη σχεδιαστική κλάση είναι επιτεύξιμη από το ανθρώπινο είδος.

Η δεύτερη δεν νομίζω ότι είναι επιτεύξιμη γενικώς.

Όταν και αν το μυαλουδάκι μου ακυρώσει, την έννοια της τυχαιότητας,και πιστέψει ότι είναι δυνατόν να νικηθεί,τότε ίσως ορίσω καλύτερα το είδος του αγνωστικισμού μου.

Το βιβλίο που παρέθεσα τα στοιχεία-ίσως δεν το κατέστησα αρκετά σαφές- είναι υπέρ της ένθεης πλευράς των πραγμάτων.

---

Και αυτή η απλούστευση , όμως , μπορεί να απλοποιηθεί , διότι αν προδιαγράψομε τα χημικά στοιχεία , και ίσως μερικά ακόμη πράγματα , αργά ή γρήγορα τα άλογα θα εμφανιστούν .

Τώρα προκύπτει το ακόλουθο ερώτημα :

Ας υποθέσουμε πως προτιμούμε να είμαστε ένας άπειρα οκνηρός δημιουργός . Ποιες είναι οι ελάχιστες προδιαγραφές που θα κάναμε ;

Πραγματικά θα χρειαζόταν να μπούμε στον κόπο να προδιαγράψουμε μία εκατοντάδα περίπου από διαφορετικά χημικά στοιχεία .

Μήπως θα μπορούσαμε να προδιαγράψουμε ελάχιστα πράγματα , που αν βρίσκονταν στις κατάλληλες ποσότητες θα οδηγούσαν αρχικά στα χημικά στοιχεία και αργότερα στα άλογα ;

Μήπως ολόκληρο το σύμπαν ήταν στο παρελθόν ένα και μόνο πράγμα που με τις κατάλληλες προδιαγραφές οδήγησε αναπόφευκτα στα άλογα ;

Ωστόσο , όντας άπειρα οκνηρός , μήπως θα μπορούσαμε να αποφύγουμε να κάνουμε ακόμη κι αυτό ;

Αν όμως το μπορούσαμε (και πιστεύω πως κάτι τέτοιο είναι δυνατόν) δεν θα είχαμε πλέον κανένα ρόλο στη δημιουργία του σύμπαντός μας .

Θα κάνω εδώ μια παρένθεση :

Προς το παρόν κανένας δεν μπορεί να δώσει την οριστική απάντηση στο κοσμογονικό πρόβλημα (πώς δηλαδή δημιουργήθηκε το σύμπαν) . Πρέπει λοιπόν να προειδοποιήσω ότι όσο εμβαθύνουμε σ’ αυτό το θέμα τόσο θα μετακινούμαστε στο χώρο της εικοτολογίας .

quote:

---

Από τα πιο περιεκτικά και συγκεντρωτικά άρθρα που έχω διαβάσει.Το τύπωσα για να το δω προσεκτικότερα με την ησυχία μου.
Όσον αφορά την διαμάχη επιστήμης θρησκείας,μέχρι τώρα ο μόνος σοβαρός αντίλογος στα γνωστά βιβλία των Dawkins,Mc Grath κ.λ.π. είναι του Francis S. Collins -The language of God-

Το είχα διαβάσει στα Αγγλικά, αλλά πλέον υπάρχει και στα Ελληνικά από τις εκδόσεις Παπαζήση.

Ο συγγραφέας,αν διαβάσετε το βιογραφικό του,διετέλεσε διευθυντής του σχεδίου του ανθρώπινου γονιδιώματος και ανήκει στην ισχυρή φρουρά της σημερινής επιστημονικής κοινότητας.
Αν υπάρχει κάποιο γραπτό που μπορεί να "δελεάσει" έναν άθεο ή αγνωστικιστή, είναι αυτό.
Δεν λέω ότι θα τα καταφέρει απαραίτητα,αλλά όποιος έχει πλήρες ράφι βιβλιογραφίας αθεισμού και δεν κατέχει τον συγκεκριμένο τίτλο, αδικεί τις ισορροπίες γνώσεων και γνωστικών πλευρών.
Το συνιστώ ανεπιφύλακτα.

Ένα μπράβο από μένα στον Ελάχιστο για το θέμα αλλά κυρίως για την εισαγωγή του.

---

γιατί έτσι όπως το έβαλες,
μας έχεις ..."μαγκώσει"...

Αυτό έχει δύο συνέπειες :

Η πρώτη είναι ότι περιλαμβάνομε γεγονότα μαζί με συμπεράσματα καθαρού διαλογισμού , τα οποία όμως θα προσπαθήσω να διαχωρίσω .

Η δεύτερη είναι ότι στο τέλος σίγουρα θα γεννηθεί κάποια απογοήτευση (τουλάχιστον) .

Αυτό οφείλεται στο ότι δεν ξέρουμε ακόμη ολόκληρη την αλήθεια για το κοσμογονικό πρόβλημα , γι’ αυτό η περιγραφή είναι ελλιπής .

Πρέπει όμως να θυμόμαστε πάντα ότι εδώ προσπαθώ να δείξω ποα είναι τα σοβαρά κοσμογονικά προβλήματα , ποια από αυτά έχουν ήδη επιλυθεί , για ποια πιστεύουμε ότι η επιστήμη θα δώσει σύντομα απαντήσεις και τέλος ποια θα είναι η πιθανή μορφή αυτών των απαντήσεων .

Επανερχόμαστε :

Ο σκοπός μας αρχίζει τώρα να διαφαίνεται .

Πρέπει να αποδεχτούμε μια απόλυτα μηδενική παρέμβαση στη δημιουργία .

Το μόνο στοιχείο που διαθέτουμε ευθύς εξ αρχής είναι ότι η τελική απάντηση θα έχει σχεδόν σίγουρα εξαιρετική απλότητα , διότι μόνο το τέλεια απλό μπορεί να προκύψει εφόσον δεν επεμβαίνει κανένας εξωτερικός παράγοντας (ή απλώς δεν υπάρχει) .

Αυτό σημαίνει ότι θα έπρεπε να εξετάσουμε το σύμπαν αναζητώντας τα ίχνη της υποκείμενης απλότητάς του .

Καθώς θα τα αναζητούμε , όμως , πρέπει πάντοτε να θυμόμαστε ότι η πολυπλοκότητά της συμπεριφοράς ίσως είναι απατηλή , όπως και τα φαινόμενα .

Ίσως αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως πολυπλοκότητα είναι το αποτέλεσμα μιας αλυσίδας απλοτήτων .

Αυτή είναι η αφετηρία μας . Σε ολόκληρο το ταξίδι μας , το μόνο που θα χρειαστούμε είναι η πεποίθηση ότι τα πάντα είναι κατανοητά και , τελικά , δεν υπάρχει τίποτε που να χρειάζεται εξήγηση .

Η αντίληψη που έχουμε σχηματίσει για τη φύση του σύμπαντος οφείλεται στην ικανότητά μας να προσέχουμε , να παρατηρούμε και να σκεφτόμαστε τα αντικείμενα που περιλαμβάνει .

Για παράδειγμα , παρατηρούμε ότι τα πάντα είναι φτιαγμένα από το ίδιο υλικό .

Ζώα τρώνε φυτά και πίνουν ποτάμια .

Φυτά τρώνε βουνά .

Βουνά ξεπετάγονται από πλανήτες , οι οποίοι δεν είναι παρά συναθροίσματα λειψάνων νεκρών άστρων .

Τα πάντα είναι φτιαγμένα από το ίδιο υλικό , και όσο μακρύτερα παρατηρούμε τόσο απίθανο φαίνεται να υπάρχει κάπου αλλού κάποιο διαφορετικό υλικό .

Γαλαξιακή σκόνη είμαστε , και στη γαλαξιακή σκόνη θα επιστρέψουμε .

quote:

---

quote:

---

Πάντως φίλτατε Ελάχιστε
αν θέλεις το θέμα σου να 'γραψει' πολλές σελίδες τότε αντέστρεψε τον τίτλο σε : ΤΙ ΔΕΝ γνωρίζουμε για τη δημιουργία του Κόσμου,

γιατί έτσι όπως το έβαλες,
μας έχεις ..."μαγκώσει"...

.
.
.
" Υπάρχει ο σωστός τρόπος, ο λάθος τρόπος, και ο ...δικός μου τρόπος! "

---

Άμα θέλαμε πελάτες θα βάζαμε τίτλο "Ανοίξαμε και σας περιμένουμε-Πως έφτιαξε ο Θεός τον κόσμο-κ.α" :D

Πάντως το θέμα ΜΑΣ είναι σε πολύ καλό δρόμο, η συμμετοχή σας με κάνει σοφότερο άρα και πολλούς από όσους το διαβάσουν/ζουν.
2 πράγματα με στενοχωρούν, το πρώτο είναι ότι θέλω να γράψω πολλά για να προσφέρω και εγώ άλλα 10 cents αλλά δεν έχω καθόλου χρόνο, ίσα ίσα να σας διαβάσω προλαβαίνω. Και ο δεύτερος λόγος είναι ότι αυτά που θέλω να γράψω θα είναι γραμμένα με πολύ φτωχά χωριάτικα λόγια (δικά μου), τα μισά, και τα άλλα μισά με χριστιανική φρασεολογία-ορολογία.
Άρα ή θα παρεξηγηθώ για τις προθέσεις μου ή θα μειώσω σε ποιότητα την συζήτηση για κάποιους.
Η μόνη περίπτωση που βλέπω να μην συμβεί κάτι από τα 2 είναι να καταφέρω να βρω χρόνο να γράψω αυτά που θέλω και εσείς παιδιά να μπείτε στην διαδικασία να τα αποκωδικοποιήσετε σε επιστημονική - φιλοσοφική γλώσσα άσχετα αν συμφωνείται ή διαφωνείτε με αυτά;
Ώστε να συνεχιστεί η συζήτηση στο ίδιο μοτίβο :)

Εγώ να τα αποδώσω έτσι που θα "έπρεπε"δεν μπορώ δυστυχώς :(

Διότι πρέπει το φθαρτόν τούτο να ενδυθή αφθαρσίαν, και το θνητόν τούτο να ενδυθή αθανασίαν

---

Διότι πρέπει το φθαρτόν τούτο να ενδυθή αφθαρσίαν, και το θνητόν τούτο να ενδυθή αθανασίαν

quote:

---

Αυτό σημαίνει ότι θα έπρεπε να εξετάσουμε το σύμπαν αναζητώντας τα ίχνη της υποκείμενης απλότητάς του .

Καθώς θα τα αναζητούμε , όμως , πρέπει πάντοτε να θυμόμαστε ότι η πολυπλοκότητά της συμπεριφοράς ίσως είναι απατηλή , όπως και τα φαινόμενα .

---

Χρόνος μηδέν

Ορίζουμε ότι τότε, στον χρόνο μηδέν, δημιουργείται το Σύμπαν μας και μαζί του η έννοια του χωροχρόνου. Μέσα από μια γενική θεωρητική άποψη για το τί θα μπορούσε να υπάρχει πριν από την αρχή του Σύμπαντος, επιχειρούμε να περιγράψουμε τα γεγονότα που -σύμφωνα με την σημερινή επιστημονική άποψη- είναι πιθανόν να συνέβησαν αμέσως μετά τον χρόνο ώ0=0. Αυτά μπορούμε να τα κατατάξουμε σε μια σειρά χρονικών συμβάντων (περιόδων), τις οποίες ονομάζουμε «Εποχές του Σύμπαντος», μετά τον χρόνο ώ0=0, και είναι οι επόμενες:

Εποχή του Planck ή κβαντική περίοδος

Η περίοδος αυτή διήρκεσε περίπου μέχρι και 10-43 δευτερόλεπτα (χρόνος Planck) από τον χρόνο ώ0=0, και -όπως υπολογίζεται- στο τέλος της η πυκνότητα του Σύμπαντος ήταν περίπου 1094 gr/cm3 και η αντίστοιχη θερμοκρασία γύρω στους 1032 Κ. Κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου οι τέσσερις θεμελιώδεις δυνάμεις της φύσης: η Βαρυτική, η ισχυρή Πυρηνική, η ασθενής Πυρηνική και η Ηλεκτρομαγνητική, παρουσιάζονται ενοποιημένες σε μία δύναμη. Την περίοδο αυτή η μάζα ήταν τόσο πυκνή, ώστε ένα ολόκληρο σμήνος γαλαξιών θα είχε περίπου τις διαστάσεις ενός ατόμου υδρογόνου. Όλη η ενέργεια του Σύμπαντος έχει την μορφή θερμότητας, ενώ η περίοδος αυτή έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, διότι κατά την διάρκειά της η πυκνότητα της ενέργειας (θερμότητας), όσο και η καμπυλότητα του χώρου, έτειναν προς το άπειρο. Αυτό σημαίνει ότι το Σύμπαν αυτή την περίοδο εξελισσόταν στο πλαίσιο μιάς σημειακής ιδιομορφίας μέσα από την οποία γεννήθηκε. Ενδιαφέρον είναι να αναφερθεί ότι εκείνη την περίοδο το Σύμπαν αναπτυσσόταν στο πλαίσιο δέκα ή -κατ’ άλλους ερευνητές- ένδεκα διαστάσεων, ενώ η Θεωρία της Σχετικότητας δεν ίσχυε λόγω της σχεδόν άπειρης καμπυλότητας του χωροχρόνου.

Πιθανότατα να έλαβε χώρα, εντός αυτού του χρόνου, μια υπέρμετρη διαστολή, που είχε ως αποτέλεσμα την δημιουργία ενός -κατά το μάλλον ή ήττον- ομοιογενούς Σύμπαντος. Θεωρούμε ότι στο τέλος αυτής της περιόδου η Βαρύτητα αποχωρίστηκε από τις άλλες δυνάμεις, οι οποίες και παραμένουν ενοποιημένες.

Εποχή πληθωριστικής διόγκωσης

Η εποχή αυτή οριοθετείται μεταξύ 10-43 και 10-32 δευτερόλεπτα. Την περίοδο αυτή η θερμοκρασία ήταν περίπου 1027 Κ, δηλαδή το Σύμπαν ψύχθηκε ταχέως από τους προηγούμενους 1032 Κ (1019 GeV). Θεωρούμε ότι στην διάρκεια της πληθωριστικής περιόδου η ψύξη της ύλης ήταν πολύ γρήγορη, ενώ -αντιθέτως- η ολική ενέργεια του Σύμπαντος αυξήθηκε, όπως και ο όγκος του, και ο ρυθμός διαστολής του επιταχύνθηκε.

Περίοδος Μεγάλης Έκρηξης

Ουσιαστικά η περίοδος αυτή περιλαμβάνεται εντός της προηγουμένης, επειδή όμως είναι σημαντική, την αναφέρουμε ξεχωριστά. Η περίοδος αυτή διήρκεσε από χρόνο 10-36 έως 10-32 sec από την αρχή μέτρησης του χρόνου. Χαρακτηρίζεται δε από τον διαχωρισμό της ισχυρής πυρηνικής αλληλεπίδρασης, η οποία έμελλε να συνδέσει αργότερα τα σωματίδια των ατομικών πυρήνων, από την ενότητα των θεμελιωδών δυνάμεων. Την στιγμή της απελευθέρωσης της ισχυρής αλληλεπίδρασης συντελέστηκε αυτό που σήμερα ονομάζουμε Μεγάλη Έκρηξη (Big Bang) και μέσα σε ένα ελάχιστο κλάσμα του -τότε- δευτερολέπτου, λόγω της τότε τεράστιας πυκνότητας, το Σύμπαν διαστάλθηκε πολύ περισσότερο από όσο έχει διασταλεί τα επόμενα 15 δισεκατομμύρια χρόνια που πέρασαν από τότε μέχρι σήμερα! Αμέσως μετά η Βαρύτητα άρχισε να επιβραδύνει την διαστολή. Η πυκνότητα της ύλης ήταν ακόμη πολύ μεγάλη και ποσότητα μάζας ίση με αυτή της Γής μπορούσε να χωρέσει μέσα σε μια δακτυλήθρα. Η θερμοκρασία ήταν ακόμη πολύ υψηλή, ίση περίπου με 1026 Κ (1013 GeV). Κατά την περίοδο αυτή οι επτά από τις ένδεκα υπάρχουσες διαστάσεις του χώρου «διπλώθηκαν στο εσωτερικό τους». Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται «φαινόμενο συμπαγοποίησης» (compactification).

Από τότε μέχρι σήμερα οι αυτοεξαφανισμένες αυτές διαστάσεις πρακτικά βρίσκονται φυλακισμένες στο εσωτερικό μικροσκοπικών χώρων διαστάσεων 10-33 του εκατοστού και συνοδεύουν αόρατα κάθε σημείο των γνωστών και κατανοητών σε όλους μας διαστάσεων.

Εποχή των αδρονίων

Η εποχή αυτή θεωρείται ότι αρχίζει από τα 10-32 sec και τελειώνει 10-5 sec μετά την αρχή της μέτρησης του χρόνου (ώ0=0).

Γενικώς, κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου η θερμοκρασία του Σύμπαντος ήταν 1012 Κ, και η πυκνότητα της ύλης προσέγγιζε τα 1014 gr/cm3.

Την εποχή αυτή τελειώνει η εν γένει φάση της Μεγάλης Έκρηξης (Big Bang) και τότε δημιουργήθηκαν τα πιο βαριά θεμελιώδη υποσωματίδια κουάρκς και αντικουάρκς. Αυτά αποτελούν τα μικρότερα γνωστά στοιχεία της ύλης, τα οποία στην συνέχεια συνέθεσαν τα αδρόνια και τα αντιαδρόνια, δηλαδή τα πρωτόνια-αντιπρωτόνια, νετρόνια-αντινετρόνια, υπερόνια-αντιυπερόνια και μεσόνια-αντιμεσόνια. Συγχρόνως διαχωρίστηκαν από την ενότητα των δυνάμεων η ηλεκτρομαγνητική δύναμη και η ασθενής πυρηνική αλληλεπίδραση (10-12 δευτερόλεπτα). Ουσιαστικά, δηλαδή, η εποχή των αδρονίων θεωρείται ότι περιλαμβάνει και το διάστημα από 10-32 έως 10-10 sec, οπότε η ύλη αποτελούνταν από ένα μείγμα κουάρκ-γκλουόν, το Κουάρκ-Γκλουόν-Πλάσμα (QGP), ενώ η ακτίνα καμπυλότητος του Σύμπαντος αυξήθηκε από 10-2 εκατοστά σε 1010 εκατοστά, που σημαίνει μέγεθος ίσο με το μέγεθος του ηλιακού μας συστήματος.

Πάντως, η χρονική περίοδος από 10-32 έως 10-6 sec, τεράστια για τον μικρόκοσμο του τότε Σύμπαντος, ωστόσο ελαχιστότατη για τον σημερινό μακρόκοσμο, χαρακτηρίζεται από την δημιουργία, ύπαρξη και στην συνέχεια εξαφάνιση της πρωτογενούς ύλης του Σύμπαντος που θεωρούνταν το Κουάρκ-Γκλουόν-Πλάσμα (QGP).

Εποχή λεπτονίων

Μετά την εποχή των αδρονίων, η επόμενη περίοδος του Σύμπαντος είναι η εποχή λεπτονίων, που υπολογίζουμε ότι διήρκεσε μέχρις ότου η ηλικία του Σύμπαντος έγινε ίση με 5 δευτερόλεπτα. Κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου η θερμοκρασία έπεσε στους 6 Χ 109 Κ, οπότε δημιουργήθηκαν τα λεπτόνια και τα αντισωμάτιά τους, δηλαδή τα ηλεκτρόνια-αντιηλεκτρόνια και τα νετρίνα-αντινετρίνα.

Εποχή ακτινοβολίας

Αμέσως μετά την εποχή των λεπτονίων άρχισαν να δημιουργούνται οι πρώτοι πυρήνες ατόμων. Κατά την διάρκεια των επόμενων 3,5 πρώτων λεπτών, το 25% του αρχικού υλικού του Σύμπαντος είχε μετατραπεί σε πυρήνες ηλίου (Ηe), ενώ το υπόλοιπο 75% βρισκόταν υπό μορφή πρωτονίων.

Αυτό το οποίο, όμως, πρέπει να τονισθεί είναι ότι καθόλη την διάρκεια της εποχής της ακτινοβολίας, που διήρκεσε περίπου 500.000 χρόνια, το Σύμπαν είχε την μορφή μιάς διαστελλόμενης πύρινης σφαίρας στο πλαίσιο της οποίας -παρόλο που η ύλη αυξανόταν συνεχώς σε βάρος της ενέργειας- η πυκνότητα της ακτινοβολίας ήταν μεγαλύτερη από την πυκνότητα της ύλης.

Σημειώνουμε ότι, για να συγκρίνουμε την πυκνότητα της ύλης με εκείνη της ακτινοβολίας, βρίσκουμε το ισοδύναμο της ακτινοβολίας (ενέργειας) σε μάζα, χρησιμοποιώντας την σχέση Ε=m c2. Ο Αϊνστάιν εξέτασε την πιθανότητα η Βαρύτητα να μην είναι μία «δύναμη», αλλά μία από τις ιδιότητες του χωροχρόνου. Θεώρησε την «ύλη» σαν ένα τοπικό φαινόμενο, που παρατηρείται όπου υπάρχει έντονη συμπύκνωση πεδίων διαφορετικών μορφών ενέργειας. Συνεπώς, η «ύλη» ήταν παράγωγο της ενέργειας και όχι η ενέργεια παράγωγο της ύλης, απορρίπτοντας την μέχρι τότε άποψη των φυσικών ότι ήταν δυο ανεξάρτητες συνυπάρχουσες οντότητες.

Θεωρούμε ότι στο τέλος αυτής της περιόδου και όταν η θερμοκρασία είχε πέσει στους 4.000 Κ, η πυκνότητα της ύλης και της ακτινοβολίας εξισώθηκαν σηματοδοτώντας μ’ αυτό τον τρόπο την έναρξη μιάς νέας συμπαντικής εποχής, εκείνης της ύλης.

Εποχή της ύλης

Πιστεύουμε ότι η περίοδος αυτή διήρκεσε μέχρις ότου η ηλικία του Σύμπαντος πλησίαζε τα 700.000 έτη, και η θερμοκρασία του έφθασε τους 3.000 Κ. Κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου συντελέστηκε το θαύμα της σύνδεσης πυρήνων και ηλεκτρονίων, το οποίο δημιούργησε τα άτομα υδρογόνου και ηλίου. Εξαιτίας του γεγονότος αυτού, η εποχή αυτή ονομάστηκε και εποχή σύνδεσης, ενώ συνολικά η διάρκεια των 700.000 ετών ονομάστηκε χρόνος σύνδεσης.

Ένα ακόμη σημαντικό γεγονός που συντελέστηκε κατά την εποχή αυτή ήταν η πλήρης αποδέσμευση της ακτινοβολίας από την ύλη, πράγμα που είχε ως τελικό αποτέλεσμα τα φωτόνια να κινούνται πλέον ελεύθερα κατά τρόπο ισότροπο και ομογενή.

Σήμερα, πιστεύουμε ότι κατά την περίοδο εκείνη γεννήθηκε η ισότροπη ακτινοβολία μικροκυμάτων, που αντιστοιχεί σε ακτινοβολία μέλανος σώματος θερμοκρασίας 2,7 Κ, η οποία ανακαλύφθηκε από τους Penzias και Wilson, το 1965.

Αστρική εποχή

Αυτή είναι η τελευταία συγκεκριμένη περίοδος της εξέλιξης του Σύμπαντός μας -πού πιθανότατα ακολούθησε μια συγκεκριμένη και μοναδική εξέλιξη- πριν την σημερινή.

Επομένως, η εποχή αυτή που διαρκεί μέχρι σήμερα είναι η τελευταία της ζωής του Σύμπαντός μας.

Την περίοδο αυτή, ισχυρές διαταραχές της πυκνότητας της ύλης δημιούργησαν τεράστιες συμπυκνώσεις υλικού, που στην συνέχεια συγκρότησαν υπερσμήνη και σμήνη γαλαξιών, αστέρες, πλανητικά συστήματα και γενικώς ολόκληρο το δημιούργημα που σήμερα ονομάζουμε Σύμπαν.

Βιβλιογραφία

Δανέζης Μάνος και Θεοδοσίου Στράτος, «Το Σύμπαν που αγάπησα-Εισαγωγή στην Αστροφυσική». Εκδόσεις Δίαυλος, Αθήνα 2000.

Σημείωση

Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στο τεύχος Νο 14 του περιοδικού “ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ” (Απρίλιος – Ιούλιος 2004)

http://www.pemptousia.gr/2011/08/%CE%B7-%CE%BA%CE%BF%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%AF%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CF%89%CE%BD/

quote:

---

Αν ήμασταν παντοδύναμος , θα μπορούσαμε να προδιαγράψουμε λεπτομερώς όλα τα δημιουργήματα , μικρά ή μεγάλα ....Θα ερχόταν η στιγμή που οι απόγονοί τους θα ήταν άλογα και άνθρωποι !

---

Ποια είναι τα ελατήρια του παντοδύναμου να δημιουργήσει; δηλαδή εκτός από το αν έχει ή δεν έχει ρόλο στην δημιουργία, αν υποθέσουμε ότι έχει ρόλο έστω και μόνο επειδή βουλήθηκε να δημιουργήσει και το ηλεκτρομαγνητικό κύμα της σκέψης του έδωσε την πρώτη κίνηση για να ξεκινήσει μία εντελώς από εκεί και πέρα αυτόεξελισώμενη κτίση, για ποιο λόγο βουλήθηκε την δημιουργία;

quote:

---

Αν όμως το μπορούσαμε (και πιστεύω πως κάτι τέτοιο είναι δυνατόν) δεν θα είχαμε πλέον κανένα ρόλο στη δημιουργία του σύμπαντός μας .

---

Ας υποθέσουμε για χάρη της απλότητας ότι έτσι είναι, και πλέον δεν θα είχα ρόλο, αλλά σαν εμπνευστής της όλης κατάστασης έστω μόνο και μόνο λόγο της βούλησης που από εκεί άρχισαν όλα, αν θέλω να συμμετάσχω με τους όρους του ίδιου του παιχνιδιού μπορώ; Δηλαδή θα μπορούσα εξ αρχής να γίνω ένα μόριο που θα περιμένω την εξέλιξη μου μέχρι να γίνω πχ άνθρωπος; Ας πούμε ναι!
Αν όμως αρχίσω και εγώ από το μηδέν και εξελιχθώ μέσω της δημιουργίας που εγώ εμπνεύστηκα τότε αποκτώ ρόλο στην δημιουργία μου χωρίς να έρχομαι σε αντίθεση με το παρακάτω:

quote:

---

πρέπει να αποδεχτούμε μια απόλυτα μηδενική παρέμβαση στη δημιουργία .

---

έχω τον ρόλο του μορίου που προϋπήρχε ή αυτού που προϋπήρχε πριν το μόριο τέλος πάντων και μέσα από την ενανθρώπιση μου απολύτως μέσω της συμπαντικής εξέλιξης της δημιουργίας, με απόλυτα μη επεμβατική δημιουργία δηλαδή, μπορώ να μπω και εγώ ως μέρος του σύμπαντος και να παραπονεθώ μάλιστα στο σύμπαν: "εμένα τώρα γιατί δεν με παίζεται;" έτσι δεν είναι;

quote:

---

Γαλαξιακή σκόνη είμαστε , και στη γαλαξιακή σκόνη θα επιστρέψουμε .

---

Με μία διαφορά, το υλικό κατασκευής του σύμπαντος, του ανθρώπου κ.α εκτός από την σκόνη έχει και άλλες υποστάσεις τις οποίες αν τις παρακάμψουμε τότε ναι έτσι είναι. Αν δεν τις παρακάμψουμε δεν είναι έτσι το τέλος γιατί τελικά δεν θα υπάρχει τέλος.

Διότι πρέπει το φθαρτόν τούτο να ενδυθή αφθαρσίαν, και το θνητόν τούτο να ενδυθή αθανασίαν

Αυτό η ερώτηση τέθηκε και από τους αρχαίους Έλληνες και απαντήθηκε με διάφορους τρόπους.

Οι απαντήσεις κατατάσσονται σε δυο κατηγορίες.
α. Πριν δεν υπήρχε τίποτα.

Αυτό αφαιρεί την περίπτωση ύπαρξης δημιουργού.
------

β. Πριν υπήρχε δημιουργός.

Αυτό προυποθέτει ότι υπήρχε πρότερη κατάσταση που εμπεριείχε τον δημιουργό.Πριν πάμε στην ερώτηση ποιος δημιούργησε την πρότερη κατάσταση και καταλήξουμε στο γνωστό περί αυγού και κότας,μποούμε να συμπεράνουμε, ότι το σύμπαν μας προέκυψε, από ένα άλλο σύμπαν που δεν έχουμε λόγο να υποθέσουμε ότι δεν υφίσταται και σύγχρονα με το δικό μας.

Το ενυδρείο στο σπίτι μου είναι ένα κλειστό σύμπαν για τους κατοίκους του με τελευταίο σύνορο τους τοίχους του δωματίου που διακρίνονται μέσα απ' αυτό.
Εξακολουθούν να υπάρχουν τα υπόλοιπα δωμάτια και ο έξω κόσμος,ανεξάρτητα αν τα ψάρια δεν τον βλέπουν.
Ακόμα κι να ήταν έλλογα θα μπορούσαν μόνο να τον υποθέσουν.
Αυτό κάνουμε κι εμείς τώρα.

Στην ερώτηση του Ελάχιστου,για ποιο λόγο μπορεί ο Δημιουργός,αν υπάρχει, να κινητοποιήθηκε να δημιουργήσει, αν ήταν μετά να αφήσει τη δημιουργία του στην "τύχη" της,να εξελιχθεί,πολλές είναι οι απαντήσεις.
Μερικές είναι:
1. Αν έχει κυριαρχία επί της τυχαιότητας,ουσιαστικά δεν το άφησε στην τύχη του.
2. Αν δεν έχει,μπορεί απλά να είναι περίεργος για το αποτέλεσμα ενός τέτοιου εγχειρήματος.
3. Μπορεί να μιμείται τον δικό του δημιουργό και να προσπαθεί να τον φτάσει.Εδώ προφανώς πάμε το συλλογισμό κότας-αυγού μια συνεπαγωγή πίσω.Είναι προφανές ότι οι συνεπαγωγές είναι ν.

Συμπέρασμα:
Η αρχική κατάσταση δεν ορίζεται φιλοσοφικά και υποθετικά.Εκεί είχαν καταλήξει και οι αρχαίοι.Σε λογοπαίγνιο.

Το πρόβλημα δεν είναι τόσο αν υπάρχει ή δεν υπάρχει δημιουργός-θεός.

Το αληθινό φιλοσοφικό-μαθηματικό-λογικό αδιέξοδο είναι ο ορισμός του τίποτα και του απείρου.

Αυτός είναι και ο λόγος που οι αρχαίοι προσωκρατικοί σοφοί δεν μιλούσαν τόσο περί θεού, αλλά προσπαθούσαν να περιγράψουν την έννοια του απείρου και του μηδενός.

Είναι το μόνο φιλοσοφικό ερώτημα που δεν κατάφεραν να διασαφηνίσουν.

Είναι μάλλον απίθανο να τα καταφέρουμε εμείς στην κουβέντα μας.

Πραγματικά , χαίρομαι για το πλήθος των ερωτημάτων που θέσατε για το θέμα μας . Εγώ απλώς θα επαναλάβω τη φράση με την οποία είχα κλείσει το μήνυμά μου στις 10/12/2012 :

“ Προς το παρόν κανένας δεν μπορεί να δώσει την οριστική απάντηση στο κοσμογονικό πρόβλημα (πώς δηλαδή δημιουργήθηκε το σύμπαν) . Πρέπει λοιπόν να προειδοποιήσω ότι όσο εμβαθύνουμε σ’ αυτό το θέμα τόσο θα μετακινούμαστε στο χώρο της εικοτολογίας . ”

Πάντως θα ήθελα να επισημάνω ότι για τα περισσότερα ερωτήματα που μας δημιουργούνται με αφορμή το παρόν πολύ ενδιαφέρον θέμα , έχει γίνει στο forum του Esoterica λεπτομερής αναφορά και επεξεργασία σε άλλα topics , που αν τα ψάξουμε μπορούμε να βρούμε πολλές από τις απαντήσεις τις οποίες αναζητούμε .

Συνεχίζω λοιπόν την ανάπτυξη του θέματος με βάση τις υποθέσεις που έθεσα στα προηγούμενα μηνύματά μου :

Παρατηρούμε ότι υπάρχει ένα σύμπαν .

Λέγοντας σύμπαν εννοώ κάτι πολύ περισσότερο από μια συγκέντρωση άστρων διάσπαρτων σ’ ένα κενό , ανάμεσα στο οποίο βρισκόμαστε και εμείς .

Μια από τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις ήταν ότι το σύμπαν μπορεί να γίνει αντικείμενο μετρήσεων και πως υπάρχει νόημα στη διερεύνηση του μεγέθους και της ηλικίας του .

Η διαπίστωση ότι το σύμπαν μπορεί να μετρηθεί , και όχι η καθαυτό μέτρησή του , αποτελεί κάτι περισσότερο από μια επανάσταση , διότι η ύπαρξη διάρκειας μας οδηγεί στην αντιμετώπιση προβλημάτων που σχετίζονται με τα όρια του χρόνου .

Η διατύπωση αυτών των προβλημάτων είναι ένα βήμα προς την κατανόηση , διότι αν μπορέσουμε να καταλάβουμε τι σημαίνει να υπάρχει κανείς πριν αρχίσει ο χρόνος , θα προσεγγίσουμε την κατανόηση της ίδιας της φύσης του χρόνου . Το κλειδί της κατανόησης βρίσκεται στην αναγνώριση και την κατανόηση του πιο πρωταρχικού .

Παρατηρούμε , λοιπόν , πως μια εισαγωγή για τη σύσταση του σύμπαντος και τον τρόπο με τον οποίο προσδιορίζεται μας δίνει ο Kaufmann (W. J. Kaufmann , “Universe”, W. H. Freeman , Νέα Υόρκη , 1991) .

Ο N. Calder παρέχει μια γενική , εκλαϊκευμένη και πολύ ενδιαφέρουσα άποψη για τη σύσταση του σύμπαντος , μαζί μα μια απλή εξήγηση της προέλευσης των στοιχείων (N. Calder , “The key to the Universe” , BBC Publications , 1977) .

Ο υπαινιγμός μου για τη γαλαξιακή σκόνη οφείλεται μάλλον σε μια ανάμνηση της εντυπωσιακής φράσης του Calder ότι “κατά κάποιον τρόπο η ανθρώπινη σάρκα είναι φτιαγμένη από αστρική σκόνη”.

Μια καλή πηγή πληροφοριών για το μέγεθος του σύμπαντος , τον τρόπο με τον οποίο μετρείται και τα αντικείμενα που περιέχει , είναι η “Εγκυκλοπαίδεια Cambridge” .

Η κυρία Beeton δίνει μια συνταγή για ένα μοντέλο του σύμπαντος σε αφάνταστη κλίμακα .

Δεδομένου ότι η σημερινή ηλικία του σύμπαντος είναι περίπου 10 <10> χρόνια , η ακτίνα του πρέπει να είναι κάπου 1,3 x 10 <10> έτη φωτός (περίπου 1,2 x 10 <26> m) .

Η σημερινή τιμή για τη μέση πυκνότητα του σύμπαντος είναι περίπου 1,4 x 10 <– 29> γραμμάρια ανά κυβικό μέτρο) , ενώ η μάζα του είναι περίπου 5,7 x 10 <-56> γραμμάρια .

Στους 10 <11> γαλαξίες του σύμπαντος υπάρχουν συνολικά περίπου 2,9 x 10 <23> άστρα .

Κάθε πέντε δευτερόλεπτα το σύμπαν διαστέλλεται τόσο όσος περίπου είναι ο χώρος που καταλαμβάνει ο Γαλαξίας μας .

Όλα αυτά θα χαθούν σε πενήντα δισεκατομμύρια χρόνια .

Υπάρχουν κριτικές αναλύσεις αυτών των μεγεθών (M. Rowan – Robinson , “Cosmology”, 2η έκδοση , Oxford University Press , 1981 . – P. J. E. Peebles , “Physical cosmology”, Princeton University Press , 1971) .

Δεν γνωρίζουμε την ακριβή ηλικία του Σύμπαντος.

Δεν γνωρίζουμε την αρχική κατάσταση της ύλης.

Δεν γνωρίζουμε την σχέση ύλης-νόησης.

Δεν γνωρίζουμε τον/την δημιουργό αιτία και τα κίνητρά του/της.

Δεν γνωρίζουμε την έκταση του σύμπαντος.

Δεν γνωρίζουμε άν υπάρχει χρόνος και πότε άρχισε αυτός,άν φυσικά υπάρχει.

Δεν γνωρίζουμε το πρίν και το μετά.Γνωρίζουμε μόνο το τώρα και αυτό όχι καλά.

Συμπέρασμα:

Ολοι εμείς που συζητάμε για αυτά,οι φυσικοί,μαθηματικοί,γεωλόγοι,βιολόγοι και κάθε λογής σχετικοί επιστήμονες,απλώς φιλοσοφούμε.Οπως ακριβώς έκαναν και θα κάνουν πάντα οι άνθρωποι,είτε είναι της προσωκρατικής εποχής,είτε της σημερινής,είτε της μελλοντικής.Μέχρις αποδείξεως πέραν πάσης αμφιβολίας,εννοείτε!

Υπάρχει όμως,σε όλους εμας,ένας κοινός παρονομαστής,αυξομειούμενος αναλόγως νοητικής ισχύος και καλλιέργειας.
Η Φαντασία.

Χάριν αυτής,υπάρχουν τόσες πολλές ερμηνείες επι των προαναφερθέντων αγνώστων Χ.Αλλές συγκλίνουσες,άλλες αποκλίνουσες μεταξύ των,αλλά άγνωστη ακόμη η πραγματική σύγκλιση ή απόκλιση απο την πραγματική αλήθεια.

Αναρωτιέμαι:
<< Μήπως τελικά,η αλήθεια είναι αυτή,που ο κάθε ένας απο εμας,ανάλογα με την νοητική του ισχύ,εξειδικευμένος επιστήμων ή όχι,έχει καθιερώσει? >>

Παράδειγμα:
ο Α θεωρεί την Μεγάλη Εκρηξη,αρχή των Πάντων.
ο Β απορρίπτει τον Α και θεωρεί τα πολλαπλά σύμπαντα και τις πολλές διαστάσεις,ώς πηγή όσων γνωρίζει στο τώρα.
ο Γ απορρίπτει τους Α και Β και θεωρεί,ότι ο Θεός είναι η αρχή των Πάντων.
ο Δ απορρίπτει και τους τρείς προηγούμενους και λέει:<< Εν οίδα,ούκ οίδα >>.

Εχουμε δηλαδή 4 αλήθειες,με τους ανάλογους οπαδούς.Φυσικά υπάρχουν και οι Ζ,Η Θ κ.λ.π.Αρα μήπως...???

Στοχασμοί ήταν.Οπως ζήτησες φίλε ΕΛΑΧΙΣΤΕ!

ΥΓ.ΕΛΑΧΙΣΤΕ μην "δένεσαι" και τόσο πολύ με την θεωρία της Μεγάλης Εκρηξης.Απλώς μια θεωρία είναι.Εχει πολλά περισσότερα κενά απο όσα καλύπτει.

Με μέτρο το μέγεθος του ανθρώπου , οπωσδήποτε είναι τεράστιο .

Ο άνθρωπος όμως δεν είναι από μόνος του κάτι σημαντικό , οπότε δεν μπορούμε να τον χρησιμοποιήσουμε ως σημαντικό κριτήριο μεγέθους .

Η απεραντοσύνη του σύμπαντος δαμάζεται αν χρησιμοποιήσουμε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα με τη βοήθεια της σκέψης , το δέος που εμπνέει η “απεραντοσύνη” διασκεδάζεται και εξευτελίζεται .

Ας φανταστούμε το σύμπαν σαν ένα συννεφάκι σκόνης με διάμετρο μόλις ενός μέτρου .

Κάθε κόκκος της σκόνης είναι κι ένας γαλαξίας .

Ζούμε κοντά σ’ ένα μάλλον συνηθισμένο άστρο που είναι μέλος ενός μάλλον συνηθισμένου γαλαξία σε κάποια ασήμαντη θέση μέσα στο συννεφάκι της σκόνης .

Κάθε βράδυ μας αποκαλύπτεται πως το σύμπαν είχε μια αρχή , αλλά οι περισσότεροι απλώς χρησιμοποιούμε ή απολαμβάνουμε το σκοτάδι χωρίς να καταλαβαίνουμε ότι είναι πηγή γνώσης .
Ελάχιστη σκέψη αρκεί για να δείξει ότι το σκοτάδι της νύχτας εξαφανίζει μισή αιωνιότητα .

Αν το σύμπαν ήταν άπειρο και αιώνιο , σε οποιαδήποτε κατεύθυνση κι αν κοιτάζαμε θα έπρεπε να βλέπουμε το φως ενός άστρου .

Κάθε σημείο του ουρανού θα ήταν ένα άστρο , και ολόκληρος ο ουρανός θα είχε τη λαμπρότητα της επιφάνειας του Ήλιου .

Ακόμη και την ημέρα , ο Ήλιος δεν θα ξεχώριζε μέσα από την ομοιόμορφη λαμπρότητα του ουρανού . Ωστόσο , τη νύχτα ο ουρανός είναι σκοτεινός και ανάμεσα στα άστρα υπάρχει σκοτάδι .

Έτσι , το σύμπαν δεν μπορεί να είναι άπειρο και αιώνιο.

Να , λοιπόν , ένα παράδειγμα που δείχνει ότι η παρατήρηση μιας κοινοτοπίας θα μπορούσε να εμπνεύσει μια επαναστατική ιδέα .

Δεν νομίζω ότι νοηματοδοτεί κάποια έναρξη ή κάποιο τέλος.

quote:

---

Κηφέας
Αν το σύμπαν ήταν άπειρο και αιώνιο , σε οποιαδήποτε κατεύθυνση κι αν κοιτάζαμε θα έπρεπε να βλέπουμε το φως ενός άστρου

---

Ίσως είναι χρήσιμες ορισμένες διευκρινίσεις για το προηγούμενο μήνυμά μου :

Αυτό που περιέγραψα στο προηγούμενο μήνυμα είναι ουσιαστικά , το παράδοξο του Olbers ( Περιγραφή του μπορούμε να βρούμα στα δοκίμια : S. I. Jaki , “Olbers , or whose paradox ?, American Journal of Physics 35 , 200 - 210 , 1961 — P. T. Landsberg και D. A. Evans , “Mathematical cosmology”, Clarendon Press ,1977) .

Το παράδοξο προκύπτει από την παραδοχή ότι τα άστρα έχουν πεπερασμένο μέγεθος και ότι κάθε ευθεία που ξεκινάει από έναν παρατηρητή και προχωρεί στο άπειρο θα συναντήσει , αργά ή γρήγορα , την επιφάνεια κάποιου άστρου .

Αυτές οι παραδοχές σημαίνουν ότι το σύμπαν είναι άπειρο , έχει άπειρη ηλικία και είναι ομοιόμορφο και στατικό .

Το παράδοξο επιλύεται με πολλούς τρόπους .

Για παράδειγμα αν το σύμπαν είναι πεπερασμένο , δεν θα υπάρχουν άστρα πέρα από μια ορισμένη ακτίνα , οπότε μερικές ευθείες από το μάτι του παρατηρητή δεν θα συναντήσουν κανένα άστρο .

Αν πάλι το σύμπαν είναι άπειρο αλλά με πεπερασμένη ηλικία , το φως από πολύ μακρινά άστρα δεν θα έχει φτάσει ακόμη σε μας .

Η σύγχρονη επίλυση του παραδόξου είναι πιο περίπλοκη , διότι οι σηνηθισμένες έννοιες , όπως η ηλικία και η απόσταση , χάνουν την απλότητά τους στο πλαίσιο της γενικής θεωρίας της σχετικότητας και της κοσμολογίας .

Η σύγχρονη λύση στηρίζεται στην απόρριψη της παραδοχής ότι το σύμπαν είναι στατικό .

Ως εισαγωγή στη συζήτηση σχετικά με την εγκυρότητα και τη λύση του παραδόξου βρίσκουμε στο βιβλίο : ( E. Harrison , “Olbers paradox”, Nature 352 , 574 , 1991 ) .

Πήγε το μυαλό μου,οτι αναφέρεσαι στο παράδοξο του Olbers,αλλά επειδή αυτο διατυπώθηκε πρίν εκατον τόσα χρόνια και ήδη σήμερα έχει επιλυθεί και δεν είναι πλέον παράδοξο,σκέφθηκα να σε ρωτήσω τι εννοούσες.

Αν κάθε άστρο εκπέμπει μια ποσότητα φωτός στην μονάδα του χρόνου και το Σύμπαν είναι ομογενές και άπειρο, τότε το συνολικό εκπεμπόμενο φως από όλους τους αστέρες είναι και αυτό άπειρο.Επίσης οι φασματικές γραμμές,έδωσαν λύση στο παράδοξο.Υπάρχουν και άλλοι παράγοντες,όπως η υπερβολική ή η σφαιρική γεωμετρία,το πεπερασμένο αλλά χωρίς πέρατα σύμπαν κ.λ.π ,που δεν είναι του παρόντος.

Ομως φίλε Κηφέα,η λύση σε αυτο το παράδοξο,εξακολουθεί να απασχολεί την επιστήμη,μόνο και μόνο,επειδή δεν έχει σταθερές αναφοράς,πέραν πάσης αμφιβολίας.

Παράδειγμα: Η ίδια η θεωρία της Μεγάλης Εκρηξης,επιλύει το παράδοξο του Olbers,αλλά είναι μόνο μια θεωρία!!!

quote:

---

Κηφέας

Η σύγχρονη λύση στηρίζεται στην απόρριψη της παραδοχής ότι το σύμπαν είναι στατικό

---

ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ
ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ.

Θα μπορούσε να αποδώσει το “τέντωμα” του φωτός από τα μακρινά άστρα και τη μείωση της έντασής του σε μια γενική διαστολή χωρίς κανένας τους να έχει διανοηθεί προηγουμένως κάτι τέτοιο .

Είδαν τους γαλαξίες να απομακρύνονται και το συννεφάκι της σκόνης να διαστέλλεται .

Τίποτε δεν είναι πιο φυσικό από το να παρακολουθήσουμε τη διαστολή προς το παρελθόν , και να δούμε με τη φαντασία μας το συννεφάκι της σκόνης να ξεπηδά από την έκρηξη του πυρήνα του .

Αυτή η έκρηξη ήταν η δημιουργία .

Τι ήταν αυτό που δημιουργήθηκε ; Τι είναι αυτό που διαστέλλεται ; Είναι οι γαλαξίες , που απλώνονται μέσα στο χώρο ; Τότε όμως τι είναι χώρος ; Πού βρίσκεται ; Από πού προήλθε ; Διαστέλλεται ο ίδιος ο χώρος ; Μήπως αυτό που δημιουργήθηκε ήταν απλώς ο χώρος ; Και μέσα σε τι διαστέλλεται ο χώρος ;

Παρατηρούμε ότι το σύμπαν δεν είναι μόνο χώρος . Βρισκόμαστε μέσα του , εμείς και όλη η ύλη .

Για να καταλάβουμε τη φύση του Κόσμου πρέπει να βρούμε τη θέση που έχουν σ’ αυτόν τα άτομα και (με ευρύτρη έννοια) τα έμβια όντα και η ύλη , καθώς και (με επιφύλαξη) το πνεύμα .

Κατά κάποιο τρόπο , η ύλη πρέπει να δημιουργήθηκε από κάτι όμοιο με το τίποτε .

Ευτυχώς , όμως , τα ερωτήματά μας για την πολυπλοκότητα της δημιουργίας λιγόστεψαν καθώς η επιστημονική έρευνα ξεφλούδιζε το κρεμμύδι , ξεκαθάριζε δηλαδή το πρόβλημα της δομής της ύλης . . .

Δεν είμαστε πια αναγκασμένοι να εξηγήσουμε πώς γεννήθηκαν τα έμβια όντα και ποια είναι η εσωτερική τους πολυπλοκότητα .

Τώρα το πρόβλημα βρίσκεται στο πώς γεννήθηκαν τα συστατικά των ατόμων .

Γνωρίζουμε ότι τα άτομα υπάρχουν διότι μπορούμε να τα βλέπουμε . Πολύπλοκοι τύποι μικροσκοπίων μας δίνουν εικόνες των ατόμων και μας επιτρέπουν να φωτογραφίζουμε τα μόρια . Μπορούμε να διασπάμε τα άτομα και να βλέπουμε τι περιέχουν .

Σ’ αυτή την αδυναμία ελέγχου οφείλεται ο πλούτος της ζωής .

Αυτό σημαίνει ότι από τα μόρια ευκολότατα αποσπώνται άτομα και από παλιές διατάξεις ατόμων μπορεί να προκύψουν καινούργιες (νέα μόρια) .

Χάρη σ’ αυτή τη μικρή αδυναμία , οι δομές των μορίων έχουν τη δυνατότητα να τροποποιούνται ανάλογα με τις συνθήκες του περιβάλλοντος , κι έτσι δεν συνιστούν αυστηρά αμετάβλητες διατάξεις .

Υπάρχει αποκρισιμότητα στη χαλαρή δομή των ατόμων και των μορίων , και μπορούν να εμφανιστούν αλλαγές όταν υπάρχει ήπια παρότρυνση από το περιβάλλον .

Αν οι δομές ήταν περισσότερο άκαμπτες , ο μόνος τρόπος για να γίνουν αλλαγές θα ήταν με πανίσχυρα μέσα τύπου των πυρηνικών εκρήξεων , οπότε δεν θα εμφανίζονταν τελικά κάποια λεπτεπίλεπτα πράγματα όπως η αντίληψη και η συνείδηση . Η εξέλιξη θα ήταν τόσο καταστρεπτική όσο είναι τώρα δημιουργική .

Ενώ η ευθραυστότητα των μοριακών δομών επιτρέπει στην ύλη να αντιδρά σε ήπιες επιδράσεις του περιβάλλοντος και να εξελίσσεται με λεπτότητα σε πολύπλοκες μορφές , συνεχίζει παράλληλα να συμβάλλει στην πολιτιστική πολυπλοκότητα των ειδών .

Ενώ τα μόρια ενός οργανισμού αντιδρούν στις επιδράσεις του περιβάλλοντός τους , ο οργανισμός μπορεί να κάνει παρατηρήσεις .

Συνέπειες των παρατηρήσεων είναι οι ιδέες και οι εφευρέσεις της νόησης , που με τη σειρά τους είναι εκδηλώσεις των μετατοπίσεων ατόμων και των τροποποιήσεων των μοριακών δομών μέσα στον εγκέφαλο .

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr