Επιπλέον , η προσοχή των ισχυρά εξοπλισμένων στοχαστών , στρέφεται επιτέλους στο άλλο μεγάλο αίνιγμα της ύπαρξης : τη συνείδηση .

Το αν θα καταφέρουμε τελικά να επιλύσουμε αυτό το αίνιγμα , παρά την ελάχιστη πρόοδο που έχουμε επιτύχει μέχρι στιγμής , σχετίζεται με την έρευνά μας , διότι πηγή των μαθηματικών φαίνεται να είναι ο εγκέφαλός μας . Αν κατανοήσουμε το λόγο για τον οποίο αυτή η υπέρτατη κατασκευή της ανθρώπινης διάνοιας , αυτή η απελευθέρωση της διάνοιας από τη σάρκα , τα μαθηματικά , είναι επιτυχής ως περιγραφή του κόσμου , τότε θα συλλάβουμε ίσως την αληθή έννοια της γνωστικής λειτουργίας . Σχεδόν κυριολεκτικά , αν κοιτάξουμε βαθιά μέσα στο σύμπαν , μπορεί να δούμε μέσα στο κεφάλι μας .

Οι αρχαίοι Έλληνες , φυσικά , σκέφτονταν με τον ίδιο σχεδόν τρόπο .

Ο Gilbert Murray παρατήρησε κάποτε ότι την ελληνική σκέψη χαρακτηρίζει μια διαύγεια αντίληψης των πραγμάτων , που χαρακτηρίζει ίσως όλους όσοι ανακαλύπτουν μια νέα διδασκαλία : “Άρχισαν αποκεκαθαρμένοι από τη φύση , σχεδόν χωρίς καμία δέσμευση από περίπλοκα αξιώματα , έθιμα και παραδόσεις” .

Δυστυχώς , αυτή η πρωτοφανέρωτη αναλαμπή έμπνευσης και οξυδερκούς ενόρασης , αν αυτό ήταν πράγματι , εξώκειλε στη θεωρητική επιχειρηματολογία , εξαιτίας της απουσίας εξίσου διεισδυτικής πειραματικής υποστήριξης .

Ελλείψει αυτής της ζωτικής ενίσχυσης οι εχθροί του φωτός επιτέθηκαν , και για δύο χιλιάδες χρόνια βύθισαν στο σκοτάδι αυτή την ίσως αμυδρή εικόνα της αλήθειας .

Σήμερα και μετά από την προ ημερών, ατυχή αλλά προσωρινή-ευτυχώς-απώλεια υπομονής σου,θέλω να θυμίσω ότι παρακολουθώ όπως πάντα με προσοχή και ενδιαφέρον.
Και προφανώς δεν είμαι ο μόνος.
Καλή συνέχεια.

quote:

---

@ΑΜΕΙΝΙΑΣ :
Σήμερα και μετά από την προ ημερών, ατυχή αλλά προσωρινή-ευτυχώς-απώλεια υπομονής σου,θέλω να θυμίσω ότι παρακολουθώ όπως πάντα με προσοχή και ενδιαφέρον.
Και προφανώς δεν είμαι ο μόνος.
Καλή συνέχεια.

---

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά

Ίσως μια συγκεκριμένη έννοια που πρέπει να ξεκαθαρίσουμε , ο Πλάτων είχε δίκιο , και είναι πιθανό να υπάρχει μια συγκεκριμένη πραγματικότητα σ’ ένα μαθηματικό αντικείμενο - μια πραγματικότητα των ακεραίων και ένας πραγματικός υπαρκτός τέλειος κύκλος .

Είναι όμως επίσης δυνατόν να χρειάζεται να ερμηνευτούν οι αποψεις του με έναν πιο σύγχρονο τρόπο .

Το κατά πόσο μπορούμε να επιβεβαιώσουμε ότι ο Πλάτων είχε “δίκιο” , επειδή οι απόψεις του επαληθεύονται αφού ερμηνευτούν , έχει ευρύτερο ενδιαφέρον , διότι έχει συνέπειες για τη στάση μας απέναντι στις μυθολογικές εξηγήσεις περί δημιουργίας .

Ο Ηράκλειτος πίστευε πως το γεγονός ότι κατανοούμε το σύμπαν οφείλεται στον “λόγο”, στον θεϊκό σπινθήρα που ενυπάρχει στον καθένα από μας .

Ένας σύγχρονος Ηράκλειτος θα μπορούσε να δεχτεί την άποψη ότι ο ίδιος ο θεϊκός σπινθήρας δημιουργεί τα μαθηματικά που χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε και να ανακαλύψουμε τον κόσμο , και επομένως ελάχιστα πρέπει να μας εκπλήσσει το ότι η γνώση μας για τον κόσμο μπορεί να εκφραστεί και να ερμηνευτεί μαθηματικά .

Ο Ηράκλειτος δεν γνώριζε τι πραγματικά εννοούσε , απλώς δημιούργησε ένα πλαίσιο για τις σκέψεις του παρά τις ίδιες τις σκέψεις .

Οι ιδέες του Πυθαγόρα , του Πλάτωνα και του Ηράκλειτου ήταν σωστές , αλλά πιθανότατα εμείς , και όχι εκείνοι , μπορούμε να διακρίνουμε τι προσπάθησαν όντως να εννοήσουν .

Αν κάνουμε ένα άλμα στη σύγχρονη εποχή , είναι αδύνατον να μην εντυπωσιαστούμε από την επιτυχία που φαίνεται να έχουν τα μαθηματικά στην ερμηνεία του κόσμου .

Η κβαντική μηχανική μπορεί να χρησιμοποιηθεί στον υπολογισμό ιδιοτήτων των ηλεκτρονίων με ακρίβεια δέκα δεκαδικών ψηφίων .

Οι εξισώσεις πεδίου του Αϊνστάιν όχι μόνο παρουσιάζουν μια όμορφη απλότητα αλλά έχουν και συνέπειες που αποδεικνύεται πως είναι πειραματικά επαληθεύσιμες - με λίγα λόγια αληθείς .

Ο Αϊνστάιν δεν προσπάθησε να προβλέψει τη διαστολή του σύμπαντος . Στην πραγματικότητα , διαπίστωσε ότι οι εξισώσεις του την προέβλεπαν .

Η ιδέα αυτή δεν του άρεσε καθόλου και προσπάθησε να την “μπαλώσει” με μια ασχημότερη θεωρία ώστε να αποφύγει τη διαστολή , για να εκπλαγεί όταν αργότερα παρατηρήθηκε ότι το σύμπαν πράγματι διαστέλλεται . ( Στην επιστημονική βιογραφία του Αϊνστάιν από τον Pais — A. Pais , “Subtle is the Lord”, Oxford University Press , 1982 — μπορούμε να βρούμε περισσότερες λεπτομέρειες για τους βεβιασμένους χειρισμούς του με την κοσμολογική σταθερά — την ad hoc προσθήκη στις εξισώσεις πεδίου που αποτρέπει τη διαστολή του σύμπαντος).

Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι τα μαθηματικά και η παρατήρηση αναζητούν από κοινού την αλήθεια .

Η διαδικασία ανακάλυψης του κόσμου είναι συχνά μια ακολουθία εναλλαγών των παρατηρήσεων με τα μαθηματικά , κατά την οποία οι παρατηρήσεις απλώνονται σαν δέρμα πάνω σ’ ένα είδος μαθηματικού καλουπιού .

Προσπαθούμε να απεικονίσουμε τον φυσικό κόσμο ελισσόμενοι προς τα εμπρός , συγκρίνοντας σταθερά τις προσδοκίες που βασίζουμε στην τρέχουσα θεωρία μας με τις παρατηρήσεις τις οποίες αυτές οι ίδιες υποβάλλουν .

Ένα παράδειγμα αυτής της διαδικασίας μας προσφέρει η κβαντική θεωρία , και ειδικά η αρχή της απροσδιοριστίας .

Παρότι οι περισσότεροι άνθρωποι φαίνεται να πιστεύουν πως η αρχή της απροσδιοριστίας εκμηδενίζει κάθε πιθανότητα να κατανοήσουμε τον κόσμο , είναι πιο αισιόδοξο (και πιθανώς ορθότερο) να διακρίνουμε στην αρχή της απροσδιοριστίας την ένδειξη ότι το κλασικό καλούπι που χρησιμοποιούμε για την ερμηνεία του κόσμου είναι εξαιρετικά περίπλοκο .

Η κλασική φυσική , η φυσική της καθημερινής μας εμπειρίας , μας οδήγησε στην ελπίδα πως θα είχαμε τη δυνατότητα να περιγράψουμε τον κόσμο χρησιμοποιώντας ταυτόχρονα τη γλώσσα της ταχύτητας και της θέσης .

Η κβαντική μηχανική θρυμμάτισε αυτή την απλοϊκή , επιπόλαιη άποψη .

Μας προσφέρει ένα καλούπι που απαιτεί ουσιαστικά να διαλέξουμε τη μια ή την άλλη γλώσσα .

Μας ζητάει να μιλάμε είτε με όρους θέσης είτε με όρους ταχύτητας , και να μην τους αναμειγνύουμε ποτέ .

Αξιώνει να προσφέρουμε μια ολοκληρωμένη πρόταση είτε στα ελληνικά είτε στα αγγλικά .

Μας προειδοποιεί πως δεν πρέπει να αρχίζουμε μια πρόταση στα ελληνικά και να την τελειώνουμε στα αγγλικά .

Η κβαντική μηχανική μας επισημαίνει ότι για την μαθηματικοποίηση της φύσης πρέπει να χρησιμοποιήσουμε σχέσεις που συνάγονται είτε από τη γλώσσα της θέσης είτε από τη γλώσσα της ταχύτητας .

Μας καθοδηγεί να διαχωρίσουμε το ασαφές κλασικό καλούπι σε δύο μέρη και να χρησιμοποιούμε είτε το ένα είτε το άλλο .

Η κβαντική μηχανική καθορίζει την εικόνα που έχουμε για τον κόσμο , φανερώνοντας με μεγαλύτερη ακρίβεια τη μαθηματική του δομή .

Η αρχή της απροσδιοριστίας δηλώνει ότι η θέση και η ορμή (το γινόμενο της μάζας επί την ταχύτητα) ενός σωματιδίου δεν είναι δυνατόν να προσδιοριστούν ταυτόχρονα μα αυθαίρετη ακρίβεια : Όσο ακριβέστερα προσδιορίζουμε τη μια ιδιότητα , με τόσο μικρότερη ακρίβεια μπορούμε να προσδιορίσουμε την άλλη (J. A. Wheeler και W. H. Zurek , επιμ. , “Quantum theory and measurement” , Princeton University Press , 1983) .

Ο Heisenberg επινόησε μια σειρά νοητικά πειράματα τα οποία δείχνουν πως όλες οι μετρήσεις που είναι δυνατόν να διανοηθούμε είναι συνεπείς με την αρχή του .

Ορισμένοι έχουν συμπεράνει ότι αυτή η αρχή περιορίζει τις ικανότητες μέτρησης που διαθέτουμε : Προτιμώ να θεωρώ πως θέτει περιορισμούς στην ποικιλία με την οποία μπορούμε να προσδιορίσουμε μια κατάσταση . Δηλαδή , πρέπει να επιλέξουμε αν θα την προσδιορίσουμε με όρους θέσης ή με όρους ορμής .

Η κλασική φυσική προϋπόθετε εσφαλμένα (αφού δεν υπήρχαν αντίθετες ενδείξεις) πως μπορούσαν να εφαρμοστούν ταυτόχρονα και οι δύο περιγραφές .

Όλα (νομίζω όλα) τα αινίγματα των κβαντικών μετρήσεων πηγάζουν από την τάση μας να μένουμε πιστοί στην κλασική αντίληψη , και να επιμένουμε (συχνά ασυναίσθητα) να σκεφτόμαστε με όρους θέσης και ορμής ταυτόχρονα : τα αινίγματα εξαφανίζονται με την επιβολή μιας αυστηρής αυτοπειθαρχίας .

Η αρχή της απροσδιοριστίας είναι μια μεγάλη απλοποίηση , με την έννοια ότι μας υποδεικνύει να επικεντρώσουμε την προσοχή μας στη μία από τις δύο πλευρές της περιγραφής .

Δεν συμφωνούν όλοι με την αρχή της απροσδιοριστίας , και μερικοί σπουδαίοι στοχαστές εξακολουθούν να υποστηρίζουν ότι είναι εξαιρετικά αινιγματική .

Αυτό που είναι ξεκάθαρο (κατά την άποψή μου) είναι ότι η αρχή της απροσδιοριστίας δεν περιορίζει τη γνώση μας για τον κόσμο , αναπροσαρμόζει την κλασικά διαμορφωμένη άποψή μας για το τι είναι δυνατόν να γνωρίσουμε .

Τον τελευταίο καιρό , εκλαϊκευμένες ερμηνείες διαφόρων υποθέσεων για Θεωρίες των Πάντων πουλάνε σαν κουλούρια .

Μια έξοχη παρουσίασή τους μπορούμε να βρούμε στο βιβλίο του Barrow (J. D. Barrow , “Theories of everything”, Oxford University Press , 1990 - Vintage , 1992) .

quote:

---

Τον τελευταίο καιρό , εκλαϊκευμένες ερμηνείες διαφόρων υποθέσεων για Θεωρίες των Πάντων πουλάνε σαν κουλούρια .

Μια έξοχη παρουσίασή τους μπορούμε να βρούμε στο βιβλίο του Barrow (J. D. Barrow , “Theories of everything”, Oxford University Press , 1990 - Vintage , 1992) .

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά

---

Edited by - Osmosis on 02/06/2013 17:33:37

quote:

---

Notirk :
. . . Και εξηγούμαι
-Πίσω από τiς επιστημονικές ανακαλύψεις διαβλέπω κάτι άλλο , που θα μου επιτρέψεις να τολμήσω να πω ότι ναι μεν δεν τις αναιρεί αλλά όμως μοιάζει σαν να τις προσλαμβάνει σαν βάση ή κάτι σαν φυτώριο , από το οποίο είναι έτοιμη να ανθίσει μία πραγματικότητα που φαίνεται να είναι πολύ διαφορετική από αυτή που οραματίζεται η σύγχρονη επιστήμη.
-Θα συνεχίσω να παρακολουθώ τις αναρτήσεις σου με πολύ ενδιαφέρον. Γονημοποιούν τη σκέψη μου.

---

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά

Για να απαντήσουμε στο ερώτημά μας πρέπει να διερευνήσουμε μερικές από τις ενδείξεις που βρίσκονται σκορπισμένες γύρω μας .

Οι ενδείξεις είναι ίσως τα ουράνια τόξα που αποκαλύπτουν τη θέση του κρυμμένου νοητικού θησαυρού .

Στη συνέχεια θα προσπαθήσω να ανακαλύψουμε ενδείξεις , να τις αφήσουμε να καρποφορήσουν και να παρατηρήσουμε αν προκύπτει κάτι το αξιόλογο .

Μερικές φορές θα καταλήξουμε σε αδιέξοδο . Αυτό είναι αναμενόμενο , αφού κανείς δεν γνωρίζει ακόμη γιατί τα μαθηματικά λειτουργούν ικανοποιητικά .

Από τη στιγμή όμως που θα εντοπιστεί ένα αδιέξοδο , κάποιος άλλος μπορεί να ανακαλύψει έναν τρόπο παράκαμψής του .

Το δικό μας ερώτημα είναι τόσο δύσκολο ώστε θα έπρεπε να αρχίσουμε προσδιορίζοντας ένα περίγραμμα της απάντησης , το οποίο θα χρησιμοποιήσουμε ως πλαίσιο για τις παρατηρήσεις που θα ακολουθήσουν .

Θα προτείνουμε μια εικασία . Ένα όνομα θα της προσδώσει βαρύτητα , γι’ αυτό θα την αποκαλούμε υπόθεση του βαθέως δομισμού .

Ο όρος βαθύς δομισμός αποσκοπεί στο να εκφράσει την ιδέα ότι ο φυσικός κόσμος έχει την ίδια λογική δομή με τα μαθηματικά .

Συνεπάγεται πως ο λόγος για τον οποίο τα μαθηματικά είναι αποδοτικά για την περιγραφή της φυσικής πραγματικότητας είναι ότι διαθέτουν την ίδια λογική δομή .

Είναι επίσης χρήσιμο να διακρίνουμε τις ασθενείς από τις ισχυρές μορφές του βαθέως δομισμού .

Με τον ασθενή βαθύ δομισμό εννοώ πως τα μαθηματικά και η φυσική πραγματικότητα μοιράζονται απλώς την ίδια λογική δομή και ότι τα μαθηματικά είναι ένας καθρέφτης τον οποίο μπορούμε να κρατήσουμε μπροστά από τη φύση .

Με τον βαθύ ισχυρό δομισμό εννοώ πως τα μαθηματικά και η φυσική πραγματικότητα δεν μοιράζονται απλώς την ίδια λογική δομή , αλλά ότι είναι στην πραγματικότητα το ίδιο πράγμα .

Με άλλα λόγια σύμφωνα με την υπόθεση του ισχυρού βαθέως δομισμού , η φυσική πραγματικότητα είναι μαθηματικά , και τα μαθηματικά είναι φυσική πραγματικότητα .

quote:

---

Και κατά την ταπεινή μου γνώμη , η πηγή της ζωής, είναι αυτό που οι επιστήμονες ψάχνουν να βρουν , ονομάζοντας το ‘’ενοποιητική θεωρία των πάντων ‘’.

---

There is no Dark Side of the Moon really. In fact it is all Dark.

Κανένα οικοδόμημα , στην επιστήμη ή στην ζωή , δεν παραμένει αλώβητο στον χρόνο .

Κάπου το χρώμα του ξεθωριάζει , κάπου ένα από τα υλικά του θέλει αντικατάσταση . Δεν είναι λίγες οι φορές που απαιτείται η ολοκληρωτική του κατεδάφιση . Και ενώ στην σύγχρονη ζωή μια κατεδάφιση συχνά σημαίνει ιδιοτέλεια και έλλειψη σεβασμού στο παρελθόν , η κατεδάφιση ενός οικοδομήματος στην επιστήμη γίνεται με πολλή περίσκεψη και αφού , συνήθως , εξαντληθούν τα περιθώρια κάποιας αναπαλαίωσης .

Χαρακτηριστικές είναι οι περιπτώσεις του αιθέρα ή , παλαιότερα του γεωκεντρικού συστήματος , που η πάροδος του χρόνου έδειξε την σαθρή τους θεμελίωση .

Συνήθως , πάντως , τα μεγάλα επιστημονικά επιτεύγματα παραμένουν ισχυρά . Απαιτούν απλώς κατά καιρούς , κάποια μερική αναθεώρηση ή την εννοιολογική τους προέκταση .

Έτσι η μηχανική του Νεύτωνα και οι νόμοι της παγκόσμιας έλξης παραμένουν πάντα σε ισχύ .

Η σχετικότητα όμως — τόσο η ειδική όσο και η γενική — υπέδειξαν την αδυναμία τους σε ορισμένες συνθήκες , καθώς και την ανάγκη να ιδωθούν διαφορετικά ο χρόνος , ο χώρος και η βαρύτητα .

Με παρόμοιο τρόπο μερικές δεκαετίες μετά την επιβεβαίωση ότι το φως και η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία έχουν κυματική υφή , ορισμένα καινούργια πειραματικά δεδομένα έδειξαν τα κενά που υπήρχαν . Μια καλύτερη — ή και διαφορετική ! — ερμηνεία έμοιαζε απαραίτητη .

Η πιο έντονη αντίθεση μεταξύ της ηλεκτρομαγνητικής θεωρίας και του πειράματος αφορούσε την ακτινοβολία που εκπέμπεται από τα σώματα όταν αυτά θερμανθούν .

Ακόμη , τα λεγόμενα γραμμικά φάσματα , που χαρακτηρίζουν την εκπομπή φωτός από τα άτομα , δεν αντιστοιχούσαν στις προβλέψεις της κλασικής θεωρίας .

Χωρίς η ίδια να το συναισθάνεται , αργά αλλά σταθερά η φυσική εισερχόταν από το κλασικό βασίλειο στο βασίλειο των κβάντων .

Είναι χρήσιμο να υπογραμμισθεί από την αρχή ότι το βασίλειο των κβάντων είναι ουσιαστικά το βασίλειο του μικρόκοσμου .

Μέσα στα ασαφή του όρια , τα ηλεκτρόνια , οι πυρήνες των ατόμων και τα λογής λογής μικροσωματίδια της ύλης συντίθενται και αλληλεπιδρούν για να φτιάξουν την θαυμαστή δομή του κόσμου .

Τον κόσμο , όπως τον ζούμε καθημερινά .

Σε αυτόν τον μικρόκοσμο της ύλης έχει τις ρίζες του το χαρτί των βιβλίων , στον ίδιο μικρόκοσμο οφείλεται η λάμψη των αστεριών . Και εκεί βαδίζουν την λειτουργία τους οι εκπληκτικές τεχνολογικές επινοήσεις της εποχής .

Οι κανόνες που διέπουν το θαυμαστό αυτό βασίλειο των κβάντων — οι παράδοξοι κβαντομηχανικοί κανόνες — ερμηνεύουν το γιατί ένα τραπέζι δεν διαλύεται στα ατομικά του συστατικά , αλλά και τον τρόπο που γίνεται μια πολύπλοκη χημική αντίδραση .

Αν η κίνηση ενός πλανήτη οφείλεται στην βαρυτική έλξη και η διάδοση των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων υπακούει σε κομψές εξισώσεις , αν τις ιδιότητες του χωροχρόνου τις αποκαλύπτει η σχετικότητα , στο βασίλειο των κβάντων κύριος ήρωας είναι η δομή της ύλης .

Οι νόμοι που την κυβερνούν συνθέτουν ένα καινούργιο οικοδόμημα , που θα ονομασθεί “κβαντική μηχανική” .

Είναι η μηχανική του μικρόκοσμου .

Από όλα τα θεωρητικά επιτεύγματα της φυσικής , μόνον ίσως η κβαντική μηχανική διεκδικεί τον τίτλο της πραγματικής επαναστάσεως .

“Η σχετικότητα” , σχολιάζει ο Victor Weisskopf , “δεν είναι παρά το επιστέγασμα και η σύνθεση της φυσικής του εικοστού αιώνα και όχι η ρήξη με την κλασική παράδοση . Αντίθετα , θα χρησιμοποιήσω τον όρο επανάσταση για την κβαντική θεωρία , διευκρινίζοντας με έμφαση ότι δεν θα καταργεί καθόλου τους νόμους της κλασικής μηχανικής όσον αφορά τις κινήσεις των σωμάτων , αφού αυτές δεν τοποθετούνται στο ατομικό επίπεδο . Η κβαντική θεωρία αντιπροσώπευσε ένα πραγματικό άλμα στο άγνωστο . Για να οικοδομηθεί και στην συνέχεια να εξελιχθεί , χρειάσθηκε η ανάπτυξη νέου φορμαλισμού , η διαμόρφωση νέων τρόπων σκέψης” .

Εισαγωγή στις ιδέες του Chomsky γίνεται στο μικρό βιβλίο του John Lyons , το οποίο περιέχει μια έξοχα σχολιασμένη βιογραφία του (J. Lyons , “Chomsky”, Fontana Modern Masters , 1970) .

Η ομιλία είναι τότε ένα είδος επιφανειακής δομής που δημιουργείται - μετασχηματίζεται - από μια έμφυτη δομή .

Όλοι οι ανθρώπινοι εγκέφαλοι φαίνεται να διαθέτουν το ίδιο είδος έμφυτης δομής , διότι η γλώσσα που μαθαίνει να μιλάει ένα παιδί φαίνεται να εξαρτάται μόνο από το περιβάλλον του : ένα παιδί Ιαπώνων μαθαίνει ως μητρική γλώσσα τα ιαπωνικά αν ανατραφεί σ’ ένα περιβάλλον Ιαπώνων , ενώ αν μεγαλώσει σ’ ένα περιβάλλον Άγγλων η μητρική του γλώσσα θα είναι τα αγγλικά . Το υλικό μέρος είναι έμφυτο και ουσιαστικά ταυτόσημο αλλά οι επιφανειακές δομές διαφέρουν .

Ίσως ο λόγος για τον οποίο έχουμε συνείδηση του κόσμου , συμπεριλαμβανομένου και του εσώτερου κόσμου του συναισθήματος και της διάνοιας , είναι ότι οι εγκέφαλοί μας αποτελούν υλικές απεικονίσεις της ίδιας βαθιάς δομής .

Αυτός είναι ίσως και ο λόγος για τον οποίο ο εγκέφαλος μπορεί να δημιουργήσει τα μαθηματικά που χρειαζόμαστε για να κατανοήσουμε τον κόσμο .

Μπορεί να υπάρχει μια σπίθα αλήθειας στην έννοια του λόγου , ο οποίος όμως ίσως δεν είναι μοιρασμένη θειότητα αλλά μοιρασμένη δομή .

Αν ισχύει αυτό , τότε υπάρχει ελπίδα να επιτύχουμε στον αγώνα μας να κατανοήσουμε τα πάντα - κυριολεκτικά τα πάντα , διότι ο εγκέφαλός μας θα διαθέτει τον απαραίτητο εξοπλισμό για να αντιμετωπίσει οτιδήποτε υπάρχει .

"Carl Sagan - Οι πρωτοποροι της Επιστήμης"

Οι τύποι της θεωρητικής φυσικής , για παράδειγμα , είναι γενικευμένες προτάσεις για ποσότητες .

Έτσι , η εξίσωση του Νεύτωνα για την κίνηση , Δύναμη = μάζα x επιτάχυνση , είναι μια γενικευμένη πρόταση για αριθμητικά εκφρασμένες παρατηρήσεις που σχετίζονται με την κίνηση και τις δυνάμεις .

Συνοψίζει μια ολόκληρη κατηγορία συμπεριφοράς ανεξάρτητα από την ταυτότητα του αντικειμένου που επιταχύνεται και τις πραγματικές τιμές που επιλέγονται .

Ένας τύπος της θεωρητικής φυσικής είναι μια γενικευμένη σύνοψη των σχέσεων ανάμεσα σε μετρήσεις .

Οι αριθμοί που συνοψίζει αυτός ο τύπος είναι επίσης γενικεύσεις .

Πιο συγκεκριμένα , οι αριθμοί είναι γενικεύσεις καταλόγων .

Έτσι , ο αριθμός 2 είναι γενίκευση των “Νικόλα και Γιώργου” και “μήλο και μήλο” .

Οι αριθμοί πηγάζουν από σύνολα , και η αριθμητική είναι μια πλευρά της λογικής των συνόλων .

Η σπουδαιότητα αυτών των παρατηρήσεων έγκειται στο γεγονός ότι οι αριθμοί , εκτός του ότι συνοψίζουν την ουσία των συνόλων , αποτελούν και το καθολικό νόμισμα του υπολογισμού και της παρουσίασης : η φυσική δεν άρχισε να υπάρχει (όπως έχω ξανατονίσει) παρά μόνο όταν οι άνθρωποι άρχισαν να εκφράζουν αριθμητικά τις παρατηρήσεις και να αναζητούν σχέσεις ανάμεσα στους αριθμούς που πηγάζουν από διαφορετικές κατηγορίες παρατηρήσεων (για παράδειγμα , αυτούς που σχετίζονται με τη δύναμη , τη μάζα και την επιτάχυνση) .

Ίσως διαπιστώσουμε , ακόμη κι αν είναι δύσκολο να το αποδεχτούμε , αφού μας διακατέχει μια σφοδρή επιθυμία να διαφυλάσσουμε την "απτότητα" του απτού , ότι υπάρχει συγγένεια ανάμεσα στην παρατήρηση (την μοναδική επαφή μας με την πραγματικότητα) και τη λογική .

Συνοψίζουμε κάποιες πλευρές του σύμπσντος μέσω μαθηματικών τύπων .

Οι τύποι είναι γενικευμένες προτάσεις για σχέσεις μεταξύ ποσοτήτων , και αυτές οι ποσότητες εκφράζονται αριθμητικά .

Συνεπώς , οι τύποι είναι προτάσεις για σχέσεις μεταξύ αριθμών .

Οι προτάσεις για αριθμούς είναι στην πραγματικότητα προτάσεις της γενικής λογικής .

Επομένως διακρίνουμε μια ένδειξη πως οι τύποι της φυσικής είναι παραστάσεις κάποιας υποκείμενης λογικής δομής του σύμπαντος , πράγμα που αποτελεί και το περιεχόμενο του βαθέως δομισμού .

Θα ήταν απόλυτα λογικό να σταματήσουμε σ’ αυτό το σημείο και να δηλώσουμε ότι δεν υπάρχει δυνατότητα διάκρισης των γεύσεων του βαθέως δομισμού .

Ωστόσο υπάρχουν ενδείξεις γύρω μας που υποδεικνύουν την εγκυρότητα του σθεναρού , ισχυρού βαθέως δομισμού και όχι του δειλού , ασθενούς βαθέως δομισμού , και συνεπώς ενδείξεις ότι ο φυσικός κόσμος είναι μαθηματικά .

Η σημαντικότερη από όλες τις ενδείξεις είναι πως απ’ ό,τι φαίνεται υπάρχουμε , και επομένως η μαθηματική περιγραφή της προέλευσης του κόσμου πρέπει να συμφωνεί με την ανάδυση του καταφανώς κάτι από το αναμφισβήτητα τίποτε .

Έχουμε δει πως το φαινομενικό κάτι είναι στην πραγματικότητα ένα κομψά αναδιοργανωμένο τίποτε , και ότι το καθαρό περιεχόμενο του σύμπαντος είναι αυτή τη στιγμή το ίδιο που ήταν πάντοτε , και θα είναι πάντοτε , είτε ο κόσμος έχει τέλος είτε δεν έχει : συγκεκριμένα , τίποτε .

Παρατήρηση :

Παρότι ίσως φαίνεται ότι υπονοώ πως ο σωστός δρόμος , η τελευταία προσπάθεια πριν φτάσουμε στην ολική κατανόηση , είναι η αναβίωση ενός είδους μεταφυσικής , πρέπει να τονίσω ότι θεωρώ εξίσου ουσιαστικό τον έλεγχο οποιασδήποτε μεταφυσικής υπόθεσης μέσω των αποτελεσμάτων του πειράματος.

Αυτό αποτέλεσε το κύριο έρεισμα της επιτυχίας της επιστήμης για τριακόσια χρόνια και θα ήταν ανόητο να εγκαταλείψουμε τώρα αυτή τη μέθοδο .

Ωστόσο η επιφυλακτικότητα δεν πρέπει να στενεύει τους ορίζοντές μας : αν έχουμε εμπιστοσύνη στην επιστήμη μας , πρέπει να είμαστε έτοιμοι να περάσουμε σ’ έναν διαφορετικό τρόπο κατανόησης .

Η παραδοσιακή επιστήμη μας οδήγησε σ’ ένα είδος μαθηματικών που λειτουργούν ικανοποιητικά : ας προσπαθήσουμε να συλλάβουμε το μήνυμα που κρύβεται στην επιτυχία της .

quote:

---

PY8AGORAS :

Κηφέα έχεις ΡΜ,
(δεν ξερω αν το έλαβες, και γι αυτό το γραφω εδώ...)

---

Ου τα πάντα τις πάσι ρητά

πρέπει να κάνεις <<είσοδο>> στα φόρουμς και εν συνεχεία κάτω αριστερά στην σελίδα θα δείς INBOX.
Εκεί βρίσκονται τα pm.

quote:

---

ΝΙΚΟΜΑΧΟΣ :
Κηφέα

πρέπει να κάνεις <<είσοδο>> στα φόρουμς και εν συνεχεία κάτω αριστερά στην σελίδα θα δείς INBOX.
Εκεί βρίσκονται τα pm.

ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ
ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ.

---

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά

Ηθελα να ρωτησω,επειδη βλεπω οτι υπαρχει γνωση,ποια η αποψη σας για τον Ορφεα και την Ορφικη κοσμογονια?

Ακουσα οτι ηταν η βαση της Ελληνικης Θρησκειας στην ενδοξη εποχη.Ισχυεια αυτο?Θα ηθελα να βρω πληροφοριες περισσοτερες αλλα δεν βρισκω...

quote:

---

yorgos :

Καλησπερα,

Ηθελα να ρωτησω,επειδη βλεπω οτι υπαρχει γνωση,ποια η αποψη σας για τον Ορφεα και την Ορφικη κοσμογονια?

Ακουσα οτι ηταν η βαση της Ελληνικης Θρησκειας στην ενδοξη εποχη.Ισχυεια αυτο?Θα ηθελα να βρω πληροφοριες περισσοτερες αλλα δεν βρισκω...

---

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά

4) Το μέγεθος του Κόσμου :

Με απίθανη ακριβολογία ο μεν Ουρανός θεωρείται μέρος του κόσμου (4,1) , προφανώς δια να αντιδιασταλεί προς την Γη , η οποία συνιστά το άλλο μέρος αυτού .

Η δε άλλη Φύσις , που περιέχει και τον Ουρανό , ως ουρανίη (10,2) , δεν λογίζεται άπειρη , αλλά απλώς μεγίστη (10 , 10) .

5) Η φύσις του Κόσμου :

Ως προς την φύσιν του , αποδίδονται στο Σύμπαν δύο χαρακτηρισμοί :

Πρώτον , είναι πυρίπνουν (10,26) . Είναι , συνεπώς πυρίνη η κατάστασή του , ολόκληρη η Φύση λάμπει . Είναι πανταυγής (10,3) και σελασφόρος (10,6) , φέρουσα το φως και την λαμπρότητα , για να έχει λαμπρά , ωραία ενδύματα , όχι μόνο την ημέρα (συνεπεία του διαχύτου φωτός) αλλά και κατά την νύκτα , ως εννυχίη (10,6) . Διότι ο πύρινος αυτός καταυγασμός της διαχέεται και τότε από τον ουρανό , αφού η Φύση είναι και ουρανίη (10,2) .

Δεύτερον , είναι το Σύμπαν και η αίδιος ζωή (10,27) . Είναι η ζωή και μάλιστα η ατέλειωτη . Αυτή η ίδια η «ύπαρξη του κόσμου» είναι , κατά τους Ορφικούς , «ζωή» εις τρόπον ώστε κόσμος και ζωή να καθίστανται συνώνυμα .

Η δε ζωή συνδέεται άρρηκτα (στενά) προς το πυρ , όπως αυτό μαρτυρεί η συνεχής παράθεση των δύο χαρακτηρισμών : «πυρίπνους» , «αοίδιος ζωή» .

Χάρις λοιπόν στο πυρ του , το Σύμπαν ζει το ίδιο , ως όλον , αλλά και παρέχει την ζωή - ύπαρξη στα μέρη του .

Παρατήρηση : Οι αναπτυχθείσες κατόπιν θεωρίες του Ηράκλειτου (το Σύμπαν έσσεται αείποτε πυρ απτόμενον και σβεννύμενον) προέρχεται συνεπώς από τις απόψεις των Ορφικών .

6) Η δημιουργική δύναμη της Φύσης :

Εφόσον το Σύμπαν είναι δια τους Ορφικούς ένας ζων οργανισμός , πουπαρέχει στα μέρη του την δυνατότητα ύπαρξης , την ζωή , τούτο το ίδιο είναι και ο γεννήτωρ όλων , όσα υπάρχουν στον κόσμο . Είναι ο “παγγενέτωρ Ουρανός” (4,1) και η “παμμήτειρα Φύσις” (10,1) , ο “πάντων πατήρ”, (και συγχρόνως) “μήτηρ” (10, 18) .

Η γενετική και δημιουργική δύναμη του Σύμπαντος καθορίζεται επακριβώς στον ύμνο της Φύσης . Διότι αυτή α) όλα τα κτίζει : “πάντα συ γαρ μούνη τάδε τεύχεις" (10,28) , β) κτίζει πολλά , όπως (10,2 και 10,20) , γ) δίδει εις αυτά μορφήν , ως “πλάστειρα” (10,20) και δ) κίνηση , ως “κινησοφόρος” (10,21) .

Συνεπώς είναι το Σύμπαν η αρχή όλων . Αλλά και το τέλος όλων : “. . . αρχή πάντων , πάντων τε τελευτή . . .” (4,2) χαρακτηρίζεται ο Ουρανός .

“. . . κοινή πάντεσιν τελευτή . . .” (10,8-10) λέγεται και δια την Φύση .

Γεννώνται , επομένως όλα από το Σύμπαν και σ’αυτό υπάρχουν , πεθαίνουν δε σ’αυτό και πάλι παραμένουν .

7) Η «κοσμοκρατική» ισχύς του Σύμπαντος :

Η δημιουργική δύναμη του Σύμπαντος συνεπάγεται την εκδήλωση της εξουσιαστικής ισχύος του επί των δημιουργημάτων του . Έτσι το Σύμπαν εμφανίζεται , ότι κυβερνα τα μέρη του , όπως ακριβώς , θεωρούμε και ονομάζομε σήμερα τον Ήλιο «κυβερνήτη» των κόσμων του ηλιακού μας συστήματος . Υπ’αυτήν ακριβώς την έννοια ο Ουρανός μεν αποκαλείται “Κοσμοκράτωρ” (4,3) η δε Φύση “Παντοκράτειρα” (10,4) .

Και , εκείνος μεν , είναι αυτός που φυλάσσει τα πάντα στον ουράνιο θόλο και στην γη , και περιβάλλεται από τα πάντα “ουράνιος χθόνιός τε φύλαξ πάντων περιβληθεί” (4,5) , αλλά και αυτός που βλέπει τα πάντα , ως “πανδερκής” (4,8) .

Η Φύση δε , ως “κυβερνήτειρα , κράντειρα” (10,3 και 10,12) κυβερνά εις την Γη , την θάλασσα και τον αιθέρα ως [ “αιθερίη , χθονίη τε και ειναλίη μεδέουσα” ] (10,14) υποτάσσουσα σ’αυτήν όλα και συγχρόνως ορίζει το πεπρωμένο αυτών , ως “πανδαμάτειρα πεπρωμένη αίσα” (10,3 και 10, 26) .

8) Το Σύμπαν – «Κόσμος» (στολισμός) :

Η δημιουργική δύναμη της Φύσης προϋποθέτει την δυνατότητα της αρμονικής συγκρότησης των δημιουργημάτων της .

Πράγματι δε η αρμονική αυτή συγκρότηση υφίσταται στον κόσμο (4,1) , γι’αυτόν τον λόγο και η δημιουργός Φύση είναι και ονομάζεται “κοσμήτειρα” (10,8) , αλλά και “ωριάς” (10,19) , ως προκαλούσα τις εποχικές εναλλαγές . Εξάλλου η ωραιότητα της Φύσης είναι συνέπεια τόσο της τελειότητας και της παντοδυναμίας της Φύσης και ως εκ τούτου και αυτή αποκαλείται “κρατίστη” (10,25) , όσον και του γεγονότος ότι δεν στερείται ούτε έχει ανάγκη τίποτα , εφόσον είναι “αυτάρκεια” (10,13) .

Από τα γνωρίσματα του «κόσμου» η Φύση αποκαλύπτεται “πάνσοφος” (10,16) , πλήρης σύνεσης “περίφρων” (10,21) , και σκεπτόμενη , “πολύμητις” (10,10) . Αλλά επιπλέον “πολυπειρος” (10,6 και 10,21) και “πολυμήχανος” (10,1) , τέλος δε , σε όλα ειδήμων , “δαήμων” (10,11) .

Επειδή τέλος , τα συνιστώντα τον «κόσμο» σώματα προέρχονται από τα ίδια της συστατικά πάντοτε , αυτή έχει την ικανότητα να γίνεται περίπλοκη , ως “πλοκίη” (10,11) και να αναμειγνύεται , ως “πολύμικτος” (10,11) .

9) Η Φύση δότης και συντηρητής της ζωής :

Το σπουδαιότερο όμως γνώρισμα του «κόσμου» είναι η ζωή (των φυτών και των ζώων) , την οποία επίσης παρέχει η Φύση ως “φερέσβιος” (10,12) , και μάλιστα και “πολύσπορος” (10,19) , ακόμη δε και ως “ωκυλόχεια” (10,19) .

Αυτή επιπλέον φροντίζει για την συντήρηση και την αύξηση των ζώντων όντων , αφού έχει άφθονες δυνατότητες της διατροφής τους ως “αυξιτρόφος πίειρα” (10,17) και παρέχει σε όλα , τα πάντα , ως “κομίστρια” (10,16) , “τροφός ηδέ τιθηνός” (10,18) , “πανδώτειρα” (10,16) και “πάντροφος” (10,12) , αφού φροντίζει συνεχώς γι’αυτά , όπως φροντίζει και για την συντήρηση κάθε δημιουργήματός της , ως “αθάνατος πρόνοια” (10,27) .

Κανένα όμως από τα ζώντα όντα δεν διατειρεί επ’άπειρο χρόνο . Όλα αυξάνουν , ωριμάζουν και εν συνεχεία παρακμάζουν , εν τέλει δε η Φύση τα αναλαμβάνει (τα παίρνει) από την ζωή , ως “πεπαινομένων τε λύτειρα” – ως πεθαμένη , ως εξαφανιζόμενη ζωή , ως λυτρωτής – (10,17) .

10) Ο «παγκόσμιος νόμος» και ο χρόνος :

Ότι ολόκληρος ο οργανισμός του Σύμπαντος υπακούει στον φυσικό νόμο , αλλά και διασφαλίζεται από αυτόν , διδάσκεται με σαφέστατο τρόπο στον 64ο ύμνο , του Νόμου , ο οποίος και αναφέρεται ειδικώς και μόνον εις τον «παγκόσμιον νόμον» (Κεφάλαιο Η΄) . Εν τούτοις , στον ύμνον του Ουρανού - Σύμπαντος δεν ήταν δυνατόν να αγνοηθεί ο «παγκόσμιος νόμος» και γι’αυτό προλέγεται εδώ ότι ο Ουρανός «κρατεί εν εαυτώ τον φοβερον και ασύλληπτον νόμον» από τον οποίο διέπεται , “εν στέρνοισιν έχων φύσεως άπλητον ανάγκην” (4,6)

Με όμοιο τρόπο , ενώ ο 13ος ύμνος αφιερούται στον χρόνο (όπου και δίδεται η ερμηνεία ότι ο Κρόνος είναι ο χρόνος και ότι αυτός είναι δυνατόν να υπάρχει αφότου και μόνον υπάρχει και ο υλικός κόσμος , ο Ουρανός , ο οποίος δια τούτο μπορεί να θεωρείται γεννήτωρ του Κρόνου - Χρόνου) εν τούτοις , δεν παραλείπεται , ούτε στον ύμνο του Ουρανού , να γίνει νύξη για την αλήθεια αυτή , χρησιμοποιουμένου δια τον Ουρανό του επιθέτου Κρονότεκνος(4,8) , (Πηγή : Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό “ΗΛΙΟΥ”, τόμος ΚΔ΄) .

quote:

---

yorgos :

Καλησπερα,
Ηθελα να ρωτησω,επειδη βλεπω οτι υπαρχει γνωση,ποια η αποψη σας για τον Ορφεα και την Ορφικη κοσμογονια?
Ακουσα οτι ηταν η βαση της Ελληνικης Θρησκειας στην ενδοξη εποχη. Ισχυει αυτό ? Θα ηθελα να βρω πληροφοριες περισσοτερες αλλα δεν βρισκω...

---

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr