ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

** ΦΩΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΦΩΣ**
** ΕΑΝ ΝΙΟΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΚΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΦΕΥΓΕΙ ΜΗΝ ΓΥΡΙΣΕΙΣ ΠΙΣΩ ΝΑ ΤΗΝ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ**

quote:

---

ΞΑΦΝΙΚΑ ΣΤΑΜΑΤΑ.....

ΒΛΕΠΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΝ ΤΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΛΙΜΝΗ...
ΤΟ ΗΛΙΘΙΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΓΕΜΙΖΕΙ ΑΠΟΡΙΑ ΚΑΝΕΙ ΜΙΑ ΓΚΡΙΜΑΤΣΑ....
ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ... ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΚΑΝΕΙ ....
ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΠΟΥ ΠΑΕΙ .....
ΔΙΕΡΩΤΑΤΑΙ ...
ΤΟΤΕ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΜΙΑ ΦΩΝΗ ΒΡΟΝΤΕΡΗ ΝΑ ΦΩΝΑΖΕΙ ....

ΡΕ ΜΗΤΣΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ??????????

ΕΛΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΤΑ ΧΑΠΙΑ ΣΟΥ .....

---

ΛΟΙΠΟΝ,
ΠΩΣ ΒΛΕΠΕΤΕ ΤΗΝ ΝΕΑ ΕΙΚΟΝΑ;
ΑΝΤΕ ΝΑ ΔΩ ΕΔΩ ΠΟΣΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΘΑ ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΥΣΕΤΕ!!!
ΜΕ ΑΓΩΝΙΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΤΗΝ ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΑΣ ΚΑΙ Σ'ΑΥΤΟ ΤΟ ΝΕΟ ΘΕΜΑ...

ΜΕ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΦΙΛΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΠΑΝΤΑ... ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ.

Το χθεσινό βράδυ με βρήκε να μελετάω το μώβ τόμο,αυτόν που
περιέχει όλη τη γνώση του κόσμου για τα άστρα,τους γαλαξίες,
το σύμπαν ολάκερο.
Ήταν η 5η ώρα μελέτης θαρρώ,αλλά δε με νοιάζει τώρα πια.Ξάφνου
έπιασα μια φευγαλέα εικόνα με την άκρη του ματιού μου,σαν μια
μικρή φλόγα φωτός.Κάπου εκεί πίσω από τα κάγγελα του παραθύρου.
Γύρισα το πρόσωπο μου για να δώ,όμως η λάμψη είχε χαθεί.
"Τι περίεργο",είπα μέσα μου,και βυθίστηκα πάλι στη μελέτη του
μωβ βιβλίου,χαιδεύοντας στοργικά τη λευκή γενειάδα μου.

Στην 7η ώρα και λίγο πριν η άμμος στην κλεψύδρα στερέψει,την
είδα πάλι.Αυτή τη φορά γύρισα πιο γρήγορα το πρόσωπο μου και
πρόσεξα οτι ερχόταν από τον ουρανό.Σηκώθηκα με κόπο από την
καρέκλα μου και περπάτησα με αργά,κουρασμένα βήματα προς την
βαριά σιδερένια πόρτα.Ξεκλείδωσα,βγήκα έξω και κοίταξα ψηλά.

"Α,χά",είπα μέσα μου "μια βροχή από διάττοντες αστέρες.Οι χωρικοί
τα λένε πεφταστέρια και κάνουν ευχές αν δουν κανένα από δαύτα"
"Τι περιμένεις από απλούς αμόρφωτους χωρικούς?"συνέχισα μιλώντας
στον εαυτό μου,τρίβωντας με ικανοποίηση τη λευκή γενειάδα μου,
και κοιτώντας βαριεστημένα τον ουρανό.

Όμως ο χρόνος μου ήταν περιορισμένος,το κερί έλειωνε σιγά-σιγά,
και εγώ έπρεπε να τελειώσω τη μελέτη του κεφαλαίου για τη
βαρύτητα και την τριβή.Γύρισα λοιπόν πίσω,κλείδωσα τη βαριά
σιδερένια πόρτα και κατευθύνθηκα αργά προς το ήσυχο σπουδαστήριο.

Η άμμος στην κλεψύδρα στέρευε,το κερί έλειωνε,η νύχτα έφευγε.

Το ξημέρωμα κάποιος χωρικός με βρήκε νεκρό,το κεφάλι μου ξαπλωμένο
στη σελίδα 719 αυτή για τους διάττοντες αστέρες,τα μάτια μου ήταν
ανοιχτά,και στο βλέμμα μου το απόλυτο κενό.

"Ήταν ένας σοφός άνθρωπος", ψιθύρισε συγκινημένος ο χωρικός,
και γυρνώντας το βλέμμα του προς το παράθυρο
άφησε τις πρώτες ακτίνες του ήλιου να στεγνώσουν
τα δάκρυα του...

ΜΠΡΑΒΟ!!

ΜΕ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΦΙΛΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΠΑΝΤΑ... ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ.

ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΦΙΛΕ...

ΜΕ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΦΙΛΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΠΑΝΤΑ... ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ.

ΑΝΥΠΟΜΩΝΟΥΜΕ ΦΙΛΟΙ ΜΑΣ....

ΜΑ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΦΙΛΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΠΑΝΤΑ... ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ.

ΜΕ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΦΙΛΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΠΑΝΤΑ... ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ.

ΜΕ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΦΙΛΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΠΑΝΤΑ... ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ.

Εγώ πρέπει να σε συγχαρώ για την ιδέα σου να δημιουργήσεις αυτό
το σπουδαίο topic, δίνοντας σε όλους μας την ευκαιρία της έκφρασης
μέσω της λογοτεχνικής και ποιητικής γλώσσας.
Τα κείμενα των φίλων που δήλωσαν συμμετοχή μέχρι τώρα ήταν όλα
υπέροχα, και συγχαρητήρια σε όλους.
Το topic αυτό αξίζει πράγματι μεγαλύτερης προσοχής και συμμετοχής.
Όλοι μπορούν να γράψουν κάτι αξιόλογο,λίγη σκέψη και συγκέντρωση
και η έμπνευση θα έρθει από μόνη της.Προσωπικά είχα να γράψω κάτι
παρόμοιο πάνω από μιά πενταετία.

Φίλε Αναζητητή της Αλήθειας σε ευχαριστώ.

Καλή συνέχεια!

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

** ΦΩΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΦΩΣ**
** ΕΑΝ ΝΙΟΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΚΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΦΕΥΓΕΙ ΜΗΝ ΓΥΡΙΣΕΙΣ ΠΙΣΩ ΝΑ ΤΗΝ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ**

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

** ΦΩΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΦΩΣ**
** ΕΑΝ ΝΙΟΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΚΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΦΕΥΓΕΙ ΜΗΝ ΓΥΡΙΣΕΙΣ ΠΙΣΩ ΝΑ ΤΗΝ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ**

Όσο για την εικόνα σου φίλη Καποδίστρια
Σφίγγουουουουμαι, σφιγγουουουομε αλλά τίποτα.

Μερικοί
με είπαν μάγο άλλοι είπαν ότι με είχαν καταραστεί οι θεοί.

Δεν ήταν λίγες οι φορές που πέρασα από την πλατειά του χωριού.
Τώρα όμως όλα ήταν σκοτεινά και το μόνο που μπορούσες να ακούσεις ήταν μερικά νυχτοπούλια. Το καφενείο που πριν μερικές ώρες ήταν γεμάτο είχε πια αδειάσει.

Ποτέ δεν περπάταγα την ημέρα γιατί δεν άντεχα να αντικρίζω κάθε φορά το
ίδιο θέαμα, το καφενείο είχε καταντήσει τόπος συγκεντρώσεις θλιμμένων χωρικών που εκτός από την ανθρωπιά τους την οποία αντικατέστησαν με πονηριά και κακία είχαν ξεχάσει και τα όνειρα τους.

Πέρασα και από
το σχολείο, τώρα πια δεν εξυπηρετούσε την γνώση.
Κάθισα μονάχος σε ένα παγκάκι έξω από την πόρτα του σχολείου, τα παράθυρα ήταν σπασμένα και όλος ο εξοπλισμός είχε φαγωθεί από τον χρόνο.

Επικρατούσε ηρεμία, στοχαζόμουν ακούγοντας τον γαλήνιο ήχο που κάνουν τα φυλά όταν τα χτυπάει ο αέρας.
Ξαφνικά άκουσα το γέλιο ενός μικρού παιδιού, γύρισα και έκπληκτος είδα ένα μικρό αγόρι να βγαίνει από το σχολείο.
Με πλησίασε και αποκρίθηκε πως πρώτη φορά με έβλεπε, μιλήσαμε για αρκετή ώρα και ήταν από τις λίγες φορές που απολάμβανα έναν διάλογο.
Μου έκαναν εντύπωση οι γνώσεις του παιδιού, αγαπούσε τα βιβλία.
Η ώρα περνούσε πολύ γρήγορα , του ζήτησα να έρθει ως το εργαστήριο μου πριν φύγει
για να του δώσω κάποια βιβλία που πια δεν μου ήταν χρήσιμα και είχαν ολοκλήρωση τον κυκλο τους.
Δεν απάντησε, αντί για αυτό με κοίταξε επιμονα με τα πολύ μεγάλα και λαμπερά του μάτια, έκλαψα..
Ήταν η πρώτη φορά στην ζωή μου που ένιωθα ευλογημένος για τον δρόμο που είχα διαβεί.

Μέσα τους είδα τα νεανικά μου χρόνια. Γεμάτα με
ορμή, πάθος και αγάπη .

Έκλεισα για λίγο τα μάτια μου,
έκανα τον σταυρό μου και Τον (Θεο)ευχαρίστησα
για το κουράγιο και την δύναμη που μου έδωσε τόσα χρόνια,
τώρα πια ένιωθα πλήρης…

Το παιδί μου έσφιξε το χέρι και μου είπε πως είχε έρθει η ώρα.
Σηκώθηκα και γύρισα να δω τον τόπο μου, μετάνιωσα που ποτέ μου δεν είχα ταξιδέψει αλλά η επιθυμίες τώρα πια άνηκαν στο παρελθόν.

Τα μάτια μου είχαν γεμίσει δάκρυα.
Δάκρυα χαράς .
Πιαστήκαμε χέρι χέρι και βαδίσαμε τον Δρόμο.
Τον Δρόμο της αιωνιότητας…...

quote:

---

Όλοι μπορούν να γράψουν κάτι αξιόλογο,λίγη σκέψη και συγκέντρωση
και η έμπνευση θα έρθει από μόνη της.Προσωπικά είχα να γράψω κάτι
παρόμοιο πάνω από μιά πενταετία.

---

To μόνο που χρειαζόμαστε είναι μία μικρή ώθηση... όλοι εμείς είμαστε κατα βάθος ποιητες και λογοτέχνες και το μόνο που χρειάζεται για να εξωτερικεύσουμε τη μαγεία που έχουμε μεσα μας είναι το κατάλληλο περιβάλλον . Αν το βρούμε , τότε και εμείς οι ίδιοι μένουμε έκπληκτοι με τον εαυτό μας με αυτα που γράφουμε ...

"Οτιδήποτε μπορεί να συλλάβει και να πιστέψει ο ανθρώπινος νους μπορεί και να το καταφέρει"

ΤΩΡΑ Η ΦΩΤΟ ΠΡΙΝ ΔΩ ΤΙ ΕΓΡΑΨΕ Ο ΑΒΑΤΑΡ (ΠΟΥ ΜΟΥ ΤΟ ΘΥΜΙΣΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ) ΘΥΜΙΖΕΙ ΕΝΤΟΝΑ ΜΟΝΤΕ ΚΡΙΣΤΟ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΠΗΓΑ ΚΑΤΑ ΕΚΕΙ !]

ΦΙΛΙΚΑ ΓΙΑΝΝΗΣ !

Εξω νύχτα. Πόση ερημιά...

Σε λίγο ... θα σβήσω το κερί και θα' ρθω να σας ανταμώσω αγαπημένες μου ψυχές...του πριν...του μετά...και του πάντα...

ΜΕ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΦΙΛΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΠΑΝΤΑ... ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ.

ΜΕ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΦΙΛΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΠΑΝΤΑ... ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ.

quote:

---

Μέσα στο φρούριο-βασίλειό μου.

Εξω νύχτα. Πόση ερημιά...

Σε λίγο ... θα σβήσω το κερί και θα' ρθω να σας ανταμώσω αγαπημένες μου ψυχές...του πριν...του μετά...και του πάντα...

---

ΜΕ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΦΙΛΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΠΑΝΤΑ... ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ.

"Για μια στιγμή το βλέμμα της καρφώθηκε στη καφέ βιβλιοθηκη,υψους 1,50 μέτρο και κατασκευασμένη με καλλιτεχνία από ξύλο οξιάς. Πρέπει να ήταν το αγαπημένο της έπιπλο μέσα στο ημισκοτεινο δωμάτιο που βρισκόταν τις 20 ώρες τις ημέρας. Ένα βιβλίο εξείχε από την βιβλιοθήκη ενώ ήξερε ότι το φετίχ της ήταν η απόλυτη τακτοποίηση και αρμονία. Το δωμάτιο ήταν πάντα καθαρό, τα βιβλία δεν εξείχαν από τη βιβλιοθηκη,δεκα δίσκοι μουσικής ήταν σε μια δερμάτινη θήκη η οποία έκλεινε για να μην μπαίνουν σκονες,το γραφείο της είχε πάντα αυτοκόλλητα χαρτάκια και μολυβια,στυλο,συνδετηρες για όλες τις χρήσεις. Όλα αυτά δεξιά από την οθόνη σε μία ξύλινη σκαλιστή μολυβοθήκη. Ακόμη και τα τετράδια ήταν με την σειρά σε μια ραφιερα πάνω από το γραφείο. Εκεί είχε τα άρθρα της μέσα σε κουτιά. Ιανουάριος, Φεβρουάριος, Μάρτιος και πάει λέγοντας,. Και όμως η χαοτική κατάσταση μάλλον της ανέβασε την αδρεναλίνη παρά να σηκωθεί γρήγορα και να σπρώξει το βιβλίο μέσα στη πρότερη του θέση κάθισε ήρεμα και το κοιτούσε. Δέκα εκατοστά έξω από την ευθεία. Το πάχος στο περίπου ήταν πέντε πόντους, μάλλον βιβλίο χείμαρρος, το χρώμα του λευκό. Η βιβλιοθήκη είχε τρία ράφια. Αυτό βρισκόταν στην πάνω σειρά πέντε Βίλια μέσα από τα δεξιά. Απείχε είκοσι πόντους από την κάθετη πλευρά και ένα μέτρο από το δάπεδο. Με τα μάτια της ορθάνοιχτα παρατηρούσε με την μεγαλύτερη προσύλωση το αταξικό βιβλίο. Αυτό που αρνήθηκε να ζήσει όπως τα αλλα και θέλησε να φύγει, να πετάξει μακριά, να ξεχωρίσει. Βγήκε δέκα εκατοστά μπροστά από τα υπόλοιπα βιβλία που φαινόταν τώρα τόσο κοινά. Αυτό το βιβλίο ξεχώρισε. Αυτό θέλησε να αναμετρηθεί με τα στοιχεία της φύσης και να κινδυνέψει την ζωή του για ένα στόχο. Γιατί βαρέθηκε. Γιατί πίστεψε ότι η προστασία της βιβλιοθήκης από τις σκονες,τον σκορο και τον θανατο,αποτομη πτώση από ύψος ενός μέτρου σημαίνει θάνατος, δεν του πρόσφεραν τίποτε. Μέσα στις σελίδες ένιωθε ότι πρέπει να υπάρχει και κάτι περισσότερο από ξεφυλισματα, ξεσκονισμα εξωφύλλου και απόλυτη προστασία και διατήρηση των γραμμάτων τυπωμένων με μαύρο μελάνι σε μερικές σελίδες. Έτσι με ρίσκο της ζωής του έκανε ένα βήμα μπροστά. Έκανε το βήμα και είδε τον ουρανό. Η Μοργκανα συνεχιζε να παθιάζεται με την στάση του βιβλίου. Πρέπει να πέρασαν αιώνες όταν βρήκε το θάρρος και ρώτησε το βιβλίο πως το λένε. Το βιβλίο δεν αποκρίθηκε.
«μα γιατί δεν μου μιλάς» ρώτησε και τα μάτια της χαμήλωσαν προς τα κάτω δείχνοντας στο βιβλίο τον ευγενικό της σκοπό. Όταν σήκωσε το κεφάλι άνοιξε το εξώφυλλο, ένα λεπτό φυλλαράκι χρώματος άσπρο, και μια βαθιά φωνή έκανε την Μοργκανα να ανατριχιάσει. Το πάθος της μεγάλωνε συνεχεια.
«δεν μπορώ να σου μιλήσω τώρα Μοργκανα.» είπε το βιβλίο κουνώντας τις πρώτες σελίδες.
«μα πως ξέρεις το όνομα μου. δεν νομίζω να σου συστήθηκα.» είπε η Μοργκανα απορώντας με την γνώση του βιβλιου. Το πάθος της μεγάλωσε. Από ενθουσιασμός στην αρχή έγινε λατρεία στο βιβλίο.
«μπορώ να ξέρω πως σε λένε, πόσο χρόνων είσαι, τι αγαπάς από την ζωή σου περισσότερο βλέποντας μονάχα τα μάτια σου. Τα μάτια σου δείχνουν ακριβώς ποια είσαι. Μπορώ να ξέρω τι πρόκειται να κανείς, τι έχεις κάνει και με τι παθιάζεσαι ακούγοντας μονάχα την φωνή σου. Η φωνή σου δείχνει ακριβώς πως είσαι. Βλέπω και την ψυχή σου μα δεν μπορώ να καταλάβω για τι είσαι.» είπε το Βιβλίο και οι σελίδες του σχίζοντας τον αέρα καθώς πρόφερε μία πρόταση έφτασαν στη μέση.
«θέλεις αγαπημένο μου βιβλίο να δεις την ψυχή μου. ορίστε αυτή είναι. Αυτό που βλέπεις στα μάτια μου,ακους στη φωνή μου, και αισθάνεσαι στο άγγιγμα μου.» προχωρώντας με μικρά βήματα έφτασε στην βιβλιοθήκη και με την άκρη των δάχτυλων της άγγιξε το βιβλίο.»
το Βιβλιο έβγαλε έναν ήχο που έκανε την Μοργκανα να φοβηθεί. Σαν να σκίζονταν τα φύλλα το χρώμα άρχισε να αλλάζει και οι σελίδες του έγιναν βελούδινες ενώ το εξώφυλλο του έγινε χρυσό.
«ευχαριστώ Μοργκανα που μου έδωσες την ελπίδα μέσα στην ψυχή μου. ευχαριστώ που έκανες αυτό το επικίνδυνο ταξίδι μου να αποκτήσει νόημα. Ευχαριστώ που μου έδωσες την σοφία να αντιληφθώ ποιος είμαι. Ευχαριστώ που μου έφερες την ψυχή μου πίσω την οποία είχα χάσει για καιρό.»
το πάθος της Μοργκανας έγινε αγάπη. Τώρα πια δεν μπορούσε να προσέξει τίποτε άλλο πέρα από την ομορφιά του χρυσού της βιβλίου. Δεν είχε άλλο σκοπό στη ζωή της από το να αγγίζει τις βελούδινες σελίδες του.
«αγάπη μου δεν θέλω να φύγω ποτέ από αυτό το δωμάτιο. Δεν μπορώ να σε αποχωριστώ ποτέ. Θέλω κάθε δευτερόλεπτο που περνάει να είμαι κοντά σου.»
οι σελίδες έσκισαν την ζεστή ατμόσφαιρα του δωματίου και το βιβλίο μίλησε.
«μην δίνεις όρκους στον εαυτό σου εφόσον γνωρίζεις ότι θα είμαι πάντα εδώ. Εφόσον γνωρίζεις ότι εσύ με έσωσες. Δεν πρέπει να απελπίζεσαι ούτε να αμφιβάλεις ότι στις σελίδες μου έχω γράψει το όνομα σου με Χρυσά γράμματα. Μα δεν έχω πολύ χρόνο. Μια τελευταία λέξη θα σου πω..σε αγαπώ.» "

ΒΕΒΑΙΑ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΛΛΑ ΑΣ ΤΟ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΕΔΩ...

ΜΕ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΦΙΛΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΠΑΝΤΑ... ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ.

quote:

---

ΦΙΛΗ ΚΑΤΖΕ,
Σ'ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΕΠΙΣΚΕΦΘΗΚΕΣ ΤΟ ΘΕΜΑ ΜΟΥ.
ΗΣΟΥΝ ΛΙΤΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ...ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ!!

ΜΕ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΦΙΛΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΠΑΝΤΑ... ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ.

---

quote:

---

quote:

---

ΦΙΛΗ ΚΑΤΖΕ,
Σ'ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΕΠΙΣΚΕΦΘΗΚΕΣ ΤΟ ΘΕΜΑ ΜΟΥ.
ΗΣΟΥΝ ΛΙΤΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ...ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ!!

ΜΕ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΦΙΛΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΠΑΝΤΑ... ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ.

---

Εγώ σε ευχαριστώ, που ανοίγεις τέτοια θέματα. Όταν έλεγα (σε κάποιο άλλο forum πως οι φωτογραφίες που στέλνεις είναι "μαγικές", αυτό εννοούσα). Λυπάμαι μόνο που έχουν προ πολλού περάσει οι εποχές που μπορούσα να γράψω κάτι πιο...(δεν ξέρω τι πιο). Συνέχισε έτσι. Μας εμπνέεις !

---

..."σ'αγαπώ",είπε το βιβλίο και το χρυσό οπισθόφυλλο έκλεισε με δύναμη και έπεσε από το ένα μέτρο κάτω στο δάπεδο.
Η Μοργκανα τινάχτηκε πάνω. Βλέποντας το βιβλίο δίπλα στα ποδιά της ξέσπασε σε λυγμούς. Έκλεγε για δεκατρείς εποχές που έχασε το αγαπημένο της βιβλίο. Κάθε μέρα του μιλούσε αλλά το βιβλίο δεν απαντούσε. Κάθε μέρα του έλεγε πόσο το αγαπάει αλλά αυτό κείτονταν χάμω με το χρυσό του εξώφυλλο να γυαλίζει κάθε πρωί. Μια μέρα όμως ο ήλιος ανέβηκε ψηλά στον ουρανό και σταμάτησε εκεί. Τότε η Μοργακνα δεν μπόρεσε να κλάψει. Ο ήλιος στέγνωνε τα δάκρυα της! Εκείνη την ημέρα σήκωσε το βιβλίο στο χέρι της και το έβαλε στη θέση του. Γύρισε πίσω στην ζωή της και ξέχασε το βιβλίο...
Το βιβλίο όμως μια μέρα που έβρεχε προχώρησε μπροστά στη βιβλιοθήκη και μίλησε στη Μοργακνα.
«Μοργκανα...»
«Τι θέλεις βιβλίο; Γιατί δεν με αφήνεις ήσυχη. Δεκατρείς εποχές έκλαιγα πάνω σου αλλά εσύ δεν μου μίλησες. Άνοιξα της σελίδες σου και είδα ότι ζούσες. Αλλά εσύ δεν μου μιλούσες. Τώρα γιατί με κουράζεις;»
«Αν νομίζεις ότι σε κουράζω εντάξει αγάπη μου, μάλλον τότε θα κλείσω τα φύλλα μου και θα αποχαιρετιστούμε. Αν ποτέ θελήσεις μπορείς να με ξαναπάρεις στα χέρια σου και να διαβάσεις όπως έκανες κάποτε. Αν θελήσεις κάποτε ίσως θυμηθείς την αγάπη σου για μενα. Αν θελήσεις ίσως καταλάβεις ότι δεν ήμουν εγώ που δεν σου μιλούσα αλλά εσύ που με τα δάκρυα σου έκλεισες τα αυτιά της ψυχής σου. Γεια σου τώρα»
Η Μοργκανα σηκώθηκε γρήγορα και έτρεξε προς το μέρος του άγγιξε το εξώφυλλο του. Τώρα πια ήταν λευκό. Μια σταγόνα έτρεξε από το μάγουλο της. Το παράθυρο τινάχτηκε προς τα μέσα και ένα γλυκό αεράκι τρύπωσε μέσα στο δωμάτιο γυρνώντας της σελίδες του βιβλίου. Όλες οι σελίδες είχαν μονομερικες λέξεις.
«Αν σταματήσω να σου λέω πόσο σε αγαπώ είναι γιατί τα Χρύσα εξώφυλλα που μου χάρισες με την αγάπη σου δεν με αφήνουν να ανασάνω. Πάρε με στην αγκαλιά σου και άνοιξε την πρώτη σελίδα...σε αγαπώ.»

ΒΕΒΑΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ ΑΥΤΟ ΕΧΕΙ ΜΕΙΝΕΙ ΣΤΗ ΜΕΣΗ...ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ...ΙΣΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΠΟΤΕ!!!ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΕΤΣΙ,ΕΚΕΙ ΟΠΟΥ ΑΡΧΙΣΕ...ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ...ΑΛΛΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΗΣ ...ΜΟΡΓΚΑΝΑΣ!!!

Dance within the moonlight
I wait for your return
Heart is filled with ecstasy
The music sad nocturne

Waiting for your souls return
Want to see your face
Reaching out to guide you here
Our spirits will embrace

Come with me and hold me close
Dance among the stars
Twirl with me in pirouettes
My hopes of love memoirs

Patiently I wait for you
This heart is filled with woe
Always want to follow you
Wherever wings may go

Caught a moonbeam's special glow
Waiting on this flight
Come to me on sparkling star
Fill my soul this night

See you from a distance now
A very special light
Fills my heart with so much peace
Come dance with me tonight.

ΜΕ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΦΙΛΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΠΑΝΤΑ... ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ.

το πρόσωπο που την έγραψε έχει ταλεντο και θα ηταν κρίμα να μην εκδοσει τα δημιουργήματα του

υγ:περιμενουμε την τρίτη φωτογραφία...

"Οτιδήποτε μπορεί να συλλάβει και να πιστέψει ο ανθρώπινος νους μπορεί και να το καταφέρει"

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr