Τόκιο




Σαΐτες από χαρτί διπλωμένο με την παραδοσιακή ιαπωνική τεχνική οριγκάμι θα απελευθερωθούν από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό για να διαπιστωθεί εάν μπορούν να φτάσουν άθικτες στη Γη.

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Τόκιο ελπίζουν ότι οι σαΐτες δεν θα κινδυνεύσουν από την τριβή και τις υψηλές θερμοκρασίες που αντιμετωπίζουν τα βαριά διαστημικά λεωφορεία κατά την επανείσοδό τους στην ατμόσφαιρα.

«Οι σαΐτες είναι εξαρετικά ελαφριές και επομένως μπορούν να επιβραδυνθούν στην αραιή ατμόσφαιρα» δήλωσε στο Reuters o Σίνζι Σιυζούκι, καθηγητής Αεροδιαστημικής Μηχανικής.

Τα πειράματα στο εργαστήριο είναι μέχρι στιγμής επιτυχή. Την Τετάρτη, αεροσκάφη οριγκάμι κατασκευασμένα από ειδικό χαρτί τοποθετήθηκαν σε αεροσήραγγα και εκτέθηκαν για 30 δευτερόλεπτα σε θερμοκρασία 250 βαθμών Κελσίου και σε ταχύτητα ανέμου επτά φορές μεγαλύτερη από την ταχύτητα του ήχου.

Οι ερευνητές έχουν ζητήσει από Ιάπωνα αστροναύτη να απελευθερώσει από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό σαΐτες μήκους 20 εκατοστών από χαρτί που έχει υποστεί κατεργασία ώστε να αντέχει τη θερμότητα και την υγρασία.

Τα λεπτεπίλεπτα διαστημόπλοια θα χρειαστούν αρκετούς μήνες για να φτάσουν στο έδαφος, και οι ερευνητές δεν θα μπορούν να προβλέψουν πού θα προσγειωθούν.

«Θα είναι κάτι σαν διαστημική εκδοχή του μηνύματος μέσα σε μπουκάλι» σχολίασε ο Δρ Σουζούκι. Προκειμένου να εντοπίσει τις σαΐτες, σκέφτεται να γράψει πάνω τους τα στοιχεία του αποστολέα σε διάφορες γλώσσες.

Newsroom ΔΟΛ

Καιρού επιτρέποντος, το διαστημικό λεωφορείο Αtlantis εκτοξεύεται το απόγευμα της Πέμπτης για να μεταφέρει στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό το μόνιμο ευρωπαϊκό εργαστήριο Columbus.

Η αποστολή έχει αναβληθεί τρεις φορές από τον περασμένο Δεκέμβριο λόγω βλάβης στους αισθητήρες που μετρούν τη στάθμη στην εξωτερική δεξαμενή καυσίμων. Το πρόβλημα εντοπίστηκε σε έναν ρευματοδότη που αντικαταστάθηκε.

Το ενδεχόμενο νέας ακύρωσης δεν αποκλείεται, καθώς η μετεωρολογική πρόβλεψη για τη Φλόριντα δίνει πιθανότητα μόλις 40% να είναι κατάλληλες οι συνθήκες. Η αντίστροφη μέτρηση έχει πάντως ξεκινήσει για πυροδότηση στις 21.45 ώρα Ελλάδας.

Περίπου 300 αξιωματούχοι και υπάλληλοι της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος (ESA) βρίσκονται στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ για την εκτόξευση.

Στα σκαριά εδώ και δύο δεκαετίες, το Columbus, κόστους 2 δισ. δολαρίων, έχει αντιμετωπίσει πολλά κωλύματα μέχρι σήμερα: αλλαγές στο σχέδιο του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού τη δεκαετία του 1980, καθυστερήσεις στην εκτόξευση της ρωσικής μονάδας Zvezda τη δεκαετία του 1990 και την καταστροφή του διαστημικού λεωφορείου Columbia το 2003, που οδήγησε σε πάγωμα των αποστολών μέχρι το 2005.

Το νέο εργαστήριο, ένας κύλινδρος από αλουμίνιο μήκους επτά μέτρων, θα λειτουργεί παράλληλα με το αμερικανικό εργαστήριο Destiny που βρίσκεται ήδη συνδεδεμένο στο σταθμό.

Με την επόμενη αποστολή του διαστημικού λεωφορείου τον Μάρτιο θα αρχίσει και η μεταφορά των πρώτων τμημάτων του μεγαλύτερου ιαπωνικού εργαστηρίου Kibo.

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από Associated Press

Έτσι, αυτές δείχνουν με ένα μοντέλο ότι λεπτοί πίδακες μάγματος στο μανδύα της γης μπορούν να σχηματίσουν καυτά σημεία ηφαιστειακής δραστηριότητας, τα οποία μπορεί να έχουν δημιουργήσει και τις νήσους της Χαβάης.

Ο μανδύας είναι μια περιοχή πυκνών βράχων που εκτείνει 50-3.000 χλμ κάτω από την επιφάνεια της γης. Αν και ο μανδύας είναι στερεός, οι γεωφυσικοί θεωρούν ότι μπορεί επίσης να ρέει ως αντίδραση στις ακραίες θερμοκρασίες και πιέσεις που παράγονται από το γήινο πυρήνα. Κατά συνέπεια, οι εκ μεταφοράς διαδικασίες - όπως οι πίδακες υλικού του μανδύα - είναι πιθανό να διαδραματίζουν έναν σημαντικό ρόλο στο πώς μεταφέρεται η θερμότητα μέσω του μανδύα.

Εργαστηριακά πειράματα

Η θεωρία των πιδάκων του μανδύα αναπτύχθηκε το 1999 όταν η Anne Davaille στο Πανεπιστήμιο 7 του Παρισιού προσομοίωσε αυτούς τους θυσάνους σε μια μικρή δεξαμενή, που περιείχε δύο υγρά που δεν αναμιγνύονται με ελαφρώς διαφορετικές πυκνότητες. Χρησιμοποιήθηκαν δε δύο υγρά για να προσομοιωθεί ένα από τα πολλά όρια μεταξύ των στρωμάτων του βράχου που θεωρούνται πως υπάρχουν στο μανδύα.

Όταν το πυκνότερο υγρό στο κατώτατο σημείο της δεξαμενής θερμάνθηκε, η Davaille παρατήρησε αρκετούς διαφορετικούς τύπους συμπεριφορών, από τη βίαια μίξη ως την εμφάνιση μιας λεπτής 'μπούκλας' του πυκνότερου υγρού, που επεκτάθηκε πάνω στο λιγότερο πυκνό ρευστό.

Οι μπούκλες σχηματίστηκαν στο όριο μεταξύ των δύο ρευστών όπου το χαμηλότερο ρευστό ανέβηκε στο ανώτερο ρευστό για να δημιουργηθεί μια εισβολή σε σχήμα κώνου με μια πλατιά βάση και μια στενή κορυφή, από τις οποίες προέκυψε η μπούκλα. Ενώ οι μπούκλες παρέμειναν για μεγάλες χρονικές περιόδους, δεν ήταν σαφές από το πείραμα εάν οι μπούκλες αυτές θα εμφανίζονταν σε κλίμακες ανάλογες με την πυκνότητα, το χρόνο και το μήκος σχετικές με το γήινο μανδύα.

Μαθηματικό πρότυπο

Τώρα όμως η Laura Schmidt μαζί με την Wendy Zhang στο πανεπιστήμιο του Σικάγου έχουν βρει ένα νέο μαθηματικό μοντέλο για το πώς σχηματίζονται αυτές οι μορφές σαν 'μπούκλες' στα πειράματα της Davaille. Οι ερευνητές θεωρούν ότι το μοντέλο τους μπορεί να εφαρμοστεί σε μεγαλύτερη κλίμακα για να εξηγήσει πώς θα μπορούσαν να προκύψουν πίδακες υλικού από το μανδύα μήκους πολλών χιλιομέτρων.

Οι Schmidt and Zhang αρχίζουν με εξισώσεις που περιγράφουν τη μορφή και τη ροή της μπούκλας του υλικού, που έλυσαν χρησιμοποιώντας ένα συνδυασμό αναλυτικής και αριθμητικής τεχνικής. Οι υπολογισμοί τους προτείνουν ότι οι κώνοι εμφανίζονται σε "σημεία στασιμότητας", που διαρκούν για μεγάλα χρονικά διαστήματα και συγκρατούν αυτές τις μπούκλες υλικού. Τέτοια σημεία στασιμότητας έχουν παρατηρηθεί, επίσης, σε παρόμοιο πείραμα που έγινε από τη Schmidt στο πανεπιστήμιο του Σικάγου.

Η Schmidt εξήγησε αυτές οι μπούκλες παραμένουν σταθερές για μεγάλες χρονικές περιόδους επειδή παραμένουν απομονωμένες από την εκ μεταφοράς ροή μεγαλύτερης κλίμακας στη δεξαμενή. Αυτή η ιδιότητα της σταθερής παραμονής είναι σημαντική, επειδή οι πίδακες υλικού στο μανδύα υπεύθυνοι για τις δυναμικές ζώνες θα έπρεπε να παραμείνουν πάνω από 100 εκατομμύρια χρόνια.

Πιθανός μηχανισμός

Σύμφωνα με τη Schmidt, οι υπολογισμοί προτείνουν ότι αυτές οι 'μπούκλες' είναι ένα γενικό χαρακτηριστικό γνώρισμα στα πολυστρωματικά υγρά, και θα πρέπει να είναι παρόντα σε ένα μανδύα με στρώσεις. Τις περιγράφει αυτές τις μπούκλες ως "πιθανό μηχανισμό πίσω από την εμμονή των δυναμικών σημείων".

«Η περιβαλλοντική ευθύνη είναι μια σωστή πρακτική» δήλωσε ο Mark Hurd, πρόεδρος και CEO της HP. «Προσεγγίσαμε το σημείο αιχμής, όπου η τιμή και η απόδοση του IT δεν επηρεάζονται αρνητικά από την περιβαλλοντική τους απόδοση και τώρα με αυτήν την τακτική βελτιωνόμαστε και εμείς».

Μόνο μέσα στο 2006, η HP ανέκτησε 187 εκατομμύρια λίβρες ηλεκτρονικού εξοπλισμού σε όλον τον κόσμο, 73% περισσότερο από την IBM, τη βασική ανταγωνίστριά της.

Φέτος είναι η 20η επέτειος της έναρξης των προγραμμάτων ανακύκλωσης της HP, τα οποία πλέον εφαρμόζονται σε περισσότερες από 40 χώρες, περιοχές και επικράτειες. Τα προγράμματα έχουν ως στόχο να μειώσουν τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις των προϊόντων τεχνολογίας, να ελαχιστοποιήσουν τα απορρίμματα στις χωματερές και να βοηθήσουν τους καταναλωτές να διαχειρίζονται σωστά και με περιβαλλοντικά υπεύθυνο τρόπο τα προϊόντα, στο τέλος του κύκλου ζωής τους.

Το πλαστικό και το μέταλλο που ανακτάται από τα προϊόντα που ανακυκλώνει η HP, χρησιμοποιείται για την κατασκευή μιας μεγάλης ποικιλίας νέων προϊόντων, όπως μηχανολογικά εξαρτήματα/μέλη, κρεμάστρες ρούχων, φράκτες, δίσκους σερβιρίσματος ή υλικό για στέγες.

Το Atlantis, που μεταφέρει ένα εργαστήριο ευρωπαϊκής κατασκευής, αναμένεται να φτάσει στον ISS το απόγευμα του Σαββάτου. Στο επταμελές πλήρωμά του μετέχουν και δύο Ευρωπαίοι, ο Γάλλος Λεοπόλντ Εϊάρ και ο Γερμανός Χανς Σλέγκελ.

Aυτή είναι η πρώτη από τις πέντε προγραμματισμένες για το 2008 πτήσεις του διαστημικού λεωφορείου.

Η αποστολή είχε αναβληθεί τρεις φορές από τον περασμένο Δεκέμβριο λόγω βλάβης στους αισθητήρες που μετρούν τη στάθμη στην εξωτερική δεξαμενή καυσίμων. Το πρόβλημα εντοπίστηκε σε έναν ρευματοδότη που αντικαταστάθηκε.

Περίπου 300 αξιωματούχοι και υπάλληλοι της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος (ESA) βρέθηκαν στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ για την εκτόξευση.

Στα σκαριά εδώ και δύο δεκαετίες, το Columbus, κόστους 2 δισ. δολαρίων, έχει αντιμετωπίσει πολλά κωλύματα μέχρι σήμερα: αλλαγές στο σχέδιο του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού τη δεκαετία του 1980, καθυστερήσεις στην εκτόξευση της ρωσικής μονάδας Zvezda τη δεκαετία του 1990 και την καταστροφή του διαστημικού λεωφορείου Columbia το 2003, που οδήγησε σε πάγωμα των αποστολών μέχρι το 2005.

Το νέο εργαστήριο, ένας κύλινδρος από αλουμίνιο μήκους επτά μέτρων, θα λειτουργεί παράλληλα με το αμερικανικό εργαστήριο Destiny που βρίσκεται ήδη συνδεδεμένο στο σταθμό.

Με την επόμενη αποστολή του διαστημικού λεωφορείου τον Μάρτιο θα αρχίσει και η μεταφορά των πρώτων τμημάτων του μεγαλύτερου ιαπωνικού εργαστηρίου Kibo.

Λονδίνο




Αμερικανικό εργαστήριο κατάφερε να δημιουργήσει και να προβάλλει κινούμενες ολογραφίες χάρη σε μια νέα τεχνική, που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στο μέλλον και για κινηματογραφικές ταινίες τριών διαστάσεων.

Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Αριζόνα περιγράφουν στο περιοδικό Nature πώς κατέγραψαν μια σειρά τρισδιάστατων εικόνων και στη συνέχεια τις προέβαλαν διαδοχικά σε μια ειδική οθόνη που είχε διαστάσεις 10 επί δέκα εκατοστά.

Οι ολογραφίες γενικά δημιουργούνται από μια δέσμη λέιζερ που σαρώνει ένα αντικείμενο και αποτυπώνει το σχήμα του σε μια φωτοευαίσθητη πλάκα. Μια δεύτερη δέσμη λέιζερ που πέφτει στην ίδια πλάκα δημιουργεί μια «εικόνα παρεμβολής», η οποία εμπεριέχει σε «συμπυκνωμένη» μορφή τις καμπύλες του αντικειμένου.

Όταν ένας θεατής σταθεί μπροστά στην τελική πλάκα, κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες φωτισμού, το αντικείμενο φαίνεται να αιωρείται τρισδιάστατο πίσω από την οθόνη, χωρίς να απαιτούνται ειδικά γυαλιά.

Ολογραφίες τέτοιου είδους χρησιμοποιούνται ήδη ευρέως στη διαφήμιση και στην ψυχαγωγία, έχουν όμως το μειονέκτημα ότι παραμένουν ακίνητες σαν φωτογραφίες.

Με τη νέα τεχνολογία, οι φωτοευαίσθητες πλάκες που καταγράφουν τις εικόνες μπορούν να σβηστούν και να αποτυπώσουν το επόμενο «καρέ» μιας ταινίας κινούμενων εικόνων. Το μυστικό είναι λεπτές στρώσεις της πλάκας που αποτελούνται από «φωτοδιαθλασικά πολυμερή», μόρια χρωστικών που μπορούν να περιστρέφονται και να ευθυγραμμίζονται όταν εκτεθούν σε ηλεκτρικό πεδίο.

Το πρωτότυπο που ανέπτυξε η ομάδα του Δρ Νάσερ Πεϊγκαμπάριαν είναι προς το παρόν λίγο αργό όσον αφορά το ρυθμό ανανέωσης της εικόνας. Κάθε «καρέ» της ταινίας διαρκεί γύρω στα τρία λεπτά.

Επιπλέον, η τρισδιάστατη εικόνα είναι ορατή μόνο εάν ο θεατής βρίσκεται ακριβώς μπροστά στην οθόνη και την κοιτάζει υπό μια ορισμένη γωνία. Αν μετακινηθεί υπερβολικά προς τα αριστερά ή τα δεξιά, η εικόνα εξαφανίζεται.

Οι ερευνητές εκτιμούν πάντως ότι η νέα τεχνολογία έχει μεγάλα περιθώρια βελτίωσης.

Εκτός από τον κινηματογράφο, κινούμενη ολογραφία θα μπορούσε να χρησιμοποιθεί σε βινετοπαιχνίδια εικονικής πραγματικότητας, σε στρατιωτικές εφαρμογές, για την τρισδιάστατη απεικόνιση του πεδίου της μάχης, καθώς και στη ρομποτική ιατρική, όπου θα επέτρεπε στους γιατρούς να βλέπουν μέσα στον ασθενή.

Στο μεταξύ, πάντως, θα πρέπει να αρκεστούμε στις τρισδιάστατες οθόνες LCD που έχουν εμφανιστεί τα τελευταία χρόνια.

Newsroom ΔΟΛ

Ο νεολιθικός άνθρωπος των Αλπεων εντοπίστηκε τυχαία από αλπινιστές το 1991, διατηρημένος στους πάγους σε ύψος 3.200 μέτρων στα σύνορα Ιταλίας-Ελβετίας, κοντά στο Τυρόλο. Ήταν 46 ετών όταν πέθανε στα χιόνια, γύρω στο το 3300-3.100 π.Χ.

Ντυμένος με δερμάτινα ρούχα εποχής ο Οτζι έφερε μαζί του ένα τόξο, αρκετά βέλη κι ένα σπασμένο τσεκούρι. Είχε ύψος γύρω στο 1,60 μ., γαλάζια μάτια, σγουρά καστανά μαλλιά καθώς και αρκετά... τατουάζ.

Το βέλος που εντοπίστηκε στον αριστερό του ώμο ααποτελεί ένδειξη ενός βίαιου θανάτου. Σύμφωνα με πρόσφατες αξονικές τομογραφίες, αιτία θανάτου ήταν η εσωτερική αιμορραγία.

Μιλώντας στο Μουσείο του Νέου κτιρίου της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ , ο Δρ Όεγκε ανέφερε ότι τις τελευταίες 33 ώρες πριν το θάνατό του ο Ότζι είχε καταναλώσει τρία τουλάχιστον γεύματα ελαφιού, αγριοκάτσικου και δημητριακών.

Στο έντερό του βρέθηκαν ίχνη γύρης από φυτά που απαντώνται σε διαφορατικά υψόμετρα, ένδειξη ότι ο Οτζι εκινείτο ιδιαίτερα γρήγορα ανάμεσα στα βουνά και τα οροπέδια περιοχής. Πιθανότατα πέθανε την άνοιξη, όταν υπάρχει στον αέρα η περισσότερη γύρη,

Στα σπλάχνα του Οτζι, εντοπίστηκαν επίσης υπολείμματα ενός ψωμιού από σπασμένο σιτάρι.

Όταν πάντως κάποιοι από τους ακροατές του ρώτησαν τον 46χρονο Αυστριακό καθηγητή για το εάν φοβάται την φημολογούμενη... «κατάρα του Οτζι». κατ' αντιστοιχία με την κατάρα του Τουταγχαμών, ο κ. Οεγκλ δήλωσε πως δεν ανησυχεί: Μόνο οκτώ από τους 200 και πλέον ανθρώπους που έχουν ασχοληθεί με τον Ότζι έχουν πεθάνει μέχρι σήμερα.

«Είναι λίγοι για να με βάλουν σε υποψίες» δήλωσε χαριτολογώντας.

Την πρώτη άμεση μαρτυρία για τις νομαδικές κινήσεις των Νεάντερταλ έδωσε ένα δόντι 40.000 ετων από την Ελλάδα. Το δόντι ανακαλύφθηκε το 2002 σε παράκτιο ασβεστολιθικό σπήλαιο, στη θέση "Λακωνίς" Γυθείου, στα πλαίσια ανασκαφής που διενεργείται εκεί από διεπιστημονική ομάδα της Εφορείας Παλαιοανθρωπολογίας - Σπηλαιολογίας του Υπουργείου Πολιτισμού, υπό τη διεύθυνση της δρος Ε. Παναγοπούλου.

Στα πλαίσια διεθνούς συνεργασίας, ερευνητική ομάδα του Ινστιτούτου Max Planck της Λειψίας υπό τη διεύθυνση του καθηγητή Mike Richards και της παλαιοανθρωπολόγου δρος Κατερίνας Χαρβάτη, ανέλυσε τα ισότοπα στροντίου, ενός στοιχείου που απορροφάται από τον οργανισμό μέσω της τροφής και του νερού και αποκάλυψε τη γεωλογική «ταυτότητα» της περιοχής, στην οποία ζούσε το άτομο κατά την περίοδο σχηματισμού της οδοντοφυΐας του, δηλαδή στην παιδική του ηλικία.

Η περιοχή αυτή απέχει αρκετά από τη θέση, στην οποία ανακαλύφθηκε το δόντι. Αυτό σημαίνει ότι ο Νεάντερταλ μεγάλωσε μακριά από τον χώρο, στον οποίο ανασκάφηκε το δόντι του και μετακινήθηκε σε σημαντική απόσταση κατά τη διάρκεια της ζωής του. "Τα αποτελέσματα των αναλύσεων, που δημοσιεύθηκαν πρόσφατα στο Journal of Archaeological Science, θα συμβάλλουν στην επίλυση ενός από τα κεντρικά ζητήματα της παλαιοανθρωπολογίας, αυτό της κινητικότητας των Νεάντερταλ", υποστηρίζει η αρχαιολόγος, δρ Ελένη Παναγοπούλου.

Παράλληλα, πρόσθεσε, ότι "μερικοί ερευνητές υποστηρίζουν ότι διέμεναν στην ίδια περιοχή σε όλη τους τη ζωή, ενώ άλλοι πιστεύουν ότι τα νομαδικά τους δίκτυα κάλυπταν ευρύτερες περιοχές. Τα ευρήματά μας αποδεικνύουν ότι η κινητικότητά τους ήταν σημαντική και τα οικιστικά τους δίκτυα ήταν ευρύτερα και πιο οργανωμένα απ’ ότι πιστεύαμε Δεδομένου ότι την περίοδο εκείνη οι Νεάντερταλ συνυπήρχαν σε ορισμένες περιοχές της Ευρώπης με το Σύγχρονο Άνθρωπο, μπορεί κανείς να υποθέσει ότι η κινητικότητα αυτή θα διευκόλυνε τις επαφές των δύο πληθυσμών σε πολιτισμικό και, ίσως, σε βιολογικό επίπεδο".

Ομάδα επιστημόνων κατάφερε να εντοπίσει τη γονιδιακή μετάλλαξη που έχει ως αποτέλεσμα τα γαλάζια μάτια. Η μετάλλαξη προέκυψε πριν από έξι με δέκα χιλιάδες χρόνια, ενώ πριν συμβεί όλοι οι άνθρωποι είχαν καστανά μάτια.

Η μετάλλαξη επηρέασε το γονίδιο OCA2, το οποίο σχετίζεται με την παραγωγή της μελανίνης, της οργανικής χρωστικής ουσίας που ευθύνεται για το χρώμα των μαλλιών, των ματιών και του δέρματος. «Η γενετική μετάλλαξη που επηρέασε το OCA2 στα χρωμοσώματα μας είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός «διακόπτη» που «έκλεισε» τη δυνατότητα χρωματισμού καφέ ματιών», ανέφερε ο Χανς Άιμπεργκ του Τμήματος Κυτταρικής και Μοριακής Ιατρικής στο πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης.

Ο «διακόπτης» αυτός δεν απενεργοποιεί πλήρως το γονίδιο αλλά περιορίζει τη λειτουργία του, ελαττώνοντας την παραγωγή μελανίνης στην ίριδα του ματιού. Εάν το γονίδιο έπαυε να λειτουργεί ολοκληρωτικά, τα μαλλιά, τα μάτια και το δέρμα μας δεν θα είχαν καθόλου μελανίνη, μια κατάσταση γνωστή ως αλφισμός ή λευκοπάθεια.

Εντυπωσιακό είναι το συμπέρασμα των επιστημόνων ότι τελικά όλοι οι άνθρωποι που έχουν γαλάζια μάτια προέρχονται από τον ίδιο πρόγονο, αφού κληρονόμησαν τον ίδιο «διακόπτη» ακριβώς στο ίδιο σημείο στον γενετικό τους κώδικα.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες Livescience

Ο υπουργός Πληροφορικής Τζον Όντεϊ δήλωσε, έπειτα από συνάντηση του υπουργικού συμβουλίου ότι οι άχρηστες συσκευές εισάγονται ως «εκπαιδευτικό υλικό» για να αποφύγουν οι υπεύθυνοι οποιαδήποτε χρέωση. Στο εξής, το υλικό αυτό θα θεωρείται «ηλεκτρονικά απορρίματα» και θα του επιβάλλονται δασμοί, είπε.

Υπολογιστές, κινητά τηλέφωνα και οικιακές συσκευές διαλύονται και τα εξαρτήματά τους χρησιμοποιούνται ως ανταλλακτικά, ενώ εκατοντάδες παλιοί υπολογιστές που λειτουργούν ακόμα ανταλλάσονται καθημερινά στη συνοικία του Λάγκος που βαφτίσηκε «Χωριό της Πληροφορικής».

Η αμερικανική ΜΚΟ Basel Action Network εκτίμησε πέρυσι ότι το λιμάνι του Λάγκος 500 υποδεχόταν κάθε μήνα 500 κοντέινερ με 400.000 μεταχειρισμένους υπολογιστές.

Φυσική ασπίδα προστασίας απέναντι σε μεγάλους σεισμούς αποτελούν για ορισμένες περιοχές του Λεκανοπεδίου Αθηνών, τα πετρώματα που βρίσκονται κάτω από την επιφάνεια του εδάφους. Όπως προκύπτει από έρευνα του Πανεπιστημίου Αθηνών, η σύνθεση των πετρωμάτων που έχουν σχηματιστεί στο υπέδαφος παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στον σεισμικό κίνδυνο που διατρέχουν τα σπίτια και τα κτίρια μιας κατοικημένης περιοχής.
Έτσι, ορισμένες από τις περιοχές που διαθέτουν φυσική αντισεισμική προστασία είναι οι Υμηττός, Βύρωνας, Καισαριανή, Αγ. Παρασκευή, Ηλιούπολη, Ψυχικό, Φιλοθέη, Δάφνη, Πνύκα, Ακρόπολη, Πλάκα, Παγκράτι, Λυκαβηττός, Αττικό Άλσος, Παλαιά και Νέα Πεντέλη.
Από την άλλη πλευρά, περιοχές οι οποίες είναι ευάλωτες σε μεγάλο σεισμό είναι οι Μοσχάτο, Ρέντης, Άγ. Ανάργυροι, Κόκκινος Μύλος, Μεταμόρφωση, Κάτω Κηφισιά, Μενίδι, Ίλιον, Χαλάνδρι, Αμφιθέα, Καλλιθέα, Βοτανικός, Κολοκυνθού, Περιστέρι, Πετρούπολη, Νίκαια.
Το Λεκανοπέδιο δεν είχε πάντοτε τη σημερινή μορφολογία. Για παράδειγμα, πριν από περίπου 4 εκατομμύρια χρόνια, οι περιοχές όπου σήμερα βρίσκονται οι Αχαρνές και το Χαλάνδρι ήταν μεγάλες λίμνες. Το Παλαιό Φάληρο, ο Άγιος Κοσμάς και η Γλυφάδα ήταν θάλασσα (βλ. σχήμα 1 στο γράφημα). Πολύ αργότερα, πριν από περίπου 800.000 χρόνια, ένα μεγάλο ρήγμα διέτρεχε τη βόρεια πλευρά του Λεκανοπεδίου από τη σημερινή Φυλή και τις Αχαρνές μέχρι το Χαλάνδρι και τις άκρες του Υμηττού.
Ανακατατάξεις. Το ρήγμα χώριζε το Λεκανοπέδιο στα δύο και μάλιστα «ανασήκωσε» με το πέρασμα του χρόνου το νότιο τμήμα του σημερινού Νομού Αττικής, στο ύψος των Τουρκοβουνίων, δημιουργώντας ένα φυσικό εμπόδιο που απέτρεπε τη ροή υδάτων προς τον Σαρωνικό. Έτσι σχηματίστηκαν λίμνες στις περιοχές του Χαλανδρίου και των Αχαρνών. Με τον καιρό το ρήγμα αυτό έγινε ανενεργό, το φυσικό εμπόδιο έπαψε να υπάρχει και τα νερά άρχισαν να κατευθύνονται ανεμπόδιστα, όπως και σήμερα, στον Σαρωνικό. Αυτές οι γεωλογικές διεργασίες είχαν ως αποτέλεσμα τον σχηματισμό της υδρολογικής λεκάνης του Κηφισού, ο οποίος τροφοδοτήθηκε από το νερό των λιμνών που βρίσκονταν στις βορινές πηγές του, δημιουργώντας τη σημερινή εικόνα του Λεκανοπεδίου.
Αυτές οι εναλλαγές στη μορφολογία μπορεί να μοιάζουν επιφανειακές, είχαν ωστόσο μεγάλο μερίδιο ευθύνης στη σύσταση αλλά και τον τρόπο δημιουργίας των πετρωμάτων που βρίσκονται στο υπέδαφος της Αττικής. Φυσικά δεν πρέπει να υποτιμώνται και οι σχηματισμοί που δημιουργήθηκαν εξαιτίας των ανθρώπινων δραστηριοτήτων και οι οποίες συνθέτουν σαθρά πετρώματα και επίφοβα στην περίπτωση ενός μεγάλου σεισμού. Οι Έλληνες ειδικοί του Πανεπιστημίου Αθηνών με επικεφαλής τον καθηγητή Γεωλογίας κ. Δημήτρη Παπανικολάου και διευθυντή του Εργαστηρίου Φυσικών Καταστροφών του Πανεπιστημίου Αθηνών διαπίστωσαν ύστερα από πολύχρονη έρευνα ότι υπάρχουν τρεις κατηγορίες πετρωμάτων που συνθέτουν τον λεγόμενο νεοτεκτονικό χάρτη του Λεκανοπεδίου. Τα πετρώματα αυτά, σε συνδυασμό με άλλους παράγοντες, παίζουν καθοριστικό ρόλο στον τρόπο που θα συμπεριφερθούν τα σπίτια και τα κτίρια στην περίπτωση ενός μεγάλου, «εισερχόμενου» σεισμού, ανεξαρτήτως του τρόπου κατασκευής τους. Τα ρήγματα. Και λέμε «εισερχόμενου» γιατί όπως επισημαίνει στα «ΝΕΑ» ο ερευνητής του Κέντρου Έρευνας Φυσικών Καταστροφών Βenfield-UCL του University College London, δρ. Ιωάννης Παπανικολάου, «στο Λεκανοπέδιο δεν υπάρχει κανένα ρήγμα το οποίο να μπορεί να προκαλέσει σεισμό μεγαλύτερο από 6,0-6,1 βαθμούς της κλίμακας Ρίχτερ. Αντιθέτως τέτοια ρήγματα υπάρχουν στα όρια του Λεκανοπεδίου, όπως είναι το ρήγμα στο Θριάσιο Πεδίο στα δυτικά, το ρήγμα στις Αφίδνες το οποίο μπορεί να δώσει σεισμό μεγέθους έωςκαι 6,4 βαθμών, (οριοθετεί προς Βορράν τη λεκάνη απορροής του Κηφισού ποταμού και άρα το βόρειο όριο του Λεκανοπεδίου) και το ρήγμα του Διονύσου για το οποίο ακόμη δεν γνωρίζουμε πολλές λεπτομέρειες, πέραν του ότι χαρακτηρίζεται από χαμηλούς ρυθμούς ολίσθησης, δηλαδή δίνει σεισμούς ανά μερικές χιλιάδες χρόνια».
Ειδικότερα οι γεωλόγοι του Πανεπιστημίου Αθηνών διαπίστωσαν ότι τα πλέον αντισεισμικά πετρώματα που βρίσκονται στο υπέδαφος του Λεκανοπεδίου εί ναι οι σχηματισμοί που ανήκουν στο λεγόμενο αλπικό υπόβαθρο και οι οποίοι δεν είναι τίποτα άλλο παρά βράχοι. «Τα πετρώματα αυτά αποτελούν το καλύτερο έδαφος για τη θεμελίωση ενός κτιρίου», λέει ο κ. Δ. Παπανικολάου. Πρόκειται για πετρώματα δύο κατηγοριών. Εκείνα που στο απώτατο παρελθόν βρέθηκαν σε βάθος 30 με 40 χιλιόμετρα στο εσωτερικό της Γης και υπέστησαν μεγάλες πιέσεις και θερμοκρασιακές μεταβολές προτούν επανέλθουν ξανά στην επιφάνεια. Αυτά χαρακτηρίζονται ως μεταμορφωμένα και αποτελούνται από μάρμαρα και σχιστόλιθους (π.χ. Υμηττός, Πεντέλη). Η δεύτερη κατηγορία αποτελείται από τα ιζηματογενή πετρώματα τα οποία δεν βρέθηκαν ποτέ σε βάθος μεγαλύτερο από 10 χιλιόμετρα στο εσωτερικό της Γης ( π.χ. Αιγάλεω). Μία άλλη ομάδα πετρωμάτων που συμπεριφέρεται με ικανοποιητικό τρόπο απέναντι σε ένα μεγάλο σεισμό είναι τα νεογενή πετρώματα. Πρόκειται για πλειοκαινικούς θαλάσσιους και ηπειρωτικούς σχηματισμούς και άνω μειοκαινικούς σχηματισμούς. Ουσιαστικά τα πετρώματα αυτά δημιουργήθηκαν πριν από 10 έως 2 εκατομμύρια χρόνια από σήμερα. Είναι τα παλιά ιζηματογενή πετρώματα των λεκανών του Λεκανοπεδίου, που κάποτε ήταν θαλάσσια ή λιμναία.
Η τρίτη κατηγορία πετρωμάτων και η λιγότερο... έμπιστη στα χτυπήματα του Εγκέλαδου είναι τα λεγόμενα πετρώματα του Τεταρτογενούς που δημιουργήθηκαν πριν από 2 εκατομμύρια χρόνια μέχρι σήμερα. «Χαρακτηρίζονται από φτωχά και χαλαρά εδάφη στα πρανή των βουνών, σε λίμνες και σε παραποτάμιες εκτάσεις. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν και οι ανθρωπογενείς αποθέσεις (μπαζώματα) οι οποίες αποτελούν το χειρότερο είδος εδάφους», προσθέτει ο κ. Δ. Παπανικολάου.

Ποια κτίρια κινδυνεύουν

Εκτός από τη σύσταση των πετρωμάτων, ένας άλλος παράγοντας που καθορίζει τον τρόπο που θα συμπεριφερθεί κατά τη διάρκεια ενός σεισμού μια κατοικημένη περιοχή είναι η θέση της σεισμικής πηγής. Ο καθηγητής Γεωλογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κ. Δ. Παπανικολάου λέει ότι «ανάλογα με την απόσταση, το βάθος, τη διεύθυνση και τον μηχανισμό διάρρηξης του σεισμικού ρήγματος θα έχουμε διαφορετικές περιοχές του Λεκανοπεδίου που θα υποστούν μεγαλύτερη καταπόνηση και ζημιές».
Επί της ουσίας, όταν ένας σεισμός προέρχεται από κανονικά, επιφανειακά ρήγματα τα οποία βρίσκονται σε απόσταση μερικών δεκάδων χιλιομέτρων (π.χ. Αλκυονίδες 1981) τότε η καταπόνηση των κτιρίων θα εξαρτηθεί από την ποιότητα του εδάφους στο οποίο έχει θεμελιωθεί ένα κτίριο. Γι΄ αυτό ο σεισμός του 1981 προκάλεσε πολλές ζημιές στο Χαλάνδρικαι το Μοσχάτο.
Από την άλλη πλευρά, όταν έχουμε έναν σεισμό ο οποίος προέρχεται από επιφανειακά, κανονικά, πλην όμως κοντινά ρήγματα (όπως ο σεισμός της Πάρνηθας το 1999) τότε κινδυνεύουν άμεσα οι περιοχές που περιβάλλουν τα ενεργοποιημένα ρήγματα. Τέλος, αν σημειωθεί ένας μεγάλος σεισμός μεγέθους 7 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, ο οποίος θα προέλθει από το λεγόμενο ελληνικό τόξο(όπως π.χ. ο σεισμός του Λεωνιδίου το 2008), τότε κινδυνεύουν τα πολυώροφα κτίρια άνω των 5 ορόφων. Και σε αυτή την περίπτωση σημαντικό ρόλο παίζει η κατηγορία του εδάφους. Κίνδυνο επίσης διατρέχουν σπίτια ή κτίρια που βρίσκονται σε περιοχές με μεγάλες μορφολογικές κλίσεις των πρανών, σε λόφους ή σε ποτάμια.

πηγή:www.tanea.gr

Οι επιστήμονες από το διαστημικό τηλεσκόπιο «Χαμπλ» μάς παρουσίασαν την περασμένη εβδομάδα το πορτρέτο του γιγάντιου ελλειπτικού γαλαξία NGC-1132, ο οποίος βρίσκεται σε απόσταση 320 εκατομμυρίων ετών φωτός προς την κατεύθυνση του αστερισμού του Ηριδανού.

Ο γαλαξίας αυτός είναι το αποτέλεσμα της σύγκρουσης εκατοντάδων μικρότερων γαλαξιών και σήμερα περιβάλλεται από χιλιάδες γιγάντια σφαιρωτά σμήνη, αλλά και από εκατοντάδες άλλους νάνους γαλαξίες, παρόμοιους με τους γειτονικούς μας γαλαξίες, όπως είναι τα Μεγάλο και Μικρό Νέφος του Μαγγελάνου.

Ο γαλαξίας αυτός φαίνεται να βρίσκεται στο κέντρο ενός ακόμη πιο γιγάντιου φωτοστέφανου «σκοτεινής ύλης», παρόμοιου σε ποσότητα με τη σκοτεινή ύλη, η οποία περιβάλλει ομάδες εκατοντάδων γαλαξιών. Επιπλέον η ανταύγεια της ακτινοβολίας Χ που προέρχεται από τη γύρω περιοχή αντιστοιχεί σε διάμετρο 1.200.000 ετών φωτός.

Συγχωνευση
Η προέλευση παρόμοιων γαλαξιακών ομάδων παραμένει ακόμη ένα μυστήριο, αν και η πιο πιθανή εξήγηση είναι ότι αποτελούν το τελικό αποτέλεσμα της συγχώνευσης ολόκληρης ομάδας γαλαξιών μιας περιοχής σε έναν και μοναδικό γαλαξία.

Κάτι παρόμοιο, σε πολύ μικρότερη όμως κλίμακα, έχει συμβεί και με τον δικό μας γαλαξία, ο οποίος έχει στο παρελθόν «καταβροχθίσει» ορισμένους από τους γειτονικούς του γαλαξίες. Σε γενικές, πάντως, γραμμές οι ελλειπτικοί γαλαξίες φαίνονται σαν τεράστιες αστρικές μπάλες με διαφοροποιημένη φωτεινότητα, καθώς προχωρούμε προς τα άκρα.

Εχουν μια σφαιρική-ελλειπτική μορφή, ενώ δεν έχουν ούτε λεπτούς δίσκους, αλλά ούτε και σπειροειδείς βραχίονες. Τα περισσότερα μάλιστα άστρα τους είναι πολύ μεγάλης ηλικίας, αφού η ποσότητα των αερίων και της σκόνης που διαθέτουν είναι ελάχιστη και δεν έχουν τη δυνατότητα να υποστηρίξουν τις διαδικασίες που απαιτούνται στην αστρογένεση.

πηγή:www.ethnos.gr

Σε χημικές διεργασίες του εγκεφάλου, που μπορούν μάλιστα να προσδιορισθούν και να μετρηθούν με ακρίβεια, με νέας γενιάς τομογράφους, οφείλεται αυτό που αποκαλούμε «έρωτας».

Αρκεί μια ματιά κι ένα «βέλος» τρυπάει τα επινεφρίδια. Μόλις δούμε το αντικείμενο του πόθου μας, εκκρίνεται αδρεναλίνη στα επινεφρίδια, προκαλώντας ταχυπαλμία και άγχος. Παράλληλα στον εγκέφαλο εκκρίνονται ενδορφίνες - φυσικές μορφίνες του οργανισμού. Το μείγμα αυτό διεγείρει τον υποθάλαμο, που είναι η «καρδιά» της λίμπιντο, ιδρώνουμε, αυξάνονται οι χτύποι της καρδιάς, κοκκινίζουν τα μάγουλα... Μας έχει ήδη χτυπήσει... κεραυνοβόλος έρωτας!

Τη «χημική» διάσταση του έρωτα, με αφορμή την παγκόσμια ημέρα των ερωτευμένων, 14 Φεβρουαρίου, μας δίνουν δύο καθηγητές μέσης εκπαίδευσης από την Κόρινθο, ο Μ. Κουλιφέτης και ο Β. Μαντάς, που μας περιγράφουν, με επιστημονικό τρόπο, τη «χημεία του έρωτα», ενώ ο νευρολόγος ψυχίατρος δρ Δημήτρης Κουντούρης μάς εξηγεί τις συγκεκριμένες διεργασίες στον εγκέφαλο, αλλά και τις συνέπειες της... «πάθησης», καθώς μας αποδιοργανώνει και μας οδηγεί συνήθως σε «πελάγη ευτυχίας».

Σημαντικό ρόλο στις διεργασίες του έρωτα παίζουν οι νευροδιαβιβαστές. Είναι ουσίες που εκκρίνονται από τις απολήξεις διεγερμένων νευρικών κυττάρων, που μεταδίδουν τη διέγερση σε άλλα νευρικά κύτταρα ή σε μυϊκά κύτταρα.

Στον εγκέφαλο, με τις διεργασίες του έρωτα δραστηριοποιούνται δύο μεγάλες ομάδες νευροδιαβιβαστών, οι ινδολαμίνες, με βασικό εκπρόσωπο τη σεροτονίνη, και οι κατεχολαμίνες με κυριότερους εκπρόσωπους την ντοπαμίνη, την αδρεναλίνη και τη νοραδρεναλίνη, επειδή πολλά είδη επιθυμιών και η σεξουαλική συμπεριφορά σχετίζονται με τη μεσολάβηση αυτών των ουσιών.

«Θάλασσα» ντοπαμίνης
Οι νευροδιαβιβαστές δημιουργούν την υπερδιέγερση σε νευρωνικά τόξα του εγκεφάλου, όπως βασικά γάγγλια, πρόσθιος μετωπιαίος λοβός, αμυγδαλή κλπ., που προάγουν συναισθήματα επιβεβαίωσης και ευχαρίστησης.

«Αυτή η θάλασσα της ντοπαμίνης και της σεροτονίνης», μας εξηγεί ο δρ Δημήτρης Κουντούρης, «οδηγεί τον ερωτευμένο σε μια ψυχοκινητική υπερδιέγερση, μέχρι σημείου που να μειώνει και την οπτική του διαδικασία, εξασθενώντας την κρίση του.

Ο ερωτευμένος βλέπει και ακούει ό,τι θέλει, συμπεριφέρεται όπως θέλει μέχρι να φτάσει στο στόχο του πόθου του, την κατάκτηση του προσώπου που επιθυμεί. Τα πράγματα βέβαια γίνονται κοινωνικά πιο ανεκτά όταν υπάρχει ανταπόκριση.

Τότε έχουμε τον συγχρονισμό δύο σε διέγερση μανιακού χαρακτήρα εγκεφάλων, που ζουν μία κατάσταση χωρίς έλεγχο και τη χαρακτηρίζουμε σαν ερωτική ανταπόκριση και ευτυχία».

«Τα απεικονιστικά ευρήματα από λειτουργίες-δυσλειτουργίες εγκεφαλικών κυκλωμάτων, μέσω μιας νέας γενιάς τομογράφων ποζιτρονίων, επιβεβαίωσαν ότι τα βάσανα του έρωτα είναι μια μορφή ψύχωσης», λέει ο κ. Κουντούρης.

«Η ψύχωση αυτή, δηλαδή η κατάσταση της έντονης ερωτικής διέγερσης, έχει όλα τα κλινικά στοιχεία της μανίας. Αναστέλλεται η κριτική ικανότητα, η εμπεδωμένη σκέψη, η σωστή αξιολόγηση παρελθόντων αναμνήσεων και βιωμάτων, και κατά κύριο λόγο ο έλεγχος της κοινωνικής συμπεριφοράς.

Ο τρελά ερωτευμένος παρουσιάζει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά, γίνεται άκρως κινητικός, πολλές φορές και επικίνδυνα ενοχλητικός, το γαρ πολύ του έρωτος γεννά παραφροσύνη..., γιατί κατά κανόνα ο έρωτας είναι μονομερής και αναλώνεται, με πλήρη αναστολή όλων των λογικών καταστάσεων, να πείσει και να κατακτήσει, με κάθε τρόπο, το ερωτικό αντικείμενο του πόθου του».

Η ΑΠΕΙΛΗ...
Ακραίες επιστημονικές έρευνες αρχίζουν να απειλούν την ερωτική συνύπαρξη. Η ηλεκτρομαγνητικά κατευθυνόμενη «πλύση εγκεφάλου», με τις σύγχρονες γνώσεις της νευροχημείας, μπορεί να οδηγήσει οποιοδήποτε ζευγάρι στην ερωτική «κορύφωση».

«Από πειράματα που γίνονται, σε λίγα χρόνια, σαφώς περίεργες μηχανές με ηλεκτρονικούς υπολογιστές θα ρυθμίζουν την έκκριση ουσιών στον εγκέφαλο, ελέγχοντας το ερωτικό βαρόμετρο και η κυβερνο-ιατρική θα αποτελεί μια από τις παραμέτρους της νευροψυχιατρικής θεραπείας, με άμεση απαίτηση παρέμβασης ακόμα στον έρωτα.

Η απάντησή μας σ' αυτό το τρομακτικό σενάριο πρέπει να είναι: μακριά από τέτοια μηχανήματα, να μείνουμε στις αρχές του αυθεντικού έρωτα», καταλήγει ο δρ Δημ. Κουντούρης.

Η ΟΣΦΡΗΣΗ
Τον ρόλο της όσφρησης στον έρωτα μας εξηγεί ο Μ. Κουλιφέτης: «Επειδή τα περισσότερα είδη ζώων δεν είναι πάντα σεξουαλικά διαθέσιμα, τις στιγμές που μπορούν να ζευγαρώσουν, τα θηλυκά εκπέμπουν ένα είδος ισχυρού «μηνύματος» προς τα αρσενικά, μέσω χημικών ενώσεων, που λέγονται φερομόνες. Αρκεί μια ελάχιστη ποσότητα φερομονών -της τάξης μg (10-6g)- για να πάρει το μήνυμα το αρσενικό. Η όσφρηση ως αίσθηση είναι υποβαθμισμένη στον άνθρωπο. Εξάλλου, σήμερα οι περισσότεροι καλύπτουν τις οσμές τους με αρώματα. Ομως παλιότερα δεν ήταν έτσι: έχει μείνει ιστορικό το γράμμα του Ναπολέοντα στην Ιωσηφίνα μετά τη μάχη του Αούστερλιτς: «Μην πλυθείς! Ερχομαι...».

ΑΦΡΟΔΙΣΙΑΚΕΣ ΤΡΟΦΕΣ
Για τα αφροδισιακά υπάρχουν πάρα πολλές ιστορίες, ανά τους αιώνες, που αποδίδουν σε ορισμένες τροφές διέγερση της σεξουαλικής επιθυμίας. Συνήθως αναφέρονται τα θαλασσινά και ιδιαίτερα τα στρείδια, λόγω της διμεθυλαμινοαιθανόλης (DMAE) και του ψευδαργύρου (Zn) που περιέχουν.

πηγή:www.ethnos.gr

Ουάσινγκτον




Το Διοικητικό Συμβούλιο της Yahoo σχεδιάζει να απορρίψει την επιθετική πρόταση εξαγοράς, ύψους 44,6 δισ. δολαρίων, που κατέθεσε η Microsoft, όπως δήλωσε στην Wall Street Journal πρόσωπο που γνωρίζει καλά τι συζητητείται στην κορυφή της Yahoo.

Μετά από σειρά συναντήσεων την τελευταία εβδομάδα, τα διοικητικά στελέχη της δικτυακής πύλης αποφάσισαν πως η προσφορά της Microsoft (31 δολάρια ανά μετοχή) «υποεκτιμά σε μεγάλο βαθμό» την Yahoo και δεν λαμβάνει υπόψη τους κινδύνους που διατρέχει ο όμιλος εάν εμπλακεί σε μια συμμαχία η οποία ενδέχεται να παρεμποδισθεί από τις αρχές ανταγωνισμού, είπε το πρόσωπο στην WSJ.

Σημειώνεται πως την Παρασκευή έγινε προγραμματισμένη συνάντηση του ΔΣ, χωρίς μετά τη συνεδρίαση να εκδοθεί κάποια ανακοίνωση.

Οι αναλυτές εκτιμούν ότι είναι πολύ πιθανό η Microsoft να αυξήσει την προσφορά της ώστε να εξασφαλίσει τη συνεργασία της Yahoo. Συνήθως, οι πωλητές ζητούν από τον αγοραστή να καταβάλει τιμή ανά μετοχή ίση με το υψηλό 52 εβδομάδων. Κάτι τέτοιο, όμως, θα ανέβαζε κατά 10% την προσφορά της Microsoft, στα 34 δολάρια ανά μετοχή.

Για να επιτύχει όμως μία ελκυστική προσφορά, η Yahoo θα πρέπει να καταφύγει σε ορισμένες τακτικές που συνήθως χαρακτηρίζουν μεγάλες συμφωνίες, στο πλαίσιο των οποίων απειλές, φήμες και δημόσιες πιέσεις έχουν ως στόχο να επηρεάσουν τον αγοραστή.

Ήδη, οι επενδυτές της Υahoo υποστηρίζουν ότι η προσφορά της Microsoft υποτιμά το ρευστό της εταιρείας αλλά και την αξία των μεριδίων της στη Yahoo Japan Corp. και άλλες εταιρείες.

Στις συνηθισμένες επίσης εξαγορές και συγχωνεύσεις, οι εταιρείες εμφανίζονται απρόθυμες να υποτιμήσουν την αντιμονοπωλιακή θέση του αγοραστή. Αυτό θα μπορούσε να βάλει τις δύο εταιρείες σε δύσκολη θέση, στην περίπτωση που η συμφωνία ευοδωθεί.

Αντιθέτως, οι εταιρείες-στόχοι επικεντρώνουν την προσοχή τους στην τιμή και είναι πρόθυμες να δείξουν στους μετόχους τους ότι προσπαθούν να επιδιώξουν καλύτερη τιμή.

Όμως, αυτό ο δρόμος οδηγεί συνήθως σε συμφωνία, καθώς το αίτημα για την τιμή μπορεί εύκολα να ικανοποιηθεί από μία εταιρεία σαν τη Microsoft.

Newsroom ΔΟΛ

Ουάσινγκτον




Διπλάσιος αριθμός Αμερικανών παρακολουθούσε το 2007 τις αγαπημένες τηλεοπτικές εκπομπές μέσω του Ίντερνετ σε σχέση μέχρι πριν από ένα χρόνο, σύμφωνα με έρευνα σε τηλεθεατές 12 ετών και άνω.

Η έρευνα του Solutions Research Group έδειξε ότι 43% των χρηστών (περίπου 80 εκατομμύρια Αμερικανοί) παρακολούθησαν τηλεοπτικές εκπομπές μέσω Ίντερνετ έναντι 25% πριν από έναν χρόνο.

Στα αποτελέσματα καταγράφεται ακόμη ότι πάνω από το 20% των επισκέψεων στις ιστοσελίδες των καναλιών αφορούν την παρακολούθηση συγκεκριμένων εκπομπών με προτίμηση στα δημοφιλή σήριαλ κάθε σταθμού. Οι δικτυακοί τηλεθεατές εμφανίζονται ικανοποιημένοι σε πολύ σημαντικό βαθμό από την εμπειρία της παρακολούθησης μέσω δικτύου.

Σύμφωνα, τέλος, με την έρευνα, ποσοστό 25% των τηλεθεατών παρακολουθούσαν την εκπομπή μετά την κανονική ώρα προβολής της (time-shifted viewing) από το Ίντερνετ ή σε ψηφιακό βίντεο. Το ένα τρίτο των ηλικιών 18-34 παρακολουθούσαν τα προγράμματα μετά την ώρα προβολής.

Οι ίδιοι θεατές, μάλιστα, προσπερνούν τα διαφημιστικά μηνύματα με μεγαλύτερη τάση από ότι στο παρελθόν· το 65% τα παρακάμπτει πάντοτε έναντι του 52% πριν από ένα χρόνο.

Newsroom ΔΟΛ

Αμπού Ντάμπι




Φαντάζεστε μια πόλη με μηδενικές εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα; Όπου οι κάτοικοι θα μετακινούνται με αυτοποιημένα μέσα μεταφοράς; Με χαμηλά κτίρια και ανανεώσιμες πηγές ενέργειας; Στα πλούσια Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα την φαντάστηκαν και την δημιουργούν...

«Η οικοδόμηση του Μάσνταρ Σίτι ξεκινά σήμερα» δήλωσε ο αρμόδιος μηχανικός, διευκρινίζοντας ότι το σχέδιο θα ολοκληρωθεί το 2015 και θα κοστίσει 22 δισ. δολάρια. Το σχεδιασμό έκανε η Foster+Partner.

Οι 50 χιλιάδες κάτοικοί του θα μετακινούνται με τραμ και μια σειρά άλλων αυτοματοποιημένων μέσων μεταφοράς, ενώ αντίθετα με τους ουρανοξύστες του Αμπού Ντάμπι, στη μακέτα του Μάσνταρ Σίτι εμφανίζονται χαμηλά κτίρια εξοπλισμένα με ηλιακά πανώ στις στέγες.

Παρά τις ευνοϊκές κλιματικές συνθήκες στην έρημο, μόνο το παρκόμετρα λειτουργούν με ηλιακή ενέργεια στα Εμιράτα.

Η πόλη θα χτιστεί κοντά στη θάλασσα και τείχος θα την προφυλάσσει από τον θερμό αέρα που έρχεται από την έρημο και την παρακείμενη πίστα του αεροδρομίου του Αμπού Ντάμπι.

Τα αποθέματα σε πετρέλαιο των Εμιράτων επαρκούν για ακόμη 150 χρόνια, αλλά αντίθετα με άλλες πετρελαιοπαραγωγούς χώρες, τα Εμιράτα επιδιώκουν τη διαφοροποίηση της οικονομίας τους, ώστε να μειώσουν την εξάρτησή τους από το πετρέλαιο.

Το Μάσνταρ Σίτι εντάσσεται σε ένα φιλόδοξο πρόγραμμα της κυβέρνησης προς αυτήν την κατεύθυνση που ξεκίνησε το 2006.

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ/Γαλλικό

Προσδέθηκε στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό το αμερικανικό διαστημικό λεωφορείο Antantis, σε απόσταση μεγαλύτερη των 320 χλμ από την επιφάνεια της Γης, σε μια αποστολή για την εγκατάσταση του «Columbus», ενός ευρωπαϊκού εργαστηρίου αξίας 1,9 δισ. δολαρίων.

Το Columbus, εκτοξεύθηκε με το Ατλαντίς την Πέμπτη από τη Φλόριντα, και την Κυριακή θα ανασυρθεί από βραχίονα ρομπότ από το κύριο τμήμα του διαστημοπλοίου και θα προσδεθεί στο σταθμό, δίνοντας στην Ευρώπη το πρώτο μόνιμο ερευνητικό εργαστήριο στο διάστημα.

Οι εργασίες αυτές αποτελούν μέρος του προγράμματος αναβάθμισης των κανόνων ασφαλείας της NASA στον σταθμό με σκοπό να αποφευχθούν πιθανές καταστροφές που είχαν προκληθεί το 2003 στο Columbia.

Newsroom ΔΟΛ

Βαρκελώνη




Τα πρωτότυπα των πρώτων κινητών τηλεφώνων που βασίζονται στο λειτουργικό σύστημα Android της Google παρουσιάστηκαν τη Δευτέρα στο Mobile World Congress που πραγματοποιείται στη Βαρκελώνη.

«Βλέπουμε αρκετές εταιρείες τεχνολογίας να επιδεικνύουν πώς το Android θα λειτουργεί στις συσκευές τους» δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο εκπρόσωπος της Google Μπάρι Σνιτ. «Είναι ξεκάθαρο ότι η δυναμική υπάρχει» πρόσθεσε.

Συσκευές που τρέχουν Android παρουσιάζονται από τις εταιρείες NEC, ST Microelectronics, Texas Instruments, Qualacomm, ARM, Marvell και Texas Instruments.

Στη συμμαχία που ανακοίνωσε το Νοέμβριο η Google για την ανάπτυξη της νέας πλατφόρμας (Open Handset Alliance) συμμετέχουν επίσης οι China Mobile, HTC, Intel, Motorola, T-Mobile, Telefonica, LG και eBay.

Οι πρώτες συσκευές αναμένονται στα τέλη του 2008. Η Samsung, επίσης, ανακοίνωσε ότι θα λανσάρει το κινητό Android στις αρχές του 2009.

Η Google ελπίζει ότι το Android, βασισμένο στο λειτουργικό σύστημα Linux, θα βελτιώσει τη διαδικτυακή εμπειρία στα κινητά τηλέφωνα και θα της επιτρέψει να καθιερωθεί ως η κυρίαρχη μηχανή αναζήτησης και στα κινητά.

Η αμερικανική Texas Instruments ανακοίνωσε ότι η συσκευή που θα παρουσιάσει στην έκθεση της Βαρκελώνης είναι εξοπλισμένο με πλήκτρα που δίνουν άμεση πρόσβαση στον Παγκόσμιο Ιστό, την υπηρεσία ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και τα αρχεία πολυμέσων του χρήστη.

Η συσκευή θα είναι επίσης το μοναδικό ίσως κινητό που επιτρέπει τη διασύνδεση ξεχωριστών εφαρμογών. Για παράδειγμα, αναφέρει το Reuters, ένας μεσίτης θα μπορούσε να συνδυάζει στοιχεία από τη βάση δεδομένων της εταιρείας του με υπηρεσίες χαρτογράφησης, ώστε οι πελάτες να μπορούν εύκολα να εντοπίζουν πού βρίσκονται τα ακίνητα.

Η Google έχει πάντως διευκρινίσει ότι οι συσκευές που θα φτάσουν στα καταστήματα ίσως διαφέρουν ριζικά από τα σημερινά πρωτότυπα.

Newsroom ΔΟΛ

Η δημιουργία οργάνων επί παραγγελία περνά στη σφαίρα της πραγματικότητας

Νέοι ορίζοντες ανοίγονται για τη μεταμόσχευση οργάνων μετά τις εργαστηριακές επιτυχίες ερευνητών που βρίσκουν πλέον τρόπο να διαχειριστούν τα βλαστικά κύτταρα, αυτή την ανεξάντλητη πηγή ζωής...

Στο 4ο Διεθνές Συνέδριο Βιοτεχνολογίας που πραγματοποιήθηκε στο Ζάππειο η αισιοδοξία ήταν λέξη που κυριάρχησε. Τρεις κορυφαίοι ερευνητές, ο νομπελίστας σερ Μάρτιν Εβανς, ο καρδιοχειρουργός σερ Μαγκντί Γιακούμπ και ο χειρουργός μεταμοσχεύσεων Ανδρέας Τζάκης, καταθέτουν σήμερα μιλώντας στο «BHMAScience» τις απόψεις τους και όλοι συμφωνούν: η εργαστηριακή δημιουργία οργάνων προς μεταμόσχευση κατά παραγγελίαν είναι θέμα χρόνου.

Για την καρδιά, συγκεκριμένα, ο κ. Γιακούμπ όρισε τη δεκαετία ως τον χρονικό ορίζοντα επίτευξής της! Ωσπου όμως να γίνει το όνειρο πραγματικότητα μια πικρή αλήθεια θα πληγώνει τους έλληνες ασθενείς: η μικρή προθυμία για δωρεές οργάνων και η συνακόλουθη έλλειψή τους. Ελπίδες εγείρει ωστόσο η προαναγγελία εκ μέρους του κ. Τζάκη ότι θα ιδρυθεί Κέντρο Μεταμοσχεύσεων στα πρότυπα του Ωνασείου.

ΣΕΡ ΜΑΓΚΝΤΙ ΓΙΑΚΟΥΜΠ :
ΣΕ ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΤΟΙΜΗ Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ

Δεν χρειάζεται περαιτέρω συστάσεις, αφού είναι ένας από τους πλέον γνωστούς επιστήμονες στο ελληνικό κοινό. Ισως όμως το ευρύ κοινό δεν γνωρίζει ότι εκτός από ειδικός στις μεταμοσχεύσεις καρδιάς ο σερ Μαγκντί Γιακούμπ συνεχίζει να είναι, παρά τα 73 έτη του, ένας από τους πλέον δραστήριους ερευνητές στον τομέα των βλαστικών κυττάρων, προσπαθώντας να χαρίσει νέες καρδιές στους ασθενείς οι οποίες δεν θα απορρίπτονται από τον οργανισμό τους.

Το τελευταίο επίτευγμά του που παρουσιάστηκε πριν από περίπου δέκα μήνες ήταν μια καρδιακή βαλβίδα εργαστηρίου προερχόμενη από - τι άλλο; - τα συνήθη «ύποπτα» βλαστικά κύτταρα. Ο σερ Γιακούμπ είναι άκρως αισιόδοξος για την εφαρμογή της βιοτεχνολογίας στον τομέα της δημιουργίας «ανταλλακτικών» της καρδιάς. Μιλώντας στο «Βήμα» σημείωσε ότι εκτιμά πως η πρώτη φτιαγμένη από βλαστικά κύτταρα καρδιακή βαλβίδα θα μεταμοσχευθεί σε άνθρωπο μέσα σε τρία ως πέντε χρόνια, ενώ μέσα σε μία δεκαετία θα είναι έτοιμη προς μεταμόσχευση σε ασθενείς μια ολόκληρη πάλλουσα καρδιά εργαστηρίου!

«Είναι δύσκολο να εκτιμήσουμε πλέον πότε θα συμβούν τα επόμενα σημαντικά επιτεύγματα στην επιστήμη καθώς η εξέλιξη και η πρόοδος, που καλπάζουν, μας ξεπερνούν. Πιστεύω όμως ότι, παρά την πολυπλοκότητα που έχει ως όργανο η καρδιά, θα επιτύχουμε σε δέκα χρόνια να έχουμε έτοιμο μόσχευμα εργαστηρίου. Και σε αυτό συνηγορούν οι πολλές και διαφορετικές μέθοδοι που δοκιμάζονται σήμερα πυρετωδώς σε πολλά εργαστήρια ανά τον κόσμο».

Η πιο πρόσφατη τέτοια ενδιαφέρουσα μέθοδος που είδε το φως της δημοσιότητας ήλθε, σύμφωνα με τον καθηγητή Γιακούμπ, από το Μίσιγκαν και αφορούσε την αποκυτταροποίηση και επανακυτταροποίηση της καρδιάς ποντικών. Το «νεκρό» όργανο μετά την εισαγωγή βλαστικών κυττάρων άρχισε ξανά να πάλλεται. «Βέβαια προσωπικά δεν πιστεύω ότι το συγκεκριμένο μοντέλο θα είναι και η απάντηση στις προσπάθειες για δημιουργία καρδιάς στο εργαστήριο, ωστόσο αποδεικνύει την ταχύτητα με την οποία προχωρούν οι εξελίξεις».

Οπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο σερ Γιακούμπ, «ο αγώνας έχει ξεκινήσει και πολλές ομάδες τρέχουν». Μία από αυτές είναι και του ιδίου, του τονίζουμε. Θεωρεί ότι μπορεί να είναι και η νικήτρια; «Δεν νομίζω ότι θα ζω ως τότε για να το καταφέρω» απαντά γελώντας ο αιγυπτιακής καταγωγής καθηγητής, όμως τα μάτια του άλλα απαντούν. «Σε κάθε περίπτωση» συνεχίζει «είμαστε μια ομάδα που έχει μελετήσει επί μακρόν τη δομή της καρδιάς καθώς και τα είδη των κυττάρων που χρειάζεται να μεταναστεύσουν στη "μήτρα", που είναι το εξωτερικό "καλούπι" της, ώστε να αρχίσει να λειτουργεί».

Σύμφωνα με τον σερ Γιακούμπ, τα «θαυματουργά» κύτταρα που θα «γεννήσουν» την καρδιά εκτός του φυσικού χώρου της δεν είναι ούτε αποκλειστικώς τα εμβρυϊκά ούτε αποκλειστικώς ενήλικα που θα συμπεριφέρονται ως εμβρυϊκά ύστερα από επαναπρογραμματισμό. «Νομίζω ότι η λύση είναι ένας συνδυασμός. Χρειαζόμαστε μια ενοποιημένη προσέγγιση. Πολλοί αναφέρουν ότι μετά την επιτυχία επαναπρογραμματισμού των ενήλικων κυττάρων η έρευνα στα εμβρυϊκά βλαστικά κύτταρα είναι πλέον περιττή. Αυτό δεν είναι αλήθεια.

Χρειαζόμαστε τη χείρα βοηθείας της νανο-βιοτεχνολογίας, τη γνώση σχετικά με τη δομή και τις ανάγκες της "μήτρας" της καρδιάς, τα εμβρυϊκά βλαστικά κύτταρα αλλά και τα ενήλικα κύτταρα που έχουν μετατραπεί σε κύτταρα με ιδιότητες βλαστικών. Και αυτό διότι η διαδικασία είναι δύσκολη. Πρέπει να προχωρήσουμε βήμα βήμα ώστε να δημιουργήσουμε τους δομικούς λίθους που απαρτίζουν το πολύπλοκο αυτό όργανο και στη συνέχεια να τους τοποθετήσουμε σωστά ώστε να προκύψει το τρισδιάστατο μοντέλο».

Βήμα βήμα προχωρεί και η ομάδα του καθηγητή Γιακούμπ στο βρετανικό εργαστήριό της ώστε να πετύχει το θαύμα. Αυτή την εποχή ασχολείται, όπως ανέφερε στο «Βήμα» ο ίδιος ο καθηγητής, με τη νανο-βιοτεχνολογία, προσπαθώντας να δημιουργήσει το τρισδιάστατο μοντέλο της καρδιάς. Και δηλώνει αισιόδοξος καθώς εξηγεί ότι «έχουμε ήδη μια πολύ καλή εικόνα της καρδιάς. Προσωπικά τη μελετώ επί δεκαετίες και έχω δει δεκάδες χιλιάδες καρδιές ώστε να μπορώ να γνωρίζω τα μυστικά του οργάνου».

Ο Μαγκντί Γιακούμπ δεν υπόσχεται ότι θα είναι εκείνος που θα παραδώσει στους ασθενείς, τους οποίους ακούραστα υπηρετεί τόσα χρόνια, μοσχεύματα φτιαγμένα από τα κύτταρά τους. Δηλώνει όμως ότι θα ήθελε να είναι αυτός που θα το κάνει ή τουλάχιστον να είναι παρών στις εξελίξεις που θα αλλάξουν τον ρουν της καρδιοχειρουργικής - και περισσότερο από όλα τον ρουν της ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων.

πηγή:tovima.dolnet.gr-BHMA SCIENCE

Ο φυσικός Howard Georgi του Χάρβαρντ έχει βαλθεί να μας γνωρίσει έναν τελείως άγνωστο τύπο της ύλης. Οι περισσότεροι από μας είναι εξοικειωμένοι με τη γνωστή βαρυονική ύλη - τη συνηθισμένη ουσία, όπως είναι οι πίνακες, οι καρέκλες, τα κουάρκ και τα ηλεκτρόνια. Πολλοί φυσικοί περνούν τις ημέρες τους κυνηγώντας μια άλλη ύλη, άγνωστη μέχρι τώρα, όπως είναι τα μποζόνια Higgs και τα σωματίδια που αποτελούν τη σκοτεινή ύλη. Αλλά ο Georgi έχει πάει ένα βήμα παραπάνω. Στον κόσμο μιας τελείως άγνωστης ύλης, ενός εξ ολοκλήρου νέου τύπου ύλης αντίθετη από οτιδήποτε έχουμε αντιμετωπίσει μέχρι τώρα. Και την ονομάζει unparticle (μη σωματίδιο).

Τα unparticles είναι δύσκολοι πελάτες. Παραβιάζοντας όλους τους κανόνες που περιορίζουν τα κανονικά σωματίδια, μπορούν να αλλάξουν ταυτότητα και μεταμφιέζονται σαν να είναι τμήματα των σωματιδίων. "Είναι πολύ δύσκολο να βρεθούν ακόμη και οι λέξεις για να περιγράψουν τι είναι αυτά τα unparticles, επειδή είναι τόσο αντίθετα από τα συνηθισμένα," τονίζει ο Georgi. Εάν οι ιδέες του είναι σωστές, τα unparticles υπάρχουν γύρω μας. Θα μπορούσαν ακόμη και να εκκρίνουν τη δική τους μη-βαρυτική (ungravity) δύναμη, η οποία θα μπορούσε να αντικαταστήσει ακόμη και τη σκοτεινή ύλη σαν ένας τρόπος να εξηγήσουμε μερικά από τα μυστήρια του σύμπαντος.

Τα unparticles μπορεί να προκαλούν τις αισθήσεις μας, όμως τον Georgi αξίζει να τον πάρουμε σοβαρά. Ήταν μεταξύ των πρώτων θεωρητικών που πρότειναν ότι οι τρεις από τις τέσσερις δυνάμεις στη φύση μπορεί να ενωθούν σε μια ενιαία υπερ-δύναμη, που περιγράφεται από μια "Μεγάλη Ενοποιημένη Θεωρία". Ο ίδιος καινοτόμησε με την υπερσυμμετρία, μια θεωρία που πρότεινε το 1981 μαζί με τον Σάββα Δημόπουλο στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, στην οποία κάθε γνωστό σωματίδιο έχει έναν βαρύτερο, αλλά ακόμα απαρατήρητο "υπερσυνεργάτη". Ήταν, επίσης, μεταξύ των αρχιτεκτόνων της κβαντικής χρωμοδυναμικής, τη θεωρία που περιγράφει την ισχυρή πυρηνική δύναμη που δρα μέσα στους πυρήνες.

Άλλοι φυσικοί τον ακούνε βεβαίως με προσοχή. Όταν ο Georgi έκανε την ιδέα του γνωστή το Μάρτιο του 2007, προκάλεσε μια πλημμύρα ερευνητικής δραστηριότητας. Περισσότερα από 95 εργασίες έχουν γραφτεί μέχρι τώρα ερευνώντας τις ιδιαίτερες όψεις των unparticles - ένα επίπεδο έρευνας για ένα αντικείμενο που δεν έχει φανεί από το 1998, όταν οι θεωρητικοί συμπεριλαμβανομένου και του Δημόπουλου πρότειναν ότι οι πρόσθετες διαστάσεις θα μπορούσαν να είναι αρκετά μεγάλες για να ανιχνευτούν. "Τα unparticles είναι μια τέτοια νέα ιδέα," λέει ο Pran Nath στο Βορειοανατολικό Πανεπιστήμιο στη Βοστώνη. "Αυτά διεγείρουν τους ανθρώπους επειδή είναι απολύτως διαφορετικά από οτιδήποτε ο καθένας μας έχει δει μέχρι τώρα."

Μπορούμε να επισημάνουμε τα unparticles σύντομα;

Σύμφωνα με τον Howard Georgi, θα μπορούσαν να κάνουν μια αιφνιδιαστική εμφάνιση στις συγκρούσεις στο Μεγάλο Αδρονικό Συγκρουστή μεταξύ σωματιδίων (LHC), που θα ανοίξει μέχρι το καλοκαίρι του 2008 στο CERN. "Στο μυαλό μου, τα unparticles θα είναι ακόμα πιο εντυπωσιακή ανακάλυψη από την υπερσυμμετρία ή τις πρόσθετες διαστάσεις," πιστεύει ο Georgi. "Η ουσία των unparticle θα μας καταπλήξτε άμεσα."

Ο Georgi βεβαίως δεν σκόπευε να βρει μια νέα μορφή της ύλης. Αναρωτιόταν εάν μπορούσε να μας παρουσιαστεί τίποτα νέο στο LHC, που θα ήταν εντυπωσιακά διαφορετικό από αυτό που έχει προβλεφθεί μέχρι τώρα. Μια από τις μεγάλες ελπίδες για τον LHC είναι ότι να έρθει με μερικές ανακαλύψεις που θα μας βοηθήσουν να ενημερώσουμε ή να αντικαταστήσουμε τις μέχρι τώρα περιγραφές των σωματιδίων που αποτελούν την ύλη και τις δυνάμεις που τα συγκολλούν στους πυρήνες. Η θεωρία αυτή, γνωστή ως καθιερωμένο μοντέλο, έχει λειτουργήσει πολύ καλά, έχει όμως και πολλές ανεπάρκειες, και αυτό έχει οδηγήσει τους ερευνητές να κατασκευάσουν διάφορα θεωρητικά πλαίσια, συμπεριλαμβανομένης και της υπερσυμμετρίας, ως τις πιθανές αντικαταστάσεις του καθιερωμένου μοντέλου.

Ο Georgi θέλησε να ξέρει ποιες ανακαλύψεις θα ήταν πιθανό να παραγάγει κάθε θεωρία στα πειράματα του LHC. "Πολλές θεωρίες έχουν μελετηθεί για πολύ καιρό με τη βοήθεια των μαθηματικών," διευκρινίζει ο Georgi, "αλλά κανένας δεν είχε εξετάσει τις συνέπειες."

Ο Georgi εμπνεύστηκε από την εργασία που είχε γίνει από τον πανεπιστημιακό φυσικό Kenneth Wilson του Cornell, ο οποίος είναι ειδικός στην περιγραφή του πλήθους των ατόμων μέσα στα στερεά και τις αλληλεπιδράσεις τους χρησιμοποιούντας τα κβαντομηχανικά πεδία. Ο Wilson έδειξε ότι ορισμένα φαινόμενα στα μαγνητικά υλικά μπορούν να εξηγηθούν από έναν ιδιαίτερο τύπο κβαντικής θεωρίας πεδίου, όπου οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ των ατόμων έχουν την ίδια δύναμη σε όλες τις κλίμακες. Με αυτή την οξυδέρκεια του κέρδισε το βραβείο Νόμπελ του 1982 για τη φυσική.

Τα κουάρκ, τα ηλεκτρόνια και τα παρόμοια σωματίδια περιγράφονται από τα κβαντικά πεδία, επίσης. Έτσι, ο Georgi αναρωτήθηκε αν θα μπορούσε το ίδιο τέχνασμα που χρησιμοποίησε ο Wilson να προβλέψει κάτι νέο στη φυσική των σωματιδίων;

Εκ πρώτης όψεως, η απάντηση είναι όχι. Σύμφωνα με το Καθιερωμένο Μοντέλο, οι δυνάμεις που εξουσιάζουν τις αλληλεπιδράσεις σωματιδίων είναι διάφορες σε διαφορετικές κλίμακες. Παραδείγματος χάριν, στον πυρήνα υπάρχει η ισχυρή πυρηνική δύναμη που αναγκάζει τα κουάρκ να είναι μαζί. Η βαρύτητα εκεί μέσα είναι τελείως ασήμαντη. Όμως έξω στον κόσμο μας η ισχυρή πυρηνική δύναμη είναι τελείως ασήμαντη σε σύγκριση με τη βαρυτική δύναμη. Αυτά τα παραδείγματα δείχνουν ένα από τα κύρια εμπόδια ώστε να μην μπορούμε να ενοποιήσουμε τις τέσσερις κύριες δυνάμεις σε ένα ενιαίο πεδίο.

Δεν είμαστε βέβαια κολλημένοι με το Καθιερωμένο Μοντέλο. Οι φυσικοί έχουν δείξει σε τροποποιημένες εκδόσεις του καθιερωμένου μοντέλου, συμπεριλαμβανομένων μερικών υπερσυμμετρικών θεωριών, ότι οι δυνάμεις μπορούν να έχουν την ίδια ισχύ σε διαφορετικές κλίμακες, τουλάχιστον σε μερικές περιοχές αποστάσεων. Όταν ο Georgi εξέτασε τις ιδιότητες των πεδίων σε αυτές τις θεωρίες, έκανε όπισθεν. Ανακάλυψε ότι τα πεδία περιγράφουν οντότητες που δεν μοιάζουν σε τίποτα με τα κανονικά σωματίδια. Στην πραγματικότητα, συμπεριφέρθηκαν με τρόπους που δεν είχε δει ποτέ πριν, έτσι τα βάπτισε unparticles.

Αρχικά, ο Georgi δεν πίστεψε στα συμπεράσματά του. "Σκέφτηκα ότι ήμουν τρελός," θυμάται. "Ήταν τόσο ενδιαφέρον αποτέλεσμα. Νόμιζα πως είτε έκανα λάθος είτε ότι ο καθένας την είχα δει πριν." Άλλοι φυσικοί, εντούτοις, επιβεβαίωσαν ότι αυτός δεν είχε αυταπάτες: τα unparticles ήταν πράγματι κάτι εξ ολοκλήρου νέο.

Οι παράξενες ιδιότητες

Όμως τι κάνει τα unparticles να είναι ένα νέο είδος ύλης; Για ένα πράγμα, δεν έχουν καμία καθορισμένη μάζα. Ξέραμε παλιά για τη συνηθισμένη ύλη ότι έχει στάνταρτ μάζα. Ο Einstein ανέτρεψε αυτά τα συναισθήματα της ασφάλειάς μας για αυτό με την ειδική θεωρία της σχετικότητας, που έδειξε ότι η μάζα ενός αντικειμένου εξαρτάται από την κίνησή της και γίνεται μεγαλύτερη όσο πιο κοντά είναι η ταχύτητα του στην ταχύτητα του φωτός. Αλλά σε γενικές γραμμές ξέρουμε ακόμα πώς να μιλάμε για τα διάφορα σωματίδια χάρις στο γεγονός ότι έχουν μια καθορισμένη μάζα όταν είναι ακίνητα. Ακόμη και η εμφάνιση της κβαντομηχανικής, που μας είπε ότι τα σωματίδια μπορεί μερικές φορές να παριστάνουν τα κύματα, δεν ήταν αρκετό για να τινάξουν την πεποίθηση ότι τα σωματίδια μπορούν τελικά να αναγνωριστούν από τη μάζα τους.

Τα unparticles είναι κάτι εξ ολοκλήρου διαφορετικό. Ένα unparticle δεν έχει μια ιδιαίτερη μάζα, αλλά μπορεί να πάρει οποιαδήποτε πιθανή μάζα ή να έχει όλες τις πιθανές μάζες συγχρόνως, ανάλογα με το πώς το εξετάζετε. Αυτό ακούγεται παράξενο, αλλά ο καθένας που έχει προσπαθήσει να μετρήσει το μήκος μιας ακτής έχει δει ένα παρόμοιο φαινόμενο. Εάν προσπαθήσετε να ανακαλύψετε πόσο μήκος έχει μια ακτή, θα πάρετε διαφορετική απάντηση ανάλογα με το πόσο κοντά την εξετάζετε και το μέγεθος του χάρακα της μέτρησης χρησιμοποιείτε. Αν κάνετε ζουμ μέσα σε μια οδοντωτή ακτή αποκαλύπτεται μια ολοένα και πιο λεπτή λεπτομέρεια, πρώτα οι κόλποι και τα λιμάνια, και έπειτα οι μικρότεροι όρμοι, οι γωνίες και οι σχισμές. Κάθε φορά που προσπαθείτε να πάρετε όλες αυτές τις πρόσθετες λεπτομέρειες υπόψη σας, το γενικό μήκος της ακτής εμφανίζεται να αυξάνεται.

Ο λόγος που οι ακτές, με τις οδοντωτές άκρες τους, δεν έχουν ένα καθορισμένο μήκος είναι επειδή είναι παραδείγματα φράκταλ. Δεν έχει σημασία πόσο μεγενθύνεται ένα fractal, βλέπετε πάντα λίγο πολύ το ίδιο σχέδιο - στην περίπτωση της ακτής, άλλη οδοντωτή άκρη. Το σχέδιο είναι το ίδιο οποιοσδήποτε είναι η κλίμακα - τα fractals είναι "αμετάβλητα κλίμακας".

Κάτω από τη σταθερότητα της κλίμακας, η ύλη χάνει όλη την αίσθηση της προοπτικής, και η απόσταση δεν είναι πλέον σημαντική, λέει ο Francesco Sannino του Ινστιτούτου Niels Bohr, που έχει μελετήσει επίσης τα unparticles.

Αυτό έχει μια αξιοπρόσεκτη επίδραση στην ισχύ της δύναμης που συγκρατεί μαζί τα unparticles. Ο Sannino το παρομοιάζει με το να είσαι σε θέση να ακουστεί ένας ήρεμος ψίθυρος τόσο εύκολα όσο και μια δυνατή ομιλία. "Στον κανονικό κόσμο, εάν δύο άνθρωποι κάθονται σε διαφορετικές χώρες και θέλουν να έχουν μια συνομιλία, πρέπει να χρησιμοποιήσουν ένα τηλέφωνο, "λέει. "Αλλά σε έναν κόσμο αμετάβλητης κλίμακας, ακόμα κι αν απέχουν 2.000 χιλιόμετρα θα μπορούσαν να μιλήσουν ο ένας στον άλλο σαν να απέχουν μόνο 2 μέτρα."

Μπορούν να υπάρξουν διαφορετικοί τύποι ειδών unparticle, ακριβώς όπως υπάρχουν πρωτόνια και ηλεκτρόνια. Εντούτοις, μέσα σε κάθε είδος όλα τα unparticles είναι περίπλοκα συνδεμένα λόγω της αμείωτης αλληλεπίδρασής τους. Σκεφτείτε ένα unparticle σαν μια άπειρη αλυσίδα ή σαν ένα συνεχώς αναπτυσσόμενο πύργο σωματιδίων με διαφορετικές μάζες, διευκρινίζει ο Georgi. "Αλλά δεν μπορείτε ποτέ να τραβήξετε ένα από αυτά τα σωματίδια από τον πύργο."

Αυτό σκορπίζει όλεθρο με το Καθιερωμένο Μοντέλο και την ειδική θεωρία της σχετικότητας, που με βάση τη διάσημη εξίσωσή του E = mc2, η ταχύτητα ενός σωματιδίου περιορίζεται από την ποσότητα της ενέργειας που έχει. Ένα unparticles δεν είναι απαραίτητο να υπακούσει σε αυτόν τον κανόνα. Για κάθε μάζα μπορείτε να σκεφτείτε ότι, υπάρχει ένα κομμάτι του πύργου με unparticle που μοιάζει με ένα κανονικό σωματίδιο με οποιαδήποτε ενέργεια που θέλετε, λέει ο Georgi. Αυτή η παράξενη ιδιότητα σημαίνει ότι τα unparticles θα μπορούσαν να φανερωθούν με περίεργους τρόπους στο LHC στη Γενεύη.

Πώς το ξέρουμε; τα unparticles αλληλεπιδρούν πολύ ασθενώς με τη συνηθισμένη ύλη, κι έτσι δεν θα άφηναν κανένα ίχνος σε έναν ανιχνευτή. Ακόμα οι φυσικοί σωματιδίων έχουν ήδη τρόπους να ανιχνεύσουν σημάδια από αόρατα σωματίδια που παράγονται στις συγκρούσεις μεταξύ των σωματιδίων στους επιταχυντές. Παραδείγματος χάριν, αυτοί μπορούν να ξεχωρίσουν την παρουσία άλλων φανταστικών σωματιδίων, που λέγονται νετρίνα, επειδή μεταφέρουν ενέργεια και ορμή. Όταν οι ερευνητές υπολογίζουν την ενέργεια και την ορμή όπως μετρήθηκαν στους ανιχνευτές τους και βρουν ότι κάποια να λείπει, τότε το αποδίδουν συνήθως στην παρουσία των νετρίνων.

Ανορθόδοξα γεγονότα

Τα πράγματα θα φανούν ακόμα πιο παράξενα εάν παραχθούν τα unparticles. Όταν οι ερευνητές κάθονται και κάνουν τις προσθέσεις τους, λέει ο Georgi, οι υπολογισμοί τους θα αποκαλύψουν μια δυσαναλογία ορμής και ενέργειας, που προέρχεται από κάτι που μεταμφιέζεται ως ένας κλασματικός αριθμός σωματιδίων. Αυτό θα είναι ένα σίγουρο σημάδι ότι η κανονική σχέση μεταξύ της ενέργειας, της μάζας και της ταχύτητας δεν διατηρείται.

Ο Georgi ήξερε ότι είχε σκοντάψει σε έναν τύπο ύλης με εξαιρετικά ιδιαίτερες ιδιότητες, αλλά δεν ήταν βέβαιος ακριβώς τι σημαίνει η ύπαρξη των unparticles για τον Κόσμο. "Δεν ήξερα όλα αυτά που θα μπορούσαν να υπονοήσουν," λέει. "Ήξερα ακριβώς ότι όλα αυτά θα έπρεπε να μελετηθούν κι άλλο."

Έτσι, άλλοι φυσικοί προσπάθησαν να δουν τι επιπτώσεις μπορούσαν να έχουν τα unparticles σε όλα από την τροχιά του Ερμή στην παραγωγή των μαύρων οπών στον LHC. Μεταξύ των πιο παράξενων προτάσεων είναι η εργασία που εκτελείται από το Nath και τον Haim Goldberg. Οι δυο τους Έχουν στρέψει την προσοχή τους στην δύναμη που ασκούν τα unparticles στα κανονικά σωματίδια.

Στην Καθιερωμένη Φυσική οι δυνάμεις μεταφέρονται από τα σωματίδια. Παραδείγματος χάριν, η ηλεκτρομαγνητική δύναμη προκύπτει όταν τα σωματίδια ανταλλάσσουν μεταξύ τους φωτόνια. Σε μια εργασία τους στο Physical Review Letters οι Nath και Goldberg λένε ότι μια άλλη δύναμη προκύπτει όταν τα συνηθισμένα σωματίδια αλληλεπιδρούν με τα unparticles.

"Είναι μια εκκεντρική θεωρία, αλλά τα μαθηματικά που πρέπει να επιλυθούν είναι εκπληκτικά απλά," τονίζει ο Goldberg. Η νέα δύναμη ενεργεί ως μια πρόσθετη ελκτική δύναμη, που κάνει τη βαρύτητα να εμφανίζεται λίγο ισχυρότερη από ότι αναμένουμε με την Καθιερωμένη Φυσική. Τα αποτελέσματα της νέας δύναμης, που οι Nath και Goldberg την ονόμασαν ungravity, θα ήταν πάρα πολύ μικρά για να την αντιληφθούν στην καθημερινή ζωή, αλλά σε ακριβείς δοκιμές της βαρύτητας που θα πραγματοποιηθούν στο διάστημα από την αποστολή MICROSCOP (μια γαλλο-ευρωπαϊκή σύμπραξη), το ιταλικό διαστημικό όχημα Galileo Galilei και τον δορυφόρο STEP του Στάνφορντ, θα μπορούσαν να πάρουν σημάδια από αυτήν.

Εμείς ήδη μπορεί να έχουμε αντιμετωπίσει την ungravity κάτω από μια άλλη ενδυμασία: τη σκοτεινή ύλη. Αυτή η αόρατη μορφή της ύλης εισήχθη για να δικαιολογηθεί το γεγονός ότι τα άστρα που κινούνται γύρω από τα κέντρα των σπειροειδών γαλαξιών, όπως είναι ο δικός μας Γαλαξίας, καθώς και οι γαλαξίες που κινούνται μέσα στα σμήνη των γαλαξιών, εμφανίζονται να κινούνται πάρα πολύ γρήγορα, σαν να ελέγχονται από μια πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα από ό,τι υπολογίζουμε με τη συνηθισμένη βαρύτητα. Εντούτοις, κανένας δεν έχει ανιχνεύσει ποτέ τα σωματίδια της σκοτεινός ύλης, γεγονός που έχει κάνει μερικούς φυσικούς να υποψιάζονται ότι κάτι πάει στραβά με το νόμο της βαρύτητας του Νεύτωνα.

Η τροποποίηση του νόμου του Νεύτωνα, για να γίνει ισχυρότερη σε ορισμένες αποστάσεις κι ώστε να μιμηθεί τα αποτελέσματα του σκοτεινής ύλης, είναι ένα παλαιό τέχνασμα που προτάθηκε πρώτα στην δεκαετία του '80 από τον Mordehai Milgrom του Ιδρύματος Weizmann στο Ισραήλ. Βεβαίως, κανένας δεν θα μπορεί να εξηγήσει γιατί η βαρύτητα πρέπει να συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο. Η Ungravity μπορεί να είναι η απάντηση.

Τα πράγματα όμως δεν είναι και τόσο απλά. Προτού να εξηγήσουν τη σκοτεινή ύλη, οι φυσικοί πρέπει να είναι βέβαιοι ότι η ύπαρξη των unparticles δεν έχει άλλους πολλαπλασιαστικούς αντίκτυπους στην κοσμολογία, που θα είχαν παρουσιάσει ήδη, λέει ο Hooman Davoudiasl στο Brookhaven. "Τα unparticles έχουν πολλή δυναμική, αλλά θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί για να μην αφήσουμε τη φαντασία μας να οργιάζει χωρίς έλεγχο των διακλαδώσεων για το υπόλοιπο της κοσμολογίας," προειδοποιεί.

Παραδείγματος χάριν, σε μια πρόσφατη δημοσίευση, ο Hooman Davoudias δείχνει ότι εάν δημιουργήθηκαν στον πρώιμο Κόσμο πάρα πολλά unparticles, τότε θα είχαν
αναστατώσει τη λεπτή ενεργειακή ισορροπία που επέτρεψε να δημιουργηθούν το ήλιο, το λίθιο και άλλα ελαφριά στοιχεία μετά από το big bang. Κι αυτό βάζει ένα όριο για το πόσα unparticles θα μπορούσαν να υπήρχαν τότε, λέει.

Εάν τα unparticles συμπεριφέρθηκαν όπως τα κανονικά σωματίδια, τότε η ιστορία θα μπορούσε να τελειώσει εκεί. Το όριο του αρχικού αριθμού των unparticle θα μπορούσε να σαμποτάρει τις ελπίδες του Georgi ότι αυτά μιμούνται την παρουσία της σκοτεινής ύλης σήμερα, επειδή η σημερινή συγκέντρωση των unparticle θα ήταν πάρα πολύ μικρή για να παραγάγει τα αποτελέσματα που βλέπουμε. Αλλά ο Georgi έχει δείξει ότι τα unparticles δεν είναι σαν την κανονική ύλη, χωρίς καμιά καθορισμένη σχέση μεταξύ της ποσότητας ενέργειας που έχουν, της μάζας τους και της ταχύτητας που μπορούν να κινηθούν. Λόγω αυτού του γεγονότος, ακόμη και ένας μικρός αριθμός unparticles στο πρώιμο σύμπαν θα μπορούσε να έχει μια εκπληκτικά μεγάλη επίδραση σήμερα, πιστεύει ο Shao-Long Chen στο πανεπιστήμιο Taipei της Ταϊβάν.

Ο Chen και οι συνάδελφοί του εξέτασαν τι συμβαίνει στην ενέργεια των unparticles όταν η θερμοκρασία τους ανεβοκατεβαίνει. Υπέθεσαν ότι το σύμπαν άρχισε με έναν μικρό αριθμό unparticles συγκρινόμενο με τον αριθμό των φωτονίων - η απαίτηση αυτή χρειάστηκε για μην είχαν τα πρώιμα unparticles επιπτώσεις στην παραγωγή των ελαφριών στοιχείων. Μόλις το σύμπαν επεκτάθηκε και ψύχθηκε, διαπίστωσαν ότι ορισμένα γεγονότα έγιναν ενδιαφέροντα. Ενώ τα φωτόνια, τα σωματίδια και τα unparticles επιβραδύνονταν, τα unparticles δεν έχασαν την ενέργεια τους τόσο γρήγορα όπως τα συμβατικότερα αντίστοιχά τους. "Σε έναν διαστελλόμενο Κόσμο, η συμπεριφορά της ενέργειας των unparticle είναι εντυπωσιακά διαφορετική από των φωτονίων, "λέει ο Chen.

Σήμερα, ακόμη και σχετικά λίγα unparticles θα μπορούσαν να αποτελούν ένα σημαντικό μέρος του ενεργειακού προϋπολογισμού στον Κόσμο - αρκετή για να δρουν σαν τη σκοτεινή ύλη, συνεχίζει ο Chen. "Εάν αυτό συνέβη πραγματικά, θα προσέκρουε σημαντικά στην καθιερωμένη εικόνα της κοσμολογίας," συμπεραίνει.

Ο Georgi έχει επιφυλάξεις για το εάν τα unparticles του θα μπορούσαν πραγματικά να είναι το κλειδί στην επίλυση του προβλήματος της σκοτεινής ύλης μέχρι να γίνει περισσότερη δουλειά πάνω σε αυτά τα ζητήματα, αλλά χαίρεται που ορισμένοι φυσικοί ερευνούν αυτή τη δυνατότητα. "Αυτό που ήξερα ήταν ότι είχα βρει κάτι παράξενο και θέλησα κι άλλοι άνθρωποι να ρίξουν μια ματιά ώστε να δουν τι παράξενα πράγματα είναι ικανά να κάνουν - ποια μυστήρια μπορούν να λύσουν, " λέει. "Είμαι ευτυχής επειδή αυτό ακριβώς οι άνθρωποι κάνουν τώρα."

Το σημαντικότερο ζήτημα στη φυσική σωματιδίων είναι σήμερα το ζήτημα του τι προκαλεί το αυθόρμητο σπάσιμο της συμμετρίας SU(2) x U(1) των ηλεκτρασθενώνν αλληλεπιδράσεων. Ο Georgi (που με τον David έδειξε το πώς θα μπορούσε κάποιος να φτιάξει σύνθετα μποζόνια Higgs) μελετά τη δυνατότητα των μοντέλων ισχυρής σύζευξης και προσπαθεί να βρει τους νέους μηχανισμούς του σπασίματος της συμμετρίας.

Ο Georgi μελετά επίσης Κβαντική Χρωμωδυναμική (QCD), το φορμαλισμό των ενεργών θεωριών πεδίου το πρόβλημα της ισχυρής CP, καθώς και τον γρίφο της γεύσης.

Πρόσφατα, μαζί με τους Arkan-Hamed και Cohen, βρήκαν μια κατηγορία θεωριών πεδίου 4-διαστάσεων στις οποίες μπορούν να προκύψουν δυναμικά οι πρόσθετες διαστάσεις, δίνοντας έτσι ένα νέο ισχυρό ράπισμα στην έννοια του διαστήματος. Οι τοπολογικές ιδιότητες τέτοιων θεωριών μπορούν να ρίξουν φως στα κρίσιμα ζητήματα όπως το σπάσιμο της συμμετρίας SU(2) x U(1) και της υπερσυμμετρίας. Συνεχίζει να μελετά αυτά τα ζητήματα ελπίζοντας ότι θα ρίξουν φως στην έννοια της συμμετρίας βαθμίδας.

Επιπλέον, ενδιαφέρεται για την αύξηση της συμμετοχής των γυναικών και των μειονοτήτων στην επιστήμη και είναι σε διάφορες τοπικές και εθνικές επιτροπές που προσπαθούν να αντιμετωπίσουν αυτό το σημαντικό ζήτημα.

Πηγή: New Scientist

--------------------------------------------------------------------------------

Το ταξίδι στο χρόνο, προσφιλές θέμα των βιβλίων επιστημονικής φαντασίας και των ταινιών του Χόλιγουντ, είναι το αντικείμενο μιας νέας μελέτης η οποία δημοσιεύεται στο τελευταίο τεύχος της επιστημονικής επιθεώρησης «New Scientist». Δύο καταξιωμένοι Ρώσοι μαθηματικοί υποστηρίζουν ότι με την έναρξη της λειτουργίας του, ο Μεγάλος Επιταχυντής Συγκρουόμενων Δεσμών Αδρονίων (LHC), στις εγκαταστάσεις του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Πυρηνικών Ερευνών (CERN) έξω από τη Γενεύη, το Μάιο, θα μπορούσε να δράσει ως μια μηχανή του χρόνου.

Η καθηγήτρια Ιρίνα Αρέφεβα και ο δρ Ιγκόρ Βόλοβιτς, του Ινστιτούτου Μαθηματικών Steclov της Μόσχας, εκφράζουν την άποψη ότι η ενέργεια που θα εκλυθεί εξαναγκάζοντας υποατομικά σωματίδια ύλης να συγκρουστούν με ταχύτητα ανάλογη αυτής του φωτός θα είναι τόσο μεγάλη ώστε θα μπορούσε να προκαλέσει ρήξη στον ιστό του σύμπαντος, ανοίγοντας μια πόρτα σε... επισκέπτες από το μέλλον.

Οι ισχυρισμοί τους πηγάζουν από τη θεωρία που ανέπτυξε ο Αλμπερτ Αϊνστάιν από κοινού με τον Νέιθαν Ρόουζεν το 1935 (19 χρόνια μετά τη δημοσίευση της θεωρίας της γενικής σχετικότητας) και υποστηρίζει ότι μεγάλες ποσότητες ύλης ή ενέργειας μπορούν να προκαλέσουν καμπυλώσεις στο χωροχρόνο.

Εφόσον η ενέργεια ή η μάζα είναι αρκετά μεγάλες, ο χρόνος μπορεί να παραμορφωθεί τόσο πολύ ώστε να διπλωθεί στα δύο, δημιουργώντας μια συμπαντική «σκουληκότρυπα». Δηλαδή, μια σήραγγα στο χωροχρόνο η οποία θεωρητικά θα μπορούσε να επιτρέψει την επικοινωνία με το παρελθόν (ως τη χρονική στιγμή της λειτουργίας της πρώτης μηχανής του χρόνου), με το μέλλον, με απομακρυσμένες περιοχές του σύμπαντος ή με παράλληλα σύμπαντα.

Οταν μάλιστα το 1986 ο Αμερικανός αστρονόμος Καρλ Σαγκάν έγραφε το αριστούργημα «H επαφή», ρώτησε τον κοσμολόγο Κιπ Θορν πώς θα μπορούσε κανείς να ταξιδέψει από τη μια άκρη του σύμπαντος στην άλλη μέσα σε ένα λεπτό. Εκείνος σκέφτηκε ότι με τον κατάλληλο χειρισμό οι μαύρες τρύπες θα μπορούσαν να δημιουργήσουν «σκουληκότρυπες» με τις ιδιότητες που τους αποδίδει ο Αϊνστάιν.

Στόχος του νέου επιταχυντή σωματιδίων, LHC, δεν είναι να παίξει το ρόλο της μηχανής του χρόνου, αλλά ν’ αναπαραστήσει τις συνθήκες που επικράτησαν αμέσως μετά το Big Bang (Μεγάλη Εκρηξη), προκειμένου να ρίξει φως στο μυστήριο της δημιουργίας του σύμπαντος. Ταξίδι στο χρόνο και αυτό, αλλά διαφορετικής φύσεως.

Οι επιστημονικοί σύμβουλοι του «New Scientist» σχολιάζουν με μια δόση χιούμορ ότι παρόλο που υπάρχουν πολλά πρακτικά και θεωρητικά προβλήματα για να γίνει εφικτό το ταξίδι στο χρόνο, η πιθανότητα να δούμε επισκέπτες από το μέλλον μέσα στους επόμενους μήνες είναι μικρή αλλά υπαρκτή. Πάντως, σύμφωνα με το Βρετανό ερευνητή του CERN Μπράιαν Κοξ, αν και οι νόμοι της Φυσικής δεν αποκλείουν το ταξίδι στο χρόνο, είναι μάλλον απίθανο να συμβεί. Κατά την άποψη του φυσικού Τζον Γκρίμπιν, στην απίθανη περίπτωση κατά την οποία ο LHC λειτουργήσει ως μηχανή του χρόνου, η «σκουληκότρυπα» που θα δημιουργηθεί θα είναι τόσο μικρή ώστε οι επισκέπτες από το μέλλον δεν θα έχουν μέγεθος μεγαλύτερο του ενός ατόμου. Παραδέχεται, ωστόσο, ότι ο LHC μπορεί ν’ αποτελέσει το πρώτο βήμα για την κατασκευή μιας μηχανής του χρόνου.

πηγές:E-TIPOS και madata.gr

quote:

---

Βλέπουμε τελικά ότι όλα είναι πιθανά.

---

Πιστεύω φίλε Οpen Μind, ότι τα ταξίδια στο χρόνο αν γίνουν από την μία πλευρά θα είναι κάτι το πολύ θετικό γιατί θα μας λύσουν κάποιες ασάφειες στην ιστορία και όχι μόνο, για το παρελθόν, αρκεί να μπορούσαμε να γυρίσουμε πίσω στο χρόνο μόνο ως παρατηρητές.
Από την άλλη πλευρά αν γυρίζαμε πίσω όχι μόνο ως παρατηρητές αλλά και να μπορούσαμε να επέμβουμε ενεργά στο παρελθόν πιστεύω ότι θα ήταν από αρνητικό έως ολέθριο, και ένα ασήμαντο λιθαράκι να αλλάξουμε από την ροή της ιστορίας μπορεί να αλλάξουν τα πάντα, και όταν λέω ροή της ιστορίας δεν έννοώ κάτι το σημαντικό για τους πολλούς, αλλά για εμάς, έστω κάτι απλό, τον θάνατο για παράδειγμα κάποιου προσφιλούς μας προσώπου που μπορεί να σκοτώθηκε από ατύχημα, ακόμα και αυτό μπορεί να είναι συνδεδεμένο με κρίκους αλυσίδας από το μέλλον και να επέλθει η οποιαδήποτε διαταραχή στην πραγματικότητα.

Wolf

Ουάσινγκτον

Αμερικανοί ερευνητές ανακάλυψαν πώς η παρατεταμένη αερόβια άσκηση ταλαιπωρεί τους μύες του σώματος και ανέπτυξαν ένα φάρμακο που αυξάνει θεαματικά την αντοχή σε πειραματόζωα. Η έρευνα πιθανώς ενδιαφέρει όχι μόνο τους αθλητές, αλλά και τους καρδιοπαθείς.

Η ερευνητική ομάδα στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης διαπίστωσε ότι οι βλάβες που εμφανίζονται στους μύες έπειτα από πολύωρη αερόβια προσπάθεια οφείλονται στην εισβολή ιόντων ασβεστίου μέσα στα μυικά κύτταρα.

Η μετακίνηση ιόντων ασβεστίου μέσα από ειδικά κανάλια στη μεμβράνη των κυττάρων παίζει κεντρικό ρόλο στην κανονική σύσπαση των μυικών ινών. Ωστόσο η δυσλειτουργία των καναλιών που προκαλείται από την άσκηση μειώνει τη δύναμη της σύσπασης και πιθανώς οδηγεί σε αποδόμηση μυικής πρωτεΐνης.

Το φαινόμενο καταγράφηκε σε ποντίκια που αναγκάστηκαν να κολυμπούν τρεις ώρες την ημέρα για διάστημα δύο εβδομάδων, αναφέρει το Nature.com.

Η πειραματική ουσία S107 σταθεροποιεί τα κανάλια ασβεστίου και προλαμβάνει τις παρενέργειες της άσκησης, αναφέρουν οι ερευνητές στο Proceedings of the National Academy of Sciences. Τα πειραματόζωα στα οποία χορηγήθηκε η ουσία μπορούσαν να κολυμπούν περισσότερο χωρίς να κουράζονται.

Αν και δεν έχει δοκιμαστεί ακόμα σε ανθρώπους, το S107 θα μπορούσε να ωφελήσει και ασθενείς με καρδιοπάθεια, οι οποίοι είναι γνωστό ότι εμφανίζουν το ίδιο αίσθημα κόπωσης που ταλαιπωρεί τους αθλητές αντοχής, για παράδειγμα έπειτα από έναν μαραθώνιο.

Σύμφωα πάντως με τον Ντρον Κάτλιν, διευθυντή του Ολυμπιακού Εργαστηρίου στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Λος Αντζελες, οι πρώτοι που θα ενδιαφερθούν για την ουσία θα είναι πιθανότατα αθλητές που αναζητούν νέες μεθόδους για ντοπάρισμα.

Newsroom ΔΟΛ

Οι αστροναύτες του διαστημικού λεωφορείου Antantis εγκατέστησαν, τα ξημερώματα της Τρίτης, στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό το αξίας 2 δισ. δολαρίων εργαστήριο Columbus, δίνοντας στην Ευρώπη την πρώτη μόνιμη επιστημονική εγκατάστασή της στο Διάστημα.

«Μεγάλη ημέρα για την Ευρώπη» χαρακτηρίστηκε το γεγονός από την ESA, την Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία. Είχε προηγηθεί μία κοπιαστική για τους αστροναύτες διαδικασία που διήρκησε περίπου μία ημέρα.

Η απρόσμενη αρρώστια ενός αστροναύτη ανάγκασε τη NASA να καθυστερήσει τη διαδικασία εγκατάστασης για ένα 24ωρο περίπου. Ήταν το κερασάκι στην τούρτα, σε μία σειρά από καθυστερήσεις.

Το βάρους 14 τόνων και μήκους επτά μέτρων εργαστήριο προγραμματιζόταν να βρεθεί στο Διάστημα από το 1992, γιορτάζοντας με αυτόν τον τρόπο την 500ή επέτειο από το ταξίδι του Χριστόφορου Κολόμβου.

Εντούτοις, προβλήματα στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και στα διαστημικά λεωφορεία ανέβαλαν συνεχώς το γεγονός.

Υπενθυμίζοντας τη συμβολική σημασία του εργαστηρίου, ο αστροναύτης Ντάνιελ Τάλι είπε όταν ο ρομποτικός βραχίονας του Atlantis άρχισε να μετακινεί το Columbus: «Ο Κολόμβος άρχισε το ταξίδι του προς το Νέο Κόσμο».

Το ευρωπαϊκό εργαστήριο αποτελεί το όγδοο τμήμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Αλλο ένα εργαστήριο, ιαπωνικό αυτή τη φορά, αναμένεται να εγκατασταθεί στον ISS την Ανοιξη.

Απαραίτητες εξωτερικές εργασίες στο Columbus θα γίνουν στη διάρκεια νέων διαστημικών περιπάτων από το πλήρωμα του Atlantis, την Τετάρτη και την Παρασκευή.

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από Associated Press

Ουάσινγκτον




Σε αντίθεση με τους περισσότερους συγγενείς του, ιπτάμενους γίγαντες με άνοιγμα φτερών αρκετά μέτρα, ένας πτερόσαυρος που ζούσε πριν από 120 εκατ. χρόνια στην περιοχή της Κίνας είχε μέγεθος σπουργίτη και πετούσε από κλαδί σε κλαδί μέσα σε πυκνά δάση.

«Δεν θα περιμέναμε ποτέ κάτι τέτοιο» σχολίασε ο Αλεξάντερ Κέλνερ του Πανεπιστημίου του Ρίο Ντε Ζανέιρο, ο οποίος συνεργάστηκε στην έρευνα με Κινέζους παλαιοντολόγους.

Οι πτερόσαυροι, που δεν ανήκουν στην ομάδα των δεινοσαύρων, άρχισαν να πετούν πριν από 230 εκατ. χρόνια, πολύ πριν από την εμφάνιση των πτηνών. Οι περισσότεροι ήταν τεράστιοι, με τα δερμάτινα φτερά τους να έχουν άνοιγμα έως και πάνω από δέκα μέτρα. Τα απολιθώματά τους είναι πάντως σπάνια και εντοπίζονται συνήθως σε παράκτιες περιοχές.

Το νέο είδος Nemicolopterus crypticus (σημαίνει «αινιγματικός ιπτάμενος κάτοικος του δάσους») ανακαλύφθηκε στην επαρχία Λιαονίνγκ της Κίνας, με περιοχή που καλυπτόταν από πυκνό δάσος πριν από 120 εκατ. χρόνια.

Το μικρό ερπετό είχε άνοιγμα φτερών 25 εκατοστά και τα δάχτυλα των ποδιών του ήταν κυρτά, ένδειξη ότι καθόταν σε κλαδιά. Σε αντίθεση με άλλους πτερόσαυρους, δεν διέθετε δόντια, και πιθανώς τρεφόταν με έντομα.

Όταν οι ερευνητές συνάντησαν τα απολιθώματα, νόμιζαν ότι ανήκαν σε νεογέννητο. Τα οστά του κρανίου δεν ήταν ακόμα ενωμένα, οπότε δεν ήταν ενήλικο ερπετό, ωστόσο άλλα οστά ήταν πλήρως ανεπτυγμένα, οπότε δεν επρόκειτο ούτε για νεοσσό.

«Πόσο ακόμα θα μεγάλωνε; Δεν έχουμε ιδέα. Ακόμα όμως κι αν διπλασιαζόταν σε μέγεθος, θα παρέμενε το μικρότερο μέλος της συγκεκριμένης ομάδας» των πτερόσαυρων, είπε ο Δρ Κέλνερ.

Παραμένει άγνωστο αν ο Nemicolopterus crypticus είχε άλλους μικρόσωμους, δασόβιους συγγενείς.

Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στο αμερικανικό Proceedings of the National Academy of Sciences.

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από Associated Press

Δουβλίνο




Τα ιπτάμενα ερπετά που ζούσαν παράλληλα με τους δεινόσαυρους ήταν διπλάσια σε μέγεθος από ό,τι νομίζαμε, με άνοιγμα φτερών γύρω στα 18 μέτρα, εκτιμούν τώρα οι επιστήμονες.

Αυτό σημαίνει ότι οι πτερόσαυροι, που εξαφανίστηκαν πριν από 65 εκατ. χρόνια χωρίς να αφήσουν απογόνους, ήταν πέντε φορές μεγαλύτερα από το σημερινό μεγαλύτερο ιπτάμενο πουλί, το περιπλανώμενο άλμπατρο με φτερά τεσσάρων μέτρων.

Νέα ευρήματα που ανακαλύφθηκαν στο Μεξικό δείχνουν ότι οι πτερόσαυροι ήταν όχι μόνο πολύ μεγαλύτεροι, αλλά ότι είχαν και εξαιρετικά αποδοτικές αεροδυναμικές ιδιότητες, ανέφεραν ρευνητές σε φεστιβάλ Επιστημών στο Δουβλίνο.

Ο Ντέβιντ Μάρτιλ του Πανεπιστημίου του Πλίμουθ και Γερμανοί συνάδελφοί του ανακάλυψαν απολιθωμένα τμήματα οστών με παράξενα μεγάλες διαστάσεις. Επίσης, στη Βραζιλία και τη Ρουμανία έχουν βρεθεί τμήματα σκελετών με άνοιγμα έως και 14 μέτρα.

Οι πτερόσαυροι, που χωρίζονταν σε διάφορα είδη, ορισμένα με δόντια ή με εντυπωσιακά λοφία, δεν είχαν φολίδες όπως άλλα ερπετά. Προκειμένου όμως να είναι όσο το δυνατόν ελαφρύτεροι, είχαν αναπτύξει λεπτά, κούφια οστά, παρόμοια με των πτηνών, και η πτητική μεμβράνη που κάλυπτε τα άνω άκρα τους, όμοια με τη μεμβράνη των νυχτερίδων, είχε πάχος μόλις μισό χιλιοστό.

Αυτό που τους πρόδιδε μια μάλλον παράξενη όψη ήταν ο λαιμός τους, τρία μέτρα σε μήκος, που κατέληγε σε ένα επίμηκες κρανίο με μήκος ακόμα δύο μέτρα. Ίσως ο μακρύς λαιμός τους επέτρεπε να ψαρεύουν χωρίς να πλησιάζουν επικίνδυνα κοντά στην επιφάνεια της θάλασσας, εκτιμούν οι ερευνητές.

Όπως αναμεταδίδει το Reuters, ένα επιπλέον νέο στοιχείο είναι ότι οι αρθρώσεις των φτερών -δηλαδή οι ώμοι-- δεν βρίσκονταν στο πάνω μέρος του κορμού, αλλά στην κοιλιακή πνευρά, δίπλα στα πόδια. Έτσι το ερπετό εκμεταλλευόταν καλύτερα τη ροή του αέρα κάτω από τα φτερά του.

Ένα ακόμα εντυπωσιακό στοιχείο είναι ότι οι πτερόσαυροι μπορούσαν να πετούν σύντομα μετά την εκκόλαψή τους. Αυτό σημαίνει ότι η αεροδυναμική κατασκευή τους ήταν αποτελεσματική ανεξάρτητα από το μέγεθός της -πράγμα που θα εξέπληττε τους αεροναυπηγούς.

Όσον αφορά το γιατί οι πτερόσαυροι έγιναν τόσο μεγάλοι, αυτό παραμένει άγνωστο. Μια εικασία στην οποία προχωρούν οι ερευνητές, είναι ότι τα ιπτάμενα ερπετά απλούστατα αναπτύσσονταν σε ολόκληρη τη διάρκεια της ζωής τους.

Newsroom ΔΟΛ

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr