Ένας 69χρονος από το Οχάιο επιδεικνύει με περηφάνια τον μέσο του δεξιού του χεριού, παρόλο που το δάχτυλο μοιάζει σήμερα απόλυτα φυσιολογικό. Το εντυπωσιακό της ιστορίας είναι ότι το δάχτυλο είχε κοπεί στην άκρη και αναγεννήθηκε χάρη σε μια θαυματουργό σκόνη ζωικής προέλευσης.

Ένα χρόνο μετά την ανακοίνωση του επιτεύγματος, ο Λι Σπίβακ, ιδιοκτήτης καταστήματος με είδη μοντελισμού, δηλώνει ότι έχει πλήρη αίσθηση της αφής στο ακροδάχτυλό του, καθώς αναγεννήθηκαν ακόμα και οι νευρικές απολήξεις.

Ο Λι οφείλει την αρτιμέλειά του στον αδελφό του, Αλαν Σπίβακ, έναν πρώην ερευνητή του Χάρβαρντ που ίδρυσε την εταιρεία βιοτεχνολογίας ACell για να αξιοποιήσει εμπορικά τη νέα τεχνολογία.

Ο Λι Σπίβακ εφάρμοζε στο δάχτυλό του για τέσσερις εβδομάδες μια σκόνη που παράγεται από την ουροδόχο κύστη χοίρων μετά την χημική απομάκρυνση όλων των κυττάρων. Η σκόνη περιέχει κολλαγόνο, μέσα στο οποίο μπορούν να εισχωρούν και να αναπτύσσονται τα ανθρώπινα κύτταρα, καθώς και αυξητικούς παράγοντες που προάγουν την αναγέννηση των ιστών, αντί την ανάπτυξη ουλώδους ιστού.

Σε συνέντευξη που παραχώρησε αυτή την εβδομάδα στο BBC, ο Λι Σπίβακ ονομάζει το θαυματουργό υλικό «νεραϊδόσκονη», ενώ ο αδερφός του και οι συνεργάτες του προτιμούν τον επιστημονικό όρο «εξωκυττάρια μήτρα».

Η επιτυχία της προσπάθειας οφείλεται εν μέρει στο γεγονός ότι ο 69χρονος δεν είχε χάσει ολόκληρο το δάχτυλο -έχασε μόνο την άκρη με το νύχι, βάζοντας κατά λάθος το χέρι του στην περιστρεφόμενη έλικα ενός μοντέλου αεροπλάνου.

Οι ερευνητές παραδέχονται ότι η σκόνη δεν θα μπορούσε να αναγεννήσει πλήρως ένα ολόκληρο κομμένο δάχτυλο, είναι όμως αισιόδοξοι ότι θα προσφέρει βελτίωση.

Είναι γνωστό, εξάλλου, ότι τυχόν κομμένα δάχτυλα συνήθως αναγεννώνται αυθόρμητα σε βρέφη έως δύο ετών. Ίσως το εκχύλισμα μπορεί να επαναφέρει αυτή τη χαμένη δυνατότητα στους ενήλικες.

Οι δοκιμές που προγραμματίζει η ACell αφορούν όχι μόνο την ανάπλαση δακτύλων αλλά και στην αντιμετώπιση εκτεταμένων εγκαυμάτων και βλαβών σε εσωτερικά όργανα. Η πρώτη μελέτη, σε συνεργασία με τον αμερικανικό στρατό, επρόκειτο να αρχίσει πέρυσι το καλοκαίρι σε πέντε με δέκα τραυματισμένους στρατιώτες από το Ιράκ, ωστόσο τα πειράματα δεν έχουν ακόμα αρχίσει.

Σύμφωνα με το BBC, η ACell ελπίζει να δοκιμάσει σύντομα τη σκόνη σε μια γυναίκα από το Μπουένος Αϊρες, στην οποία αφαιρέθηκε τμήμα του οισοφάγου λόγω καρκίνου.

Η τελευταία έρευνα ίσως προσφέρει στοιχεία για την εκμάθηση της γλώσσας στον άνθρωπο. «Τα νεαρά πτηνά μαθαίνουν τα τραγούδια τους σε μια σειρά από στάδια. Αρχίζουν όπως οι άνθρωποι, με ακατάληπτους ήχους» σχολίασε ο Μάικλ Φι του MIT, κύριος συγγραφέας της δημοσίευσης στο περιοδικό Science.

H έρευνα πραγματοποιήθηκε με τον πιτσιλωτό σπίνο (Taeniopygia guttata), ένα πτηνό που μαθαίνει το τραγούδι του. Κάθε αρσενικό χρησιμοποιεί ένα μοναδικό κελάηδισμα, το οποίο σταδιακά μαθαίνουν και οι γιοι του, με μικρές παραλλαγές.

Τα ευρήματα των πειραμάτων πιθανώς δεν ισχύουν για άλλα είδη πτηνών, στα οποία το κελάιδισμα είναι γενετικά προγραμματισμένο στον εγκέφαλο και παραμένει πάντα το ίδιο.

Η ομάδα του Δρ Φι μελέτησε νεοσσούς χρησιμοποιώντας μια πειραματική διάταξη που δείχνει την ενεργοποίηση ακόμα και μεμονωμένων νευρώνων στον εγκέφαλο.

Η μάθηση του τραγουδιού αποδεικνύεται αρκετά περίπλοκη διαδικασία.

Μια περιοχή του εγκεφάλου των πτηνών που ονομάζεται LMAN χρησιμοποιείται την περίοδο μάθησης, τις πρώτες 30 με 45 ημέρες μετά την εκκόλαψη. Όταν το πουλί έχει πια μάθει το ενήλικο τραγούδι του, η περιοχή LMAN παραμένει ανενεργή, ενώ αντίθετα ενεργοποείται το ανώτερο φωνητικό κέντρο, HVC.

«Στα πτηνά, η φάση πειραματισμού τελειώνει όταν η μάθηση είναι πλήρης. Εμείς οι άνθρωποι, όμως, μπορούμε πάντα να απευθυνθούμε στο ανθρώπινο αντίστοιχο του LMAN, τον πρωμετωπιαίο φλοιό, για να είμαστε καινοτόμοι και να μάθουμε καινούργια πράγματα» σημείωσε ο Δρ Φι.

Οι «νεκρές ζώνες» των ωκεανών όπου η συγκέντρωση του οξυγόνου είναι υπερβολικά χαμηλή για τη συντήρηση ζωής όλο και επεκτείνονται τις τελευταίες πέντε δεκαετίες.

Διεθνής μελέτη που δημοσιεύεται την Παρασκευή στο περιοδικό Science προειδοποιεί ότι σε πολλές περιοχές των ωκεανών τα επίπεδα οξυγόνου έχουν μειωθεί έως και 15% στα ανώτερα στρώματα, σε βάθη μέχρι 700 μέτρα.

Αν και η σχέση του φαινομένου με την κλιματική αλλαγή δεν έχει ακόμα επιβεβαιωθεί, οι επιστήμονες υποψιάζονται ότι η μείωση οφείλεται στην άνοδο της θερμοκρασίας -το θερμό νερό συγκρατεί λιγότερο διαλυμένο οξυγόνο από ό,τι το ψυχρό νερό.

«Οι οικολογικές επιπτώσεις αυτής της επέκτασης θα μπορούσαν να έχουν σημαντικές βιολογικές και οικονομικές επιπτώσεις» γράφουν οι ερευνητές. Το φαινόμενο της ανοξίας θα μπορούσε να διαταράξει τα οικοσυστήματα και τις πλούσιες σε ψάρια ψυχρές περιοχές που συντηρούν την αλιευτική βιομηχανία.

Η μεγαλύτερη μείωση του οξυγόνου καταγράφεται έξω από τις αφρικανικές ακτές στον Ατλαντικό καθώς και στο Βόρειο Ατλαντικό, ενώ στον Ινδικό Ωκεανό το φαινόμενο είναι λιγότερο έντονο.

Η ίδια μελέτη δείχνει ότι οι νεκρές ζώνες όχι μόνο επεκτείνονται οριζόντια και κατακόρυφα (από την επιφάνεια προς τον πυθμένα)αλλά ταυτόχρονα μετακινούνται, οδηγούμενες από ωκεάνια ρεύματα.

«Το εύρος της ζώνης χαμηλού οξυγόνου επεκτείνεται όλο και πιο βαθιά αλλά επίσης μετακινείται προς τα ρηχά» σχολίασε η Τζάνετ Σπρίνταλ του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Σαν Ντιέγκο, μία από τους συγγραφείς της δημοσίευσης.

Η μελέτη εντάσσεται στο πλαίσιο πολυετούς ερευνητικού προγράμματος για την ποικιλότητα και την προβλεψιμότητα του κλίματος που υλοποιεί το Παγκόσμιο Ερευνητικό Πρόγραμμα Κλίματος.

Mια στατιστική ανάλυση όλων των εκτοξεύσεων της NASA και η οποία έγινε πρώτη φορά από τον Richard Hoagland, φανερώνει πως αυτές γίνονται σύμφωνα με συγκεκριμένες ευθυγραμμίσεις αστεριών αλλά και συγκεκριμένων τοποθεσιών(19,5 και 33 μοίρες) και όχι με τα "ορθολικά" κριτήρια που θα περίμενε κανείς. Οι συγκεκριμένες ευθυγραμμίσεις συμπίπτουν με τα σημεία επαφής ενός τρισδιάστατου τετράεδρου εγγεγραμμένου μέσα σε μία σφαίρα όπως είναι το παρακάτω σχήμα.

Η σατιστική ανάλυση από τον ανεξάρτητο ερευνητή μπορεί να βρεθεί στο παρακάτω σύνδεσμο:

http://www.angelfire.com/ca3/citystars/

Η πιθανότητα που υπολογίζει οι εκτοξεύσεις της NASA να έγιναν με τυχαίο τρόπο είναι μία στο τρισεκατομμύριο!!!
Στο ίδιο site μπορεί να βρεθεί πως πολλά από τα σημαντικότερα γεγονότα της πιο πρόσφατης ιστορίας έχουν την ίδια αστρονομική υπογραφή.

Θα πρέπει να σημειωθεί πως σύμφωνα με το παραπάνω μοντέλο φυσικής αυτά τα σημεία είναι ιδιαίτερης ενεργειακής σημασίας, αφού εκεί εμφανίζονται είτε μεγάλα ηφαίστια (Χαβάη, Όλυμπος στον Άρη, κτλ) είτε μεγάλες ατμοσφαιρικές διαταραχές (η τεράστια καταγίδα του Δία, κτλ).

Το ίδιο μοντέλο αυτής της φυσικής υποστηρίζει πως οι κλιματικές αλλαγές που υφίσταται η γη δεν είναι λόγω των αερίων του θερμοκηπίου, αλλά αλλαγές που συμβαίνουν σε ολόκληρο το ηλιακό σύστημα μέσα από την πλανητική "επικοινωνία" αυτών των ανώτερων διαστάσεων. Υποστηρίζει μάλιστα πως όσο η γη ευθυγραμμίζεται με το γαλαξιακό κέντρο πλησιάζοντας την 21 Δεκεμβρίου του 2012, φαίνεται πως υπάρχει μια υπερδιέγερση των πλανητικών ενεργειών (περιστρεφόμενες σφαίρες) με συνέπεια οι κλιματικές αλλαγές να παρατηρούνται σε ολόκληρο το ηλιακό σύστημα και όχι μόνο στη γη.

resonant solar system

Ολόκληρη την αναλυτική μελέτη για την κλιματική αλλαγή στο ηλιακό σύστημα μπορείτε να την βρείτε στον παρακάτω σύνδεσμο και νομίζω πως αξίζει τον κόπο να την διαβάσετε αν και στην αγγλική:

http://www.enterprisemission.com/_articles/05-27-2004_Interplanetary_Part_2/InterplanetaryDayAfter-Part2.htm

Η υπογραφή αυτού του μοντέλου της φυσικής και τρόπον τινά μια επιβεβαίωσή του, είναι οι εξαγωνικές μορφές και σχήματα που παρατηρήθηκαν πρόσφατα στους πόλους των αέριων γιγάντων, όπως αυτήν του Kρόνου παρακάτω, και έχουν κυριολεκτικά "μπερδέψει" τους επιστήμονες.

Καλό διάβασμα...

Αμέτρητα βιβλία και ταινίες επιστημονικής φαντασίας μας βομβαρδίζουν εδώ και χρόνια με εικόνες εχθρών από τον Άρη που επιτίθενται, παρελαύνοντας σε όλη τη γη, υποδουλώνοντας το ανθρώπινο είδος. Προφανώς όμως κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί ...ακόμα!

Εντούτοις, συμβαίνει το αντίθετο με τη Γη να προετοιμάζεται για εισβολή στον Άρη με έναν διαφορετικό όμως τρόπο. Προς το παρόν έχει κατασκευαστεί μια στρατιά διαστημικών οχημάτων τα οποία θα προσεδαφιστούν στο γειτονικό πλανήτη και αντί για φονικά όπλα θα φέρουν μαζί τους επιστημονικό εξοπλισμό.

Η αποστολή τους; Να μάθουν όλα όσα μπορούν για τον Κόκκινο πλανήτη και ίσως να απαντήσουν ακόμα και στο ερώτημα που απασχολεί όλους μας. Υπάρχει άραγε ζωή στον Άρη;

Οπωσδήποτε πρόκειται για μια από τις πιο συναρπαστικές εποχές εξερεύνησης του Κόκκινου πλανήτη. Τα οχήματα Spirit και Opportunity που μελετούν τη γεωλογία του εδάφους στέλνουν απίθανες εικόνες. Το διαστημόπλοιο Phoenix, το οποίο είχε εκτοξευτεί από την NASA πέρυσι τον Αύγουστο, βρίσκεται καθοδόν και πρόκειται να κάνει προσεδάφιση στον Άρη στις 25 Μαΐου.

Μετά από αυτό το όχημα σειρά έχει το Mars Science Laboratory της Nasa, ένα τεράστιο όχημα το οποίο πρόκειται να εκτοξευθεί τον επόμενο χρόνο και να φτάσει στον κόκκινο πλανήτη το 2010. Τέλος, η αποστολή της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας ExoMars αναμένεται να καταφθάσει στον Άρη το 2014.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι πρόκειται για επιδρομή και οι δυο αρχηγοί που σχεδιάζουν αυτή την επίθεση είναι ο Michael Meyer, επιστήμονας από το πρόγραμμα Εξερεύνησης του Άρη της Nasa και η Luann Becker, επιστήμονας από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια.

Για την εξερεύνηση της εξωγήινης ζωής στον Κόκκινο πλανήτη οι επιστήμονες θα αναζητήσουν ίχνη οργανικών ουσιών, που θα αποτελέσουν ισχυρές ενδείξεις για την ύπαρξη ζωντανών οργανισμών. Η συσκευή Mars Organic Molecule Analyzer, (MOMA) έχει κατασκευαστεί από την Becker. Όπως η ίδια εξηγεί: «Η συσκευή MOMA μοιάζει με το tricorder του Star Trek, επειδή μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την ολοκληρωμένη εκτέλεση πολλαπλών μετρήσεων που θα απαντήσουν στα ερωτήματα μας για τη ζωή στον Άρη.»

Προσπάθειες για την ανίχνευση ζωής στον Άρη έχουν πραγματοποιηθεί και παλιότερα με τις αποστολές Viking του 1970, αν και τα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά διφορούμενα.

Ο Meyer αναφέρει χαρακτηριστικά: «Μέρος των αμφιβολιών για την ύπαρξη ζωής οφείλεται και στα πειράματα των αποστολών Viking. Σκεφτήκαμε ότι εάν προσθέταμε οργανική ύλη και νερό στο έδαφος του Άρη, όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί στο έδαφος επρόκειτο να συγκεντρωθούν για να καταναλώσουν την οργανική ύλη. Λογικά, στη συνέχεια, οι οργανικές ουσίες θα πρέπει να διασπαστούν σε διοξείδιο του άνθρακα το οποίο θα μετρούσαμε.»

Βασικά, αυτό που έγινε ήταν να θερμανθούν κάποια δείγματα στα οποία δόθηκε τροφή χημικών ουσιών και στη συνέχεια παρακολουθήθηκε η αντίδραση των μικροβίων. Η Becker εκφράζοντας το παράπονο της αναφέρει: «Το πείραμα αυτό ήταν τέλειο εάν σκεφτεί κανείς τη στρατηγική που κρυβόταν πίσω από όλο αυτό το σχέδιο. Παρόλα αυτά τα αποτελέσματα ήταν διφορούμενα. Όποτε έχουμε όμως τέτοιου είδους αποτελέσματα τότε θεωρούμε ότι το πείραμα έχει αποτύχει.»

Στις σύγχρονες αποστολές ωστόσο χρησιμοποιείται η ίδια αρχή. Σημαντικότατος παράγοντας για την επιτυχία μιας αποστολή είναι η τοποθεσία στην οποία θα γίνει η επιτόπια έρευνα, η οποία θεωρείται ότι θα δώσει ενδιαφέροντα αποτελέσματα.

«Το κλειδί στην όλη υπόθεση είναι η τοποθεσία,» σχολιάζει η Becker. «Οπωσδήποτε θα χρησιμοποιήσουμε κάθε κομμάτι πληροφορίας που έχουμε από τους δορυφόρους.»

Το διαστημικό όχημα Mars Reconnaissance Orbiter της Nasa, το οποίο μπήκε σε τροχιά γύρω από τον Άρη τη 10η Μαρτίου 2006, παρέχει εικόνες υψηλής ανάλυσης εξασφαλίζοντας μας χρήσιμες πληροφορίες για τις περιοχές προσγείωσης.

«Θα στείλουμε αποστολές σε τρείς διαφορετικές περιοχές. Το Phoenix θα σκάψει στον πάγο κοντά στον βόρειο πόλο του πλανήτη. Η αποστολή Mars Science Laboratory προορίζεται για πιο ομαλά εδάφη, ενώ η ExoMars πρόκειται να πραγματοποιήσει βαθιές εκσκαφές στην επιφάνεια του πλανήτη.»

Με όλες αυτές τις αποστολές να βρίσκονται σε εξέλιξη, σίγουρα υπάρχει ελπίδα ότι πολύ σύντομα θα κατακτήσουμε τον Άρη, αποκαλύπτοντας τα πιο καλά κρυμμένα μυστικά του.

news.pathfinder.gr

Πολύ σπουδαία ανακάλυψη για το περιβάλλον θα αποτελέσει το ηλεκτρικό αυτοκίνητο, σύμφωνα με τα στοιχεία που έχει παρουσιάσει η κατασκευάστρια εταιρεία.

Πρόκειται για το πρώτο ηλεκτρικό αυτοκίνητο που φτάνει τα 100 χλμ σε 4 μόλις δευτερόλεπτα. Κυκλοφόρησε ήδη στις Ηνωμένες Πολιτείες και η κατασκευάστρια εταιρεία ισχυρίζεται ότι ήδη έχει 1000 παραγγελίες.

Στα πλεονεκτήματα του αυτοκινήτου εντάσσεται και το ότι μπορεί να διανύσει περίπου 350 χλμ με μία και μοναδική φόρτιση της μπαταρίας ενώ η τιμή του πλησιάζει τις 100 χιλιάδες δολάρια.

Το Τέσλα Ρόντστερ παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Λος Άντζελες των Ηνωμένων Πολιτειών και έκλεψε καρδιές. Το καταπληκτικό διθέσιο είναι εξ ολοκλήρου ηλεκτρικό καθώς η μπαταρία ιονισμένου λιθίου που διαθέτει έχει 6.831 κυψέλες.

Ήδη πολλές διασημότητες των Ηνωμένων Πολιτειών όπως ο Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ και η σύζυγος του Μαρία Σράιβερ, ο Τζορτζ Κλούνι και ο Μπόνο, έχουν δείξει ενδιαφέρον για το σούπερ αυτοκίνητο.

Η τιμή του πλησιάζει τις 100 χιλιάδες δολάρια, δηλαδή περίπου τις 62.500 ευρώ και δεν είναι λίγοι αυτοί που ζητούν την τοποθέτηση ενός μικρού ρεζερβουάρ για να μην εξαρτώνται απόλυτα από την μπαταρία.

Πηγή:ANT1

Σχετικό βίντεο εδώ

Μια ομάδα αστρονόμων εξετάζοντας το απόμακρο παρελθόν του Κόσμου βρήκαν εννέα νέους και ασυνήθιστα συμπαγείς γαλαξίες, που ο κάθε ένας τους ζυγίζει 200 δισεκατομμύρια φορές τη μάζα του ήλιου. Αυτοί οι νέοι γαλαξίες είναι σαν ένα μωρό ύψους 50 πόντων να ζυγίζει 80 κιλά.

"Η εικόνα των συμπαγών αυτών γαλαξιών είναι ένας γρίφος," λέει ο Pieter van Dokkum του Yale, που ήταν επικεφαλής της μελέτης. "Δεν έχει παρατηρηθεί ποτέ κανένας βαρύς γαλαξίας σε αυτήν την απόσταση που να είναι τόσο συμπαγής, και δεν έχει ακόμα γίνει σαφές πώς θα ήταν ένας από αυτούς αν είχε το μέγεθος των σημερινών γαλαξιών."

Τα συμπεράσματα αυτά δημοσιεύτηκαν στο Astrophysical Journal Letters.

Σύγκριση του Γαλαξία μας με ένα άκρως συμπαγή γαλαξία

Οι γαλαξίες αυτοί, μήκους μόνο 5.000 ετών φωτός, είναι ένα κλάσμα του μεγέθους των σημερινών γαλαξιών, αλλά περιέχουν περίπου τον ίδιο αριθμό άστρων με αυτούς. Κάθε δε τέτοιος γαλαξίες θα μπορούσε να χωρέσει μέσα στο κεντρικό μέρος του Γαλαξία μας.

"Αυτοί οι εξαιρετικά πυκνοί γαλαξίες, που σχηματίζουν τις δομικές μονάδες των σημερινών μεγαλύτερων γαλαξιών, μπορεί να είναι οι μισοί γαλαξίες με αυτή την τεράστια μάζα στις αρχές του χρόνου," λέει ο van Dokkum.

Όμως, σημειώνει ο van Dokkum, θα έπρεπε αυτοί να έχουν αλλάξει κατά πολύ στα τελευταία 11 δισεκατομμύρια χρόνια -- θα έπρεπε να γίνουν πέντε φορές μεγαλύτεροι. "Ενώ δε μπορούν να μεγαλώσουν αν συγκρουστούν με άλλους γαλαξίες, τέτοιες συγκρούσεις δεν μπορούν να δώσουν την πλήρη απάντηση στα ερωτήματα," εξήγησε.

Οι αστρονόμοι χρησιμοποίησαν το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble της NASA και το παρατηρητήριο Keck στο όρος Mauna Kea της Χαβάης, για να μελετήσουν τους γαλαξίες το φως των οποίων έχει ταξιδέψει επί 11 δισεκατομμύρια χρόνια για να φτάσει σε μας.

"Τότε ο Κόσμος ήταν ηλικίας λιγότερο από 3 δισεκατομμύρια χρόνια," λέει ο van Dokkum. "Μόνο το Hubble και το Keck μπορούν να δουν τα μεγέθη αυτών των γαλαξιών, επειδή είναι πολύ μικροί και πολύ μακριά μας."

Το 2006, η ερευνητική ομάδα μελέτησε, επίσης, αυτούς τους γαλαξίες με το φασματογράφο στο εγγύς υπέρυθρο του Δίδυμου Νότιου Τηλεσκοπίου στο Cerro Pachon στις Άνδεις της Χιλής. Εκείνες οι παρατηρήσεις μας έδωσαν τις αποστάσεις των γαλαξιών και έδειξαν ότι τα αστέρια τους είναι ηλικίας μισού έως ενός δισεκατομμυρίου ετών, και ότι τα πιο βαριά αστέρια είχαν εκραγεί ήδη ως σουπερνόβες.

"Στην έρευνα του Ουρανού Hubble Deep Field αστρονόμοι διαπίστωσε ότι οι γαλαξίες που σχηματίζουν άστρα είναι μικροί," λέει ο Marijn Franx του πανεπιστημίου του Λάιντεν. "Εντούτοις, αυτοί οι γαλαξίες ήταν επίσης πολύ μικροί σε μάζα. Ζυγίζουν πολύ λιγότερο από το Γαλαξία μας. Όμως η μελέτη μας ερεύνησε μια πολύ μεγαλύτερη περιοχή απ' ό,τι το Hubble Deep Field, και είναι εκπληκτικό ότι δείχνει πως γαλαξίες με το ίδιο βάρος του Γαλαξία μας ήταν επίσης πολύ μικροί στο παρελθόν. Όλοι οι γαλαξίες φαίνονται πραγματικά διαφορετικοί στο νεαρό σύμπαν, ακόμη και οι πολύ μεγάλοι που σχημάτισαν τα αστέρια τους πολύ νωρίς."

Ο Van Dokkum ήδη έχει σκεφτεί τον τρόπο με τον οποίο διαμορφώθηκαν αυτοί οι μικροί, συσσωρευμένοι γαλαξίες. Πιστεύει, πως ένας τρόπος σχηματισμού θα περιλάμβανε μια αλληλεπίδραση στο αναδυόμενο σύμπαν μεταξύ του αερίου υδρογόνου και της σκοτεινής ύλης -- μια αόρατη μορφή ύλης που αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος της μάζας του Κόσμου. Αμέσως μετά από το Big Bang, ο Κόσμος περιείχε ένα ανώμαλο τοπίο σκοτεινής ύλης. Λέει ότι το αέριο υδρογόνου θα μπορούσε να έχει παγιδευτεί στις 'λακκούβες' του αόρατου υλικού, αρχίζοντας να περιστρέφεται γρήγορα μέσα στη βαρυτική δίνη της σκοτεινής ύλης, διαμορφώνοντας έτσι τα αστέρια με ένα τρομερό ρυθμό.

Οι αστρονόμοι υπολόγισαν ότι τα αστέρια στους συμπαγείς γαλαξίες περιστρέφονται γύρω από τους γαλαξιακούς δίσκους τους με μία ταχύτητα, κατά προσέγγιση, 500 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο. Τα αστέρια στους σημερινούς γαλαξίες, σε αντίθεση, ταξιδεύουν με περίπου τη μισή εκείνης της ταχύτητας, επειδή είναι μεγαλύτερα και περιστρέφονται πιο αργά.

Στο μέλλον τα ρομπότ θα λειτουργούν ως αρωγοί στο σπίτι, αλλά και ως σύντροφοι υποστήριξης ηλικιωμένων. Όμως κανένας δεν θα ήθελε ένα απρόσωπο και ψυχρό ρομπότ στην ζωή του, που θα τον θλίβει όταν το κοιτάζει...

Οι επιστήμονες σήμερα επιχειρούν να κατασκευάσουν ρομπότ με προσωπικότητα, που θα μπορούν να αναπτύξουν συναισθηματικές σχέσεις με τους ανθρώπους.

Σήμερα υπάρχουν πάνω από δύο εκατομμύρια ρομπότ Roomba τα οποία κινούνται και εκτελούν οικιακές εργασίες. Δεν χρειάζεται πλέον περίσσεια φαντασία για να σκεφτούμε ρομπότ, τα οποία θα μας βοηθούν με τα καθημερινά μας καθήκοντα αλλά και με πιο πολύπλοκες υποθέσεις, όπως υποστήριξη σε χειρουργικές επεμβάσεις.

Σας ακούγεται φουτουριστικό; Λοιπόν το μέλλον είναι πολύ πιο κοντά απ'Α ότι φαντάζεστε. Μια ομάδα ερευνητών, ψυχολόγοι και επιστήμονες πληροφορικής, έχουν ξεκινήσει ένα project, το "Living with Robots and Interactive Companions", με σκοπό τη μελέτη της αλληλεπίδρασης ανθρώπων με ρομπότ.

Στόχος των ερευνητών είναι η ανεύρεση πληροφοριών που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στο σχεδιασμό ρομπότ που θα κρατούν συντροφιά στους ανθρώπους κάνοντας τους να αισθάνονται πιο άνετα.

«Αυτό που αναπτύσσουμε είναι μια τεχνολογία,» σχολιάζει ο συντονιστής Peter McOwan, καθηγητής πληροφορικής από στο πανεπιστήμιο Queen Mary, του Λονδίνου. «Πιστεύουμε ότι με αυτό τον τρόπο θα βελτιωθεί η ποιότητα της ανθρώπινης ζωής.»

Οι άνθρωποι κατασκευάζουν μηχανές εδώ και χιλιάδες χρόνια. Το Αστρονομικό ρολόι της Πράγας, γνωστό για τη σήμανση των ημερήσιων ωρών και κυρίαρχο στοιχείο την παρέλαση των δώδεκα Αγίων Αποστόλων, αποτελεί σημαντικό τουριστικό θέρετρο από το 15ο αιώνα ενώ τα πρώτα ρομπότ εμπορικής χρήσης κάνουν την εμφάνιση τους στις αρχές του 1950.

Ωστόσο, όχι νωρίτερα από το 1990, κατασκευάζεται το πρώτο αυτόνομο ρομπότ που αλληλεπιδρά με τον άνθρωπο (social robot). Για την κατασκευή του ρομπότ Kismet, το οποίο κατασκευάστηκε στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης, χρησιμοποιήθηκαν πληροφορίες που συλλέχθηκαν από μελέτες συμπεριφοράς και ψυχολογικές παρατηρήσεις νηπίων. Μια δεκαετία αργότερα, πανεπιστήμια όπως Yale και το Carnegie Mellon διαθέτουν εργαστήρια ρομποτικής.

Οι ερευνητές σε αυτά τα εργαστήρια οραματίζονται έναν κόσμο στον οποίο τα ρομπότ θα βοηθούν τους ανθρώπους σε καθημερινά καθήκοντα, θα τους κρατούν συντροφιά ή θα παρέχουν νοσηλεία. Τα ρομπότ χρησιμοποιούνται ήδη στην εκπαίδευση αυτιστικών παιδιών, στη χορήγηση φαρμάκων αλλά και ως προσωπικοί προπονητές.

Εάν τα ρομπότ είχαν προσωπικότητα, εξηγούν οι ερευνητές, οι άνθρωποι θα ήταν λιγότερο διστακτικοί στο να τα εμπιστευτούν και να τα χρησιμοποιήσουν, ώστε να φανούν πιο αποτελεσματικά και χρήσιμα.

Ένα ρομπότ «με προσωπικότητα δεν είναι απλά ένα παιχνίδι», σχολιάζει ο Dag Sverre Syrdal, από την ερευνητική ομάδα LIREC του πανεπιστημίου Hertfordshire της Αγγλίας. «Δεν κάνουμε πειράματα, υπάρχουν ήδη εφαρμογές.»

Προς το παρόν, τα ρομπότ διαθέτουν προσωπικότητες γενικής φύσεως, όπως «εσωστρεφείς» ή «εξωστρεφείς» χαρακτήρες, χρησιμοποιώντας υπερβολικές εκφράσεις για να επικοινωνήσουν με τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι όμως δεν είναι σε θέση να ανθρωποποιήσουν αυτά τα απλοϊκά στερεότυπα.

«Δημιουργείς απλές συνδέσεις και αναπτύσσεις προσωπικότητες,» σχολιάζει ο McOwan. «Στην πραγματικότητα δεν κατασκευάζουμε ρομπότ με συναισθήματα, αλλά τα δημιουργούμε με τέτοιο τρόπο ώστε να μιμούνται ανθρώπινα συναισθήματα.»

Κατά το σχεδιασμό ρομποτικών συστημάτων, η προσπάθεια για μίμηση ξεπερνάει την απλή κατασκευή μηχανών, που δείχνουν ότι αντιλαμβάνονται. Οι ερευνητές αυτό που κάνουν είναι να κωδικοποιούν κοινωνικές νόρμες.

Σε μια έρευνα του 2007, ο Kerstin Dautenhahn, επικεφαλής της ASRG, περιγράφει αυτή την τάση ως μια προσπάθεια για ανάδειξη κοινωνικών κανόνων συμπεριφοράς στα ρομπότ. Αυτές οι κοινωνικές νόρμες ταιριάζουν απόλυτα με τους βασικούς ανθρώπινους κανόνες ευγενείας. Όπως η συναισθηματική νοημοσύνη, τα κοινωνικά ήθη προγραμματίζονται στο ρομπότ χρησιμοποιώντας αλγορίθμους που κάνουν τις μηχανές τελικά να μοιάζουν με ανθρώπους. Όμως πόσο ανθρώπινα θα θέλαμε να είναι τα ρομπότ μας;

Προς αποφυγή του παραπάνω διλήμματος, η ομάδα LIREC σχεδιάζει να αφιερώσει χρόνο στην μελέτη της αλληλεπίδρασης ρομπότ-ανθρώπου για να ανακαλύψει ποιες είναι οι καταστάσεις που κάνουν τους ανθρώπους να νιώθουν αμήχανα. Οι μελετητές θα αναλύσουν τις ανθρώπινες σχέσεις με ρομπότ όπως ο Pleo, το πρώτο παιχνίδι ρομπότ με την μορφή Καμαρόσαυρου και τον Κάσπαρ, ένα ρομπότ με μορφή ενός αγοριού δύο χρονών.

Μια ομάδα από την Ουγγαρία σκοπεύει επίσης να μελετήσει τις ανθρώπινες σχέσεις με τα ζώα και να τις χρησιμοποιήσει στα ρομπότ.

Μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις, όπως τονίζει ο McOwan, είναι η μελέτη μιας κατάστασης γνωστής ως «μετάβαση» και υποδηλώνει την κίνηση ενός ρομπότ ανάμεσα σε δυο πλατφόρμες, όπως για παράδειγμα από ένα σώμα ρομπότ που βρίσκεται στο καθιστικό σας, σε ένα πρόσωπο που εμφανίζεται στην οθόνη του υπολογιστή σας.

Η ομάδα LIREC είναι από τις πρώτες που αποβλέπουν στην εμβάθυνση του τρόπου με τον οποίο αντιδρούν οι άνθρωποι καθώς ένα «οικείο» ρομπότ μεταβαίνει από τη φυσική κατάσταση στην ψηφιακή. Όμως πριν απ'Α όλα, αυτό που πρέπει να γίνει είναι να κατασκευαστούν ρομπότ με οικείες προσωπικότητες!

Scientific American-news.pathfinder.gr

πηγή:health.in.gr

Νέα Υόρκη: Οι μεσήλικες που είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι έχουν χαμηλότερα επίπεδα συγκεκριμένων εγκεφαλικών ουσιών που σηματοδοτούν την εγκεφαλική υγεία και λειτουργία, σύμφωνα με νέα έρευνα που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Annals of Neurology.

Τα στοιχεία δείχνουν ότι η περίσσεια σωματικού βάρους επιταχύνει τη γήρανση του εγκεφάλου, που μπορεί να θέσει με τη σειρά της σε κίνδυνο τον άνθρωπο εκδήλωσης σχετιζόμενων με την γήρανση εγκεφαλικών ασθενειών όπως η νόσος Αλτσχάιμερ.

Ο Δρ Στέφαν Γκαζντζινσκι και οι συνεργάτες του στο Ιατρικό Κέντρο Βετεράνων του Σαν Φρανσίσκο μελέτησαν μαγνητικές τομογραφίες εγκεφάλων από 50 υγιείς μεσήλικες άνδρες και γυναίκες, που μετρούσαν την ποσότητα διαφόρων χημικών ουσιών στην λευκή και φαιά ουσία του εγκεφάλου. Η φαιά ουσία απαρτίζεται από σωματίδια των νευρικών κυττάρων, ενώ η λευκή από συνδέσεις μεταξύ των νευρικών κυττάρων.

Πέντε εκ των συμμετεχόντων ήταν παχύσαρκοι, 15 υπέρβαροι και οι υπόλοιποι 30 είχαν φυσιολογικό σωματικό βάρος.

Όσο υψηλότερος ο Δείκτης Μάζας Σώματος, τόσο χαμηλότερη η συγκέντρωση της Ν-ακετυλ-ασπαρτάτης (ΝΑΑ), χημική ουσία που εξυπηρετεί αρκετές λειτουργίες και επίσης δρα ως δείκτης της συνολικής εγκεφαλικής υγείας, στην λευκή ουσία του μετωπιαίου, κροταφιαίου και βρεγματικού εγκεφάλου. Τα βαρύτερα άτομα είχαν επίσης λιγότερη ΝΑΑ στην μετωπιαία φαιά ουσία, και χαμηλότερες συγκεντρώσεις του μεταβολίτη που περιέχει χολίνη, ουσία-κλειδί για τον σχηματισμό των κυτταρικών μεμβράνων στην μετωπιαία λευκή ουσία.

Η ισχυρότερη σχέση μεταξύ ΔΜΣ και εγκεφαλικής χημείας παρατηρήθηκε στην λευκή ουσία της μετωπιαίας περιοχής του εγκεφάλου, η οποία πιστεύεται ότι είναι ιδιαίτερα ευάλωτη στην βλάβη που προκαλεί η γήρανση.

Είναι πιθανόν τα περιττά κιλά να επιταχύνουν την εγκεφαλική γήρανση ή η παιδική παχυσαρκία να επηρεάζει την εγκεφαλική ανάπτυξη.

Τα στοιχεία της παρούσας έρευνας δεν επέτρεψαν στους επιστήμονες να καθορίσουν αν οι εγκεφαλικές ανωμαλίες σχετίζονται μόνο με το σωματικό λίπος ή αν υποδεικνύει και άλλα προβλήματα υγείας, διατροφής, καθιστικής ζωής.

Το λεπτομερές πορτρέτο του Φόβου, του μεγαλύτερου από τους δύο μικροσκοπικούς δορυφόρους του Αρη, μας έστειλε πρόσφατα η διαστημοσυσκευή της NASA «ΜRΟ» που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον κόκκινο πλανήτη. Ο Φόβος, και ο δίδυμός του Δείμος, είναι καταδικασμένοι να καταστραφούν αφού βρίσκονται σε μικρή απόσταση πάνω από την επιφάνεια του Αρη!

Ο Φόβος βρίσκεται σε ύψος 5.800 χλμ. και λόγω της ελκτικής δύναμης του πλανήτη πλησιάζει όλο και πιο πολύ σ' αυτόν με αποτέλεσμα οι ιδιαίτερα ισχυρές παλιρροιακές δυνάμεις που θα εξασκηθούν πάνω του να τον οδηγήσουν στην καταστροφή σε 100 εκατ. χρόνια. Στην τελευταία του φωτογραφία μπορούμε να διακρίνουμε λεπτομέρειες της επιφάνειάς του με μέγεθος επτά μέτρων.

Αιχμάλωτος δορυφόρος
Οι δύο δορυφόροι του Αρη ανακαλύφτηκαν από τον Αμερικανό αστρονόμο Ασάφ Χολ το 1877 (10 και 12 Αυγούστου). Ο Φόβος είναι ο μεγαλύτερος από τους δύο κι έχει διάμετρο 22,2 χλμ. Είναι ένας από τους πιο μικρούς δορυφόρους του ηλιακού συστήματος, και το όνομά του το πήρε από τον Φόβο που ήταν γιος του Αρη και της Αφροδίτης.Πρόκειται για αιχμαλωτισμένο αστεροειδή, ο οποίος προέρχεται από το εξώτερο ηλιακό σύστημα. Η διαδρομή του Φόβου στον Αρειανό ουρανό είναι αρκετά περίεργη. Ανατέλλει από τη Δύση και δύει στην Ανατολή. Η επιφάνειά του είναι διάσπαρτη με κρατήρες. Χαρακτηριστικότερος απ όλους είναι ο κρατήρας Στίκνεϊ που έχει διάμετρο 8 χλμ. Η σύγκρουση που τον σχημάτισε πρέπει να ισοδυναμούσε με 100.000 ατομικές βόμβες Χιροσίμας. Η σύγκρουση εκείνη ίσως να διέσπασε τον Φόβο σε κομμάτια, γι αυτό τα αυλάκια που έχουν παρατηρηθεί, με μήκος 700 μέτρων και βάθος 90 μέτρων, θεωρούνται ότι είναι μάλλον το αποτέλεσμα της σύγκρουσης εκείνης που συντάραξε τον μικρό δορυφόρο.

Επιστημονική ομάδα του Βοτανικού Κήπου της Νέας Υόρκης προετοιμάζεται να ηγηθεί παγκόσμιας πρωτοβουλίας, με στόχο τη συλλογή DNA από χιλιάδες είδη δέντρων σε όλο τον κόσμο.

Ο Βοτανικός Κήπος της πόλης, που βρίσκεται στη συνοικία του Μπρονξ, θα φιλοξενήσει αυτή την εβδομάδα ειδικούς από πολλά κράτη του κόσμου, οι οποίοι θα θέσουν τις βάσεις για την προσπάθεια διάρκειας δύο ετών, που θα καταλήξει στη σύσταση καταλόγου βιοποικιλότητας της χλωρίδας.

Το φιλόδοξο πρόγραμμα, με την κωδική ονομασία TreeBOL (tree barcode of life), αποσκοπεί στη συλλογή δειγμάτων DNA από δέντρα σε κάθε σημείο του πλανήτη. Τα δείγματα αυτά του DNA θα βοηθήσουν στη δημιουργία βάσης δεδομένων, που θα επιτρέπει την ταχεία αναγνώριση των ειδών δέντρων, της τοποθεσίας τους και των πιθανοτήτων τους για επιβίωση σε συνθήκες κλιματικής αλλαγής.

«Αν δεν γνωρίζεις τί κινδυνεύεις να καταστρέψεις, πώς μπορείς να ξέρεις εάν είναι σημαντικό ή όχι. Οι γνώσεις μας για τη φύση είναι ιδιαίτερα περιορισμένες, παρότι τη μελετούμε εδώ και αιώνες», λέει ο Ντέιμον Λιτλ, στέλεχος του Βοτανικού Μουσείου της Νέας Υόρκης.

Το έργο της επιστημονικής ομάδας είναι κολοσσιαίο. Τα δέντρα αποτελούν το 25% όλων των φυτών στη Γη, ενώ ο δρ Λιτλ εκτιμά ότι πρέπει να υπάρχουν πάνω από 100.000 είδη δέντρων. Στο φιλόδοξο πρόγραμμα συμμετέχουν επιστήμονες από τη Νότια Αφρική, την Ινδία και τις ΗΠΑ, μεταξύ άλλων.

Αν και ο Βοτανικός Κήπος έχει εξασφαλίσει μόλις 600.000 δολάρια σε κρατικές επιχορηγήσεις για το πρόγραμμα του DNA των δέντρων, ο δρ Λιτλ εκτιμά ότι η ομάδα του θα πραγματοποιήσει σημαντικές προόδους στην προστασία απειλούμενων ειδών δέντρων στις ΒΑ ΗΠΑ, σε τμήματα της Μαλαισίας, την Ινδία και τη Νότιο Αφρική.

Για περισσότερες πληροφορίες: www.nybg.org

www.kathimerini.gr με στοιχεία από AP

Ειδικοί θα χρησιμοποιήσουν 22 εκατομμύρια υπολογιστικές ώρες την επόμενη χρονιά, σε έναν από τους ισχυρότερους υπερυπολογιστές σε παγκόσμιο επίπεδο, με σκοπό να προσομοιώσουν ένα αστρικό γεγονός που διαρκεί λιγότερο από πέντε δευτερόλεπτα.

Οι Robert Fisher και Cal Jordan, που είναι μέλη της επιστημονικής ομάδας, χρειάζονται τεράστιους υπολογιστικούς πόρους στον τομέα της επιστήμης τους. Η εργασία τους που γίνεται στο πανεπιστήμιο του Σικάγου για τις αστροφυσικές θερμοπυρηνικές εκρήξεις, εξερευνά πώς εφαρμόζονται οι νόμοι της φύσης σε φυσικά φαινόμενα με απίστευτα ακραίες θερμοκρασίες και πιέσεις. Ο υπερυπολογιστής Blue Gene/P στο Εθνικό Εργαστήριο Argonne θα είναι ένα από τα κύρια εργαλεία τους για τα αστέρια που εκρήγνυται.

"Ο υπερυπολογιστής Blue Gene/P είναι ένας από τους μεγαλύτερους και γρηγορότερους υπερυπολογιστές στον κόσμο," λέει ο Fischer, ειδικός στην έρευνα για τις εκρήξεις των άστρων. "Έχει τεράστιους υπολογιστικούς πόρους που δεν είναι διαθέσιμοι σε μικρότερες πλατφόρμες αλλού."

Οι μικροί υπολογιστές περιέχουν έναν ή δύο μόνο επεξεργαστές ενώ ο Blue Gene/P έχει περισσότερους από 160.000 επεξεργαστές. Κι αν ένας υπολογιστής γραφείου θέλει για να ολοκληρώσει μια δουλειά χίλια χρόνια, ο υπερυπολογιστής Blue Gene/P μπορεί να το κάνει σε τρεις ημέρες.

Οι εκρήξεις που απασχολούν την ομάδα είναι για τις σουπερνόβες τύπου Ia, στις οποίες οι θερμοκρασίες φθάνουν σε δισεκατομμύρια βαθμών. Η πλήρης κατανόηση από τους αστροφυσικούς των υπερκαινοφανών τύπου Ia είναι κρίσιμη, για να λυθεί επιτέλους το μυστήριο της σκοτεινής ενέργειας, μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι σημερινοί κοσμολόγοι. Η σκοτεινή ενέργεια όπως είναι γνωστό αναγκάζει το σύμπαν να επεκτείνεται με ένα ρυθμό που συνεχώς αυξάνει.

Οι κοσμολόγοι ανακάλυψαν τη σκοτεινή ενέργεια όταν χρησιμοποίησαν τις σουπερνόβες τύπου Ia ως συσκευές κοσμικών μετρήσεων. Όλες οι σουπερνόβες τύπου Ia επιδεικνύουν περίπου την ίδια φωτεινότητα. 'Ετσι οι επιστήμονες θα μπορούσαν να αξιολογήσουν την απόσταση των άστρων που εκρήγνυται αναλόγως. Εντούτοις, αυτές οι σουπερνόβες επιδεικνύουν μια μεταβλητότητα περίπου 15 τοις εκατό.

"Για να καταλάβετε πραγματικά τη σκοτεινή ενέργεια, πρέπει να μειώσετε αυτήν την μεταβολή περίπου στο 1%," λέει ο Jordan.

Η πυκνότητα των λευκών νάνων άστρων, από τα οποία εξελίσσονται οι σουπερνόβες τύπου Ia, είναι εξίσου ακραία. Όταν αστέρια στο μέγεθος του ήλιου φθάνουν στο τέλος της ζωής τους, έχουν αποβάλλει το μεγαλύτερο μέρος της μάζας τους και αφήνουν πίσω τους έναν αδρανή πυρήνα στο μέγεθος του φεγγαριού. Κατά προσέγγιση ένα κουταλάκι του γλυκού- από το υλικό του λευκού νάνου ζυγίζει χίλιους τόνους, γι αυτό και είναι από τα πιο πυκνά αντικείμενα στον Κόσμο.

Οι σουπερνόβες τύπου Ia θεωρούνται πως εμφανίζονται μόνο στα συστήματα δυαδικών άστρων, που το κάθε άστρο στρέφεται γύρω από το άλλο. Όταν ένας λευκός νάνος σε δυαδικό σύστημα τραβήξει με τη βοήθεια της βαρύτητας αρκετή ύλη από το συνοδό αστέρι του, ακολουθεί μια τεράστια έκρηξη.

Αυτό όμως πραγματοποιείται κατά τη διάρκεια εκατοντάδων εκατομμυρίων ετών, δεν είναι ακαριαίο φαινόμενο. Καθώς ο λευκός νάνος γίνεται όλο και περισσότερο πυκνός με τη συμπίεση της ύλης πάνω του, πραγματοποιείται μια πυρηνική ανάφλεξη στον πυρήνα του. Αυτή η ανάφλεξη συνεχίζεται σε όλο το άστρο που οδηγεί τελικά σε μια τεράστια υπερκαινοφανή έκρηξη.

Η ομάδα Flash όπως λέγεται διευθύνει τις προσομοιώσεις ολόκληρων των άστρων σε έναν υπερυπολογιστή στο Εθνικό Εργαστήριο Lawrence του Μπέρκλευ.

Στις προσομοιώσεις η ομάδα θα αναλύσει πως εμφανίζεται η καύση με τέσσερα πιθανά σενάρια, που οδηγούν στις σουπερνόβες τύπου Ia. Η καύση σε έναν λευκό νάνο μπορεί να εμφανιστεί είτε ως μια ανάφλεξη (σε όλη τη μάζα του) είτε ως μια εκπυρσοκρότηση σε ένα σημείο (σαν μια ράβδο δυναμίτη που καίγεται στην άκρη μόνο).

Στο σενάριο της ομάδας Flash, η ανάφλεξη ξεκινά μακριά από το κέντρο του πυρήνα του αστεριού. Η καύση δημιουργεί μια καυτή φυσαλίδα από λιγότερο πυκνή τέφρα, που αναδύεται προς την επιφάνεια του άστρου λόγω της άνωσης, όπως ένα κομμάτι φελλός στο νερό. Αλλά η βαρύτητα κρατά την τέφρα κοντά στην επιφάνεια του λευκού νάνου. "Αυτή η γρήγορα κινούμενη τέφρα μένει περιορισμένη στην επιφάνεια, ρέει γύρω από το λευκό νάνο και συγκρούεται στην αντίθετη πλευρά της έκρηξης," εξηγεί ο Jordan.

Μπορεί να χρειάστηκαν περίπου 40 χρόνια για να φτάσουμε ως εδώ, όμως τη περασμένη εβδομάδα οι επιστήμονες ανακοίνωσαν ότι ανακάλυψαν το ηλεκτρονικό κύκλωμα το οποίο θα μας απαλλάξει από την βασανιστική αναμονή κατά την έναρξη του υπολογιστή μας.

Τα αποτελέσματα της μελέτης αποδεικνύουν την πρακτική εφαρμογή αυτών που έως σήμερα ήταν μόνο θεωρία και θα μπορούσαν να μας σώσουν από την ατέρμονη ανία έως ότου ο υπολογιστής μας καταφέρει να σταθεροποιηθεί μετά την εκκίνηση του.

Σύμφωνα με τις γνωστές βασικές θεωρίες ηλεκτρονικής, υπάρχουν τρία θεμελιώδη στοιχεία ενός παθητικού κυκλώματος: οι αντιστάσεις, οι πυκνωτές και τα πηνία.

Ωστόσο, στις αρχές του 1970, ο Leon Chua από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Berkeley, υπέθεσε ότι θα πρέπει να υπάρχει ένα τέταρτο στοιχείο με όνομα memory resistor, ή memristor και χρησιμοποιώντας μαθηματικές εξισώσεις προσπάθησε να αποδείξει την ύπαρξη του.

Σήμερα, μια νέα ερευνητική ομάδα, χρηματοδοτούμενη από την Hewlett-Packard, με υπεύθυνο τον Stanley Williams αποδεικνύει ότι το νέο αυτό ηλεκτρονικό στοιχείο όντως υπάρχει. Οι επιστήμονες ανέπτυξαν ένα μαθηματικό μοντέλο και ένα φυσικό παράδειγμα του memristor, το οποίο περιέγραψαν στο επιστημονικό περιοδικό Nature.

«Είναι εντελώς διαφορετικό από οποιαδήποτε άλλο ηλεκτρονικό στοιχείο,» σχολιάζει ο Williams. «Κανένας συνδυασμός αντίστασης, πυκνωτή ή πηνίου δεν θα μπορούσε να αποδώσει τις συγκεκριμένες ιδιότητες.»

Ο Williams παρομοιάζει το νέο στοιχείο με το νερό που ρέει μέσα από ένα λάστιχο. Σε ένα συνηθισμένο κύκλωμα, το νερό ρέει από περισσότερες από μια κατευθύνσεις. Όμως, σε ένα memristor, το λάστιχο «θυμάται» από πού προέρχεται η ροή του νερού και την βοηθάει να επεκταθεί προς αυτή την κατεύθυνση για να βελτιώσει τη ροή. Εάν το νερό ή το ρεύμα αρχίσει να ρέει από διαφορετική κατεύθυνση τότε το λάστιχο συρρικνώνεται.

«Μπορεί να θυμάται τόσο την κατεύθυνση αλλά και το ποσό του φορτίου που ρέει μέσα από αυτό. Αυτή είναι η μνήμη,» επιβεβαιώνει ο Williams.

Για τον Williams, ο οποίος υποστηρίζει ότι τα αποτελέσματα της μελέτης θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην δημιουργία ενός νέου είδους μνήμης υπολογιστών, που δε θα χρειάζεται να εκκινήσουν ποτέ ξανά, η ανακάλυψη αυτή είναι κάτι περισσότερο από ένα ακαδημαϊκό επίτευγμα.

Οι συνηθισμένοι υπολογιστές χρησιμοποιούν τη δυναμική μνήμη τυχαίας προσπέλασης (DRAM), η οποία χάνεται με το κλείσιμο του υπολογιστή και θα πρέπει να προσπελαστεί ξανά από το σκληρό δίσκο όταν ανοίξει ο υπολογιστής. Όμως, ένας υπολογιστής που θα διαθέτει το νέο είδος κυκλώματος δεν θα χάνει ποτέ τη μνήμη του, ακόμα και εάν ο υπολογιστής κλείσει.

«Εάν ανοίξετε τον υπολογιστή σας θα επανέλθει άμεσα στην κατάσταση που βρίσκονταν πριν τον κλείσετε. Πρόκειται για μια πολύ ενδιαφέρουσα πιθανή προοπτική, η οποία είναι και πραγματοποιήσιμη,» αναφέρει ο Williams.

Η κατανόηση αυτού του νέου κυκλωματικού στοιχείου είναι κρίσιμη καθώς οι εταιρείες προσπαθούν να κατασκευάσουν ακόμα μικρότερα κυκλώματα.

«Είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε όλα τα παραπάνω πριν διεισδύσουμε στον κόσμο της νανοηλεκτρονικής,» σχολιάζει ο Williams αναφερόμενος στην ηλεκτρονική σε επίπεδο νανοκλίμακας, με αντικείμενα έως και 10.000 φορές μικρότερα από το πλάτος της ανθρώπινης τρίχας.

«Όπως αποδεικνύεται, το memristance, γίνεται όλο και πιο σημαντικό καθώς η κλίμακα συρρικνώνεται. Αυτός είναι άλλος ένας λόγος για τον οποίο αργήσαμε τόσο πολύ για αυτή την ανακάλυψη,» σχολιάζει ο Williams.

Reuters-news.pathfinder.gr

Η γαλλο-ευρωπαϊκή διαστημική αποστολή MICROSCOPE έχει σαν σκοπό, με μια μέτρηση τρομακτικής ακριβείας, την επιβεβαίωση μιας από τις βασικές αρχές της γενικής σχετικότητας του Αϊνστάιν: της Αρχής Ισοδυναμίας (EP). Να αποδειχθεί η αλήθεια της καθολικότητας της ελεύθερης πτώσης των σωμάτων, η ιδέα δηλαδή ότι όλα τα σώματα πέφτουν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο στο κενό και στο ίδιο βαρυτικό πεδίο.

Αν αυτή η αρχή ήταν λανθασμένη, ακόμη και στο παραμικρό, αυτό θα αρκούσε για να κατεδαφίσει όλο το οικοδόμημα που έχει συλλάβει ο Αϊνστάιν. Για την ώρα, αυτή η αρχή έχει επαληθευτεί κατά 0,000000001% περίπου. Όμως μελλοντικά πειράματα στο διάστημα όπως το STEP του Stanford, Galileo Galilei της Ιταλικής Διαστημικής Υπηρεσίας και ο γαλλο-ευρωπαϊκός δορυφόρος MICROSCOPE, που ο τελευταίος αναμένεται να εκτοξευτεί προς τα τέλη του 2010, θα είναι χίλιες φορές πιο ακριβής συγκριτικά με όλα τα πειράματα που έχουν πραγματοποιηθεί μέχρι σήμερα.

Ο λόγος που θέλουν να μάθουν οι φυσικοί την ακρίβεια της Αρχής της Ισοδυναμίας είναι ότι πολλές προταθείσες θεωρίες, για το συνδυασμό της κβαντομηχανικής με τη θεωρία της γενικής σχετικότητας, επιβεβαιώνουν ότι αυτή η Αρχή πρέπει να είναι λανθασμένη. Av λοιπόν ο δορυφόρος MICROSCOPE επιβεβαιώσει τη θεωρία του Αϊνστάιν, τότε θα πρέπει και πάλι να αρχίσουμε από το μηδέν!

Αριστερά: Ο δορυφόρος MICROSCOPE έχει όγκο κατά προσέγγιση ένα κυβικό μέτρο, με δύο αναπτυσσόμενα ηλιακά πάνελ στην μία πλευρά. Στην άλλη πλευρά βρίσκονται ο ιχνηλάτης των αστεριών (για την ακριβή τοποθέτηση του στο διάστημα), και το μηχανικό και θερμικό υλικό του. Οι δύο πλευρικές πλευρές φέρουν τέσσερα μίνι συστήματα τριών ηλεκτρικών προωθητών, που χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο της δορυφορικής τοποθέτησης και τροχιάς. Επίσης, περιλαμβάνει συστήματα ελέγχου για να μην επηρεάζεται από δυνάμεις, όπως είναι η ηλιακή πίεση, η έλξη της ατμόσφαιρας και από τις ζώνες Van Allen, που θα αλλάζουν την τροχιά του (θα πρέπει να υπάρχει μόνο η βαρυτική έλξη).

Ιστορικά πειράματα

Το πρώτο γνωστό πείραμα για την απόδειξη της Ασθενούς Αρχής της Ισοδυναμίας είναι του Γαλιλαίου (1610) που απέδειξε την ισότητα της επιτάχυνσης δύο οποιωνδήποτε σωμάτων όταν έριξε σφαίρες διαφορετικών μαζών από τον Πύργο της Πίζας. Αργότερα ο Νεύτων (1680) κατέφυγε στη χρήση του εκκρεμούς. Η περίοδος ενός εκκρεμούς, ενός σώματος που αιωρείται από νήμα αμελητέας μάζας, είναι πολλαπλάσιο του λόγου της βαρυτικής προς την αδρανειακή του μάζα. Αν η περίοδος αυτή είναι η ίδια, ανεξάρτητα από το μέγεθος ή τη σύσταση του ταλαντούμενου σώματος, τότε συμπεραίνεται πως ο λόγος
των δύο αυτών μαζών είναι ίδιος για κάθε σώμα. Με κατάλληλη επιλογή των μονάδων μέτρησης ο σταθερός αυτός λόγος λαμβάνει την τιμή 1, δηλαδή η αδρανειακή και η βαρυτική μάζα κάθε σώματος γίνονται ίσες μεταξύ τους. Ο Γαλιλαίος και ο Νεύτωνας συνέκριναν τις ταλαντώσεις υλικών πολύ διαφορετικών, όπως χρυσός, άργυρος, μόλυβδος, γυαλί, άμμος, αλάτι, ξύλο, νερό, και σιτάρι διαπιστώνοντας πως, έως μια τάξη μεγέθους 10-3 η αδρανειακή και η βαρυτική μάζα καθενός από όλα αυτά τα διαφορετικά υλικά ήταν ίσες μεταξύ τους.

Πολύ μεγαλύτερη ακρίβεια επιτεύχθηκε στο πείραμα του Ούγγρου φυσικού Loránd Eötvös (1908). Στο πείραμα αυτό χρησιμοποιήθηκε ο ζυγός στρέψης ένα όργανο το οποίο αρχικά είχε σχεδιαστεί και χρησιμεύσει για γεωφυσικές μελέτες, και συγκεκριμένα για τον εντοπισμό ανωμαλιών στο βαρυτικό πεδίο της Γης λόγω ανομοιογένειας του εδάφους. Στα υπό εξέταση σώματα, εκτός από το βαρυτικό πεδίο της Γης - το οποίο σχετίζεται με τη βαρυτική μάζα του καθενός - επιδρά και η δύναμη αδράνειας (η γνωστή φυγόκεντρη δύναμη) εξαιτίας της περιστροφής της Γης η οποία είναι ανάλογη προς την αδρανειακή μάζα του κάθε σώματος. Αν η αδρανειακή και η βαρυτική μάζα των σωμάτων δεν είναι ίσες μεταξύ τους, τότε στον ζυγό εμφανίζεται ροπή στρέψης. Αν παρατηρηθεί παραβίαση της Ασθενούς Αρχής της Ισοδυναμίας το διαπιστώνουμε με διαδοχικές στρέψεις του οργάνου. O Eötvös πέτυχε ακρίβεια μετρήσεων της τάξης του 1O-8 - 1O-9 στη συνέχεια όμως υπήρξαν αλλεπάλληλες βελτιώσεις του ίδιου πειράματος από πολλούς ερευνητές.

Στις μέρες μας υπήρξαν βελτιώσεις ακόμα και του ίδιου του πειράματος του Γαλιλαίου - το 1987 στο Πανεπιστήμιο του Colorado - δηλαδή παρατήρηση σωμάτων σε ελεύθερη πτώση, κατά τις οποίες η καταγραφή της πορείας των σωμάτων έγινε με λέιζερ. Κατά την εκτέλεση των ανωτέρω πειραμάτων χρησιμοποιήθηκε μια μεγάλη ποικιλία διαφορετικών υλικών: Χαλκός, νερό, θειικός χαλκός, άσβεστος, διάφορες μορφές ξύλου, κ.ά. Η διαφορετικότητα στη σύσταση των υλικών αυτών ανάγεται τελικά σε διαφορετική συγκρότηση των πυρήνων των ατόμων τους: Διαφορετικοί αριθμοί πρωτονίων, νετρονίων ηλεκτρονίων, διαφορετικοί δεσμοί στις χημικές ενώσεις, διαφορετικές δυναμικές ενέργειες στις αλληλεπιδράσεις μεταξύ των στοιχειωδών αυτών σωματιδίων.

Η επαλήθευση της Αρχής της Ισοδυναμίας για όλες αυτές τις περιπτώσεις οδηγεί στο συμπέρασμα πως η συνεισφορά κάθε τέτοιας δυναμικής ενέργειας στη μάζα του σώματος είναι η αυτή, τόσο για την αδρανειακή όσο και για τη βαρυτική του μάζα. Δηλαδή, η μάζα που αντιστοιχεί π.χ. στην ηλεκτρομαγνητική δυναμική ενέργεια, σύμφωνα με την Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας, εμφανίζεται και αυτή υπό δύο μορφές: Αδρανειακή και Βαρυτικη. H επαλήθευση της Αρχής της Ισοδυναμίας σε πολλές περιπτώσεις διαφορετικών υλικών - δηλαδή για πολλές διαφορετικές τιμές της δυναμικής αυτής ενέργειας - σημαίνει πως η αδρανειακή και η βαρυτικη μάζα που αντιστοιχούν στην εν λόγω ενέργεια, είναι με τη σειρά τους ίσες.

Στόχοι αποστολής

Η αποστολή MICROSCOPE έχει δύο κύριους σκοπούς

- την δοκιμή της Αρχής Ισοδυναμίας (EP) μεταξύ της μάζας αδρανείας και της βαρυτικής μάζας με ένα υψηλό επίπεδο ακρίβειας, με ένα κέρδος 2 ή 3 τάξεις μεγέθους σε σχέση με τα πειράματα που έχουν γίνει στη Γη

- να βελτιωθεί η κατασκευή δορυφόρων χωρίς καμιά άλλη έλξη πλην της βαρύτητας για τις μελλοντικές αποστολές της φυσικής και αστρονομίας,

Η αποστολή MICROSCOPE, που είναι μια κοινή προσπάθεια της Γαλλικής Διαστημικής Υπηρεσίας CNES και της ESA, θα επιτρέψει στους φυσικούς αρχές του 2011 να πετύχουν μια δοκιμασία της Αρχής Ισοδυναμίας (EP) με μια ακρίβεια 10-15.

Η ασθενής αρχή της ισοδυναμίας, ή η καθολικότητα της ελεύθερης πτώσης, έχει εξεταστεί όπως είδαμε με πολυάριθμες μεθόδους (όργανο ισορροπίας με στρέψη, λέιζερ κ.λπ.), αλλά ο θόρυβος και οι δονήσεις έμφυτοι σε οποιοδήποτε συνδεδεμένο περιβάλλον πειράματος περιορίζουν την ακρίβεια μικρότερη από 10-13. Οι νέες όμως θεωρίες της φυσικής, όπως η θεωρία χορδών ή η υπερβαρύτητα προτείνει μια πιθανή παραβίαση της EP κάτω από 10-13: . Υπάρχει λοιπόν ανάγκη να γίνουν μετρήσεις κάτω από αυτό το επίπεδο ακρίβειας και τούτο το γεγονός δείχνει τη σημασία της αποστολής, που θα χρησιμοποιήσει το διάστημα ως πειραματικό περιβάλλον, σε έναν δορυφόρο απαλλαγμένο της βαρυτικής έλξης.

Ο δορυφόρος MICROSCOPE θα πετάξει σε ένα ύψος 800 km κατά μήκος μιας σχεδόν πολικής και ηλιοσύγχρονης τροχιάς με μια εκκεντρότητα μόνο 5.10-3. Εκμεταλλεύεται δε αυτήν την χαμηλή ελλειπτική τροχιά για να διατηρήσει το ωφέλιμο φορτίο του σε ένα πολύ σταθερό θερμικό περιβάλλον.

Δεξιά εμφανίζεται το κύριο όργανο του δορυφόρου MICROSCOPE, το Διαφορικό Επιταχυνσιόμετρο: Μια ενδεχόμενη επιτάχυνση των πειραματικών μαζών προκαλεί την εμφάνιση ηλεκτρικού πεδίου στο σύστημα ηλεκτροδίων, με στόχο τη διατήρηση τους σε ακινησία. Η ένταση του ηλεκτρικού πεδίου αποτελεί ένδειξη του μεγέθους της επιτάχυνσης αυτής των μαζών, και καταγράφεται δίνοντας μια εικόνα της ελεύθερης πτώσης τους στο βαρυτικό πεδίο της Γης.

Στο πείραμα MICROSCOPE, το πεδίο βαρύτητας της Γης είναι αυτό στο οποίο παρατηρείται και ελέγχεται η κίνηση της ελεύθερης πτώσης δύο μαζών, που αποτελούνται από διαφορετικά υλικά. Έτσι και οι δύο μάζες βρίσκονται στο ίδιο ακριβώς πεδίο βαρύτητας. Το ελεγχόμενο ηλεκτροστατικό πεδίο, που προστέθηκε για να σπάσει την πειραματική συμμετρία, εξαναγκάζοντας τις δύο μάζες να παραμείνουν στην ίδια τροχιά, μετριέται με μια μεγάλη ακρίβεια: μια ελάχιστη ανωμαλία της συμμετρίας είναι η απόδειξη της παραβίασης της Αρχής της Ισοδυναμίας EP.

Πολλά είδη στο ζωικό βασίλειο μαθαίνουν, αλλά η ευφυΐα βλάπτει την υγεία

The New York Times

«Γιατί είναι οι άνθρωποι τόσο έξυπνοι;» Αν και η ερώτηση αυτή συναρπάζει την επιστημονική κοινότητα, ο βιολόγος Θαδδαίος Καβέκι του Πανεπιστημίου του Φράιμπουργκ επιλέγει να την αντιστρέψει. «Αν είναι τόσο καλό να είμαστε έξυπνοι, γιατί τα περισσότερα ζώα παραμένουν κουτά;» ρωτά ο δρ Καβέκι, που μαζί με ομοϊδεάτες του επιστήμονες προσπαθεί να διαπιστώσει γιατί τα ζώα μαθαίνουν και γιατί ορισμένα από αυτά είναι ικανότερα από άλλα στη μάθηση. Ενας λόγος για τη διαφοροποίηση αυτή, έδειξε πρόσφατη επιστημονική μελέτη, είναι ότι η ευφυΐα μπορεί να αποδειχθεί επιζήμια για την υγεία του ζώου.

Η μάθηση είναι πολύ διαδεδομένη στο ζωικό βασίλειο, καθώς ακόμη και το ταπεινό σκουλήκι μπορεί να μάθει, παρότι διαθέτει μόνο 302 νευρώνες. Το σκουλήκι τρέφεται με βακτήρια. Αν, όμως, καταναλώσει μολυσμένο βακτήριο, μπορεί να ασθενήσει. Τα σκουλήκια δεν γεννιούνται με έμφυτη απέχθεια στα επικίνδυνα βακτήρια. Χρειάζονται έτσι χρόνο, για να μάθουν να ξεχωρίζουν την τροφή τους και να αποφεύγουν τις ασθένειες.

Πολλά έντομα έχουν αποδείξει και αυτά τις «μαθησιακές» τους ικανότητες. «Οι άνθρωποι πίστευαν ότι τα έντομα είναι σαν μικρά ρομπότ, που κάνουν τα πάντα χάρη στο ένστικτό τους», λέει ο δρ Ρόιβεν Δούκας, βιολόγος του Πανεπιστημίου Μακμάστερ στον Καναδά.

Mπορούν να μάθουν εύκολα

Η έρευνα του δρος Δούκα και της ομάδας του έδειξε ότι τα έντομα αξίζουν περισσότερο σεβασμό. Ο δρ Δούκας ανακάλυψε ότι οι προνύμφες της φρουτόμυγας (Drosophila melanogaster), ίσως του πιο αγαπημένου εντόμου–πειραματόζωου, μπορούν να μάθουν να συνδυάζουν οσμές με συγκεκριμένα τρόφιμα και άλλες οσμές με επικίνδυνα ζώα. Σε άλλη σειρά πειραμάτων, ο δρ Δούκας ανακάλυψε ότι οι νεαρές αρσενικές φρουτόμυγες έχαναν πολύ χρόνο «κορτάροντας» αδιάφορες θηλυκές, καθώς δεν γνώριζαν ακόμη πώς να ξεχωρίζουν τις δεκτικές σε αναπαραγωγή μύγες. Ο δρ Δούκας εικάζει ότι κάθε ζώο με νευρικό σύστημα μπορεί να μάθει. Ακόμη και σε περιπτώσεις ειδών όπου οι επιστήμονες δεν κατάφεραν να καταγράψουν μαθησιακή ικανότητα, ο δρ Δούκας επιμένει και καλεί τους συναδέλφους του να μην απελπίζονται.

Αν και η μάθηση μοιάζει να είναι ευρέως διαδεδομένη στον ζωικό κόσμο, ο δρ Δούκας αναρωτιέται για τις αιτίες ανάπτυξης της ικανότητας αυτής. «Δεν μπορούμε απλά να υποστηρίξουμε ότι η μάθηση αποτελεί προσαρμογή σε μεταβαλλόμενο περιβάλλον», υποστηρίζει ο βιολόγος του Μακμάστερ.

Η μάθηση μπορεί, όμως, και να έχει αρνητικές συνέπειες, που κάνουν την εμφάνισή της ακόμη πιο αξιοπερίεργη. Ο δρ Καβέκι και η ομάδα του, σε μια προσπάθεια να δημιουργήσουν εξυπνότερες μύγες, προσφέρουν στα έντομα επιλογή μεταξύ ζελέ πορτοκάλι και ζελέ ανανά. Και τα δύο εδέσματα έχουν λαχταριστή οσμή για τις φρουτόμυγες. Οι μύγες που προσγειώνονταν, όμως, στο ζελέ πορτοκάλι ανακάλυπταν ότι στο μείγμα είχε προστεθεί πικρό κινίνο. Η επιστημονική ομάδα έδωσε στις μύγες της τρεις ώρες για να «μάθουν» τη διαφορά μεταξύ των δύο ζελέ.

Πειράματα σε μύγες

Για να δοκιμάσουν τις μαθησιακές ικανότητες των μυγών, οι επιστήμονες αντικατέστησαν τα δύο πιάτα με άλλα δύο, που περιείχαν πάλι ζελέ πορτοκάλι και ανανά και χωρίς να έχει προστεθεί κινίνο σε κανένα από τα δύο. Οι μύγες προσγειώθηκαν και στα δύο πιάτα, έφαγαν ζελέ και οι θηλυκές γέννησαν τα αυγά τους. Η επιστημονική ομάδα συνέλεξε τα αυγά από το ζελέ ανανά και τα χρησιμοποίησε για την παραγωγή της επόμενης γενιάς μυγών. Οι επιστήμονες επανέλαβαν τη διαδικασία και στην επόμενη γενιά, τοποθετώντας όμως το κινίνο στον ανανά. Υστερα από 15 γενιές, οι μύγες έμαθαν να ξεχωρίζουν το «καλό» από το «κακό» ζελέ, σε λιγότερο από 60 λεπτά. Οι μύγες πληρώνουν, πάντως, βαρύ τίμημα για την «ταχεία μάθηση». Οταν ο δρ Καβέκι τοποθέτησε ίσο αριθμό «έξυπνων» και κοινών μυγών σε μικρό χώρο, όπου οι μύγες έπρεπε να ανταγωνιστούν για περιορισμένη ποσότητα βρώμης, μόλις 50% των έξυπνων μυγών επέζησαν, έναντι ποσοστού 80% των κοινών εντόμων.

«Ο άνθρωπος έφθασε στα άκρα της μάθησης, πλήρωσε όμως και αυτός το τίμημα για την ικανότητά του αυτή», λέει ο δρ Δούκας. «Ορισμένες από τις ανθρώπινες ασθένειες πρέπει να είναι το τίμημα που πληρώσαμε ως είδος για την ευφυΐα μας», καταλήγει ο δρ Δούκας.

πηγή:news.kathimerini.gr

quote:

---

Πολλά είδη στο ζωικό βασίλειο μαθαίνουν, αλλά η ευφυΐα βλάπτει την υγεία

---

Τελικά ίσως οσα λιγότερα ξέρεις τοσο το καλύτερο .

Γαλλική κατασκευαστική εταιρεία εξασφάλισε το συμβόλαιο για την κατασκευή της μεγαλύτερης σταθερής ζεύξης του κόσμου, η οποία συνδέει το Μπαχρέιν και το Κατάρ και θα έχει μήκος 40 χιλιόμετρα, αναφέρει την Τετάρτη ο γαλλικός Τύπος.

Σύμφωνα με το περιοδικό Le Point, το συμβόλαιο των 3 δισεκατομμυρίων δολαρίων με τη γαλλική Vinci υπογράφηκε στο βασιλικό ανάκτορο του Μπαχρέιν παρουσία του επικεφαλής της εταιρεάις Ιβ Τιμπό ντε Σιλγκί.

Η ζεύξη, που θα αποτελείται από μια σειρά επίχωστων δρόμων και επιμέρους γεφυρών, θα μειώσει το χρόνο του ταξιδιού ανάμεσα στις δύο χώρες από πέντε ώρες που είναι σήμερα, μέσω της Σαουδικής Αραβίας, σε περίπου 30 λεπτά. Περίπου 12.000 οχήματα εκτιμάται ότι θα διασχίζουν καθημερινά τη γέφυρα.

Η κατασκευή της γέφυρας θα αρχίσει έπειτα από εννέα μήνες που θα αφιερωθούν στη μελέτη του σχεδίου.

Η μεγαλύτερη γέφυρα του κόσμου είναι σήμερα η οδοδιάβαση της λίμνης Πόντσαρτρεϊν στις ΗΠΑ, με μήκος 38,4 χιλιόμετρα.

Έπειτα από μια 20ετία στασιμότητας λόγω της τραγωδίας του Τσερνομπίλ το 1986, η πυρηνική ενέργεια αναβιώνει τώρα σε παγκόσμιο επίπεδο. Μια λύση για άφθονη ενέργεια χωρίς καυσαέρια, παρά το ρίσκο ραδιενεργού μόλυνσης το οποίο θα παραμείνει για χιλιετίες.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι σήμερα διχασμένη όσον αφορά τη χρήση αντιδραστήρων, με ορισμένες χώρες να κατασκευάζουν νέες μονάδες και άλλες να απαγορεύουν εντελώς τη χρήση τους.

«Κάθε κράτος μέλος αποφασίζει κατά περίπτωση εάν θα χρησιμοποιήσει ή όχι πυρηνική ενέργεια» απάντησε στα μέσα Ιανουαρίου ο επίτροπος Περιβάλλοντος της ΕΕ Σταύρος Δήμας σε σχετική ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΝ Δημ. Παπαδημούλη. Την ίδια απάντηση έδωσε εκ νέου την Τετάρτη στον κ. Παπαδημούλη ο επίτροπος Ενέργειας κ. Πίμπαλγκς.

Στη γειτονιά της Ελλάδας, η Βουλγαρία ξεκινά την κατασκευή και δεύτερου πυρηνικού σταθμού, η Τουρκία έχει αποφασίσει την κατασκευή τουλάχιστον μίας μονάδας, η Αλβανία ανακοίνωσε τα δικά της σχέδια τον Οκτώβριο και η Αίγυπτος στρέφεται στην ίδια επιλογή. Σε ελαφρώς μεγαλύτερη απόσταση, Γαλλία, Φινλανδία και Βρετανία θα κατασκευάζουν νέους σταθμούς, ενώ στη Γερμανία το θέμα εξετάζεται.

Ενεργό πρόγραμμα πυρηνικών εργοστασίων διατηρεί και η σεισμογενής Ιαπωνία, αν και η πυρηνική της βιομηχανία σπιλώθηκε πέρυσι από τις αλλεπάλληλες διαρροές και τις προσπάθειες υποβάθμισης των επιπτώσεων από τον σεισμό των 6,8 Ρίχτερ που χτύπησε τη μονάδα του Κασιβαζάκι-Καρίβα, τη μεγαλύτερη του κόσμου.

Ζυγαριά

Τα πυρηνικά εργοστάσια προσφέρουν μεγάλη ισχύ χωρίς να απαιτούν απέραντες εγκαταστάσεις όπως τα αιολικά και ηλιακά πάρκα. Εκπέμπουν ελάχιστο διοξείδιο του άνθρακα και το υλικό με το οποίο λειτουργούν δεν κινδυνεύει να εξαντληθεί τις επόμενες δεκαετίες, όπως τα ορυκτά καύσιμα.

Για τις κυβερνήσεις, αυτά τα πλεονεκτήματα, όπως και οι οικονομικές παράμετροι του θέματος, συγκρίνονται με άλλες τεχνολογίες χαμηλού άνθρακα και μπαίνουν στη ζυγαριά μαζί με τον δυνητικό κίνδυνο ραδιενεργού διαρροής.

Φέτος τον Ιανουάριο ανακοινώθηκαν τα νέα πυρηνικά σχέδια της Βρετανίας, με τον υπουργό Βιομηχανίας Τζον Χάτον να δηλώνει ότι οι αντιδραστήρες είναι μια «δοκιμασμένη και ασφαλής» πηγή ενέργειας που θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί σε συνδυασμό με τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και άλλες καθαρές τεχνολογίες.

Σύμφωνα πάντως με την αρμόδια βρετανική αρχή, το κόστος για την απομάκρυνση των επικίνδυνων υλικών από τις πυρηνικές εγκαταστάσεις της χώρας θα κοστίσει περίπου 100 δισ. ευρώ.

Νωρίτερα από το Λονδίνο είχε ανακοινώσει τις πυρηνικές της φιλοδοξίες η Ουάσινγκτον: «Η πυρηνική ενέργεια καλύπτει περίπου το 20% των αναγκών σε ηλεκτρικό στις ΗΠΑ χωρίς ατμοσφαιρική μόλυνση, ούτε εκπομπές αερίων που ευθύνονται για το φαινόμενο του θερμοκηπίου» δήλωνε το 2005 ο Μπους, ανακοινώνοντας σχέδια για κατασκευή νέων πυρηνικών σταθμών.

Το 2002, για παράδειγμα, το αμερικανικό υπουργείο Αμυνας ξεκίνησε το «μεγαλύτερο πρόγραμμα περιβαλλοντικού καθαρισμού του κόσμου», στα πυρηνικά απόβλητα του απέραντου συγκροτήματος Χάνφορντ στην Ουάσινγκτον, που εκτιμάται ότι θα διαρκέσει 30 χρόνια και θα κοστίσει 50 δισ. δολάρια.

Αμερικανοί ειδικοί προειδοποίησαν το 2004 ότι υδροφόρος ορίζοντας έχει ήδη μολυνθεί με εκατομμύρια λίτρα αποβλήτων και η πιθανότητα νέου ραδιολογικού ή χημικού ατυχήματος στο πρόγραμμα εκτιμάται στο 50%.

Παρά το ρίσκο, η πυρηνική ενέργεια φαίνεται όλο και πιο θελκτική και για τις χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου, όπου η κατανάλωση ενέργειας αυξάνεται με αστρονομικούς ρυθμούς.

Η ενεργειακή πολιτική της Κίνας περιλαμβάνει δεκάδες νέους αντιδραστήρες τα επόμενα 15 χρόνια, ενώ προγράμματα πυρηνικής ενέργειας υλοποιούνται και στην Ινδία και τη Νότιο Κορέα.

Για τις αγορές των μικρών και λιγότερο αναπτυγμένων χωρών η Ρωσία έχει μάλιστα ξεκινήσει πρόγραμμα κατασκευής πλωτών αντιδραστήρων.

Σε όλη την ιστορία της Γης έχουν γίνει πολυάριθμες μαζικές εξαφανίσεις των ειδών και υπάρχουν πολλές θεωρίες γιατί εμφανίστηκαν. Η πιο μεγάλη που ξέρουμε εμφανίστηκε πριν περίπου 250 εκατομμύρια χρόνια, αλλά η μαζική εξαφάνιση των δεινοσαύρων πριν 65 εκατομμύρια χρόνια είναι από καιρό ένα αγαπημένο θέμα των επιστημόνων και των φιλοσόφων.

Ορισμένοι επιστήμονες έφτιαξαν ένα υπολογιστικό μοντέλο για να δοκιμάσουν και να υποστηρίξουν μια ιδέα που έχουν ορισμένοι για την αιτία που προκαλεί αυτές τις συγκρούσεις των κομητών ή αστεροειδών με τη Γη, οπότε και γίνονται οι εξαφανίσεις των ειδών.

Διαπίστωσαν λοιπόν ότι η Γη είναι τώρα πολύ κοντά σε μια περίοδο βομβαρδισμού της από κομήτες, που μπορεί να οδηγήσει σε μαζικές εξαφανίσεις των ειδών, όπως αυτή των δεινοσαύρων πριν 65 εκατομμύρια χρόνια. Αυτό υποστηρίζουν επιστήμονες από το πανεπιστήμιο του Κάρντιφ.

"Η σημερινή θέση μας στο Γαλαξία δείχνει ότι είμαστε τώρα πολύ κοντά σε μια άλλη παρόμοια περίοδο," τονίζουν οι επιστήμονες στο Κέντρο Αστροβιολογίας του Κάρντιφ.

Η κίνηση του ήλιου μέσα στο Γαλαξία στέλνει τακτικά κομήτες στο εσωτερικό ηλιακό σύστημα, που συμπίπτει με τις μαζικές εξαφανίσεις των ειδών στη Γη, υποστηρίζει η μελέτη της ομάδας.

Συγκεκριμένα οι επιστήμονες στο Κέντρο για την Αστροβιολογία έφτιαξαν ένα υπολογιστικό μοντέλο για τη μετακίνηση του ηλιακού συστήματός μας, και διαπίστωσαν ότι αυτό "αναπηδά" (ταλαντώνεται) πάνω-κάτω μέσα στο επίπεδο του Γαλαξία. Καθώς περνάμε μέσα από το πυκνότερο τμήμα του επιπέδου, οι δυνάμεις βαρύτητας από τα περιβάλλοντα γιγαντιαία νέφη του αερίου και της σκόνης αποσπούν τους κομήτες από τις πορείες τους. Οι κομήτες εν συνεχεία βυθίζονται στο ηλιακό σύστημα, ενώ μερικοί από αυτούς συγκρούονται με τη Γη.

Η ομάδα του Κάρντιφ διαπίστωσε ότι περνάμε μέσα στο γαλαξιακό επίπεδο κάθε 35 έως 40 εκατομμύρια χρόνια, που αυξάνει τις πιθανότητες μιας σύγκρουσης με κομήτες κατά δέκα φορές. Τα στοιχεία από τους κρατήρες στη Γη υποδεικνύουν επίσης ότι δεχόμαστε περισσότερες τέτοιες συγκρούσεις κάθε, περίπου, 36 εκατομμύρια χρόνια.

Ο καθηγητής William Napier, του ίδιου Κέντρου, λέει πως υπάρχει μεγάλη αντιστοιχία μεταξύ αυτού που βλέπουμε στο έδαφος και αυτό που υπολογίζουμε στο γαλαξιακό αρχείο."

Ενώ το φαινόμενο της "αναπήδησης" στο γαλαξιακό επίπεδο μπορεί να ήταν μια κακή είδηση για τους δεινοσαύρους, μπορεί επίσης να είχε βοηθήσει την διάδοση της ζωής. Οι επιστήμονες προτείνουν ότι η πρόσκρουση μπορεί να είχε ρίξει συντρίμμια που να περιείχαν μικροοργανισμούς έξω στο διάστημα και σε όλο τον κόσμο.

Η καταστροφή στις απαρχές του ηλιακού συστήματος που γέννησε το φεγγάρι, μετά την πρόσκρουση ενός αντικειμένου σαν τον Άρη με τη Γη, μπορεί να είχε δημιουργήσει κι άλλους δορυφόρους που κινήθηκαν στον ουρανό της Γης για δεκάδες εκατομμύρια χρόνια.

Ένα νέο μοντέλο προτείνει ότι κάποια μικρά φεγγάρια μπορεί να είχαν καταλάβει κάποτε τα δύο σημεία Lagrange ανάμεσα στη Γη και το φεγγάρι, δύο περιοχές στο διάστημα όπου η βαρυτική έλξη από τη Γη και το Φεγγάρι εξουδετερώνουν η μία την άλλη. Τα αντικείμενα που παγιδεύονται σε αυτά τα σημεία καλούνται Τρωϊκοί (Trojans) και μπορούν να παραμείνουν στάσιμα για πάντα εκεί εάν αφεθούν ανενόχλητα.

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι το φεγγάρι δημιουργήθηκε όταν χτυπήθηκε η Γη από ένα αντικείμενο στο μέγεθος του Άρη πριν περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια.

"Η γιγαντιαία πρόσκρουση που πιθανά οδήγησε στο σχηματισμό του φεγγαριού προώθησε πολύ υλικό στη τροχιά της Γης, και κάποιο από αυτό το υλικό θα μπορούσε να έχει συλληφθεί στα σημεία Lagrange," λέει ο Jack Lissauer, της ομάδας μελέτης του ερευνητικού κέντρου Ames της NASA.

Μόλις συλληφθούν, οι τρωικοί δορυφόροι πιθανά παρέμειναν στις τροχιές τους μέχρι και 100 εκατομμύρια χρόνια, πιστεύει ο Lissauer μαζό με τον John Chambers του Ιδρύματος Carnegie της Ουάσιγκτον. Βέβαια μετά η βαρυτική έλξη από τους πλανήτες θα είχαν προκαλέσει αλλαγές στη γήινη τροχιά, οπότε τελικά τα φεγγάρια αυτά είτε θα είχαν απομακρυνθεί μακριά ή θα είχαν συντριβεί στο φεγγάρι ή στη Γη.

"Οι διαταραχές από τους άλλους πλανήτες είναι πολύ, πολύ μικροσκοπικές," λέει ο Lissauer. Αλλά αλλάζουν τη μορφή της γήινης τροχιάς, η οποία αλλάζει την επίδραση που έχει η βαρύτητα του ήλιου πάνω στα φεγγάρια. "Κι αυτό τελικά αποσταθεροποίησε τους Τρωϊκούς," τονίζει ο Lissauer.

Μια ξεχωριστή εργασία μοντελοποίησης της πρόσκρουσης από τον Matija Cuk, αστροφυσικό στο πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολούμπια στον Καναδά, προτείνει ότι αυτά τα μικρά αντικείμενα σαν αστεροειδείς, με διάμετρο λίγες δεκάδες χιλιόμετρα, θα είχαν διατηρηθεί πολύ περισσότερο χρόνο ως Τρωικοί δορυφόροι. Ο Cuk υπολογίζει ότι αυτά τα "χαμένα φεγγάρια" μπορεί να είχαν περιβάλει τη Γη για ένα δισεκατομμύριο χρόνια ή και περισσότερο μετά από το σχηματισμό του φεγγαριού.

Η αμερικάνικη Υπηρεσία Προστασίας του Περιβάλλοντος (ΥΠΠ), έχει εγκρίνει την καταχώρηση του χαλκού στη λίστα που περιλαμβάνει τα στοιχεία με αντιμικροβιακές ιδιότητες, αφού ελαττώνει-καταπολεμά συγκεκριμένα επιβλαβή βακτηρίδια που συνδέονται με ενδεχομένως θανάσιμες μικροβιακές μολύνσεις.

Ο χαλκός είναι το πρώτο στερεό υλικό που λαμβάνει τέτοιου είδους αναγνώριση από την ΥΠΠ, η οποία στηρίζεται στα αποτελέσματα εκτενών αντιμικροβιακών δοκιμών βάση των εγκεκριμένων πρωτόκολλων της. Αυτό σημαίνει ότι, για πρώτη φορά τα προϊόντα χαλκού, ορείχαλκου και μπρούντζου, μπορούν να διατεθούν νόμιμα στις ΗΠΑ, επικαλούμενα τις απαιτήσεις προστασίας της δημόσιας υγείας και το γεγονός ότι, μπορούν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην καταπολέμηση των εν δυνάμει μολύνσεων στα νοσοκομεία.

Αυτή η καταχώρηση προέκυψε μετά από ένα χρόνο εκτενών εργαστηριακών δοκιμών, που απέδειξαν ότι επιφάνειες από χαλκό είναι αποτελεσματικές ενάντια σε πέντε διαφορετικές μορφές βακτηρίων, συμπεριλαμβανομένου του νοσοκομειακού βακτηρίου MRSA -Methicillin-Resistant Staphylococcus Αureus (Χρυσίζων σταφυλόκοκκος). Το MRSA είναι ένα από τα πιο ιογενή βακτήρια, ανθεκτικό στα αντιβιοτικά και μια από τις πιο κοινές αιτίες για τις νοσοκομειακές μολύνσεις.

Οι ευρέως κοινοποιημένες στατιστικές ασθενειών από τα ΚΕΠ (Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης), εκτιμούν ότι οι μολύνσεις που εμφανίζονται στα αμερικανικά νοσοκομεία επηρεάζουν πάνω από δύο εκατομμύρια ανθρώπους κάθε χρόνο και προκαλούν σχεδόν 100.000 θανάτους ετησίως. Η επιστημονική έρευνα έγινε σε 3.000 δείγματα, σε πέντε διαφορετικά κράματα χαλκού, διεξήχθη από ανεξάρτητα αναγνωρισμένα εργαστήρια και οι δοκιμές ακολούθησαν τα καθορισμένα από την ΥΠΠ πρωτόκολλα.

Οι ακόλουθες επισημάνσεις συμπεριλαμβάνονται στην καταχώρηση : «Καθαρές (αντιμικροβιακές) επιφάνειες κραμάτων χαλκού, αδρανοποιούν πάνω από το 99.9% (των συγκεκριμένων) βακτηριδίων μέσα σε δύο ώρες και συνεχίζουν να εξοντώνουν περισσότερο από 99% των συγκεκριμένων βακτηριδίων ακόμα και μετά από επαναλαμβανόμενη μόλυνση» και «Η χρήση μιας επιφάνειας από κράμα χαλκού είναι συμπλήρωμα και όχι υποκατάστατο των τυποποιημένων πρακτικών ελέγχου μόλυνσης.

Oι χρήστες πρέπει να συνεχίσουν να ακολουθούν όλες τις παρούσες πρακτικές ελέγχου μόλυνσης, συμπεριλαμβανομένων εκείνων των πρακτικών που σχετίζονται με τον καθαρισμό και την απολύμανση των επιφανειών του περιβάλλοντος τους. Η επιφάνεια από κράματα χαλκού, έχει αποδειχθεί ότι μειώνει τη μικροβιακή μόλυνση, αλλά δεν αποτρέπει απαραίτητα και την συγκλίνουσα μόλυνση.»

Αντίθετα από τα επιστρώματα ή άλλου είδους επεξεργασίες των υλικών, η αντιβακτηριακή αποτελεσματικότητα των μετάλλων του χαλκού είναι διαρκής : μπορούν να προσφέρουν ισχυρή και μακροπρόθεσμη προστασία.

Οι συζητήσεις με σημαντικούς κατασκευαστές εξοπλισμού νοσοκομείων βρίσκονται σε εξέλιξη για την ανάπτυξη των κατάλληλων προϊόντων βασισμένων στο χαλκό. Οι δοκιμές έκθεσης βακτηριδίων σε επιφάνειες κραμάτων χαλκού (περιεκτικότητα χαλκού ? 65 % ), έδειξαν ότι το 99,9% των βακτηριδίων εξαλείφθηκαν εντός δύο ωρών.

Η αναγνώριση από την αμερικανική ΥΠΠ έπεται αντίστοιχης έρευνας στο πανεπιστήμιο του Southampton, στο Ηνωμένο Βασίλειο, η οποία έχει δείξει ότι τα μικρόβια MRSA μπορούν να παραμείνουν ζωντανά σε ανοξείδωτες επιφάνειες μέχρι και τρεις ημέρες, ενώ τα ίδια μικρόβια σε επιφάνεια χαλκού εξαφανίζονται μέσα σε 90 λεπτά.

Σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Κέντρο Πρόληψης και Ελέγχου Ασθενειών (ΚΠΕΑ), στην Ευρώπη κάθε χρόνο έχουμε 3 εκατομμύρια περιπτώσεις μολύνσεων και 50.000 θανάτους.

Ήδη διάφορα εργαστήρια νοσοκομείων σε όλο τον κόσμο, έχουν ξεκινήσει δοκιμές για να καταδείξουν τις αντιμικροβιακές ιδιότητες του χαλκού σε κλινικό περιβάλλον. Ως μέρος των δοκιμών, οι επιφάνειες που αγγίζουμε πιο συχνά, όπως τα πόμολα πόρτας, οι ράγες υποβοήθησης και τα σκεύη μπάνιου, αντικαθίστανται με αντίστοιχες από κράματα χαλκού, σε μία προσπάθεια να μειωθεί το ποσοστό πρόκλησης ασθενειών στους θαλάμους νοσοκομείων εξαιτίας των βακτηριδίων.

Τα αποτελέσματα αναμένεται να δείξουν ότι οι αντιμικροβιακές ιδιότητες του χαλκού, του ορείχαλκου και του μπρούντζου, θα είναι ένα επιπλέον αποτελεσματικό πλεονέκτημα, για τις τυποποιημένες πρακτικές ελέγχου και καταπολέμησης των παθογόνων μολύνσεων.

πηγή:www.cosmo.gr

Ποιο είναι το ζώο που έχει ράμφος πάπιας, σώμα κάστορα, γεννά αβγά αλλά θηλάζει τα μικρά του; Είναι ο παράξενος πλατύπους της Αυστραλίας, του οποίου το γονιδίωμα διάβασαν οι επιστήμονες αναζητώντας στοιχεία για τη μετεξέλιξη των ερπετών σε πτηνά και θηλαστικά.

Ο πλατύπους, γνωστός και ως ορνιθόρυγχος (Ornithorhynchus anatinus), έχει τόσο ασυνήθιστη εμφάνιση ώστε οι Βρετανοί ζωολόγοι που εξέτασαν τα πρώτα δείγματα από την Αυστραλία, τον 18ο αιώνα, ήταν σίγουροι ότι επρόκειτο για φάρσα και έψαχναν για ραφές στη γούνα και το ράμφος.

«Σε μια πρώτη ματιά, ο πλατύπους μοιάζει να είναι το αποτέλεσμα εξελικτικού ατυχήματος» σχολίασε ο Δρ Φράνσις Κόλινς, διευθυντής του Εθνικού Ερευνητικού Ινστιτούτου Ανθρώπινου Γονιδιώματος των ΗΠΑ, το οποίο χρηματοδότησε την έρευνα.

Αν και είναι πρωτόγονο ζώο -ο τελευταίος κοινός μας πρόγονος έζησε πριν από 170 εκατ. χρόνια- ο πλατύπους κατατάσσεται στα θηλαστικά, αφού θηλάζει τα μικρά του και έχει τρίχες. Διατηρεί ωστόσο και χαρακτηριστικά των προγόνων του των ερπετών, όπως τα αβγά και το δηλητήριο που έχουν στα πόδια τους τα αρσενικά, και χαρακτηριστικά πτηνών, όπως το σκληρό ράμφος και οι νηκτικές μεμβράνες ανάμεσα στα δάχτυλα.

Τα πρωτόγονα θηλαστικά που κάνουν αβγά ονομάζονται μονοτρήματα. Εκτός από τον ορνιθόρυγχο, η ομάδα περιλαμβάνει μόνο ένα ακόμα μέλος, το οποίο λέγεται έχιδνα και μοιάζει πολ'υ με σκαντζόχοιρο.

«Αυτό που διαπιστώσαμε ήταν ότι το γονιδίωμα, όπως και το ίδιο το ζώο, είναι ένα εκπληκτικό αμάλγαμα χαρακτηριστικών από ερπετά και θηλαστικά και αρκετών χαρακτηριστικών μοναδικών στον πλατύποδα» ανέφερε η Τζένι Γκρέιβς του Εθνικού Πανεπιστημίου Αυστραλίας.

Για παράδειγμα, πλατύπους έχει 10 φυλετικά χρωμοσώματα, αντί για 2 όπως ο άνθρωπος, και τα γονίδια που ελέγχουν το φύλο είναι τα ίδια με των πτηνών.

Περισσότεροι από 100 ερευνητές σε διάφορες χώρες συμμετείχαν στον προσδιορισμό της γενετικής αλληλουχίας, που δημοσιεύεται στη δημόσια βάση δεδομένων Genbank.

Ραντεβού στο Διάστημα με τον μέχρι πρότινος επικίνδυνο για τη Γη αστεροειδή 2000SG344, μια πέτρινη σφαίρα διαμέτρου 40 μέτρων και βάρους περίπου 1,1 τόνου, η οποία κινείται με ταχύτητα 44.800 χλμ. την ώρα, σχεδιάζει για το μέλλον η NASA.

O εν λόγω αστεροειδής μέχρι το 2000 υπήρχε μεγάλη πιθανότητα να συγκρουστεί με τη Γη, όμως τώρα από απειλή μετατρέπεται στον επόμενο ερευνητικό στόχο της Υπηρεσίας Διαστήματος των ΗΠΑ και υπόσχεται να παρέχει εξαιρετικά επιστημονικά στοιχεία.

Οπως έγινε γνωστό, η NASA θεωρεί την προσεδάφιση στον 2000SG344 ως έναν από τους πρωτεύοντες μακροπρόθεσμους στόχους της και τη θεωρεί εξίσου σημαντική με τη δημιουργία μιας μόνιμης βάσης στη Σελήνη, η οποία θα είναι έτοιμη μέχρι το 2020 και θα αποτελεί ενδιάμεσο σταθμό στον δρόμο προς την «κατάκτηση» του Αρη.

Οπως αναφέρεται σε μια μελέτη μηχανικών της NASA που πρόκειται να δημοσιευθεί επίσημα τον επόμενο μήνα, το σχέδιο προβλέπει την αποστολή διμελούς πληρώματος με έναν πύραυλο τύπου Ares Ι, ο οποίος θα μεταφέρει κοντά στον αστεροειδή μια κάψουλα πλοήγησης τύπου Orion.

Από εκεί και πέρα, εξαιτίας της μικρής βαρυτικής έλξης που ασκεί το εν λόγω αστρικό σώμα, οι αστροναύτες είναι πιθανό να χρειαστεί να χρησιμοποιήσουν «γάντζους» για να προσεδαφίσουν την κάψουλα, ενώ για τον ίδιο ακριβώς λόγο το πλήρωμα δεν θα πατήσει στην επιφάνεια του αστεροειδούς. Η επανδρωμένη αποστολή στον αστεροειδή υπολογίζεται ότι θα διαρκέσει τρεις με έξι μήνες και εντάσσεται στη συνολική προσπάθεια της NASA να ανανεώσει τον στόλο της με πυραύλους τύπου Ares και κάψουλες τύπου Οrion.

Πειράματα
Σύμφωνα με την Υπηρεσία Διαστήματος των ΗΠΑ, η προσεδάφιση στον επικίνδυνο «πλάνητα του Σύμπαντος» και η διενέργεια πειραμάτων και μετρήσεων καθώς και η λήψη δειγμάτων θα δώσουν σημαντικά στοιχεία για το πώς μπορούμε να μετατρέψουμε τον πάγο που υπάρχει κάτω από την επιφάνεια κάποιου αστρικού σώματος σε πόσιμο νερό όπως επίσης και σε οξυγόνο και υδρογόνο, τα οποία θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως καύσιμα.

Επιπλέον, θα αποτελέσει πείραμα για την ψυχολογική επίδραση που έχει στους αστροναύτες η μεγάλης διάρκειας παραμονή εκτός Γης. Ολα αυτά αξιολογούνται από την Υπηρεσία ως εξαιρετικά χρήσιμα για τον σχεδιασμό και την υλοποίηση ενός ταξιδιού στον Αρη.

Μέχρι τώρα γνωρίζαμε ότι οι Μυκηναίοι είναι Ελληνες, από την αποκρυπτογράφηση της Γραμμικής Β, της γραφής τους, χάρη στην οποία γνωρίζουμε ότι μιλούσαν ελληνικά. Τώρα μαθαίνουμε ότι ήταν και Ευρωπαίοι, και μάλιστα... από το κύτταρό τους. Δηλαδή, από το DNA των σκελετών που βρέθηκαν στον ταφικό κύκλο Β, στις φημισμένες Μυκήνες.

Ο ταφικός κύκλος έχει ηλικία 3.500 ετών και ανασκάφηκε στις αρχές της δεκαετίας του 50. Οι έρευνες έδειξαν πως οι νεκροί που έχουν ταφεί εκεί ανήκουν σε διαφορετικές δυναστείες ή κλάδους της ίδιας οικογένειας. Η ανακατασκευή των προσώπων των νεκρών, πριν από μερικές δεκαετίες, και η ομοιότητα κάποιων μεταξύ τους, έδωσε ενδείξεις περί της διαφορετικότητας, τις οποίες τώρα επαληθεύει η μοριακή βιολογία.

Μια προ-παρουσίαση άρθρου των Αμπιγκέιλ Μπόουμαν, Κέρι και Τέρενς Μπράουν και Τζον Ν. Πραγκ στο «Περιοδικό της Αρχαιολογικής Επιστήμης» (Journal of Archaeological Sciense) μας επιτρέπει να πούμε ότι οι κάτοικοι των Μυκηνών ήταν από τους αρχαιότερους Ευρωπαίους. Και τούτο, επειδή στις τρεις από τις τέσσερις περιπτώσεις κατά τις οποίες εντοπίστηκε το μιτοχονδριακό DNA (στοιχείο του DNA που περνά από μάνα σε κόρη), αυτό εμπεριείχε το στοιχείο UK. Ενα στοιχείο που έχουν κατά 99% οι κάτοικοι της Ευρώπης. Και στην τέταρτη περίπτωση, το μιτοχονδριακό DNA είναι ευρωπαϊκό, αλλά ανήκει σε άλλον τύπο, που δεν έχει διαγνωσθεί επακριβώς.

Οι Ευρωπαίοι έχουν, σε γενικές γραμμές, μεγαλύτερη ομογένεια ως προς το μιτοχονδριακό DNA τους και οι γενετικές διαφορές τους είναι κατά πολύ μικρότερες από εκείνες ανάμεσα σε πληθυσμούς άλλων ηπείρων, επί παραδείγματι της αφρικανικής.

Περίπου το 99% των Ευρωπαίων ανήκουν σε μία από τις «απλοομάδες», όπως αποκαλούνται οι ομάδες που έχουν ένα ειδικό στοιχείο στο μιτοχονδριακό DNA τους. Οι Μυκηναίοι ανήκουν στην «απλοομάδα» UK, που αποτελείται από τις «απλοομάδες» U και Κ. Το πρώτο εμφανίζεται εδώ και περίπου 670.000 χρόνια και το δεύτερο εδώ και περίπου 50.000. Η «απλοομάδα» U απαντάται, αν και σε πολύ μικρότερα ποσοστά, και σε άλλους λαούς, όπως στους Γιαπωνέζους, στους Βερβερίνους, στους Αιθίοπες και στους Σενεγαλέζους. Οι επιστήμονες λένε ότι εμφανίστηκε στην Αφρική και στη συνέχεια διαδόθηκε στη Μέση Ανατολή και στην Ευρώπη.

Οι ειδικοί εξέτασαν 22 από τους σκελετούς που εντοπίσθηκαν στον ταφικό κύκλο Β των Μυκηνών (κάτω γνάθους και κλείδες). Από αυτούς, μονάχα τέσσερις έφεραν ίχνη DNA. Δυστυχώς, δεν εντοπίσθηκε το χρωμόσωμα Υ, που μεταδίδεται από πατέρα σε γιο.

Αλλο συμπέρασμα της έρευνας είναι ότι δύο από τους νεκρούς ήταν αδέλφια και έχουν ταφεί μαζί, αν και πέθαναν με κάποια χρονική διαφορά. Το ότι η γυναίκα έχει το προνόμιο ταφής στον συγκεκριμένο χώρο, ο οποίος είναι αφιερωμένος στην ελίτ της πόλης, δείχνει πως υπήρχαν κληρονομικά δικαιώματα, τα οποία αποκτούσε κανείς με τη γέννα και τα διατηρούσε εφ όρου ζωής. Κάτι που λέει πολλά στους επιστήμονες για την ιεραρχική δομή της μυκηναϊκής κοινωνίας.

Ένα νέο νόμο ο οποίος θα επιτρέπει τη μη επιθετική στρατιωτική χρήση του διαστήματος θα εξετάσει το ιαπωνικό κοινοβούλιο, ανατρέποντας ουσιαστικά την πολιτική που εφαρμόστηκε επί δεκαετίες μεταπολεμικά για τον περιορισμό της ανάπτυξης του διαστήματος σε ειρηνικές χρήσεις.

Τη σχετική πρόταση ενέκρινε η αρμόδια επιτροπή της βουλής και όπως έγινε γνωστό από κύκλους της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κυβερνώντος Φιλελεύθερου Δημοκρατικού Κόμματος, θα εισαχθεί στην ολομέλεια του σώματος στις επόμενες εβδομάδες καθώς ο κυβερνητικός συνασπισμός και τα κυριότερα κόμματα της αντιπολίτευσης συμφώνησαν να συζητηθεί στη βουλή πριν από την ολοκλήρωση της τωρινής βουλευτικής περιόδου στις 15 Ιουνίου.

Σύμφωνα με την εφημερίδα Ασάχι, οι ανησυχίες που το κυριότερο κόμμα της αντιπολίτευσης, το Δημοκρατικό Κόμμα είχε αρχικά εκφράσει για το περιεχόμενο του νόμου διασκεδάστηκαν με την προσθήκη αναφοράς στο σύνταγμα της χώρας, που είναι κατ' εξοχήν ειρηνιστικό και θεωρείται βέβαιο ότι θα περάσει με μεγάλη πλειοψηφία από τη βουλή από τη στιγμή που συμφωνεί και το κόμμα Κομέιτο, ο μικρότερος εταίρος του κυβερνητικού συνασπισμού και τον αποδέχεται το Δημοκρατικό Κόμμα.

Η Ασάχι δημοσιεύει πληροφορίες ότι ο νέος νόμος θα επιτρέπει στις ιαπωνικές ένοπλες δυνάμεις να εκτοξεύουν τους δικούς τους δορυφόρους παρακολούθησης και έγκαιρης προειδοποίησης ως μέρος του πυραυλικού αμυντικού συστήματος που οικοδομεί σε συνεργασία με τις ΗΠΑ, που αποτελούν τον κορυφαίο σύμμαχο της χώρας.

Καμία επανδρωμένη διαστημική πτήση από την Ιαπωνία

Ιάπωνες επιστήμονες έχουν εκφράσει την άποψη ότι ο διαχωρισμός της διαστημικής ανάπτυξης από την στρατιωτική, σύμφωνα με τις προβλέψεις μιας πολιτικής που ισχύει από το 1969, είναι ένας λόγος που επιβράδυνε τη δική της τεχνολογική πρόοδο.

Μέχρι στιγμής, η Ιαπωνία ποτέ δεν είχε επιχειρήσει μία επανδρωμένη διαστημική πτήση καθώς αντίθετα με τη γειτονική Κίνα, είχε επιλέξει να εκτοξεύει κατασκοπευτικούς δορυφόρους για να επιτηρεί την γειτονική Βόρεια Κορέα.

Τον έλεγχο της διαδικασίας είχε μία κυβερνητική υπηρεσία και τα αποτελέσματα της παρακολούθησης είναι σε πολύ χαμηλότερη ανάλυση από αυτήν που προσφέρουν οι στρατιωτικοί δορυφόροι άλλων χωρών.

Η δημοσιοποίηση των νέων σχεδίων συμπίπτει με την επίσκεψη στην Ιαπωνία του προέδρου της Κίνας Χου Τζιντάο, η οποία είχε ως στόχο την αναθέρμανση των παγωμένων επί καιρό διμερών σχέσεων.

Το 2007 η Κίνα είχε αιφνιδιάσει αλλά και ανησυχήσει την παγκόσμια κοινότητα χρησιμοποιώντας έναν πύραυλο για να καταρρίψει έναν παλιό δικό της δορυφόρο επιδεικνύοντας την ακμάζουσα πρόοδο της στα ζητήματα του διαστήματος και των στρατιωτικών εξοπλισμών.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Μια αντιστροφή του γήινου μαγνητικού πεδίου θα μπορούσε να συμβεί πιο σύντομα από όσο νομίζαμε μέχρι τώρα, σύμφωνα με ολλανδούς επιστήμονες που αναφέρουν ότι το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη γίνεται βαθμιαία λιγότερο σταθερό.

Μια αντιστροφή των πόλων θα μπορούσε να έχει επιπτώσεις σε όλα: από τη ναυσιπλοΐα και τον επικοινωνιακό εξοπλισμό έως τη σύνθεση της ατμόσφαιρας, λένε οι εμπειρογνώμονες. Η μαγνητόσφαιρα της Γης μας προστατεύει από τις επικίνδυνες εξάρσεις των ηλιακών καταιγίδων και τον ηλιακό άνεμο.

Η έκθεση, που δημοσιεύθηκε στο βρετανικό περιοδικό Nature Geoscience, διαπίστωσε ότι οι αντιστροφές είναι πολύ πιο συνηθισμένες τα τελευταία 200 εκατομμύρια χρόνια, από όσο ήταν παλιά στην ιστορία του πλανήτη.

Πόλοι που περιπλανώνται

Οι ερευνητές, που καθοδηγήθηκαν από τον Andrew Biggin του πανεπιστημίου της Ουτρέχτης, έκαναν αυτή την ανακάλυψη όταν ανέλυσαν βράχους που διαμορφώθηκαν μεταξύ 2,45 έως 2,82 δισεκατομμύρια έτη πριν.

Η ιστορία του γήινου μαγνητικού πεδίου γράφεται στους βράχους με το πέρασμα του χρόνου. Επειδή αυτοί οι βράχοι "μαγνητίζονται" κατά την διάρκεια του σχηματισμού τους, οι επιστήμονες μπορούν να ανακαλύψουν ποια κατεύθυνση είχαν τότε οι πόλοι και πόσο ισχυρό ήταν το γήινο μαγνητικό πεδίο εκείνη την περίοδο.

Οι μαγνητικοί πόλοι δεν μένουν σταθεροί σε ένα σημείο αλλά περιπλανιούνται γύρω από την γειτονιά των γεωγραφικών πόλων όλη την ώρα - ο βόρειος μαγνητικός πόλος βρίσκεται αυτήν την περίοδο στην καναδική Αρκτική. Εντούτοις, σε σχετικά τακτά χρονικά διαστήματα σε όλη την ιστορία των 4,5 δισεκατομμυρίων ετών του πλανήτη, οι μαγνητικοί πόλοι έχουν αντιστραφεί εντελώς. Μερικές χιλιάδες χρόνια πριν από μια αντιστροφή, το μαγνητικό πεδίο αρχίζει βαθμιαία να γίνεται πιο ασθενές, κάτι που θα μπορούσε να προκαλέσει προβλήματα στους κατοίκους του πλανήτη.

"Το γήινο μαγνητικό πεδίο είναι σημαντικό για την προστασία της ατμόσφαιρας, και σε μας, από την καταστροφή που προκαλείται από τον ηλιακό άνεμο," εξηγεί ο Biggin. "Χρησιμοποιείται, επίσης, από μας και άλλα είδη (κυρίως τα μεταναστευτικά πουλιά) για τη ναυσιπλοΐα". Μια αύξηση στον ηλιακό άνεμο θα αναστάτωνε τα ηλεκτρικά δίκτυα και τις επικοινωνίες.

Τα τρέχοντα αρχεία μετρήσεων προτείνουν ότι η επόμενη αντιστροφή έχει ήδη αργήσει λέει. "Κατά μέσον όρο, υπάρχει μια αντιστροφή σε κάθε 400.000 χρόνια περίπου, αλλά αυτό μεταβάλλεται αρκετά." Το γεωλογικό αρχείο προτείνει ότι η τελευταία αντιστροφή έγινε περίπου πριν 800.000 χρόνια.

Επιπλέον, υπάρχουν ήδη στοιχεία για να αποδειχτεί ότι το πεδίο έχει αποδυναμωθεί κατά τη διάρκεια των τελευταίων αιώνων - μερικά αρχαιολογικά υπολείμματα προτείνουν ότι το πεδίο ήταν πολύ ισχυρότερο στην εποχή της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, περίπου 2.000 χρόνια πριν.

Μην πετάξετε την πυξίδα σας

Μην πετάξετε όμως την πυξίδα σας, μπορεί να μην συμβούν σημαντικές αλλαγές στη διάρκεια της ζωής μας. "Η διαδικασία της αντιστροφής είναι πολύ απρόβλεπτη," λέει ο Biggin. "Θα μπορούσαμε να είμαστε στην αρχή μιας αντιστροφής που θα συνέβαινε στους επόμενους αιώνες, ή και σε μερικά εκατομμύρια χρόνια".

Ακόμα και τότε, η αντιστροφή θα είναι μια αργή διαδικασία, η οποία μπορεί να κρατήσει μερικές χιλιάδες χρόνια για να ολοκληρωθούν.

Αλλά τι θα γίνει στους ζωντανούς οργανισμούς; Μια άλλη δημοσίευση, στο Nature, πρότεινε ότι μερικά είδη που στηρίζονται στο μαγνητικό πεδίο για τα ταξίδια τους ή τον προσανατολισμό τους, έχουν κτυπηθεί από τις αντιστροφές πόλων στο παρελθόν.

Ο συντάκτης εκείνης της έρευνας David Gubbins, του πανεπιστημίου του Λιντς στην Αγγλία, τονίζει ότι μερικοί μονοκύτταροι οργανισμοί που στηρίχθηκαν στο μαγνητισμό, πιθανά εξαφανίστηκαν κατά τη διάρκεια των προηγούμενων αντιστροφών. Τα ανθρώπινα όντα επέζησαν των αντιστροφών στο παρελθόν, εντούτοις, προσθέτει ο Gubbins, "πιθανά μπορεί να βγούμε σώοι στην επόμενη αντριστροφή."

--------------------------------------------------------------------------------

Τα αρχεία του παλαιομαγνητισμού δείχνουν ότι το γεωμαγνητικό πεδίο υπάρχει για τουλάχιστον τρία δισεκατομμύρια χρόνια. Εντούτοις, το πεδίο που βασίζεται στο μέγεθος και την ηλεκτρική αγωγιμότητα του γήινου πυρήνα, εάν δεν παραγόταν συνεχώς, θα είχε διασπαστεί περίπου σε 20.000 χρόνια, καθώς η θερμοκρασία του πυρήνα είναι πάρα πολύ υψηλή για να στηρίξει το μόνιμο μαγνητισμό. Επιπλέον, τα αρχεία του παλαιομαγνητισμού δείχνουν ότι η πολικότητα του μαγνητικού πεδίου έχει αντιστραφεί πολλές φορές κατά το παρελθόν, ο μέσος χρόνος μεταξύ των αντιστροφών είναι κατά προσέγγιση 400.000 χρόνια. Υπάρχουν βέβαια και μεμονωμένα γεγονότα αντιστροφής που κρατούν λίγες χιλιάδες χρόνια.

Ο James Ross εντόπισε το Βόρειο Πόλο για πρώτη φορά το 1831 μετά από ένα εξαντλητικό αρκτικό ταξίδι κατά τη διάρκεια του οποίου το σκάφος του είχε κολλήσει στον πάγο για τέσσερα χρόνια. Κανένας άλλος δεν ξαναπήγε εκεί κατά τον 19ο αιώνα. Το 1904, ο Roald Amundsen βρήκε τον Βόρειο Πόλο αλλά ανακάλυψε ότι είχε μετακινηθεί -- τουλάχιστον 50 km από την εποχή του Ross.

Μάλιστα ο Βόρειος Πόλος συνεχίζει να κινείται, κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα, με μια μέση ταχύτητα 10 km ετησίως, πρόσφατα δε επιταχύνθηκε και έφτασε τα 40 km ετησίως. Με αυτό το ρυθμό θα αφήσει τη Βόρεια Αμερική και σε μερικές δεκαετίες θα φθάσει στη Σιβηρία.

Αστρονόμοι έχουν επισημάνει έναν νέο τύπο λευκού νάνου άστρου με μια επιφάνεια από άνθρακα που πάλλεται. Ο νέος και μέχρι τώρα μοναδικός λευκός νάνος είχε προβλεφτεί πως υπήρχε κάπου στον Κόσμο, αλλά βρέθηκε μόνο όταν έγιναν μερικές τεράστιες έρευνες στον ουρανό.

"Αυτού του είδους οι λευκοί νάνοι είναι εξαιρετικά σπάνιοι," λέει ο αστρονόμος Kurtis Williams του πανεπιστημίου του Τέξας στο Παρατηρητήριο McDonald, όπου έγινε η ανακάλυψη . "Είναι σαν να βρίσκεις βελόνα στα άχυρα."

Το λευκό νάνο αστέρι που ανακάλυψαν είναι 800 έτη φωτός μακριά στον αστερισμό της Μεγάλης Άρκτου - στην Αμερική τα επτά μεγαλύτερα του αστέρια τα λένε Big Dipper ή η Μεγάλη Κουτάλα. Το φως του μεταβάλλεται σχεδόν κατά 2 τοις εκατό κάθε οκτώ λεπτά.

Όπως κι οι άλλοι λευκοί νάνοι, το νέο αυτό αστέρι είναι το κατάλοιπο ενός άστρου που, στη νεότητα του, ήταν πιθανώς ένα φωτεινό λαμπρό άστρο με μάζα λιγότερη από εννέα φορές αυτής του ήλιου. Με άλλα λόγια, δεν ήταν ούτε εξαιρετικά μεγάλο ούτε μικρό σαν άστρο.

Σήμερα αυτό που έμεινε είναι μια σφαίρα μικρότερη από τη Γη αλλά με μάζα ίση με τον ήλιο μας και φωτεινότητα μόνο το 1/600 του παλαιού άστρου.

Εντούτοις, αντίθετα από άλλους λευκούς νάνους αυτός έχει απογυμνωθεί από τα εξωτερικά στρώματα του υδρογόνου και ηλίου και έχει μείνει μόνο με τον άνθρακα στην επιφάνειά του. Αυτός λοιπόν ο άνθρακας εμφανίζεται να είναι πολύ καυτός - 19.500 βαθμούς Κελσίου, που επιτρέπουν στον άνθρακά του να μετατοπίζεται μαζικά μεταξύ μιας υψηλότερης και μιας χαμηλότερης ενεργειακής κατάστασης, με διαφορά ενός ηλεκτρονίου ανά άτομο μόνο. Κι αυτή η μετατόπιση του άνθρακα - μεταξύ των δύο καταστάσεων - είναι ορατή σαν ένας παλμό του αστεριού.

Κι άλλοι λευκοί νάνοι έχουν βρεθεί να πάλλονται, αλλά το κάνουν με το υδρογόνο και το ήλιο τους -- όχι με τον άνθρακα, εξήγησε ο Williams. Ο συνάδελφός του Michael Montgomery, στην πραγματικότητα, είχε προβλέψει αυτό το είδος του παλμού με τον άνθρακα.

"Από τους 20.000 γνωστούς λευκούς νάνους μόνο 10 ήταν υποψήφιοι για αυτό το είδος," λέει ο Williams περιγράφοντας το κυνήγι τους για τους καυτούς λευκούς νάνους του άνθρακα. Κι από αυτούς, μόνο ένας αποδείχθηκε ότι ήταν, στη Μεγάλη Άρκτο. Αλλά αυτός αρκεί για τώρα, τόνισε.

Όσον αφορά για το πώς αυτός ο λευκός νάνος με την επιφάνεια από άνθρακα έγινε έτσι, είναι ένα μυστήριο, συνεχίζει ο Williams. Μια πιθανότητα είναι αυτό το αστέρι να ήταν πολύ κοντά στη μάζα στην οποία τα αστέρια ανατινάζονται ως σουπερνόβες στο τέλος της ζωής τους αντί να γίνουν λευκοί νάνοι. Έτσι το αστρικό πτώμα του είναι, επιπλέον, μια διαχωριστική γραμμή, ένας παράξενος νάνος.

Ευτυχώς, οι ίδιοι οι παλμοί μπορούν να περιέχουν ενδείξεις για το μυστήριο, υπό τη μορφή σεισμικών πληροφοριών από το εσωτερικό του λευκού νάνου, πιστεύει ο αστρονόμος Michael Briley του Εθνικού Ιδρύματος Επιστήμης.

Σαντιάγο

Υπολείμματα προϊστορικών γευμάτων που βρέθηκαν στο Μόντε Βέρντε της Χιλής επιβεβαιώνουν ότι η διάσημη αρχαιολογική τοποθεσία είναι ο αρχαιότερος ανθρώπινος οικισμός στην Αμερική, με ηλικία γύρω στα 14.000 χρόνια.

Η μελέτη, που δημοσιεύεται στο περιοδικό Science, βασίστηκε στη χρονολόγηση διαφόρων συστατικών που χρησιμοποιούσαν στην «κουζίνα» οι πρώτοι άποικοι: φύκια, λαχανικά, ξηροί καρποί, ένα είδος λάμα που πλέον έχει εκλείψει, καθώς και ένα πλάσμα σαν ελέφαντας που ονομάζεται γομφοθήριο.

Όπως αναφέρει το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων, η ακριβής ηλικία του οικισμού στο Μόντε Βέρντε, ο οποίος συντηρούσε γύρω στα 20-30 άτομα, ήταν αντικείμενο διαφωνίας μεταξύ των ανθρωπολόγων, καθώς οι εκτιμήσεις φαινόταν να βρίσκονται σε διαφωνία με άλλες αρχαιολογικές ενδείξεις.

Στη νέα μελέτη, η μέθοδος του άνθρακα 14 έδειξε ότι τα φύκια είναι μεταξύ 13.980 και 14.220 ετών, μια ηλικία που βρίσκεται σε συμφωνία με τα νεότερα δεδομένα και μετακινεί προς τα πίσω τον αποικισμό της Αμερική κατά περίπου μια χιλιετία.

Μόλις πριν από έναν μήνα, εξάλλου, ερευνητές είχαν ανακοινώσει ότι βρήκαν ανθρώπινους κοπρόλιθους (απολιθωμένα κόπρανα) 14.000 ετών στο Όρεγκον.

Τα συμπεράσματα της νέας μελέτης, με επικεφαλής τον Τον Ντίλεχεϊ του Πανεπιστημίου Vanderbilt, βρίσκεται επίσης σε συμφωνία με την κρατούσα θεωρία μετανάστευσης, σύμφωνα με την οποία οι πρώτοι άνθρωποι έφτασαν στην Αμερική μέσω μιας γέφυρας ξηράς που ένωνε τότε τη Σιβηρία με την Αλάσκα, λόγω της χαμηλής στάθμης της θάλασσας.

Οι πρωτοπόροι φαίνεται ότι μετακινήθηκαν προς το νότο ακολουθώντας τη δυτική ακτή των ΗΠΑ, κατά μήκος της οποίας υπάρχει μια συνεχής οροσειρά που τροφοδοτεί ποτάμια για πόσιμο νερό.

Ο οικισμός του Μόντε Βέντε («Πράσινο Όρος»), 800 χλμ νότια του Σαντιάγο, εξετάζεται εξονυχιστικά από το 1976 που ανακαλύφθηκε, όμως τα φύκια και τα υπολείμματα ανακαλύφθηκαν πρόσφατα σε μια απογραφή του υλικού που ανακτήθηκε στις ανασκαφές.

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από Associated Press

Ισως χρειαστεί να ξαναγραφτεί η ιστορία της φωτογραφίας, αν αποδειχτεί αυτό που ισχυρίζονται από προχθές οι ειδικοί, ότι η εικόνα ενός φύλλου σε φυσικό μέγεθος, τυπωμένη σε φωτο- ευαίσθητο χαρτί είναι η πρώτη φωτογραφία του κόσμου και χρονολογείται πριν από περισσότερα από 200 χρόνια.

Ενώ η εικόνα είχε αποδοθεί στον πατέρα της σύγχρονης φωτογραφίας, Γουίλιαμ Χένρι Φοξ Τάλμποτ, που άλλαξε τη ροή της ιστορίας (με την ανακάλυψη του φωτογραφικού αρνητικού που μπορεί να αναπαραχθεί, το 1835), κι ήταν έτοιμη να πουληθεί σε δημοπρασία στη Νέα Υόρκη για 50.000-70.000 λίρες, τελικά αποσύρθηκε από τη δημοπρασία για να εξεταστεί καλύτερα. Ο λόγος; Είναι πολύ πιθανό να δημιουργήθηκε 30 χρόνια πριν (το 1805 δηλαδή) κι όχι από τον Τάλμποτ.

Ρωτήθηκε σχετικά ο Λάρι Σάαφ, αυθεντία στον Τάλμποτ. Ο δρ Σάαφ, εξετάζοντας τη φωτογραφία (ακριβέστερα το ονομάζουν φωτογενές σχέδιο), ανακάλυψε ένα δελεαστικό αρχικό γράμμα «W», γεγονός που τον οδήγησε στο συμπέρασμα ότι το έργο ίσως ανήκει στον Thomas Wedgwood, που πειραματίστηκε πάνω στη φωτογραφία.

«Το πρώτο πράγμα που μπορώ να πω είναι ότι δεν φτιάχτηκε από τον Τάλμποτ», είπε ο δρ Σάαφ στους υπευθύνους του οίκου Σόθμπις.

«Η εικόνα ενός φύλλου είναι εκπληκτική. Αιχμαλωτίζει την προσοχή μας σήμερα όπως έκανε για τουλάχιστον ενάμισι αιώνα, και ίσως για περισσότερο από δύο αιώνες. Κάποιοι θα μπορούσαν εμφανώς να καταλήξουν ότι οι εικόνες είναι αυθεντικές του Τάλμποτ, αλλά θα έκαναν λάθος».

Υπάρχουν ακόμα τέσσερις εικόνες που φέρουν το αρχικό «W» (δύο σε ιδιωτική συλλογή, μία στο Μουσείο Γκετί και μία στο Μητροπολιτικό Μουσείο).

Η ειδικός για τη φωτογραφία των Σόθμπις στη Νέα Υόρκη, Ντενίζ Μπέθελ, βρίσκει «πολύ συναρπαστική» την πιθανότητα να καταλήξουν στα παραπάνω συμπεράσματα: «Περιμέναμε 50 με 70 χιλιάδες λίρες γι αυτή. Αν καταγραφεί ως η αρχαιότερη φωτογραφία του κόσμου, τότε μόνο ο ουρανός μάς σταματά».

Associated Press
Από έκρηξη του ηφαιστείου τον Οκτώβριο του 2002

Ρώμη

Ένα ποτάμι λάβας άρχισε να κυλά το Σάββατο στην πλαγιά της Αίτνας έπειτα από έκρηξη που καταγράφηκε το απόγευμα στο νοτιοανατολικό κρατήρα, ανακοίνωσε το Ινστιτούτο Γεωφυσικής και Ηφαιστειολογίας του Παλέρμο.

Το φαινόμενο ξεκίνησε γύρω στις 4 το απόγευμα (5 ώρα Ελλάδας), έπειτα από μια αύξηση της σεισμικής δραστηριότητας που καταγράφεται στην περιοχή τις τελευταίες εβδομάδες.

Η λάβα κατευθύνεται προς μια ακατοίκητη περιοχή και η ροή έχει ήδη αρχίσει να μειώνεται, δήλωσε αργά το απόγευμα στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων υπεύθυνος του Ινστιτούτου.

Η τελευταία έκρηξη, που κράτησε λιγότερο από δέκα ώρες, είχε συμβεί στον ίδιο νοτιοανατολικό κρατήρα στις 23 Νοεμβρίου 2007. Λίγες εβδομάδες νωρίτερα, το Σεπτέμβριο, μια άλλη έκρηξη είχε οδηγήσει στο κλείσιμο του αεροδρομίου της Κατάνια.

Η τελευταία μεγάλη ενεργοποίηση του σικελικού ηφαιστείου, που φθάνει σε ύψος τα 3.295 μέτρα, ήταν το καλοκαίρι του 2001.

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ/Γαλλικό

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr