quote:

---

Μην τσουβαλοποιείτε τα πάντα. Ο μοναχισμός είναι ένας εσωτερικός δρόμος. Υπάρχουν και μοναχοί που είναι πραγματικά χαρισματικοί άνθρωποι.

---

quote:

---

lixos

Δεν είμαι της άποψης ότι όλα τα γουρούνια έχουν την ίδια μούρη.

---

quote:

---

quote:

---

lixos

Δεν είμαι της άποψης ότι όλα τα γουρούνια έχουν την ίδια μούρη.

---

Δηλ. υπάρχουν γουρούνια με διαφορετική μούρη, ε ; Xα,χα,χα ... πάντως, ίδια ή διαφορετική μούρη, γουρούνια είναι ... χα, χα! Καλό!

Τέλος πάντων ... ok, μπορεί να κατάλαβα λάθος.

---

Υπάρχουν, υπάρχουν....

quote:

---

Μην τσουβαλοποιείτε τα πάντα. Ο μοναχισμός είναι ένας εσωτερικός δρόμος. Υπάρχουν και μοναχοί που είναι πραγματικά χαρισματικοί άνθρωποι.

---

quote:

---

quote:

---

Tesseract,

διευκρίνισε λίγο αυτό

quote:

---

Αποδειξη παιρνεις οταν πληρωνεις το λογαριασμο και οχι πριν!

---

Μάλλον εννοείς ότι θα το μάθουμε όλοι όταν είναι κάπως αργά ε;

---

Εξαρταται,αν ψωνιζεις βαση τιμοκαταλογου οχι!
Αν ψωνιζεις βαση των αναγκων σου ναι!

---

quote:

---

Απο την αλλη εχεις δυο αξιες σταθερες,αν κινηθεις αναμεσα τους δε θα ειναι πιο ασφαλες το τιμημα;

---

Δεν είναι θέμα του βολικού ή του ασφαλούς. Δεν κινούμαι σε αυτό το πλαίσιο. Δεν υιοθετώ αυτό που με βολεύει καλέ μου. Όσον αφορά στις σταθερές αξίες, ποιος τις όρισε ως σταθερές; και ακόμη περισσότερο, ποιος τις όρισε ως αξίες και ποιες είναι αυτές;

quote:

---

Ακομα και αν νομιζεις οτι γνωριζεις εισαι σιγουρη οτι αυτη σου η επιθυμια δε θα υπερνικησει
ακομα και τις πιο σοβαρες σου ενστασεις;

---

Κατ' αρχάς δεν είμαι γνώστης. Δεν ισχυρίστηκα ποτέ ότι "γνωρίζω" ή νομίζω ότι γνωρίζω. Το μόνο που έχω πει είναι ότι ψάχνω μπας και, αλλά δεν, δυστυχώς. Εάν υπερνικούσε της λογικής η επιθυμία, θα είχα ήδη καταλήξει σε "συμπεράσματα".

quote:

---

Καλη ορεξη!

---

Ευχαριστώ πολύ καλέ μου. Το έπιασα το υπονοούμενο

ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ?

Η εσωτερικά στραμμένη ζωή ξεκινά,
ανάμεσα σε άλλα, και από το νευραλγικό ερώτημα, "Ποιος είμαι στην πραγματικότητα?".

Ο άνθρωπος που το διατυπώνει
βρίσκεται μπροστά σ'ένα μεγάλο μυστήριο.
Απάντηση δεν μπορεί να δώσει,
για τον απλό λόγο
ότι δεν ξέρει ποιος είναι.
Κι ωστόσο, ως τη στιγμή που κάτι τον αναγκάζει να υποβάλλει αυτό το ερώτημα στον εαυτό του,είχε την εντύπωση ότι ήξερε ποιος ήταν.
Ώστε ,λοιπόν αναρωτιέται με έκπληξη τώρα, ποιος ζούσε μέσα μου όλα αυτά τα χρόνια, ποιος πονούσε ποιος χαιρόταν, ποιος σκεπτόταν ποιος είχε έλξεις και απώσεις?

μπορεί να απαντήσει κάνεις?

Γι αυτό βρίσκει αστεία τη σκέψη ότι θα μπορούσε να είναι μια ιδέα ή ένα συναίσθημα,πολύ περισσότερο επειδή ταυτόχρονα διαπιστώνει ότι, μολονότι δεν ξέρει ποιός είναι ωστόσο, τώρα που αρχίζει να ενδιαφέρεται για το θέμα, έχει την εντύπωση ή την άμεση αίσθηση μιας μόνιμης παρουσίας μέσα του που μπροστά της ξετυλίγεται η ταινία των σκέψεων,αισθήσεων και τα λοιπά.

Προσπαθεί να δει το σχήμα και την μορφή αυτής της παρουσίας και βρίσκεται μπροστά σε τρίτο αδιέξοδο.Του είναι αδύνατο να διακρίνει μορφή και σχήμα.Πανικοβάλλεται. Είναι δυνατό να είναι άμορφος?

Αν δεν έχει μορφή είναι σαν να μην υπάρχει. Μέχρι τώρα, είχε συνηθίσει να αντιλαμβάνεται τη μέσα ζωή σαν μορφή. Οι ιδέες του είχαν μορφή, τα συναισθήματά του το ίδιο, ακόμα και οι αισθήσεις του.

Εδώ ίσως κοντοσταθεί για να βεβαιωθεί αν οι αισθήσεις του έχουν πραγματικά μορφή και σχήμα. Για πρώτη φορά διαπιστώνει ότι δεν έχουν. Νιώθει έκπληξη.Την έκπληξη την ακολουθεί ένα είδος ανακούφισης.Ώστε,λοιπόν,μπορεί κανείς να ζει άνετα με άμορφες καταστάσεις. Θα ήθελες άραγε να μπορούσες να "δεις" ποιος είσαι?

Τελικά θα συμβιβαστούμε με την πραγματικότητα της άμεσης αίσθησης ενός παράγοντα μέσα μας που δεν είναι ούτε οι σκέψεις, ούτε τα συναισθήματα ούτε οι αισθήσεις?

Ωστόσο, είναι τόσο ακαθόριστη που ενοχλεί, είναι σαν να τον ρωτούν: «Ποιός είσαι πραγματικά, πέρα από τις σκέψεις σου, τα συναισθήματα σου και το σώμα σου?

Κι αυτός να μην μπορεί να δώσει μια συγκεκριμένη απάντηση, τι να τους πει?: «Ξέρετε, είμαι μια άμορφη και ακαθόριστη αίσθηση παρουσίας μέσα μου?»

Αδιανόητο,αυτά είναι για εσωτερική κατανάλωση.
Του περνάει η σκέψη να πάει ένα βήμα πιό πίσω μέσα του μήπως και βρει κάποιον ή κάτι άλλο που να μπορέσει να «δεί» αυτή την παρουσία ή τουλάχιστο να τη νιώσει.

Ενοχλείται ίδιαίτερα από το γεγονός ότι δεν μπορεί να της αποδώσει συγκεκριμένα χαρακτηριστηκά, κάνει ένα βήμα πιο πίσω, αλλά διαπιστώνει ότι το βήμα έγινε ακριβώς από τον παράγοντα που τον έχει τόσο προβληματίσει.

Η προσπάθεια τον κούρασε, καταπιάστηκε με τις συνηθισμένες ασχολίες του και το βράδυ ένιωσε την ανάγκη να ξαναγυρίσει στο ίδιο θέμα. Τότε αναρωτήθηκε που ήταν αυτή η παρουσία όλες ατές τις ώρες.Την είχε νιώσει καθόλου? Με εκπλήξη διαπίστωσε ότι δεν την είχε νιώσει, ήταν απούσα από την ζωή του.

Τον κατέλαβε κάτι σαν πανικός, δηλάδή αυτό σήμαινε ότι «δεν υπήρχε» πάντα? Όλες τις ώρες, όλες τις μέρες, όλες τις στιγμές της ζωής του? Μια αίσθηση συνέπειας και ειληκρίνειας τον ανάγκασε να ομολογήσει την ωμή αλήθεια. Ναι το γεγονός ήταν ότι η παρουσία δεν ήταν πάντα παρούσα μέσα του.Τη θέση της την έπαιρναν διαφορες σκέψεις, συναισθήματα και αισθήσεις που δρούσαν στην απουσία του.

Μα τι έκανα και έχασα την «παρουσία» αναρωτήθηκε, «ίσως να μην έκανα τίποτα για να την κρατήσω κατέληξε, την άφησα να πέσει σε ύπνο θανάτου νομίζω ότι από την στιγμή που έκανα αυτές τις συνειδητοποιήσεις, η ευθύνη της αφύπνησης της παρουσίας, πέφτει επάνω μου»

Μένει σκεφτικός για λίγο κι ύστερα φωτίζεται το βλέμμα του, καθώς περνάει από το νου του η Ευαγγελική ρήση: «Γρηγορείτε». Τη βρίσκει πολύ σχετική. Η μια σκέψη φέρνει την άλλη έπάνω στην οθόνη, ενώ η παρουσία είναι τώρα αφυπνισμένη, δίνοντας του την αίσθηση ότι υπάρχει, όχι σαν σκέψη, σαν συναίσθημα, σαν σώμα, αλλά σαν μιά υπόσταση πέρα απ’ όλα αυτά.

Αυτή η υπόσταση, η άπιαστη,η άμορφη, η ακαθόριστη,είναι αυτός ο ίδιος, αυτός κι όχι άλλος, κάτι το μοναδικό κι ανεπανάληπτο.
Τελικά, ο άνθρωπός μας φωτίζεται «μα αυτό είμαι ΕΓΩ» αναφωνεί.
Και αυτό το Εγώ δεν είναι πάντα παρόν, συχνά πέφτει στο θάνατο, στην ανυπαρξία.

Μα είναι φοβερό να μην υπάρχει ο άνθρωπος σαν Εγώ ενώ υπάρχουν πλήθος σκέψεις,συναισθήματα και αισθήσεις.
Σε περιορισμένη κλίμακα αυτά τα τρία τα έχουν και τα ζώα.
Εκείνο που δεν έχουν,είναι το ΕΓΩ.

Αυτές οι διαπιστώσεις προκαλούν κάτι σαν σεισμική δόνηση μέσα του.
Όχι για τίποτα άλλο, αλλά επειδή έχει τωρα διαπιστώσει ποιό είναι το καθαρά ανθρώπινο στοιχείο.

Εκείνο που δεν ανήκει ούτε στο ζωικό, ούτε στο πλανητικό βασίλειο. Ένα ΕΓΩ, που το νιώθει μάλιστα κανείς σαν μοναδικό κι ανεπανάληπτο, ανήκει αποκλειστικά σε ένα ανθρώπινο όν και σε κανένα άλλο.

Τότε αρχίζει να καταλαβαίνει γιατί δεν θα μπορούσε να κάνει καμμιά έρευνα είτε των επάνω είτε των κάτω κόσμων μέσα του αν πρώτα δεν αφύπνιζε, μόνιμα και σταθερά, το ΕΓΩ. Διαφορετικά, ποιός θα έκανε την έρευνα?

Η σκέψη, το συναίσθημα ή το σώμα? Όλη η μέχρι τότε ζωή του του φαίνεται άσκοπη, νιώθει ότι δεν είναι τίποτα άλλο από ενα πλοίο χωρίς κυβερνήτη, αλλά με ναύτες και λοστρόμους που δεν ξέρουν την τέχνη του πλοηγού.

Την μια στιγμή παίρνει το τιμόνι ο ένας ναύτης, την άλλη ο άλλος κι ο καθένας τους δίνει στο πλοίο τη ρότα που του υπαγορεύει η διάθεση της στιγμής.
Τα σχόλια σας

quote:

---

anna999

Τα σχόλια σας

---

quote:

---

Εσκεμμένα απουσιάζει ο τόνος για να έρθεις στην μ-ανούλα..

anahs

---

Απ' ότι είδαμε, το πρόβλημα αυτό συνέχισε να υφίσταται λίγο ή πολύ και στα 4 θέματα που έχεις ανοίξει, συγκεκριμένα τα:
TΟ ΦΙΔΙ ΤΗΣ ΓΕΝΕΣΗΣ
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ
ΤΟ ΙΔΑΝΙΚΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ, ΣΩΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ
H EΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ

Δεν βλέπουμε να υπάρχει ιδιαίτερη διαφοροποίηση στον τρόπο που γράφεις. Αυτό έχει αποτελέσει την αφορμή και να δημιουργηθεί ένα θέμα σχετικά με τον τρόπο αυτο που γράφεις/κηρύττεις (Μπορείς να το επισκεφτείς, να το διαβάσεις και να γράψεις την άποψή σου αν θες: Από χώρος διαλόγου, χώρος παραλόγου )
αλλά και να γίνεται ο τρόπος που γράφεις αντικείμενο εμπαιγμού από διάφορα μέλη των συζητήσεων.

Ο παρών χώρος είναι φυσικά χώρος διαλόγου και το καλύτερο θα ήταν να συζητούσες και να προσπαθούσες να γίνεις κατανοητή από τους συνομιλητές σου. Αλλά, επειδή όπως φαίνεται σε ενδιαφέρει περισσότερο να κάνεις κήρυγμα, θεωρούμε ότι είναι καλύτερο να παραμείνει ένα μόνο από τα 4 θέματα που έχεις ανοίξει ενεργό. Άλλωστε, κι εσύ η ίδια στην απάντησή σου σε όσα σου είχα γράψει στην πρώτη σελίδα της παρούσας συζήτησης είχες δηλώσει:

quote:

---

anna999 - Απεστάλη: 05/10/2011, 06:21:15

Αγαπητή Αμαλία σ'ευχαριστώ,καταλαβαίνω,και ζητώ συγνώμη...
Όμως όλα τα θέματα "είναι ένα θέμα".

---

Καταθέτω επίσης ότι πρόθεσής μου είναι η συζήτηση και μόνο, κάτι το οποίο ξεκίνησε χθες διότι πιστεύω ότι ήρθε η ώρα.

όμως τα ίδια θα σου πω "Ο θΡΊΑΜΒΟς ΚΑΙ Η ΔΌΞΑ είναι ΤΟΥ ΚΥΡΊΟΥ" που εξουσιάζει τα ΣΥΜΠΑΝΤΑ!

Υπάρχει χρόνος να καθαρίσουν οι καρδιές!

Δεν είναι Δίκαιος Ο ΚΥΡΙΟΣ να διασύρει και να συντρίψει το κακό?

Ποιος τάχθηκε με τον ειρηνικό στρατό του ΚΥΡΊΟΥ κι έχασε?

ΑΝ ΌΜΩς ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΙΏΘΕΙ ΝΤΡΟΠΗ ΔΙΌΤΙ ΔΕΝ ΜΕ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΑΣ ΚΡΥΦΘΕΙ !

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΊΤΕ ΝΑ ΑΠΟΤΡΈΨΕΤΕ Η ΝΑ ΠΕΡΙΟΡΊΣΕΤΕ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΉ ΚΡΙΣΗ

Έρχεται για όλους τους άλλους μα όχι για σας!

Αν επιστρέψετε, αν καθαρίσετε καρδιά!

Τρόμαξα όταν είδα τις καρδιές σας!Τώρα που ένας ένας με σκοτώνει μες την καρδιά του δικαιώνομαι.

Καταφέρεστε εναντίων μου διότι πρέπει να παταχθεί το Μέγα Θηρίο μες τις καρδιές σας!

Ο Μέγας Εγωισμός και η Τρανή Υπερηφάνεια!

Όμως τα αγαπάτε πως να τα σκοτώσετε!

Προτιμότερο να σκοτώσετε εμένα!

Μήπως τρεις μήνες τώρα αυτό δεν κάνετε?

Δεν με πονάτε όμως δεν έχω «εγώ»,

Κι έτσι τινάζω τη σκόνη απ’ τα παπούτσια μου και φεύγω..

Θα θυμάστε όμως κάτι για τους κουζουλούς,

«από μωρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια»

Όσο για τα άλλα θυμηθείτε ότι το κλειδί της ΖΩΗΣ ΕΊΝΑΙ Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΌΣ ΛΟΓΟΣ.

ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ ΛΟΓΟ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΑΠΗ .

ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ.

quote:

---

Είναι οπωσδήποτε συγκινητική η προσπάθειά σας να συνδράμετε ώστε το παρόν θέμα να γίνει πιο κατανοητό και λιγότερο "παράλογο"

---

Μα για να γίνει κάτι λιγότερο παράλογο, προϋποθέτει να υπάρχει ήδη κάτι παράλογο

quote:

---

Δεν με πονάτε όμως δεν έχω «εγώ»

---

Αν δεν είχες Εγώ.. θα ήσουν αλλού τώρα

Τα υπόλοιπα θέματα που έχεις ανοίξει απενεργοποιούνται και μπορεί να συνεχιστεί η συζήτηση στο παρόν θέμα.
Με σεβασμό στον διάλογο από όλους, παρακαλούμε.

quote:

---

Τα υπόλοιπα θέματα που έχεις ανοίξει απενεργοποιούνται και μπορεί να συνεχιστεί η συζήτηση το κήρυγμα στο παρόν θέμα.

---

Fixed.

quote:

---

Dr Jekyll Mr Hyde

quote:

---

Δεν με πονάτε όμως δεν έχω «εγώ»

---

Αν δεν είχες Εγώ.. θα ήσουν αλλού τώρα

---

quote:

---

Για τον εξοπλισμό της ετοιμασίας σου αγόρι μου, γι αυτό σχολίασε πρώτα!για τις ελλείψεις σου!

---

quote:

---

anna999
Γιατί λες δεν θέλω να βλέπω το "δεν"(δεν με πόνατε δεν έχω εγώ!)ΞΈΡΕΙς ΝΑ ΔΙΕΣΤΡΑΥΛΩΝΕΙς ΤΗΝ ΑΛΉΘΕΙΑ? μόνο κατάφαση είμαστε?, Τυφλός είσαι? Ψεύδεται αυτή.. ...εκείνη..ρίξτε την στο λάκο...ποτέ δεν άκουσες ότι τρεις μέρες στο κάτω κόσμο ο Χριστός, μιλά στους νεκρούς για να τους Αναστήσει?

---

Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

To θέμα που ακολουθεί είναι η αγάπη, η θηλυκή αρχή, αυτό που απασχολεί την κάθε νέα (και τον νέο), αλλά εδώ θα εστιάσουμε στον ψυχισμό της γυναίκας, και στην πιό στενή ανθρώπινη σχέση έξω από τον κύκλο της οικογένειας.

Άνθρωποι όλων των εποχών έχουν δει αυτή την σχέση όχι μόνο σαν κάτι ιδιαίτερα ζωτικό, αλλά ταυτόχρονα σαν ένα αιώνιο μυστήριο.
Η Διοτίμα χαρακτήρισε τον έρωτα δαίμονα, δλδ, μιά δύναμη που ξεπερνά τον άνθρωπο.

Γι αυτό ίσως ο άνθρωπος δεν μπορεί να τον κατανοήσει.
Το μόνο που μένει είναι είναι να χαίρεται και να πονάει, ανάλογα με την τροπή που θα δώση αυτός ο δαίμονας στην έκφρασή του.

Η άγνοια της φύσης του έρωτα, που συμβαδίζει με την άγνοια της ανθρώπινης φύσης, γίνεται πρόξενος μεγάλης δυστυχίας στον άνθρωπο.

Αυτή η δυστυχία χρησιμεύει σαν έναυσμα για να πλήσιασουν οι νέες κοπέλες περισσότερο (και οι νέοι από κάποια απόσταση), για να πέσει έστω και λίγο φως, στην κατανόηση του διαχρονικού αυτού στοιχείου, καθώς διασταυρώνεται με το χρονικό ανθρώπινο όν, κι αυτό να επιτελέσει μια αρχή, για μια νέα συζήτηση κι ένα προορισμό για όλους.

Η ηρωίδα μας είναι μια κοπέλα που καλλιέργησε μόνη της τον εαυτό, χαροπαλεύοντας-αμάθητη σε τέτοιες θάλασσες-χωρίς τιμόνι και πυξίδα. Είπε θα αφήσω τον εαυτό μου να νιώσει άμεσα ότι δεν κατανοεί το μυαλό μου.

Βυθίστηκε στα τόσο παράξενα νερά, και ίσως το μυαλό να μην καταλάβε πολλά, η ψυχή όμως δονήθηκε.

Κι αυτό γιατί οι περισσότεροι νέοι καταλαβαίνουν την αγάπη και τον έρωτα μονοδιάστατα, όμως εδώ θα υποπτευτούμε απύθμενα βάθη και ύψη, ώστε να ανάψει μια τεράστια φλόγα, για να εξερευνήσουμε ότι γαλούχησε το πνεύμα της ηρωίδας μας.

για πρώτη φορά η Ρ. αρχίζει να διακρίνει μέσα της ένα πεδίο αγάπης.
Η κατάσταση αυτή της πληρότητας ήταν ανεξάρτητη από τον Π.
Αναδύθηκε φυσιολογικά μέσα από τη σχέση της μ’ αυτόν. Μέσα από το πρόσωπό του μπόρεσε να ανοίξει μια καινούργια, βαθύτερη και ευρύτερη διάσταση στο είναι της που μέχρι τότε της ήταν άγνωστη και ερμήτικά κλεισμένη.

Αυτό την κάνει αμέσως να δει τον Π. σε δύο διαφορετικά επίπεδα.
Στο προσωπικό επίπεδο της σχέσης τους και σ’ ένα βαθύτερο επίπεδο όπου χρησίμευσε για να ωθήσει τη Ρ. να εισχωρήσει στον πραγματικό εαυτό της και να ανοιχτεί τελικά σε μια κατάσταση εσωτερικής αρμονίας και αυτάρκειας, σε μια ένωση ανάμεσα στην αντρική και την θηλυκή της πλευρά.

Εκείνο που έχει πρωταρχική σημασία είναι να κατανοήσει κανείς αυτή την τεθλασμένη κίνηση, δλδ. την αφομοίωση των εξωτερικών γεγονότων και συμβάντων από τον εσωτερικό κόσμο.
Τις κοπιαστικές αναρριχήσεις που επιβάλουν τα διάφορα συμβάντα, οι δυσκολίες και οι αγώνες, εσωτερικοί και εξωτερικοί, τις διαδέχονται τα πλατώματα της εσωτερικής αφομοίωσης και συνειδητοποίησης.

Αυτή η τεθλασμένη γραμμή, άλλοτε κατευθύνεται προς τα επάνω, άλλωτε προς τα κάτω, άλλωτε προς τα εμπρός , κι άλλοτε προς τα πίσω, χωρίς να πάψει ούτε στιγμή να σκοπεύει προς κάποιο σταθερό στόχο.
Σ’ αυτήν την πόρευση, η κατάσταση του εσωτερικού γάμου επαναλαμβάνεται σε διαφορετικά στάδια και επίπεδα, που ένα ενσυνείδητο ατομο, όπως η Ρ. μπορεί να τα εντοπίσει.

Εκείνο που εμπνέει περισσότερο σ’ αυτή την κατάσταση του γάμου όπως την ζει η Ρ. είναι η- αυτάρκεια- που προκαλεί, δλδ, η απουσία κάθε πιεστικής ανάγκης για ένα σύντροφο και η επικράτηση μιας ανοιχτής και δεκτικής στάσης στη Ζωή και σ’ οτιδήποτε εμπειρίες θέλει η Ζωή να φέρει.

Το αποτέλεσμα είναι μια ικανότητα για αληθινή αγάπη, που υπερβαίνει τον έρωτα και την συναισθηματική προσκόλληση, συχνά τοσο απατηλή επειδή συγχέεται με την αγάπη.

Ίσως λοιπόν αυτό είναι το- κύριο μήνυμα –το ότι με τη συνειδητή αντιμετώπιση και κατανόηση του έρωτα ο άνθρωπος φτάνει τελικά σε μια κατάσταση αγάπης, που είναι ο καρπός μιας εσωτερικής ιερής ένωσης.

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr