Τα 2 πτυχία ζωής που είπες είναι μεγάλη δουλειά τελικά.
Όταν ρώτησες και απάντησα "Σε πιάνω σε ότι συχνότητα θές"
δεν το χα συνειδητοποιήσει στο πραγματικό τους βάθος.

Αν το καταφέρεις αυτό είναι σαν έχεις 10 master και 10 Ph.D μαζί και λίγα λέω.
Αλλά αν είσαι στο ζήσιμο στο τώρα γίνεται, δεν είναι δύσκολο να γίνει.
Σιγά-σιγά τώρα αρχίζω να "Σε πιάνω" σε στιγμές "εν ριπή οφθαλμού" που λέμε.
Κάτι πάω να πιάσω δηλαδή.

Ας το επαναδιατυπώσουμε λίγο πιο διαφορετικά φίλε Βελλισάριε...

Οι άνθρωποι δεν "διώχνουν" αναιτιάτως οτιδήποτε απο την ζωή τους και φυσικά οι προσμονές που οι εν γένει Θρησκείες καλλιέργησαν προκειμένου να τύχουν της καθολικής αποδοχής εκ μέρους των ανθρώπων προσβλέποντας σε εσωτερικές ανησυχίες και φόβους τους , δεν απέφεραν εμπράκτως το οτιδήποτε απο τα αναμενόμενα και υποσχεθέντα....

Την προσευχή τους την έκαναν και τον διάβολο απέμπεμπαν -λεκτικά- και κεριά και λαμπάδες άναψαν/βουν αλλα και εξομολογήσεις έκαναν...και όλα όσα τους πρότειναν -επέβαλλαν- οι επαϊόντες....

Τα αποτελέσματα στην ζωή όμως των ανθρώπων , ήταν σχεδόν μηδανινά φίλε μου..βλέπεις ευνουχίζοντας και χειραγωγώντας τους ανθρώπους εισάγοντας φοβίες -Διάβολο..κόλαση..δαιμονοληψίες..κλπ- ουσιαστικά καθηλώνεις -όχι εσύ - τους ανθρώπους σε μια συνεχή ενοχοποίηση των φυσικών λειτουργιών του και του αποκαλούμενου εκείνου μέρους εντός του , που αναφέρεται -δικαίως- ως "Δύναμη της θέλησης της ζωής"...και το οποίο είναι εν-χάρακτο , προσδιορίζοντας αυτοματικά κάθε σκέψη-συναίσθημα και επιθυμία του ανθρώπου , που για την ακρίβεια ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ως επιθυμία του ιδίου .... μολονότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ , απλά ο κάθε άνθρωπος αποτελεί το εργαλείο ικανοποίησης αυτών των "Εσωτερικών απαιτήσεων και είναι ο "πιστός υπηρέτης" του....αλλοίμονο αν δεν ήταν*...

Ποιός είναι άραγε ο άνθρωπος και στον/τον οποίο όλοι αναφερόμαστε άραγε..???

Είναι αυτός που βλέπουμε ή ακούμε με τα μάτια και τ'αυτιά μας καθημερινά...αυτή η σιλουέτα που αντικρύζουμε..???

Ασφαλώς όχι φίλε μου , όλο αυτό που βλέπουμε αποτελεί τους αισθητήρες του για την επαφή του στο περιβάλλον που καλείται να "ζήσει" και να επιχειρήσει...η ουσία του ανθρώπου είναι ο εγκέφαλός του , εκείνο το τόσο δα απόκρυφο τμήμα και τόσο άγνωστο...εκείνο κινεί χέρια και πόδια .. εκείνο "μιλάει" και εκφέρει αιτήματα , εκείνο τα οργανώνει και δεν μας ρώτησε και δεν θα μας ρωτήσει ποτέ...

Εδώ ξεκινάει η συζήτηση και είμαι απόλυτα σίγουρος ότι ελάχιστα και όχι επι της ουσίας και στο κέντρο των πραγμάτων , μπορούν να απαντήσουν οι Θρησκείες...λόγω θεμελιώδους άγνοιας βασικά της δομής και της καταστατικότητας των ανθρώπων και υποκειμενικοποιούμενες ΜΟΝΟ επι των πράξεων και εν γένει συμπεριφορών των ανθρώπων και όχι στην εγγενή κατάσταση που διαμορφώνει σκέψεις και συμπεριφορές του..!!!

Αυτό που γράφεις είναι πολύ γενικό, θολό και υπεραπλουστευτικό φίλε europaios2. Πολλές προχριστιανικές αλλά και μεταγενέστερες κοινωνίες που δεν γνώρισαν τον χριστιανισμό, ανέπτυξαν τα δικά τους συστήματα (θρησκευτικά, φιλοσοφικά) που μεταξύ άλλων προσέφεραν ελπίδα για ποικίλα θέματα (π.χ. καλή σοδειά, λύτρωση από αρρώστιες ή πολέμους, απαντήσεις για μεταθανάτιες ανησυχίες κλπ). Βέβαια η έννοια της ελπίδας έτσι όπως την θέτεις είναι αόριστη και θα ήταν χρήσιμο να την συγκεκριμενοποιήσεις. Όπως και να'χει όμως, είναι καταφανής υπερβολή να θεωρούμε τις προχριστιανικές κοινωνίες πνευματικά παρηκμασμένες και ψυχολογικά καταρρακωμένες, βρίσκοντας την πραγματική γαλήνη και το ελπιδοφόρο στήριγμα αποκλειστικά στον χριστιανισμό. Οχι ότι απορρίπτω τον συγκεκριμένο ρόλο του χριστιανισμού για πολλούς ανθρώπους, αλλά δεν μπορώ και να δεχθώ την εικόνα "μαυρίλας" που απέδωσες στον προχριστιανικό κόσμο.

Δεν αναφέρομαι στην καλή σοδειά ή στη λύτρωση από αρρώστιες και πολέμους.
Αυτά αφορούν το σώμα και όχι το πνεύμα-ψυχή.
Ο χριστιανισμός όπως και οι άλλες θρησκείες αναφέρονται στην ψυχή και αυτό γιατί το αντικείμενό τους είναι ο Θεός και όχι ο άρχοντας του κράτους.

Ο χριστιανισμός λοιπόν διδάσκει ότι αν είσαι καλός ηθικός και μπλα μπλα μπλα μπλα.... θα έχεις την ευτυχία με το τέλος της γήινης ζωής να εισέλθεις σε μία επουράνια ζωή κ.λ.π....
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, ο ηθικός άνθρωπος, ο δίκαιος κ.ο.κ. να μην παρασύρεται βλέποντας την ευημερία του συνανθρώπου του, η οποία όμως προέρχεται από άνομα μέσα και να υιοθετήσει τις δικές τους μεθόδους, αλλά μένοντας πιστός στις αρχές του χριστιανισμού και γνωρίζοντας ότι θα δώσει λόγο στο Θεό για τις πράξεις του εδώ, να προσφέρει ταμάλα στο κοινωνικό σύνολο και αξίες.

Δε θεωρώ τις προχριστιανικές κοινωνίες πνευματικά παρηκμασμένες, (βλέπε Σωκράτης Πλάτωνας).
Τις θεωρώ όμως ψυχολογικά καταρρακωμένες. (πάλι Σωκράτης, Πλάτωνας).

Οι άνθρωποι αυτοί κι ενώ είχαν αναπτύξει ένα τεράστιο σε αξία φιλοσοφικό έργο, όχι μόνο δεν εισακούστηκαν αλλά ειδικά ο Σωκράτης φονεύτηκε.
Ο Πλάτωνας πάλι ήταν αναγκασμένος μέσα από τους Πλατωνικούς διαλόγους να προσπαθεί να περάσει τα μηνύματα του όσον αφορά τα περί Θεού.

Έτσι οι άνθρωποι της εποχής αυτής δεν μπόρεσαν να λάβουν τα μηνύματα τους και παρέμειναν στην αναζήτηση της σωτηρίας, της λύτρωσης.
Με τον χριστιανισμό πάψαμε να αναζητούμε αυτόν που θα μας φέρει τη σωτηρία και τη λύτρωση.
Αυτός ήρθε μας τη χάρισε απλόχερα με το ίδιο του το αίμα και απομένει σε μας πλέον μόνο η χρηστή διαχείριση.
Μας εξήγησε τι ακριβώς θέλει από εμάς ο Θεός με τον πλέον πειστικό τρόπο και μας δίνει την ευκαιρία να φτάσουμε στη θέωση όπως μας υποσχέθηκε.

Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με οποιαδήποτε θρησκεία στον κόσμο η οποία έχεις τους ίδιους στόχους "με πάντα όμως" θεμιτά μέσα.
Όπου λοιπόν ο άνθρωπος και εάν βρίσκεται, εφόσον έχει μπροστά του έναν ηθικό κώδικα που απορρέει από τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις, αυτός ο κώδικας λειτουργεί ως μέσο για τη θέωση και ως αρωγός για μια ανθρώπινη κοινωνία γεμάτη κάλος και όχι ασχήμια.

Αν και στο προηγούμενο μήνυμα μου αναφέρομαι στο γεωγραφικό μας χώρο, να επισημάνω ότι έχω ξαναγράψει και παλαιότερα ότι ο καλός χριστιανός είναι ταυτόγχρονα και καλός μουσουλμάνος και καλός βουδιστής εφόσον τα θεολογικά αυτά συστήματα οδεύουν προς την ίδια κατεύθυνση και το αντίθετο.

Η θρησκεία και η φιλοσοφία περί θρησκείας, είναι ο τρόπος για να φτάσει κάποιος στη θέωση.
Από εκεί κι έπειτα η συγκεκριμένη θρησκεία και η συγκεκριμένη φιλοσοφία, είναι το μέσο, το όχημα που θα χρησιμοποιήσει κάποιος για να φτάσει στον προορισμό του. Και αυτό τώρα ελέγχεται ως προς την ταχύτητα και την αξιοπιστία του.

Ta smurneika tragudia-Παντελής Θαλασσινός

Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα Ευρωπαίε...δεν είναι τόσο υπεραπλουστευμένα...μακάρι να ήταν!!!
Η παρατήρηση και η ανάλυση στοιχείων και ιδιοτήτων κάθε ανθρώπου -μέσα στην ίδια οικογένεια- έχει να αναδείξει πολλά πράματα...
Γιατί δηλαδή κατα την άποψή σου , συμβαίνουν αυτά...να βλέπουμε δηλαδή δυό διαφορετικές προσωπικότητες -παιδια- μέσα στην ίδια την οικογένεια..???