quote:

---

ΗΧΩ
nediB εδώ οι μισοί χριστιανοί δεν ξέρετε ότι η γέννηση του Χριστού δεν υπήρχε σαν γιορτή στις αρχές, οι άλλοι μισοί πραγματική ηλικία του δεν ξέρουμε, ότι τα ιστορικά γεγονότα δεν ταιριάζουν χρονολογικά με τα θρησκευτικά κείμενα.

---

quote:

---

nediB
Βασικα χαρακτηριστικα των πραγματικων Χριστιανων ειναι η ολιγαρκεια και η νηστεια.Οχι των δυτικου τυπου Χριστιανων που εχουν μεταστρεψει τα παντα.Εφτασαν μαλιστα σε σημειο να υμνουν τον πλουτισμο,ο οποιος ευθυνεται για τα περισσοτερα κακα στον πλανητη γη.

---

Αυτά nediB είναι για τους αφελείς πιστούς, γιατί δεν τα πιστεύει ούτε το ιερατείο σας που τα κηρύσσει από άμβωνος. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα τόσο από τα πεπραγμένα των πατριαρχών επί τουρκοκρατίας, όσο και στο πρόσφατο παρελθόν που μου θυμίζουν έντονα το:
"Ήγγισεν δε Ιακώβ προς Ισαάκ τον πατέρα αυτού και εψηλάφησεν αυτόν και είπεν η μεν φωνή φωνή Ιακώβ αι δε χείρες χείρες Ησαύ."

*

O εκάστοτε πατριάρχης διοριζόταν από τον σουλτάνο. Για να ανεβεί, όμως, στον πατριαρχικό θρόνο, έπρεπε να πληρώσει γενναίο μπαξίσι, από 90.000 έως 100.000 πιάστρα. Σπάνια, όμως, παρέμενε στη θέση του περισσότερο από τρία χρόνια. Όλο αυτό το διάστημα φρόντιζε να τα έχει καλά με τους αξιωματούχους της Πύλης, αν δεν ήθελε να χάσει τον θρόνο του και επομένως ήταν υποχρεωμένος να δωροδοκεί συνεχώς.
Την επόμενη κιόλας της ενθρονίσεως άρχιζαν οι μηχανορραφίες από τους ανταγωνιστές του για να επιτύχουν την αποπομπή του. Και βέβαια κανένα μέσον δεν είναι απαράδεκτο. Πρώτα πλησιάζονταν οι κατάλληλοι άνθρωποι στο περιβάλλον του σουλτάνου, μετά άρχιζαν οι δωροδοκίες και οι συκοφαντίες, που δεν είχαν τελειωμό. Ξεκινούσε ένας πραγματικός πόλεμος. Προσωπικές φιλοδοξίες, συμμαχίες -βοήθα με, να σε βοηθήσω- φατριασμοί, σκευωρίες για πραγματικές ή φανταστικές παραβάσεις. Ακριβώς όπως και σήμερα.

Αυτός είναι ο λόγος που οι περισσότεροι μητροπολίτες ήσαν εγκατεστημένοι στην Κωνσταντινούπολη. Έπρεπε να ήσαν έτοιμοι, όταν χηρέψει ο πατριαρχικός θρόνος να κινηθούν εγκαίρως. Συνήθως επικρατούσε αυτός που έχει το καλύτερο μέσον, τον ισχυρότερο προστάτη. Και πάντοτε τον είχε εκείνος που πλήρωνε τα περισσότερα. Αυτός ήταν ο κανόνας. O ανταγωνισμός των ιεραρχών και η επιθυμία τους για την κατάκτηση της ηγεσίας είχε γίνει πηγή πλουτισμού για τους Τούρκους αξιωματούχους, αλλά και για τους ίδιους, αφού η προαγωγή σε ανώτερη θέση, πέρα από το κύρος είχε ως συνέπεια και τη σημαντική αύξηση των εσόδων τους. H παράδοση αυτή, ο πόλεμος μεταξύ των δεσποτάδων για το ποιος θα καταλάβει την πιο πλούσια μητρόπολη, έχει μείνει αναλλοίωτη αιώνες τώρα μέχρι τις ημέρες μας. Έχει γίνει πλέον δόγμα. Και ως γνωστόν τα δόγματα ούτε καταργούνται, ούτε αναθεωρούνται.

Στις άθλιες αυτές διαμάχες, θλιβερό ρόλο έπαιζαν και οι λαϊκοί παράγοντες της Πόλης. Φαναριώτες, έμποροι, καραβοκύρηδες, μπακάληδες, χασάπηδες, ψαράδες, ακόμη γουναράδες και ραφτάδες. Ναι ραφτάδες. Όποιος είχε φίλο, συγγενή, κουμπάρο, συμπέθερο του ράφτη, ή γουναρά, που πελάτης του ήταν ο Μεγάλος Βεζίρης ή ο πασάς ή κάποιος άλλος σημαντικός Τούρκος, είχε μεγάλες πιθανότητες να πάρει τον θρόνο, γιατί θα μεσίτευε ο τεχνίτης και θα προσπαθούσε να πείσει τον Τούρκο αξιωματούχο να υποστηρίξει τον δικό του φίλο, προσφέροντας και το ανάλογο μπαξίσι. Oi γουναράδες, οι ραφτάδες και διάφορες άλλες επαγγελματικές κατηγορίες ανέβαζαν και κατέβαζαν με τον παρά τους πατριάρχες και μητροπολίτες. Ήταν οι νταβατζήδες του κλήρου. Νταβατζήδες λοιπόν, γιατί επρόκειτο για έναν ανελέητο αγώνα, στον οποίο σπουδαίο ρόλο έπαιζαν οι προστάτες.

«Οί οικιακοί τοϋ κϋρ Ίερεμίου προσελθόντες τω κάλφα Άρμενίφ προβάλλουσι τήν πατριαρχίαν του Ίερεμίου καί υπεσχοϋνται ποσότητα χρηματικήν οΰκ όλίγην. Καί ό Έπιτρόπος καί ό κάλφας ήθελον άσπρα διά τήν οίκοδομήν τοΰ τζαμίου. Όθεν μεταπεμφθείς ό κΰρ Ίερεμίας άπό τό σπίτι τοΰ Λουκή, φορεί καββάδι παρά πάσαν είδησιν, γνώμην καί συγκατάνευσιν καί τής συνόδου καί τών προυχόντων τοΰ έκκλησιαστικοΰ καταλόγου. Έχρεώστει ό Ίερεμίας 10.000 γρόσια».
K. Κούμας: όπ. παρ., τ. Γ, σ. 393.

Θα χρειασθεί εδώ να κάνουμε μια παρένθεση, νομίζω απαραίτητη, για να εκτιμήσουμε ποια σημερινή αξία μπορεί να είχαν τα 50.000 γρόσια, που έδωσε στον βεζίρη ο Ιερεμίας. Δεν μπορεί βέβαια να υπολογισθεί εύκολα η ισοτιμία της σημερινής νομισματικής μονάδας του ευρώ, με τα γρόσια της εποχής που αναφερόμαστε. Μπορούμε όμως να υπολογίσουμε κατά προσέγγισιν, πόσα ευρώ μας κάνουν σήμερα τα 50.000 γρόσια, με βάση άλλα στοιχεία από άλλες πηγές. Για παράδειγμα την εποχή που αναφερόμαστε μία οκά κρέας είχε 10 παράδες και το ένα γρόσι αντιστοιχούσε σε 40 παράδες. Επομένως τα 50.000 γρόσια ήσαν 2.000.000 παράδες, με τα οποία μπορούσες να αγοράσεις 200.000 οκάδες κρέας! Σήμερα για αγορά 200.000 οκάδων κρέατος, χρειάζεσαι 2.500.000 ευρώ. Αυτό ήταν το ποσό σε ευρώ, που πλήρωσε ο Ιερεμίας στον βεζίρη, για να γίνει πατριάρχης!

Ή πραγματικότητα όμως ξεπερνά την φαντασία. Σενάρια που μόνο ο Φώσκολος μπορεί να γράψει. Oι συνοδικοί, που δεν τους ρώτησαν καθόλου, διαμαρτυρόμενοι για την πραξικοπηματική εκλογή του Ιερεμία καταφεύγουν στον Βεζύρη “προσκλαιόμενοι κατ’ αυτού” και ζητούν την απόλυση του Ιερεμία. Τα καταφέρνουν. O Ιερεμίας απολύεται και στον θρόνο ανεβαίνει ο επίσκοπος Νικομήδειας Σεραφείμ. Αλλά ο νέος πατριάρχης μαχαιρώνεται μια Κυριακή μετά την λειτουργία έξω από την εκκλησία, από άνθρωπο του Ιερεμία.

«Μιά Κυριακή μετά τήν λειτουργίαν, έξελθών τής εκκλησίας και στάς έπί τών κρηπίδων τοϋ νάρθηκος καί εύλογών τόν λαόν, ώς σύνηθες, έτραυματίσθη παρά δημότου τίνός, μαχαίρας, κινηθέντος εις τούτο παρά τών όμοφρόνων δημοτών τοϋ Ίερεμίου» K. Κούμας, όπ. παρ., τ. Γ, σ. 336.

Ένας άλλος πατριάρχης ο Παίσιος ο B', κατηγορείται για “σιμωνία”, τουτέστιν για άκρατη φιλοχρηματία και ανατρέπεται. Τη θέση του παίρνει ο Νεόφυτος ο ΣΤ'. Μία γυναίκα, όμως, ονόματι Ζωή με μεγάλες γνωριμίες στην Πύλη, με χρήματα των φίλων του Παΐσιου, δωροδοκεί τον Βεζίρη, ανατρέπει τον Νεόφυτο και αποκαθιστά στον θρόνο και πάλι τον Παΐσιο. O Παΐσιος για να στερεωθεί στον θρόνο, βρίσκει ισχυρό σύμμαχο στο πρόσωπο του μητροπολίτη Νικομήδειας Κυρίλλου και με «κοινόν όρκον επί του Ευαγγελίου», μέσα στην εκκλησία, ορκίζονται αμοιβαία πίστη, αγάπη και αλληλοϋποστήριξη. Μόλις, όμως, εξέρχονται της εκκλησίας «κατέφαγον τόν όρκον των, ως οι όνοι τά λάχανα», γράφει ο μετέπειτα πατριάρχης Καλλίνικος, ο οποίος, τότε, ων κατώτερος κληρικός, υπήρξε μάρτυρας της ορκοδοσίας των παραπάνω προϊσταμένων του. Σε λίγο χρόνο, ο Κύριλλος με πολύ χρυσάφι ανατρέπει τον Παΐσιο, αλλά τρία χρόνια αργότερα, με τον ίδιο τρόπο επανέρχεται ο Παΐσιος και αποχωρεί ο Κύριλλος. O δε παραπάνω αναφερόμενος διάκος και μετέπειτα πατριάρχης Καλλίνικος ανατρέπεται από τη συντεχνία των μπακάληδων και των ψαράδων της Κωνσταντινούπολης, γιατί έθιξε τα συμφέροντά τους, επειδή θεώρησαν ότι θα τους έκλεινε τα μαγαζιά, γιατί ήθελε να περιορίσει τις νηστείες:

«Άλιείς και βακάληδες έκαμαν κατ’ αύτού συνωμοσίαν, και μίαν Κυριακήν, μετά τήν άπόλυσιν τής έκκλησίας, ώρμησαν έπάνω του, τόν εδειραν άπανθρώπως καί τόν έδίωξαν άπό τό Πατριαρχέϊον». K. Κούμας, όπ. παρ., τ. Γ, σ. 393.

Μέσα σε μια δεκαετία (1740-1751), ανέβηκαν και κατέβηκαν από τον πατριαρχικό θρόνο επτά πατριάρχες. Μόνον ο παραπάνω Ιερεμίας ανέβηκε και κατέβηκε τέσσερεις φορές. Αυτό πια κατήντησε να είναι βίβλος ανόδου και καθόδου πατριαρχών, αφού Κοσμά, αντικατέστησε Ιερεμίας, Ιερεμία αντικατέστησε Σεραφείμ, Σεραφείμ αντικατέστησε Ιερεμίας, Ιερεμία αντικατέστησε Παΐσιος, Παΐσιο αντικατέστησε Νεόφυτος, Νεόφυτο αντικατέστησε Παΐσιος, Παΐσιο αντικατέστησε Κύριλλος, Κύριλλο αντικατέστησε Παΐσιος, Παΐσιο αντικατέστησε Καλλίνικος και πάει λέγοντας... πατριαρχίες δεκατέσσερεις!
Υπάρχει, όμως, και κάτι άλλο, πιο εξωφρενικό. Σύμφωνα με έγκυρη μαρτυρία, κάποιοι επιτήδειοι έκαναν πατριάρχη Αντιοχείας το 1720, ένα παιδί 17 ετών, που ανέβηκε στον θρόνο, ως Κύριλλος ο γ' (Αθ. Κομνηνού Υψηλάντη, Tα μετά την άλωσιν, Κωνσταντινούπολη 1870, σ. 313.)

«Εκείνοι όπού είς τούτον τόν αιώνα ανεβαίνουν είς τόν βαθμόν τής άρχιερατικής άξίας ειναι δοϋλοι και ύπηρέται ή τοϋ πατριάρχου ή τών προκρίτων άρχιερέων: διάκονοι, πρωτοσύγγελλοι εφημέριοι τοϋ πατριαρχείου, οί όποίοι δουλεύουν τούς προεστούς τους με πολλήν ύπομονήν καί μέ τήν έλπίδα να γίνουν ή οί διάδοχοι τοϋ ίδίου τοϋ προεστοϋ ή άλλης επαρχίας δεσπόται. Και όταν άποθανή καμμίας επαρχίας ό άρχιερεύς, εύθύς άρχινούν με βίαν τάς μεσιτείας, άλλοι είς τόν πατριάρχην, άλλοι είς προκρίτους άρχιερείς, άλλοι είς άρχοντας και αρχόντισσες, πολλάκις και είς πρόσωπα τών μεγιστάνων, και άπό τούς πολλούς έπιτυγχάνει ένας και λαμβάνει τήν άξίαν αύτήν».
Σπ. Ασδραχά, Πραγματικότητες από τον ελληνικό 18ο αιώνα. Άγνωστα και ανέκδοτα κείμενα 1790-1840, σ. 97.

Είναι απίστευτο. Διαβάζω και δεν πιστεύω τα μάτια μου. Είναι δυνατόν το κείμενο αυτό να γράφτηκε πριν τρεις αιώνες; Μήπως πρόκειται για φάρσα κάποιου σύγχρονου φαρσέρ, που χρησιμοποιεί μεσαιωνική γλώσσα για να μας ξεγελάσει; Και όμως, τίποτε δεν συμβαίνει από όλα αυτά. H μαρτυρία αυτή έχει όντως ηλικία 300 ετών και κάθε ομοιότητα με τη σημερινή πραγματικότητα, με πρόσωπα, καταστάσεις και γεγονότα, είναι εντελώς συμπτωματική! Μόνο κακεντρεχείς, ανιστόρητοι και -κατά Σέργιον- «αναιδέστατοι ψεύστες», θα μπορούσαν να αρνηθούν, το αναλλοίωτο, ανά τους αιώνες, της εκκλησιαστικής παράδοσης, της εκλογής του σημερινού Κολοσούσα του δεσπότη, σε αυριανό μητροπολίτη και αρχιεπίσκοπο! Και όμως έτσι γινόταν, έτσι γίνεται...

Σήμερα τους νταβατζήδες της τουρκοκρατίας έχουν αντικαταστήσει περίεργες, σκοτεινές και αδιαφανείς παραεκκλησιαστικές οργανώσεις που προωθούν στον αρχιεπισκοπικό θρόνο τα δικά τους παιδιά, εσωεκκλησιαστικές ίντριγκες και μηχανορραφίες, πολιτικοί, οι οποίοι ποντάρουν στην υποστήριξη του κλήρου, διαπλεκόμενα οικονομικά συμφέροντα και ένα πλήθος παρακατιανών παραγόντων της δημόσιας ζωής, που φυσικά περιμένουν, μετά την εκλογή, το αντίδωρο από το χέρι του εκλεκτού τους. Τότε ο παππάς ή ο διάκος για να γίνει μητροπολίτης, ξεκίναγε την καριέρα του από την κουζίνα, ή από θαλαμηπόλος του δεσπότη, όμοια και απαράλλαχτα, όπως και σήμερα. Aν η διαγωγή του ήταν καλή και τα προσόντα του αρεστά στον δεσπότη, γινόταν τραπεζοκόμος ή γραμματέας του και σιγά-σιγά διάκονος, παπάς, επίσκοπος, μητροπολίτης.

Βλέπετε, στην Ορθόδοξη Εκκλησία η παράδοση παίζει μεγάλο ρόλο. Oι περισσότεροι κατώτεροι κληρικοί κατοικούσαν στη επισκοπή. Βάδιζαν πλάι στον δεσπότη, όταν έβγαινε έφιππος και του
κρατούσαν τον αναβολέα για να ανεβεί στο άλογο. Μετά έμπαιναν σε μοναστήρι και, όσοι διέθεταν τα απαραίτητα γρόσια, μπορούσαν να γίνουν γρήγορα επίσκοποι, αρκεί να είχαν τον κατάλληλο άνθρωπο στο περιβάλλον του πατριάρχη. Για το πώς τώρα μπορούσε να γίνει παππάς ένας χωριάτης, μας το αποκαλύπτει η "Ελληνική Νομαρχία":

«Ό τρόπος δέ μέ τόν όποίο κρίνει άξιον τής ιεροσύνης έναν χωριάτη ό δεσπότης, ειναι ό άκόλουθος : Πρώτον τού ζητεί έκατόν ή περισσότερα ή λιγώτερα γρόσια και τά λαμβάνει, έπειτα τόν έρωτά άν ήξεύρη γράμματα, ήτοι νά γράψη και νά άναγνώση, ύστερον τού φέρει τό Ψαλτήριον καί αύτός άναγιγνώσκει εν κατεβατόν και εύθύς τόν κάμνει ίερέα. Ή άμάθεια αύτή τών ίερέων ειναι άκρα, και άπό αύτούς οί περισσότεροι άποκαθίστανται άρχιμανδρΙται, έπειτα κερδίζοντες άγοράζουν έπισκοπάς καί έξακολούθως γίνονται άρχιεπίσκοποι καί, όχι όλίγας φοράς, πατριάρχαι». Ελληνική. Νομαρχία, εκδ. Βαγιονάκη, σ. 134.

*

H συνήθεια αυτή είχε δώσει την αφορμή να κυκλοφορήσουν και τα σχετικά ευτράπελα ανέκδοτα. Σε μια περίπτωση λοιπόν θανάτου του παπά, ζήτησαν από την παπαδιά να δηλώσει αν θα μείνει χήρα ή όχι, για να “θρονιάσουν” τον παπά, ή αναλόγως να τον θάψουν “μακριά”. H παπαδιά το σκέφτηκε για λίγο και αποκρίθηκε «μακριά και δίπλα βάλτε τον, δεν ξέρω τι με βρίσκει!».
Σε μία άλλη περίπτωση, σαν πέθανε κάποιος παπάς, ρώτησαν την παπαδιά αν θα μείνει χήρα για να θάψουν τον παπά καθιστό κατά το έθιμο. H παπαδιά αρνήθηκε να δηλώσει κάτι τέτοιο. O παπάς όμως είχε πάθει νεκροφάνεια και όταν σε λίγο “αναστήθηκε” και έμαθε τα γενόμενα πλάκωσε την παπαδιά στο ξύλο.

Από το βιβλίο του Θεόδωρου Δ. Παναγόπουλου “Τα Ψιλά Γράμματα της Ιστορίας” ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΝΑΛΙΟΣ 2009 : σελ. 208-215

Όπως βλέπεις nediB, μια θρησκεία που δεν μπόρεσε να πείση και να κάνη ηθικότερο ούτε το ιερατείο της, είναι άχρηστη και ανώφελη.

quote:

---

Αλλο είναι το σαφέστατο, δυστυχώς σε αρκετούς εκτός απο εσάς. Αλίμονο όμως, αν το διαπιστώνατε κι εσείς μονομιάς, "τόσα χρόνια χαμένα" θα αναλόγιζοσασταν και μετά ποιός θα σας παρηγορούσε; Μπορεί εμείς, αλλά δυστυχώς δεν ελπίζω σε θαύματα...

---

Γιατι χαμενα;
Εσεις παλευεται με νυχια και δοντια να νικησετε,χανωντας φυσικα τον χρονο σας

ἐγώ εἰμι ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος
καὶ ὁ ζῶν, καὶ ἐγενόμην νεκρός, καὶ ἰδοὺ ζῶν εἰμι εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων

321

Εσύ εκεί βράχος.
Ουαί γαρ τοις ηττημένοις, ίνα μη κληρονομήσωσι την βασιλείαν των ουρανών.

Ειδικά ο Σωτήρης, μετά από τόσα χρόνια, δεν μπορεί να καταλάβει, πως η ηλιθιότητα με ένα μόνο τρόπο μπορεί να εξαλειφθεί.Μόνιμα.

Γνωρίζεις τον Κόμη του Σαιν Ζερμέν?
Είναι ο Μελχισεδεκ στη σύγχρονη έκδοση.Αθάνατος ιερέας του Γιαχβέ.
Σύμφωνα με το Δευτερονόμιο, πολέμησε τους Γίγαντες.Μιλάμε ο τύπος είναι πολύ παλαιός.
Σκέτος Χαϊλάντερ.

Ομως επιμένω, ο Αρχοντας των δακτυλιδιών και το Game of Thrones, είναι πιο πιασάρικες ιστορίες.

Σε αντίθεση με τους οπαδούς θρησκειών, που προσπαθούν να ενσαρκωσουν τα ανύπαρκτα.

Ο άνθρωπος σταύρωσε τον χριστο ή ο Χριστός σταυρώθηκε από τους ανθρώπους τελικά?

quote:

---

Καλά τους κάνεις nediB, αφού προσπαθούν να σε επιμορφώσουν.

Εσύ εκεί βράχος.
Ουαί γαρ τοις ηττημένοις, ίνα μη κληρονομήσωσι την βασιλείαν των ουρανών.

Ειδικά ο Σωτήρης, μετά από τόσα χρόνια, δεν μπορεί να καταλάβει, πως η ηλιθιότητα με ένα μόνο τρόπο μπορεί να εξαλειφθεί.Μόνιμα.

ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ
ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ.

---

Πεστο ευλογημενε και δεν μπορω να σα κανω καλα

321

Γρήγορα στο δωμάτιό σου για νάνι.
Πρέπει να είσαι στο Ορθρο στις 04.30.

Αλλιώς θα θυμώσει ο Ιεχωβάς.

Αβραάμ προσκηνισε Μελχισεδέκ.

Φαντάζεσαι Αβραάμ να προσκηναει χαιλαντερ?

Πάει θα πέσει φωτιά να μας κάψει. Μας βλέπω στο πυρ το εξώτερον.

quote:

---

Νικομαχε σε ακουσα,πηγα τελικα για υπνο και το πρωι εκκλησια
ΗΧΩ αφου εχεις τοσο αγχος για τον Μελχισεδεκ,γιατι δεν ψαχνεις πριν ρωτησεις.Εαν δεν σε ικανοποιουν οι απαντησεις της εκκλησιας εχεις δυο επιλογες.Να ψαξεις διαφορετικα ή να τα παρατησεις αδιαφορωντας

321

---

quote:

---

quote:

---

Νικομαχε σε ακουσα,πηγα τελικα για υπνο και το πρωι εκκλησια
ΗΧΩ αφου εχεις τοσο αγχος για τον Μελχισεδεκ,γιατι δεν ψαχνεις πριν ρωτησεις.Εαν δεν σε ικανοποιουν οι απαντησεις της εκκλησιας εχεις δυο επιλογες.Να ψαξεις διαφορετικα ή να τα παρατησεις αδιαφορωντας

321

---

Ειχε πει καποτε ο πατριαρχης της Ελλαδος,Κωνσταντινος Καραμανλης,(ο αποθανων,οχι ο ανιψιος),οτι ''Στην Δημοκρατια δεν υπάρχουν ΑΔΙΕΞΟΔΑ!''
Εγω,θα παραφρασω αυτη την ρηση,και θα πω:
''ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ,ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΔΙΕΞΟΔΑ!''
Και οντως,ετσι ειναι!
Στην ΑΛΗΘΕΙΑ,δεν υπαρχει ΑΔΙΕΞΟΔΟ!Στην Ορθοδοξια (που ειναι η ΑΛΗΘΕΙΑ) δεν υπαρχει ΑΔΙΕΞΟΔΟ!

---

Αστρολογοι:Εν αναμονη του Παγκοσμιου Ηγετη!

quote:

---

http://www.prisonplanet.gr/prisonplanet/108220-%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%BA%CE%B9-%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%AF-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%B9%CE%BF-%CE%B7%CE%B3%CE%AD%CF%84%CE%B7-%CE%B2%CE%B9%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF

Αστρολογοι:Εν αναμονη του Παγκοσμιου Ηγετη!

---

321

Αλλά πέρα από αυτό. Υπάρχει το χτες, και το τώρα, το αύριο δεν υπάρχει γιατί απλά δεν το έχουμε ζήσει. Δεν έχει γεγονότα.
Μπορούμε να μιλάμε τώρα για κάτι που έγινε εχτές, δεν γίνεται να μιλάμε εχτές για κάτι που θα γίνει στο αύριο αλλά θα το διαβάσουμε στο τώρα.

quote:

---

ΗΧΩ
Sesostris έχουμε μια ξεκάθαρη εικόνα για το πρόσωπο Μελχισεδέκ? Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι ίσως ένας τίτλος?
Στον δεσποτικο θρόνο έχουμε την εικόνα του Χριστού με δεσποτικο ρουχισμό.
Όπως ο τίτλος του δεσπότη αρμόζει στον χριστο. Θα μπορούσαμε να πούμε το αντίστοιχο για τον Μελχισεδέκ?

---

Επειδή φίλη ΗΧΩ, η Παλαιά Διαθήκη αναφέρεται γενικά και αόριστα (Γένεσις 14,17-20) στον βασιλιά της Σαλήμ Μελχισεδέκ που ευλόγησε τον Αβραάμ, δεν έδωσα μεγάλη σημασία στο συγκεκριμένο απόσπασμα. Όμως με αφορμή την δική σου αναφορά στον Μελχισεδέκ, αναζήτησα στο διαδίκτυο πληροφορίες, από τις οποίες έβγαλα ορισμένα δικά μου συμπεράσματα.
Κατ' αρχήν σύμφωνα με αυτά που γνωρίζω, στις σημιτικές γλώσσες η ρίζα μλχ, ή μλκ στα Αραβικά, είναι ταυτόσημη στις λέξεις ملك (Μάλεκ)= Βασιλεύς και ملاك (Μαλάκ)= Άγγελος, απεσταλμένος του θεού, και οι βασιλείς των Σουμερίων, από τους οποίους οι Εβραίοι αντέγραψαν το μεγαλύτερο μέρος της μυθολογίας τους, ήταν και βασιλείς και αρχιερείς ταυτοχρόνως. Επομένως κατά τη γνώμη μου, το όνομα Μελχισεδέκ αποκτά διττή σημασία. Το δεύτερο στοιχείο για τα συμπεράσματά μου είναι, ότι ενώ οι βασιλείς των Εβραίων προερχόντουσαν από την φυλή του Ιούδα, οι ιερείς ήταν από την φυλή του Λευί. Απ' εδώ και πέρα αρχίζουν οι προσπάθειες των εβραιοχριστιανών, που θέλουν τους πάντες, από τον Αισχύλο, τον Σωκράτη, και την Σίβυλλα, μέχρι τον Βούδα να έχουν προφητεύσει την έλευση του Ιησού Μανώλη, να συνταιριάξουν τις δυο αυτές ιδιότητες του Χριστού, επειδή ο φανταστικός μεσσίας τους έπρεπε να είναι ταυτόχρονα και βασιλέας και αρχιερέας, ανώτερος από τους δευτεροκλασάτους Λευίτες. Εφηύραν λοιπόν την τάξη Μελχισεδέκ που τα συνδυάζει και τα δύο, ο Αθανάσιος βρήκε και τον Έλληνα πατέρα του Μελχισεδέκ, οι Τρεμπέλας και Κολιτσάρας έβαλαν κι αυτοί ένα χεράκι με τις (παρ)ερμηνείες τους, και όλα της πίστης όμορφα και αγγελικά πλασμένα.

*

quote:

---

nediB
Να απαντησω και στον σεσοτρις μιας και σημερα βρηκα χρονο να διαβασω τα κατεβατα του
Δεν εψαξα για την ακριβεια των δημοσιευσεων σου,ουτε θα ψαξω.

---

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr