quote:

---

Η πληροφορία την οποία επεξεργάζομαι αυτήν την χρονική περίοδο , είναι το πραγματικό θέλω των συνανθρώπων μου και βέβαια τις απαντήσεις που εισπράττω από το περιβάλλον μου ,τις συσχετίζω με την υποκειμενική προσωπική άποψη μου,για να βγάλω κάποια χρήσιμα συμπεράσματα .

---

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά.

quote:

---

Το θέλω το πραγματικό, κατοικεί στον πραγματικό
μας εαυτό.ένα άτομο που μας είναι σχετικά άγνωστο...
Αν είμαστε ο πραγματικός εαυτός μας, βέβαια, μπορούμε
να συνειδητοποιήσουμε και το πραγματικό μας θέλω, το οποίο,
εμείς φιμώνουμε, προσέχοντας το θέλω του εικονικού μας εαυτού,
αυτό το υποκείμενο, που λειτουργεί μόνο ανακλαστικά στο περιβάλον
του και δεν έχει ουσιαστική υπόσταση.
Σύντομα, θα χαθεί σαν υποκείμενο,αυτό το αντίγραφο μας,
μόλις σταματήσουν να το συντηρούν οι συνθήκες που το δημιούργησαν.
Θα μείνουν όμως, οι τρόποι και οι αντιδράσεις του, σαν ταυτότητα για
τον καθένα μας, σαν εικόνα που μας εκπροσωπεί,
απομακρύνοντας μας απο τον πραγματικό μας εαυτό, αφού
δεν μας απασχολούν τα δικά του θέλω...
Έχω ελπίδα όμως, ότι εμπειρία θα είναι κι αυτή και τέλος ο άνθρωπος,θα
νικήσει, αφου γι αυτο έγινε: Για να ειναι νικητής.Η ιστορία έχει
να δείξει πολλά τέτοα παραδείγματα...
Ο αγώνας που δίνει τώρα ο άνθρωπος, είναι ο πιο δύσκολος απο όλους
όσους έδωσε μέχρι τώρα...Μέχρι πριν ένα αιώνα, υπήρχε για τον άνθρωπο
η δικαιολογία της άγνοιας του τι κάνει και τι αποτελέσματα φέρει. Τώρα
ξέρουμε και τι κάνουμε και γιατί το κάνουμε. Και το συνεχίζουμε...
Αυτο είναι προς συζήτησην. Αξιοπερίεργο όντως...

---

ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΗ :
Επαναλαμβάνω κάποιες προσωπικότητες συμετέχουνε σε αναζητήσεις ,εσωτερικής φύσης ,μόνο για την ευχαρίστηση της συζήτησης .
Αυτό δεν θέλω να ερμηνευθεί ως αρνητικό .
Δείχνει όμως το σημείο στο οποίο έχει διευρηνθεί η συνείδηση αυτής της προσωπικότητας .
Συζητάει και γράφει ,για να συζητάει και να γράφει .

quote:

---

Φίλε κηφέα εξελίσσεσαι ως σύνθετη ανθρώπινη οντότητα και η προσωπικότητά σου ορθώς διερωτάται ,τι είναι αυτό που πραγματικά θέλει ?
Η αιώνια υφιστάμενη ΨΥΧΗ , επιμένει σε αυτό που πρέπει να θέλει η κάθε ανθρώπινη μονάδα .
Ήδη απάντησα ότι η κεντρική ,χαρακτηριστική της ιδιότητα ,είναι η ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΗΣ .
Αυτό αν το επιδιώξει μία ανθρώπινη μονάς ( ένα άτομο ,το οποίο είναι σύνθετο ) σε καθημερινή βάση , θα κατορθώσει να εξελιχθεί κάποτε σε μία ψυχή με ανιδιοτελή συμπεριφορά .
Το εμπόδιο είναι πάντοτε η διαχρονικότητα .
Ως γνωστό κάθε προσωπικότητα περιορίζεται από τον χρόνο .
Ναι είναι δύσκολο να μην ζητάμε οτιδήποτε για την προσωπικότητά μας .
Πρέπει όμως να συνειδητοποιήσουμε ,ότι όσο μένουμε σε αυτήν λειτουργούμε ,και ενεργούμε στο περιβάλλον μας ιδιοτελώς και επομένως χωριστικά .

---

quote:

---

Δεν έχω δώσει πλήρη εξήγηση σ'αυτή την αλλαγή.

---

Η αληθινή ζωή ξεκινάει από την στιγμή που αρχίζει η αναζήτηση του εαυτού μας .
Αφού βλέπεις την αναζήτηση του εαυτού μας ως πρόβλημα , δεν μπορεί να γίνει τίποτε .

Προσωπικά θα τον αναζητώ και θα τον διερευνώ .

Βέβαια η ατομική ψυχή του καθενός ,δεν έχει άμεση σχέση με την μία ψυχή .
Έχει σχέση με την προσωπικότητα την οποία διαμόρφωσε μία ανθρώπινη μονάδα .

Δεν τρέχει η ψυχή ,η ατομική ψυχή του κάθε ανθρώπου ,πίσω από την προσωπικότητα .
Μακάρι να ήτανε έτσι, διότι τότε θα είχαμε αποκτήσει την ίδια συνείδηση .

Η προσωπικότητα ,πρέπει να ενδιαφερθεί για την ψυχή της .

Επειδή όμως δεν έχει νόημα να συζητάμε τα ίδια και τα ίδια και πάλι τα ίδια , ας συμφωνήσουμε στο αυτονόητο που είναι δυσκολονόητο :
Γνώθι σ΄αυτόν.

Ας συνεχίσουμε την εξέταση των περιοχών που διερευνά η Φιλοσοφία:

Μία άλλη περιοχή ονομάζεται Ι σ τ ο ρ ί α , όπου εκατοντάδες χιλιάδων δούλων και μερικές μεγαλοφυΐες φέρουν την δική τους μάθηση από μακρινές εποχές και χώρες , ώστε να μπορούμε να την αντικρίζουμε στο σύνολό της και να αντλούμε τα διδάγματά της .

Υπάρχει κανένα νόημα στην μελέτη του παρελθόντος ; Υπάρχουν νόμοι ανάπτυξης και παρακμής , που σημειώνουν και ίσως προκαθορίζουν την άνοδο και πτώση εθνών , φυλών και πολιτισμών ;

Εδώ θα συναντήσουμε τον Μοντεσκιέ (Montesquieu , 1689 – 1755 , διάσημος φιλόσοφος του Διαφωτισμού) να μιλάει για την επίδραση των γεωγραφικών ορίων στις τύχες των λαών .

Εδώ ο Κοντορσέ (Condorcet , 1743 – 1794 , φιλόσοφος από τους πρωτεργάτες της Γαλλικής Επανάστασης) , πεθαίνοντας , θα παρηγορείται με την ιδέα της προόδου και την αόριστη τελειότητα του ανθρώπου .

Εδώ ο Χέγκελ (Έγελος – Hegel , 1770 – 1831 , Γερμανός ιστορικός ιδεαλιστής) θα μας επιδεικνύει την διαλεκτική του ταχυδακτυλουργία και ο Καρλάϊλ (Carlyle , 1795 – 1881 , Σκωτσέζος φιλόσοφος) θα μας μιλάει για τους ήρωές του .

Εδώ οι μεγάλοι σωβινιστές θα διακηρύσσουν την ισχύ του σπέρματος της φυλής τους και θα καταρώνται την έλευση των βαρβάρων .

Εδώ ο Μαρξ (1818 – 1883) θα μας αιφνιδιάσει με ένα βουνό αριθμών και επιχειρημάτων για την οικονομική νομοτέλεια της ιστορίας και εδώ θα συναντήσουμε ίσως έναν ή δύο ικέτες , οι οποίοι θα προσπαθούν να εξηγήσουν σ’αυτούς τους σπουδαίους μονομανείς ότι οι αλήθειές τους δεν είναι παρά μόνο πτυχές της αλήθειας και ότι η ιστορία και η φύση παρουσιάζουν μεγαλύτερη ποικιλομορφία από όση συνέλαβαν στις φιλοσοφικές τους ονειροπολήσεις .

Και , πέρα σε μια γωνία , θα συναντήσουμε τον σκυθρωπό Νίτσε (Nietzsche , 1844 – 1900 , Γερμανός φιλόσοφος , πρόδρομος του υπαρξισμού) , μόνο , να τραγουδάει το τραγούδι του προς την «Αέναο επιστροφή του ομοίου» , και τον Σπένγκλερ (Spengler , 1880 – 1936 , Γερμανός ιστορικός φιλόσοφος) , αποδεικνύοντας με πάθος την κατάρρευση του δυτικού κόσμου .

Φιλικά

Κηφεύς

Προς στιγμή θα εκπλαγούμε , φοβούμενοι ότι ανακαλύψαμε πάλι την Αμερική , αυτοί μιλούν περί δημοκρατίας χωρίς σεβασμό και περί αναρχισμού χωρίς φόβο .

Αγαπούν τον σοσιαλισμό μολονότι γνωρίζουν τα μειονεκτήματά του και τιμούν την αριστοκρατία , ενώ την κατηγορούν για την αδικία της έναντι των ικανών αλλά ταπεινής καταγωγής .

Και μερικές φορές μιλούν με νεανικό ενθουσιασμό για μια ευδαίμονα χώρα που ονομάζεται Ουτοπία και όπου μόνο σοφοί κυβερνούν και η κάθε πόλη της είναι πλούσια και ωραία .

Με την μουσική ακόμη αυτής της τελευταίας λέξης στην ψυχή μας , εισερχόμαστε στην καρδιά του βασιλείου και ατενίζουμε την Φ ι λ ο σ ο φ ί α αυτοπροσώπως , όπως αποκαλύπτεται στους εραστές της – ωραία , αθάνατη και γεμάτη καλοσύνη .

Διότι η Φιλοσοφία έχει ένα κρυφό ζήλο για την Τέχνη και θαυμάζει το δημιουργικό της πάθος για το κάλλος .

Αυτή και όχι η επιστήμη είναι ο μεγάλος της αντίπαλος στην διεκδίκηση των ευγενέστερων πνευμάτων .

Η σοφία πρόθυμα θα παραδεχόταν , ότι είναι σοφότερο να λατρεύει κανείς το Ωραίο παρά την Αλήθεια .

Φιλικά

Κηφεύς

Η Αιώνια Αλήθεια είναι τόσο υπερήφανα απρόσιτη , ώστε ποτέ δεν θα αξιωθούμε ίσως ούτε το άκρο του φορέματός της να αγγίξουμε , ενώ η Ωραιότητα , επειδή γνωρίζει ότι είναι θνητή , δέχεται με χαρά και ανταμείβει την λατρεία μας . Γι’αυτό, από μετριοφροσύνη , η Φιλοσοφία μελετά το Ωραίο, ενώ η Τέχνη το υπηρετεί και το αναπλάθει .

Η Τέχνη γνωρίζει το Ωραίο σε όλα του τα μυστικά , όπως ο εραστής την ερωμένη , σε όλη την αρχιτεκτονική δύναμη των ναών , στις θελκτικές γραμμές των γλυπτών , στην θέρμη των χρωμάτων και την μουσικότητα των λέξεων και την γλυκύτητα του συντονισμού των ηχητικών κυμάτων .

Η Φιλοσοφία , όμως , αλλοίμονο , γνωρίζει μόνο τα προβλήματα του Ωραίου : Από πού πηγάζει , τι σημαίνει και αν έγκειται στην μορφή μόνο ή μόνο στην ψυχική μας πείνα .

Αυτή ακριβώς είναι η περιοχή της Α ι σ θ η τ ι κ ή ς , η οποία , μολονότι επί αιώνες τώρα την έχουν καταστήσει έρημη και μελαγχολική τα σχολαστικά πνεύματα , παραμένει πάντοτε χώρα των θαυμάτων και τέρψεων .

Φιλικά

Κηφεύς

Εδώ , στο κέντρο επίσης του βασιλείου , ευρίσκεται και η περιοχή της Η θ ι κ ή ς .

Έρημη και άγονη χώρα και αυτή , από τις τόσες αφαιρέσεις του ακαδημαϊσμού , αλλά από μιας πλευράς η πλουσιότερη από τις περιοχές της φιλοσοφίας . Διότι ακόμη υψηλότερα από την ζωή της Τέχνης ευρίσκεται η τέχνη της ζωής .

Και η Ηθική είναι η μάθηση ακριβώς της τέχνης της ζωής .

Εδώ , η φιλοσοφία υψώνει την πολυειδή της γνώση σε ζώσα σοφία και από τις τόσες περιοχές της συλλέγει οδηγίες για την ανθρωπότητα .

Ποια , επί τέλους , είναι η καλύτερη ζωή ; Ή τι καλό υπάρχει στην καλοσύνη και τι το σωστό στην δύναμη ;

Κείται άραγε η ύψιστη αρετή στην σοφία του Σωκράτη , ή στην τόλμη του Νίτσε ;

Πρέπει να είμαστε στωϊκοί μαζί με τον Ζήνωνα και τον Σπινόζα , ή επικούρειοι μαζί με τον Επίκουρο και τον Ρενάν (Renan , 1823 – 1892 . Γάλλος φιλόσοφος και θρησκειολόγος) ;

Είναι άραγε η απόλαυση ο σκοπός της ζωής ;

Είναι ο έρωτας ανήθικος όταν αντιβαίνει στον Νόμο ;

Τι είναι η δικαιοσύνη και τι έχει να πει η δικαιοσύνη για τον βιομηχανικό μας κόσμο ; – Αυτά και μόνον αυτά είναι τα μεγάλα , τα ζωτικά ερωτήματα , τα οποία έκριναν την τύχη ολόκληρων πολιτισμών .

Είναι διλήμματα που δεν αφήνουν αδιάφορη καμία πολιτεία και καμία ανθρώπινη ύπαρξη .

Προβλήματα . εμπρός στα οποία η επιστήμη , με τα κατάστιχά της και την στενογραφία της και όλα της τα υγρά , στερεά και αέρια , μοιάζει με κάτι το μακρινό και απάνθρωπα ψυχρό , κάτι το οποίο δεν έχει τόσο πολλή σχέση με την ζωή όσο με τον θάνατο .

Φιλικά

Κηφεύς

Αλλά , τότε , και ο θάνατος ανήκει στην δικαιοδοσία της φιλοσοφίας .

Και , όποτε όλες οι άλλες συζητήσεις και διαμάχες καταπαύουν , η σκέψη στρέφεται και η φιλοσοφία περνά την πύλη που οδηγεί στην Θ ρ η σ κ ε ί α .

Η θεολογία είναι η σπουδή των υπερφυσικών όντων και των σχέσεών τους προς τον άνθρωπο .

Περί των όντων αυτών , η φιλοσοφία τίποτε δεν έχει να πει .

Αλλά , περί των σχέσεων του ανθρώπου με την ζωή ως όλον και με την ολότητα των πραγμάτων , για την έλευσή του στην γη αυτή και περί του τελικού πεπρωμένου του , η φιλοσοφία ασφαλώς θα μπορούσε να μιλήσει , έστω και με την μετριοφροσύνη που της επιβάλλει η ανθρώπινη άγνοια .

Ενδιαφέρεται τόσο για το θέμα της αθανασίας της ψυχής, όσο και για κάθε άλλο ζωτικό θέμα .

Ίσως θα μπορούσαμε να ορίσομε την φιλοσοφία ως υπόθεση της ζωής και του θανάτου .

Και , τέλος , ενδιαφέρεται για τον Θ ε ό .

Όχι για τον Θεό της θεολογίας , όπως αυτή η τελευταία τον φαντάζεται , έξω από τον χώρο της Φύσης .

Αλλά για τον Θεό των φιλοσόφων , για τον Νόμο και την δημιουργία , την πηγή της ζωής και την βούληση του κόσμου . Εάν υπάρχει κάποιος νους που κυβερνά το σύμπαν , η φιλοσοφία επιθυμεί να το γνωρίζει και αυτό και να το αντιμετωπίσει χωρίς φόβο .

Εάν τ’αστέρια δεν είναι παρά πρόσκαιροι μεταβατικές συμπυκνώσεις αδέσποτων νεφελωμάτων , εάν η ζωή είναι ένα τυχαίο συμβάν , μια συγκόλληση με απρόσωπη διαρκή μορφή και με ανεξάρτητη πορεία στο άπειρο , εάν ο άνθρωπος είναι απλώς μια σύνθεση χημικών στοιχείων , καταδικασμένη σε αποσύνθεση και σε τελική και οριστική εξαφάνιση , εάν η δημιουργική έκσταση της Τέχνης και η ευγενής σύνεση των σοφών και το εκούσιο μαρτύριο των αγίων δεν είναι παρά ωραία επεισόδια μέσα στον απειροστικό πρωτοπλασμικό πολλαπλασιασμό των όντων της γης και εάν ο θάνατος είναι η απάντηση σε κάθε πρόβλημα και το πεπρωμένο κάθε ύπαρξης – τότε η φιλοσοφία θα το αντιμετωπίσει και αυτό και θα προσπαθήσει να βρεί μέσα σ’αυτόν τον στενό κύκλο κάποιο νόημα και κάτι το ευγενές και υψηλό , χάριν του ανθρώπου .

Φιλικά

Κηφεύς

Η αγραμματοσύνη είναι μητέρα όλων των παθών.

Ποιος βλέπει *(μαυρίλα), αναρωτήθηκες φίλε μου?

Χθες βράδυ, ήμασταν καλεσμένοι σε ένα όμορφο σπίτι.

Είχε από όλα τα καλά. Οι οικοδεσπότες και οι καλεσμένοι είχαν όλοι τους κάποιο χαρτί, μια σίγουρη δουλειά, και όσοι δεν εργαζόντουσαν, ,,, ε κάτι πάντως είχαν…

Κάθισα σε μια άκρη του τραπεζιού, χώραγε πάνω από 30 άτομα, και κοίταξα με προσοχή τα πρόσωπα τους. Αν κάποιος προσέξει ιδιαίτερα, είναι χαραγμένη *(στα πρόσωπα), η ιστορία της ανθρωπότητας.

Τρώγανε πολύ, και για αρκετή ώρα, έτσι, κάποια στιγμή σηκώθηκα, και πηγα μπρος σε ένα μεγάλο τζάκι, που ήταν εκεί κοντά.
Η φωτιά ήταν πανέμορφη,, κάθε τόσο μικρές αναλαμπές καπνού εμφανιζόντουσαν, για να διαλυθούν στην καπνοδόχο, και κάτι καμένο γινόταν σταχτή. Τα γέλια και η ατμόσφαιρα, γινόντουσαν ένα με της αναλαμπές, μα μετά από λίγο, χωρίς να το θέλεις, ήσουν η φωτιά

Bellissimo!

Η φωνή της 16χρονης, με επανέφερε.

Της χαμογέλασα, είχαμε μιλήσει πριν ένα χρόνο, για κάποιο πρόβλημα.

Φαίνεται πως το είχε ξεπεράσει, γιατί κάθισε ήσυχα δίπλα μου, και κοίταγε και αυτή τη φωτιά. Μετά από λίγο ήρθε και μια θεια της, η μητέρα της, και ένας νεαρός που έβλεπα για πρώτη φορά. Οι υπόλοιποι συνέχιζαν στο τραπέζι, μίλαγαν για τις δουλειές, και τα ενδιαφέροντα
τους.

Η 16χρονη κάποια στιγμή μου είπε, πως πείρε 9 στη φιλοσοφία. *(άριστα το 10, μα δεν το δίνουν εύκολα)

Της ξαναχαμογέλασα, και μετά από λίγο, η θεια της, που είναι κρατικός υπεύθυνη για τους *(ξένους) στην περιοχή, έκανε κάποιο κοπλιμαν για ότι είχα συζητήσει στο παρελθόν με την ανιψιά της, που της είχε μεταφέρει. Μετά από λίγο, μίλησε και για το δικό της πρόβλημα, όπως και της αδερφής της……

Είχαν τα πάντα. Σπουδές, Χρήμα, εκτίμηση, διασκεδάσεις….μα κάτι άλλο τους βασάνιζε.

Τι δεν έχουμε Πλάτωνα, ρώτησε σοβαρά κάποια στιγμή.

Δεν νομίζω πως λυπει κάτι, απάντησα σοβαρά.

Απλά η κουλτούρα μας, βασίζεται στον καπνό. Και τους έδειξα το τζάκι.

Ο καπνός, είναι οι μνήμες μας, τα διάφορα πιστεύω και οι πεποιθήσεις μας, και, ότι γίνεται με τον καιρό, καταλήγει σε συναίσθημα που είναι χρόνος. Οι περισσότεροι βλέπουμε και ζούμε σε μια μια γωνίτσα εμπειριών. Όταν όμως είσαι μικρός, *(χωρίς πολλές εμπειρίες) ο ψ.χρονος υπαρχει λίγο στη ζωή, είσαι όπως η φωτιά. Ζεις έντονα, και είναι,,,, σαν να μην υπαρχει ο χρονος. Μα με τα χρονια, χανεται αυτή η φυσικότητα, και ζεις στον ψυχολογικό χρόνο, που ειναι μνημες. Κοιταξε με τι ασχολούνται οι γέροντες, η και οι expert σε κάτι…. Μπορει να γίνεις μια κινητή βιβλιοθήκη, να έχεις άπειρες γνώσεις, που θα σου δωσουν χρημα, ονομα, σιγουρια, μα αν δεν προσέξεις, χάνεις τη φυσικότητα του να εισαι η Φωτια, να εισαι διλαδη το αθάνατο μέρος σου (σαν πνευμα), H κατάληξη είναι…καπνοί και στάχτες.

Κάνε ότι θες, ο χρόνος… στάχτη και χώμα καταλήγει….

Θέλεις να πεις, πως υπάρχει περίπτωση να βιώνουμε στον κόσμο, όπως και τα παιδία, ρώτησε με ένταση, και με μάτια που καθρέφτιζαν φωτιά…

Γιατί όχι? Απάντησα με ένα χαμόγελο.

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr