Καλά έκανες και μετέφερες εδώ τη κουβέντα γιατί στο άλλο θέμα θα ήμασταν εκτός θέματος.

Διαβάζω και ξαναδιαβάζω τα παραπάνω γιατί πιάνω τον εαυτό μου να προβάλει αμέσως τις δικές του σκέψεις στα γραπτά σου και να μην αφήνει αυτά να γίνουν κατανοητά σε βάθος. Με μια δεύτερη και τρίτη ανάγνωση αυξάνεται η προσοχή και αποκαλύπτονται περισσότερα. Και πάλι όμως δεν είναι καθόλου εύκολο.

Όπως έγραψες παραπάνω παρεμβαίνουν σα σύννεφα οι επιρροές και μεταφράζουν αυτά που διαβάζω έτσι ώστε να συμπίπτουν με ότι υπάρχει ως δεδομένο. Είναι κάτι που γίνεται συνέχεια και το παρατηρώ σε εμένα αλλά και σε άλλους μέσα από τις συζητήσεις που γίνονται εδώ στο φόρουμ. Συνήθως ο καθ’ ενας δεν ακούει τον άλλον αλλά τον εαυτό του.

Στο πείραμα με το μέτρημα των F θα μπορούσε κάποιος (ήταν μια σκέψη που αρχικά έκανα) να αποδώσει το λάθος στην έλλειψη προσοχής. Δεν είναι όμως αυτή η αιτία αλλά απλώς άλλο ένα αποτέλεσμα των παρεμβολών της σκέψης. Οι σκέψεις παρεμβαίνουν και με τρόπο αφαιρετικό προσπαθούν να προσαρμόσουν τα πάντα στα ήδη γνωστά έτσι ώστε να ισχυροποιηθούν. Βλέπουν αυτό που ήδη υπάρχει και όλα τα υπόλοιπα τα αγνοούν ή τα κρατούν στο περιθώριο, σε κάποιο χώρο αναμονής. Αν είμαι φανατισμένος με μια ιδέα δεν πρόκειται να μάθω τίποτα νέο οτιδήποτε και να ακούσω. Ταυτίζομαι με την ιδεολογία (ομάδα , κόμμα, θρησκεία) και νοιώθω ασφάλεια μέσα σε αυτή..

Αντίθετα ένας επιστήμονας που κάνει έρευνα έχει τη μέγιστη προσοχή του στο αντικείμενο που ερευνά γιατί γνωρίζει πως δεν γνωρίζει και γι’ αυτό ερευνά. Μπορεί μάλιστα να ξημεροβραδιάζεται γι’ αυτό και να μην του κολλάει ύπνος. Εκεί έρχεται η έμπνευση και το καινούριο.

Περί Ζωής και του Θανάτου

Δεν είμαι βέβαιος για το τι ακριβώς εννοείς στην αναφορά που κάνεις στη ζωή..
Από κάποιο σημείο και έπειτα οι σκέψεις λειτουργούν αυτόματα όπως τα ένστικτα. Η διαφορά τους είναι πως αυτές είναι επίκτητες ενώ τα ένστικτα υπάρχουν εκ’ γενετής. Αυτός ο τρόπος λειτουργίας φαίνεται να είναι αναγκαίος για τη διατήρηση της ζωής αλλά από την άλλη είναι και ένας παράγοντας που την αναιρεί γιατί αν τίποτε καινούριο δεν μπορεί να γεννηθεί τότε δεν θα έπρεπε να υπάρχει ευθύς εξαρχής η ίδια η ζωή. Εκεί λοιπόν πιστεύω πως έρχεται ο θάνατος και δημιουργεί/ανανεώνει την ζωή. Ο φυσικός θάνατος που παίρνει του ηλικιωμένους με τις παγιωμένες πλέον σκέψεις και ιδέες τους και δίνει τη σκυτάλη στους αμφισβητίες νέους που βλέπουν το καινούριο μπροστά στο μέλλον. Υπάρχει παράλληλα και ο θάνατος των ιδεών, των θεωριών, των θεών και των δογμάτων που αντικαθίστανται από καινούρια.

Για το πρώτο μέρος σε ότι έγραψες σου

Οσο για το Δευτερο, ας τα δούμε ξανα, ελπιζω να μην σε κουρασω.

Ότι θεωρούμε μυαλό, είναι αναπόσπαστο από το σώμα, είναι στο Χρόνο και γερνάει μαζί του.

Το εγώ, ζητάει, θέλει πάντα κάτι. Γυναίκες, Παιδία, Γνώσεις, Χρήματα, Δύναμη, Σπίτια, Αγαθά, το θεό,... βαλε ότι θέλεις, εγώ/εαυτος τα θέλει.

Αυτή είναι μια ακατάπαυστη κίνηση, είτε την δεις συγκεκριμένα για κάτι, είτε την δεις γενικά, και είναι γνωστή σαν επιθυμία.

Κατά κάποιο τρόπο, η επιτευξη των, γινεται όχι μονο εμπειρία, μα λειτουργεί σαν καταφύγιο. Η πραγματοποίηση των είτε σε υλικό είτε σε ιδεατό επίπεδο, δίνει σιγουριά, ασφάλεια. Εδώ γίνεται μεσα η Ταύτιση, με τη γυναίκα, το σπίτι, και τους θεούς μας. Εδω γινονται συνηθεια.

Οτι ονομάζουμε Ζωή, είναι ταξίδι που διαρκώς κάπου φτάνουμε, μα όπου φτάνουμε (χωρίς να έχει άλλο ταξίδι), εκεί είναι ο θάνατος.

Προχτές είδα πολλους επιτήδειους που βρήκαν λιμάνι, και είναι γεμάτοι δράση *(μα μέσα στο λιμάνι) Θα το δουμε παρακατω.

Υπάρχει μια αίθουσα στο Βατικανό, που ο Ραφαελο έδωσε (ρέστα) θα έλεγα. Μην ξεχνάμε που έζησε, και τι κλήμα επικρατούσε.
Είναι η προτελευταία αίθουσα, Stanza della Segnatura πριν περάσεις στην Cappella Sistina που φιλοξενεί τον Leonardo Da Vinci.

Είχα επισκεφτεί αρκετές φορές στο παρελθόν το Βατικανό *(Τον Ναό) μα μόνο δυο (και λειψές) το μουσείο και τις Βιβλιοθήκες. Πριν λίγες μέρες, είχα αρκετό χρόνο ωστε να τα δω με την ησυχία μου.

Την πρώτη απεικόνιση την ονομάζει αθηναϊκή Σχολή, μα οι επί το πλείστον Φιλόσοφοι, είναι από διάφορα μέρη, και από διάφορες εποχές.

Ας τα δούμε μαζί.

Τα δυο αγάλματα αριστερά ο Απόλλωνας και δεξιά η Αθηνά, φέρνουν στο Νου την θεια Τέχνη και Ομορφιά, την Σοφία και εξυπνάδα.

Στο κέντρο ο Πλάτωνας με μορφή του Νταβιντσι, κρατάει τον Τίμαιο στο ένα χέρι, δείχνει με το δάχτυλο ψηλά, και συνομιλεί με τον Αριστοτέλη, που δείχνει με το χέρι χαμηλά, (φρενάρει κατά κάποιο τρόπο, με τη λογική)

Υπάρχουν πολλές άλλες μορφές, ο Επίκουρος, ο Πυθαγόρας, ο Σωκράτης, ο Ηράκλειτος, ο Διογένης, ο Πτολεμαίος, ο Ευκλείδης, ο Πλωτίνος, μεχρι και τον εαυτό του βάζει ο καλλιτέχνης μέσα, αυτός με το μαύρο καπελάκι ενώ ακούει τι συζητάνε οι φιλόσοφοι.

Περνάμε απέναντι τώρα, στην La Disputa del Sacramento

θα δούμε,

Την Αγια τριάδα, (με τη μαμά, και τον Ιωάννη) και τους αποστόλους γύρω από τον Χριστό...
Φαίνονται σαν να είναι όλα, οικογενειακή υπόθεση, ένα κλειστό σύστημα σιγουριάς…και, εμείς, (οι άνθρωποι) πιο κάτω, ανάλογα των πράξεων μας, η θα πάμε μαζί τους, η θα βράζουμε σε καζάνια. (Τα εχει.. στην Σιστινα)

Μου ήρθε μια άλλη ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ εικόνα στο μυαλό, ο βλέπεις!

Χρήμα και Δύναμη* (Θεός)

Ισμος *(Ιος)

Άγιο πνεύμα * (Επιθυμία)

Απόστολοι * (Οι δυνατοί του Πλανήτη)

Και από κάτω….πάλι άνθρωποι.

Δεν μοιάζουν πολύ, τα... βασίλεια.?

Εκείνο που θέλω να εστιάσω την προσοχή, είναι, σε ότι έγραψες…γιατί ο θάνατος να μας βρει και καλά με παγιωμένες ιδέες?

Μόνο αν δεχτούμε τα πράγματα πως είναι έτσι, αράζουμε σε λιμάνι σιγουριάς (στη δεύτερη περίπτωση, απόδειξη ο μεσαίωνας, μπαίνουμε σε καλούπια και πιστευω από μικροί)

Τέχνη, Ομορφιά, Επιστήμη, Σοφία Εξυπνάδα έχουν να κάνουν με το Νέο και την έμπνευση, ακόμα και στα γεράματα.

Όπου υπάρχει ελευθερία υπάρχει ευτυχία, και ελευθερία έρχεται με την αλήθεια σε ότι είναι κάθε στιγμή. Αυτό είναι ΤΕΛΕΙΩΜΑ (ο μη χωρισμός Ζωής / θανάτου) Μόνο στο τελείωμα υπάρχει έμπνευση και καινούργιο, που είναι ανεξάντλητο. Αυτό είναι αγάπη, συνεχής, αναίτια ανανέωση.

Απαντώντας σε ένα άλλο τόπικ (Λογική...τέλεια ή ατελής;) όπου έγινε αναφορά στο θεώρημα της μη πληρότητας του Γκέντελ θυμήθηκα τον Αριστοτέλη και έκανα κάποιους συλλογισμούς που δεν παρέθεσα εκεί διότι θα έβγαινα εκτός θέματος. Και ειδικά τώρα δεν μπορώ να ξεφεύγω από τα θέματα διότι βρίσκομαι σε άσκηση.
Είπα λοιπόν να εκθέσω εδώ τις σκέψεις μου μιας και ο τίτλος του θέματος είναι «Ελεύθερη Σκέψη, Φιλοσοφία, και.... Πινελιές Ομορφιάς»

Ο Αριστοτέλης λοιπόν ορίζει τη Φιλοσοφία ως την πρώτη επιστήμη (ως θεϊκή) γιατί δεν εξαρτάται από τίποτα παρά μόνο από τον εαυτό της. Αντίθετα οι υπόλοιπες επιστήμες είναι υπηρετικές γιατί πάντα εξαρτούνται από κάτι άλλο. Εννοούσε τις ανάγκες (επιβίωσης κτλ) αλλά θα μπορούσε να πει κανείς ότι εξαρτώνται και από έναν ορισμό ή από ένα σύστημα αξιών και κανόνων (από κάπου αρχίζουν και κάπου τελειώνουν), ενώ η φιλοσοφία διαρκώς είναι σε αναζήτηση μιας προηγούμενης αιτίας. Δεν ικανοποιείται με τις απαντήσεις που χωρίζουν αλλά πάει πάντα προς τα πίσω θέτοντας ερωτήσεις που ενώνουν.
Γι’ αυτό το λόγο οι επιστήμες οφείλουν να υπηρετούν τη φιλοσοφία και όχι η φιλοσοφία τις επιστήμες.

Ρωτάς : "γιατί ο θάνατος να μας βρει και καλά με παγιωμένες ιδέες?"

Ναι μεν μπορεί να υπάρχει τέχνη, ομορφιά, έμπνευση, ακόμα και στα γεράματα, αλλά όλα ετούτα συνδέονται με την πείρα από την ζωή. Δεν μπορεί να περιέχουν κάτι πραγματικά καινούριο και καινοτόμο. Όλες οι μεγάλες ανακαλύψεις στις επιστήμες έγιναν από νέους ανθρώπους, μικρούς σε ηλικία, που το μυαλό τους δεν είχε ακόμα καλουπωθεί στα δεδομένα της επιστήμης τους και οι ίδιοι δεν δεσμεύονταν από τίποτα, ούτε καν είχαν μπει σε κάποιο λιμάνι του συστήματος (πανεπιστημιακή έδρα, δημόσιες επιχειρήσεις κτλ). Οι ιδέες τους δεν είχαν ρίξει άγκυρα ακόμα. Οταν αγκυροβόλησαν στην καινούρια ιδέα τους έπρεπε να έρθουν άλλοι για να πάνε πιο πέρα.

quote:

---

..και ελευθερία έρχεται με την αλήθεια σε ότι είναι κάθε στιγμή. ..

---

Δεν μπορούμε να δούμε τι είναι αλήθεια σε κάθε στιγμή ; Όποιον και να ρωτήσεις θα σου πει πως βλέπει την αλήθεια μπροστά του συνεχώς.

θα απαντήσω μόλις βρω λίγο χρόνο. Προς το παρόν κατέβασε από εδώ

http://earth.google.com/

και εγκατέστησε στον υπολογιστή σου κάτι, που αν ο Αριστοτέλης το είχε….

Θα καταλάβεις.

Ακόμα και το σπίτι μου, και το αυτοκίνητο μου που είναι παρκαρισμένο στην Ιταλία και στην Αθήνα, βλέπω από το διάστημα.

quote:

---

Καλησπέρα αγαπητέ Πλάτωνα
Απαντώντας σε ένα άλλο τόπικ (Λογική...τέλεια ή ατελής;) όπου έγινε αναφορά στο θεώρημα της μη πληρότητας του Γκέντελ θυμήθηκα τον Αριστοτέλη και έκανα κάποιους συλλογισμούς που δεν παρέθεσα εκεί διότι θα έβγαινα εκτός θέματος. Και ειδικά τώρα δεν μπορώ να ξεφεύγω από τα θέματα διότι βρίσκομαι σε άσκηση.
Είπα λοιπόν να εκθέσω εδώ τις σκέψεις μου μιας και ο τίτλος του θέματος είναι «Ελεύθερη Σκέψη, Φιλοσοφία, και.... Πινελιές Ομορφιάς»
Ο Αριστοτέλης λοιπόν ορίζει τη Φιλοσοφία ως την πρώτη επιστήμη (ως θεϊκή) γιατί δεν εξαρτάται από τίποτα παρά μόνο από τον εαυτό της. Αντίθετα οι υπόλοιπες επιστήμες είναι υπηρετικές γιατί πάντα εξαρτούνται από κάτι άλλο. Εννοούσε τις ανάγκες (επιβίωσης κτλ) αλλά θα μπορούσε να πει κανείς ότι εξαρτώνται και από έναν ορισμό ή από ένα σύστημα αξιών και κανόνων (από κάπου αρχίζουν και κάπου τελειώνουν), ενώ η φιλοσοφία διαρκώς είναι σε αναζήτηση μιας προηγούμενης αιτίας. Δεν ικανοποιείται με τις απαντήσεις που χωρίζουν αλλά πάει πάντα προς τα πίσω θέτοντας ερωτήσεις που ενώνουν.
Γι’ αυτό το λόγο οι επιστήμες οφείλουν να υπηρετούν τη φιλοσοφία και όχι η φιλοσοφία τις επιστήμες.

---

...πεθανε πριν να πεθανεις..

Αrwen Undomiel...the truth within

cprtght@tm@2005

Ας το δούμε καλύτερα,

...πεθανε πριν να πεθανεις..,

μην τυχόν παρεξηγηθεί από φίλους, όπως έπεσε στην αντίληψη μου, με μοναχούς που γνώρισα, τόσο σε Χριστιανικά όσο σε Βουδιστικά μα και σε άλλα Μοναστήρια...

Όπως είπαμε ορισμένοι άνθρωποι διαβάζουν και γνωρίζουν πράγματα, μα η κατανόηση είναι εντελώς διαφορετική διαδικασία. Λες καλή μου φίλη, οι μακάριοι να είναι πιο κοντά στους απλούς ανθρώπους, όπου ακόμα ο γέρος άνθρωπος θαυμάζει και η γρια ακόμα γελάει?

Τι να την κάνω τόση μόρφωση, όταν η Ζωή είναι άδεια… (η γεμάτη λέξεις, που η δραστηριότητα τους με τυφλώνει.)

Δεν γνωρίζουμε τον συνάνθρωπο μας, απλά επικοινωνούμε λίγο μαζί του, και αυτό γιατί δεν γνωρίζουμε τους εαυτούς μας. Ότι γνωρίζουμε, είναι παρελθόν και σαν τέτοιο, έχει τη θέση του στη Ζωή, μα είναι Νεκρό. Για να έχεις επίγνωση του ζωντανού, πρέπει να κατανοήσεις… τον Νεκρό μέσα.

Να κατανοήσω το Νεκρό?

Ποιο Νεκρό.. θα αναρωτηθούν οι φίλοι.

Το παρελθόν μου?

Και τι φόβο δεν φέρνουν καλή μου, τέτοιες σκέψεις στους περισσότερους….Θα πουν πως τρελαθήκαμε, μιας και έτσι σταματούν οι εντυπώσεις….οι απολαύσεις μας.

Δεν θα το αρνηθούμε, μα με τη σειρά μας θα ρωτήσουμε.

Η εκπλήρωση τους, μήπως σας έκανε ευτυχισμένους?

Τι στην ευχή συμβαίνει. Μόλις ζητήσουμε κάτι και εκπληρωθεί, δεν ζητάμε και άλλες απολαύσεις?

Η συνεχής εκπλήρωση τους, φέρνει ευτυχία η δυσαρέσκεια?

Φαίνεται πως ο Σωκράτης *(και όχι μόνο),κάτι είχε δει, μιας και απέκλειε κατηγορηματικά την Σοφία/ευτυχια, χωρίς εγκράτεια.

Έτσι, όταν αφηνόμαστε σε σωματικές απολαύσεις, (γεννιούνται αναπόφευκτα εντυπώσεις, γίνονται μνήμη), μετά θέλουμε ακόμα περισσότερες, και όταν εμποδίζονται…ζηλεύουμε, μισούμε, θυμώνουμε.

Εντυπώσεις και δυσαρέσκεια, συγγενεύουν…. τα ενώνει από ανέκαθεν η επιθυμία. Ακόμα και όταν φοράει τα ράσα και τα πετραχήλια, η του Μονάχου απλότητα ζωής, πίσω από τη θρησκευτικότητα, είναι οι εντυπώσεις, που είναι σκέψεις του Νου, και είναι οι αιτίες, σύγκρουσης και φόβου.
Και ένας συγχυσμένος, δημιουργεί πάντα σύγχυση. Προωθεί εντυπώσεις, της μνημης η της πίστης του, και αν η επέκταση τους δεν είναι δυνατή, τότε συσπειρώνεται. Ετσι βλεπω εντυπώσεις και την αντίδραση που φέρουν. Σύγκρουση αντίθετων. Μα έχει ικανοποίηση το παιχνίδι αυτό, (Look πιο κάτω, στη θρησκεία η στο παραξενο) μιας και οι εντυπώσεις όλο και βρίσκονται…. ξανά και ξανά.

ΓΙΑΤΙ?

Απλούστατα, γιατί ΧΑΝΟΝΤΑΙ!

Αυτό το τραν τραν….το λέμε Ζωή…Είναι μια όμορφη σκέψη να κάνουμε αγαπητή Ατμα, μιας και η δυσκολία της ευτυχίας είναι η συνεχεία που δινεται, (σε αυτό το Τραν Τραν) μιας και καπου αλλου, έγραψες…πως συμβαίνει.

Γιατι?

Αν ήταν θέμα γνώσεων η του γνωστού, δεν θα την είχαν βρει τόσοι άνθρωποι?

Ξεφύγαμε?

Όχι καλη μου. Θέλουν και άλλο έρευνα. Όχι ψάξιμο, γιατί για να ψάχνεις πάει να πει πως έχασες κάτι, και ότι βρεις ίσως είναι μια προέκταση του εαυτού, μια από τις γνωστές του ταυτίσεις, ένα φτωχό συμπλήρωμα, που γελιέται εύκολα με το να νομίζει πως φωτισθηκε η έγινε... πλήρες.

Όταν σταματάνε οι εντυπώσεις, προσκαλείς Θάνατο. Μα έτσι είσαι αναίσθητος, νεκρός. Ζεις σε απομόνωση, όταν δεν αγκίζεις, δεν βλέπεις, δεν μυρίζεις. Καταστρέφεις την ευαισθησία, τόσο στο σώμα, όσο και στην ψυχή.

Τι είναι λοιπόν, το πέθανε πριν να πεθάνεις?

Όταν ο Νους έχει επίγνωση του εαυτού του, χωρίς οι επιθυμίες να πληρώνονται η να μην πληρώνονται, ο Νους φτάνει σε μια κατάσταση αδράνειας, που μοιάζει με το θάνατο, μα δεν είναι. Η σκέψη αδρανεί εντελώς, (οι αρχαίοι το λέγανε ΑΤΑΡΑΞΙΑ) και όταν κάτι τέτοιο συμβαίνει, σε όλα τα επίπεδα…τότε υπάρχει ΔΡΑΣΗ, και είναι δράση που δεν έχει αιτία, είναι χαρά και ευδαιμονία. Οι μικρές δραστηριότητες του Νου (αν θελήσεις υπάρχουν) μα δεν είναι ούτε και δημιουργούν πρόβλημα.

DeCode mode.

Η Άλλη / άλλος, όταν υπάρχει εμείς χανόμαστε. Όλοι θέλουν.. και ταυτίζονται με την άλλη/ο. Το άλλο είναι το φλερτ, ο γνωστός, ο φίλος, το αμάξι, ένα λουλούδι, οι γνώσεις μας.

Η άλλη/άλλος, είναι το Όνειρο του εαυτού μας…. που ξεχνιόμαστε.

Μα, μόλις ξυπνήσουμε, είμαστε ότι είμαστε.

Εκείνο που είναι είναι αθάνατο, είναι πάντα εκεί, μα η επιθυμία, (που είναι σκέψη), γεννά το ψυχολογικό γίγνεσθαι, και αυτό δεν μπορεί να γνωρίσει το αθάνατο.

Φιλια ατμουλα,....Φιλια, και στο παλικάρι, που μεταφράζει.

quote:

---

Μπορούμε λοιπόν να δούμε, που η γνώση είναι απαραίτητη, και που γίνεται εμπόδιο?

---

Μόλις διάβασα προσεκτικότερα και το τελευταίο σου ποστ

Λες:
"Εκείνο που είναι είναι αθάνατο, είναι πάντα εκεί, μα η επιθυμία, (που είναι σκέψη), γεννά το ψυχολογικό γίγνεσθαι, και αυτό δεν μπορεί να γνωρίσει το αθάνατο."

quote:

---

Εδώ κάνεις έναν διαχωρισμό μεταξύ μυαλού και ΝΟΥ. Και σκέφτομαι : Τώρα λειτουργεί το μυαλό (όσο λειτουργεί) αλλά υπάρχει και ο ΝΟΥΣ που είναι ήρεμος ατάραχος και ανώτερος.

---

Είναι δύσκολο κομμάτι. Ας το δούμε λίγο ακόμα. Ελπίζω να γίνει κατανοητό… Αν δεις κατι στραβο...διωρθωσε!

Ας δούμε τη σκέψη σαν διαδικασία του ανθρώπινου εγκέφαλου.

Ο εγκέφαλος, το μυαλό μας, εξελίσσεται στο χρόνο, επομένως οι σκέψεις, είναι προϊόν του χρόνου.

Αυτό που ονομάζουμε πείρα, γίνεται μνήμη, και ότι ενώνει αυτές τις μνήμες, (η συνέχιση τους) την ονομάζω Ψυχολογικό χρόνο.

Η Πείρα, η μνήμη, ανήκουν στο μυαλό. Έτσι η γνώση είναι μέσα στο χρόνο, είναι μέρος του, και είναι παρελθόν.

Αυτή την κίνηση, το παρελθόν που συναντά το τώρα και κινείται στο μέλλον, πως θα το πούμε? Συνείδηση? Νου?

Πεστο όπως θέλεις, είναι η όχι μια διαδικασία, ένας μηχανισμός?

Αυτός ο μηχανισμός είναι, και κινείται, μέσα στο χρόνο.

Εκεί δεν γίνονται οι σκέψεις για αιωνιότητα, και αθανασία? Και αυτές σαν σκέψεις, είναι η όχι χρόνος?

Είναι.

Επομένως ότι και να πούμε σε λεκτικό πεδίο, είμαστε σε παγίδα εκτός και βοηθήσει η έμπνευση, που (σαν έμπνευση), είναι ελεύθερη από το χρόνο.

Ότι δεν είναι στο χρόνο, το πω ΝΟΥΣ με κεφαλαία, Θεό, η άχρονο….

Σε μας, τι αλλάζει?

Πολλά, γιατί αν το πω Θεό, τόσο που γαλουχηθήκαμε μεχρι σήμερα, αν πιστεύεις, θα σκεφτείς….(δικός μας είναι).

Έτσι επαναπαύεσαι στη γνωστή ψυχολογική σιγουριά της γνώσης, και αφήνεις την έμπνευση….

Πιο λιανά?

Αν δεν ήταν ο Κολόμβος….ε όλο και κάποιος θα βρισκόταν μετά λίγα χρόνια να κανει το ταξιδι. Η (Αμερικη) ήταν και είναι εκεί. (ανακαλυψη)

Αν δεν ήταν ο Αινσταιν,…χμ εδώ δυσκολεύουν τα πράγματα, ίσως να μην γράφαμε ακόμα σε ιντερνετ ….μα μετα από χ χρόνια, θα το κάναμε. (Εμπνευση/ιδιοφυια)

Αν δεν ήταν ο Μοζαρτ, μουσική θα υπήρχε το ίδιο, δεν ξέρω όμως κατά πόσο κάποιος θα δημιουργούσε τα ίδια κομμάτια…(Εμπνευση/Δημιουργια)

Και μη μου πεις, πως έβαλα το λινκ για το Γκογκλεαρτη, και δεν φαντάσθηκες ότι μετά από Χ χρόνια, θα κάνει η ανθρωπότητα *(αν επιβιώσει) το ίδιο με το γαλαξία…η με τους γαλαξίες!

Για αυτό σκέφτομαι Δημήτρη, πως όλα είναι στο Χρόνο, και χωρίς πινελιές ομορφιάς και έμπνευσης, η ζωή είναι τραν τραν….μα, η έμπνευση, δεν έχει δρόμο.

Από τη στιγμή που ακολουθείς κάτι η κάποιο…πέφτεις στο γνωστό

Εκτός φυσικά και…. (εμπνευσθείς) Μα αν γίνει κάτι τέτοιο ο νους σου δεν είναι πλέον στο ψυχολογικό γίγνεσθαι, είναι… εκείνο (που είναι).

quote:

---

Αγαπητέ Πλάτωνα,
Μόλις διάβασα προσεκτικότερα και το τελευταίο σου ποστ

Λες:

"Εκείνο που είναι είναι αθάνατο, είναι πάντα εκεί, μα η επιθυμία, (που είναι σκέψη), γεννά το ψυχολογικό γίγνεσθαι, και αυτό δεν μπορεί να γνωρίσει το αθάνατο."

Επιθυμία δεν είναι και η γνώση του αθάνατου; Αυτή η επιθυμία δεν οδηγεί στα κάθε είδους μοναστήρια; Υπάρχει κάτι που δεν είναι επιθυμία;

---

Η σκέψη που δίνουμε άξια (και έχει), συγχρόνως μας δεσμεύει.
Έχει άξια, μα δεν έχει ελευθερία.
Αν δεις,
πως η σκέψη είναι συμπέρασμα,
πως η κατανόηση δεν απαιτεί ουδεμία πίστη,
πως οι άγιοι παίρνουν τις θέσεις της διαύγειας και αγάπης...
τοτε θα δεις άμεσα,
πως η επιθυμία δημιουργεί τη σύγχυση,
την συνείδηση να γράφει… σε επιφάνεια,
και την ανάγκη άμεσης αντίληψης, (νόηση), που είναι επίγνωση, χωρίς την επέμβαση της επιθυμίας.

quote:

---

---

quote:

---

---

quote:

---

Αγαπητε Πλατωνα

δεν ξεχασα ποτε αυτο που εγραψες……….οτι ειχες φοβους,ανασφαλειες και ψυχολογικα οπως ολοι.Αλλα μια μερα εμαθες να ζεις μαζι τους.Θεωρω οτι ηταν ολο το ζουμι αυτη η δηλωση.

Ηθελα να σε ρωτησω το εξης :

Αν τελικα ολες οι ενεργειες μας ειναι μια Επαναληψη αυτων που μας αρεσε και Αποφυγη αυτων που μας δυσαρεστουνε σημαινει οτι ο νους ειναι Αυτοκυβερνωμενο συστημα σωστα;Kαι οπως καθε συστημα εχει αναγκη και αυτο να διαιωνιστει.

Η αυτοματη συνειδητοποιηση των πραξεων μας π.χ θυμος καθως αυτες συμβαινουν δεν ειναι αρκετη για την εξουδετερωση των ιδιοτητων αυτων;
Παρατηρω οτι οταν συνειδητοποιω οτι γινομαι θυμος αυτος ο θυμος περναει πιο γρηγορα.

Μημπως κατι τετοιο εννοεις οτι "εμαθα να ζω μαζι τους;"

Ειχα σκοπο να το τοποθετησω στο πινελιες ομορφιας μα με τις τελευταιες εξελιξεις ειπα να απεχω λιγο απο το φορουμ. Μπορεις βεβαιως αν θες να μου απαντησεις εκει.

---

Φιλιά σε όλους.

ΣΟΦΙΑ - ΓΝΩΣΗ ΕΑΝ ΔΕΝ ΤΑ ΕΧΩ ?????

Εύχομαι να μας βοηθήσει όλους .

Εύχομαι να μην με παραξηγήσεις , που δεν σε ρώτησα πρώτα .

Μια ταπεινή παράκληση :

Ρίξε και εσύ αν βρεις ευκαιρία μια ματιά σε αυτό.
Χρειαζόμαστε όλοι την ορθολογική σου σκέψη και όχι μόνο.

Χρειαζόμαστε την σοφία σου .

quote:

---

Πετάω μόνος,
ελπίζοντας να μην σε τραυματίσω,
με ότι γράφω…
Δεν αφορά άμεσα η έμμεσα, εσένα και κανένα.

Αν θέλεις, πέταξε και εσύ δίπλα, αθόρυβα, αρμονικά…

Τι όμορφη που είναι η ζωή από ψηλά!

---

διάλεξα αυτό το θέμα για να αναπνεύσουμε λίγο καθαρό αέρα!

Σε ευχαριστώ για τις συζητήσεις που είχαμε στο παρελθόν.

Σημερα 19 ΙΟΥΝΙΟΥ, είναι ακριβώς 5 Χρόνια που γράφω στο εσωτερικά, και που ευχαριστώ, ιδιαίτερα όλους όσους έδωσαν με τον τρόπο τους, σκέψεις,(θεσεις ψυχης), προς μια καλύτερη κατανόηση του εαυτού μου, του πλησίον, και της Ζωής

Ας μην σταματήσουμε να κοιτάμε προσεχτικά, πέραν των λέξεων, πέραν της καλαισθησίας του λόγου, όσα κρύβουν οι αντιδράσεις μας, και που η κατανόηση τους, ανοίγει πόρτες και παράθυρα, σε ότι πραγματικά είναι.

Ξανά διάβασα οσα έγραψα σε αυτό το τοπικ, βρήκα κάτι όμορφο, και μαζί με το πρώτο μου ποστ, τα ξαναφέρνω προς σκέψη…

http://www.esoterica.gr/forums/topic.asp?TOPIC_ID=325

Φίλοι σας χαιρετώ.

Είναι το δεύτερο ΕΛΛΗΝΙΚΟ φόρουμ που παίρνω μέρος. Το… ΠΛΑΤΩΝΑΣ, είναι περισσότερο για κάποιον που ΑΓΑΠΩ……Ελπίζω να είσαστε καλοί με την ματαιοδοξία και τα ελαττώματα μου.

Πριν καιρό, κοιτώντας με μικροσκοπικό μάτι, έκαμα μια σειρά από σκέψεις, που θα ήθελα να τις μοιρασθώ με τους “πνευματικούς” φίλους εδώ μέσα.

ΜΕ ΕΝΔΙΕΦΕΡΕ ΝΑ ΔΩ ΠΩΣ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ… Ο ΑΪΝΣΤΑΙΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΠΩΣ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ Ο ΘΕΟΣ…
ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ / ΝΟΥΜΕΡΑ

Ι και το μισό του μικρό ι, Ο και το μισό του, ( μισός ΚΥΚΛΟΣ.)
Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

Αν παρατηρήσετε θα δείτε πως αν και τα σχήματα τις κάθε λέξεως είναι διαφορετικά, στην ουσία έχουν γίνει όλα από Ι και Ο και τα μισά τους!!!

Το παράξενο και προς σκέψη είναι πως και ακόμα και τα ΒΙΤ και ΒΥΤΕ στον κοσμο της ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ και του ΙΝΤΕΡΝΕΤ, βασίζονται στα ίδια σύμβολα…. 1 και 0 Μια εικόνα εικονες..MPEG κ.λ.π... είναι φτιαγμένη από ΝΑΙ και ΟΧΙ αυτών των ΣΥΜΒΟΛΩΝ…. που και στα μαθηματικά….ισχύουν.
Με λίγη φαντασία…ο εγκέφαλος περιέχει/ειναι Δισεκατομμύρια απο σύμβολα, εικόνες... μα που στην απλή τους μορφή, είναι Ι και Ο….και πολλαπλάσια!

Τώρα αν τολμήσω ακόμα λιγάκι, και το Ι το τοποθετήσω πλαγίως,
___ και βάλω αρχή και τέλος, Α ___ Β , με αλλά λόγια κίνηση που έχει κατεύθυνση, DIRECTION…και βάλω στα ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΑ τον κύκλο που δεν έχει, μα που είναι άλλη κίνηση… ίσως και ΒΡΩ / ΔΩ πως δημιουργείται ο ΕΑΥΤΟΣ….ως και πως ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ο ΕΑΥΤΟΣ!!!

http://www.esoterica.gr/forums/topic.asp?TOPIC_ID=1394&whichpage=6&ARCHIVE=

19 χρονη ψηλή πολωνεζούλα - παίδαρος με τρελά γαλανά ματάκια - να σου λέει "Γκουρού είσαι για ένα "γρήγορο" στο διπλανό δωμάτιο"..

Πέρασε καιρός από την τελευταία φορά που έγραψα στο φόρουμ. Αυτούς τους μήνες, έκανα παρέα με τη σιωπή και την παρατήρηση, τόσο μάλιστα που έγιναν κολλητές, ακόμα και στον ύπνο. Μέσα στη φρεσκάδα τους, έλουζα τη συνήθεια και το χρόνο, έτσι ώστε ακόμα και η σκέψη, να βάλει στην άκρη τον κοκκινόμαυρο μανδύα της παρόρμησης, και να φθάνει σαν νύμφη στα λευκά της, πανέμορφη και ευωδιαζουσα.

Αναρωτιέμαι λοιπόν αν σε αυτό το διάστημα, έγινε κάτι ριζικό σε σας, κάτι που έφερε μια επανάσταση μέσα και έξω, ώστε να πείτε,
φίλε Πλάτωνα, κάθισε να μιλήσουμε σοβαρά. Δεν θέλω να σκοτώσω το χρόνο μου, ούτε να συζητησω μαζί σου, γιατί δεν τα βρίσκω με τον άνδρα μου, την γυναίκα μου, η την κοινωνία…. μα γιατί βρε αδερφέ, κατι μπορούμε να δούμε μαζί, κάτι που ίσως μας ξέφυγε μέχρι σήμερα, μα που είναι στις δυνατότητες μας σαν ανθρωπότητα. Κάτι που ίσως ορισμένοι συνάνθρωποι μας να το έζησαν και να μίλησαν, μα εμένα δεν με αφορά, η με αφορά επιφανειακά μονάχα, δεν το ζω, δεν είναι στο πετσί μου, γιατί είμαι βουτηγμένος στις συνήθειες…

Από μεριάς μου πάλι, χωρίς φυσικά την αρμοδιότητα κάποιου φωτισμένου, θα έλεγα.

Ας δούμε ένα γεγονός που αφορά όλους μας. Κοιτάτε. Δεν διάλεξα το πως γεννήθηκα. Ούτε το όνομα μου, ούτε τους γονείς μου, ούτε την θρησκεία, την κουλτούρα και ότι άλλο επήρα. Σωστό η Λάθος, έχει πάψει εδώ και καιρό να με απασχολεί. Αυτό που κοιτάζω και γνωρίζω, είναι πως αν συνεχίσω να ζω όπως ζω, θα φύγω έτσι όπως ήρθα. Η συνείδηση, αυτό βλέπει, και το βλέπει παντού γύρω της, και εκεί επαναστατεί. Δεν είναι πιασμένη σε ειρμό επιθυμίας, για κάποια σωτήρια και νιρβανες, μα γιατί βλέπει, πόσο τελματωμένα ζει…

Και αν το δει, πραγματικά το δει, τοτε κυριολεκτικά, η ευωδιαζουσα νύμφη είναι παρούσα…και οχι μονο!

quote:

---

Και αν το δει, πραγματικά το δει, τοτε κυριολεκτικά, η ευωδιαζουσα νύμφη είναι παρούσα…και οχι μονο

---

quote:

---

quote:
--------------------------------------------------------------------------------
Και αν το δει, πραγματικά το δει, τοτε κυριολεκτικά, η ευωδιαζουσα νύμφη είναι παρούσα…και οχι μονο
--------------------------------------------------------------------------------

Ωραίο ακούγεται!!!

---

Α Ν Α Σ Τ Η Μ Ε Ν Ο Σ

Είχε παίξει προηγούμενος μουσική στα γύρω τραπέζια, και είχε φτάσει και στο δικό μας, εκεί, στα μέρη που σύχναζε ο Σωκράτης, και που με την καλόκαρδη φίλη μου, παίρναμε ένα καφέ και συζητούσαμε. Είχε περάσει αρκετή ώρα, χωρίς το ενδιαφέρον της να έχει μειωθεί στο ελάχιστο, έτσι ο Μάριος, αυτό ήταν το όνομα του μικρού, έφερε με τη κιθαριτσα του ένα διάλειμμα στις ψυχολογικές μας εμβαθύνσεις Θα συνέχιζε ακόμα για λίγο με τη μουσική, σε άλλα τραπέζια, πριν αλλάξει μαγαζί, και φαίνεται πως δεν ενοχλούσε, μιας και οι καταστηματάρχες του το επέτρεπαν.

Τα όμορφα μάτια της προσηλωμένης στη συζήτηση φίλης, κάποια στιγμή κοίταξαν αλλού. Θα μπορούσα να συζητήσω για ώρες μαζί της, λόγο δουλειάς και αρεσκείας της, είχε πάρα πολλές γνώσεις, και συνάμα είχε παραμείνει ευαίσθητη και αυθόρμητη. Προπαντως, πέραν της ευγλωττίας, μπορούσε άνετα να ακούσει....

Κάποια στιγμή αναστέναξε βαθιά. Και τι δεν είπε….

Όταν το ενδιαφέρον σου για το Μάριο, την Μουσική, ένα λουλούδι, ένα τραίνο, η μια σοβαρή συζήτηση ειναι Αμείωτο, τότε δεν δρα ο νους μονο σαν μνήμη, που είναι παρελθόν….μα ΔΡΑ αδιαχωριστα...με την Καρδια.

Από το «ΛΕΞIΚΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΛΛΗΝIΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ» Γ. ΜΠΑΜΠIΝIΩΤΗ.
Ενόραση 1. η σε βάθος αντίληψη ή κατανόηση (ενός πράγματος).
2 (ΦIΛΟΣΟΦΙΑ) η κατάκτηση της γνώσης με το ασυνείδητο, χωρίς τη μεσολάβηση του λογικού ή των αισθήσεων. (...) Η γνώση που προέρχεται από το εν-οράν (λατ. in-tuere), το «να βλέπεις μέσα σου», δηλ. η άμεση γνώση, η βιωματική, η υποκειμενική, είναι η ενόραση.

Στην υποκειμενική, προσωπική, μέσα από ξαφνική, μη λογικά επεξεργασμένη σύλληψη, που είναι η ενόραση, αντιτίθεται η αντικειμενική διάμεση (και όχι άμεση) γνώση, αυτή που βασίζεται σε εμπειρικά δεδομένα, τα οποία έχουν τύχει προσεκτικής λογικής επεξεργασίας (συλλογισμών, κρίσεων, λογικών υποθέσεων, συμπερασμάτων, αποδεικτικής διαδικασίας).

Ό,τι γνωρίζουμε από ενόραση, συχνά είναι προϊόν «εσωτερικού φωτισμού», στιγμιαίας έμπνευσης ή σύλληψης των αισθήσεων μάλλον παρά δια της λογικής.

Έτσι η ενορατική γνώση έχει, κατά κανόνα, αρνητική σημασία στην επιστήμη, αντιτιθέμενη στην αποδεικτική και αυστηρά λογική γνώση.

Για την Χ,

Χαιρετώ την φίλη ΝΣΤ,

Έξοχο το μήνυμα σου ...

Μου έδωσε αφορμή για να γράψω τα παρακάτω...

Φιλοσοφία...

Κάποτε οι ισχυρότεροι άνδρες πρόθυμα πέθαιναν γι'αυτήν :

Ο Σωκράτης προτίμησε να γίνει ένας από τους μάρτυρές της , παρά να ζήσει σαν φυγάδας μπροστά στους εχθρούς της.

Ο Πλάτωνας έθεσε τον εαυτό του σε κίνδυνο, προκειμένου να της εξασφαλίσει ένα βασίλειο.

Ο Μάρκος Αυρήλιος την λάτευε με περισσότερο πάθος παρ'όσο λάτρευε τον θρόνο του.

Και ο Μπρούνο κάηκε στην πυρά για να της μείνει πιστός.

Κάποτε βασιλείς και πάπες φοβόντουσαν την φιλοσοφία και φυλάκιζαν τους οπαδούς της, για να σώσουν τις δυναστείες τους.

Η Αθήνα εξώρισε τον Πρωταγόρα και η Αλεξάνδρεια έτρεμε μπροστά στην Υπατία.

Ένας μεγάλος πάπας ζητούσε δειλά την φιλία του Έρασμου.

Βασιλείες και αντιβασιλείες έδιωξαν τον Βολταίρο από την επικράτειά τους και υπέφεραν από φθόνο όταν, τελικά , όλος ο πολιτισμένος κόσμος υποκλινόταν μπροστά στο σκήπτρο της πέννας του.

Ο Διονύσιος και ο γιός του Διονύσιου πρόσφεραν στον Πλάτωνα την εξουσία των Συρακουσών.

Η βασιλική βοήθεια του Αλέξανδρου έκανε τον Αριστοτέλη τον πολυμαθέστατο άνθρωπο της ιστορίας.

Ένας λόγιος - βασιλιάς ανέδειξε τον Φραγκίσκο Βάκωνα στην ηγεσία σχεδόν της Αγγλίας και τον προστάτευσε από τους εχθρούς του. Και ο μεγάλος εκείνος Φρειδερίκος στο μέσο της νύκτας , ενώ όλοι οι επαρμένοι στρατηγοί του είχαν πλέον αποσυρθεί για να κοιμηθούν, συνδιαλεγόταν με ποιητές και φιλόσοφους, φθονώντας τα απέραντα βασίλειά τους και την βασιλεία τους που νικούσε το χρόνο.

Ήταν μεγάλοι καιροί εκείνοι για την φιλοσοφία - όταν με τόλμη έκανε ολόκληρη την περιοχή της γνώσης επικράτειά της και σε κάθε κρίσιμη καμπή στεκόταν προμαχώντας υπέρ της προόδου της σκέψης. Την τιμούσαν και την σεβόντουσαν τότε οι άνθρωποι. Τίποτε δεν εθεωρείτο ευγενέστερο από τον έρωτα της αλήθειας...

Ο Αλέξανδρος κατέτασσε τον Διογένη αμέσως μετά τον Αλέξανδρο και ο Διογένης δεν ζητούσε από τον Αλέξανδρο παρά μόνο να παραμερίσει για να μη του κρύβει τον ήλιο με το βασιλικό του φθαρτό σαρκίο.

Πολιτικοί και στοχαστές και καλλιτέχνες άκουγαν με ευχαρίστηση την Ασπασία και δέκα χιλιάδες σπουδαστές έκαναν μακροχρόνιο προσκύνημα στο Παρίσι για να μαθητεύσουν κοντά στον Αβελάρδο.

Η φιλοσοφία δεν ήταν τότε μια ντροπαλή κόρη που κρατιόταν μακριά από την χυδαιότητα του κόσμου κρυμμένη σε κατάκλειστους πύργους. Τα λαμπερά της μάτια δεν φοβόντουσαν το φως της ημέρας. Ζούσε επικίνδυνα και πραγματοποιούσε μακρινά ταξίδια σε άγνωστες θάλασσες. Πώς ήταν δυνατόν τότε, όταν εμπρός της υποκλινόντουσαν οι μονάρχες, να αρκεστεί στα στενά όρια στα οποία είναι φυλαγμένη σήμερα;

Κάποτε ήταν ένα πολύχρωμο φως, που γέμιζε με θερμότητα και ακτινοβολία και τις βαθύτερες πτυχές της ψυχής των ανθρώπων.

Τώρα, είναι ο τάπεινός δορυφόρος επί μέρους επιστημών και σχολών φιλολογίας.

Άλλοτε ήταν η υπερήφανη δέσποινα στο μέσο του κόσμου της σκέψης όλης της οικουμένης και τα πιο εκλεκτά πνεύματα συγκαταλεγόντουσαν μεταξύ των συνοδών της.

Τώρα, στέκεται στους προθαλάμους περίλυπη και κανείς δεν είναι τόσο ταπεινός για να της υποβάλει τα σέβη του.

Φιλικά

Κηφεύς

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά.

Διάβασα προσεχτικά ότι έγραψες.

Σε θεωρώ ξεχωριστό, και με πολλές ικανότητες μυαλό, αφού και επιστήμονας είσαι, και πριν καιρό κατανόησες και έγραψες πως η επιστήμη δεν είναι σε θέση να δώσει απαντήσεις, σε όσα αναρωτιέσαι.

Όσο αφορά τη φιλοσοφία, που βλέπω με χαρά να έχεις αγκαλιάσει, κρύβει και αυτή τους κινδύνους της.

Δεν θα πει, πως επειδή κάποιος φιλοσοφεί, είναι και ελεύθερος. Με τη λέξη ελευθερία, εννοώ φυσικά την ψυχολογική αλυσίδα της εξάρτησης, του πάθους, του φόβου, και γενικότερα του ανεκπλήρωτου κατά κάποιο τρόπο εαυτού μας.

Σκέφτομαι λοιπον και εξετάζω, αναρωτιέμαι γιατί η φιλοσοφία να είναι περίλυπη?

Μήπως γιατί οι Νεοέλληνες πάνε σε εκκλησίες, η συχνάζουν σε ΚΛΑΜΠ και σε τέτοια?

Βρίσκω αγαπητέ Κηφέα, να είναι περίλυπη, (αν είναι δυνατόν να είναι) γιατί οι άνθρωποι έπαψαν να ζουν όμορφα, αρμονικά, έπαψαν να ζουν με τη φύση, έπαψαν να είναι ελεύθεροι, έπαψαν να σκέφτονται και να τα βρίσκουν μονοι τους.
Είναι περίλυπη γιατί οι περισσότεροι σπαταλούν σε ανουσιότητες τη ζωή τους. Πιάνονται σε εφήμερα και σε χαζό εμπειρίες, που με τη σειρά τους θα γίνουν παρελθόν, ψυχολογικός χρόνος, και από πολύ νεαρές ηλικίες θα μπουν σε συνήθειες και σε φυλακές. Κάποια στιγμή το αντιλαμβάνονται και τότε αντιδρούν. Γίνονται διώκτες αυτών που τους φυλάκισαν, *(τους φταίει το σύστημα, η θρησκεία, οι πολιτικοί, η οικογένεια, όλα τους φταίνε, μέχρι να συνειδητοποιήσουν πως φταίνε προπαντός οι ίδιοι.)

Βλέπεις φίλε Κηφέα, όταν φτάσεις εδώ, πραγματικά φτάσεις και το δεις, έχεις κάνει ένα μεγάλο βήμα, προς την ελευθερία. Λες ότι έγινε, έγινε, το βλέπω, βλέπω τον ψυχολογικό χρόνο, τι κάνω?

Μα αν τον δεις πραγματικά αγαπητέ φίλε, δεν χρειάζεται να κάνεις απολύτως τίποτα. Έχεις επίγνωση, (της κίνησης του) απλά αφού είδες (τον κίνδυνο), δεν προσθέτεις άλλο ψυχολογικό χρόνο. Είναι όπως ένα φίδι. Αν το δεις το πλησιάζεις?

Ο Σωκράτης έλεγε πως ο δαίμονας του, δεν επέτρεπε να κάνει κάτι που δεν ήταν σωστό. Ενέργεια είναι, αναίτια ενέργεια που η δράση της ελευθερώνει από την αλυσίδα του ψυχολογικού χρόνου, και που σαν ενέργεια, εχει πράγματι λαμπερά μάτια που δεν φοβούνται τίποτα.

Οι γνώσεις βοηθάνε, (όχι πάντα) για να μην κάνουν τα πάθη ότι θέλουν, μα κάποια στιγμή αντιλαμβάνεσαι πως και οι γνώσεις χρόνος είναι.

Αυτά τα λέει συνθετικά και ο Ηράκλειτος, κάπου διάβασα πως τον εκτιμάς.

Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

quote:

---

Βρίσκω αγαπητέ Κηφέα, να είναι περίλυπη, (αν είναι δυνατόν να είναι) γιατί οι άνθρωποι έπαψαν να ζουν όμορφα, αρμονικά, έπαψαν να ζουν με τη φύση, έπαψαν να είναι ελεύθεροι, έπαψαν να σκέφτονται και να τα βρίσκουν μονοι τους.
Είναι περίλυπη γιατί οι περισσότεροι σπαταλούν σε ανουσιότητες τη ζωή τους. Πιάνονται σε εφήμερα και σε χαζό εμπειρίες, που με τη σειρά τους θα γίνουν παρελθόν, ψυχολογικός χρόνος, και από πολύ νεαρές ηλικίες θα μπουν σε συνήθειες και σε φυλακές. Κάποια στιγμή το αντιλαμβάνονται και τότε αντιδρούν. Γίνονται διώκτες αυτών που τους φυλάκισαν, *(τους φταίει το σύστημα, η θρησκεία, οι πολιτικοί, η οικογένεια, όλα τους φταίνε, μέχρι να συνειδητοποιήσουν πως φταίνε προπαντός οι ίδιοι.)

---

Κηφεύς

Τιποτε που αφορα τον ανθρωπο δεν στεκεται στον προθαλαμο οσο ζει ο ανθρωπος!Απλως πρεπει να λυσουμε τα παπουτσια μας κ να περπατησουμε εξω απο τον πολιτισμο μας που τον χορτασαμε για να μπουμε στους μοναδικα ωραιους κηπους της!Εκει που οι αντιθεσεις ζωη και θανατος συναντωνται και μυριζουν τα ανθισμενα λουλουδια...Που σ'ολα τα μηκη και πλατη τους φτανουν το υψος της καρδιας!

Σπουδαια αναζητηση,προσωπικα νιωθω μισός μακρυα απο την καρδια.Ερχονται ιδεες και σκεψεις και πλημυριζουν το κεφαλι μου και οταν βρισκουν εδαφος καμια φορα γινονται φοβοι φοβιες και φοβερες!!

Φοβεριζουν και διωχνουν τα χρωματα γυρω μου που χανουν την δυναμη τους να μου αφηγηθουν την πιο ομορφη τους ιστορια!
Κλεινεται ο νους μου σε μια φουσκα και ποσες φορες δεν περπαταω χωρις να βλεπω δεξια και αριστερα μου ,νιωθωντας μεγαλος κ δυνατος ετοιμος για ολα η μικρος κ ανισχυρος.
Ποσες φορες δεν μιλησα στον φιλο μου χωρις να καταλαιναινω τιποτα αποσα μου ελεγε,ζαλισμενος απο τις σκεψεις και τα συννεφα του νου.
Οταν λειπει η γατα που λενε, χορευουν τα ποντικια!

Οταν ανθισουν τα φυλλα της καρδιας τοτε ηρθε η ανοιξη ...και ο νους σαν ενα λευκο πουλι κανει παιχνιδια με το αερακι! (πλατωνα η φωτο απαιχτη!!thanks man!(...)

Είχα γράψει ξεχωριστά, για κάθε ένα από τα ποστ.

Πριν τα στείλω τα ξαναδιάβασα, Αγαπητέ ταδε και τέτοια, δεν μου άρεσαν και τα έσβησα.

Ήθελα κάτι, που να πήγαινε, σε όλους.

Το σκέφτηκα, το κοίταξα, (έβαλα και τον εαυτό μου μέσα) τα πήγα και βόλτα στο πάρκο, το άφησα…… και μετά από λίγο…..χαμογέλαγα.

Ψαχνουμε για ομορφιά,(ΟΛΟΙ).....(δεν)...,και τοτε βρισκομαστε με/σε μια μορφή… καποιου... θέλω.

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr