quote:

---

Εκτός από τον λειτουργισμό βέβαια, υπάρχουν και άλλες θεάσεις για την ερμηνεία της συνείδησης.

Βασική θέση του λειτουργισμού είναι πως τα νοητικά φαινόμενα δεν έχουν ως ικανή και αναγκαία προϋπόθεση την ύπαρξη του εγκεφάλου-υποστρώματος. Με ποιαν έννοια όμως;
Μια από τις πιο συνηθισμένες ερμηνείες του λειτουργισμού είναι, πως δεν είναι ανάγκη να υπάρχει ένας βιολογικός εγκέφαλος για να έχουμε νου. Θα μπορούσε να είναι π.χ. ο εγκέφαλος ενός όντος που τα κύτταρά του είναι φτιαγμένα με βάση το πυρήτιο και όχι τον άνθρακα, όπως τα δικά μας. Ή ακόμα, και μια μηχανή, φτάνει όμως να έχει δομή παρόμοια με τη δομή του εγκεφάλου και οι αιτιακές σχέσεις μεταξύ των μερών της να μη διαφέρουν από αυτές ενός εγκεφάλου που παρουσιάζει νοητικά φαινόμενα. Για μια πιο προχωρημένη φαντασία, θα μπορούσε ακόμα να υπάρχει και ένα οποιοδήποτε σύστημα με περιπλοκότητα ανάλογη με αυτή του εγκεφάλου που θα μπορούσε να έχει αναπτύξει μια αναδυόμενη φαινομενολογία, όπως αυτή του νου.

Το ότι οι νοητικές διεργασίες θεωρούνται από τους λειτουργιστές ως κάτι ανεξάρτητο του υλικού υποστρώματος, δε σημαίνει βέβαια πως υπάρχει αναγκαία κάποια εξωτερική οντότητα που επεμβαίνει στο οποιοδήποτε υπόστρωμα κάνοντάς το να λειτουργήσει με τον συγκεκριμένο τρόπο. Θα μπορούσε η ίδια η εξέλιξη του εγκεφάλου/υποστρώματος και το πως έχει διαμορφωθεί συναρτήσει του περιβάλλοντός του να τον έκανε να αποκτήσει ιδιότητες που ο συνδυασμός τους παράγει φαινόμενα όπως αυτά που χαρακτηρίζουμε ως νοητικά ή γνωσιακά.
Κάτι τέτοιο, οπωσδήποτε δεν είναι λιγότερο μυστηριώδες ή και θαυμάσιο από το να υπάρχει ένα πνεύμα ανεξάρτητο από τον εγκέφαλο...

---

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά.

Αφού σε ενδιαφέρει - όπως βλέπω - το ζήτημα, θα σου συνιστούσα ένα ακόμα βιβλίο (φτάνει να είσαι εξοικειωμένος με την ανάγνωση στα αγγλικά). Δεν υπάρχει ωστόσο ελεύθερο στο Διαδίκτυο, θα πρέπει να το αγοράσεις. Το βιβλίο αυτό είναι το:

Consciousness: An Introduction

της Susan J. Blackmore.

Στο βιβλίο αυτό θα βρεις μια καταπληκτική ανασκόπηση για το πρόβλημα της συνείδησης και τις προσεγγίσεις που υπάρχουν για τη μελέτη του θέματος νους-συνείδηση-εγκέφαλος.

quote:

---

Για λόγους διδακτικούς, τα πραγματευόμαστε χωριστά το ένα από το άλλο, αλλά δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε τη συνένωσή τους.

Ο σπιριτουαλιστής φιλόσοφος αγκαλιάζει από πιο κοντά την πραγματικότητα απ'ότι ο υλιστής, ο οποίος περιορίζεται και θεωρεί τη μια μόνο όψη των πραγμάτων. Εξαιτίας της φρίκης ακριβώς που του προξενεί το πνεύμα, και που είναι μάλλον εντελώς θυμική και αλόγιστη, ο υλιστής αρκείται σε μια ατελή θέα της πραγματικότητας. Αρνιέται να δεχτεί ότι κάθε ύλη περιέχει πνεύμα και ούτε, πολύ περισσότερο, ανακαλύπτει πως μόνο μια σκέψη που έχει προέλθει από έμβιο όν διαθέτει την ικανότητα να εντυπώνεται αυτό το πνεύμα.

---

Στην 1 περίπτωση , εργάζεται ο εγκέφαλος με μορφές και σχήματα.
Στην δεύτερη περίπτωση ,εργάζεται με αφηρημένες έννοιες .

Την σκέψη ακολουθεί η ενέργεια , όταν ο εγκέφαλός είναι απελευθερωμένος από τα αντίθετα (μαύρο – άσπρο , καλό - κακό ) .

Για έναν άνθρωπο, που εργάζεται με αφηρημένες έννοιες , οι ψυχικές δυνάμεις εκπέμπουνε ενέργεια ,η οποία ταυτίζεται με αυτές .
Η προσωπικότητα που το προσπαθεί ,μοχθεί και το επιδιώκει , εφελκύει την ενέργεια της ψυχής ,η οποία ψυχή δραστηριοποιείται σε ανώτερο νοητικό επίπεδο από τον κοινό συμπερασματικό νου .

Η σκέψη παραμένει για την ανθρωπότητα ένα είδος αδιευκρίνιστης ενέργειας .
Το να δεχθεί ένας λογικός άνθρωπος ,ότι υπάρχει ψυχή που παρακολουθεί τις ιδέες μίας προσωπικότητας , προϋποθέτει φαντασία δίχως όρια .

Στην φαντασία δίχως όρια , η ενέργεια ακολουθεί την αφηρημένη σκέψη* .

*αφηρημένη σκέψη δεν σημαίνει υποχρεωτικά κάτι το οποίο στερείται περιεχομένου .

Έχω αρκετά καλές ... σχέσεις με τα Αγγλικά, γι'αυτό την Δευτέρα πάω για αγορά του βιβλίου που μου προτείνεις. Και πάλι σ'ευχαριστώ.

Βρήκα, αρκετά παρακάτω, μία (κατά τη γνώμη μου), καλή επεξήγηση του τι είναι λειτουργισμός, την οποία και παραθέτω:

Ο λειτουργισμός αποτελεί ένα φιλοσοφικό ρεύμα του όψιμου 20ου αιώνα , κατά το οποίο η νόηση συλλαμβάνεται με όρους των υπολογιστικών ιδιοτήτων των καθολικών μηχανών Turing , του μαθηματικού προτύπου των ηλεκτρονικών υπολογιστών με πρόγραμμα και μνήμη που επινόησε ο άγγλος μαθηματικός Alan Turing .

Όπως ο υπολογιστής εκτελεί τα προγράμματά του ανεξάρτητα από την υλική του πραγμάτωση (λυχνίες , τρανζίστορ ή ολοκληρωμένα κυκλώματα) έτσι και η νόηση εκτελεί τα προγράμματά της (τα σχέδια – plans – του Miller και των συνεργατών του) ανεξάρτητα από την υλική της πραγμάτωση – εγκέφαλος από νευρώνες , από τσιπάκια ή ακόμη και από … τυρί , κατά την έκφραση του λειτουργιστή φιλόσοφου Putman . Κάθε νοητικό φαινόμενο εξαρτάται από κάποιο άλλο νοητικό φαινόμενο και όχι από το υλικό υπόστρωμα .

Η νόηση γίνεται και πάλι λειτουργία ανεξάρτητη από τη δομή .

Η λειτουργιστική άποψη είναι μονιστική στην έκφρασή της , αλλά δυϊστική στην ουσία της .

Καταργεί τον οντολογικό δυϊσμό ψυχής – σώματος ή νόησης – εγκεφάλου , αλλά εισάγει έναν μεθοδολογικό δυϊσμό θεωριών : οι ψυχολόγοι θα διαγράψουν τη λειτουργική / γνωστική θεωρία , ενώ οι πειραματικοί νευροεπιστήμονες θα ξεκαθαρίσουν τους υποκείμενους μηχανισμούς που «πραγματώνουν τη συγκεκριμένη εκδοχή του νοητικού «προγράμματος» .

Σε μια ακραία εκδοχή αυτής της άποψης , οι ψυχολόγοι δεν χρειάζεται να ξέρουν καμία λεπτομέρεια για τους νευρώνες και τον εγκέφαλο , επειδή ο τρόπος που πραγματοποιείται η λειτουργική οργάνωση στον εγκέφαλο (το πώς) είναι ανεξάρτητος από την οργάνωση του νοητικού προγράμματος (το τι) . Τα ψυχοδιανοητικά ερωτήματα μπορούν να τεθούν αποκλειστικά σε ένα προνομιακό (λειτουργικό) επίπεδο αλγορίθμων και συμβολικών χειρισμών , ενώ , σύμφωνα με τον Zenon Pylyshyn (1980) , «στη μελέτη (των ψυχοδιανοητικών διαδικασιών) είναι δυνατό , και από μία άποψη ουσιώδες , να αποχωρίσουμε τη φύση της συμβολικής διαδικασίας από τις ιδιότητες του φυσικού μηχανισμού στον οποίο πραγματοποιείται» .

Οι ψυχοδιανοητικές λειτουργίες λοιπόν χρησιμοποιούν τον εγκέφαλο , αλλά δεν ανάγονται σ’αυτόν ούτε ερμηνεύονται από αυτόν .

Η γνώση της δομής και της λειτουργίας του εγκεφάλου δεν μπορεί να αποκαλύψει τη φύση τους , που δεν είναι υλικού αλλά συμβολικού και συντακτικού χαρακτήρα .

Ο εγκέφαλος αποτελεί απλώς μια γενικού τύπου μαθησιακή μηχανή , που λειτουργεί όπως ο ηλεκτρονικός υπολογιστής , οι νοητικές λειτουργίες ταυτίζονται με το πρόγραμμα (software) , το οποίο είναι ανεξάρτητο από τη δομή (hardware) .

Φιλικά

Κηφεύς

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά.

quote:

---

Σημαντική είναι εδώ η αναλογία του νου με το πρόγραμμα ενός υπολογιστή . Ένα πρόγραμμα που αποτελείται από σύμβολα σε κάποια γλώσσα προγραμματισμού , μπορεί να «τρέξει» σε διάφορα είδη υπολογιστών . Με τον ίδιο τρόπο θα μπορούσαμε να δούμε και το νου ως ένα πρόγραμμα που «τρέχει» στη φυσική μηχανή του εγκεφάλου , η οποία υλοποιείται μέσω της δραστηριοποίησης των νευρώνων . Με άλλα λόγια δεν είναι το υλικό υπόστρωμα (δηλ. ο εγκέφαλος) αλλά η λειτουργία του προγράμματος που είναι το κλειδί για να κατανοήσουμε τη γνωστική διαδικασία . Η θέση αυτή είναι γνωστή ως «λειτουργισμός»

---

Το συγκεκριμένο απόσπασμα έχει αρκετές προεκτάσεις .

Ας ξεκινήσουμε ένα συσχετισμό του Νου (εγκέφαλος) με εφαρμογές (προγράμματα) υπολογιστών ή ακόμα και προσομοιώσεις που στηρίζονται επάνω στον εγκέφαλο (νευρώνες) .

Ένα από αυτά είναι και τα «τεχνητά νευρωνικά δίκτυα» ή Artificial Neural Networks .

Τα νευρωνικά δίκτυα είναι προγράμματα για υπολογιστές που προσομοιώνουν την βιολογική οργάνωση και τη λειτουργία των βιολογικών νευρώνων, η εφαρμογή τους χρησιμοποιείται επάνω στα δίκτυα μοντελοποιώντας τον τρόπο με τον οποίο εργάζεται ο ανθρώπινος εγκέφαλος καθώς αποτελούνται από διασυνδεδεμένα στοιχεία που επεξεργάζονται δεδομένα, γνωστά και ως νευρώνια.
Το μαθηματικό τους υπόβαθρο περιλαμβάνει κυρίως μαθηματικές εκφράσεις απλών, γραμμικών και μη συναρτήσεων .

Στα νευρωνικά δίκτυα υπάρχουν κομβικά σημεία (nodes / κυτταρικό σώμα) στα οποία καταλήγουν συνδέσεις (δενδρίτες) από άλλους κόμβους του «δικτύου», ακριβώς όπως συμβαίνει και στον εγκέφαλο .

Για να γίνουν πιο κατανοητά τα παραπάνω δείτε κάποιες εικόνες ..

Δενδρίτες

κυτταρικό σώμα
νευρώνες

εικονική φωτογραφία Network

δομή ενός νευρωνικού δικτύου

Να το κάνω λίγο πιο ενδιαφέρων..

Μπορεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος να θεωρείται ως ένα τέλειο όργανο, αλλά το ενδιαφέρων είναι ότι μέσα από αυτά που γνωρίζουμε για τον εγκέφαλο έχουμε καταφέρει να επεκτείνουμε την γνώση μας και σε άλλους τομείς, έχουμε καταφέρει να δημιουργήσουμε «συνειδήσεις» που πρέπει να μας κάνουν να εξετάσουμε και άλλες θεωρίες..

quote:

---

elo:

Brain Cell - The Universe

---

quote:

---

trexagireve -Μήπως σας μπέρδεψα;...

---

Αν πω ναι θα χαλάσουμε τις σχέσεις μας …

Συνεχίζω με μερικά ακόμη σταχυολογήματα (αντιπροσωπευτικά και με λογική συνέχεια) από το βιβλίο (για το οποίο ζήτησα και πήρα από τον εαυτό μου παράταση καμιά εβδομάδα για να τελειώσω μια αξιοπρεπή μελέτη του )

Το μοντέλο του ηλεκτρονικού υπολογιστή για τη νόηση αμφισβητήθηκε αρχικά από τον Chomsky (1957) , ο οποίος αναφέρθηκε σε ένα γλωσσικό όργανο , έμφυτο , απόλυτα εξειδικευμένο και ανεξάρτητο από τις υπόλοιπες γνωστικές λειτουργίες . Η νόηση κατά τον Chomsky δεν είναι μια γενικού τύπου μαθησιακή μηχανή , αλλά διαθέτει ένα εγγενές περιεχόμενο ,κάποιες μορφές έμφυτης γνώσης .

Ο ίδιος ο Chomsky ποτέ δεν μίλησε για το βιολογικό υπόβαθρο αυτής της γνώσης , κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος όμως έβλεπε πίσω από το έμφυτο γλωσσικό όργανο και το περιεχόμενό του (την καθολική γραμματική) προσχηματισμένα νευρικά κυκλώματα και γονίδια που τα σχηματίζουν πριν από τη γέννηση .

Η πίστη σε μια ανθρώπινη φύση που χαρακτηρίζεται από έμφυτη γνώση – αναπαραστάσεις με εγγενές περιεχόμενο – ονομάστηκε "νατιβισμός" και έρχεται σε σύγκρουση με τη θεμελιώδη πίστη του εμπειρισμού ότι μοναδική πηγή γνώσης είναι η μάθηση και το περιβάλλον που την κάνει δυνατή .

Αργότερα ο Fodor (1983) επιχειρεί να επεκτείνει την ιδέα του γλωσσικού οργάνου του Chomsky στο σύνολο της νόησης . Όπως λοιπόν μέσα στο νου υπάρχει το γλωσσικό όργανο , έτσι υπάρχουν και άλλα παρόμοια γνωστικά στοιχεία (modules), τα οποία δουλεύουν ανεξάρτητα το ένα από το άλλο , παρέχοντας στο σκεπτόμενο νου διαφορετικού τύπου πληροφορίες και διαφορετικού είδους γνώση .

Κάπου όμως βαθιά μέσα στο νου υπάρχει και ένας κεντρικός επεξεργαστής , ο οποίος πιθανώς να συγκεντρώνει τις ανεξάρτητες πληροφορίες από τα αντιληπτικά στοιχεία (στοιχεία εισόδου) και να πραγματοποιεί αυτό που ονομάζουμε "επίλυση προβλημάτων" ή να είναι υπεύθυνος γι’αυτό που ονομάζουμε "ευφυΐα" .

Φιλικά

Κηφεύς

Τα δύο αυτά βιβλία ήταν "Το γλωσσικό ένστικτο" του γλωσσολόγου Stenen Pinker (1994) και μια συλλογή άρθρων με τον τίτλο "Ο προσαρμοσμένος νους" των εξελικτικών ψυχολόγων Jerome Barkow , Leda Cosmides και John Tooby (1992) . Τα δυο αυτά βιβλία επαναφέρουν την ιδέα του ενστίκτου του Δαρβίνου , με την έννοια νοητικών αναπαραστάσεων με συγκεκριμένο και σταθερό περιεχόμενο , και εισάγουν μια ακόμη μεταφορά για το νου του ανθρώπου , τη μεταφορά του ελβετικού σουγιά . Ο νους δηλαδή , όχι μόνο αποτελείται από διακριτά και μεμονωμένα γνωστικά στοιχεία (modules) , αλλά το κάθε στοιχείο αποτελεί ένα απόλυτα εξειδικευμένο εργαλείο , όπως οι λεπίδες , τα ψαλίδια ή τα πριονάκια του κόκκινου σουγιά του ελβετικού στρατού που κοσμεί τις βιτρίνες πολλών και διαφορετικών καταστημάτων . Κάθε ένα από αυτά τα εργαλεία έχει προσαρμοστεί μέσα από τις εξελικτικές βιολογικές διαδικασίες να αντιμετωπίζει και να λύνει τα ειδικά προβλήματα που αντιμετώπισε ο άνθρωπος κατά την μακρά εξελικτική του ιστορία .

Η νευροεπιστημονική έρευνα , ωστόσο δεν φαίνεται προς το παρόν να δικαιώνει ούτε τους σκληρούς νατιβιστές ούτε τους ακραιφνείς περιβαλλοντιστές .
Η μελέτη του εγκεφάλου αποδεικνύει ότι στην ανάπτυξή του συμμετέχουν τόσο γενετικοί (έμφυτοι) παράγοντες όσο και περιβαλλοντικοί .

Φιλικά

Κηφεύς

Η φυσική και η χημεία έχουν τους δικούς τους νόμους , η νόηση έχει άλλους .

Τα επίπεδα περιγραφής είναι τόσο απομακρυσμένα , ώστε και οι πιο τολμηροί αναγωγιστές δεν ελπίζουν σε μια κοινή τυπική γλώσσα που θα μπορούσε να τα υπαγάγει σε οποιαδήποτε ενοποίηση .

Η βιολογία , η νόηση και η συμπεριφορά , όμως , ανήκουν στο ίδιο επίπεδο περιγραφής και οι διαφορές τους δεν έχουν επιβληθεί από φυσικά όρια ανάμεσα στους κλάδους αλλά από έλλειψη γνώσεων .

Η παράλληλη ιστορία τους , δείχνει ότι η σύγκλιση είναι δυνατή , όσο οι γνώσεις μας αυξάνονται .

Και το σημείο σύγκλισης δεν περιορίζεται μόνο στη χρησιμοποίηση κοινής γλώσσας , κοινών μεθόδων και κοινών αρχών , όπως επιχειρείται τα τελευταία χρόνια στο πλαίσιο της γνωσιακής επιστήμης .

Όπως αναφέρουν ο Eric Kandel και οι συνεργάτες του (1995) στον επίλογο του βιβλίου τους “Νευροεπιστήμη και συμπεριφορά” , «η ένωση (της βιολογίας και της γνωστικής ψυχολογίας) αντανακλά στη νεοεμφανιζόμενη πεποίθηση ότι η επιστημονική περιγραφή της νοητικής λειτουργίας , σε αρκετά επίπεδα , θα συμβάλει , τελικά , σε μια ενιαία βιολογική κατανόηση της συμπεριφοράς» .

Φιλικά

Κηφεύς

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά.

Ένας από αυτούς είναι η κατανόηση του εαυτού μας .

Ο στόχος αυτός παρουσιάζεται από την αρχή της φιλοσοφικής σκέψης και εκφράζεται άμεσα με το Σωκρατικό «γνώθι σ’αυτόν» .

Η σύγχρονη φιλοσοφία του νου μπορεί να θεωρηθεί ως απόγονος της Σωκρατικής παράδοσης εφ’όσον προσπαθεί να διατυπώσει ικανοποιητικές απαντήσεις στα προβλήματα τα οποία απαρτίζουν την επιδίωξη του στόχου της αυτογνωσίας λαμβάνοντας ως αντικείμενο μελέτης το νου και διάφορα νοητικά φαινόμενα που τον απαρτίζουν .

Το πλαίσιο της φιλοσοφίας του νου μέσα στο οποίο εκφράζονται τα διάφορα φιλοσοφικά ερωτήματα και προβληματισμοί ως προς τη φύση του νου έχει διαμορφωθεί από δύο κυρίως παράγοντες :την φιλοσοφική σκέψη από την εποχή του Descartes και τη σύγχρονη επιστήμη .

Η φιλοσοφική σκέψη δεν είναι αποκομμένη από τα ευρήματα των επιστημών .

Έχει συνδεθεί με τους διάφορους επιστημονικούς κλάδους που απαρτίζουν τη γνωσιακή επιστήμη , όπως τη νευροεπιστήμη , την ψυχολογία , την εξελικτική βιολογία , την τεχνητή νοημοσύνη , κλπ., οι οποίοι έχουν προσφέρει πολλά για την ανάπτυξη καινούργιων απόψεων για την φύση των νοητικών φαινομένων .

Μέσα σ’αυτό το πλαίσιο έχει αναπτυχθεί η φιλοσοφία του νου και μέσα σε αυτό το πλαίσιο θα διατυπώσουμε τους προβληματισμούς για το νου και τις νοητικές λειτουργίες .

Το κεντρικό πρόβλημα είναι οντολογικό και εκφράζεται με το ακόλουθο ερώτημα : ποια είναι η φύση των νοητικών φαινομένων , ποια είναι η δομή του νου ;

Ο όρος "νοητικά φαινόμενα" αναφέρεται σε αντικείμενα όπως η σκέψη , το συναίσθημα , η διάθεση , η επιθυμία , ο πόνος , οι νοητικές εικόνες , οι ποιότητες των εμπειριών που προέρχονται από τα αισθητηριακά συστήματα , κλπ. , δηλαδή , σε όλες αυτές τις καταστάσεις οι οποίες απαρτίζουν την καθημερινή μας ψυχολογική ζωή .

Γενικότερα το ερώτημά μας αφορά τις νοητικές καταστάσεις , νοητικά γεγονότα , και νοητικές διαδικασίες που απαρτίζουν το νου .

Το οντολογικό πρόβλημα είναι συνυφασμένο με ένα άλλο καίριο ερώτημα το οποίο αφορά τη σχέση μεταξύ νοητικών και φυσικών φαινομένων , μια σχέση η οποία έχει χαρακτηρισθεί ως προβληματική από τον Descartes και μετά.

Αυτό το πρόβλημα είναι πιο γνωστό ως το πρόβλημα νους – σώμα και συνιστά το κέντρο γύρω από το οποίο έχει εξελιχθεί η φιλοσοφία του νου .

Υπάρχουν διάφορες θεωρίες που προσπαθούν να δώσουν απάντηση σε αυτά τα προβλήματα και ταυτοχρόνως να επιτρέψουν την κατανόηση του νου ως ένα μέρος του φυσικού μας κόσμου .

Φιλικά

Κηφεύς

quote:

---

Κηφεύς- Ο όρος "νοητικά φαινόμενα" αναφέρεται σε αντικείμενα όπως η σκέψη , το συναίσθημα , η διάθεση , η επιθυμία , ο πόνος , οι νοητικές εικόνες , οι ποιότητες των εμπειριών που προέρχονται από τα αισθητηριακά συστήματα , κλπ. , δηλαδή , σε όλες αυτές τις καταστάσεις οι οποίες απαρτίζουν την καθημερινή μας ψυχολογική ζωή .

Αυτό το πρόβλημα είναι πιο γνωστό ως το πρόβλημα νους – σώμα και συνιστά το κέντρο γύρω από το οποίο έχει εξελιχθεί η φιλοσοφία του νου

---

Φίλε Κηφεύς υπάρχουν κάποια ενδιαφέρων ιατρικά «φαινόμενα» που αναφέρονται πάνω σε «μέλη-φαντάσματα», δηλαδή για ανθρώπινα μέλη που κατά την διάρκεια ενός ατυχήματος ακρωτηριάζονται και παρόλα αυτά ο άνθρωπος συνεχίζει και έχει την αίσθηση του συγκεκριμένου μέλους που έχει χάσει ή ακόμα και η «προσπάθεια» ενός ακρωτηριασμένου μέλους (χέρι) να πιάσει κάποιο αντικείμενο, και βέβαια το χειρότερο είναι ότι σε πολλές περιπτώσεις ο «ασθενής» νοιώθει ακόμα τον πόνο που ένοιωσε κατά την διάρκεια του ατυχήματος…

Επειδή όμως το θέμα είναι πολύ ενδιαφέρων και δεν έχω τελειώσει το «ψάξιμο / έρευνα» δώσε μου λίγο χρόνο ώστε για να είμαι όσο δυνατών γίνεται ποιο σωστός σε αυτά που πρόκειται να γράψω…

Όπως πολύ σωστά αναφέρεις το πρόβλημα νους – σώμα (αισθήσεις- ύλη) έχει πολύ ενδιαφέρων…!!!

Θα σου αντιγράψω ένα μικρό απόσπασμα για να καταλάβεις τι εννοώ…

« Όταν ο Τζων (ασθενής) αποφασίσει να κινήσει το χέρι- φάντασμα, το πρόσθιο μέρος του εγκέφαλου, του στέλνει τις κατάλληλες εντολές, διότι δεν «γνωρίζει» ότι το χέρι του Τζων λείπει, αν και ο Τζων έχει αναμφίβολα επίγνωση της κατάστασης του .
Οι εντολές αυτές εξακολουθούν να φτάνουν στον βρεγματικό λοβό που τις παρακολουθεί και εκεί γίνονται αντιληπτές ως κινήσεις, είναι όμως κινήσεις- φαντάσματα που εκτελούνται από χέρια- φαντάσματα»

quote:

---

Επειδή όμως το θέμα είναι πολύ ενδιαφέρων και δεν έχω τελειώσει το «ψάξιμο / έρευνα» δώσε μου λίγο χρόνο ώστε για να είμαι όσο δυνατών γίνεται ποιο σωστός σε αυτά που πρόκειται να γράψω…

Όπως πολύ σωστά αναφέρεις το πρόβλημα νους – σώμα (αισθήσεις- ύλη) έχει πολύ ενδιαφέρων…!!!

---

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά.

quote:

---

Το κεφάλαιο περί αύρας είναι μεγάλο,αλλά, μπορεί να βοηθήσει στο θέμα μας, αν συνυπολογίσουμε το ότι σε αυτό το πνευματικό-αστρικό σώμα, υπάρχει και κεφάλι και νούς...

---

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά.

Η θεωρία η οποία είναι ευρέως διαδεδομένη είναι ο δυϊσμός σύμφωνα με τον οποίο υπάρχουν δύο τύποι ουσιών οι οποίοι διέπουν όλο το σύμπαν , νοητικές και φυσικές .

Ο δυϊσμός αντιπαρατίθεται στον μονισμό κατά τον οποίο όλα τα φαινόμενα είναι φτιαγμένα από μια ουσία . Η θεωρία του μονισμού που θα εξετάσουμε είναι ο φυσικαλισμός .

Κατ’αυτή την άποψη υπάρχει μόνο ένα είδος ουσίας από την οποία συγκροτείται όλος ο κόσμος , η ύλη . Δηλαδή όλα τα φαινόμενα είναι φυσικά φαινόμενα . Υπάρχουν διάφορες εκδοχές του φυσικαλισμού και θα εξετάσουμε την αντιμετώπιση των νοητικών φαινομένων από αυτές .

Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, με τον Δυϊσμό:

Κατά τον δυϊσμό η ουσιώδης φύση του νου είναι κάτι το μη–φυσικό και γι’αυτό το λόγο δεν δύναται να υπαχθεί στην επιστημονική έρευνα .

Ο δυϊσμός στη σύγχρονη φιλοσοφία είναι άμεσα συνδεδεμένος με τη σκέψη του Descartes ο οποίος προώθησε μια συγκεκριμένη μορφή δυϊσμού ,το δυϊσμό ουσιών ή τον Καρτεσιανό δυϊσμό .

Κατά την άποψη αυτή , όλος ο κόσμος αποτελείται από δύο είδη ουσιών .

Το ένα είδος είναι η ύλη , της οποίας το πιο ουσιώδες χαρακτηριστικό είναι ότι εκτείνεται στο χώρο , δηλαδή έχει μήκος, πλάτος, ύψος και καταλαμβάνει κάποια θέση στο χώρο.

Το άλλο είδος είναι ο νους , ο οποίος είναι μια εντελώς διαφορετική ουσία εφ’όσον δεν εκτείνεται στο χώρο και επομένως δεν έχει κάποια θέση στο χώρο , και του οποίου η ουσιώδης δραστηριότητα είναι η σκέψη .

Η σύνδεση των δύο ουσιών γίνεται μέσω ενός αδένα στον εγκέφαλο , της επίφυσης .

Επομένως ο κάθε άνθρωπος αποτελείται από δυο ξεχωριστές ουσίες , από ένα μη – φυσικό νου και από ένα υλικό σώμα .

Κάθε μια από αυτές τις ουσίες μπορεί να υπάρξει ανεξάρτητα από την άλλη και από άλλα αντικείμενα .

Ο νους είναι ανεξάρτητος από το σώμα και είναι προσωρινά συνδεδεμένος μαζί του .

Κατά τον Descartes , το γεγονός ότι αυτές οι δυο ουσίες είναι τόσο διαφορετικές δεν τις εμποδίζει να διατηρούν αιτιακές σχέσεις μεταξύ τους .

Όταν κάποιο αντικείμενο ερεθίζει τα αισθητηριακά όργανα δημιουργείται κάποια νοητική κατάσταση όπως μια επιθυμία , μπορεί να θέσει το σώμα μας σε κίνηση για να επιτευχθεί κάποιος στόχος .

Όλες οι νοητικές μας καταστάσεις είναι καταστάσεις αυτής της μη – φυσικής ουσίας και ο πραγματικός μας εαυτός είναι αυτή η σκεπτόμενη ουσία .

Φιλικά

Κηφεύς

Ένα φαινόμενο, το οποίο πολλές φορές χαρακτηρίστηκε ως «παραφυσικό», είναι αυτό των «μελών- φαντασμάτων», η έρευνα του οποίου αποδεικνύει την εξέλιξη της νευρολογίας και επομένως της κατανόησης του ανθρώπινου εγκεφάλου (νου).

Περιστατικά με μέλη φαντάσματα έχουν εξεταστεί διεξοδικά από τις αρχές του 19ου αιώνα, που όμως αγνοήθηκαν απλά ως κλινικές παραξενιές ή ιατρικά αινίγματα με αποτέλεσμα να περάσουν σταδιακά στη σφαίρα του «παραφυσικού» .

Γιατί η αίσθηση ενός χεριού παραμένει στον νου του ασθενούς πολύ καιρό μετά την αφαίρεση του;
Γιατί ο εγκέφαλος δεν αποδέχεται απλώς την απώλεια, ώστε να «μορφοποιήσει» εκ νέου την εικόνα του σώματος;
Για την ακρίβεια μια νέα εικόνα του σώματος διαμορφώνεται, πράγματι, σε κάποιους ασθενείς .

«Μέλος-φάντασμα» ονομάζεται η υποκειμενική αίσθηση, μετά από ακρωτηριασμό, ότι το ακρωτηριασμένο μέλος εξακολουθεί να υπάρχει. Δηλαδή ο ακρωτηριασμένος εξακολουθεί να νιώθει το χαμένο μέλος, συχνά μάλιστα να νιώθει
έντονο πόνο στο μέλος αυτό. Δεδομένου ότι το μέλος δεν υπάρχει και, όπως έχει διαπιστωθεί, το φαινόμενο δεν οφείλεται στις νευρικές απολήξεις προς αυτό ούτε σε διέγερση των αντίστοιχων νωτιαίων οδών, η αντιμετώπιση του πόνου είναι αδύνατη.

Η διατήρηση της αισθητικότητας σε ένα μέλος για μεγάλο χρονικό διάστημα μετά τον ακρωτηριασμό του είχε επισημανθεί από τον δέκατο έκτο αιώνα από τον Γάλλο χειρούργο Ambroise Paré και δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι υπάρχει πλούσια παράδοση που αφορά το φαινόμενο αυτό.

Ορισμένοι ασθενείς ξυπνούν μετά την αναισθησία και όταν ενημερώνονται από τον γιατρό ότι το χ μέλος έπρεπε να θυσιαστή, δεν το πιστεύουν, γιατί εξακολουθούν να αισθάνονται την παρουσία του .

"Όταν ο Λόρδος Νέλσον έχασε το δεξιό του χέρι κατά την διάρκεια μιας ανεπιτυχούς επίθεσης κατά της Σάντα Κρουζ της Τενερίφης ένιωθε αναπόδραστο πόνο στο μέλος- φάντασμα, μαζί με την αλάνθαστη αίσθηση των δακτύλων .
Οι ψευδές αυτές αισθήσεις από το χαμένο του μέλος οδήγησαν τον Λόρδο να διακηρύξει ότι το μέλος φάντασμα ήταν «άμεση απόδειξη της ύπαρξης της ψυχής», πράγματι αν ένα χέρι μπορεί να υπάρχει μετά τον ακρωτηριασμό του για ποιον λόγο δεν θα μπορούσε ένας άνθρωπος να υπάρχει μετά την φυσική απώλεια του σώματος του;
Ο Λόρδος Νέλσον υποστήριξε ότι το συγκεκριμένο γεγονός αποδεικνύει ότι το πνεύμα είναι παρών πολύ καιρό μετά την αποβολή της περιβολής του" .

Ο διακεκριμένος γιατρός Silas Weir Mitchell χρησιμοποίησε πρώτος την έκφραση «μέλος- φάντασμα» μετά τον εμφύλιο πόλεμο .
Την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν τα αντιβιοτικά και η γάγγραινα ήταν συχνή κατάληξη μετά από τραυματισμούς, οι στρατιώτες εκείνοι γύριζαν από τον πόλεμο μαζί με τα «φαντάσματα τους» και προκαλούσαν νέο κύκλο συζητήσεων για το τι θα μπορούσε να τα προκαλεί .

Από την εποχή του Weir Mitchell διατυπώθηκαν πολλές θεωρίες για τα «φαντάσματα», οι οποίες ήταν από υπέροχες έως ανόητες .
Μόλις πριν από 15 χρόνια σε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Canadian Journal of Psychiatry, υποστήριζαν την άποψη ότι τα φαντάσματα- μέλη απλώς προϊόν ευσεβούς πόθου, δηλαδή ότι ο ασθενής θέλει τόσο πολύ πίσω το χαμένο του μέλος ώστε τελικά βιώνει το «φάντασμα» .

Μια άλλη πιο διαδεδομένη ερμηνεία για το φάντασμα είναι πως οι νευρικές ίνες που διανέμονταν αρχικά στο χέρι, στο κολόβωμα συνθλίβονται και συστρέφονται (νεύρωμα), κάτι που τις κάνει να φλεγμαίνουν και να είναι ευερέθιστες .
Η κατάσταση αυτή παραπλανά ανώτερα κέντρα του εγκεφάλου με αποτέλεσμα ο ασθενής να πιστεύει ότι το μέλος που του λείπει βρίσκεται ακόμα στην θέση του .
Αν και υπάρχουν πολλά προβλήματα στην συγκεκριμένη θεωρία, οι περισσότεροι γιατροί εξακολουθούν να την ενστερνίζονται διότι περιέχει μια απλή και βολική ερμηνεία .

Σήμερα, η συνηθισμένη εξήγηση που δίνεται για το φαινόμενο «μέλος-φάντασμα», κυρίως με βάση τις εργασίες του Ramachandran (Ramachandran & Blakeslee), είναι ότι πρόκειται για ενεργοποίηση των εγκεφαλικών περιοχών όπου απεικονιζόταν το ακρωτηριασμένο μέλος. Η ενεργοποίηση αυτή προέρχεται από μέρη του σώματος που απεικονίζονταν σε παρακείμενες εγκεφαλικές περιοχές και, μετά τον ακρωτηριασμό, έχουν εκτείνει την περιοχή αντιπροσώπευσής τους στο φλοιό «καταλαμβάνοντας» την περιοχή του ακρωτηριασμένου μέλους εξαιτίας της έλλειψης διέγερσης από το μέλος αυτό.

Για παράδειγμα, επειδή το χέρι και το πρόσωπο αναπαρίστανται αισθητηριακά σε διπλανές περιοχές του εγκεφαλικού φλοιού, αν κοπεί το χέρι, τότε οι παρακείμενες νευρικές συνδέσεις από το πρόσωπο προς το φλοιό καταλαμβάνουν και την περιοχή του χεριού. Για κάποιο λόγο όμως, αντί να ερμηνεύονται ως αίσθηση προσώπου (όπου πράγματι ανήκουν) εξακολουθούν να αποδίδονται στο μέλος που λείπει. Η υπόθεση αυτή εξηγεί πολλά χαρακτηριστικά του φαινομένου του μέλους φαντάσματος, όχι όμως τον πόνο, ούτε και την επίμονη διατήρησή του, πολλές φορές για χρόνια μετά από τον ακρωτηριασμό.

Στο 2 μέρος μια ανάλυση από τον νευροχειρούργο Dr. Wilder Penfield με φωτογραφίες (ανθρωπάριο Penfield) για να κατανοήσουμε καλύτερα το φαινόμενο αυτό .

Πηγή: φαντάσματα στον εγκέφαλο «Ramachandran & Blakeslee»

quote:

---

Μια άλλη πιο διαδεδομένη ερμηνεία για το φάντασμα είναι πως οι νευρικές ίνες που διανέμονταν αρχικά στο χέρι, στο κολόβωμα συνθλίβονται και συστρέφονται (νεύρωμα), κάτι που τις κάνει να φλεγμαίνουν και να είναι ευερέθιστες .
Η κατάσταση αυτή παραπλανά ανώτερα κέντρα του εγκεφάλου με αποτέλεσμα ο ασθενής να πιστεύει ότι το μέλος που του λείπει βρίσκεται ακόμα στην θέση του .
Αν και υπάρχουν πολλά προβλήματα στην συγκεκριμένη θεωρία, οι περισσότεροι γιατροί εξακολουθούν να την ενστερνίζονται διότι περιέχει μια απλή και βολική ερμηνεία .

Σήμερα, η συνηθισμένη εξήγηση που δίνεται για το φαινόμενο «μέλος-φάντασμα», κυρίως με βάση τις εργασίες του Ramachandran (Ramachandran & Blakeslee), είναι ότι πρόκειται για ενεργοποίηση των εγκεφαλικών περιοχών όπου απεικονιζόταν το ακρωτηριασμένο μέλος. Η ενεργοποίηση αυτή προέρχεται από μέρη του σώματος που απεικονίζονταν σε παρακείμενες εγκεφαλικές περιοχές και, μετά τον ακρωτηριασμό, έχουν εκτείνει την περιοχή αντιπροσώπευσής τους στο φλοιό «καταλαμβάνοντας» την περιοχή του ακρωτηριασμένου μέλους εξαιτίας της έλλειψης διέγερσης από το μέλος αυτό.

---

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά.

Το βρίσκουμε δύσκολο να κατανοήσουμε πως έχει αιτιακές επιρροές πάνω σε φυσικά σώματα , και συγχρόνως επηρεάζεται από αυτά , μια ουσία εκτός χώρου , χωρίς μάζα και μορφή .

Αν δυο οντότητες έχουν αιτιακές σχέσεις τότε θέλουμε να μάθουμε το πώς επιτυγχάνεται η σχέση αυτή , δηλαδή , ποιος είναι ο αιτιακός μηχανισμός που την υποστηρίζει .

Χωρίς τη γνώση ή την πιθανότητα εύρεσης τέτοιου μηχανισμού η απλή υπόθεση της ύπαρξης κάποιας αιτιακής σχέσης δεν είναι εξηγητικά επαρκής .

Σε αντίθεση παρατηρούμε ότι η σύγχρονη νευροεπιστήμη παρέχει πολλές πληροφορίες για τον εγκέφαλο και για τον τρόπο με τον οποίο οι διάφορες νευρωτικές καταστάσεις επηρεάζουν και επηρεάζονται από τις νοητικές μας καταστάσεις χωρίς να υποθέτει την ύπαρξη κάποιας άϋλης ουσίας . Δηλαδή η επιστήμη έχει εξηγητικές επιτυχίες χωρίς να προτείνει μη – υλικές αιτίες .

Ο δυϊσμός όμως δεν μας επιτρέπει να κατανοήσουμε τα γεγονότα που μελετά η νευροεπιστήμη και η υπόθεση ότι υπάρχουν αιτιακές σχέσεις μεταξύ των δυο τύπων φαινομένων δεν προσφέρει κάποια εξηγητική βοήθεια .

Με άλλα λόγια , ο δυϊσμός δεν καταφέρνει να μας εξηγήσει πώς τα νοητικά φαινόμενα σχετίζονται με το σώμα και ως εκ τούτου δεν μας επιτρέπει να κατανοήσουμε τον νου ως μέρος της φύσης . Ο νους μέσα στα πλαίσια του δυϊσμού , παραμένει ένα μυστήριο .

Οι εξηγητικές αποτυχίες του δυϊσμού οδήγησαν στην δημιουργία υλιστικών θεωριών οι οποίες αντέδρασαν στις βασικές θέσεις του δυϊσμού .

Φιλικά

Κηφεύς

Κατά τον συμπεριφορισμό , οι νοητικές μας εκφράσεις δεν αναφέρονται σε κάποια εσωτερικά και ιδιωτικά συμβάντα ή καταστάσεις αλλά σε δημοσίως προσιτά και διυποκειμενικώς επαληθεύσιμα γεγονότα .

Πιο συγκεκριμένα , οι νοητικές έννοιες θα πρέπει να εξηγηθούν με αναφορές σε γεγονότα που αφορούν δημοσίως παρατηρήσιμη συμπεριφορά .

Μια συνέπεια της θέσης αυτής είναι ότι οι εσωτερικές νοητικές καταστάσεις δεν είναι αντικείμενα μελέτης από την ψυχολογία .

Όλοι οι οργανισμοί είναι μαύρα κουτιά των οποίων η εσωτερική δομή δεν μπορεί να ερευνηθεί .

Οι μόνες γενικεύσεις που μπορούμε να κάνουμε αφορούν τις συσχετίσεις μεταξύ ερεθισμάτων και αντιδράσεων .

Ο συμπεριφορισμός παρουσιάζεται στις δυο ακόλουθες μορφές : τον οντολογικό συμπεριφορισμό και τον φιλοσοφικό συμπεριφορισμό.

Άλλες θεωρίες για τη Φύση των Νοητικών Φαινομένων είναι : Η θεωρία Ταυτότητας Τύπων (ΘΤΤ) , ο Αναγωγιστικός Υλισμός (ΑΥ) , ο Εξαλειπτικός Υλισμός και ο Λειτουργισμός τον οποίο θα εξετάσουμε λεπτομερέστερα στη συνέχεια .

Φιλικά

Κηφεύς

Το πλαίσιο αυτό διαμορφώθηκε από την δημιουργία των υπολογιστών και την ανάπτυξη του χώρου της τεχνητής νοημοσύνης κατά το δεύτερο ήμισυ του αιώνα μας.

Σύμφωνα με τον λειτουργισμό, η θέση της ΘΤΤ (Θεωρίας των τύπων) ότι οι νοητικές καταστάσεις είναι λανθασμένη διότι δεν έχουμε λόγους να πιστεύουμε ότι για την ύπαρξη νοητικών καταστάσεων πρέπει αναγκαστικά να υπάρχουν εγκέφαλοι.

Είναι δυνατόν να υπάρχουν όντα ή αντικείμενα , π.χ. οι υπολογιστές , τα οποία είναι φτιαγμένα από διαφορετικά υλικά , όπως το πυρίτιο , αλλά παρά ταύτα να έχουν νοητικές καταστάσεις .

Για τον λειτουργισμό η υλική υπόσταση ενός οργανισμού δεν είναι τόσο σημαντικό για την ύπαρξη των νοητικών καταστάσεων.

Ο λειτουργισμός στις διάφορες εκδοχές του υποστηρίζει δυο βασικές θέσεις:

α) υπάρχουν τουλάχιστον δυο επίπεδα περιγραφής των νοητικών φαινομένων. και
β) τα νοητικά φαινόμενα πραγματώνονται με πολλαπλούς τρόπους.

α) Δύο επίπεδα περιγραφής

Κατά τον λειτουργισμό οι άνθρωποι είναι σαν τους υπολογιστές εφ’όσον και τα δυο συστήματα μπορούν να περιγραφούν ως έχοντα τουλάχιστον δυο επίπεδα περιγραφής, το λειτουργικό και το φυσικό .

Στο λειτουργικό επίπεδο περιγράφουμε τις νοητικές καταστάσεις με όρους που αφορούν τις σχέσεις τους με εισροές (inputs) , εκροές (outputs) και άλλες νοητικές καταστάσεις του φυσικού υπόβαθρου που υποστηρίζει τις λειτουργίες αυτές .

Η αναγνώριση δυο επιπέδων περιγραφής των νοητικών φαινομένων είναι ανάλογη με την ύπαρξη δυο επιπέδων ανάλυσης των υπολογιστών , το λογισμικό επίπεδο (software) και το φυσικό επίπεδο (hardware) .

Η περιγραφή του λογισμικού αφορά την ροή και την επεξεργασία των πληροφοριών στη μηχανή . Δηλαδή οι νοητικές μας λειτουργίες είναι το ίδιο όπως ένα πρόγραμμα στον υπολογιστή , δηλαδή υπολογιστικές επεξεργασίες συμβόλων .

Αυτές όμως δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς να είναι ενσωματωμένες σε κάποιο υλικό αντικείμενο .

Στη δική μας περίπτωση οι νοητικές διαδικασίες ενσωματώνονται στον εγκέφαλο ενώ στον υπολογιστή οι υπολογιστικές διαδικασίες ενσωματώνονται στα διάφορα υλικά εξαρτήματα που αποτελούν τη μηχανή του υπολογιστή.

Η περιγραφή του φυσικού επιπέδου στον άνθρωπο αφορά τις λειτουργίες του εγκεφάλου ενώ στον υπολογιστή αφορά τις διασυνδέσεις μεταξύ των διαφόρων εξαρτημάτων του στη γλώσσα της μηχανικής .

Σύμφωνα με αυτή την αντίληψη οι νοητικές ιδιότητες δεν είναι ούτε συμπεριφοριστικές ιδιότητες ούτε φυσικές ιδιότητες αλλά είναι λειτουργικές ιδιότητες .

Αυτό που μετράει είναι αυτό που μπορούν να κάνουν αυτές οι ιδιότητες και δεν διαφέρουν από τις ιδιότητες που χαρακτηρίζουν λειτουργικά είδη όπως τα πιόνια στο σκάκι , τις βαλβίδες κλπ.

Δηλαδή ένα αντικείμενο έχει την ιδιότητα να είναι ένας πύργος επειδή έχει κάποιο λειτουργικό ρόλο να παίξει στο παιχνίδι του σκακιού σε σχέση με τα άλλα πιόνια τα οποία και αυτά έχουν κάποια συγκεκριμένη λειτουργία και αυτός ο ρόλος συνίσταται στο να επιτρέπεται να κάνει μόνο κάποιες συγκεκριμένες κινήσεις .

Ο ρόλος είναι που κάνει τον πύργο αυτό που είναι και όχι από το τι είναι φτιαγμένο , η φυσική του δομή .

Κατ’αναλογία, αυτό που κάνει μια νοητική κατάσταση είναι αυτό που είναι ο λειτουργικός της ρόλος.

Φιλικά

Κηφεύς

β) Η πολλαπλή πραγμάτωση και η σχετική ανεξαρτησία της ψυχολογίας.

Τα νοητικά είδη πραγματώνονται από φυσικά είδη .

Η σχέση αυτή είναι πολύπλοκη διότι επιτρέπεται η πολλαπλή πραγμάτωση των νοητικών ειδών από τα φυσικά είδη .

Μια σκέψη π.χ. "η Αθήνα είναι η πρωτεύουσα της Ελλάδας" μπορεί να παρουσιασθεί στο ίδιο άτομο σε διαφορετικά χρονικά σημεία , ή σε διαφορετικά άτομα ή σε οργανισμούς που ανήκουν σε διαφορετικά βιολογικά είδη , χωρίς να πραγματώνεται στον ίδιο τύπο νευρωνικής κατάστασης .

Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό το οποίο παρουσιάζεται και στις λειτουργίες άλλων τεχνητών αντικειμένων , π.χ. στις βαλβίδες .

Με άλλα λόγια, η πολλαπλή πραγμάτωση των νοητικών φαινομένων επιτρέπει την ύπαρξη οργανισμών ή αντικειμένων τα οποία δεν είναι φτιαγμένα από τα ίδια υλικά αλλά έχουν νοητική ζωή .

Επομένως , επειδή τα ψυχολογικά είδη πραγματεύονται με πολλαπλούς τρόπους δεν μπορούν να ταυτιστούν με τα φυσικά είδη όπως υποστηρίζει η ΘΤΤ (Θεωρία των τύπων) .

Το μεθοδολογικό αποτέλεσμα αυτής της θέσης είναι ότι η ψυχολογία μπορεί να συνεχίσει το επιστημονικό της έργο παραμένοντας ανεξάρτητη από τις νευροεπιστήμες , εντοπίζοντας την έρευνα της στο λειτουργικό επίπεδο .Ο λειτουργισμός λαμβάνει διάφορες μορφές .

Οι σημαντικότερες από αυτές είναι δύο : Ο λειτουργισμός της μηχανής Turing και ο λειτουργισμός των ανθρωπίσκων .

Φιλικά

Κηφεύς

Βασικά φιλοσοφικά ζητήματα εγείρονται εντός και γύρω από τη γνωσιακή επιστήμη και συγκεκριμένα στο αν η επιστήμη μπορεί εκ προοιμίου να εξηγήσει τη σχέση ανάμεσα στο νου και το σώμα .

Η επιστήμη μπορεί να μας πει πολλά για την οπτική αντίληψη . Το φως αντανακλάται από ένα αντικείμενο και διαπερνά το χώρο μέχρι να φθάσει στον αμφιβληστροειδή .

Απορροφώνται φωτόνια και ενεργοποιούνται νευρώνες που στέλνουν σήματα στον εγκέφαλο , τα οποία εξαρτώνται από τις σχετικές συχνότητες και τη σχετική ένταση του ερχόμενου φωτός στα διάφορα σημεία του αμφιβληστροειδούς .

Τα σχήματα μεταβάλλονται βάσει αυτών των δεδομένων και αυτά που διακρίνονται στον έναν αμφιβληστροειδή σχετίζονται με τα σχήματα στον άλλο .

Ακολουθεί περαιτέρω επεξεργασία μέχρι που , παρακάμπτοντας τις λεπτομέρειες της διαδικασίας , σε ένα κρίσιμο σημείο αποκτάται συνειδητή οπτική εμπειρία συνοδευόμενη από αντιλήψεις για το περιβάλλον .

Αν και αποκτούμε ολοένα καλύτερη κατανόηση των διαφόρων σταδίων αυτής της ακολουθίας (Marr 1982) , δεν γνωρίζουμε σε ποιο ακριβώς σημείο το πλήθος των ενεργοποιημένων νευρώνων επιδρά στη συνείδηση και στις πεποιθήσεις , ούτε γνωρίζουμε επακριβώς πώς πραγματοποιείται αυτό το αποτέλεσμα .

Στην πραγματικότητα η ερώτηση ίσως είναι :

Θα μπορέσουμε ποτέ να καταλάβουμε πώς τα νοητικά φαινόμενα μπορούν να αναδυθούν από καθαρά φυσικές διαδικασίες ; (Popper και Eccles 1977) .

Ωστόσο , πολλοί πιστεύουν ότι τα νοητικά φαινόμενα αποτελούν μια ειδική κατηγορία των φυσικών φαινομένων .

Ο ακραίος συμπεριφορισμός αντιπροσωπεύει μια μορφή που μπορεί να πάρει αυτή η άποψη υποστηρίζοντας ότι τα νοητικά φαινόμενα είναι συμπεριφορικές προδιαθέσεις και τάσεις .

Σύμφωνα μ’αυτή την άποψη , ένας πόνος στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού έγκειται σε ένα σύνολο τάσεων να το φροντίζουμε με διάφορους τρόπους , όπως η τάση να αντιδρούμε έτσι ώστε να το τραβάμε σε ακραίες θερμοκρασίες ή σε πίεση καθώς κι’η τάση να παραπονιόμαστε γι’αυτό .

Παρόμοια η πεποίθηση ότι πρόκειται να βρέξει έγκειται σε προδιαθέσεις να φερόμαστε σαν να πρόκειται να βρέξει όπως για παράδειγμα η τάση να μείνουμε μέσα ή κάτω από σκεπή κι’η τάση να πάρουμε ομπρέλα ή να φορέσουμε ένα αδιάβροχο στην περίπτωση που βγούμε έξω [ (Morris 1946) ] .

Αυτή η απλή μορφή συμπεριφορισμού φαίνεται πολύ ακραία . Οι προτεινόμενες αναλύσεις δεν αποφέρουν καρπούς .

Μπορεί μα πιστεύουμε ότι θα βρέξει χωρίς να έχουμε την τάση να πάρουμε ομπρέλα όταν βγούμε έξω γιατί μπορεί να θέλουμε να βραχούμε . Μπορεί να πονάει το δάχτυλο του ποδιού μας χωρίς να έχομε την προδιάθεση να παραπονεθούμε ή να το τραβήξουμε γιατί μπορεί να μας χαρακτηρίζει το σπαρτιάτικο ήθος μη δείχνοντας έτσι κανένα σημάδι για το τι αισθανόμαστε (Putnam 1980) .

Πολλοί κριτικοί θα αντετίθεντο εκφράζοντας μεγαλύτερη αμφισβήτηση απέναντι στον συμπεριφορισμό , ο οποίος τονίζει την εξωτερική πλευρά του νοητικού .

Σύμφωνα μ’αυτούς τους κριτικούς , οι νοητικές καταστάσεις και διαδικασίες δεν είναι συμπεριφορικές προδιαθέσεις , αλλά εσωτερικές καταστάσεις και διαδικασίες υπεύθυνες για σχετικές συμπεριφορικές προδιαθέσεις .

Τώρα φαίνεται καθαρά ότι οι καταστάσεις και διαδικασίες που πραγματοποιούνται στον εγκέφαλο είναι υπεύθυνες για συμπεριφορικές προδιαθέσεις .

Έτσι ο μόνος τρόπος με τον οποίο οι νοητικές καταστάσεις και διαδικασίες μπορούν να οδηγήσουν σε συμπεριφορικές τάσεις συνίσταται στην ομοιότητά τους με τις βαθύτερες φυσικές καταστάσεις και διαδικασίες που είναι υπεύθυνες για τις συμπεριφορικές αυτές προδιαθέσεις .

Εάν X = Z και Y = Z , τότε X = Y .

Εάν ο πόνος συνεπάγεται ό,τι προκαλεί τη συμπεριφορά του πόνου και (υπεραπλουστεύοντας τα πράγματα) , η ενεργοποίηση των ινών C συνεπάγεται ό,τι προκαλεί τη συμπεριφορά του πόνου , τότε ο πόνος συνεπάγεται την ενεργοποίηση των ινών C (Lewis 1966).

Φιλικά

Κηφεύς

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr