[
ΠΕΡΙ ΠΙΣΤΗΣ - Όποιος πραγματικά έχει γνώση για κάποιο θέμα λέει «κατάλαβα». Όποιος δεν έχει γνώση λέει «πιστεύω».

Θέλω να σ’ ευχαριστήσω για τη θετική ανταπόκρισή σου στα προηγούμενα μηνύματά μου , όπως και για την καλή σου διάθεση για την παραπέρα διεξαγωγή ενός εποικοδομητικού διαλόγου .

Ίσως αυτά που έγραψα να ενδιαφέρουν κάποιους για να συνεχίσουν την ανταλλαγή απόψεων πάνω στα ερωτήματά που έθεσα .

Είναι αλήθεια ότι αυτό το χρονικό διάστημα δεν έχω χρόνο να ασχοληθώ με αντιπαραθέσεις σε μηνύματα τύπου Makfor .

Μπορεί αργότερα να επανέλθω όταν μου δοθεί ο απαραίτητος χρόνος .

Προς το παρόν το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να γράψω σήμερα μερικά μηνύματα τα οποία ελπίζω να βοηθήσουν τον Makfor να αποκτήσει μερικές από τις γνώσεις που κρίνω απαραίτητες ότι έπρεπε να έχει πριν να αποφασίσει να γράψει το μήνυμά του αυτό με τέτοιου είδους περιεχόμενο .

Πιθανόν ο τρόπος γραφής μου τον βοηθήσει να αλλάξει συμπεριφορά απέναντι στους συνανθρώπους του .

Φιλικά

Κηφεύς

[
ΠΕΡΙ ΠΙΣΤΗΣ - Όποιος πραγματικά έχει γνώση για κάποιο θέμα λέει «κατάλαβα». Όποιος δεν έχει γνώση λέει «πιστεύω».

Η σύγκριση των πορισμάτων της Παλαιοντολογίας , της Αρχαιολογίας και της Ιστορίας , αποδεικνύει ότι , η ανθρωπότητα , στο σύνολό της , διατρέχει προϊούσα τροχιά και της οποίας η αφετηρία άρχισε από καταστάσεις ατελέστατης , σχεδόν κτηνώδους , η δε επέκτασή της φέρει αυτήν βαθμιαία σε επίπεδα υψηλότερα .

Τα ζώα εξελίσσονται χωρίς να έχουν συνείδηση αυτού .

Η επιστήμη αποδεικνύει ότι απλά το να ζουν σύμφωνα προς τους νόμους της φύσης τους , οι οποίοι τους επιτρέπουν , ανάλογα με την βαθμίδα τους να εκδηλώνουν τις δυνάμεις τους , να βοηθάει να προάγονται και να εξελίσσονται .

Από το τελειότερο όμως ζωικό είδος έως την ανθρώπινη μορφή υπάρχει μεγάλο χάσμα .

Δηλαδή για να μεταπηδήσει ένα οιοδήποτε είδος ζώου στο ζωικό είδος άνθρωπος , υφίσταται μία τεράστια μεταβολή . Αυτό για εμάς αποτελεί μυστήριο .

Εκείνο που ξεχώρισε και διακρίνει τον άνθρωπο από τα άλλα ζώα είναι η όρθια στάση , η κατασκευή των χεριών του και των δακτύλων του , αλλά προπαντός η λεπτότερη κατασκευή του νευρικού του συστήματος και του εγκεφάλου του . Καθώς και η ομιλία , ο έναρθρος λόγος .

Στον άνθρωπο αρχίζει να αναπτύσσεται το καλλιτεχνικό συναίσθημα και το δημιουργικό πνεύμα . Η σκέψη αρχίζει να λειτουργεί εντονότερα και του επιτρέπει να αναπτύξει θέληση και ελευθερία συνείδησης .

Η νόηση , η θέληση και η ελευθερία είναι εκείνα τα οποία κάνουν τον άνθρωπο να διαφέρει από τα άλλα ζώα .

Και ενώ σ’αυτά ο σκοπός της ζωής τους είναι να φθάσουν στην αμέσως επόμενη βαθμίδα , ο σκοπός της ζωής του ανθρώπου είναι να εντείνει τις τρείς αυτές ιδιότητες , οι οποίες τον ξεχώρισαν από τα άλλα ζώα . Και αφού ο άνθρωπος αναπτύξει αυτές τις ιδιότητες όσο του είναι δυνατόν , να φθάσει στην ανώτατη βαθμίδα της ανθρώπινης μορφής .

Έργο του πνεύματος είναι η προς τα εμπρός πορεία του και ό,τι εμποδίζει αυτή την πορεία είναι καταστρεπτικό για το πνεύμα .

Κάθε ιδέα που αντιτίθεται στην πνευματική πρόοδο είναι προορισμένη να συντριβεί και να εκλείψει εάν βάση αυτής δεν είναι ο νόμος της εξέλιξης των ψυχών .

Αλλά η αμάθεια , η διαστροφή των αντιλήψεών μας και ο λαβύρινθος στον οποίο έχει εμπλακεί ο άνθρωπος τον έκαναν να διαστρέψει τις φυσικές αυτές παρορμήσεις και να ζητάει άλλα αντ’άλλων .

Η εξέλιξη του πνεύματος δεν προάγεται με την επιστημονική γνώση , η οποία είναι μεταβλητή δια μέσου του χρόνου , ούτε με τη διανοητική μάθηση , αλλά με την πείρα που αποκτά η ψυχή στη ζωή και της εκλέπτυνση και ενίσχυση των ψυχικών δυνάμεων που επιτυγχάνεται με αυτήν , καθώς και με τις αληθινές γνώσεις που αφορούν στις γνώσεις για τις λειτουργίες του κόσμου και της ψυχής .

(Συνεχίζεται)

Με την συνεχή τελειοποίηση της ανύψωσης φθάνει το πνεύμα του ανθρώπου σε μια ανώτερη κατάσταση .

Με μια ενδελεχή και επισταμένη παρατήρηση , μπορούμε να διακρίνουμε , μέσα στην σημερινή ανθρώπινη κοινωνία , μεγάλες διαφορές μεταξύ των ανθρώπων .

Και όσον αφορά την εξέλιξη , μπορούμε να ξεχωρίσουμε πολλές κατηγορίες ανθρώπων .

Η πρώτη κατηγορία είναι εκείνη κατά την οποία , θα μπορούσαμε να πούμε , η ψυχή μόλις έχει ντυθεί την ανθρώπινη μορφή και φέρει ακόμη πολύ το ζωώδες :

Σ’αυτήν μπορούμε να κατατάξουμε τα ανθρώπινα κτήνη και θηρία , όπου επικρατεί ο νόμος της ζούγκλας . Ακόμη τους εγκληματίες και τους τύραννους .

Στην ίδια κατηγορία , αλλά λίγο ψηλότερα , μπορούμε να κατατάξουμε τους ανθρώπους οι οποίοι εμφανίζουν λογικότητα .

Ακόμα λίγο ψηλότερα όσους ζουν «καθ’έξιν», δηλαδή ζουν ζωή ανεξέταστη και σύμφωνα με τα καθιερωμένα .

Ζώντας «καθ’έξιν» δεν ερευνούν και δεν επιθυμούν κανενός είδους πνευματική άνοδο .

Στις προηγούμενες αυτές κατηγορίες των ανθρώπων η ζωϊκή φύση δεσπόζει και επικρατεί από την πνευματική .

Στην επόμενη κατηγορία από τις παραπάνω ανήκει η μεγάλη πλειοψηφία της ανθρωπότητας :

Όλοι αυτοί που ανήκουν σ’αυτή την κατηγορία δέχονται τις επιδράσεις του περιβάλλοντος , τις οποίες και απορροφούν .

Διέπονται από αμάθεια και προλήψεις . Αυτοματισμός κυριαρχεί στις αντιδράσεις της κατηγορίας αυτής .

Αυτοί εξελίσσονται μόνο από την ώθηση του φυσικού νόμου , τον οποίο και αγνοούν και επομένως δεν έχουν και δεν επιδιώκουν κανένα σκοπό στην ζωή τους . Γενικά για την προαγωγή τους ενεργεί ο νόμος της Τύχης (της Ειμαρμένης) , ο οποίος τους διδάσκει με τις δοκιμασίες και έτσι τους σπρώχνει να προάγονται .

Τέλος αναγκάζονται να αναπτύξουν την κρίση τους πάνω στα φαινόμενα του κόσμου και της ζωής .

Και με την πάροδο του χρόνου φθάνουν στην επόμενη κατηγορία :

Δηλαδή στην κατάσταση κατά την οποία ο άνθρωπος αρχίζει να έχει ανησυχίες και να ερευνά .

Τότε αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος ότι πρέπει να αναπτύξει το λογικό του , το συναισθηματικό του , τη θέληση και την ελευθερία του . Με τον αυτοέλεγχο δε προσπαθεί να γίνει καλύτερος .

Αυτός είναι ο άνθρωπος που φέρει επάξια την ανθρώπινη μορφή .

Αυτός είναι πραγματικά άνθρωπος και αντίποδας του προηγουμένου τύπου .

Είναι πράγματι λογικό όν , δεκτικό του νου και της επιστήμης . Δεν έχει προλήψεις και δεν ζει ανεξέταστη ζωή .

Ερευνά και γνωρίζει τι είναι καλό και τι είναι κακό . Αλλάζει και νοοτροπία και ηθική αντίληψη .

Φιλοσοφεί πραγματικά .

Κυνηγά την πραγματική Σοφία και την Αλήθεια .

Ζητάει να καλλιεργήσει τις ψυχικές του δυνάμεις και με την αυτοβελτίωση να προαχθεί στην επόμενη κατηγορία .

Ο άνθρωπος ο οποίος προχωράει προς την τελειοποίηση , όταν εντείνει στον υπέρτατο βαθμό την ανάπτυξη της θέλησής του και της ελευθερίας του , όταν αποκτήσει επαρκή γνώση της ζωής , τότε φθάνει πλέον στην βαθμίδα της τέλειας υπόστασης .

(Συνεχίζεται)

Ο Bergson λέγει, ότι η δημιουργία και η εξέλιξη εξακολουθεί και έτσι θα δημιουργηθεί μία νέα κατηγορία των ανθρώπων , το νέο είδος , των θεανθρώπων .

Όταν ο άνθρωπος κατορθώσει να υψωθεί πάνω από τις ανθρώπινες συνθήκες , κατανικήσει την ορμή προς τα φαινομενικά αγαθά , επιδιώξει να αγαπήσει και κατακτήσει τα πραγματικά αγαθά , υπό την πραγματική τους σημασία και προσαρμοστεί απόλυτα προς την κοσμική τάξη , σαν μέλος της παγκόσμιας κοινωνίας των λογικών όντων , παύει πλέον να έχει τα συναισθήματα του άλογου ζώου , δηλαδή την ορμή προς τον εγωισμό και την βία , τα οποία στα υπερανθρώπινα όντα αποτελούν τους κυρίαρχους νόμους .

Παύει να είναι ο άνθρωπος του σήμερα , ο οποίος συνεργάζεται εκούσια και ελεύθερα με το σύνολο της φύσης για την επίτευξη του σκοπού της δημιουργίας , της οποίας είναι μια από τις υψηλότερες εκδηλώσεις .

Είναι σοφός , άγιος , θείος . Τότε ενσαρκώνει όλες τις ιδιότητες της κοσμικής ουσίας που εξελίχθηκαν στο ανώτερο όριο της δυναμικότητάς τους στον κόσμο μας . Είναι η ίδια η εμφάνιση της δημιουργού ουσίας υπό προσωπική ατομικότητα , αποτελούμενη από αγάπη , ζωή και φως , είναι η ίδια η αλήθεια υπό μορφή προσωπικής ατομικότητας .

Γνώρισε τις λειτουργίες της φύσης και προάχθηκε πνευματικά σε ανώτερη βαθμίδα . Φέρει τον παράδεισο μέσα στην καρδιά του . Είναι μακάριος , ακτινοβολεί αγαθότητα , αγάπη , αλήθεια και δικαιοσύνη .

Έχει σαν ατομικό σκοπό την προαγωγή του προς ακόμη ανώτερη βαθμίδα την οποία γνωρίζει , διότι έχει βρει τον δρόμο προς αυτήν .

Δεν σπαταλάει τις οργανικές και ψυχικές του δυνάμεις .

Η έλλειψη σοβαρότητας , η άσκοπη ζωή , αποτελεί γι’αυτόν σπατάλη δύναμης .

Σοβαρότητα όμως δεν σημαίνει σκυθρωπότητα .

Απεναντίας , γαλήνη και ηρεμία βασιλεύουν στο πνεύμα του , το οποίο περιβάλλεται από μια αιθέρια ατμόσφαιρα , την οποία του δημιουργούν οι ηθικές του πράξεις , με αποτέλεσμα να αισθάνεται μια διαρκή και αδιάπτωτη αγαλλίαση .

(Συνεχίζω και τελειώνω)

Ο σοφός άνθρωπος επιδιώκει να είναι πάντοτε συνεπής προς τον εαυτό του , ενεργώντας αρμονικά προς τις αρχές του , σε κάθε περίσταση της ζωής και γνωρίζοντας όχι μόνο πώς να ζει , αλλά και πώς να πεθάνει εν ανάγκει , για να μείνει πιστός στο καθήκον και συνεπής προς τον εαυτό του .

Σ’αυτούς , τους εξαιρετικούς ανθρώπους , το ένστικτο της αυτοσυντήρησης έχει μετατραπεί σε αυτονομία , ανεξαρτησία , ελευθερία , αυτενέργεια .

Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μην επηρεάζεται το πνεύμα τους από τις ιδέες και την φθοροποιό επίδραση του περιβάλλοντος , αλλά να ενεργεί μόνο σύμφωνα με τη δική του σκέψη και βούληση , η οποία έχει φθάσει στο άκρον άωτο της τελειότητας .

Το δε ένστικτό της διαιώνισης του είδους μετατρέπεται σ’αυτούς στην δημιουργία πνευματικών απογόνων . Έχουν δηλαδή και δεύτερο σκοπό : να φωτίσουν και ανυψώσουν τους ικανούς από τους όμοιούς τους .

Αυτό τους κάνει να έρχονται προς την ανθρωπότητα με αγάπη και να διδάσκουν , να εμπνέουν και να καθοδηγούν τους ανθρώπους ώστε με τη διδασκαλία τους να προκύψουν οι εκλεκτοί , οι οποίοι θα ανέβουν στο ίδιο επίπεδο μ’αυτούς .

Και τα δύο αυτά αποτελούν επιταγή της φύσης τους .

Ο πλούτος των συναισθημάτων τους μεταμορφώνεται στον νόμο της Αγάπης , η οποία τους πλημμυρίζει και τους χαρακτηρίζει .

Οι άνθρωποι αυτοί έχουν φθάσει πλέον στον σκοπό , στην ανώτατη βαθμίδα της ανθρώπινης μορφής .

Έχουν φθάσει να πραγματοποιούν την ευχή των Ορφικών :

Κηφεύς

συμφωνω σε καποια σημεια και διαφωνω σε αλλα , η ενσταση που εχω αφορα κυριως τα σημεια που γινεαι αναφορα σε "ψυχη και πνευμα" , καθως δεν υπαρχει καμια αποδειξη μεχρι στιγμης για την αποδειξη τους , αντιθετα η μη υπαρξη εξηγησης της διαφορας μεταξυ ζωου και ανθρωπου εχει δημιουργησει εδω και αιώνες την αποψη-πεποιθηση-πιστη περι αυτων των δυο "ορισμων-εννοιων " , αλλωστε το συνολο των σημερινων θεωριων βασιζονται στις θεωριες περασμενων αιωνων που εχουν τις ριζες τους στην αρχη τις ιστοριας του ανθρωπου ...

φυσικα κανεις μεχρι στιγμης δεν μπορει να μας εξηγησει το "πως" εγινε αυτη η αλλαγη στον ανθρωπο και ξεχωρισε και ισως δεν το μαθουμε ποτε , αυτη η αλλαγη που του εδωσε την δυνατοτητα να σκεφτεται να μιλαει να συνδιαζει (αν δεν αποτελει απλα μαι αλλαγη στο DNA του!!!) , αλλα αυτο δεν παει να πει οτι μπορουμε να το εξηγησουμε απλα με "φαντασια" , χωρις να την κατακρινω , καθως μπορει να δωσει "κατευθυνσεις" για τον τροπο ζωη μας και σκεψης μας κατι που εχει κανει πολυ καλα αιωνες τωρα ... θεωρω ομως οτι αυτη η περιοδο εχει ληξει και πλεον μπαινουμε σε μια περιοδο οπου η καθολικη γνωση , η προσβαση στη γνωση και η ελευθερη και ταχυτατη διακινηση της , θα οδηγησουν στον ανθρωπο να εξηγησει "καλυτερα" και με περισσοτερη γνωση το ερωτημα ΤΙ ΕΙΝΑΙ ...!!! αλλα στο ΤΙ ΕΙΝΑΙ , ηδη ακουμπαμε την απαντηση .... το συμαντικο ομως ειναι οτι δεν πρεπει να βλεπουμε αρνητικα μια τετοια εξελιξη , αλλωστε εαν ψυχη και πνευμα ειναι υπαρκτα τοτε θα τα βρουμε μπροστα μας

ευχαριστω

[
ΠΕΡΙ ΠΙΣΤΗΣ - Όποιος πραγματικά έχει γνώση για κάποιο θέμα λέει «κατάλαβα». Όποιος δεν έχει γνώση λέει «πιστεύω».

Από την στιγμή που γεννιόμαστε ο εγκέφαλος αρχίζει να δημιουργεί νευρικές συνάψεις, τα μισά νευρωνικά δίκτυα ενός ανήλικου δημιουργούνται στην παιδική ηλικία, ο εγκέφαλος μας διαρκώς προσπαθεί να ανταπεξέλθει στις ανάγκες μας, για να μην τον κατακλίσουν όμως οι πληροφορίες από το έξω κόσμο πρέπει να κάνει διαλογή πληροφοριών, ο μηχανισμός που επιτρέπει αυτήν την διαδικασία καλείται προσοχή.

Ανατρέχοντας στις θεωρίες για την λειτουργία του εγκέφαλου παρατηρούμε δυο εκ διαμέτρου διαφορετικές αντίθετες απόψεις, συμφώνα με την μια, νοητικές ικανότητες, όπως, όραση, κρίση, μνήμη και συναισθήματα, εδράζονται σε διαφορετικά σημεία του εγκέφαλου, μια επιμεριστική προσέγγιση του εγκέφαλου, από την άλλη έχουμε μια ολιστική προσέγγιση του εγκέφαλου, όπου υπάρχουν εξειδικευμένες περιοχές στον εγκέφαλο, αλλά έχοντας πληθώρα ανταλλαγών (πληροφοριών) μεταξύ εξειδικευμένων περιοχών, όπου οι συνάψεις αλλάζουν διαρκώς αντιδρώντας στο περιβάλλον και στις νέες απαιτήσεις, ένα σύστημα με συνεχή δυναμική ισορροπία στον έξω κόσμο, καθώς ο εγκέφαλος μας ως γνωστική έδρα μαθαίνει όχι αποθηκεύοντας, αλλά προσαρμόζοντας συνεχώς το δίκτυο των συνάψεων.

Για περισσότερες πληροφορίες, δείτε τη σχετική ανακοίνωση και το πρόγραμμα εδώ

Ας δούμε , για μια ακόμη φορά , το πρόβλημα που , σύμφωνα με τη γνώμη πολλών φιλοσόφων , είναι το δυσκολότερο απ’όλα τα προβλήματα , φωτίζοντάς το από μια άλλη οπτική γωνία :

Ποια είναι η σχέση του νου μας με το υπόλοιπο σύμπαν ;

Είμαι σίγουρος πως θα αντιληφθείτε ότι αυτό είναι το παραδοσιακό πρόβλημα της σχέσης που έχει ο νους με τον εγκέφαλο ή ο νους με το σώμα .

Στη σύγχρονη εκδοχή του συνήθως παίρνει την εξής μορφή :

Πώς σχετίζεται ο νους με τον εγκέφαλο ;

Τα χαρακτηριστικά των νοητικών φαινομένων συνετέλεσαν στο να φαίνεται αδύνατον να ταιριάξουν τα νοητικά φαινόμενα με την “επιστημονική” αντίληψή μας για τον κόσμο , η οποία τον θέλει να αποτελείται από υλικά αντικείμενα .

Και αυτά είναι τα χαρακτηριστικά που , πράγματι , δυσκολεύουν το πρόβλημα της σχέσης ανάμεσα στο σώμα και τον νου .

Το σπουδαιότερο από αυτά τα χαρακτηριστικά είναι η συνείδηση .

Εγώ , τη στιγμή που γράφω αυτό το κείμενο , κι εσείς , τη στιγμή που το διαβάζετε , έχουμε συνείδηση . Πρόκειται για ένα απλό γεγονός ότι ο κόσμος μας περιέχει τέτοιες νοητικές καταστάσεις και γεγονότα , αλλά είναι δύσκολο να δούμε πως απλά φυσικά συστήματα μπορούν να διαθέτουν συνείδηση .

Πώς μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο ;

Παραδείγματος χάριν , πώς είναι δυνατόν αυτό το λευκό υλικό μέσα στο κρανίο μου να έχει συνείδηση : Συνείδηση ;

Νομίζω ότι η ύπαρξη συνείδησης πρέπει να προκαλεί το θαυμασμό μας . Είναι αρκετά εύκολο να φανταστούμε ένα σύμπαν που να μην την περιέχει , αλλά όταν το κάνουμε , βλέπουμε ότι φανταζόμαστε ένα σύμπαν που στ’αλήθεια δεν έχει νόημα .

Η συνείδηση είναι το κεντρικό γεγονός της ιδιάζουσας ανθρώπινης ύπαρξης επειδή χωρίς αυτήν όλες οι άλλες ανθρώπινες πλευρές της ύπαρξής μας – γλώσσα , αγάπη , χιούμορ και τα λοιπά – θα ήταν αδύνατες .

Με την ευκαιρία , νομίζω πως είναι σκανδαλώδες το γεγονός ότι οι σύγχρονες συζητήσεις στη φιλοσοφία και την ψυχολογία έχουν τόσο λίγα ενδιαφέροντα πράγματα να μας πουν για τη συνείδηση .

Φιλικά

Κηφεύς

Η τελειοποίηση του ανθρώπου αρχίζει με την εξαφάνιση των ελαττωμάτων του πρωτόγονου , ημιάγριου και βάρβαρου ανθρώπου .

Καλε μου φιλε κηφευς,πιστευω πως η εξαφανιση των ελατωματων των προτογωνων ανθρωπων,βρισκεται σε αμεση συναρτηση με την διαφορετικη προσεγγιση που ειχε καποια στιγμη ο πρωτογονος ανθρωπος στην εννοια της ιδιοκτησιας.

Οπως εγραψε και ο ρουσο,τα παντα οφειλονται στον πρωτο ανθρωπο που εβαλε τεσερα σημαδια πανω σε ενα κομματι γη ,(βγαινοντας απο τη σπηλια του),και ειπε οτι αυτη η γη ειναι δικια μου.Οτι εχει δημιουργησει ο ανθρωπος απο εκει και περα ειναι σε συναρτηση με αυτη την ενεργεια.Ιερατεια,φιλοσοφια,τεχνολογια,ιδεολογια,αγαπη,μισος,ελευθερια,δουλια,εκμεταλευση,ρατσισμος,πολεμος,ειρηνη,ευημερια,νομοι,καταστροφη της φυσης,χρημα,φτωχεια,πνευματικοτητα,ταξεις,εθνη,κρατη και γενικα οτι υπαρχει....Ηταν η μεγαλυτερη ευχη,αλλα και η μεγαλυτερη καταρα.

quote:

---

Skartados: Γραφει ο κηφευς
Η τελειοποίηση του ανθρώπου αρχίζει με την εξαφάνιση των ελαττωμάτων του πρωτόγονου , ημιάγριου και βάρβαρου ανθρώπου .

Καλε μου φιλε κηφευς,πιστευω πως η εξαφανιση των ελατωματων των προτογωνων ανθρωπων,βρισκεται σε αμεση συναρτηση με την διαφορετικη προσεγγιση που ειχε καποια στιγμη ο πρωτογονος ανθρωπος στην εννοια της ιδιοκτησιας.
Οπως εγραψε και ο ρουσο,τα παντα οφειλονται στον πρωτο ανθρωπο που εβαλε τεσερα σημαδια πανω σε ενα κομματι γη ,(βγαινοντας απο τη σπηλια του),και ειπε οτι αυτη η γη ειναι δικια μου.Οτι εχει δημιουργησει ο ανθρωπος απο εκει και περα ειναι σε συναρτηση με αυτη την ενεργεια.Ιερατεια,φιλοσοφια,τεχνολογια,ιδεολογια,αγαπη,μισος,ελευθερια,δουλια,εκμεταλευση,ρατσισμος,πολεμος,ειρηνη,ευημερια,νομοι,καταστροφη της φυσης,χρημα,φτωχεια,πνευματικοτητα,ταξεις,εθνη,κρατη και γενικα οτι υπαρχει....Ηταν η μεγαλυτερη ευχη,αλλα και η μεγαλυτερη καταρα.
Τωρα αν η εξελιξη του σαν ειδος τον οδηγησε σε αυτη την ενεργεια,η αυτη η ενεργεια τον οδηγησε στην εξελιξη ,αυτο ειναι συζητησιμο.Το μονο σιγουρο ειναι πως αν αυριο καταργηθει το νομιμο δικαιωμα της ιδιοκτησιας ο ανθρωπος θα ξαναγινει πρωτογονος και θα επανελθει σε ζωοδη κατασταση.Ισως δε να ειναι και καλυτερα....

---

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά

Αυτό που εξετάζουμε τώρα είναι αν η ανθρώπινη συνείδηση αναδύθηκε από τον ανθρώπινο εγκέφαλο ."

Μα φιλε κηφευς με λιγα λογια και εγω αυτο σε ρωταω κυριως,μια και βλεπω οτι εχεις ασχοληθει αρκετα με το θεμα.Ποσο σχεση εχει η συνειδηση,καθως και αλλες ανθρωπινες "λειτουργιες" που διαφοροποιουν τον ανθρωπο απο τα ζωα,με την ιδιαιτερη προσεγγιση που ειχε στο θεμα της ιδιοκτησιας.

Έχω ήδη ασχοληθεί αρκετά με το θέμα αυτό . Επιλογή μου είναι να μην συνεχίσω πλέον σ’αυτό . Ίσως, μελλοντικά, τα ξαναπούμε σε κάποιο άλλο topic .

Φιλικά

Κηφεύς

Το να είναι μια νοητική κατάσταση συνειδητή, σημαίνει το να έχει κάποιος την σκέψη ότι βρίσκεται σε αυτήν την ίδια νοητική κατάσταση, δηλαδή μια νοητική κατάσταση είναι συνειδητή, ακριβώς στην περίπτωση που υπάρχει μια «ανώτερης τάξης» σκέψη, η επίγνωση ότι βρίσκεται κανείς σε αυτή την κατάσταση.

Οπότε ένα ον είναι συνειδητό ον, ακριβώς στην περίπτωση που είναι ικανό να έχει με αυτήν την έννοια ανώτερης τάξης νοητικές καταστάσεις.
Υπό αυτήν την προσέγγιση όμως είναι δυνατόν να υπάρχουν νοητικές καταστάσεις, ακόμα και καταστάσεις αισθήματος, οι οποίες δεν είναι συνειδητές, εκείνες που δεν συνοδεύονται από «ανώτερης τάξης» σκέψεις.

Ένα παράδειγμα είναι όταν οδηγούμε για πολλές ώρες σε έναν ήσυχο και μονότονο δρόμο, όπου η οδήγηση γίνεται μια «αυτόματη» διαδικασία καθώς προσαρμοζόμαστε σε μια σταθερή οδήγηση (ταχύτητα, τιμόνι, γκάζι), χωρίς να έχουμε μια ενεργό επίγνωση (αντίληψη) αυτών που βλέπουμε στον δρόμο μας (παρόλο που βλέπουμε/προσέχουμε τριγύρω μας) με αποτέλεσμα πολλές φορές να μην μπορούμε να θυμηθούμε κάποιες λεπτομέρειες/εικόνες.

Ένα άλλο παράδειγμα είναι η μη συνειδητές καταστάσεις πόνου από αθλητές, όπου μπορεί να έχουν πλήρη άγνοια πόνου την στιγμή του αγώνα.

Μέσα από αυτήν την λειτουργιστική εξήγηση της συνείδησης, βλέπουμε πως οι «πρώτης τάξης» αντιλήψεις επιδέχονται ανάλυση με όρους των αιτιακών τους ρόλων ή λειτουργιών, με όρους των συνήθων ερεθισματικών αιτιών και συμπεριφορικών, ψυχολογικών αποτελεσμάτων τους.
Βάση αυτής της προσέγγισης θα μπορούσαμε να κάνουμε μια παρεμφερής εξήγηση της συνείδησης ως έναν μηχανισμό εσωτερικού ελέγχου επί των πρώτης τάξης αντιλήψεων και άλλων νοητικών καταστάσεων, θα μπορούσαμε ακόμα να εξηγήσουμε τον ρόλο της συνείδησης πάνω στην κατηγοριοποίηση των διαφόρων εκδηλώσεων (οργάνωση και συντονισμό) διάσπαρτων αντιλήψεων.

Η συνείδηση μπορεί να είναι είτε παθητική είτε ενεργητική, δηλαδή (φυσική και αβίαστη) επιτρέποντας στα αισθητήρια ερεθίσματα να κυριαρχήσουν πλήρως στην ενσυνείδητη κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε, χωρίς να δίνουμε προσοχή σε κάτι συγκεκριμένο.
Από την άλλη αν ψάχνουμε κάτι συγκεκριμένο μέσα από συνεχή ροη αισθητήριων ερεθισμάτων στην οποία είμαστε εκτεθειμένοι, η αντίληψη γίνεται ενεργή, ενορχηστρώνεται με βάση τη συγκεκριμένη δραστηριότητα.

Ο ρόλος της συνείδησης στο να συντονίζει, να επιλεγεί και να ολοκληρώνει κατάλληλα τα αισθήματα και τις αντιλήψεις ενός οργανισμού, είναι πιθανότατα κρίσιμος για την ικανότητα να αντιμετωπίζει τις διαρκώς μεταβαλλόμενες «πιέσεις» από το περιβάλλον, μια εξελικτική εξήγηση της εμφάνισης της συνείδησης στους ανώτερους οργανισμούς.

Μπορεί να χαρακτηριστώ από τους αναγνώστες και τους συνομιλητές μου σαν ανακόλουθος (και δικαίως) , αφού δήλωσα ότι δεν θα συνεχίσω σε αυτό το topic , αλλά θα το κάνω για λίγα ακόμη μηνύματα για δύο κυρίως λόγους :

Ο πρώτος είναι γιατί δεν θέλω να μείνει ημιτελές το μήνυμά μου της 7ης Μαρτίου , που αφορούσε τα χαρακτηριστικά του νου .

Ο δεύτερος είναι ότι , είδα ότι σε ένα άλλο topic , συγκεκριμένα στο «Μυστήρια που δεν λύνονται εύκολα» (το οποίο παρακολουθώ με μεγάλο ενδιαφέρον και στο οποίο μπορεί να συμμετάσχω και εγώ αργότερα , όταν κρίνω ότι με την συμμετοχή μου δεν πρόκειται να διακόψω την ροή την ωραίας συζήτησης που κάνουν η amalia και ο elo ) , ότι πλησιάζεται πάλι , από άλλη οπτική γωνία , το θέμα της σχέσης μεταξύ νου και σώματος και ίσως φανούν χρήσιμα τα λοιπά χαρακτηριστικά του νου που θα παραθέσω στα επόμενα δύο με τρία μηνύματά μου .

Φίλε elo, το προηγούμενο μήνυμά σου για την “συνείδηση”, με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο και δίνει πολύ ενδιαφέρουσα συνέχεια στο θέμα μας .

Ας συνεχίσω , λοιπόν , εκεί που σταμάτησα :

Ένα δεύτερο χαρακτηριστικό του νου είναι αυτό που οι φιλόσοφοι και οι ψυχολόγοι αποκαλούν “προθετικότητα”, και είναι εκείνο σύμφωνα με το οποίο οι νοητικές καταστάσεις μας κατευθύνονται σε κάτι , ή αναφέρονται σε κάτι , ή ανήκουν σε αντικείμενα και καταστάσεις του κόσμου διαφορετικές από αυτές τις ίδιες .

Εδώ μπορούμε να τονίσουμε ότι η “προθετικότητα” δεν αναφέρεται μόνο σε σκοπούς , αλλά και σε πίστεις , επιθυμίες , ελπίδες , φόβους , αγάπη , μίσος , λαγνεία , αποστροφή , ντροπή , υπερηφάνεια , οργή , διασκέδαση , και όλες εκείνες τις νοητικές καταστάσεις (συνειδητές ή μη) που αναφέρονται στον κόσμο πέρα από τον νου , ή σχετίζονται με αυτόν .

Το ερώτημα που θέτει η προθετικότητα μοιάζει πολύ με εκείνο που θέτει η συνείδηση :

Πώς γίνεται αυτή η ουσία που είναι μέσα στο κεφάλι μου να σχετίζεται με οτιδήποτε ;

Πώς μπορεί να αναφέρεται σε κάτι ;

Σε τελική ανάλυση , αυτή η ουσία στο κεφάλι μου αποτελείται από «άτομα στο κενό» , έτσι όπως και η υπόλοιπη υλική πραγματικότητα συγκροτείται από άτομα στο κενό . Για να το πούμε απροκάλυπτα , πώς είναι δυνατόν άτομα στο κενό να αναπαριστούν κάτι ;

Υ.Γ.: Με τον όρο “νους” , εννοώ απλώς την ακολουθία σκέψεων , συναισθημάτων και εμπειριών , συνειδητών και μη , που συγκροτούν τη νοηματική μας ζωή . Είναι πολύ δύσκολο να αντισταθούμε στην ιδέα ότι ο νους είναι ένα είδος αντικειμένου , ή ίσως μια αρένα , ή ακόμη ένα είδος μαύρου κουτιού όπου συμβαίνουν όλες οι νοητικές λειτουργίες .

Φιλικά

Κηφεύς

Αυτή η υποκειμενικότητα χαρακτηρίζεται από γεγονότα όπως ότι εγώ νιώθω τους πόνους μου ενώ εσύ δεν μπορείς να τους νιώσεις .

Βλέπω τον κόσμο από τη δική μου σκοπιά . Τον βλέπεις από την δική σου .

Έχω συνείδηση του εαυτού μου και των εσωτερικών μου νοητικών καταστάσεων και τα αντιλαμβάνομαι ως διαφορετικά από τον εαυτό και τις εσωτερικές νοητικές καταστάσεις των άλλων ανθρώπων .

Από τον δέκατο έβδομο αιώνα και μετά αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα ως κάτι που πρέπει να μπορεί να προσεγγίζεται εξίσου από όλους τους επαρκείς παρατηρητές – πιστεύουμε δηλαδή , ότι πρέπει να είναι αντικειμενική .

Πώς , λοιπόν , να ταιριάξουμε την πραγματικότητα των υποκειμενικών νοητικών φαινομένων με την επιστημονική αντίληψη που θέλει την πραγματικότητα ολοκληρωτικά αντικειμενική ;

Φιλικά

Κηφεύς

Τέλος υπάρχει ένα τέταρτο πρόβλημα , το πρόβλημα του νοητικού αιτίου .

Υποθέτουμε όλοι , με βάση την κοινή λογική , ότι οι σκέψεις και τα συναισθήματά μας διαφοροποιούν πραγματικά τον τρόπο της συμπεριφοράς μας , ότι πράγματι είναι τα αίτια κάποιων αποτελεσμάτων στον φυσικό κόσμο .

Αποφασίζω , για παράδειγμα , να σηκώσω το χέρι μου και , αμέσως , το χέρι μου σηκώνεται . Αλλά εάν οι σκέψεις και τα συναισθήματά μας είναι πράγματι νοητικά , τότε πώς μπορούν να επιδρούν σε κάτι φυσικό ; Πώς θα μπορούσε κάτι νοητικό να αλλάξει κάτι φυσικό ; Μήπως θα έπρεπε να σκεφτούμε ότι οι σκέψεις και τα συναισθήματά μας μπορούν και , με κάποιο τρόπο , επιδρούν χημικά πάνω στον εγκέφαλο και το υπόλοιπο νευρικό σύστημά μας ; Πώς θα μπορούσε να συμβαίνει κάτι τέτοιο ; Μήπως θα έπρεπε να σκεφτούμε ότι οι σκέψεις μπορούν να τυλιχτούν γύρω στους νευρίτες ή να κουνήσουν τους δενδρίτες ή να τρυπώσουν από την κυτταρική μεμβράνη και να επιτεθούν στον κυτταρικό πυρήνα ;

Αυτά τα τέσσερα χαρακτηριστικά : Η συνείδηση , η προθετικότητα , η υποκειμενικότητα και η νοητική αιτιότητα , κάνουν το πρόβλημα της σχέσης του σώματος με τον νου να φαίνεται τόσο δύσκολο .

Αυτά είναι τα πραγματικά χαρακτηριστικά της νοητικής μας ζωής που δέχεται η σύγχρονη νευροφυσιολογία . Δεν συνυπάρχουν όλα σε κάθε νοητική κατάσταση αλλά κάθε ικανοποιητική περιγραφή του νου και της σχέσης του με το σώμα πρέπει να τα λαμβάνει υπ όψιν της .

Φαίνεται πως τα νοητικά φαινόμενα , συνειδητά και μη , οπτικά ή ακουστικά , οι πόνοι , η επιθυμία για γέλιο , οι σκέψεις και όλη η νοητική μας ζωή , έχουν σαν αίτιο εγκεφαλικές λειτουργίες .

Ας μας προβληματίσουν, πάντως, τα παραπάνω ερωτήματα.

Φιλικά

Κηφεύς

quote:

---

Κηφεύς - 14/03/2010 : ... αυτά τα τέσσερα χαρακτηριστικά : Η συνείδηση , η προθετικότητα , η υποκειμενικότητα και η νοητική αιτιότητα , κάνουν το πρόβλημα της σχέσης του σώματος με τον νου να φαίνεται τόσο δύσκολο ...

---

Το βασικό βήμα , όσον αφορά τη δημιουργία νοητικών καταστάσεων , γίνεται μέσα στο κεφάλι , και δεν είναι το εξωτερικό ή περιφερειακό ερέθισμα . Και το επιχείρημα γι’αυτό είναι απλό .

Εάν συνέβαιναν τα γεγονότα που εξελίσσονται έξω από το κεντρικό νευρικό σύστημα αλλά δεν συνέβαινε τίποτα στον εγκέφαλο , νοητικά γεγονότα δεν θα υπήρχαν . Αλλά εάν τα κατάλληλα πράγματα συνέβαιναν στον εγκέφαλο , τα νοητικά γεγονότα θα συνέβαιναν ακόμη κι αν δεν υπήρχε εξωτερικό ερέθισμα . (Κι αυτή , με την ευκαιρία , είναι η αρχή στην οποία στηρίζεται η χειρουργική αναισθησία : Δεν επιτρέπεται στο εξωτερικό ερέθισμα να έχει τη σχετική επίδραση στο κεντρικό νευρικό σύστημα) .

Αλλά εάν οι πόνοι και τα άλλα νοητικά φαινόμενα οφείλονται σε εγκεφαλικές λειτουργίες , τότε θέλουμε να γνωρίζουμε :

Τι είναι οι πόνοι ; Αλήθεια τι είναι ;

Λοιπόν , στην περίπτωση των πόνων , η προφανής απάντηση είναι ότι πρόκειται για δυσάρεστα είδη αισθήσεων . Αλλά αυτή η απάντηση μας αφήνει ανικανοποίητους επειδή δεν μας λέει πώς ταιριάζουν οι πόνοι με την συνολική αντίληψη που έχουμε για τον κόσμο .

Πάλι , νομίζω , ότι η απάντηση φαίνεται να είναι προφανής , αλλά θα χρειαστούν κάποιες εξηγήσεις .

Στον πρώτο ισχυρισμό μας – ότι δηλαδή οι πόνοι και τα άλλα νοητικά φαινόμενα οφείλονται σε εγκεφαλικές λειτουργίες – πρέπει να προσθέσουμε έναν δεύτερο :

Οι πόνοι και τα άλλα νοητικά φαινόμενα είναι απλώς χαρακτηριστικά του εγκεφάλου (και ίσως και του υπόλοιπου νευρικού συστήματος) .

Φιλικά

Κηφεύς

quote:

---

Κηφεύς: Στον πρώτο ισχυρισμό μας – ότι δηλαδή οι πόνοι και τα άλλα νοητικά φαινόμενα οφείλονται σε εγκεφαλικές λειτουργίες – πρέπει να προσθέσουμε έναν δεύτερο :

Οι πόνοι και τα άλλα νοητικά φαινόμενα είναι απλώς χαρακτηριστικά του εγκεφάλου (και ίσως και του υπόλοιπου νευρικού συστήματος) .

---

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά

Ας πάρομε για παράδειγμα , το γραφείο που καθόμαστε τώρα , ή το ποτήρι με το νερό που βρίσκεται μπροστά μας .

Το κάθε αντικείμενο αποτελείται από σωματίδια .

Τα σωματίδια έχουν χαρακτηριστικά στο επίπεδο των μορίων των ατόμων , όπως και στο βαθύτερο επίπεδο των υποατομικών σωματιδίων .

Αλλά το κάθε αντικείμενο έχει και ορισμένες ιδιότητες – όπως η στερεότητα του γραφείου , η υγρότητα του νερού και η διαφάνεια του ποτηριού – που είναι επιφανειακά ή καθολικά χαρακτηριστικά των φυσικών συστημάτων .

Πολλές τέτοιες επιφανειακές ή καθολικές ιδιότητες μπορούν να εξηγηθούν αιτιακά από τη συμπεριφορά των στοιχείων που βρίσκονται στο μικροεπίπεδο .

Για παράδειγμα , η στερεότητα του γραφείου μπροστά μας ερμηνεύεται από την συνδεσμική δομή των μορίων από τα οποία συγκροτείται το γραφείο .

Παρόμοια , η υγρότητα του νερού ερμηνεύεται από τη φύση των αλληλεπιδράσεων ανάμεσα στα μόρια του H2O . Αυτά τα μακροχαρακτηριστικά εξηγούνται αιτιακά από τη συμπεριφορά των στοιχείων στο μικροεπίπεδο .

Θα μπορούσαμε να προτείνουμε ότι τα παραπάνω μας παρέχουν ένα τελείως συνηθισμένο μοντέλο για να ερμηνεύσουμε τις αινιγματικές σχέσεις ανάμεσα στον νου και τον εγκέφαλο.

Φιλικά

Κηφεύς

Αυτό που είναι αρκετά δύσκολο για τον περισσότερο κόσμο, είναι να κατανοήσει ότι όλα, μα όλα στην Φυσική (και κατ'επέκταση στην Φύση - καθημερινότητα), εξηγούνται μέσω της Κβαντικής Θεωρίας Πεδίου.

Αν και έχει επικρατήσει ο όρος "Κβαντική Θεωρία", γενικά και αόριστα, εν τούτις είναι λάθος, γιατί δεν σου δίνει καμία απολύτως πληροφορία. Αυτό που μαθαίνουμε στο σχολείο, αλλά και στα Χημικά Τμήματα, είναι ότι για την δημιουργία ενός μορίου, έχουμε τα λεγόμενα ζεύγη των ηλεκτρονίων. Αυτό στα πλαίσια της Κβαντικής Θεωρίας Πεδίου, είναι απαράδεκτο, πρόχειρο και μπακαλίστικο.

Έτσι με την ίδια ακριβώς λογική, υπάρχει ένα άρθρο του κ. Νανόπουλου, το οποίο προσεγγίζει την λειτουργία του εγκεφάλου, χρησιμοποιώντας την Κβαντική Θεωρία.

Ο σύνδεσμος είναι http://george-eby-research.com/html/quantumphysics.pdf.

Είναι αρκετά εκτενές, αλλά πιστεύω αρκετά κατανοητό σε άτομα με στοιχειώδη γνώση Θετικών Επιστημών.

Είμαι της άποψης, ότι για να μπορέσει κάποιος να κατανοήσει τον Εγκέφαλό μας, μάλλον θα πρέπει να ξεκινήσει να μελετάει Φυσική (η οποία είναι μία, απλώς εμείς την χωρίζουμε για δική μας διευκόλυνση), μιας και όλες μα όλες οι ηλεκτρικές ιδιότητες των νευρώνων μας, όπως και των μορίων που τους αποτελούν, μπορούν να περιγραφούν πλήρως, από την Φυσική.

Σέβομαι την άποψή σου, ό,τι κι αν εννοείς μ'αυτήν, και ελπίζω να συμβάλλει θετικά και εποικοδομητικά στην περαιτέρω ανάπτυξη και κατανόηση του θέματός μας .

Φιλικά

Κηφεύς

Είμαι Φυσικός, επομένως, δεν με καταλαβαίνει κανείς.....

Αυτό που θέλω να κρατήσουμε και να περάσει στον κόσμο, είναι ότι παρόλες τις ανακαλύψεις, τα χιλιάδες επιστημονικά άρθρα και τ' αντίστοιχα συνέδρια, δεν μπορούμε να λύσουμε ένα πρόβλημα πλήρως. Δηλαδή, τα πάντα στην Φύση, τα οποία τα εκφράζουμε μέσω της Φυσικής, είναι προσεγγίσεις.

Δηλαδή, ο εγκέφαλός μας, δεν μπορεί να επιλύσει πλήρως ένα Φυσικό Πρόβλημα, γιατί είναι εξαιρετικά δύσκολο (ας θυμηθούμε τον Ηράκλειτο, "Φύσις κρύπτεσθαι φιλεί") και καταφεύγουμε συνεχώς σε απλοποιήσεις, οι οποίες επαληθεύονται από τα πειράματά μας. Αυτές οι απλοποιήσεις, οι οποίες λειτουργούν ικανοποιητικά, στηρίζονται στην Κβαντική Θεωρία.

Ο εγκέφαλός, δεν γλιτώνει από αυτήν την κατάσταση, μιας και είναι απείρως πιο σύνθετος από το πιο απλό μόριο. Έτσι η μοναδική γλώσσα που φαίνεται ότι τον περιγράφει κάπως πιο ικανοποιητικά (αλλά αρκετά αφηρημένα), είναι αυτή της Κβαντικής Θεωρίας.

Το άρθρο που παρέθεσα, με λίγα λόγια μας λέει τα εξής:

Ο εγκέφαλός μας είναι ένα αρκετά πολύπλοκο φυσικό σύστημα, σε σταθερή αλληλεπίδραση με το περιβάλλον. Οι λειτουργίες του εγκεφάλου μπορούν να συνοψιστούν ως εξής

• Φανταστείτε ότι ο εγκέφαλος είναι σε μια κατάσταση Α, όταν ένα εξωτερικό ερέθισμα, εφαρμόζεται για κάποια χρονική διάρκεια
• Μετά την παύση του ερεθίσματος, ο εγκέφαλός μας βρίσκεται στην κατάσταση Β. Ο εγκέφαλός μας, με κάποιον τρόπο έχει καταγράψει το ερέθισμα αυτό, με τέτοιο τρόπο, ώστε να είναι πιθανή (πάντοτε στην Κβαντική μιλάμε για πιθανότητες) η ανάκληση του ερεθίσματος, απευθείας από την κατάσταση Β.

Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι ο εγκέφαλός μας, μπορεί να μην πηγαίνει από την κατάσταση Α στην Β απευθείας, αλλά μπορεί κατα τη διαδρομή αυτή, να έχουμε καταστάσεις Α1, Α2, Α3 και μετά να καταλήξουμε στην Β.

Σας μπέρδεψα;;;;;;;

Νομίζω πως ο σαφέστερος τρόπος να το θέσει κανείς αυτό είναι να πει ότι το επιφανειακό χαρακτηριστικό και οφείλεται στη συμπεριφορά των μικροστοιχείων ,και ταυτόχρονα πραγματώνεται στο σύστημα που συγκροτούν τα μικροστοιχεία .

Υπάρχει λοιπόν μια σχέση αιτίου – αποτελέσματος , αλλά ταυτόχρονα τα επιφανειακά χαρακτηριστικά είναι απλώς υψηλοτέρου επιπέδου χαρακτηριστικά του ίδιου αυτού συστήματος του οποίου η συμπεριφορά στο μικροεπίπεδο τα προξενεί .

Φιλικά

Κηφεύς

Είναι χαρακτηριστικό της επιστημονικής προόδου ότι μια έκφραση που στην αρχή ορίζεται με όρους των επιφανειακών χαρακτηριστικών , χαρακτηριστικών αντιληπτών από τις αισθήσεις , στη συνέχεια ορίζεται με όρους της μικροδομής η οποία είναι το αίτιο των επιφανειακών χαρακτηριστικών .

Έτσι , για να πάρουμε το παράδειγμα της στερεότητας , το γραφείο που είναι μπροστά μας είναι στερεό με την συνήθη έννοια ότι είναι συμπαγές , αντιστέκεται στην πίεση , αντέχει το βάρος βιβλίων , δεν διαπερνάται από τα περισσότερα άλλα αντικείμενα όπως είναι άλλα γραφεία κ.λ.π. Αυτή είναι η κοινή αντίληψη για τη στερεότητα . Προσεγγίζοντας επιστημονικά το θέμα , θα μπορούσαμε να ορίσουμε τη στερεότητα ως τη δομή που προξενεί αυτά τα χαρακτηριστικά που εύκολα παρατηρούμε με τις αισθήσεις . Έτσι μπορούμε να πούμε ότι η στερεότητα είναι η συνδεσμική δομή του συστήματος των μορίων , και ότι η στερεότητα που ορίζεται με αυτόν τον τρόπο είναι για παράδειγμα , η αιτία για την αντίσταση και την πίεση . Ή μπορούμε να πούμε ότι η στερεότητα συνίσταται από τέτοια υψηλού επιπέδου χαρακτηριστικά όπως είναι το συμπαγές και η αντίσταση στο άγγιγμα και την πίεση και ότι οφείλεται στη συμπεριφορά των στοιχείων στο μικροεπίπεδο .

Φιλικά

Κηφεύς

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr