Δε μπα να βαράει τον κώλο του κάτω ο απέναντι μπαμπουίνος !
Για την αγάπη που τον κοιτάζει από απέναντι, οι τσαμπουκάδες του γίνονται φιλιά πριν την αγγίξουν…

NO Ergot,NO psilocybian

NO amanita muscaria...
JUST LOVE

Καλημέρα σε όλους.
Επανέρχομαι για να παραθέσω ένα παράδειγμα του τι σκεφτόμουν εγώ σχετικά με το θέμα '' φυλακή '' που συζητάμε πιο πάνω.
Στέκομαι σε κάποιες φράσεις του αγαπητού Lorenzo απο ένα άλλο πόστ,
που σύμφωνα με τον δικό μου τρόπο σκέψεως ήταν άκρως βοηθητικές, λογικές και κατανοητές.

quote:

---

Και να που έρχονται εκείνες οι στιγμές στη ζωή μας που φτάνουμε σε αδιέξοδο! Αδιέξοδο επαγγελματικό , συναισθηματικό , αδιέξοδο στα πάντα. Για κάποιο περίεργο λόγo δεν μπορούμε να ξεκολλήσουμε από την κατάθλιψη ή τον θυμό που το δικό μας αδιέξοδο μας προκαλεί

---

Σιώπησα…κι αφέθηκα να ισορροπώ μεταξύ της Μορφής και της Ουσίας της ζωής, της Μορφής και της Ουσίας, του κορμιού και της ψυχής..

Να ‘στε καλά

"Ρυθμώ δε χαίρομεν
δια τον γνώριμον και τεταγμένον αριθμόν έχειν
και κινεί ημάς τεταγμένως".
Αριστοτέλης

quote:

---

Ίσως γιατί "ήσουν" κι εσύ {μαζί με άλλους} κάπου στην σκέψη μου καλή μου, όταν το 'γραφα.. 17/01/2006, 12:18:32

---

quote:

---

οι προσδοκίες και τα όνειρα τα δικά μου ζητούν συνοδοιπόρους και όχι οδηγούς.

---

quote:

---

Προσωπικά δεν θέλω να φυλακιστώ στην ελευθερία κάποιου άλλου... όχι γιατί ο εγωισμός μου ή τα τείχη μου ή βλακεία μου όπως λέει ο Δημήτρης δεν μου το επιτρέπουν αλλά επειδή οι προσδοκίες και τα όνειρα τα δικά μου ζητούν συνοδοιπόρους και όχι οδηγούς.

---

quote:

---

όχι γιατί ο εγωισμός μου ή τα τείχη μου ή βλακεία μου όπως λέει ο Δημήτρης δεν μου το επιτρέπουν αλλά επειδή οι προσδοκίες και τα όνειρα τα δικά μου ζητούν συνοδοιπόρους και όχι οδηγούς.

---

Να 'σε καλά

Δεν είπα πουθενά ότι περιμένω αναγνώριση αλλά ότι αυτή έρχεται από μόνη της. Νομίζω πως κάπου το ανέφερες και εσύ. Και για να το διευκρινίσω καλύτερα, η γνώμη μου είναι πως γενικά δεν ωφελεί να σκεφτόμαστε καθόλου την ανωτερότητα, δεν χρειάζεται να περνάει από το νου μας πριν από οποιαδήποτε πράξη μας. Αν προκύψει να φανεί η ιδιότητα του ανώτερου αυτήν θα την δουν οι άλλοι και δεν χρειάζεται να μας το φωνάξουν. Μόνο τότε έχει αξία όχι για εμάς αλλά για τους άλλους. Αν βγω εγώ και διαλαλώ ότι είμαι ανώτερος ως προς τους άλλους τι εντύπωση θα δώσω; Αν όχι αυταρχική, τουλάχιστον αστεία όπως κάποιος που φωνάζει ότι είναι μορφωμένος για υποστηρίξει τις θέσεις του.

Δεν μπορώ να καταλάβω που βλέπεις την αγωνία της αναγνωρίσεως στις θέσεις μου. Νομίζω το βλέπεις πως όταν διαφωνώ το λέω στα ίσα και δεν προσεταιρίζομαι τους άλλους για να είμαι αρεστός. Ούτε περιμένω απο 'σένα να μου πεις πως θα φερθώ. Διαφωνώ και στο λέω. Γενικά για το θέμα της ανωτερότητας με καλύπτει όπως σου είπα η προσέγγιση που έκανε το lamogio. Δεν επικαλούμαι την ανωτερότητα και δεν με ενδιαφέρει καθόλου.

quote:

---

Το αγνοώ, μισώ, αδιαφορώ είναι λέξεις που δεν εκφράζουν αυτό που λέω επ' ουδενί! ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΙ ΤΗΝ ΕΤΕΡΟΤΗΤΑ!!
Άρα την ΣΕΒΟΜΑΙ και την ΑΓΑΠΩ ως ισότιμη αναγκαιότητα στην επίτευξη της Αρμονίας!!!
Το θέμα της επιλογής των ομοιδεατών μου, που αναφέρεσε, είναι θέμα κρίσης άρα σκέψης του νου!! Αλλιώς πως? Με επιφοίτηση, με διαίσθηση με τι?

---

Η αναφορά σου, καθώς και του αγαπητού riziti, στο ζήτημα της αγάπης είναι πολύ σημαντική. Και αυτό γιατί μέσα σε αυτήν βρίσκεται και η ανωτερώτητα, ως υποσυνολο νομίζω. Ακόμα θα σημφωνίσω στο οτι η επιλογή των ομοιδεατών είναι προιόν σκέψης αντίληψης και όχι αγάπης. Η αγάπη νομίζω οτι γεννιέται μόνο στην αγέλη που αναφέρεις, μόνο στην τριβή που αναφέρει και ο φίλος Δημήτρης.

Θα σου εκφράσω την επιφύλαξή μου για το συμπέρασμα σου από το παράδειγμα που ανέφερες. Πιστεύω οτι επειδή υπάρχει σεβασμός στις επιλογές του καθενός, γεγονός που παραπέμπει στην ανωτερότητα, δεν συμένει πως υπάρχει και αγάπη. Πιστεύω οτι η αγάπη είναι πολύ πιο δύσκολο να επιτευχθεί σε ένα σύνολο που απλά το αποδέχεσαι, αλλά δεν το εντάσεις στην προσωπική σου ζωή και αυτό λογο αντιπαράθεσης ιδεολογίας. Αυτό που σε αυτή την κατάσταση θα δεχόμουν είναι η αγάπη για την ένοια του σεβασμού και ανωτερότητας.

Μια ακόμα σκέψη για το κείμενο που παραπέμπουν οι παρακάτω προτάσεις.

quote:

---

Χμμ.. γιατί ..Φοβόμουν..!!!…

Γιατί τραγουδούν την ΑΓΑΠΗ!!!

---

Trovadouros

quote:

---

Και ο άλλος μπορεί ποτέ να γνωρίζει επ' ακριβώς τι διαδραματίζεται στο δικό μας μυαλό?

---

Φίλε Trovadouros,
Το είπα χίλιες φορές και θα το ξαναπώ ακόμη μία. Μη στέκεσε στο προφανές συνέχισε το ξεφλούδισμα ως την ρίζα!
Αγάπη φίλε μου, είναι ο λόγος που υπάρχουμε, γιατί απλούστατα αν πρώτα απ' όλα δεν αγαπούσαμε την ζωή,...δεν θα υπήρχαμε!!!
Αγάπη λοιπόν είναι η κινητήριος δύναμη μας..! Χωρίς αυτήν τίποτα!
Αυτό είναι το πρώτο που θα ‘πρεπε να συνειδητοποιήσουμε και όμως συνήθως είναι το τελευταίο που συνειδητοποιούμε!! Όλοι «αγαπάμε» διάφορα, αλλά πόσο αλήθεια τα ΑΓΑΠΑΜΕ???!!!
Ας ξετυλίξουμε το κουβάρι της μνήμης μας κι ας αναλογιστούμε πόσες φορές είπαμε αυτήν την Ιερή λέξη… Θα σου απαντήσω με σιγουριά 99 τοις 100, όσες και εξαπατηθήκαμε!
Σκέψου το…
Αν δεν αγαπάω εμένα φίλε μου, δεν μπορώ, μου είναι αδύνατον να αγαπήσω εσένα και τούμπαλιν!
Γιατί, για να με αγαπήσω πρέπει πρώτα να Με γνωρίσω, να Με ξέρω να ξέρω τι θέλω, να τα αποδεχτώ και να Με αγαπήσω, ώστε να μπορέσω να κρίνω και να αποφασίσω, ότι είσαι αυτός που με πλήρη επίγνωση τα θέλω μου θα σε επιλέξουν ώστε να σε αποδεχτώ και να σε αγαπήσω!
Αλλιώς κάποιος από τους κατά καιρούς εαυτούς μου θα σε "αγαπήσει", κι όχι αυτός καθ’ εαυτός, ο εαυτός μου!! Γιαλαντζί Αγάπη φίλε!!!
Ελπίζω να έγινα κατανοητός..

Τώρα, στο θέμα της αποδοχής μας από τους άλλους που αναφέρεσε, θα πρέπει να ξέρεις ότι πάντα υπάρχουν κάποιοι που θα συμφωνούν με κάποιους και κάποιοι που θα διαφωνούν, λόγω ετερότητας αλλά και …ομοιότητας! Για το τι είναι όμοιο και τι ίδιο και ποιές οι διαφορές τους νομίζω ότι έχω αναφερθεί αναλυτικά σε προηγούμενη τοποθέτηση μου. Εδώ λοιπόν μιλάμε για ομοιότητα..
Η δύναμη της Ομοιότητας τροφοδοτείται από την ανάγκη μας για συντροφικότητα κι έτσι πολλές φορές κάνουμε τα στραβά μάτια, ή κατά το κοινώς λεγόμενο κάνουμε την ανάγκη φιλότιμο!

Η πηγή όμως φίλε μου όλων των ενεργειών μας είναι η Αγάπη, μόνο που πρέπει να την αναγνωρίσουμε πρώτα μέσα μας ώστε να ξέρουμε γιατί μιλάμε και να μην ευτελίζουμε την ΑΞΙΑ και την σπουδαιότητα του όρου, με αοριστίες κι επιπολαιότητες στη χρήση του!!

Φίλε μου δεν έχω τίποτα να σου συγχωρήσω, κουβέντα κάνουμε κι ανταλλάσουμε απόψεις έτσι ώστε να μπορέσουμε να φωτίσουμε κάποιες σκοτεινές γωνιές του μυαλού μας που μας τσιγκλάνε…

Μηπως εν τελει αυτο που κερδιζει παντα ειναι η δυαδικοτητα;
Μηπως παντα απο οποιοδηποτε συμπερασμα (καλο ή κακο) υπαρχει ενα κοστος (αντιστοιχα) και επομενως η ολοενα και αυξανομενη συνειδητοποιηση του κοστους διευρυνει την συνειδηση; Μηπως ετσι οδηγουμαστε σε ολο και λιγοτερη σκεψη μεχρι τον τελικο προορισμο οπου ολα ειναι το ιδιο;
Δηλαδη να καταλαβουμε οτι πριν ακομα κανουμε μια ερωτηση η απαντηση δεν εχει αξια. Η συνειδητοποιηση οδηγει στη διευρυνση, στο ζεν.
Μπορει να κανω λαθος, διορθωστε με.

προσθετωντας χοντρικα: Το τελικο διλημμα θα ηταν να κατανοησουμε οτι ουσιαστικα δεν εχει αξια το αν ειμαστε ή οχι στην ερωτηση του: ειμαι;

Καπως ετσι λειτουργουν τα "κοαν"? Με ενδιαφερει να γνωρισω κοσμο που ακολουθει αυτη τη φιλοσοφια πραγματικα.

Edited by - Γιωργος11 on 24/01/2006 23:32:08

ΑΝΩΤΕΡΟΤΗΤΑ
ΑΓΑΠΗ
ΑΠΛΟΤΗΤΑ
ΑΦΡΟΔΙΤΗ-ΔΡΑΚΟΣ ΕΝΑ.Δυό φεγγάρια φωτισμένα στα μιδράλια του ιερατείου,δρεπανοφόρα όνειρα, λαδολύχναρα σβησμένα,τα πηδάλια ταξιδίου, στεφανωμένο όραμα.Επαναλάμπω...Α.Ρ.
=))=II=((=
ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ...

Αφροδίτη, έχει πραγματικά ενδιαφέρον η σειρά που παρέθεσες τις λέξεις.

Αναρωτιέμαι όμως τι θα γινόταν αν αλλάζαμε λίγο τη σειρά και βάζαμε πρώτα την ΑΝΩΤΕΡΟΤΗΤΑ.

Δηλαδή :

ΑΝΩΤΕΡΟΤΗΤΑ
....
....

Θα ακολουθούσαν οι υπόλοιπες (αγάπη και απλότητα);

Αφροδίτη θα έβαζα Αγάπη, απλότητα, ανωτερότητα, όσο γίνεται.

Αγαπητέ Γίωργο προσωπικά δεν πιστέυω οτι είναι δυνατόν να ξέρουμε το περιεχόμενο κανενός μυαλού είτε απο μακριά είτε απο κοντά.
Ακόμα και αν είμασταν εις θέσιν να ''διαβάσουμε'' τις σκέψεις ενός συνανθρώπου μας δεν θα μπορούσαμε να γνωρίζουμε το συναίσθημα που τις προκάλεσε, οπότε πάλι θα απέχουμε.

Αγαπητέ Γιωργος11,
επειδή κατ' αρχήν δεν είναι το ζεν το θέμα μας κι ούτε η απάντηση στα ερωτήματα σου μπορεί να δωθεί σε λίγες γραμμές θα σου πρότεινα αν θέλεις να ρίξε μια ματιά εδώ:

http://www.integralworld.net/gr/levels-gr.html

εδω
http://www.hathayoga.gr/SXOLI.htm

αλλά και εδώ
http://www.esoterica.gr/forums/topic.asp?TOPIC_ID=1418&whichpage=3&ARCHIVE=" target="_blank">http://www.nea-acropoli.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=781&Itemid=416,

ή εδώ
http://www.integralworld.net/gr/levels-gr.html

εδω
http://www.hathayoga.gr/SXOLI.htm

αλλά και εδώ
http://www.esoterica.gr/forums/topic.asp?TOPIC_ID=1418&whichpage=3&ARCHIVE=

"και ψυχή
ει μέλλει γνώσεσθαι αυτήν
εις ψυχήν αυτή
βλεπτέον
ΠΛΑΤΩΝ Αλκιβιάδης 133b
και η ψυχή,
αν είναι να γνωρίσει τον εαυτό της,
σε ψυχή πρέπει
να κοιτάξει.

Η διαμάχη βρίσκεται μέσα σου. Αν δεν διευθετηθεί εκεί, τότε δεν θα μπορέσει να διευθετηθεί πουθενά. Οι μάσκες που φοράς έχουν περάσει μέσα σου, ανάμεσα στα δύο μέρη του νού σου, εκεί όπου υπάρχει μια πολύ μικρή γέφυρα. Αν σπάσει αυτή η γέφυρα από ένα ατύχημα, από ένα σωματικό ελάττωμα ή από οτιδήποτε άλλο, τότε ο άνθρωπος διχάζεται, γίνεται δύο. Και τότε συμβαίνει το φαινόμενο της σχιζοφρένειας ή της διχασμένης προσωπικότητας. Αν σπάσει αυτή η γέφυρα – κι είναι μια πολύ εύθραυστη γέφυρα – τότε γίνεσαι δύο, συμπεριφέρεσαι σαν δύο διαφορετικά πρόσωπα. Το πρωί είσαι πολύ τρυφερός, πολύ όμορφος... το βράδυ είσαι πολύ θυμωμένος, τελείως διαφορετικός. Δεν θυμάσαι πώς ήσουν το πρωί... Πώς να το θυμάσαι, αφού άλλο ήταν το μυαλό που λειτουργούσε τότε; Αν αυτή η γέφυρα ενισχυθεί, τόσο που τα δύο μυαλά να πάψουν να είναι δύο και να γίνουν ένα, τότε αναδύεται η ενοποίηση, η αποκρυστάλλωση. Αυτό που ο Γεώργιος Γκουρτζίεφ ονόμαζε αποκρυστάλλωση, δεν είναι παρά αυτά τα δύο μυαλά που γίνονται ένα, η συνάντηση του αρσενικού και του θηλυκού μέσα μας, η συνάντηση γιν και γιανγκ, η συνάντηση αριστερού και δεξιού, η συνάντηση λογικής και μη-λογικής, η συνάντηση Πλάτωνα και Αριστοτέλη.

Osho Ancient Music in the Pines Κεφάλαιο 1

Η εικόνα της ενοποίησης είναι η unio mystica (μυστική ένωση), η συνένωση των αντιθέτων. Αυτή είναι μια στιγμή επικοινωνίας ανάμεσα στις δυαδικότητες που βίωσες μέχρι τώρα στη ζωή σου. Αντί η νύχτα να αντιτίθεται στην ημέρα ή το σκοτάδι να εμποδίζει το φως, τα αντίθετα συνεργάζονται για να δημιουργήσουν ένα ενοποιημένο όλον. Το ένα μεταμορφώνεται αέναα στο άλλο, το καθένα περιέχει στο βαθύτατο πυρήνα του το σπόρο τού αντίθετού του. Ο αετός κι ο κύκνος είναι δύο πλάσματα μεγαλειώδη. Ο αετός ενσαρκώνει τη δύναμη και τη μοναχικότητα. Ο κύκνος ενσαρκώνει την απλοχωριά και την αγνότητα, καθώς πλέει μέσα στο νερό, το στοιχείο των συναισθημάτων, και βουτάει απόλυτα ικανοποιημένος και ολοκληρωμένος μέσα στην τελειότητα και την ομορφιά του. Είμαστε η ένωση του αετού και του κύκνου: αρσενικό και θηλυκό, φωτιά και νερό, ζωή και θάνατος.

Ένα πράμα προκύπτει από δυόμιση χιλιάδες χρόνια φιλοσοφικού στοχασμού: πως καμιά αλήθεια δεν είναι απόλυτη. Πως τίποτα δεν ισχύει "αναγκαστικά για όλους

Μήπως όταν λέμε μάσκα εννοούμε εκτός των άλλων και μία αναγκαστική προσαρμογή στο εξωτερικό περιβάλλον?
Νομίζετε οτι μπορούμε να επιβιώσουμε χωρίς αυτές που τοποθετούμε εμείς συνειδητά κάποιες φορές?

quote:

---

Και τότε συμβαίνει το φαινόμενο της σχιζοφρένειας ή της διχασμένης προσωπικότητας. Αν σπάσει αυτή η γέφυρα – κι είναι μια πολύ εύθραυστη γέφυρα – τότε γίνεσαι δύο, συμπεριφέρεσαι σαν δύο διαφορετικά πρόσωπα

---

Καλή μου φίλη,
Φυσικά οι διαχωριστικές γραμμές είναι τόσο λεπτές που εύκολα ξεφεύγουμε από το θέμα μας και φτάνουμε να αγγίζουμε οντολογικές θεάσεις..
Όσο τα όρια της γνώσης μας, φτάνουν ως τα όρια της εμπειρίας μας, όπως αποφάνθηκε ο Καντ, τότε θα συμφωνήσω πως κάθε φιλοσοφικό σύστημα που υπερβαίνει αυτά τα όρια, θα παραμένει απλώς λέξεις. Με πολλές και τραγικές συνέπειες που δεν είναι της παρούσης να αναφέρουμε.
Όμως η γνώση δεν προσεγγίζεται μονάχα διανοητικά - λεκτικά, αλλά και συναισθηματικά - βιωματικά!
Το είναι, το μηδέν και κάθε τελικό γιατί, που έχει ουσιαστικό νόημα για την ζωή μας (όπως το γιατί ζω, γιατί υπάρχει η ζωή κοκ) μπορούν να προσεγγιστούν και να απαντηθούν από το συναίσθημα.

Όχι όμως από αυτό το συναίσθημα που ρέει στην υπάρχουσα κατάστασή μας. Αυτό όντως έχει γνωστικά μικρότερη αξία από την διανόηση και δικαίως οι ορθολογιστές το απαξίωσαν.

Μπορεί να προσεγγισθεί από ένα ανώτερο επίπεδο συναισθηματικής ενέργειας (προϊόν της θανάτωσης - μεταστοιχείωσης των τωρινών μας συναισθημάτων, που κάπου αλλού ονόμασα Αγάπη) που δύναται να ρέει μέσα μας - φωτίζοντας μ' έναν νέο τρόπο την πραγματικότητα, τέτοιο, που η συνηθισμένη σκέψη αδυνατεί να κάνει - μόνο εφ' όσον αναπτύξουμε το είναι μας (το επίπεδο της συνειδητότητάς μας).

Σε πολλές παραδόσεις υπάρχει πλούτος, το πενταπόσταγμα της ανθρώπινης εμπειρίας, αλλά πόσοι είναι σε θέση να το δουν; Δε χρειάζεται να διαβάζεις πολλά, να κατανοείς χρειάζεται. Η ποιότητα της γνώσης μετράει, όχι ο όγκος της. Αν η Οντολογία ή η διατύπωσή της ήταν θέμα ποσότητας γνώσης και όχι ποιότητας, τότε θα έπρεπε να μην κάνουμε τίποτα άλλο στη ζωή μας μόνο να σαπίζουμε μέσα στις βιβλιοθήκες.

Ένας Παρμενίδης ή ένας Ηράκλειτος δεν έχει καμιά πρεμούρα να μας πείσει για κάτι. Δε χρειάζεται γνώση ή ανάγνωση, κατανόηση χρειάζεται, οπότε το θέμα είναι αν εσύ μπορείς να τον κατανοήσεις, αν δεν μπορείς δικό σου πρόβλημα κι όχι δικό του. Όταν κάποιος μιλάει για την πραγματικότητα και όχι για τον εαυτό του, αν τον παρεξηγήσεις εσύ θα χάσεις, δε θα χάσει αυτός.

Kάθε λόγος μπορεί να έχει αντίλογο. Κάθε αντίλογος πρέπει να έχει λόγο.

Μια οντολογία δεν είναι προβληματισμός, ώστε να επιζητεί λύση. Ένας προβληματισμός απαιτεί να θέσεις τα δεδομένα πριν θέσεις τα ζητούμενα. Μια οντολογία ως, διατύπωση, ανιχνεύει τα δεδομένα και ούτε καν μπορεί να "διανοηθεί" τα ζητούμενα!

quote:

---

"Η εξέλιξη του ανθρώπου είναι η εξέλιξη της συνειδητότητάς του. Και η συνειδητότητα δεν μπορεί να εξελιχθεί μη συνειδητά. Η εξέλιξη του ανθρώπου είναι η εξέλιξη της θέλησής του, και η θέληση δεν μπορεί να εξελιχθεί άθελα. Η εξέλιξη του ανθρώπου είναι η εξέλιξη της δύναμής του να πράττει και το πράττειν δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα πραγμάτων που συμβαίνουν."

---

quote:

---

Αν έχω αντιληφθεί σωστά αυτό που εμποδίζει την συνειδητότητα είναι το συναίσθημα το οποίο είναι και η ''φυλακή '' μας.

---

quote:

---

To Know | To Be | To Understand

---

"I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand."

--Confucius

Έχουν πολύ ενδιαφέρον οι επισημάνσεις σου και δίνουν τροφή για σκέψη.
Θα επανέλθω δριμύτερος.

Ο Wilber με αφησε αφωνο.

Ελπιζω να συνελθω καποια στιγμη.

quote:

---

Αυτό που εμποδίζει την συνειδητότητα είναι ολόκληρος ο εαυτός μας (η μη γνώση του) και όχι το συναίσθημα. Η φυλακή μας είναι η άγνοια του εαυτού. Η παραδοχή όμως αυτής της άγνοιας και μάλιστα βιωματικά και όχι διανοητικά, παρ΄ όλο που είναι οδυνηρή, προσθέτει έναν σημαντικό βαθμό ελευθερίας, και παράγει μια τρομερή ενέργεια (συνήθως συναισθηματικής φύσης) που μπορεί να μας βάλει σε μία ουσιαστική προσπάθεια να δραπετεύσουμε από αυτή την φυλακή.

---

Trovadouros

Και το προχωράω λοιπόν το θέμα παραπέρα:
πολλοί μιλάνε για πνεύματα, για φαντάσματα, για υπέρ-φυσικά φαινόμενα, για αγγέλους, για οντότητες εξωγήϊνες. και πρώτη από όλους η αγία γραφή:

«πιστεύω εις έναν θεό, πατέρα παντοκράτορα, ποιητή ουρανού και γης, ορατών ντε πάντων και αοράτων»

Αοράτων μεν, αλλά όχι αοράτων για όλους. Αυτά τα «αόρατα», όπως είναι τα ραδιοκύματα που δεν μπορούμε να ακούσουμε λόγω περιορισμένου φάσματος στο οποίο κινείται η αντίληψή μας, υπάρχουν. Το ότι είναι αόρατα δεν σημαίνει ότι δεν είναι εκεί. Δηλαδή υπάρχει μεγάλη πιθανότητα αυτή τη στιγμή από δίπλα μας να περνούν ένα σωρό όντα, τα οποία δεν βλέπουμε και τα οποία ίσως δεν μπορούν να δουν εμάς. Ένα ωραίο παράδειγμα είναι η ταινία «οι άλλοι», την οποία βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα. σε ένα «στοιχειωμένο σπίτι», όπου τα έπιπλα μετακινούνται μόνα τους, ακούγονται θόρυβοι, φωνές... στο τέλος ανατρέπονται όλα όταν οι παρατηρητές ανακαλύπτουν ότι οι ίδιοι είναι τα φαντάσματα, που όμως δεν μπορούν να δουν τους ζώντες. (βλ. και την ταινία «6η αίσθηση»)

Αν λοιπόν οι άγγελοι είναι όντα υπαρκτά, τότε ίσως και πάρα πολλές οντότητες εκτός από αυτούς, να είναι κυριολεκτικά δίπλα μας και να μην έχουμε συναίσθηση αυτού ούτε εμείς, αλλά ούτε και εκείνα. Ή να είναι πιο εξελιγμένα από εμάς νοητικώς, ώστε να μπορούν να κάνουν την υπέρβαση. Στον χριστιανισμό, κάποια από αυτά αναφέρονται ως σεραφείμ και χερουβείμ και άλλα ως δαίμονες ή δαιμόνια. {μιας που ανέφερα τη λέξη «δαίμων», να πω ότι σημαίνει «εκείνος που γνωρίζει», ο «γνώστης»}. Όλα αυτά αναφέρονται από τα αρχαία χρόνια μάλιστα... από τους αρχαίους πολιτισμούς, οι οποίοι ήταν πιο πνευματικοί από εμάς και είχαν περισσότερες δυνατότητες όσων αφορά στη σκέψη τους, ενώ είχαν πολύ περισσότερες γνώσεις από εμάς για το σύμπαν και χωρίς να χρειάζονται πανάκριβα τηλεσκόπια και υπολογιστές.

Με άλλα λόγια, δεν υπάρχουν υπέρ-φυσικά φαινόμενα, παρά μόνο φαινόμενα που η εξήγησή τους δεν μπορεί να δοθεί βάσει της δικής μας διάστασης.
Υπ' αυτήν την έννοια πιθανολογώ ότι οριοθετής τα "κάγκελα της φυλακής" είναι όμως έτσι μόνον αν έτσι θέλουμε να νομίζουμε!!.
Ελεύθερη Επιλογή μας όμως δεν είναι και πάλι ή "φυλακή" ή η ελευθερία!..

quote:

---

Ένα πράμα προκύπτει από δυόμιση χιλιάδες χρόνια φιλοσοφικού στοχασμού: πως καμιά αλήθεια δεν είναι απόλυτη. Πως τίποτα δεν ισχύει "αναγκαστικά για όλους

---

Έκανες πιο πάνω λόγο για τους κανόνες (νόμους). Ποιος τους ορίζει; Μεγάλο ερώτημα αγαπητέ που απασχολεί πολλούς. Θα επανέλθω πάνω σε αυτό.

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr