| Συγγραφέας |
 Θέμα  |
|
Unseen
Πλήρες Μέλος
Greece
1331 Μηνύματα |
 Απεστάλη: 27/12/2006, 08:52:37
Καλέ μου snoopy,quote:
Όπως παρατηρείτε τέτοια ζευγάρια ανθρώπων είναι αδύνατο να συναντήσεις σήμερα παλιότερα ίσως.
Τι σε κάνει να το λες αυτό;
Πραγματικά με έστειλες με το καρτουνάκι που ανέβασες, ήταν τέλειο!!! Σε ευχαριστώ πολύ καλέ μου φίλε...Αγαπημένε μου Dying Incubus, Σου πάνε τα φτερά, πώς δεν σου πάνε! Εξ άλλου η φιγούρα ήταν από τη δική σου ψηφιακή υπογραφή, απλά την... έστριψα λίγο. Φίλοι μου Open Mind και Chastity, Αντεύχομαι κι εγώ, μέσα από την καρδιά μου. Αγαπητέ μου elo, Όπως έχω γράψει και σε ένα ωραίο τεστ του Agnostic στο αχλαδότυρο, αν ερχόμουν σαν ζώο σε μια επόμενη ζωή, θα ήθελα να ήμουν φάλαινα γιατί είναι πολύ ιδιαίτερο θηλαστικό και οι Ινδιάνοι του αποδίδουν εξαιρετικά χαρακτηριστικά. Εξάλλου γιατί να σε κυνηγάω καλέ μου; Καλύτερα να ερχόμασταν σε κάτι σαν Μίκυ και Γκούφυ, δεν το προτιμάς (εξυπακούεται ότι εγώ θα ήμουν ο Γκούφυ στη συγκεκριμένη περίπτωση...). Είχα μια εκτενέστατη συζήτηση για την ψυχή με φίλους τις τελευταίες ημέρες, προσπαθώ να βάλω τις σκέψεις μου σε τάξη για να τις γράψω προσεχώς και να μου πεις κι εσύ τη γνώμη σου. Καλέ μου ΠΛΑΤΩΝΑ, Τέλειες οι εικόνες, ιδίως αυτή με τα σύννεφα και το νερό, φοβερή... Τι παράξενο, το τελευταίο διάστημα με απασχόλησε μια ιδέα με τα σύννεφα και το νερό, τις μορφές και το είναι. Λες και το ήξερες.
***** Συγχώρεση. Αγάπη. Ευλογία. *****
|
Unseen
Πλήρες Μέλος
Greece
1331 Μηνύματα |
Απεστάλη: 27/12/2006, 09:03:04
Γεια σου ξανά αγαπητή μου serenite,Σε παρακαλώ καλή μου μην απολογείσαι, όλοι κάνουμε το τελειότερο που μπορούμε κάθε δεδομένη στιγμή, τίποτε λιγότερο. Ευχαριστούμε που θέλησες να μοιραστείς την εμπειρία σου μαζί μας, μου άρεσε ιδιαίτερα αυτό που έγραψες: quote:
...οι αδερφές ψυχές δεν είναι απαραίτητο να είναι ζευγάρι, ίσως και να μην υπάρχει λόγος να είναι, εγώ προτιμώ να τις σκέφτομαι ως γλυκές αναμνήσεις ενός γεγονότος που ποτέ δεν θα θυμηθώ αλλά θα έχω την τύχη να νοιώσω πως υπήρξε, είτε αυτές αποτελέσουν ένας μέρος της ζωής μου, είτε αυτές φανούν μπροστά μου φευγαλέες για μία μόνο στιγμή.
Χρόνια πολλά καλή μου λίλιθ, Άντε βρε κορίτσια να αυξήσουμε τη γυναικεία συμμετοχή! quote:
Είναι τόσο γλυκό αυτό το όνειρο, που δε μπορούμε να του αντισταθούμε,
σε βαθμό που ίσως και να υπερεκτιμούμε κάποιες φορές τα "σημάδια", που
αποδεικνύουν ότι βρίκαμε την αδελφή ψυχή μας.
Πράγματι και συμβαίνουν συχνά τέτοια φαινόμενα όταν η γνώση προηγείται της εμπειρίας και αυτό έχει ξανά να κάνει με τον μηχανισμό της προβολής. Προβάλλουμε τη γνώση μας στην εμπειρία μας για να της προσδώσουμε το επιθυμητό νόημα, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι είναι έτσι κατ' ανάγκην...Χαίρομαι πραγματικά πολύ που σας βλέπω όλους εδώ, να είστε όλοι καλά φίλοι μου! Με πολλή αγάπη,
Unseen
***** Συγχώρεση. Αγάπη. Ευλογία. *****
|
Dying_Incubus
Συντονιστής
Tuvalu
13482 Μηνύματα |
Απεστάλη: 27/12/2006, 11:54:11
Βλέποντας τις τελευταίες απαντήσεις στο θέμα βλέπω οτι κανείς από τους φίλους δεν ταύτισε την έννοια των αδερφών ψυχών με την αγάπη - ή καλύτερα την αγάπη μεταξύ ενός ζευγαριού.
Δυστυχώς η έννοια αυτή έχει παρερμηνευθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό κι έχει γίνει γνωστή στον περισσότερο κόσμο μέσα από αυτόν τον παραμορφωτικό φακό με πολλούς τρόπους.
Περιοδικά που περιέχουν τεστ για να βρεις τον σύντροφο αυτόν που είναι η αδερφή ψυχή σου, ο κινηματογράφος όπου σε μια αισθηματική ταινία οι πρωταγωνιστές αναζητούν τον τέλειο σύντροφο για να γίνουν ένα, τραγούδια ακόμα που προβάλλουν μια τέτοια εικόνα κτλ.
Αυτό που προβάλλεται όμως είναι η Αγάπη, ή ίσως μια μορφή Αγάπης.Μήπως όλη αυτή η παρεξήγηση και σύγχυση που επικρατεί δεν είναι τίποτα άλλο από μια προσπάθεια του ανθρώπου να νιώσει οτι αγαπιέται?
Ίσως μερικές φορές να είναι εγωιστική αυτή η αγάπη που ζητάει, ίσως να είναι κάπως παρερμηνευμένη αλλά ίσως μας δείχνει την προσπάθεια όλων μας λίγο - πολύ να βιώσουμε μια αρμονία στην προσωπική μας ζωή.
 In anticipation of my resurrection... |
Open Mind
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
4983 Μηνύματα |
Απεστάλη: 27/12/2006, 12:50:28
ΧΑΙΡΕΤΩ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΟΜΙΛΗΤΕΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ .Unseen ΚΑΛΟ
ΑΥΤΟ ΜΕ ΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΟΥ ΕΒΑΛΕΣ.
ΟΙ ΑΔΕΛΦΕΣ ΨΥΧΕΣ ΑΠ ΟΤΙ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΖΕΥΓΑΡΙ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΖΩΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΟΙ ΓΝΩΣΤΟΙ.
|
karma
Μέλος 3ης Βαθμίδας
Greece
497 Μηνύματα |
Απεστάλη: 27/12/2006, 16:39:22
quote:
Unseen Με προβλημάτισε όμως αυτό που έγραψες: quote:
Και αυτό γιατί όταν συναντιέσαι με την αδελφή σου ψυχή δεν υπάρχει... εξέλιξη....
Πώς είναι δυνατόν να μην υπάρχει εξέλιξη; Αν δεν υπάρχει εξέλιξη, δεν υπάρχει και λόγος ύπαρξης. Μήπως συντελείται κάποιου διαφορετικού είδους εξέλιξη, κάποια εμβάθυνση ή κάτι ανάλογο;
Αγαπητή Unseen Εξέλιξη πάντα υπάρχει ! Αυτός είναι, άλλωστε και σκοπός του Σύμπαντος. Σε αυτή την περίπτωση, οι ψυχές εξελίσσονται συλλογικά, επιτελώντας π.χ. ένα σημαντικό έργο και όχι ατομικά, μια και αυτή η διεργασία έχει ήδη επιτελεσθεί.
quote:
Dying_Incubus Βλέποντας τις τελευταίες απαντήσεις στο θέμα βλέπω οτι κανείς από τους φίλους δεν ταύτισε την έννοια των αδερφών ψυχών με την αγάπη - ή καλύτερα την αγάπη μεταξύ ενός ζευγαριού.
Αγαπητέ Dying_Incubus Έγραψα σε προηγούμενη δημοσίευσή μου το εξής : Στη πάροδο των ενσαρκώσεων, όταν η Αγάπη γίνεται απόλυτη, συνήθως έρχεται με το αντίθετο φύλο γιατί μέσα από τον έρωτα εκλύεται έντονη δημιουργία, ενέργεια και δράση.... Η Αγάπη είναι το πρωταρχικό σημείο που διακρίνει τις αδελφές ψυχές. Για να έχουν δημιουργηθεί δύο αδελφές ψυχές σημαίνει ότι στο διάβα των ενσαρκώσεών τους έχουν αγαπηθεί ΑΠΟΛΥΤΑ !
quote:
Open Mind ΟΙ ΑΔΕΛΦΕΣ ΨΥΧΕΣ ΑΠ ΟΤΙ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΖΕΥΓΑΡΙ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΖΩΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΟΙ ΓΝΩΣΤΟΙ.
Πολύ σωστά ! Δύο αδελφές ψυχές μπορεί να επιλέξουν να ενσαρκωθούν σαν συγγενείς, επιστήθιοι φίλοι, ζευγάρι κ.λ.π. Στο τέλος, όμως, όπως ανέφερα παραπάνω, επιλέγουν να συναντηθούν σαν ζευγάρι μια και οι ενέργειες που εκλύονται είναι πιο δυνατές μέσα από τον έρωτα = δημιουργία !
Φιλικά, http://astro.forumup.com/η karma |
Unseen
Πλήρες Μέλος
Greece
1331 Μηνύματα |
Απεστάλη: 29/12/2006, 08:55:00
Καλημέρα φίλοι μου. quote:
Dying Incubus: Μήπως όλη αυτή η παρεξήγηση και σύγχυση που επικρατεί δεν είναι τίποτα άλλο από μια προσπάθεια του ανθρώπου να νιώσει οτι αγαπιέται?
Βρίσκω πάντα πολύ ενδιαφέρον το ότι βρίσκουμε επιβεβαίωση μέσα από την αποδοχή και ολοκλήρωση μέσα από την αγάπη των άλλων για μας. Πρόκειται για κάτι πραγματικά φοβερό, δεδομένου ότι το ζητούμενο είναι πάντα να καταφέρουμε να αγαπήσουμε και να δούμε χωρίς προκατάληψη τον εαυτό μας. Κι αυτό συνεπάγεται εντέλει ότι οι άνθρωποι γύρω μας (και αυτοί που μας αγαπούν και αυτοί που δεν μας αγαπούν) δρουν σαν καθρέφτες για μας τους ίδιους, καθρεφτίζουν την πληρότητα ή το έλλειμμα της αγάπης που έχουμε οι ίδιοι συσσωρεύσει.Απ' όλα τα *είδη* αγάπης, η ερωτική αγάπη είναι ίσως η αμεσότερη αν και όχι η πιο αλτρουϊστική. Εκλύει τόση ενέργεια που χαμηλώνει όλες τις άμυνες και επιτρέπει στον άνθρωπο να δει (πρώτα ο ίδιος) τον εαυτό του σε μεγαλύτερο βάθος, να υπάρξει φυσικά, να αγαπηθεί φυσικά, να καθρεφτιστεί σε έναν αγαπημένο άλλον. Πόσο μάλλον όταν αυτός ο άλλος είναι *ίδιος* με μας, γιατί μας δίνει την καλύτερη ευκαιρία να αγαπήσουμε εμάς μέσα από τα δικά του μάτια... Επομένως έχεις απόλυτο δίκιο καλέ μου φίλε. Καλέ μου Open Mind, quote:
Unseen ΚΑΛΟ ΑΥΤΟ ΜΕ ΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΟΥ ΕΒΑΛΕΣ.
Χαίρομαι που σου άρεσε φίλε μου...Καλή μου karma, quote:
Η Αγάπη είναι το πρωταρχικό σημείο που διακρίνει τις αδελφές ψυχές. Για να έχουν δημιουργηθεί δύο αδελφές ψυχές σημαίνει ότι στο διάβα των ενσαρκώσεών τους έχουν αγαπηθεί ΑΠΟΛΥΤΑ !
Εννοείς ότι δεν γεννιούνται, δεν δημιουργούνται από την αρχή έτσι; Προσλαμβάνει κανείς μια αδερφή ψυχή, είναι κάτι το επίκτητο;  Κάτι περίεργο ξέρεις εσύ, για λέγε, για λέγε...Πολλές ευχές σε όλους για το νέο έτος. Με πολλή αγάπη,
Unseen ***** Συγχώρεση. Αγάπη. Ευλογία. ***** |
whiz
Μέλος 2ης Βαθμίδας
196 Μηνύματα |
Απεστάλη: 29/12/2006, 09:39:56
Καλησπερα και χρονια πολλα κι απο μενα!Για αρχη να πω πως διαβαζω το θεμα σου φιλη Unseen,βεβαια δεν ειχα κατι συγκεκριμενο να πω.(οχι οτι τωρα θα πω κατι το ιδιαιτερο) Με αφορμη την συζητηση σας θυμηθηκα καποιους στιχους τραγουδιου:
sweet dreams are made from this
who had the mind to disagree
i travel the world at the seven seas
everybody is looking for something.
some of them want to use you
some of them want to get used by you
some of them want to abuse you
some of them want to be abused
συγχωρηστε με για τυχων λαθοι.
Mε εκτιμηση Άντα
|
Dying_Incubus
Συντονιστής
Tuvalu
13482 Μηνύματα |
Απεστάλη: 29/12/2006, 13:15:45
Καλή μου Unseen, πιστεύω οτι η ερωτική αγάπη είναι όντως μια από τις δυνατότερες σε ένταση μορφές της.
Πιστεύω οτι αρκετές φορές συνδέεται με το αίσθημα της κτητικότητας μεταξύ των 2 μερών κι ίσως κάποιες φορές να είναι και κατά κάποιο τρόπο δεσμευτική.
Αν όμως αγαπήσουμε τον εαυτό μας αληθινά πιστεύω οτι θα έχουμε κάνει σημαντικά βήματα όσον αφορά την Αγάπη.
Θα έχουμε κατανοήσει τόσο πολλά πράγματα τόσο για εμάς όσο και για τον κόσμο γύρω μας και τους ανθρώπους γενικότερα.
Η Αγάπη νομίζω πως έχει να κάνει με την Ελευθερία και με όσα συνεπάγεται αυτή η έννοια.Από την άλλη ο έρωτας είναι μια ανάγκη του ανθρώπου οπότε πως μπορεί να μην "την πατήσει"?  quote:
Βρίσκω πάντα πολύ ενδιαφέρον το ότι βρίσκουμε επιβεβαίωση μέσα από την αποδοχή και ολοκλήρωση μέσα από την αγάπη των άλλων για μας. Πρόκειται για κάτι πραγματικά φοβερό, δεδομένου ότι το ζητούμενο είναι πάντα να καταφέρουμε να αγαπήσουμε και να δούμε χωρίς προκατάληψη τον εαυτό μας. Κι αυτό συνεπάγεται εντέλει ότι οι άνθρωποι γύρω μας (και αυτοί που μας αγαπούν και αυτοί που δεν μας αγαπούν) δρουν σαν καθρέφτες για μας τους ίδιους, καθρεφτίζουν την πληρότητα ή το έλλειμμα της αγάπης που έχουμε οι ίδιοι συσσωρεύσει.
Είναι πράγματι πολύ σημαντικό αυτό που αναφέρεις, φίλη μου, και νομίζω οτι είπαμε το ίδιο πράγμα κι οι 2, σωστά?  quote:
Η Αγάπη είναι το πρωταρχικό σημείο που διακρίνει τις αδελφές ψυχές. Για να έχουν δημιουργηθεί δύο αδελφές ψυχές σημαίνει ότι στο διάβα των ενσαρκώσεών τους έχουν αγαπηθεί ΑΠΟΛΥΤΑ !
Φίλη μου karma, δεν διαφωνώ καθόλου με αυτό που λες! 
Πιστεύεις όμως οτι αυτή η απόλυτη αγάπη έρχεται μόνο μέσα από την ερωτική αγάπη?
In anticipation of my resurrection... |
serenite
Μέλος 2ης Βαθμίδας
331 Μηνύματα |
Απεστάλη: 30/12/2006, 11:50:41
Eγώ ακόμα αναρωτιέμαι και θα αναρωτιέμαι αν αυτή η απόλυτη αγάπη είναι κάτι το εφικτό και υπαρκτό ή αν είναι ένα ρομαντικό όνειρο που πλάθει ο εαυτός μας με την ελπίδα πως μέσω αυτής της απόλυτης αγάπης θα είναι πλήρη αποδεκτός, πλήρη αρεστός και πλήρη εφοδιασμένος απέναντι στην μοναχικότητα της ύπαρξης.Υπάρχει κανείς που να νοιώθει πως αγάπησε απόλυτα κάποιον ή αγαπήθηκε απόλυτα από κάποιον; Προσωπικά εγώ αυτό το «απόλυτα», έτσι όπως το μεταφράζω και με την έννοια που το έχω ντύσει στο μυαλό μου, δεν το έχω νοιώσει ποτέ να υπάρχει σε κανενός είδος αγάπης, ούτε από μένα προς τους άλλους, ούτε από τους άλλους προς τα εμένα μα ούτε και έχω αισθανθεί να υπάρχει και σε κάποιους άλλους άσχετα από εμένα. Ίσως να έχω δώσει στην απόλυτη αγάπη μια τόση υψηλή έννοια που να ήταν αδύνατο να την φτάσει ένας ατελής άνθρωπος και ίσως τελικά να είναι κάτι πιο απλό, πιο εφικτό και όχι τόσο ακραία τέλειο όσο το φαντάζομαι και ίσως να κάνω λάθος σε όλη αυτή την σκέψη που εκφράζω - μα ο μόνος τρόπος να αλλάξω την άποψή μου θα ήταν να μου πρόσφερε κάποιος μία νέα οπτική γωνία για αυτό που ονομάζουμε και αναφέρουμε ως απόλυτη αγάπη. Θα ήθελα λοιπόν να ρωτήσω κάτι, ποια είναι εκείνα τα στοιχεία που περιέχει μια αγάπη για να μπορούμε να την ονομάζουμε απόλυτη; Τι περιέχει για να εμπλουτίζετε έτσι και ποια είναι η στάση δύο ανθρώπων απέναντι σε αυτό τον δεσμό που να μπορούν να γεννούν ένα τέτοιο απόλυτο αίσθημα; Αναρωτιέμαι, είναι ο άνθρωπος ικανός να γεννά απόλυτα αισθήματα, είναι η φύση του τόσο ακέραια;
|
Dying_Incubus
Συντονιστής
Tuvalu
13482 Μηνύματα |
Απεστάλη: 30/12/2006, 13:53:49
Καλή μου serenite, πιστεύω πως η απόλυτη αγάπη μπορεί να γίνει βίωμα του ανθρώπου, δεν είναι κάτι το ακατόρθωτο.
Πέρα από την ελευθερία που ανέφερα στο προηγούμενο μήνυμα μου πιστεύω οτι έχει μεγάλη σχέση και με την αποδοχή του άλλου για αυτό που είναι.
Πολλές φορές υποσυνείδητα αγαπάμε έναν άνθρωπο, του δίνουμε πράγματα από την ψυχή μας και περιμένουμε μια ανταπόδωση.
Η ανταπόδωση δεν είναι κάτι το οποίο θα πρέπει να αποφευχθεί αλλά δεν είναι αυτός ο τελικός σκοπός.
Πόσες φορές έχουμε δείξει την αγάπη μας σε έναν άνθρωπο και προσδοκούμε - έστω και κρυφά - μια ανταπόδωση αυτών που έλαβε?
Πόσες φορές έχουμε νιώσει την ανάγκη να "αλλάξουμε" - και σε μικρό βαθμό ακόμα - κάποια στοιχεία του χαρακτήρα αυτού του ανθρώπου για να μας ικανοποιεί περισσότερο?Πιστεύω λοιπόν οτι η απόλυτη αγάπη συνδέεται άμεσα με την ελευθερία του ατόμου που αγαπάς, την αποδοχή του και τον σεβασμό προς το πρόσωπο του.
Αν με ρωτούσες κι εμένα, θα σου έλεγα οτι ούτε εγώ έχω νιώσει τέτοια αγάπη.
Όσο κι αν θα το ήθελα, κάποια συναισθήματα όπως η κτητικότητα, ο εγωϊσμός, η επιθυμία μου να κάνω το άτομο αυτό καλύτερο κτλ θα επισκέπτονται συχνά το μυαλό μου...  Αν όμως στην διάρκεια της εξέλιξης μας μπορούμε να ανοίξουμε λίγο παραπάνω τους πνευματικούς μας ορίζοντες, δεν θα μπορούμε να αντιλαμβανόμαστε ολοένα και περισσότερα πράγματα?
Δεν θα μπορούσαμε με αυτόν τον τρόπο να πλησιάσουμε σταδιακά την έννοια της απόλυτης αγάπης? In anticipation of my resurrection... |
λίλιθ
Πρώην Συνεργάτης
Greece
1945 Μηνύματα |
Απεστάλη: 30/12/2006, 22:31:37
Καλησπέρα φίλοι μου!
Θα σταθώ στο θέμα της αγάπης που συζητάτε, την αγάπη που από τον
έρωτα φτάνει να αποτελέσει σημάδι αναγνώρισης των αδελφών ψυχών...Το να σταθώ στην ιδέα ότι οι αδελφές ψυχές αναγνωρίζονται μέσα από
την αγάπη, σαν αυτή να έχει υπάρξει μονομιάς ως βίωμα, μου φαίνεται
λιγάκι παθητικό ως στάση. Κατά την άποψή μου, η αγάπη είναι το ΤΕΛΟΣ και όχι η ΑΡΧΗ του δρόμου.
Δε μπορώ να περιμένω την Αγάπη να με γεμίσει, ώστε να αρχίσω να
προχωρώ μαζί με την "αδελφή ψυχή" μου. Μπορεί να τη συναντήσω στη
διαδρομή, μπορεί στο τέλος, αλλά λίγο απίθανο να την έχω από την
αρχή. Αν υπάρχει σε ένα ζευγάρι αληθινή σχέση, η οποία να μην περιορίζεται
μόνο στο σαρκικό πόθο (π.χ.), αλλά να αγκαλιάζει και άλλα επίπεδα,
όπως την ψυχή, το νου, κ.α. τότε ίσως να ανακαλύψουν κάποτε ότι
η αγάπη τους δεν είναι καινούργια. Ίσως και να νομίζουν όμως, ότι
αυτοί ανακάλυψαν την αγάπη σήμερα, πράγμα που τελικά θα είναι το ίδιο,
αφού θα έχουν φτάσει στο ζητούμενο της αγάπης, που είναι πέρα από
το χρόνο. 
|
elo
Συντονιστής
Greece
3417 Μηνύματα |
Απεστάλη: 30/12/2006, 23:39:31
quote:
Eγώ ακόμα αναρωτιέμαι και θα αναρωτιέμαι αν αυτή η απόλυτη αγάπη είναι κάτι το εφικτό και υπαρκτό ή αν είναι ένα ρομαντικό όνειρο που πλάθει ο εαυτός μας με την ελπίδα πως μέσω αυτής της απόλυτης αγάπης θα είναι πλήρη αποδεκτός, πλήρη αρεστός και πλήρη εφοδιασμένος απέναντι στην μοναχικότητα της ύπαρξης.
Υπάρχει κανείς που να νοιώθει πως αγάπησε απόλυτα κάποιον ή αγαπήθηκε απόλυτα από κάποιον;
serenite Η αληθινή αγάπη είναι το κομμάτι ενός πάζλ που για να το συμπληρώσεις πρέπει να γνωρίζεις τέλεια και τα υπόλοιπα διάσπαρτα κομμάτια (ανιδιοτέλεια, ελευθερία, οραματισμός, υπομονή, ωριμότητα, κλπ ) και να πετάξουμε τα κομμάτια που μας είναι άχρηστα ( εγωισμός , θυμός,, κτητικότητα , ανασφάλεια , κλπ ) Ακόμα και εάν βρεις αυτό που λες σαν ρομαντικό Όνειρο πάντα θα νιώθεις ένα κομμάτι του πάζλ να σου λείπει .Δεν ξέρω να σας πω εάν αυτό που μας λείπει είναι μια αδελφή ψυχή όπως αναφέρατε πιο πάνω, ξέρω πολύ καλά όμως από προσωπική εμπειρία , έχοντας μια πολύ υγιής σχέση ( γάμος ) με όλα τα ωραία του και τα στραβά του , και με ένα παιδί 18 μηνών που μου έχει καλύψει όλα τα κενά που είχα , πάντα θα υπάρχει αυτό το κομμάτι που λείπει από την ψυχή μου , πάντα θα το αναζητώ , όσες ζωές και εάν περάσουνε. Η πραγματική αγάπη είναι σαν ένα δέντρο που σιγά ,σιγά μεγαλώνει και σκεπάζει όλο και περισσότερους ανθρώπους κάτω από την δροσερή σκιά του.Απο εμάς εξαρτάται πως θα το φροντίζουμε και θα το προστατεύουμε , από όσα μπορούν να ξεριζώσουνε τις ρίζες του. Που το είχα διαβάσει αυτό και μου έμεινε ,δεν θυμάμαι
|
Dying_Incubus
Συντονιστής
Tuvalu
13482 Μηνύματα |
Απεστάλη: 31/12/2006, 13:30:18
quote:
Η πραγματική αγάπη είναι σαν ένα δέντρο που σιγά ,σιγά μεγαλώνει και σκεπάζει όλο και περισσότερους ανθρώπους κάτω από την δροσερή σκιά του.Απο εμάς εξαρτάται πως θα το φροντίζουμε και θα το προστατεύουμε , από όσα μπορούν να ξεριζώσουνε τις ρίζες του.
Πολύ μου άρεσε αυτή η παρομοίωση, φίλε μου elo!
Και κάτι που είναι επίσης πολύ σημαντικό είναι να δούμε το δέντρο αυτό έτσι όπως είναι στην πραγματικότητα.
Φαντάσου κάποιον άνθρωπο ο οποίος το βλέπει από μακριά.
Όσο πλησιάζει σ' αυτό ίσως αρχίσει να το διακρίνει, να αναρωτιέται τι δέντρο είναι, να το μπερδεύει με κάποιο άλλο και να του δίνει το όνομα ενός άλλου δέντρου.
Για να είναι σίγουρος όμως τι δέντρο είναι θα πρέπει να σταθεί από κάτω του, να αγγίξει τον κορμό και τα φύλλα του, να νιώσει την σκιά του και να αισθανθεί ένα μ' αυτό.
In anticipation of my resurrection... |
serenite
Μέλος 2ης Βαθμίδας
331 Μηνύματα |
Απεστάλη: 31/12/2006, 14:20:48
Φίλε μου Dying Incubus,quote:
Καλή μου serenite, πιστεύω πως η απόλυτη αγάπη μπορεί να γίνει βίωμα του ανθρώπου, δεν είναι κάτι το ακατόρθωτο.
Δεν ξέρω φίλε μου, πιθανόν ίσως μέσα από αυτή την εξέλιξη που αναφέρεις κάπου κάπως κάποτε να μην είναι ακατόρθωτο, ωστόσο σκεφτόμενη όλα αυτά και βάζοντας την φαντασία μου, ακόμα πιστεύω πως θα ήταν αδύνατο να ανατηχτεί μέσα σε ένα ζευγάρι, πιθανόν σε ένα άλλου είδους σχέσης, μα σκέψου το εξής, δύο άνθρωποι που αγαπιούνται απόλυτα και που αυτό συνυπάρχει με την πλήρη αποδοχή του άλλου, με τον σεβασμό προς την ελευθερία του και την πλήρη αποδοχή των επιλογών του και κάποια στιγμή ο ένας από τους δύο κυνηγάει ένα ελεύθερο θέλω του και φεύγει ας πούμε να κυνηγήσει ένα όνειρο για κανα χρόνο, και ο άλλος μέσα από την απόλυτη αγάπη του το δέχεται με χαρά, χωρίς ενόχληση και εγωισμούς, και κάπου εκεί γυρνώντας ο πρώτος, ο δεύτερος έχει ένα άλλο όνειρο να κυνηγήσει και με την σειρά του χάνεται και κάπως έτσι ανάμεσα στην πλήρη ελευθερία και πληρότητα σπάνια βρίσκονται και η απόλυτη αγάπη ναι μεν υπάρχει μα κάπως αυτό που ονομάζουμε ζευγάρι δεν υπάρχει, γιατί το να αγαπάς απόλυτα την ύπαρξη κάποιου δεν σημαίνει απαραίτητα ότι αγαπάς απόλυτα και τα θέλω του, ή τα ονειρά του, ίσως να τα αγαπάς σε ότι αφοράν εκείνον αλλά να μην τα αγαπάς σε ότι αφορά τον εαυτό σου, διαφορετικά απόλυτη αγάπη θα ήταν ένα θυσίασμα του ίδιου σου του εαυτού που δεν θα μπορούσε να σε οδηγήσει σε μία υγιή σχέση. Είναι τόσο διάχυτες οι σκέψεις μου επάνω στο θέμα αυτό που πιθανόν να μην μπορούσα να εξηγήσω γιατί το θεωρώ ακατόρθωτο ή να χρειαζόμουν πολλές σελίδες για κάτι τέτοιο. Άλλες φορές πάλι σκέφτομαι κάποιες φυλές που δεν δημιουργούν ζευγάρια, που η αγάπη δεν έχει την δική μας έννοια όπου αναπτύσσετε απαραίτητα ανάμεσα σε δύο άτομα και αναρωτιέμαι ποιος από όλους κάνει λάθος στην έννοια της αγάπης; Εμείς που όταν φτάνουμε σε ένα γάμο, ακόμα κι όταν νοιώθουμε πως το αίσθημα της αγάπης έχει φθαρθεί ή σε κάποιες περιπτώσεις έχει τελειώσει παλεύουμε να το διατηρήσουμε μέχρι τα γεράματα γιατί έτσι νοιώθουμε πως πρέπει; Ή εκείνοι που η αγάπη υπάρχει γενική μέσα στην μικρή κοινωνία που δημιουργούνε. Εμείς που ρίχνουμε όλοι την προσοχή μας στο μοναδικό παιδί που γεννάμε αδιαφορώντας πολλές φορές για τα «ξένα» παιδιά των γύρω ή εκείνοι που τα παιδιά δεν χρειάζεται να γνωρίζουν απαραίτητα ποιος είναι ο πατέρας, είναι όλοι πατεράδες, είναι όλες μανάδες και είναι όλα δικά τους παιδιά. Ειλικρινά δεν ξέρω που ξεκινάει το πραγματικό νόημα της αγάπης, που ξεκινάνε αυτά που μας πέρασαν σαν κοινωνία και πως πραγματικά θα έπρεπε να είναι η σωστή αγάπη, αν θα έπρεπε να περιορίζετε ανάμεσα σε σύντροφο, συγγενείς και λοιπά ή αν δεν θα έπρεπε γιατί τελικά έχω την αίσθηση πως αγαπάμε τον άνθρωπο εκείνο που μας δίνει τα περισσότερα, δίνουμε αγάπη δηλαδή εκεί από όπου την λαβαίνουμε. Πολλές φορές έχω δει πως η αγάπη, έχει διαφορετικό νόημα σε διαφορετικές χώρες και αυτό με βάζει σε σκέψεις για το αν τελικά γνωρίζουμε το πραγματικό νόημα της αγάπης ή αν ο τρόπος με τον οποίο αγαπάμε είναι ένα δημιούργημα της κοινωνίας προκειμένου να εξελιχθεί όπως εξελίσσετε, αν δηλαδή αγαπάμε όπως μας μαθαίνουν να αγαπάμε και αν κάπου εκεί στα πρέπει και στα μη χάνουμε το πραγματικό νοημά της. Και ύστερα το μυαλό μου πάει και σε ανθρώπους όπου κατέκτησαν μεγάλο κομμάτι της γνώσης ή της σοφίας και αυτοί ήταν τις περισσότερες φορές μόνοι, δίχως σύντροφο, πιθανόν γιατί δεν βρήκαν αντίστοιχο σύντροφο ή πιθανόν γιατί είδαν κάτι πιο πέρα και έδωσαν άλλο νόημα στην αγάπη, ποιος ξέρει. quote:
Πέρα από την ελευθερία που ανέφερα στο προηγούμενο μήνυμα μου πιστεύω οτι έχει μεγάλη σχέση και με την αποδοχή του άλλου για αυτό που είναι.
Πόσες φορές έχουμε νιώσει την ανάγκη να "αλλάξουμε" - και σε μικρό βαθμό ακόμα - κάποια στοιχεία του χαρακτήρα αυτού του ανθρώπου για να μας ικανοποιεί περισσότερο?
Aυτό πραγματικά το έχω σκεφτεί πολλές φορές και εγώ. Κάποιες φορές τσακωνόμουν με τον εαυτό μου λεγοντάς του πως πρέπει να αγαπάς αυτόν που είναι δίπλα σου για αυτό που είναι και να μην προσπαθείς να τον κάνεις κάτι άλλο, κι άλλες φορές η αντιληψή μου άλλαζε και σκεφτόμουν ότι αν αυτός που είναι δίπλα μου δεν με διορθώσει κι αν εγώ δεν διορθώσω αυτόν τότε πως θα υπάρξει εξέλιξη των εαυτών μας μέσα από την όποια σχέση; Τελικά κατέληξα ότι ουσιαστικά δεν μπορώ να αλλάξω και δεν μπορεί να με αλλάξει κανείς, μπορώ μόνο να εμπνεύσω κάποιον να βγάλει το κομμάτι εκείνο που αγαπά στον εαυτό του και το ίδιο μπορεί να κάνει κι εκείνος για εμένα. Να μου εκφράσει και να μου βγάλει το κομμάτι εκείνο του εαυτού μου που αγαπώ περισσότερο και χαίρομαι να αντικρίζω και με τον τρόπο αυτό νομίζω και οι δύο εξελίσσονται καλύτερα και οι δύο έχουν καλύτερα πράγματα να προσφέρουν. quote:
Δεν θα μπορούσαμε με αυτόν τον τρόπο να πλησιάσουμε σταδιακά την έννοια της απόλυτης αγάπης?
Ίσως καλέ μου φίλε και να μπορούσαμε αν πρώτα από όλα όμως μπορούσαμε να ξεχωρίσουμε ποιο είναι το πραγματικό νόημα αυτής, πως θα ήταν ο κατάλληλος εκείνος τρόπος που θα μπορούσαμε να την αισθανθούμε ώστε να βγάλει την καλύτερη και την καθαρότερη ουσία της και μπορεί να κάνω και λάθος αλλά νομίζω πως όσο αφορά το βαθύτερο νόημα της υπάρχει μια σύγχυση με χιλιάδες μεταφράσεις, μα όλα αυτά πιθανόν να είναι δικές μου συγχυσμένες σκέψεις που να με οδηγούν και εμένα σε μια μπερδεμένη, λανθασμένη μετάφραση. Να με συγχωρείς αν σε κούρασα, αλλά ένας φίλος μου είπε κάποτε να μην κάθομαι και να μικραίνω τα γραπτά μου για να μην κουράζω, να τα γράφω όπως μου έρχονται, ε, αυτά πληρώνουν τα μέλη του forum τώρα, τις συμβουλές κάποιου άλλου |
serenite
Μέλος 2ης Βαθμίδας
331 Μηνύματα |
Απεστάλη: 31/12/2006, 14:48:24
Φίλη Λίλιθ,quote:
Το να σταθώ στην ιδέα ότι οι αδελφές ψυχές αναγνωρίζονται μέσα από την αγάπη, σαν αυτή να έχει υπάρξει μονομιάς ως βίωμα, μου φαίνεται λιγάκι παθητικό ως στάση.
θα συμφωνήσω και εγώ με αυτό, δεν πιστεύω πως είναι η αγάπη που νοιώθει ας πούμε ένα ζευγάρι, δυο φίλοι η οτιδήποτε μετά από ένα χρονικό πέρασμα μαζί, πιστεύω όμως ότι είναι η αίσθηση ενός δεσίματος, ενός γνώριμου αισθήματος, μιας οικειότητας κάτι διαφορετικό που δεν σου δίνει την αίσθηση ενός ανθρώπου που μόλις γνώρισες αλλά ενός ανθρώπου που κάτι σας ενώνει απλά δεν θυμάστε τι. quote:
Κατά την άποψή μου, η αγάπη είναι το ΤΕΛΟΣ και όχι η ΑΡΧΗ του δρόμου. Δε μπορώ να περιμένω την Αγάπη να με γεμίσει, ώστε να αρχίσω να προχωρώ μαζί με την "αδελφή ψυχή" μου. Μπορεί να τη συναντήσω στη
διαδρομή, μπορεί στο τέλος, αλλά λίγο απίθανο να την έχω από την
αρχή.
Eγώ πάλι δεν πιστεύω πως η αγάπη είναι το τέλος του δρόμου. Σίγουρα μπορείς να προχωρήσεις σε όμορφα μονοπάτια πριν η αγάπη σε γεμίσει, μα όταν αυτή σε γεμίσει νομίζω πως είναι η αρχή διαφορετικών διαδρομών. Γενικά όσο αφορά εμένα οι δρόμοι δεν έχουν τέλος, είτε τους διανύεις με αγάπη, είτε όχι, απλός διαφοροποιούνται, αλλάζουν τοπία και αίσθηση μα πάντα περπατάς μέσα σε αυτούς. Ακόμα και αυτό που πολλές φορές πιστεύουμε ότι έχει τελειώσει, μπορεί απλά να έχει αλλάξει γεύση που να μην την συνδέουμε με την γεύση της τελευταίας ανάμνησης που μας έμεινε.
Φίληε Εlo,
quote:
και με ένα παιδί 18 μηνών που μου έχει καλύψει όλα τα κενά που είχα , πάντα θα υπάρχει αυτό το κομμάτι που λείπει από την ψυχή μου , πάντα θα το αναζητώ , όσες ζωές και εάν περάσουνε.
Πρώτα από όλα σου εύχομαι ότι επιθυμείς για το παιδί σου.
Πιστεύω πως κατανοώ απόλυτα αυτό που αναφέρεις για το κομμάτι που λείπει από την ψυχή σου, ίσως όμως αυτό να είναι και το νόημα αυτής της έλλειψης, το να οδηγούμαστε σε μια αιώνια αναζήτηση. Πιθανόν χωρίς αυτό το κενό, που πιστεύω αισθάνονται οι περισσότεροι αν όχι όλοι, να καθησυχαζόμασταν, να βολευόμασταν αναπαυτικά πάνω στην πληροτητά μας, και να κοιμίζαμε το πνεύμα μας οδηγούμενοι σε μία μη εξέλιξη του εαυτού μας. Ίσως λοιπόν αυτό το κενό, αυτή η έλλειψη, να είναι τελικά ένα από τα σημαντικότερα κομμάτια μας. Μη γνωρίζοντας τι ακριβώς ψάχνουμε για να το γεμίσουμε, οδηγούμαστε τελικά να ψάχνουμε τα πάντα σε μια αιώνια αναζήτηση αυτού που θα μας γεμίσει πλήρως.
|
Dying_Incubus
Συντονιστής
Tuvalu
13482 Μηνύματα |
Απεστάλη: 31/12/2006, 16:02:49
Καλή μου serenite, δε με κούρασες καθόλου!
Και πολύ κάνεις κι άκουσες την συμβουλή αυτή του φίλου που σου είπε να γράφεις τις σκέψεις σου όπως αυτές σου έρχονται! Σκέφτομαι σχετικά με το ζευγάρι που ανέφερες το οποίο ναι μεν αγαπιέται απόλυτα αλλά από την άλλη περνάει αρκετό καιρό χωριστά λόγω των ονείρων που θα έχουν.
Ίσως να ακουστώ λίγο ωμός αλλά πιστεύω πως η απόλυτη αυτή αγάπη μπορεί να μην κρατήσει το ζευγάρι πάντοτε μαζί...
Στην περίπτωση όμως που αυτοί οι 2 άνθρωποι αγαπιούνται τόσο δυνατά, θα έχουν αναπτύξει και την απαραίτητη κατανόηση μεταξύ τους ώστε να κατανοήσει ο ένας τις επιθυμίες του άλλου και να αγαπήσει ακόμη και τα όνειρα του.
Αν γίνει αυτό πιστεύω πως όσο μακριά και να είναι ο ένας από τον άλλον θα βρουν τον τρόπο να είναι μαζί κι ευτυχισμένοι...
Υπάρχει όμως κι η άλλη πιθανότητα.
Η αγάπη αυτή στο ζευγάρι να είναι τόσο δυνατή που το κυνηγητό του ονείρου να μπει σε μια υποδέεστερη θέση.
Αν αυτή η αγάπη δώσει πληρότητα στα 2 μέρη μπορεί να θεωρηθεί ως ένα όνειρο που βιώνεται κι είναι πραγματικό.
Οπότε το ένα μέρος ίσως να μην κυνηγήσει το όνειρο που θα του έδινε χαρά όχι γιατί θα καταπιέσει τον εαυτό του αλλά επειδή θα έχει ανακαλύψει τον τρόπο εκείνο που θα τον κάνει να νιώσει πληρότητα δίπλα στον άνθρωπο του. Σχετικά με τις φυλές που ανέφερες όπου η αγάπη βιώνεται γενικότερα και τα παιδιά ανήκουν σε ολόκληρη την φυλή πιστεύω πως είναι μια διαφορετική μορφή αγάπης, ίσως και λίγο πιο δύσκολη από αυτήν στην οποία έχουμε συνηθίσει εμείς.
Το να αγαπήσεις όλα τα παιδιά που είναι γύρω σου σα να ήταν τα δικά σου δεν απαιτεί μεγαλύτερη ψυχική δύναμη σε ένα άτομο?
Δεν κάνει το δέσιμο μεταξύ των μελών της φυλής πιο δυνατό αφού το μητρικό - πατρικό ένστικτο είναι ευρύτερο?
Και στην δική μας κοινωνία όμως το δέσιμο γονιού - παιδιού είναι πολύ ισχυρό κι είναι μια πολύ δυνατή μορφή αγάπης. Η κάθε φυλή όμως, το κάθε έθνος έχει δικούς του κώδικες συμπεριφοράς, δικούς του κανόνες και δικές του συνήθειες.
Αυτό πόσο ωραίο είναι αν σκεφτούμε πως για το ίδιο αγαθό (πχ Αγάπη) υπάρχουν και διαφορετικοί τρόποι θέασης του?
Όλοι την ανακαλύπτουν και την βιώνουν, αυτό που αλλάζει είναι το πρίσμα μέσα από το οποίο την εξετάζει η κάθε φυλή. quote:
Τελικά κατέληξα ότι ουσιαστικά δεν μπορώ να αλλάξω και δεν μπορεί να με αλλάξει κανείς, μπορώ μόνο να εμπνεύσω κάποιον να βγάλει το κομμάτι εκείνο που αγαπά στον εαυτό του και το ίδιο μπορεί να κάνει κι εκείνος για εμένα. Να μου εκφράσει και να μου βγάλει το κομμάτι εκείνο του εαυτού μου που αγαπώ περισσότερο και χαίρομαι να αντικρίζω και με τον τρόπο αυτό νομίζω και οι δύο εξελίσσονται καλύτερα και οι δύο έχουν καλύτερα πράγματα να προσφέρουν.
Αυτό ακριβώς, φίλη μου...
In anticipation of my resurrection... |
elo
Συντονιστής
Greece
3417 Μηνύματα |
Απεστάλη: 31/12/2006, 16:03:16
quote:
δύο άνθρωποι που αγαπιούνται απόλυτα και που αυτό συνυπάρχει με την πλήρη αποδοχή του άλλου, με τον σεβασμό προς την ελευθερία του και την πλήρη αποδοχή των επιλογών του και κάποια στιγμή ο ένας από τους δύο κυνηγάει ένα ελεύθερο θέλω του και φεύγει ας πούμε να κυνηγήσει ένα όνειρο για κανα χρόνο, και ο άλλος μέσα από την απόλυτη αγάπη του το δέχεται με χαρά, χωρίς ενόχληση και εγωισμούς, και κάπου εκεί γυρνώντας ο πρώτος, ο δεύτερος έχει ένα άλλο όνειρο να κυνηγήσει και με την σειρά του χάνεται και κάπως έτσι ανάμεσα στην πλήρη ελευθερία και πληρότητα σπάνια βρίσκονται και η απόλυτη αγάπη ναι μεν υπάρχει μα κάπως αυτό που ονομάζουμε ζευγάρι δεν υπάρχει, γιατί το να αγαπάς απόλυτα την ύπαρξη κάποιου δεν σημαίνει απαραίτητα ότι αγαπάς απόλυτα και τα θέλω του, ή τα ονειρά του, ίσως να τα αγαπάς σε ότι αφοράν εκείνον αλλά να μην τα αγαπάς σε ότι αφορά τον εαυτό σου, διαφορετικά απόλυτη αγάπη θα ήταν ένα θυσίασμα του ίδιου σου του εαυτού που δεν θα μπορούσε να σε οδηγήσει σε μία υγιή σχέση.
Καλή μου serenite θέτεις ένα πολύ σοβαρό παράδειγμα , που πιστεύω πολύ δύσκολα μπορεί απαντήσει κάποιος πραγματικά , χωρίς να το έχει βιώσει. Γνωρίζοντας όμως ότι για να αγαπήσω αληθινά αυτόν που έχω δίπλα , πρέπει να αγαπήσω ( γνωρίσω ) πρώτα τον ίδιο μου τον εαυτό μου, και αντιστρέφοντας πάντα της ανάγκες αυτού που έχω δίπλα μου ( το γνωστό ρητό ..έλα και εσύ στην θέση μου ).Βλέπεις αγάπη +θυσία+ ελευθέρια = άνθρωπος . Αλλά όπως καταλαβαίνεις το μεγαλύτερο εμπόδιο για όλα αυτά είναι ο ίδιος μας ο εαυτός ( ΤΟ ΕΓΩ ΜΑΣ ) πρέπει πρώτα να καταφέρεις να λύσεις τον εαυτό σου από τα δεσμά που τον κρατάει φυλακισμένο ( ΠΑΘΗ ) έτσι ώστε να καταφέρεις να θυσιάσεις τον εαυτό σου ( ΕΓΩ ) στης υγιείς ανάγκες του ανθρώπου που έχεις δίπλα σου. Ίσως έτσι δοκιμάσεις και εάν υπάρχει πραγματική αγάπη και από την απέναντι πλευρά .
Και όσο για αυτό που αναφέρεις (ίσως να τα αγαπάς σε ότι αφοράν εκείνον αλλά να μην τα αγαπάς σε ότι αφορά τον εαυτό σου, διαφορετικά απόλυτη αγάπη θα ήταν ένα θυσίασμα του ίδιου σου του εαυτού που δεν θα μπορούσε να σε οδηγήσει σε μία υγιή σχέση ) δεν καταλαβαίνεις ότι με αυτό που λες , το μόνο που καταφέρνεις είναι να ικανοποιείς το εγώ σου , τις προσωπικές σου ανάγκες και επιθυμίες. Κάτι τέτοιο περισσότερο αδυναμία λέγεται παρά αγάπη.
|
serenite
Μέλος 2ης Βαθμίδας
331 Μηνύματα |
Απεστάλη: 01/01/2007, 16:09:54
Καλέ μου dying,quote:
Ίσως να ακουστώ λίγο ωμός αλλά πιστεύω πως η απόλυτη αυτή αγάπη μπορεί να μην κρατήσει το ζευγάρι πάντοτε μαζί...
καθόλου ωμός δεν μου φαίνεσαι, η αγάπη δεν σημαίνει απαραίτητα συνύπαρξη. Για ότι άλλο έγραψες δεν έχω κάτι να προσθέσω, με κάλυψε πλήρως η κάθε απάντηση σου. Καλέ/ή μου Elos, quote:
το μεγαλύτερο εμπόδιο για όλα αυτά είναι ο ίδιος μας ο εαυτός
σε αυτό θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου. quote:
(ίσως να τα αγαπάς σε ότι αφοράν εκείνον αλλά να μην τα αγαπάς σε ότι αφορά τον εαυτό σου, διαφορετικά απόλυτη αγάπη θα ήταν ένα θυσίασμα του ίδιου σου του εαυτού που δεν θα μπορούσε να σε οδηγήσει σε μία υγιή σχέση ) δεν καταλαβαίνεις ότι με αυτό που λες , το μόνο που καταφέρνεις είναι να ικανοποιείς το εγώ σου , τις προσωπικές σου ανάγκες και επιθυμίες. Κάτι τέτοιο περισσότερο αδυναμία λέγεται παρά αγάπη.
H αλήθεια είναι πως όχι, δεν το καταλαβαίνω με τον ίδιο τρόπο που το αντιλαμβάνεσαι εσύ. Ίσως να έχουμε διαφορετική αντίληψη για την αγάπη ή ίσως να σου έδωσα να καταλάβεις κάτι διαφορετικό από αυτό που ήθελα. Ας πούμε ότι ο συντροφός μου λατρεύει την θάλασσα και θέλει να βρίσκετε με κάποιο πλωτό να αρμενίζει, κι ας πούμε τώρα ότι εγώ δεν την αντέχω, ότι παθαίνω ναυτίες, ότι με πιάνουν φοβίες ή δεν ξέρω τι άλλο τελοσπάντων παθαίνει κάποιος που δεν μπορεί την θάλασσα. Αν λοιπόν τον συντρόφευα στο αρμένισμα του η κάθε φορά θα ήταν για εμένα μία κόλαση, θα θυσίαζα κατά κάποιο τρόπο τον εαυτό μου και σίγουρα θα ήμουν μια δυσάρεστη παρέα. Το αποτέλεσμα θα ήταν ότι ούτε αυτός θα χαιρόταν αυτό που θα του άρεσε ούτε και εγώ. Πιστεύω πως αδυναμία του εαυτού μου και ικανοποίηση του δικού μου εγώ, θα ήταν αν με κάποιο τρόπο τον αποσπούσα από την αγάπη του για την θάλασσα προκειμένου να ικανοποιήσει μια δική μου αγάπη ή αν απαιτούσα να παρατήσει το χόμπι του απλώς και μόνο επειδή δεν μου αρέσει εμένα. Το να τον αφήσω ελεύθερο να χαίρετε αυτό που αγαπά χωρίς απλά εγώ να συμμετέχω, το θεωρώ και αυτό ένα είδος αγάπης, αφού σέβομαι τις προσωπικές επιθυμίες του και επιλέγω να μείνω πίσω μόνη μου προκειμένου να χαρεί εκείνος την δραστηριότητα του. Αντλώ χαρά από την χαρά του χωρίς να συμμετέχω σε αυτή. Αγάπη για εμένα δεν είναι απαραίτητο να σημαίνει συμμετοχή 24ωρης βάσης, νομίζω ότι είναι και εκείνο το κομμάτι όπου δέχεσαι ότι ο άλλος δεν είναι κτήμα σου και ότι έχει, και πρέπει να έχει, εκείνες τις ελεύθερες προσωπικές του στιγμές. Αυτό που αναφέρεις θα ήταν πράγματι μια μεγάλη αδυναμία αν ο συντροφός μου είχε μια διαφορετική αντίληψη από την δική μου, νομίζω όμως πως δεν θα έλκυα και δεν θα ελκόμουν από ένα τέτοιο σύντροφο κι αν γινόταν θα κράταγε λίγο πριν αυτό οδηγήσει σε μια κακή αγάπη. Αν προσέξεις θα δεις πως τα περισσότερα ζευγάρια μπορεί να διαφέρουν σε χιλιάδες πράγματα αλλά πάντα έχουν την ίδια αντίληψη περί αγάπης, διαφορετικά δεν αντέχουν στο χρόνο ή οδηγούνται σε δυστυχισμένες καταστάσεις. Όσο αφορά την αγάπη, η κάθε αδυναμία στα μάτια κάποιου μπορεί να είναι ένα προτέρημα για τα μάτια κάποιου άλλου - και το αντίστροφο.
Εύχομαι μια καλή χρονιά σε όλους.
|
elo
Συντονιστής
Greece
3417 Μηνύματα |
Απεστάλη: 01/01/2007, 22:24:51
serenite Είμαι φίλος και έχεις δίκιο κατάλαβα λάθος , δηλαδή ότι ανάμεσα στο ζευγάρι να προσπαθεί ο ένας από τους δυο να στερήσει κάποια σημαντική απόφαση που έχει πάρει για να εκπληρώσει κάποιο σημαντικό του όνειρο όπως έγραψες . (ας πούμε να κυνηγήσει ένα όνειρο για κανα χρόνο, και ο άλλος μέσα από την απόλυτη αγάπη του το δέχεται με χαρά, χωρίς ενόχληση και εγωισμούς, και κάπου εκεί γυρνώντας ο πρώτος, ο δεύτερος έχει ένα άλλο όνειρο να κυνηγήσει και με την σειρά του χάνεται και κάπως έτσι ανάμεσα στην πλήρη ελευθερία και πληρότητα σπάνια βρίσκονται και η απόλυτη αγάπη ναι μεν υπάρχει μα κάπως αυτό που ονομάζουμε ζευγάρι δεν υπάρχει, ) Γιατί όπως γνωρίζουμε ο άνθρωπος χωρίς όνειρα δεν ζει , φαντάσου να καταφέρναμε να τα εκπληρώναμε κιόλας πόσο ευτυχισμένοι θα νιώθαμε.
quote:
Ας πούμε ότι ο συντροφός μου λατρεύει την θάλασσα και θέλει να βρίσκετε με κάποιο πλωτό να αρμενίζει, κι ας πούμε τώρα ότι εγώ δεν την αντέχω, ότι παθαίνω ναυτίες, ότι με πιάνουν φοβίες ή δεν ξέρω τι άλλο τελοσπάντων παθαίνει κάποιος που δεν μπορεί την θάλασσα. Αν λοιπόν τον συντρόφευα στο αρμένισμα του η κάθε φορά θα ήταν για εμένα μία κόλαση, θα θυσίαζα κατά κάποιο τρόπο τον εαυτό μου και σίγουρα θα ήμουν μια δυσάρεστη παρέα. Το αποτέλεσμα θα ήταν ότι ούτε αυτός θα χαιρόταν αυτό που θα του άρεσε ούτε και εγώ
Αυτό που αναφέρεις δεν είναι παρά μια αμοιβαία υποχώρηση η κατανόηση που πρέπει να υπάρχει απαραίτητα σε ένα ζευγάρι . Ωχ ελπίζω να κατάλαβα πάλι καλά το παράδειγμα που μου έδωσες.Συγνώμη Unseen αν ξεφύγαμε από το θέμα που έχεις βάλει . |
Unseen
Πλήρες Μέλος
Greece
1331 Μηνύματα |
Απεστάλη: 01/01/2007, 23:21:48
Καλή χρονιά κι από μένα φίλοι μου, γεμάτη φως, αγάπη και κουράγιο να αντέχουμε την αγάπη που μας δίνεται ή που δίνουμε…Φίλοι μου Dying Incubus, elo, λίλιθ, serenite, whiz (ελπίζω να μην ξέχασα κάποιον) Σας διαβάζω με μεγάλο ενδιαφέρον. Δεν νομίζω να υπάρχει σκεπτόμενος άνθρωπος που να μην έχει προβληματιστεί για το θέμα της αγάπης, της ελευθερίας, του ελλείμματος του εαυτού και της σχέσης όλων αυτών με την εξέλιξη. Ξεκινώντας από την εξέλιξη, νομίζω πως είναι πολύ δύσκολο αν όχι αδύνατο να εξελιχθεί κανείς μέσα σε αποστειρωμένο, στεγανό περιβάλλον. Χρειαζόμαστε τους άλλους για να καθρεφτιζόμαστε μέσα τους με τον ίδιο τρόπο που μας χρειάζονται κι εκείνοι για να καθρεφτίζονται με τη σειρά τους μέσα σε μας. Φαίνεται να είμαστε όλοι άρρηκτα συνδεδεμένοι (όπως ίσως οι σταγόνες του ωκεανού μπορεί να είναι ξεχωριστές αλλά και πάντα ωκεανός συγχρόνως), επομένως η εξέλιξη δεν μπορεί να είναι ατομική υπόθεση, η εξέλιξη φαίνεται σωστό και δόκιμο να συντελείται μέσα από ομάδες. Και ασφαλώς η μικρότερη δυνατή ομάδα είναι η ομάδα των δύο. Και αυτό που μαγνητίζει τα μέλη της να τη δημιουργήσουν μπορεί να είναι η αγάπη ή το μίσος (εξ άλλου, όπως λέγεται, μίσος είναι αγάπη χωρίς τα γεγονότα). Υπάρχουν τώρα πολλά είδη αγάπης: ερωτική, φιλική, αδελφική, μητρική/πατρική,… Απ’ όλες αυτές τις μορφές η πιο δημιουργική (φαίνεται να) είναι η ερωτική, όμως στα δικά μας τα μέρη τουλάχιστον (στη Δύση δηλαδή) η συγκεκριμένη μορφή αγάπης συνεπάγεται δέσμευση και αποκλειστικότητα. Εξ ορισμού επομένως δεν μπορεί να χτιστεί στη βάση της *άνευ όρων αγάπης*, πρόκειται για αγάπη με όρους. Και μέσα στους όρους υπάρχει και ένας βαθμός θυσίας των προσωπικών αναγκών ή επιθυμιών χάριν των αναγκών ή επιθυμιών του άλλου. Είναι αυτό το extra mile που ταξιδεύει κανείς, οι τρόποι που εξευρίσκει προκειμένου να κάνει τον άλλον να νιώσει και να καταλάβει ότι τον αγαπά, καταργώντας ή υπερβαίνοντας τμήμα του εαυτού του. Καμιά φορά βέβαια αυτό δεν συμβαίνει. Προβάλλονται εντονότερα ανάγκες ή επιθυμίες του ενός που ζητούν επιτακτικά εκπλήρωση, ακόμη κι αν αντιβαίνουν στα μέρη την αρχική συμφωνία… Η ζωή έχει μεγάλη φαντασία και ίσως να διασκεδάζει με τις συμβάσεις που κάνουμε μεταξύ μας. Ή ίσως πάλι να είμαστε απίστευτα εγωκεντρικοί και να μη μπορούμε να κάνουμε το extra mile, να μη μπορούμε να βγούμε από τα στενά όρια της ικανοποίησης των αναγκών μας, του ατομισμού μας, καταργώντας τον (εν μέρει τουλάχιστον) έτσι ώστε να μπορέσουμε πραγματικά να αγαπήσουμε έτσι όπως μας έχουν πει ότι πρέπει να αγαπάμε. Όπως και να ‘χει, το πραγματικά τρομακτικό είναι ότι είμαστε ανά πάσα στιγμή ελεύθεροι να κάνουμε ό,τι θέλουμε. Μπορούμε να επιλέξουμε να ταξιδέψουμε το extra mile, να μην κουνήσουμε ρούπι από τον θρόνο του εαυτού μας, να κάνουμε το παν ή να μην κάνουμε τίποτε, γιατί αυτό που μας λένε ότι η ελευθερία μας πρέπει να σταματά εκεί που ξεκινά η ελευθερία του άλλου είναι ένα παραμύθι. Δηλαδή εάν έρθει ένας ανθρωποφάγος να με φάει θα πρέπει να καθίσω να με φάει για να μην του θίξω την ελευθερία του; Όχι βέβαια. Είμαι ελεύθερη να καθίσω να με φάει (αν π.χ. είμαι μέλος κάποιας σέκτας και θέλω να θυσιαστώ για κάποιο ανώτερο ιδεώδες), να το βάλω στα πόδια, να τον δέσω χειροπόδαρα, ακόμα και να τον σκοτώσω. Κι αν εκείνου δεν του αρέσει η άσκηση της δικής μου ελευθερίας μπορεί με τη σειρά του να αντισταθεί με όποιον τρόπο νομίζει, γιατί είναι πραγματικά ελεύθερος να αποφασίσει αν θέλει να πάθει αυτό που θέλω εγώ για κείνον ή όχι. Τελικά, καταλυτικά και πάντα καθένας μας έχει μόνο την ευθύνη του εαυτού του, δυστυχώς... Λέω δυστυχώς γιατί αυτή είναι η μεγαλύτερη ευθύνη απ’ όλες, καθώς τις περισσότερες φορές ενέχει φρικτές θυσίες, τη θυσία ανθρώπων που νομίσαμε πως αγαπήσαμε ή τη θυσία αυτού που νομίζαμε ότι είμαστε ή που θελήσαμε να πιστεύουμε ότι είμαστε αλλά τελικά δεν ήμασταν ποτέ. Και ίσως στο επίπεδο της άνευ όρων αγάπης και του άπειρου εαυτού τίποτε απ’ όλα αυτά να μην έχει σημασία, αλλά στο επίπεδο του εγώ όλα αυτά πονούν και μάλιστα πολύ… Γι’ αυτό για τη νέα χρόνια ευχήθηκα κουράγιο να αντέχουμε την αγάπη που δίνουμε ή που μας δίνουν. Unseen ΥΓ Elo να σου ζήσει το παιδάκι σου καλέ μου…
***** Συγχώρεση. Αγάπη. Ευλογία. *****
|
A. Kircher
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
USA
1626 Μηνύματα |
Απεστάλη: 02/01/2007, 21:00:10
ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ Παρακολουθώ και εγώ με μεγάλο ενδιαφέρον την συζήτηση και λυπάμαι που δεν έχω αρκετό χρόνο να συμμετέχω για την ώρα όπως θα το ήθελα. Οστόσο θα ήθελα να σας ρωτήσω αν έχετε ασχοληθεί στο παρελθόν με την όποια σχέση μπορεί να υπάρχει ανάμεσα στην μετανσάρκωση και τα όνειρα. Αφορμή για αυτήν την ερώτηση στάθηκε η ανάγνωση ενός σύντομου διηγήματος του Robert E. Howard με τίτλο Marchers of Valhalla. Ο Howard είναι γνωστός ως ο δημιουργός του Conan. Η πίστη του στην μετανσάρκωση ήταν ένα από τα πιο χαρακτηριστικά γνωρίσματα της προσωπικότητας του και παρουσιάζεται σαν ιδέα σε πολλά έργα του. Αν το έχετε συζητήσει πιο παλιά στο θέμα, θα μπορούσε κάποιος να με παραπέμψει αν θυμάται; Και αν θέλετε, την επόμενη εβδομάδα θα γράψω κάποια πράγματα και τα συζητάμε. Πολλές Ευχές! Unseen, το σκίτσο ήταν καταπληκτικό!!! 
Edited by - A. Kircher on 02/01/2007 21:02:14
|
Chastity
Μέλος 2ης Βαθμίδας
Greece
291 Μηνύματα |
Απεστάλη: 02/01/2007, 23:15:30
ΚΑΛΗ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ
ΜΕ ΥΓΕΙΑ, ΖΕΣΤΗ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ... ΓΕΜΑΤΗ ΑΓΚΑΛΙΑ!Αν και εμβαθύναμε αρκετά και δημιουργικά προς το ζήτημα της αγάπης, νομίζω πως έχουμε ξεφύγει αρκετά από το θέμα μας. Καλό θα ήταν να ανοιχτεί κάποιο νέο θέμα ή να μεταφερθεί η συζήτηση σε υπάρχον θέμα σχετικό με την αγάπη. Ας το δουν λίγο οι moderators  Τώρα σχετικά με τη μετενσάρκωση, θέλω να σημειώσω πως μπορεί μεν να αποτελεί ενδιαφέρουσα θεώρηση, όμως κατά βάση νομίζω πως έρχεται να δώσει στις πράξεις μας αυτή τη 2η ευκαιρία που πολλές φορές χρειαζόμαστε. Ως θεώρηση νομίζω πως καλύπτει την ανάγκη της μεταμέλειας, της συνεχούς προσπάθειας για το καλύτερο αλλά πάντοτε στον ίδιο παρονομαστή, που είναι η ζωή στη γη. Αν θέλουμε να δώσουμε μια πιο συναρπαστική χροιά στη θεωρία της μετενσάρκωσης, ίσως πρέπει να τη συνδέσουμε με κάτι πιο "εξωτικό", ίσως με τη διαιώνιση της ζωής μας σε μια άλλη συνειδησιακή κατάσταση, συμβατή με την ψυχή μας αλλά σε τελείως διαφορετικά περιβάλλοντα από τα γήινα. Μιας και πιστεύω στην ύπαρξη της ψυχής ως αυτόνομη "οντότητα", πιστεύω και στην αθανασία αυτής, όχι όμως σε απόλυτα γήινο επίπεδο, σε οποιαδήποτε μορφή ζωής στον πλανήτη μας. Θέλω να πιστεύω πως μετά από την σαρκικό θάνατό μας, σίγουρα υπάρχει κάτι επιπλέον, χωρίς να είναι απαραίτητα καλύτερο από τα προγενέστερα βιώματά μας, σίγουρα όμως θα είναι χρήσιμο. Θέλω να πιστεύω πως θα είναι απλά διαφορετικό και μη συγκρίσιμο με την τωρινή ζωή μας. Αν μιλάμε για το γνώθι σεαυτόν, πρέπει να δούμε το θέμα πιο σφαιρικά και αν θέλετε πιο "κβαντικά" (sic), έτσι ώστε να αποδώσουμε στην ψυχή μας περισσότερες (έστω και σε λανθάνουσα κατάσταση) δυνατότητες. Θεωρώ λοιπόν (κι ελπίζω) πως ναι, υπάρχει ζωή μετά τον σαρκικό θάνατό μας κι εύχομαι να υφίσταται σε μία άλλη, διαφορετική συνειδησιακή κατάσταση. Ελπίζω η ψυχή μας να μπορεί να ταξιδέψει σε άλλους κόσμους, να γνωρίσει ακόμα περισσότερα στοιχεία και ιδιότητες της Πηγής, της Μονάδας και αυτή η διαδικασία να είναι ατέρμονη... Σαν ευχή για το νέο έτος μου ακούγονται όλα αυτά... αλλά, γιατί όχι; 
Lux e tenebrisEdited by - Chastity on 02/01/2007 23:16:46 |
karma
Μέλος 3ης Βαθμίδας
Greece
497 Μηνύματα |
Απεστάλη: 03/01/2007, 01:11:47
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ! ΜΕ ΥΓΕΙΑ, ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΟΔΟ !!!quote:
Unseen Καλή μου karma, quote:
Η Αγάπη είναι το πρωταρχικό σημείο που διακρίνει τις αδελφές ψυχές. Για να έχουν δημιουργηθεί δύο αδελφές ψυχές σημαίνει ότι στο διάβα των ενσαρκώσεών τους έχουν αγαπηθεί ΑΠΟΛΥΤΑ !
Εννοείς ότι δεν γεννιούνται, δεν δημιουργούνται από την αρχή έτσι; Προσλαμβάνει κανείς μια αδερφή ψυχή, είναι κάτι το επίκτητο; Κάτι περίεργο ξέρεις εσύ, για λέγε, για λέγε...
Αγαπητή Unseen Χμ... κάτι ξέρουμε και εμείς !!! Οι αδελφές ψυχές διαμορφώνονται κατά τη διάρκεια των ενσαρκώσεων. Συναντιούνται ξανά και ξανά (ίσως στην αρχή για να κλείσουν κάποιους λογαριασμούς ή γιατί τους άρεσε η ποιότητα της σχέσης τους) και στην πορεία «αδελφοποιούνται» ! Αγαπιούνται τόοοοοσο πολύ που δεν μπορούν να είναι ξεχωριστά.... Έτσι, ακολουθούν η μία την άλλη στις εκάστοτε ενσαρκώσεις τους. Μη ξεχνάμε, όμως, ότι εδώ μιλάμε για γηραιές ψυχές ! Οι νέες ή οι άγουρες ψυχές δεν έχουν προλάβει να διαμορφώσουν μία αδελφή ψυχή. Και επειδή η γη βρίσκεται σε ένα χαμηλό επίπεδο εξέλιξης, συνήθως τα άτομα που έχουν έρθει εδώ για μία αποστολή, έχουν την πιθανότητα να συναντήσουν τη αδελφή τους ψυχή. Άρα, μετρώνται στα δάκτυλα ενός χεριού....
quote:
Dying_Incubus Φίλη μου karma, δεν διαφωνώ καθόλου με αυτό που λες!
Πιστεύεις όμως οτι αυτή η απόλυτη αγάπη έρχεται μόνο μέσα από την ερωτική αγάπη?
Αγαπητέ Dying_Incubus Πιστεύω ότι η ερωτική αγάπη δίνει την ευκαιρία στην απόλυτη Αγάπη να αναπτυχθεί, μέσα από τις έντονες ενέργειες που εκλύονται ! Εδώ θα συμφωνήσω απόλυτα και με την αγαπητή Unseen που μίλησε για την Αγάπη άνευ όρων... η οποία πηγάζει αυθόρμητα..., ειδικά στην περίπτωση των αδελφών ψυχών...
Φιλικά, http://astro.forumup.com/η karma |
karma
Μέλος 3ης Βαθμίδας
Greece
497 Μηνύματα |
Απεστάλη: 03/01/2007, 01:39:20
quote:
A. Kircher Οστόσο θα ήθελα να σας ρωτήσω αν έχετε ασχοληθεί στο παρελθόν με την όποια σχέση μπορεί να υπάρχει ανάμεσα στην μετανσάρκωση και τα όνειρα. Αν το έχετε συζητήσει πιο παλιά στο θέμα, θα μπορούσε κάποιος να με παραπέμψει αν θυμάται; Και αν θέλετε, την επόμενη εβδομάδα θα γράψω κάποια πράγματα και τα συζητάμε.
Αγαπητέ A. Kircher Έχω κάνει μία αναφορά σε προηγούμενη δημοσίευσή μου... (το θέμα λαμβάνει πια τόσες σελίδες που δεν θυμάμαι σε ποια ακριβώς βρίσκεται).... Πιστεύω ότι στα όνειρά μας, μπορούμε να δούμε μία προηγούμενη ενσάρκωσή μας, μια και όλες είναι καταγεγραμμένες στη μνήμη της ψυχής μας. Προσωπικά έχω δει σκηνές από προηγούμενες ζωές μου. Μάλιστα, τα όνειρα ήταν τόσο ζωντανά, που όχι μόνο τα ζούσα... αλλά ένιωθα πως ήμουν εγώ στα διαφορετικά «πρόσωπα» που διαδραματίζονταν (ειδικά όταν έβλεπα τον εαυτό μου σαν άντρα) !!! Αρκετοί φίλοι από το θέμα, έχουν μοιραστεί τις εμπειρίες τους αυτές, είτε σαν όνειρα, είτε σαν οράματα... Και στις δύο περιπτώσεις, έχουμε να κάνουμε με τη «μνήμη του κομπιούτερ» μας που λέγεται... ψυχή !
Φιλικά, http://astro.forumup.com/
η karma
|
Dying_Incubus
Συντονιστής
Tuvalu
13482 Μηνύματα |
Απεστάλη: 03/01/2007, 09:25:13
Καλή μου Unseen, η εξέλιξη καθεαυτή πιστεύω οτι είναι προσωπική μας υπόθεση.
Πως θα μπορούσε άλλωστε να είναι και διαφορετικά αφού ο καθένας μας πρέπει να παλέψει μόνος του για να φτάσει στα ανώτερα σκαλοπάτια?
Παρόλα αυτά είναι σίγουρα ελπιδοφόρο κι ανθρώπινο να νιώσουμε μια εσωτερική χαρά όταν νιώσουμε οτι σ' αυτό το ταξίδι μας έχουμε συνοδοιπόρους.
Να αντιληφθούμε οτι δεν είμαστε μόνοι μας, οτι οι ανησυχίες που έχουμε εμείς απασχολούν πολλούς συνανθρώπους μας που μπορούμε να τις μοιραστούμε μαζί τους, να πάρουμε μια ώθηση.
Ο άνθρωπος άλλωστε είναι ον κοινωνικό!Ποιός το είπε αυτό? Αυτό από την άλλη ελοχεύει διάφορους "κινδύνους".
Κι ο σημαντικότερος είναι να αφήσουμε την προσπάθεια που πρέπει να κάνουμε εμείς στα χέρια κάποιων άλλων, να πιστέψουμε οτι την δική μας διαδρομή θα την βαδίσει κάποιος άλλος για εμάς.
Κι αν αυτό το άτομο είναι κακοπροαίρετο τότε...  Σχετικά με την αγάπη, θα συμφωνήσω απόλυτα στα όσα είπες κι ειδικά στο οτι πολλές φορές οι θυσίες που απαιτούνται βαραίνουν περισσότερο τον έναν από τους δύο.
Κάπου εκεί έχουμε εκρήξεις και τα κανόνια του Ναβαρίνο παίρνουν φωτιά...  Φίλτατε A. Kircher, πιστεύω κι εγώ πως μέσα από ένα όνειρο μπορεί κάποιος να αντλήσει πληροφορίες για μια προηγούμενη ενσάρκωση του.
Αν γίνει κάτι τέτοιο, πολύ απλά το άτομο αντιλαμβάνεται περί τίνος πρόκειται, κατανοεί οτι αυτό που είδε δεν είναι ένα απλό όνειρο.
Μου έχει τύχει - απ' όσο θυμάμαι τουλάχιστον - να δω 2 τέτοια όνειρα που με κάνουν να πιστεύω οτι ίσως και να μην είναι όνειρα τελικά...
Νομίζω τα έχω καταθέσει στις προηγούμενες σελίδες του θέματος.
Πέρα από την ανάγνωση του βιβλίου, είδες κάποιο όνειρο το οποίο σε παραξένεψς αρκετά? Φίλε μου Chastity, έχεις δίκιο οτι "ξεφύγαμε" λίγο με την αναφορά μας στην αγάπη - παρόλο που η έννοια της αγάπης αναλύθηκε σε σχέση με τη μετενσάρκωση.
Αν η θεματοθέτις επιθυμεί να επανέλθουμε στον αρχικό σκοπό του θέματος μπορούμε να περιοριστούμε σ' αυτό. Όσον αφορά τη μετενσάρκωση, μπορεί όντως να προέρχεται ως θεώρηση λόγω της ανάγκης μας για μια συνέχεια που έπεται του φυσικού μας θανάτου.
Δεν ξέρω, νιώθω όμως μέσα μου μια βεβαιότητα για αυτό την οποία δε μπορώ να περιγράψω με λόγια.
Από την άλλη τα πάντα γύρω μας εκτελούν κυκλικές πορείες, ο άνθρωπος πως θα μπορούσε να ξεφεύγει από αυτή την κυκλική πορεία?
Κι ο κύκλος αυτός θα λάβει τέλος όταν έρθει ο χρόνος για αυτό... In anticipation of my resurrection... |
Unseen
Πλήρες Μέλος
Greece
1331 Μηνύματα |
Απεστάλη: 03/01/2007, 11:23:12
Καλημέρα σας φίλοι μου Αγαπητέ μου A. Kircher, Όλοι πάσχουμε από έλλειψη χρόνου, δεν υπάρχει βία... Πράγματι έχουμε αναφερθεί στα όνειρα σε σχέση με τη μετενσάρκωση. Η συζήτηση ξεκίνησε στη σελ. 4 του τόπικ (ήταν ιδέα της karma η οποία οδήγησε και στη... μετενσάρκωσή του ) και συνεχίστηκε και στη σελ. 5 όπου στοιχειοθετήθηκε με αστρολογικά δεδομένα. Δεν έχω μάθει ακόμη πώς να βάζω λινκ σε προηγούμενες σελίδες, θα το καταφέρω κι αυτό όμως, πού θα μου πάει! Χαίρομαι που σου άρεσε το κολλάζ μου.
Αγαπητέ μου Chastity,
Σύμφωνα με την προσωπική μου θεωρία (η οποία είναι ένα πρωτότυπο patchwork *επίσημων* θεωριών), η Γη είναι ένα Σχολείο της Αγάπης. Υπάρχουν κι άλλα συμπαντικά σχολεία (34 λέγεται) αλλά εδώ ερχόμαστε για να μάθουμε την αγάπη. Μέχρις ότου τη μάθουμε, δεν υπάρχει ίσως λόγος να εκπαιδευτούμε σε κάτι άλλο, φευ θα ενσαρκωνόμαστε εδώ συνεχώς, εκτός ίσως αν το συμπαντικό εκπαιδευτικό σύστημα είναι κι αυτό... πολυκλαδικό, οπότε ενσαρκωνόμαστε και αλλού. (Υπ' αυτή την έννοια η συζήτησή μας για την αγάπη είναι πολύ συναφής με τη μετενσάρκωση, δεν νομίζεις; ) Σύμφωνα με τη θεωρία του Detzler, πάντως, ούτως ή άλλως ζούμε ταυτόχρονα πολλές άλλες ζωές (αν θέλεις ρίξε μια ματιά στο τελευταίο ποστ μου στη σελίδα 4 όπου κάνω τη σχετική... απαρίθμηση), οπότε είναι μάλλον βέβαιο ότι δεν χάνουμε κανένα από τα πολύτιμα μαθήματα που έχουμε να πάρουμε. Αυτό που βρίσκω πολύ σημαντικό στα λεγόμενά σου είναι ότι αντανακλά μια παρανόηση για τη μετενσάρκωση, κατά τη μεταφορά της στο δυτικό πλαίσιο. Την ανέφερα κάπου παραπάνω αλλά ίσως δεν δώσαμε αρκετή σημασία τότε. Η αρχική θεωρία περί μετενσάρκωσης δεν προέβλεπε την επιβίωση της συνείδησης ή της προσωπικότητας. Πρέσβευε ότι όταν πεθαίνουμε επιστρέφουμε στον ωκεανό απ' όπου προήλθαμε, στη Μεγάλη Ροή, και όλα όσα μάθαμε, όλα όσα γίναμε, γίνονται κομμάτι του ωκεανού και όταν ξαναερχόμαστε δεν ερχόμαστε ακριβώς ως προσωπικότητες, αλλιώς θα είχαμε και τη σχετική μνήμη. Βεβαίως ένα μεγάλο ερώτημα που γεννιέται από αυτή τη θέση είναι: πού χωράει το κάρμα σε μια τέτοια θεώρηση; Εάν δεν επιβιώνει ακέραιη μια προσωπικότητα, ποιο το νόημα να υπάρχει κάρμα; Την απάντηση ίσως μπορεί να δώσει η θεωρία περί ρόλων, σύμφωνα με την οποία σαν πνευματικές σπίθες που είμαστε κατοικούμε ρόλους που μας προσδίδουν μια συγκεκριμένη προσωπικότητα (και είμαστε ελεύθεροι στη διαμόρφωση της προσωπικότητας αυτής, σα να γράφουμε εμείς το σενάριο για τον εαυτό μας) με σκοπό πάντα την εξέλιξη της ψυχής. Και σαν ψυχή ορίζω την επιφάνεια πάνω στην οποία γράφονται οι αντιδράσεις, τα συναισθηματικά μας φορτία και τα συμπεράσματά μας, το μαξιλαράκι όπου *κάθονται* όλα αυτά. Στην αρχή της συζήτησης είχαμε κρατήσει έναν ωραίο ορισμό για την ψυχή που είχε δώσει η gretel: quote:
Πιστεύω ότι η ψυχή έχει άμεση σχέση και με την προσωπικότητα και με τον "ανώτερο εαυτό".
Πιστεύω ότι υπάρχει το "κατώτερο μέρος" της ψυχής, που είναι τμήμα της προσωπικότητας και το "ανώτερο μέρος" της ψυχής που είναι μέρος του Πνευματικού τριγώνου, του αφηρημένου νου.
Η εστίαση της συνείδησης -το σημείο συναρμολόγησης π.χ.- φωτίζει συγκεκριμένη περιοχή που αποτελεί και την επίτευξη της σταθεροποίηση της συνείδησης στο ανώτερο μέρος της ψυχής.
Τη συνείδηση θα την παρομοίαζα με ένα ασανσέρ ανεξέλεκτο -στην πλειονότητα των ανθρώπων- που ανεβοκατεβαίνει μεταξύ κατώτερου -συχνότατα- και ανώτερου -σπανιότατα- μέρους της ψυχής χωρίς έλεγχο.
Η σταθεροποίηση της συνείδησης στο ανώτερο μέρος της ψυχής πιστεύω ότι είναι το ζητούμενο.
Βεβαίως, όπως ήδη είπα, η συγκεκριμένη θέση συνιστά την προσωπική μου αλήθεια, αλλά it makes sense, έτσι δεν είναι;
***** Συγχώρεση. Αγάπη. Ευλογία. *****
Edited by - Unseen on 03/01/2007 12:42:51 |
Unseen
Πλήρες Μέλος
Greece
1331 Μηνύματα |
Απεστάλη: 03/01/2007, 11:39:54
Αγαπητή μου karma,quote:
Οι αδελφές ψυχές διαμορφώνονται κατά τη διάρκεια των ενσαρκώσεων. Συναντιούνται ξανά και ξανά (ίσως στην αρχή για να κλείσουν κάποιους λογαριασμούς ή γιατί τους άρεσε η ποιότητα της σχέσης τους) και στην πορεία «αδελφοποιούνται» ! Αγαπιούνται τόοοοοσο πολύ που δεν μπορούν να είναι ξεχωριστά.... Έτσι, ακολουθούν η μία την άλλη στις εκάστοτε ενσαρκώσεις τους.
Ναι, καταλαβαίνω. Είναι μια λογική θεωρία. Ωστόσο, απλά για να το αναφέρω, σύμφωνα με άλλες θεωρίες οι αδελφές ψυχές δημιουργούνται μαζί, είναι δηλαδή εξαρχής αποκύημα της ίδιας ακτίνας. Καλέ μου Dying Incubus, Πράγματι, ο άνθρωπος είναι ον κοινωνικό! To είπε εξάλλου και ο Αριστοτέλης . . quote:
Κι ο σημαντικότερος είναι να αφήσουμε την προσπάθεια που πρέπει να κάνουμε εμείς στα χέρια κάποιων άλλων, να πιστέψουμε οτι την δική μας διαδρομή θα την βαδίσει κάποιος άλλος για εμάς.
Ναι, υπάρχει κίνδυνος να συμβεί κι αυτό μερικές φορές. Νιώθουμε την ακατανίκητη επιθυμία να παραδώσουμε την ύπαρξή μας σε κάποιον άλλον, επειδή λέμε ότι τον αγαπάμε ή επειδή πραγματικά μας εμπνέει τόσο πολύ που πιστεύουμε ότι μπορούμε να τον ακολουθήσουμε γιατί ξέρει πού πάει. Η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν μπορεί να βαδίσει τη διαδρομή μας για εμάς, ότι έχουμε ακατάλυτα την ευθύνη για μας τους ίδιους και ότι εμείς ξέρουμε καλύτερα από τον καθένα ποια είναι η απόσταση που έχουμε να διανύσουμε και πώς (κάτι σαν το θεοδόλιχο ένα πράγμα). Γι΄ αυτό κάθε στιγμή κάνουμε το τελειότερο που μπορούμε, αυτό που θα μας φέρει ακόμη πιο κοντά σε αυτό που έχουμε να μάθουμε (να αποδεχτούμε ή να ξεπεράσουμε), έστω κι αν η διαδρομή είναι μερικές φορές... ακανθώδης! Όσο για τους κύκλους της φύσης, πράγματι, κι εγώ βρίσκω την πιο ουσιαστική απόδειξη της μετενσάρκωσης σ' αυτούς... Με αγάπη,
Unseen
***** Συγχώρεση. Αγάπη. Ευλογία. *****
|
A. Kircher
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
USA
1626 Μηνύματα |
Απεστάλη: 04/01/2007, 07:10:32
quote:
Πέρα από την ανάγνωση του βιβλίου, είδες κάποιο όνειρο το οποίο σε παραξένεψε αρκετά?
Φίλοι μου Dying Incubus και Karma υπάρχουν όντως κάποια παράξενα όνειρα που με έχουν απασχολήσει και τα οποία τα βλέπω από μικρός. Βέβαια έχω διαβάσει και τις ερμηνείες των ψυχολόγων, ιδιαίτερα του Γιούνγκ καθώς και κάποιες ερμηνείες των επιστημόνων σχετικά με την φύση των ονείρων. Γιαυτό είμαι λίγο προσεχτικός στο να τα συνδέσω άμεσα με την μετανσάρκωση για την ώρα. Από την άλλη όμως, αυτά τα όνειρα έχουν κάτι το περίεργο και ίσως κρύβουν ένα διαφορετικό μήνυμα. Θα διαβάσω πρώτα αυτά που γράψατε με προσοχή και μετά θα σας πω γιαυτά τα όνειρα μου και πως μπορεί να συνδέονται με την μετανσάρκωση. Τα λέμε.
Edited by - A. Kircher on 04/01/2007 07:15:01
|
A. Kircher
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
USA
1626 Μηνύματα |
Απεστάλη: 04/01/2007, 07:47:46
Παιδιά τώρα μόλις διάβασα αυτά που γράψατε.
Πραγματικά αρκετά ενδιαφέρουσες εμπειρίες και ερμηνείες.
Λυπάμαι που θα σας βγάλω από την ροή του θέματος αλλά θα επιστρέψω περιγράφοντας και τις δικές μου εμπειρίες.
|
Dying_Incubus
Συντονιστής
Tuvalu
13482 Μηνύματα |
Απεστάλη: 04/01/2007, 08:40:32
Καλή μου Unseen, πιστεύω οτι σχετικά με αυτό που αναφέρεις:quote:
Νιώθουμε την ακατανίκητη επιθυμία να παραδώσουμε την ύπαρξή μας σε κάποιον άλλον, επειδή λέμε ότι τον αγαπάμε ή επειδή πραγματικά μας εμπνέει τόσο πολύ που πιστεύουμε ότι μπορούμε να τον ακολουθήσουμε γιατί ξέρει πού πάει.
θα πρέπει να αναζητήσουμε κάποια στιγμή τα πραγματικά αίτια που βρίσκονται πίσω από τα φαινομενικά.
Το να ακολουθήσουμε κάποιον επειδή ξέρει που πηγαίνει δε μου ακούγεται ως κάτι το κακό ή ως κάτι το επιλήψιμο.
Φτάνει βέβαια να έχουμε κατανοήσει ως που θα τον ακολουθήσουμε και για ποιούς λόγους θα το κάνουμε αυτό.
Κι αυτή μας η τάση να ακολουθούμε συχνά μας προκαλεί κάποια προβληματάκια... Φίλε μου A. Kircher, θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να διαβάσουμε τις εμπειρίες σου!
Προσωπικά τις αναμένω!
In anticipation of my resurrection... |
|
| Το Θέμα καταλαμβάνει 30 Σελίδες: |
|
|
|
|
|
ESOTERICA.gr Forums !
|
© 2010-11 ESOTERICA.gr
|
|
|
|
Μετεμψύχωση & μετενσάρκωση
