Άραγε τα οστά των Άγιων φίλε μου που οι πιστοί πάνε και τα προσκυνάνε και τα δεκάδες τάματα που κάνουνε, ποιος είναι ο λόγος, το ξύσιμο στις «θαυματουργές» εικόνες, ποιος είναι ο λόγος, το φιλί της εικόνας, ο χρυσός που καλύπτει πολλές εικόνες, αλλά και λείψανα, ποιος είναι ο λόγος .

Μήπως η λατρεία φίλε trexagireve, βέβαια για να πω την προσωπική μου γνώμη, πίσω από την λατρεία κρύβεται κάτι άλλο ποιο σοβαρό, το εμπόριο η εκμετάλλευση του κάθε πιστού .

Το κακό για εμένα δεν είναι όταν «λατρεύουμε» κάτι που πιστεύουμε, αλλά όταν πρέπει αυτή η πίστη να φανερώνεται μέσα από είδωλα, μέσα από «αντικείμενα» λατρείας, που υποτίθεται ότι απεικονίζει τον κάθε άγιο ή θεό και ειδικά όταν γνωρίζουμε ότι ο θεός είναι άκτιστος, οπότε μη προσωποποιημένος με κάθε τι κτιστό…

quote:

---

Κι εσύ ως πότε νομίζεις πως θα καταφέρνεις να ελίσσεσαι; Δεν βαρέθηκες να κοροϊδεύεις τον εαυτό σου;;

---

Εχεις ζωηρη φαντασια .

ΣΟΦΟΝ ΤΟ ΣΑΦΕΣ

Πρέπει επιτέλους να σταματήσει αυτό το παραμύθι φίλε τρεχαγύρευε.
Τα "πρόσωπα" τα οποία αναφέρει ο χριστιανισμός αν υποθέσουμε ότι υπήρξαν ποτέ, τότε σίγουρα δεν είχαν καμία σχέση με το μεγάλο ψέμα του χριστιανισμού.
Οι καρικατούρες που λατρεύουν οι σημερινοί χριστιανοί είναι απλά ξόανα. Δεν θυμάται κανένα ο πιστός βλέποντας τα, γιατί απλά δεν υπήρξε ποτέ το πρόσωπο που απεικονίζουν.
Όλους τους συμβολισμούς των Εσσαίων πήρε ο χριστιανισμός έβαλε μέσα και λίγη αρχαιοελληνική σκέψη και φιλοσοφία και αφού τα ανακάτεψε καλά έφτιαξε την μεγάλη πόρνη, την ίδια την εκκλησία. Δεν ξέρω αν προσβάλλεται κανείς, αλλά το μεγάλο ψέμα θα αποκαλυφθεί σύντομα παρά τις προσπάθειες δεκαετιών να αποκρυφτούν τα χειρόγραφα της νεκράς θάλασσας.

Αυτό τώρα τι σκατά είναι?
Μπορείς να μιλήσεις χωρίς υποκρισία και τα <<φίλε>>?
Η υποκρισία όμως είναι ίδιον της θρησκείας σου,με τους τόσους ''ανθρώπους'' που έχει στις τάξεις της.

Η διαφορά του ανθρώπου από το θηρίο είναι ότι έχει αυτοέλεγχο.Είναι ακόμα ένα ζώο όμως.

quote:

---

Εκείνοι οι κακόμοιροι που πιστεύουν ότι όλα τους
επιτρέπονται, είναι για λυπηση...γιατί επιτρέπονται τα
πάντα, αλλά, ο καθένας αυτοπροσδιορίζεται...

---

And I was round when jesus christ
Had his moment of doubt and pain
Made damn sure that pilate
Washed his hands and sealed his fate

quote:

---

Όσο για το ευχαριστώ προς το Θεό για ότι έχουμε, αυτό
το κάνουν άνθρωποι ρεαλιστές, που λένε ότι "θα μπορούσα
να είμαι σε χειρότερη μοίρα", αλλά αυτά φαντάζομαι δεν τα λέει
ένας αλλοιώτικος άνθρωπος, όπως εσύ...

---

Βρε συ ! Ποσα θελεις να με τρελανεις ; Γιατι να πω υπαρχουν και χειροτερα και να μην πω υπαρχουν και καλυτερα ; Δεν ειμαι ρεαλιστης κατ΄αυτον τον τροπο ; Δηλαδη το ζητουμενο για σενα τι ειναι , να βλεπεις τον αλλον που ειναι σε χειροτερη κατασταση απο σενα και να λες δοξα τον θεο καλα ειμαι , υπαρχουν και χειροτερα ; Ποσο χαμηλα μπορεις να πεσεις για να στηριξεις την θεωρια περι υπαρξης θεου ;

ΣΟΦΟΝ ΤΟ ΣΑΦΕΣ

για να δούμε

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AF%CE%B8%CF%81%CE%B1%CF%82

1)Ο Μίθρας ήταν ο κεντρικός θεός του μιθραϊσμού, μιας συγκρητικής ελληνιστικής και ρωμαϊκής μυστηριακής λατρείας η οποία αναπτύχθηκε στην ανατολική Μεσόγειο κατά τον 2ο και 1ο αιώνα ΠΚΧ. Ο μιθραϊσμός ασκούνταν στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία από τον 1ο αιώνα ΠΚΧ ως τον 5ο αιώνα ΚΧ.

Ο Μίθρας ήταν περσικός θεός του φωτός και της σοφίας και η προέλευσή του ανάγεται σε μια αρχαιότερη βεδική θεότητα. Στην Αβέστα, τα ιερά ζωροαστρικά συγγράμματα, ο Μίθρας παρουσιάζεται ως «ο αγαθοεργός» (γιαζάτα), «ο Σωτήρας», το πνεύμα του καλού[1], ο υπερασπιστής και φύλακας της άσα —της αλήθειας και της τάξης— και ο άρχοντας του κόσμου, στον οποίο «ο Αχούρα Μάζδα (Ωρομάσδης) ανέθεσε την εποπτεία του κόσμου»

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%8C%CF%83%CE%B9%CF%81%CE%B9%CF%82
2)Τα ιερογλυφικά κείμενα περιέχουν αρκετούς υπαινιγμούς σχετικά με τα έργα του θεού κατά την επίγεια ζωή του. Χάρη στον Πλούταρχο γνωρίζουμε τον μύθο του με αρκετή ακρίβεια[4]. Πρωτότοκος γιος του Γκεμπ και της Νουτ, ο Όσιρις γεννήθηκε στις Θήβες της Άνω Αιγύπτου. Αμέσως όταν συνέβη αυτό μία μυστηριώδης φωνή γνωστοποίησε στον κόσμο την έλευση του «Κυρίου του Σύμπαντος», προκαλώντας κραυγές χαράς. Όταν, όμως, έγιναν γνωστές οι συμφορές που τον απειλούσαν, η χαρά μετατράπηκε σε θρήνο. Όταν ο Ρα πληροφορήθηκε τη γέννηση του Όσιρι, χάρηκε. Παρά το γεγονός ότι είχε καταραστεί τη μητέρα του Νουτ να μη τον γεννήσει, τον κάλεσε κοντά του και τον αναγνώρισε ως κληρονόμο του θρόνου του.

Ωραιότερος και ψηλότερος από όλους ο μελαχροινός, όπως περιγράφεται, Όσιρις διαδέχθηκε τον πατέρα του Γκεμπ στον θρόνο της Αιγύπτου, όταν εκείνος αποσύρθηκε στον ουρανό, αναγορεύοντας ως βασίλισσα την αδελφή του Ίσιδα. Πρώτο μέτρο του νέου θεϊκού φαραώ ήταν η κατάργηση της ανθρωποφαγίας, η μεταβολή του νομαδικού βίου και η μόνιμη εγκατάσταση[5], όπως και η εκπαίδευση των υπηκόων του στην τέχνη της κατασκευής γεωργικών εργαλείων για την καλλιέργεια της γης και την παραγωγή σιταριού και σταφυλιών. Με αυτά θα παρασκεύαζαν τα απαραίτητα για τη διατροφή των ανθρώπων, δηλαδή τον άρτο, τον οίνο και τον ζύθο.

Ο Όσιρις εισήγαγε τη λατρεία των θεών, ανήγειρε τους πρώτους ναούς, σμίλεψε τις πρώτες εικόνες των θεών, διατύπωσε την τελετουργική τάξη και επινόησε τα δύο είδη αυλών, που έμελλε να συνοδεύουν τα άσματα κατά τη διάρκεια των εορτασμών. Μετά από αυτό ίδρυσε πόλεις και νομοθέτησε για τον λαό του δίκαιους νόμους, προσλαμβάνοντας την επωνυμία Ούνοφρις (ο καλός), με την οποία και είναι γνωστός ως τέταρτος θεϊκός Φαραώ.

Κατεξοχήν εκπολιτιστής ο Όσιρις επιθύμησε εκτός της Αιγύπτου να εκπολιτίσει και τον υπόλοιπο κόσμο. Αφήνοντας πίσω του την Ίσιδα, έφυγε για να κατακτήσει την Ασία, συνοδευόμενος από τον Θωθ τον Άνουβι και τον Οφόι. Εχθρός της βίας, προσεταιριζόταν υπό το σκήπτρο του, τη μία χώρα μετά την άλλη, με μοναδικό όπλο την πραότητα και τη μουσική. Λέγεται πως αφόπλιζε τους κατοίκους με άσματα και μουσική από διάφορα μουσικά όργανα. Επέστρεψε στην Αίγυπτο, έχοντας διατρέξει ολόκληρη τη γη και διαδίδοντας παντού τον πολιτισμό.

[Επεξεργασία] Θάνατος και ανάσταση

για εκτενέστερη αναφορά στον μύθο βλ. Ίσις

Επιστρέφοντας ο Όσιρις βρήκε το βασίλειό του σε λαμπρή κατάσταση. Η Ίσιδα είχε κυβερνήσει με σύνεση κατά την απουσία του. Ωστόσο, έπεσε θύμα της συνωμοσίας που προετοίμασε κρυφά ο αδελφός του Σετ, ο οποίος ήθελε να τον εκτοπίσει από τον θρόνο του. Στα εδάφια τα σχετικά με την Ίσιδα και τον Σετ υπάρχει λεπτομερής αφήγηση για πώς την 17η του μηνός Αθύρ, κατά το εικοστό όγδοο έτος της βασιλείας του, ο «καλός» θανατώθηκε και διαμελίστηκε από τους συνωμότες, καθώς και το πώς ανακάλυψε η πιστή σύζυγός του το σώμα του και το μετέφερε πίσω στην Αίγυπτο. Χρησιμοποιώντας τη μαγεία της με τη βοήθεια του Θωθ, του Άνουβι και του Ώρου η Ίσιδα κατόρθωσε να επαναφέρει στη ζωή τον Όσιρι. Εκείνος εμφανίσθηκε στη συνέχεια ενώπιον του δικαστηρίου των θεών, υπό την προεδρία του Γκεμπ, για να απαλλαχθεί τελικά από τις κατηγορίες του Σετ εναντίον του.
Ποίημα του Δαμαίου (περ. 125-100 ΠΚΧ) αφιερωμένο στον Όσιρι, όπου περιγράφεται ο θάνατός του από τον Σετ (Σεθ). Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης
Ποίημα του Δαμαίου (περ. 125-100 ΠΚΧ) αφιερωμένο στον Όσιρι, όπου περιγράφεται ο θάνατός του από τον Σετ (Σεθ). Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης

Αναστημένος πλέον ο Όσιρις μπορούσε να επανακτήσει το θρόνο του και να εξακολουθήσει να βασιλεύει πάνω στους θνητούς. Εκείνος, ωστόσο, προτίμησε να εγκαταλείψει τη γη και να αποσυρθεί στα Ηλύσια Πεδία, όπου υποδεχόταν ευμενώς τις ψυχές των δικαίων και βασίλευε επί των νεκρών. Όπως είναι φυσικό, η υπόσχεση της ανάστασης και της αιώνιας ύπαρξης προσέδωσε ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα στη λατρεία του Όσιρι.

http://www.nea-acropoli-rethimno.gr/index.php?menu=31&cat=bio&article=6
3)Ο θρύλος της Γέννησης του Βούδα

Ο Βούδας «συνελήφθη» από την μητέρα του Μάγια, όταν Αυτή είχε ονειρευτεί έναν Λευκό Ελέφαντα. Όταν πλησίαζε η ώρα της Γέννησής Του, η Μάγια αποσύρθηκε στο δάσος Λουμπίνι, κοντά στην πόλη Καπιλάβαστου. Εκεί, καθώς στεκόταν, ένα δέντρο από σεβασμό, υποκλίθηκε για να Τη στηρίξει, βοηθώντας την να γεννήσει. Ο βούδας , στάθηκε αμέσως στα δύο του πόδια και έκανε επτά βήματα και είπε ότι αυτή θα ήταν η τελευταία γέννησή του. Λίγο αργότερα, ένας ηλικιωμένος σοφός προφήτευσε ότι θα γινόταν ο γνωστός Βούδας. Η Προφητεία ωστόσο είχε προειδοποιήσει πως για να μπορέσει να γίνει ο Διδάσκαλος τον οποίο περίμενε όλος ο κόσμος, έπρεπε να εγκαταλείψει το παλάτι του πατέρα του, ζώντας ασκητική ζωή ώστε να επιτύχει την ανάλογη Φώτιση. Αυτήν την Προφητεία την είχε αρνηθεί κατηγορηματικά ο υπερπροστατευτικός πατέρας του, ο οποίος και έκανε τα πάντα για να κρατήσει τον Σιντάρτα εντός του παλατιού, προφυλάσσοντάς τον από το να δει οτιδήποτε που θα τον πλήγωνε.

Η Μεγάλη Απάρνηση

Η Μάγια, η μητέρα του Σιντάρτα, πέθανε λίγο μετά τη Γέννησή του και η αδελφή της Μαχαπρατζαπάτι, ήταν αυτή που τον ανέθρεψε αμέσως μετά. Όταν Αυτός μεγάλωσε, παντρεύτηκε, με τη σειρά του, την Γιασοντχάρα, η οποία γέννησε κι έναν γιο, τον Ραχούλα. Σε αυτό το σημείο, ο Σιντάρτα είχε να διαλέξει ανάμεσα στην οικογένειά του και τον ασκητικό δρόμο της φώτισης.

Περιτριγυρισμένος από κάθε πειρασμό, πλούτη, εξουσία και δύναμη που θα μπορούσε να έχει οποιοσδήποτε θνητός, επέλεξε το μονοπάτι της Απάρνησης, μετά την επαφή του με τον έξω κόσμο, τον οποίο μέχρι τώρα δεν του επέτρεπε ο πατέρας του να γνωρίσει. Μετά από σειρά εξόδων του έξω από το παλάτι, είχε πια μάθει σχετικά με τον Πόνο, την Ταλαιπωρία, την Απώλεια, την Αρρώστια και πάνω από όλα τον Θάνατο. Αυτά έγιναν αφού κάποια στιγμή είχε συναντήσει ένα άρρωστο, έναν γέρο και ένα μια νεκρική πομπή.

Έχοντας δει μία τελευταία φορά την οικογένειά του, εγκατέλειψε το παλάτι του πατέρα του μια για πάντα και φτάνοντας σε ένα δάσος με άλλους ασκητές, αντάλλαξε κάθε κοσμικό αγαθό που του είχε μείνει με τα πρόχειρα ρούχα ενός κυνηγού.

Στην ηλικία των εικοσιεννέα χρονών, παρόλη την μεγάλη αγάπη που έτρεφε για τους συγγενείς του, είχε πια αντιληφθεί το ανώτερο καθήκον του (Ντάρμα).

Έτσι άρχισε να κάνει ένα πολλή αυστηρό και λιτό τρόπο ζωής μαζί με άλλους ασκητές Από τις πολλές στερήσεις όμως κάποια στιγμή κόντεψε να πεθάνει και τότε είναι που τον συναντά μια βοσκοπούλα και του δίνει να φάει ρύζι και του παίζει και με ένα μουσικό όργανο λίγη μουσική. Αυτή του είπε ότι για να παίξει καλά το μουσικό όργανο, δεν πρέπει οι χορδές του ούτε να είναι πολύ τεντωμένες ούτε πολύ χαλαρές, μετά από αυτό ο Βούδας έβγαλε την διδασκαλία του μέσου.

Αργότερα, ο Βούδας, αντιμετώπισε ένα πειρασμό από τον Μάρα (ο οποίος είναι η προσωποποίηση του Θανάτου, της Πλάνης και του Πειρασμού). Καθώς ο Βούδας ήταν σε στάδιο διαλογισμού κάτω από το Δέντρο της Αφύπνισης, ο Μάρα τον «βομβάρδισε» με αμφιβολίες αλλά και πειρασμούς, μερικοί από τους οποίους υπήρξαν αυτοί της πείνας, της λαγνείας, του φόβου και της αδράνειας, προσπαθώντας έτσι να τον πείσει να εγκαταλείψει την πορεία του προς την Φώτιση. Ωστόσο όλοι οι πειρασμοί, παρόλο που ήταν άριστα μεταμφιεσμένοι και πειστικοί, απέτυχαν πλήρως στο στόχο τους.

Η διαδικασία προς την Απελευθέρωση από τα δεσμά του περιγράφεται ως μία Μύηση η οποία συνέβη σε τρία στάδια Επίγνωσης, τα οποία παραλληλίζονταν και με τα τρία μέρη της νύχτας: 1. Από το Σούρουπο ως τις 10 το βράδυ, 2. Από τις 10 το βράδυ μέχρι τις 2 το πρωί και 3. Από τις 2 το πρωί μέχρι την Αυγή.

Στο πρώτο μέρος της νύχτας έλαβε την Επίγνωση χιλίων προηγούμενων ενσαρκώσεών του.

Κατά τη διάρκεια του δευτέρου μέρους της νύχτας, απόκτησε την Ενόραση και ολόκληρο το Σύμπαν εμφανίστηκε μπροστά του. Επίσης γνώρισε στους μηχανισμούς του κάρμα.

Κατά τη διάρκεια του τρίτου μέρους εκείνης της νύχτας, ανάλυσε τους νόμους του κάρμα και την διαδικασία αυτοβελτίωσης. Μετά από αυτό ονομάστηκε βούδας.

Η Διδασκαλία

Η διδασκαλία του Βούδα στηρίζεται πάνω σε τέσσερα σκαλοπάτια τα οποία είναι:

1. Η ύπαρξη του πόνου. (Duhka) ο πόνος δεν περιορίζεται στα ανθρώπινα πλάσματα αλλά αγγίζει, γενικώς, όλες τις έμψυχες υπάρξεις, που έχουν εμπλακεί στη σαμσάρα, στον τροχό των ενσαρκώσεων. Είναι φανερό ότι παντού υπάρχει πόνος, και όταν γεννιούνται και όταν πεθαίνουν τα όντα. Για να ζήσουν μερικοί πρέπει άλλοι να πεθάνουν, όταν αποκτούμε αγαθά γεννιέται ο φόβος ότι μπορεί αυτά να τα χάσουμε, και ο πόνος φωλιάζει όταν τα χάνουμε. Ο πόνος είναι ο νόμος της εξέλιξης.

2. Ο πόνος οφείλεται σε ορισμένες αιτίες, που συνοψίζονται στη δίψα, την επιθυμία για ζωή.

3. Η επιθυμία που προξενεί τον πόνο μπορεί να εξαλειφθεί.

4. Υπάρχει δρόμος για την εξάλειψη του πόνου και για την άρση των αιτιών των επιθυμιών και αυτός είναι η Ευγενής Οκταπλή Ατραπός, η οποία αποτελείται από τα εξής εσωτερικά σκαλοπάτια: Ορθή ομιλία, Ορθή Διάθεση, Ορθή πράξη, Ορθά μέσα ζωής, Ορθή προσπάθεια, Ορθή συμπεριφορά, Ορθή σκέψη και Ορθός Διαλογισμός.

Με την άσκηση αυτών των αρετών μπορεί ο άνθρωπος ν΄ απελευθερωθεί από τον πόνο και να φτάσει «εν ζωή» στην Νιρβάνα, δηλαδή στην πλήρη Απελευθέρωση, να αυτοβυθιστεί στο Απόλυτο.

Ο Βούδας ποτέ δεν έγραψε, ούτε συγκέντρωσε τις διδασκαλίες του σε κανένα έργο. Αυτό το έκαναν οι μαθητές του 400 χρόνια μετά από τον θάνατό του (543π.Χ.)

Οι πιο καθαρές διδασκαλίες του περιέχονται στο λεγόμενο «Κανών Πάλι» που έχει το παράξενο όνομα Τριπιτάκα. (οι τρεις κάλαθοι τα οποία χωρίζονται ως εξής: Σούτα Πιτάκα: τα βιβλία της Διδασκαλίας, Βινάγια Πιτάκα: τα βιβλία των Ηθικών Διδαγμάτων, Αβιδαμμα Πιτάκα : τα βιβλία της ψυχολογίας και της φιλοσοφίας)

«Και να, Ω Μπίκου, η Ευγενής Αλήθεια για τον πόνο:

η γέννηση είναι πόνος, τα γηρατειά είναι οδυνηρά

η αρρώστια είναι οδυνηρή, ο θάνατος είναι οδυνηρός,

το άγχος, η στεναχώρια είναι οδυνηρά.

Η ένωση με το δυσάρεστο είναι οδυνηρή, ο αποχωρισμός

από αυτά που αγαπάμε είναι οδυνηρός. Οδυνηρό είναι να μην αποκτούμε αυτά που επιθυμούμε.»

Από το κήρυγμα του Μπεναρές, του Βούδα.

να συνεχίσω;

Περαν τουτου εχω πολλες φορες πει και θα το ξαναπω αλλη μια ... δεν εχω ως ευαγγελια κανενος ειδους περιοδικα ... διαβαζω οτι μου κανει κεφι και κρατω οτι κρινω σωστο . Το περιοδικο Δαυλος ειναι απο τα πιο αξιολογα του ειδους του οσο και αν αυτο δεν σ΄αρεσει . Αυτο ομως και παλι δεν σημαινει πως με οτι λεει συμφωνω . Επι τελους , μην τα ισοπεδωνουμε ολα , δεν απευθυνεσαι σε κανενα παιδακι ...

quote:

---

Λυπάμαι που θα σε απογοητεύσω, αλλά η ιστορία, όχι η δική σου, δεν δείχνει αυτό που εσύ ισχυρίζεσαι!!!

---

Δεν απογοητευεις εμενα Ψηλε ... οι αμυνες σου που στηριζονται στην "ιστορια" του ιερατειου που ασπαζεσαι εχουν καταπεσει προ πολλου ... η ιστορια ειναι μια ... αυτη ακριβως που ειπα , οτι την θρησκεια των Ελληνων την εβαπτισαν ειδωλολατρικη οι αρχοντες του χριστιανισμου , οι θρησκευτικοι ηγετες σας .

ΣΟΦΟΝ ΤΟ ΣΑΦΕΣ

Τα αποσπάσματα που παρέθεσα, είδες από που τα πείρα; Είδες τι γράφουν; Ρε συ, ξεκόλλα!!! Τόσο πολύ σου έχουν αλλοιώσει το νου;;

quote:

---

ΑΔΙΑΒΑΣΤΟΣ
Περαν τουτου εχω πολλες φορες πει και θα το ξαναπω αλλη μια ... δεν εχω ως ευαγγελια κανενος ειδους περιοδικα ... διαβαζω οτι μου κανει κεφι και κρατω οτι κρινω σωστο.

---

Στα σχολεία δεν διδάσκεται καθόλου η ιστορία. Εκεί διδάσκονται μύθοι όπως για παράδειγμα:

1. Ο Π.Π. Γερμανός σήκωσε τη σημαία της επανάστασης στην Αγ. Λαύρα στις 25 Μαρτίου (τώρα, όταν ο ίδιος ο Γερμανός γράφει πως 25 του μηνός ήταν στην Πάτρα, αυτό μάλλον αποτελεί λεπτομέρεια ή ένδειξη της ιστορίας που διδάσκεται).

2. Οι Ελληνες δέχτηκαν το χριστιανισμο και τον αγκάλιασαν αυτοβούλως (τώρα γιατί χρειάστηκαν 6,5 αιώνες διωγμών των Ελλήνων και ένα συμπαγές νομοθετικό πλαίσιο για την καταπολέμηση των υπόλοιπων θρησκειών, τη θανάτωση των Ελλήνων και το γκρέμισμα των ναών τους, που οδήγησαν στην υποχρεωτική βάφτιση με ποινή άρνησης το θάνατο, είναι κι αυτό ενδεικτικό της "ιστορίας" που διδάσκεται στα σχολεία).

Η διδασκαλία της ιστορίας στο σχολείο δεν έχει τίποτε το ιστορικό και δεν έχει σαν σκοπό την ιστορική γνώση και έρευνα αλλά τη δημιουργία "ελληνοχριστιανών".

quote:

---

Ψηλός
Είναι αυτή που διδάσκεται σε όλα τα ανώτερα και ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας μας

---

Προφανώς, η ιστορία που διδάσκεται στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα δεν έχει καμία σχέση με την ιστορία που διδάσκεται στο σχολείο.

macedon

quote:

---

****Μα τους αρχαιόθρησκους τους ρωτήσατε;;;;;
Για του λόγου το αληθές, σε καλώ να διαβάσεις το παρακάτω άρθρο του περιοδικού «Διιπετές», περιοδικό, πιστεύω, γνώριμο σε σένα τον άθεο, έτσι δεν είναι;
http://www.diipetes.gr/html/dx_55.html Σου παραθέτω κάποια χαρακτηριστικά αποσπάσματα του άρθρου:
...........
Αντί το σώμα να θεωρείται ιερό και κοινωνικά απαραβίαστο, μια σχέση που διατηρείτο στο ειδωλολατρικό παρελθόν, γι αυτό και στο αρχαιοελληνικό δίκαιο ......
.......
................
....... Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί και ο Π. Κοροβέσης ο οποίος αντί να καταγγείλει αυτή την καπηλεία, αντίθετα την ενισχύει προσπαθώντας να ταυτίσει το ειδωλολατρικό παρεθλόν των αγώνων και κατά συνέπεια τον πολιτικό φορέα αυτού ..........
quote:

---

Το αποσπασμα σου Ψηλε ειναι απο το περιοδικο Διιπετες και οχι απο τον Δαυλο ... Μαλλον λοιπον ο δικος σου νους εχει αλλοιωθει σε βαθμο που χαρακτηριζεται μη αναστρεψιμος !

quote:

---

Αυτό ακριβώς λέω και εγώ. Πως κρατάς ότι κρίνεις σωστό και σου κάνει κέφι. Γούστο σου και καπέλο σου. Όχι όμως τα ....... κέφια σου να τα βαπτίζεις και ιστορία!!!

---

Οχι δεν λες αυτο ... αλλο λες ! Εισαι σε πληρη συγχυση και παρερμηνευεις τις πιο απλες προτασεις . Ειπα : διαβαζω οτι μου κανει κεφι και κρατω οτι κρινω σωστο , αν δεν μπορεις να δεις την διαφορα με την δικη σου ερμηνεια δεν φταιω εγω .

quote:

---

Η ιστορία είναι αυτή που διδάσκεται στα σχολεία.

---

Οσο η ιστορια διδασκεται βαση των κριτηριων των ανιστορητων του υπουργειου παιδειας και θρησκευματων θα δινει βημα σε σενα να κανεις τετοιου ειδους ανεδαφικες προσεγγισεις .

quote:

---

Τα ...... κέφια σου, δυστυχώς, κράτα τα για τον εαυτό σου και κάντα ιστορία. Ίσως βρεις και κάναν άλλο να τα μοιραστείς. Ως εκεί όμως.
Αφού και Δαυλός δεν σου κάνει το ......κέφι, από εμένα περιμένεις να δεις χαρά;;;

---

θα σου χαρισω ενα στοιχο απο το αξιον εστι του Ελυτη :
Σελτζούκοι, ροπαλοφόροι καραδοκούν
χαγάνοι, ορνεοκέφαλοι βυσσοδομούν
σκυλοκοίτες και νεκρόσιτοι κι ερεβομανείς
κοπροκρατούν το μέλλον
Τι να περιμενω απο σενα ... τι να περιμενει κανεις απο σενα , οταν ο τεως πρωθυπουργος και υπουργος παιδειας & θρησκευματων Σημιτης δηλωνε οτι : ο ιδεολογικος προσανατολισμος προς την Αρχαια Ελλαδα ειναι αρνητικη κατευθυνση ... οταν διδασκετε στην Α΄γυμνασιου οτι οι Σπαρτιατες ειναι απογονοι του Αβρααμ , οταν διδασκεται οτι ο ληστης Δριμακος ειναι το προτυπο της ελευθεριας , οταν μητροκτονοι και παιδοκτονοι αγιοποιουνται , οταν οι υβριστες του λαμπροτερου πολιτισμου ανα τους αιωνες τιμουνται και δοξαζονται , οταν οι προδοτες μεταλασσονται σε ηρωες ... και χιλια δυο αλλα που τελειωμο δεν εχουν ...

Δεν περιμενω τιποτε απο σενα Ψηλε ... ειλικρινα ...

ΣΟΦΟΝ ΤΟ ΣΑΦΕΣ

Ούτως ή άλλως, από την ίδια βρύση πίνουν νερό.

Εφόσον αυτοί που δηλώνουν αρχαιόθρησκοι δέχονται πως οι πρόγονοί μας ήταν ειδωλολάτρες, γιατί όχι και εσύ, ένας άθεος;
Ντρέπεσαι να το παραδεχθείς;

Το ξέρω, το μίσος σου για το Χριστιανισμό σου θολώσει τα μάτια δεν σε αφήνει να δεις πιο μακριά από τι μύτη σου.

quote:

---

ΑΔΙΑΒΑΣΤΟΣ

quote:

---

Αυτό ακριβώς λέω και εγώ. Πως κρατάς ότι κρίνεις σωστό και σου κάνει κέφι. Γούστο σου και καπέλο σου. Όχι όμως τα ....... κέφια σου να τα βαπτίζεις και ιστορία!!!

---

Οχι δεν λες αυτο ... αλλο λες ! Εισαι σε πληρη συγχυση και παρερμηνευεις τις πιο απλες προτασεις . Ειπα : διαβαζω οτι μου κανει κεφι και κρατω οτι κρινω σωστο , αν δεν μπορεις να δεις την διαφορα με την δικη σου ερμηνεια δεν φταιω εγω .

---

Επειδή αναφέρεσαι στο όνομά μου, θα μπορούσες να μας πεις ποιό είναι το ψέμα που "πέρασα" εγώ, ο ΑΔΙΑΒΑΣΤΟΣ και οι υπόλοιποι "χωρίς ονόματα" έναντι της "αλήθειας που γνωρίζει ο ελληνικός λαός" και πώς τεκμηριώνεται αυτό;

Εκτός αν είναι μια από τις συνηθισμένες αναπόδεικτες συκοφαντίες σου εν είδει σαπουνόφουσκας, οπότε να μην δίνουμε περισσότερη σημασία απ'όση αρμόζει... στις σαπουνόφουσκες...

Αγαπητή μαϊμουδίτσα,
Το ότι συνέβησαν κάποια ακραία γεγονότα εκ μέρους κάποιων φανατικών κανείς δεν το αρνείται.
Τα γεγονότα αυτά όμως, είναι ελάχιστα και δεν αντανακλούν την πραγματική διάσταση της αλήθειας/πραγματικότητας.

Ο Ελλαδικός χώρος ανέκαθεν υπήρξε χώρος σεισμογενής και στην ιστορία έχουν καταγραφεί πολλοί καταστροφικοί σεισμοί οι οποίοι ισοπέδωσαν ό, τι υπήρχε όρθιο σε αρκετές περιοχές του Ελλαδικού χώρου.

Πολλοί δε ναοί, πριν ακόμη την εμφάνιση του Χριστιανισμού είχαν εγκαταλειφθεί και ερειπωθεί λόγω της παρακμής της αρχαίας ειδωλολατρικής θρησκείας. Αν ψάξεις, υπάρχουν πολλές αναφορές αρχαίων συγγραφέων που αναφέρονται στην εγκατάλειψη και ερείπωση ναών.

Το ότι ανακαλύπτουμε σήμερα πολλούς κατεστραμμένους ναούς δεν είναι κάτι νέο. Γιατί όμως, εντέχνως, καλλιεργείται η άποψη πως γι' αυτό φταίνε οι Χριστιανοί;

Μήπως στους μεταξύ τους πολέμους, οι αρχαίοι μας, σεβόταν τίποτα;
Αφήναν τίποτα όρθιο στο πέρασμά τους;
Όχι, τίποτα απολύτως!!!!
Δεν θα ήταν άδικο να αποδώσουμε τις ευθύνες, για τις δικές τους αγριότητες, στους Χριστιανούς, μόνο και μόνο γιατί κάποιοι σήμερα, παρακινούμενοι από το μίσος τους κατά του Χριστιανισμού, επιθυμούν να πλάσουν μια εικονική πραγματικότητα για το παρελθόν;

Αντιθέτως, πολλοί αρχαίοι ναοί που μετατράπηκαν σε Χριστιανικούς, συντηρήθηκαν και έτσι σώθηκαν από την απειλή του χρόνου.

Το ότι χρησιμοποιήθηκαν τα υλικά των γκρεμισμένων αρχαίων ναών για το χτίσιμο των νέων χριστιανικών ναών είναι απολύτως φυσικό διότι δεν χρειάστηκε κόπος για τη δημιουργία νέων υλικών και έτσι σώθηκαν και τα αρχαιότερα δομικά υλικά που αποτελούν μαρτυρία επίσης για τους αρχαιολόγους.

Σκέψου κάτι απλό και μην πας μακριά, μην αφήνεις να χειραγωγούν τη σκέψη σου.
Κανονικά, αν οι Χριστιανοί απεχθάνονταν τόσο τους τόπους των αρχαίων ναών όσο και τους ίδιους γκρεμισμένους ναούς, δεν θα έπρεπε ούτε στους ίδιους τόπους να χτίζουν τις Εκκλησίες τους, ούτε και τους ίδιους αρχαίους ναούς να χρησιμοποιούν ή να χτίζουν καινούργιους πάνω στα ερείπια γκρεμισμένων ναών. Έτσι δεν είναι; Αυτό δεν λέει η απλή κοινή λογική;

Στο αντίστοιχο θέμα είχες όλη την ευκαιρία να αντικρούσεις τα "ψέμματα" και να αντιπαραθέσεις την "αλήθεια" σου. Αντί γι'αυτό όμως, εσύ περιορίστηκες σε επιχειρηματολογία του τύπου:

"Κι εσείς γενίτσαροι είστε"

"Ρε αξιοθρήνητα ανθρωπάρια, μόνο ζήλια δείχνετε για τον Θεό της αγάπης."

"Μετανοείστε, γιατί αλλοιώς δεν σώζεστε...."

"...χαίρομαι που αντιληφθήκατε κι εσείς ότι πρόκειται για κοινούς συκοφάντες του χριστιανισμού. Για πουλημένους (δεν αμφιβάλλω ότι υπάρχει κι η «κονόμα» στη μέση φίλε Europaios2) και κομπλεξικούς"

"Αλλά σίγουρα για το δημοτικό είσαι, αν και εκεί πάλι επικίνδυνος είσαι με τα μισαλλόδοξα και πορωμένα ιδεώδη σου…"

"ξενόφερτοι δούρειοι ίπποι, των Εχθρών του γένους μας..."

κτλ. κτλ.

και ΟΥΤΕ ΜΙΑ (ΜΗΔΕΝ δηλαδή) απάντηση επί της ουσίας που θα βοηθούσε όλους τους "πλανεμένους" να δουν την "αλήθεια" σου.

Οσο για τη βίαιη επιβολή του χριστιανισμού επί των Ελλήνων αλλά και των υπολοίπων λαών της αυτοκρατορίας, ακόμη κι αν αγνοήσουμε ΟΛΕΣ τις μαρτυρίες ΟΛΩΝ των ιστορικών και χρονογράφων της εποχής, ακόμη κι αν αγνοήσουμε ΟΛΟΚΛΗΡΟ το νομοθετικό πλαίσιο κατά των υπολοίπων θρησκειών που τιμωρούσαν με θάνατο ακόμη και την παραμονή έξω από έναν ελληνικό ναό, και μόνον ο νόμος 1.11.10 του Ιουστινιάνειου Κώδικα και το Παράρτημα IV των "Εκλογών" του Ιουστινιανού που διατάζει όλους τους υπηκόους της αυτοκρατορίας να βαφτιστούν χριστιανοί (με ποινή άρνησης το θάνατο) θα αρκούσε για να μιλάμε και βίαιη επιβολή του χριστιανισμού.

Για να σου φρεσκάρω τη μνήμη, να παραθέσω τους παραπάνω νόμους:

CJ 1.11.10
1. Διατάζουμε όλους τους υπηκόους της αυτοκρατορίας που δεν έχουν βαφτιστεί ακόμη ορθόδοξοι χριστιανοί, σε όποιο μέρος της αυτοκρατορίας κι αν ζουν, να επισκεφτούν με την οικογένειά τους μια εκκλησία και να βαφτιστούν χριστιανοί. Σε περίπτωση που αρνηθούν να γνωρίζουν πως δεν θα έχουν πολιτικά δικαιώματα και δεν θα τους επιτραπεί να αποκτήσουν κινητή ή ακίνητη περιουσία και θα τους κατασχεθεί η περιουσία που ήδη έχουν
3. Επιπλέον των παραπάνω, αυτοί που θα αποφύγουν να βαπτιστούν, θα τιμωρηθούν με παραδειγματική τιμωρία και θα εξοριστούν.
5. Τα βρέφη και τα μικρά παιδιά πρέπει να βαπτιστούν αμέσως και χωρίς καθυστέρηση. Αυτοί που έχουν περάσει την τρυφερή ηλικία θα πάνε στις εκκλησίες και θα διδαχτούν την ορθόδοξη πίστη και θα βαπτιστούν μετά.
6. Αυτοί που έχουν βαφτιστεί αλλά έχουν αφήσει τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους στην πλάνη του παγανισμού θα θεωρηθούν ένοχοι και θα τους δημευθεί η περιουσία, θα στερηθούν τα πολιτικά δικαιώματα και θα τιμωρηθούν δεόντως, καθώς δεν βαφτίστηκαν με καλή θέληση.

Εκλογαί IV (Παράρτημα, "Ποινάλιος κατά αιρετικών")
κα (ii). Oλοι θα πρέπει να επισκεφτούν τις εκκλησίες με τις γυναίκες, τα παιδιά τους και όλους όσους ζουν μαζί τους· τα παιδιά θα βαφτιστούν αμέσως ενώ οι ενήλικοι θα διδαχτούν τις γραφές και μετά θα βαφτιστούν. Οποιος αρνηθεί θα θανατώνεται.

Αν αυτό δεν είναι βίαιη επιβολή, δεν γνωρίζω πως αλλιώς θα μπορούσε να χαρακτηριστεί...

Για τους ναούς ετοιμάζω ένα πολύ περιεκτικό θέμα με πολλές εικόνες. Λίγη υπομονή μόνο.

αυτό και αν είναι θαύμα τρεις διαφορετικούς θεούς του έδωσα για παράδειγμα και ο τρέχα είδε έναν άνθρωπο αλλά ας τους ξαναδούμε

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AF%CE%B8%CF%81%CE%B1%CF%82

1)Ο Μίθρας ήταν ο κεντρικός θεός του μιθραϊσμού, μιας συγκρητικής ελληνιστικής και ρωμαϊκής μυστηριακής λατρείας η οποία αναπτύχθηκε στην ανατολική Μεσόγειο κατά τον 2ο και 1ο αιώνα ΠΚΧ. Ο μιθραϊσμός ασκούνταν στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία από τον 1ο αιώνα ΠΚΧ ως τον 5ο αιώνα ΚΧ.

Ο Μίθρας ήταν περσικός θεός του φωτός και της σοφίας και η προέλευσή του ανάγεται σε μια αρχαιότερη βεδική θεότητα. Στην Αβέστα, τα ιερά ζωροαστρικά συγγράμματα, ο Μίθρας παρουσιάζεται ως «ο αγαθοεργός» (γιαζάτα), «ο Σωτήρας», το πνεύμα του καλού[1], ο υπερασπιστής και φύλακας της άσα —της αλήθειας και της τάξης— και ο άρχοντας του κόσμου, στον οποίο «ο Αχούρα Μάζδα (Ωρομάσδης) ανέθεσε την εποπτεία του κόσμου»

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%8C%CF%83%CE%B9%CF%81%CE%B9%CF%82
2)Τα ιερογλυφικά κείμενα περιέχουν αρκετούς υπαινιγμούς σχετικά με τα έργα του θεού κατά την επίγεια ζωή του. Χάρη στον Πλούταρχο γνωρίζουμε τον μύθο του με αρκετή ακρίβεια[4]. Πρωτότοκος γιος του Γκεμπ και της Νουτ, ο Όσιρις γεννήθηκε στις Θήβες της Άνω Αιγύπτου. Αμέσως όταν συνέβη αυτό μία μυστηριώδης φωνή γνωστοποίησε στον κόσμο την έλευση του «Κυρίου του Σύμπαντος», προκαλώντας κραυγές χαράς. Όταν, όμως, έγιναν γνωστές οι συμφορές που τον απειλούσαν, η χαρά μετατράπηκε σε θρήνο. Όταν ο Ρα πληροφορήθηκε τη γέννηση του Όσιρι, χάρηκε. Παρά το γεγονός ότι είχε καταραστεί τη μητέρα του Νουτ να μη τον γεννήσει, τον κάλεσε κοντά του και τον αναγνώρισε ως κληρονόμο του θρόνου του.

Ωραιότερος και ψηλότερος από όλους ο μελαχροινός, όπως περιγράφεται, Όσιρις διαδέχθηκε τον πατέρα του Γκεμπ στον θρόνο της Αιγύπτου, όταν εκείνος αποσύρθηκε στον ουρανό, αναγορεύοντας ως βασίλισσα την αδελφή του Ίσιδα. Πρώτο μέτρο του νέου θεϊκού φαραώ ήταν η κατάργηση της ανθρωποφαγίας, η μεταβολή του νομαδικού βίου και η μόνιμη εγκατάσταση[5], όπως και η εκπαίδευση των υπηκόων του στην τέχνη της κατασκευής γεωργικών εργαλείων για την καλλιέργεια της γης και την παραγωγή σιταριού και σταφυλιών. Με αυτά θα παρασκεύαζαν τα απαραίτητα για τη διατροφή των ανθρώπων, δηλαδή τον άρτο, τον οίνο και τον ζύθο.

Ο Όσιρις εισήγαγε τη λατρεία των θεών, ανήγειρε τους πρώτους ναούς, σμίλεψε τις πρώτες εικόνες των θεών, διατύπωσε την τελετουργική τάξη και επινόησε τα δύο είδη αυλών, που έμελλε να συνοδεύουν τα άσματα κατά τη διάρκεια των εορτασμών. Μετά από αυτό ίδρυσε πόλεις και νομοθέτησε για τον λαό του δίκαιους νόμους, προσλαμβάνοντας την επωνυμία Ούνοφρις (ο καλός), με την οποία και είναι γνωστός ως τέταρτος θεϊκός Φαραώ.

Κατεξοχήν εκπολιτιστής ο Όσιρις επιθύμησε εκτός της Αιγύπτου να εκπολιτίσει και τον υπόλοιπο κόσμο. Αφήνοντας πίσω του την Ίσιδα, έφυγε για να κατακτήσει την Ασία, συνοδευόμενος από τον Θωθ τον Άνουβι και τον Οφόι. Εχθρός της βίας, προσεταιριζόταν υπό το σκήπτρο του, τη μία χώρα μετά την άλλη, με μοναδικό όπλο την πραότητα και τη μουσική. Λέγεται πως αφόπλιζε τους κατοίκους με άσματα και μουσική από διάφορα μουσικά όργανα. Επέστρεψε στην Αίγυπτο, έχοντας διατρέξει ολόκληρη τη γη και διαδίδοντας παντού τον πολιτισμό.

[Επεξεργασία] Θάνατος και ανάσταση

για εκτενέστερη αναφορά στον μύθο βλ. Ίσις

Επιστρέφοντας ο Όσιρις βρήκε το βασίλειό του σε λαμπρή κατάσταση. Η Ίσιδα είχε κυβερνήσει με σύνεση κατά την απουσία του. Ωστόσο, έπεσε θύμα της συνωμοσίας που προετοίμασε κρυφά ο αδελφός του Σετ, ο οποίος ήθελε να τον εκτοπίσει από τον θρόνο του. Στα εδάφια τα σχετικά με την Ίσιδα και τον Σετ υπάρχει λεπτομερής αφήγηση για πώς την 17η του μηνός Αθύρ, κατά το εικοστό όγδοο έτος της βασιλείας του, ο «καλός» θανατώθηκε και διαμελίστηκε από τους συνωμότες, καθώς και το πώς ανακάλυψε η πιστή σύζυγός του το σώμα του και το μετέφερε πίσω στην Αίγυπτο. Χρησιμοποιώντας τη μαγεία της με τη βοήθεια του Θωθ, του Άνουβι και του Ώρου η Ίσιδα κατόρθωσε να επαναφέρει στη ζωή τον Όσιρι. Εκείνος εμφανίσθηκε στη συνέχεια ενώπιον του δικαστηρίου των θεών, υπό την προεδρία του Γκεμπ, για να απαλλαχθεί τελικά από τις κατηγορίες του Σετ εναντίον του.
Ποίημα του Δαμαίου (περ. 125-100 ΠΚΧ) αφιερωμένο στον Όσιρι, όπου περιγράφεται ο θάνατός του από τον Σετ (Σεθ). Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης
Ποίημα του Δαμαίου (περ. 125-100 ΠΚΧ) αφιερωμένο στον Όσιρι, όπου περιγράφεται ο θάνατός του από τον Σετ (Σεθ). Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης

Αναστημένος πλέον ο Όσιρις μπορούσε να επανακτήσει το θρόνο του και να εξακολουθήσει να βασιλεύει πάνω στους θνητούς. Εκείνος, ωστόσο, προτίμησε να εγκαταλείψει τη γη και να αποσυρθεί στα Ηλύσια Πεδία, όπου υποδεχόταν ευμενώς τις ψυχές των δικαίων και βασίλευε επί των νεκρών. Όπως είναι φυσικό, η υπόσχεση της ανάστασης και της αιώνιας ύπαρξης προσέδωσε ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα στη λατρεία του Όσιρι.

http://www.nea-acropoli-rethimno.gr/index.php?menu=31&cat=bio&article=6
3)Ο θρύλος της Γέννησης του Βούδα

Ο Βούδας «συνελήφθη» από την μητέρα του Μάγια, όταν Αυτή είχε ονειρευτεί έναν Λευκό Ελέφαντα. Όταν πλησίαζε η ώρα της Γέννησής Του, η Μάγια αποσύρθηκε στο δάσος Λουμπίνι, κοντά στην πόλη Καπιλάβαστου. Εκεί, καθώς στεκόταν, ένα δέντρο από σεβασμό, υποκλίθηκε για να Τη στηρίξει, βοηθώντας την να γεννήσει. Ο βούδας , στάθηκε αμέσως στα δύο του πόδια και έκανε επτά βήματα και είπε ότι αυτή θα ήταν η τελευταία γέννησή του. Λίγο αργότερα, ένας ηλικιωμένος σοφός προφήτευσε ότι θα γινόταν ο γνωστός Βούδας. Η Προφητεία ωστόσο είχε προειδοποιήσει πως για να μπορέσει να γίνει ο Διδάσκαλος τον οποίο περίμενε όλος ο κόσμος, έπρεπε να εγκαταλείψει το παλάτι του πατέρα του, ζώντας ασκητική ζωή ώστε να επιτύχει την ανάλογη Φώτιση. Αυτήν την Προφητεία την είχε αρνηθεί κατηγορηματικά ο υπερπροστατευτικός πατέρας του, ο οποίος και έκανε τα πάντα για να κρατήσει τον Σιντάρτα εντός του παλατιού, προφυλάσσοντάς τον από το να δει οτιδήποτε που θα τον πλήγωνε.

Η Μεγάλη Απάρνηση

Η Μάγια, η μητέρα του Σιντάρτα, πέθανε λίγο μετά τη Γέννησή του και η αδελφή της Μαχαπρατζαπάτι, ήταν αυτή που τον ανέθρεψε αμέσως μετά. Όταν Αυτός μεγάλωσε, παντρεύτηκε, με τη σειρά του, την Γιασοντχάρα, η οποία γέννησε κι έναν γιο, τον Ραχούλα. Σε αυτό το σημείο, ο Σιντάρτα είχε να διαλέξει ανάμεσα στην οικογένειά του και τον ασκητικό δρόμο της φώτισης.

Περιτριγυρισμένος από κάθε πειρασμό, πλούτη, εξουσία και δύναμη που θα μπορούσε να έχει οποιοσδήποτε θνητός, επέλεξε το μονοπάτι της Απάρνησης, μετά την επαφή του με τον έξω κόσμο, τον οποίο μέχρι τώρα δεν του επέτρεπε ο πατέρας του να γνωρίσει. Μετά από σειρά εξόδων του έξω από το παλάτι, είχε πια μάθει σχετικά με τον Πόνο, την Ταλαιπωρία, την Απώλεια, την Αρρώστια και πάνω από όλα τον Θάνατο. Αυτά έγιναν αφού κάποια στιγμή είχε συναντήσει ένα άρρωστο, έναν γέρο και ένα μια νεκρική πομπή.

Έχοντας δει μία τελευταία φορά την οικογένειά του, εγκατέλειψε το παλάτι του πατέρα του μια για πάντα και φτάνοντας σε ένα δάσος με άλλους ασκητές, αντάλλαξε κάθε κοσμικό αγαθό που του είχε μείνει με τα πρόχειρα ρούχα ενός κυνηγού.

Στην ηλικία των εικοσιεννέα χρονών, παρόλη την μεγάλη αγάπη που έτρεφε για τους συγγενείς του, είχε πια αντιληφθεί το ανώτερο καθήκον του (Ντάρμα).

Έτσι άρχισε να κάνει ένα πολλή αυστηρό και λιτό τρόπο ζωής μαζί με άλλους ασκητές Από τις πολλές στερήσεις όμως κάποια στιγμή κόντεψε να πεθάνει και τότε είναι που τον συναντά μια βοσκοπούλα και του δίνει να φάει ρύζι και του παίζει και με ένα μουσικό όργανο λίγη μουσική. Αυτή του είπε ότι για να παίξει καλά το μουσικό όργανο, δεν πρέπει οι χορδές του ούτε να είναι πολύ τεντωμένες ούτε πολύ χαλαρές, μετά από αυτό ο Βούδας έβγαλε την διδασκαλία του μέσου.

Αργότερα, ο Βούδας, αντιμετώπισε ένα πειρασμό από τον Μάρα (ο οποίος είναι η προσωποποίηση του Θανάτου, της Πλάνης και του Πειρασμού). Καθώς ο Βούδας ήταν σε στάδιο διαλογισμού κάτω από το Δέντρο της Αφύπνισης, ο Μάρα τον «βομβάρδισε» με αμφιβολίες αλλά και πειρασμούς, μερικοί από τους οποίους υπήρξαν αυτοί της πείνας, της λαγνείας, του φόβου και της αδράνειας, προσπαθώντας έτσι να τον πείσει να εγκαταλείψει την πορεία του προς την Φώτιση. Ωστόσο όλοι οι πειρασμοί, παρόλο που ήταν άριστα μεταμφιεσμένοι και πειστικοί, απέτυχαν πλήρως στο στόχο τους.

Η διαδικασία προς την Απελευθέρωση από τα δεσμά του περιγράφεται ως μία Μύηση η οποία συνέβη σε τρία στάδια Επίγνωσης, τα οποία παραλληλίζονταν και με τα τρία μέρη της νύχτας: 1. Από το Σούρουπο ως τις 10 το βράδυ, 2. Από τις 10 το βράδυ μέχρι τις 2 το πρωί και 3. Από τις 2 το πρωί μέχρι την Αυγή.

Στο πρώτο μέρος της νύχτας έλαβε την Επίγνωση χιλίων προηγούμενων ενσαρκώσεών του.

Κατά τη διάρκεια του δευτέρου μέρους της νύχτας, απόκτησε την Ενόραση και ολόκληρο το Σύμπαν εμφανίστηκε μπροστά του. Επίσης γνώρισε στους μηχανισμούς του κάρμα.

Κατά τη διάρκεια του τρίτου μέρους εκείνης της νύχτας, ανάλυσε τους νόμους του κάρμα και την διαδικασία αυτοβελτίωσης. Μετά από αυτό ονομάστηκε βούδας.

Η Διδασκαλία

Η διδασκαλία του Βούδα στηρίζεται πάνω σε τέσσερα σκαλοπάτια τα οποία είναι:

1. Η ύπαρξη του πόνου. (Duhka) ο πόνος δεν περιορίζεται στα ανθρώπινα πλάσματα αλλά αγγίζει, γενικώς, όλες τις έμψυχες υπάρξεις, που έχουν εμπλακεί στη σαμσάρα, στον τροχό των ενσαρκώσεων. Είναι φανερό ότι παντού υπάρχει πόνος, και όταν γεννιούνται και όταν πεθαίνουν τα όντα. Για να ζήσουν μερικοί πρέπει άλλοι να πεθάνουν, όταν αποκτούμε αγαθά γεννιέται ο φόβος ότι μπορεί αυτά να τα χάσουμε, και ο πόνος φωλιάζει όταν τα χάνουμε. Ο πόνος είναι ο νόμος της εξέλιξης.

2. Ο πόνος οφείλεται σε ορισμένες αιτίες, που συνοψίζονται στη δίψα, την επιθυμία για ζωή.

3. Η επιθυμία που προξενεί τον πόνο μπορεί να εξαλειφθεί.

4. Υπάρχει δρόμος για την εξάλειψη του πόνου και για την άρση των αιτιών των επιθυμιών και αυτός είναι η Ευγενής Οκταπλή Ατραπός, η οποία αποτελείται από τα εξής εσωτερικά σκαλοπάτια: Ορθή ομιλία, Ορθή Διάθεση, Ορθή πράξη, Ορθά μέσα ζωής, Ορθή προσπάθεια, Ορθή συμπεριφορά, Ορθή σκέψη και Ορθός Διαλογισμός.

Με την άσκηση αυτών των αρετών μπορεί ο άνθρωπος ν΄ απελευθερωθεί από τον πόνο και να φτάσει «εν ζωή» στην Νιρβάνα, δηλαδή στην πλήρη Απελευθέρωση, να αυτοβυθιστεί στο Απόλυτο.

Ο Βούδας ποτέ δεν έγραψε, ούτε συγκέντρωσε τις διδασκαλίες του σε κανένα έργο. Αυτό το έκαναν οι μαθητές του 400 χρόνια μετά από τον θάνατό του (543π.Χ.)

Οι πιο καθαρές διδασκαλίες του περιέχονται στο λεγόμενο «Κανών Πάλι» που έχει το παράξενο όνομα Τριπιτάκα. (οι τρεις κάλαθοι τα οποία χωρίζονται ως εξής: Σούτα Πιτάκα: τα βιβλία της Διδασκαλίας, Βινάγια Πιτάκα: τα βιβλία των Ηθικών Διδαγμάτων, Αβιδαμμα Πιτάκα : τα βιβλία της ψυχολογίας και της φιλοσοφίας)

«Και να, Ω Μπίκου, η Ευγενής Αλήθεια για τον πόνο:

η γέννηση είναι πόνος, τα γηρατειά είναι οδυνηρά

η αρρώστια είναι οδυνηρή, ο θάνατος είναι οδυνηρός,

το άγχος, η στεναχώρια είναι οδυνηρά.

Η ένωση με το δυσάρεστο είναι οδυνηρή, ο αποχωρισμός

από αυτά που αγαπάμε είναι οδυνηρός. Οδυνηρό είναι να μην αποκτούμε αυτά που επιθυμούμε.»

Από το κήρυγμα του Μπεναρές, του Βούδα.

ναι βρε δικιο εχεις δεν ξερεις τι σου γινεται

Ισως γιατί οι χριστιανοί είχαν θεσπίσει νόμους που έδιναν εντολή για κατεδάφιση των αρχαίων ναών.

Για παράδειγμα διαβάζουμε στο Θεοδοσιανό Κώδικα:

CTh 16.10.16
Όλοι οι ναοί που βρίσκονται στην επικράτειά μας θα καταστραφούν. Μόνον όταν καταστραφούν αυτοί, θα καταστραφεί και η βάση πάνω στην οποία στηρίζεται η παγανιστική δεισιδαιμονία

CTh 16.10.25
Διατάζουμε όλοι οι παγανιστικοί ναοί και τα ιερά που δεν έχουν καταστραφεί ακόμη, να καταστραφούν με ευθύνη των τοπικών διοικητών και ο χώρος να εξαγνιστεί με την κατασκευή χριστιανικού ναού.

quote:

---

Ψηλός
Ο Ελλαδικός χώρος ανέκαθεν υπήρξε χώρος σεισμογενής και στην ιστορία έχουν καταγραφεί πολλοί καταστροφικοί σεισμοί οι οποίοι ισοπέδωσαν ό, τι υπήρχε όρθιο σε αρκετές περιοχές του Ελλαδικού χώρου.
...
Αντιθέτως, πολλοί αρχαίοι ναοί που μετατράπηκαν σε Χριστιανικούς, συντηρήθηκαν και έτσι σώθηκαν από την απειλή του χρόνου.

---

Τα δύο παραπάνω σχόλια οδηγούν στα εξής συμπεράσματα:

1. Κατά μια περίεργη συγκυρία, οι "σεισμοί" στον Ελλαδικό χώρο εμφανίζονται μετά το διάταγμα του Μιλάνου (4ος αιώνας) και σταματούν μετά την κυκλοφορία των νόμων του Ιουστινιανού που επιβάλλει την υποχρεωτική βάφτιση ΟΛΩΝ των υπηκόων.

2. Μετά την μετατροπή των αρχαίων ναών σε χριστιανικούς, αυτοί μετατρέπονταν σε "αντισεισμικούς" (quake-proof) και προστατεύονταν, με αποτέλεσμα να μην έχουν ανάγκη τους σεισμούς (οι οποίοι, όπως φαίνεται, είχαν ήδη σταματήσει μετά την επιβολή του χριστιανισμού).

3. Ακολουθώντας το συγκεκριμένο γεωλογικό παράδοξο, τοπικοί σεισμοί επηρεάζουν μόνον τους αρχαίους ναούς (που είχαν αντέξει αιώνες σεισμών) σε μια συγκεκριμένη τοποθεσία και όχι τους πλινθόχτιστους χριστιανικούς ναούς που βρίσκονται στην ίδια περιοχή και κοντά στους αρχαίους.

4. Στην περιοχή της Αθήνας για παράδειγμα, καταστράφηκαν τυχαία ορισμένοι από τους αρχαίους ναούς, οι οποίοι επίσης τυχαία μετατράπηκαν σε χριστιανικούς ή χρησιμοποιήθηκαν τα υλικά τους για την ανέγερση των ναών της ασιατικής θρησκείας. Μερικοί που γλύτωσαν από τους χριστιανικούς "σεισμούς" (από το χριστιανικό όχλο δηλαδή) δεν επηρεάστηκαν από το γεωλογικό συμβάν και παραμένουν μέχρι σήμερα.

5. Ηταν τόση η μανία των "σεισμών" αυτών (του χριστιανικού όχλου δηλαδή) που ο Θεοδόσιος εξέδωσε νόμο που απαγορεύει το γκρέμισμα των ναών από ιδιώτες και αναθέτει το έργο αυτό στα αρμόδια κρατικά όργανα.

Ατιμοι σεισμοί αυτοί της Ελλάδας...

quote:

---

Ψηλός
Κανονικά, αν οι Χριστιανοί απεχθάνονταν τόσο τους τόπους των αρχαίων ναών όσο και τους ίδιους γκρεμισμένους ναούς, δεν θα έπρεπε ούτε στους ίδιους τόπους να χτίζουν τις Εκκλησίες τους, ούτε και τους ίδιους αρχαίους ναούς να χρησιμοποιούν ή να χτίζουν καινούργιους πάνω στα ερείπια γκρεμισμένων ναών. Έτσι δεν είναι; Αυτό δεν λέει η απλή κοινή λογική;

---

Ψέμα!

1. Υπήρχε ήδη αυτοκρατορικό διάταγμα (Θεοδοσιανός Κώδικας 16.10.25) που επέβαλλε την οικοδόμηση χριστιανικών ναών πάνω στα ερείπια των αρχαίων,

2. Η οικοδόμηση χριστιανικών ναών υποστηριζόταν τόσο από τα διατάγματα των χριστιανών αυτοκρατόρων όσο και από τα κηρύγματα των πατέρων, που πιστεύανε πως ο χώρος ήταν "κατοικία δαιμόνων" και μόνον με την οικοδόμηση χριστιανικού ναού θα επέρχονταν εξαγνισμός.

3. Τα περί καταστροφής των αρχαίων ναών ή μετατροπής τους σε χριστιανικούς για λόγους "εξαγνισμού" το παραδέχτηκε δημόσια και ο μακαρίτης Χριστόδουλος σε τηλεοπτική εκπομπή.

quote:

---

Ψηλός
Αυτά που λέει ο macedon και οι άλλοι που ασπάζονται τις απόψεις του, θα τολμούσα να πω πως φαντάζουν παραμύθια για μικρά παιδιά ή για άτομα με περιορισμένες διανοητικές ικανότητες.

---

Αυτά που λέει ο macedon είναι μεταφορά από τους αντίστοιχους ιστορικούς και χρονογράφους της εποχής, χριστιανούς και μη, καθώς και από την επίσημη νομοθεσία του Θεοδοσιανού Κώδικα και του Ιουστινιάνειου Κώδικα. Με άλλα λόγια, αυτά που λέει ο macedon είναι από τις ιστορικές πηγές που αναφέρει και που μπορεί να τις μελετήσει ο καθένας, καθώς παραθέτει τις πηγές του αναλυτικά.

Αυτά που λες εσύ, από πού είναι;

Νομίζω πως ούτε τον εαυτό σου δεν πείθεις πλέον...

macedon