| Συγγραφέας |
 Θέμα  |
|
Mantis
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Panama
2232 Μηνύματα |
 Απεστάλη: 14/01/2005, 19:58:36
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΧΑΡΟΥΟ Χάρος έκατσε ψηλά και τραγουδεί πανώρια,
λέει τραγούδια τση χαράς και περισσοκαυκάται.
"Για ιδέ σπίθιαν τα ρήμαξα κι' αυλαίς αράχνιασά τσοι,
και αδέρφια που ξεχώρισα, πού σαν αγαπημένα,
κ' οι στράταις καμαρώναν τα κι' ο κόσμος έτρεμέν τα.
Χώρισα μάνναις 'πο παιδιά, παιδιά 'πού τσοι μαννάδες,
εχώρισα κι' αντρόϋνα που σαν αγαπημένα."
The She Mantis... hardly...
…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω…  |
Mantis
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Panama
2232 Μηνύματα |
Απεστάλη: 14/01/2005, 20:07:16
Έχω μια αγάπη φλέβα στο λαιμό
Μου τραγουδάει έναν παλιό καημό
κι όσο πλαγιάζω τόσα ξύπνια αντέχει
Έχω μια αγάπη κοφτερό γυαλί
Χίλια κομμάτια κόβει το φιλί
κι ας με ματώνει, ξέρω με προσέχειΈχω μια αγάπη, μια πληγή
που μένει χρόνια ανοιχτή
Κι όταν αλλάζει λίγο ο καιρός
τότε πονάω σαν τρελός
και σε θυμάμαι, ψέματα να πω
Πανάθεμά με, σ' αγαπώ Έχω μια αγάπη, βλέμμα σιωπηλό
Κι αν με τρομάζει, εγώ την απειλώ
Κλείνω τα μάτια, μα είναι πάντα εμπρός μου
Έχω μια αγάπη, φλόγα δυνατή
που με ζεσταίνει, φίλη μου καλή
Μα όταν λείπει, γίνεται εχθρός μου Έχω μια αγάπη, μια πληγή
που μένει χρόνια ανοιχτή
Κι όταν αλλάζει λίγο ο καιρός
τότε πονάω σαν τρελός
και σε θυμάμαι, ψέματα να πω
Πανάθεμά με, σ' αγαπώ Έχω μια αγάπη ~ Πασχάλης Τερζής
The She Mantis...
…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω… |
galadriel
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
3264 Μηνύματα |
Απεστάλη: 14/01/2005, 20:09:58
Κι ήταν πάντα η νύχτα
Α.Πρωτοψάλτη
Φτάσαμε κι απόψε στου καημού την ώρα
πώς να φύγω τώρα πώς να σ'αρνηθώ
Μια σκουριά για θαύμα κι ένα φως κηλίδα
άστραψε και σ'είδα πριν σε θυμηθώ
Κι ήταν πάντα η νύχτα
Τις φωνές που πνίγει
Για να αντέχουν λίγοι
Κι ήταν πάντα η νύχτα
Κι ήταν που κοιτούσες όλα αυτά που σβήνουν
τι μπορούν να γίνουν μ'ένα "Σ'Αγαπώ" Φτάσαμε κι απόψε στη στροφή του δρόμου
σαν ταινία τρόμου που δε θες να δω
Μια ζωή χαμένη μ'ένα λάθος βέλος
Κι άρχιζα απ'το τέλος το σκοτάδι αυτό
Galadriel των Λευκών Λυγμών
1899 αλήθειες + 1 ψέμμα... |
galadriel
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
3264 Μηνύματα |
Απεστάλη: 14/01/2005, 20:33:08
Μέσα στη βουή του δρόμου
Domenica
Μέσα στη βουή του δρόμου
ήταν να βρω το όνειρό μου...
να το βρω και να το χάσω
και ούτε πια που θα το φτάσω
Μια στιγμή πέρασε μπρος μου
και ήταν η χαρά του κόσμου
η χαρά που μας ματώνει
σαν η πιο μεγάλη πόρνη Όνειρο γλυκό και ξένο
και παντοτινά χαμένο
σε κρατώ στο νου μου ακόμα
σαν τριαντάφυλλο στο στόμα
Πέρασες όπως περνούνε
όσα δε θα ξαναρθούνε
σε κρατώ στο νου μου ακόμα
σαν τριαντάφυλλο στο στόμα Πέρασες όπως περνούνε
όσα δε θα ξαναρθούνε
πουλιά που έχουν φτερουγίσει
σύννεφα μέσα στη δύση Και άφησε το πέρασμά του
πέρασμα ζωής θανάτου
στην καρδιά μου σαν σφραγίδα
μία πεθαμένη ελπίδα
Galadriel των Λευκών Λυγμών
1899 αλήθειες + 1 ψέμμα... |
galadriel
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
3264 Μηνύματα |
Απεστάλη: 14/01/2005, 20:44:07
O.Κ.
Β.Παπακωνσταντίνου
Εκείνος τυλιγμένος σ' ένα μαύρο μπουφάν
πουλάει την αγάπη του όπου βρει δωρεάν
στου άδικου βουλιάζει την νιρβάνα
κάθε μέρα και λέει Ο.Κ.
Εκείνη ονειρεύεται καυτούς προβολείς
το σώμα της αδέσποτο πεδίο βολής
τους ώμους της αδιάφορα στο ψέμα
τους σηκώνει και λέει Ο.Κ. Εκείνος την καρφώνει μ' ένα βλέμμα σπαθί
ρισκάρει και στο πνεύμα της να μπει προσπαθεί
Το ξέρει πως στο τέλος αν θα χάσει
το παιχνίδι δε λέει Μα κείνη μια πυθία με τα μάτια κλειστά
αιώνες δικασμένη να μαντεύει σωστά
την καύτρα του τσιγάρου της κοιτάζει
κι από μέσα της λέει Ο.Κ. Εκείνος στο γκρεμό του απαθής εντελώς
απ' έξω καθώς πρέπει κι από μέσα τρελός
τη στάχτη του τινάζει στο μεγάλο στο τασάκι
και λέει Ο.Κ. Εκείνη μια μουτζούρα σε σκισμένο καμβά
τα βάζει με την τύχη που της πήγε στραβά
στη δύση του θριάμβου της αδειάζει
το ποτήρι και λέει Ο.Κ. Εκείνος τώρα παίζει με χαρτιά ανοιχτά
τον πόνο του γουστάρει να της πει φωναχτά
τη βλέπει να σηκώνεται πως θα ΄ρθει κατά πάνω του –λέει! Μα εκείνη που γεννήθηκε να παίζει κρυφτό
να γίνει το φεγγάρι του δεν ήταν γραφτό
αφήνοντας ερείπια την πόρτα κλείνει
πίσω και λέει Ο.Κ.
Galadriel των Λευκών Λυγμών
1899 αλήθειες + 1 ψέμμα... |
Mantis
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Panama
2232 Μηνύματα |
Απεστάλη: 15/01/2005, 00:41:45
Θυμήσου τότε που για πλάκα σου ’χα πει:
και μάγκας είμαι και κυρία αν χρειαστεί,
για να σου δείξω πως του ανθρώπου η καρδιά
σε παντελόνια και φουστάνια δεν χωρά.Άντρες, γυναίκες, όλοι είμαστε παιδιά
ενός θεού που την αγάπη προσκυνά.
Το δάκρυ γένους ουδετέρου δηλαδή,
όπως και τ’ όνειρο, το λάθος, το φιλί. Δε θα σου κάνω στην αγάπη τον πλασιέ.
Αν θες να πάρεις, είμ’ εδώ. Μολών λαβέ.
Με δύο ξύλα πάντα φτιάχνεται ο σταυρός
και μες στον άνθρωπο κρυμμένος ο θεός. Το δάκρυ γένους ουδετέρου ~ Μόρφω Τσαϊρέλη
The SheMantis...
…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω… Edited by - Mantis on 15/01/2005 00:44:08 |
galadriel
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
3264 Μηνύματα |
Απεστάλη: 15/01/2005, 08:50:20
Εσύ δε ζεις πουθενά
ΜπλέΤην εικόνα σου πιάνω να γλιστράει απαλά
σε αόρατους χώρους με θεούς και βιολιά.
Μ' ακουμπάς τυχαία λες και δεν είσαι εσύ
Η αγάπη σου φίδι, σε παρθένο νησί. Εσύ δε ζεις πουθενά μόνο στα ονειρά μου
Εσύ δε ζεις πουθενά! Το κορμί σου μια νότα που δε λέει να βγει
Η μορφή σου τρελαίνει τέλος δίχως αρχή
Ο λαιμός σου ένας άτλας που κρατάει τη γη
Χέρια, στόμα, λαγόνες, Διονύσια πηγή Εσύ δε ζεις πουθενά μόνο στα ονειρά μου
Εσύ δε ζεις πουθενά! Την εικόνα σου πιάνω να γλιστράει απαλά
σε αόρατους χώρους με θεούς και βιολιά.
Μ' ακουμπάς τυχαία λες και δεν είσαι εσύ
Η αγάπη σου φίδι, σε παρθένο νησί
μια και μου τους θύμησες σκαθαράκι...
Galadriel των Λευκών Λυγμών
1899 αλήθειες + 1 ψέμμα... |
drml
Μέλος 1ης Βαθμίδας
117 Μηνύματα |
Απεστάλη: 15/01/2005, 10:20:16
Ξέρω εγώ κάτι που μπορούσε, Καίσαρ, να σας σώσει.
Κάτι που πάντα βρίσκεται σ' αιώνια εναλλαγή,
κάτι που σχίζει τις θολές γραμμές των οριζόντων,
και ταξιδεύει αδιάκοπα την ατελείωτη γη. Κάτι που θα 'κανε γοργά να φύγει το κοράκι,
που του γραφείου σας πάντοτε σκεπάζει τα χαρτιά·
να φύγει κρώζοντας βραχνά, χτυπώντας τα φτερά του,
προς κάποιαν ακατοίκητη κοιλάδα του Νοτιά. Κάτι που θα 'κανε τα υγρά, παράδοξά σας μάτια,
που αβρές μαθήτριες τα' αγαπούν και σιωπηροί ποιηταί,
χαρούμενα και προσδοκία γεμάτα να γελάσουν
με κάποιον τρόπο που, όπως λεν, δε γέλασαν ποτέ. Γνωρίζω κάτι, που μπορούσε, βέβαια, να σας σώσει.
Εγώ που δε σας γνώρισα ποτέ... Σκεφτείτε... Εγώ.
Ένα καράβι... Να σας πάρει, Καίσαρ... Να μας πάρει...
Ένα καράβι που πολύ μακριά θα τ' οδηγώ. Μια μέρα χειμωνιάτικη θα φεύγαμε.
- Τα ρυμο&υλκά περνώντας θα σφυρίζαν,
τα βρωμερά νερά η βροχή θα ράντιζε,
κι οι γερανοί στους ντόκους θα γυρίζαν. Οι πολιτείες οι ξένες θα μας δέχονταν,
οι πολιτείες οι πιο απομακρυσμένες
κι εγώ σ' αυτές αβρά θα σας εσύσταινα
σαν σε παλιές, θερμές μου αγαπημένες. Τα βράδια, βάρδια κάνοντας, θα λέγαμε
παράξενες στη γέφυρα ιστορίες,
για τους αστερισμούς ή για τα κύματα,
για τους καιρούς, τις άπνοιες, τις πορείες. Όταν πυκνή η ομίχλη θα μας σκέπαζε,
τους φάρους θε ν' ακούγαμε να κλαίνε
και τα καράβια αθέατα θα τ' ακούγαμε,
περνώντας να σφυρίζουν και να πλένε. Μακριά, πολύ μακριά να ταξιδεύουμε,
κι ο ήλιος πάντα μόνους να μας βρίσκει·
εσείς τσιγάρα <<Κάμελ>> να καπνίζετε,
κι εγώ σε μια γωνιά να πίνω ουίσκυ. Και μια γριά στο Αννάμ, κεντήστρα στίγματος,
- μια γρι&ά σ' ένα πολύβοο καφενείο -
μια αιμάσσουσα καρδιά θα μου στιγμάτιζε,
κι ένα γυμνό, στο στήθος σας, κρανίο. Και μια βραδιά στη Μπούρμα, ή στη Μπατάβια
στα μάτια μιας Ινδής που θα χορέψει
γυμνή στα δεκαεφτά στιλέτα ανάμεσα,
θα δείτε - ίσως - τη Γκρέτα να επιστρέψει. Καίσαρ, από ένα θάνατο σε κάμαρα,
κι από ένα χωματένιο πεζό μνήμα,
δε θα 'ναι ποιητικότερο και πι' όμορφο,
ο διάφεγγος βυθός και τ' άγριο κύμα; Λόγια μεγάλα, ποιητικά, ανεκτέλεστα,
λόγια κοινά, κενά, <<καπνός κι αθάλη>>,
που ίσως διαβάζοντάς τα να με οικτίρετε,
γελώντας και κουνώντας το κεφάλι. Η μόνη μου παράκληση όμως θα 'τανε,
τους στίχους μου να μην ειρωνευθείτε.
Κι όπως εγώ για έν' αδερφό εδεήθηκα,
για έναν τρελόν εσείς προσευχηθείτε. |
galadriel
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
3264 Μηνύματα |
Απεστάλη: 15/01/2005, 13:29:52
Θα διακόψω λίγο τη ροή του προγράμματος και ζητώ συγνώμη γι'αυτό...Αγαπητέ oannes, μια και είστε ο δημιουργός αυτού του θέματος θα ήθελα να σας ζητήσω κάτι: βοήθεια! κάντε κάτι! κι άλλα "άτιτλα"? έλεος! με εκτίμηση Galadriel
1899 αλήθειες + 1 ψέμμα... |
drml
Μέλος 1ης Βαθμίδας
117 Μηνύματα |
Απεστάλη: 15/01/2005, 14:14:10
Kαλή μου Galadriel, μην μου τρελένεσαι! Δεν αρμόζει σε ένα ξωτικό!''ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ ΚΑΙΣΑΡΑ ΕΜΜΑΝΟΥΙΛ''
ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ ΝΙΚΟΣ
ΜΑΡΑΜΠΟΥ/1933 Ξέρω εγώ κάτι που μπορούσε, Καίσαρ, να σας σώσει.
Κάτι που πάντα βρίσκεται σ' αιώνια εναλλαγή,
κάτι που σχίζει τις θολές γραμμές των οριζόντων,
και ταξιδεύει αδιάκοπα την ατελείωτη γη. Κάτι που θα 'κανε γοργά να φύγει το κοράκι,
που του γραφείου σας πάντοτε σκεπάζει τα χαρτιά·
να φύγει κρώζοντας βραχνά, χτυπώντας τα φτερά του,
προς κάποιαν ακατοίκητη κοιλάδα του Νοτιά. Κάτι που θα 'κανε τα υγρά, παράδοξά σας μάτια,
που αβρές μαθήτριες τα' αγαπούν και σιωπηροί ποιηταί,
χαρούμενα και προσδοκία γεμάτα να γελάσουν
με κάποιον τρόπο που, όπως λεν, δε γέλασαν ποτέ. Γνωρίζω κάτι, που μπορούσε, βέβαια, να σας σώσει.
Εγώ που δε σας γνώρισα ποτέ... Σκεφτείτε... Εγώ.
Ένα καράβι... Να σας πάρει, Καίσαρ... Να μας πάρει...
Ένα καράβι που πολύ μακριά θα τ' οδηγώ. Μια μέρα χειμωνιάτικη θα φεύγαμε.
- Τα ρυμο&υλκά περνώντας θα σφυρίζαν,
τα βρωμερά νερά η βροχή θα ράντιζε,
κι οι γερανοί στους ντόκους θα γυρίζαν. Οι πολιτείες οι ξένες θα μας δέχονταν,
οι πολιτείες οι πιο απομακρυσμένες
κι εγώ σ' αυτές αβρά θα σας εσύσταινα
σαν σε παλιές, θερμές μου αγαπημένες. Τα βράδια, βάρδια κάνοντας, θα λέγαμε
παράξενες στη γέφυρα ιστορίες,
για τους αστερισμούς ή για τα κύματα,
για τους καιρούς, τις άπνοιες, τις πορείες. Όταν πυκνή η ομίχλη θα μας σκέπαζε,
τους φάρους θε ν' ακούγαμε να κλαίνε
και τα καράβια αθέατα θα τ' ακούγαμε,
περνώντας να σφυρίζουν και να πλένε. Μακριά, πολύ μακριά να ταξιδεύουμε,
κι ο ήλιος πάντα μόνους να μας βρίσκει·
εσείς τσιγάρα <<Κάμελ>> να καπνίζετε,
κι εγώ σε μια γωνιά να πίνω ουίσκυ. Και μια γριά στο Αννάμ, κεντήστρα στίγματος,
- μια γρι&ά σ' ένα πολύβοο καφενείο -
μια αιμάσσουσα καρδιά θα μου στιγμάτιζε,
κι ένα γυμνό, στο στήθος σας, κρανίο. Και μια βραδιά στη Μπούρμα, ή στη Μπατάβια
στα μάτια μιας Ινδής που θα χορέψει
γυμνή στα δεκαεφτά στιλέτα ανάμεσα,
θα δείτε - ίσως - τη Γκρέτα να επιστρέψει. Καίσαρ, από ένα θάνατο σε κάμαρα,
κι από ένα χωματένιο πεζό μνήμα,
δε θα 'ναι ποιητικότερο και πι' όμορφο,
ο διάφεγγος βυθός και τ' άγριο κύμα; Λόγια μεγάλα, ποιητικά, ανεκτέλεστα,
λόγια κοινά, κενά, <<καπνός κι αθάλη>>,
που ίσως διαβάζοντάς τα να με οικτίρετε,
γελώντας και κουνώντας το κεφάλι. Η μόνη μου παράκληση όμως θα 'τανε,
τους στίχους μου να μην ειρωνευθείτε.
Κι όπως εγώ για έν' αδερφό εδεήθηκα,
για έναν τρελόν εσείς προσευχηθείτε. Χμ...Καλύτερα έτσι? Φιλιά! |
Oannes
Πλήρες Μέλος
Greece
1162 Μηνύματα |
Απεστάλη: 15/01/2005, 16:30:33
Η μπαλάντα της φωτιάς
Στίχοι - Μουσική - Ερμηνεία: Διάφανα ΚρίναΜην κλαις, φαντάζει μάταιο
τώρα που πέσανε τα πέπλα ξαφνικά.
Πως θες να σ αγαπήσουνε με τούτο το σημάδι
που σκάλισες στη μάσκα σου κρυφά. Μην κλαις, δεν φτάνει η οδύνη,
δεν φτάνει η θλίψη για ν αναστηθείς.
Πόσες φορές τα μάτια σου θα κλείσεις
μπροστά στο ραγισμένο σου είδωλο. Κάθε μεσημέρι καίγεσαι,
απο έναν πόνο αβάσταχτο,
πεταλούδα ξάφνου γίνεσαι.
Σε φωτιά μεταμορφώνεσαι,
κάθε μεσημέρι καίγεσαι. Πως θες να σ αγαπήσουνε με τούτο το σημάδι
που σκάλισες στη μάσκα σου κρυφά.
Είναι αδειανές οι φλέβες σου από αίμα
και μόνο ένας Δαίμονας σκιρτά... αργά! Κάθε μεσημέρι καίγεσαι,
απο έναν πόνο αβάσταχτο,
πεταλούδα ξάφνου γίνεσαι.
Σε φωτιά μεταμορφώνεσαι,
κάθε μεσημέρι καίγεσαι. Κρέμεσαι από τον αγέρα
δεν πατάς πουθενά
κρέμεσαι από το πουθενά 
Ή ΘA BPOYME TO ΔPOMO Ή ΘA TON ΔHMIOYPΓHΣOYME |
1900
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Cuba
1904 Μηνύματα |
Απεστάλη: 15/01/2005, 16:38:00
Nature Boy
Nick Cave and the Bad SeedsI was just a boy when I sat down
To watch the news on TV
I saw some ordinary slaughter
I saw some routine atrocity
My father said, don't look away
You got to be strong, you got to be bold, now
He said, that in the end it is beauty
That is going to save the world, now And she moves among the sparrows
And she floats upon the breeze
She moves among the flowers
She moves something deep inside of me I was walking around the flower show like a leper
Coming down with some kind of nervous hysteria
When I saw you standing there, green eyes, black hair
Up against the pink and purple wisteria
You said, hey, nature boy, are you looking at me
With some unrighteous intention?
My knees went weak,
I couldn't speak, I was having thoughts
That were not in my best interests to mention And she moves among the flowers
And she floats upon the smoke
She moves among the shadows
She moves me with just one little look You took me back to your place
And dressed me up in a deep sea diver's suit
You played the patriot, you raised the flag
And I stood at full salute
Later on we smoked a pipe that struck me dumb
And made it impossible to speak
As you closed in, in slow motion,
Quoting Sappho, in the original Greek She moves among the shadows
She floats upon the breeze
She moves among the candles
And we moved through the days
and through the years Years passed by, we were walking by the sea
Half delirious
You smiled at me and said, Babe
I think this thing is getting kind of serious
You pointed at something and said
Have you ever seen such a beautiful thing?
It was then that I broke down
It was then that you lifted me up again She moves among the sparrows
And she walks across the sea
She moves among the flowers
And she moves something deep inside of me She moves among the sparrows
And she floats upon the breeze
She moves among the flowers
And she moves right up close to me
Tον ψίθυρο των άστρων
έπιασε η γκλάβα μου...
Αρμονία και χάος
∞ |
galadriel
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
3264 Μηνύματα |
Απεστάλη: 15/01/2005, 17:09:48
Μακάριο βλέπω, σαν Θεό
κείνον που απέναντι σου στέκει κι από κοντά
γεύεται τα λόγια τα γλυκά σου
και το γλυκό ερωτικό σου γέλιο. Στο στήθος η καρδιά μου
σπαρταρά μόλις για μια στιγμή
σε αντικρύσω,
και χάνεται η λαλιά μου.
Θρύψαλα η γλώσσα μου, τα μέλη
μου φωτιά,
τα μάτια μου θολά, δεν βλέπω πια,
και δεν ακούω, μου βουϊζουνε τ'αφτιά.
Κρύος ιδρώτας με περιλούει, σύγκορμη
τρέμω, πρασινίζω
πιότερο κι από χορτάρι,
ο θάνατος θαρρώ με πλησιάζειΣαπφώ
τι σου είναι οι συνειρμοί φίλε μου.... περίεργο πράμα...
Galadriel των Λευκών Λυγμών
1899 αλήθειες + 1 ψέμμα... |
Mantis
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Panama
2232 Μηνύματα |
Απεστάλη: 15/01/2005, 17:36:48
Smile an everlasting smile, a smile can bring you near to me.
Don't ever let me find you down, cause that would bring a tear to me.
This world has lost its glory, let's start a brand new story now, my love.
Right now, there'll be no other time and I can show you how, my love.Talk in everlasting words, and dedicate them all to me.
And I will give you all my life, I'm here if you should call to me.
You think that I don't even mean a single word I say.
It's only words, and words are all I have, to take your heart away. Words ~ Bee Gees
The She Mantis... me...
…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω… |
galadriel
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
3264 Μηνύματα |
Απεστάλη: 15/01/2005, 21:48:53
Και θα χαθώ
Ισιδώρα ΣιδέρηΚαι θα χαθώ από κοντά σου θα χαθώ
καπνός θα γίνω χώμα, χώμα και νερό
και θα χυθώ μες στα ποτάμια θα χυθώ
κοντά σου ούτε ένα, ούτ' ένα λεπτό Τις Κυριακές θα με ζητάς στις εκκλησιές
τα Σαββατόβραδα θα ψάχνεις στο λιμάνι
στου σκοτωμένου έρωτά μας τις γωνιές
θα κλαις μα τίποτα δε θα σου κάνει Και θα ριχτώ μέσα στο κύμα θα ριχτώ
αφρός θα γίνω βότσαλο, βότσαλο αλμυρό
και θ' αρνηθώ, όλο τον κόσμο θ' αρνηθώ
κοντά σου ούτε ένα, ούτ' ένα λεπτό Και θα χαθώ από κοντά σου θα χαθώ
καπνός θα γίνω χώμα, χώμα και νερό
και θα χυθώ μες στα ποτάμια θα χυθώ
κοντά σου ούτε ένα, ούτ' ένα λεπτό Τις Κυριακές θα με ζητάς στις εκκλησιές
τα Σαββατόβραδα θα ψάχνεις στο λιμάνι
στου σκοτωμένου έρωτά μας τις γωνιές
θα κλαις μα τίποτα δε θα σου κάνει Galadriel των Λευκών Λυγμών
1899 αλήθειες + 1 ψέμμα...Edited by - galadriel on 15/01/2005 21:50:06 |
Mantis
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Panama
2232 Μηνύματα |
Απεστάλη: 15/01/2005, 23:29:27
Το παράθυρο μισόκλειστο, νυχτώνει
Και το φως του φεγγαριού με ξεσηκώνει
Όλα γύρω με τρελαίνουν
Στο μυαλό μου βόλτα βγαίνουν
Όλοι οι δαίμονες κι οι αγγέλοι, ξημερώνει Στην παλιά την κουνιστή την πολυθρόνα
Μαζευτήκαν ιστορίες του αιώνα
Η μητέρα, η γιαγιά μου
Κι ίσως αύριο τα παιδιά μου
Θα ΄χουν κάτι να ζεσταίνει το χειμώνα Ό,τι με αγγίζει
Είναι μόνο ό,τι αξίζει
Να θυμάμαι γιατί άντεξε στο χρόνο
Ό,τι με αγγίζει
Μ΄ αγαπά ή με φοβίζει
Θα ΄ναι αύριο μια ανάμνηση και μόνο Ο αγέρας να φλερτάρει την κουρτίνα
Κι ας μαραίνεται ο κήπος Μάη μήνα
Τώρα φτιάχνω αν με ρωτήσεις
Αυριανές μου αναμνήσεις
Να μου λένε "τι ωραία τα χρόνια εκείνα" Ό,τι με αγγίζει ~ Ευριδίκη
The She Mantis...
…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω… |
Mantis
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Panama
2232 Μηνύματα |
Απεστάλη: 15/01/2005, 23:55:41
Είν' η ζωή μια θάλασσα
κι εμείς καπεταναίοι
κι είναι στ' αλήθεια τυχεροί
όσοι πεθαίνουν νέοι
Κάθε λιμάνι και καημός
κάθε καημός και δάκρυ
κι είναι η ζωή του καθενός
θάλασσα δίχως άκρη
θάλασσα δίχως άκρη
Πόσες φορές ναυάγησα
μες στα θολά νερά της
και χάθηκε η βάρκα μου
τη μαύρη αγκαλιά τηςΚάθε λιμάνι και καημός ~ Πάνος Γαβαλάς
The She Mantis...
…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω… |
Mantis
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Panama
2232 Μηνύματα |
Απεστάλη: 15/01/2005, 23:59:06
Ένας άπονος αέρας
μ' έχει φέρει ως εδώ
και στο γύρισμα της μέρας
είπα να σε ξαναδώΜου 'πες κάποτε μια λέξη
όταν ζούσα μοναχός
κι ήτανε σαν να 'χε βρέξει
δύο μερόνυχτα ο θεός Όλη νύχτα η βρύση στάζει
φλέβα που έχει πια κοπεί
σαν βροχή και σαν μαράζι
σε μια τσίγκινη σκεπή Ένας άπονος αέρας ~ Γιώργος Νταλάρας
The She Mantis...
…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω… |
Mantis
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Panama
2232 Μηνύματα |
Απεστάλη: 16/01/2005, 00:07:52
Ήσουν θεός και τρελός από φως
μες στο νου μου χορεύεις μα δε με ξεγελάς
πες μου το πώς σε μεθάει ο καιρός
μια κι αυτό που γυρεύεις δεν ήτανε για μαςΜες στο μεθύσι δεν τελειώνει η γιορτή
για σένα μιλάω της καρδιάς μου πληγή
κι όταν χαράζει των Κυκλάδων το φως
για δες τραγουδάω σαν παιδάκι σοφός Φεύγεις νωρίς τέλος μιας εποχής
τα φτερά σου τινάζεις τρέμουν οι ουρανοί
φεύγεις νωρίς έρωτα μιας ζωής
όλα τώρα τ' αλλάζεις κι άλλος δε θα ρθει Μες στο μεθύσι δεν τελειώνει η γιορτή
σε σένα μιλάω της καρδιάς μου πληγή
κι όταν χαράζει των Κυκλάδων το φως
για δες τραγουδάω σαν παιδάκι σοφός Ήσουν θεός ~ Γιώργος Νταλάρας The She Mantis...
…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω… |
Mantis
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Panama
2232 Μηνύματα |
Απεστάλη: 16/01/2005, 00:21:00
Πράσινο σκοτάδι απ' τα μάτια σου βαμμένο
χίμηξε κι απόψε να με βρει
Έγινε το σπίτι ένα δάσος πετρωμένο
που 'μοιαζαν τα δέντρα του σταυροί
Έρημο τραγούδι από αίμα κι από χιόνι
κλαίει στα παλιά μου τα χαρτιά
Όπως το φτωχό μου το κορμί, που δεν παλιώνει
για να το πετάξω στη φωτιά
Ήσουνα φεγγάρι κι ήμουνα πουλί
Πέταξα για να σε φτάσω
Κι όταν σε είχα φτάσει μέχρι το φιλί
Σ' έσβησ' η ανατολήΉσουνα φεγγάρι ~ Eλένη Δήμου
The She Mantis...
…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω… |
1900
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Cuba
1904 Μηνύματα |
Απεστάλη: 16/01/2005, 07:03:19
There's a summer place
Where it may rain or storm
Yet I'm safe and warm
For within that summer place
Your arms reach out to me
And my heart is free from all care
For it knowsThere are no gloomy skies
When seen through the eyes
Of those who are blessed with love And the sweet secret of
A summer place
Is that it's anywhere
When two people share
All their hopes
All their dreams
All their love There's a summer place
Where it may rain or storm
Yet I'm safe and warm
In your arms, in your arms
In your arms, in your arms
In your arms, in your arms
Theme from 'A Summer Place'
Tον ψίθυρο των άστρων
έπιασε η γκλάβα μου...
Αρμονία και χάος |
1900
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Cuba
1904 Μηνύματα |
Απεστάλη: 16/01/2005, 07:37:09
Bob Dylan
My Back PagesCrimson flames tied through my ears
Rollin' high and mighty traps
Pounced with fire on flaming roads
Using ideas as my maps
"We'll meet on edges, soon," said I
Proud 'neath heated brow.
Ah, but I was so much older then,
I'm younger than that now. Half-wracked prejudice leaped forth
"Rip down all hate," I screamed
Lies that life is black and white
Spoke from my skull. I dreamed
Romantic facts of musketeers
Foundationed deep, somehow.
Ah, but I was so much older then,
I'm younger than that now. Girls' faces formed the forward path
From phony jealousy
To memorizing politics
Of ancient history
Flung down by corpse evangelists
Unthought of, though, somehow.
Ah, but I was so much older then,
I'm younger than that now. A self-ordained professor's tongue
Too serious to fool
Spouted out that liberty
Is just equality in school
"Equality," I spoke the word
As if a wedding vow.
Ah, but I was so much older then,
I'm younger than that now. In a soldier's stance, I aimed my hand
At the mongrel dogs who teach
Fearing not that I'd become my enemy
In the instant that I preach
My pathway led by confusion boats
Mutiny from stern to bow.
Ah, but I was so much older then,
I'm younger than that now. Yes, my guard stood hard when abstract threats
Too noble to neglect
Deceived me into thinking
I had something to protect
Good and bad, I define these terms
Quite clear, no doubt, somehow.
Ah, but I was so much older then,
I'm younger than that now.
Tον ψίθυρο των άστρων
έπιασε η γκλάβα μου...
Αρμονία και χάος |
galadriel
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
3264 Μηνύματα |
Απεστάλη: 16/01/2005, 13:58:44
Νανούρισμα
Κ.Χατζής Αυτό το άχρηστο παιδί
έχει ένα βλέμμα σαν καρφί
Στα μάτια με κοιτάει και ρωτάει
βαθιά τα σπλάχνα μου κεντάει Γιατί πουλιέται το ψωμί
γιατί μοιράζονται γιατροί
Γιατί το δίκαιο μ' αμοιβή
το δίνουν κάπου-κάπου οι νομικοί Γιατί με λεν τραγουδιστή
ποιος είπε πως πουλιέται η φωνή ] 2x Μα τι θεέ μου ν' απαντήσω
καλύτερα ας το νανουρίσω...
Μην τα ρωτάς παιδάκι μου αυτά
ποτέ δεν πρέπει Κοιμήσου αγγελουδάκι μου
κι όλα ο θεός τα βλέπει
Ο καλός θεός τα επιτρέπει... Aυτό το άχρηστο παιδί
έχει μια γλώσσα σαν σπαθί
Γιατί τους λένε στο σχολειό τους
να κάνουν πάντα τον σταυρό τους Ποιοι λαοί θα σταυρωθούν
χωρίς ποτέ ν’ αναστηθούν
Τι θα πει άλλη πατρίδα
ή χαμένη πια ελπίδα Τι είναι η ανατολή κι δύση
είναι αχήρωση μα θα αρχίσει ] 2x Μα τι θεέ μου ν' απαντήσω
καλύτερα ας το νανουρίσω... Μην τα ρωτάς παιδάκι μου
αυτά ποτέ δεν πρέπει
Κοιμήσου αγγελουδάκι μου
κι όλα ο θεός τα βλέπει Ο καλός θεός τα επιτρέπει... Αυτό το ατίθασο παιδί
δεν ξέρει φόβος τι θα πει
Γιατί είναι μαύροι οι παπάδες
γιατί τους κάνουν τεμενάδες Ποιοι ν' αλλάζουν το πολύ
γιατί φωνάζουν οι πολιτικοί
πιο πολύ από τους νηστικούς Τα νόμπελ ποιοι τα δίνουν
την ειρήνη πώς την φτύνουν Θα προλάβω εγώ να μεγαλώσω
κάτι στον άνθρωπο να δώσω ] 2x Μα τι θεέ μου ν' απαντήσω
καλύτερα ας το νανουρίσω...
Μην τα ρωτάς παιδάκι μου αυτά
ποτέ δεν πρέπει Κοιμήσου αγγελουδάκι μου
κι όλα ο θεός τα βλέπει
Ο καλός θεός τα επιτρέπει... Νάνι-νάνι το παιδί να κάνει,
ω, ω, ω.... κοιμήσου και λίγο....
G.
1899 αλήθειες + 1 ψέμμα... |
Mantis
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Panama
2232 Μηνύματα |
Απεστάλη: 18/01/2005, 14:26:58
Goddess on a mountain top
Burning like a silver flame
Summit of beauty and love
And Venus was her name She's got it
Yeah, baby, she's got it
I'm your Venus
I'm your fire
At your desire
Well, I'm your Venus
I'm your fire
At your desire Her weapons were her crystal eyes
Making every man mad
Black as the dark night she was
Got what no-one else had
Wow ! Venus Goddess on the mountain top
Burning like a silver flame
The summit of beauty and love
And Venus was her name
Wow ! Venus was her name Yeah, baby, she's got it Venus ~ Bananarama
The She Mantis...in synchronized mode
…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω… |
Mantis
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Panama
2232 Μηνύματα |
Απεστάλη: 18/01/2005, 14:39:41
A stones's throw from Jerusalem
I walked a lonely mile in the moonlight
And though a million stars were shining
My heart was lost on a distant planet
That whirls around the April moon
Whirling in an arc of sadness
I'm lost without you I'm lost without you
Though all the kingdoms turn to sand
And fall into the sea
I'm mad about you I'm mad about youAnd from the dark secluded valleys
I heard the ancient songs of sadness
But every step I thought of you
Every footstep only you
And every star a grain of sand
The leavings of a dried up ocean
Tell me, how much longer? How much longer? They say a city in the desert lies
The vanity of an ancient king
But the city lies in broken pieces
Where the wind howls and the vultures sing
These are the works of man
This is the sun of our ambition
It would make a prison of my life
If you become another's wife
With every prison blown to dust
My enemies walk free
I'm mad about you I'm mad about you And I have never in my life
Felt more alone than I do now
Although I claim dominations over all I see
It means nothing to me
There are no victories
In all our histories, without love A stone's throw from Jerusalem
A walked a lonely mile in the moonlight
And though a million stars were shining
My heart was lost on a distant planet
That whirls around the April moon
Whirling in an arc of sadness
I'm lost without you I'm lost without you
And though you hold the keys to ruin
Of everything I see
With every prison blown to dust,
My enemies walk free
Though all the kingdoms turn to sand
And fall into the sea
I'm mad about you I'm mad about you Mad About You ~ Sting
The She Mantis... in synchronized mode
…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω… |
lorenzo
Πλήρες Μέλος
1432 Μηνύματα |
Απεστάλη: 18/01/2005, 19:16:21
Η ελεγεία των αδελφών
{απόσπασμα} Όταν βγαίνω το βράδυ στο ξάγναντο τούτο,
να προσμείνω τ' αδέρφια μου να 'ρθουν που φύγαν,
των βημάτων σου ακούω το περπάτημα
στο ρυθμό των δικών μου βημάτων. Όταν μέσα στη νύχτα τ' αδέρφια μου κράζω,
που το ξέρω πως πια δεν μπορούν να μ' ακούσουν,
στην καρδιά μου η πικρή παρηγοριά μου μένει
πως τουλάχιστο εσύ να μ' ακούσεις μπορείς. Είσαι η σκεπή που σκεπάζει το σπίτι,
Είσαι η φωτιά που πηδάει μες στο τζάκι.
Ο λύχνος που τρώει το σκοτάδι. Όμως δίχως τ' αδέρφια μου είναι άδειο το σπίτι.
Είναι άδειο, είναι άδειο, το σπίτι, Θεέ μου,
δίχως τ' αδέρφια μου που έχουνε φύγει
το ματωμένο κρατώντας μαχαίρι. Γ. Θ. Βαφόπουλος |
galadriel
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
3264 Μηνύματα |
Απεστάλη: 18/01/2005, 20:31:41
Θάλασσα πλατιά
Μ.Χατζιδάκις
Θάλασσα πλατιά
σ' αγαπώ γιατί μου μοιάζεις
θάλασσα βαθιά
μια στιγμή δεν ησυχάζεις
λες κι έχεις καρδιά
τη δικιά μου την μικρούλα την καρδιά
Όνειρα τρελά
που πετούν στο κύμα πάνω
φτάνουν στην καρδιά
και τα νιάτα μας ξυπνάνε
όνειρα τρελά
και οι πόθοι φτερουγίζουν σαν πουλιά Έχω έναν καημό
που με τρώει γλυκά και με λιώνει
έχω ένα καημό θα 'ρθω να στον πω
αδερφή μου εσύ θάλασσα που σ' αγαπώ Κύματα πουλιά
στα ταξίδια σας που πάτε
τα αλαργινά
την κρυφή μου λύπη πάρτε
κι απο 'κει μακριά
να μου φέρετε κι εμένα τη χαρά
G.
1899 αλήθειες + 1 ψέμμα... |
galadriel
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
3264 Μηνύματα |
Απεστάλη: 18/01/2005, 20:34:14
Ακρογιαλιές Δειλινά
Β.Τσιτσάνης
Βραδιάζει γύρω κι η νύχτα
απλώνει σκοτάδι βαθύ
κορίτσι ξένο σαν ίσκιος
πλανιέται μονάχο στην γη
Χωρίς ντροπή, αναζητεί
τον ήλιο που έχει χαθεί,
στα σκοτάδια να βρει
Μπορεί να το 'χουν πλανέψει ακρογιαλιές δειλινά
και σκλαβωμένη για πάντα
κρατούνε την δόλια καρδιά Μπορεί ακόμα μπορεί,
να έχει πια τρελαθεί
και τότε ποιος θα ρωτήσει
να μάθει ποτέ το γιατί...
G.
1899 αλήθειες + 1 ψέμμα... |
Mantis
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Panama
2232 Μηνύματα |
Απεστάλη: 18/01/2005, 21:56:27
Ξέχασε απόψε ο θεός
να ανάψει το φεγγάρι
κι εγώ φιλώ τα μάτια σου
γλυκό μου παλικάρι
Δως μου τ' αθάνατο νερό
δροσιά απ' την καρδιά σου
χίλιες φορές ν' αναστηθώ
χίλιες να 'μαι δικιά σου
Θάλασσα είναι η κάμαρα
καράβι είναι η νύχτα
θα 'ναι τα φιλιά σου γιασεμιά
και στο κορμί μου ρίχταΔως μου τ' αθάνατο νερό ~ Μαρινέλλα
The She Mantis... in mania
…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω… |
ΠΛΑΤΩΝΑΣ
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Switzerland
3558 Μηνύματα |
Απεστάλη: 18/01/2005, 22:03:18
Βρε τι σας έπιασε απόψε Τσουναμι!!!! |
|
| Το Θέμα καταλαμβάνει 39 Σελίδες: |
|
|
|
|
|
ESOTERICA.gr Forums !
|
© 2010-11 ESOTERICA.gr
|
|
|
|
ΣΙΓΟΜΟΥΡΜΟΥΡΙΖΟΝΤΑΣ ΟΛΗ ΜΕΡΑ Vol. - 2 -
Topic Locked
