Ναι, μα μονάχα που εγώ δεν σε ρωτάω. Βλέπεις να υπάρχει κανένα ερωτηματικό στην φράση μου ?

Τα δέοντα,
Deva Parinito

Καμία όσον αφορά αυτό που λες. Δεν κάνω διαχωρισμούς. Αυτό είναι ένα εσφαλμένο συμπέρασμα δικό σου. Στην δεύτερη σελίδα, αν ψάξεις, θα βρεις και μια απάντηση στον Moz.

Deva

Αυτό είναι το σπουδαιότερο βήμα Riche, μιας και σε αυτό το χώρο, ξεδιπλώνεται και η αντίδραση του Νου *(που είναι παρελθόν)

Όταν υπάρχει αρκετός Χώρος, είσαι σε θέση να δεις με μια ματιά, όλα τα παιχνίδια του Νου, *(μιας και αυτός ο χώρος, είναι διεύρυνση συνειδήσεις, που είναι κατανόηση, γνώση, με την έννοια του βλέπω, έμπνευση,,, και Perception μαζί )... και είναι εξυπνάδα.

Και μιας και *(βλέπεις, έχεις επίγνωση μεσα κα εξω σου), είναι πανεύκολο να δεις και του αλλού… *(με ότι γράφει και λέει), άσχετα τι ο ίδιος….μπορεί να νομίζει για τον εαυτό του.

Μην ξεχνάς κατι.
Οι ασκήσεις εν γένει, ακόμα και στο Φυσικό επίπεδο, είναι μηχανικές, *(αν και αναγκαίες για την υγειά και ισορροπία μας) έχουν να κάνουν με το γνωστό.
Το γνωστό, είναι πάντα το διαμορφωμένο, άρα στην ουσία είναι παρελθόν.*(εμπειρία) Και αυτό διάβασα με χαρά, πως το ένοιωσες μέσα σου.

Τι είναι το γνώθι εαυτόν?
Οι γνώσεις των εμπειριών μας?
Άντε και καλά πως γνωρίζω τις εμπειρίες στην παρούσα ζωή…
Ε και λοιπόν?
Αν υπάρχει διαμορφωμένο, και είναι αυτό που γνωρίζω…δεν υπάρχει συγχρόνως… ότι δεν γνωρίζω?
Τι είναι το αδιαμόρφωτο?

Έτσι, η κατάσταση του Νου *(πιο πλησίον στο αδιαμόρφωτο και άγνωστο μας, είναι μια κατάσταση… που δεν γνωρίζει!

Θα λέγαμε λοιπόν, πως,
α/ ο εαυτός μας, *(η ουσία του), είναι το γνωστό….
β/ ύπαρχει μια κατάσταση, που η συνείδηση μας δεν γνωρίζει…

Αυτό πρέπει να σε απασχολήσει, σαν επόμενο βήμα.

Τα πλέον λαμπρά πνεύματα που έχω συναντήσει, δεν απαντούν μέσο μνήμης, μα εξετάζουν εκ νέου, *λέγοντας…δεν γνωρίζω,,,,*Σωκρατης, Κ, Βουδας, φέρνουν δηλαδή σε καποιο ΧΩΡΟ…ότι συναντήσουν.

Έτσι δεν είναι ο Εαυτός τους, το διαμορφωμένο,
που ωρύεται,
κλαίει,
στεναχωριέται,
στριφογυριζει,
ανήκει,
αλλαζει φοροθμ,
πιστεύει,
έχει χαζό συνήθειες,
χαζό συμπεράσματα,
χαζό συναισθηματακια...
και ότι θες βάζεις….,

μα ΕΙΝΑΙ εκείνος ο ΧΩΡΟΣ…που δεν είναι ούτε επηρεάζεται από κανένα ΕΓΩ….

Αυτή είναι και η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ,
που μπορείς να έχεις….

Αν σου φάνηκα κάπου Δάσκαλος Riche .. να θυμάσαι πως είμαι πρώτα Μαθητής…

Να είσαστε καλά όλοι,

Σας διαβάζω, αν και δεν πολύ γράφω.

Ατμουλα...

Πλατωνα χαιρε!
Ολη αυτη η προσπαθεια αποκτησης μεγαλητερης συνειδησης για την συνειδηση "μου",μοαζει με την παλια πεποιθηση οτι η γη ειναι το κεντρο του κοσμου.Με το που δεις που στεκεται η γη και τι ειναι καταλαβαινεις αυτοματα την απειρη εκταση του κοσμου/νου.Θαρρω εδω ειναι Πλατωνα η στιγμη που η αισθηση του εαυτου του ξεχωριστου εγω,
ειναι που αρχιζει και σβηνει και αν θες μπορει να διατηρηθει μονο ως μια κοινωνικη συμβαση.

Ειναι στιγμες που μια πολυ παραξενη αισθηση αναδυεται..κατι σαν παραλυση σαν αναμονη χωρις τελος,δεν ξερω πως να το πω αλλα εχει να κανει με την συνειδητοποιηση αυτου του διπλου "δεσμου" που επιβαλει το εγω(οποιο δρομο + να ακολουθησεις μεσα στο διαμορφωμενο θα προκαλεσεις το αντιθετο του).Αυτη η πολυ προσφατη συνειδητοποιηση οτι το εγω στην ουσια δεν υπαρχει,οτι και να το επικαλεστω δεν ειναι εκει,οτι αποτελει μια φαντασιωση μου φερνει αμηχανια..*
Και θαρρω πως η αμηχανια στην περιπτωση μας ειναι ενα καποιο βημα,γιατι αμηχανια για μενα ειναι εκει που ξεκινα το αυθορμητο.Βασικα αυτη η παραλυση ειναι αποτελεσμα οτι αν θες μου φαινεται τοσο βλακωδες η ιδεα του εγω αυτην την στιγμη και τοσο παιδαριωδης που νιωθω σαν να μην υπηρξε ποτε εξελιξη στα ανθρωπινα οντα,παρα μια καλπικη εννοια ξεχωριστης οντοτητας που μας την χαρησαν απο παιδια.

Θα ελεγα Τραγικο:)

Ολη αυτη η αναγνωριση της φαντασιωσης εχει δυο καταλυτικες επιδρασεις πανω μου.Νιωθω την διαδικασια της ζωης μεσα μου.Μαλλον να το πω πιο σωστα..Νιωθω σαν να ειμαι η διαδικασια της ζωης.Δεν ξερω αν γινομαι κατανοητος.Αυτο βεβαια δεν εχει κατασταλαξει.Ερχεται και φευγει αναλογα με την διαυγεια μου.
Δευτερον εχω την αισθηση οτι οχι απλα τα κομματια ταιριαζουν στο συνολο αλλα οτι το ιδιο το συνολο δεν αποτελειται απο κομματια.Αυτο εννοεις Βλεπω;Κατανοω;

quote:

---

Αυτή είναι και η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ,
που μπορείς να έχεις….

---

Πλατωνα ευχαριστω για τον χρονο σου.

μήπως η αφοσίωση σε κάτι συγκεκριμένο,που ενδίδουμε...?

μήπως η μή ύπαρξη δεδομένων σκέψεων ,στιγμών και καταστάσεων...?

μήπως η αφομοίωση του είναι μας σε κάτι που κάνουμε μια χρονική περίοδο...?

ή η αφομοίωση της κατάστασης στο είναι μας...?

αν σκέφτομαι την ουσία,μήπως γίνω μέρος της...?

αν ελπίζω το ανέλπιστω θα μου φανερωθεί...και θα μου φανερώσει τον σκοπό για τον οποίο κάνω ή σκέφτομαι να κάνω...?

και αν δεν υπάρχει σκοπός.υπάρχει σκέψη...?

και αν δεν υπάρχει δράση η αντίδραση ,θα υφίσταται ενέργεια...?

και αν η ενέργεια είναι υπό μορφή σκέψης...

μηχανικής ή μή ...γύρω απο την κατάσταση...?

έχουν ουσία οι ενέργειες αν και εφόσον ο διαλογισμός δεν στηρίζεται σε όποιες σκέψεις...?

και αν γίνεται ο διαχωρισμός σκέψης πάνω σε μια κατάσταση,τι νόημα θα έχει αν η ουσία της αίσθησης δεν μπορεί να βρεί ανταπόκριση ,εφόσον όλα μεταβάλονται...?

τα πάντα ρεί...ακόμη και οι αναθεωρήσεις....

αν έκανα την άσκηση....?

πρώτα μέσα στο μυαλό μου...σαν τις μάχες που έδινε ο Μέγας Αλέξανδρος....

Η άσκηση θα συνεχιστεί. Θα με βοηθούσε και η δική σου εμπειρία.

ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ.

Είναι σωστή η παρατήρηση, γυρνάμε πίσω έτσι…σε κέντρο κόσμου ότι είμαστε οι μοναδικοί, και άλλα τέτοια καθησυχαστικά…*(να έχουμε να γράφουμε)
Οι άνθρωποι αρέσκονται να μιλουν π.χ για τρανσενδενταλ καταστάσεις, για θεό και άγιους, μα λίγοι, ελάχιστοι είναι εκείνοι που θα κοιτάξουν να κατανοήσουν….μέσα,
γιατί μισούν?
γιατί φοβούνται,
γιατί πονούν?
γιατι......

Αν απλά μίσος, φόβος και πόνος δεν υπάρχουν, τι γίνεται στη συνείδηση?

Ο χώρος που ήταν κατειλημμένος από τέτοιες καταστάσεις συνείδησης….είναι ελεύθερος. Με αυτή την έννοια, μίλησα για διεύρυνση….

Μια συνείδηση που θέλει να γνωρίσει το Θεό ( ότι υπάρχει) πριν τελειώσει με το μίσος, φόβο, πόνο, απληστία, και τόσα αλλά που κουβαλάει (αυτά είναι τα κομμάτια) είναι σαν ένα αγκυροβολημένο καράβι, με πάμπολλες άγκυρες.

quote:

---

Ειναι στιγμες που μια πολυ παραξενη αισθηση αναδυεται..κατι σαν παραλυση σαν αναμονη χωρις τελος,δεν ξερω πως να το πω αλλα εχει να κανει με την συνειδητοποιηση αυτου του διπλου "δεσμου" που επιβαλει το εγω(οποιο δρομο + να ακολουθησεις μεσα στο διαμορφωμενο θα προκαλεσεις το αντιθετο του).Αυτη η πολυ προσφατη συνειδητοποιηση οτι το εγω στην ουσια δεν υπαρχει,οτι και να το επικαλεστω δεν ειναι εκει,οτι αποτελει μια φαντασιωση μου φερνει αμηχανια..*

---

το Σαββάτο βρέθηκα σε μια πραγματικά πρωτόγνωρη κατάσταση. Μετά από
κάποιο σοκ -δυσάρεστο- βρέθηκα για κάπου μια ώρα ακίνητη, εντελώς
απαθής με καμμία απολύτως σκέψη στο μυαλό μου, κανένα εμφανές
συναίσθημα να νιώθω, απλά βουβή. βρισκόμουν κάπου, ξαπλωμένη,
κοιτούσα το τοπίο μπροστά μου, μόνο κοιτούσα, δεν σκεφτόμουν τί
κοιτώ -δεν υπήρχε χώρος για σκέψη καμμία!- ούτε κάν σκεφτόμουν ότι
βρίσκομαι εκεί, χωρίς να κάνω τίποτε, σε κατάσταση σοκ κλπ., απλά
βρισκόμουν, ακίνητη, απελευθερωμένη από όλα, ίσως κάποιο αίσθημα,
αλλά πάλι όχι αίσθημα που σε κινεί, αλλά αίσθημα σε στάση.
πού βρισκόμουν άραγε τότε; πού ήταν το μυαλό μου; το σώμα μου το
ένιωθα εκεί, αλλά δε γέμιζε το κενό του τίποτα. τί ακριβώς μου
συνέβαινε; αυτό το κάτι, που με έφερε σε εκείνη την κατάσταση ήταν
τόσο δυνατό, που το μυαλό αποχώρησε μονομιάς!
αυτή η κατάσταση, αν και όχι στον ίδιο βαθμό που συνέβαινε για εκείνη
την ώρα, ακολούθησε ολόκληρη τη μέρα μου. το βράδυ όταν κοιμήθηκα
ξύπνησα ξαφνικά από το... (!!!) τρελό γέλιο μου, ένα ανέμελο γέλιο,
εντελώς παράδοξο και άσχετο με εκείνο το τρομερό που συνέβαινε,
και μετά το γέλιο, εξαφανίστηκε το όποιο συναίσθημα, σα να καθάρισε
ένας ουρανός, σαν να μην είχα περάσει το σοκ.

τις τελευταίες ημέρες η λέξη "μάχη" τρυγυρίζει στο μυαλό μου σα
τρελή... τί δεν είναι πραγματικά μάχη; ακόμη και την αισθητηριακή
παρατήρησή σου Deva, σα μάχη την αντιλαμβάνομαι, μάχη ενάντια στο
μυαλό, που προσπαθεί να με αποσπάσει.

μυαλό: "κι όμως είμαι πάντα εδώ, κι αυτό το Καλοκάιρι..."

για να αντιληφθώ τα χέρια μου, την ώρα που πλένω τα πιάτα, το ζεστό
ή το κρύο νερό, το σαπούνι, κλπ. θα χρησιμοποιήσω το μυαλό, γίνεται
διαφορετικά; δε νομίζω... οπότε;
μήπως τελικά, δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η αλλαγή οπτικής του μυαλού;
το μυαλό στρέφεται προς τα χέρια, προς τις αισθήσεις. ποιός
κατευθύνει το μυαλό εκεί; το μυαλό κατευθύνει τον εαυτό του, ή κάτι
άλλο;

πόσο πραγματικά δύσκολο είναι να αφήσει τα ινία το μυαλό, να
κατευθυνθεί από κάτι άλλο, π.χ. ανώτερο, ο ανώτερος εαυτός...
αυτόν, ούτε που τον πολυξέρουμε, πώς θα μπορούσαμε πιθανότατα
να τον αναγνωρίσουμε;

μια άλλη λέξη, που επίσης τριβελίζει στο μυαλό μου είναι η λέξη
"καρδιά". ούτε αυτή τη γνωρίζω, έχω μπερδευτεί στις λέξεις, στις
ερμηνείες... ακόμη αντιλαμβάνομαι ότι η καρδιά
ίσως μόνο στο παρόν μπορεί να υπάρχει, γιατί ακόμη και η ανάμνηση
μιας στιγμής καρδιάς, δεν είναι καρδιά.

μπερδεύτηκα... ας το αφήσω έτσι, χωρίς μάχη, να κολυμπήσω μέσα στις
δαιδαλώδεις σκέψεις, αισθήματά μου, αισθήσεις whatever!

* στο topic AUM...

..φως εκ σκοτει!

υγ:ειδες lov_..οποια συπμτωσις.)

cprtght@tm@2005

Σωστο my love.
H ενεργεια φιλε/η stam_ba ειναι Μια.
Ο τροπος και το κεντρο απο το οποιο εκδηλωνεται μπορει να ονομαστει και οχι η ιδια η ενεργεια.Αρα η σεξουαλικη ενεργεια δεν υπαρχει παρα μονο σεξουαλικο κεντρο,διοδος,εξοδος οπως θελεις πες το.

quote:

---

Σε εμάς τους ανθρώπους, κατέχουμε το πνεύμα -δηλαδή είμαστε κοντά στο Θεό- όταν έχουμε κρατήσει τη σεξουαλική ενέργεια μέσα μας

---