Το παρόν είναι η αίσθηση της στιγμής.

Η στιγμή αποτελείται απο :
Την εισπνοή &την εκπνοή.

Σε μια στιγμή, μπορούμε να γευθούμε την αιωνιότητα.
Αρκεί να μην αρχίσουμε πάλι, να χρονομετράμε.

Pyramid, γιατί χρονομετρείς την στιγμή ? Ο χρόνος που αναφέρεις είναι ανέφικτος. Αν το είχες καταφέρει αυτό, θα είχες κάνει πολλές ζημιές στην κουζίνα σου...

quote:

---

Μέλος: ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟΣ
Ήταν πολύ δύσκολο να παραμείνω εκεί.

---

Φίλε, καλώς ήλθες,
Σωστή η παρατήρησή σου. Κατά την γνώμη μου, αυτό που επέλεξες να κάνεις ως "άσκηση", είναι αρκετά πολύπλοκο και θα σου έλεγα να μην "ασκείσαι" όταν κάνεις μπάνιο τον γιόκα σου, αλλά όταν κάνεις μπάνιο εσύ. Εν' τούτις, θέτεις ένα θέμα που αξίζει να συζητηθεί. Το θέμα της διαίρεσης της προσοχής.

Όλη μας η προσπάθεια, βρίσκεται σ' αυτό. Η συνειδητότητα δεν είναι μια κατάσταση που μπορεί να διατηρηθεί επικεντρωμένη σε ένα μόνο σημείο. Όσοι μπορούν να κατανοήσουν, θα δουν πως ουσιαστικά, αλλάζει μορφές, όπως όλα γύρω μας. Μεταβαίνουμε λοιπόν, από συνειδητότητα σε συνειδητότητα, διαιρώντας την προσοχή μας. Κι αυτό, όπως σωστά λες, είναι πολύ δύσκολο. Μην τα παρατάς όμως.

Θα ήθελα επίσης να σου πω, πως δεν είμαι δάσκαλος, ούτε επιθυμώ μαθητές. Σε φόρουμ είμαστε και κουβεντιάζουμε...

quote:

---

Μέλος : Λίλιθ
για να αντιληφθώ τα χέρια μου, την ώρα που πλένω τα πιάτα, το ζεστό ή το κρύο νερό, το σαπούνι, κλπ. θα χρησιμοποιήσω το μυαλό, γίνεται διαφορετικά;

---

Καλή μου, νομίζεις πως χρησιμοποιείς το μυαλό σου, όταν μια στάλα δροσερό νερό πέφτει στο σώμα σου ? Το σώμα, έχει από μόνο του ικανότητα αντίληψης - τα είπαμε αυτά και στο Εργαστήρι - χωρίς να δίνει δεκάρα τσακιστή για τον νου. Ποια νομίζεις λοιπόν, πως είναι αυτή η ικανότητα αντίληψης του σώματος ? Η αίσθηση, ή για σε ξεπλοκάρω λίγο, η ικανότητα δια της αίσθησης. Βρες ποια είναι αυτή η αίσθηση, κατανόησε την σημασία της, και αυτή θα είναι το πρώτο εργαλείο για σένα με το οποίο θα γνωρίζεις το αληθινό...

quote:

---

Μέλος: nst
Μπηκα στον πειρασμο να διαμορφωσω το κειμενο αριστοτεχνικα και να το κανω πιο γλαφυρο αλλα το ξαναγυρισα 1]γιατι οι εννοιες γινοταν διφορουμενες και 2]γιατι ειπες να μην αναφερουμε κανενα συμπερασμα

---

Nst, ενδιαφέρουσα παρατήρηση. Μπορείς να μας εξηγήσεις τι εννοείς, με το "διφορούμενο" των εννοιών ? Θα ήταν σημαντικό...

Τα σέβη μου,
Deva Parinito

Έγινε, τα λέμε...

Προσπαθείστε όταν μπαίνετε σε κάποιο θέμα του παρόντος φόρουμ, να διαβάζετε προσεχτικά τις εισηγήσεις του συγγραφέα του, τα εισαγωγικά μυνήματα του θέματος καθώς και τον τίτλο του, και φροντίστε οι απαντήσεις που δίνετε να μην ξεφεύγουν από αυτό. Έχετε στο νου σας, για τι πράγμα μιλάτε, βλέποντας τον τίτλο του. Πρωτού ξεκινήσετε μια απάντηση κάντε quote, αν θέλετε, το τίτλο του θέματος στο μήνυμά σας.

Αυτό θα σας βοηθήσει να αποφύγετε αστείες απολογίες του τύπου "Deva, σόρρυ για την κατάχρηση", αλλά θα αποδείξει και στον εαυτό σας, πως ίσως οι απαντήσεις σας να είναι "άλλα λόγια να αγαπιόμαστε". Πολλά από τα θέματα του esoterica, τιτλοφορούνται με μορφή ερωτήσεων. Αν γνωρίζετε τις απαντήσεις, απαντήστε με ειλικρίνια. Αν όχι, ρωτήστε κάποιους που τις γνωρίζουν...

Alfa-omega, ποια είναι η γεύση της αιωνιότητας την στιγμή που γράφεις μια απάντηση σε κάποιο θέμα ενός φόρουμ ?

Τα σέβη μου
Deva Parinito

Η γεύση εξαρτάται από τον δημιουργό του θέματος.
Αν η απάντηση αποτελέσει θετικό ερέθισμα για την εξέλιξή του , θα κυμανθεί σε ανώτατα πνευματικά επίπεδα.

Για να δούμε λοιπόν, είναι τούτη η απάντηση θετικό ή αρνητικό ερέθισμα ? Κινείται σε ανώτερα ή σε κατώτερα πνευματικά επίπεδα ? Απορίας άξιο. Θα απαντηθεί κι αυτό, εντός ολίγων ημερών.

Παραθέτω παρακάτω, μια συνομιλία σε real time από κινητό τηλέφωνο, μεταξύ ενός αντικειμένου & ενός υποκειμένου που γνωρίστηκαν σε κάποιο φόρουμ και έτυχε να ανταμώσουν και λάιφ, που λένε. Η συνομιλία γίνεται κατόπιν της γνωριμίας, και αφού τα δύο παιδιά, έχουν συστηθεί με τα ονόματά τους, έχει δει ο ένας την φάτσα του άλλου και έχουν ανταλλάξει και πέντε κουβέντες. Μην γελάσετε, θα μπορούσε να συμβεί και σε σας.

-[Αντικείμενο] Θέλουμε τα «θέλω» μας λοιπόν. Έρχονται γιατί δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Ο άνθρωπος παίρνει πάντα αυτό που θέλει πραγματικά. Ακόμη και τα ίδια τα «θέλω» του.
-[Υποκείμενο] Ναι. Έρχονται γιατί δεν γίνεται διαφορετικά. Ο χειρισμός τους όμως είναι επιλογή μας.
-[A] Μπορείς να χειριστείς ένα «θέλω» που έχει την δύναμη ενός ηφαιστείου?
-[Y] Ποιο είναι αυτό το «θέλω» που υπερβαίνει την ανθρώπινη δύναμη ? Χειρισμός δεν σημαίνει απόρριψη. (Εντελώς ξεκάρφωτο…)
-[A] Ποιος μίλησε για απόρριψη ? Ένα «θέλω» μπορεί μονάχα να υπερβεί την ανθρώπινη δύναμη : Το Αληθινό «θέλω».
-[Y] Σωστά ! Και τι θέλει το αληθινό «θέλω»?
-[A] Δώσε την απάντηση μόνη σου σε σένα. Εγώ δεν ξέρω να σου πω.
-[Y] [Αναφέρεται το όνομα του αντικειμένου] ! Καλά…
-[A] Όταν βρεις το αληθινό σου «θέλω», μην φοβηθείς. Έλα και πέσ’ το μου. Σε κάθε περίπτωση θα λάβεις από εμένα αυτό που θέλεις πραγματικά.
-[Y] Καλά [Αναφέρεται το nickname του αντικειμένου]. Θα το θυμάμαι.
-[A] Να θυμάσαι καλύτερα το φιλί που σου έδωσα. Εκείνο ήταν ό,τι ζήτησες.
-[Y] Και εσύ ? Τι ζήτησες ?
-[A] Να έρθεις μια βόλτα μαζί μου στο μέρος που ζω. Να σου δείξω για λίγο την θάλασσα, το ήλιο, να με ακολουθήσεις για λίγο. Αυτό ζήτησα.
-[Y] Με συγκινείς [Αναφέρεται το όνομα του αντικειμένου]. Τόσο που με κάνει να σκέπτομαι την πρότασή σου.
-[A] Όταν φιληθήκαμε [Αναφέρεται το όνομα του υποκειμένου], εκείνη την στιγμή, πόσο το σκέφτηκες άραγε για να το κάνεις ?
-[Y] Δεν το σκέφτηκα. Απλά το έκανα! Το ξέρεις. (Υποβολή)
-[A] Γιατί ?
-[Y] Είμαι έξω. Θα συνεχίσουμε αργότερα.
-[A] Γιατί το έκανες [Αναφέρεται το όνομα του υποκειμένου] ? Γιατί ?
-[Y] Γνωρίζεις την απάντηση !(Υποβολή που πάει στον βρόντο…) Ήταν πηγαίο. Αυθόρμητο. Αληθινό !
-[A] Εντάξει, δεν διαφωνώ για την ποιότητά του, το ξέρω.(Ανθυποβολή) Άλλο ρωτάω όμως. Τι ήταν αυτό που σ’ έκανε να με φιλήσεις ? Γιατί το έκανες δηλ ? Ποιος ήταν ο λόγος ? Θα μου πεις αργότερα, αν θέλεις, οκ, μην σε απασχολώ τώρα.
-[Y] Με ρωτάς γιατί χρειάζεσαι εσύ την απάντηση ή γιατί νομίζεις ό,τι την χρειάζομαι εγώ? (Ερώτηση παγίδα)
-[A] Και οι δύο χρειαζόμαστε απαντήσεις καλή μου. Και οι δύο. Ποια είναι λοιπόν τώρα η απάντησή σου ?
-[Y] Έχεις πάρει την απάντηση. Ήταν πηγαία, αυθόρμητη κίνηση. Αν θέλουμε να ερευνήσουμε – αναλύσουμε την προέλευσή της και το γιατί της, πηγαίνουμε σε άλλα πεδία.
-[A] Σε ποια πεδία ?

Παρατηρήστε τώρα τα εξής :

1) Το υποκείμενο παραδόξως μπερδεύει σε κάποια στιγμή την ταυτότητα του αντικειμένου, αποκαλώντας το, την μία φορά με το όνομά του και την επόμενη, με το nickname του, αυτό που χρησιμοποιεί το αντικείμενο στο φόρουμ ! Άγνωστο παραμένει γιατί το κάνει αυτό, αν και θα μπορούσε να εννοηθεί από κάποιον πως ταυτίζει το όνομα του αντικειμένου με το nickname του.

2) Το αντικείμενο αναφέρεται στο υποκείμενο, μόνο χρησιμοποιώντας το πραγματικό του όνομα.

3) Το υποκείμενο δεν γνωρίζει τι θέλει. Αυτό φαίνεται καθαρότατα από την ερώτηση : «Και τι θέλει το αληθινό θέλω ?»

4) Τέλος, το υποκείμενο οδηγείται σε αδιέξοδο, με την φράση «πηγαίνουμε σε άλλα πεδία» (Τα πεδία του Άρεως, ίσως, ποιος ξέρει ?) αφού στην προσπάθειά του να ερμηνεύσει τους λόγους του, εγκλωβίζεται στην ίδια του την αοριστολογία.

5) Η κινητή τηλεφωνία τα οικονόμησε αλλά ο χρόνος που αφιερώθηκε, δεν πήγε χαμένος, διότι – και αυτός είναι ο λόγος που παραθέτω αυτήν την συνομιλία - η «Ασκητική» πήρε την θέση ενός undercover μπάτσου (πάρτε το αυτό όπως θέλετε) και χωρίς να το πάρει πρέφα το υποκείμενο.

Επειδή, η «Ασκητική» είναι ένα θέμα που ενδιαφέρει σαφώς και την ψυχολογία, θα παρακαλούσα, αν υπάρχουν ψυχολόγοι στο φόρουμ, να ασχοληθούν με την παραπάνω συνομιλία και να παραθέσουν εδώ, σχόλια και παρατηρήσεις που αφορούν μόνο αυτήν. Ψυχολόγοι, ψυχολόγοι όμως, όχι γιαλαντζί. Αλλά ακόμη κι αν υπάρξουν οι γιαλαντζί, τους υπόσχομαι πως αργά ή γρήγορα, θα τους ξεμπροστιάσω.

Παρακαλώ τους διαχειριστές, αν νομίζουν πως το παραπάνω είναι ενάντια στην δεοντολογία του φόρουμ να διαγράψουν το μήνυμα.

Έχω δηλώσει κατά καιρούς, πως δεν υπάρχει σκοπός που γράφω όπως γράφω, γιατί δεν επιθυμώ τίποτε από τους αναγνώστες μου. Ο λόγος που υπάρχει στο φόρουμ σας η «Ασκητική ΙΙ», είναι μπας και κάνει κανενός η ψυχούλα ‘κανα ββζζιιιγγγκκκ! και διαχωρίσει τον ύπνο απ΄ τον ξύπνιο ακόμη κι αν εγώ χρειαστεί να γίνω το πιο μισητό μέλος αυτού του φόρουμ. Αυτό είναι ίσως για μερικούς μια έμπρακτη απόδειξη των λόγων μου. Θα ακολουθήσουν κι άλλες, εφ’ όσον επιτραπεί η παρουσία μου στο φόρουμ, μετά από αυτό το μήνυμα.

Τα δέοντα,
Deva Parinito

Υ.Γ. Η ταύτιση του ονόματος του αντικειμένου με το nickname του, στην συγκεκριμένη περίπτωση, γίνεται από το υποκείμενο καλώς και σωστά.

Παρακαλώ, οι αναγνώστες να διατηρήσουν τις επιφυλάξεις τους για το αληθές της παραπάνω συνομιλίας.

1) Το υποκείμενο παραδόξως μπερδεύει σε κάποια στιγμή την ταυτότητα του αντικειμένου, αποκαλώντας το, την μία φορά με το όνομά του και την επόμενη, με το nickname του, αυτό που χρησιμοποιεί το αντικείμενο στο φόρουμ ! Άγνωστο παραμένει γιατί το κάνει αυτό, αν και θα μπορούσε να εννοηθεί από κάποιον πως ταυτίζει τον χαρακτήρα του αντικειμένου με το nickname του.

quote:

---

Ο χειρισμός τους όμως είναι επιλογή μας

---

Έλεγα προχθές σε μια φίλη, πως οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν, και δεν θέλουν να καταλάβουν πως ό,τι γίνεται τώρα, και ιδιαίτερα ό,τι έχει ήδη γίνει, στο παρελθόν δηλ, με έναν τρόπο, δεν θα μπορούσε να γίνει με άλλον τρόπο. Αυτή η διαπίστωση, αφορά στον τρόπο με τον οποίο πράττουν οι άνθρωποι. Αν για παράδειγμα, σας ομολογήσω τώρα πως σήμερα το πρωί, αρνήθηκα πεισματικά να πάω στην δουλειά μου χωρίς κάποιον ιδιαίτερο λόγο, ο καθένας θα νομίζει πως θα μπορούσε ο ίδιος να είχε ενεργήσει καλύτερα. Αυτό συμβαίνει γιατί οι άνθρωποι έχουν την εντύπωση ότι οι άλλοι δεν ενεργούν ποτέ σωστά, ότι δεν ενεργούν έτσι όπως θα έπρεπε. Στην πραγματικότητα όμως, όλα γίνονται με τον μόνο τρόπο που θα μπορούσαν να γίνουν. Αν ένα πράγμα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, όλα θα μπορούσαν να γίνουν διαφορετικά και τότε ίσως κι εγώ να πήγαινα σήμερα στην δουλειά μου και να μην καθόμουν εδώ ως ασκούμενος κοπανατζής.

Αυτό, ομολογώ, σας είναι δύσκολο να το καταπιείτε. Προσπαθήστε όμως να καταλάβετε τι λέω : το καθετί εξαρτάται απ’ όλα τα άλλα, όλα συνδέονται, τίποτε δεν είναι ξεχωριστό. Γι’ αυτό και όλα ακολουθούν τον μόνο δρόμο που θα μπορούσαν να ακολουθήσουν. Θα μου πείτε τώρα, «Δεν υπάρχει τίποτε απολύτως που να μην μπορεί να γίνει ?». Τίποτε απολύτως. «Και δεν μπορεί κανείς να κάνει τίποτε ?»

Αυτό είναι το θέμα μας. Για να κάνει κάποιος κάτι, για να πράξει δηλ. κάποιος οτιδήποτε, πρέπει να είναι. Και γι’ αυτό είναι απαραίτητο να καταλάβουμε πρώτα τι σημαίνει να είσαι.

Αν συνεχιστεί αυτό το θέμα της Ασκητικής, θα δείτε πως χρησιμοποιώ μια ειδική γλώσσα. Ήδη υπάρχουν διαπιστώσεις από ανθρώπους με τους οποίους έχω έρθει σε επαφή μέσα από το φόρουμ, που αναφέρουν πως ο χαρακτήρας που γράφει αυτά διαφοροποιείται σε σχέση με τα υπόλοιπα θέματά του, ενώ παρουσιάζεται με το ίδιο nickname, πράγμα που έχει οδηγήσει στο συμπέρασμα πως πρόκειται για δύο, ή τρία, διαφορετικά πρόσωπα. Αυτό, δεν είναι απολύτως ψευδές, μα ούτε είναι και η αλήθεια. Είναι καλύτερο για τον αναγνώστη, ειδικά σε ένα τέτοιο φόρουμ που πραγματεύεται τον εσωτερισμό, να αφήνεται μετέωρος όσον αφορά τον χαρακτήρα του συγγραφέα του, για να μην μπορεί να σχηματίσει εικόνα και να συμπεράνει οτιδήποτε για το πρόσωπο που του μιλάει. Κάλλιο να μην ξέρεις ποιος σου μιλάει, παρά να νομίζεις πως ξέρεις.

Από την άλλη, το «εγώ» στους ανθρώπους, δεν είναι αποκρυσταλλωμένο. Δεν είναι σταθερό. Εμφανίζει διαφοροποιήσεις, και παρουσιάζεται διασκορπισμένο σε πολλά, μικρά «εγώ», που μάχονται το ένα με τ’ άλλο. Η προσπάθειά μας λοιπόν και η προσπάθεια της Ασκητικής, είναι να φτάσουμε σε ένα επίπεδο που το «εγώ» μας, να είναι αμετάβλητο, ενοποιημένο και μόνιμο. Ένας τέτοιος άνθρωπος έχει την ικανότητα να πράξει και να δημιουργήσει Λόγο.

Αν συνεχιστούν αυτές οι καταχωρήσεις στην Ασκητική, για να μιλήσετε μαζί μου και να πάρετε απαντήσεις, είναι απαραίτητο να μάθετε αυτή την γλώσσα. Δεν αξίζει τον κόπο να μιλάμε στην συνηθισμένη γλώσσα – γι’ αυτό υπάρχει το θέμα του Λόγου στο φόρουμ, «ο Λόγος ως αντικείμενο έρευνας» - γιατί σ’ αυτήν την γλώσσα που γράφετε είναι αδύνατον να συνεννοηθούμε. Κι αυτό σας φαίνεται παράξενο τώρα, αλλά είναι αληθινό.

Λέγοντας «συνηθισμένη γλώσσα», εννοώ την γλώσσα που χρησιμοποιεί τον Λόγο σε συνάρτηση με την λογική και δημιουργεί ερωτήματα του τύπου «γιατί αρνείσαι τον ρόλο του δασκάλου ?». Η μόνη απάντηση σε ένα τέτοιο ερώτημα είναι η εξής : «Γιατί δεν είμαι δάσκαλος.» Η συνειδητότητα δεν διδάσκεται με τον όρο που εσείς εννοείται ως «διδαχή». Η διδασκαλία της προέρχεται από την κατανόηση των επιμέρους «εγώ» στον καθένα σας και της ομολογίας τους, απαλλαγμένη από το αιτιατό της λογικής.

Μετά, πρέπει να μάθει κανείς να λέει την αλήθεια. Κι αυτό σας φαίνεται περίεργο. Δεν αντιλαμβάνεστε ότι πρέπει να μάθει κανείς να λέει την αλήθεια. Σας φαίνεται πως θα αρκούσε να θέλετε ή να αποφασίζετε να πείτε την αλήθεια. Και εγώ σας λέω, πως οι άνθρωποι σπάνια λένε εσκεμμένα ψέματα. Στις περισσότερες περιπτώσεις νομίζουν πως λένε την αλήθεια. Και όμως, συνέχεια ψέματα λένε, και όταν θέλουν να πουν ψέματα και όταν θέλουν να πουν την αλήθεια. Λένε συνέχεια ψέματα, τόσο στον εαυτό τους, όσο και στους άλλους. Γι’ αυτό, κανείς δεν καταλαβαίνει ποτέ, ούτε τον εαυτό του ούτε κανέναν άλλον. Για σκεφτείτε λίγο. Θα ήταν δυνατόν να υπάρχει τόση ασυμφωνία, τόση βαθιά ασυνεννοησία και τόσο μίσος για τις απόψεις και τις γνώμες των άλλων αν οι άνθρωποι μπορούσαν να καταλάβουν ο ένας τον άλλον ? Αλλά κανείς δεν μπορεί να καταλάβει κανέναν, γιατί δεν είναι δυνατόν να μην λέει ψέματα. Το να λέει κανείς την αλήθεια είναι το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο, και θα πρέπει να μελετήσει κάποιος πολύ, και για πολύ καιρό, για να μπορέσει να το κάνει. Μόνη της η επιθυμία δεν είναι αρκετή.

Για να λέει κανείς την αλήθεια, θα πρέπει να γνωρίζει ποια είναι η αλήθεια και ποιο είναι το ψέμα. Και πρώτα απ’ όλα, μέσα από τον ίδιο του τον εαυτό. Κι αυτό, κανείς δεν θέλει να το γνωρίσει.

Βλέπετε πως μια επικοινωνία, ερμηνεύεται διαφορετικά από δύο μέλη. Ο καθένας, εξηγεί την κουβέντα χρησιμοποιώντας την λογική του, αλλά κανείς δεν εστιάζεται σ’ αυτό που πραγματεύεται η κουβέντα. Και οι δύο ερμηνείες είναι επιφανειακές, υποθέτοντας πως μεταξύ του αντικειμένου και του υποκειμένου ελλοχεύει το ερωτικό στοιχείο. Πολύ πιθανόν, δεν λέω, όμως η δημοσίευση του συγκεκριμένου αποσπάσματος, δεν έγινε γι’ αυτόν τον λόγο. Έγινε ακριβώς για να δείξει αυτήν την ασυνεννοησία που υπάρχει μεταξύ των ανθρώπων. Δεν είναι φιλοσοφική κουβέντα ή αν εσείς πιστεύετε πως είναι, δείτε την κατάληξη αυτής της φιλοσοφικής κουβέντας. Δεν οδηγεί πουθενά. Ή οδηγεί σε άλλα πεδία. Καλύτερο λοιπόν είναι να μιλά κανείς για το δικό του «πεδίο», παρά για τα άλλα, που πιθανώς δεν τα γνωρίζει.

Η συνομιλία πραγματεύεται την επιθυμία, το βαθύτερο «θέλω» που εμφανίζεται στον άνθρωπο και τον αναγκάζει να πράττει, να αποφασίζει, να βούλεται. Αν θέλετε να διαβάσετε για την βούληση, υπάρχει ένα θέμα στο φόρουμ. Θα βρείτε πολλά λόγια εκεί, πολλοί έχουν μιλήσει, πολλά έχουν πει, ωραίες σκέψεις, δεν λέω, μα όσα κι αν γραφτούν, τίποτε δεν είναι πιο αληθές από αυτήν την επιθυμία που με διακατέχει να κάθομαι τώρα και να γράφω. Τι θα μπορούσα λοιπόν εγώ να σας πω γι’ αυτό ? Απολύτως τίποτε. Οι θεωρητικές προσεγγίσεις των θεμάτων, δεν ωφελούν κανέναν. Ούτε αυτόν που τις διαβάζει, αλλά προ πάντων, ούτε εκείνον που τις γράφει. Ο συγγραφέας νομίζει πως ανακαλύπτει τον εαυτό του, γράφοντας μια «φιλοσοφική» ρήση, αλλά τίποτε δεν κάνει. Γιατί δεν μπορεί να κάνει τίποτε. Ελάχιστοι από όσους γράφουν έρχονται αντιμέτωποι με τις επιθυμίες τους, με τα βαθύτερα «θέλω» τους, και ακόμη πιο λίγοι είναι αυτοί που κατανοούν την ανικανότητά τους να πράξουν κάτι ενάντια σε τούτη την αληθινή επιθυμία τους. Όταν συνειδητοποιήσουν την μικρότητά τους, εμπρός στην δύναμη της θέλησης, τότε από μόνοι τους την έχουν υπερβεί. Αυτό που νομίζουν οι περισσότεροι είναι πως μπορούν να ελέγξουν τις επιθυμίες τους γιατί έχουν την εντύπωση πως μέσα τους είναι σχηματισμένο ένα μόνιμο «εγώ» που μπορεί να παίρνει αποφάσεις και να πράττει. Πόσες φορές όμως δεν είπαν πως δεν θα μαλώσουν αυτοί με κάποιον, πως δεν θα εκνευριστούν, πως δεν θα οργιστούν, πως δεν θα αγανακτήσουν ? Πάλι έρχεται μια διαφωνία και εκνευρίζονται, απορούν και αγανακτούν. Που πήγε λοιπόν τότε το αμετάβλητο «εγώ» τους ? Που πήγε η θέλησή τους ?

Όχι για τον καθένα nst. Φτάνει όμως που αρχίζει να γίνεται κατανοητό σε σένα.

Γιατί όμως λες "αυτοσχέδιο παραμύθι" ? Δεν ήσουν εσύ εκείνη την ώρα που έπεφτε το νερό επάνω σου ? Ζούσες σε κάποιο "παραμύθι" ?

Ο χρόνος πάντα τρέχει καλή μου, είτε ζεις, είτε όχι. Αν μπορεί το νερό μιας βρύσης να σε συνεπάρει, το νερό της θάλασσας θα σε καταπιεί, θα σε αφανίσει...

Δώσε μας περισσότερες λεπτομέρειες για την "άσκηση", περιέγραψέ μας δηλ, τι ακριβώς συνέβει και ρώτησε ότι θέλεις. Κατ' αρχήν, θυμάσαι τώρα τι έκανες τότε ?

Ποια είναι η γεύση που έχεις τώρα alfa-omega ?

ATMA, μια μεμβράνη γνωρίζω. Την παρθενική. Έτσι και σπάσει, αιμοραγείς...

Τότε κανένας δεν μπορεί να κάνει κάτι γι' αυτόν. Ούτε ο ίδιος στον εαυτό του.

Αλλά αυτό που λες, είναι δείγμα πως αρχίζεις να κατανοείς ποια είσαι, γιατί τώρα μιλάς αληθινά. Συνέχισε...

Γιατί "όχι εκ διαμέτρου" ? Αν σου έλεγα πως ζεις σε μια ψευδαίσθηση που έχεις φτιάξει, εσύ και το παιδί σου, και μπορούσες να το καταλάβεις αυτό, την επόμενη μέρα δεν θα είχες απαγκιστρωθεί απ' αυτήν ? Σήμερα μένεις, αύριο φεύγεις. Να λοιπόν η εκ διαμέτρου αντίθετη στάση σου. Πολλές φορές οι άνθρωποι εκπλήσσονται ακόμη και με τον ίδιο τους τον εαυτό. Αυτό, ένα πράγμα σημαίνει. Πως δεν τον γνωρίζουν καθόλου.

Η διαφοροποίηση που λες, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ακόμη μια φθηνή δικαιολογία της λογικής. Πίσω από την διαφορετικότητα, κρύβεται η μοναδικότητα.

Μαζί μου μιλάς καλή μου pyramid.

Σε φιλώ,
Deva

Κι όμως υπάρχει. Απλώς, ένας τέτοιος άνθρωπος, είναι απρόσιτος σε μας. Είναι ο άνθρωπος που έχει σχηματιστεί μέσα του η ενότητα. Αυτός, δεν έχει εικόνα, γιατί είναι τα πάντα και τίποτε.

Μόνον όταν, ως ένα σημείο, καταλάβουμε αυτόν τον άνθρωπο και τις ιδιότητές του, θα μπορέσουμε να καταλάβουμε τα κλιμακωτά στάδια μέσα από τα οποία μπορούμε να τον προσεγγίσουμε, δηλ. να καταλάβουμε την πορεία της ανάπτυξης που είναι δυνατή για μας...

Μάνο, κάνε την άσκηση φίλε, εσύ μ' εσένα. Άσε το μυαλό σου ήσυχο να βράζει στο ζουμί του...

Κι αν είχες ? Θα τον άκουγες ? Ό,τι κι αν προσπαθώ εγώ να σου πω, εσύ να ακούς μονάχα τον εαυτό σου. Όχι εμένα. Για να σου δείξει κάποιος έναν δρόμο που οδηγεί στην ελευθερία, πρέπει πρώτα να τον έχει περπατήσει αυτός. Διαφορετικά, τι θα μπορούσε να σου πει ? Και πρέπει να βρίσκεται ακριβώς στην θέση που είσαι εσύ τώρα για να σε κατευθύνει σωστά. Κανείς όμως δεν βρίσκεται εκεί που είσαι τώρα εσύ και ούτε κανένας θα υπάρξει ποτέ. Γι' αυτό σου λέω, να ακούς μονάχα τον εαυτό σου, όχι εμένα, εγώ δεν προσπαθώ να σου πω τίποτε.

Αν ο εαυτός σου, σου λέει να μείνεις, μείνε, αλλά μείνε με όλο σου το "είναι". Όχι κομματιασμένο, όχι διάσπαρτο, με το ένα πόδι εκεί και με το άλλο αλλού. Αν πάλι σου λέει να φύγεις, φύγε, αλλά πάλι κάνε το με όλο σου το "είναι", ολοκληρωτικά, ενοποιημένα, και μην σκεφτείς ποτέ τι θα γινότανε αν έμενες, όπως επίσης μην σκεφτείς ποτέ τι θα γινότανε αν έφευγες. Ό,τι κι αν κάνεις, κάνε το μια ώρα νωρίτερα γιατί ο χρόνος σου στην γη δεν έιναι άπειρος. Και στις δύο περιπτώσεις, κάνε το με όλη την δύναμη της ψυχής σου, με όλο σου το "είναι", και σου λέω πως θα είναι το σωστό, θα σε λυτρώσει, και δεν θα σου δημιουργήσει ποτέ ενοχές, ούτε ερωτηματικά, ούτε φόβο.

Εσκεμμένες ή όχι, τι σημασία έχει ? Παραμένουν φθηνές.

Δυσάρεστη ή ευχάριστη, δεν έχει σημασία. Παραμένει έκπληξη.

Μπορεί, αρκεί να το θελήσει. Πρέπει κάποιος να έχει πολύ ισχυρή επιθυμία για λύτρωση και να είναι πρόθυμος να θυσιάσει τα πάντα, να διακινδυνεύσει τα πάντα για να λυτρωθεί και να γνωρίσει τα πάντα γύρω από τον εαυτό του. Αυτό, αποτελεί την υπέρτατη γνώση που μπορεί ένας άνθρωπος να κατακτήσει, και να επωφεληθεί των ιδιοτήτων της, που είναι η ατομικότητα, η συνειδητότητα, η αθανασία και άλλες πολλές που μέσα στην τύφλα μας και στην άγνοιά μας, τις αποδίδουμε στον εαυτό μας.

Η γνώση ενός τέτοιου ανθρώπου είναι δική του και δεν μπορεί να του αφαιρεθεί ποτέ. Είναι η αντικειμενική και απόλυτα πρακτική γνώση των Πάντων.

Γιατί απορείς ? Το μόνο που ζητάει από σένα η "άσκηση" είναι να παρατηρείς τον εαυτό σου και να περιγράφεις αυτό που παρατηρείς.

Έχεις ταξιδέψει ποτέ με αεροπλάνο ?

Αν δεν θυμάσαι, σημαίνει πως κάτι δεν έκανες σωστά. Κάτι πήγε στραβά και δεν ήσουν παρούσα την στιγμή που εργαζόσουν πάνω στην "άσκηση".

Όταν εμφανίζεται η συνειδητότητα, η μνήμη λειτουργεί τέλεια και ο άνθρωπος θυμάται και την παραμικρή λεπτομέρεια.

quote:

---

Ετσι 'οπως 'εβλεπα το νερό μου ξανάρθε στό μυαλό.

---

Edited by - Deva_Parinito on 28/07/2005 23:35:58

Κι εγώ αμφιβάλλω. Γι' αυτό λέω, πως κανείς δεν θέλει να το γνωρίσει αυτό...

Με αυτόν τον τρόπο, μπορεί πολύ εύκολα να σκοτώσεις κάποιον, νομίζοντας πως του κάνεις καλό. Αυτή την πρόταση χρησιμοποιούν και οι δολοφόνοι. Δολοφονούν, αφού πρώτα όμως έχουν δολοφονήσει τον ίδιο τους τον εαυτό. Πιάσε έναν από αυτούς και ρώτα τον "Γιατί το έκανες αυτό ?" και θα πάρεις ως απάντηση : "Δεν ήξερα τι έκανα" ή "Δεν ήμουν εκεί όταν το έκανα." Αυτό έκαναν και αυτοί που σταύρωσαν τον Ιησού. Το "ου γαρ οίδασι τι ποιούσι", αυτό ακριβώς σημαίνει...

Εγώ λέω λοιπόν, να είσαι πάντα εκεί, σ' αυτό που κάνεις γιατί το θέμα της Ασκητικής σου ζητάει ακριβώς το αντίθετο.