Ο εξωτερικός δάσκαλος δεν είναι παρά ένας υπαινιγμός. Όταν η πίστη στον εξωτερικό δάσκαλο είναι ισχυρή, τότε ο Δάσκαλος όλων των δασκάλων μέσα μας, μιλάει, η αιώνια σοφία μιλάει μέσα στην καρδιά κάθε ανθρώπου. Δεν χρειάζεται να συνεχίσει την αναζήτηση άλλο πια, σε βιβλία ή σε άλλους ανθρώπους ή σε ανώτερα όντα, δεν χρειάζεται για υπερφυσικά όντα για εκπαίδευση. Ο Κύριος ο ίδιος γίνεται ο εκπαιδευτής του. Ο άνθρωπος αυτός παίρνει ότι έχει ανάγκη από την ψυχή του. Δεν χρειάζεται να πάει άλλο σε κάποιον ναό ή εκκλησία. Το δικό του σώμα έχει γίνει ο μέγιστος ναός στον κόσμο, και σε αυτόν τον ναό ζει ο Κύριος της Δημιουργίας.

Κάποιος μουσουλμάνος βρισκόταν σε έναν κήπο, όταν άκουσε την φωνή που καλούσε για προσευχή. Έτσι έσκυψε αμέσως και άρχισε να προσεύχεται. Μια κοπέλα περίμενε στον κήπο να έρθει ο αγαπημένος της, με τον οποίον είχε ραντεβού. Όταν τον είδε ήταν τόση η ανυπομονησία της να βρεθεί μαζί του, που στην βιασύνη της δεν είδε τον σκυμμένο μουσουλμάνο που προσευχόταν και πέρασε από πάνω του, πατώντας τον. Αυτός όμως ήταν φανατικός μουσουλμάνος και θύμωσε τόσο πολύ που ήθελε να σκοτώσει την κοπέλα. Η κοπέλα όμως ήταν έξυπνη και του είπε: «Σταμάτησε αυτές τις ανοησίες. Είσαι ανόητος και υποκριτής». Ο μουσουλμάνος έκπληκτος την ρώτησε: «Τι; Εγώ, υποκριτής;;;»

«Ναι», απάντησε η κοπέλα. «Ναι. Πάω να συναντήσω τον γήινο μου εραστή και δεν σε είδα μπροστά μου. Αλλά εσύ πρόκειται να συναντήσεις τον Ουράνιο σου Εραστή και δεν θα έπρεπε να καταλάβεις καν ότι ένα κορίτσι πέρασε από πάνω σου».

Οι άνθρωποι μοιάζουν να ξεχνούν ότι περίπου το 90% όλης της γνώσης μας δεν μπορεί, στην βαθύτερη ουσία των πραγμάτων, να εφαρμοστεί με πρακτικό τρόπο έτσι ώστε να βοηθήσει στην υλική ευτυχία ή να περιορίσει την δυστυχία μας. Μόνο ένα μικρό κλάσμα της επιστημονικής γνώσης μπορεί να έχει οποιαδήποτε πρακτική εφαρμογή στην καθημερινή μας ζωή. Αυτό συμβαίνει γιατί μόνο ένα άπειρα μικρό ποσοστό του συνειδητού μας νου, βρίσκεται στον αισθητό κόσμο. Έχουμε μόνο ένα μικρό κομματάκι αισθητής συνειδητότητας και φανταζόμαστε ότι αυτό είναι όλος μας ο νους και η ζωή, αλλά στην πραγματικότητα, αυτό είναι μια σταγόνα στον απέραντο ωκεανό του υποσυνείδητου νου. Εάν όλα όσα υπάρχουν για εμάς ήταν μια δεσμίδα απολαύσεων των αισθήσεων, δεν θα υπήρχε θέμα.

Όσο απομακρυνόμαστε μακριά από την ζωική κατάσταση, οι απολαύσεις μέσω των αισθήσεων γίνονται όλο και λιγότερες και η απόλαυσή μας, μέσα από μια ταχύτατα αυξανόμενη συνείδησης της επιστημονικής και της ψυχολογικής γνώσης, γίνεται όλο και περισσότερο έντονη, και η «γνώση για την γνώση», γίνεται η ανώτατη απόλαυση του νου.

Ακόμη κι αν λάβουμε την Δυτική ιδέα περί ωφελιμισμού ως κριτήριο για να κρίνουμε την ψυχολογία, είναι η επιστήμη των επιστημών. Γιατί;

Είμαστε σκλάβοι στις αισθήσεις μας, σκλάβοι στο νου μας, συνειδητό και υποσυνείδητο. Ο λόγος που ένας εγκληματίας είναι εγκληματίας δεν είναι γιατί επιθυμεί να είναι τέτοιος, αλλά διότι δεν έχει το νου του υπό έλεγχο και είναι συνεπώς σκλάβος στον δικό του συνειδητό και υποσυνείδητο νου, και στο νου οποιουδήποτε άλλου. Πρέπει να ακολουθήσει την κυρίαρχη τάση του δικού του νου, δεν μπορεί να βοηθηθεί, είναι εξαναγκασμένος να ρέπει προς τα εκεί ενάντια στον εαυτό του, σε αντίθεση με τις δικές του καλές προθέσεις, την καλύτερή του φύση. Είναι αναγκασμένος να υπακούει στην κυρίαρχη εντολή του δικού του νου. Ο κακόμοιρος, δεν μπορεί να βοηθήσει τον εαυτό του.

Αυτό το παρατηρούμε συνεχώς στις ζωές μας. Συνεχώς κάνουμε πράγματα αντίθετα προς την καλύτερη πλευρά της ζωής μας, και έπειτα επιπλήττουμε τους εαυτούς μας για το πώς κάνουμε τα πράγματα και αναρωτιόμαστε πως μπορέσαμε να σκεφτούμε κάτι τέτοιο και μπορέσαμε να κάνουμε τέτοιο πράγμα! Αλλά πάλι, ξανά και ξανά, το επαναλαμβάνουμε και ξανά και ξανά υποφέρουμε για αυτό και επιπλήττουμε τους εαυτούς μας. Κάποια στιγμή, ίσως, νομίζουμε ότι έτσι επιθυμήσαμε να κάνουμε, αλλά το επιθυμήσαμε γιατί είμαστε αναγκασμένοι να το επιθυμήσουμε.

Είμαστε αβοήθητοι! Είμαστε σκλάβοι του εαυτού μας και στο νου των άλλων, είτε είμαστε καλοί, είτε κακοί, δεν έχει καμιά διαφορά. Περιφερόμαστε εδώ κι εκεί διότι δεν μπορούμε να βοηθήσουμε τον εαυτό μας. Λέμε, σκεφτόμαστε, κάνουμε κ.ο.κ. Δεν είναι έτσι. Σκεφτόμαστε γιατί πρέπει να σκεφτούμε. Δρούμε επειδή πρέπει να δράσουμε. Είμαστε σκλάβοι στον εαυτό μας και στους άλλους. Βαθιά μέσα στον υποσυνείδητό μας νου, είναι αποθηκευμένες όλες οι σκέψεις και οι δράσεις του παρελθόντος μας, όχι μόνο της παρούσας ζωής, αλλά από όλες τις ζωές που έχουμε ζήσει.

Αυτός ο μεγάλος απέραντος ωκεανός του υποκειμενικού νου, είναι γεμάτος από όλες τις σκέψεις και τις δράσεις του παρελθόντος. Η κάθε μία από αυτές αγωνίζεται να αναγνωριστεί, σπρώχνοντας για να εκφραστεί, ανερχόμενη, κύμα, κύμα, έως πάνω στον αντικειμενικό νου, τον συνειδητό νου. Αυτές οι σκέψεις, η αποθηκευμένη ενέργεια, αυτά λαμβάνουμε ως φυσικές επιθυμίες, ταλέντα κ.α. Κι αυτό γιατί δεν συνειδητοποιούμε την αρχική τους πηγή. Τις υπακούμε τυφλά, αναντίρρητα, και η σκλαβιά, το πιο σκληρό είδος σκλαβιάς, είναι το αποτέλεσμα και αποκαλούμε τους εαυτούς μας ελεύθερους.

Ελεύθερους! Εμείς που ούτε για μια στιγμή δεν κυβερνούμε το νου μας, που δεν μπορούμε να συγκεντρώσουμε το νου μας πάνω σε ένα θέμα, να εστιάσουμε κάπου και να αποκλείσουμε κάθε τι άλλο προς στιγμή ! Κι όμως, ακόμη, αποκαλούμε τους εαυτούς μας ελεύθερους. Σκεφτείτε το ! Δεν μπορούμε να κάνουμε αυτό που θα έπρεπε να κάνουμε ακόμη και για ένα σύντομο χρονικό διάστημα. Κάποια επιθυμία αίσθησης θα αναδυθεί, και αμέσως θα την υπακούσουμε. Η συνείδησή μας πλήττεται από τέτοια αδυναμία, αλλά ξανά και ξανά το κάνουμε, πάντοτε το κάνουμε. Δεν μπορούμε να δράσουμε σε συμφωνία με τα ανώτερα επίπεδα της ζωής, να δοκιμάσουμε όπως θέλουμε. Τα φαντάσματα των παλιών σκέψεων, οι παλιές ζωές μας κρατούν χαμηλά.

Όλη η δυστυχία του κόσμου προκαλείται από αυτήν την σκλαβιά στις αισθήσεις. Η ανικανότητά μας να ανυψωθούμε πάνω από την ζωή των αισθήσεων – τον αγώνα για φυσικές απολαύσεις, είναι η αιτία για όλα αυτές τις τρομερές δυστυχίες μέσα στον κόσμο.

Είναι η επιστήμη της ψυχολογίας που μας διδάσκει συγκρατήσουμε τις άγριες περιφορές του νου, να τις θέσουμε κάτω από τον έλεγχο της θέλησης και έτσι να ελευθερώσουμε από τις τυραννικές του διαταγές. Η ψυχολογία είναι συνεπώς η επιστήμη των επιστημών, χωρίς την οποία όλες οι επιστήμες και όλες οι άλλες γνώσεις είναι άχρηστες.

(…)

Για να μελετήσουμε και να αναλύσουμε οποιαδήποτε υλική επιστήμη, απαιτούνται αρκετά δεδομένα. Αυτά τα δεδομένα μελετώνται και αναλύονται και η γνώση των επιστημών είναι το αποτέλεσμα. Αλλά στην επιστήμη και στην ανάλυση του νου, δεν υπάρχουν δεδομένα, δεν απατούνται εξωτερικά στοιχεία, αφού είναι εξίσου διαθέσιμα σε όλους. Ο νους αναλύεται από τον εαυτό του. Η μεγαλύτερη επιστήμη συνεπώς είναι η επιστήμη του νου, η επιστήμη της ψυχολογίας.

(…)

Για να ελέγξετε το νου πρέπει να βυθιστείτε στον υποσυνείδητο νου, να τον κατηγοριοποιήσετε και να τον ταξινομήσετε έτσι ώστε όλες οι διαφορετικές παρορμήσεις, σκέψεις κ.α. που είναι αποθηκευμένες εκεί, να τεθούν υπό τον έλεγχό σας. Αυτό είναι το πρώτο βήμα.

Με τον έλεγχο του υποσυνείδητου νου θα πάρετε τον έλεγχο του συνειδητού νου.

Όταν η νταντά παίρνει το παιδάκι στον κήπο και παίζει με αυτό, η Μητέρα μπορεί να φωνάξει το παιδάκι για να μπει μέσα στο σπίτι.

Το παιδάκι είναι απορροφημένο στο παιχνίδι και λέει «δεν θα έρθω, δεν θέλω να φάω».

Μετά από λίγο το παιδάκι κουράζεται από το παιχνίδι και λέει: «θα πάω στην Μητέρα μου».

Η νταντά λέει: «Κοίτα εδώ σου έχω μια νέα κούκλα» αλλά το παιδάκι θα πει: «Δεν με νοιάζουν οι κούκλες ούτε τίποτε άλλο. Θα πάω στην Μητέρα» και θα κλάψει μέχρι τελικά να επιστρέψει στην μητέρα του.

«Απάρνηση σημαίνει ότι δεν μπορούμε να υπηρετούμε ταυτόχρονα τον Θεό και τον Μαμμωνά. Εμβαθύνετε την δύναμη σας για σκέψη και αγάπη. Φέρτε τον λωτό σας στο στήθος σας, οι μέλισσες θα έρθουν από μόνες τους. Πιστέψτε πρώτα στον εαυτό σας, μετά στον Θεό. Μια χούφτα δυνατών ανθρώπων μπορούν να μετακινήσουν τον κόσμο. Χρειαζόμαστε μια καρδιά να αισθάνεται, ένα νου να συλλαμβάνει και δυνατά μπράτσα για να εργαστούν. Ο Βούδας πρόσφερε τον εαυτό του ως θυσία για να σώσει ζώα. Κάντε τον εαυτό σας έναν ικανό μέσον για να εργαστεί. Αλλά είναι ο Θεός που εργάζεται και όχι εσείς. Ένας άνθρωπος περιλαμβάνει ολόκληρο το σύμπαν. Ένα άτομο ύλης έχει όλη την ενέργεια του σύμπαντος πίσω του. Σε μια σύγκρουση μεταξύ καρδιάς και μυαλού ακολουθήστε την καρδιά.

Χθες, ο ανταγωνισμός ήταν ο νόμος. Σήμερα η συνεργασία είναι ο νόμος. Αύριο δεν θα υπάρχει νόμος.»

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΜΜΕΝΗ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ.

«Η ιστορία του κόσμου είναι η ιστορία λίγων ανθρώπων που είχαν πίστη στον εαυτό τους. Εκείνη η πίστη καλεί σε δράση την εντός μας θεότητα. Μπορείτε να κάνετε οτιδήποτε. Αποτυγχάνετε μόνο όταν δεν αγωνίζεστε επαρκώς για να εκδηλώσετε άπειρη δύναμη. Όσο σύντομα ένα έθνος ή ένας άνθρωπος χάνει την πίστη του, έρχεται και η παρακμή.»

Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΜΕΣΑ ΜΑΣ. ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΙ ΟΙ ΣΟΦΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ

«Τι είναι ο πολιτισμός; Είναι το συναίσθημα του θείου μέσα μας. Όταν βρίσκετε χρόνο, επαναλάβετε αυτές τις ιδέες στον εαυτό σας και ποθήστε την ελευθερία. Αυτό είναι όλο. Αρνηθείτε ό,τι δεν είναι Θεός. Διεκδικείστε ό,τι είναι Θεός. Νοητικά αποδεχτείτε το, μέρα και νύχτα. Έτσι το πέπλο θα γίνει λεπτότερο.

Δεν είμαι ούτε άνθρωπος, ούτε άγγελος. Δεν έχω φύλο ούτε όριο. Είμαι αυτή η ίδια η Γνώση. Είμαι Αυτός. Δεν έχω ούτε θυμό ούτε μίσος. Δεν έχω ούτε πόνο ούτε ηδονή. Θάνατο και ζωή ποτέ δεν δέχτηκα. Γιατί είμαι Γνώση Απόλυτη και Ευδαιμονία Απόλυτη. Εγώ είμαι Αυτός, η ψυχή μου, Είμαι Αυτός.

(…)

Ο Κομφούκιος, ο Μωυσής και ο Πυθαγόρας, ο Βούδας και ο Χριστός, ο Μωάμεθ, ο Λούθηρος, ο Καλβίνος και οι Σιχ, η Θεοσοφία, ο Πνευματισμός και όλα τα παρόμοια, όλα αυτά σημαίνουν μόνο την ηθική διδασκαλία του Θείου μέσα στον άνθρωπο.»

Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΩΣΗ. ΟΛΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΣ. ΝΑ ΜΗΝ ΘΙΓΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ

«Αλλά πρέπει να διαφυλάξετε αυτό: Μην παρενοχλείτε την πίστη του άλλου. Διότι πρέπει να γνωρίζετε ότι η θρησκεία δεν είναι στα δόγματα. Η θρησκεία βασίζεται στο είναι και στο γίγνεσθαι, στην πραγμάτωση. Όλοι οι άνθρωποι είναι γεννημένοι ειδωλολάτρες. Ο κατώτατος άνθρωπος είναι ένα ζώο. Ο ανώτατος άνθρωπος είναι τέλειος. Και μεταξύ όλων αυτών, όλοι πρέπει να καταλάβουμε με ήχους και χρώματα, στα δόγματα και στις τελετουργίες. Το τεστ που θα μας δείξει εάν πάψαμε να είμαστε ειδωλολάτρες είναι «Όταν λέτε «Εγώ» σας έρχεται στο νου σας, το σώμα σας ή όχι; Εάν απαντήστε ναι, τότε είστε ακόμα ειδωλολάτρες.» Η θρησκεία δεν είναι μια διανοητική ασυναρτησία καθόλου, αλλά πραγμάτωση. Εάν στοχάζεστε σχετικά με τον Θεό, είστε μοναχά ανόητοι. Ο αγράμματος άνθρωπος, με την προσευχή και την αφοσίωση, μπορεί να φτάσει πιο μακριά από τον φιλόσοφο. Για να γνωρίζεις τον Θεό καμία φιλοσοφία δεν είναι απαραίτητη. Το καθήκον μας δεν είναι να υποτιμούμε την πίστη των άλλων. Η θρησκεία είναι εμπειρία. Μα πάνω από όλα, ας είμαστε ειλικρινείς, η ταυτότητα φέρνει δυστυχία, διότι φέρνει επιθυμία. Έτσι ο δύστυχος άνθρωπος βλέπει το χρυσάφι και ταυτίζει τον εαυτό μου με την ανάγκη για χρυσάφι. Να είσαι παρατηρητής. Μάθε να μην αντιδράς ποτέ.»

ΕΙΜΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ

Η αφύπνιση της ψυχής στο γεγονός της δέσμευσής της και η προσπάθειά της να επαναστατήσει και να διεκδικήσει τον εαυτό της – αυτό αποκαλείται ζωή. Η επιτυχία σε αυτόν τον αγώνα ονομάζεται εξέλιξη. Ο τελικός θρίαμβος, όταν όλη αυτή η σκλαβιά απομακρυνθεί, ονομάζεται σωτηρία, Νιρβάνα, ελευθερία. Κάθε τι στο σύμπαν αγωνίζεται για ελευθερία. Όταν είμαι περιορισμένος από την φύση, από το όνομα και την μορφή, από τον χρόνο, τον χώρο και την αιτιότητα, δεν γνωρίζω ποιος είμαι πραγματικά. Αλλά ακόμη και μέσα σε αυτά τα δεσμά ο πραγματικός μου Εαυτός δεν έχει τελείως χαθεί. Χαλαρώνω τους κόμπους, ένας, ένας, λύνονται και γίνομαι συνειδητός του έμφυτου μεγαλείου μου. Μετά έρχεται η πλήρης απελευθέρωση. Επιτυγχάνω την καθαρότερη και πληρέστερη συνείδηση του εαυτού μου – γνωρίζω ότι είμαι το άπειρο πνεύμα, ο κύριος της φύσης, όχι ο σκλάβος της. Πέρα από όλες τις διαφοροποιήσεις και τους συνδυασμούς, πέρα από τον χώρο, τον χρόνο και την αιτιότητα....

...ΕΙΜΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ...»