ESOTERICA.gr Forums !

ESOTERICA.gr Forums !
Κεντρική Σελίδα | Προφίλ | Εγγραφή | Ενεργά Θέματα | Μέλη | Αναζήτηση | FAQ
Όνομα Μέλους:
Password:
Επιλογή Γλώσσας
Φύλαξη Password
Ξεχάσατε τον Κωδικό;
 Όλα τα Forums
 .-= Η ΣΟΦΙΑ =-.
 Ε, αυτό δεν είναι επιστήμη!!!
 Νέο Θέμα  Απάντηση στο Θέμα
 Εκτυπώσιμη Μορφή
Σελίδα: 
από 14
Συγγραφέας Προηγούμενο Θέμα Θέμα Επόμενο Θέμα  
Dying_Incubus
Συντονιστής

Tuvalu
13482 Μηνύματα
Απεστάλη: 16/04/2006, 03:09:00  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους Dying_Incubus  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Παρακαλώ τους αγαπητούς συμμετέχοντες για μια ακόμα φορά να απέχουν από χαρακτηρισμούς και να λύσουν τις όποιες διαφορές τους εκτός των forums!
Η κατάσταση αυτή δε μπορεί να συνεχιστεί άλλο κι οι χαρακτηρισμοί που βλέπω να έχουν ανταλλαχθεί είναι λυπηρό να ανταλλάζονται από άτομα που επιθυμούν έναν γόνιμο διάλογο...

In anticipation of my resurrection...Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

Ermis -3E-
Μέλος 1ης Βαθμίδας


116 Μηνύματα
Απεστάλη: 16/04/2006, 03:40:08  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους Ermis -3E-  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Ποιος θέλει να κάνει γόνιμο διάλογο?

Όταν εξ αρχής είναι δογματικοί και αδιάλλακτοι περί της μαστούρας μου και του Γιουνγκ κλπ (γιατί βρέθηκε ένας καραγκιόζης ψυχοπαθής να κάνει κωλοκονθοσκοπηση)και όταν στην ουσία απορρίπτουν την θεματολογία του site και μπήκαν απλά για να ξεφορτώσουν το μίσος τους.

-----

Άντε να περιγράψω ξανά την εμπειρία μου για να κάνω το πρώτο πείραμα κωλοκονθοσκοπησης.

Από το προηγούμενο βράδυ σκεφτόμουν να βρω την λύση σε έναν αλγόριθμο σε ένα πρόγραμμα που έφτιαχνα τότε και την επόμενη μέρα από την ώρα που ξύπνησα είχα χαθεί μέσα στους υπολογισμούς και τις υποθέσεις, πράγμα πολύ φυσιολογικό για κάποιον που ασχολείται με αυτά τα θέματα, κατά το βράδυ λοιπόν καθώς σχημάτιζα στο μυαλό μου τις πιθανές απαντήσεις την ίδια ώρα που η κοπέλα μου διάβαζε κάτι λίγο ποιο πέρα ξαφνικά κόβετε το τασάκι στα δυο και το ένα κομμάτι φεύγει 2-3 μέτρα μακριά.

Υπάρχει φυσικά η πιθανότητα να σηκώθηκα από την καρέκλα και να μην το πείρα χαμπάρι, αλλά θα το είχε καταλάβει η μάρτυρας.

Άλλα ακόμα και τότε γιατί εκσφενδονίστηκε το ένα κομμάτι?

Η μόνη λογική εξήγηση που υπάρχει είναι ότι ήρθε ο καιρός του να σπάσει και έσπασε η ότι υπήρχε μέσα κάποιο αποτσίγαρο αναμμένο και έσκασε από την ζεστή.

Δεν υπάρχει καμία άλλη λογική εξήγηση.

Απλά το λέω αυτό σε όλα τα παιδάκια που ψάχνουν τρόπο να ξεφορτώσουν.

Άρα ας περιοριστούμε στα πειράματα κωλοκονθοσκοπησης που σας προτείνω και βλέπουμε.


Edited by - Ermis -3E- on 16/04/2006 03:42:17Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

Ermis -3E-
Μέλος 1ης Βαθμίδας


116 Μηνύματα
Απεστάλη: 16/04/2006, 12:30:52  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους Ermis -3E-  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Εξετάζοντας κάποιος αυτόν τον ψυχοπαθή τον Randi μπορεί εύκολα να καταλάβει αυτήν την μεταδοτική ασθένεια που απευθύνεται σε μια νέα θρησκεία που είναι αποτελούμενη από αποβλακωμένα ψυχωτικά μιάσματα.

Uri meets Randi
April 1999
On Monday April 12th 1999, at 9:20 AM New York time, Uri Geller saw James Randi standing with a producer of the American TV program "Inside Edition", outside the cordoned area where magician David Blaine was buried. Uri was standing with his wife, two children and Shipi Shtrang, his brother in law. Shipi who was filming the event on a professional sony video camera. Uri walked over to James Randi, who was just a few feet away, extending his hand in greeting. Randi refused to shake Uri's hand. Uri asked Randi "why aren't you shaking my hand Randi?" In turn, Randi answered "because I hate your guts". The producer looked a bit embarrassed. All this has been captured on video. All of Uri Geller's attorneys have been notified about this interesting and revealing remark.


Ακόμα και στην περίπτωση που Uri είναι fake το πρότυπο του δεν είναι αρνητικό.

Δηλαδή που είναι το κακό στην αγάπη και την αδελφοσύνη που διδάσκει?

Αντίθετα ο παλαβός ο Randi γεμίζει μίσος τους αποβλακωμένους υποστηρικτές του και τους μεταδίδει την θρασυδειλία του και την αλαζονεία του.

Ruth M. Liebesman Attorney at Law
475 Park Avenue South, Suite 3300, New York, NY 10016, USA
Tel. 212 683 8000. Telecopier. 212 683 9422
Statement
We are happy to let people believe or disbelieve as their conscience dictates. Unfortunately, a few people are very threatened by what Uri can do, and do not want people to believe what we know; that what Uri does is real. As a result, some of them are willing to make up almost anything to discredit him. Some of the lies have been beyond reprehensible, many of them have been without any factual basis. But that's where I come in. I protect Uri from the lies.
Και να πεις κανείς ότι αυτό το φαινόμενο με τους ζηλόφθονες παπάρες είναι καινούριο και πρέπει να πειστούμε από αυτό μίασμα και εδώ θα πέσει έξω, καθώς όλοι όσοι εμφανίστηκαν στο παρελθόν ισχυριζόμενοι παρόμοια χαρίσματα έτυχαν της ίδιας και χειρότερης αντιμετώπισης και ΕΙΔΙΚΑ αυτοί που διδάσκουν αγάπη και αδελφοσύνη, καθώς οι παρανοϊκοί είναι ποιο αρεστοί στους παρανοϊκούς.

Έχω μελετήσει τους ισχυρισμούς του και τις ικανότητες του ως illusionist και έβγαλα το συμπέρασμα ότι πέρα από τον ισχυρισμό του υπάρχει και ένα άλλο ενδεχόμενο.

Σύμφωνα λοιπόν με τους ισχυρισμούς του θα μπορούσε να παραπλανηθεί ΤΟ ΜΑΤΙ ακόμα και του ίδιου αφού δεν πρόκειται για τίποτε περισσότερο από οφθαλμαπάτη, άρα η δεύτερη πιθανότητα που υπάρχει με αυτόν τον τύπο είναι να έχει παγιδευτεί σε κάποια από τις φαντασιώσεις που δημιούργησε αυτός η άλλος.

Καθώς τα όρια του πραγματικού και του ψεύτικου σε αυτές τις περιπτώσεις περιορίζονται σε μικρές αποστάσεις.
Και ιδικά για έναν αποδεδειγμένα ψυχακια που θα μπορούσε από το μίσος του να μπερδέψει την πούτσα με την βούρτσα.

Σε ότι αφορά την τηλεκίνηση θα μπορούσα να πω ότι την πιστεύω στο 10% ίσως και ποιο λίγο (άσχετα με το τασάκι) εξακολουθώ να λέω ότι υπάρχει το ενδεχόμενο να πρόκειται για σύμπτωση, αλλά σε ότι αφορά την τηλεπάθεια είμαι 100% σίγουρος.

Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιος τρόπος να την ελέγξεις και για αυτό θα έλεγα ότι είμαι στο 1% και όπως δήλωσα ποιο πάνω αυτό το θέμα δεν μπορεί να μπει σε κάποια εξίσωση, αλλά μπορεί να λυθεί με την στατιστική.

Όσο για το new age που προγραμματίζεται εδώ και καιρό με επίκεντρο το Stanford, έχει σαν σκοπό να παρουσιάσει αυτό που υποψιάζεται και μέσα από τα διάφορα πειράματα, με τρόπο που να μην μπορεί να αμφισβητηθεί, ούτω σωστέ να μετατραπεί η επιστήμη σε θρησκεία, αυτός είναι ο στόχος κάποιον και θα έλεγα ότι βρίσκετε σε πολύ καλό δρόμο.

Αντίθετα το φρικιό ο Randi νοιάζεται μόνο για τον κώλο του και δεν τον απασχολεί το μίσος και η ψύχωση που μεταφέρει στον κάθε αποβλακωμένο πιστό του.

Στην συνέχεια θα παρουσιάσω μερικούς μαστούρηδες σαν εμένα, κάποια πειράματα και σε σχέση με το Stanford.

Αν τα βλαμμένα δεν μου ξανά απευθύνουν τον λόγο μπορούν κάλλιστα να συνεχίσουν να μιλούν χωρίς να απευθύνονται σε μένα και το θέμα θα λήξει.

_____________________________________
ΕΓΙΝΕ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΣΤΟ ΜΗΝΥΜΑ
amalia
_____________________________________
Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

Ermis -3E-
Μέλος 1ης Βαθμίδας


116 Μηνύματα
Απεστάλη: 16/04/2006, 13:02:43  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους Ermis -3E-  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Θα παρουσιάσω αρχικά μια επιστημονική ανακάλυψη και μια θεωρία που θα μπορούσε να ενισχύσει την θεωρία της νοοσφαιρας, την θεωρία του συλλογικού ασυνείδητου του Γιουνγκ αλλά και την ίδια την εμπειρία του Γιουνγκ που πρέπει να ήταν πολύ μαστούρης και αυτός και η γυναίκα του καθώς ήταν βέβαιος περί της τηλεπάθειας της οποίας προσπάθησε να δώσει επιστημονικό υπόβαθρο μέσα από τις θεωρίες του.

Ο νεοπλατωνικός μαστούρης ο Γιουνγκ δεν είχε κανένα λόγο να πουλήσει σε αυτά τα θέματα καθώς ήταν ένας από τους ποιο επιτυχημένους ψυχίατρους που πέρασαν ποτέ και δεν θα τον έβαζα στην ίδια κατηγόρια με αυτούς που πουλάνε, όπως για παράδειγμα τον Geller ο οποίος είναι πιθανόν να είναι fake σε πολλά θέματα, αλλά στην τελική δεν θα μου γινόταν και ψύχωση, καθώς δεν έχω τα ψυχωτικά προσόντα του θεοπάλαβου Randi.

--------------------

Το 1982 συνέβη ένα αξιόλογο γεγονός. Στο Πανεπιστήμιο των Παρισίων, μια ομάδα ερευνητών υπό τη διεύθυνση του φυσικού Alain Aspect πραγματοποίησε ένα πείραμα που ίσως αποδειχτεί μια μέρα ως το σημαντικότερο πείραμα του 20ού αιώνα. Δεν ακούσατε βεβαίως γι' αυτό στις απογευματινές ειδήσεις. Και αν δεν έχετε τη συνήθεια να διαβάζετε επιστημονικά περιοδικά, πιθανότατα δεν έχετε ποτέ ακούσει ούτε το όνομα του Aspect, αν και υπάρχουν αρκετοί που πιστεύουν ότι ότι η ανακάλυψή του μπορεί ν' αλλάξει το πρόσωπο της επιστήμης.

Ο Aspect και η ομάδα του ανακάλυψαν ότι υπό ορισμένες συνθήκες τα υποατομικά σωματίδια, όπως το ηλεκτρόνιο, μπορούν να επικοινωνούν ακαριαία μεταξύ τους ανεξάρτητα από την απόσταση που τα χωρίζει. Δεν έχει σημασία αν απέχουν 10 μέτρα ή 10 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα.

Κατά κάποιο τρόπο, κάθε σωματίδιο δείχνει σα να ξέρει τι κάνει το άλλο. Το πρόβλημα μ' αυτό το κατόρθωμα είναι ότι παραβιάζει το παλιό αξίωμα του Αϊνστάιν ότι καμιά επικοινωνία δεν μπορεί να γίνεται με ταχύτητα ανώτερη από την ταχύτητα του φωτός. Εφ' όσον μια ταχύτητα ανώτερη από την ταχύτητα του φωτός είναι ισοδύναμη με τη διάσπαση του φράγματος του χρόνου, το ανησυχητικό αυτό ενδεχόμενο έχει αναγκάσει ορισμένους φυσικούς να προσπαθούν να βρούν περίπλοκους τρόπους για να εξηγήσουν τα ευρήματα του Aspect. ΄Εχει όμως εμπνεύσει άλλους να προτείνουν πιο ριζοσπαστικές ερμηνείες.

Ο φυσικός David Bohm του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, παραδείγματος χάρη, πιστεύει ότι τα ευρήματα του Aspect υποδηλώνουν ότι δεν υπάρχει αντικειμενική πραγματικότητα, ότι παρά τη φαινομενική του συμπάγεια το σύμπαν είναι κατά βάση ένα φάντασμα, ένα γιγαντιαίο και απίστευτα λεπτομερειακό ολόγραμμα.

Για να καταλάβει κανείς γιατί ο Bohm προβάλλει τον εκπληκτικό αυτό ισχυρισμό, πρέπει να γνωρίζει λίγα πράγματα για τα ολογράμματα. ΄Ενα ολόγραμμα είναι μια τρισδιάστατη φωτογραφία που γίνεται με τη βοήθεια ενός λέιζερ. Για να γίνει ένα ολόγραμμα, η φωτογραφική πλάκα φωτίζεται από μια δέσμη λέιζερ. Παράλληλα. μια δεύτερη δέσμη ακτίνων λέιζερ φωτίζει το υπό φωτογράφηση αντικείμενο και το ανακλώμενο φως της πέφτει κι αυτό στη φωτογραφική πλάκα. Το πρότυπο παρεμβολής (η ανάμειξη δηλαδή των δύο ακτίνων λέιζερ) αιχμαλωτίζεται έτσι στη πλάκα. ΄Οταν εμφανιστεί το φιλμ, αυτό που φαίνεται είναι ένας ακατανόητος στρόβιλος φωτεινών και σκοτεινών γραμμών. Μόλις όμως το φιλμ φωτιστεί από μια άλλη δέσμη λέιζερ, εμφανίζεται μια τρισδιάστατη εικόνα του αρχικού αντικειμένου.

Το τρισδιάστατο αυτών των εικόνων δεν είναι το μόνο αξιόλογο χαρακτηριστικό των ολογραμμάτων. Αν το ολόγραμμα ενός τριαντάφυλλου κοπεί στη μέση και ύστερα φωτιστεί από ένα λέιζερ, το κάθε μισό θα συνεχίσει να περιέχει ολόκληρη την εικόνα του τριαντάφυλλου.

Μάλιστα, ακόμα και αν τα δύο μισά ξανακοπούν στη μέση, κάθε κομμάτι του φιλμ θα περιέχει πάντοτε μια μικρότερη αλλά πλήρη εκδοχή της αρχικής εικόνας. Αντίθετα από την κανονική φωτογραφία, κάθε κομμάτι του ολογράμματος περιέχει όλες τις πληροφορίες που διαθέτει το σύνολο.

Η φύση της ολογραφίας (το όλον σε κάθε τμήμα) μας προσφέρει έναν εντελώς καινούργιο τρόπο να κατανοήσουμε την οργάνωση και την τάξη. Στη μεγαλύτερη διάρκεια της ιστορίας της, η δυτική επιστήμη έχει κινηθεί με την αντίληψη ότι ο καλύτερος τρόπος να κατανοήσουμε ένα φυσικό φαινόμενο, είτε πρόκειται για ένα βάτραχο είτε για ένα άτομο, είναι να το τεμαχίσουμε και να μελετήσουμε τα τμήματά του.

Η ολογραφία μάς διδάσκει ότι μερικά πράγματα στο σύμπαν μάλλον δεν προσφέρονται γι' αυτή την προσέγγιση. Αν προσπαθήσουμε να τεμαχίσουμε κάτι που έχει κατασκευαστεί ολογραφικά, δεν θα πάρουμε τα τμήματα που το απαρτίζουν, αλλά μόνο μικρότερα σύνολα.

Η προσέγγιση αυτή υπέδειξε στον Bohn έναν άλλο τρόπο να κατανοήσει την ανακάλυψη του Aspect. Ο Bohm πιστεύει ότι ο λόγος που τα υποατομικά σωματίδια μπορούν να παραμένουν σε επαφή μεταξύ τους ανεξάρτητα από την απόσταση που τα χωρίζει δεν είναι ότι στέλνουν πέρα δώθε κάποιου είδους μυστηριώδη μηνύματα, αλλά επειδή η χωριστότητά τους είναι μια ψευδαίσθηση. Υποστηρίζει ότι σε κάποιο βαθύτερο επίπεδο πραγματικότητας τα σωματίδια αυτά δεν είναι ιδιαίτερες οντότητες, αλλά προεκτάσεις του ίδιου θεμελιακού κάτι.

Για να βοηθήσει τους άλλους να δουν καλύτερα τι εννοεί, ο Bohm προτείνει την εξής εικόνα. Φαντασθείτε ένα ενυδρείο που περιέχει ένα ψάρι. Φαντασθείτε επίσης ότι δεν μπορείτε να δείτε κατευθείαν το ενυδρείο και ότι η γνώση σας γι' αυτό και για όσα περιέχει προέρχεται από δύο τηλεοπτικές κάμερες, που η μια βλέπει την πρόσοψη του ενυδρείου και η άλλη το πλάι του.

Καθώς κοιτάτε τις δύο τηλεοπτικές οθόνες, αρχικά μάλλον θα υποθέσετε ότι το ψάρι σε κάθε οθόνη είναι μια ιδιαίτερη οντότητα. Στο κάτω κάτω της γραφής, αφού οι κάμερες βλέπουν από διαφορετικές γωνίες, κάθε εικόνα θα είναι αρκετά διαφορετική. Αλλά καθώς συνεχίζετε να κοιτάτε τα δύο ψάρια, κάποια στιγμή θα αντιληφθείτε ότι υπάρχει μια συγκεκριμένη σχέση ανάμεσά τους: ΄Οταν το ένα ψάρι γυρίζει, το άλλο κάνει επίσης μια ελαφρώς διαφορετική αλλά αντίστοιχη στροφή. ΄Οταν το ένα κοιτάζει μπροστά, το άλλο πάντοτε κοιτάζει προς το πλάι. Αν δεν αντιληφθείτε τη συνολική εικόνα της κατάστασης, ίσως να συμπεράνετε ότι τα ψάρια πρέπει να επικοινωνούν ακαριαία μεταξύ τους, αλλά προφανώς τούτο δεν είναι αλήθεια.

Ακριβώς αυτό, λέει ο Bohm, συμβαίνει στα υποατομικά σωματίδια του πειράματος του Aspect.

Σύμφωνα με τον Bohn, η φαινομενικά ταχύτερη του φωτός σύνδεση μεταξύ των υποατομικών σωματιδίων μας λέει ότι υπάρχει ένα βαθύτερο επίπεδο πραγματικότητας, το οποίο δεν αντιλαμβανόμαστε, μια πιο πολύπλοκη διάσταση πέρα από τη δική μας που είναι ανάλογη με το ενυδρείο. Και προσθέτει πως βλέπουμε τα σωματίδια σα να είναι χωριστά επειδή βλέπουμε μόνο ένα τμήμα της πραγματικότητάς τους.

Τα σωματίδια αυτά δεν είναι χωριστά "τμήματα", αλλά εκφάνσεις μιας βαθύτερης και πιο θεμελιακής ενότητας που είναι τελικά το ίδιο ολογραφική και αδιαίρετη σαν το τριαντάφυλλο που αναφέραμε. Και αφού τα πάντα στη φυσική πραγματικότητα απαρτίζονται από αυτά τα "είδωλα", το ίδιο το σύμπαν είναι μια προβολή, ένα ολόγραμμα.

Πέραν της φαντασματοειδούς του φύσης, ένα τέτοιο σύμπαν θα περιέχει και άλλα μάλλον εκπληκτικά χαρακτηριστικά. Εάν η φαινομενική χωριστότητα των υποατομικών σωματιδίων είναι ψευδαίσθηση, αυτό σημαίνει ότι σε ένα βαθύτερο επίπεδο πραγματικότητας όλα τα πράγματα στο σύμπαν είναι απείρως αλληλένδετα.

Τα ηλεκτρόνια σε ένα άτομο άνθρακος στον ανθρώπινο εγκέφαλο συνδέονται με τα υποατομικά σωματίδια που απαρτίζουν κάθε σολομό που κολυμπά, κάθε καρδιά που χτυπά και κάθε άστρο που τρεμοσβήνει στον ουρανό.

Τα πάντα αλληλοδιεισδύουν στα πάντα και, αν και η ανθρώπινη φύση προσπαθεί να κατηγοριοποιήσει, να ταξινομήσει και να υποδιαιρέσει τα διάφορα φαινόμενα του σύμπαντος, όλοι οι καταμερισμοί είναι κατ' ανάγκη τεχνητοί και το σύνολο της φύσης είναι τελικά ένα αδιάσπαστο όλον.

Σε ένα ολογραφικό σύμπαν, ακόμα και ο χρόνος και ο χώρος δεν μπορούν να θεωρούνται πια ως θεμελιώδη στοιχεία. Επειδή έννοιες όπως η τοπικότητα δεν ισχύουν σε ένα σύμπαν όπου τίποτα δεν είναι πράγματι χωριστό από οτιδήποτε άλλο, ο χρόνος και ο τρισδιάστατος χώρος, σαν τις εικόνες του ψαριού στις τηλεοπτικές οθόνες, θα πρέπει επίσης να θεωρούνται ως προβολές της βαθύτερης αυτής τάξης.

Στο βαθύτερο επίπεδό της η πραγματικότητα είναι ένα είδος υπερολογράμματος όπου το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον συνυπάρχουν ταυτόχρονα. Αυτό υποδηλώνει ότι με τα κατάλληλα εργαλεία ίσως μια μέρα να μπορούμε να διεισδύσουμε στο υπερολογραφικό επίπεδο της πραγματικότητας για να ανασύρουμε σκηνές από το ξεχασμένο παρελθόν.

Το τι άλλο περιέχει το υπερολόγραμμα είναι ένα ανοιχτό ερώτημα. Εάν, για χάρη της συζήτησης, δεχτούμε ότι το υπερολόγραμμα είναι η μήτρα που έχει γεννήσει τα πάντα στο σύμπαν μας, το ελάχιστο που περιέχει είναι κάθε υποατομικό σωματίδιο που έχει υπάρξει ή θα υπάρξει -- κάθε δυνατό μόρφωμα ύλης και ενέργειας, από τις χιονονιφάδες μέχρι τα κβάζαρς, από τις γαλάζιες φάλαινες μέχρι τις ακτίνες γάμμα. Πρέπει να το βλέπουμε σαν μια κοσμική αποθήκη των πάντων.

Αν και ο Bohm παραδέχεται ότι δεν έχουμε τρόπο να γνωρίζουμε τι άλλο μπορεί να βρίσκεται κρυμμένο μέσα στο υπερολόγραμμα, τολμάει να πει ότι δεν έχουμε κανένα λόγο να υποθέσουμε ότι δεν περιέχει περισσότερα. Ή, όπως το θέτει ο ίδιος, ίσως το υπερολογραφικό επίπεδο της πραγματικότητας να είναι μια "απλή φάση" πέραν της οποίας βρίσκεται “μια απειρία περαιτέρω ανάπτυξης".

Ο Bohm δεν είναι ο μόνος ερευνητής που έχει βρει ενδείξεις ότι το σύμπαν είναι ένα ολόγραμμα. Δουλεύοντας ανεξάρτητα στον τομέα της έρευνας εγκεφάλου, ο νευροφυσιολόγος Karl Pribram του Πανεπιστημίου του Στάντφορντ είναι κι αυτός πεπεισμένος για την ολογραφική φύση της πραγματικότητας.

Ο Pribram κατέληξε στο ολογραφικό μοντέλο εξαιτίας του μυστηρίου για το πώς και το πού αποθηκεύονται οι μνήμες στον εγκέφαλο. Επί δεκαετίες, πολυάριθμες έρευνες έχουν δείξει ότι αντί να περιορίζονται σε συγκεκριμένα σημεία, οι μνήμες είναι διασκορπισμένες σε ολόκληρο τον εγκέφαλο.

Σε μια σειρά σημαντικών πειραμάτων του τη δεκαετία του 1920, ο Karl Lashley διαπίστωσε ότι οποιοδήποτε τμήμα του εγκεφάλου ενός ποντικού και αν αφαιρούσε ήταν αδύνατο να σβήσει τη μνήμη του πώς το ζώο να πραγματοποιεί πολύπλοκες δράσεις που είχε εκμάθει πριν από την επέμβαση. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι κανένας δεν είχε μπορέσει να προτείνει ένα μηχανισμό που να μπορούσε να εξηγήσει αυτή την περίεργη φύση (το όλον σε κάθε τμήμα) της αποθήκευσης της μνήμης.

Τη δεκαετία του 1960, ο Pribram ήρθε σε επαφή με την έννοια της ολογραφίας και συνειδητοποίησε πως είχε βρει την ερμηνεία που αναζητούσαν οι επιστήμονες του εγκεφάλου. Ο Pribram πιστεύει ότι οι μνήμες δεν κωδικοποιούνται σε νευρώνες ή μικρές ομάδες νευρώνων, αλλά σε πρότυπα νευρικών παλμών που διατρέχουν ολόκληρο τον εγκέφαλο με τον ίδιο τρόπο που τα πρότυπα παρεμβολής του φωτός λέιζερ διατρέχουν ολόκληρη την επιφάνεια ενός φιλμ που περιέχει μια ολογραφική εικόνα. Με άλλα λόγια, ο Pribram πιστεύει ότι ο ίδιος ο εγκέφαλος είναι ένα ολόγραμμα.

Η θεωρία του Pribram εξηγεί επίσης πώς ο ανθρώπινος εγκέφαλος μπορεί να αποθηκεύει τόσες πολλές μνήμες σε τόσο μικρό χώρο. ΄Εχει υπολογιστεί ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει ικανότητα απομνημόνευσης κάπου 10 δισεκατομμυρίων bits πληροφορίας κατά τη διάρκεια της μέσης ανθρώπινης ζωής -- περίπου την ίδια ίδια ποσότητα πληροφοριών που περιέχουν πέντε σειρές της Encyclopaedia Britannica.

Ομοίως, έχει ανακαλυφθεί ότι εκτός των άλλων τους δυνατοτήτων, τα ολογράμματα διαθέτουν μια εκπληκτική ικανότητα αποθήκευσης πληροφοριών. Μεταβάλοντας απλώς τη γωνία υπό την οποία τα δύο λέιζερ προσπίπτουν στη φωτογραφική πλάκα, είναι δυνατόν να καταγραφούν πολλές διαφορετικές εικόνες στην ίδια επιφάνεια. ΄Εχει αποδειχτεί ότι ένα κυβικό εκατοστό φιλμ μπορεί να χωρέσει μέχρι και 10 δισεκατομμύρια bits πληροφορίας.

Η μυστηριώδης ικανότητά μας να ανακαλούμε οποιαδήποτε πληροφορία χρειαζόμαστε από την τεράστια αποθήκη της μνήμης μας γίνεται πιο κατανοητή εάν ο εγκέφαλος λειτουργεί σύμφωνα με τις αρχές της ολογραφίας. Εάν ένας φίλος σας ζητήσει να του πείτε τι σας έρχεται στο νου όταν σας λέει τη λέξη "ζέβρα", δεν χρειάζεται να ψάξετε αδέξια σε ένα τεράστιο αλφαβητικό αρχείο του εγκεφάλου για να βρείτε την απάντηση. Αντίθετα, συνερμοί όπως "ραβδώσεις", "ιπποειδές" και "ζώο της Αφρικής" ξεπετάγονται ακαριαία στο κεφάλι σας.

Πράγματι, ένα από τα πιο εκπληκτικά πράγματα στην ανθρώπινη διαδικασία σκέψης είναι ότι κάθε κομμάτι πληροφορίας φαίνεται να είναι ακαριαία αλληλένδετο με κάθε άλλο κομμάτι πληροφορίας -- ένα άλλο χαρακτηριστικό εγγενές στο ολόγραμμα. Επειδή κάθε τμήμα ενός ολογράμματος είναι απείρως αλληλένδετο με κάθε άλλο τμήμα, είναι ίσως το υπέρτατο παράδειγμα αλληλένδετου συστήματος της φύσης.

Η αποθήκευση της μνήμης δεν είναι το μόνο νευροφυσιολογικό μυστήριο που γίνεται πιο προσιτό υπό το φως του ολογραφικού μοντέλου του εγκεφάλου που διατύπωσε ο Pribram. ΄Ενα άλλο είναι το πώς ο εγκέφαλος είναι σε θέση να μεταφράζει την πλημμύρα των συχνοτήτων που δέχεται μέσω των αισθήσεων (συχνότητες φωτός, ακουστικές συχνότητες και ούτω καθεξής) στο συμπαγή κόσμο της αντίληψής μας.

Η κωδικοποίηση και αποκωδικοποίηση των συχνοτήτων είναι αυτό ακριβώς που κάνει καλύτερα ένα ολόγραμμα. ΄Οπως το ολόγραμμα λειτουργεί σαν ένα είδος φακού, σαν μια μεταφραστική συσκευή ικανή να μετατρέπει μια φαινομενικά ακατανόητη μουτζούρα συχνοτήτων σε μια συμπαγή εικόνα, ο Pribram πιστεύει ότι και ο εγκέφαλος αποτελεί ένα φακό και χρησιμοποιεί ολογραφικές αρχές για να μετατρέψει μαθηματικά τις συχνότητες που δέχεται μέσω των αισθήσεων στον εσωτερικό κόσμο της νόησης.

΄Ενα εντυπωσιακό σώμα ενδείξεων υποδηλώνει ότι ο εγκέφαλος χρησιμοποιεί ολογραφικές αρχές για να πραγματοποιήσει τις λειτουργίες του. Και η θεωρία του Pribram κερδίζει όλο και μεγαλύτερη υποστήριξη από τους νευροφυσιολόγους. Ο Ιταλο-αργεντινός ερευνητής Hugo Zucarelli επεξέτεινε πρόσφατα το ολογραφικό μοντέλο στον κόσμο των ακουστικών φαινομένων. Προβληματισμένος από το γεγονός ότι οι άνθρωποι μπορούν να εντοπίζουν μια ηχητική πηγή χωρίς να κουνάνε το κεφάλι τους, ακόμα και αν ακούνε μόνο από το ένα αυτί, ο Zucarelli ανακάλυψε ότι οι ολογραφικές αρχές μπορούν να εξηγήσουν αυτή την ικανότητα.

Ο Zucarelli ανέπτυξε επίσης την τεχνολογία του ολοφωνικού ήχου, μια τεχνική εγγραφής ικανή να αναπαράγει ακουστικές καταστάσεις με έναν σχεδόν απόκοσμο ρεαλισμό.

Η πεποίθηση του Pribram ότι ο εγκέφαλός μας κατασκευάζει μαθηματικά τη "συμπαγή" πραγματικότητα με βάση την τροφοδότηση από ένα τομέα συχνοτήτων έχει γνωρίσει επίσης και μια σημαντική πειραματική υποστήριξη. ΄Εχει διαπιστωθεί ότι κάθε αίσθησή μας συλλαμβάνει ένα πολύ ευρύτερο φάσμα συχνοτήτων απ' ό,τι υποψιαζόμαστε μέχρι τώρα.

Οι ερευνητές έχουν ανακαλύψει, λόγου χάρη, ότι το οπτικό μας σύστημα είναι ευαίσθητο και σε ακουστικές συχνότητες, ότι η αίσθηση της όσφρησης εξαρτάται εν μέρει απ' αυτό που σήμερα ονομάζουμε "οσμωτικές συχνότητες" και ότι ακόμα και τα κύτταρα του σώματός μας είναι ευαίσθητα σε ένα ευρύ φάσμα συχνοτήτων. ΄Ολα αυτά τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι μόνο στον ολογραφικό χώρο της συνείδησης οι συχνότητες αυτές ταξινομούνται και διασπώνται στις συμβατικές αντιλήψεις μας.

Αλλά η πιο εκπληκτική πλευρά του ολογραφικού μοντέλου του εγκεφάλου του Pribram είναι το τι συμβαίνει εάν το αντιπαραθέσουμε με τη θεωρία του Bohm. Γιατί εάν η συμπάγεια του κόσμου δεν είναι παρά μια δευτερεύουσα πραγματικότητα και αυτό που "υπάρχει" είναι στην πραγματικότητα μια ολογραφική μουτζούρα συχνοτήτων και εάν ο εγκέφαλος είναι κι αυτός ένα ολόγραμμα που επιλέγει απλώς κάποιες συχνότητες από αυτή τη μουτζούρα και μαθηματικά τις μεταμορφώνει σε αισθητηριακές αντιλήψεις, τότε τί γίνεται η αντικειμενική πραγματικότητα; Για να το πούμε απλά, παύει να υπάρχει. ΄Οπως υποστηρίζουν από πολύ καιρό οι θρησκείες της Ανατολής, ο υλικός κόσμος είναι Μάγια, παραίσθηση, και το να σκεφτόμαστε πως είμαστε φυσικά όντα που κινούνται σε ένα φυσικό κόσμο, είναι κι αυτό παραίσθηση.

Στην πραγματικότητα είμαστε "δέκτες" που πλέουν σε μια καλειδοσκοπική θάλασσα συχνοτήτων κι αυτό που ανασύρουμε από αυτή τη θάλασσα και το μεταμορφώνουμε σε φυσική πραγματικότητα δεν είναι παρά ένα από τα κανάλια που ανασύρονται από το υπερολόγραμμα.

Η νέα αυτή εκπληκτική εικόνα της πραγματικότητας, η σύνθεση των απόψεων του Bohm και του Pribram, αποκαλείται σήμερα το ολογραφικό παράδειγμα και αν και πολλοί επιστήμονες την έχουν υποδεχτεί με σκεπτικισμό έχει ηλεκτρίσει άλλους. Μια μικρή αλλά διευρυνόμενη ομάδα ερευνητών πιστεύουν ότι μπορεί να είναι το πιο επακριβές μοντέλο της πραγματικότητας που έχει καταλήξει η επιστήμη μέχρι σήμερα. Και ακόμα περισσότερο, μερικοί πιστεύουν ότι μπορεί να λύσει μερικά μυστήρια που μέχρι τώρα δεν έχουν εξηγηθεί από την επιστήμη και ακόμα να καθιερώσει το παραφυσικό σαν τμήμα της φύσης.

Πολυάριθμοι ερευνητές, μεταξύ αυτών ο Bohm και ο Pribram, έχουν παρατηρήσει ότι πολλά παραψυχολογικά φαινόμενα γίνονται πιο κατανοητά με τους όρους του ολογραφικού παραδείγματος. Σε ένα σύμπαν όπου οι ατομικοί εγκέφαλοι είναι στην πραγματικότητα αδιαίρετα τμήματα του ευρύτερου ολογράμματος και τα πάντα είναι απείρως αλληλένδετα, η τηλεπάθεια ίσως να είναι απλώς πρόσβαση στο ολογραφικό επίπεδο.

Προφανώς είναι πολύ πιο εύκολο να καταλάβουμε πώς η πληροφορία μπορεί να ταξιδέψει από το νου του Α ανθρώπου στο νου του Β σε πολύ μεγαλύτερη απόσταση και βοηθάει να εννοήσουμε έναν αριθμό άλυτων μυστηρίων στην ψυχολογία. Ιδιαίτερα, ο Grof πιστεύει ότι το ολογραφικό παράδειγμα προσφέρει ένα μοντέλο για να καταλάβουμε πολλά από τα περίεργα φαινόμενα που γνωρίζουν άνθρωποι στη διάρκεια αλλαγμένων καταστάσεων συνείδησης.

Τη δεκαετία του 1950, ενώ πραγματοποιούσε έρευνα για το LSD ως ψυχοθεραπευτικό εργαλείο, ο Grof είχα μια ασθενή που ξαφνικά άρχισε να πιστεύει πως είχε αποκτήσει την προσωπικότητα ενός θηλυκού προϊστορικού ερπετού. Στη διάρκεια των παραισθήσεών της, δεν έδωσε μόνο μια πλούσια λεπτομερή περιγραφή του πώς είναι να ζεις μέσα σε μια τέτοια μορφή, αλλά παρατήρησε και ότι τμήμα της σεξουαλικής ανατομίας των αρσενικών του είδους ήταν ένα έγχρωμο μπάλωμα στο πλάι του κεφαλιού τους.

Αυτό που εντυπωσίασε τον Grof ήταν ότι αν και η γυναίκα δεν είχε καμιά προηγούμενη γνώση γι' αυτά τα θέματα, μια συζήτηση αργότερα με ένα ζωολόγο επιβεβαίωσε ότι σε ορισμένα είδη ερπετών οι έγχρωμες περιοχές στο κεφάλι παίζουν πράγματι σημαντικό ρόλο στην πυροδότηση της σεξουαλικής διέγερσης.

Η εμπειρία της γυναίκας δεν ήταν κάτι μοναδικό. Στη διάρκεια της έρευνας, ο Grof αντιμετώπισε παραδείγματα ασθενών που παλινδρομούσαν και ταυτίζονταν με όλα σχεδόν τα είδη του εξελικτικού δέντρου (ευρήματα που ενέπνευσαν τη σκηνή της μεταβολή ανθρώπου σε πίθηκο στην ταινία "Altered States"). Επιπλέον βρήκε ότι οι εμπειρίες αυτές περιείχαν σπάνιες ζωολογικές λεπτομέρειες που εκ των υστέρων αποδεικύονταν ακριβείς.

Οι παλιδρομήσεις στο ζωικό βασίλειο δεν ήταν τα μόνα παράδοξα ψυχολογικά φαινόμενα που αντιμετώπισε ο Grof. Είχε επίσης ασθενείς που έδειχναν να αντλούν πληροφορίες από κάποιο είδος συλλογικής ή φυλετικής μνήμης. ΄Ατομα με ελάχιστη ή καθόλου παιδεία έδιναν ξαφνικά λεπτομερείς περιγραφές ζωροαστρικών επικήδειων τελετών και σκηνών από την ινδουιστική μυθολογία. ΄Αλλα άτομα έδιναν πειστικές περιγραφές εξωσωματικών εμπειριών, προγνωστικές ματιές στο μέλλον και παλινδρομήσεις σε φαινομενικές μετενσαρκώσεις προηγούμενων ζωών.

Σε μεταγενέστερη έρευνα, ο Grof διαπίστωσε το ίδιο φάσμα φαινομένων να εκδηλώνεται σε θεραπευτικές συναντήσεις χωρίς χρήση φαρμάκων. Επειδή το κοινό στοιχείο σ' αυτές τις εμπειρίες φαινόταν να είναι η υπέρβαση της ατομικής συνείδησης πέρα από τα όρια του εγώ και τους περιορισμούς του χωροχρόνου, ο Grof ονόμασε αυτές τις εκφάνσεις "υπερπροσωπικές εμπειρίες" και στα τέλη της δεκαετίας του '60 βοήθησε να θεμελιωθεί ο κλάδος της ψυχολογίας που ονομάζεται “υπερπροσωπική ψυχολογία" (transpersonal psychology) και είναι αφιερωμένος στη μελέτη τους.

Αν και ο ιδρυθείς από τον Grof Σύνδεσμος Υπερπροσωπικής Ψυχολογίας γρήγορα προσέλκυσε μια διευρυνόμενη ομάδα επαγγελματιών με παρόμοιες αντιλήψεις και έγινε ένας αξιοσέβαστος κλάδος της ψυχολογίας, επί χρόνια ούτε ο Grof ούτε οι συνεργάτες του ήταν σε θέση να προτείνουν ένα μηχανισμό για την εξήγηση των παράδοξων ψυχολογικών φαινομένων που παρατηρούσαν. Αλλά αυτό άλλαξε με την εμφάνιση του ολογραφικού παραδείγματος.

΄Οπως σημείωνε ο Grof, εάν ο νους είναι πράγματι τμήμα ενός συνεχούς, ενός λαβυρίνθου που συνδέεται όχι μόνο με κάθε άλλο νου που υπάρχει ή έχει υπάρξει, αλλά και με κάθε άτομο, οργανισμό και περιοχή στην απεραντωσύνη του ίδιου του χωροχρόνου, το γεγονός ότι μπορεί περιστασιακά να κάνει επιδρομές στο λαβύρινθο και να έχει υπερπροσωπικές εμπειρίες δεν φαίνεται πλέον τόσο παράδοξο.

Το ολογραφικό παράδειγμα έχει επίσης επιπτώσεις και στις λεγόμενες σκληρές επιστήμες, όπως η βιολογία. Ο Keith Floyd, ψυχολόγος στο Κολλέγιο Virginia Intermont, υπογραμμίζει ότι εάν η συμπάγεια της πραγματικότητας δεν είναι παρά μια ολογραφική παραίσθηση, δεν είναι πια σωστό να λέμε ότι ο εγκέφαλος παράγει τη συνείδηση. Μάλλον, είναι η συνείδηση που δημιουργεί την επίφαση του εγκεφάλου -- καθώς και του σώματος και του καθετί γύρω μας που τα ερμηνεύουμε ως φυσικά.

Μια τέτοια ανατροπή στον τρόπο που αντικρύζουμε τις βιολογικές δομές έχει αναγκάσει ερευνητές να παρατηρήσουν ότι η ιατρική και η αντίληψή μας για τη θεραπευτική διαδικασία θα μπορούσε επίσης να μεταμορφωθεί από το ολογραφικό παράδειγμα. Εάν η φαινομενική φυσική δομή του σώματος δεν είναι παρά μια ολογραφική προβολή της συνείδησης, είναι φανερό ότι ο καθένας μας είναι πολύ πιο υπεύθυνος για την υγεία του απ' όσο πιστεύει η τρέχουσα ιατρική σοφία. Αυτό που θεωρούμε σήμερα αξιοθαύμαστη υποχώρηση των ασθενειών μπορεί στην πραγματικότητα να οφείλεται σε αλλαγές στη συνείδηση, οι οποίες με τη σειρά τους προκαλούν αλλαγές στο ολόγραμμα του σώματος.

Παρομοίως, οι αμφισβητούμενες νέες τεχνικές θεραπείας όπως η οπτικοποίηση μπορεί να λειτουργούν τόσο καλά επειδή στην ολογραφική περιοχή της σκέψης οι εικόνες είναι τελικά το ίδιο πραγματικές με την πραγματικότητα.

Ακόμα και οράματα και εμπειρίες που αναφέρονται σε μια "μη-κανονική" πραγματικότητα μπορούν να ερμηνευτούν με το ολογραφικό παράδειγμα. Στο βιβλίο του Δώρα Αγνώστων Πραγμάτων, ο βιολόγος Lyall Watson περιγράφει τη συνάντησή του με μια Ινδονήσια σαμάνα, η οποία αφού χόρεψε ένα τελετουργικό χορό ήταν σε θέση να κάνει ένα ολόκληρο δασάκι να εξαφανιστεί. Ο Watson λέει ότι όσο ο ίδιος και ένας ακόμα κατάπληκτος θεατής συνέχιζαν να παρατηρούν τη γυναίκα, αυτή ανάγκασε τα δέντρα να επανεμφανιστούν και ύστερα "κλικ" χάθηκαν πάλι και επανεμφανίστηκαν αρκετές φορές διαδοχικά.

Αν και οι σύγχρονες επιστημονικές αντιλήψεις δεν είναι σε θέση να ερμηνεύσουν τέτοια γεγονότα, εμπειρίες σαν κι αυτή γίνονται πιο προσιτές αν η "σκληρή" πραγματικότητα είναι απλώς μια ολογραφική προβολή. ΄Ισως συμφωνούμε στο τι είναι "εκεί" ή "όχι εκεί" επειδή αυτό που ονομάζουμε ομόφωνη πραγματικότητα διατυπώνεται και επικυρώνεται στο επίπεδο του ανθρώπινου ασυνειδήτου όπου όλοι οι νόες είναι απείρως αλληλένδετοι.

Εάν αυτό είναι αλήθεια, πρόκειται για τη σημαντικότερη επίπτωση του ολογραφικού παραδείγματος, επειδή σημαίνει ότι εμπειρίες σαν αυτή του Watson δεν είναι συνήθεις μόνο και μόνο επειδή δεν έχουμε προγραμματίσει τον νου μας με πεποιθήσεις που θα τις έκαναν συνήθεις. Σε ένα ολογραφικό σύμπαν δεν υπάρχουν όρια στην έκταση που μπορούμε να μεταβάλουμε το ντύμα της πραγματικότητας.

Αυτό που αντιλαμβανόμαστε σαν πραγματικότητα είναι απλώς ένας καμβάς που περιμένει να ζωγραφίσουμε πάνω του όποια εικόνα θέλουμε. Τα πάντα είναι δυνατά, από το λύγισμα κουταλιών με τη δύναμη του νου μέχρι τα φαντασμαγορικά γεγονότα που έζησε ο Castaneda στις συναντήσεις του με τον Ινδιάνο μάγο Δον Χουάν, γιατί η μαγεία είναι φυσικό μας δικαίωμα, εξίσου θαυματουργό με την ικανότητά μας να παράγουμε την πραγματικότητα που θέλουμε μέσα στα όνειρά μας.

Πράγματι, και οι πιο θεμελιακές αντιλήψεις μας για την πραγματικότητα γίνονται ύποπτες, γιατί σε ένα ολογραφικό σύμπαν, όπως κατέδειξε ο Pribram, ακόμα και τα τυχαία γεγονότα πρέπει να θεωρηθούν ότι βασίζονται σε ολογραφικές αρχές και είναι συνεπώς προκαθορισμένα. Οι συγχρονικότητες ή αξιοπρόσεκτες συμπτώσεις ξαφνικά αποκτούν νόημα και τα πάντα στην πραγματικότητα θα πρέπει να ειδωθούν σαν αλληγορία, επειδή ακόμα και οι πιο τυχαίες συμπτώσεις θα πρέπει να εκφράζουν κάποια θεμελιώδη συμμετρία.

Το εάν το ολογραφικό παράδειγμα του Bohm και του Pribram θα γίνει αποδεκτό από την επιστήμη ή θα πεθάνει άδοξα είναι κάτι που θα το δούμε. Μπορούμε όμως με ασφάλεια να πούμε πως έχει ήδη επηρεάσει τη σκέψη πολλών επιστημόνων. Και εάν ακόμα διαπιστωθεί ότι το ολογραφικό μοντέλο δεν προσφέρει τη καλύτερη ερμηνεία για την ακαριαία επικοινωνία που δείχνει να συμβαίνει ανάμεσα σε υποατομικά σωματίσια, τουλάχιστον, όπως παρατηρεί ο Basil Hiley, ένας φυσικός στο Κολλέγιο Birbeck του Λονδίνου, τα ευρήματα του Aspect "δείχνουν πως πρέπει να προετοιμαζόμαστε για ριζικά καινούργιες θεωρήσεις της πραγματικότητας".

----------

Θα συνεχιστεί όταν βρω χρόνο.
Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

Deepblue
Νέο Μέλος

Greece
27 Μηνύματα
Απεστάλη: 16/04/2006, 14:09:11  Εμφάνιση Προφίλ  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
H γνώμη μου είναι πως η επιστήμη δεν είναι πανάκεια...
Προσωπικά πιστεύω οτι είναι μια προσπάθεια του ανθρώπου να ερμηνεύσει τον εαυτό του και το περιβάλλον του. Μέσα απο μια τέτοια λογική έχει την αξία της αδιαμφησβήτητα.
Όπως με όλα τα π΄ράγματα όμως...χρείαζεται και μέτρο στην αξία που της δίνεται.
1) Ποτέ η επιστήμη δεν θα φτάσει στο σημείο να απαντήσει όλα τα ερωτήματα που υπάρχουν...Διότι υπάρχουν άπειρα ερωτήματα και διότι καθε ένα απο αυτά είναι σαν την Λερναία Υδρα..Κόβεις ένα κεφάλι και ξεφυτρώνουν άλλα τόσα...Κάποιος με στοιχειώδη γνώση φυσικής γνωρίζει οτι η επιστημονική μεθοδολογία βασίζεται στο πείραμα το οποίο όμως απο μόνο του δεν απαντάει σε θεμελιώδη ερωτήματα των βασικών θεωριών...Πχ ι)Υπάρχει η θεωρία του ηλεκτρισμού αλλά κανείς δεν έχει ερμηνεύσει πως μεταδίδονται οι ηλεκτρικές δυνάμεις μέσα στο χώρο...Υπάρχει απλά μια αόριστη θεωρία των πεδίων... ιι) Ας πάμε στην ιατρική...Υπάρχει το DNA το οποίο το έχουν σαν πανάκεια όμως αν κάποιος εμβαθύνει στο θέμα θα δεί οτι υπάρχουν τεράστια κενά...Οι επιστήμονες όμως δεν σταματάνε να κάνουν συνέχεια μεγαλεπήβολες ματαιόδοξες δηλώσεις του στύλ , αποκρυπτογραφήθηκε το αλφάβητο της ζωης , σε λίγα χρόνια θα υπάρχει γονιδιακή θεραπεία για όλες τις ασθένειες..πράγματα αμφισβητούμενα και απο τους ίδιους τους βιολόγους...
2) Η επιστήμη πολλές φορές εμπλέκεται με την πολιτική. Αλλά αυτό είναι ενα πολύ βαθύ θέμα που διστάζω να το ανοίξω εγώ...

Εν κατακλείδι...καλή η επιστήμη για να περνάμε την ώρα μας και να βοηθάμε και την ζωή μας σε κάποιο μέτρο (υγεία , ποιότητα ζωής , ψυχαγωγία) ΑΛΛΑ πρέπει να υπάρχει κάποιο μέτρο και στην φοβερή ματαιδοξία ΚΑΙ στον απίστευτο ναρκισσισμό των επιστημόνων που νομίζουν οτι μπορούν να ερμηνεύσουν τα πάντα και που είναι πεπεισμένοι οτι αυτή η στιγμή είναι κοντά... Πολλοί επιστήμονες νομίζουν πως θα φτάσουν στον θεό και όσο πιο κοντά νομίζουν πως πλησιάζουν τόσο πιο μακριά βρίσκονται απο την αλήθεια.

ΥΓ- Προσωπικά είμαι επιστήμονας...αλλά αυτό δεν με εμποδίζει να διακρίνω τα αρνητικά απο τα θετικά...τουλάχιστον σύμφωνα με την δική μου ταπεινή κρίση που σίγουρα θα περιέχει και αυτά τα σφάλαματά της και τα κενά τηςΜετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

Ermis -3E-
Μέλος 1ης Βαθμίδας


116 Μηνύματα
Απεστάλη: 16/04/2006, 14:53:48  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους Ermis -3E-  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Συμφωνώ ως προς αυτό που λες ότι η επιστήμη δεν θα φτάσει στο θεό με την έννοια του απόλυτου, αλλά είμαι υπέρ του να προσεγγιστεί ένας λογικός θεός (όπως έκαναν οι αρχαίοι) στα πλαίσια μια λογικής και συμβατής εξελικτικής θεωρίας.

Κάτι σαν αυτό που πρότεινε ο Einstein.

Τώρα αν θα αχρηστευτεί η θρησκεία αυτό είναι αλλού παπα ευαγγέλιο και σίγουρα δεν μπορεί να αποκλειστεί και η περίπτωση συνύπαρξης μέσα σε ένα λογικό πλαίσιο.

Όσο για την απόλυτα εύστοχη σου παρατήρηση την υπερτονίζω μπας και ηρεμήσουν τα πνεύματα.

καλή η επιστήμη για να περνάμε την ώρα μας και να βοηθάμε και την ζωή μας σε κάποιο μέτρο (υγεία , ποιότητα ζωής , ψυχαγωγία) ΑΛΛΑ πρέπει να υπάρχει κάποιο μέτρο και στην φοβερή ματαιδοξία ΚΑΙ στον απίστευτο ναρκισσισμό των επιστημόνων
Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

Deepblue
Νέο Μέλος

Greece
27 Μηνύματα
Απεστάλη: 16/04/2006, 15:16:35  Εμφάνιση Προφίλ  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
quote:

Συμφωνώ ως προς αυτό που λες ότι η επιστήμη δεν θα φτάσει στο θεό με την έννοια του απόλυτου, αλλά είμαι υπέρ του να προσεγγιστεί ένας λογικός θεός (όπως έκαναν οι αρχαίοι) στα πλαίσια μια λογικής και συμβατής εξελικτικής θεωρίας.

Κάτι σαν αυτό που πρότεινε ο Einstein.

Τώρα αν θα αχρηστευτεί η θρησκεία αυτό είναι αλλού παπα ευαγγέλιο και σίγουρα δεν μπορεί να αποκλειστεί και η περίπτωση συνύπαρξης μέσα σε ένα λογικό πλαίσιο.

Όσο για την απόλυτα εύστοχη σου παρατήρηση την υπερτονίζω μπας και ηρεμήσουν τα πνεύματα.

καλή η επιστήμη για να περνάμε την ώρα μας και να βοηθάμε και την ζωή μας σε κάποιο μέτρο (υγεία , ποιότητα ζωής , ψυχαγωγία) ΑΛΛΑ πρέπει να υπάρχει κάποιο μέτρο και στην φοβερή ματαιδοξία ΚΑΙ στον απίστευτο ναρκισσισμό των επιστημόνων


Συμφωνώ μαζί σου φίλε μου...
Προσπάθησα να διαβάσω όλο το topic και μιλάμε τρελάθηκα...
Αλλά ειλικρινά σαν επιστήμονας αγαπάω την επιστήμη...αυτό δεν σημαίνει όμως οτι είμαι και ψυχωσικός σε σχέση με τις δυνατότητες της

Και ρωτάω κάποιον επιστήμονα εδώ μέσα...2 πράγματα βασικές απορίες μου που εχω και σαν επιστήμονας.

1)Υπάρχει καμία επιστημονική εξήγηση για την διαφοροποίηση του κυττάρου...;;;Πως το νύχι ξέρει οτι πρέπει να γίνει νύχι...και δεν βγαίνουν νύχια στο κεφάλι;;; Οποιαδήποτε διευκρύνιση προς αποσαφήνιση αποριών ενός αδαή επιστήμονα γίνεται δεκτή;;;
2) Γιατι στην κβαντομηχανική υπάρχει η αρχή της αβεβαιότητας του Heisenber;; Και επίσης ενα υποερώτημα γιατι η κβαντομηχανική δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την βοήθεια της στατιστικής;;;
3) Αλήθεια, πώς η δύναμη μεταφέρεται απο το ηλεκτρόνιο στο πρωτόνιο...;;; Πως το έλκει;; Μήπως ξέρει κανείς , μεγαλοεπιστήμονας..;;Εγώ πάντως ωσ Χημικός του Παν.Αθηνών ποτέ δεν κατάλαβα...Please help :-)
Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

medtech
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"

Greece
1799 Μηνύματα
Απεστάλη: 16/04/2006, 18:03:13  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους medtech  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
1.Υπάρχει μια ομάδα γονιδίων που παράγει πρωτεινες που καθοδηγούν τα κύτταρα του εμβρυου ώς προς σε ποιο σημείο του σωματος του εμβρύου θα πάνε και σε τι ειδους κύτταρα θα διαφοροποιηθούν.Η μελέτη σε αυτο το πεδίο συνεχίζονται.
2.Η αρχη της αβεβαιότητας του Heisemberg σε απλα...αγγλικα.
Eαν σε ενδιαφερει να ενα το αρθρο που εξηγει πολλες απο τις παρανοήσεις που αφορουν την κβαντικη μηχανικη (και γιατι δεν μπορει να χρησιμοποιηθει για να δικαιολογήσει μεταφυσικες-υπερφυσικες πεποιθήσεις) σε απλα αγγλικα,χωρις εξισώσεις.(απλα απαιτει να ξερεις την εξισωση της ταχυτητας και την εννοια του κυματος.Επίσης εξηγει οτι τα φαινόμενα που συμβαινουν στον μικροκοσμο (των στοιχειωδων σωματιδιων) δεν λαμβανουν χωρα και στον μακροκοσμο.

A Quantum of Common Sense
By David Morgan


It seems these days there is no shortage of "quantum" machines, or "quantum" explanations that will cure all known ills, generate unlimited "free" energy, communicate with the dead, explain personal "reverse causality" or perform any other highly improbable thing you can think of. One might be tempted to be skeptical, except that it's just "science" isn't it? Doesn't quantum mechanics prove all these things to be true? Decide for yourself...

What is a Quantum?

The word "quantum" means nothing special in and of itself. It just refers to a unit of something. We might call a millimetre a "quantum of length". Although the term as used in the physical quantum theory is generally taken to refer to something fundamental and indivisible. The basis of quantum theory appeared around the beginning of the 20th century. Many scientists had tried to explain the unusual shape of the spectrum of radiation emitted by hot objects. Various attempts had been made to predict it by equation and all had failed. It was a scientist called Planck who introduced the idea that radiation was "quantized" into discrete units and finally managed to solve the problem.

This spawned a whole new area of science - the idea of "quantization" - nature operating in discrete units, revolutionised physics. But the idea only really came into its own in the context of the burgeoning science of atomic physics where scientists were for the first time, directly confronting objects so small that they were at the limit of detection. This area had problems of its own, few of them specifically related to the idea of "quantization". But it was the science of quantum mechanics that took on the burden and became inextricably linked with the exploration of the infinitesimal.

Many great scientists, household names, are associated with the early quantum mechanics. Nobody fails to recognise Einstein. Most have heard of Schrodinger, Bohr, Heisenberg etc. If all these great scientists were associated with it, it has to be something extraordinary. In many ways it is, and yet at the same time, it's not something so far fetched that it is beyond comprehension (although some may have an interest in making it appear that way!)

Many people will also have heard of some of the truly strange and incomprehensible things that are involved in quantum mechanics. Things like Heisenberg's Uncertainty, or Schrodinger's Cat. Except that none of these are all that weird at all! If anything, what is weird is the strange interpretations people can put on such things, and the way they can be misrepresented to confuse and mislead.

Let's take a brief tour of some major concepts behind the mysterious quantum mechanics and see if any of it makes sense. In particular let's see how quantum mechanics tells us how to do the strange things some people claim they can do with it - or not!

The Measurement Problem and Uncertainty

Consider how we see an everyday object. What we actually see is a stream of photons (light) reflected from the surface of the object. It follows then, that if we want to get a picture of something, we effectively need, in principle, to "bounce" something off it, and then in some way build a picture by analysing those "somethings" that bounce back to us.

For example, a blind man cannot directly see a car. But he could, in theory, build a perception of its general size and shape by simply throwing a ball at it, and by measuring the return time and angle for any given initial trajectory. He could gradually build a form of "mental picture" of the car. But the amount of detail in that picture would depend on the size of the ball that is used. The smaller the ball, the more accurate the picture.

In case that is not intuitively obvious, one only has to imagine throwing a tennis ball at a car. The tennis ball would hit the windshield at various different angles, the wheels, the doors etc., and bounce back at correspondingly different angles with different return times. The bounces of the ball would give us enough information to discriminate between a windshield and a wheel for example. If we now scale that up and instead use a huge inflatable ball which is of a size comparable to one of the major dimensions of an average car, let's say a ball 2 metres across, we would obtain much less information by throwing it at the car and observing the bounce back. The ball is far too big to bounce specifically off one wheel, or a windshield. And so we would obtain very much less information if we used a large ball. We would probably be able to tell very little about the actual shape of the car with the larger ball. But we could establish (roughly) the general position and size of the car.

If our experimenter is someone who has been blind from birth, then he would never have actually seen a car. Someone who has seen a car, and is already aware of the general size, shape and major characteristics of a typical car, could probably imagine a reasonably accurate mental "picture" of a specific car, from appropriately sized ball bouncebacks. For example, he could probably discriminate between a van and a Ferrari. But for a person who has never seen a car to begin with, that is much more difficult - some would say, impossible. That is very analogous to the state of play with regard to objects on the quantum scale such as an electron for example. Nobody has ever seen an electron. All information we have about it, is only based on what we have crudely measured by its interactions with other things (like the ball bouncing off the car), and what we have imagined, based on mathematical models which are in turn based on those previous measurements and interactions. And at the quantum scale, we don't have a "small" ball to throw. The objects that something like an electron interacts with measurably, are all of similar size to, (or much larger than) the electron. So, in effect, we know very little about the actual size, or shape of an electron. But we can at least get a general idea where one is.

Now let's consider a different measurement. Let us try to measure how fast something is travelling - another car will do. But we are constrained by interactions at the quantum scale. Which means our measuring device for speed is also our large ball. How can we measure the speed of something, using only large "measuring" ball(s)? The most obvious way is as follows: we mark out some distance on a road, say 100 metres, and at each end of the distance marks we periodically throw measuring balls into the road. If the ball bounces back, then the car must be crossing the line at that moment (because the ball will only bounce back if there is a car there to hit and bounce from). In this way we finally get a measurement. At some point in time the car reaches the first line. A ball is thrown out just as it's crossing the line and bounces back. The observer at line #1 records the time when it happened. Some time later, the car reaches line #2, the same thing happens there. Now the two "blind" observers can compare their time measurements and get an idea of the average speed of the car, which is simply equal to 100 metres divided by time "t2" - time "t1".

But there is still a problem. Our measurements are quite crude and there are several possible sources of error. But if we ignore those for the moment, we still only have the average speed of the car. Why is this a problem? Well, if someone comes along and asks us where the car actually was at some moment in time between t1 and t2, it would appear that we could calculate that from the known measurements and our average speed. But we can't do that in practice! Why not? Because we don't know exactly what the car was doing between the ball bounces! The car may have driven a short distance past the first bounce point, stopped, waited for a while, and then started off again before reaching the second bounce point. Or the car may have speeded up after passing the first point and then slowed again before reaching the second. In other words, we have no way to establish whether the speed of the car was constant between the measurements. And if it wasn't, then we cannot possibly calculate the actual position at any given time between bounces! All we can say with any degree of certainty is that between measuring times, t1 and t2, that the car was somewhere between the two measuring points on the road. So when we know the average speed, we can't know the exact position of the car.

But now some clever person comes along and says that we can know the exact position of the car at the measurement points. Which is true. As the car passed the measuring points and the ball hit it, we did know that the car was there at those times. But we now have a different problem! At the points of measurement, we don't know the actual speed of the car, because we only have one measurement at each point! We need two measurements and a distance to work out a speed. The average speed doesn't help because it still doesn't tell us the actual speed at any given point.

So it seems our system of measurement suffers from a fundamental problem. We can know the average speed of the car within two points in time. And we can know the specific position of the car at two different points in time. But we can never possibly know both the exact speed and the exact position of the car at the same time! However, being clever experimenters, we can devise ways of making many more measurements, over much shorter distances, and we can get ever better approximations to the true speed and position. But eventually we hit a limit of possible accuracy. We cannot determine if our large ball bounces because it hits a point near the front of the car or a point near the back, all we can tell is that it hit somewhere on the body of the car at a specific time. And our measurement lines can never be closer together than the length of the car or the measurements are indistinguishable. So there is an absolute limit to the accuracy it is possible to obtain by this method. And this method is our only means of measurement in the quantum world.

This general principle is analogous to what is known in Quantum Mechanics as Heisenberg's Uncertainty Principle. In the late 1920's Werner Heisenberg presented a series of arguments that if we took the product of the position and the momentum of a particle, that there would always be some uncertainty in that figure by at least the amount of Planck's constant. So in other words, we can know the position of a moving particle at any given time. Or we can know the momentum of a moving particle at any given time. But we can never know both accurately at the same time. The more accurately we know the position, the less accurately we know the momentum - and vice versa.

And that is not the only problem. There is a different problem that adds to the confusion above. That is that our "measuring ball" usually has momentum of its own. In practise, compared to something like an electron, our measuring balls have similar momentum to the electron itself. That is rather like saying that in the examples above, our measuring ball is almost as heavy as a car! So if we throw one of these balls at the car, it won't just bounce off the car, leaving the car undisturbed. It will cause the car itself to bounce as well! Which means that we can work out precisely where the car was at the instant of collision with the measuring ball, but we also know for certain that the collision will have deflected the car from its original course as well! And therefore the precise position (and direction) of the car immediately after the collision is now unknown!

All the above are aspects of Heisenberg's Uncertainty Principle. We can call it, "The Measurement Problem". Stated simply, this says in essence that any measurement of a quantum system causes a change in the state of that system, and we can only measure to a limited degree of accuracy.

So to sum up where we have got to. Using an electron as an example, all we know is that the electron appears to be some vague fuzzy object in a cloud of mist that we can never see and which has never been seen. We can only detect or measure it by throwing things at it and seeing if they "bounce". And the things we can throw at it, are all quite big compared with it so we can never get any real details of it. And when we do that, we can work out at some instant what its position is, or its momentum, but never both precisely at the same time. And we also know that every time we measure one of these things, we change the very thing we are measuring, so the measurement itself is only valid for one instant! What a mess!

It is very important to realise however, that just because the electron appears to be a "fuzzy, misty, vague" thing, that in reality we have no way of knowing whether it really is vague and fuzzy/misty etc., or whether it is actually a precise well defined object that simply lies beyond our measurement capabilities.

Failing to realise the latter is usually the first step to misunderstanding or misrepresentation of quantum mechanics.

A Leap of Faith

Heisenberg himself opened the door to widespread misunderstanding when he introduced a philosophical view of his own into the matter. Heisenberg was convinced that quantum states were separate discrete states with nothing in between. To Heisenberg, when a quantum object changed state it simply "jumped" directly from one state to another without passing through intermediate states. This is the famous "Quantum Leap". But this is often confused with the states between measurements which is a different thing entirely. For example, when the car crosses the measurement lines in our example above, it is in a specific "state" at the instant of crossing. While it is travelling between the measurement points, we have no idea what the car is doing, and Heisenberg extended this to say that while we couldn't measure something, it didn't actually exist! Applying the example to our car implies that the car only exists at the instants it is being measured!

Before going any further it is important to note that this is a theoretical assumption, one which was essential to a system of mathematics (called matrix mechanics) that Heisenberg had personally developed. Heisenberg's system never really caught on as it was widely considered too difficult and awkward, and it was superseded by a simpler system developed by Schrodinger. It is not possible to determine at the quantum level whether Heisenberg's idea is true or not, therefore it remains simply a theoretical assumption. It is also worth noting that Heisenberg himself was inconsistent on this point. At times he seemed to be saying that the object did not exist whilst it wasn't being observed. At other times he seemed to be saying that because we couldn't know anything about the state of something that we couldn't see, we could treat it as though it didn't exist (but that it may exist nonetheless).

To many, the very idea that something ceases to exist whilst we are not observing it is absurd! For others, it is the foundation stone of a new "faith". In reality, the situation is complicated and not at all as simple as it seems. Firstly it is absolutely essential to realise that Heisenberg's statements were confined to the "quantum realm". There is an apparently obvious argument that if macroscopic objects, the objects of our everyday world and experience are built of "quantum components", then whatever applies to the quantum world also directly applies to the macroscopic objects built from quantum objects. This argument is false. The "weirdness" we observe at the quantum scale does not directly translate to the macroscopic world. Before considering that in any detail, let us take a closer look at the idea of whether an object exists only when it is being observed. In particular, it is worth looking at a popular argument often quoted in connection with quantum matters, which is that, "if a tree falls in the forest when nobody is looking, does the tree actually exist and actually fall?".

The Observer Problem

The corollary to the above question is of course, that if we find a tree in the forest that has fallen, does it simply come into existence at the moment we see it? The answer is no. The tree fell when nobody was looking and has been there all along, we simply discovered it when we entered the forest and saw it. You may be tempted to ask how I can be so certain about that. The answer is really quite simple and depends on the definition of "observed" and "observer".

In quantum mechanics the word "observed" has a different meaning to what we mean when we talk about observation in an everyday sense. We have already seen above, that when we "see" something in the everyday world, what actually happens is that we observe a pattern of photons that bounce off the object and travel to our eyes. However, we can infer that if a pattern of photons bounces off an object, then that pattern will contain information about the object regardless of whether anyone sees it or not. The "pattern" of photons (a light image) exists from the moment the photons interact with the object, it makes no difference whether anyone actually "sees" it or not. How do we know that? Easy. We can set up a camera or other recording device and it will capture that image and record it. There doesn't need to be an actual human present in order to "see" the image.

This then begs the question of what constitutes an "observation" and what constitutes an "observer"? From the example above, it is fairly easy to see that an "observation" is simply an event in which something interacts with a system in such a way that the "something" in question acquires information about the system. In the above example, the "something" is photons of light. An "observation" occurs when the light interacts with the thing being observed. In other words, an "observation" is not something that explicitly depends on the presence or attention of a human being.

Taking the earlier example, the act of bouncing a ball off a car constitutes an "observation". The observation occurs the moment the ball hits the car, it doesn't matter whether there is any person present to catch the ball afterwards.

So who exactly is "the observer"? Well, the observer is a more nebulous object. It can be argued that an observer is a person who sees the pattern of light, or it could also be the camera that records the image. In essence though, it doesn't matter. The real question is, whether or not the presence of an observer is essential to the existence of the object observed?

In the case of the tree in the forest we can make certain inferences. We know that all physical systems continuously interact. A tree has a gravitational field (an extremely weak one) as does any material object. The tree will have certain distributions of electrical charge within it. It will also have energy. The earth itself is moving all the time so the tree will have momentum (any object with mass that is moving has momentum). And so on. All these properties of the tree will interact with other objects. For example, the gravitational field of the tree will affect other trees around it, and even a person on the other side of the planet (albeit negligibly). If we postulate that the tree doesn't exist until the moment of observation, then we would also have to postulate that all the effects it causes on other objects, all the interactions it has with them, all come into existence solely at the moment of observation. And that completely contradicts what we know from both classical and quantum science. Because the quantum theory depends on certain physical "laws" as much as classical physics does. In particular, there are "conservation laws" which state that certain properties of objects are always conserved, that these properties don't simply appear out of nothing. Amongst such conserved properties are momentum, energy, electric charge and others.

Therefore we can say with certainty that the tree actually exists independently of whether anyone is actually looking at it or not, because we know that the properties associated with its physical existence are conserved and cannot simply appear out of nowhere at the moment someone just happens to be looking! If we postulate that the tree does not exist unless someone is looking, we then have a much stickier problem of having to explain where the energy / momentum / gravity / electric charge etc., come from at the moment of observation and also why their prior absence still caused other objects to act as though they were there all along!

And it is worth noting again that if anyone argues that quantum mechanics somehow shows that macroscopic objects only exist when observed, they are making a false assumption, simply because quantum mechanics itself is based on the very laws and assumptions that would be contradicted by that assumption. Therefore, if quantum mechanics were to hold that macroscopic objects do not exist independently of the observer, then quantum mechanics would invalidate itself on the same grounds!

However, the same argument becomes weaker when applied to microscopic objects at the quantum level.

The Wavefunction

Most people have heard of the mysterious "wavefunction" that is somehow at the heart of quantum mechanics. In reality, the wavefunction is nowhere near as mysterious and exotic as it sounds. All it is, is a mathematical equation that describes the relation between certain states of a system. For example, if we have a machine that has one inlet and two outlets, we could configure the machine to divert half of any objects that enter the inlet to one of the outlets, and the other half to the other outlet. Let's say that the objects are apples. We have a conveyer belt that feeds apples into the machine. The machine is designed so that every odd numbered apple is delivered to outlet #1 and every even numbered apple is delivered to outlet #2. So the first apple on the conveyer belt ends up at outlet #1, the second apple at outlet #2, the third apple at outlet #1 and so on.

We could even write an equation to describe this behaviour. We could say generally that if the number of apples input is x, then the number of apples output at outlet #1 is 1/2 x. The same equation works for outlet #2 as well. And so on. In a more general sense we could also work out that the probability that any apple will arrive at outlet #1 is 50%, similarly the same probability applies to outlet #2.

Although the wavefunction in quantum mechanics is much more complicated than this, in principle it is similar. A wavefunction effectively says that if we know certain things about the state of a system at some particular time, then we can make a guess about what will happen next.

However, a wavefunction effectively describes the behaviour of discrete objects (like our apple) as a combination of a set of waves. And that immediately causes a problem. What is the meaning of an apple expressed as "a wave"? We know that an apple is an apple. As far as we can see it doesn't behave like a wave! Yet at the quantum level we do know that very small objects often do behave as though they were waves. But not consistently. Sometimes they behave like particles, other times they behave like waves! So if our apple were a quantum object, we would see some wavelike behaviour, but not enough to conclude that it actually is uniquely a wave.

So where does that leave us with respect to what a quantum object actually is? Nowhere. The simple answer is that at the quantum level, we don't actually know what things really are - remember above we discovered that because our measurements are limited, nothing is absolutely clear and certain, everything appears "fuzzy" because our measurements can't go below a certain scale.

All this is quite confusing. Despite the fact that we don't know what things actually are, we need to make certain assumptions in order to be able to make predictions about these things. If we assume that a quantum object is a particle, then the wavefunction is a problem because the "answer" it gives is expressed as a wave amplitude. This caused a big headache for the early quantum scientists. It led to many arguments about what a wavefunction actually meant. In the end however, one of them (Max Born) came up with an acceptable interpretation. He said that the amplitude of the wavefunction (actually the square of the amplitude of the wavefunction, but it's not important for this explanation) represented the probability that a particle could be found at a particular place.

So in the case of our apples above, if we could apply the equivalent of a quantum wavefunction to our machine, the mathematical solution to the wavefunction would say that there was a 50% probability that an (unspecified) apple would end up at outlet #1 and a 50% probability that it would end up at outlet #2.

You may be scratching your head at this point and asking what is so mysterious about this? The simple answer is, nothing! But as we will see, given half a chance we can easily confuse ourselves!

The problem occurs when we look at the actual output of a wavefunction. It is a wave (or more properly a collection of waves). We have decided that (the square of) the wavefunction amplitude represents the probability of something being in a particular place at a particular time. But what about the wave itself? If we look at the wave that the wavefunction produces, we notice that it appears to be spread out over some area. If we could apply the wavefunction to our apple sorting machine, we would see a wave that is apparently spread out all over the inside of the machine and for some distance outside as well. And even the square of the wavefunction amplitude (our probability) is not sharply cut off precisely at each outlet. Even though the probability of an apple exiting from either outlet is overall pretty much 50%, we notice that there is a small but non-zero probability that the apple might exit from neither outlet! This, then leads us to another question. Is this simply a mathematical artefact or is there really a chance that an apple will simply disappear and stay inside the machine? It is this question which leads to further confusion.

Although our apple/machine example is somewhat absurd because quantum effects are not significant at the macroscopic level, at the quantum level we observe that real objects, particles like electrons etc., do sometimes behave like waves. And so the question of what the wavefunction is actually telling us, is not so clear cut as we might imagine. The key question, given that we only observe something like an electron as a "fuzzy" object (because of the measurement problem) is whether the electron really might be a "fuzzy" object spread out over some area. The simple answer is that we don't know, and we don't currently have any way of knowing. Therefore, since we don't know, it means that there are two possible ways we can interpret a wavefunction. We can take it as simply a mathematical expression that somewhat "fuzzily" tells us where a sharp, well defined object is, or we can interpret it as literally saying that the object is somehow spread out over an area, rather like a wave.

The latter view leads to a further confusion. If the object is really wavelike, then in wave mechanics, any complex wave can be considered to be a combination of other waves. We can in practice spilt a complex wave into a collection of simpler waves (Fourier analysis). Therefore, if the state of the object described by the wavefunction is a complex wave, then each of the probabilities inherent in the wavefunction can be considered to be a separate simpler wave (one for each different probability) and the state of the object itself can be considered to be a set of mutually contradictory probabilities all mixed together at the same time!

But, in practice it was always observed that although there appeared to be equal probabilities of two (or more) different things happening at the same time, in reality only one of them would ever be observed in practice. This then led some to speculate as to how the mixture of opposing probabilities contained in the wavefunction, would suddenly "solidify" into one specific event. This "solidification" of the wavefunction became known as "wavefunction collapse". So the question was, what causes wavefunctions to "collapse"? The only event that seems to differentiate a collapsed state from an uncollapsed one, is simply that the latter has been observed. This then led to the argument that it was the act of observation that caused the wavefunction to collapse. That a wavefunction contained all possibilities in equal measure and only one of the possibilities would suddenly become reality at the moment of observation.

But this interpretation is something of a stretch. This caused many arguments between quantum physicists from the moment it was first proposed. Although the argument is technically valid on purely mathematical grounds and may be supported philosophically, the real question is whether it is a valid description of reality. It is worth noting that Erwin Schrodinger, the scientist who developed the wavefunction, thought this argument was absurd. He spent much of the rest of his life actively campaigning against this interpretation. At one point he became so disgusted by what he saw as idiocy, he decided to propose an example of how absurd it really was. Unfortunately, that attempt backfired on him and only led to a whole new level of confusion!

Schrodinger's Cat

In order to highlight how ridiculous he thought the idea of an "observer created reality" view of the wavefunction was, Schrodinger proposed a "thought experiment". He believed that it would be obvious to anyone just how absurd the idea was in the light of this example.

Schrodinger noted that although quantum effects do not occur directly at the macroscopic level of the everyday world (at least to any significant extent) that if the state of a macroscopic system depended upon a quantum condition, that it might be reasonable to say that the macroscopic state of that system was defined by a quantum wavefunction. So what he proposed was that a cat could be sealed in a box. Also inside the box there would be a vial of cyanide gas that was attached to a trigger mechanism, so that if the trigger went off, the cyanide would be released into the box, and of course it would then kill the cat. And the trigger itself was connected to a device that would measure a quantum event, like the radioactive decay of some element. The idea was that the radioactive decay was only predictable by wavefunction since it is a quantum problem. At any given moment in time there would only be some probability that the trigger event had occurred, but that the wavefunction could be interpreted as containing both the probability that it had happened, as well as the probability that it hadn't. If the real state was truly a combination of equally valid but contradictory probabilities then it followed that both states had to be true at the same time. And therein lay the absurdity. Since the triggering of the vial was dependent on a purely quantum event, then it followed that the state of the vial was also contained in the wavefunction of that event. But since the life of the cat depended on the state of the vial, then that also depended on the wavefunction. There was only one possible conclusion. That if the wavefunction was not collapsed until someone observed the system, then as long as nobody looked inside the box, then the cat had to be both alive and dead at the same time!

Schrodinger thought that would be the end of the matter, because it was clearly absurd. Unfortunately it wasn't. Instead of dropping the philosophical position that contradictory realities could be simultaneously valid, it simply prompted some others to extend the theory into even more philosophical speculations!

A whole host of inventive "explanations" appeared. One of them (the many worlds interpretation) stated that both events actually happened, but that the universe itself split into different timelines or realities, so that in one universe the cat was alive, and in another it was dead! There were others I won't go into, but the above is an example of one of many philosophical proposals that are inherently untestable.

Wigner's Friend

Some time later, another scientist, Wigner, proposed a variation of the Schrodinger's Cat experiment, that became known as "Wigner's Friend". In his experiment he replaced the cyanide with a light, and the cat with a human being. So the idea was that the switching on of a light in the box was dependent on a quantum event, and that there was an intelligent, conscious observer inside the box. Without going into great detail, Wigner constructed an argument that there were multiple possibilities, not just two in this form of the experiment. But since the state of the man in the box depended on these possibilities, it implied that there would be many equal versions of the man present simultaneously in the box! Since the man was conscious, it followed that there had to be numerous conscious versions of the man simultaneously in the box while the quantum condition was undetermined (i.e. the wavefunction was not collapsed). But Wigner also reasoned that if this really happened, then whichever version of the man was finally discovered in the box when it was opened, should be conscious and aware of the splitting of his consciousness into many versions of himself. But, of course, this didn't happen in practice.

Wigner then made a leap of reasoning. If such a thing could happen, but didn't, then it was clearly due to some specific factor that would somehow cause the wavefunction to collapse before it actually did happen. And working from the point of view that it was the observer who somehow collapsed the wavefunction, Wigner came to the conclusion that the defining factor was whether the observer was conscious. So it was Wigner's proposal that it was somehow the consciousness of the man in the box, that caused the wavefunction to collapse even before someone else looked into the box!

Although this may be an entertaining philosophical argument, my personal view is that this is just rampant speculation which is essentially absurd. However, it has become part of the overall "genre" of quantum mechanics. Although most practising quantum physicists don't bother with these kind of questions in practical work, it appears that some of them do speculate about such things in their spare time, and worse, to the popular press. All of which has led to a popular misconception amongst the public that quantum physics is all about "consciousness" and the like, and also that quantum mechanics has somehow "proved" that reality depends entirely on the "consciousness" of an observer. This is not true. Such ideas are just the philosophical speculations of some people.

Observation and Decoherence

It is worth at this point just mentioning one of many possible arguments against the above view. As I mentioned earlier, an "observation" in quantum mechanics is to all intents and purposes an interaction of a quantum system with something else. Therefore, it can be said that the wavefunction actually "collapses" the moment the system it describes interacts with something else. That "something else" can be a photon or the like, it does not imply a person or any "consciousness".

If we take the Schrodinger's cat example, we have a trigger which is set off by a quantum decay event. But how does the trigger "know" that the event has occurred? It has to interact with the system in order to make the "observation". Therefore one possible argument against the "consciousness" interpretation is that the wavefunction collapses the moment the decaying radioactive material emits a particle or photon that interacts with the trigger apparatus. And so, the result (the cat being alive or dead) is not dependent on whether anyone looks in the box or not. When someone looks in the box, they will discover the cat either alive or dead, but that does not imply that the cat was somehow in both states before they looked.

The argument can be extended to include any possible interaction. In real macroscopic systems there are many quantum interactions all the time. No system exists in complete isolation, therefore the activity of all interrelated events causes many quantum interactions at any moment. And since an interaction is effectively an "observation", then wavefunctions simply don't survive very long in the real world, and certainly not long enough for a "Schrodinger's Cat" type situation to actually occur. This is sometimes called "decoherence".

And of course we must not forget that it is only a theory that the wavefunction has any direct physical meaning. Schrodinger himself only considered it a purely artificial mathematical function. And if that is the case, all arguments about its reality, consciousness etc., are absurd.

I have mentioned several times that quantum events ("quantum weirdness") do not seem to occur at macroscopic level, or at least not significantly. The decoherence argument is one of various attempts to explain this. In a macroscopic system the complex and numerous interactions between matter and radiation etc., cause the immediate collapse of wavefunctions, so the "weirdness" inherent in the wavefunction simply never makes it to the macroscopic "real world" in any noticeable way.

It is important at this stage to mention a more modern development of quantum mechanics that also sheds some light on the relation between microscopic and macroscopic.

Quantum Electrodynamics

Quantum Electrodynamics, or "QED" for short, was the development of one of the greatest scientists of the 20th century, Richard Feynman. Despite the complicated sounding name, Feynman's clarity of exposition has made it one of the simplest and most well understood aspects of quantum mechanics.

Feynman was inspired by a classical observation that has been stated in various different ways by scientists since the 17th century. It is also worth noting that Schrodinger was also inspired by the same idea. In various forms this observation has become known as "Fermat's Principle" or "Hamilton's Principle". Feynman called it the "Principle of Least Action", which is not technically correct, but is a reasonable summary of it. I won't go into great detail but here is an outline.

In physics one can measure a quantity called "action" which is the product of energy and time, or alternatively, momentum and position. It was the great discovery of Planck that "action" is quantized in fundamental units of "h" which is called Planck's constant. It appears to be a fundamental law of nature at all scales, microscopic, macroscopic, relativistic, that any event will occur in such a way that its total "action" is minimised. Actually, it is truer to say that its action is "stationary", but that word "stationary" has a special mathematical meaning that would only confuse the issue so I won't state it here. "Minimised" is a reasonably true approximation for most cases.

So what this means in practice is that if there are several different "paths" via which an event "A" could lead to a result "B", then in general, the actual path that will be followed in reality is the one that involves the least overall "action". The action principle is central to classical physics. If someone throws a ball in the air, then the actual trajectory the ball will follow will be described exactly by the action principle.

Feynman realised that he could represent events in the quantum world simply by considering them as a combination of wavelike "amplitudes" and "phases". He discovered that if you assumed that any event could proceed along all possible paths simultaneously, then the amplitudes of those events and their phases would interact in such a way that the net result would be that only one path (or a small group of paths) would remain - because the amplitudes and phases of other paths would cancel each other out. He also found a way of drawing a simple diagram (the Feynman diagram) that would sum up specific interactions and allow the net amplitude and phase to be worked out by an extremely simple procedure.

It is difficult to understand the significance of this at first sight, but it solves a number of "quantum problems" in one go. And what is more, the method is so easy that any high school child could in principle apply it with a little instruction!

The first problem it solves is the difference between microscopic "quantum" rules and macroscopic "classical" rules. Feynman states that every event will follow all possible paths. Although this sounds absurd, it works in practice. But at the quantum level, the interactions between all the amplitudes and phases of the different paths will cause only a small subset of paths to be feasible. However, the more amplitudes and the more phases involved, the more sharply defined the final path will be. So that defines the difference between "quantum" and "classical". Since a classical macroscopic system involves astronomical numbers of quantum events at any one time, the final path is clearly and sharply defined. But at the quantum level, when one only considers single or small numbers of quantum events, there are not enough spare "amplitudes and phases" to cancel out and so the path remains "fuzzy" because you can't narrow down the possibilities enough.

This argument puts the final nail in the coffin of Schrodinger's Cat so to speak! It's perfectly clear, using QED, that Schrodinger's Cat is a non-event. There was never any uncertainty at all about whether the cat was either alive or dead because it is macroscopic. If you could add up all the amplitudes and phases of all the wavefunctions that describe the cat, the box, the trigger and everything else, then there would be only one definite possibility. The cat would be alive or it would be dead, never in between. Unfortunately the system is too complex to solve in practice so we still don't know which of the two is the one that would actually happen in any given case, but we do know that the idea of "superimposed" simultaneously alive and dead cats is ridiculous in practice!

The second problem that it solves is really the same problem in a different disguise! In quantum mechanics there are certain known quantities that can be calculated in principle, but it is difficult to define them exactly based on real data, because the data is always incomplete or limited, so they always remain somewhat "fuzzy". Using Feynman's method it is possible to calculate almost anything to any desired degree of accuracy. If you require more accuracy in a problem, simply add more possible paths with their amplitudes and phases and keep adding them together!

There is one drawback however to this method (technically known as "Sum Over Histories"). Each possible path requires a Feynman diagram to be evaluated. If you have a few paths, then you only need a few diagrams and solving them, as I have mentioned, is easily within the capabilities of an average school child. The problem is, that as you require more accuracy, the number of diagrams required increases by a ridiculous amount. And so if you want to define a complex quantum variable, then you need a totally impractical number of Feynman diagrams to do it! The numbers easily rise into the realms of the astronomical. Which means in practice that you need banks of supercomputers to solve many problems and the processing can literally take years! However, the fact that it is possible and that it does work means that it is used in practice. And it is largely on the basis of the success of Feynman's methods that quantum mechanics has been called, "the most accurate theory in history" because it can allow the calculation of infinitesimally small things to theoretically unlimited degrees of accuracy.

It is worth pointing out that at the macroscopic level, the number of Feynman diagrams is not a problem. We have sufficiently good measurements of "ordinary" events that we can quickly eliminate most possibilities and approximate the true path to most levels of meaningful macroscopic accuracy with simpler formulae. Newton's equations are an example of the latter.

Entanglement and Non-Locality

To round off the description of quantum mechanics I need to cover two more recent developments. In any system which consists of one or more quantum "events" it is possible to describe that system by a single wavefunction. In reality you can construct a wavefunction for each separate event and then simply add them together (rather like Feynman's diagrams) to generate a composite wavefunction for the system as a whole. Sometimes the state of one quantum event in one system is interdependent with the quantum state of another event in another system. When that occurs you can similarly combine the wavefunctions into one, and we say that the events are "entangled".

Now, if two quantum states are "entangled" then if you change one of those states, then by definition, you must also change the state in the other system it is entangled with. For example, atomic particles like electrons have a mysterious property called "spin" (it doesn't literally mean they are spinning). It is possible to entangle the spin of one electron with the spin of a different electron. In an electron, spin has only two possible states that we call "up" and "down" (again don't take that literally). So when two electrons are entangled like this we know that when one has "spin up", the other will always have "spin down" and vice versa.

This is interesting in itself. But it becomes even more interesting when we realise that the wavefunction doesn't imply any limitation of distance or velocity. So in theory, if one of our electrons is here, and the other entangled one is on the opposite side of the universe, then if we change the spin of the one here, the spin of the one there should also change instantaneously!

This immediately causes a conflict with other theories like relativity which states that information can only travel at the speed of light and also that simultaneity is impossible. Needless to say, there is still much argument in physics circles as to what is really going here and whether there are as yet unrealised limitations. But so far, experiments have shown that it is possible to entangle particles like this and also to measure changes in mutually entangled states that seem to violate relativity. But as it is such a new and complex area it is difficult to give a definitive statement about what the current state of research is.

Einstein always objected to quantum mechanics. As a theory he thought it was at least incomplete if not totally wrong. In the 1930's he and two others (Podolsky and Rosen) had formulated an idea which they thought would prove quantum mechanics incomplete. In the 1960's, a scientist called Bell developed a mathematical theorem that should allow Einstein, Podolsky and Rosen's (commonly called EPR for short) idea to be tested directly against the predictions of quantum mechanics. In the early 1980's a French scientist, Alain Aspect, performed the first of a series of experiments which, by using Bell's theorem, showed that the quantum mechanical prediction was correct and the EPR prediction wasn't. This has been widely proclaimed as a vindication of quantum mechanics and a proof that Einstein was wrong. However, there remains sufficient ambiguity in the experiment, as well as legitimate objections to Bell's theorem, to ensure that the result is still widely disputed. It is therefore difficult to say with certainty that the "non-locality" predicted by entanglement is as complete and truly "non-local" as some scientists believe. In any event, entanglement as currently understood is not something that anyone could simply cook up in their kitchen at home!

Whilst on the subject of non-locality, there is a further theorem that is often invoked in connection with it. That is the Aharonov Bohm theory. This theory is a purely mathematical theory based on some complex wavefunction mathematics. At the end however, it comes to two basic, mutually exclusive conclusions. The first is that non-locality is possible. The second is that a quantity which has always been considered an artificial mathematical construct, called the "Magnetic Vector Potential" is actually a real, measurable quantity. Following experiments by Japanese scientists, the Magnetic Vector Potential was finally isolated and proven to exist in accordance with the Aharonov Bohm prediction. However, it is very important to note that the conclusion about "non-locality" contained in Aharonov and Bohm's theorem was mutually exclusive to the prediction about the Magnetic Vector Potential. The fact that the latter has been shown to be true seems to explicitly show that the former is not - at least in the case of Aharonov and Bohm.

The Great Quantum Confidence Trick

Above I have attempted to give a brief(!) overview of some of the basic and major ideas behind quantum mechanics, particularly the more "weird" or controversial ones. Since this is aimed at lay people I have not attempted to make it rigorous or mathematical, and it would take more than a book to make it complete! But I hope it gives a basic idea of what quantum mechanics is all about. Most people have no real idea of quantum mechanics, and many popular accounts tend to concentrate on the more fantastic and outrageous ideas for sensational effect value. However, many such accounts are nothing more than idle speculation. Quantum mechanics is not about "consciousness" or "paranormal" effects. It is a legitimate branch of physics which although having certain unusual philosophical viewpoints, is nonetheless firmly grounded in the traditions and methods of classical physics and science in general.

I would now like to look at some examples of how quantum mechanics is "misused" by various people as a justification for "the paranormal". There is no doubt whatsoever that the majority of people who claim that something improbable is "justified by quantum mechanics", have absolutely no idea what quantum mechanics is all about. In many cases, such people know perfectly well that the average lay person doesn't either, and they rely on this ignorance to mislead people into buying bogus products or accepting improbable claims. I have observed many attempts by various people to promote dubious "products" based on misrepresentations of quantum mechanics. Based on those observations I think it is worth pointing out some common traits in such attempts.

1. "Quantum Mechanics proves ..."

Perhaps surprisingly for such an extensive discipline, quantum mechanics actually "proves" very little. More than anything, quantum mechanics is an attempt to describe certain aspects of the world that defy conventional methods of measurement. Central to QM is the idea of the "wavefunction" and its "probabilities" of certain events happening. More often than not, QM doesn't predict a specific outcome for any event, it just gives various probabilities for alternatives. In many cases, actual wavefunctions cannot even be actually solved! Most people would be surprised to hear for example, that there is no exact solution of any QM wavefunction for the energy states of any atom but the most simple one of all - Hydrogen!

The idea that "all things are possible" is fundamental to QM in many ways. In reality it is seen in the Feynman Sum Over Histories technique which assumes just that - but which then goes on to show that out of all possibilities there are very few real probabilities. In a more fanciful form it is seen in Schrodinger's Cat etc. In the real world however we know that certain things do happen and others don't. Just because something may theoretically be possible in some abstract sense does not imply that it ever can or will happen in the real world. This is often misrepresented by claimants of the improbable. I have seen many claims to the effect that something is "proved possible by quantum mechanics". But it follows that if all things are equally possible and equally probable, the world would be impossible to manage in an everyday sense. Engineers for example have no problem setting down exact and precise physical limits for equipment, we all have precision instruments from TV's to computers, cars etc., which would not work in a world where just anything was reasonably possible.

2. "This is the equation for ..."

Quantum mechanics certainly has some impressive looking equations. But the problem is that only advanced mathematicians understand more than the most basic interpretation of them. The average person confronted by complex equations wouldn't have any idea at all what they were looking at, or what it meant. It would be quite possible (and I've seen it done) for someone to present some totally meaningless collection of mathematical looking letters, numbers and mathematical signs and to claim it was a "quantum mechanics equation".

3. "This machine operates on quantum mechanical principles ..."

It is amazing how many people are willing to sell "advanced" machines that can (allegedly) do all kinds of fantastic things like manipulate theoretical particles predicted by variants of quantum mechanics. Or which can precisely perform non-local QM communication etc. It is even more amazing considering that the world's greatest scientists with all their knowledge and equipment can't even decide what an electron actually looks like! Or solve the wavefunction for the second simplest element, Helium! And of course, don't forget that quantum level effects don't scale up to the macroscopic world.

Unfortunately, it seems that real science simply hasn't caught up with any of these amazing people. And strangely enough, their fancy "quantum machines" always seem to not work when somebody who knows what they are doing actually tries to test them!

Although some people are easily conned into buying or accepting rubbish on the basis of "quantum" claims, at the same time the very word "quantum" provides an excellent red flag for a wary person. As soon as you see the word "quantum" used in connection with some improbable product, you can usually safely assume it's pure BS.

4. "Non-locality is proved by the Aharonov Bohm Effect ..."

Not exactly. The opposite is true! The Aharonov Bohm paper explicitly predicted non-locality or the existence of Magnetic Vector Potential. Since experiments subsequently proved the existence of Magnetic Vector Potential it follows that Aharonov and Bohm explicitly excluded non-locality since they are mutually exclusive options in that paper. The proven Aharonov Bohm Effect relates to the action of Magnetic Vector Potential on other systems, not non-locality.

5. "Quantum mechanics proves that consciousness ..."

Again, not exactly. Quantum mechanics has nothing to do with "consciousness". Some people, including some scientists have made purely philosophical speculations that certain aspects of quantum events may interact with the "consciousness" of an observer. But it's important to recognise mere speculation for what it is. Quantum mechanics does not have even a definition of what "consciousness" is! Which says little for all the claims about "quantum consciousness" and the like.

6. "Einstein/Schrodinger/Bohr...said..."

Look it up! It is amazing how often famous scientists are completely misquoted, usually out of context. Half the time they never even said what has been attributed to them. It is worth noting that Einstein had serious reservations about quantum mechanics and never really accepted it. Similarly Schrodinger, who is considered by many to be the "father of quantum mechanics" was also convinced that it had got out of hand, and in one famous statement actually did say that he didn't like it and wished he had never had anything to do with it!

7. "If a tree falls in the forest when no-one is looking ..."

This has already been covered above. It is a common misconception arising from a confusion of a lack of knowledge of events intermediate to quantum states, with the macroscopic world. There is no indication in QM (apart from philosophical speculation) that macroscopic reality is "observer dependent". And also it confuses the very idea of an "observation" at the quantum level with our everyday belief in an "observer".

So what is the real problem?

Just to round off, the real "problem" with quantum mechanics is that it is an attempt to make sense of things that are almost inevitably uncertain. We cannot, for example, directly measure the shape of an electron, or see what it looks like. All we can do is make some guesses about it. And the same applies to most things on a quantum scale. Whilst quackery and pseudoscience of various sorts has always attempted to infiltrate and subvert legitimate scientific results to its own ends, with most exact sciences it is very difficult to do. If someone makes a specific testable claim about some well known scientific area, it is easy to simply put it to the test and show whether it actually does what it says or not. But quantum mechanics is a real boon to the con artist. Most things in quantum mechanics are difficult if not impossible to test, and at best the results will always be ambiguous or "fuzzy". This is a real prize to the "professional pseudoscientist", a way of claiming scientific legitimacy without having to risk being proved wrong by simple testing! Fortunately, even though it suffers from areas of ambiguity, quantum mechanics as a whole, is a well defined discipline that can be tested in various ways. The pseudoscience hiding behind the veil of quantum mechanics can usually be seen through quite easily by someone actually familiar with the area.

I encourage everyone to learn what they can about this fascinating area. You don't need to be a maths genius to "get it". There are excellent introductory presentations by people like Richard Feynman, and a lot can be learned simply by reading the histories of the scientists involved - in many ways that will explain concepts better than any course in advanced quantum mathematical theory.

For anyone interested in learning more, there are four actual video recordings of lectures by Richard Feynman available freely online and viewable on an ordinary computer. They can be found at the following link: http://www.vega.org.uk/series/lectures/feynman/

3.Δεν ξερω.Ρωτησε τον Αγγελο.
Αν και ειπαμε το γεγονος οτι η επιστημη δεν τα γνωριζει ολα δεν μπορει να αποτελεσει δικαιολογια για να δεχομαστε καθε ιδεα ακριτα.


quote:
Στην συνέχεια θα παρουσιάσω μερικούς μαστούρηδες σαν εμένα, κάποια πειράματα και σε σχέση με το Stanford.


quote:
Ο νεοπλατωνικός μαστούρης ο Γιουνγκ δεν είχε κανένα λόγο να πουλήσει σε αυτά τα θέματα καθώς ήταν ένας από τους ποιο επιτυχημένους ψυχίατρους που πέρασαν ποτέ και δεν θα τον έβαζα στην ίδια κατηγόρια με αυτούς που πουλάνε, όπως για παράδειγμα τον Geller ο οποίος είναι πιθανόν να είναι fake σε πολλά θέματα, αλλά στην τελική δεν θα μου γινόταν και ψύχωση, καθώς δεν έχω τα ψυχωτικά προσόντα του θεοπάλαβου Randi.

quote:
Εξετάζοντας κάποιος αυτόν τον ψυχοπαθή τον Randi μπορεί εύκολα να καταλάβει αυτήν την μεταδοτική ασθένεια που απευθύνεται σε μια νέα θρησκεία που είναι αποτελούμενη από αποβλακωμένα ψυχωτικά μιάσματα.

Ζητω επίσημα την αποβολή αυτου του υβριστη απο το φορουμ.

Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

Deepblue
Νέο Μέλος

Greece
27 Μηνύματα
Απεστάλη: 16/04/2006, 18:22:45  Εμφάνιση Προφίλ  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
quote:

1.Υπάρχει μια ομάδα γονιδίων που παράγει πρωτεινες που καθοδηγούν τα κύτταρα του εμβρυου ώς προς σε ποιο σημείο του σωματος του εμβρύου θα πάνε και σε τι ειδους κύτταρα θα διαφοροποιηθούν.Η μελέτη σε αυτο το πεδίο συνεχίζονται.

Αυτό μου λέει οτι δεν γνωρίζουμε... Πως καθοδηγούν;;;

2.Η αρχη της αβεβαιότητας του Heisemberg σε απλα...αγγλικα.
Eαν σε ενδιαφερει να ενα το αρθρο που εξηγει πολλες απο τις παρανοήσεις που αφορουν την κβαντικη μηχανικη (και γιατι δεν μπορει να χρησιμοποιηθει για να δικαιολογήσει μεταφυσικες-υπερφυσικες πεποιθήσεις) σε απλα αγγλικα,χωρις εξισώσεις.(απλα απαιτει να ξερεις την εξισωση της ταχυτητας και την εννοια του κυματος.Επίσης εξηγει οτι τα φαινόμενα που συμβαινουν στον μικροκοσμο (των στοιχειωδων σωματιδιων) δεν λαμβανουν χωρα και στον μακροκοσμο.

Ευχαριστώ που μπήκες στον κόπο να επισυνάψεις όλο αυτό αλλά έκανα αρκετή κβαντική στο πανμεπιστήμιο για να γνωρίζω...Απλά το ρώτησα θέλοντας να δείξω οτι και η ίδια η επιστήμη μη γνωρίζοντας τον ίδιο τον μηχανισμό των φαινομένων κάνει προσεγγίσεις για να διατηρήσει τις θεωρίες της...


3.Δεν ξερω.Ρωτησε τον Αγγελο.
Δεν χρειάζεται φίλη medtech ... γιατι αν ξέρει ο Άγγελος τότε καλύτερα να του δώσουμε ένα Nobel... :-) Στην πραγματικότητα δεν ξέρει κανείς και υπάρχουν μόνο θεωρίες...

Συμφωνώ οτι αυτά τα ΤΕΡΑΣΤΙΑ κενά σε θεμελιώδη σημεία της επιστήμης τα οποία ανέφερα χαρακτηριστικά δεν σημαίνει οτι την απορρίπτουμε...Ούτε σημαίνει οτι δεχόμαστε την όποιαδήποτε μεταφυσική μπούρδα...ΑΛΛΑ ΑΣ κατέβουν και κάποιοι λιγάκι απο το καλάμι της επιστημονικής τους αυθεντίας διότι...γνωρίζουν πολύ πιο λίγα απο όσα δεν γνωρίζουν και η επιστήμη αρκετές φορές έχει Μεταφυσική μεθοδολογία και εμμονές...


Αν και ειπαμε το γεγονος οτι η επιστημη δεν τα γνωριζει ολα δεν μπορει να αποτελεσει δικαιολογια για να δεχομαστε καθε ιδεα ακριτα.


quote:
Στην συνέχεια θα παρουσιάσω μερικούς μαστούρηδες σαν εμένα, κάποια πειράματα και σε σχέση με το Stanford.


quote:
Ο νεοπλατωνικός μαστούρης ο Γιουνγκ δεν είχε κανένα λόγο να πουλήσει σε αυτά τα θέματα καθώς ήταν ένας από τους ποιο επιτυχημένους ψυχίατρους που πέρασαν ποτέ και δεν θα τον έβαζα στην ίδια κατηγόρια με αυτούς που πουλάνε, όπως για παράδειγμα τον Geller ο οποίος είναι πιθανόν να είναι fake σε πολλά θέματα, αλλά στην τελική δεν θα μου γινόταν και ψύχωση, καθώς δεν έχω τα ψυχωτικά προσόντα του θεοπάλαβου Randi.

quote:
Εξετάζοντας κάποιος αυτόν τον ψυχοπαθή τον Randi μπορεί εύκολα να καταλάβει αυτήν την μεταδοτική ασθένεια που απευθύνεται σε μια νέα θρησκεία που είναι αποτελούμενη από αποβλακωμένα ψυχωτικά μιάσματα.

Ζητω επίσημα την αποβολή αυτου του υβριστη απο το φορουμ.



Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας
Ermis -3E-
Μέλος 1ης Βαθμίδας


116 Μηνύματα
Απεστάλη: 16/04/2006, 18:24:14  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους Ermis -3E-  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Ωραία μας είπες μια άποψη και μας κατέβασες και ολόκληρη την εγκυκλοπαίδεια τον σκεπτικιστών.

Αυτή είναι μια άποψη η είναι η αλήθεια που υποχρεωτικά πρέπει να πιστέψουμε?

Και γιατί να πιστέψουμε τον ψυχανομαλο τον Randi, σε τι θα μας ωφελήσει στην ζωούλα μας?

Καταρχήν ο Randi είναι απόλυτα ψυχοπαθής και το απέδειξα και μπορώ το αποδείξω ξανά, κατά δεύτερον περί μαστούρας ο ομόθρησκος σου αναφέρθηκε.

Καταλαβαίνεις ότι δεν με ενοχλούν οι πεποιθήσεις σου?

Εσύ γιατί πρέπει να έχεις αυτήν την ψύχωση με την αντίθετη άποψη?

ΔΕΝ ΣΟΥ ΕΙΠΕ ΚΑΝΕΝΑΣ ΝΑ ΔΕΧΘΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ.

ΕΣΥ ΕΠΙΜΕΝΕΙΣ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΕΧΘΟΥΜΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΣ.

ΚΑΤΑΛΑΒΕΝΕΙΣ Η ΕΙΣΑΙ ΕΝΤΕΛΟΣ ΓΚΑΟΥ???????????????????????????????????????????


Edited by - Ermis -3E- on 16/04/2006 18:37:29

_____________________________________
ΕΓΙΝΕ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΣΤΟ ΜΗΝΥΜΑ
amalia
_____________________________________
Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

Deepblue
Νέο Μέλος

Greece
27 Μηνύματα
Απεστάλη: 16/04/2006, 18:32:56  Εμφάνιση Προφίλ  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
quote:

1.Υπάρχει μια ομάδα γονιδίων που παράγει πρωτεινες που καθοδηγούν τα κύτταρα του εμβρυου ώς προς σε ποιο σημείο του σωματος του εμβρύου θα πάνε και σε τι ειδους κύτταρα θα διαφοροποιηθούν.Η μελέτη σε αυτο το πεδίο συνεχίζονται.


Αυτό μου λέει οτι δεν γνωρίζουμε... Πως καθοδηγούν;;;


quote:
2.Η αρχη της αβεβαιότητας του Heisemberg σε απλα...αγγλικα.
Eαν σε ενδιαφερει να ενα το αρθρο που εξηγει πολλες απο τις παρανοήσεις που αφορουν την κβαντικη μηχανικη (και γιατι δεν μπορει να χρησιμοποιηθει για να δικαιολογήσει μεταφυσικες-υπερφυσικες πεποιθήσεις) σε απλα αγγλικα,χωρις εξισώσεις.(απλα απαιτει να ξερεις την εξισωση της ταχυτητας και την εννοια του κυματος.Επίσης εξηγει οτι τα φαινόμενα που συμβαινουν στον μικροκοσμο (των στοιχειωδων σωματιδιων) δεν λαμβανουν χωρα και στον μακροκοσμο.


Ευχαριστώ που μπήκες στον κόπο να επισυνάψεις όλο αυτό αλλά έκανα αρκετή κβαντική στο πανμεπιστήμιο για να γνωρίζω...Απλά το ρώτησα θέλοντας να δείξω οτι και η ίδια η επιστήμη μη γνωρίζοντας τον ίδιο τον μηχανισμό των φαινομένων κάνει προσεγγίσεις για να διατηρήσει τις θεωρίες της...


quote:
3.Δεν ξερω.Ρωτησε τον Αγγελο.


Δεν χρειάζεται φίλη medtech ... γιατι αν ξέρει ο Άγγελος τότε καλύτερα να του δώσουμε ένα Nobel... :-) Στην πραγματικότητα δεν ξέρει κανείς και υπάρχουν μόνο θεωρίες...


Συμφωνώ οτι αυτά τα ΤΕΡΑΣΤΙΑ κενά σε θεμελιώδη σημεία της επιστήμης τα οποία ανέφερα χαρακτηριστικά δεν σημαίνει οτι την απορρίπτουμε...Ούτε σημαίνει οτι δεχόμαστε την όποιαδήποτε μεταφυσική μπούρδα...ΑΛΛΑ ΑΣ κατέβουν και κάποιοι λιγάκι απο το καλάμι της επιστημονικής τους αυθεντίας διότι...γνωρίζουν πολύ πιο λίγα απο όσα δεν γνωρίζουν και η επιστήμη αρκετές φορές έχει Μεταφυσική μεθοδολογία και εμμονές...


quote:
Αν και ειπαμε το γεγονος οτι η επιστημη δεν τα γνωριζει ολα δεν μπορει να αποτελεσει δικαιολογια για να δεχομαστε καθε ιδεα ακριτα.

Συμφωνώ αλλά δεν σημαίνει και ότι δεχόμαστε και την αξία της άκριτα...

Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

Ermis -3E-
Μέλος 1ης Βαθμίδας


116 Μηνύματα
Απεστάλη: 16/04/2006, 18:40:38  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους Ermis -3E-  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Ένας από τους σοφούς (ίσως ο σοφότερος) ο Ιησούς είπε μπορεί να με ακολουθήσει οποίος θέλει.

Εσείς με ποια ηλίθια λογική επιμένετε ότι πρέπει να σας ακολουθήσουμε στην δική σας αφασία?

Άσχετα που κάποιοι φανατικοί σαν εσάς είχαν μια δογματική στάση απέναντι στους αλλόθρησκους, ακριβός όπως εσείς.

Και στην τελική αν η σχιζοφρενική πολιτική σας άποψη είναι η απόλυτη αλήθεια.

Ε δεν είναι ρε παιδάκια αυτός ο τρόπος για να την περάσετε.

Καταλαβου?
Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

Deepblue
Νέο Μέλος

Greece
27 Μηνύματα
Απεστάλη: 16/04/2006, 18:50:54  Εμφάνιση Προφίλ  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Ρε συ Ερμή χαλάρωσε λίγο...και εσύ...¨Εχεις πάρει φωτιά.. (Καλοπροαίρετα το λέω...) Αλλά και εσύ ρίχνεις φωτιά...στην φωτιά...
Αν σε ενοχλούν τα μηνύματα αυτών που λές μην τους απαντάς καν..Αγνόησε τους..
Φιλικά...
Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας
Ermis -3E-
Μέλος 1ης Βαθμίδας


116 Μηνύματα
Απεστάλη: 16/04/2006, 19:03:26  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους Ermis -3E-  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Αγνόησε τους
----------

Βασικά αυτό σκέφτομαι να κάνω εδώ και καιρό τώρα που μου το προτείνεις και εσύ σκέφτομαι να αποχωρίσω γιατί έχω αλλεργία στα βλαμμένα και στους αφασικούς.

Αφήνω εσένα να βγάλεις άκρη και θα επανέλθω κάποια στιγμή.

_____________________________________
ΕΓΙΝΕ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΣΤΟ ΜΗΝΥΜΑ
amalia
_____________________________________
Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

zagreas
Μέλος 2ης Βαθμίδας

Greece
153 Μηνύματα
Απεστάλη: 16/04/2006, 19:34:14  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους zagreas  Στείλτε ένα ICQ Μήνυμα στο Μέλος zagreas  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Και μια που αναφερθηκε το ονομα Σταν Γκροφ, θαθελα να πω στους φιλους σκεπτικιστες οτι ο εν λογο καθηγητης ψυχολογιας μετα απο 65 χρονια ασχολιας με ερευνα πανω στην συνειδηση, εχει αναπτυξη μια πολυ απλη και ευκολη μεθοδο για να πετυχη κανεις μια υπερβατικη εμπειρια.

Η μεθοδος ονομαζεται 'ολοτροπικη αναπνοη' και βασιζεται στην υπεροξυγονοση του εγκεφαλου με συνεχης μεγαλες αναπνοες,
στο ακουσμα ειδικης μουσικης(συχρονισμος εγκεφαλου στα κυματα Θ),
και σε καποιες κινιτικες ασκησεις.

Πρωσοπικα την εξασκω την μεθοδο εδω και χρονια και σας εγγυομαι οτι λειτουργει τελεια.

Απλα σας λεω οτι μετα απο μια τετοια εμπειρια το 90% των σκεπτικιστων που την δοκιμασε αλαξε την κοσμοθεωριτικη του αποψη για το συμπαν.

Για περισοτερα στο WWW holotropic.com


999Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

medtech
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"

Greece
1799 Μηνύματα
Απεστάλη: 16/04/2006, 20:40:41  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους medtech  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
quote:

Και μια που αναφερθηκε το ονομα Σταν Γκροφ, θαθελα να πω στους φιλους σκεπτικιστες οτι ο εν λογο καθηγητης ψυχολογιας μετα απο 65 χρονια ασχολιας με ερευνα πανω στην συνειδηση, εχει αναπτυξη μια πολυ απλη και ευκολη μεθοδο για να πετυχη κανεις μια υπερβατικη εμπειρια.

Η μεθοδος ονομαζεται 'ολοτροπικη αναπνοη' και βασιζεται στην υπεροξυγονοση του εγκεφαλου με συνεχης μεγαλες αναπνοες,
στο ακουσμα ειδικης μουσικης(συχρονισμος εγκεφαλου στα κυματα Θ),
και σε καποιες κινιτικες ασκησεις.

Πρωσοπικα την εξασκω την μεθοδο εδω και χρονια και σας εγγυομαι οτι λειτουργει τελεια.

Απλα σας λεω οτι μετα απο μια τετοια εμπειρια το 90% των σκεπτικιστων που την δοκιμασε αλαξε την κοσμοθεωριτικη του αποψη για το συμπαν.

Για περισοτερα στο WWW holotropic.com


999


Nαι η υπεροξυγονωση ειναι απο τις πλεον κατάλληλες μεθόδους για να βιώσεις παραισθήσεις.
Αλλες μεθοδοι είναι:
-η κατανάλωση νοοτρόπων ουσιων.

-πολλοι πιλότοι μαχητικων που τα πολλά g που επιδρουν στο σωμα τους κατα τους απότομους ελιγμους των αεροσκαφών τους επιρρεάζουν την ροη του αιματος προς τον εγκεφαλο έχουν βιωσει παραισθησεις.

-Η απομόνωση του εγκεφάλου απο τα εξωτερικά ερεθισματα κτλΜετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

medtech
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"

Greece
1799 Μηνύματα
Απεστάλη: 16/04/2006, 22:06:35  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους medtech  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Κανεις δεν είπε οτι η επιστημη τα γνωριζει όλα
Κανεις δεν είπε οτι η επιστημη μπορει να δωσει λύσεις στα πάντα.
Αυτο σημαίνει οτι θα δεχομαστε τα παντα ΑΚΡΙΤΑ?

Η επιστημονικη μέθοδος οπως εξελίχθηκε,είναι η καλυτερη μεθοδος για την μείωση του υποκειμενικού της ανθρωπινης κρίσης.

Πιστευετε οτι πρεπει να δεχομαστε άκριτα το καθετι?Χωρις να το υποβάλουμε σε δοκιμασία?

Α και κανεις δεν αναγκαζει κανεναν να πιστεψει σε τιποτα.Διαλογο κάνουμε.

Ερμη οπως πάντα χυδαίος.Με το καλό η κόκκινη.Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

zagreas
Μέλος 2ης Βαθμίδας

Greece
153 Μηνύματα
Απεστάλη: 16/04/2006, 22:41:04  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους zagreas  Στείλτε ένα ICQ Μήνυμα στο Μέλος zagreas  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Ενας απο τους ψυχολογους ο Κερτ που συμμετειχε στο τριετες
προγραμα του Γκροφ σχετικα με την υπερατομικη ψυχολογια
και την 'ολοτροπικη αναπνοη', κατεγραψε μια μεγαλη ποικιλια
υπερατομικων εμπειριων των συνεργατων του και ειχε και
ο ιδιος μερικες απο αυτες.

Ωστοσο συνεχισε να ειναι πολυ σκεπτικος σε οτι αφορα
την αυθεντικοτητα τετοιων φαινομενων.

Τοτε, σε μια απο τις ολοτροπικες του συνεδριες,
βιωσε το ακολουθο εντυποσιακο συχρονιστικο φαινομενο
που τον επεισε οτι ειναι πολυ συντηριτικος στη
προσεγγιση του της ανθρωπινης συνειδησης.

[Προς το τελος της συνεδριας ο Κερτ ειχε μια ζωηρη
εμπειρια συναντησης με την γιαγια του που ηταν χρονια
πεθαμενη.
Υπηρξε στενα συνδεδεμενος μαζι της ως παιδι και τον
συγκινουσε βαθια το ενδεχομενο να μπορει και παλι
να επικοινωνησει πραγματικα μαζι της.

Παρα την βαθεια του συγκηνισιακη του εμπλοκη σε αυτη
την εμπειρια, συνεχισε να κρατα μια σταση επαγγελματικου
σκεπτικισμου απεναντι στη συναντηση.
Φυσικα ειχε πολλες αληθινες επαφες με την γιαγια του
οσο ηταν ακομη ζωντανη και υποπτευοταν πως ευκολα το
μυαλο του μπορουσε να κατασκευαζει μια φανταστικη
συναντηση απο αυτες τις παλιες μνημες.

Ωστοσο, αυτη η συναντηση με την νεκρη γιαγια του
ηταν τοσο συγκινισιακα βαθια και πειστικη ωστε δεν
μπορουσε απλως να την αποριψει ως φαντασιωση
ωφειλομενη στην επιθυμια του.

Αποφασισε να ζητησει αποδειξεις πως η εμπειρια του
ηταν αληθινη και οχι απλως αποκυημα φαντασιας.

Οταν ζητησε απο την γιαγια του καποιου ειδους επιβεβαιωση
οτι αυτο συνεβαινε παγματικα, ελαβε την εξης απαντηση.

<Πηγαινε στη θεια Αννα και κοιτα για κομενα τριανταφυλλα.>

Σκεπτικος ακομη, αποφασισε να επισκευτη την επομενη
εβδομαδα το σπιτι της θειας Αννας για να δει τι θα συμβει.

Φτανοντας, ο Κερτ βρηκε την θεια του στον κηπο
περιτριγυρισμενη απο κομενα τριανταφυλλα.
Εμεινε εκπληκτος.
Η ημερα της επισκεψης του ετυχε να ειναι η ημερα που η θεια
του αποφασισε να κανει ενα γερο κλαδεμα στις τριανταφυλλιες της.]

999Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

medtech
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"

Greece
1799 Μηνύματα
Απεστάλη: 16/04/2006, 22:48:25  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους medtech  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Οι ανέκδοτες αναφορες δεν συνιστουν αποδείξεις.
Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας
Ostria
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"


4324 Μηνύματα
Απεστάλη: 17/04/2006, 02:02:54  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους Ostria  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Δεν καταλαβαίνω γιατί ονομάζεις τον Ράντι απατεώνα; Ο άνθρωπος θεωρείται από τους καλύτερους ταχυδακτυλουργούς που υπάρχουν και δεν κοροϊδεύει τον κοσμάκη προσπαθώντας να πουλήσει τις όντως εντυπωσιακές ικανότητές του ως "μεταφυσικές" ή "παραψυχολογικές". Το ότι έβαλε σκοπό της ζωής του να ξεσκεπάσει αυτούς θεωρεί ότι το κάνουν είναι κατακριτέο;

Ενας ειδικός δεν είναι απαραίτητο να είναι παρών σε ένα πείραμα ή μία παρουσίαση για να καταλάβει αν αυτά που γίνονται ή δείχνονται του είναι γνωστά και εξηγήσιμα ή όχι. Θυμίσου το θέμα με την "αυτοψία του εξωγήϊνου". Οταν βγήκε το φιλμάκι όλοι ζήτησαν την γνώμη των κινηματογραφιστών και κυρίως των ανθρώπων που έκαναν τα ειδικά εφφέ (και τα προσθετικά) στις ταινίες. Αυτοί ήταν οι ειδικοί που θα μπορούσαν να πουν αν ο εξωγήινος μπορεί να ήταν κούκλα ή όχι. Βέβαια δεν μπορούσαν να το πουν με σιγουριά αλλά η δική τους γνώμη πάνω σε αυτό το ζήτημα ήταν πιό αξιόπιστη από οποιουδήποτε άλλου, συμπεριλαμβανομένων και των αστρονόμων ή εξωβιολόγων ή των ανθρώπων που ασχολούνται χρόνια με τα ufo και τους εξωγήϊνους.

Νομίζω λοιπόν ότι ο Ράντι αυτό πολεμάει.
Από την απογευματινή
"Κανείς φυσικά δεν γνωρίζει γιατί ο κ. Γκέλερ δεν έγινε πλούσιος βρίσκοντας πολύτιμα μέταλλα, αφού όπως αναφέρει στο site τα καταφέρνει. Η δύναμη του μυαλού του όμως –ή η αδυναμία του μυαλού των υπολοίπων– τον έκανε πραγματικά πλούσιο. Το όνομα Γκέλερ πια είναι μια επιχείρηση εκατομμυρίων δολαρίων. Αν κοιτάξει κάποιος τον δικτυακό του τόπο θα νομίσει ότι βρίσκεται σε ένα σούπερ-μάρκετ μαγείας. Από κει πουλάει ημιπολύτιμους λίθους για τους οποίους ισχυρίζεται ότι επιδρούν στην ανθρώπινη ψυχή (αμέθυστο, κουάρτζ κ.λ.π.), πιάτα με δικά τους σχέδια, ζωγραφικούς πίνακες, μπρελόκ με το αποτύπωμα του χεριού του, μέχρι και υπηρεσίες ...internet! Φυσικά τα βιβλία του πουλούν (κάποια κυκλοφορούν και στα ελληνικά) ενώ έχει κάνει και ένα σετ «παρα-επιστήμης» (όπως το ονομάζει), το οποίο περιέχει κρυστάλλους, χαρτιά και άλλα ...παραψυχολογικά. Εκτός αυτών προλαβαίνει να έχει στήλες σε τρεις εφημερίδες (Weekly News, Mirror, Jewish Telegraph) και με μια καλή αμοιβή μπορεί να έρθει σε όποια διοργάνωση κληθεί για να μιλήσει.

Τελικά η εκμετάλλευση του ανθρώπινου μυαλού –του δικού του ή των άλλων– είναι πραγματικά μια αποδοτική επιχείρηση..."

'We are either alone in the universe or we are not. Both ideas are overwhelming'
-Arthur C. Clarke-
Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

Tryfield
Μέλος 2ης Βαθμίδας


194 Μηνύματα
Απεστάλη: 17/04/2006, 02:18:19  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους Tryfield  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Ερμή αγόρι μου ότι και να σου πω λίγα θα είναι. Το κείμενο που έγραψες για την ολογραφική πραγματικότητα είναι ότι πιο μεστό έχω διαβάσει σε αυτό το topic. Ειλικρινά θέλω να σε συγχαρώ.

Καταλαβαίνω το φόρτωμα που νιώθεις, αλλά μην αγχώνεσαι, και προ παντώς δείξε κατανόηση, όπως θα έδειχνες σε αιχμάλωτους αδερφούς σου. Δεν είναι δικό τους το λάθος. Αλλού βρίσκεται ο πραγματικός και ύπουλος εχθρός που οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε.

Δεν φταίνε που δεν μπορούν να συλλάβουν την ρευστότητα της πραγματικότητας. Υπάρχουν μοχλοί στα πεδία της συνείδησης που δεν έχουν να κάνουν με το ανθρώπινο.

Βρισκόμαστε υπό κατοχή, αλλά ουδείς το έχει πάρει χαμπάρι γιατί αυτήν η κατοχή αλλάζει ακριβώς την αντίληψη, την υφή της πραγματικότητας στο μέσα μας και στο έξω μας. Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

Ostria
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"


4324 Μηνύματα
Απεστάλη: 17/04/2006, 02:34:10  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους Ostria  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Αγαπητέ zagrea την 'ολοτροπικη αναπνοη' από εσένα την άκουσα, ξεκίνησα να διαβάζω λίγο για τον Grof και τελικά κατέληξα να διαβάζω μία ενδιαφέρουσα συνέντευξη που είχε πάρει από τον γιατρό Αλμπερτ Χόφμαν που κατασκεύασε το LSD (αναφέρονται και στον κυκεώνα που έπαιρναν οι αρχαίοι μύστες στα Ελευσίνια μυστήρια).

Το θέμα είναι αν αυτό που βιώνουμε μέσα από τέτοιες μεθόδους υπάρχουν ανεξάρτητα από αυτές και από μας. Μας βάζουν σε μία άλλη υπάρχουσα κατάσταση ή απλώς μας κάνουν να την φανταζόμαστε; Και αν υπάρχει έξω από μας, τότε γιατί περιέχει τόσα προσωπικά στοιχεία, όπως η πεθαμένη γιαγιά του κυρίου; (όσο για την θεία με τα τριαντάφυλλα μπορεί να είναι πολύ απλό. Μιά παλιότερη μνήμη και γνώση ότι η θεία έχει στο σπίτι της τριανταφυλλιές και ότι αγαπά τα τριαντάφυλλα που βγήκε εκείνη την στιγμή. Οποιος έχει τριανταφυλλιές στο σπίτι του συνήθως τα κόβει και τα βάζει στα βάζα του.)

Εχουμε ας πούμε το παράδειγμα του Χοφμαν που όταν πρωτοδοκίμασε ένα μαγικό μανιτάρι από το Μεξικό, το περιβάλλον γύρω του έγινε "Μεξικάνικο" και ο βοηθός του που τον επιτηρούσε κατά την διάρκεια του πειράματος (που έμοιαζε με γερμανό), του φαινόταν ως αζτέκος ιερέας. Και αναρωτιέμαι, αν ο Χόφμαν ΔΕΝ γνώριζε την προέλευση του μανιταριού θα τα έβλεπε όλα γύρω του "Μεξικάνικα";


'We are either alone in the universe or we are not. Both ideas are overwhelming'
-Arthur C. Clarke-
Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

Ostria
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"


4324 Μηνύματα
Απεστάλη: 17/04/2006, 02:37:29  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους Ostria  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
quote:

Βρισκόμαστε υπό κατοχή, αλλά ουδείς το έχει πάρει χαμπάρι γιατί αυτήν η κατοχή αλλάζει ακριβώς την αντίληψη, την υφή της πραγματικότητας στο μέσα μας και στο έξω μας.


Ποιός μας κατέχει βρε Tryfield; (αγαπητέ εννοώ αλλά μου βγήκε αυθόρμητα το "βρε", ελπίζω να μην το παρεξηγήσεις)


'We are either alone in the universe or we are not. Both ideas are overwhelming'
-Arthur C. Clarke-
Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

amalia
Διαχειριστής

Greece
10782 Μηνύματα
Απεστάλη: 17/04/2006, 03:30:54  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους amalia  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Γειά σας.

Deepblue
Έκανα μια μικρή επέμβαση στο μήνυμά σου (Απεστάλη: 16/04/2006, 18:32:56)
σε σχέση με τα quote που είχες βάλει.
Υπήρχε ένα πρόβλημα με τις καθέτους και με τη σειρά που τα έβαλες, αλλά πιστεύω πως τώρα είναι εντάξει
Για να βάλεις κάποιο κείμενο σε παράθεση θα πρέπει να κάνεις το παρακάτω:

[quote] το κείμενο που θες [/quote]


Ψυχή μου,
Μην ονειρεύεσαι την αιωνιότητα,
αλλά εξάντλησε το χώρο του δυνατού!
Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

amalia
Διαχειριστής

Greece
10782 Μηνύματα
Απεστάλη: 17/04/2006, 03:52:59  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους amalia  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Ερμή 3Ε

Τι να πω;
Και το καλύτερο φαϊ, εάν κάποιος το πετάξει στα μούτρα κάποιου, θα έχει κάποια αξία γι' αυτόν; Θα πάει αμέσως να πλυθεί.
Γιατί χρειάζεται να σκιάζεις την ομορφιά των απόψεών σου με προσβολές απέναντι στους συνομιλητές σου;

Αν και το κλίμα - απ'ότι βλέπω - έχει γίνει τις τελευταίες ώρες πιο ήπιο, δε θα ήθελα σε καμία περίπτωση να αναγκαστούμε να προβούμε σε ενέργειες απενεργοποιήσεων. Ειλικρινά, όλες οι απόψεις είναι σεβαστές και αναγκαίες για να προχωρήσει μια συζήτηση. Το που θα πάει αυτή για τον καθένα, ε αυτό είναι πιο προσωπικό του ζήτημα. Medtech, τα λάθη είναι αυτά, που πολλές φορές μπορούν να μας πάνε πιο πέρα. Είτε αυτά αφορούν την επιστήμη, είτε γενικότερα την αναζήτηση. Φτάνει, να μην τα θεωρούμε βεβαιότητες (απαντάω εδώ σε ερώτημά σου, που μας το έχεις υπενθυμίσει αρκετές φορές, ώστε να μπορεί κανείς να το απομνημονεύσει και να το επαναλαμβάνει ως τραγουδάκι, πέρνοντας το μπάνιο του )

Πάντως, είτε κανείς ερευνά με τη σύγχρονη επιστημονική μεθοδολογία, είτε είναι πιο ανοιχτός σε άλλους τρόπους αναζήτησης, δεν το κάνει για να γλιτώσει από την άγνοια; Τον εαυτό του και τον κόσμο;
Σύμφωνα με το Σωκράτη, μια από τις μεγαλύτερες ασθένειες της ψυχής είναι η άγνοια. Μας προτρέπει να στραφούμε μέσα μας και να αναγνωρίσουμε πως δεν γνωρίζουμε, ως την αφετηρία μας για να σωθούμε από την άγνοια, που μας κάνει να νομίζουμε πως τα ξέρουμε όλα.
Μέσα σ΄αυτό το πλαίσιο, είτε κάποιος λέγεται εσωτεριστής, αποκρυφιστής, επιστήμονας, ή οτιδήποτε άλλο, δεν οφελεί να ταμπουρώνεται πίσω από βεβαιότητες οι οποίες από τη φύση τους είναι αβέβαιες. Το ανοιχτό μυαλό, είναι αυτό που θα έπρεπε να έχει και ο επιστήμονας, αλλά και ο κάθε αναζητητής.



Ψυχή μου,
Μην ονειρεύεσαι την αιωνιότητα,
αλλά εξάντλησε το χώρο του δυνατού!
Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

zagreas
Μέλος 2ης Βαθμίδας

Greece
153 Μηνύματα
Απεστάλη: 17/04/2006, 12:03:49  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους zagreas  Στείλτε ένα ICQ Μήνυμα στο Μέλος zagreas  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
quote:
Το θέμα είναι αν αυτό που βιώνουμε μέσα από τέτοιες μεθόδους υπάρχουν ανεξάρτητα από αυτές και από μας. Μας βάζουν σε μία άλλη υπάρχουσα κατάσταση ή απλώς μας κάνουν να την φανταζόμαστε; Και αν υπάρχει έξω από μας, τότε γιατί περιέχει τόσα προσωπικά στοιχεία, όπως η πεθαμένη γιαγιά του κυρίου;

To αν αυτες οι καταστασεις υπαρχουν ανεξαρτητα απο μας δεν ξερω.

Η θεωρια της 'μη τοπικοτητας' που αναφερθηκε προηγουμενως δινει ισως ικανοποιητικες απαντησεις.

Αυτα που βιωνουμε κατα την εμπειρια εχω την υποψια οτι αντανακλουν συνειδητες η ασυνειδητες δικες μας 'προβολες'(φοβους,επιθυμιες,επιδιωξεις,κλπ).

Ειδικα οταν ερχομαστε σε επαφη με τα λεγομενα 'ενθεογενη' η 'θεικα ψυχικα αρχετυπα'(θεους,δαιμονες ολων των δογματων),τοτε εχουμε την εμφανιση μερικες φορες και καποιων 'μεταφυσικων' συμβαντων.
Μαλλον μεσω της συνδεσης με το λεγομενο συλλογικο ασυνειδητο.

Αλλα υπαρχουν και εκεινες οι εμπειριες που ερχομαστε σε επαφη με το
ΑΠΟΛΥΤΟ, ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΑΡΧΗ (δεν ξερω πως να το πω αλλιως).

Αυτες ειναι οι πραγματικες υπερβατικες καταστασεις.

Η πρωτη ειναι οταν ερχομαστε σε επαφη με το ΜΗ-ΔΕΝ (κοσμικο κενο,εληψη χρονου και χωρου).

Και η δευτερη οταν ερχομαστε σε επαφη με το ΑΠΕΙΡΟ(βιωνουμε το 'ταυτοχρονο',και υπερβαινουμε τον χωρο)

Αλλα υπαρχει και ενας τριτος παραγοντας του ΑΠΟΛΥΤΟΥ στον οποιο δυστυχως δεν εχουμε βιωματικη προσβαση.

999Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

Ermis -3E-
Μέλος 1ης Βαθμίδας


116 Μηνύματα
Απεστάλη: 17/04/2006, 13:17:44  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους Ermis -3E-  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Βασικά αυτός είναι ο τρόπος μου και σε προσωπικό επίπεδο πρώτα δημιουργώ εκρήξεις για να βγάλω τα εσώψυχα και μετά με αυτά προσπαθώ να γίνω φίλος, γιατί μόνο αυτή η πραγματικότητα υπάρχει για μένα, όλα τα αλλά είναι φαινόμενα.

Ο κάθε ένας με τον τρόπο του, μπορεί όταν μεγαλώσω να μάθω άλλους τρόπους και μέχρι τότε να μην τρώω αποβολές, οι οποίες δεν με συγκινούν και ιδιαίτερα καθώς είμαι συνηθισμένος.

Δεν έχω ουσιαστικό πρόβλημα με την medtech στην οποία έκανα το άνοιγμα προς την ουσία μου.

Απλά μου την δίνουν τα φαινόμενα όπως και σε όλους πιστεύω.
Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

amalia
Διαχειριστής

Greece
10782 Μηνύματα
Απεστάλη: 17/04/2006, 16:42:57  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους amalia  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
quote:
Βασικά αυτός είναι ο τρόπος μου και σε προσωπικό επίπεδο πρώτα δημιουργώ εκρήξεις για να βγάλω τα εσώψυχα και μετά με αυτά προσπαθώ να γίνω φίλος, γιατί μόνο αυτή η πραγματικότητα υπάρχει για μένα, όλα τα αλλά είναι φαινόμενα.

Καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις Ermis3Ε, αλλά σε έναν χώρο όπως τα forums, μπορεί η υπόθεση να βγει πολύ εύκολα εκτός ελέγχου. Άλλο είναι να έχεις τον άλλο απέναντί σου και να είσαστε οι δυο σας - άντε και 2-3 άλλοι που παρακολουθούν - και άλλο να γίνεται κάτι τέτοιο σε έναν χώρο που συμμετέχουν ενεργά πολύ περισσότεροι άνθρωποι. Τονίζω τη λέξη "ενεργά", γιατί όπως με τον δικό σου τρόπο δημιουργείς μια δράση που θα επιφέρει μια αντίδραση (στοχεύοντας σε κάποιο άτομο), έτσι και όλες οι άμεσες και έμμεσες αντιδράσεις όσων συμμετέχουν, μπορούν εύκολα να δημιουργήσουν χαοτικά αποτελέσματα.
Εκτός από προσοχή, ο χειρισμός των ανθρώπων θέλει και πολλά άλλα πράγματα, όπως καλή προαίρεση, γνώση και έλεγχο των συνθηκών, συνέπεια και συνέχεια στην παρουσία κάποιου στον "τόπο του εγκλήματος" κ.λπ. Και βέβαια, οι διαδικασίες αυτές είναι αμφίδρομες. Όπως κάποιος χειρίζεται με κάποιον τρόπο την επαφή του με κάποιον άλλο, το ίδιο κάνει και ο απέναντί του.
Δημιουργούνται έτσι πολλά "πέπλα" που σκεπάζουν την πραγματικότητα...


Ψυχή μου,
Μην ονειρεύεσαι την αιωνιότητα,
αλλά εξάντλησε το χώρο του δυνατού!
Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

Ermis -3E-
Μέλος 1ης Βαθμίδας


116 Μηνύματα
Απεστάλη: 17/04/2006, 18:01:11  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους Ermis -3E-  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
έτσι και όλες οι άμεσες και έμμεσες αντιδράσεις όσων συμμετέχουν, μπορούν εύκολα να δημιουργήσουν χαοτικά αποτελέσματα.

-----------
Συμφωνώ απόλυτα για αυτό και χρησιμοποιώ γενικότητες και αυστηρά παραδείγματα προσπαθώντας τουλάχιστον να αποτρέψω την ενεργή συμμετοχή ενός τρίτου ατόμου που μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω και τα κάτω πάνω.

Σε γενικές γραμμές έχεις απόλυτο δίκαιο σε αυτό που λες.
Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

medtech
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"

Greece
1799 Μηνύματα
Απεστάλη: 17/04/2006, 19:50:57  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους medtech  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)

quote:
Δεν καταλαβαίνω γιατί ονομάζεις τον Ράντι απατεώνα; Ο άνθρωπος θεωρείται από τους καλύτερους ταχυδακτυλουργούς που υπάρχουν και δεν κοροϊδεύει τον κοσμάκη προσπαθώντας να πουλήσει τις όντως εντυπωσιακές ικανότητές του ως "μεταφυσικές" ή "παραψυχολογικές". Το ότι έβαλε σκοπό της ζωής του να ξεσκεπάσει αυτούς θεωρεί ότι το κάνουν είναι κατακριτέο;

Δεν τους αρέσει που τους ξεσκεπάζει και αντιδρούν με επιθετικότητα.


quote:
Το θέμα είναι αν αυτό που βιώνουμε μέσα από τέτοιες μεθόδους υπάρχουν ανεξάρτητα από αυτές και από μας. Μας βάζουν σε μία άλλη υπάρχουσα κατάσταση ή απλώς μας κάνουν να την φανταζόμαστε; Και αν υπάρχει έξω από μας, τότε γιατί περιέχει τόσα προσωπικά στοιχεία, όπως η πεθαμένη γιαγιά του κυρίου; (όσο για την θεία με τα τριαντάφυλλα μπορεί να είναι πολύ απλό. Μιά παλιότερη μνήμη και γνώση ότι η θεία έχει στο σπίτι της τριανταφυλλιές και ότι αγαπά τα τριαντάφυλλα που βγήκε εκείνη την στιγμή. Οποιος έχει τριανταφυλλιές στο σπίτι του συνήθως τα κόβει και τα βάζει στα βάζα του.)

και

quote:
Εχουμε ας πούμε το παράδειγμα του Χοφμαν που όταν πρωτοδοκίμασε ένα μαγικό μανιτάρι από το Μεξικό, το περιβάλλον γύρω του έγινε "Μεξικάνικο" και ο βοηθός του που τον επιτηρούσε κατά την διάρκεια του πειράματος (που έμοιαζε με γερμανό), του φαινόταν ως αζτέκος ιερέας. Και αναρωτιέμαι, αν ο Χόφμαν ΔΕΝ γνώριζε την προέλευση του μανιταριού θα τα έβλεπε όλα γύρω του "Μεξικάνικα";


Οι λεγόμενες υπερβατικές εμπειρίες δεν είναι παρά δημιουργηματα του εγκεφάλου.Ανάλογα με τις εμπειριες του ο καθένας βλέπει και αλλά πράγματα.Πχ Στις μεταθανατιες εμπειριες οι χριστιανοι βλέπουν τον Ιησου και οι Βουδιστες των Βούδα.Παλαιότερα τους ανθρωπους τους τρομοκρατούσαν δαίμονες στον ύπνο,τώρα (στις ανεπτυγμενες τεχνολογικα χώρες) τους τρομοκρατούν εξωγήινοι.

Επίσης η μνημη μας παίζει παιχνιδια.Οντως μπορεί να μπερδέψει παλαιότερες αναμνήσεις με νεότερα δεδομένα.

Θυμηθητε:δεν μπορούμε να βασιζομαστε σε ανέκδοτες μαρτυρίες για να βγαλουμε συμπέρασματα για ένα φαινόμενο όσο γοητευτικές και αν είναι.

H επιστημη υπερέχει εναντι των αλλων μεθόδων ακριβώς γιατι δεν επμπιστευεται τις ανέκδοτες μαρτυρίες αλλά τις θέτει σε διερευνηση.Ενα αλλο μεγάλο όπλο της επιστημης εναντι των αλλων μεθόδων είναι το πειραμα.

Εσωτεριστης:WOW ακουσα οτι ο Χ μετακινει πραγματα με την δυναμη του μυαλου.Αυτο συνιστα αποδειξη οτι οι ανθρωποι εχουνκρυμενες δυνάμεις κτλ κτλ
Επιστημη.Κυριε Χ μετακινηστε παρακαλω το ταδε αντικειμενο υπο ελεγχόμενες συνθηκες...
Κυριος Χ.ε...
Επιστήμονας:Χμμ..
Αληθινός Πιστος:Η επιστημη δεν γνωρίζει τα πάντα!Οι επιστημονες ειναι κλειστα μυαλά!

Υπάρχει το εξης παράξενο φαινόμενο που πρέπει να μας βάζει σε υποψίες αναφορικα με τα μεταφυσικά φαινόμενα:

Τα φαινόμενα εμφανίζονται κάτω από συγκεκριμένες ασαφώς καθορισμένες αλλά ζωτικής σημασίας συνθήκες (όπως όταν δεν είναι παρόντες σκεπτικιστές ή άπιστοι,όταν δεν είναι παρόντες ειδικοι,όταν κανένας δεν παρακολουθεί,όταν «οι δονήσεις» είναι σωστές,ή μια φορά στην ανθρώπινη ιστορία).Η Επιστήμη θεωρεί ότι τα αυθεντικά φαινόμενα πρέπει να μπορούν να μελετηθούν από οποιονδήποτε με τον κατάλληλο εξοπλισμό και όλες οι διαδικαστικά ορθές μελέτες πρέπει να δίνουν αποτελέσματα με συνέχεια.Κανένα αυθεντικό φαινόμενο δεν είναι "ζηλιάρικο" κατ αυτόν τον τρόπο.Δεν υπάρχει τρόπος να κατασκευάσουμε μια τηλεοπτική συσκευή ή ένα ραδιόφωνο που να λειτουργεί μονάχα όταν δεν είναι παρόντες σκεπτικιστες!Ένας άνδρας που ισχυρίζεται ότι είναι βιολιστής σε επίπεδο κονσέρτου αλλά που δεν φαίνεται να είχε ποτέ στην κατοχή του ένα βιολί και αρνείται να παίξει όταν κάποιος που μπορεί να τον ακούσει είναι παρόν ,το πιο πιθανό είναι να ψεύδεται για την ικανότητα του να παίζει το βιολί.

Γιατί λοιπόν εξαφανίζονται οι υπερφυσικές δυνάμεις όταν τίθονται σε σοβαρη διερευνηση?Τι συμβαίνει?Δεν σας κάνει αυτο να αναρωτιέστε?


quote:
Βρισκόμαστε υπό κατοχή, αλλά ουδείς το έχει πάρει χαμπάρι γιατί αυτήν η κατοχή αλλάζει ακριβώς την αντίληψη, την υφή της πραγματικότητας στο μέσα μας και στο έξω μας.

Ναι μας κατέχουν
α)οι Σαυροειδεις
β)οι Μασώνοι
γ)οι Ιλλουμινάτι
δ)Οι Εβραίοι
δ)insert group of prefered conspiracy theory at will...

Aμαλια στο τραγουδακι μου οπως ειρωνικα το ονομάζεις κανεις δεν εδωσα αξιόλογη απάντηση.Ελπιζω να έβαλε κάποιους ανθρωπους να σκεφτούν.
Τραγουδίστε το λοιπόν και στο μπανιο και στο αμάξι και στην ταράτσα και όπου αλλου θέλετε γιατι ειναι ενα πολυ σημαντικο τραγουδακι.Εαν δεν εχω τρόπο να αποφύγω τα λάθη της προσωπικής εμπειρίας και να κρινω τι ειναι λάθος και τι είναι σωστό,τι απο όλα θα δεχτώ και τι θα εφαρμόσω?

quote:
Μέσα σ΄αυτό το πλαίσιο, είτε κάποιος λέγεται εσωτεριστής, αποκρυφιστής, επιστήμονας, ή οτιδήποτε άλλο, δεν οφελεί να ταμπουρώνεται πίσω από βεβαιότητες οι οποίες από τη φύση τους είναι αβέβαιες. Το ανοιχτό μυαλό, είναι αυτό που θα έπρεπε να έχει και ο επιστήμονας, αλλά και ο κάθε αναζητητής.

Οπου εδω σου παρεθέτω τι είπε η Ostria:

[quote]Μιλώντας για "κλειστά μυαλά" ή για "κολλημένα μυαλά" ας δεχτούμε ότι ισχύει μόνο στην περίπτωση που δίνεις στον άλλο σοβαρά επιχειρήματα τα οποία προτιμά να απορρίψει ή να αγνοήσει, μόνο και μόνο για να μην αναγκαστεί να αναθεωρίσει τις θέσεις του.

Οταν δεν τίθενται σοβαρά επιχειρήματα που μπορούν με κάποιον τρόπο να εξεταστούν, αλλά μόνο προσωπικές εκτιμήσεις που καλείσαι να την δεχτείς ή να τις απορρίψεις, σίγουρα δεν μπορούμε να πούμε ότι ισχύει η παραπάνω παρατήρηση γι' αυτόν που δεν τις δέχεται.



Λοιπον εγω εχω ανοιχτο μυαλο.Οταν ομως βλεπω τα υπερφυσικα φαινόμενα να εξαφανιζονται οταν τιθονται σε σοβαρη διερευνηση τότε εννοείται οτι δεν θα τα δεχτω ως ενδειξεις ή αποδειξεις για την να δεχτω τις ιδεολογιες/θεωριες/φιλοσοφικά συστήματα που απορρέουν απο αυτά.


Τhe plural of anecdote is not data.Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

Το Θέμα καταλαμβάνει 14 Σελίδες:
  1  2  3  4  5  6  7  8  9 10
 11 12 13 14
 
 Νέο Θέμα  Απάντηση στο Θέμα
 Εκτυπώσιμη Μορφή
Μετάβαση Σε:

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr

Μετάβαση Στην Κορυφή Της Σελίδας
0.484375
Maintained by Digital Alchemy