quote:

---

gianipseftis :

Φίλε Κηφέα – πίστεψέ με - μου αρέσει να με «πειράζουν».
Από την ετοιμολογία της λέξης διαφαίνεται τα ωφελήματα που προκύπτουν.
Εξ αρχής είχα δηλώσει πως για λόγους σκοπιμότητας αποφεύγω να αναφερθώ για την απαρχή της ζωής, μια και δεν έχουμε τον τρόπο να αναπαράγουμε την διαδικασία που οδήγησε στην δημιουργία του πρώτου ζωντανού κυττάρου.
Είναι πολύ ποιο εύκολο να εξετάσουμε τους μηχανισμούς που οδηγούν την ροή της εξελικτικής διαδικασίας, γιατί έχουμε το αντικείμενο της εξέλιξης μπροστά μας, και την διαδικασία να τρέχει.
Συμφωνώ μαζί σου απόλυτα, πως με κάποιο ανάλογο τρόπο προέκυψε και η ζωή.
Προσωπικά εξετάζω πολλά ενδεχόμενα.
Η αστροβιολογία ίσως μπορεί να λύσει το γρίφο. Είναι ακόμα χωρίς μια και αυτή η επιστήμη είναι πολύ πρόσφατη.
Οι πληροφορίες λένε πως είμαστε σε καλό δρόμο, για την απομυθοποίηση της «μαγείας»
Ναι φίλε μου , η «Ζωή» είναι το προϊόν της εξέλιξης του σύμπαντος.
Αυτό πιστεύω και εγώ
Το θέμα αυτό θα μπορέσουμε να το κουβεντιάσουμε εδώ ή σε άλλο τόπικ.
Ας δούμε προς το παρόν την «ζωή» μες στη ζωή, και ας προσδιορίσουμε – αν μπορούμε – εμείς σαν άνθρωποι, από πού ήρθαμε, που βρισκόμαστε, που πάμε, αλλά και το γιατί

---

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά

“οι πρώτες εξελισσόμενες οντότητες για τις οποίες μίλησα παραπάνω , δεν θα πρέπει να ήταν “ζωντανές” – θα πρέπει όμως να ήταν οργανισμοί “

Δηλαδή οι “οργανισμοί” δεν είναι “ζωντανά” όντα?

Ο ίδιος λες (πολυ σωστά) πως
“ οι οργανισμοί αναπαράγονται και μεταδίδουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους στους απογόνους .”

Με αυτή την περιγραφή θα μπορούσαμε, με πολύ πολύ απλά λόγια, να περιγράψουμε τα “ζωντανά” όντα, ή μήπως όχι”?

Μήπως αναφέρεσαι στους υιούς με τον όρο “οργανισμοί”?
Οι υιοί θεωρούνται ζωντανοί οργανισμοί ναι ή όχι κατα την άποψή σου?

Βεβαίως, το παράδοξο πως αναπαράγονται μόνο σε “ξένα σώματα” , οδηγεί σε πολλές σκέψεις.
Όπως παράδειγμα, προηγήθηκαν ή ακολούθησαν των “ξένων σωμάτων”?

quote:

---

Φίλε Εαρινέ,
Στην πιθανή ύπαρξη ενός ιδικού γονιδίου – μοναδικού στον άνθρωπο – που θα εξισορροπούσε την γνώση του κύκλου της ζωής και του θανάτου, είχα οδηγηθεί αρκετά πριν διατυπωθεί και από άλλους, ή ίδια ή παρόμοια άποψη.
Ένιωσα ικανοποίηση αργότερα μαθαίνοντας πως και άλλοι, οδηγήθηκαν στα ίδια με μένα συμπεράσματα, οδηγούμενοι απο δικές τους ανεξάρτητες έρευνες.

Κατά την γνώμη μου, η ικανότητα επικοινωνίας, ήταν βασικό συστατικό της μετάλλαξης της ζωής στα σημερινά επίπεδα .
Ο άνθρωπος μόνο σαν κοινωνικό όν θα μπορούσε να φτάσει στο επίπεδο της νοημοσύνης που βρίσκεται σήμερα.
Πιστεύω πως αν απομονώσουμε επικοινωνιακά ένα βρέφος, και προσπαθήσουμε να επικοινωνήσουμε μαζί του σε ηλικία 20 ετών, θα είναι αδύνατον να το εκπαιδεύσουμε και να το εντάξουμε στην κοινωνία των ανθρώπων, όσο και να προσπαθήσουμε.

Το ερώτημα μου είναι αν ο άνθρωπος – για να το θέσω ποιο απλά – φέρει τον ίδιο γενετικό κώδικα (πρόγραμμα συμπεριφοράς) όπως τα όλα τα πρωτεύοντα ή όχι?
Και αν από την φύση του είναι προγραμματισμένος σε κάποιες ενστικτώδεις συμπεριφορές, μπορεί άραγε να τις μεταβάλει, διορθώνοντας το πρόγραμμα της φύσης

Θα επιτρέψει η φύση,- η “σοφία της ζωής”- στον άνθρωπο να “διορθώσει” την “ζωή?

Υ.Γ
Με μεγάλο ενδιαφέρον θα ήθελα να ακούσω την άποψή σου για την πορεία της εξέλιξης του ανθρώπου ως “ψυχολογικό υποκείμενο”.
Πως από ζώο αποκτήσαμε την ψυχή (αυτή που περιγράφεις ώς Ψ.Υ – ψυχολογικό υποκείμενο)
Όλα τα ζώα άραγε έχουν από αυτό, ή είναι μόνο ιδικό γνώρισμα του ανθρώπου?
Που, πότε, πως και γιατί αποκτήθηκε?

---

Δεν γνωρίζω τι γονίδια υπάρχουν και δεν υπάρχουν και δεν μπορώ να τοποθετηθώ επ'αυτού...
Ακόμα ΚΑΙ να υπάρχουν και να έχουν ανιχνευθεί γονίδια -που δεν το πιστεύω- κανένας δεν μπορεί να "δεί" τις σκέψεις και τις "συμπεριφορές" αυτών των γονιδίων!
Και τον εγκέφαλο τον έχουμε ελέγξει -Ως επιστήμη- , ωστόσο σε καμμιά περίπτωση ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ δεν μπορεί να μελετήσει την "ουσία" των κυττάρων που απαρτίζουν τον εγκέφαλο -μόνο κινήσεις βλέπουν , δραστηριότητα..- και μέχρι εκεί!
Οπότε εγώ τι και πως να τοποθετηθώ και λέγοντας τι και μη κινδυνεύοντας να εκτεθώ???
Εκείνο που μπορούμε να μελετήσουμε είναι η συμπεριφορά του ανθρώπου και κείνο κάνουμε και κατα κάποιο τρόπο να προσπαθούμε να αφουγκρασθούμε εσωτερικές λειτουργίες του!
Πέρα απο αυτό...το ΧΑΟΣ!
Σε αυτόν τον τομέα ασφαλώς έχουμε ως ανθρωπότητα -δια μέσου των επιστημών- κάνει μεγάλη πρόοδο και ασφαλώς θέτοντας στην συζήτηση δεδομμένες γνώσεις , μπορουμε να κάνουμε με σχετική ασφάλεια ορισμένες επισημάνσεις...
Δεν γνωρίζουμε πως σκέπτεται π.χ ο εγκέφαλος του αυτοκινήτου και πως γίνεται η εσωτερική λειτουργία του , ωστόσο το τιμόνι το κρατάμε εμείς και γνωρίζουμε πολύ καλά πως αν το ρίξουμε σε έναν τοίχο θα πάθει ζημιά ... όπως και αν το αφήσουμε χωρίς νερό και χωρίς λάδια κλπ!
Γνωρίζουμε αντίστοιχα αντίστοιχα πράγματα για τον οργανισμό επι του οποίου ενοικούμε και έχουμε με μεγάλη ασφάλεια αποδεικτικά στοιχεία το πως νοηματοδοτείται το πως καταχωρεί συναισθήματα και το πως τα ανακαλεί και τι ρόλο όλα αυτά διαδραματίζουν στις καθημερινές του συνδιαλέξεις...αλλα και πως διαμορφώνεται το ψυχολογικό πρότσες του βάσει αυτών των παραμέτρων!
Στα υπόλοιπα ζητώ την κατανοησή σου αλλα προσωπικά δεν μπορώ να συνδράμω , θα το ήθελα αλλα δεν έχω την επάρκεια εκείνη που χρειάζεται και προτιμώ να σιωπήσω καλύτερα!

Μείνε μέσα στο παιχνίδι...

Σχετικά με τα γονίδια, και αυτό είναι ένας ακόμη νέος «ορίζοντας» πολλά υποσχόμενος.
Πολύ ευρεία η εφαρμογή τους, και η αποκωδικοποίησή τους μπορεί να οδηγήσει σε νέα δεδομένα.

Θεωρώ άδικη και άσκοπη την παρομοίωση του ανθρώπινου εγκέφαλου, με αυτόν του αυτοκινήτου.

Αυτό που κουβεντιάζουμε συγκεκριμένα, και ήταν η αιτία της συμμετοχής μου στη συζήτηση και τους προβληματισμούς του φίλου Κηφέα, είναι κατά πόσον ο άνθρωπος μπορεί να καθορίσει με τις σημερινές του γνώσεις, και να κατευθύνει την εξελικτική του πορεία.

Αυτό είναι το ερώτημα σε αυτό το σημείο της εξέλιξης της συζήτησης.
Οποιαδήποτε δική σου άποψη, είναι καλοδεχούμενη και θα βοηθήσει στην απάντηση του ερωτήματος.

quote:

---

gianipseftis :

Φίλε Κηφέα αυτά που λές στην πλειοψηφία τους είναι σωστά

Δεν είμαι σίγουρος αν κατάλαβα – στο τέλος της τοποθέτησης σου τι περιγράφεις με τον όρο “οργανισμοί” όταν λες

“οι πρώτες εξελισσόμενες οντότητες για τις οποίες μίλησα παραπάνω , δεν θα πρέπει να ήταν “ζωντανές” – θα πρέπει όμως να ήταν οργανισμοί” .
Δηλαδή οι “οργανισμοί” δεν είναι “ζωντανά” όντα?
Ο ίδιος λες (πολυ σωστά) πως

“ οι οργανισμοί αναπαράγονται και μεταδίδουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους στους απογόνους .”

Με αυτή την περιγραφή θα μπορούσαμε, με πολύ πολύ απλά λόγια, να περιγράψουμε τα “ζωντανά” όντα, ή μήπως όχι”?
Μήπως αναφέρεσαι στους υιούς με τον όρο “οργανισμοί”?
Οι υιοί θεωρούνται ζωντανοί οργανισμοί ναι ή όχι κατα την άποψή σου?
Βεβαίως, το παράδοξο πως αναπαράγονται μόνο σε “ξένα σώματα” , οδηγεί σε πολλές σκέψεις.
Όπως παράδειγμα, προηγήθηκαν ή ακολούθησαν των “ξένων σωμάτων”?

---

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά

1) Τα άτομα μπορεί να θεωρηθούν ως οι δομικές μονάδες των υλικών που υπάρχουν στη Γη .

2) Το μόριο είναι μία ομάδα ατόμων ενωμένων μεταξύ τους με χαρακτηριστικό τρόπο , μέσω ομοιοπολικών δεσμών .

3) Ιόν είναι ένα άτομο ή ένα μόριο που φέρει ηλεκτρικό φορτίο .

4) Οι κρύσταλλοι μπορεί να συναρμολογούνται κατά τρόπο που θα ταίριαζε στα "χαμηλής τεχνολογίας" γενετικά υλικά . Είναι η πιο συνήθης κατηγορία αυτοσυναρμολογημένων αντικειμένων . Μας έδωσαν την κατεύθυνση στην πορεία των ερευνών για τα πρωτόγονα βιοχημικά υλικά .

5) Τα ορυκτά της αργίλου συντίθενται από υπερβολικά μικροσκοπικούς κρυστάλλους , συνήθως στρωματικά πυριτικά άλατα . Από αυτά ο καολινίτης , ο δικίτης και ο αλλοϋσίτης περιέχουν τον ίδιο τύπο στρώσης , ενώ οι ιλλίτες και οι σμικτίτες περιέχουν έναν άλλο τύπο – παρόμοιο με τις στρώσεις του ορυκτού του μαρμαρυγία μοσχοβίτη . Οι πολύτυποι είναι κρύσταλλοι που διαφέρουν κατά τον τρόπο με τον οποίο πανομοιότυπες στρώσεις στοιβάζονται – η μια πάνω στην άλλη . Οι τρόποι με τους οποίους στοιβάζονται οι στρώσεις ενδέχεται να είναι εύτακτοι , υπάρχουν όμως και άτακτοι πολύτυποι . Ενδέχεται επίσης να στοιβάζονται διαφορετικά είδη στρώσεων σχηματίζοντας αυτό που ονομάζεται μικτός στρωματικός κρύσταλλος .

6) Γυμνό γονίδιο είναι ένας υποθετικός ελάχιστος οργανισμός που δεν έχει ξεχωριστό φαινότυπο . Τα άτομα και τα μόρια συχνά υφίστανται αυτοσυναρμολόγηση και μετατρέπονται σε ανώτερης τάξης δομές , κάτω από συνδυασμένη επίδραση της θερμικής αναταραχής και αντιστρεπτών δεσμών ή δυνάμεων που ασκούνται ανάμεσά τους . Αυτοί οι δεσμοί εύκολα δημιουργούνται και καταστρέφονται σε δεδομένες συνθήκες .

7) Τα κρυσταλλικά γονίδια είναι υποθετικά πρωτόγονα γονίδια που αναπαράγονται μέσω των διαδικασιών ανάπτυξης του κρυστάλλου .

8) Η ζωή είναι ένας άτυπος όρος για τη φαινομενικά σκόπιμη ποιότητα των εξελιγμένων οργανισμών .
Αν οι "οργανισμοί" είναι προαπαιτούμενα για την εξέλιξη , η "ζωή" είναι μάλλον ένα προϊόν αυτής της διαδικασίας .

9) Οργανισμός είναι καθετί που μπορεί να λάβει μέρος στη διαδικασία της εξέλιξης μέσω φυσικής επιλογής . Γι’αυτό το λόγο πρέπει να έχει διπλή ιδιοσύσταση αποτελούμενη από τον γονότυπο και το φαινότυπο .

Εναι δύσκολο - απο την άλλη μεριά - να ορίσουμε τους μηχανισμούς που ξεκινούν την εξελικτική αυτή διαδικασία και η ικανότητα μεταβολισμού, σωστά?

Αν και γνωρίζουμε τα βιοχημικά στοιχεία που συνθέτουν ένα οργανισμό, δεν μπορούμε εργαστηριακά να αναπαράγουμε ένα ζωντανό οργανισμό,

Τα χαρακτηριστικά που παρουσιάζει κάθε επι μέρους οργανισμός, είναι μεν κληρονομικά (γονότυπος) παρόλα αυτά μπορεί να υπάρχουν διαφορές (ανατομικές ή άλλες) από άτομο σε άτομο, και αυτό οφείλεται στην ποικιλία έκφρασης των γονοτύπων .
Τα τελικά μορφολογικά χαρακτηριστικά των έμβιων οργανισμών (φαινότυπος) είναι η συνέπεια της φυσικής επιλογής και προαπαιτούμενο της

Λόγω αδυναμίας περιγραφής μια πρότασης που να οδηγεί στην δημιουργία ενός ζωντανού οργανισμού, αποφεύγω να διατυπώσω οποιαδήποτε εικασία, που θα οδηγούσε σε μια άνευ ουσίας ατελέσφορη συζήτηση.

Αντίθετα η αναζήτηση της εξελικτικής διαδρομής του ανθρώπου, θα μας βοηθούσε - πιθανόν – να ψηλαφίσουμε την πιθανή εξέλιξή του.

Ως εκ τούτου διερωτώμαι
Μπορούμε πλέον ως νοήμονα όντα να ορίσουμε οι ίδιοι και κατευθύνουμε την εξέλιξή μας σαν είδος?
Μήπως η εξελικτική διαδικασία δεν σχετίζεται με την μεμονωμένη εξέλιξη ενός είδους, αλλά συνολικά με την εξέλιξη όλων των έμβιων όντων ενός δεδομένου οικοσυστήματος?

Θα ανεχτεί άραγε η φύση, μονομερείς, άμεσες ή έμμεσες, διαφοροποιήσεις στην φυσική επιλογή, που είναι η βάση της εξελικτικής διαδικασίας?

quote:

---

gianipseftis : ]
Ως εκ τούτου διερωτώμαι
Μπορούμε πλέον ως νοήμονα όντα να ορίσουμε οι ίδιοι και κατευθύνουμε την εξέλιξή μας σαν είδος?

Μήπως η εξελικτική διαδικασία δεν σχετίζεται με την μεμονωμένη εξέλιξη ενός είδους, αλλά συνολικά με την εξέλιξη όλων των έμβιων όντων ενός δεδομένου οικοσυστήματος?

Θα ανεχτεί άραγε η φύση, μονομερείς, άμεσες ή έμμεσες, διαφοροποιήσεις στην φυσική επιλογή, που είναι η βάση της εξελικτικής διαδικασίας?

---

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά

http://virtualschool.web.auth.gr/Lepenseur/SaussureLarbitrduSigne.htm

Τα αιτήματα δε που εκφέρει το ασυνείδητο , μολονότι άρχουν και αναζητούν "πλήρωση" ... ουδέποτε αποκτούν την απόλυτη και ξεκάθαρη αναγνώρισή τους , απλά ο συνειδητός νούς υποθέτει και προσπαθεί να ικανοποποιήσει εκείνο που δεν γνωρίζει ακριβώς τι είναι...
Τι προσφέρει διαρκώς???
ΠΑΥΣΙΠΟΝΑ!!!

Το υποκείμενο μπορεί να υπάρξει μόνο υπο τον όρο , ότι θα αποδεχθεί τους νόμους του συμβολικού...προκύπτει ως προϊόν του σημαίνοντος!

Ποιός λοιπόν αναρρωτιέται???
Ο ριζικά και καταστατικά διηρημένος , εκείνος που δεν γνωρίζει και δεν άρχει επι του "εαυτού" του???
Ο Αλλοτριωμένος???
Ο "Άρχοντας-όλων-των-δακτυλιδιών" είναι εκείνος που ενοικεί εντός μας , έχοντας την άρχουσα τάξη υπο την αιγίδα του , εκείνος που μοιράζει την τράπουλα και χειραγωγεί και κατευθύνει κατευθυνόμενος απο την χαρτογράφιση που επεφύλλαξε ΚΑΙ γι'αυτόν ο ίδιος ο δημιουργός του...
Του αρέσει -δε- έχω την αίσθηση να μας αφήνει την εντύπωση της ηγεμονίας "μας"....έχει τους λόγους του προφανώς!
Σε τέτοιο σημείο μάλιστα που αναφερόμαστε σε επιθυμίες μας...λές και θεμελιώνουμε "εμείς" την οποιαδήποτε επιθυμία μας , πόσο μικροί και υποτελείς του είμαστε!

ΌΝτως μας καθοδηγεί και μας εξουσιάζει με μοναδικό τρόπο...και το σίγουρο είναι ότι θα μας σπρώξει μέχρις τέλους εκεί όπου αυτός έχει προγραμματίσει ή μάλλον και κείνος έχε προγραμματισθεί , υποκείμενος και κείνος στον σκοπό του δημιουργού του!

Μαριονέτες..και κείνος και μείς εκείνου!

quote:

---

quote:

---

gianipseftis : ]
Ως εκ τούτου διερωτώμαι
Μπορούμε πλέον ως νοήμονα όντα να ορίσουμε οι ίδιοι και κατευθύνουμε την εξέλιξή μας σαν είδος?

Μήπως η εξελικτική διαδικασία δεν σχετίζεται με την μεμονωμένη εξέλιξη ενός είδους, αλλά συνολικά με την εξέλιξη όλων των έμβιων όντων ενός δεδομένου οικοσυστήματος?

Θα ανεχτεί άραγε η φύση, μονομερείς, άμεσες ή έμμεσες, διαφοροποιήσεις στην φυσική επιλογή, που είναι η βάση της εξελικτικής διαδικασίας?

---

Κι εγώ διερωτώμαι , φίλε μου !

Αλλά θα παρατηρήσω τα εξής :

Είμαστε πεπεισμένοι ότι το έμβιο όν , ακριβώς εξαιτίας της φυσικής και χημικής υποδομής του , εξαιτίας της αρχιτεκτονικής του , εξαιτίας των νόμων από τους οποίους διέπεται , έχει κάτι αποκλειστικές ιδιότητες που οι περισσότερές τους εξακολουθούν να μας είναι άγνωστες . Η βιολογία , νεότατη επιστήμη , μόλις βγαίνει από τα σπάργανα .

Η ζωή δεν είναι πρωταρχική ιδιότητα της ύλης . Πρέπει να καταπολεμήσουμε αυτή την ιδέα , που παρουσιάζει έτσι τη ζωή και κρύβει από τα μάτια μας την πραγματικότητα . Η ζωή , στην ουσία της , είναι ο αγώνας που διεξάγει ένα διατεταγμένο , αρχιτεκτονημένο , πολυσύνθετο σύνολο , αγώνας με ορισμένο στόχο : να παραμείνει , αυτό το σύνολο , ζωντανό .

Η ικανότητα να γεννάμε ένα άλλο εγώ (αναπαραγωγή μαζί και ομοιοτυπία) είναι ιδιότητα που δεν συλλαμβάνουμε πια την ασυνήθιστη αλλοκοτιά της – τόσο πολύ έχουμε εξοικειωθεί μαζί της .

Με την ιδιότητα αυτή ξεφεύγουμε τελείως από την περιοχή της αδρανούς ύλης .

Το ομοίωμα του οργανισμού δεν φτιάχνεται αμέσως – μεσολαβεί ένα διάστημα : έχοντας για αφετηρία του κάποιο γεννητικό κύτταρο , παρακαταθήκη όλων των εν ενεργεία και εν δυνάμει ιδιοτήτων του είδους , το νέο όν οικοδομείται κατά στάδια και αποτελεί σμικρυσμένη μεν αλλά τέλεια εικόνα των γονιών του .

Το έμβιο όν είναι ένα φυσικοχημικό σύστημα , που ανάμεσα σε άλλες ικανότητες διαθέτει και αυτή : να κρατάει , με δικά του μέσα , την οικονομία του σε αρμονία με το περιβάλλον , να αυτοσυντηρείται , να αυξάνει , να αναπαράγεται , με τέτοιο τρόπο ώστε να παραμένει στη ζωή και να γεννάει άλλα όντα «καθ’ομοίωσή του» .

Στην απλή αυτή απαρίθμηση γεγονότων καμιά ανθρωπομορφική ερμηνεία δεν έρχεται να παραμορφώσει την πραγματικότητα . Από μοναχό του , το έμβιο όν τελεοκρατείται . Αυτή είναι η αλήθεια .

ΥΓ. : Αν έχω κάποια πρόσθετη απάντηση για τα αρχικά ερωτήματα, θα επανέλθω.

---

quote:

---

Εαρινος

Εφόσον δεχθούμε ότι ο άνθρωπος αποτελεί προϊόν της ίδιας της φύσεως , τότε δεν μέλλεται παρα να δεχθούμε ότι ακολουθεί τα 'χνάρια που ήδη η ίδια έχει επιλέξει για τον ίδιο....
Δομήθηκε λειτουργικά θα μπορούσαμε να πούμε , σύμφωνα με τις επιθυμίες και τους σκοπούς της ιδίας και ως εκ τούτου σκέψεις ή απόψεις ή ερωτήματα σαν αυτά -Θα ανεχτεί άραγε η φύση, μονομερείς, άμεσες ή έμμεσες, διαφοροποιήσεις στην φυσική επιλογή, που είναι η βάση της εξελικτικής διαδικασίας"?
...που τέθηκαν απο τον "λογικά σκεπτόμενο" εγκέφαλο των ανθρώπων , θεωρούνται ως άκυρα κατα την άποψή μου!
Ο άνθρωπος είναι η φύση η ίδια , όπως ΚΑΙ κάθε τι σε όλο το σύμπαν .... μιάς και αποτελεί δημιούργημά της και καταστατικά δομημένος απο την ίδια , η οποία τον έχει δημιουργήσει κατά το σχέδιο και τους σκοπους της!

---

quote:

---

gianipseftis :

Φίλε Κηφέα θα συμφωνήσω αρχικά, πως σύμφωνα με αυτά που μέχρι τώρα γνωρίζουμε για τα δομικά στοιχεία της ύλης, η ζωή δεν αποτελεί πρωταρχική ιδιότητά της.
Πιστεύω όμως πως θα χρειαστούμε ενδεχομένως τεράστιους επιταχυντές για να μπορέσουμε να “διαβάσουμε” όλη την “ιστορία” της ύλης.

Αυτό που επιπλέον σκέφτομαι είναι πως αν επιβεβαιωθεί η λογική εκτίμηση, πως η ζωή είναι κοινό στοιχείο στο σύμπαν – στις περιοχές τουλάχιστον που οι συνθήκες το επιτρέπουν – τότε θα είχαμε το δικαίωμα να υποθέσουμε, πως και η ζωή είναι μια από τις ιδιότητες της ύλης.

Θα τολμήσω και μια θρασύτατη απορία.
Αν η υλοενέργεια και ό χωροχρόνος, έχουν την ικανότητα να αυτό οργανώνονται με συνεχείς δοκιμές/αλλαγές , διατηρώντας στη μνήμη κάποιου άγνωστου - μέχρι τώρα για μας - κώδικα, τις καλύτερες λύσεις , θα μπορούσαμε άραγε μετά από σχεδόν άπειρες δοκιμές/λύσεις να οδηγηθούμε σε μορφές που συνολικά και συνδυαστικά εμπεριέχουν νόμους και συνθήκες, που οδηγούν σε κόσμους σαν τον δικό μας?

Αν για λόγους κυκλωτικούς, οι λύσεις αυτές αυτοκαταστρέφονται (παράδειγμα , μεγάλη έκρηξη- μεγάλη σύνθλιψη, αλλά και αλά μοντέλα) και αυτό γίνεται αενάως, επ΄άπειρον, το αποτέλεσμα θα ήταν να μην έχουμε ποτέ μια απόλυτα σωστή και τέλεια εξελιγμένη φύση/κόσμο, και κάθε ένας από αυτούς τους άπειρους σε πλήθος κόσμους θα ήταν πεπερασμένος και ατελής.

Βέβαια όλα αυτά είναι δικές μου άσκοπες υποθέσεις, και τις ανέφερα σκεπτόμενος το γεγονός που γνωρίζουμε και όπως πολύ σωστά λες η “ζωή δεν είναι πρωταρχική ιδιότητα της ύλης”.

Και αν είναι?

---

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά

quote:

---

Κηφέας

Όταν διαπιστώνουμε μέσα στον έμβιο κόσμο την παρουσία κάποιας ενύπαρκτης σκοπιμότητας δεν είμαστε υποχρεωμένοι , απ’αυτόν τον λόγο , ν’αναγνωρίσουμε την ύπαρξη τελικών αιτίων.

Η ενύπαρκτη (πιο καλά θα ήταν να λέγαμε : η εμπράγματη ) σκοπιμότητα και η υπερβατική σκοπιμότητα είναι ξεχωριστά πράγματα .

Η πρώτη ανάγεται στη βιολογία της οποίας αποτελεί καίριο χαρακτηριστικό .

Η δεύτερη ανήκει στο χώρο της μεταφυσικής .

---

Στη γενική τάξη προστίθεται η βιολογική .

Το κυβερνητικό πρόγραμμα που περιέχεται στο έμβιο όν είναι τέτοιο ώστε να συγκρατεί και να αναπτύσσει τη ζωή .

Τίποτα ανάλογο δεν υπάρχει στο μακρόκοσμο της αδρανούς ύλης , κι’αυτό είναι άλλο ένα στοιχείο που το ξεχωρίζει από το βιολογικό Σύμπαν .

Το ενόργανο όν εκδηλώνει τις ιδιότητές του και ζει μόνο χάρη στις σχέσεις που αποκαθιστά με το εξωτερικό περιβάλλον .

Δεν είναι ένα απλό αντικείμενο , αποτελεί ένα σύνθετο , μολονότι ενιαίο , σύστημα , που συνδέεται με τον περίγυρο και που δεν υπάρχει παρά μόνο σε συνάρτηση μαζί του .

Η εξάρτηση αυτή δημιουργεί για το έμβιο όν μόνιμη υποτέλεια , που η πιο άμεση εκδήλωσή της συνίσταται στην εναρμόνισή του με τις εξωτερικές συνθήκες.

Ο εναρμονισμός αυτός έχει ένα όνομα : “Προσαρμογή”, και εμφανίζεται άλλοτε σαν ανατομική διάταξη , άλλοτε σαν λειτουργία συνδεόμενη με κάποιο αποτέλεσμα που προκαλεί , άλλοτε σαν ρυθμιστική ικανότητα .

Αν υπόθεση ύπαρξης ενός “βιολογικού σύμπαντος” αποδειχτεί σωστή, αν δηλαδή επιβεβαιωθεί η ύπαρξη ζωής,, - ανεξάρτητα σε τι στάδιο έχει εξελιχτεί – σε όλες τις περιοχές του σύμπαντος που οι συνθήκες το επιτρέπουν – σύμφωνα με αυτά που μέχρι τώρα γνωρίζουμε για αυτές τις συνθήκες – αυτό δεν γεννά κάποιες σκέψεις, σκέψεις που αποκλείουν το τυχαίο?

Ποια είναι η άποψή σου?

quote:

---

gianipseftis :

Φίλε Κηφέα συμφωνώ με όλα αυτά.
Αν υπόθεση ύπαρξης ενός “βιολογικού σύμπαντος” αποδειχτεί σωστή, αν δηλαδή επιβεβαιωθεί η ύπαρξη ζωής,, - ανεξάρτητα σε τι στάδιο έχει εξελιχτεί – σε όλες τις περιοχές του σύμπαντος που οι συνθήκες το επιτρέπουν – σύμφωνα με αυτά που μέχρι τώρα γνωρίζουμε για αυτές τις συνθήκες – αυτό δεν γεννά κάποιες σκέψεις, σκέψεις που αποκλείουν το τυχαίο?
Ποια είναι η άποψή σου?

---

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά

Αν παράδειγμα κάποιος είχε προγραμματίσει ένα αεροπορικό ταξίδι, και καθ οδόν προς το αεροδρόμιο, “πέσει” σε καραμπόλα, (ή ξεχάσει το διαβατήριό του) με αποτέλεσμα να χάσει την πτήση του, και στη συγκεκριμένη πτήση “πέσει” το αεροπλάνο, τότε θα λέγαμε πως ο άνθρωπος αυτός δεν ήταν “γραμμένο” να πάει από αεροπλάνο"

..μου θύμισε Γιούνγ και το "μία μη αιτιατή συνδετική αρχή" και θεωρώ ότι έχεις δίκιο -αποτελεί και δική μου άποψη- , ωστόσο παραθέτω σκέψεις του Γιούνγκ περί συγχρονικότητας , έτσι όπως αυτός τουλάχιστον το αντιλαμβανόταν...προσωπικά θεωρώ ότι έκανε την ανάγκη του φιλότιμο...

Όπως πάντα βέβαια, υπάρχουν και οι προσγειωμένες απόψεις περί τυχαίων συμπτώσεων από την πλευρά των σκεπτικιστών. Αυτοί δηλαδή που υποστηρίζουν ότι ακόμη και οι πιο απίθανες συμπτώσεις είναι πιθανές, και ότι η συγχρονικότητα δεν ξεφεύγει από αυτόν τον κανόνα. Και στατιστικά, δεν μπορεί να πει κάποιος ότι έχουν άδικο, καθώς όταν λέμε τη φράση «ούτε μια στο εκατομμύριο» για ένα γεγονός, μας διαφεύγει ότι -σύμφωνα με αυτό το νούμερο- μπορεί να συμβεί το ίδιο γεγονός σε άλλα 10 άτομα, μόνο στην Ελλάδα. Έτσι λοιπόν, ακόμη και οι πιο απίθανες συμπτώσεις στατιστικά είναι πιθανές. Εξάλλου, συνήθως προσέχουμε περισσότερο τα περιστατικά που σχετίζονται με συμπτώσεις, παρά αυτά που δεν σχετίζονται. Θα μας κάνει εντύπωση, ας πούμε, αν κάνοντας μια βόλτα συναντήσουμε 3 φίλους. Πόσες όμως είναι οι φορές που δε θα συναντήσουμε κανέναν;!
http://www.artofwise.gr/html/categories_content/epistimes/sigxronikotita.html

quote:

---

Κηφέας

Φίλε gianipseftis , η αρμονία μέσα στη Φύση συμβιβάζεται με την ύπαρξη κυβευτικών φαινομένων ;

---

quote:

---

Πολύ σωστά
Δεν υπάρχει τύχη, ούτε προκαθορισμένο.
Το σύμπαν, κατά την γνώμη μου είναι“νομοτέλειακα” εξελισσόμενο.

---

To ότι δεν υπάρχει τύχη δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει προκαθορισμός , το αντίθετο μαλιστα θα έλεγα!
Ειδικότερα με την δεύτερη απόστροφο του λόγου σου συνδυασμένο , το γεγονός δηλ ότι -κατα την γνώμη σου , που είναι και δική μου- ότι το σύμπαν υπάγεται σε νομοτέλειες και εξελλίσσεται νομοτελειακά , το προκαθορισμένο του πράγματος ενισχύεται!

Άρα αν δεχθούμε οτι δεν υφίσταται τυχαιότητα και το σύμπαν υπάγεται σε νομοτέλειες , τότε οδηγούμαστε στην λογική σκέψη ότι είναι προκαθορισμένο το πως θα εξελιχθεί , βάσει των νομοτελειών απο τις οποίες διέπεται!

Εκτός και αν ο "εμπνευστής" του , δεν έκανε σωστά τους υπολογισμούς...και οι νομοτέλειες αυτές δεν μπόρεσαν να εντοπισθούν και απο τον ίδιο -σε όλο τους το εύρος- και τώρα -ενδεχομένως- και ο ίδιος τρέχει και δεν φθάνει..

Μείνε μέσα στο παιχνίδι...

Οι “κύβοι” δεν οδηγούν σε άπειρες τυχαίες λύσεις, αλλά σε “ορισμένες”.
Οι νόμοι της εξέλιξης θα καθορίζουν πάντα το “δυνατό” αποτέλεσμα, όχι το “προκαθορισμένο”
Δεν υπάρχει δηλαδή κατα την γνώμη μου το προκαθορισμένο.

Παίρνοντας για παράδειγμα την ζωή, πιστεύω πως αυτή θα εξελίσσεται και θα διακόπτεται σε διάφορες περιοχές του σύμπαντος απροσδιόριστα μεν , αλλά υπακούοντας πάντα σε μια νομοτέλεια.
Χωρίς να υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο σχέδιο, αλλά ούτε και τυχαία.

quote:

---

Οι νόμοι της εξέλιξης θα καθορίζουν πάντα το “δυνατό” αποτέλεσμα, όχι το “προκαθορισμένο”
Δεν υπάρχει δηλαδή κατα την γνώμη μου το προκαθορισμένο.

---

Το "δυνατό" αποτέλεσμα απο που ορίζεται και απορρέει , φίλε μου???
Απο το πουθενά???
Και πως αυτό νοείται???
Ακόμα και ως προϊόν λογικής σκέψης και επεξεργασίας για να εκφερθεί και μόνο .... ως "δυνατό" το οτιδήποτε , a priori θα πρέπει να θεωρείται ότι βασίσθηκε σε κάποια λογικά στοιχεία που δείχνουν προς αυτήν την κατεύθυνση...του "δυνατού" ή έστω της δυνατότητας του "δυνατού"...!
Ο εγκέφαλος όμως για να σκεφθεί και να αποφασίσει την ύπαρξη του "δυνατού" , θα πρέπει να στηρίζεται σε αρχές και νόμους αλλα και παραδείγματα , που έχουν αποδεικτική ισχύ...δεν μπορεί έστω και μόνο να συλλάβει την έννοια του "δυνατού" στο ξεκούδουνο -για να το πώ απλά-....
Οπότε και πάλι εμφανίζεται ως προ-απαιτούμενο -έστω για σκέψη/απόφαση- η ύπαρξη νομοτελειών -αποδεδειγμένων- προκειμένου να εκφέρει άποψη περί "δυνατού"...

Μείνε μέσα στο παιχνίδι...

Υπάρχει βεβαίως και άλλη εξήγηση που “φαίνεται” αρκετά ποιο περίπλοκη, και για τον λόγο αυτό δεν την ανέφερα.

Δεν αναφέρομαι στην περίπτωση ύπαρξης ενός προσωπικού παντοδύναμου δημιουργού, όπως αυτός περιγράφεται από τα γνωστά μοντέλα / κοσμοθεωρίες.

Οποιοδήποτε καθορισμένο φαινόμενο , που υπακούει , δηλαδή , σε κάποιο νόμο , επιφέρει αλλαγές στις ιδιότητες της ύλης , ό,τι λογής κι’αν είναι η ύλη αυτή .

Συνήθως η εικόνα της σταθερότητας είναι εκείνη που αποκομίζει ο Άνθρωπος από έναν κόσμο του οποίου ανακαλύπτει , εν ριπή οφθαλμού , μονάχα μια πτυχή .

Εφήμερο όν καθώς είναι ο Άνθρωπος , του ξεφεύγουν όλες εκείνες οι αλλαγές που γίνονται αντιληπτές μόνο αφού περάσουν τεράστια χρονικά διαστήματα .

Η εξέλιξη και η τάξη δεν είναι αντιφατικές .

Η τάξη δεν εξυπονοεί ούτε την αιωνιότητα , ούτε την εμμονή σε μια σταθερή κατάσταση .

Μπορεί να διατηρείται και , συνάμα , να αλλάζει .

Στην πραγματικότητα , δεν αρκεί να εξηγήσουμε το σταθερό , πρέπει ακόμα να εξηγούμε και το κινούμενο .

Η εξέλιξη απορρέει από τη συμμόρφωση σε νόμους οι οποίοι από τη δράση τους και μόνο , τροποποιούν , για ένα διάστημα , τη φυσική ισορροπία .

Συμπαντικό φαινόμενο , η εξέλιξη αφορά και το μακρόκοσμο και τη ζωντανή ύλη , μολονότι δεν ακολουθεί καθόλου τους ίδιους κανόνες στη μια και στην άλλη περίπτωση .

Η απόδοση , σε μια και μόνη αρχή της παρούσας και της μελλοντικής κατάστασης του Σύμπαντος δεν συμβιβάζεται με τα πειραματικά δεδομένα .

Η εξέλιξη του φυσικού Σύμπαντος και η εξέλιξη του βιολογικού Σύμπαντος εξαρτώνται από αιτίες ριζικά διάφορες . Δεν υπάρχει κοινή αρχή που να τις κινεί , συναρτώντας , όμως το περιβάλλον , η κοσμική εξέλιξη διευθύνει , ως ένα σημείο , τη βιολογική .

Η μόνιμη θέση των έμβιων όντων μέσα σ’ένα χώρο εξαρτάται από αιτίες ορισμένες αλλά τόσες πολλές , ώστε έχουμε την τάση να την αποδίδουμε στην τύχη , αιώνια πλάνη , αποκύημα της ραθυμίας και της διανοητικής νωθρότητας .

Θα μπορούσαν άραγε οι τιμές των σταθερών της φύσης ( λεπτής υφής, βαρύτητας, Planck, ταχύτητας c, κλπ) να “πειραχτούν” στο σύνολο τους, η μέρος τους, και με κάποιο άλλο συσχετισμό, να οδηγούσαν πάλι σε κόσμο ανάλογο με αυτόν που παρατηρούμε σήμερα?

Θα μου πεις, μιλώ υποθετικά.

Ναι υποθέτω σενάρια.

Σε ένα από αυτά, - για να οδηγηθούμε σε κόσμο σαν αυτό που παρατηρούμε, - νομίζω μου αρκεί να υπάρχουν άπειρα σύμπαντα ύλης και αντιύλης, ο χωροχρόνος, και η ιδιότητα της ύλης να παραμορφώνει/στρεβλώνει τον χωροχρόνο.
Δεν χρειάζεται καμία ανώτερη (πνευματική ή άλλη) οντότητα, και ούτε άλλη προϋπόθεση.

Αν θεωρήσουμε δεδομένες αυτές τις προϋποθέσεις – η ύπαρξή τους οριζόμενη αφεαυτής - κάποια από τα σύμπαντα (άπειρα), θα μπορούσαν να αυτοοργανωθούν, οδηγώντας σε λύσεις σαν αυτή που παρατηρούμε .

Μα αυτό είναι παράδοξα ακραίο?
Ναι σίγουρα είναι

Αδύνατον?

Χμ!!

quote:

---

gianipseftis :

Υπάρχει, φίλε Κηφέα, κάτι που να μπορεί να αποθεωθεί απόλυτα “σταθερό” ?

Θα μπορούσαν άραγε οι τιμές των σταθερών της φύσης ( λεπτής υφής, βαρύτητας, Planck, ταχύτητας c, κλπ) να “πειραχτούν” στο σύνολο τους, η μέρος τους, και με κάποιο άλλο συσχετισμό, να οδηγούσαν πάλι σε κόσμο ανάλογο με αυτόν που παρατηρούμε σήμερα?

Θα μου πεις, μιλώ υποθετικά.

Ναι υποθέτω σενάρια.

Σε ένα από αυτά, - για να οδηγηθούμε σε κόσμο σαν αυτό που παρατηρούμε, - νομίζω μου αρκεί να υπάρχουν άπειρα σύμπαντα ύλης και αντιύλης, ο χωροχρόνος, και η ιδιότητα της ύλης να παραμορφώνει/στρεβλώνει τον χωροχρόνο.
Δεν χρειάζεται καμία ανώτερη (πνευματική ή άλλη) οντότητα, και ούτε άλλη προϋπόθεση.

Αν θεωρήσουμε δεδομένες αυτές τις προϋποθέσεις – η ύπαρξή τους οριζόμενη αφεαυτής - κάποια από τα σύμπαντα (άπειρα), θα μπορούσαν να αυτοοργανωθούν, οδηγώντας σε λύσεις σαν αυτή που παρατηρούμε .

Μα αυτό είναι παράδοξα ακραίο?
Ναι σίγουρα είναι

Αδύνατον?

Χμ!!

---

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά

Γενικά θεωρώ πολύ πιθανό η τιμές κάποιων σταθερών να μην ήταν ίδιες σε μεγάλο βάθος χρόνου, και θα μπορούσαν να διαφέρουν όχι μόνο χρονικά, αλλά και χωρικά.

Έχω υπ' όψιν μου και κάποια “εικονικά” μοντέλα σε υπολογιστές με “πειραγμένες” τις τιμές κάποιων σταθερών, που οδηγούν πάλι στο ίδιο αποτέλεσμα.

Που θέλω να καταλήξω?
Πιστεύω πως τελικά αυτό που λέμε “νομοτέλεια” ίσως να αναφέρεται σε συγκεκριμένες χωροχρονικές περιοχές, και να μην αποτελεί κάτι αδιάρρηκτα σταθερό, αλά ένα απροσδιόριστο συνδυασμό νόμων, που στο σύνολό τους ως πακέτου κρίνονται παραγωγικοί εκ των υστέρων και εκ του αποτελέσματος, σε αντίθεση με πολλαπλές άλλες ομάδες/σύνολα/συνδυασμούς νόμων που οδηγούν σε λύσεις “στείρες”

Το έρωτημά μου, - και απορία μου ταυτόχρονα – είναι , αν με τις μέχρι τώρα γνώσεις μας, μπορούμε να αποκλείσουμε κατηγορηματικά τις ποιο πάνω υποθέσεις μου?

Βεβαίως άλλο ξεκινήσαμε να κουβεντιάζουμε, και καταλήξαμε να εξετάζουμε το πρόβλημα της “πρώτης αρχής” .
Τα έχει αυτά ο διάλογος, και η παρεκτροπή οφείλεται κατά κύριο λόγο στην κατανόηση της “σταθερότητας”, της “νομοτέλειας”, και αυτού που ο φίλος Εαρινός θεωρεί “προκαθορισμένο”

Η “σταθερότητα” όπως πολύ σωστά λες – αν σε ερμηνεύω σωστά - είναι “φαινομενική” είναι αποτέλεσμα της ανθρωπικής αρχής,
Ο ανθρώπινος χρόνος είναι απειροελάχιστα μικρός, σε σχέση με συμπαντικές μεταβολές. Αυτό πιστεύω και εγώ.

Η “νομοτέλεια” κατά την δική μου άποψη δεν θα πρέπει να θεωρείται κάτι το αδιαφιλονίκητα δεδομένο.
Βεβαίως για το θέμα που εξετάζουμε, έχει πολύ μεγάλη σημασία, γιατί η φυσική ροή της εξελικτικής διαδικασίας που μας ενδιαφέρει, “υπακούει” στην παρούσα φυσική νομοτέλεια, και οφείλει να συμμορφούται

Όσο για το “προκαθορισμένο”, πιστεύω πως αν το περιορίσουμε στις νομοτελειακά οριζόμενες εξελίξεις, θα μπορούσα να το δεχτώ, σε καμία όμως περίπτωση δεν το συνδυάζω με ένα προμελετημένο σχεδιασμό.

Δεν ξέρω αν με αυτές τις εν συντομία θέσεις μου έγινα κατανοητός.
Αν όχι, ευχαρίστως να τις αποσαφηνίσω, και θα χαρώ να ακούσω τις ενστάσεις σας.

Ο τελεολογικός χαρακτήρας αυτής της “προσαρμογής” είναι τόσο εμφανής , ώστε ακόμα κι’αυτοί που απαξιούν να μιλήσουν για τελεοκρατία το αναγνωρίζουν . Μα της αρνιούνται την ποιότητά της και τη θεωρούν κάτι το επίπλαστο . Η προσαρμογή σύμφωνα με τη θέση που υποστηρίζουν , δεν μπορεί να είναι παρά απομίμηση της σκοπιμότητας , απόρροια μιας καλορίζικης τύχης, αυτής ακριβώς της τύχης που εξοβελίζει – έτσι πιστεύουν – την τελεοκρατία , όπως ο αγιασμός , όπως λένε , αποβάλλει τα δαιμόνια .

Η θέση περί προσαρμογής – καρπού – της επιλογής , θέση η οποία ποζάρει για αντιτελεοκρατική , είναι στην πραγματικότητα τελεοκρατική στον ύψιστο βαθμό , επειδή δέχεται σαν αξίωμα ότι η εξέλιξη δουλεύει για το μεγαλύτερο καλό των ατόμων και του είδους . Κι’ενώ η θέση αυτή επιχειρεί να αποδείξει ότι η προσαρμογή είναι απλώς μια ψευτοτελεολογική βιοτική εκδήλωση , δεν παύει ν’αποδίδει στην εξέλιξη και στη ζωή εν γένει σκοπό . Τι σημασία έχει αν ο επιλεκτικός τελεστής είναι τυφλός , αφού πετυχαίνει θαυμάσια στους στόχους του ;

Ο όρος “επιλογή” είναι το προσωπείο μιας πραγματικής σκοπιμότητας .

“Όποιος” ξεσκαρτάρει κάτι , το κάνει για να πετύχει κάτι . Βέβαια η φύση .όταν αφήνει το δυσπροσάρμοστο να εξαφανιστεί , το κάνει χωρίς νάχει καμιά απολύτως συναίσθηση του πράγματος, παραταύτα εργάζεται για το καλό του είδους.
Η κυβευτική θεωρία πιστεύει ότι ξεκαθαρίζει τη φύση από την εμπράγματη σκοπιμότητά της , αλλά δεν βλέπει ότι της απονέμει , στα μουγκά , μιαν υπερβατική σκοπιμότητα, όπου τα τελικά αίτια είναι συνδεδεμένα με την επιλογή (υπενθυμίζω ότι κυβευτικός ειρμός φαινομένων , είναι αυτός που ακολουθείται από τα φαινόμενα που δεν μπορούμε να προβλέψουμε την έκβασή τους) .

Στην πραγματικότητα , ωθεί τη σκοπιμότητα μέχρι τα έσχατα σύνορά της . Στη θεωρία αυτή , η αρχή της ωφελιμότητας υπερβαίνει , από πολύ ψηλά , ολόκληρο το βιολογικό Σύμπαν . Κολυμπούμε σε πελάγη καθαρής μεταφυσικής !!! Η δήθεν αντιτελεοκρατία οδηγεί πολύ μακριά ...

Η εμπράγματη σκοπιμότητα , τέτοια όπως τη διατυπώνουμε σε όλα τα έμβια όντα , σε όλα τα οργανικά ή βιοχημικά συστήματα , δεν είναι κατασκεύασμα του μυαλού μας , υπάρχει – κι’άμα την αρνιόμαστε , είναι σαν να αρνιόμαστε το ίδιο το βιολογικό γεγονός .

Η τάξη μέσα στη Φύση , που την ανακαλύπτουμε αποσπασματικά και την εκφράζουμε με επί μέρους νόμους αποτελεί πραγματικότητα , όπως ακριβώς και ο εξωτερικός αυτός κόσμος , που επάνω του η εξουσία του Επιστήμονα διαρκώς εδραιώνεται .
Η ύστατη δυσκολία έγκειται στο μεταφυσικό πρόβλημα της σημασίας που έχει αυτή η τάξη ...

quote:

---

Κηφέας

Η θέση περί προσαρμογής – καρπού – της επιλογής , θέση η οποία ποζάρει για αντιτελεοκρατική , είναι στην πραγματικότητα τελεοκρατική στον ύψιστο βαθμό , επειδή δέχεται σαν αξίωμα ότι η εξέλιξη δουλεύει για το μεγαλύτερο καλό των ατόμων και του είδους . Κι’ενώ η θέση αυτή επιχειρεί να αποδείξει ότι η προσαρμογή είναι απλώς μια ψευτοτελεολογική βιοτική εκδήλωση , δεν παύει ν’αποδίδει στην εξέλιξη και στη ζωή εν γένει σκοπό . Τι σημασία έχει αν ο επιλεκτικός τελεστής είναι τυφλός , αφού πετυχαίνει θαυμάσια στους στόχους του ;

---

Το ερώτημα σου είναι ..."Ποιά είναι η "μαγική" συνταγή για την έλευση της "ζωής" στην ζωή μας"...???

Ας έχουμε καθαρό νου και ας μάθουμε να σκεφτόμαστε σωστά.
Ας μην σκεφτόμαστε μόνο τον εαυτό μας, αλλά και τις ανάγκες του άλλου.
Ας μάθουμε να στεκόμαστε θεατές και ας ακούσουμε τι έχει να μας πει.
Ας αγαπάμε με γνήσια αισθήματα αυτόν που μας δείχνει την αγάπη του.
Ας μην βάζουμε ταμπέλες στους ανθρώπους.
Ας μην κοιτάζουμε το συμφέρον μας.
Ας μάθουμε με το γνώθι σ' αυτόν τι θέλουμε και τι προσδοκούμε από τον εαυτό μας ή τους άλλους.
Ας δούμε πως θα σώσουμε τον πλανήτη και ειδικά την χώρα μας που ρέπει προς την καταστροφή.
Ας μην κρίνουμε τον άλλο γιατί θα βρεθεί κάποιος άλλος που θα κρίνει εμάς.
Ξέρω πολλά ας, αλλά πόσα μπορεί να πραγματοποιήσει ο άνθρωπος για μια καλύτερη ποιότητα ζωής; Η απάντηση πρέπει να εφαρμόζεται στην πράξη και εκεί θα φανεί το αποτέλεσμα.

Ταξίδι στο άγνωστο

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr