"Τώρα θα σε ρωτούσα (σχήμα λόγου), πως έφτασες στο συμπέρασμα πως ο άνθρωπος δεν έχει καμία συνείδηση του εαυτού του, και του κόσμου, την στιγμή που αδυνατείς να ορίσεις τι είναι συνείδηση, και αχνά και αόριστα την προσεγγίζεις σαν μια διεργασία σκέψης ελεύθερης και λυτρωτικής?
Είναι απορίας άξιον.
Ομολογώ πως δεν μπόρεσα να παρακολουθήσω την ροή του συλλογισμού σου.
Προφανώς έχεις κάτι στο μυαλό σου, και χρειάζεσαι λίγο χρόνο να το επεξεργαστείς ακόμα (να υποθέσω)και όταν είναι καιρός,να το αποδόσεις με μεγαλύτερη σαφήνεια.
Να περιμένω?

Σχετικά με το ασυνείδητο που υποτίθεται ξέρουμε – χωρίς ακόμα να το έχουμε όμως ορίσει – και τις σχέσεις που μπορεί να έχει με το “Εγώ” ( που και αυτό δεν έχουμε ορίσει) με το συνειδητό και την δυτική φιλοσοφία, δεν θα έλεγα πως το κατάλαβα.
Ίσως τα θεωρείς αυτά αυτονόητα – ενώ δεν είναι – και σου αρκούν απλές αναφορές".

Εγώ δεν είμαι ερευνητής φίλε μου αλλα μελετητής επιστημόνων που αφιέρωσαν χρόνους ζωής για έρευνα...και εξ'οσων έχω διαβάσει ξεκινώντας απο Freud μέχρι και μεταγενέστερούς του , το τοπίο -συνειδητό- ειναι ακόμα μια γκρίζα ζώνη και πεδίο "διαμάχης"...
Αν έχεις κάτι υπ'οψιν σου που δίνει τελική απάντηση ευχαρίστως να το ακούσω , προσωπικά για πράγματα που δεν γνωρίζω δεν απαντώ...απλά διατυπώνω ερωτήματα...

Μπορείς να τοποθετηθείς σε κάθε λεγόμενό μου και να μου πείς που ακριβώς εντοπίζονται οι όποιες ενστάσεις σου και θα προσπαθήσω -όσο μπορώ- να δώσω τις δικές μου ερμηνείες/απόψεις....
Που ξέρεις καμμιά φορά , πές-πές μπορεί και μείς κάτι να δούμε που οι άλλοι μέχρι σήμερα δεν μπόρεσαν...

Αυτό που είπα και πρότεινα εγώ, είναι να ορίσουμε εμείς εδώ στο φόρουμ τις έννοιες που θα περιγράφουν οι λέξεις που θα χρησιμοποιούμε, ώστε να μπορούμε να καταλαβαινόμαστε όταν κουβεντιάζουμε.
Προέβλεψα μάλιστα πως αυτό θα ήταν ματαιοπονία, αλλά επειδή είμαι γενικά αισιόδοξος , δεν ήθελα να απεμπολήσω κατηγορηματικά μια πιθανή συνεννόηση.

Στο θέμα σου δεν αναφέρθηκα στην φύση της συνείδησης, και πως αυτή προσδιορίζεται, αλλά ανέφερα σκέψεις δικές μου, απαντώντας στην πρόταση σου για την “έλευση της ζωής μες στη ζωή”, όπως εγώ τουλάχιστον κατάλαβα το νόημα, παρουσιάζοντας κάποιους “μπελάδες” που εμποδίζουν ή χειραγωγούν την “ζωή” του ζώου άνθρωπος.

Η τοποθέτησή μου ήταν μακροσκελής, και τουλάχιστον στο βαθμό του προσφερόμενου μέσου, θέλω να πιστεύω σαφής, δεδομένου πως κανένας δεν διατύπωσε κάποια απορία (εκτός από τον zyp στο ποίον και απάντησα)

Η ένστασή μου φίλε μου πάνω στην τελευταία σου τοποθέτησή που σχολίασα, είναι πως θεωρώ αδόκιμο να περιγράφουμε μία άποψη, χρησιμοποιώντας λέξεις, το νόημα των οποίων εμείς οι ίδιοι δηλώνουμε πως δεν γνωρίζουμε.

Αυτό είναι δική μου θέση, αν κάνω λάθος πες το μου, πάντοτε στα πλαίσια ενός εποικοδομητικού διαλόγου που θεωρώ πως πρέπει όλοι να φροντίζουμε να γίνεται.

Δέ λίγο σε παρακαλώ..

"η συνείδηση ανώτερης τάξης (δευτερογενής συνείδηση, συνείδηση εαυτού, συνείδηση ότι έχουμε συνείδηση, κλπ)

κάποιου υγιούς ενήλικα ο οποίος απομονώνεται (παροδικά) από το περιβάλλον του, ή και ακόμα από το ίδιο του το σώμα (πχ. τοπική αναισθησία)

δεν θα διαφέρει ποιοτικά από την συνείδηση του εν-σώματου και κοινωνικά ενσωματωμένου (socially embedded) εαυτού

γιατί το κοινωνικό πλαίσιο έχει πλέον συμβολοποιηθεί και εσωτερικοποιηθεί

αλλά

η συνείδηση ανώτερης τάξης

κάποιου (σωματικά) υγιούς ενήλικα ο οποίος μεγάλωσε σε απομόνωση, εκτός κοινωνίας, χωρίς επαφή με άλλους ανθρώπους

η κάποιου ενήλικα ο οποίος μεγάλωσε χωρίς πρόσβαση στο σώμα του (εξαιρετικά σπάνιες παθήσεις)

θα είναι ποιοτικά διαφορετική, και πιθανώς ανύπαρκτη.....

Και αυτό...

" 1. καταρχάς, εφόσον η Συνείδηση και το Ασυνείδητο δεν μπορεί παρά να είναι άρρηκτα συνδεδεμένα, είτε τα αντιμετωπίσουμε ως αντίθετα, είτε ως συμπληρωματικά, αν μη τι άλλο, θα βοηθήσει στο να ξεκαθαρίσουμε για ποιο πράγμα μιλάμε.

2. επιπλέον, το θέμα των ασυνείδητων γνωσιακών/νοητικών λειτουργιών είναι εγγενώς ενδιαφέρον και μπορεί να τεθεί ως εξής: πόση επεξεργασία μπορούν να υποστούν οι εξωτερικές και εσωτερικές πληροφορίες πριν γίνουν αντιληπτές, ή χωρίς να γίνουν αντιληπτές; Και τι απογίνονται αυτές οι επεξεργασμένες (τουλάχιστον μερικώς) πλην όμως ‘ασυνείδητες’ πληροφορίες που κυκλοφορούν κάπου μέσα στο κεφάλι μας;

Η Ψυχανάλυση λόγου χάρη, έχει την ξεκάθαρη άποψη ότι δεν έχουμε επίγνωση μεγάλου μέρους των ψυχονοητικών διεργασιών μας (μεταφράζω έτσι το mental life). Πολλά απ’ αυτά που σκεφτόμαστε, αντιλαμβανόμαστε, ονειρευόμαστε, δεν έχουν πρόσβαση στη συνειδητή σκέψη. Ούτε και μπορούμε να εξηγήσουμε τα κίνητρα των πράξεών μας, λέει η Ψυχανάλυση, παρόλο που αυτά επηρεάζουν τις συνειδητές μας σκέψεις και τη συμπεριφορά μας.

Στις Νευροεπιστήμες το θέμα είναι πιο ανοιχτό: υπάρχουν αυτοί που λένε ότι η επεξεργασία ασυνείδητων πληροφοριών σταματά στα πρώτα στάδια ανάλυσης, και άλλοι, νομίζω πολύ περισσότεροι, που συντάσσονται με την Ψυχανάλυση (σ’ αυτό το θέμα) και ισχυρίζονται ότι μπορεί να γίνει επεξεργασία σχεδόν εξ ολοκλήρου στον χώρο του ασυνείδητου. Αργότερα θα παρουσιάσω κάποιες μελέτες που υποστηρίζουν αυτή την δεύτερη άποψη.

3. τέλος, το θέμα των ασυνείδητων εγκεφαλικών λειτουργιών είναι βεβαίως καθοριστικό για το ζήτημα της ελεύθερης βούλησης και του ψυχολογικού ντετερμινισμού που είναι ένα από τα θέματα που απασχολούν τη φετινή συνάντηση

-Τώρα το πώς εξασφαλίζεται η έλλειψη πρόσβασης στην συνείδηση είναι θέμα μεγάλο και σημαντικό και εξαρτάται άμεσα και από το τι θεωρούμε πως εμπεριέχει ο όρος συνείδηση. Σε πολλές (αλλά όχι όλες) πειραματικές μελέτες των Νευροεπιστημών και της Ψυχολογίας, η έλλειψη συνείδησης διαπιστώνεται με την απουσία λεκτικής μαρτυρίας (verbal report).

http://www.uth.tmc.edu/clinicalneuro/symposium/32.htm

Θα μπορούσα να σου παραθέσω απόψεις και του Freud και άλλων ενδεχομένως αλλα θα χάσουμε την μπάλλα...

Μια πρώτη προσέγγιση και ερμηνεία μπορούμε όλοι μας να δώσουμε φίλε μου , ωστόσο ακόμα -προσωπική άποψη- για να εκφράσουμε μια τελική-οριστική άποψη θεωρώ ότι είναι νωρίς...
Αυτό δεν μας απαγορεύει να διερευνούμε και να συζητάμε...

Σου επεσήμανα – σαν δική μου άποψη – πως είναι αδόκιμο να χρησιμοποιούμε έννοιες που εξ αρχής αδυνατούμε να ορίσουμε, και με αυτές να περιγράφουμε άλλες έννοιες.

Τέλος για να επανέλθουμε στο θέμα σου, - της “ζωής” μες στη ζωή,- κατέθεσα την άποψή μου, επισημαίνοντας την μοναδικότητα της “φυσικής ζωής” - για παράδειγμα των θηλαστικών – που είναι στην βάση της και πιθανόν καθ ολοκληρίαν ενστικτώδης, το περιεχόμενο δηλαδή και η ροή της ορίζεται ακριβώς από ένα γονιδιακά μεταφερόμενο πρόγραμμα ¨οδηγό” για όλες τις βασικές και επι μέρους δραστηριότητες του κάθε διαφορετικού είδους.
Αυτή η μοναδικότητα της “φυσικής ζωής” για το είδος άνθρωπος, έχει κατα την δική άποψη παραβιαστεί , ή αν θέλεις αντικατασταθεί με ένα άλλο είδος “ζωής”, την “ανθρώπινη ζωή” και αυτό ήταν συνέπεια της αύξησης του εγκεφάλου, και του έδωσε την ΜΟΝΑΔΙΚΗ επίγνωση της ατομικότητας του, της οικογένειάς του, της φυλής του, της ιστορίας του, την γνώση της ζωής και του θανάτου, καθώς και μια ποιο σαφή γνώση και αντίληψη του περιβάλλοντος κόσμου του αλά και του διαστήματος.
Αυτές οι επιπλέον γνώσεις έχουν κατα την άποψή φορτώσει και πολλούς “μπελάδες” τον άνθρωπό, και είναι πολύ πιθανόν σε βάθος χρόνου αυτή η στροφή/παραβίαση της “φυσικής ροής” ζωής, να οδηγήσει το ανθρώπινο είδος σε εκφυλισμό.
Το θέμα δηλαδή που θέτω, δεν έχει να κάνει με την έρευνα πάνω στην έννοια του όρου “συνείδηση” , αλλά με την έρευνα που σχετίζεται με την ανθρώπινη “ζωή”, και που κατά την γνώμη μου έθεσες προς συζήτηση, - εκτός και αν δεν κατάλαβα καλα το θέμα σου, και η θέση η δική μου και έρευνά μου, δεν αφορά μια ακόμη πτυχή αυτού του θέματος.

Χρησιμοποίησα αρχικά την λέξη “συνείδηση” με την έννοια αυτής της επίγνωσης του εαυτού μας και του κόσμου, όπως δηλαδή γίνεται κοινώς η χρήση της, στην πρόταση “έχω συνείδηση των πράξεων μου” , ή “συνειδητοποίησα την πραγματικότητα” κλπ κλπ.

Εδώ ΔΕΝ κουβεντιάζουμε για την συνείδηση, αλλά για το νόημα της ζωής, αν κατάλαβα βεβαίως το νόημα του θέματος σου.
Και οι ερωτήσεις μου σε σένα και στον φίλο Κηφέα να δοθούν οι ερμηνείες αυτών των λέξεων, είχαν σκοπό να δείξουν την αδυναμία σαφούς και κοινού ορισμού.
Η έννοια της συνείδησης δεν μπορεί να οριοθετηθεί με ακρίβεια, (τουλάχιστον ακόμα) γιατί υπάρχει μια εγγενής, κατά την άποψή μου αδυναμία, να κατανοηθεί αντικειμενικά (άρα κοινά αποδεκτά) και να εξηγηθεί επιστημονικά, πως από μια υλική διάταξη και την φυσική επεξεργασία πληροφοριών, προκύπτει ένα αποτέλεσμα πνευματικό, και φαινομενικά μη υλικό, όπως η συνείδηση.

Γνωρίζουμε όλοι – ή τουλάχιστον αυτοί που ενδιαφέρονται και παρακολουθούν τις εξελίξεις – πως στα τελευταία χρόνια, γίνονται πολλές έρευνες για την κατανόηση της δομής και λειτουργίας του εγκεφάλου, με την χρήση εξελιγμένων επιστημονικών μεθόδων και εφαρμογών.
Πιστεύω – προσωπική μου γνώμη – πως στα επόμενα χρόνια θα μπορέσουμε να δώσουμε μια επιστημονική απάντηση στο “γρίφο”

quote:

---

Gianipseftis :

. . . Το θέμα δηλαδή που θέτω, δεν έχει να κάνει με την έρευνα πάνω στην έννοια του όρου “συνείδηση” , αλλά με την έρευνα που σχετίζεται με την ανθρώπινη “ζωή”, και που κατά την γνώμη μου έθεσες προς συζήτηση, - εκτός και αν δεν κατάλαβα καλα το θέμα σου, και η θέση η δική μου και έρευνά μου, δεν αφορά μια ακόμη πτυχή αυτού του θέματος.

Χρησιμοποίησα αρχικά την λέξη “συνείδηση” με την έννοια αυτής της επίγνωσης του εαυτού μας και του κόσμου, όπως δηλαδή γίνεται κοινώς η χρήση της, στην πρόταση “έχω συνείδηση των πράξεων μου” , ή “συνειδητοποίησα την πραγματικότητα” κλπ κλπ.

Εδώ ΔΕΝ κουβεντιάζουμε για την συνείδηση, αλλά για το νόημα της ζωής, αν κατάλαβα βεβαίως το νόημα του θέματος σου.

Και οι ερωτήσεις μου σε σένα και στον φίλο Κηφέα να δοθούν οι ερμηνείες αυτών των λέξεων, είχαν σκοπό να δείξουν την αδυναμία σαφούς και κοινού ορισμού.

Η έννοια της συνείδησης δεν μπορεί να οριοθετηθεί με ακρίβεια, (τουλάχιστον ακόμα) γιατί υπάρχει μια εγγενής, κατά την άποψή μου αδυναμία, να κατανοηθεί αντικειμενικά (άρα κοινά αποδεκτά) και να εξηγηθεί επιστημονικά, πως από μια υλική διάταξη και την φυσική επεξεργασία πληροφοριών, προκύπτει ένα αποτέλεσμα πνευματικό, και φαινομενικά μη υλικό, όπως η συνείδηση.

---

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά

Και σαφώς το θέμα μας είναι η ζωή, και ιδικά η “ανθρώπινη ζωή”.

Κάνω αυτή την επισήμανση, για να μην εκτραπούμε σε συζητείς με θέμα την ζωή, και την προέλευσή της.

Καλη σου μέρα

"Συνείδηση : Είναι η καθαρή και ακριβής γνώση των πραγμάτων του κόσμου και των γεγονότων της ζωής . Η εσωτερική γνώση , η επίγνωση του εσωτερικού κόσμου , της ψυχικής ζωής . Η συναίσθηση της καλής ή κακής συμπεριφοράς του ανθρώπου στον κόσμο , η επίγνωση των πράξεών του , των δικαιωμάτων , των υποχρεώσεών του και των ευθυνών του ".

Μίλτο , καλημέρα....
Θα ήθελα να σε ρωτήσω , το εξής...
Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έχουν καθαρή και ακριβή γνώση των πραγμάτων του κόσμου ή συναίσθηση των πράξεών τους ή της σκέψης τους???
Της καλής ή κακής συμπεριφοράς τους???
Εγώ για να θέσω μια βάση συζήτησης , θα αποδεχθώ -αποδέχομαι ήδη- τον ορισμό που έθεσες υπ'οψιν μας , ωστόσο αναρρωτιέμαι πόσοι είναι αυτοί οι άνθρωποι που εμπίπτουν σε αυτόν τον ορισμό της συνείδησης και έτσι όπως αυτός -ο ορισμός- περιγράφεται???

Ως έναν ορισμό που ορίζει/φωτογραφίζει/περιγράφει -και- τον μελλοντικό προορισμό μας -ως άνθρωποι/μονάδες και ανθρωπότητα- θα μπορούσα να τον δώ αλλα ως μια υπαρκτή πραγματικότητα διαπιστωμένη , τολμώ να πώ ότι ουτε καν να σκεφθώ δεν μπορώ...

YΓ:"Επανεχόμενος στο θέμα , διερωτώμαι τι άραγε ο καθένας απο μας θεωρεί ως "ζωή/ευδαιμονία" στην ζωή του και θεωρώ ότι αν υπάρξουν καταθέσεις περί αυτού , ίσως τότε να κάνουμε έναν κατάλογο απο τον οποίο θα μπορούσαμε να βρούμε κοινές επιδιώξεις και να έχουμε μια σαφέστερη συζήτηση και προσέγγιση στο θέμα..."

Προσωπικά κατ'αρχάς θεωρώ , ότι η αυτογνωσία και η αυτοπαρατήρηση μπορούν να αποτελέσουν τον θεμέλιο λίθο για την έλευση της ζωής στην ζωή μας...και ότι σαν αυτό επιτελεσθεί -έστω σε έναν ικανοποιητικό βαθμό- θα μας βοηθήσει να συναισθανθούμε ίσως και να κατανοήσουμε/δικαιολογήσουμε και τον/ους απέναντί μας , κάτι που δεν θα εγείρει πλέον αισθήματα θυμού κοκ έναντι των άλλων και ενδεχομένως να καλωσορίσει στην ζωή μας την πολυπόθητη "καθιέρωση του εμείς" , κοινώς αμοιβαία εμπιστοσύνη...

quote:

---

Εαρινός :

Μίλτο , καλημέρα....

Θα ήθελα να σε ρωτήσω , το εξής...
Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έχουν καθαρή και ακριβή γνώση των πραγμάτων του κόσμου ή συναίσθηση των πράξεών τους ή της σκέψης τους???
Της καλής ή κακής συμπεριφοράς τους???

Εγώ για να θέσω μια βάση συζήτησης , θα αποδεχθώ -αποδέχομαι ήδη- τον ορισμό που έθεσες υπ'οψιν μας , ωστόσο αναρρωτιέμαι πόσοι είναι αυτοί οι άνθρωποι που εμπίπτουν σε αυτόν τον ορισμό της συνείδησης και έτσι όπως αυτός -ο ορισμός- περιγράφεται???

Ως έναν ορισμό που ορίζει/φωτογραφίζει/περιγράφει -και- τον μελλοντικό προορισμό μας -ως άνθρωποι/μονάδες και ανθρωπότητα- θα μπορούσα να τον δώ αλλα ως μια υπαρκτή πραγματικότητα διαπιστωμένη , τολμώ να πώ ότι ουτε καν να σκεφθώ δεν μπορώ...

---

Ένας τέτοιος άνθρωπος, μου είπε κάποτε το παρακάτω,
(αν και εύκολο στην κατανόηση, ΕΊΝΑΙ δύσκολο, πολυ δύσκολο στην πράξη)

Βλέπεις, πλησιάζεις το απόλυτο.

"κανε το σωστο πράγμα, και το σωστο θα σου συμβει"

"Οι περιπλοκές που εμφανίζονται σε αυτό το στάδιο δεν είναι πια εγωιστικές συγκρούσεις επιθυμιών , αλλά δυσκολίες που αφορούν τόσο τον εαυτό όσο και τους άλλους . Σε αυτό το στάδιο έχουμε να κάνουμε με συλλογικά προβλήματα που έχουν ενεργοποιήσει το συλλογικό ασυνείδητο , επειδή απαιτούν μάλλον συλλογική παρά ατομική αναπλήρωση".

Μια απλή παρατήρηση , θα μπορούσε να είναι αυτή...
Πρόοδος και γνώση δεν παρήχθη ποτέ φίλε μου και ιδιαίτερα σε κάθε τι που αφορά θεματικές αλλαγές που αφορούν το "εγώ" μας , το αντίθετο θα έλεγα μάλιστα...
Επιπλέον θα ήθελα να σ'ευχαριστήσω για τον όμορφο τρόπο με τον οποίο προσεγγίζεις τα πράματα...και βοηθάς στο να υπάρξει μια ήπια μετάβαση -νοητική-...ο λόγος σου τροφή για σκέψη...την απαρχή σε/για μια διαφορετική προσέγγιση των πραγμάτων!

Σ'ευχαριστώ!

Εσκεμμένα άφησα μερικές λέξεις που χρησιμοποίησα στα δύο τελευταία μηνύματα χωρίς να δώσω ερμηνευτικό περιεχόμενο . Ο λόγος ήταν ότι ήθελα να τρέξω το θέμα όσο μπορούσα πιο γρήγορα προς το ουσιαστικό περιεχόμενό του . Παραθέτω τα αποσπάσματα των δύο τελευταίων μηνυμάτων που περιέχουν τις λέξεις που χρήζουν ενός (έστω) απλού περιγραφικού ορισμού :

quote:

---

Για την Φιλοσοφία , η συνείδηση έχει δύο έννοιες , μία ψυχολογική και μία ηθική .

---

Η ηθική συνείδηση στην ουσία της είναι ο ηθικός κριτής , του ανθρώπου , ο οποίος επιδοκιμάζει τις πράξεις που είναι ηθικές και καταδικάζει αυτές που παραβιάζουν τον ηθικό νόμο .

Η ηθική συνείδηση , για άλλους φιλόσοφους είναι έμφυτη στον άνθρωπο πριν από κάθε εμπειρία , για άλλους είναι προϊόν μακράς ιστορικής εξέλιξης και προόδου της ανθρώπινης κοινωνίας , η φωνή του κοινωνικού ενστίκτου και της κοινωνικής ολότητας στην ψυχή του ανθρώπου .

Το ζήτημα της συνείδησης προσέλκυσε συχνά την προσοχή του ανθρώπου .

Στο παρελθόν αποτελούσε αποκλειστικά πεδίο έκφρασης φιλοσοφικών στοχασμών , πρόσφατα όμως ψυχολόγοι αλλά και νευροεπιστήμονες άρχισαν να ασχολούνται με το αποκαλούμενο πρόβλημα της σχέσης ανάμεσα στον νου και στο σώμα (the mind – body problem) ή , σύμφωνα με την υπαινικτική φράση του Schopénhauer , με "το πρόβλημα του αινίγματος του κόσμου" .

Υπάρχουν πολλές κλασικές και σύγχρονες προσεγγίσεις που αφορούν το ζήτημα της συνείδησης .

Η ανάπτυξη , όμως , τις τελευταίες δεκαετίες επαναστατικών μεθόδων απεικόνισης της εγκεφαλικής δραστηριότητας , καθώς και πειραματικών μοντέλων ελέγχου της συμπεριφοράς . επέτρεψε την προσέγγιση του ζητήματος της συνείδησης στο πλαίσιο της σύγχρονης νευροβιολογίας .

Μήπως η συνείδηση μπορεί να θεωρηθεί αντικείμενο επιστημονικής έρευνας και δεν ανήκει αποκλειστικά στο πεδίο της φιλοσοφίας ;

Όμως , το πώς μια μάζα νευρικών κυττάρων αποκτά αυτογνωσία – συνείδηση – εξακολουθεί να συνιστά ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια .

Παρ’ότι τα πειραματικά ευρήματα είναι ακόμη λίγα και διάσπαρτα , έχουν ήδη αρχίσει να εμφανίζονται θεωρητικά μοντέλα πώς αναδύεται η συνείδηση μέσα από τη λειτουργία εκτεταμένων νευρωνικών δικτύων στον εγκέφαλο .

Τα μοντέλα αυτά έχουν σημαντική αξία , πέραν του ότι συνιστούν μια προσπάθεια ερμηνείας του φαινομένου της συνείδησης με καθαρά επιστημονικούς όρους , προσφέρουν και ένα υπόβαθρο για περαιτέρω πειραματικές μελέτες που τελικά θα διευρύνουν την κατανόηση των σχετικών μηχανισμών .

Η συνείδηση, όπως έχω και παλαιότερα αναφέρει, περιγράφεται όχι σαν προϊόν της λειτουργίας των νευρικών κυττάρων του εγκεφάλου , αλλά σαν μια συνεχής διεργασία που συμβαίνει στον εγκέφαλο . Η στενή αλληλεπίδραση των τριών στοιχείων (εγκέφαλος , σώμα , περιβάλλον) φαίνεται ότι καθορίζει τη μορφή και την υφή της ενσυνείδητης εμπειρίας .

Η συνείδηση ΕΊΝΑΙ κατ'εμε εκτενεστερη σαν έννοια, μα και σαν γεγονός.

Εξηγούμαι.

Ψυχαναλυτες, και ΓΕΝΙΚΆ η αποδεκτή απο τους περισσοτερους πλευρά της,(συνειδησης, ο χωρισμός συνειδητου/ασυνείδητου η του προβλήματος mind/body όπως αναφέρεις πιο πάνω) σε μια Ζωντανή, ξυπνια συνείδηση, φαίνονται αστείες.

Το προβλημα έγκειται στη χωριστικη ταυτότητα (μέρος συνειδησης) που η κουλτούρα και η διαπαιδαγώγηση μας χειραφετει και κανονίζει έτσι, ώστε να γίνεται αποδεκτή μια ζωη περιορισμένης συνειδησης, η οποία ΕΊΝΑΙ κανονισμενη  και κοινή σε όλη την ανθρωπότητα. 

Ο πόνος, ο φόβος, η ευχαρίστηση, η σκεψη,κλπ ΕΊΝΑΙ μερη αυτης της συνειδησης, που ειναι κοινή σε όλους. (θυμάσαι τι έλεγε ο Ηράκλειτος?) ΕΊΝΑΙ σαν Ένα κύμα που η ανθροπωτητα ΕΊΝΑΙ μέρος της, επομενως, στο τέλος, (οταν ο οργανισμός πεθαίνει) αυτα σαν μέρος της συνειδησης, σαν μέρος του κύματος, συνεχίζουν.

Στην ουσία θα έφτανε να γνωριζε (μάθει εν ζωη) κάποιος, αυτο που ΕΊΝΑΙ η συνείδηση, και τι ΕΊΝΑΙ πέρα απο αυτήν. (πέραν απο τη σκέψη)

quote:

---

ΠΛΑΤΩΝΑΣ :

Θα έλεγα φίλε κηφεα να έδινες προσοχη και εμβαθυνση στο τελευταίο απόσπασμα σου.

Η συνείδηση ΕΊΝΑΙ κατ'εμε εκτενεστερη σαν έννοια, μα και σαν γεγονός.

Εξηγούμαι.

Ψυχαναλυτες, και ΓΕΝΙΚΆ η αποδεκτή απο τους περισσοτερους πλευρά της,(συνειδησης, ο χωρισμός συνειδητου/ασυνείδητου η του προβλήματος mind/body όπως αναφέρεις πιο πάνω) σε μια Ζωντανή, ξυπνια συνείδηση, φαίνονται αστείες.

Το προβλημα έγκειται στη χωριστικη ταυτότητα (μέρος συνειδησης) που η κουλτούρα και η διαπαιδαγώγηση μας χειραφετει και κανονίζει έτσι, ώστε να γίνεται αποδεκτή μια ζωη περιορισμένης συνειδησης, η οποία ΕΊΝΑΙ κανονισμενη και κοινή σε όλη την ανθρωπότητα.

Ο πόνος, ο φόβος, η ευχαρίστηση, η σκεψη,κλπ ΕΊΝΑΙ μερη αυτης της συνειδησης, που ειναι κοινή σε όλους. (θυμάσαι τι έλεγε ο Ηράκλειτος?) ΕΊΝΑΙ σαν Ένα κύμα που η ανθροπωτητα ΕΊΝΑΙ μέρος της, επομενως, στο τέλος, (οταν ο οργανισμός πεθαίνει) αυτα σαν μέρος της συνειδησης, σαν μέρος του κύματος, συνεχίζουν.

Στην ουσία θα έφτανε να γνωριζε (μάθει εν ζωη) κάποιος, αυτο που ΕΊΝΑΙ η συνείδηση, και τι ΕΊΝΑΙ πέρα απο αυτήν. (πέραν απο τη σκέψη)
Τώρα, ΕΊΝΑΙ και ζει σε Ένα κομμάτι της, τον λένε Κώστα, Γιάννη, φρουντ, η Νίτσε, το ίδιο κάνει.

---

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά

Σύμφωνα με έναν άλλο ορισμό ασυνείδητο λέγεται το σύνολο των ιχνών που αφήνουν διάφορα ψυχικά φαινόμενα που έχουν συμβεί στο συνειδητό και τα οποία μπορούν να αναπλάθονται σε δεδομένη ευκαιρία . Αλλά αυτό εκφράζεται πιο σωστά με τον όρο “υποσυνείδητο”.

Οι φιλόσοφοι από παλιά ήδη σημείωσαν τη σκοτεινή και τυφλή ενέργεια του πνεύματος . Ο ίδιος ο Καρτέσιος παραδέχεται ότι εκτός της έλλογης σκέψης υπάρχει και μία σκέψη αυτόματη , όπως είναι του μικρού παιδιού και του ανθρώπου που βρίσκεται σε λήθαργο , μία σκέψη χωρίς μνήμη . Εκείνος όμως που πρώτος διαχώρισε τις ασυνείδητες λειτουργίες της ψυχής ήταν ο Λάϊμπνιτς .

Οι νεώτεροι ψυχολόγοι επί τη βάσει των πειραμάτων , πιστεύουν ότι η αρχή της ψυχολογικής μας ζωής είναι ασυνείδητη. Είναι μια κατάσταση , την οποία ο Γάλλος ψυχολόγος και φιλόσοφος Μαίν ντε Μπιράν ονομάζει “καθαρή συναισθηματικότητα” ή “απλό συναίσθημα” . Ακόμη δεν έχει γεννηθεί το εγώ , ή μάλλον δεν έχει ξεχωρίσει αυτό από τον γύρω κόσμο . Δεν υπάρχει , όπως λέμε , διάκριση υποκειμένου και αντικειμένου . Η περίοδος αυτή της ψυχολογικής μας ζωής είναι ασυνείδητη . Αλλά επηρεάζει πολύ τις κατοπινές ψυχικές ενέργειές μας . Τα αισθήματα και τα πάθη μας επίσης πριν διαμορφωθούν μέσα στο φως της συνείδησής μας γεννώνται έξω από αυτήν . Και μετά την εμφάνιση της συνείδησης , προκειμένου ακόμη και για ανώτατες ψυχικές λειτουργίες , διαπιστώνουμε ότι πολλές από αυτές ή μάλλον όλες γίνονται αρχικά εκτός συνείδησης : ο συνειρμός των ιδεών , η αποτύπωση των κρίσεων , η δημιουργική φαντασία , η απόφανση της βούλησης .

Από αυτό προκύπτει ότι “υπάρχει μια σκοτεινή ζωή του πνεύματος” η οποία κανονικά αποτελείται από τάσεις τις οποίες δεν υποπτευόμαστε , από πάθη που μόλις δημιουργούνται , από μόλις διαγραφόμενα όνειρα , από υπάρχουσες έξεις , από αντιλήψεις που οφείλονται σε αίσθηση τις οποίες δεν προσέξαμε και από την ασυνείδητη προέκταση των συνειδητών στοχασμών μας .

Η φωτισμένη περιοχή της ψυχολογικής ζωής είναι ελάχιστη σε έκταση σε σύγκριση προς την τεράστια παρακαταθήκη της λανθάνουσας γνώσης …. Η συνείδηση (η φωτισμένη αυτή περιοχή) είναι βέβαια το κέντρο της ψυχολογικής μας ζωής , αλλά μόνο το κέντρο .

ΥΓ. : Συνεχίζεται ...

Επίσης οι ανακλαστικές κινήσεις , το ορμέμφυτο , αυτά που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια του ύπνου ή της ύπνωσης είναι και αυτές ενέργειες ασυνείδητες .

Άλλοι όμως , όπως ο Βίλχελμ Βούντ , δεν παραδέχονται παραστάσεις έξω από τη συνείδηση . Η ψυχή , λένε , διανοείται πάντοτε , η δε παράσταση είναι πάντοτε συνδεδεμένη με τη συνείδηση . Ακόμη προκειμένου περί ανακλαστικών κινήσεων , των οποίων αναμφισβήτητα δεν έχομε συνείδηση , υποστηρίζουν αυτοί οι φιλόσοφοι ότι αυτές ήταν άλλοτε ενσυνείδητες , αλλά λόγω της συχνής επανάληψης , κατάντησαν αυτόματες , εντελώς μηχανικές . Επίσης δε και για τα ορμέμφυτα πιστεύουν ότι είναι έξεις που εμπεδώθηκαν σε μια μακρά σειρά γενεών . Με την πάροδο του χρόνου , όμως , περιορίζεται ο αριθμός αυτών που αρνούνται την πραγματική υπόσταση η την σημασία του ασυνείδητου .

Κατά την επικρατέστερη αντίληψη σήμερα , η σχέση συνείδησης , ασυνείδητου και υποσυνείδητου είναι η εξής :

Συνείδηση είναι ο φωτεινός πυρήνας του συνόλου των αισθητών σ’εμάς ψυχικών φαινομένων . Γύρω από την συνείδηση , σαν κράσπεδα ή κατά την έκφραση του Ερρίκου Μπέρξον , κροσσωτής φράντζας , είναι το υποσυνείδητο , που περιέχει στοιχεία αμυδρά φωτισμένα και μόλις αντιληπτά , τα οποία όμως ανακαλούνται στην επίγνωσή μας μόλις ο προβολέας της προσοχής μας τα φωτίσει . Γύρω από τον κύκλο του υποσυνείδητου απλώνεται ένας μεγαλύτερος κύκλος , το ασυνείδητο, όπου επικρατεί απόλυτο σκοτάδι . Τα ψυχικά γεγονότα που πραγματοποιούνται μέσα σ’αυτόν δεν γίνονται σ’εμάς αντιληπτά αυτά καθεαυτά , αλλά μόνο από τα αποτελέσματά τους , τα οποία είναι πολύ σοβαρά και παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο σε όλη μας τη ζωή . Έχομε , λοιπόν , μια διάκριση μεταξύ υποσυνείδητου και ασυνείδητου . Το υποσυνείδητο είναι το ημίφως , το ασυνείδητο το σκοτάδι . Ο Γκομπλό στο Φιλοσοφικό Λεξικό του ξεχωρίζει το ασυνείδητο σαν να βρίσκεται εντελώς εκτός συνείδησης , από το υποσυνείδητο , το οποίο τοποθετεί στα έγκατά της . Αυτά τα ψυχικά γεγονότα που βρίσκονται ή συμβαίνουν μέσα στο υποσυνείδητο είναι λίγο ή καθόλου συνειδητά , αλλά μπορούμε με τον διαλογισμό να αποκτήσουμε συνείδησή τους .

Υπάρχουν , όπως αναφέρθηκε παραπάνω , ψυχικές και νοητικές ειδικότερα λειτουργίες που δεν γίνονται συνειδητές , δηλαδή πραγματοποιούμενες χωρίς συμμετοχή της συνείδησης (παραστάσεις και συλλογισμοί ασυνείδητοι π.χ.) . Γενικά , η ψυχική ζωή του ανθρώπου , δεν επακολουθεί πάντοτε και αναγκαία η συνειδητοποίηση των στοιχείων αυτών . Αλλά μερικά από αυτά γίνονται συνειδητά , άλλα όχι . Από τα δεύτερα από αυτά (τα μη συνειδητά) , άλλα παραμένουν για πάντα ασυνείδητα , άλλα μπορούν σε ορισμένες περιπτώσεις να βγουν από την ασυνείδητη κατάσταση και να γίνουν συνειδητά . Στην περίπτωση αυτή μιλάμε για υποσυνείδητο .

Όταν λέμε μία ψυχική ενέργεια συνειδητή ή ασυνείδητη , πρέπει να διακρίνομε την αυτόματη συνειδητότητα από την λογική συνειδητότητά της . Η ασυνείδητη ενέργεια διαφεύγει και την αυτόματη και την λογική συνείδηση . Η διάκριση όμως που γίνεται εδώ μεταξύ υποσυνειδήτου και ασυνειδήτου ούτε σαφής είναι πάντοτε , ούτε τηρείται αυστηρά . Οι περισσότεροι δε από τους ψυχολόγους μιλούν αδιακρίτως για το υποσυνείδητο και το ασυνείδητο .

Ωστόσο , γνωρίζουμε ότι το ασυνείδητο δεν αναπαύεται ποτέ .

Φαίνεται να λειτουργεί συνέχεια , αφού ακόμη και όταν κοιμόμαστε βλέπουμε όνειρα .

Υπάρχουν άνθρωποι που δηλώνουν ότι δεν ονειρεύονται ποτέ , αλλά το πιθανότερο είναι ότι δε θυμούνται τα όνειρά τους .

Είναι σημαντικό ότι οι άνθρωποι που μιλούν στον ύπνο τους , τις περισσότερες φορές δεν θυμούνται τα όνειρα που τους έκαναν να μιλούν .

Δεν περνά ούτε μια μέρα που να μην μπερδέψουμε τη γλώσσα μας ή να μην ξεχάσουμε κάτι που άλλες φορές θυμόμαστε αμέσως , ή να μη μας κυριέψει κάποια διάθεση της οποίας δεν ξέρουμε την προέλευση κλπ.

Όλα αυτά είναι συμπτώματα κάποιας συστηματικής ασυνείδητης δραστηριότητας που γίνεται άμεσα ορατή τη νύχτα με τα όνειρα , αλλά που σπάνια διαπερνά τις αναστολές και τις απαγορεύσεις που επιβάλλει ο συνειδητός νους .

Από ό,τι μας έχει δείξει η εμπειρία , μπορούμε να θεωρήσουμε ότι οι ασυνείδητες διεργασίες έχουν μια αντισταθμιστική σχέση με το συνειδητό .

Χρησιμοποιούμε σκόπιμα τη λέξη “αντισταθμιστική” και όχι “αντίθετη” γιατί το συνειδητό και το ασυνείδητο δε βρίσκονται αναγκαστικά σε αντίθεση μεταξύ τους , αλλά συμπληρώνουν το ένα το άλλο σχηματίζοντας έτσι το σύνολο που ονομάζουμε “εαυτό” .

Σύμφωνα με αυτόν τον ορισμό , ο εαυτός καλύπτει ένα πλατύτερο πεδίο από το συνειδητό εγώ . Αγκαλιάζει τη συνειδητή αλλά και την ασυνείδητη ψυχή και επομένως είναι μια προσωπικότητα .

Είναι αρκετά εύκολο να θεωρήσουμε ότι ο εαυτός μας διαθέτει τμηματικές ψυχές .

Όμως , ξεπερνά τις δυνάμεις της φαντασίας μας αν προσπαθήσουμε να σχηματίσουμε μια καθαρή εικόνα του τι είμαστε σαν εαυτός , επειδή τότε το μερικό επιχειρεί να κατανοήσει το ολικό .

Δεν υπάρχει σχεδόν καμιά ελπίδα να αποκτήσουμε έστω και προσεγγιστική συνειδητότητα του εαυτού .

Όσα στοιχεία και αν καταφέρουμε να συνειδητοποιήσουμε θα εξακολουθήσει να υπάρχει μια ασαφής και απροσδιόριστη ποσότητα ασυνείδητου υλικού που ανήκει στην ολότητα του εαυτού . Επομένως ο εαυτός είναι πάντα μια πιο περιεκτική όψη .

Οι ασυνείδητες διεργασίες που αντισταθμίζουν το συνειδητό εγώ περιέχουν όλα εκείνα τα στοιχεία που είναι απαραίτητα για την αυτορρύθμιση της λειτουργίας της ψυχής στο σύνολό της .

Στο προσωπικό επίπεδο , τα στοιχεία αυτά είναι τα ασυνείδητα προσωπικά κίνητρα που εμφανίζονται στα όνειρα ή το νόημα των καθημερινών καταστάσεων που παραβλέπουμε ή τα συμπεράσματα που δε βγάζουμε ή τα συναισθήματα που δεν επιτρέπουμε ή οι επικρίσεις που δεν κάνουμε στον εαυτό μας .

Η αλλοτρίωση του “εαυτού” για χάρη του συλλογικού αντιστοιχεί σε κάποιο κοινωνικό ιδεώδες . Μπορεί ακόμη να εκληφθεί σαν κοινωνική αρετή και καθήκον , αν και είναι δυνατό να γίνει κακή χρήση για εγωιστικούς σκοπούς . Υποτίθεται ότι οι εγωιστές ενδιαφέρονται μόνο για τον “εαυτό” τους , αυτό όμως δεν έχει καμία σχέση με την έννοια του “εαυτού” όπως τη χρησιμοποιούμε εδώ .

Από την άλλη , η αυτοπραγμάτωση μοιάζει να είναι το άκρο αντίθετο της αλλοτρίωσης .

Αυτή η παρανόηση είναι πολύ συνηθισμένη , επειδή δεν κάνουμε μια επαρκή διάκριση ανάμεσα στον “ατομισμό” και την “εξατομίκευση”.

Ατομισμός σημαίνει σκόπιμος τονισμός κάποιας υποτιθέμενης ιδιομορφίας του ατόμου , σε αντιδιαστολή με τις συλλογικές υποχρεώσεις .

Η εξατομίκευση είναι η καλύτερη και πιο ολοκληρωμένη εκπλήρωση των συλλογικών ιδιοτήτων του ανθρώπου , του οποίου η κοινωνική συμπεριφορά είναι βελτιωμένη , όταν λαμβάνουμε υπόψη τις ιδιομορφίες του παρά όταν τις παραμελούμε ή τις καταπιέζουμε .

Δεν πρέπει να πιστεύουμε ότι η ιδιοσυγκρασία ενός ατόμου είναι κάποια “παραξενιά” στην ουσία του ή στα συστατικά της μέρη , αλλά μάλλον ότι είναι ένας μοναδικός συνδυασμός , μια σταδιακή διαφοροποίηση παγκόσμιων λειτουργιών και ιδιοτήτων . Κάθε ανθρώπινο πρόσωπο έχει μια μύτη , δυο μάτια κτλ. , αλλά αυτοί οι παγκόσμιοι παράγοντες είναι μεταβλητοί . Αυτή ακριβώς η μεταβλητότητα κάνει δυνατές τις ατομικές ιδιομορφίες .

Επομένως , η εξατομίκευση είναι μια διαδικασία ψυχολογικής ανάπτυξης , η οποία εκπληρώνει τις δεδομένες ατομικές ιδιότητες . Με άλλα λόγια είναι μια διαδικασία με την οποία ο άνθρωπος γίνεται το καθορισμένο και μοναδικό όν που πραγματικά είναι . Κάτω από αυτό το πρίσμα , δεν είναι “εγωιστής” με τη συνηθισμένη έννοια της λέξης . Απλά εκπληρώνει την ιδιομορφία της φύσης του και αυτό είναι κάτι διαφορετικό από τον εγωισμό ή τον ατομισμό.

Στο βαθμό που το άτομο , σαν ζωντανή μονάδα , αποτελείται από παγκόσμιους παράγοντες , είναι συλλογικό και επομένως δεν έρχεται σε αντίθεση με τη συλλογικότητα .

Συνεπώς η έμφαση που δίνει ο “ατομιστής” στην ίδια του την ιδιομορφία είναι μια αντίφαση αυτού του βασικού γνωρίσματος κάθε ζωντανού όντος .

Από την άλλη η “εξατομίκευση” στοχεύει σε μια ζωτική συνεργασία όλων των παραγόντων . Αφού όμως οι παγκόσμιοι παράγοντες εμφανίζονται πάντα με ατομική μορφή , η πλήρης αναγνώρισή τους θα δημιουργήσει μια ατομική επίδραση που δεν μπορεί να ξεπεραστεί από ότιδήποτε , πόσο μάλλον από τον ατομισμό .

Ο στόχος της εξατομίκευσης είναι να απαλλαγεί ο εαυτός από τις πλαστές διαστρεβλώσεις και από την υποβλητική δύναμη των αρχέγονών εικόνων .

Όταν όμως στραφούμε στην άλλη πλευρά , δηλαδή στην επίδραση του συλλογικού ασυνείδητου , βλέπουμε πως κινούμαστε σε ένα σκοτεινό εσωτερικό κόσμο που είναι πολύ δύσκολο να τον καταλάβουμε . Όλοι γνωρίζουμε όταν λέμε πως κάποιος “έχει πάρει ύφος” ή ότι “παίζει έναν κοινωνικό ρόλο” . O άνθρωπος προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από κάποιο προσωπείο . Έτσι το πρόβλημα δεν είναι δύσκολο να κατανοηθεί διανοητικά .

Από την άλλη , είναι εντελώς διαφορετικό να περιγραφούν εκείνες οι λεπτές εσωτερικές διεργασίες που εισβάλλουν στο συνειδητό νου με τόση υποβλητική δύναμη.

Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε το γεγονός ότι οι αλλαγές είναι δυνατόν να προέλθουν επίσης από υποκειμενικά εσωτερικά αίτια , γνώμες και πεποιθήσεις στις οποίες τα εξωτερικά ερεθίσματα παίζουν ασήμαντο ή και καθόλου ρόλο .

Όλες οι θρησκευτικές μεταστροφές , οι οποίες δεν μπορούν να αποδοθούν άμεσα στην υποβολή , στηρίζονται σε ανεξάρτητες εσωτερικές διεργασίες που οδηγούν στην αλλαγή της προσωπικότητας .

Κατά κανόνα αυτές οι διαδικασίες είναι υποαισθητήριες , δηλαδή ασυνείδητες και φτάνουν σταδιακά στη συνείδηση .

Ωστόσο η εισβολή τους στο συνειδητό πεδίο μπορεί να είναι ξαφνική , ώστε να πλημμυρίσει ακαριαία η συνείδηση με εξαιρετικά παράξενα και εντελώς απρόσμενα στοιχεία .

Εικάζεται ότι η ευδαιμονία για τα ζώα είναι ο κορεσμός των ενστίκτων του .

Μήπως όμως η ερμηνεία είναι αρκετά ανθρωπομορφική ;

Αυτό που εμείς αποκαλούμε ευτυχία και το οποίο προϋποθέτει απαραιτήτως συνείδηση , μπορεί να υπάρχει στο ζώο ;

Αμφιβάλλω .

Η ικανοποίηση των αναγκών του το θέτει σε μια κατάσταση φυσιολογικής ισορροπίας , της οποίας η αίσθηση και τα θυμικά επακόλουθα (αν υπάρχουν) μας είναι άγνωστα .

Ο Άνθρωπος για να αγγίξει την ευτυχία αξιώνει περισσότερα πράγματα .

Μαζί με τη σωματική υγεία , μαζί με την ικανοποίηση των λειτουργικών αναγκών , προστίθεται και η ισορροπία του θυμικού , στενά συνδεδεμένη με τις σχέσεις του με τους άλλους ανθρώπους .

Ας ξαναθυμηθούμε άλλη μια φορά τη συνθετότητα του Ανθρώπου .

Το κλισέ του Homo duplex είναι πολυμεταχειρισμένο και ανεπαρκέστατο .

Με το ζωώδη Άνθρωπο είναι συνυφασμένος ο σκεπτόμενος και ελεύθερος Άνθρωπος , αλλά μέσα μας υπάρχει και τρίτο πρόσωπο , ο εξωλογικός , ο θυμικός Άνθρωπος .

Επειδή υπάρχει η δική του παρεμβολή γι’αυτό και η συμπεριφορά μας δεν αντλεί τα κίνητρά της μόνο απ’ το λογικό .

Υπακούει σε αισθήματα τα οποία οφείλονται στο εγώ μας , σαν πρωτότυπη ανεπανάληπτη κατασκευή , εξαιτίας του πάλι ενεργούμε , ωθούμενοι από την επιθυμία να αποκτήσουμε , να απολαύσουμε , να καταστρέψουμε , από τη ζήλεια , από το μίσος , απ’την επιθετικότητα , το θαυμασμό , την αγάπη , τη συντροφικότητα , κίνητρα έξω από το λογικό .

Το αίσθημα νικάει το λογικό . Είναι καλό , ή κακό ;

quote:

---

Επειδή υπάρχει η δική του παρεμβολή γι’αυτό και η συμπεριφορά μας δεν αντλεί τα κίνητρά της μόνο απ’ το λογικό .

Υπακούει σε αισθήματα τα οποία οφείλονται στο εγώ μας , σαν πρωτότυπη ανεπανάληπτη κατασκευή , εξαιτίας του πάλι ενεργούμε , ωθούμενοι από την επιθυμία να αποκτήσουμε , να απολαύσουμε , να καταστρέψουμε , από τη ζήλεια , από το μίσος , απ’την επιθετικότητα , το θαυμασμό , την αγάπη , τη συντροφικότητα , κίνητρα έξω από το λογικό .

Το αίσθημα νικάει το λογικό . Είναι καλό , ή κακό ;

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά

---

Καλημέρα φίλε μου.
Σε παρακολουθώ πάντα , παρ'ολο που δεν συμμετέχω στους προβληματισμούς σου...
Σήμερα , βλέποντας ότι καταλήγεις σε κεντρικά ζητήματα αποφάσισα να "παρέμβω" ελπίζοντας ότι κάτι θα προσφέρω στην πρόοδο του θέματος...

"Το αίσθημα νικάει το λογικό"...
Έτσι είναι φίλε μου , η λογική κυριαρχείται ή έστω διαμορφώνεται αν όχι πλήρως αλλα ουσιαστικά τις περισσότερες φορές απο το αίσθημα...
Ο άνθρωπος είναι πρωτίστως συναισθηματικό όν και αυτό αποδεικνύεται καθημερινά και μέσα απο όλες τις συνδιαλέξεις του.
Οι όποιες κρίσεις του και οι οποίες εμφανίζονται ως αποτέλεσμα λογικής κρίσης , μόνο τέτοιες δεν είναι και αυτό διότι κατακλύζονται απο το συναίσθημα.
Το βλέπουμε και δώ , καθρέπτης γίνεται η κάθε συζήτηση του καθενός μας αλλα και των όσων καταλήγεις...το αίσθημα άρχει και εξουσιάζει όλο το είναι μας , ωθώντας μας σε σκέψεις και συμπεριφορές για τις οποίες εκ των υστέρων ενδεχομένως να απορούμε και μείς οι ίδιοι...
Εκεί συλλαμβάνουμε εμπειρικά την δύναμη του ασυνειδήτου και την κεντρική ηγεσία του στην οποία όλοι υποκείμεθα...εκεί νοερά διαπιστώνουμε τις δυναμικές που αναπτύσσει ο κάθε άνθρωπος να ορίσει ένα συνειδητό το οποίο θα μπορέσει να πάρει τα γκέμια και να θέσει σε ακινησία τον εαυτό του και να παρατηρήσει τι ακριβώς συμβαίνει και ποιός εκείνη στιγμή -και την κάθε στιγμή- έχει τον γενικό εποπτεύοντα ρόλο....
Το συνειδητό ή το ασυνείδητο...???
Σε κατάσταση ακινησίας μπορεί ο άνθρωπος να ελέγξει την δύναμη αυτής της άγνωστης -ωστόσο τόσο κυρίαρχης- σκηνής η οποία προσπαθεί να τον θέσει υπο την ηγεσία της και να του επιβάλλει σκέψεις και συμπεριφορές...εκεί ακόμα μπορούμε να ορίσουμε την υποκειμενικότητά μας και να αρχίσουμε να ορίζουμε έναν υπερκείμενο εαυτό , ο οποίος με την μέθοδο της ακινησίας να δίνει χρόνο στην σκέψη και στον έλεγχο..."Ποιός μιλάει τώρα"???

Εγώ -ως συνειδητό- ή κάτι άλλο -ασυνείδητο- που χωρίς να το ανατιλαμβάνομαι με χειραγωγεί και με κατευθύνει και είναι αυτό κάτι που θα έχει επωφελή για μένα αποτελέσματα ή με θέτει σε κίνδυνο* κοκ...???

Ο άνθρωπος δια μέσου της σκέψης του και της θέλησής του , μπορεί να σταθεί απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό και ορίσει μια υπερκείμενη θέση έναντι της υποκείμενης επι της οποίας υπόκειται και οροεξαρτάται και καθοδηγείται...έχω την αίσθηση ότι βρίσκεται μπροστά σε αυτήν την χρονική στιγμή που θα αποτελέσει την βάση για περίσκεψη και ανασυγκρότηση του ίδιου του εαυτού του...χρόνος και γνώση μαζί με θέληση και παρατήρηση θα καλωσορίσουν μια νέα εποχή διανόησης , η οποία θα θέσει τις βάσεις για μια νέα πορεία νοητική του ανθρώπου.

Αυτή είναι η αίσθησή μου και θα ήθελα τις παρατηρήσεις σου φίλε μου!

Κίνδυνος*=Απώλεια σχέσης/εων , παρεξήγηση , συγκινησιακές πειρατείες και συναισθηματική εκτροπή ή ακραίες συμπεριφορές οι οποίες μπορούν να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για την περιθωριοποίησή μου απο τους άλλους συνανθρώπους μου -την μη αποδοχή μου- ...κοκ!

Μείνε μέσα στο παιχνίδι...

quote:

---

Εαρινός :

Καλημέρα φίλε μου.
Σε παρακολουθώ πάντα , παρ'ολο που δεν συμμετέχω στους προβληματισμούς σου...
Σήμερα , βλέποντας ότι καταλήγεις σε κεντρικά ζητήματα αποφάσισα να "παρέμβω" ελπίζοντας ότι κάτι θα προσφέρω στην πρόοδο του θέματος...

---

Ένταξη, να σας πω δυο (αμποελοφιλοσοφιες), και το γράφω για να σας προλάβω...

1. Υπάρχει περίπτωση ο άνθρωπος να λειτουργει απόλυτα λογικά? ποτε ΕΊΝΑΙ δυνατή μια τέτοια κατάσταση? μπορω να σας πω πως μόνο, όταν έχει να κάνει (αντιμετοπιζει) γεγονότα, ΕΊΝΑΙ...... δυνατόν.

2. το μέσα και το έξω, ΕΊΝΑΙ πραγματικά? ΕΊΝΑΙ σαν να σας ρωτάνε, ρε σεις, είσαστε σιγουροι για το ασυνείδητο? πως όχι, θα απαντήσετε, εδω έχουν γράφει τόμοι κσι τόμοι εκει πάνω....Και εμείς οι ίδιοι, το (νοιώθουμε)

Και σας ρωτώ. Δεν συκωνει κάποια αμφιβολία απο μέρους μας? αν όλα αυτα ΕΊΝΑΙ μια φούσκα, (μια μικρή περιοχή μόνο του μυαλού μας,),μήπως η ανθρωπότητα περνάει το μεγαλύτερο Λουκί της ιστορίας της?

Αν δεν αμφιβαλετε με το πως λειτουργείτε εδω και 40, 400 η 4000 χρόνια, της γνωστής συνειδήσεις, και λέτε έτσι ΕΊΝΑΙ, ( ας καταλαβαίνω κάπου πως κάτι δεν παει καλα) δεν υπάρχει, πως να το πω, διέξοδος.

Αμ όμως πείτε, αυτα ΕΊΝΑΙ τα γνωστά, εκει διλαδη που βασιζομαι, και όλα αυτα, η κουλτούρα μας, οι πεποιθήσεις μας, τα πιστεύω μας, ο ίδιος μας ο εαυτος, τιθονται διλαδη σε (stand by), σε ερώτηματικα....αμέσως αρχίζει μέσα μια κίνηση, που δεν ΕΊΝΑΙ αυτη της συνειθειας, της γνωστής μέχρι σήμερα συνειδησης.

Και αν στη σεινηδειση, το μέσα και το έξω δςν ΕΊΝΑΙ διαφορετικά, ισως το ίδιο να συμβαίνει και με το συνειδητο και το ασυνείδητο, ισως....όπως κοιτάτε έντονα μια όμορφη γυναίκα, να κοιτάτε έντονα το καθετί, ισως η ματια σας, η ακοή σας, αυτο που είσαστε, να μην έμπαινε ποτε σε διαδικασία συνήθειας...ισως η ίδια η ζωη, δεν ήταν μια ρουτίνα, με εξαίρεση λίγες στιγμές απόλαυσης....μα μια κίνηση που το μέσα και το έξω παύουν να υπάρχουν.....μια κίνηση που ο χρόνος (ψυχολογικος) παύει εντελώς να υπάρχει...

quote:

---

ηταν η μυρωδια της

---

quote:

---

Αν και το θεμα εχει την ελευση της "ζωης" στη ζωη μας σε εισαγωγικα,για μενα αυτη η ζωη ειναι απλα και κυριολεκτικα
μια αλλη υπαρξη(ολα τ'αλλα απλα αλατοπιπερο που προκυπτει απο την τριβη των δυο υπαρξεων).
Μπορει στην αρχη να σαγηνευτηκα απο το ανεπειτηδευτα ομορφο παρουσιαστικο της,να κυριευτηκα απο την απλοτητα της σκεψης της,να παραδοθηκα
στην απαλοτητα του αγγιγματος της μ'αυτο που πραγματικα με εκανε να της συγχωρω καθε προσπαθεια χειραγωγησης ηταν η μυρωδια της (και δεν εννοω το chanel No5)η οποια ενυπαρχει
ακομα και μετα την καταναλωση ενος πιτογυρου με μπολικο τζατζικι(για να πω την αληθεια την εχασα μια μερα που δοκιμασε παστρουμα αλλα ευτυχως δεν της αρεσε....φφφφιου) και παραμενει
αναλοιωτη στο περασμα του χρονου!

Ζωακι σιγουρα,το ανθρωπακι ειναι που προσπαθω να αποφυγω!

---

Κάπου στην αρχή και γώ γοητεύθηκα απο τα λόγια που άρχισα να διαβάζω και προοιώνισαν κάτι που δεν ήρθε , ωστόσο θα παραμείνω εδώ αναμένοντας το θρόϊσμα των φύλλων απο το πέρασμά σου...το χωρίς τζατζίκι ενδεδυμμένο...ελπίζοντας η αύρα σου να μην μυρίζει ge-o-ru*r* το νέο άρωμα [ζάλιστικό] της e-κουλτούρας που έγινε συνήθεια.....κάτι σαν αντιβιοτικό που σμιλεύει συνειδήσεις...

Μείνε μέσα στο παιχνίδι...

quote:

---

quote:

---

Εαρινός :

Καλημέρα φίλε μου.
Σε παρακολουθώ πάντα , παρ'ολο που δεν συμμετέχω στους προβληματισμούς σου...
Σήμερα , βλέποντας ότι καταλήγεις σε κεντρικά ζητήματα αποφάσισα να "παρέμβω" ελπίζοντας ότι κάτι θα προσφέρω στην πρόοδο του θέματος...

---

Και καλά έκανες , Δήμο , γιατί η μοναξιά καμιά φορά γίνεται ανυπόφορη .
.
.
.
.
.
.
.
Αυτό είναι σωστό . Αλλά , νομίζω , ότι αξίζει τον κόπο να το διακινδυνέψει κανείς .

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά

---

Έχει λογική αλλα και συναίσθημα το ότι είπες Μίλτο και γώ θα προσπαθήσω και να συναισθανθώ το συναίσθημα αλλα και την λογική που οδήγησε το χέρι σου...
Αύριο χρόνο μόνο να βρώ.....ελπίζω και σκέψη!

Μείνε μέσα στο παιχνίδι...

Όταν έχεις χρόνο διάβασε το κομμάτι της (κουλτούρας) του Πλάτωνα, που ομιλεί για διότιμα.

Ξέρω πως δεν προσευχεσαι ποτε, μα βρες και την προσευχη που αποδίδουν στο σωκρατη,
Μετα πάρε δυο τρία σουβλάκια, και κερασε ολα τα παιδια,

Για να ΕΊΝΑΙ σιγουροι,
Τι είχε μέσα.

Ω φίλε(αγαπητέ) ΠΑΝ (Δημιουργέ που έχεις φτιάξει το ΠΑΝ), και σεις άλλοι θεοί, όσοι λατρεύεστε εδώ ,κάνε τε με να γίνω ωραίος εσωτερικά(στην ψυχή). Τα δε υλικά αγαθά, όσα έχω, κάντε τα να βρίσκονται σε αρμονική σχέση με τις ιδέες μου. Να νομίζω πλούσιο μόνο το σοφό, και να έχω τόση περιουσία, όση θα ήταν αρκετή να έχει και να ανέχεται, όχι άλλος άνθρωπος αλλά ο σώφρων.

Πλάτων (Φαίδρος, 279 B-C)

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr