Aλλα με τί???

Δεν φαίνεται να έχεις προσέξει, πως με αυτή σου την απάντηση αυτοαναιρείται η “αντικειμενικότητα” της αλήθειας..
Πως είναι δυνατόν να υπάρχει “αντικειμενική αλήθεια” αν αυτή ορίζεται / προσεγγίζεται διαφορετικά από τον καθένα?

Συμπέρασμα, η αλήθεια είναι πάντοτε υποκειμενική, και εξαρτάται από δυνατότητα αντίληψης του ατόμου που θα την ορίσει , τις γνώσεις του, την ψυχική του κατάσταση, την σωματική του κατάσταση, και τον γενικό χαρακτήρα του.

Άλλο το ορίζω, άλλο το προσεγγίζω. Λέω : "Υπάρχει και ορίζεται με βάση την απλότητα. Προσεγγίζεται διαφορετικά από τον καθένα. Ο δρόμος γι' αυτήν την αντικειμενική αλήθεια περνάει μέσα από τον εαυτό του καθενός και την μελέτη του εαυτού μας".

Ας δούμε μία - μία τις προτάσεις : Τι σημαίνει "ορίζεται με βάση την απλότητα" ; Σημαίνει πως στον ορισμό της αντικειμενικής αλήθειας, βάση έχει η απλότητα, το απλό. Πιθανόν να έχεις συναντήσει την φράση "Η αλήθεια λέγεται με απλά λόγια". Αυτό σημαίνει. Η αντικειμενική αλήθεια δεν είναι κάτι το οποίο μπορεί να ορισθεί, με την τυπική έννοια ενός ορισμού. Δεν είναι επιστήμη π.χ να ορίσεις ένα μέγεθος με βάση κάποιων μεταβλητών. Όμως στην ουσία της η αντικειμενική αλήθεια εμπεριέχει το απλό, την απλότητα, όχι την πολυπλοκότητα, όχι το σύνθετο και το πολύπλοκο. Αυτό εννοώ.

Τώρα, τι σημαίνει το "Προσεγγίζεται διαφορετικά από τον καθένα." ; Σημαίνει πως ο καθένας μπορεί να φτάσει σ' αυτήν την αντικεμενική αλήθεια, να την προσεγγίσει - προσεγγίζω σημαίνει φτάνω, πλησιάζω - με διαφορετικό τρόπο, με τον δικό του τον τρόπο.

Η αντικειμενική αλήθεια είναι ίδια για όλους. Το πλησίασμά της διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Η αντικειμενική αλήθεια είναι ένα σημείο. Υπάρχουν πολλοί δρόμοι να φτάσεις, να προσεγγίσεις, να πλησιάσεις αυτό το σημείο. Το σημείο εξακολουθεί να είναι σημείο όμως.

Συνεπώς, δεν υπάρχει αυτο-αναίρεση όπως λες. Το λες αυτό γιατί βάζεις το "προσεγγίζω" με το "ορίζω" να έχουν την ίδια σημασία. Άλλο το ένα όμως κι άλλο το άλλο.

Τι σημαίνουν οι λέξεις "αντικειμενικό" και "υποκειμενικό" ;

Μήπως είναι ασφαλέστερο να μη τους δώσει κανείς κανένα ορισμό ;

Ποιο είναι το πραγματικό χρώμα και σχήμα , ποια η πραγματική θερμοκρασία και η πραγματική αίσθηση ;

Κανείς δεν μπορεί να το πεί δογματικά .

Εδώ υπεισέρχονται οι αισθήσεις του κάθε ανθρώπου – και οι αισθήσεις ποικίλουν .

Για τους σκοπούς της ζωής, αρκεί να θεωρούμε σαν "πραγματικά" τα φαινόμενα εκείνα τα οποία αντιλαμβάνονται με τις αισθήσεις σαν όμοια πολλά διαφορετικά άτομα .

Μπορούμε να πιστεύομε , ότι τα στοιχεία εκείνα , επί των οποίων συμφωνούν οι παρατηρήσεις πολλών ατόμων , είναι αντικειμενικά στοιχεία , ανεξαρτήτως της επί μέρους ιδιοτυπίας τους .

Η αλήθεια είναι κοινωνικώς συνεπής αίσθηση .

Ο Εσωτερισμός δεν είναι Επιστήμη. Κι εσύ δεν είσαι μόνο νους. Είσαι και αίσθημα. Μερικά πράγματα μπορούν να φτάσουν καλύτερα στον άνθρωπο αν προσπαθήσει να τα ερμηνεύσει με το συναίσθημά του και όχι μόνο με την λογική του.

Ξέρω τι σκέφτεσαι. Λες "Μα το αίσθημα, ξεκινάει από ένα ερέθισμα που ο εγκέφαλος το επεξεργάζεται και ο εγκέφαλος δίνει εντολή να γίνει ότι γίνει. Άρα, από τον εγκέφαλο ξεκινούν όλα". Ναι, αυτή είναι μια θεώρηση καθαρά λογική και υπολογιστική. Υλιστική, θα μπορούσε να πει κάποιος γιατί έχει να κάνει με την ανάλυση της λειτουργίας του εγκεφάλου, με νευρώνες, με νευροδιαβιβαστές, χημικές αντιδράσεις, ηλεκτρικές εκκενώσεις και δεν συμμαζεύεται. Το συν-αίσθημα είναι κάτι παραπάνω απ' όλα αυτά. Είναι και αυτά που λες, ναι, αλλά υπάρχει και κάτι άλλο. Δεν ξέρω να σου πω τι ακριβώς είναι αυτό, δεν εμηνεύεται με την λογική, με το νου, με την νόηση. Είναι αίσθηση, συναίσθημα.

Η ζωή δεν είναι μόνο λογική. Είναι και αίσθημα. Συνεπώς, αυτά που σου λέω στο συγκεκριμένο θέμα, δεν θα πρέπει να τα ερμηνεύεις μόνο με την λογική σου. Χρησιμοποίησε το συναίσθημά σου για να μπορέσουν κάποια πράγματα να φτάσουν μέσα σου. Άλλιως, θα παραμείνουν μόνο στα φίλτρα του εγκεφάλου σου και το πιθανότερο είναι ο νους σου, η λογική σου δηλ. να τα απορρίψει.

Μια κόκκινη παπαρούνα. Είναι κόκκινη, πραγματικά είναι κόκκινη. Γιατί πιστεύεις ότι δεν μπορεί να είναι κόκκινη ;

Η Φύση, το φυσικό.

quote:

---

gianipseftis

Για να την προσεγγίσουμε δεν θα πρέπει να την περιγράψουμε, να την ορίσουμε?

---

Τι προσδιορίζει το χρώμα ; Τρία πράγματα :

Πρώτον, η φυσική και χημική σύσταση του εξωτερικού αιτίου που ερεθίζει την αίσθησή μας . (Συμπεραίνουμε την ύπαρξη του εξωτερικού αιτίου για τους λόγους που αναφέραμε παραπάνω . Και θα το αποκαλούμε στο εξής “αντικείμενο”).

Δεύτερον, η ποσότητα , η φύση και η πρόσπτωση του φωτός , περιλαμβανομένης και της χημικής συνθέσεως της πηγής του , καθώς και των παλμικών κινήσεων και του εύρους των κυμάτων του .

Τρίτον, ο οφθαλμός , τα οπτικά νεύρα και τα οπτικά κέντρα του εγκεφάλου του παρατηρητή .

Κανείς από τους παράγοντες αυτούς δεν είναι “υποκειμενικός”. Είναι ευνόητο ότι , με όργανα όχι πολύ λεπτότερα από τα υπάρχοντα σε άλλους τομείς , ένας άνθρωπος θα μπορούσε να δεί και αυτόν ακόμη τον αμφιβληστροειδή του χιτώνα , και αυτά τα οπτικά του νεύρα , ακόμη και τα οπτικά νεύρα του εγκεφάλου του . Όλα αυτά αποτελούν μέρος του “εξωτερικού κόσμου” και όχι μέρος της συνειδήσεως ή της νοούσης ιδέας .

Αυτοί οι τρεις καθοριστικοί παράγοντες του φωτός συνιστούν ό,τι μπορούμε να ονομάζουμε α ν τ ι κ ε ι μ ε ν ι κ ή κ α τ ά σ τ α σ η , την οποία και συνθέτουν το αίτιο , το μέσον και η αίσθηση .

Το χρώμα ποικίλλει αναλόγως του καθενός εκ των τριών αυτών πραγμάτων και είναι δυνατόν να μεταβληθεί από καθένα από αυτά .

Μπορούμε να κάνομε κόκκινα τα γλυκίσματα με χημικές ουσίες , να εμφανίσομε το γαλάζιο ύφασμα μαύρο με τεχνητό φωτισμό και να κάνομε τον αμφιβληστροειδή μας να μεταβιβάσει την εντύπωση ότι βλέπομε μικρά κόκκινα αστεράκια αν πιέσομε τον βολβό του ματιού μας .

Σωστά πιστεύει ο ιδεαλιστής , ότι κανένα δέντρο δεν είναι πράσινο εφόσον κανείς δεν υπάρχει για να το κοιτάξει .

Εσφαλμένα όμως υποθέτει , ότι η παρατήρησή του προσδίδει το πράσινο χρώμα στο δένδρο . Εάν ήταν έτσι , τότε η παρατήρησή του θα έκανε όλα τα πράγματα πράσινα – δέντρα και σύννεφα , τριαντάφυλλα και ξανθά μαλλιά .

Συμβαίνει και εδώ ό,τι πάντοτε : όποτε δύο αντίθετες απόψεις συγκρούονται, η αλήθεια βρίσκεται στην σύνθεσή τους .

Σωστά. Αλλά ποιος τα λέει όλα αυτά ;

Σκεπτόμενος όλα αυτά, έχασες την κόκκινη παπαρούνα ...

Αυτό εννοώ όταν λέω πως τα πάντα τα ερμηνεύουμε με την λογική μας. Δεν κρατάμε τίποτε για την καρδιά μας, για την ευχαρίστηση της ψυχής μας. Όλα τα περνάμε από την λογική, όλα τα αλέθουμε στο νου μας, τα κάνουμε πολτό και μετά νομίζουμε πως αυτή η κόκκινη παπαρούνα δεν είναι πραγματικά κόκκινη, νομίζουμε πως δεν υπάρχουμε εμείς που την βλέπουμε, νομίζουμε πως δεν υπάρχει εκείνη. Η ουσία είναι ότι έχουμε χάσει πια το αίσθημα.

Αχ! βρε zyp τώρα με πας σε πολύ ευρύτερο θέμα και πολύ ποιο δύσκολο.
Σε θέματα αντίληψης, λογικής, λειτουργίες του εγκεφάλου, του νου,και προφανώς της σκέψης.
Θα μπλέξουμε και τα με λογικά παράδοξα, με τα “παιχνίδια” του μυαλού και στο πως η “διάταξη” αισθήσεις-εγκέφαλος-λογική μας οδηγούν σε “απάτες” αντίληψης.

Πολύ ωραίο το θέμα, αλλά απαιτεί πολύ χρόνο ανάλυσης, και αυτές τις ημέρες μόνο στα “γρήγορα” μπορώ να συμμετέχω στις συζητήσεις.

Πολύ όμως θα ήθελα να το κουβεντιάσουμε το θέμα.
Είναι ανάμεσα στα θέματα που με απασχολούν, και θέλω πολύ να εξετάσω.
Ξέρεις πως όταν κάποιος “εισαγάγει καινά δαιμόνια” πρέπει να έχει και τον χρόνο να τα περιγράψει και κυρίως – το βασικότερο – να σταθεί να διαχειριστεί τις όποιες αντιρρήσεις

Σωστά. Αλλά την γνώση, ποιος μας την έδωσε ;

Ίσως σε παραναξενέψει η απάντησή μου.

Η απάντησή μου στο ερώτημά σου είναι ότι : Αυτό για μένα αποτελεί ένα μυστήριο .

Άλλοι ειρωνεύονται και αρνούνται την πιστότητα της αίσθησης και μερικοί αμφισβητούν το αξιόπιστο του λογικού . Τι θα τους πούμε ;

Από συνήθεια δεχόμαστε ότι υπάρχει καλό και κακό , γλυκό και ξυνό .

Μα ούτε και εγώ ισχυρίστηκα ότι χρησιμοποίησες τον όρο "αντικειμενική αλήθεια".

quote:

---

gianipseftis : Από την άλλη μεριά, το “κοινώς αποδεκτό” μιας ομάδας ή κοινωνίας ατόμων, δεν το καθιστά αυτονόητα και αληθινό.

Η ιστορία είναι γεμάτη από “κοινώς αποδέκτες” πλάνες (ακόμα και “επιστημονικές”)

---

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά

λέγοντας :

quote:

---

zip - η αλήθεια

---

Μισό λεπτό ... Χρσηιμοποίησες την γνώση σου (την γνώση γενικά αν θες) για να απαντήσεις σχετικά με το χρώμα και τι καθορίζει το χρώμα μιας κόκκινης παπαρούνας ή γενικά ενός αντικειμένου. Τώρα μου λες, πως αυτήν την γνώση δεν γνωρίζεις ποιος σου την έδωσε ; Πως είναι ένα μυστήριο από που προήλθε ; Μα ... αν αυτό αποτελεί μυστήριο για σένα, τότε πως γνωρίζεις πως αυτή η γνώση είναι και η σωστή για να την λες ; Αν δεν γνωρίζεις την προέλευσή της, τότε πως και γιατί την χρησιμοποιείς ; Κι αν αυτή η γνώση είναι εσφαλμένη ;

quote:

---

Κηφευς

Άλλοι ειρωνεύονται και αρνούνται την πιστότητα της αίσθησης και μερικοί αμφισβητούν το αξιόπιστο του λογικού . Τι θα τους πούμε ;

---

Μπορεί να είναι απλούστατο να παραθέσει ο οιοσδήποτε τις πηγές της γνώσης (σχολείο , βιβλία , κοινωνική συναναστροφή με διάφορους συνανθρώπους , επαγγελματική ενασχόληση , ΜΜΕ , κ.τ.λ. . . . κ.τ.λ. ) , αλλά δεν υπάρχει αυτή η απόλυτη βεβαιότητα για την ταύτιση γνώσης και πραγματικότητας .

Το θέμα θέλει μεγάλη ανάλυση και βέβαια αυτό δεν μπορεί να γίνει εύκολα μέσω γραπτών μηνυμάτων και σε πεπερασμένο χρόνο .

Παρόλα αυτά για να πάρουμε μια γεύση γι’ αυτό που αναφέρω σαν “το μυστήριο της γνώσης” , θα παραθέσω μερικές σκέψεις :

Μας μαθαίνουνε π.χ. , ότι ο ήχος είναι κίνηση του αέρα , το φως είναι ένας βομβαρδισμός του οφθαλμού από σωματίδια ύλης , η θερμότητα είναι απλώς επιταχυνθείσα κίνηση μορίων και το χρώμα εξαρτάται από τον παλμό και το εύρος των κυμάτων φωτός και από το τμήμα του αμφιβληστροειδούς που δέχεται την επίδρασή τους .

Και αυτή ακόμη η “αντικειμενική πραγματικότητα” δεν είναι ούτε ψυχρή ούτε κακή ούτε καλή , αλλά σκοτεινή και άχρωμη και σιωπηλή.

Πώς θα υπήρχε φως , εάν δεν υπήρχαν αισθητήρια όργανα της οράσεως ή ευπαθής ιστός , πώς θα υπήρχαν ήχοι εάν δεν υπήρχαν αισθητήρια όργανα της ακοής ; Και το ωραιότερο ουράνιο τόξο υπάρχει μόνο στον οραματισμό μας και όχι στον ουρανό .

Ας πάρομε τώρα τη γνώμη ενός ιδεαλιστή – αυτός που πιστεύει ότι τίποτε δεν μας είναι γνωστό παρά μόνον ιδέες. “Αυτός ο εξωτερικός κόσμος , ο οποίος νομίζετε ότι υπάρχει ανεξαρτήτως και έξω από σας , είναι πρώτα απ’όλα ένας κόσμος χρωμάτων . Αλλά τα χρώματα είναι υποκειμενικά – υπάρχουν σε σας και όχι στα πράγματα που βλέπετε . Μερικοί άνθρωποι έχουν αχρωματοψία ως προς ορισμένα χρώματα και δεν ευρίσκουν πουθενά στην φύση το κόκκινο λόγου χάριν χρώμα . Αν είμαστε όλοι όπως αυτοί , θα ήταν άραγε κόκκινα ή ρόζ τα τριαντάφυλλα ; Τα χρώματα αλλάζουν καθώς προχωρούμε από την αυγή προς το μεσημέρι , προς το λυκόφως και προς τον τεχνητό φωτισμό .

Ποιο από όλα αυτά τα χρώματα είναι το “πραγματικό” ;

Είναι το χρώμα ενός υφάσματος εκείνο που βλέπετε όταν το αγοράζετε στο κατάστημα ή μήπως εκείνο που παρουσιάζει στο φως του ηλίου ;

Τα μάτια των κατωτέρων ζώων – των οστρακόδερμων επί παραδείγματι – είναι πολύ διαφορετικής κατασκευής από τα δικά μας και προφανώς βλέπουν διαφορετικά από ό,τι εμείς τα σχήματα και τα χρώματα .

Ποια σχήματα και χρώματα είναι τα “πραγματικά” ;

Τα μάτια μας δεν βλέπουν ευρύτερες περιοχές του ηλιακού φάσματος .

Ζώα με τελειότερα μάτια βλέπουν καλύτερα τα σχήματα και τα χρώματα του κόσμου από ό,τι εμείς.

Ο άνθρωπος ή κάποιο από αυτά τα ζώα βλέπει τον κόσμο "όπως είναι";

Και ένα τραπέζι που το θεωρείτε στρογγυλό – το βλέπετε πράγματι στρογγυλό όταν το κοιτάξετε με απροκάλυπτο βλέμμα ή μήπως ελλειψοειδές ;

Μήπως όλα τα σχήματα , καθώς και τα χρώματα , εξαρτώνται από τον παρατηρητή ;

quote:

---

Ακριβώς. Όμως ποια είναι αυτή η συνήθεια ; Πως ονομάζεται ; Πως λέγεται ;

---

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά

Δηλαδη Πλατωνα μια απορια εχω ,δηλαδη τι πρεπει να γινει ή τιθα πρεπει να περασεις ή ποσο πατο να πιασεις σε αυτη την ζωη για να πεις το παραπανω που αναφερεις.Eιτε στην αρνητικη -Θετικη πλευρα αναφερομαι.

ΑΝ ερθεις οδικος επανω σφυρα για ενα καφε

Τι να πώ???
Καλή δύναμη φίλε μου , τόσο σε σένα όσο και στην μητέρα σου!!!
Να μην υπάρχει πόνος...

Έχει βάση αυτο που λές πάντως περί του βιώματος του θανάτου εν ζωή...ωστόσο θα παρατηρούσα ότι απο μόνο του δεν βοηθάει τόσο , όσο η συνειδητοποίηση των "συνιστωσών" εκείνων που συντελλούν στην έλευση του Θανάτου στην ζωή μας!!!

Θα εξηγήσω όσο μπορώ ποιο συνοπτικά, αυτή την θέση μου – που αποτελεί μόνο δική μου προσωπική εκτίμηση.

Υποστηρίζω πως η εξέλιξη του μεγέθους του εγκεφάλου του, υπήρξε για τον άνθρωπο και η αιτία πολλών “μπελάδων” που ήταν αποτέλεσμα της μεγάλης αντίληψης και κρίσης που ακολούθησε με τα την αύξηση ή και παράλληλα με την αύξηση του εγκεφάλου του.
Ο άνθρωπός απέκτησε “Εγώ” και συνείδηση του κόσμου.
Απέκτησε συνείδηση του θανάτου, και της ζωής φυσικά.
Απέκτησε την ικανότητα να αναγνωρίζει, εφόρου ζωής τα παιδιά του, την μάνα του τον πατέρα του τα αδέρφια του.

Οι ιδιότητες αυτές είναι άγνωστες για τα ζώα.

Αντίθετα, ο άνθρωπος φέρει όλες τις γονιδιακά μεταφερόμενες συμπεριφορές (ένστικτα) των θηλαστικών. Αυτές οι φυσικές (ενστικτώδεις) συμπεριφορές είναι πολύ πολύ σοφές, και είναι το απαύγασμα μιας εξελικτικής διαδικασίας δισεκατομμυρίων ετών .
Μετά από τρισεκατομμύρια τρισεκατομμυρίων τυχαίων μεταλλάξεων, και με την λογική της επικράτησης και διάδοσης της ποιο ωφέλιμης μετάλλαξης, φτάσαμε στην ανώτερη βαθμίδα της εξελικτικής διαδικασίας και όπως αυτή εξειδικεύεται με το ζώο-άνθρωπο, το ζώο που αλαζονικά απαξιώνει την ζωική/υλική του ταυτότητα, αναζητώντας/δημιουργώντας μια “ιδική” και κατ εξαίρεση πνευματική υπόσταση, με την ελπίδα να διαφύγει της φθοράς που οδηγεί στον θάνατο.
Ο άνθρωπος για να δικαιολογήσει αυτή την πνευματική του (φανταστική) υπόσταση, επινόησε μία ή πολλές πνευματικές οντότητες, και τις έβαλε να τον δημιουργούν με ανάλογα γνωρίσματα.

Το μεγάλο πρόβλημα για τον άνθρωπο δημιουργείται, όταν έρχονται σε σύγκρουση οι σοφά καταγραμμένες φυσικές (ενστικτώδεις) επιλογές των θηλαστικών, - αυτές που τώρα ονομάζουμε ασυνείδητες - , με τις “γνωσιολογικές/γνωστικές” αυτές που αποκτά επίκτητα και κατ΄εξαίρεση το ζώο άνθρωπος, εξ αιτίας της ανάπτυξης του εγκεφάλου του, και τις ονομάζουμε συνείδηση.

Ένα παράδειγμα αυτής της σύγκρουσης, είναι πως στα θηλαστικά που έχουν οργανωθεί σε ομάδες/αγέλες, υπάρχει η σοφή γονιδιακά μεταφερμένη καταγραφή (ενστικτώδεις) και είναι παρούσα και στον άνθρωπο, πως κάθε νεαρό αρσενικό όταν ενηλικιωθεί οφείλει να δόση μάχη, με τον πατέρα του, για την διεκδίκηση των θηλυκών.
Αυτή η μάχη/διεκδίκηση δεν θέτει κανένα ηθικό εμπόδιο στα όλα τα υπόλοιπα θηλαστικά έκτος από τον άνθρωπο, που λόγο της ανεπτυγμένες αντίληψης μπορεί και αναγνωρίζει τον πατέρα του, τη μάννα του, τις αδερφές και τα αδέρφια του.
Ενώ λοιπόν ενστικτωδώς καλείται να αναμετρηθεί με τον πατέρα του και τους αδερφούς του, για να διεκδικήσει τις αδερφές του και την μάννα του, η επίκτητη ηθική του το απαγορεύει ως μέγιστη αμαρτία.
Του μεταφέρει την αντίληψη πως δεν θα πρέπει καν να σκέπτεται να πραγματοποιήσει, αυτά που είναι προγραμματισμένος να κάνει φυσιολογικά.
Αναλαμβάνει έτσι το προ συνειδητό να τα μασκαρεύσει, για να μην φανούν και αναστατώσουν το συνειδητό άτομο.

Το άτομο αποκτά έτσι την αίσθηση, πως υπάρχει μέσα του κάτι κακό ( το ιερατείο το ονομάζει πνεύμα του κακού ή διάβολο ) που θα πρέπει να αντιπαλεύει συνεχώς, και θα πρέπει να αναζητήσει τη βοήθεια ενός αντίπαλου/αντίθετου πνεύματος, του καλού.

Έτσι δημιουργείται στον άνθρωπο/ζώο μια επιπλέον μοναδικότητα.
Ζει εγκλωβισμένος σε δύο ζωές, σε δύο αντίθετες φύσεις.

Δεν θέλω να κουράζω με πολύ μακροσκελείς τοποθετήσεις.
Προσπάθησα να είμαι όσο ποιο συνεκτικός μου επιτρέπει η παρουσίαση της θέσης μου.

Είμαι σε θέση (μια και αυτές είναι δικές μου απόψεις) να κουβεντιάσω οποιαδήποτε ένσταση.

Ναι, αλλά αυτή η εξέλιξη του μεγέθους του εγκεφάλου του, δεν του έφερε μόνο "μπελάδες". Του έφερε και πράγματα που ήταν ωφέλιμα γι' αυτόν και το είδος του.

Και δεν μπορεί να υπάρξει γιατί δεν μπορούν να ταυτιστούν δύο διαφορετικά πράγματα. Είναι άλλο πράγμα η Γνώση και άλλο η Πραγματικότητα. Βέβαια, μπορεί καμιά φορά να χρησιμοποιείται η Γνώση για να περιγράψει την πραγματικότητα [ όπως π.χ έγινε παραπάνω για να περιγράψει αυτό που λέμε "χρώμα" ], αλλά σε καμία περίπτωση δεν ταυτίζονται αυτές οι δύο έννοιες.

quote:

---

Κηφευς

Μας μαθαίνουνε π.χ. , ότι ο ήχος είναι κίνηση του αέρα , το φως είναι ένας βομβαρδισμός του οφθαλμού από σωματίδια ύλης , η θερμότητα είναι απλώς επιταχυνθείσα κίνηση μορίων και το χρώμα εξαρτάται από τον παλμό και το εύρος των κυμάτων φωτός και από το τμήμα του αμφιβληστροειδούς που δέχεται την επίδρασή τους .

Και αυτή ακόμη η “αντικειμενική πραγματικότητα” δεν είναι ούτε ψυχρή ούτε κακή ούτε καλή , αλλά σκοτεινή και άχρωμη και σιωπηλή.

---