Λουσμένη στο φως,
σ΄απαλές αποχρώσεις
εσύ τιμωρός
κι ας λες θα με σώσεις...

Στο φόβο του αθέατου
πάλι θα διεισδύσω
πηγή αστείρευτου φωτός
στα μάτια σου θα βρω,
πρελούδιο ονείρου...

Οι φλόγες τρεμοπαίζουνε
στο φύσημα του αγέρα
τα δάκρυα μ΄εμπαίζουνε
φιλώντας την εσπέρα

ο χρόνος έλεγα αμβλύνει τα πάθη
ο πόνος γύρω μου δικάζει τα λάθη
θλίψη κι απόγνωση μέγα αγκάθι...

Μοναδικότητα...

Απόδειξη - ορθότητα
σιωπηλές αντιφάσεις
μορφές ανέκφραστες
πράξη, αντίληψη, ζεστασιά
ονειροπατώντας.

Απέραντοι διαλαλούν
στη φόρτιση των χρόνων
δυό μύθους, τρεις σιωπές, νύχτες,
και χίμαιρες.

Σμίξεις και χωρισμοί
αγάπες και μίση
-είναι ένα δαύτα-
στο χάος κάφτα...

Παράξενοι δεσμοί
ανάσες στη δύση.
Σταγόνες στη φύση..

Μιά μέρα με κρατάς
τις άλλες μ΄ακουμπάς
στης μοναξιάς το χώμα...

Μιά μέρα με κρατάς
τις άλλες μ΄ακουμπάς
στης μοναξιάς το χώμα...
Στη νύχτα με σκορπάς
τσιγάρο που πετάς
απ΄τ΄άπιστό σου στόμα.

Στο χώμα.

Κατά τα άλλα είμαι αισιόδοξη...

Κάπως έτσι...
Υ.Γ. Ευχαριστώ τους φίλους και τις φίλες που μου στέλνουν ποιητικά κείμενα έμμετρα και πεζά και προσωπικά. ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΑ. ΚΥΡΙΩΣ ΤΟ [ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ]...

Αφήνομαι στις παλάμες του αγέρα
γιά μέρα
στο χάδι του,
στ΄ανυποψίαστα άστρα του Σεπτέμβρη
στη γιορτή μιάς έκστασης
στ΄ανέμισμα αιώνιου ταξιδιού.

Ανοίγομαι στις αισθήσεις του ονείρου
άγιου μύρου,
στο βράδυ του
τρεμοσβήνουν οι μνήμες μες την σκέψη
στο φιλί μιάς έκφρασης
στο χάρισμα ονείρου παλιού...
Πάλι;
Πάλι...

.

Ευχή και κατάρα με μία πνοή

Γέλιο και δάκρυ σε φόντο μελί

Σφαλιάρα και χάδι χωρίς ενοχή

Άσπρο και μαύρο στην ίδια σκηνή

Γαλήνη - Αντάρα, σημειώσατε Χ...

Χρόνος Υπερσυντέλικος... Είχα, αλλά τώρα δεν έχω...

Παρακείμενος, μέχρι να γίνει υπερσυντέλικος κι αυτός...

niriida

.

Θεσσαλονίκη 10 Σεπτέμβρη 2005
*Σιωπές αμφισβητήσεις
του χρόνου εξηγήσεις,
θολές σκέψεις,
να πιστέψεις,
στα όχι και τα ναι
στο τώρα το ποτέ
στα μη και τα περίπου,
του ξέφρενου νου.
στα δάκρυα του χτύπου
παλιού ρολογιού.
Σκοτεινά όνειρα.*
Ψέματα αλήθειες όλα ένα...

[Μα κάθε κατάκτηση κάθε βήμα μπροστά στη γνώση προκύπτει
από το θάρρος από την σκληρότητα απέναντι στον εαυτό μας από την καθαρότητα σε σχέση με τον εαυτό μας.] Ποιός μιλάει γιά δειλία. ΄Ασε την γιά άλλους. Να πεθαίνουν στις ανασφάλειες...
Αχ! [Νίτσε] -δίκιο είχες-. Η ίδια η ζωή είναι και γιά μένα ένστικτο γιά ανάπτυξη γιά διάρκεια, γιά συγκέντρωση δυνάμεων γιά απεριόριστη δύναμη. Εκεί όπου λείπει ή θέληση γιά απόκτηση δύναμης υπάρχει ξεπεσμός...

Τι είναι καλό; ΄Οτι ανυψώνει στον άνθρωπο το αίσθημα της δύναμης, τη βούληση γιά απόκτηση δύναμης την ίδια τη δύναμη...

Τι είναι κακό; ΄Οτι γεννιέται από την αδυναμία...

***

Αυτο που ακολουθει ειναι δικο μου και γραφτηκε το 1997...

ΑΡΤΕΜΙΣ

Θυμάσαι αδελφή, θυμάσαι;
Θυμάσαι που τρέχαμε ακόμα
σε κορφές που σύννεφα άγρια στεφάνωναν;
μέσα από μονοπάτια που αντίκρυζαν γκρεμούς,
στην άπατη σιγαλιά του ονείρου
τρέχαμε
εγώ να ακολουθώ τα θροΐσματα μιας
κοντής κοριτσίστικης φούστας,
ν’ απλώνω τα χέρια και να κερδίζω
ένα βράχο, ένα σχίνο, μια άγρια βραδιά, ένα σαλιγκάρι
να διοπορθμεύομαι απ’ το χθες
όχι στο αύριο, αλλ’ απ’ το χθες στο τώρα,
να σαλεύει η νύχτα, ξεχασμένες αισθήσεις
όχι όμως αναμνήσεις
και να τρέχουμε ακόμα. Θυμάσαι αδελφή
τις στροφές των μονοπατιών, καινούργια τοπία να
προβάλουν, άγρια τοπία που κανείς
δεν τάχε αγκαλιάσει, κανείς δεν τάχε μερέψει
ξάγρυπνα στέκαν στην ερημιά τους κεντώντας
τον ταξιδιώτη που δεν ήξερε το πώς
εισήλθε σ’ αυτό το χώρο.
Σταλακτίτες φτιαγμένοι για μας, κοιλώματα στο βράχο
νερό-νερό με τη φεγγαρόλαμψη,
νάνοι οδοιπόροι, ξωτικά κελαρύζουν,
τραγουδάει ο βάτραχος σε εκκλησίες των βράχων.

Εδώ μπορείς να σταθείς να κάνεις μια ικεσία βουβή ή να
τρέξεις μέχρι την επόμενη στροφή. Εδώ όλα άγια είναι, όλα σε
έκσταση κι ανατριχίλα ελπίζουν και σπαρταρούν και η ημέρα
δεν είναι, δεν θάρθει κι αν έρθει θα κοιμόμαστε μάτια μου, ω
ναι δε θα ξυπνήσουμε, εδώ μπορείς ν’ απλώσεις τα χέρια σου
και να βρεις χώρο, να βρεις άμμο χρυσαφένια να κυλάει απ’ τη
χούφτα σου σε απίστευτα ρυάκια.
Εδώ σύννεφα – βράχια – σχίνα θα σου σκουπίσουν το δάκρυ και
θα σου δώσουν ξανά και ξανά και ξανά ένα χώρισμα ανάμεσα
στους βράχους γεμάτο νερό με φεγγαρόλαμψη.
Και βλέποντας το νερό θ’ αποκοιμηθείς καρδιά μου, του τίποτα
και του άγριου γραφτός για πάντα.

Μ'αρεσε να περιπλανιεμαι βαζοντας μεσα στο στομα του φαφουτη νου
μεγαλη ερημια για να χορταινει

ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ

Λεει η τσιγγανα:

Διαβαζω χρηματα

μεσα στον υπνο σου

εχεις μια ζωη πυκνη

γεματη χιονι

ομως δεν ξερω ποτε θα

γλιστρησεις περα

λεει ο βοσκος:

Οταν δεν αγαπας τ'αστρα

τ'αρνια μου θα σε μισησουν

κι απ'το φεγγαρι

σου χαριζω το μισο

που βγαζει φλογες

απο τη μερια της λυσσας

λεει ο θανατος:

Δικα μου τα χρηματα

δικο μου και το φεγγαρι

δικα μου το χιονι και τ'αρνια

κι οι κοκκινες φλογες

και

η τσιγγανα

και ο βοσκος

Μ'αρεσε να περιπλανιεμαι βαζοντας μεσα στο στομα του φαφουτη νου
μεγαλη ερημια για να χορταινει

ΠΑΣΙΦΑΗ

Τα παγωμενα χερια
ψαχνουν τα συννεφα
βρισκουν το μυλο
μεσα στα συννεφα
να γυριζει διχως φτερα

βρισκουν το φαντασμα
της καμιναδας διχως κεφαλι
βρισκουν το σταυρο
της αγριας φοβερας
το τρυπιο πυθαρι
της βροχης

βρισκουν ακομα το φεγγαρι της ανοιξης
σβησμενο
να καπνιζει
με γυρω γυρω του
πασχαλιες

τα παγωμενα χερια
πιανουν το νημα
της Αριαδνης
και τοτε βρισκουν
τσακισμενη
κομματιασμενη
την ξυλινη αγελαδα
της βασιλισσας

κι ακομα βρισκουν
μεσα στα συννεφα
πως να το πω

τα ιδια της ματια
αγρια τρελα
και διψασμενα

σαν αστραπες

Μ'αρεσε να περιπλανιεμαι βαζοντας μεσα στο στομα του φαφουτη νου
μεγαλη ερημια για να χορταινει

Το δυνατότερο διεγερτικό του έρωτα είναι η αμφιβολία λένε...

ΠΩΣ.
ΠΩΣ...

ΓΕΜΙΣΑ ΤΟ FORUM ME ΤΡΥΠΕΣ.

΄Ο λ α...

Nightside of Eden / Thomas Karlsson, Therion

*** ΄Αγνωστο.

Ω! ΄Αγνωστο πρόσωπο
πως θα ξεφύγεις το άρπαγμά μου ενόσω
δεν σε ξέρω;
Το πρόσωπό του πρωταντίκρισα σε μισο-ύπνι
όταν η νύχτα χλόμιασε μες το πρωί.
Απάνω σου ακουμπώντας η ματιά μου ρώτησα:
ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ ΚΡΥΜΜΕΝΟ ΠΙΣΩ ΑΠ΄ΤΗΝ ΑΥΛΑΙΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΛΗΣΜΟΝΙΑΣ;

Εύκολο δεν θα΄ναι να μπορέσω
να σε γνωρίσω.
Δεν θα ΄ναι με γλυκούς ερωτικούς ψιθυρισμούς.
Θα κατακτήσω την τρεμουλιαστή δισταχτική φωνή σου.
Απ΄την ντροπή τον φόβο και τους δισταγμούς σου
θα σ΄αρπάξω
και θα σε φέρω μες το βίαιο φως της μέρας.
Με δάκρυα θα ξυπνήσεις και σε μία στιγμή
θ΄αναγνωρίσεις τον εαυτό σου.
Και τα δεσμά σου θα κοπούν και θα βρω
στη λευτεριά σου τη δική μου λευτεριά.

Διαβαίνει η μέρα κι έρχεται το σούρουπο.
Το μεγάλο Απροσδόκητο ας συντρίψει
κάθε σκλαβιά κι ας λάμψει η φωτιά
που θα σ΄αναγνωρίσω.
Μέσα σε τούτη τη φωτιά
τη ζωή μου θα προσφέρω σε θυσία.
***
Πόσο με αγγίζει τούτο. Πόσο με εκφράζει!!!

Ανεβαζω ενα δικο μου ποιημα με συρραφη λεξεων φαινομενικα ασυνδετων...που ομως σε καθε τετραστιχο σε αφηνουν να φανταστεις μια ιστορια...

ΕΚΚΟΛΑΨΗ – ΔΙΑΝΟΙΞΗ – ΛΑΜΨΗ

Αφυγάδευτος, καϋμός, τανύζει,
βαριόπουλα, Προμηθέας, πέλαγος,
Συμπληγάδες, κουφάρια, ουρανόπεμπτος,
γκρεμοστασιά, αστραπή, κρυφιότητα.

Θρόϊσμα, στάχια, Αλιάκμονας,
λυγερή, λύνεται, κρασάκι,
λιόγερμα, ραχούλα, άφαντη,
κότσυφας, ψάλτης, διάτρητος.

Αστοχασιά, σάλτσα, βούρκος,
νιφάδες, σάβανο, σπαραχτικά,
σαλεπιτζής, ξημέρωμα, Χάρος,
κατακάθι, αγγελόνημα, παξιμαδάκι.

Κελλιώτης, σκορπιός, υγρασία,
μοναξιά, γράμμα, πουθενά,
νυγμός, ακροδάχτυλα, σκοτάδι,
σαύρα, Πλωτίνος, εκκόλαψη.

Δακρύζω, κρίνος, αιμοπετάλια,
χορικό, αστροφώς, ονείρωξη.
Άσθμα, κοπετός, μπάζα,
λάβαρο, σπουργίτης, διάνοιξη.

Ορφάνια, πυρετός, ρωγμή,
κατσούφης, βιγλίζει, διάστικτος,
παρανυφάκι, ροδοστάλι, κατάλυσις,
διάσελο, κορυδαλλός, λάμψη.

Close your eyes and I'll kiss you,
Tomorrow I'll miss you;
Remember I'll always be true.
And then while I'm away,
I'll write home ev'ry day,
And I'll send all my loving to you.

I'll pretend That I'm kissing
The lips I am missing
And hope that my dreams will come true.
And then while I'm away,
I'll write home ev'ry day,
And I'll send all my loving to you.

All my loving I will send to you.
All my loving, darling I'll be true.

Close your eyes and I'll kiss you,
Tomorrow I'll miss you;
Remember I'll always be true.
And then while I'm away,
I'll write home ev'ry day,
And I'll send all my loving to you.
All my loving I will send to you.
All my loving, darling I'll be true.

All my loving,
All my loving,
ohhh, all my loving I will send to
you

Galadriel

K.E.Σ.Α.Μ.Μ.Κ.Θ.Σ.Π.

in God we trust

'Tho we gotta say goodbye for the summer
Darling I promise you this
I'll send you all my love every day in a letter
Sealed with a kiss
Guess it's gonna be a cold lonely summer
But I'll fill the emptiness
I'll send you all my love every day in a letter
Sealed with a kiss
I'll see you in the sunlight
I'll hear your voice everywhere
I'll run to tenderly hold you
But darling you won't be there
I don't wanna say goodbye for the summer
Knowing the love we'll miss
Oh let us make a pledge to meet in September
And seal it with a kiss
Guess it's gonna be a cold lonely summer
But I'll fill the emptiness
I'll send you all my love every day in a letter
Sealed with a kiss
Sealed with a kiss
Sealed with a kiss

Galadriel

in God we trust

Close my eyes
Thunders won't cease
Crawling down to the edge
I break down and weep
Tears on the river deep
Oh! Back to the sea

Down and out
Losing my head
Like a dream you're returning
Back from the dead-awake!
Shadows will fade some day
All the heroes go down
Shed their blood on the land
Dreaming somehow
The divine will now stand
Heroes go down
With their hearts in their hands
Building their castles on the sand

quote:

---

Αφροδιτη ευχαριστω για τα καλωσορισματα...πανεμορφος ο Ταγκορ...
Ανεβαζω ενα δικο μου ποιημα με συρραφη λεξεων φαινομενικα ασυνδετων...που ομως σε καθε τετραστιχο σε αφηνουν να φανταστεις μια ιστορια...

---

[ΑΦΡΟΔΙΤΗ]
Φως αναβλύζεις,και με στηρίζεις,μη με σαστίζεις
μεθώ στη θεική σου γαλήνη,το ίσως είναι μιά φυγή,μην μου ξεφεύγεις λοιπόν γιατί είναι άδικο.Αντίκρυσέ με.Το θέλω είναι μιά αρχή.Εσύ μιλάς γιά το παρόν,κι εγώ γιά αύριο.

O Fortuna

Galadriel

in God we trust

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr