ESOTERICA.gr Forums ! - ΑΣΕ ΕΝΑ ΣΤΙΧΟ... - "Μεταξύ τυρού και αχλαδιού"

/-- 14 Χρόνια ESOTERICA Forums ! --\
! 2001 - 2015 !

** Ευτυχισμένος Νέος Χρόνος **
Δημιουργικό, με μεγαλύτερη Κατανόηση και
περισσότερη Γνώση το 2016 !

Χ Ο Ρ Η Γ Ε Ι Ε Σ

Ad space

ESOTERICA.gr Forums !

Όνομα Μέλους:	Password:	Επιλογή Γλώσσας
Φύλαξη Password
Ξεχάσατε τον Κωδικό;

Όλα τα Forums

"Μεταξύ τυρού και αχλαδιού"

ΑΣΕ ΕΝΑ ΣΤΙΧΟ...

Νέο Θέμα

Απάντηση στο Θέμα

Εκτυπώσιμη Μορφή

Σελίδα:

Συγγραφέας	Θέμα
matmat Μέλος 2ης Βαθμίδας Greece 319 Μηνύματα	Απεστάλη: 13/10/2005, 19:17:34 Παυλος Σιδηρόπουλος Απογοήτευση (Π.Σ. Παντελής Δεληγιαννίδης) Κανένα δεν πειράζω και εγώ πάντα προσπαθώ να μην ενοχλώ τον άλλο και μονάχος να τη βρω μα πάντα κάτι θα μου τύχει πια δεν ξέρω τι να πω! Σε όλα όσ' αρχίζω, κάτι δεν πάει καλά ενώ στην αρχή είν' ωραία, στο τέλος πάν στραβά! και βάφονται όλα μαύρα αχ κι εγώ απ' την αρχή ξανά Κοντεύει να μου στρίψει, τι 'ναι τούτο το κακό μ'αρρωσταίνει με πειράζει, και δεν ξέρω τι να πω! Στο τέλος θα πιστέψω πως για όλα φταίω εγώ!
matmat Μέλος 2ης Βαθμίδας Greece 319 Μηνύματα	Απεστάλη: 13/10/2005, 19:20:39 Blues Κρυμένη θα 'ναι η ψυχή κι αυτό το βράδυ ιδρώτας, βρίσκεις αγκαλιά ερωτική χαρακτηριστικά γνωστά μα άγνωστο χάδι σε κάποιο μπαρ, σε κάποιο μαγαζί Τις περισσότερες φορές το περπατάς μονάχος μα τούτη η νύχτα είναι δύσκολη να βγει διαλέξεις σε διαλέξουνε δεν θα υπάρχει λάθος ίδιο νερό άλλη πηγή Μ' ένα σουγιά άγρια μεσάνυχτα χωρίς πολλά πολλά γιατί χωρίζεις τα όμορφα απ' τα άσχημα αφού για σένανε η πλάστιγγα θα γέρνει πάντα προς τη γη Τη ζωή σου στην πασάρανε αυτή είναι κι αν σ' αρέσει τυχαίο σπέρμα αισθάνεσαι απρόσωπου γονιού γυναίκα μοιάζει ο θάνατος που σ' έχει προκαλέσει κι έτσι τον κυνηγάς παντού Αχ δεν ξέρεις πότε έρχεται ή φεύγει μια ευκαιρία για σένα οι πλούσιοι είν' έξυπνοι και βλάκες οι φτωχοί κόβεις το γόρδιο δεσμό για ασήμαντη αιτία μήπως πιστέψεις τη ζωή σου πως την κυβερνάς εσύ Μ' ένα σουγιά άγρια μεσάνυχτα χωρίς πολλά πολλά γιατί χωρίζεις τα όμορφα απ' τα άσχημα αφού για σένανε η πλάστιγγα θα γέρνει πάντα προς τη γη Παύλος Σιδηρόπουλος
matmat Μέλος 2ης Βαθμίδας Greece 319 Μηνύματα	Απεστάλη: 13/10/2005, 19:23:28 Αλκίνοος Ιωαννίδης Γαλάζια μυστικά Είσαι τραγούδι, ζεστό που ανεβαίνει και σπέρνει στο διάβα του τη γη Τρέμει το σύμπαν η ώρα σημαίνει το θέλω το θέλεις κι εσύ Όσα έχω ζήσει, όσα έχω νιώσει τώρα φωτίζονται ξανά! Πόσα για σένα, βαθιά έχω σώσει μικρά γαλάζια μυστικά Βγαίνω στον ήλιο, στο δρόμο που βράζει και νιώθω σα ρέμα που κυλά κι είσαι η αλήθεια γλυκά που προστάζει το βλέμμα να έχω ψηλά Κρίματα όσα και να βαραίνουν τις κουρασμένες μας ζωές κύματα μύρια κι αν μας παρασέρνουν θα 'ρθουνε μέρες γελαστές ...Πάντος εγώ μόνο θλιμένες μέρες γνώρισα!! .
matmat Μέλος 2ης Βαθμίδας Greece 319 Μηνύματα	Απεστάλη: 13/10/2005, 19:29:05 Το μπλουζ του αποχωρισμού Απόψε τόσο μόνος να 'μαι και συ να λείπεις μακριά σαν να 'ναι τώρα το θυμάμαι το τελευταίο όταν μου 'πες έχε γειά Ητανε τρεις θυμάμαι Απρίλη κάποια Δευτέρα αλλιώτικη κι ήτανε κάπου προς το δείλι όταν δακρύσαμε στο τελευταίο φιλί Μεγάλωσες μες στα σαλόνια κι έμαθες στο πάρκο με τα περιστέρια με τον αλήτη πού 'μπλεξες τι γύρευες αφρόψαρο στα φουσκονέρια Κάποτε κύλαγε το αίμα μέσα στις φλέβες μας καυτό τώρα συμβόλαιο με το ψέμα έχουμε κάνει εσύ εκεί κι εγώ εδώ Μα αυτή τη νύχτα ώρα μία όπου κι αν είσαι θα αισθανθείς το κάλεσμά μου σαν μια υποψία μες στο σκοτάδι στα τυφλά να σε καλεί Μεγάλωσες μες στα σαλόνια κι έμαθες στο πάρκο με τα περιστέρια με τον αλήτη πού 'μπλεξες τι γύρευες αφρόψαρο στα φουσκονέρια Παύλος Σιδηρόπουλος
matmat Μέλος 2ης Βαθμίδας Greece 319 Μηνύματα	Απεστάλη: 13/10/2005, 19:34:53 Να μ' αγαπάς (Αντρέας Θωμόπουλος) Παύλος Σιδηρόπουλος Σου γράφω πάλι από ανάγκη η ώρα πέντε το πρωί το μόνο πράγμα που 'χει μείνει όρθιο στον κόσμο είσαι εσύ Τι να τις κάνω τις τιμές τους τα λόγια τα θεατρικά μες στην οθόνη του μυαλού μου χάρτινα είδωλα νεκρά Να μ' αγαπάς όσο μπορείς να μ' αγαπάς Κοιτάζοντας μες στον καθρέφτη βλέπω ένα πρόσωπο γνωστό κι ίσως η ασχήμια του να φύγει μόλις πλυθώ και ξυριστώ Βρωμάει η ανάσα απ' τα τσιγάρα βαραίνει ο νους μου απ' τα πολλά στον τοίχο κάποια Μόνα Λίζα σε φέρνει ακόμα πιο κοντά Να μ' αγαπάς όσο μπορείς να μ' αγαπάς Αν και τελειώνει αυτό το γράμμα η ανάγκη μου δε σταματά σαν το πουλί πάνω στο σύρμα σαν τον αλήτη που γυρνά Θέλω να 'ρθείς και να μ' ανάψεις το παραμύθι να μου πεις σαν μάνα γη να μ' αγκαλιάσεις σαν άσπρο φως να ξαναρθείς. Κάποτε θα 'ρθουν
matmat Μέλος 2ης Βαθμίδας Greece 319 Μηνύματα	Απεστάλη: 13/10/2005, 21:07:45 Να μ' αγαπάς (Αντρέας Θωμόπουλος) Παύλος Σιδηρόπουλος Σου γράφω πάλι από ανάγκη η ώρα πέντε το πρωί το μόνο πράγμα που 'χει μείνει όρθιο στον κόσμο είσαι εσύ Τι να τις κάνω τις τιμές τους τα λόγια τα θεατρικά μες στην οθόνη του μυαλού μου χάρτινα είδωλα νεκρά Να μ' αγαπάς όσο μπορείς να μ' αγαπάς Κοιτάζοντας μες στον καθρέφτη βλέπω ένα πρόσωπο γνωστό κι ίσως η ασχήμια του να φύγει μόλις πλυθώ και ξυριστώ Βρωμάει η ανάσα απ' τα τσιγάρα βαραίνει ο νους μου απ' τα πολλά στον τοίχο κάποια Μόνα Λίζα σε φέρνει ακόμα πιο κοντά Να μ' αγαπάς όσο μπορείς να μ' αγαπάς Αν και τελειώνει αυτό το γράμμα η ανάγκη μου δε σταματά σαν το πουλί πάνω στο σύρμα σαν τον αλήτη που γυρνά Θέλω να 'ρθείς και να μ' ανάψεις το παραμύθι να μου πεις σαν μάνα γη να μ' αγκαλιάσεις σαν άσπρο φως να ξαναρθείς. Κάποτε θα 'ρθουν
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 4073 Μηνύματα	Απεστάλη: 14/10/2005, 00:02:08 ΕΝΑ ΤΡΙΗΜΕΡΟ... Θυμάμαι ένα τριήμερο υπόσχεση σαγήνης ποτέ όμως δεν έγινε τ΄αφήσαμε στη μέση. Το όνειρο εφήμερο δεν θέλω πιά να μείνεις το θαύμα πάει έσβησε και ράγισε η σχέση. Πετώ Αχ! Πετώ, στα ίδια τα φτερά κι ένα φιλί ελευθερίας μία πορεία ιστορίας που θα κρατά... Γερά. Πετώ Αχ! Πετώ, το φως με ακουμπά το χρώμα της συγνώμης μιάς θαρραλέας γνώμης τ΄αγέρι με χτυπά. Βράδυ Οκτώβρη... ΑΦΡΟΔΙΤΗ... θα κάψει τις σιωπές η ίδια μου η στάχτη, στου ίσκιου σου τ'αδράχτι πικρές ανατροπές.Αθάνατος- θνητή στο πλέγμα της αβύσσου μου λες είμαι δική σου,Σελήνη ορατή.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 4073 Μηνύματα	Απεστάλη: 14/10/2005, 09:09:29 Ivan Goll Μαλαισιακό τραγούδι... ΄Οταν όλα μου τα πάρεις το δέρμα από τη σάρκα μου τη σάρκα από τις πλευρές μου τον ουρανό απ΄τα μάτια μου τα μάτια από το κεφάλι μου όταν δεν θα΄μαι παρά μιά πνοή γιά να προφέρω τ΄όνομά σου τότε μπορεί να νιώσω πόσο δική σου είμαι... ΑΦΡΟΔΙΤΗ... θα κάψει τις σιωπές η ίδια μου η στάχτη, στου ίσκιου σου τ'αδράχτι πικρές ανατροπές.Αθάνατος- θνητή στο πλέγμα της αβύσσου μου λες είμαι δική σου,Σελήνη ορατή.
matmat Μέλος 2ης Βαθμίδας Greece 319 Μηνύματα	Απεστάλη: 14/10/2005, 11:36:04 Κάποτε θα 'ρθουν (Λευτέρης Παπαδόπουλος) Παύλος Σιδηρόπουλος Κάποτε θα 'ρθουν να σου πουν πως σε πιστεύουν σ' αγαπούν και πως σε θένε Εχε το νου σου στο παιδί κλείσε την πόρτα με κλειδί ψέματα λένε Κάποτε θα 'ρθουν γνωστικοί λογάδες και γραμματικοί για να σε πείσουν Εχε το νου σου στο παιδί κλείσε την πόρτα με κλειδί θα σε πουλήσουν Και όταν θα 'ρθουν οι καιροί που θα 'χει σβύσει το κερί στην καταιγίδα Υπερασπίσου το παιδί γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα
matmat Μέλος 2ης Βαθμίδας Greece 319 Μηνύματα	Απεστάλη: 14/10/2005, 11:50:48 Στην Κ. Οταν κάποιο βράδυ θα σε ξυπνήσει απότομη η κραυγή σου και τρέξεις στη μαμά σου να το πεις και εκείνη τρομαγμένη μες στο ψυγείο κλείσει τη φωνή σου θα 'ναι αργά μεσάνυχτα και θα 'χεις κουραστεί Οταν θα αγαπήσεις το γέλιο σου και την αναπνοή σου και δεις πως έχεις κάτι να μας πεις στο πλάι σου ο άνθρωπος που διάλεξες βιτρίνα στη ζωή σου τριάκοντα αργύρια αντίτιμο σιωπής Πες μας τι θα γίνει αν κάποτε αγγίξεις το κορμί σου και το 'βρεις τσακισμένο απ' τις πληγές και γύρω σου κούκλες χλωμές ανίκανες να ακούσουν τη φωνή σου και οι αλήθειες σου να σέρνονται στο πάτωμα γυμνές. Παύλος Σιδηρόπουλος
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 4073 Μηνύματα	Απεστάλη: 14/10/2005, 21:08:34 Αιώνια μάχη ανάμεσα στο καλό και στο κακό. Αστέρι αλχημικό στην έκτη αίσθησή σου. Η αναζήτηση της αυτοεκπλήρωσης απαιτεί απόλυτη αφοσίωση. Μοιάζεις με τη ροή διαυγών και καθαρών νερών. Που έκρυψες το ΙΕΡΟ ΔΙΣΚΟΠΟΤΗΡΟ στερώντας μου, την πνευματική τελειότητα; ΄Εχεις τα μάτια του Γκάλαχαντ τη γεύση των χειλιών του τις αιώνιες εγκόσμιες ανησυχίες του. Κι εγώ ψυχική αγνότητα. ΄Ετσι έλεγες. Δώσε μου να πιώ κρατάς ακόμα το ποτήρι. ΑΣΕ ΜΕ ΝΑ ΖΗΣΩ... ΑΦΡΟΔΙΤΗ... θα κάψει τις σιωπές η ίδια μου η στάχτη, στου ίσκιου σου τ'αδράχτι πικρές ανατροπές.Αθάνατος- θνητή στο πλέγμα της αβύσσου μου λες είμαι δική σου,Σελήνη ορατή.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 4073 Μηνύματα	Απεστάλη: 14/10/2005, 21:50:51 Κλεισμένος σε πλειάδα μυθολογικών παραδόσεων πηγή του σύμπαντος και της ύπαρξης αγάπη άνευ όρων ανασφάλειες δίχως ραγίσματα κι ατέλειες. Ακούμπησε στον συναισθηματικό πυρήνα της ύπαρξής μου, κι αφέσου στην δημιουργική μου ενέργεια μα να τροφοδοτηθείς προσεχτικά. [size=4][center]Προσεχτικά. [center][size=4] ΑΦΡΟΔΙΤΗ... θα κάψει τις σιωπές η ίδια μου η στάχτη, στου ίσκιου σου τ'αδράχτι πικρές ανατροπές.Αθάνατος- θνητή στο πλέγμα της αβύσσου μου λες είμαι δική σου,Σελήνη ορατή.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 4073 Μηνύματα	Απεστάλη: 15/10/2005, 08:52:09 ΠΗΓΑΣΟΣ... Η γλυκειά ανάσα της βανίλιας το γιγάντιο αυτί του ουρανού π΄ακούει κι εσύ πνεύμα ανεξαρτησίας αδιάφορος γιά τις κοινωνικές νόρμες οδηγείσαι στη χάραξη ενός νέου τρόπου ζωής. Δίνομαι στην αδιερεύνητη δημιουργικότητά σου. Σιωπηλός μάρτυρας. Σβήσε την υπέρμετρη φιλοδοξία πριν ο Πήγασός σου σε ρίξει στη γη τιμωρόντας σε. Σπάσε την αλαζονεία είναι ονειρική τύφλωση. ΑΦΡΟΔΙΤΗ... θα κάψει τις σιωπές η ίδια μου η στάχτη, στου ίσκιου σου τ'αδράχτι πικρές ανατροπές.Αθάνατος- θνητή στο πλέγμα της αβύσσου μου λες είμαι δική σου,Σελήνη ορατή.
matmat Μέλος 2ης Βαθμίδας Greece 319 Μηνύματα	Απεστάλη: 15/10/2005, 11:58:54 Ένα παιδί περπατάει με τα χέρια Πυξ Λαξ Είσαι το πιο λευκό χρώμα της σκέψης μου ένα παιδί που περπατάει με τα χέρια μια γυναίκα που τ ' όνειρό της σκότωσε και πριν το μάθουν όλοι το 'στειλε στ' αστέρια. Είσαι το πιο λευκό χρώμα της σκέψης μου ένα τραγούδι που πάντα τρόμαζα να γράψω η μυρωδιά μιας ξεχασμένης θάλασσας που βρέχει μόνο αυτά που ήθελα να κάψω. Αν θέλεις να με βρεις να παίζεις, να νιώθεις, να ζεις. Αν πάλι δε μπορείς μη φύγεις, μη χαθείς. Κι αν η σιωπή που τριγυρνάει στην ομορφιά σου στο τέλος δέσει την οργή σου με βροχή και γίνει στίχος που ξεχνάει τ' όνομά σου κι έρχεται πάλι όταν έρχεσαι κι εσύ. Θα είσαι πάντα το λευκό χρώμα της σκέψης μου ένα παιδί που περπατάει με τα χέρια μια γυναίκα που τ' όνειρό της σκότωσε και πριν το μάθουν όλοι το 'στειλε στ' αστέρια. Αν θέλεις να με βρεις να παίζεις, να νιώθεις, να ζεις. Αν πάλι δε μπορείς μη φύγεις, μη χαθείς. Αν θέλεις να με βρεις να παίζεις, να νιώθεις, να ζεις. Αν πάλι δε μπορείς μη φύγεις, μη χαθείς.
matmat Μέλος 2ης Βαθμίδας Greece 319 Μηνύματα	Απεστάλη: 15/10/2005, 12:06:06 Ένα παιδί περπατάει με τα χέρια Πυξ Λαξ Είσαι το πιο λευκό χρώμα της σκέψης μου ένα παιδί που περπατάει με τα χέρια μια γυναίκα που τ ' όνειρό της σκότωσε και πριν το μάθουν όλοι το 'στειλε στ' αστέρια. Είσαι το πιο λευκό χρώμα της σκέψης μου ένα τραγούδι που πάντα τρόμαζα να γράψω η μυρωδιά μιας ξεχασμένης θάλασσας που βρέχει μόνο αυτά που ήθελα να κάψω. Αν θέλεις να με βρεις να παίζεις, να νιώθεις, να ζεις. Αν πάλι δε μπορείς μη φύγεις, μη χαθείς. Κι αν η σιωπή που τριγυρνάει στην ομορφιά σου στο τέλος δέσει την οργή σου με βροχή και γίνει στίχος που ξεχνάει τ' όνομά σου κι έρχεται πάλι όταν έρχεσαι κι εσύ. Θα είσαι πάντα το λευκό χρώμα της σκέψης μου ένα παιδί που περπατάει με τα χέρια μια γυναίκα που τ' όνειρό της σκότωσε και πριν το μάθουν όλοι το 'στειλε στ' αστέρια. Αν θέλεις να με βρεις να παίζεις, να νιώθεις, να ζεις. Αν πάλι δε μπορείς μη φύγεις, μη χαθείς. Αν θέλεις να με βρεις να παίζεις, να νιώθεις, να ζεις. Αν πάλι δε μπορείς μη φύγεις, μη χαθείς.
pixeldream ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" 1606 Μηνύματα	Απεστάλη: 15/10/2005, 19:16:36 Don't you turn around now Don't you be afraid now Just turn another page now Celebrate the Golden Age. ..
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 4073 Μηνύματα	Απεστάλη: 15/10/2005, 22:35:04 Γκιούλιβερ *___* ΄Ενας μεσαιωνικός ιππότης που αντιμετώπισε προσωπικές προκλήσεις, φιλί λαογραφίας ή μυθολογίας που υπερνικά εμπόδια καιρών... -Κι αρχέγονες κοσμικές δυνάμεις-. Συνδέεσαι με το βασίλειο των ουρανών. Σπέρμα ουράνιου δράκου ισχυρή ένωση ουρανού μα και γης. Και πάντα εκεί η αίσθηση ανωτερότητας που αποκάλυπτε ως κι η καταίγίδα εσύ, ο Γκιούλιβερ του παραμυθιού αγάπη μου, αγάπη μου, που δεσπόζει θριαμβευτικά πάνω από λιλιπούτειους ανθρώπους. Εσύ αγρίμι μου... Μωρό μου... Εσύ τρυφερό μου τριαντάφυλλο... Ναύπλιο Οκτώβρης 2005 ΑΦΡΟΔΙΤΗ... θα κάψει τις σιωπές η ίδια μου η στάχτη, στου ίσκιου σου τ'αδράχτι πικρές ανατροπές.Αθάνατος- θνητή στο πλέγμα της αβύσσου μου λες είμαι δική σου,Σελήνη ορατή.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 4073 Μηνύματα	Απεστάλη: 15/10/2005, 23:21:23 504 βαγόνι 5... Αύριο έρχεται το τρένο στα βαγόνια του ανασαίνω ή εντός σου; Μιά με κάνεις να πεθαίνω όσα θέλεις να μαθαίνω σε πληγές να υπομένω τσακισμένη να επιμένω να πατώ συνέχεια φρένο και σε σύγκρουση να γέρνω σ΄ένα φόντο ραγισμένο γκρίζου κόσμου. Αύριο έρχεται το τρένο ειν΄το τζάμι θολωμένο κάνει κρύο Τα παράθυρα κλεισμένα ζω εκεί κι εσύ σε μένα δυό βιβλία δανεισμένα κόσμος τόσος στα χαμένα μύρια μάτια κουρασμένα σε μία ώρα, σφαλισμένα κλεισ΄την πόρτα στα φθαρμένα πες αντίο. Αύριο έρχεται το τρένο ο καφές μου καίει το στόμα κι είναι φρέντο η νυχτιά δεν έχει χρώμα στου παράδεισου το δώμα μοναξιά θα μπεις σε κώμα στο ξεκούραστό μου σώμα θα΄ρθει ύπνος λίγο ακόμα σέρνω μνήμες σκέψη πόνα και λυτρώσου πριν το γιόμα ΄ρθεί γιά φέτο... Αύριο έρχεται το τρένο ειν΄το βλέμμα σου θλιμμένο σου χω λείψει μες τις ράγες η φωνή μου η στερνή απόφασή μου η φωτιά σου που ειν΄δική μου ζεις αλλού κι είσαι μαζί μου ένα δάκρυ βίου εντίμου καταρρέει η δύναμή μου σαν τραγούδι της ερήμου πριν τη δύση. Αύριο έρχεται το τρένο καταρράχτης φως εικόνες υγρασία μ΄είχες πριν δέκα αιώνες σ΄απερίγραπτους τυφώνες δυό ψυχές που κάψαν μόνες της πυράς οι φλόγες πόρνες των δακρύων οι σταγόνες, μπλέχτηκαν μες τους κυκλώνες μας φυλάκισαν χειμώνες σ΄εξορία. [Αλλάζουν πάλι χρώματα τα φύλλα, και μοιάζει η βροχή να λέει μίλα, το τρένο φθάνει, ψυχής σεργιάνι στους ήχους του, μιά εύθραυστη μελαγχολία πικρών συμβάντων η πορεία κάτι σαν λυγμός, ανάσες ήθους μέσα στους μύθους τρελλής λατρείας φωταψία.] ΑΦΡΟΔΙΤΗ... θα κάψει τις σιωπές η ίδια μου η στάχτη, στου ίσκιου σου τ'αδράχτι πικρές ανατροπές.Αθάνατος- θνητή στο πλέγμα της αβύσσου μου λες είμαι δική σου,Σελήνη ορατή.
matmat Μέλος 2ης Βαθμίδας Greece 319 Μηνύματα	Απεστάλη: 16/10/2005, 00:04:09 Η γυναίκα που διάβαζε ποιήματα Διάφανα Κρίνα Η γυναίκα που διάβαζε ποιήματα στεκότανε κοντά στη φωτιά και δυο μαύρα πουλιά της φέρναν μηνύματα από μια αγάπη παλιά: " ποτέ πια " ! Η γυναίκα που μιλούσε στα κύματα χόρευε σε μια ακρογιαλιά ένα βαλς μανιασμένο με λυτά τα μαλλιά και προχώρησε στα βαθιά. Η γυναίκα που έσκαβε μνήματα και δεν είχε μιλιά κοιτούσε τον θάνατο σαν μια αγάπη παλιά και ψιθύριζε με μάτια σβηστά. Για όλα αυτά που ζήσαμε, μόνοι με τους μόνους μοιράζοντας τους πόνους. Tις ώρες που δακρύσαμε, μόνοι με τους μόνους μοιράζοντας τους πόνους.
matmat Μέλος 2ης Βαθμίδας Greece 319 Μηνύματα	Απεστάλη: 16/10/2005, 00:06:06 Απέραντη θλιμμένη Ανταρκτική Διάφανα Κρίνα Εκεί που οι μεθυσμένοι ψιθυρίζουν τραγούδια της αγάπης, του χαμού εκεί που οι νεκροί στριφογυρίζουν στον ύπνο τους και κλαίνε που και που. Εκεί που η αγάπη έχει τελειώσει και σιγοσβήνουν των χαμένων οι λυγμοί εκεί που το κορμί σου έχουν στοιχειώσει τουρίστες της ζωής σου θλιβεροί. Μέσα στα μπαρ που αυτοκτονούνε οι θαμώνες μέσα στην πιο καλή μας μουσική στους σκοτεινούς της νιότης μας χειμώνες μέσα στα έγκατα της γης. Παντού θα με ζητάς και θα με ψάχνεις μα εγώ θα κρύβομαι βουβός για πάντα εκεί εκεί μέσα στα μάτια σου που αστράφτει μια απέραντη θλιμμένη Ανταρκτική.
matmat Μέλος 2ης Βαθμίδας Greece 319 Μηνύματα	Απεστάλη: 16/10/2005, 00:11:23 Τα γλυκά απελπισμένα σου αντίο Διάφανα Κρίνα Παραδομένος σε μια μοίρα σκοτεινή έτσι αφημένος σ' ένα απόκοσμο παζάρι να υποφέρω από μια δύναμη κρυφή με τα κουρέλια μου να ντύνω το φεγγάρι Γελώντας λούζομαι σε βιβλικές βροχές κι αν σκοτεινιάζω αγάπη μου μη με φοβάσαι γιατί ευωδιάζουν αγριοκέρασα οι σιωπές που με τυλίγουν σαν ομίχλη όταν κοιμάσαι Την ερημιά μου τη στοιχειώνουνε φωνές πονάει η μνήμη μου κι σκούζει σαν θηρίο και έτσι για πάντα θα γεμίζω μ' ενοχές για τα γλυκά απελπισμένα σου αντίο Και εγώ που πάντα ήθελα μέσα σου να ζήσω σφαδάζω κάτω από έναν ξένο αστερισμό ήρθα εδώ για να υποφέρω, ν' αγαπήσω και να χαθώ.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 4073 Μηνύματα	Απεστάλη: 16/10/2005, 10:12:50 Λίγνεψε το ποτάμι... Δάκρυσε ο Αχέροντας. Τραβώ ξανά γιά αχαρτογράφητες θάλασσες αφήνοντας πίσω δακρυσμένες αποβάθρες... Κι ας παραδέρνω στα ταραγμένα πελάγη... Οι χώρες στενεύουν τα βουνά χαμηλώσαν. Απ΄την αυγή ως το λυκόφως πενθώ την απουσία σου, όπου κι αν πας μέσα μου είσαι. Αλήτη. ΑΦΡΟΔΙΤΗ... θα κάψει τις σιωπές η ίδια μου η στάχτη, στου ίσκιου σου τ'αδράχτι πικρές ανατροπές.Αθάνατος- θνητή στο πλέγμα της αβύσσου μου λες είμαι δική σου,Σελήνη ορατή.
matmat Μέλος 2ης Βαθμίδας Greece 319 Μηνύματα	Απεστάλη: 16/10/2005, 15:38:35 quote: [center][size=4]Λίγνεψε το ποτάμι... Δάκρυσε ο Αχέροντας. Τραβώ ξανά γιά αχαρτογράφητες θάλασσες αφήνοντας πίσω δακρυσμένες αποβάθρες... Κι ας παραδέρνω στα ταραγμένα πελάγη... Οι χώρες στενεύουν τα βουνά χαμηλώσαν. Απ΄την αυγή ως το λυκόφως πενθώ την απουσία σου, όπου κι αν πας μέσα μου είσαι. Αλήτη Τι είπες τωρα... Πολυ αγαπημένο... Εγώ δεν γνώρισα ουρανούς Χαρούλα Αλεξίου Εγώ μες στο συνοικισμό κι εσύ σ’ ένα παλάτι, εμένα οδήγαγε η καρδιά μα ’σύ ’χες απλωμένο χάρτη. Εγώ δεν είχα ούτε νερό στιγμή να ξεδιψάσω, μα ’σύ ’χες τα ποτάμια σου και θάλασσες για να περάσω. Μη θες λοιπόν ούτε λεφτό παιδί να ξαναγίνω, μόνο καημούς θα θυμηθώ απ’ τ’ όνειρό μου εκείνο. Αχ να μπορούσα να ξαναγεννηθώ. Εγώ δεν γνώρισα ουρανούς γιατί ήτανε δικοί σου κι ήτανε πάντοτε κλειστοί λες κι ήταν πόρτες της Αβύσσου. Τα παιδικά παιχνίδια μου για μένα ήταν κουρέλια, για σένα ήταν μια γιορτή που ακόμα ακούγονται τα γέλια.
matmat Μέλος 2ης Βαθμίδας Greece 319 Μηνύματα	Απεστάλη: 16/10/2005, 15:43:47 Είσαι η νύχτα με τα αινίγματα Χαρούλα Αλεξίου Κρύωνα και σκέπασαν το σώμα μου τα δυο σου βλέφαρα Δίψασα και μ' έλουσαν του γέλιου σου τα δροσερά νερά Καλέ μου είσαι ο ήλιος που ονειρεύομαι και τ' αστέρι που πορεύομαι Είσαι η μέρα με τα κύματα και η νύχτα με τα αινίγματα Είσαι όλα κι άλλα τέσσερα κι έχω μάτια δεκατέσσερα μη σε χάσω γιατί χάθηκα λουλουδάκι και μαράθηκα Πες μου αγαπημένε μου τ' αγάλματα τι λεν με τα πουλιά Πες μου για τα σύννεφα, το σούρουπο και τα τρελά φιλιά Edited by - matmat on 16/10/2005 15:45:30
matmat Μέλος 2ης Βαθμίδας Greece 319 Μηνύματα	Απεστάλη: 16/10/2005, 16:01:41 Έχω μια αγάπη για σένα Χαρούλα Αλεξίου Κοίτα με, κι αν είμαι αυτό που γυρεύεις στ' άγνωστο, μόνος ξανά μην πηγαίνεις Ψάξε με, έχω βαθιά μου κρυμμένο το όνειρο, που το 'χες χρόνια χαμένο Έχω μια αγάπη για σένα κόκκινη όπως το αίμα Φλόγα το χάδι, τα βράδια ανάβει φωτιές Έχω μια αγάπη στα χείλια τρέχει τις νύχτες με χίλια να 'ρθει κοντά σου, αγάπη μου γεια σου, να λες Κοίτα με, κι αν είμαι αυτό που ζητούσες στ' άγνωστο, στις ερημιές που γυρνούσες Ψάξε με, παρ' τη ζωή μου απ' το χέρι Μάτια μου, πόσα η καρδιά σου δεν ξέρει...
matmat Μέλος 2ης Βαθμίδας Greece 319 Μηνύματα	Απεστάλη: 16/10/2005, 20:40:28 Ερωτευμένοι σχιζοφρενείς Τρύπες Τρέμουν τα πόδια μου το σώμα μου δειλιάζει Κάθε φορά που πλησιάζεις προς τα 'δω Με ξεσηκώνεις με χαλάς και μ' αναγκάζεις Να μπω γυμνός στο ηλεκτρικό σου μακελειό Μυρίζεις θάνατο μα εγώ σε γυροφέρνω Δεν έχω δύναμη μακριά να κρατηθώ Βάζω στην άκρη το μυαλό μου νικημένο Μέσα στις στάχτες σου διψάω να βρεθώ Σαν τότε που μας τρόμαζε το ήσυχο φεγγάρι Σαν τότε που ματώναμε μαζί Μόνοι σε έναν άγνωστο νεκρό πλανήτη Ερωτευμένοι σχιζοφρενείς Τρέχω συνέχεια να κρυφτώ μακριά από σένα Kαι όλο νομίζω πως μπορώ να γιατρευτώ Πάνω σου πέφτω ξαφνικά και απεγνωσμένα Στα ηλεκτροσόκ σου προσπαθώ να αντισταθώ Μυρίζεις θάνατο μα εγώ σε γυροφέρνω Δεν έχω δύναμη μακριά να κρατηθώ Βάζω στην άκρη το μυαλό μου νικημένο Μέσα στις στάχτες σου διψάω να βρεθώ Σαν τότε που μας τρόμαζε το ήσυχο φεγγάρι Σαν τότε που ματώναμε μαζί Μόνοι σε έναν άγνωστο νεκρό πλανήτη Ερωτευμένοι σχιζοφρενείς
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 4073 Μηνύματα	Απεστάλη: 17/10/2005, 00:28:09 Τώρα αγάπη μου... Τώρα πενθώ στο φόβο του αθέατου. Τα πήρες, όλα μα όλα νυχτόβιο σαρκοβόρο ή βιβλική εικόνα Θεού ήσουν; Με έλουσες με έντονα χρώματα με πότισες με ένα συναρπαστικό τρόπο αντίληψης πρελούδιο ονείρου οι ενοράσεις φώτισαν το συνειδητό. Στον κήπο της ΕΔΕΜ, στις πύλες ευκαιριών και διαίσθησης. Ανάσα μου. ΄Ομως οι πύλες δεν οδηγούν πάντα στον παράδεισο... Αλλά και στην κόλαση. Είχα φυλαχτό μου ένα κλαδί ελιάς δυό τετράφυλλα τριφύλλια τρία λευκά περιστέρια και μπόλικο αστείρευτο φως. Γιατί με σκότωσες; Κι αφού το έκανες γιατί δεν με έφερες πίσω. Πάντα γιά ανάσταση μιλούσες. Τώρα πενθώ, δίχως το χρώμα των χειλιών σου πάνω στα δικά μου χωρίς τα λόγια σου αυτά τα λόγια ενός μοναδικού Θεού. Του Θεού μου... ΑΦΡΟΔΙΤΗ... θα κάψει τις σιωπές η ίδια μου η στάχτη, στου ίσκιου σου τ'αδράχτι πικρές ανατροπές.Αθάνατος- θνητή στο πλέγμα της αβύσσου μου λες είμαι δική σου,Σελήνη ορατή.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 4073 Μηνύματα	Απεστάλη: 17/10/2005, 22:26:16 ΄Ετσι... ΄Ετσι απ΄το σύμπαν με ξερίζωσες και με πετάς στην κούφια γαία τέρψη κι υπέρβαση ερήμωσες κραυγή του θάνατου πηγαία... ΑΦΡΟΔΙΤΗ.[Μου΄μαθες το κρασί να πίνω, ως την τελευταία σταγόνα,γουλιά να μην αφήνω στο ποτήρι,μου ΄μαθες την ψυχή να δίνω στου ορίζοντα τη σκάλα, στα μάτια σου να γίνω ένα χατήρι.Κι εγώ σου έχω μάθει το γιορτάσι, να πίνεις σ΄ένα στόμα, όλη την πλάση].
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 4073 Μηνύματα	Απεστάλη: 17/10/2005, 22:30:46 Στοχασμοί. ___*___* Μες τις μέρες στοιβάχτηκαν όνειρα που δεν ειπώθηκαν ποτέ. Δακρυσμένες φθινοπωριάτικες μέρες συλλαβισμένες ηδονές... Χλωμό... Χλωμό απόβραδο κρυφοί οι φόβοι θαμποί οραματισμοί σκοτώνουνε τα μη χλωμό απόβραδο στα στήθη λόγχη της λήθης οι λυγμοί... της λήθης οι λυγμοί... Και αφού κρατάς σφιχτά την παγηγοριά του κόσμου είναι το όραμα δικό σου όσο τ΄ακουμπάς ζεστά... Ηδονές γαλήνης δωσ΄μου... ΑΦΡΟΔΙΤΗ.[Μου΄μαθες το κρασί να πίνω, ως την τελευταία σταγόνα,γουλιά να μην αφήνω στο ποτήρι,μου ΄μαθες την ψυχή να δίνω στου ορίζοντα τη σκάλα, στα μάτια σου να γίνω ένα χατήρι.Κι εγώ σου έχω μάθει το γιορτάσι, να πίνεις σ΄ένα στόμα, όλη την πλάση].
matmat Μέλος 2ης Βαθμίδας Greece 319 Μηνύματα	Απεστάλη: 17/10/2005, 23:29:35 Είσαι νερό σ’ ένα βαθύ πηγάδι κελάρυσμα κρυμμένο στα καλάμια στάλα βροχής σε μια πευκοβελόνα Σ’ αγγίζω κι εξατμίζεσαι γίνεσαι σύννεφο λευκό και ταξιδεύεις και με κοιτάς χαμογελώντας απ’ τα ύψη σου και προκαλείς τη δίψα μου κ’ υπόσχεσαι να βρέξεις στα ραγισμένα από τον λίβα χείλη μου Είσαι μια υπόγεια φλέβα που κυλά σε σκοτεινές σπηλιές θαμμένες κοίτες ακρογιαλιές πανάρχαιες σκεπασμένες από την άμμο και τη λήθη των αιώνων Φοβάμαι να σε ακολουθήσω με τρομάζει των ωκεανών η διφορούμενη άπλα το ανεξιχνίαστο μπλε των οριζόντων Κλείνομαι στο μικρό μου βέβαιο τόπο ζω τη μικρή μου ανθρώπινη αυταπάτη κολλώ σαν όστρακο στο βράχο μου σωπαίνω

Το Θέμα καταλαμβάνει 40 Σελίδες:

1	2	3	4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17	18	19	20
21	22	23	24	25	26	27	28	29	30
31	32	33	34	35	36	37	38	39	40

Νέο Θέμα

Απάντηση στο Θέμα

Εκτυπώσιμη Μορφή

Μετάβαση Σε:

ESOTERICA.gr Forums !

0.15625 Maintained by Digital Alchemy