here our soldiers stand from all round the world Waiting in a line to hear the battle cry
All are gathered here, victory is near
The sound will fill the hall, bringing power to us all

We alone are fighting for metal that is true
We own the right to live the fight, we're here for all of you
Now swear the blood upon your steel will never dry
Stand and fight together beneath the battle sky

[Chorus:]
Brothers everywhere - raise your hands into the air
We're warriors, warriors of the world
Like thunder from the sky - sworn to fight and die
We're warriors, warriors of the world

I AM RIGHT YOU ARE WRONG
YOU ARE WEAK I AM STRONG
!!!!

ΤΙ ΣΤΙΧΟ Ν΄ΑΔΡΑΞΩ
ΦΟΒΑΜΑΙ ΝΑ ΚΛΑΨΩ
ΕΔΩ ΚΑΙ ΑΙΩΝΕΣ.

ΚΑΙ ΜΕΝΩ ΣΤΟ ΓΕΡΜΑ
Μ΄ΑΔΑΚΡΥΤΟ ΒΛΕΜΜΑ
ΝΑ ΖΩ ΤΟΥΣ ΧΕΙΜΩΝΕΣ.

ΤΙ ΣΤΙΧΟ ΝΑ ΓΡΑΨΩ
ΚΕΡΑΚΙ Θ΄ΑΝΑΨΩ
ΝΑ ΚΑΨΩ ΧΙΤΩΝΕΣ.

ΤΙ ΣΤΙΧΟ Ν΄ΑΓΓΙΞΩ
ΣΤΟ ΧΑΟΣ ΘΑ ΡΙΞΩ
ΨΥΧΕΣ ΠΟΥ ΝΑΙ ΜΟΝΕΣ.

ΚΙ ΕΜΕΝΑ ΜΑΖΙ.

Βρ' ας ήτανε τη μοίρα μου για λίγο να γελούσα
και του Χριστού τους πειρασμούς εγώ να τους περνούσα
διωγμένος με το διάολο στην έρημο χαμένος
και σου 'λεγα μετά εγώ ποιός θα 'ταν κερδισμένος
Θα άναβα ένα ναργιλέ να μαστουριάζαν όλοι
δαιμόνια, καλλικάντζαροι μαζί κι αρχιδιαβόλοι
και θα 'χε πέντε γκόμενες καθένας μας παρέα
να φτιάχνουνε χορεύοντας του σιναφιού τα σέα
Θα φώναζα να 'ρχόντουσαν κι όλα τα φιλαράκια
για να μην ενοχλούμε πια της πόλης τα παιδάκια
γυναίκες να γουστάρουνε του άντρα τα τερτίπια
και στο τσαρδί του σατανά θα στήναμε ξενύχτια
Μετάξι από κινέζικα παλάτια θα φορούσα
με φούντα Καλαματιανή και μαύρο από την Προύσα
και θα 'χα και τα όργανα στη διαπασών να παίζουν
του κόσμου όλοι οι αμαρτωλοί τι χάνουνε να ξέρουν

και

Υποκριθείτε σε κείνον που τιμά
σε κείνους που γεμίζουν τα κενά του σατανά
στην ύπαρξή σας
Υποκριθείτε στον φονιά που δεν μπορεί
ν' αντέξει την επόμενη στιγμή
και κρίνει αλλιώς από την κρίση
τη δική σας
Σ' αυτόν που κυνηγά το θάνατο χωρίς ιδανικά
γιατί μονάχα κυνηγώντας τον αισθάνεται πως ζει
και νιώθει ακόμη
Υποκριθείτε στους αντάρτες στα βουνά
που οι νόμοι σας δεν τους ανήκουν πια
και το πεδίο των μαχών τους
έγινε η πόλη
Στους αθώους που σκοτώνουν από πάθος
οι ιδέες ξαφνικά γίνονται αλήθεια
κι αν οι ιδέες μετατραπούν, έγινε λάθος
Υποκριθείτε στους αθώους από πάθος
Οχι άλλα είδωλα στα επικίνδυνα παιχνίδια

Fred Longworth

με απεραντο σεβασμο και αγαπη ο μανος σας

Πως γίνεται στον κάθε παλαβιάρη κουτόχορτο χιλιάδες να βοσκάν

απο σκληρη δουλεια..

προσπαθωντας να την αποφυγουμε,

μπορει να χασουμε απ'τα ματια μας

τον λογο που μας εκανε να ονειρευτουμε...

και στο τελος να ανακαλυψουμε οτι το ονειρο

Κατερίνα Γώγου

-> Ode on a Grecian Urn <-

Thou still unravish'd bride of quietness,
Thou foster-child of silence and slow time,
Sylvan historian, who canst thus express
A flowery tale more sweetly than our rhyme:
What leaf-fring'd legend haunts about thy shape
Of deities or mortals, or of both,
In Tempe or the dales of Arcady?
What men or gods are these? What maidens loth?
What mad pursuit? What struggle to escape?
What pipes and timbrels? What wild ecstasy?

Heard melodies are sweet, but those unheard
Are sweeter; therefore, ye soft pipes, play on;
Not to the sensual ear, but, more endear'd,
Pipe to the spirit ditties of no tone:
Fair youth, beneath the trees, thou canst not leave
Thy song, nor ever can those trees be bare;
Bold Lover, never, never canst thou kiss,
Though winning near the goal yet, do not grieve;
She cannot fade, though thou hast not thy bliss,
For ever wilt thou love, and she be fair!

Ah, happy, happy boughs! that cannot shed
Your leaves, nor ever bid the Spring adieu;
And, happy melodist, unwearied,
For ever piping songs for ever new;
More happy love! more happy, happy love!
For ever warm and still to be enjoy'd,
For ever panting, and for ever young;
All breathing human passion far above,
That leaves a heart high-sorrowful and cloy'd,
A burning forehead, and a parching tongue.

Who are these coming to the sacrifice?
To what green altar, O mysterious priest,
Lead'st thou that heifer lowing at the skies,
And all her silken flanks with garlands drest?
What little town by river or sea shore,
Or mountain-built with peaceful citadel,
Is emptied of this folk, this pious morn?
And, little town, thy streets for evermore
Will silent be; and not a soul to tell
Why thou art desolate, can e'er return.

O Attic shape! Fair attitude! with brede
Of marble men and maidens overwrought,
With forest branches and the trodden weed;
Thou, silent form, dost tease us out of thought
As doth eternity: Cold Pastoral!
When old age shall this generation waste,
Thou shalt remain, in midst of other woe
Than ours, a friend to man, to whom thou say'st,
"Beauty is truth, truth beauty,--that is all
Ye know on earth, and all ye need to know."

Ποιητής: -- John Keats

ΤΟ ΛΑΤΡΕΥΩ!!!!!

ΟΛΑ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ
σκορπίστηκαν στο δείλι
κι έμειναν μόνο της γιορτής οι ευωδιές
ήρθε η ανάσα σου γλυκά να απαγγείλει
δυό ποιημάτων καταλήξεις τρυφερές.

ΗΜΟΥΝ ΕΓΩ...ΤΩΡΑ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ.

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr