ΜΕ ΛΟΓΙΑ ΑΠΛΑ ΧΤΙΖΕΤΑΙ Η ΑΓΑΠΗ
ΠΑΘΗ ΜΕΣΤΑ
ΚΑΙ ΘΑΡΡΕΤΑ
ΠΟΥ ΔΕΝ ΟΡΙΖΕΙΣ...

ΓΕΛΑ ΞΑΝΑ
ΓΥΡΝΑ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΜΗ ΣΑΣΤΙΖΕΙΣ
ΟΤΙ ΠΟΝΑ
ΞΕΧΝΑ ΞΑΝΑ
ΜΟΝΟ ΝΑ ΕΛΠΙΖΕΙΣ.

Αγγελέ μου δε σου γραφω για σκοπό,μόνο
για ένα ευχαριστώ.
Για τη ζωή που μου φυλάς,
κενά κελύφη που σκορπάς,
στοργή,αγάπη που μου δίνεις,
όταν λυπάμαι,όταν φοβάμαι,
όταν οι άνθρωποι δε μ'αγαπάνε
είσ'εδώ,το χέρι μου κρατάς και
ποτέ δε μου τ'αφήνεις.

Κάθε στιγμή την κάνεις γιορτή
Κάθε σου ήχος μουσική
Ενας χορός ακολουθεί
Λουλούδια,δέντρα με καρπούς
Ψυχή με ζωή,ζωή με θησαυρούς

Ευλογία και χαρά...
Αγγελέ μου,να'σαι
παντα καλά!...

το παιδι του 5ου οικου

quote:

---

ΥΔΡΟΧΟΟΣ ΜΕ ΣΕΛΗΝΗ ΣΤΟΝ ΥΔΡΟΧΟΟ...
ΜΟΝΑΞΙΑ,ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΤΟΝ ΦΥΛΑΚΑ ΑΓΓΕΛΟ ΜΟΥ...

---

Edited by - Loco on 16/03/2005 04:28:29

Listen, children, listen to me!

Boys and girls
You are a road to the future
Boys and girls
You bring meaning to my life
Boys and girls
Save our peace and nature
You are all my hopes, all my dreams

Let's destroy indifference and fear
Look around, you will see human blindness
So many children suffer now
And why?

Everybody, open your eyes!

Boys and girls
You are a road to the future
Boys and girls
You bring meaning to my life
Boys and girls
Save our peace and nature
You are all my hopes, all my dreams

You bring meaning to my life.
Everybody, open your eyes!
You're all my hopes, all my dreams
Come on!
Look around and you will see
Look around and you will see
Human blindness, blindness.
You are all my hopes, all my dreams

-----

τραλαλα , τραλαλα,

Η καλη μας αγελαδα
βοσκει κατω στη λιακαδα
μικρά χορτα και μεγαλα
για να κατεβασει γαλα!!!

τραλαλα, τραλαλα

να το κανουνε τυρακι
να το κανουν βουτυρακι
να το βαλουνε στο πιατο
να σου πουνε οριστε ΦΑΤΩ!!!

τραλαλα τραλαλα τραλαλαλαλαλα...

Φιλικα Κανένας.

να'χεις μαζί σου ,το πιο όμορφο δώρο,

ενα τριαντάφυλλο που πάντα θ'ανθίζει,

ενα τριαντάφυλλο εμένα να θυμίζει....

στο ονειρό μου απόψε με λευκά φορέματα σε είδα,

πως μου ψυθίριζες οτι είσαι δίπλα μου και μου κρατάς το χέρι,

πως κανέναν εφιάλτη δε θα αφήσεις να μ'αγγίξει,

και πνοή στις νύχτες μου μονάχα η παρουσία σου θα δίνει....

ενα χαμόγελο ,μέσα στην άδεια νύχτα,

μέσα στον ύπνο μου εσένα για άγγελο είχα,

ενας ζεστός άνεμος στα ονειρά μου,

μια φύλακας στα σκοτεινά του νού μου μονοπάτια....

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΜΠΟΤΣΑΚ.ΚΟΡ/Ος

με απεραντο σεβασμο και αγαπη,ο μανος σας

ΕΔΩ ΚΑΛΑ ΕΙΝΑΙ;

ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ

μου κρυβεις λιγο την θέα ,απο το μήνυμα του PHILOSOFOS-1,αλλά δεν πειράζει....αυτήν την φορά,θα δείξω κατανόηση χαχαχααχχααχααχχα

με απεραντο σεβασμο και αγαπη,ο μανος σας

Στο παλάτι των νεκρών

Δεν ξέρω αν θα ‘πρεπε να πω αυτή την ιστορία.
Πολλοί γενναίοι δείπνησαν στου Όντιν το παλάτι.
Υπήρξε δόλος θάνατος οργή και προδοσία
για ένα άσπρο, όμορφο και γυμνασμένο άτι.

Με δώδεκα πλοία φύγαμ’ απ’ την πόλη.
Όλοι πολεμιστές ψηλοί και διαλεκτοί.
Ήμασταν ατρόμητοι και θαρραλέοι όλοι
και είχαμε τον ρόλο του κατακτητή.

Σε λίγες μέρες κάναμε απόβαση μεγάλη.
Στόχος μας ήτανε μια ήσυχη φυλή.
Μια πόλη ήτανε κοντά στο ακρογιάλι,
που ήσυχα και ειρηνικά καλλιεργούσε γη.

Η πρώτη μάχη δόθηκε μέσα στην πεδιάδα.
Οι αγρότες μας περίμεναν και είχαν παραταχθεί.
Ο αρχηγός τους καβαλίκευε μία λευκή φοράδα
και έτρεχε ολόγυρα μ’ ένα γυμνό σπαθί.

Κραυγάζοντας ορμήσαμε για ένα λουτρό στο αίμα.
Οι άμοιροι δουλέψανε άλλη φορά σπαθί;
Κλονίστηκαν και φύγανε προς ένα δίπλα ρέμα
κι έτσι λοιπόν δεν άργησε η μάχη να κριθεί.

Ένα κομμάτι του εχθρού έκανε να διαφύγει.
Ανάμεσα διέκρινα τον άξεστο αρχηγό.
Πάνω στο άσπρο άτι του ήθελε να ξεφύγει
κι άρχισα αμέσως να τον κυνηγώ.

Δεκαπέντε φώναξα μαζί για συνοδεία.
Μισθοφόροι ήτανε κι αυτοί όπως εγώ.
Τους φτάσαμε τελικά στης πόλης την πλατεία
κι αμέσως εριχτήκαμε στης μάχης τον αχό.

Σκληρά και ασταμάτητα μαχόμασταν στη πόλη.
Ξάφνου κι άλλοι αγρότες βγήκαν από στενά.
Καθώς μετά διαπίστωσα εμπειροπόλεμοι όλοι,
με κάτι βαριά, μεγάλα κι ασήκωτα σπαθιά.

Οι εχθροί σφενδονητές σαν Τρολ πετούσαν πέτρες.
Εμένα μια με πέτυχε πέτρα στο κεφάλι.
Σε λίγο μας τελείωσαν τα βέλη απ’ τις φαρέτρες
και ο καθένας έτρεχε να σώσει το τομάρι.

Το μακρύ το δόρυ μου στη μάχη είχε σπάσει.
Το βαρύ σπαθί μου στη μάχη είχε χαθεί.
Η πλατιά ασπίδα μου στη μάχη είχε χαλάσει
και παρακαλούσα τον Θορ να με λυπηθεί.

Ξάφνου ένα ένιωσα δόρυ να με τρυπά.
Διαπέρασε τον θώρακα και μπήκε στα πλευρά μου.
Η καρδιά μου έπαψε τότε να κτυπά
και άρχισαν να τρίζουν όλα τα κόκαλά μου.

Αργότερα συνήλθα πάνω σ’ ένα κρεβάτι.
Πιο πέρα εστεκόντουσαν δυο πάνοπλοι φρουροί.
Ενόμισα πως ήμουν στου Όντιν το παλάτι,
αλλά μετά κατάλαβα πως ήμουν φυλακή.

Οι φρουροί που με πρόσεχαν ήταν γεροδεμένοι.
Τα όπλα ήταν λάφυρα παρμένα από νεκρούς.
Οι σύντροφοί μου βρίσκονταν σε δένδρα κρεμασμένοι
και εγώ ευχαριστούσα, που σώθηκα, τους θεούς.

Κάποιος με πλησίασε για να μου μιλήσει.
Αμέσως τον εγνώρισα, ήταν ο αρχηγός.
Αυτόν τον άνθρωπο τον είχα πια μισήσει,
αλλά χάρη σ’ αυτόν ήμουνα ζωντανός.

Αφού λοιπόν συστήθηκε, μου ζήτησε μια χάρη.
Να πω το σχέδιο των συντρόφων μου και μου κλεισε το μάτι.
Αυτός σαν αντάλλαγμα τη ζωή μου δεν θα πάρει
και θα μου δώσει τ’ άσπρο, όμορφο και γυμνασμένο άτι.

Εγώ φυσικά συμφώνησα και δεν είπα ψέμα.
Έτσι λοιπόν δεν άργησα να βλέπω τους συντρόφους
να πέφτουνε, να σφάζονται, να πνίγονται στο αίμα,
να τους κοιτώ ατάραχος πάνω από κάτι λόφους.

Ξάφνου, κάποιον διέκρινα να ‘ρχεται σ’ εμένα.
Έτρεχε σαν τρελός με το ξίφος σηκωμένο.
Με κοιτούσε επίμονα, λοξά κι αγριεμένα
κι εγώ έμεινα να τον κοιτώ με μάτι σαστισμένο.

Τον πρόσεξα μία φορά όταν αναχωρήσαμε.
Τον πρόσεξα άλλη μια σαν ήμαστε στα πλοία.
Σε λίγη ώρα οι ασπίδες μας ενωθήκανε
και τα μεγάλα μας σπαθιά χτυπούσαν με μανία.

Σε λίγο άνοιξε η πληγή.
Σε λίγο άρχισαν όλα να γυρίζουν.
Είχα ζαλιστεί και κουραστεί πολύ
και τα γόνατά μου άρχισαν να λυγίζουν.

Είναι στιγμές που το μυαλό κολλάει
σε ένα μόνο πράγμα, μέσα σε τόσα άλλα.
Σκεφτότανε αδιάκοπα, χωρίς να σταματάει:
Δέχονται, άραγε, προδότες στη Βαλχάλα;

Το σπαθί του με χτυπούσε σκίζοντας τον αέρα.
Μου έμπηξε τη λεπίδα του μέσα στο ένα μάτι.
Δεύτερη φορά που πέθαινα μέσα στην ίδια μέρα
και τώρα εδώ γλεντώ στου Όντιν το παλάτι.

ΠΑΘΟΥΣ ΗΧΟΣ
ΜΙΑ ΦΛΟΓΑ ΑΝΑΤΟΛΗΣ
ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ ΝΟΥ
ΠΟΥ ΣΠΑΕΙ ΣΑΝ ΚΥΜΑ.

ετσι εδω...καθομαι και αγναντευω,....

τα αστρα τοσα πολλα....οσες και οι πληγες...που φερνω..

εσω μου...

επρεπε να αφησω την βαρια μερα απο πανω μου....

ετσι εδω την νυχτα θα αφησω να επουλωσει τις πληγες....

και τ'αστρα αγναντευω...τοσα πολλα....

σαν τις μαχες απ'τις οποιες ερχομαι..

τα χερια ενωνω...σα να προσευχομαι...

ο διαλογισμος μακρυς θα'ναι και αποψε...

σαν την νυχτα...που γυρνα...καθε φορα...που φλεγομαι...

για να μου δειχνει...πως ζωντανος ακομη ειμαι...

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΜΠΟΤΣΑΚ.ΚΟΡ/Ος

με απεραντο σεβασμο και αγαπη,ο μανος σας

ΠΑΛΙ ΑΠΟΨΕ ΘΑ ΓΙΝΩ ΠΑΙΔΙ
ΝΑ ΦΘΑΣΩ ΣΤ΄ΑΣΤΕΡΙΑ
ΝΑ ΣΠΑΣΩ ΤΗ ΘΛΙΨΗ
Ν΄ΑΝΘΙΣΩ ΣΕ ΛΑΘΗ ΚΑΙ ΠΑΘΗ!
ΝΑ ΒΓΑΛΩ ΑΠ΄ΤΙΣ ΣΑΡΚΕΣ Τ΄ΑΓΚΑΘΙ,
ΘΕΛΕΙ Η ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΝΑ ΔΕΙ
ΥΨΩΝΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΚΑΙ ΣΒΗΝΩ ΤΗΝ ΤΥΨΗ
ΠΙΚΡΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΤΑΚΑΘΙ

ΠΕΤΑ ΞΑΝΑ ΣΕ ΤΑΞΙΔΙ ΑΣΤΡΙΚΟ
ΜΟΙΑΖ΄Η ΖΩΗ ΝΑ ΗΧΕΙ ΚΑΙ ΑΓΡΟΙΚΩ
ΕΙΝ΄ΤΟ ΦΙΛΙ ΤΗΣ ΑΥΓΗΣ ΔΑΝΕΙΚΟ
ΓΗΙΝΟ ΧΑΔΙ ΠΝΟΗΣ ΤΡΥΦΕΡΟ.

της ηδονης... και του ερωτα........φλογα,

ενας διακαης χορος...κορμια που κινουνται,

σε εναν ποθο....λικνιζονται-ωθουνται,

φωτια που καιει ..τα κορμια,

πυρρακτωνει...τις ψυχες....

ρυθμο δινει στην πραξη της ενωσης....

δυναμη και ενταση...του ερωτα σημαδι,

τελευταια πραξη...ολοκληρωση...

της ζωης κομματι.....

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΜΠΟΤΣΑΚ.ΚΟΡ/Ος

ειμαι ερωτευμενος.....στο τωρα.....μου...και θελω να το απολαυσω.....

με απεραντο σεβασμο και αγαπη,ο μανος σας

νοιωθω την φλογα στην ψυχη....,

που διαπερνα την υποσταση την υλικη....

τις σκεψεις που τρεχουν ,στου μυαλου τις διαβασεις...

ακουω τους χτυπους της καρδιας σου,

που την νυχτα με καλουν...

και με φως την πορεια της ψυχης μου δειχνουν....

του μυαλου μου τα αχρωμα-κενα μερη.....

εσυ φωτιζεις....και πνοη μου δινεις....

εισαι η υπαρξη μου και ο λογος της.....

εισαι η καρδια μου και ο χτυπος της....

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΜΠΟΤΣΑΚ.ΚΟΡ/Ος

στην Αφροδιτη μου,στην καρδια μου,στην πνοη μου,στην φιλη μου,στην ομορφια μου.....

με απεραντο σεβασμο και αγαπη,ο μανος σας

ΘΕΛΩ ΜΑΖΙ ΝΑ ΠΟΡΕΥΤΟΥΜΕ
ΓΝΩΣΗ ΗΔΟΝΗ ΚΑΙ ΕΜΠΕΙΡΙΑ
ΝΑ ΤΑΥΤΙΣΤΟΥΜΕ
ΜΥΡΙΕΣ ΧΑΡΕΣ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΤΟΥΜΕ
ΕΙΣΑΙ ΤΟΥ ΠΑΘΟΥΣ ΙΣΤΟΡΙΑ
ΟΤΙ, ΟΤΙ ΚΙ ΑΝ ΠΟΥΝΕ.
--------------------

ΟΛΑ Τ΄ΑΛΛΑΖΕΙ Η ΑΓΑΠΗ
ΚΙ Η ΝΥΧΤΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΓΙΟΡΤΗ
ΜΗΝ ΤΗΣ ΓΥΡΝΑΣ ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ
ΑΣ ΤΗΝ ΑΥΓΗ ΝΑΝ΄ΓΕΛΑΣΤΗ.

και θα καθησω διπλα σου...

αυτην την νυχτα,θα κοιτω...

την γαληνη περα απο τα ματια...

τα κλειστα...για να σου φανερωσω...

ονειρο να σου δωσω....σχεδια να μεταδωσω...

εναν κοσμο να δημιουργησω....ζωντανο...

μεσα στο μυαλο σου....δαση και μονοπατια...

ουρανο και αστρα....πλανητες και φεγγαρια....

μοναχα για εμας...εναν μυστικο τοπο....

οπου θα υπαρχει αρμονια...μελωδια....

οπου τα ποταμια θα εχουν κρυσταλινα νερα...

οπου οι ηλιοι θα αστραφτουν πανω τους...

σαν τον καθρεφτη των ματιων σου....

που την νυχτα θα επεξεργαζονται...

θα ειμαι εκει να σου κρατω το χερι...

μεσα στο ειδωλο του πανω κοσμου.....

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΜΠΟΤΣΑΚ.ΚΟΡ/Ος

στην ψυχη μου,στο χαμογελο μου,στους δυο ηλιους της καρδιας μου.....

στην αφροδιτη μου......

με απεραντο σεβασμο και αγαπη,ο μανος σας

Σε είδα προχθες στην πλατεία
Μα εσυ ήσουν σκυφτός
απορροφημένος..
Η ματιά σου θολή...
ακόμα την θυμάμαι όταν με κοίταξες για κάποια δευτερόλεπτα..
Ήθελα να σου μιλήσω..
να ακουμπήσω την ψυχή σου..για να στην ανοίξω τρυφερά..
αλλά σε ένιωθα απόμακρο..
απόφευγες να κοιτάξεις ή να μιλήσεις..
αυτή η σιωπή σου με φόβιζε..με πλήγωνε..
ρωτούσα τα παιδιά αλλά γελούσαν αδιάφορα..
Η ματιά μου ήταν κολλημένη πάνω σου...
Πρασπαθούσα να κατανοήσω τις σκέψεις σου...
να μπω στο μυαλό σου...μα έβρισκα εμπόδια..
Ξέρεις..εμφανίστηκε ένα άγγελος από πίσω σου..
μου μιλούσε..μου έλεγε πως με χρειάζεσαι..
και όσο εγώ κοιτούσα εκείνον εσύ έφυγες..ώσπου χάθηκε..
Πρασπάθησα να σου τηλεφωνήσω..ήθελα τόσο πολύ να ακούσω αυτό το μαγικό σου χαμόγελο..
Κανείς δεν απαντούσε..ακόμα προσπαθώ..μα δε σε βρίσκω..

Τελικά δεν ξέρω αν είναι στίχος...
Φιλικά

ΚΑΛΗΜΕΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr