quote:

---

ΟΣΤΡΙΑ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΣΕ ΡΩΤΗΣΩ ΚΑΤΙ
ΑΝ ΔΕΧΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΡΜΗΝΙΑ ΣΟΥ ΔΕΝ ΣΟΥ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΣΚΛΗΡΑ;
ΟΤΑΝ ΜΑΛΙΣΤΑ ΤΟΝ ΕΧΟΥΝ ΔΗΛΩΣΗ ΚΑΙ ΣΑΝ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΕΦΕΡΕ ΚΑΙ ΔΙΔΑΞΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ;

ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΡΜΗΝΙΑ ΣΟΥ ΑΝ ΕΣΥ ΕΧΕΙΣ ΜΙΑ ΑΠΟΨΗ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΣΟΥ ΤΟΤΕ ΘΑ ΤΟΥΣ ΞΕΓΡΑΨΕΙΣ; ΘΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΤΑΞΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ;
ΘΑ ΒΓΑΛΕΙΣ ΜΑΧΑΙΡΙ ΚΑΙ ΘΑ ΚΟΨΕΙΣ ΤΟΥΣ ΔΕΣΜΟΥΣ ΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ;
Η ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΣΟΥ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΜΑ;

---

'We are either alone in the universe or we are not. Both ideas are overwhelming'
-Arthur C. Clarke-

quote:

---

gigenis
ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΤΙΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΣΤΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΣΑΝ ΣΩΣΤΑ ΚΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΛΑΞΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΟΤΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑ ΔΟΥΜΕ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΙΣΜΑ

---

macedon

"Τώρα που διόρθωσα, θα μου απαντήσεις στο πρώτο ερώτημα που σου έθεσα;
"από τη μια μας δίνει σφαλιάρες και από την άλλη μας μοιράζει τζάμπα φιλία;"

Δεν μοιράζω ούτε σφαλιάρες, ούτε τζάμπα φιλία, φίλε μου.
ΓΝΩΣΗ ΜΟΙΡΑΖΩ! Αυτό είναι τζάμπα...

"όπως βλέπεις δεν φοβάμαι το συμπέρασμα της λογικής σου."

Το συμπέρασμα της ΔΙΚΗΣ σου λογικής φοβάσαι...
Απόδειξη;
Δεν απάντησες σ' ΑΥΤΟ:

"Παραδώσει δε αδελφός αδελφόν εις θάνατον και πατήρ τέκνον, και επαναστήσονται τέκνα επί γονείς και θανατώσουσιν αυτούς."
Τι λέει η λογική σου και τι η πίστη σου γι' αυτό;
Ποιός θα μπορούσε να το πει αυτό, ο θεός της αγάπης, ή καποιος άλλος;
Θα μπορούσε αυτός που προτρέπει τα ανωτέρω, να πει και το περίφημο "αγαπάτε αλλήλους";"

quote:

---

ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΤΙΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΣΤΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΣΑΝ ΣΩΣΤΑ ΚΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΛΑΞΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΟΤΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑ ΔΟΥΜΕ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΙΣΜΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΕΧΤΟΥΜΕ ΟΤΙ ΟΤΙ ΓΡΑΦΕΤΕ ΕΚΕΙ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΛΕΓΕΤΕ ΟΤΙ ΤΟ ΕΙΠΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΤΟΤΕ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ

---

quote:

---

"Τώρα που διόρθωσα, θα μου απαντήσεις στο πρώτο ερώτημα που σου έθεσα;

πώς είναι δυνατόν Ο Ιησούς
"από τη μια να μας δίνει σφαλιάρες και από την άλλη μας μοιράζει τζάμπα φιλία;"

---

Αναρωτιέμαι, για πόσο ακόμα θα επιτείνεται η συσκότιση γύρω από το θέμα των δήθεν «αυτοπτών μαρτύρων».

Για να είναι φίλτατε μια ομάδα μάρτυρες του ίδιου γεγονότος, αυτό προϋποθέτει ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΣΥΜΒΑΝ! Όμως: ο μεν ευαγγελιστής Μάρκος εξιστορεί πράγματα τα οποία άκουσε από τον Πέτρο, ο ίδιος ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΑΥΤΟΠΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ, ο δε Λουκάς εξιστορεί με την σειρά του πράγματα τα οποία έμαθε από τον Παύλο, καθώς και αυτός ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΑΥΤΟΠΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ.

Ο δε Παύλος με την σειρά του, που υποτίθεται «έγκυρα» μετέφερε στον ακόλουθο του Λουκά τα όσα διαδραματίστηκαν κατά την διδασκαλία του Ιησού, ούτε ο ίδιος του ήρθε ποτέ σε επαφή με τον Ιησού!!

Δηλαδή σε ποσοστά, για να αντιληφθούμε περί τι είδους «μαρτύρων» και «αξιοπιστίας» μιλάμε, περίπου το 63% των κειμένων και περιγραφών της Καινής Διαθήκης είναι από ανθρώπους που ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΣΥΝΑΝΤΗΣΑΝ ΕΙΤΕ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΕΙΤΕ ΕΙΔΑΝΕ ΚΑΤΙ ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥΣ!!!!

Τελικά φίλτατε Ψηλέ, μήπως θα πρέπει να είσαι λίγο πιο επικριτικός?

Τα χειρότερα όμως δεν είναι στο ότι δεν υπήρξανε μάρτυρες οι δήθεν «μάρτυρες», αλλά στο ότι……ακόμα και τα όσα γράφει ο υποτιθέμενος Λουκάς δεν είναι καν βέβαιο ότι προέρχονται από έναν και μόνο συγγραφέα.

Αλλιώς, ΠΩΣ ΝΑ εξηγήσει κανείς ότι ο ίδιος συγγραφέας….ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΚΑΝ ΤΙ ΛΕΕΙ!

Διαβάζοντας κανείς τις «ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ» και λαμβάνοντας ως δεδομένο ότι συγγραφέας υπήρξε αποκλειστικά ο Λουκάς, αναρωτιέται ΠΩΣ είναι δυνατόν να περιέχει το συγγραφικό έργο του ιδίου προσώπου τόσο χτυπητά ΛΑΘΗ, όταν μάλιστα δεν έχουμε να κάνουμε με κανένα έπος χιλίων και σελίδων αλλά με καμιά 130 σελίδες πάνω κάτω.

Βέβαια, δεν θα πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας ότι για τις συγκεκριμένες μπανανόφλουδες γίνεται κατά την ανάγνωση της «δεξιάς μεριάς» του βιβλίου της Κ.Δ. μεγάλη προσπάθεια απόκρυψης τους.

Τυχαίο??

Ας μιλήσει η λογική λοιπόν:

Στο κεφάλαιο Θ’ και στον στίχο 7 (Η επιστροφή του Σαούλ) διαβάζουμε «οι δε άνδρες οί συνοδεύοντες αυτώ ειστήκεισαν ένεοί, ακούοντες μέν της φωνής, μηδένα δε θεωρούντες»

Στην συνέχεια, και στο κεφάλαιο ΚΒ’ και στον στίχο 9 (ο Λόγος του Σαούλ προς τους Ιουδαίους των Ιεροσολύμων) διαβάζουμε «οί δε εμοί όντες το μέν φώς εθεάσαντο και έμφοβοι εγένοντο, την δε φωνήν ούκ ήκουσαν του λαλούντος μοι»

Επομένως, ΠΟΙΑ ΕΚΔΟΧΗ ΤΗΣ «ΘΕΪΚΗΣ» ΕΠΕΜΒΑΣΗΣ ΙΣΧΥΕΙ?

Ισχύει ότι ο Γιαχβέ εμφανίστηκε στον Φαρισαίο Σαούλ και έγινε αισθητός στους άνδρες που τον συνόδευαν (αυτόπτες μάρτυρες ως…άλλοθι?) σύμφωνα με το κεφ.Θ’, δηλαδή ακούγοντας μόνο την φωνή του Γιαχβέ και χωρίς να δούνε οτιδήποτε άλλο, ή σύμφωνα με την εκδοχή του κεφ. ΚΒ’, δηλαδή βλέποντας το φως αλλά…ΧΩΡΙΣ ΚΑΘΟΛΟΥ ΝΑ ΑΚΟΥΣΟΥΝΕ ΤΗΝ ΦΩΝΗ «ΤΟΥ»???

Να έπεσε άραγε ο ίδιος ο Λουκάς μέσα σε λίγες αράδες, και περιγράφοντας ουσιαστικά το ίδιο συμβάν, σε τέτοιες αντιφάσεις? Δεν θα το’λεγα….

quote:

---

Έχουμε 4 ανθρώπους που είναι μάρτυρες του ίδιου γεγονότος. Μετά από αρκετό διάστημα, ζητούμε από τον καθένα να μας περιγράψει το εν λόγω γεγονός.
Θα χρησιμοποιήσουν όλοι τον ίδιο τρόπο έκφρασης για να περιγράψουν το γεγονός αυτό;
Είναι δυνατόν κάποιςο από αυτούς, στην περιγραφή του να παραλείψει κάτι το οποίο ο άλλος θα το περιλάβει στην περιγραφή του.

---

Φιλικά Τοξότης

Εγώ έφερα ένα παράδειγμα, ανεξάρτητα με τα ευαγγέλια και με το κατά πόσο είναι γνήσια ή όχι (πήρα μόνο ως αφορμή αυτό που λέει η Όστρια για τα ευαγγέλια).

Συμφωνείτε στο γεγονός ότι καθένα από τα 4 ή αν θέλετε 5 ή και 8 άτομα του παραδείγματος, θα περιγράψει το γεγονός με δικό του τρόπο;

Συμφωνείτε ότι υπάρχει περίπτωση κάποιος να παραλήψει και κάτι από το συμβάν;

Συμφωνείτε ότι μπορεί και κάποιος να εισάγει στην περιγραφή και κάποια δική του κρίση ή εκτίμηση;

Συμφωνείτε ότι ....... υπάρχει ως και η περίπτωση η μια μαρτυρία να "συγκρούεται" με την άλλη; Για να μην μπλεχτούμε τώρα και με άλλους παράγοντες που παίζουν ρόλο στην αντίληψη και κατανόηση ενός συμβάντος-γεγονότος.

Τι πιστεύετε για το παραπάνω; αν θέλετε αφήστε έστω για λίγο κατά μέρος τα ευαγγέλια.

Εσύ λοιπόν τί εξήγηση δίνεις;

***Εννοώ το γεγονός με τον Σαούλ;

Λάθος εντύπωση αγαπητέ Ψηλέ.

Μπορεί να έχω λάβει κάποια απάντηση, ωστόσο όχι απαραίτητα και κάποια λογική εξήγηση. Άλλο το ένα και άλλο το άλλο.

Ψηλός:
«Εσύ λοιπόν τί εξήγηση δίνεις;»

Εγώ αναδεικνύω την ανακολουθία ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ (υποτίθεται..) ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ. Από εκεί και πέρα θα διαμορφώσει ο καθένας την άποψη του σχετικά με την εγκυρότητα των υποτιθέμενων «πιστών» περιγραφών.

Η προσωπική μου άποψη, είναι ότι με το ανελέητο κόψε-ράψε που έχουνε υποστεί τα κείμενα αυτά κανείς δεν είναι πλέον σε θέση να μιλήσει με σοβαρότητα και τεκμήρια περί της φερεγγυότητας των όσων κόπτεται.

Αν είναι ποτέ δυνατόν ο ίδιος ο συγγραφέας να αντιφάσκει με τα ίδια τα γραπτά του, και μάλιστα για ένα τόσο σημαντικό γεγονός όπως η εμφάνιση της χάρης Του!

Are you sureeeees???? karasures?????

Πάντως είναι ευχάριστο να σε διαβάζω να λες ότι υπάρχουν και αξίες στα κείμενα της Κ.Δ. Είναι πρόοδος για έναν αρνητή σαν και εσένα να παραδέχεται αυτό το πράγμα.

Φιλικά όπως πάντα

Πχ, πώς γνώριζαν οι ευαγγελιστές τι ακριβώς είπε ο Ιησούς στον Θεό Πατέρα του, όταν έμεινε μόνος στον κήπο της Γεσθημανής;
Με την βοήθεια του Αγίου Πνεύματος προφανώς (;;;;).

Τότε γιατί οι 3 γράφουν περίπου τα ίδια πράγματα (ει βούλει παρενέγκειν τούτο το ποτήριον απ' εμού) και μάλιστα ο Λουκάς είναι ο μόνος που αναφέρει ότι ενεφανίσθη άγγελος για να τον ενισχύσει και κάνει μία έντονη περιγραφή ότι περιέπεσε σε τέτοια αγωνία που οι σταγόνες του ιδρώτα έπεφταν ως σταγόνες αίματος στην γη... ενώ ο Ιωάννης γράφει έναν εντελώς διαφορετικό (και κατά πολύ μεγαλύτερο) μονόλογο;

quote:

---

Τα κείμενα αυτά φίλτατε, δεν είναι ούτε «Λόγος θεού» αλλά ούτε και κάποια «ανώτερη Αλήθεια». Οι αξίες που περιέχουνε υπάρχουνε ήδη στην αρχαιότητα, και οι αντιγραφείς των κειμένων μάλλον τελικά πολύ άσχημη δουλειά κάνανε.

---

Χμμ κρινοντας εκ του αποτελεσματος 2000 χρονια μετα μαλλον εκαναν εντυπωσιακα καλη δουλεια αν σκεφτεις πως ηταν η ζωη για τους χριστιανους τοτε..ξερεις,διωγμοι,λιονταρια,αμφισβητηση,αιρεσεις...

quote:

---

nikostheater
Χμμ κρινοντας εκ του αποτελεσματος 2000 χρονια μετα μαλλον εκαναν εντυπωσιακα καλη δουλεια αν σκεφτεις πως ηταν η ζωη για τους χριστιανους τοτε..ξερεις,διωγμοι,λιονταρια,αμφισβητηση,αιρεσεις...

---

macedon

«Ήταν μερικοί Έλληνες μεταξύ εκείνων που είχαν ανεβεί για να προσκυνήσουν κατά την εορτή. Αυτοί λοιπόν ήλθαν στον Φίλιππο ο οποίος ήταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας και του είπαν: ‘Κύριε, θέλουμε να δούμε τον Ιησού’. Έρχεται ο Φίλιππος και το λέει στον Ανδρέα και ο Ανδρέας κι ο Φίλιππος το λέγουν στον Ιησού. Ο Ιησούς αποκρίθηκε σ’ αυτούς: ‘Ήλθε η ώρα για να δοξαστεί ο υιός του ανθρώπου’» («κατά Ιωάννη» ιβ΄20-23). Αυτό είναι το περίφημο απόσπασμα στο οποίο κατά κόρον αναφέρονται οι ελληνορθόδοξοι στην προσπάθειά τους να απαντήσουν στις επικρίσεις που δέχονται για το ανθελληνικό μένος των γραφών και να αποδείξουν ότι ναι μεν η «Παλαιά Διαθήκη» γράφει αίσχη για τους Έλληνες, ο Ιησούς όμως ήταν πολύ διαφορετικός κι έβαλε τα πράγματα στη θέση τους επειδή δήθεν μας αγαπούσε.
Εδώ πρέπει να διευκρινίσουμε ότι δεν πρόκειται για Έλληνες στο γένος και αυτό γίνεται φανερό από το ίδιο το κείμενο. Ας εξετάσουμε με προσοχή το επίμαχο απόσπασμα. Κατ’ αρχήν οι «Έλληνες» αυτοί ανέβαιναν να προσκυνήσουν στην εορτή. Για μας τους Έλληνες ένα από τα κυριότερα χαρακτηριστικά της φυλής μας είναι η υπερηφάνεια. Αισθανόμαστε υπερήφανοι για τα πάντα: για την πατρίδα μας, για τους προγόνους μας, την ιστορία μας, τη γλώσσα μας, την ευφυΐα μας. Η λέξη υπερηφάνεια προέρχεται από το ρήμα φαίνω που σημαίνει φέρω στο φως, εκθέτω, επιδεικνύω. Ο υπερήφανος λοιπόν είναι ο υπερφανής, ο φαινόμενος υπέρ των άλλων, ο επαιρόμενος για μια αρετή, ο υψηλόφρων. Ο υπερήφανος επιδεικνύει τον εαυτό του, αλλά για να το επιτύχει αυτό δεν πρέπει να συρρικνώνει το σώμα του, αλλά να υιοθετήσει ένα ευθυτενές παράστημα και ανάλογο βάδισμα. Ο υπερήφανος δεν φοβάται. Προσεύχεται στο θεό του με τα χέρια ψηλά. Δεν γονατίζει. Δεν προσκυνά. Δεν σέρνεται για να εγείρει τον οίκτο του θεού του. Δεν επιζητεί καν τον οίκτο του θεού του για τη σωτηρία του τομαριού του. Γνωρίζει ότι μέσα στη φύση είναι και η ευτυχία και η συμφορά και τις καλοδέχεται και τις δυο. Ο υπερήφανος δεν σκύβει το κεφάλι του μπροστά σε κανέναν, ούτε ακόμη και μπροστά στο θεό τον ίδιο. Όταν οι Αργοναύτες αντίκρισαν τον Απόλλωνα, μας ιστορεί ο Απολλώνιος ο Ρόδιος, στα «Αργοναυτικά» (Β΄674-684), «όλοι θαμπώθηκαν όταν τον είδαν και κανείς τους δεν τόλμησε να σηκώσει τα μάτια να κοιτάξει τα λαμπερά εκείνα μάτια του θεού. Στάθηκαν ρίχνοντας το βλέμμα τους στη γη». Δεν έπεσαν oι ίδιοι στη γη, στάθηκαν όρθιοι, κατεβάζοντας απλά το βλέμμα τους από σεβασμό προς το θεό. Οι Έλληνες επομένως ποτέ δεν προσκυνούσαν.
Ακόμα κι αν προσκυνούσαν όμως, αυτοί οι συγκεκριμένοι «Έλληνες» που περιγράφει ο Ιωάννης ανέβαιναν για να προσκυνήσουν στην εορτή. Ποια ήταν αυτή η εορτή; Λίγες παραγράφους νωρίτερα, από την αρχή του ιβ΄ και εντεύθεν μας πληροφορεί ότι επρόκειτο για το Πάσχα τη μεγάλη αυτή εβραϊκή εορτή. Και συνεχίζει: «Την επομένη μέρα πολύς κόσμος είχε έρθει για την εορτή, όταν άκουσαν ότι έρχεται ο Ιησούς στα Ιεροσόλυμα, πήραν κλάδους από φοίνικες και βγήκαν προς προϋπάντησή του κι έκραζαν: ‘Ωσαννά, ευλογημένος να είναι εκείνος, που έρχεται στο όνομα του Κυρίου (του Γιαχβέ), ο βασιλεύς του Ισραήλ’. Ο δε Ιησούς βρήκε ένα μικρό όνο κι εκάθησε επάνω του, καθώς ήταν γραμμένο. Μη φοβάσαι, θυγατέρα Σιών, να ο βασιλεύς σου έρχεται καθισμένος σ’ ένα πουλάρι όνου». To κείμενο μας μιλάει για το βασιλέα του Ισραήλ, όχι το βασιλέα της Ελλάδας και για τη θυγατέρα Σιών, όχι για τη θυγατέρα Ελλάδα. Το τι σχέση έχουν όλα αυτά μ’ εμάς τους Έλληνες και το «Ελληνικό Πάσχα» που εορτάζουν οι σύγχρονοι Έλληνες, μόνον οι ελληνορθόδοξοι κύκλοι μπορούν να «ερμηνεύσουν». Ας μην ξεφύγουμε από το θέμα μας όμως. «Όταν πέρασε την Αμφίπολη και την Απολλωνία (ο Παύλος) ήλθε στη Θεσσαλονίκη όπου ήταν η συναγωγή των Ιουδαίων και σύμφωνα με τη συνήθειά του πήγε σ’ αυτούς και επί τρία Σάββατα συνδιαλεγόταν μαζί τους πάνω στις γραφές» («Πράξεις» ιζ΄1-2). Στην Αθήνα προσέγγισε πρώτα την συναγωγή των Ιουδαίων, όπου βρήκε ομοεθνείς του για σίτιση, στέγαση, προστασία και ποίμνιο («Πράξεις» ιζ΄17) και στη συνέχεια όταν πήρε θάρρος, άρχισε να γυρίζει στην αγορά και να μιλά με τους «παρατυγχάνοντας», δηλαδή με τους θαμώνες και τους περαστικούς. Στην Κόρινθο τα ίδια: οι πρώτοι προσήλυτοι ήταν Ιουδαίοι, ο Ακύλας και η σύζυγός του Πρίσκιλλα («Πράξεις» ιη΄2). Ο Παύλος μάλιστα φιλοξενήθηκε από τον Ιούστο, που στο σπίτι του μοιράζονταν τον ίδιο τοίχο με τη συναγωγή («Πράξεις» ιη΄7). Σε όλες τις πόλεις «διελέγετο εν τη συναγωγή»: («Πράξεις» ιη΄4, ιη΄19, ιη΄26, ιθ΄8). Μολονότι τα περισσότερα κείμενα που συμπεριλαμβάνονται στην «Καινή Διαθήκη» είναι γραμμένα στην Ελληνική γλώσσα αυτό δεν θα έπρεπε να μας προξενεί ούτε ίχνος υπερηφάνειας, αφού ούτε για την Ελλάδα μιλούν, ούτε Ελληνικούς σκοπούς εξυπηρετούν. Γράφτηκαν στα Ελληνικά από Εβραίους συγγραφείς (όχι απαραίτητα από αυτούς που δηλώνουν) επειδή οι Εβραίοι για αιώνες είχαν χάσει τη γλώσσα τους. Ελλήνιζαν, τόσο στη γλώσσα όσο και στα ήθη. Αθλούνταν, πλένονταν και αποποιούνταν έως και την περιτομή τους που προσπαθούσαν να την καλύψουν. Κανένα από τα κείμενα, είτε της «Παλαιάς» είτε της «Καινής Διαθήκης» δεν απευθύνεται σε Έλληνες. «Αυτούς τους δώδεκα έστειλε ο Ιησούς και τους παράγγειλε τα εξής: ‘Προς τους εθνικούς μην πηγαίνετε και στην πόλη των Σαμαρειτών μην μπαίνετε, αλλά πηγαίνετε μάλλον στα χαμένα πρόβατα της γενεάς του Ισραήλ’». («κατά Ματθαίο» ι΄5-6). Όταν ο Παύλος αποστέλλει επιστολές προς Εφεσίους, Φιλιππησίους, Θεσσαλονικείς ή Κορινθίους κ.λ.π., δεν τις αποστέλλει στους Έλληνες των πόλεων αυτών, αλλά στους Εβραίους που ζουν στις Ελληνικές πόλεις και που υπήρξαν οι πρώτοι προσήλυτοι στο Χριστιανισμό, όχι από δική τους αυθόρμητη προσχώρηση αλλά μετά από εντολή που πήραν από τους ραβίνους τους, να υποδυθούν τους πιστούς της νέας θρησκείας. Όπου δηλαδή γίνεται δηλαδή αναφορά για Εφεσίους, εννοείται ότι είναι οι Εβραίοι της Εφέσου κι όχι οι Έλληνες, όταν γίνεται αναφορά στους Κορινθίους, εννοείται ότι πρόκειται για τους Εβραίους της Κορίνθου. Οι Έλληνες δεν είχαν καμμιά σχέση με όλα αυτά. Ο Νόμος δεν διδάσκεται στους Έλληνες το γένος. Οι Απόστολοι, γράφει ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος («Εις τας Πράξεις, Ομιλία ΚΕ΄» «δεν κήρυτταν το θείο λόγο σε κανένα παρά μόνο στους Ιουδαίους» («μηδενί λαλούντες το λόγο ει μη μόνον Ιουδαίοις» «Πράξεις» ια΄19-20) και συνεχίζει: «Δεν το έκαναν αυτό φοβούμενοι τους ανθρώπους, αλλά το έκαναν τηρώντας το Νόμο». Υπήρχαν όμως και κάποιοι Κύπριοι και Κηρυναίοι οι οποίοι «ελάλουν προς τους Ελληνιστάς, ευαγγελιζόμενοι τον Κύριον Ιησούν» («Πράξεις» ια΄20) και διευκρινίζει ο Χρυσόστομος «Ίσως επειδή δεν γνώριζαν τα Εβραϊκά τους ονόμαζαν Έλληνες». Στη συνέχεια ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος επανέρχεται στο θέμα («Εις τας Πράξεις, Ομιλία Λ΄»): «Συνέβη δε και στο Ικόνιο το ίδιο να μπούν στη συναγωγή των Ιουδαίων και να μιλήσουν έτσι ώστε να πιστέψει μεγάλο πλήθος από τους Ιουδαίους κι από τους Έλληνες». Ως γνωστόν δεν συναντά κανείς Έλληνες στη συναγωγή. Είναι καταφανές πως πρόκειται για Εβραίους που έχασαν τη γλώσσα τους και μιλούσαν Ελληνικά.
Ας δεχθούμε όμως ότι οι σημερινοί Έλληνες που έχουν υποστεί τη συνεχή επί σχεδόν δεκαεπτά αιώνες προπαγάνδα της πνευματικής σκλαβιάς έχουν «πεισθεί» ότι το Πάσχα είναι Ελληνική εορτή. Οι Έλληνες όμως του 33 μ.Χ. γνώριζαν το Πάσχα; Aσφαλώς όχι! Ήταν Έλληνες λοιπόν εκείνοι που ζήτησαν να δουν τον Ιησού; Όχι βέβαια! Εβραίοι ήταν κι αυτοί, κάτοικοι ίσως της Ελλάδας, που μιλούσαν όμως Ελληνικά και τίποτε περισσότερο. Αποκαλούνται Έλληνες προκειμένου να διακριθούν από τους υπόλοιπους Εβραίους που δεν μιλούσαν την ελληνική γλώσσα. Η μονομερής επανάληψη ενός και μοναδικού ομιχλώδους και δήθεν κολακευτικού εδαφίου και η αποσιώπηση όλων των άλλων που καταφαίνονται με ξεκάθαρες διαθέσεις εναντίον των Ελλήνων όπως θα αναλύσουμε παρακάτω, μόνον δόλια μπορεί να χαρακτηρισθεί.
Ας εξετάσουμε τώρα τι γνώμη είχε ο Ιησούς για τους αυθεντικούς Έλληνες. Ο Ματθαίος (ιε΄22-28) και ό Μάρκος (ζ΄25-30) περιγράφουν μία πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία. Πρόκειται για την θεραπεία της κόρης μιας γυναίκας πού παρουσιάζεται ως κανονική Ελληνίδα, όχι Εβραία που μιλούσε Ελληνικά, καθότι γίνεται σαφής διάκριση: Είναι «Ελληνίδα Συροφοινίκισσα στο γένος» («κατά Μάρκο» ζ΄ 26). Εδώ θέλει αρκετή προσοχή γιατί μόνο το πρωτότυπο κείμενο μιλάει για Ελληνίδα. Αν διαβάζετε το κείμενο στη νεοελληνική απόδοση των Χριστιανών μεταφραστών, κατά κανόνα μεταφράζουν το «Ελληνίδα» σε «ειδωλολάτρις» οπότε ο ανυποψίαστος αναγνώστης προσπερνάει το κείμενο χωρίς να αντιληφθεί την πραγματική σημασία του. Η γυναίκα αυτή λοιπόν έπεσε στα πόδια του Ιησού παρακαλώντας τον να θεραπεύσει την άρρωστη κόρη της, καθότι ο Ιησούς εμφανίζεται κατ' εξοχή ως θεραπευτής. Ξέρετε όμως ποια ήταν η αντίδρασή του; «Κι εκείνος δεν της αποκρίθηκε ούτε μία λέξη. Και τότε οι μαθητές τον πλησίασαν και του είπαν διώξε την γιατί φωνάζει από πίσω μας. Κι εκείνος τους αποκρίθηκε: ‘Δεν είμαι σταλμένος παρά μόνο για τα χαμένα πρόβατα του οίκου του Ισραήλ. Δεν είναι σωστό να παίρνεις το ψωμί από τα παιδιά και να το δίνεις στα σκυλιά’». (Η λέξη είναι «κυνάρια», δηλαδή μικρά σκυλιά) («κατά Ματθαίον» ιε΄26 και «κατά Μάρκο» ζ΄27-28). «Ναι, Κύριε» του απάντησε τότε ή γυναίκα, «αλλά και τα σκυλιά τρώνε από τα ψίχουλα πού πέφτουν κάτω από το τραπέζι των κυρίων τους». Τότε μόνον ικανοποιήθηκε αυτός και «θεραπεύτηκε η κόρη της από την ώρα εκείνη».
Η συμπεριφορά του «Υιού του Θεού» στο περιστατικό αυτό, δεν εγείρει καμμία αμφιβολία, είναι σαφέστατη: Θεωρεί τους Έλληνες σκυλιά που δεν αξίζει να τρώνε ούτε τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι των κυρίων τους, των Εβραίων!

Η εικόνα του 14ου αιώνα από τη Μονή Τιμίου Προδρόμου των Σερρών αναπαριστά τον Ιησού να κάνει πράξη αυτά που λέει στο Ευαγγέλιο (αλήθεια, που είναι η καλή αγγελία;): Κυνηγάει να σκοτώσει ειδωλολάτρες, αιρετικούς κι εθνικούς – Έλληνες δηλαδή. Η εικόνα κατασκευάσθηκε 1.000 σχεδόν χρόνια μετά την ανακήρυξη του Χριστιανισμού ως επίσημης θρησκείας, επομένως για να επιλέγεται το θέμα της δίωξης των Ελλήνων σημαίνει ότι πρέπει ακόμη και τότε να υπήρχε σημαντικό πρόβλημα, να υπήρχαν δηλαδή οπαδοί της Ελληνικής θρησκείας που δεν δέχονταν να ασπασθούν το Χριστιανισμό. Παρατηρείστε πόσα ορθογραφικά λάθη υπάρχουν σε τόσες λίγες λέξεις, το οποίο μας δείχνει την αμάθεια και την αμορφωσιά των μοναχών. Το τραγελαφικό είναι, ότι οι σύγχρονοι Έλληνες βαλτωμένοι στη σχιζοφρένεια του ελληνοχριστιανικού ιδεολογήματος, θεωρούν τέτοιες εικόνες ή όπως αυτή του Αγ. Νικολάου που γκρεμίζει αρχαιοελληνικά αγάλματα (τεύχος 267) ως σημαντικό κομμάτι της πολιτιστικής τους κληρονομιάς.(Η εικόνα είναι από το βιβλίο του Γ. Γρηγορομιχελάκη «Το Βιβλίο που η Εκκλησία σου δεν Θέλει να Διαβάσεις»).

Πέραν αυτού όμως, μια τέτοια συμπεριφορά γεννά κι ορισμένα επί πλέον ερωτήματα. Ή πρώτη αντίδρασή του, όπως είδαμε, ήταν να αρνηθεί την θεραπεία. Οι αρχαίοι Έλληνες ιατροί, άλλα και οι σύγχρονοι, ορκίζονται τον περίφημο «Όρκο του Ιπποκράτη» στον όποιο συνομολογούν πως θα ασκήσουν την τέχνη τους σε κάθε έναν που θα τους το ζητήσει, είτε αυτός είναι άνδρας, γυναίκα, ελεύθερος η δούλος. Σε κανένα σημείο του Όρκου δεν υπάρχει περιορισμός της άσκησης του επαγγέλματός τους επειδή ο ασθενής είναι αλλόφυλος ή αλλόθρησκος. Ο Ιπποκράτης ούτε καν το σκέφτεται να κάνει τέτοιου είδους διακρίσεις. Ο Ιησούς όχι μόνο το σκέφτεται αλλά και το εφαρμόζει. Η θεραπευτική δεινότητα του Ιησού ήταν τελικά ένα καρβέλι ψωμί, δηλαδή περιορισμένο σε ποσότητα και όταν παρείχε μερικά ψίχουλα σε κάποιον αλλόφυλο αυτό σήμαινε ότι τα στερούσε από τα «χαμένα πρόβατα του Ισραήλ»; Γνωρίζει περιορισμούς η Χριστιανική Θεία Χάρις;
Στις «Πράξεις» επίσης (κα΄28-29) διαβάζουμε ακόμα ένα απίστευτο απόσπασμα για τους Έλληνες: «Μέχρι και Έλληνες έβαλε μέσα στο ιερό και μόλυνε τον άγιο τούτο τόπο».
Η σκληρότητα αυτή του Ιησού δεν είναι μοναδική στην «Καινή Διαθήκη», αντιθέτως μάλιστα. Την ίδια σκληρότητα συναντούμε στην με σκαιό τρόπο αποπομπή της μητέρας του και των αδελφών του όταν πήγαν να τον δουν στην Γαλιλαία που δίδασκε («κατά Ματθαίο» ιβ΄46-50, «κατά Μάρκο» γ΄31-35 , «κατά Λουκά» η΄19-20). Στο «κατά Ιωάννη» β΄4, όταν του μιλάει η μητέρα του, την μία από τις δύο φορές που μιλάνε στο Ευαγγέλιο, ο Ιησούς της λέει εν ψυχρώ: «Τι κοινό υπάρχει ανάμεσα σ’ εμένα και σ’ εσένα, γυναίκα;».
Αλλά το αποκορύφωμα της σκληρότητας και της εκδίκησης (της άδικης εκδίκησης), το συναντούμε στο επεισόδιο με τη συκιά οπού ο Ιησούς την καταράστηκε κι εκείνη ξεράθηκε, επειδή δεν βρήκε σύκα να φάει. Και να φαντασθεί κανείς ότι «δεν ήταν ο καιρός των σύκων» («κατά Ματθαίο» κα΄18-20, «κατά Μάρκο», ια΄13-14, 20-23). Εδώ δεν πρόκειται μόνον για κακότητα και κακοήθεια. Υπεισέρχεται, και ο παράγων παραφροσύνη. Γιατί μόνον ένας παράφρων απαιτεί να βρει ώριμα σύκα όταν δεν είναι ο καιρός της καρποφορίας. Το θαύμα θα ήταν να περάσουν την άλλη ημέρα κι η συκιά να ήταν γεμάτη σύκα. Τέτοια κακία (αλλά και ηλιθιότητα), εναντίον μάλιστα αψύχου πράγματος, μόνον σε ένα ιστορικό ανάλογο γνωρίζω: στο μαστίγωμα της θάλασσας στον Ελλήσποντο για τιμωρία από τον Πέρση Βασιλιά.
Αλλά και με τις παραβολές του ο Ιησούς, δίνει «μηνύματα» («γραμμή» κατά τη σύγχρονη έκφραση) σκληρότητας και αδικίας. «Όποιος δεν είναι μαζί μου, είναι εναντίον μου» («κατά Ματθαίο» ιβ΄30) εξαγγέλλει ως άλλος δικτάτωρ. Το ίδιο ακριβώς είπε μετά την καταστροφή των διδύμων πύργων και πριν την εισβολή στο Ιράκ κι ο πρόεδρος των Η.Π.Α. κ. Μπούς.
Ο Ιησούς δεν το απέκρυψε, ότι σκοπός του ήταν να σπείρει το διχασμό και τη διχόνοια ανάμεσα στους ανθρώπους: «Φωτιά ήρθα να βάλω πάνω στη Γή και πόσο θα ήθελα να είχε ήδη ανάψει» («κατά Λουκά» ιβ΄49-50). Τι φρικαλέα απειλή! Ακόμη: «Νομίζετε ότι ήλθα για να επιβάλλω αναγκαστική ομόνοια μεταξύ των ανθρώπων; Κάθε άλλο. Σας βεβαιώνω, ότι ο ερχομός μου θα φέρει διαιρέσεις. Από τώρα και στο εξής μια οικογένεια με πέντε μέλη θα χωριστεί σε δύο παρατάξεις: Τρείς εναντίον δύο και δύο εναντίον τριών. Ο πατέρας θα είναι αντίθετος με τον γιο του κι ο γιος με τον πατέρα του. Η μάνα με την κόρη της. Η πεθερά με τη νύφη της κι η νύφη με την πεθερά της» («κατά Λουκά» ιβ΄51-53).
Κι ο Ματθαίος τα ίδια γράφει (ι΄34-38): «Μη νομίσετε ότι ήλθα να βάλω ειρήνη στη Γή. Δεν ήλθα να βάλω ειρήνη, αλλά μάχαιρα. Γιατί ήλθα για να διχάσω τον άνθρωπο από τον πατέρα του και την κόρη από τη μάνα και τη νύφη από την πεθερά της». Με εκπλήσουσα σαφήνεια ο Ιησούς προτρέπει σε μίσος όλους τους ανθρώπους: «Εάν κάποιος έρχεται προς τα μένα και δεν μισεί τον πατέρα του και την μητέρα του και τη γυναίκα και τα παιδιά και τους αδελφούς και τις αδελφές, ακόμα και την ψυχή του (φαντασθείτε: να μισήσετε και την ίδια σας την ψυχή!), δεν γίνεται να είναι μαθητής μου» («κατά Λουκά» ιδ΄26). Και ο Ιωάννης, άξιο τέκνο του δασκάλου του δίνει την τερατώδη εντολή: «Μην αγαπάτε τον κόσμο και ότι ανήκει στον κόσμο. Όποιος αγαπάει τον κόσμο δεν αγαπά τον Θεό». («Α΄επιστολή Ιωάννη» β΄15-16).
Θα έλεγε κανείς ότι οι δώδεκα μαθητές δεν ήταν παρά μια ομάδα περιπλανώμενων αγαθών ανδρών που μαζί με τον δάσκαλό τους δεν έκαναν τίποτε άλλο παρά να κηρύττουν την αγάπη. Κι όμως, οι άνθρωποι αυτοί ήταν οπλισμένοι, έτοιμοι να σκοτώσουν αν χρειαζόταν: «Όταν είδαν οι μαθητές του τι μέλλει να γίνει, είπαν: ‘Kύριε, να τους χτυπήσουμε με τα μαχαίρια;’ κι ένας απ’ αυτούς χτύπησε τον δούλο του αρχιερέα και του έκοψε το δεξί αυτί» («κατά Ματθαίο» κστ΄51, «κατά Μάρκο» ιδ΄47, «κατά Λουκά» κβ΄49-50, «κατά Ιωάννη» ιη΄10). Σημείωση: Το αυτί το κολλάει στη θέση του ο Ιησούς μόνο στον Λουκά (κβ΄51). Στα άλλα τρία Ευαγγέλια ο δυστυχής δούλος παραμένει χωρίς το δεξί του αυτί. «Σε τι αμάρτησε αυτός (αναρωτιέται ο Πορφύριος στο «κατά Χριστιανών» ΙΙΙ 20), αν το αφεντικό του τον διέταξε να πάρει μέρος στη σύλληψη του Ιησού;».
Θα αντέτεινε ίσως κανείς ότι οι μαθητές οπλοφορούσαν χωρίς να το γνωρίζει ο ίδιος ο Ιησούς. Η αλήθεια είναι ότι όχι μόνον το γνώριζε αλλά ο ίδιος ο Ιησούς τους είχε εξοπλίσει: «Όποιος έχει χρήματα ας τα πάρει. Το ίδιο κι αυτός που έχει σακίδιο. Όποιος δεν έχει, ας πουλήσει το πανωφόρι του (ιμάτιο) κι ας αγοράσει μαχαίρι» («κατά Λουκά» κβ΄36-37). Ο Ιησούς λοιπόν, ο «κήρυκας της ειρήνης και της αγάπης» προέτρεπε τους μαθητές του να αγοράσουν όπλα με κάθε θυσία, πουλώντας ακόμη και τα ρούχα τους για να αποκτήσουν τα προς τούτο απαιτούμενα χρήματα. Αλλά ο εξοπλισμός αυτός –έστω και για άμυνα- πώς συμβιβάζεται με το «αν κάποιος σε κτυπήσει στο μάγουλο, όχι μόνο να μην ανταποδώσεις το κτύπημα, αλλά να γυρίσεις να σε κτυπήσει και στο άλλο»; («κατά Λουκά» στ΄29). Αυτά είναι από τα πιο δημοφιλή λόγια του Ιησού στα κατηχητικά. Όταν κάποιος από τους υπηρέτες του Αρχιερέα όμως του έδωσε ένα χαστούκι, «ο Ιησούς του αποκρίθηκε: ‘Άν είπα κάτι κακό πες μου ποιο ήταν το κακό κι αν είπα κάτι καλό, τότε γιατί με δέρνεις;’» («κατά Ιωάννη» ιη΄22-23). Δεν γύρισε και το άλλο μάγουλο όπως συνέστησε στους μαθητές του να κάνουν, αλλά ζήτησε τον λόγο: «γιατί με δέρνεις;».
Από τα λίγα που προαναφέρθηκαν, προκύπτει ότι η διδασκαλία του Ιησού, πέραν του ανθελληνικού μένους της, είναι γεμάτη από κακία, μίσος, διχόνοια, διχασμό, απειλή κατά των ανθρώπων και προετοιμασία για αιματοκύλισμα. Και η περίφημη αγάπη, η συγχώρεση, η ομόνοια, η ειρήνη, που –όπως κατά κόρον διατυμπανίζει η εκκλησία- έφερε για πρώτη φορά στον κόσμο πού είναι;
Ας εξετάσουμε την πλέον διαφημισμένη από τις υποτιθέμενες ρήσεις αγάπης του Ιησού: «Αγαπάτε αλλήλους» («κατά Ιωάννη» ιγ΄34, ιε΄17). Διαβάστε όλο το απόσπασμα και θα διαπιστώσετε, ότι τόσον αυτό, όσο και κάποια άλλα παρόμοια αποσπάσματα υποτιθέμενης αγάπης δεν αφορούν όλους τους ανθρώπους. Όταν λέει «αγαπάτε αλλήλους», αναφέρεται μόνον μεταξύ των μαθητών του: «Εντολή νέα σας δίδω, να αγαπάτε αλλήλους, καθώς εγώ σας αγάπησα, έτσι να αγαπάτε κι εσείς ο ένας τον άλλον. Από αυτό θα ξέρουν όλοι ότι είσθε μαθητές μου, εάν δηλαδή έχετε αγάπη μεταξύ σας» («κατά Ιωάννη» ιγ΄34-35). Για όλους τους άλλους, φωτιά και τσεκούρι: «Όσο για τους εχθρούς μου, αυτούς πού δεν με θέλησαν για βασιλιά τους, φέρτε τους εδώ και κατασφάξτε τους μπροστά μου» («κατά Λουκά» ιθ΄27). Νομίζω ότι δεν υπάρχει σαφέστερη δήλωση των προθέσεων του Εβραίου δυνάστη προς όλους τους αντιφρονούντες. Είμαστε εξαπατημένοι. Οι μεγαλοστομίες περί της «διδασκαλίας της αγάπης» καταρρέουν από το απόσπασμα αυτό και μόνο.
Υπάρχουν πλείστα πραγματικά κηρύγματα αγάπης στην αρχαία ελληνική γραμματεία, όπως π.χ.: «Προτιμώ, κάνοντας το καλό ν’ αποτυγχάνω, παρά με το κακό να έχω τη νίκη». («Φιλοκτήτης» Σοφοκλέους στ. 94-95). Πρέπει εμείς οι Έλληνες να συνειδητοποιήσουμε πως το «ειρήνη υμίν» του Ιησού («κατά Ιωάννη» κ΄20) δεν μας αφορά. Δεν απευθύνεται σ’ εμάς, αλλά στον στενό Εβραϊκό κύκλο του και είχε σκοπό να τους επιστήσει την προσοχή στο γεγονός ότι όφειλαν να είναι μονιασμένοι.
Ο Ιησούς, υποτίθεται, ότι εισήγαγε τη συγχώρεση. Στην πραγματικότητα η χριστιανική συγχώρεση δίνεται υποκριτικά και επιλεκτικά. Παράδειγμα ο Ιούδας. Ενώ ο ίδιος ο Ιησούς συγχώρεσε την πόρνη, τον ληστή πάνω στο σταυρό, τους ίδιους τους σταυρωτές του με το περίφημο: «άφες αυτοίς», τον Ιούδα δεν τον συγχώρεσε παρόλο πού μεταμελήθηκε έμπρακτα. Κι η εκκλησία, επί 2.000 χρόνια ακολουθώντας το παράδειγμα του Ιησού, συγχώρεσε ειδεχθείς εγκληματίες και επί πλέον τους ανακήρυξε Μεγάλους και Αγίους, όπως τον αιμοσταγή αδελφοκτόνο, συζυγοκτόνο και υιοκτόνο Μ. Κωνσταντίνο. Τον Ιούδα όμως δεν τον συγχώρεσε -παρότι αποδεδειγμένως μετανόησε- με το γελοίο και υποκριτικό επιχείρημα ότι ο Ιούδας δεν συγχωρείται όχι γιατί πρόδωσε τον Ιησού αλλά γιατί αυτοκτόνησε. Η ζωή είναι δώρο του Θεού -λένε- ανήκει στο Θεό και κανένας δεν έχει το δικαίωμα να την αφαιρέσει αυτοκτονώντας. Αν το κάνει, δεν του παρέχεται συγχώρεση, όπως στον Ιούδα. Όταν αφαιpείς όμως τη ζωή η τις ζωές των άλλων, γιατί συγχωρείσαι; Eκείνες, πού είναι επίσης δώρα του Θεού, έχεις δικαίωμα να τις αφαιρέσεις; Φαίνεται ότι το έχεις, αφού η εκκλησία όχι μόνο σε συγχωρεί αλλά σε ανακηρύσσει Άγιο και Μέγα, κατά το παράδειγμα του Μεγάλου Κωνσταντίνου.
Τελευταία γίνεται πολύς λόγος από ελληνορθόδοξους κύκλους και για τη δήθεν Ελληνική καταγωγή του Ιησού. Ο Ιησούς ήταν ένας Εβραίος. Όταν η Σαμαρείτιδα τόνισε την Ιουδαϊκή του καταγωγή, εκείνος δεν την αρνήθηκε («κατά Ιωάννη» δ΄9). «Παλαιά» και «Καινή Διαθήκη» εμμένουν στην καταγωγή του Ιησού από τον Δαβίδ και τον Αβραάμ και «εμείς» επιμένουμε πως ήταν Έλληνας. Η φύση θέλει τους απογόνους να ανήκουν στην ίδια φυλή με τους προγόνους τους. Σε πείσμα κάθε λογικής εμείς οι Έλληνες επιμένουμε πως είμαστε Εβραίοι, «απόγονοι του Αβραάμ» («προς Γαλάτας» γ΄29) και ο Εβραίος Ιησούς ότι ήταν Έλληνας. Είναι να χάνει κανείς το μυαλό του! Ο Ιησούς δεν ανέπτυξε ποτέ Ελληνική σκέψη και οι διδαχές του δεν είναι παρά Εβραϊκά κατασκευάσματα γραμμένα στο πόδι, γι’ αυτό και δεν συμφωνούν το ένα με το άλλο. Ο Ιησούς, αν υπήρξε ποτέ, γιατί καμμιά άλλη πηγή πλην των Εβραϊκών δεν τον αναφέρει ενώ έζησε σε μια από τις καλύτερα τεκμηριωμένες ιστορικές περιόδους ήταν ένας Εβραίος και αυτό το αποδεικνύει επίσης περίτρανα κι η περιτομή του που τόσο υπερήφανα άλλωστε εορτάζουμε οι Έλληνες την 1η Ιανουαρίου εκάστου έτους.
Από τον απλό λαό δεν μπορείς ίσως να ζητήσεις ευθύνες. Αυτά έμαθε στην οικογένεια και στο σχολείο, αυτά πιστεύει. Οι πιο πονηροί από τους «γενίτσαρους» (ονομάζω έτσι τους Έλληνες στο γένος πού αρνούνται τη φυλή τους κι αποκαλούν τους Εβραίους «προπάτορές» μας), μας βομβαρδίζουν καθημερινώς από τα παράθυρα των τηλεοπτικών διαύλων, από εφημερίδες και περιοδικά και χαϊδεύουν τα αυτιά μας με τα υποτιθέμενα κηρύγματα αγάπης του Ιησού, με την δήθεν αγάπη του για τους Έλληνες, με την δήθεν ελληνικότητα της ορθοδοξίας κι άλλα πολλά. Όλες αυτές οι ανακρίβειες που υποστηρίζονται δεν είναι τυχαίες ούτε γίνονται κατά λάθος. Ορισμένοι εξ αυτών που τις προβάλλουν είναι άνθρωποι ανωτάτης μορφώσεως, καθηγητές κ.λ.π.. Τα πράγματα είναι οφθαλμοφανή. Δεν μπορεί να μην τα βλέπουν. Γνωρίζουν ότι εσκεμμένα συντελούν στη διαιώνιση της παραπλάνησης του Ελληνικού λαού. Κι όμως επιμένουν. Δυστυχώς, εκτός από την άγνοια υπάρχει κι ο δόλος...

Ίων Δημόφιλος
Hλεκτρολόγος – Μηχανολόγος Ε.Μ.Π.
Νέα Πεντέλη
dhmofilos@freemail.gr

BIBΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
• Γεώργιος Γρηγορομιχελάκης, «Το Βιβλίο που η Εκκλησία σου δεν Θέλει να Διαβάσεις», Εκδόσεις «Δαδούχος», Θεσσαλονίκη 2002, τηλ.: 6945638884.
• Γεώργιος Γρηγορομιχελάκης, «Δεκαπέντε Εσταυρωμένοι κι Αναστημένοι Σωτήρες», Εκδόσεις «Δαδούχος», Θεσσαλονίκη 2003, τηλ.: 6945638884.
• Δήμητρα Λιάτσα, «Τα Ψέματα που Λένε για την Ελλάδα», Eκδόσεις «Δήλιος», Θεσσαλονίκη 2004, e-mail: Dilios69@hotmail.com
• Σταύρος Βασδέκης, «Ελληνισμός ή Θεοκρατία;», Eκδόσεις «Δαδούχος», Θεσσαλονίκη 2002, τηλ.: 6945638884.
• Γεώργιος Ιεροδιάκονος, «Η Μεθοδευμένη Δολοφονία του Πολιτισμού, Χριστός - Αντίχριστος», Εκδόσεις «Νέα Θέσις», Αθήνα 1999.
• Ηνίοχος, «Ο Ιησούς από τη Σκοπιά της Ιστορίας», περιοδικό «ΔΑΥΛΟΣ», τεύχος 148.
• Ηνίοχος, «Ο Ανθελληνισμός της ‘Παλαιάς Διαθήκης’», περιοδικό «ΔΑΥΛΟΣ», τεύχος 154.
• Ε. Αταβύριος, «Ηθική Αξιολόγηση της ‘Παλαιάς Διαθήκης’», περιοδικό «ΔΑΥΛΟΣ», τεύχος 164-165.
• Αθ. Κουκοβίστας, «Ο Φασισμός – Ρατσισμός της ‘Παλαιάς Διαθήκης’», περιοδικό «ΔΑΥΛΟΣ», τεύχος 169.
• Γεώργιος Μουστάκης, «Μια Δολοφονία στην ‘Παλαιά Διαθήκη’», περιοδικό «ΔΑΥΛΟΣ», τεύχος 170.
• Αθ. Κουκοβίστας, «Ο Φασισμός – Ρατσισμός της ‘Παλαιάς Διαθήκης’ ΙΙ», περιοδικό «ΔΑΥΛΟΣ», τεύχος 171.
• Ε. Αταβύριος, «Σόδομα και Γόμορα», περιοδικό «ΔΑΥΛΟΣ», τεύχος 170.
• Ε. Μπεξής, «Η Πορνογραφία και το Ανήθικο στα Κείμενα της ‘Παλαιάς Διαθήκης’», περιοδικό «ΔΑΥΛΟΣ», τεύχος 193.
• Ε. Αταβύριος, «Αντιφάσεις της Καινής Διαθήκης», περιοδικό «ΔΑΥΛΟΣ», τεύχος 210.
• Παν. Κουβαλάκης, «Μαθήματα Γενοκτονίας στην ‘Παλαιά Διαθήκη’», περιοδικό «ΔΑΥΛΟΣ», τεύχος 239.
• Ε. Αταβύριος, «Οι Αντιφάσεις των Ευαγγελίων ως προς την Χρονολογία της Γεννήσεως του Χριστού», περιοδικό «ΔΑΥΛΟΣ», τεύχος 252.
• Γεώργιος Μουστάκης, «Είχε κι Άλλα Παιδιά η Αειπάρθενος Μαρία;», περιοδικό «ΔΑΥΛΟΣ», τεύχος 252.
• Γεώργιος Ιεροδιάκονος, «Τα Πέντε Αδέλφια του Ιησού Σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη», περιοδικό «ΔΑΥΛΟΣ», τεύχος 268.

"πώς είναι δυνατόν Ο Ιησούς
"από τη μια να μας δίνει σφαλιάρες και από την άλλη μας μοιράζει τζάμπα φιλία;"

Συγγνώμη φίλε μου δεν είχα καταλάβει την ερώτησή σου.
Θα σου απαντήσω:
Οταν βρήκε τους μαθητές του, δεν τους είπε "ελάτε να σας μάθω ν' αγαπάτε"(!), αλλά "ελάτε να σας κάνω ΑΛΕΙΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ". Δηλαδή θα τους μάθαινε πως να ψαρεύουν κορόϊδα....
Δηλαδή ΑΥΤΟ:
1. "εγώ απέστειλα υμάς (τους μαθητές) θερίζειν ό ουχ υμείς κεκοπιάκατε.
άλλοι κεκοπιάκασι, και υμείς είς τον κόπον αυτών εισεληλύθατε."
...και ΑΥΤΟ:
2. Πράξεις αποστόλων, κεφ. ε' 1-10. Περιγραφή δύο φόνων για το χρήμα! (δεν το παραθέτω διότι είναι μεγάλο)

Αν ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ την Κ.Δ. θα παρατηρήσεις ότι ΑΛΛΑ λέει στους μαθητές του και ΑΛΛΑ στον κόσμο.
Παράδειγμα:
Αυτό το περίφημο, που μας το κοπανάνε συνέχεια, ενώ αποσιωπούν τα υπόλοιπα, "αγαπατε αλλήλους", το είπε ΜΟΝΟ στους μαθητές. Ο λόγος; Ηξερε σε ποιούς απευθύνετο. Κοίταξε τι κάνουν σήμερα: Σκοτώνονται για το χρήμα και την εξουσία.
Στόν κόσμο έλεγε ΑΥΤΟ:
3. "και ει αγαπάτε τους αγαπώντας υμάς, ποία υμίν χάρις εστί; και γαρ οι αμαρτωλοί τούς αγαπώντας αυτούς αγαπώσι."*
και ΑΥΤΟ:
4. "εί τις έρχεται προς με και ου ΜΙΣΕΙ τον πατέρα εαυτού
και την μητέρα και την γυναίκα και τα τέκνα και τους αδελφούς
και τας αδελφάς , έτι δε και την εαυτού ψυχήν, ου δύναταί μου μαθητής είναι."

...και άλλα τέτοια.
Αυτά τα 1,2,3,4 παραδείγματα, έχεις ακούσει πουθενά να τα κηρύττουν;;;
Οπως το "αγαπάτε αλλήλους";
Γιατί άραγες...

Τώρα θα μου απαντήσεις σ' ΑΥΤΟ επιτέλους;

"Παραδώσει δε αδελφός αδελφόν εις θάνατον και πατήρ τέκνον, και επαναστήσονται τέκνα επί γονείς και θανατώσουσιν αυτούς."
Τι λέει η λογική σου και τι η πίστη σου γι' αυτό;
Ποιός θα μπορούσε να το πει αυτό, ο θεός της αγάπης, ή καποιος άλλος;
Θα μπορούσε αυτός που προτρέπει τα ανωτέρω, να πει και το περίφημο "αγαπάτε αλλήλους";"

;;;

Ο συντάκτης αυτών των κειμένων ήταν πανέξυπνος!
ΑΛΛΟΙ είναι οι ανόητοι...

(*)Αυτό το λέει μετά από την μπούρδα "αγαπάτε τους εχθρούς σας"...

Αφού εσύ την ξέρεις την απάντηση.
Είναι δυνατόν να δεχθείς άλλη απάντησή από τη δική σου άποψη;
Αφού στο συγκεκριμένο θέμα και δεν καταφέρνουμε να συννενοηθούμε.

Μου θυμίζεις έναν συμφοιτητή μου που όταν μου παραπονιόταν για την κοπέλα του για το πόσο ξεροκέφαλη ήτανε, μου έλεγε
"Δύο γνώμες υπάρχουν η δική της και η λάθος"

Οπότε, πιστεύεις πως θα βγει κάτι θετικό με το να κάτσω να σου εξηγώ;; Θες πραγματικά εξήγηση;
Θα μου πεις, εσύ άνοιξες αυτό το τόπικ. Ναι, αλλά για όσους τυχόν δεν γνωρίζουν ή έχουν απορίες, όχι για αυτούς που γνωρίζουν τα πάντα και θέτουν πλαστές απορίες.

Πήγαινε με όση φόρα θες και πέσε πάνω σε ένα τοίχο, θα πάθει τίποτα ο τοίχος; Ούτε χιλιοστό δεν θα κουνηθεί από τη θέση του.

Φτάνεις στο σημείο να μου πεις, άλλα έλεγε στους μαθητές και άλλα στον κόσμο.
Ναι, και οι μαθητές τι έλεγαν στον κόσμο τότε;

quote:

---

Ψηλός
Πήγαινε με όση φόρα θες και πέσε πάνω σε ένα τοίχο, θα πάθει τίποτα ο τοίχος; Ούτε χιλιοστό δεν θα κουνηθεί από τη θέση του.

---

macedon

quote:

---

Ψηλός
έλα τώρα βρε Αίολε,
θέλεις και απάντηση.

---

quote:

---

«Όσο για τους εχθρούς μου, αυτούς πού δεν με θέλησαν για βασιλιά τους, φέρτε τους εδώ και κατασφάξτε τους μπροστά μου» («κατά Λουκά» ιθ΄27).

---

'We are either alone in the universe or we are not. Both ideas are overwhelming'
-Arthur C. Clarke-

Δεν περίμενα να πάρω απάντηση παιδιά.
Το έχω ξαναδεί το έργο.
Γράφω τις απόψεις μου, προσπαθώντας να τις τεκμηριώσω όσο γίνεται καλλίτερα, για τους αναγνώστες μη μετέχοντες, που ψάχνονται.
Για να υπάρχουν και οι δύο αντίθετες απόψεις ώστε να κρίνουν πιο αντικειμενικά.

Ψηλός

Ξεκίνησα να διαβάσω την Κ.Δ. για να δω τι ακριβώς λέει, διότι κάτι δεν μου καθόταν καλά, σε ότι αφορά την συμπεριφορά των χρ. ιερέων.
Δεν μπορεί, σκέφτηκα, να είναι τόσο τρελοί όλοι τους.
Και ανακάλυψα ότι δεν είναι καθόλου τρελοί.
Κάθε άλλο! Με τις πρακτικές των εφαρμόζουν ΑΚΡΙΒΩΣ τον λόγο του "κυρίου".
ΑΛΛΟΙ είναι οι τρελοί...
Αυτοί που τους παίρνουν σοβαρά.
Οταν την διάβασα και την έκρινα ΧΩΡΙΣ ΦΟΒΟ, έγινα αντίχριστος.
Δεν μπορείς να φανταστείς, φίλε μου, πόσο βαθειά μάς έχουν σπείρει τον ΦΟΒΟ αυτοί οι αλήτες.
Το συνειδητοποίησα όταν προσπάθησα (και το πέτυχα) να τον ξεριζώσω...
Πρίν σταματήσω αυτόν τον (έτσι κι αλλοιώς ανύπαρκτο) διάλογο, σου προτείνω να διαβάσεις "Το παραμύθι του μεγάλου φόβου", της Λείας Βιτάλη, εκδ. Καστανιώτη. Μιλάει γι αυτόν τον φόβο και για κάποια άλλα γεγονότα την εποχή του Πλήθωνα Γεμιστού.
Αυτά που δεν μας μαθαίνουν στα σχολεία...

Να 'σαι καλά.

Επτά αναθέματα κατά των ΕΛΛΗΝΩΝ και της ΕΘΝΙΚΗΣ μας Κοσμοθεάσεως και Φιλοσοφίας από το «Τριώδιον», τα οποία περιέχονται στο «Συνοδικό της Αγίας Ζ' Οικουμενικής Συνόδου υπέρ της Ορθοδοξίας» (787 μαχχ) και τα οποία αναγιγνώσκονται ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ την Κυριακή της Ορθοδοξίας.

1. Ετι τοις φρονούσι και λέγουσι, κτιστήν είναι πάσαν φυσικήν δύναμιν και ενέργειαν της τρισυποστάτου Θεότητος ως κτιστήν εκ τούτου πάντως, και αυτήν την θείαν ουσίαν αναγκαζομένοις δοξάζειν κτιστή γαρ κατά τους Αγίους ενέργεια, κτιστήν δηλώσει και φύσιν. Άκτιστον δε, άκτιστον χαρακτηρίσει ουσίαν. Καντεύθεν ήδη κινδυνεύουσιν εις αθείαν παντελή περιπίπτειν, και την Ελληνικήν μυθολογίαν, και των κτισμάτων λατρείαν τη καθαρά και αμώμω των Χριστιανών Πίστει προστριβομένοις, μη ομολογούσι δε κατά τας Αγίων θεοπνεύστου θεολογίας και το της Εκκλησίας ευσεβές φρόνημα άκτιστον είναι πάσαν φυσικήν δύναμιν και ενέργειαν της τρισυποστάτου Θεότητος ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΡΙΣ.
2. Τοις μετά των άλλων μυθικών πλασμάτων, αφ' εαυτών και την καθ' ημάς κλίσιν μεταπλάττουσι, και τας Πλατωνικάς ιδέας ως αληθείς δεχομένοις, και αυθυπόστατον την ύλην παρά των ιδίων μορφούσθαι λέγουσι, και προφανώς διαβάλλουσι το αυτεξούσιον του Δημιουργού, του από του μη όντος ει το είναι παραγάγοντος τα πάντα, και ως Ποιητού πάσιν αρχήν και τέλος επιτιθέντος εξουσιαστικώς και δεσποτικώς ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΡΙΣ.

3. Τοις τα Ελληνικά διεξιούσι μαθήματα, και μη δια παίδευσιν μόνον ταύτα παιδευομένοις, αλλά και ταις δόξαις αυτών ταις ματαίας επομένοις, και ως αληθέσι πιστεύουσι, και ούτως αυταίς ως το βέβαιον εχούσας εγκειμένοις ώστε και ετέρους ποτε μεν λάθρα, ποτέ δε νοερώς ενάγειν αυταίς και διδάσκειν ανενδοιάστως ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΡΙΣ.

4. Τοις δεχομένοις, και παραδίδουσι τα μάταια και Ελληνικά ρήματα, ότι τε προϋπαρξις εστι των ψυχών και εκ του μη όντος τα πάντα εγένετο, και παρήχθησαν, ότι τέλος εστί της κολάσεως, ή αποκατάστασις αύθις της κτίσεως, και των ανθρωπίνων πραγμάτων, και δια των τοιούτων λόγων την Βασιλείαν Των Ουρανών λυομένην πάντως, και παράγουσαν εισάγουσιν, ήν αιωνίαν και ακατάλυτον αυτός τε ο Χριστός και Θεός ημών εδίδαξε, και παρέδοτο, και δια πάσης της παλαιάς και νέας Γραφής ημείς παρελάβομε, ότι και η Κόλασις ατελεύτητος και η Βασιλεία αίδιος, δια δε των τοιούτων λόγων εαυτούς τε απολλύασι, και ετέροις αιωνίας προξένοις γινομένοις ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΡΙΣ.

5. Τοις ευσεβείν μεν επαγγελομένοις, τα των Ελλήνων δε δυσσεβή δόγματα τη και Καθολική Εκκλησία περί τε ψυχών ανθρωπίνων, και ουρανού και γής, και των άλλων κτισμάτων αναιδώς, ή μάλλον ασεβώς επεισάγουσιν ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΡΙΣ.

6. Τοις την μωράν των έξωθεν (=Ελλήνων) φιλοσόφων λεγομένην σοφίαν προτιμώσι, και τοις καθηγηταίς αυτών επομένοις, και τας τε μετεμψυχώσεις των ανθρωπίνων ψυχών, ή και ομοίως τοις αλόγοις ζώοις ταύτας απόλλυσθαι, και εις το μηδέν χωρείν δεχομένοις και δια τούτο ανάστασιν και κρίσιν και την τελευταίαν των βεβιωμένων ανταπόδοσιν αθετούσιν ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΡΙΣ.

7. Τοις λέγουσιν, ότι οι των Ελλήνων σοφοί και πρώτοι των αιρεσιαρχών, οι παρά των επτά Αγίων και Καθολικών Συνόδων, και παρά πάντων των εν Ορθοδοξία λαμψάντων Πατέρων αναθέματι καθυποβλήθέντας, ως αλλότριοι της Καθολικής Εκκλησίας δια την εν λόγοις αυτών κίβδηλον και ρυπαράν περιουσίαν κρείττονες εισί κατά πολύ, και ενταύθα, και εν τη μελλούση κρίσει, και των ευσεβών μεν και ορθοδόξων ανδρών, άλλως δε κατά πάθος ανθρώπινον ή αγνόημα πλημμελησάντων ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΡΙΣ.

Αν δέχεσαι το πως ερμηνεύει η εκκλησία τον αναθεματισμό, μια που και Αυτή είναι η "κατηγορούμενη", θα σου δώσω απαντήσεις.

Αν θες όμως να σου δώσω απαντήσεις σύμφωνα με το όπως εσύ ή κάποιοι άλλοι ερμηνεύουν τον αναθεματισμό, τότε όχι, δυστυχώς, δεν μπορώ να σου απαντήσω.

Διαλέχτε!!!!!!!!!!

Από πότε έγινε ρε Ψηλέ η σελίδα του Απολογητή……επίσημη εκκλησία?

Αλήθεια, αλλάζει τίποτα ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ? Αλλάζει η βαθύτερη έννοια της μισαλλόδοξης και ρατσιστικής διάθεσης στο να αντιμετωπίζουμε τους άλλους?

Αλλάζει τίποτα στο γεγονός ότι με τέτοια ΑΝΑΘΕΜΑΤΑ εκ του άμβωνος γεννήθηκε και ανδρώθηκε ο θρησκευτικός πόλεμος και το μίσος?

Αλλάζει τίποτα ως προς το γεγονός ότι ενώ έχουμε ΣΗΜΕΡΑ ΑΚΟΜΑ ένα Ανάθεμα χριστιανικό, ουδέποτε είχανε ένα….ελληνικό??

Η τακτική της απαξίωσης του αντιλόγου είναι γνωστή σου τακτική. Δεν σε συμφέρει διότι αναιρεί το πάτημά σου-σας στο οποίο στηρίζεις για να εκτοξεύεις τα κολακευτικά σχόλια για τον Χριστιανισμό.

Όταν κατηγορείται κάποιος, άσχετα αν η απόφαση έχει ήδη παρθεί, του ζητούν να εξηγήσει το λόγο, να απολογηθεί.
Αν και εγώ δεν βρίσκω το λόγο γιατί θα πρέπει η εκκλησία να απολογηθεί σε σένα, αλλά πιστεύω πως το κάνει (έστω μέσω του απολογητή) για τον κόσμο που θέλει να μάθει το αληθές των γεγονότων.

Αν δεν δέχεσαι την "απολογία" τότε, δώσε τις ερμηνείες εσύ, πράγμα που το έχεις κάνει, να τελειώνουμε.

Πιστεύω δε, πως ο φίλος Αίολος τις δικές σου ερμηνείες ασπάζεται και τα περί "Εδώ δείξε μας πως είναι ν' απαντάς, και θα σου απαντήσω κι εγώ." ουδεμία σημασία έχει γι'αυτόν, απλά και αυτό που λέει είναι μέρος του σχεδίου της ευρύτερης προπαγάνδας του.

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr