υπο Frater WITΕMANS

Με πολυ μεγαλο ενδιαφερον,ελαβα γνωση της λεπτομερους σας εκθεσεως για τους Ροδοσταυρους,Fr.Syntheticus,σε απαντηση των αποψεων μου,σχετικα με το εργο και την αμοιβαια αποστολη των Ροδοσταυρων και θεοσοφιστων.
Η κυριωτερη ιδεα μου ηταν,οτι η θεοσοφικη Εταιρεια,συνεχιζει το εργο των Ροδοσταυρων,στον κοσμο της Δυσεως.Ειναι παντως δυσκολο να εκφρασω μια δικαιη κριση,επι του θεματος.Ο Ροδοσταυρος,οπως και ο θεοσοφιστης,δεν μπορει να αποφυγει μια μεροληψια,πολυ κατανοητη.
Η αναποφευκτη σχετικοτης της αποδειξεως που θα ακολουθησει,δεν μου διαφευγει.
θα συζητησω ωστοσο το θεμα αυτο,το τοσο σπουδαιο,σε σχεση με την γενικη πνευματικη αναπτυξη της κοινωνιας,απο το τελος του προηγουμενου αιωνα.

(συνεχιζεται)

www.omplace.com

www.selfgrowth.com

(συνεχιζεται)

Παραθέτω από το προηγούμενο μήνυμα του Helios:

quote:

---

" Το Ταγμα των Ροδοσταυρων,απο τον 14ο αιωνα,εδωσε στην Ευρωπη,το Φως και την Γνωση των Μυστηριων.

Πλαι στον θρησκευτικο μυστικισμο που οδηγει τους πιστους στον Διδασκαλο Ιησου,ανοιξε τις πυλες της μυησεως,στους ερευνητες της Εσωτερικης Αληθειας.

Τελος ιδρυσε τον Ελευθεροτεκτονισμο,σαν προθαλαμο των Μυστηριων,σαν σχολη αδελφοσυνης και ανεξιθρησκειας.

Πρεπει να αναγνωρισουμε,οτι για τους περισσοτερους Τεκτονες,η πνευματικη παρορμηση που το Ταγμα τους ωφειλε στους Ροδοσταυρους,ηταν αγνωστη η ακατανοητη.

Οι Ροδοσταυροι,ειχαν αποσυρθει εκεινο τον καιρο απο τον Τεκτονισμο,περιμενοντας ευνοικωτερες συνθηκες,για να ξαναεπαναλαβουν τις δραστηριοτητες τους στον κοσμο.

Μερικοι μυημενοι που ανηκαν στο Ταγμα,η τουλαχιστον που ηταν Φωτισμενοι,οπως οι Martinez de Pasqualis,Claude de St.Martin,Willermoz,Fabre d' Olivet,και οι διαδοχοι τους,μετεδωσαν την Αρχαια Σοφια,στις νεες γενιες των μαθητων.

---

martinist

Δεν αναφερόμουν στην Μπλαβάτσκυ και στον Θεοσοφισμό, αλλά σ' εκείνους τους οποίους στο μήνυμά σου χαρακτηρίζεις ως Ροδοσταύρους και πεφωτισμένους: δηλαδή στον δον Μαρτίνες ντε Πασκουάλλυ και τον Λουί Κλωντ ντε Σαιν Μαρτέν, τους δύο θεμελιωτές της μυσταγωγικής παραδόσεως η οποία - έναν αιώνα περίπου έπειτα από τον θάνατό τους - ονομάσθηκε Μαρτινισμός.

Και λέγοντας "θεμελιωτές" αναφέρομαι στην μορφή της Παραδόσεως. Διότι ως προς την ουσία της, υπήρξαν συνεχιστές των όσων παρέλαβαν από την Εταιρεία των Αγνώστων Φιλοσόφων (Σαξώνιος Κομνηνός, 1643) και δι' αυτών από τους Ροδοσταύρους Αδελφούς της Ανατολής (Μιχαήλ Ψελλός, Κωνσταντινούπολη, 1090).

Συγκεκριμένα, ο μεν Μαρτίνες ντε Πασκουάλλυ προέβαλε την διάσταση της Ροδοσταυρικής Θεουργίας, ο δε Σαιν Μαρτέν την διάσταση της Ροδοσταυρικής Θεοσοφίας.

Όσο για τον Παπύς - διότι υποψιάζομαι ότι στην απάντησή σου θ' αναφερθείς σ' αυτόν - ήταν ένας Μαρτινιστής ο οποίος ίδρυσε ένα Μαρτινιστικό Τάγμα (από τις δεκάδες που υπάρχουν). Ο Μαρτινισμός δεν περιορίζεται επ' ουδενί λόγω στον Παπύς. Το τάγμα που ίδρυσε έχει μία συγκεκριμένη γραμμή, με τα θετικά της και τα αρνητικά της σημεία. Προσωπικώς δεν μπορώ να ταυτισθώ με την αποκρυφολαγνεία των ανθρώπων εκείνων. Δεν μπορώ όμως ν' αρνηθώ την μεγάλη προσφορά τους. Διότι χωρίς αυτούς, ίσως σήμερα ο Μαρτινισμός να ήταν το ίδιο δυσεύρετος όσο ο αληθής και γνήσιος Ροδοσταυρισμός.

martinist

Αλληλοσπαραζόμαστε (όπως λέει ο φίλος μας ο Μαρτινιστης) αντί να
καθίσουμε και να κάνουμε μια εποικοδομητική συζήτηση.
Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι τα χαμένα κομμάτια του puzzle, βρίσκοντας τα
προχωρούμε προς την αυτοπραγμάτωση που θα πει τέλος στους κύκλους.

Ζωή θάνατος...Ζωή θάνατος...Ζωή θάνατος...Ζωή θάνατος...

Στις διδασκαλίες των Ροδόσταυρων θα βρούμε πολλά κομμάτια, τι λέτε...

DIM

Η φώτο που συνοδεύει το κείμενό σου, είναι ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ και το εννοώ...
Αυτό που με πρώτη ματιά μπορεί κάποιος να δεί, δεν είναι ΤΙΠΟΤΑ μπορστά σε αυτό που υποκρύπτετε σε βάθος...

Γιατί ΤΙ ΑΛΛΟ είναι όλα αυτά τα ΕΞΩΤΕΡΙΚΑ και ΜΟΝΟ "θρησκευτικοφανατικά" παρά η ΑΛΛΑΓΗ του ΠΑΛΑΙΟΥ σε κάτι ΝΕΟΥ και του ΝΕΟΥ σε ΠΑΛΑΙΟ όταν έρθει ο ΚΑΤΑΛΗΛΛΟΣ ΧΡΟΝΟΣ (Κρόνος)!!!
Αλήθεια, πόσο ΣΟΦΟΙ ήταν εκείνοι που θέσπισαν ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗΓΟΡΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΚΡΟΝΟΥ, την ΣΧΕΤΙΚΗ έννοια του ΧΡΟΝΟΥ!!!!

ΟΛΑ λοιπόν, μετά το ΠΕΡΑΣ του απαιτούμενα για ΑΥΤΑ χρόνου, ΑΛΛΑΖΟΥΝ...
Και κάποιοι (ΕΘΕΛΟΤΥΦΛΟΙ) προσπαθούν να πείσουν εαυτούς κι αλλήλους για το ΓΕΓΟΝΟΣ!!!!

Μα καλά ποιό γεγονός, αφού ΚΑΙ οι ίδιοι ΑΔΥΝΑΤΟΥΝ να κατανοήσουν, προσπαθούν να ΕΡΜΗΝΕΥΣΟΥΝ...
Το ΓΙΑΤΙ το ΝΕΟΓΝΟ, γίνεται ΠΑΙΔΑΚΙ και εκείνο ΕΦΗΒΟΣ που με τη σειρά του ΝΕΟΣ ΑΝΤΡΑΣ, που σιγά σιγά ΓΕΡΝΑΕΙ ώστε να ΓΙΝΕΙ ΓΕΡΟΣ και να τον "φτάσει" ο ΘΑΝΑΤΟΣ ώστε να ΞΑΝΑΓΕΝΝΗΘΗΕΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΝΕΟΓΝΟ και να ΞΑΝΑΠΕΡΠΑΤΗΣΕΙ ΣΤΑ ΙΔΙΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥ ΒΗΜΑΤΑ...
...Εκ της Τέφρας ΜΟΥ αναγενώμαι ΣΑΝ τον Φοίνικα (ΚΑΙ ΠΕΛΕΚΑΝΟΣ κάνει) ΞΑΝΑ...

Και "κάποιος" να έρχεται και να ΚΑΤΗΓΟΡΕΙ ΧΩΡΙΣ ΚΑΝ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ, ότι τα "βήματα" που ΘΑ περπατατήσει το ΝΕΟΓΝΟ, ΘΑ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΜΕ ΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΚΑΠΟΙΟΥ ΑΛΛΟΥ, που τα περπάτησε ΠΡΙΝ και αυτός ο ΑΛΛΟΣ δε θα είναι άλλος, ΠΑΡΑ Ο ΓΕΡΟΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΦΤΑΣΕ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ...

Και το αυτό, σημβαίνει ΠΑΝΤΟΥ...
Και στη ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ...
Και στις ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ...
Και στις ΕΣΩΤΕΡΙΣΤΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ...
ΠΑΝΤΟΥ...

Ας ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ σε κάθε τι ΝΕΟ, την ΕΝ ΔΥΝΑΜΗ ΥΠΑΡΞΗ του ΠΑΛΑΙΟΥ που "νόμοι" και "λόγοι" ΑΝΩΤΕΡΟΙ το παρουσιάζουν στα μάτια του κόσμου...

Είναι ΟΛΟΤΕΛΑ ΛΑΘΟΣ και η ΘΕΣΗ του Frater Syntheticous ΑΛΛΑ ΚΑΙ του Frater Wittemans που προσπαθούν να ΣΤΗΡΙΞΟΥΝ ΑΠΟΨΕΙΣ τις οποίες επιχειρή το μέλος Ηλιος να παρουσιάσει (ξεκινόντας απο την ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ Wittemans ΧΩΡΙΣ να παρουσιάσει την ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ του Fr. Syntheticus που ΗΤΑΝ μια "ΑΠΑΝΤΗΣΗ - ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ" σε άρθρο του Wittemans στο εβδομαδιαίο περιοδικό Eenheid των μηνών Μαϊου & Ιουνίου του 1922).

Τις θεωρώ ότι είναι "ΟΛΟΤΕΛΑ ΛΑΘΟΣ" γιατί παραγκονίζουν τον ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΚΑΝΟΝΑ που πολύ απλά περιέγραψα...
Σίγουρα όμως περιέχουν ΟΥΣΙΑ και ΓΝΩΣΗ για θέματα που ο ΠΟΛΥΣ ΚΟΣΜΟΣ ΑΓΝΟΕΙ...

Σου εύχομαι φίλε Καλή Συνέχεια...
Εμείς, είμασταν ΕΔΩ...

Κέλσος ο Φιλαλήθης

http://home.utah.edu/~rfs4/jkmfc.htm

Είναι πράγματι ωραία η φωτογραφία, και κοιτά να δεις
τι μου έρχεται στον νου βλέποντας την.
Η φλόγα που απευθύνεται στον σπινθήρα, λέγοντας τον...

.....ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΩΡΙΝΟΣ ΤΡΟΧΟΣ ΣΟΥ,
ΕΣΥ ΕΙΣΕ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ, Η ΕΙΚΟΝΑ ΜΟΥ ΚΑΙ Η ΣΚΙΑ ΜΟΥ,
ΕΝΤΥΣΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΜΕ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΕΙΣΑΙ Ο ΦΟΡΕΑΣ ΜΟΥ...

DIM

Δυστυχώς (ή ευτυχώς;) είμαι ΑΘΗΝΑ πλέον...
Αυτό που θεώρησα ως ΔΙΑΚΟΠΕΣ, πάπαλα... τέλος... του ΧΡΟΝΟΥ ΠΑΛΙ...
Μυνήματα έστελνα απο τα Αρχαία Αιγόσθενα, πατρίδα του ΜΕΛΑΜΠΟΥ, του "πρώτου" ΜΑΝΤΗ στην Ελλάδα...
Τα έστελνα απο τη βεράντα του σπιτιού μου αγναντεύοντας πότε τη ΘΑΛΑΣΣΑ και πότε το ΔΑΣΟΣ

Πάντως ΝΑΙ ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΙΟ, ο καιρός περνάει γρήγορα, ΕΥΤΥΧΩΣ και το λέω αυτό έχωντας στο νού μου την εικόνα που μας παρέθεσες...
ΕΥΤΥΧΩΣ, γιατί ΠΡΕΠΕΙ κάποια "ΣΤΙΓΜΗ" να τελειώνουμε με ΑΥΤΟΝ το τροχό, και να ξεκινήσουμε τον "αλλο" ΜΕΧΡΙΣ ΟΤΟΥ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΝ ΝΑ ΓΕΝΝΑΜΕ & ΝΑ ΓΥΡΝΑΜΕ ΤΡΟΧΟΥΣ...

Και ένας ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΤΡΟΠΟΣ, ΔΡΟΜΟΣ είναι η εφαρμογή του ΡΟΔΟΣΤΑΥΡΙΣΜΟΥ...

Καλή δύναμη φίλε μου...

Κέλσος ο Φιλαλήθης

Σας ευχαριστω όλους σας για την κατανόησή σας

STRIKER ως sardanapalos δια λίγον καιρόν ακόμα.

Εως τότε πρέπει να συνεχίζω να ΔΟΞΑΖΩ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑΝ

Καλώς σας βρήκα κι εγώ,
επιστρέφοντας από ένα τόπο που είναι μύηση από μόνος του, όπως κάθε παλιός τόπος στοιχειωμένος από την ιστορία και τη φύση του. Πότε-πότε λες και αφουγκράζεσαι τις ανάσες των ανθρώπων που πέρασαν από εδώ, ίσως και να διακρίνεις τις σκιές τους στα σπίτια τους που έμειναν αναλλοίωτα, άσχετα αν αυτά σήμερα έχουν μεταμορφωθεί σε μπαρ. Σαν να υπάρχουν επάλληλα επίπεδα χρόνου που συμπίπτουν, κάτι τέτοιο.

Αναρωτιόμουν αν στο βυζαντινό -πίσω από τη βιτρίνα- σκηνικό όπου περιτριγύριζα, υπήρχαν τα χρόνια εκείνα άνθρωποι που ψάχνονταν και προβληματίζονταν.
Θα υπήρχαν όμως, γιατί υπάρχουν ακόμα και σήμερα, εκείνοι που χωρίς "γνώση" αλλά με οδηγό το ένστικτο βαδίζουν σε θεϊκά μονοπάτια και ίσως μάλιστα να είναι αυθεντικότεροι και ουσιαστικότεροι, γιατί δεν μαθαίνουν μηχανικά αλλά αισθάνονται. Τόσο απλά, τόσο αληθινά.

Αυτά για να αφήσουμε τους άγονους διαξιφισμούς μεταξύ μας περί αληθειών και πλανών και περί του ποιος ή ποια τα είπε καλύτερα. Όλοι καλά τα είπαν κι εμείς ξέρουμε μέσα μας ποιος είναι ο δρόμος που ταιριάζει περισσότερο στον καθένα μας και αυτόν ακολουθούμε. Μέσα από αυτόν θα συναντήσουμε το Δάσκαλό μας ή, αλλιώς, τον εαυτό μας.

Ο φίλος μας ο Kelsos στο διάστημα της απουσίας μας "φύλαγε Θερμοπύλες" και έγραψε πολύ ωραία πράγματα, όπως και οι άλλοι φίλοι- ο καθένας με το δικό του τρόπο, χρήσιμα όλα, να γινόμαστε καλύτεροι.

Άντε λοιπόν, να μαζευτεί και πάλι η παρέα... και να είμαστε όλοι καλά να τα λέμε.

quote:

---

Spriral:

Αυτά για να αφήσουμε τους άγονους διαξιφισμούς μεταξύ μας περί αληθειών και πλανών και περί του ποιος ή ποια τα είπε καλύτερα. Όλοι καλά τα είπαν κι εμείς ξέρουμε μέσα μας ποιος είναι ο δρόμος που ταιριάζει περισσότερο στον καθένα μας και αυτόν ακολουθούμε. Μέσα από αυτόν θα συναντήσουμε το Δάσκαλό μας ή, αλλιώς, τον εαυτό μας.

Ο φίλος μας ο Kelsos στο διάστημα της απουσίας μας "φύλαγε Θερμοπύλες" και έγραψε πολύ ωραία πράγματα, όπως και οι άλλοι φίλοι- ο καθένας με το δικό του τρόπο, χρήσιμα όλα, να γινόμαστε καλύτεροι.

Άντε λοιπόν, να μαζευτεί και πάλι η παρέα... και να είμαστε όλοι καλά να τα λέμε

---

Ένα όμορφο κλείσιμο, μετά από μια σειρά βαθιά εσωτερικών ευχών και μηνυμάτων.

Άμα κάνετε τόσο καλή παρέα θα σας έρθω κι εγώ.

Είθε αυτή η νέα όμορφη αρχή του topic, μετά τις διακοπές, να μην έχει... διακοπές

Είναι πολύ χρήσιμο τελικά να θυμόμαστε ότι είμαστε όλοι αδέρφια κι ας βαδίζουμε τους διαφορετικούς δρόμους που χάραξε η μοίρα για εμάς. Είμαστε φιλοξενούμενοι στην ίδια ακρόπολη και ο στόχος μας είναι ο ίδιος Παρθενώνας.

Κι ένας δρόμος χωρίς καρδιά και χωρίς ανθρωπισμό δεν είναι εσωτερικός αλλά εξωτερικός.

"ΕΝ ΤΟ ΠΑΝ"

Το παραπάνω μου "βγήκε" αυθόρμητα, κοιτάζοντας την εικόνα που μας παράθεσε ο φίλος Ταό και επίσης αυθόρμητα μου "βγήκε" πώς ΕΝΑΣ απο τους "δρόμους" που οδηγούν με ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΑΚΡΙΒΕΙΑ σε "εκείνη την ημέρα" είναι ο περίφημος δρόμος που ΔΙΔΑΣΚΕΙ Ο ΠΕΛΕΚΑΝΟΣ στην εικόνα που μας παρέθεσε ο φίλος Μαρτινηστής...

Σας ευχαριστώ και τους ΔΥΟ για τη προσφορά σας αυτή και ΠΡΟΠΑΝΤΩΣ για την ΥΓΕΙΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΑΣ στο θέμα...

Αγαπητέ μου Σαρδανάπαλε, Striker ή... ή... ή...
Εύχομαι ΓΡΗΓΟΡΑ να "ξεμπλέξεις" απο τα "προβλήματα" - ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ (γιατί τα "προβλήματα εργασίας", ΕΙΝΑΙ "δοκιμασίες ζωής") και να σε έχουμε στη συντροφιά μας...
Προφανός ΔΕΝ έφτασε σε σένα το e-mail που σου έστειλα, αλλά δε πειράζει...

Καλώς όρισες και εσύ φίλε Σπειροειδή...
Αυτό που λές, είναι η ΟΥΣΙΑ των όσων ΠΡΟΣΠΑΘΩ να παραθέσω ώς ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΜΟΥ ΑΠΟΨΗ...

quote:

---

Αυτά για να αφήσουμε τους άγονους διαξιφισμούς μεταξύ μας περί αληθειών και πλανών και περί του ποιος ή ποια τα είπε καλύτερα. Όλοι καλά τα είπαν κι εμείς ξέρουμε μέσα μας ποιος είναι ο δρόμος που ταιριάζει περισσότερο στον καθένα μας και αυτόν ακολουθούμε. Μέσα από αυτόν θα συναντήσουμε το Δάσκαλό μας ή, αλλιώς, τον εαυτό μας.

---

ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΣΕ ΕΣΕΝΑ ΦΙΛΕ ΚΕΛΣΟ. Οντως δεν έλαβα κανένα e-mail απο εσενα. (Μπορείς όμως τώρα εαν θέλεις απλά την επομένη ενημέρωσέμε για την αποστολή μέσω αυτού του topic , θέλω να ελέγξω κάτι.
Οντως το εργασιακό είναι μια δοκιμασία της ζωής και ιδιαίτερα αυτή την περίοδο.Το κακό με τους ανθρώπους είναι οτι τους πιάνει το αγχος και δεν επιμερίζουν σωστά τις αντιξοότητες , με αποτέλεσμα την πλήρη επικράτηση του χάους.

Ζητώ ΣΥΓΝΩΜΗ απ' όλους σας για την αλλαγή του θέματος δεν θα ξανασυμβεί, απλά το έκανα επειδή όφειλα μια εξήγηση στο αγαπητό KELSO.

Νάστε καλά ΟΛΟΙ ΣΑΣ --> ΤΗΝ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΟΥ

STRIKER:.

DIM και Κελσο,
ναι, ο χρόνος περνά γρήγορα, αλύπητα, μας παρασέρνει προς τα εκεί που θέλει
και όχι εκεί που θέλουμε, και όταν πια συνειδητοποιήσουμε το παιχνίδι του και
θελήσουμε να βγούμε από τους κύκλους του τότε αρχίζει ο Γολγοθάς.
Ένα αγκάθινο στεφάνι καλά καρφωμένο στο κρανίο, και ένας σταυρός.
Ο νόμος ενεργοποιείτε και πέφτει σαν το δίκοπο τσεκούρι, ο σταυρός ασήκωτος,
το μαστίγιο σκίζει τις σάρκες μας, η ζέστη είναι αφόρητη με τον ιδρώτα να μπαίνει μέσα στις πληγές, οι πατούσες μας κομματιασμένες από τις κοφτερές πέτρες και το αφόρητο βάρος του σταυρού....

Πόσοι άραγε από μας θα αντέξουν να φτάσουν εκεί ψιλά, στον τόπο του κρανίου?
Και πόσοι θα σταυρωθούν?
Πόσοι θα αναστηθούν, και πόσοι θα καθίσουν εκ δεξιών του πατρός ?

Όχι βέβαια τα ανθρωπάρια που καταναλώνουν λίτρα το Αλκοόλ, που μεθοκοπούν,
που ανεβαίνουν πάνω στα τραπέζια (για να εκφρασθούν καλύτερα) με τις κοιλιές και τους πισινούς στον αέρα, και με το στήθος να πηγαινοέρχεται πέρα δώθε, ακούγοντας κολασμένους ρυθμούς, ξεκουφαίνονται ακούγοντας πολλά db, δηλητηριάζουν τον ναό της ψυχής τους με παραισθησηογόνες ουσίες και για επιδόρπιο...ζωώδες σεξ.

Άθλιοι, αν γνώριζαν τι είδος ενέργειας παράγουν και ποίοι τρέφονται από αυτήν.
Αν ήξεραν τι δημιουργούν στο αστρικό.

Αρκετά σας κούρασα

Ο Επόμενος κύκλος μας επιφυλάσσει έκπληξεις.

Galaxy

2. Αφού δεν το κάνει άλλος, ας δώσω μια καλή διεύθυνση για τους πελεκάνους:
http://rosecroixdorient.tripod.com/grpelican.html

3. Θα κάνω και μια ερώτηση και όποιος προαιρείται ας μου απαντήσει: Πότε αρχίζει η ιστορία του Ροδοσταυρισμού;
Τυπικά (ή «μυθικά») αρχίζει στη μεσαιωνική Γερμανία με τον Κρίστιαν Ρόζεν Κρόιτς και τα λοιπά. Μια κίνηση που έπεται του Ελευθεροτεκτονισμού, ο οποίος είχε ήδη αναπτυχθεί στη Σκοτία και στη Βόρεια Αγγλία, ως απόρροια των διαλυμένων Ναϊτών (τουλάχιστον αυτά έχω καταλάβει ως περίληψη, και μάλιστα από διάφορες πηγές).
Οι πιο ενθουσιώδεις του Ροδοσταυρισμού στέλνουν το ξεκίνημά του στην αρχαία Αίγυπτο (ή ίσως και στα πέριξ) ως «κεντρική ιδέα». Στην αρχαία Αίγυπτο όμως είχε θεμελιωθεί –πάντα ως «κεντρική ιδέα»– και ο Τεκτονισμός, σωστά;
Οι πιο μετριοπαθείς πάλι, κάτι αναφέρουν για Βυζάντιο…
Προσωπικά, συμπεραίνω τα εξής: Αν, λίγο ως πολύ, θεωρήσουμε ότι ο Ροδοσταυρισμός απηχεί τον Εσωτερισμό, τότε ναι, οι ρίζες είναι πολύ παλιές. Αν μείνουμε στα τυπικά, ξεκινάμε από την Ευρώπη του 15ου αιώνα.
Τα γράφω καλά;

Ευχαριστώ.

Ο φίλος Γαλαξίας εκφράζει εύγλωττα μια μεγάλη πικρή αλήθεια. Δεν θα οικτείρω όμως αυτούς που περνούν τη ζωή τους με τον τρόπο που περιέγραψες, φίλε Galaxy. Σαφώς αγνοούν όχι μόνο αν
δημιουργούν οτιδήποτε στο αστρικό αλλά και πολλές άλλες
όψεις της Ζωής και του Εαυτού τους. Αγνοούν το "σταυρό" και το "Γολγοθά", το "μαρτύριο" και
το "Θάνατο". Αγοούν όμως και την προσδοκία της "Ανάστασης".
Προφανώς δεν ενδιαφέρονται καν να μπουν στον κόπο να γνωρίσουν ή έστω να υποψιαστούν.
Άλλωστε, "IGNORANCE IS BLISS". Ίσως κάποτε η Πρόνοια του Θεού τους βγάλει από τον ύπνο τους.

Εγώ ανησυχώ γι'αυτούς που "ανηφορίζουν". Αν καταφέρουν να φτάσουν στην κορυφή και να
πεθάνουν στο Σταυρό τότε πραγματικά ο αγώνας τους "τετέλεσται" και η Ανάσταση είναι εγγυημένη. Αν όμως στα μέσα της
διαδρομής κουραστούν και λιποψυχήσουν και στρέψουν το βλέμμα προς τα κάτω; Έχετε φανταστεί ποιες μπορεί να είναι οι συνέπειες μιας ενδεχόμενης πτώσης; Γι'αυτούς ας προσευχόμαστε φίλοι
μου, κι ας βοηθαέι ο ένας τον άλλο να σηκώνουμε τους σταυρούς μας μέχρι το τέλος του δρόμου...

Φίλε Spiral συμφωνώ με όσα αναφέρεις αφού έτσι προκύπτουν από τις κοινώς προσβάσιμες πηγές περί ροδοσταυρισμού. Ανέκαθεν όμως είχα την αίσθηση και τη γνώμη ότι ο Ροδοσταυρισμός, "as such", εξ ορισμού είναι χριστιανικός. Στηρίζεται στην εσωτερική παράδοση της αρχαιότητας
την οποία προσανατολίζει προς τον αποκαλυφθέντα Θεό, Ιησού Χριστό. Είναι δηλαδή στην αυθεντική μορφή του "Χριστιανικός Εσωτερισμός" (και ΟΧΙ "εσωτερικός" χριστιανισμός). Συνεπώς το εν λόγω κίνημα, ανεξαρτήτως των διακηρύξεων των εκάστοτε φορέων και διεκδικητών του, πιστεύω ότι χρονικά
δεν μπορεί παρά να έπεται της Ενσάρκωσης του Χριστού, ή κατ'ελάχιστον να προηγείται στο πρόσωπο αυτών που τον ανέμεναν άμεσα (π.χ. οι τρείς Μάγοι κατά την άποψή μου κάλλιστα εμπίπτουν στο πρότυπο των Ροδοσταύρων Μυστών!).

Καλό σας Φθινόπωρο,
Eques Vagans

Μετά χαράς βλέπω όλη τη παρέα πάλι μαζί,
άντε, καλό φθινόπωρο να έχουμε φίλοι μου.

DIM

...το οποίο σημαίνει "στους περαστικούς" και, όπως διάβαζα, ήταν μια επιγραφή χαραγμένη σε μια κρήνη που είχε φτιάξει με έξοδά της η δούκισσα της Πλακεντίας για να δροσίζονται οι περαστικοί ενός απομακρυσμένου, τότε, αθηναϊκού προαστείου.

Όμως περαστικοί είμαστε όλοι και μακάρι να βρίσκουμε κρήνες να μας δροσίζουν... ειδικά μάλιστα στις ανησυχητικές ανηφόρες, που γράφει και ο φίλτατος Wandering Knight.

Μακάρι να είχαμε όλοι τη δύναμη ή και την τύχη να φτάσουμε στην κορυφή. Αν πάλι δεν τα καταφέρουμε, αγαπητέ φίλε, γιατί να μιλήσουμε για πτώση και όχι για... στάση; Υποθέτω ότι τα βήματα, ακόμα και λίγα, είναι προτιμότερα από την ακινησία του εφησυχασμού.

Υποθέτω και ότι η αναζήτηση ακούει σε κάποιο ένστικτο που το έχεις ή δεν το έχεις. Κάτι σαν χάρισμα. Αν το έχεις, θα το ακούσεις και θα σε οδηγήσει να ψάξεις να βρεις το δρόμο σου. Αν δεν το έχεις, δεν θα ακούσεις τίποτα όσα και να σου λένε.

Να σημειώσω επίσης και κάτι ανάποδο από το συνηθισμένο: Όπως μας αρέσει η επιείκεια για τους άλλους, ας είμαστε επιεικείς και με τον εαυτό μας. Διαβλέπω σε κάποιες αντιλήψεις μια τάση "νηστείας και προσευχής" με την οποία δεν συμφωνώ εξαιρετικά. Από τους τύπους είναι προτιμότερη η ουσία.

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr