quote:

---

Καλησπερα σε ολους.Ναι, η επεκταση της συνειδησεως ειναιενας σοβαρος προσανατολισμος.Ομως πως ειμαστε σιγουροι οτι ισοδυναμει με το Αστρικο ταξιδι,μονο?

---

Προσωπικά πιστεύω ότι όντως οι μύστες είναι ελάχιστοι...

Η επέκταση αγαπητέ "Γαλαξία", όπως εσύ την ορίζεις έχω την εντύπωση ότι απαιτεί ένα πολύ προχωρημένο στάδιο πνευματικής ωρίμανσης...

«Η γνώση της άγνοιας είναι η αρχή της σοφίας»

Ο Έντουαρντ Κέλλεϋ γεννήθηκε το 1955 και πέθανε περίπου 40 χρονών (η ακριβής ημερομηνία του θανάτου του δεν είναι προσδιορισμένη). Η φήμη του οφείλεται κυρίως στη σχέση του με τον Τζον Ντη.
Ως δικηγόρος δεν ήταν και το καλύτερο παιδί της πιάτσας, αλλά αυτά ας τα θεωρήσουμε περασμένα - ξεχασμένα. Λέγεται ότι είχε κάνει και κάτι ψιλοσπουδές στην Οξφόρδη, από όπου όμως τον είχαν αποβάλει. Η μαγεία ή η αλχημεία ήταν η αγαπημένη του τέχνη και, μεταξύ μας, δεν ενδιαφερόταν τόσο για υψηλή διανόηση όσο για πιο πρακτικά θέματα, όπως –χμ– τη μετατροπή των μετάλλων σε χρυσό.
Σε νεαρή ηλικία απέκτησε ένα παλιό έγγραφο που αναφερόταν στη μετάλλαξη των μετάλλων, αλλά μη καταλαβαίνοντας από αλχημιστικές έννοιες απευθύνθηκε στον Τζον Ντη (αρχικά συστήθηκε με το όνομα Έντουαρντ Τάλμποτ) για τα περαιτέρω. Εκείνος έδειξε ενδιαφέρον και, προς μεγάλη του έκπληξη, όταν πειραματίστηκε με βάση τις οδηγίες του εγγράφου, η μετάλλαξη επιτεύχθηκε.
Η επιτυχία αυτή έφερε κοντά τους κάποιο πολωνό πρίγκηπα Αλμπέρτους Αλάσκο, που φιλοξενούταν στην αυλή της βασίλισσας Ελίζαμπεθ.

Ο Κέλλεϋ, ο οποίος διέθετε χαρισματική προσωπικότητα, είχε καταφέρει στο μεταξύ να πείσει τον Ντη –ο οποίος υποστήριζε ότι είχε συναντήσει τον άγγελο Ουριήλ (δείτε προηγούμενο σημείωμά μου)– πως και ο ίδιος μπορούσε να επικοινωνήσει με τους αγγέλους. Στις επικοινωνίες αυτές ο Κέλλεϋ μετέδιδε και ο Ντη κατέγραφε. Ο Κέλλεϋ μιλούσε σε άλλες γλώσσες, όπως λατινικά και ελληνικά αλλά και ενωχιακά, και ήταν αυτός που έδωσε με αυτόν τον τρόπο –από τον Ουριήλ– στον Ντη τις πληροφορίες για το Ενωχιακό Σύστημα. Τι είναι τούτο; Τούτο, περιλαμβάνει και δύο πίνακες με ονόματα αγγέλων και άλλων, μεταξύ των οποίων και του πνεύματος Μαντίμι που εμφανιζόταν συχνά στις συνεδρίες.
Η εύρεση της γνώσης του Ενώχ (Βιβλίο του Ενώχ) ήταν η μεγάλη επιθυμία του Ντη. Ας θυμηθούμε ότι ο Ενώχ ήταν ένα άγιο πρόσωπο και είχε την εύνοια του Δημιουργού, γι' αυτό αξιώθηκε να μάθει από τους αγγέλους τα μυστικά του πνευματικού βασιλείου. Καθώς λοιπόν ο Ντη δεν κατάφερνε να επικοινωνήσει με τον πνευματικό κόσμο, ο Κέλλεϋ έγινε το διάμεσό του.
Ο Κέλλεϋ, που από επίδοξος χρυσοθήρας κατέληξε μέντιουμ, πίστευε περισσότερο ότι οι οραματισμοί του και οι φωνές που άκουγε ήταν σκοτεινές εκδηλώσεις του δικού του υποσυνείδητου, αργότερα άρχισε να πιστεύει ότι επρόκειτο για δαίμονες, ενώ ο Ντη που ούτε έβλεπε ούτε άκουγε τίποτα, ήθελε να πιστεύει ότι επρόκειτο για αγγέλους.

Πάντως, ο Κέλλεϋ και ο Ντη (εδώ που τα λέμε, μάλλον τεχνάσματα του Κέλλεϋ ήταν αυτά) έπεισαν τον Αλάσκο πως θα γίνει βασιλιάς της Πολωνίας και πως θα ζήσει για πάντα. Από ευγνωμοσύνη και προσδοκία, ο Αλάσκο τους πήρε μαζί του στην Πολωνία (1853) και εγκαταστάθηκαν με τις οικογένειές τους στο κάστρο του, στην Κρακοβία. Με τη γενναιόδωρη οικονομική υποστήριξη του πρίγκηπα επιδόθηκαν σε πειράματα επί πειραμάτων, πλην όμως όπου υπάρχει καπνός δεν υπάρχει και χρυσός. Γι' αυτό ο Αλάσκο, του οποίου είχε γυαλίσει το μάτι όχι από τη λάμψη του χρυσού αλλά για άλλους λόγους, το 1585 τους ξαπέστειλε και εκείνοι κατευθύνθηκαν στην Πράγα, η οποία τότε ήταν η μία από τις δύο πρωτεύουσες της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, βοήθειά μας, και αλχημιστικό κέντρο. Ο αυτοκράτορας Ρούντολφ 2ος είχε τάσεις προς το μυστικισμό και υποστήριζε τους αλχημιστές, όμως για τον Κέλλεϋ και τον Ντη πληροφορήθηκε ότι ασχολούνταν με απάτες και νεκρομαντείες και δεν ενθουσιάστηκε καθόλου. Ακολούθησε μάλιστα μια παπική εντολή προς τον αυτοκράτορα για την απέλαση των δυο φίλων, εκείνοι όμως σοφά ποιούντες είχαν ήδη φύγει από την Πράγα (1856) και κατέφυγαν στον κόμη Ρόζενμπεργκ της Βοημίας που κατάφερε να πάρει άδεια για να τους φιλοξενήσει όσο ήθελε.

Ο Ντη φαίνεται ότι βρισκόταν υπό την επιρροή του Κέλλεϋ αλλά και κάπου-κάπου αντιδρούσε, όπως π.χ. όταν ο Κέλλεϋ του είπε πως, σύμφωνα με τον άγγελο Ουριήλ, θα έπρεπε εφεξής να μοιράζονται τις γυναίκες τους. Και όχι τίποτε άλλο δηλαδή, αλλά η γυναίκα του Ντη ήταν νεώτερη και ωραιότερη από του Κέλλεϋ. Ε, μην το παραξηλώσουμε κιόλας.
Με κάτι τέτοια η συνεργασία τους διακόπηκε, ο Ντη το 1589 επέστρεψε στην Αγγλία όπου –με την επίσημη άδεια της βασίλισσας Ελίζαμπεθ– εξακολούθησε τις ενασχολήσεις του με τον αποκρυφισμό, ενώ η τύχη του Κέλλεϋ έκτοτε αγνοείται. Λέγεται ότι μπήκε στην υπηρεσία του αυτοκράτορα Ρούντολφ 2ου προκειμένου να του κατασκευάζει χρυσό, και μάλιστα ο Ρούντολφ τον ονόμασε ιππότη. Μια φήμη λέει ότι φυλακίστηκε κάπου στην Ευρώπη (πιθανότατα επειδή η παραγωγή του χρυσού δεν ευοδώθηκε) και τραυματίστηκε θανάσιμα όταν έπεσε προσπαθώντας να αποδράσει από ένα παράθυρο, έχοντας δέσει σε σχοινί μια σειρά σεντόνια. Αν και, κατά τα λεγόμενα του Κέλλεϋ, ο Ουριήλ του είχε προβλέψει ότι θα έφτανε μέχρι ηλικία 87 ετών.

Για την ιστορία, ας πούμε στα γρήγορα ότι μετά από χρόνια σύνεργα και (αρκετά) έγγραφα των Ντη και Κέλλεϋ επισημάνθηκαν και δημοσιοποιήθηκαν, χωρίς όμως ποτέ να σταθούν ικανά στο να καθοδηγήσουν άλλους αναζητητές στην επικοινωνία με τον πνευματικό κόσμο.
Το αν ο Ντη και ο Κέλλεϋ ήταν μυστικιστές ή μάγοι, εναπόκειται στην κρίση του καθενός. Όπως φαίνεται, ο Κέλλεϋ ήταν ο πονηρός της παρέας και είχε ανέκαθεν δοσοληψίες με το νόμο. Λέγεται μάλιστα (αν και τα πορτραίτα του σε μεγαλύτερη ηλικία δεν το επιβεβαιώνουν) ότι τα αυτιά του ήταν κομμένα, «σημάδι» που χαρακτήριζε τους παράνομους. Από πολύ νεαρός συνδιαλεγόταν με μάγους (μην ξεχνάμε κιόλας πως η μαγεία ήταν απαγορευμένη) και οι πράξεις του ήταν περίεργες. Άραγε όταν ξέθαβε ένα πτώμα στο Λάνκασαϊρ, το έκανε για να προσπαθήσει να το αναστήσει, για να μαντέψει ή απλά για να αποκτήσει τα χρυσαφικά που το συνόδευαν;

Μπορεί αρκετοί να θεώρησαν τον Κέλλεϋ τσαρλατάνο, όχι όμως και ο Αλάιστερ Κράουλυ, ο οποίος θεωρούσε τον εαυτό του ως μετενσάρκωση του Κέλλεϋ και ταυτιζόταν μαζί του. Ο Σώμερσετ Μωμ, ο οποίος είχε εντυπωσιαστεί από τον Κράουλυ και από τον αυτοχαρακτηρισμό του ως «θηρίο», χρησιμοποίησε το χαρακτήρα του ως πρότυπο για να δημιουργήσει τον Όλιβερ Άντο στο μυθιστόρημά του «Ο μάγος». Αργότερα, κατόπιν ωρίμου σκέψεως, ο Μωμ είπε ότι «ο Κράουλυ ήταν ένας πλάνος, αλλά όχι ολότελα πλάνος». Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να ειπωθεί και για τον Κέλλεϋ.
Τελικά, όλα είναι θέμα οπτικής.

Να κλείσω με το ότι ο Ουμπέρτο Έκο έχει ενσωματώσει επιδέξια τον Κέλλεϋ και τον Ντη στη ροή του μυθιστορήματός του «Το εκκρεμές του Φουκώ» και με το ότι αν θέλετε περισσότερα για τον Κέλλεϋ, εδώ είμαστε.

Φιλικά,

Galaxy

Επειδή έγινε αναφορά στον «κύριο» Κρόουλυ, θα ήταν καλό να πιστοποιήσουμε λίγο το ποιόν του.

Στο έργο του «Magic in Theory and Practice», σελ. 266, διαβάζουμε την εξής επίκληση:

"Thou Satan-Sun Hadith that goest without Will!"

Στην σελ. 267:

"Thou spiritual Sun! Satan, Thou Eye, Thou Lust! Cry aloud! Cry aloud! Whirl the Wheel, O my Father, O Satan, O Sun!" […]
"Give me suck, Thou Phallus, Thou Sun!"
"Satan, thou Eye, thou Lust!"
"Satan, thou Eye, thou Lust!"
"Satan, thou Eye, thou Lust!"

σελ. 270:

"The Eye! Satan, my Lord! The Lust of the goat!"
"Mine Angel! Mine initiator! Thou one with me --- the Sixfold Star!"

Χωρίς σχόλια!

Όσο για τις περίφημες Ενωχιανές επικλήσεις, είναι παράξενο αλλά εμφανίζονται σε διαφορετικά συστήματα. Π.χ. υπάρχουν στο σύστημα της «Χρυσής Αυγής» (Regardie, The Golden Dawn, σελ.671 κ.ε.), αλλά και στη «Σατανική Βίβλο» του άλλου περιβόητου «κυρίου», του Άντον Σάντορ ΛαΒέυ, ως «κλείδες» ακραιφνώς σατανιστικές (LaVey, The Satanic Bible, σελ.153 κ.ε.

Όσο για το Νεκρονομικόν, μέχρι τώρα το θεωρούσα ως ευφυές εφεύρημα του Λάβκραφτ. Εάν κάποιος έχει στοιχεία ότι προϋπήρξε, θα ήθελα να τα παρουσιάσει στο τόπικ.

Ευχαριστώ πολύ,

martinist

Με την ευκαιρία, ας σημειώσω ότι ο Ντη, στον οποίο δεν στάθηκα ιδιαίτερα, ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα και αμφιλεγόμενη φυσιογνωμία, αφοσιωμένος στο μυστικισμό (έστω και αν το παράκανε...). Και μια φράση η οποία αποδίδεται στον Κέλλεϋ, ίσως και προφητεύοντας για το τέλος του: «Πάντα έτσι ήταν και πάντα έτσι θα είναι, οι άνθρωποι να ελευθερώνουν το Βαραββά και να σταυρώνουν το Χριστό.»

Φίλε Martinist, καμμία αντίρρηση. Ο Κρόουλυ ήταν... ζωηρούλης. Τώρα βέβαια τι να πούμε σε λίγες γραμμές για φυσιογνωμίες που, καλώς ή κακώς, έχουν αφήσει τα σημάδια τους στο μυστικισμό.

Το Necronomicon είναι ένα βιβλίο μαγείας που, όπως αναφέρει ο ίδιος ο Λάβκραφτ, γράφτηκε από τον Abdul Al-Hazred, ένα παράφρονα ποιητή από τη Σανάα της Υεμένης κάπου στα 700 π.Χ. Ο Χαζρέντ επισκέφθηκε τα ερείπια της Βαβυλώνας και της Μέμφιδας και πέρασε 10 χρόνια μόνος του στη μεγάλη έρημο νότια της Αραβίας, τη Roba al Khaliyeh ή «Κενό Τόπο» κατά τους αρχαίους («Dahma» ή «Crimson» για τους σύγχρονους Άραβες) η οποία, όπως πιστευόταν, ήταν κατοικημένη από προστατευτικά κακά πνεύματα και τέρατα του θανάτου. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Χαζρέντ έγραψε το Necronomicon (Al Azif) στη Δαμασκό.
Όπως αναφέρει και πάλι ο Λάβκραφτ, ο Ντη το μετέφρασε στα αγγλικά αλλά το χειρόγραφο δεν δημοσιεύτηκε ποτέ και παραμένει σε σπάνια και ελλιπή αντίγραφα. Από τη μετάφραση του Ντη ο Λάβκραφτ εμπνεύστηκε κάποιες από τις ιστορίες του. Λέγεται ότι ο Λάβκραφτ απέκτησε πρόσβαση στη μετάφραση μέσω του πατέρα του, που ήταν Ελευθεροτέκτονας.

Τέλος πάντων, πολλά λέγονται, θα φέρουμε στο προσκήνιο και το φίλο μας Ελίας Άσμοουλ, ο οποίος λέγεται ότι ως συλλέκτης απέκτησε το χειρόγραφο του Ντη, που σήμερα βρίσκεται σε μια βιβλιοθήκη στην Οξφόρδη.

Αν σας ενδιαφέρει, να τα γράψω με τη σειρά.

«Οι αθλητές στην προσπάθεια επίτευξης μιας πολύ καλής επίδοσης στο αγώνισμά τους, πιέζουν τους εαυτούς τους πολύ πάνω από τα οριακά σημεία αντοχής. Εκεί βιώνουν μια σειρά φαινομένων που κυμαίνονται από μια υψηλή αίσθηση αντιληπτικότητας και φθάνουν ως και διάφορες υπερφυσικές εμπειρίες και άλλες μυστικιστικές εμπνεύσεις...
...Πολλοί από αυτούς καλλιεργούν την αποκαλούμενη «ζώνη» [υπερβατική κατάσταση] επειδή αυτή βοηθά σημαντικά στο επιδιωκόμενο μέγιστο τελικό αποτέλεσμα...
...Υπερβατικές αισθήσεις περιλαμβάνουν μια επίγνωση ύπαρξης πνευμάτων, μια αίσθηση αθανασίας, μια έκσταση, αίσθηση ειρήνευσης και ηρεμίας ή ίσως και δέους με μυστήριο...
...Η συνείδηση ύπαρξης αιθέριων όντων είναι αισθητή σε μοναχικά αθλήματα (ορειβασία, ιστιοπλοΐα, ανεμοπορία). Το ον μπορεί να έχει την εμφάνιση ανθρώπινου όντος και μπορεί να συνομιλεί με τον αθλητή με χαρακτήρα συμβουλευτικό.»

Αναφέρονται και παραδείγματα...

Μήπως πρέπει να λάβουμε υπ’ όψη και τις ντουζίνες χάπια που καταπίνουν, τις ντόπες και ποιος ξέρει άλλο τι?…

κάνε τον κόπο να μας τα μεταφράσεις...Ευχαριστώ

DIM

quote:

---

Φίλε Martiniste,
κάνε τον κόπο να μας τα μεταφράσεις...Ευχαριστώ
DIM

---

quote:

---

Ο Κρόουλυ απευθύνει το λόγο του στον Σατανά και τον αποκαλεί: "Ήλιο", "Οφθαλμό", "πατέρα του", "Φαλλό" τον οποίον ζητά να... γλύψει, "Κύριό του", "Λαγνεία του τράγου", "Άγγελό του", "Μυητή του"...
Εάν παρέθεσα τα παραπάνω αποσπάσματα, το έκανα μόνο και μόνο για να καταδείξω ότι ο Κρόουλυ ήταν σατανιστής. Διότι εσχάτως κάποιοι εσωτεριστικοί κύκλοι προσπάθησαν να πείσουν ότι πρόκειται περί... παρεξηγημένης προσωπικότητος!

---

Φίλη Tao, μήπως όλως τυχαίως είσαι από Βόρεια Ελλάδα;

DIM

Οι αρχαίοι Ροδόσταυροι, άφησαν μια κληρονομιά στους σημερινούς, μια κληρονομιά που η ιστορία της χάνετε στα βάθη των χιλιετηρίδων.

Galaxy

(*) = sex, για τους προχωρημένους.

Galaxy

quote:

---

Για τους Ναούς του Αστρικού θα γράψει καμιά ψυχή?

---

Edited by - martinist on 20/06/2003 23:16:34

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr