Πιστεύω πως όλοι έχετε καταλάβει σε ποια αλήθεια αναφέρομαι , μιλάω για το πόθο ,την ανάγκη για την εσωτερική γνώση (αλήθεια) .
Μια γνώση που την βρίσκουμε μέσα σε όλες τις θρησκείες και τις μυστικές παραδόσεις ,μέσα από μύθους ,συμβολισμούς και διδασκαλίες , μέσα από δεκάδες σοφούς(μύστες) της αρχαιότητας που ακόμα αναρωτιόμαστε σε τι βαθμό είχε φτάσει το μεγαλείο της σκέψεις τους .
Και όμως οι περισσότεροι από αυτούς τους σοφούς ,ποτέ δεν μπήκαν σε κλειστά στερεότυπα ,ποτέ δεν ισχυρίστηκαν ότι γνωρίζανε την μια αλήθεια ,ούτε καν ότι την άγγιξαν ,αλλά προσπαθούσαν να την κατανοήσουν ,ξεχωρίζοντας ότι η γνώση από την πίστη είναι τελείως διαφορετικές καταστάσεις ,και δίνοντας μας την σοφία τους μέσα από απλά λόγια ,όλο ουσία «Εν οίδα ότι ουδέν οίδα» .

Πράγματι υπάρχει μεγαλύτερη αλήθεια από αυτή την κουβέντα ,το να παραδεχτείς την άγνοια σου μέσα στην ατελείωτη γνώση που υπάρχει γύρω σου .

Και όμως όλοι μας προσπαθούμε να γνωρίσουμε ,να πιστέψουμε και το χειρότερο να επιβάλουμε την προσωπική μας ΑΛΗΘΕΙΑ .

Πόσοι από εμάς μπορούμε να παραδεχτούμε ότι στην πραγματικότητα ,δεν υπάρχει αλήθεια . Για να είμαστε πιο κοντά σ'αυτό ,που μάλλον είναι η αλήθεια ,πρέπει να παραδεχτούμε ότι υπάρχει για τον καθένα μας η προσωπική μας αλήθεια .

Πόσοι από εμάς μπορούν να παραδεχτούν ότι η αλήθεια έρχεται μέσα από τον δρόμο της αμφιβολίας για τα πάντα ,πόσοι από εμάς μπορούμε να ξεχωρίσουμε την αλήθεια από την πλάνη .
Μια πλάνη που δημιουργείται κατά τη σύλληψη των εννοιών, επειδή οι πιο πολλοί άνθρωποι έχουν την τάση να προβάλλουν στη μορφή του σύμβολου της έννοιας που συλλαμβάνουν μορφές από το υποσυνείδητο τους και συγκεκριμένα από το πεδίο της επιθυμίας .

«φύσει του ειδέναι ορέγεται ο άνθρωπος»έλεγε ο Αριστοτέλης. Ο άνθρωπος δηλαδή είναι φτιαγμένος από τη φύση του να ψάχνει, να μαθαίνει, να γνωρίζει. Η αναζήτησή του αυτή δεν πρόκειται να σταματήσει ποτέ. Ο άνθρωπος ερευνά και θα ερευνά πάντοτε, διότι η γνώση είναι απέραντη και δεν έχει αρχή ούτε τέλος .

Συγχαρητήρια για το πολύ ωραίο θέμα σου. Θα επιχειρήσω μια πρώτη *επίσκεψη* σε όσα γράφεις.

1. Είναι γεγονός ότι φαίνεται να μην υπάρχει μία απόλυτη αλήθεια όπως και να μην υπάρχει μία απόλυτη πραγματικότητα. Η πραγματικότητα (και η αλήθεια) έχει μια κάπως *κβαντική* φύση, η οποία της επιτρέπει να γίνεται αναγνώσιμη με πολλούς τρόπους και να επιδέχεται πολλές ερμηνείες. Το πιο θαυμαστό απ' όλα είναι ότι όλες οι ερμηνείες και όλοι οι τρόποι *χωράνε* ικανοποιητικά μέσα στην πραγματικότητα και άρα στην αλήθεια. Όμως από τη στιγμή που θα ενστερνιστούμε μία αλήθεια ή έναν τρόπο ανάγνωσης και ερμηνείας, τείνουμε να θεωρούμε όλες τις άλλες ως ψευδείς (*πλάνη*).

2. Η αίσθηση της αλήθειας πηγάζει από τη γνώση. Γνωρίζουμε κάποια πράγματα και, έχοντας συνείδηση του γεγονότος ότι γνωρίζουμε, στη συνέχεια τεκμαίρουμε ότι γνωρίζουμε τα πάντα. Είναι, όπως έλεγε ένας φίλος πρόσφατα, αυτή η *μεταγνώση", το τι ή πόσο νομίζουμε ότι ξέρουμε που κάνει όλη τη ζημιά, γιατί οι περισσότεροι από εμάς έχουμε εσφαλμένη μεταγνώση, νομίζουμε ότι ξέρουμε πολύ περισσότερα απ' όσα πραγματικά ξέρουμε. Κι απ' εδώ ξεκινούν οι εγωισμοί, οι φανατισμοί και διάφορα άλλα… γιατί συνήθως, το κενό ανάμεσα στη γνώση και την εσφαλμένη μεταγνώση ότι "ξέρουμε τα πάντα" έχουμε την τάση να το γεμίζουμε με πίστη.

3. Είναι απόλυτα υγιές ο δρόμος για την αλήθεια να περνά από την αμφισβήτηση. Κι αυτό γιατί είμαστε *προγραμματισμένοι* να αντιλαμβανόμαστε την αλήθεια με έναν συγκεκριμένο τρόπο, επειδή: (α) φέρουμε μνήμες από προηγούμενες καταστάσεις ύπαρξης, οι οποίες ως ένα βαθμό προσδιορίζουν την αντίληψή μας στην τωρινή, (β) το περιβάλλον και η εκπαίδευση έχουν δημιουργήσει καλούπια στα οποία μάθαμε να διοχετεύουμε τη σκέψη μας και τα οποία περιορίζουν το οπτικό μας πεδίο και (γ) προσθέτουμε διαρκώς νέους *προγραμματισμούς* κάθε φορά που η εκάστοτε προσωπική μας αλήθεια φαίνεται να επαληθεύεται από κάποια εξωτερική φωνή.

Τι μένει λοιπόν; Ψυχανεμίζομαι ότι αυτό που μένει είναι ότι είμαστε απόλυτα ελεύθεροι (ως συμπαντική δυνατότητα και εκπόρευση) να αποδεχτούμε ως αλήθεια οποιαδήποτε ανάγνωση και ερμηνεία της πραγματικότητας προτιμάμε. Νομιμοποιούμαστε δηλαδή να δημιουργούμε αυτό που είναι εκάστοτε αληθινό για μας. Αρκεί να μην ξεχνάμε το αξίωμα του Goedel, ότι η αλήθεια των επιμέρους τμημάτων δεν συνεπάγεται την αλήθεια του συνόλου και να ανεμίζουμε ως μοναδική την παντιέρα της δικής μας αλήθειας…

Καλή συνέχεια.
Unseen

Υπάρχουν πολύ συχνά αναφορές στην Υπέρτατη και Μία Αλήθεια η οποία μπορεί να προβάλλεται μέσα από διάφορα θρησκευτικά, φιλοσοφικά ή κι εσωτερικά μονοπάτια και πολλές φορές το καθένα από αυτά διατείνεται ότι την εκφράζει.
Κάποιοι άνθρωποι ταυτίζονται με κάποια συγκεκριμένη τέτοια διδασκαλία και ξεκινούν την αναζήτηση τους μέσα από αυτήν.
Όπως αντιλαμβάνομαι εγώ τα πράγματα, η Αλήθεια μπορεί να εκφράζεται μέσα πολλές διδασκαλίες ταυτόχρονα, ακόμη κι όταν φαινομενικά η μια αναιρεί την άλλη.
Αυτή η αναίρεση όμως είναι πραγματική ή φαινομενική?
Μήπως έχει να κάνει μόνο με τους δικούς μας περιορισμούς που έχουμε θέσει στην σκέψη και την αντίληψη μας?

Ένα απαραίτητο χαρακτηριστικό της λοιπόν πιστεύω πως είναι η ικανότητα του ανθρώπου που προσπαθεί να την προσεγγίσει στο να συνθέτει.
Η Αλήθεια βρίσκεται στο κάθετί που υπάρχει γύρω μας κι είναι στο χέρι μας να την ανακαλύψουμε - τουλάχιστον στον βαθμό που μπορεί να μας αποκαλυφθεί.
Το θέμα όμως είναι κατά πόσο επιτρέπουμε στον εαυτό μας να παραμένει ελεύθερος προκειμένου να μπορεί να συνθέσει, να αφήσει το νου του να ταξιδέψει και να γνωρίσει.
Όσο δρούμε χωριστικά δεν ξέρω κατά πόσο μπορούμε να προσεγγίσουμε κάποιες πλευρές της.

Ο άνθρωπος φυσικά κι επιθυμεί πάντα να γνωρίσει, να αναζητήσει και να επεκτείνει την σκέψη του.
Αν όμως λάβουμε υπόψιν μας το γεγονός ότι όσο μεγαλώνουμε δομούμε τις αντιλήψεις και τα πιστεύω μας ίσως μπορούμε να καταλάβουμε ότι τείνουμε να αποδεχόμαστε τις ιδέες εκείνες οι οποίες είναι πλησιέστερα στην κοσμοαντίληψη μας.
Αυτό μας κάνει να "ταιριάζουμε" με κάποιους ανθρώπους ενώ με κάποιους άλλους όχι.

Κάτι πολύ σημαντικό που θα πρέπει να σκεφτούμε είναι το κατά πόσο μπερδεύουμε τις αντικειμενικές Αλήθειες με τις υποκειμενικές.
Όταν συμβαίνει αυτό μπορεί να εκφράζει μια ενδόμυχη ανάγκη μας να νιώθουμε ασφάλεια με το να πιστέψουμε ότι η δική μας αλήθεια γίνεται αποδεκτή από τους συνανθρώπους μας.
Το εύκολο είναι να έρθουμε σε σύγκρουση επειδή δε μπορούμε να αποδεχθούμε ότι ο άνθρωπος που έχουμε απέναντι μας εκφράζει την δική του αλήθεια, κάτι το οποίο κάνουμε κι εμείς.
Το δύσκολο είναι να προσπαθήσουμε να δούμε τι μπορεί να μας προσφέρει αυτή η αλήθεια, όσο διαφορετική κι αν είναι από την δική μας.

Βλέπω συχνά ανθρώπους να εμμένουν πεισματικά στην δική τους αλήθεια και να μη μπορούν να ξεφύγουν από αυτήν γιατί έχουν υψώσει γύρω τους τόσα εμπόδια που είναι αδιαπέραστα.
Τι γίνεται όμως όταν ριχνόμαστε σε έναν επίμονο αγώνα να καταρρίψουμε πάσει θυσία την αλήθεια του άλλου?
Έχουμε αναλογιστεί τι επιπτώσεις θα έχει αυτό σε εκείνον?

In anticipation of my resurrection...

Information is not knowledge, knowledge is not wisdom, wisdom is not truth, truth is not beauty, beauty is not love, love is not music, music is the BEST.

Προσέξτε την θαυμάσια ακολουθία ιδεών.....

Στο κενό υπάρχει γραμμένη μια λέξη.

Για τον Ζάππα η λέξη αυτή ήταν Μουσική.

Φαντάζομαι όμως ότι ο καθένας μπορεί να βάλει την δική του λέξη και να συμπληρώσει έτσι την ακολουθία του σύμπαντος.

Φίλε A.Kircher, έπραξες πολύ σωστά που παρέθεσες τη ρήση του Φρανκ Ζάππα.
Το πιστεύεις ότι δυσκολεύομαι πολύ να αντικαταστήσω με κάτι τη λέξη "music" και δε μπορώ

In anticipation of my resurrection...

Οπότε θα εκφραστώ με τα συναισθήματα που βγαίνουν από μέσα μου, καθώς διαβάζω όλα αυτά που έχετε γράψει και με βοηθούν στα ερωτήματα μου.

Καλή μου Unseen έδωσες μια ερμηνεία στην αλήθεια που με εκφράζει απόλυτα «κβαντική» ,είναι πολύ δύσκολο για εμένα προσωπικά να μπορέσω να ερμηνεύσω το τι είναι πραγματικό και τι όχι ,το που βρίσκεται η «πραγματική πραγματικότητα»,το μόνο αληθινό που μπορώ να πιστέψω σαν άνθρωπος , είναι αυτό που βλέπω, αυτό που αγγίζω το αισθητό η ύλη .

Και όμως γνωρίζω ,πιστεύω ,νιώθω ,ότι κάθε φορά που κόβεται η πνευματική αλυσίδα που ενώνει την ύλη (σώμα) με το πνεύμα μου ,κάθε κύτταρο μου με προειδοποιεί ,φωνάζοντας μου πως όλα αυτά που αντικρίζω είναι μια ψευδαίσθηση , δύο διαφορετικοί κόσμοι η ψευδαίσθηση (ύλη) και η μη αισθητή πραγματικότητα ,που μοιάζουν διακριτοί κι ωστόσο η μία εισχωρεί μέσα στην άλλη στον απροσδιόριστο χώρο του πνεύματος μου, στο «πουθενά και παντού» .

Φίλε μου Dying_Incubus πολύ σωστά αναφέρθηκες ,ότι κάθε άνθρωπος ταυτίζεται και ξεκινάει την γνώση του (αναζήτηση) βάση κάποιας «διδασκαλίας» .
Το θέμα είναι να καταφέρουμε να αντιληφθούμε ότι απλά δανειζόμαστε αυτήν την γνώση ,ώστε να καταφέρουμε να ανοίξουμε καινούργιους νοητούς δρόμους μπροστά μας ,δρόμους που θα μας αποκαλύψουνε την γνώση της μιας αλήθειας .
Άραγε υπάρχει μεγαλύτερη γνώση ,από το να ανακαλύψεις τον πραγματικό σου ,τον αληθινό σου ανώτερο εαυτό .
Ακούς ,σέβεσαι ,αναρωτιέσαι και ψάχνεις κάθε τι διαφορετικό από το προσωπικό σου πιστεύω .
Ακόμα και να μην μπορείς να αντιληφθείς το διαφορετικό ,δεν το απορρίπτεις αν δεν το γνωρίσεις ,αλλά πάντα έχεις μια πόρτα ανοιχτή μέσα στο μυαλό σου .

Αναφέρθηκες στο τι επίπτωση θα έχει το να απορρίψεις την αλήθεια του άλλου ,βάζοντας τον προσωπικό σου εγωισμό (αλήθεια) μπροστά ;
Και όμως η πραγματική επίπτωση (πλάνη) θα αγγίζει μόνο τον ίδιο ,καθώς μέρα με την μέρα η ύλη (σάρκα) θα εξαφανίζει και το παραμικρό ίχνος του πνεύματος ,μέχρι να γίνει ένα άδειο όχημα .
Ένα όχημα υποταγμένο στις κενές επιθυμίες του ,εξαρτημένο από το Εγώ του και της ατελείωτες ανασφάλειες του .

quote:

---

Το θέμα είναι να καταφέρουμε να αντιληφθούμε ότι απλά δανειζόμαστε αυτήν την γνώση ,ώστε να καταφέρουμε να ανοίξουμε καινούργιους νοητούς δρόμους μπροστά μας ,δρόμους που θα μας αποκαλύψουνε την γνώση της μιας αλήθειας .

---

Φίλε μου, νομίζω πως αυτή είναι μια υγιής θεώρηση της γνώσης και θα πρέπει να αντιμετωπίζεται μ' αυτόν τον τρόπο.
Δυστυχώς υπάρχουν περιπτώσεις που η γνώση αντί να οδηγήσει προς την πνευματική μας ελευθερία κι εξέλιξη, οδήγησε ορισμένους ανθρώπους στην υποδούλωση τους σ' αυτήν.
Μπορεί να ξεκίνησαν με αυτήν την θεώρηση αρχικά αλλά κάπου "έχασαν το παιχνίδι"...
Ένας από τους σκοπούς της γνώσης είναι να γεννήσει νέες μορφές γνώσης οι οποίες θα μας βοηθήσουν να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας, τον κόσμο γύρω μας σε συνάρτηση με τον εαυτό μας και τον κόσμο μας σε μεγαλύτερη κλίμακα.

quote:

---

Άραγε υπάρχει μεγαλύτερη γνώση ,από το να ανακαλύψεις τον πραγματικό σου ,τον αληθινό σου ανώτερο εαυτό .

---

Προσωπικά πιστεύω πως υπάρχει αλλά μόλις ανέφερες το προαπαιτούμενο στάδιο για να την προσεγγίσεις!

quote:

---

Και όμως η πραγματική επίπτωση (πλάνη) θα αγγίζει μόνο τον ίδιο ,καθώς μέρα με την μέρα η ύλη (σάρκα) θα εξαφανίζει και το παραμικρό ίχνος του πνεύματος ,μέχρι να γίνει ένα άδειο όχημα .
Ένα όχημα υποταγμένο στις κενές επιθυμίες του ,εξαρτημένο από το Εγώ του και της ατελείωτες ανασφάλειες του .

---

Ναι, αυτή μπορεί να μια από τις επιπτώσεις που θα μπορούσε να έχει το γκρέμισμα της προσπάθειας αυτού του ανθρώπου από την πλευρά μας.
Αναλογίζεσαι όμως ότι όλα αυτά μπορούν να συμβούν σε έναν άνθρωπο εξαιτίας μας?
Σε αυτήν την περίπτωση λοιπόν αξίζει η προσπάθεια από την πλευρά μας να του αποκαλύψουμε την αλήθεια - ή καλύτερα εκείνη την όψη της αλήθειας που πιστεύουμε ότι έχουμε ανακαλύψει?

In anticipation of my resurrection...

Ίσως όταν καταφέρουμε να γίνουμε "τίποτα", να μπορούμε να είμαστε "τα πάντα". Μέχρι τότε, προσωπικά βρίσκω σωστό να ζούμε μέσα στον κόσμο αυτόν εδώ και τώρα και όχι σε "άλλα" πεδία, σε "άλλες" διαστάσεις, στον "πνευματικό" κόσμο και γενικά "αλλού".

Κάπως θα πρέπει κανείς, όπως λες κι εσύ, να μπορεί να συμφιλιώσει μέσα του τους διακριτούς κόσμους έτσι που να έχουν νόημα και αντίκρισμα. Να βιώνει την πνευματικότητά του με τρόπο κατανοητό και *πραγματικό*... Να μη γυρίζει την πλάτη στο βάσανο του διπλανού του, να μη σνομπάρει τα απλά, καθημερινά πράγματα, να επιλέγει να βλέπει τον κόσμο (έστω κι αν είναι "μάγια", ψευδαίσθηση) και όχι να τον κοιτάζει αφηρημένα προσδοκώντας σε κάτι ίσως άπιαστο...

Να είσαι καλά.
Unseen

Θα μου επιτρέψετε να εκφράσω και την ατομική μου άποψη γι’ αυτό το θέμα που ανοίχτηκε, «Η Πλάνη της Αλήθειας».

Όσοι μελέτησαν το θέμα των επτά ακτίνων γνωρίζουν ότι αυτό το θέμα της αλήθειας απασχολεί αρκετά στην ζωή τους όσους συνδέονται άμεσα ή έμμεσα ως συνειδήσεις με την δεύτερη ακτίνα της Αγάπης – Σοφίας.
-----------------------------------------

Η Δεύτερη ακτίνα της Αγάπης – Σοφίας έχει τις εξής επιμέρους ιδιότητες.

Ειδικές Αρετές:
Γαλήνη, δύναμη, υπομονή και καρτερικότητα, αγάπη για την αλήθεια, εντιμότητα, ενόραση, διαυγής νοημοσύνη και ήρεμος χαρακτήρας.

Ελαττώματα της Ακτίνας:
Υπεραπορρόφηση στη μελέτη, ψυχρότητα, αδιαφορία για τους άλλους, περιφρόνηση των διανοητικών περιορισμών των άλλων.

Αρετές προς απόκτηση:
Αγάπη, συμπόνια, ανιδιοτέλεια, ενεργητικότητα.

(Από το βιβλίο της «Εσωτερικής Ψυχολογίας I».)
-----------------------------------------

Είναι γνωστό σε όσους έχουν ασχοληθεί με την εσωτερική φιλοσοφία σε βάθος ότι όλοι οι άνθρωποι ως Συνειδήσεις ανήκουμε στην Α, την Β ή την Γ, … από τις επτά ακτίνες, …

Αυτό σημαίνει ότι στον βαθμό που ευθυγραμμιζόμαστε με αυτό το εσωτερικό τμήμα του Αθάνατου Εαυτού μας, ερμηνεύουμε και βιώνουμε υποκειμενικά τον κόσμο ανάλογα με την ακτίνα στην οποία ανήκει η ομάδα της αθάνατης Συνείδησής μας.

Έτσι οι άνθρωποι που ανήκουν σ’ αυτή την ακτίνα της Αγάπης – Σοφίας προσεγγίζουν την πραγματικότητα σύμφωνα με τις ιδιότητές της. Φυσικά επειδή τις περισσότερες φορές μπλέκονται μαζί με την ακτίνα της αθάνατης συνείδησης και οι ακτίνες της προσωπικότητας και των φορέων της γι’ αυτό οι περισσότεροι δεν μπορούν να κατανοήσουν πότε λειτουργούν προσωπικά και πότε λειτουργούν ως αθάνατες ψυχές (αν λειτουργούν) μέσα στην καθημερινότητα.

Η παραπάνω «Αγάπη για την Αλήθεια» δεν απασχολεί όλους τους ενσαρκωμένους ανθρώπους πάνω στην Γη, αλλά ελάχιστο ποσοστό ακόμη της σημερινής ανθρωπότητας. …

Δεν θα επεκταθώ άλλο σ’ αυτό το θέμα των ακτίνων και απλά το ανέφερα για να αιτιολογήσω τον τρόπο λειτουργίας ορισμένων μέσα στο esoterica που δίνουν τόση μεγάλη έμφαση στην Αγάπη και φυσικά στην επιμέρους ιδιότητά της δηλαδή την «Αγάπη για την αλήθεια» που πιθανότατα αυτού του είδους ο προβληματισμός οδήγησε και στην διαμόρφωση αυτού του θέματος της «Πλάνης της Αλήθειας».

Για μένα ατομικά δεν υφίσταται η φράση «Η Πλάνη της Αλήθειας» αλλά «Η Άγνοια της Αλήθειας».

Η Αλήθεια υπάρχει, υφίσταται ως πραγματικότητα, αλλά εμείς τα ανθρώπινα όντα επειδή δεν βιώνουμε (συνήθως) την αλήθεια του Ανώτερου Εαυτού ως Αθάνατες Υπάρξεις γι’ αυτό μπορεί να οδηγηθούμε και σε τέτοιου είδους σκέψεις για την «Πλάνη της Αλήθειας».

Αν η Αλήθεια δεν υπήρχε ως φράση, έννοια και ιδέα, τότε όλοι μας θα ήμασταν ψυχοπαθολογικές περιπτώσεις αφού αυτό που θα κυβερνούσε την ζωή μας στο Ανθρώπινο Βασίλειο θα ήταν μόνο το ψεύδος και η απάτη. … …
Ατομικά με τίποτε δεν δέχομαι ότι όλες οι ανθρώπινες πράξεις είναι περιτυλιγμένες με ψεύδος και απάτη, αλλά ότι υπάρχουν και εκπληκτικές, αξιοσημείωτες και εξαιρετικές ανθρώπινες δραστηριότητες παρ’ όλη την αυταπάτη και πλάνη που αληθινά μας χαρακτηρίζουν και αυτές, ως ανθρωπότητα, σε σημαντικό βαθμό.

Σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας υπήρξαν εξαιρετικές και σημαντικότατες μαρτυρίες και εκδηλώσεις καθημερινών ανθρώπων που σφράγισαν με αξιοσημείωτη γενναιότητα και αλτρουισμό, σοφία και ανιδιοτέλεια, υπομονή, πράξεις θυσίας και ένα πλήθος άλλων θετικών δραστηριοτήτων που εξυμνεί το ανθρώπινο γένος και το τοποθετεί στην τέταρτη βαθμίδα μεταξύ των υπανθρώπινων και των υπερανθρώπινων βασιλείων.
Φυσικά η μάγια, η αυταπάτη και πλάνη από την άλλη πλευρά σε όλη την ιστορία μας, μας δημιουργούσε ένα πλήθος καθημερινών προβλημάτων, … αλλά το να φτάσουμε να μιλούμε για το αν υφίσταται «η πλάνη της αλήθειας» αυτό ατομικά δεν το δέχομαι ως ανθρώπινο ον.
Η πλάνη υπάρχει εκεί όπου λειτουργεί κατά κόρον η συγκεκριμένη διάνοια.
Η αυταπάτη υπάρχει εκεί όπου λειτουργεί συνεχώς ο παράγων της επιθυμίας και των συναισθημάτων.
Η μάγια (υλισμός) υπάρχει εκεί όπου υφίσταται μόνον η φυσική δραστηριότητα αποκλείοντας κάθε πνευματικό υποκειμενικό παράγοντα προσομοιώνοντας τον άνθρωπο με τις μηχανές και τον μηχανικό τρόπο λειτουργίας και συνηθειών.

Ο Χριστός, ο Βούδας, οι μεγάλοι σοφοί της αρχαίας Ελλάδας και της ανθρωπότητας κληροδότησαν ένα πλήθος αληθειών για χάρη της ανθρωπότητας που αν οι άνθρωποι δεν τις κατείχαν πιθανότατα το ανθρώπινο γένος να είχε καταστραφεί. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι πήραν σοβαρά υπόψη τους αυτές τις αλήθειες στις οποίες στήριξαν την ζωή τους και λειτούργησαν με ένα παραδειγματικό τρόπο στην καθημερινότητα ως φωτεινοί σηματοδότες για τους υπόλοιπους συνανθρώπους τους.
Υπάρχουν δεκάδες ορθές (και αληθινές) ηθικές αρχές που πάρα πολλοί άνθρωποι ακολουθούν στην καθημερινή τους ζωή και χωρίς τις οποίες σίγουρα η ζωή (τους) δεν θα άξιζε τίποτε. … Αν δεν υπήρχαν αυτές, πιθανότατα ακόμη να ήμασταν κανίβαλοι.

Νομίζω επομένως ότι το να μιλούμε για την «πλάνη της αλήθειας» μας αδικεί ως ανθρωπότητα και ότι καλύτερο θα ήταν να μιλούμε για «άγνοια της αλήθειας».

Ο Χριστός και ο Βούδας, ο Πλάτων και ο Πυθαγόρας, … είναι αθάνατες οντότητες και όχι θνητές όπως εμείς τα ανθρώπινα όντα.
Πως είναι δυνατόν να μιλούμε εμείς για την πλάνη της αλήθειας αφού δεν βρισκόμαστε στη θέση τους, μη γνωρίζοντας πως βιώνουν Aυτοί, την αλήθεια;

Όσοι μελετούν εσωτερική φιλοσοφία γνωρίζουν (και φυσικά έχουν δεχτεί) ότι υπάρχουν Νόμοι που καθορίζουν κάθε είδους δραστηριότητα των διαφόρων κατηγοριών οντοτήτων μέσα στο Σύμπαν ορατό και αόρατο.
Υπάρχει ο νόμος της Σύνθεσης, ο νόμος της Έλξης, ο νόμος της Περιοδικότητας, ο νόμος του Κάρμα, ο Νόμος της Οικονομίας, ο νόμος της Υπηρεσίας, …… που Αυτοί οι Νόμοι έχουν θεσπιστεί από τον Θεό (τους Θεούς) προκειμένου να υπάρχει τάξη μέσα στο Σύμπαν. … Φυσικά οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν φτάσει ακόμη στο σημείο που να δέχονται της ύπαρξη αυτών των Νόμων γιατί ακόμη η άγνοια κυβερνά το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν υπάρχουν αυτοί οι Νόμοι και ότι δεν είναι αληθινοί (επειδή ακόμη δεν τους γνωρίζουμε ως ανθρωπότητα).

Δεν γνωρίζω αν υπάρξει ανάγκη να επανέρθω σ’ αυτό το θέμα, γι’ αυτό σας εύχομαι όλους καλή συνέχεια.

έχετε δίκαιο από μεριά σας όλοι, και ο φίλος Ελο ίσως το έθεσε κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να αναρωτηθούμε κάπως διαφορετικά.

Φίλε ορος777, βλέπω το πνεύμα σου, και συμπάθα με, μα ας τα δούμε για λίγο και από αυτή τη μεριά. Στο κάτω κάτω γράφουμε, διαβάζουμε, και συγχρόνως βλέπουμε μέσα, έτσι δεν είναι?

Ας υποθέσουμε πως πράγματι ο Χριστός ο Βούδας ο Πλάτωνας, καλά να είναι, είδαν κάτι διαφορετικό από εμάς τους θνητούς, που δεν γνωρίζουμε τίποτε για ακτίνες και οι πνευματικοί μας ορίζοντες είναι θολωμένοι.

Αυτοί λοιπόν μίλησαν, για κάτι διαφορετικό.

Σε αυτά που αναφέρθηκαν, τι έγινε μέσα μας?

Βοήθησε στην ολοκλήρωση μας, η έγιναν μέρος μιας κίνησης, όπως είναι η επιθυμία?
Πέστε μου, ο Μέσος χριστιανός σήμερα δεν επιθυμεί τη σωτήρια του, και αδιαφορεί να δει που ο ίδιος βρίσκεται?

Ας τα δούμε λοιπόν προσεχτικά. Δεν ξέρω αν αντιλαμβάνεστε, που βρίσκεται το μεγάλο εμπόδιο.

Αν ότι είπαν, έγινε μέρος της επιθυμίας, όσο πνευματικό και αν μας φαίνεται, (ο νους μας) στην τρέλα του μπορεί να επινοήσει χίλια δυο (και είναι σε θέση να το κάνει), και εδώ είναι ΠΛΑΝΗ, ντυμένη με πνευματικότητα.

Αν δεν καταλάβουμε την φύση της επιθυμίας, αν θελήσουμε να την υπερνικήσουμε, μάλιστα αρκετοί λένε πως τα κατάφεραν, (άγιοι) και αν αυτή μεταμορφώνεται σε τέτοια μορφή, που το νομίζεις Πνεύμα, και είναι μορφή Πλάνης?

Θέλετε να δούμε πως λειτουργεί?

Η επιθυμία διεγείρεται από τον συνειρμό, και την ανάμνηση, έτσι δεν είναι?

Αν κατά κάποιο τρόπο, γλιτώσουμε (σε μια δύσκολη στιγμή), και φυσικά είμαστε πιστοί, δεν είναι φυσικό να σκεφτούμε πως έβαλε το χέρι του ο Θεός, ο Χριστός, η Παναγιά, κλπ κλπ.?

Αυτή δεν είναι η ευχάριστη πλευρά, (είμαστε καλά, να είναι καλά οι άγιοι????)

Όταν συναντάμε κάτι ανάλογο σε κάποιο συνάνθρωπο (στη ζωη), να την η ανάμνηση, η όποια όχι μόνο τρέφει την επιθυμία, μα συγχρόνως δημιουργεί αντίθετες και συγκρουόμενες επιθυμίες.

Γιατί?

Γιατί... Ο Νους μας τρέχει γρήγορα να καλυφθεί, συνταυτίζεται με το ευχάριστο, και για να αποφύγει περαιτέρω συγκρούσεις και ανασφάλειες, κάνει τάματα, και να οι λαμπάδες και τα χρυσαφικά… να άγουν μπροστά σε εικόνες.

Με άλλα λόγια ο Νους μας είναι ταυτισμένος συνεχώς με το ευχάριστο, αρνείται ότι του είναι δυσάρεστο, και η επιθυμία παρουσιάζεται σαν κάτι προς επίτευξη, σαν να είναι μια κατηγόρια επιδιώξεων, θέλετε διαβαθμίσεων η ακόμα και άξιων!

Ακούσατε για άγιο, που δεν κάνει θαύματα…?

Τώρα είναι διαφορετικές αυτές οι κινήσεις, που αποκαλούμε αλήθεια / πλάνη, η μήπως είναι η ίδια σούπα, όπως θα έλεγε κάποιος παλιός φίλος του εσωτερικά, και ο φίλος ΕΛΟ?

Δεν λέμε πως η αλήθεια που κάποιοι (διαφορετικοί) μίλησαν, δεν υπάρχει, απλά ξεκαθαρίζουμε πως όσοι ταυτίσθηκαν με αυτά, είναι πολύ πιθανό, να είναι πιασμένοι στην επιθυμία και επομένως στην πλάνη.

Ακόμα λίγο, υπομονή!

Εμείς, (σαν επιθυμία) δεν διαιρούμε τον εαυτό μας, σε κάτι που θέλουμε και κάτι που δεν θέλουμε?

Δεν θέλουμε το θεό και αποφεύγουμε το διάβολο?

Δεν ψάχνουμε για την αλήθεια και αρνιόμαστε ότι ονομάζουμε Πλάνη?

Τώρα δεν ξέρω αν το αντιλαμβάνεσθε, όταν πιανόμαστε στο ένα και αποφεύγουμε το άλλο, δεν εξακολουθούμε… (σαν επιθυμία)?

Ο Δυϊσμός που έχει δημιουργήσει ο Νους είναι πλάνη, όσο κάποιος πηγαίνει σε βάθος μέσα του, και βλέπει την κίνηση της επιθυμίας (και της σύγκρουσης), αντιλαμβάνεται πόσο κοντά και πόσο απλό είναι το πρόβλημα.

Όλοι κάνουμε το λάθος και ξεκινάμε από μακριά, (θεός, αλήθεια) μα η ζωή φίλοι μου, αν αναρωτηθούμε τον σκοπός της,

μήπως είναι ζωή και θάνατος?

μήπως είναι αρρώστια και υγεία?

μήπως είναι εσωτερικά και εξωτερικά?

μήπως είναι θλίψη και ευδαιμονία?

μήπως είναι ομορφιά και ασχήμια?

μήπως δεν έχει αρχή και τέλος?

Όσο γερνάω, βλέπω πως εκείνο που είναι πλήρες, δεν χρειάζεται τίποτα.

Εκείνο πάλι που δεν είναι τέλειο, προσπαθεί κάτι να γίνει, μα περνάει από τη δοκιμασία της αλλαγής, και φυσικά του ανικανοποιουτου (εαυτου).

Μήπως το τέλειο, εκτος του οτι είναι άγνωστο, συγχρόνως είναι ΜΗ πραγματικό?

Άρα εκείνο που είναι πραγματικό, μήπως είναι το ΑΤΕΛΕΣ?

Αν δεν μπερδευτήκατε μέχρι εδώ, (και είστε δηλωμένοι Άνθρωποι), κοιτάτε πως γινόμαστε ανικανοποίητοι.

Γεννιέται η ιδέα για το τέλειο, για το θεό, και η προσπάθεια μας αυτή, είναι η ερευνά για το ΜΗ πραγματικό.

Εδώ είναι η ΠΛΑΝΗ, γιατί αυτό δημιουργεί το…ανικανοποίητο!

Θα μου πείτε, καλά ρε Πλάτωνα, τώρα τι μας μένει, να βάλουμε μια θηλιά στο λαιμό, η να την κάνουμε αλλά λιαντινη.

Λέω πως (προσωπικά), όταν το ανικανοποίητο φτάσει στο απροχώρητο, αντί να κάνω κάτι για αυτό, (σεχ πιοτό αθλητισμό, ΤV, εκκλησία, ιντερνετ, εσωτερικά, τσιγάρο, διάβασμα κλπ κλπ) άρχισα να κινούμαι μαζί του.

Ε και?…σκέφτηκα… παρεουλα εγώ και η πίκρα.

Έγινε (Η ΠΙΚΡΑ, Η ΑΝΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ) φίλη μου, δεν την απέφευγα με την έννοια, όποτε ερχόταν την καλωσόριζα…

Αν πάτε σε βάθος, είναι μια κατάσταση, *(χωρίς να φανώ υπερόπτης), λέω, πως δεν έχει αντίθετο.

Πως το ονομάζω, για μένα δεν έχει σημασία, δεν υπάρχει σωστό και λάθος, πλάνες και ΜΗ…

Και τι υπάρχει θα ρωτήσετε!

Η ΤΙΠΟΤΟΛΑ!

ΘΕΟΥΓΚΟΜΕΝΑ!

quote:

---

Για μένα ατομικά δεν υφίσταται η φράση «Η Πλάνη της Αλήθειας» αλλά «Η Άγνοια της Αλήθειας».

Νομίζω επομένως ότι το να μιλούμε για την «πλάνη της αλήθειας» μας αδικεί ως ανθρωπότητα και ότι καλύτερο θα ήταν να μιλούμε για «άγνοια της αλήθειας».

---

oros777 αν και αναφέρεις ενδιαφέρουσες απόψεις ,θα ήθελα να εστιάσω στον διαχωρισμό που κάνεις μεταξύ πλάνης και άγνοια της αλήθειας .

Προσωπικά αυτό που εγώ αντιλαμβάνομαι ,είναι πως η έννοια της λέξεως «άγνοια» είναι κάτι που κάθε άνθρωπος πρέπει να θεωρεί σαν δεδομένο .
Γιατί μόνο αν παραδεχτούμε ότι μας διακατέχει αυτό που λέμε άγνοια ,θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε την πολυπλοκότητα της γνώσεως .
Βλέπεις για να οδηγηθεί ο άνθρωπος στην αληθινή γνώση ,απαιτείται πρώτα η αυτογνωσία ,και κυρίως η γνώση για την άγνοιά του.

Για αυτό αναφέρθηκα στην πλάνη της αλήθειας ,γιατί ξεχωρίζω την άγνοια (σοφία) σαν ένα απαραίτητο πνευματικό στοιχείο στον άνθρωπο που ασχολείται με την εσωτερική φιλοσοφία .
Ενώ στην πλάνη της αλήθειας ο άνθρωπος εγκλωβίζεται μέσα σε μια ουτοπία ότι βρήκε ,γνώρισε ,έγινε ένα με την γνώση (αλήθεια) ,απορρίπτοντας το κάθε τι που είναι διαφορετικό από την προσωπική του αλήθεια ,μένοντας στάσιμος στην επιφάνεια της γνώσης και χάνοντας την πραγματική ουσία της αλήθειας .

"Η γνώση είναι σχέση, δεσμός, επαφή με την αλήθεια και όχι κατοχή της Αλήθειας" .

quote:

---

Προσωπικά αυτό που εγώ αντιλαμβάνομαι ,είναι πως η έννοια της λέξεως «άγνοια» είναι κάτι που κάθε άνθρωπος πρέπει να θεωρεί σαν δεδομένο .
Γιατί μόνο αν παραδεχτούμε ότι μας διακατέχει αυτό που λέμε άγνοια ,θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε την πολυπλοκότητα της γνώσεως .
Βλέπεις για να οδηγηθεί ο άνθρωπος στην αληθινή γνώση ,απαιτείται πρώτα η αυτογνωσία ,και κυρίως η γνώση για την άγνοιά του.

---

Φυσικά μιλάω για την σοφία που μας έχει κάνει πολλές φορές να αναρωτηθούμε ,διαβάζοντας διάφορες διδασκαλίες από πραγματικά Σοφούς που είχαν ξεπεράσει πλέον την ανάγκη της νοητικής διαδικασίας και είχαν φτάσει στο επίπεδο να αντιλαμβάνεται ο Νους τους ,την μια και πραγματική Αλήθεια .
Δεν γνωρίζω βέβαια το πώς το καταφέρανε αυτό ,ίσως η συνεχόμενες ενσαρκώσεις που υπέστησαν σαν τέλειες φωτεινές υπάρξεις ,τους έφτασαν να γίνουν ένα με αυτό που λέμε αλήθεια (Τα πάντα είναι Ένα) .

Ακριβώς σε αυτό το σημείο θέλω να εστιάσω όταν γράφεις «Πάντως έτσι όπως τέθηκε στην αρχή το θέμα «Η Πλάνη της Αλήθειας» ήταν σαν κάθε τι που σκεφτόμαστε για την αλήθεια είναι απατηλό και ψεύτικο, γι’ αυτό ίσως αρκετοί στην συνέχεια παρασύρθηκαν, …»

Κάθε τι που διαβάζουμε δεν παύει να είναι ένα (αρχικό) στήριγμα στην προσπάθεια μας να γνωρίσουμε μια γνώση, μέσω των νοητικών μας αναγκών και επιθυμιών ,ώστε να δεχτούμε και να πιστέψουμε σε κάτι (αλήθεια) χωρίς φυσικά να έχουμε γίνει ένα με αυτήν την αλήθεια .

Ακριβώς εκεί είναι και αυτή η μεγάλη παγίδα που πέφτουμε μέσα οι περισσότεροι ,το ότι ίσως δεν υπάρχει Μια αλήθεια ,αλλά διάσπαρτα κομμάτια αλήθειας ,που ο πραγματικά φωτισμένος Μύστης (σοφός) έχοντας ξεπεράσει αυτό που λέμε πολυπλοκότητα έχει αντικρίσει με τα ίδια του εσωτερικά μάτια το απλό και έχει καταφέρει να γίνει Ένα με κάθε κομμάτι αυτής της αλήθειας .

Δυστυχώς εμείς ακόμα υπερασπιζόμαστε με κάθε αδύναμο Εγωιστικό τρόπο την προσωπική μας Αλήθεια ,χωρίς να την έχουμε βιώσει πραγματικά .
Που ξέρεις oros777 ,ίσως ένα κομμάτι από την αλήθεια σου να βρίσκεται μέσα σε ένα πιστεύω που δεν δέχεσαι ή ένα κομμάτι από την αλήθεια μου ,να βρίσκεται μέσα σε ένα πιστεύω κάποιου που δεν δέχομαι .

Όπως πολύ σωστά ανέφερε και ο Dying_Incubus

quote:

---

«Dying_Incubus- Όπως αντιλαμβάνομαι εγώ τα πράγματα, η Αλήθεια μπορεί να εκφράζεται μέσα πολλές διδασκαλίες ταυτόχρονα, ακόμη κι όταν φαινομενικά η μια αναιρεί την άλλη.
Το δύσκολο είναι να προσπαθήσουμε να δούμε τι μπορεί να μας προσφέρει αυτή η αλήθεια, όσο διαφορετική κι αν είναι από την δική μας.»

---

Δεν είχα σκοπό να αρχίσω μία μεγάλη συζήτηση για το θέμα της αλήθειας. … Αλλά όπως φαίνεται δεν μπορώ να αποφύγω να πούμε μερικά πράγματα σχετικά μ’ αυτό το πολύ σπουδαίο θέμα.

Στην εσωτερική φιλοσοφία αναφέρονται πάρα πολλά σχετικά με την έννοια των λέξεων. Εμείς οι άνθρωποι σ’ αυτό τον αντικειμενικό κόσμο που ζούμε χρησιμοποιούμε τις περισσότερες φορές τις λέξεις με πολύ διαφορετική προσέγγιση.
Αυτό οφείλεται σε διάφορους παράγοντες που έχει να κάνει με αυτή την ίδια την συνείδησή μας.
Θα σου είναι γνωστό ότι αν ρωτήσεις δέκα διαφορετικούς ανθρώπους να σου πουν πως κατανοούν την αγάπη, θα σου αναφέρουν όλοι διαφορετικά πράγματα γι’ αυτήν. Ορισμένων η κατανόηση θα είναι πλησιέστερη και άλλων πολύ διαφορετική.
Το ίδιο συμβαίνει και με την λέξη αλήθεια. Οι άνθρωποι έχουν πολύ διαφορετική άποψη γι’ αυτήν μεταξύ τους.
Για πιο λόγο συμβαίνει αυτό;

Συμβαίνει γιατί οι άνθρωποι διαφέρουν:
------------------------------------

Οι σπουδαστές της ανθρώπινης φύσης (και τέτοιοι πρέπει να είναι όλοι οι ζηλωτές) θα κάνουν καλά να έχουν υπόψη πως υπάρχουν πρόσκαιρες διαφορές. Οι άνθρωποι διαφέρουν:

α. Στην ακτίνα (που επηρεάζει κατεξοχήν το μαγνητισμό της ζωής).
β. Στην προσέγγιση στην αλήθεια, οπότε είτε η αποκρυφιστική είτε η μυστικιστική ατραπός θα έχουν την πιο ισχυρή ελκτική δύναμη.
γ. Στην πόλωση που καθορίζει τη συναισθηματική, νοητική ή φυσική πρόθεση μιας ζωής.
δ. Στη θέση τους στην εξέλιξη, που οδηγεί στις διαφορές που παρατηρούνται μεταξύ των ανθρώπων.
ε. Στο αστρολογικό ζώδιο που προσδιορίζει τη ροπή οποιασδήποτε ιδιαίτερης ζωής.
ζ. Στη φυλή που φέρνει την προσωπικότητα κάτω απ’ την ιδιάζουσα φυλετική σκεπτομορφή.

(Από το βιβλίο «Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας».)
------------------------------------

Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε πρώτα απ’ όλα όλοι μας είναι ότι είμαστε πολύ διαφορετικοί ως άνθρωποι γι’ αυτό δυσκολευόμαστε να συνεννοηθούμε!!!

Στα λεξικά επίσης το νόημα των λέξεων διαφοροποιείται τόσο πολύ και είναι τόσο πολύ ατελές που η έννοια λέξεων με υποκειμενικό και ιδεολογικό υπόβαθρο να υστερεί σε σημαντικό βαθμό.
Έτσι οι περισσότεροι άνθρωποι δυσκολεύονται να επικοινωνήσουν όταν μάλιστα χρησιμοποιούν στο λεξιλόγιό τους λέξεις που δεν είναι συγκεκριμένες αλλά θα μπορούσαμε να τις χαρακτηρίσουμε αφηρημένες.
Όταν χρησιμοποιούμε λέξεις όπως η αγάπη, πραγματικότητα, αλήθεια, ψυχή, ελευθερία, ιδιότητα, καλό, κακό, αρνητικό, θετικό, ζωή, πνεύμα, θέληση, κίνηση, ενέργεια, δύναμη, χωριστικότητα, ενότητα, αβλάβεια, … ο καθένας μας τις χρησιμοποιεί με παραπλήσια ή με πολύ διαφορετική εννοιολογική προσέγγιση.

Υπάρχει επίσης η εξωτερική συνηθισμένη χρήση των λέξεων αλλά όσοι μελετούν βιβλία εσωτερισμού αρκετά γρήγορα κατανοούν ότι αυτές οι ίδιες οι λέξεις έχουν και ένα εντελώς διαφορετικό και βαθύτερο εσωτερικό νόημα όταν προσεγγίζονται από εσωτερική - αποκρυφιστική σκοπιά.

Έτσι όπως η λέξη αγάπη σημαίνει κάτι εξωτερικό για έναν καθημερινό μη προβληματισμένο συνάνθρωπό μας, έτσι η ίδια λέξη σημαίνει πολύ διαφορετικά πράγματα για ένα μελετητή του εσωτερισμού και φυσικά ακόμη περισσότερο για ένα Διδάσκαλο της Σοφίας και ανώτερο μυημένο.

Το ίδιο συμβαίνει και με την λέξη αλήθεια.

Οι συνηθισμένοι καθημερινοί άνθρωποι την κατανοούν ως οτιδήποτε αντιλαμβάνονται με τις πέντε φυσικές τους αισθήσεις. Τα διάφορα αντικείμενα του περιβάλλοντος τους όπως τα σπίτια, ζώα, βουνά, λουλούδια, ποτάμια, …είναι πέρα για πέρα αληθινά γι’ αυτούς και με τίποτε δεν σκέφτονται ότι όλα αυτά μπορεί να είναι … συγχρόνως ηλεκτρόνια και πρωτόνια , … κβάντα ενέργειας και ίσως είναι και ψευδαίσθηση, … …
Έτσι προκύπτει η φυσική αντικειμενική πραγματικότητα.
Γι’ αυτό στα δικαστήρια ζητούν συνήθως αντικειμενικά υλικά στοιχεία για να αποδείξουν κάποιο αδίκημα ως αληθινό. …

Τώρα όταν εμπλέκεται ο συναισθηματικός παράγων αυτόματα εισέρχεται η λεγόμενη υποκειμενικότητα γιατί κάθε άνθρωπος εισπράττει τα διάφορα συναισθήματα με διαφορετικό τρόπο.
Έτσι ένα όμορφο τοπίο σε κάποιον μπορεί να του δημιουργήσει χαρά, κάποιο άλλο να τον αφήσει αδιάφορο και ορισμένες φορές ένας άλλος να λυπηθεί γιατί του θυμίζει μία δυσάρεστη στιγμή από το παρελθόν.

Ένα κλασικό μουσικό κομμάτι μπορεί κάποιον να του δημιουργήσει συναισθηματική εφορία και κάποιον άλλο δυσφορία. …

Η αντικειμενική αλήθεια βλέπουμε εδώ στον κόσμο των συναισθημάτων ότι αρχίζει να κλονίζεται, … αφού όλοι την εισπράττουμε με διαφοροποιημένο τρόπο.

Λέγεται στον εσωτερισμό ότι ο κόσμος των επιθυμιών και των συναισθημάτων μας είναι υπεύθυνος για την εγωκεντρικότητά μας.
Συμβαίνει αυτό γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι στον πλανήτη έχουν συναισθηματική πόλωση και συνεπώς συμπεριφέρνονται συνεχώς εγωκεντρικά στην ζωή τους. Από την σκοπιά του εσωτερισμού λέγεται επίσης ότι όλοι αυτοί οι συνάνθρωποί μας βρίσκονται σε αυταπάτη αν όχι συνεχώς, αλλά για αρκετό χρονικό διάστημα της ζωής τους.
Παρ’ όλα αυτά συμφωνούμε ότι άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο βιώνει τα συναισθήματα στην καθημερινή του ζωή, αν και με διαφορετικό τρόπο. Δηλαδή όλοι μας λίγο πολύ έχουμε διάφορες επιθυμίες κατώτερου ή ανώτερου είδους οι οποίες είναι υπεύθυνες για τα διάφορα συναισθήματά μας.
Ορισμένοι εξελιγμένοι μάλιστα συνάνθρωποί μας σπανιότερα έχουν φτάσει στο σημείο που ελέγχουν τα συναισθήματά τους σε σημαντικό βαθμό και ελάχιστα επηρεάζονται απ’ αυτά.

Φτάσαμε τώρα στο σημείο να μιλήσουμε για τον νου, τον κύριο εκπρόσωπο της πλάνης.

Γιατί όμως ο νους θεωρείται από τον αποκρυφισμό φονέας του πραγματικού;

Ο νους διαφοροποιείται σύμφωνα με την εσωτερική φιλοσοφία σε τρεις καταστάσεις κυρίως. Στον συγκεκριμένο νου που είναι συνδεδεμένος με την προσωπικότητά μας και έχει υλιστική υπόσταση, στον υιό του νου και στον αφηρημένο νου που είναι συνδεδεμένος και τμήμα του Ανώτερου Εαυτού.
Όταν λειτουργούμε προσωπικά για να συνεννοηθούμε κάνουμε χρήση συνήθως της συγκεκριμένης διάνοιάς μας ή του κτώτερου νου (που όπως είπαμε είναι συνδεδεμένος με την προσωπικότητά μας. Η χρήση αυτού του νου συνδέεται άμεσα με την αντικειμενική εξωτερική υλική πραγματικότητα.
Στις ειδήσεις παραδείγματος χάρη γίνεται χρήση κατά κόρον αυτού του νου μέσω της περιγραφής των εξωτερικών γεγονότων στην οποία εμπλέκεται η προσωπικότητά μας.
Όταν μιλούμε για πλάνη παίρνοντας σαν δεδομένη κατάσταση μόνο αυτό το τμήμα της συγκεκριμένης κατώτερης διάνοιας είναι γιατί η πόλωσή μας βρίσκεται κυριολεκτικά στην προσωπικότητα και αρνούμαστε να παραδεχτούμε ότι υπάρχουν καταστάσεις οι οποίες δεν είναι τόσο σαφώς υλικά καθορισμένες αλλά εμπλέκεται και ο αφηρημένος νους. Υπάρχουν συνάνθρωποί μας οι οποίοι όχι μόνον δεν μπορούν να κάνουν καθόλου χρήση της αφηρημένης διάνοιας αλλά όταν κάποιος αρχίσει να μιλάει αφηρημένα εκνευρίζονται ή αισθάνονται μεγάλη δυσφορία.

Ο αφηρημένος νους όπως είπαμε είναι συνδεδεμένος με τον ανώτερο νου και ελάχιστοι σχετικά συνάνθρωποί μας κάνουν συνειδητή χρήση του.
Στον αφηρημένο νου λέγεται ότι βρίσκονται τα αιτιατά μας σώματα (σε ομάδες) που είναι ο φορέας αυτής της ίδιας της ψυχής μας.
Σε αυτό το σημείο αρχίζουν να εμφανίζονται και τα δύσκολα σχετικά με το θέμα της πλάνης!!!
Θα πρέπει να είναι κάποιος αρκετά συνειδησιακά εξελιγμένος για να μπορεί να μιλάει με άνεση γι’ αυτό το θέμα της αφηρημένης νοημοσύνης και δεν αρκεί να είναι μόνο εξελιγμένος αλλά θα πρέπει να έχει ασχοληθεί με το θέμα για αρκετά χρόνια για να μπορεί να ξέρει τι συμβαίνει μέσα στην καθημερινότητα και να διακρίνει πότε σκέφτεται συγκεκριμένα και πότε λειτουργεί και συμπεριφέρεται αφηρημένα. Πότε συνδέεται με τα κατώτερα τμήματα της προσωπικής πλάνης κα πότε με τα ανώτερα τμήματα της αφηρημένης πλάνης. …
Η αμέσως παραπάνω πρόταση είναι αυτή που δημιουργεί την σύγχυση σε όλους του ζηλωτές και μαθητές όσων μελετούν την εσωτερική φιλοσοφία γιατί δεν έχουν ξεκαθαρίσει επαρκώς μέσα τους το τι είναι ο νους και τον βαθμό που είναι συνδεδεμένος αυτός με την πλάνη. Γατί η πλάνη απ’ ότι μας λένε διαρκεί μέχρι το στάδιο του μύστη αν και οι πλάνες του μύστη θεωρούνται σημείο επίτευξης για όλους τους σπουδαστές των κανόνων και των αρχών της προαιώνιας σοφίας των πρώτων βαθμών. Αυτά λέει η θεωρία.

Ο νους διέπεται από τον Νόμο των Διαιρέσεων. Είναι αυτός που χωρίζει. Είναι υπεύθυνος για τον χωρισμό και την ποικιλία των μορφών.
Γι’ αυτό μιλούμε, κάνουμε λόγο για την χωριστικότητα που είναι η κύρια ιδιότητα της προσωπικότητας, γιατί η προσωπικότητα όπως είπαμε κάνει χρήση του κατώτερου υλιστικού νου μόνο.
Ο σύγχρονος επιστημονικός κόσμος παραδείγματος χάριν και όσοι είναι μόνον προσωπικοί σε όλη τους την ζωή λειτουργούν κυρίως χωριστικά εκτός από εκείνες τις περιπτώσεις κατά τις οποίες είναι συνδεδεμένοι με τις ανώτερες καταστάσεις της αφηρημένης διάνοιας η οποία από εσωτερική σκοπιά δεν θεωρείται καθ’ αυτή πλάνη αλλά (ίσως) η αιτία της πλάνης. …
Χρησιμοποιήθηκε η έννοια αιτία της πλάνης γιατί η διαφοροποίηση των ψυχών μας σε διαφοροποιημένες ομάδες αν και ενωμένες είναι συγχρόνως και διαιρεμένες, … έστω και χρωματικά.
Όταν οι ψυχές μας μοιάζουν να λειτουργούν ως το λευκό χρώμα να έχει διαφοροποιηθεί στα επτά κύρια χρώματα και αυτές εντάσσονται σε κάποιο από τα επτά χρώματα που αυτά γίνονται σαράντα εννέα, … τότε αυτή η διαφοροποίηση και διαίρεση είναι η αιτία της αρχής της πλάνης. …
Επειδή εμείς ως άνθρωποι ανήκουμε σ’ αυτές τις ομάδες Ψυχών – Συνειδήσεων σε διαδικασία εξέλιξης όσο βρισκόμαστε στο ανθρώπινο Βασίλειο, γι’ αυτό τίθεται το θέμα της πλάνης προκειμένου να προχωρήσουμε στο επόμενο Βασίλειο του Θεού που είναι το Βασίλειο των απελευθερωμένων Ψυχών από τα δεσμά των επανενσαρκώσεών μας μέσα στους τρεις κόσμους της μορφής.
Αυτή η απελευθέρωση επιτυγχάνεται στην τέταρτη μύηση, ένα πολύ υψηλό σημείο εξέλιξης. … Ελάχιστοι το επιτυγχάνουν μέσα στην ανθρωπότητα και λέγεται ότι ένας μύστης είναι το απόσταγμα μιας ολόκληρης γενιάς ανθρώπων. … Μετά εμφανίζεται το θέμα της Ανάληψης …το οποίο έχει παραποιηθεί σε μεγάλο βαθμό όπως άλλωστε και κάθε τι σχετικά με τα διάφορα θέματα του εσωτερισμού και φυσικά το θέμα των μυήσεων.

Παρατηρούμε λοιπόν ότι η πλάνη είναι το αποτέλεσμα της δράσης του νοητικού παράγοντα μόνο που αυτό αλλάζει ανάλογα από ποια σκοπιά προσεγγίζουμε το θέμα.

Οι άνθρωποι που είναι επικεντρωμένοι στην προσωπικότητα και προσκολλημένοι στα πολιτικά, θρησκευτικά, επιστημονικά, οικονομικά … δόγματα θεωρούν πλάνη ότι ξεφεύγει από την δική τους στενή και περιορισμένη αντίληψη της πραγματικότητας γιατί ερμηνεύουν τα πάντα από την δική τους κατανόηση νομίζοντας ότι κατέχουν όλη την αλήθεια. Η προσέγγισή τους χρησιμοποιεί κυριολεκτικά τον κατώτερο νου και ορισμένες φορές μπορεί και την αφηρημένη σκέψη αλλά και πάλι είναι παγιδευμένη σε μία από της διαφοροποιήσεις των διαφόρων ομάδων Ψυχών που βρίσκονται σε πορεία αφύπνισης και διεύρυνσης, όπως (ήδη) ειπώθηκε.
Όσο περισσότερο ο νους είναι προσκολλημένος στην συγκεκριμένη διάνοια (τα κατώτερα υποπεδία του νου) τόσο περισσότερο θα υπάρχει μία τάση να θεωρεί ως πλάνη και εσφαλμένο κάθε τι που είναι αφηρημένο και δεν είναι χειροπιαστό και υλικό.

Αντιθέτως στον εσωτερισμό θεωρείται ως πλάνη (επειδή αντιστρέφεται η κατάσταση) κάθε τι που είναι συγκεκριμένο και αντικειμενικό.
Αυτό συμβαίνει γιατί ο αφηρημένος νους ως τμήμα της πνευματικής τριάδας ή του Ανώτερου Εαυτού κατέχει μία θέση, … αντίθετη από αυτή της προσωπικότητας.
Ο αφηρημένος νους στον εσωτερισμό θεωρείται ως ο κύριος απελευθερωτής και αυτός που μεσολαβεί στην ένωση μέσω της ανταχκάρανα της προσωπικότητας και της Ψυχής. …
Δηλαδή ενώ ο νους στα αρχικά σταδία της εξέλιξης της συνείδησης (στις πρώιμες ενσαρκώσεις) λειτουργεί χωριστικά ενώ στα τελικά στάδια όταν ο άνθρωπος γίνει μαθητής των κανόνων και των αρχών της προαιώνιας σοφίας (στις τελικές ενσαρκώσεις) λειτουργεί ενωτικά και απελευθερώνει από την πλάνη.

Όταν ο άνθρωπος απελευθερωθεί από του τρεις κόσμους της μορφής σταματά να υφίσταται ο παράγων της πλάνης.

Για τους αληθινούς εσωτεριστές όμως που σκέφτονται πολύ περισσότερο διευρυμένα όλα είναι διαφοροποιημένη δύναμη και ενέργεια.
Γι’ αυτό άλλωστε τέθηκε και το διάγραμμα των επτά πεδίων του Ηλιακού Συστήματος όπου μπορεί να προσεγγιστεί το θέμα ως μία διαφοροποίηση της ύλης – δύναμης – ενέργειας από το κατώτερο έβδομο πεδίο έως το ανώτερο πρώτο πεδίο του Φυσικού Κοσμικού Πεδίου.
Οι αποκρυφιστές εσωτεριστές δεν μιλούν για μάγια – αυταπάτη – πλάνη αλλά για:
Την Υλική πραγματικότητα του φυσικού πεδίου.
Την Συναισθηματική πραγματικότητα του αστρικού πεδίου.
Την Νοητική πραγματικότητα του νοητικού πεδίου.
Την Βουδική πραγματικότητα του ενορατικού πεδίου προέλευσης των ιδεών και της αληθινής αγάπης. Της άμεσης ενορατικής λογικής όπως αλλιώς ονομάζεται.
Την Ατμική πραγματικότητα του πεδίου των αρχετύπων και της πνευματικής θέλησης.
Του Μοναδικού πεδίου από όπου προέρχονται οι ανθρώπινες μονάδες …

Σε όλα αυτά τα πεδία υπάρχουν εκατομμύρια οντότητες για τις οποίες αρχίζουν να μαθαίνουν οι μαθητές του αποκρυφισμού ενώ κάποιοι προχωρημένοι (μυημένοι) αρχίζουν να έρχονται σε συνειδητή επαφή και σχέση μαζί τους και φυσικά τότε αυτό το θέμα της αυταπάτης - πλάνης σταματά να τους απασχολεί τόσο πολύ … παρά υφίσταται στη συνείδησή τους ως αποτέλεσμα εμπλοκής με κατώτερου επιπέδου οντότητες και δυνάμεις και δέσμευσης με καρμικές δραστηριότητες που σκλαβώνουν σε δραστηριότητες κατώτερων κόσμων και που δεν τους αφήνουν να ελευθερωθούν στην δράση με οντότητες και ενέργειες των ανώτερων κόσμων. …

(Θα παρατήρησες ότι ο αγαπητός Dying Incubus ήδη μελετάει αυτά τα βιβλία της εσωτερικής φιλοσοφίας της Alice Bailey και δεν διαφωνεί με όσα αναφέρονται σ’ αυτήν. Άλλωστε για να διαβάσει κάποιος πάνω από δέκα χιλιάδες σελίδες εσωτερικής φιλοσοφίας, κειμένων που ορισμένες φορές χαρακτηρίζονται πολύ δύσκολα έως ακατανόητα, δεν είναι και τόσο εύκολη υπόθεση. Έτσι δεν είναι;)

Καλημέρα

(Επίσης, το να μη διαφωνεί κάποιος με κάτι που διαβάζει δεν σημαίνει αυτόματα και ότι το ενστερνίζεται, αγαπητέ).

Από το σημείο της προσωπικής μου διαφορετικότητας,
Unseen

Κατ' αυτόν τον τρόπο δεν θα μπορούσα να απορρίψω κάτι τόσο εύκολα κι άκριτα όπως και να το αποδεχθώ εύκολα κι άκριτα.

In anticipation of my resurrection...

Κατά πρώτον επέτρεψε μου να κάνω μια μικρή (εξομολόγηση) για τον εαυτό μου .

Ποτέ μου δεν πίστεψα ότι όλα αυτά τα εκατοντάδες βιβλία που ασχολούνται με τον εσωτερισμό, με τα ωραία βαθυστόχαστα λόγια ,αλλά και εξίσου δύσκολα στην κατανόηση τους θα καταφέρουν να ξυπνήσουν τον άνθρωπο από την άγνοια του .
Ίσως γιατί πίσω από αυτήν την γνώση που προσφέρουνε ,ο άνθρωπος (μελετητής) συνεχίζει να είναι προσκολλημένος σε μια επιφανειακή γνώση ,που απλά το μόνο που καταφέρνει να κάνει είναι να μεγαλώνει η άγνοια του φορώντας ένα προσωπείο εντυπωσιασμού .
Βλέπεις δυστυχώς αλλά και ευτυχώς ,γνωρίζω αρκετά άτομα που είναι (γνώστες) πάνω στον εσωτερισμό και γνωρίζουν πολύ καλά κάθε ορολογία ,αλλά δυστυχώς δεν γνωρίζουν το βασικότερο από όλα ,ότι ο εσωτερισμός είναι πραγμάτωση ,σεβασμός ,τρόπος ζωής ,και όχι μέσο εντυπωσιασμού.

Προσωπικά ότι έχω διαβάσει πάνω στον εσωτερισμό ,έχω κρατήσει μόνο αυτά που έχω καταφέρει μέχρι στιγμής να (βιώσω) με το περιορισμένο της ανθρώπινης αντιλήψεις μου .
Τα υπόλοιπα τα κρατάω βαθιά μέσα στο μυαλό σαν μια γνώση που ελπίζω κάποια στιγμή να μου φανεί χρήσιμη .αλλά και να μην φανεί χαίρομαι για τους προβληματισμούς που μου έβαλαν και συνεχίζουν να μου βάζουν .

Βλέπεις φίλε μου oros777 ακόμα προσπαθώ να υπερπηδήσω ένα μεγάλο εμπόδιο για να καταφέρω να αποβάλω την άγνοια από μέσα μου ,τον ίδιο μου τον νου και όλα αυτά τα βουνά που σηκώνει μπροστά μου ,που με κάνει πολλές φορές και αναρωτιέμαι, το πόσο αληθινός μπορεί να είμαι και εγώ ο ίδιος .

Και όσο για την πλάνη της αλήθειας ,και όλα όσα γράφονται και αναλύονται μέσα από διδασκαλίες σε βιβλία και όχι ,είχε πει κάτι πολύ σοφό ο Βιβεκανάντα που μου έκανε πολύ εντύπωση όταν τον είχα πρωτοδιαβάσει .

Πιστεύω αυτό το απόσπασμα λέει πολλά ..

«Μην πιστεύετε κάτι επειδή σας το φανερώνουν κάποια παλιά χειρόγραφα, μην πιστεύετε κάτι επειδή είναι το εθνικό σας πιστεύω, μην πιστεύετε κάτι που σας ανάγκασαν να πιστεύετε στην παιδική σας ηλικία. Αλλά καθίστε κάτω και συλλογιστείτε τα όλα, ένα ,ένα κι αφού τα αναλύσετε έτσι και βρείτε κάτι που θα ωφελήσει τους πάντες, τότε πιστέψτε το, ζήστε σύμφωνα με αυτό, και βοηθήστε άλλους να ζήσουν σύμφωνα με αυτό»

quote:

---

Άλλωστε για να διαβάσει κάποιος πάνω από δέκα χιλιάδες σελίδες εσωτερικής φιλοσοφίας, κειμένων που ορισμένες φορές χαρακτηρίζονται πολύ δύσκολα έως ακατανόητα, δεν είναι και τόσο εύκολη υπόθεση. Έτσι δεν είναι;)

---

Πράγματι δεν είναι εύκολη υπόθεση ,για αυτό και χαίρομαι για όλα αυτά που έχεις γράψει ,και περισσότερο που βλέπω ότι δεν έχεις πέσει στην παγίδα να υποστηρίζεις την προσωπική σου γνώση (αλήθεια) μειώνοντας τα πιστεύω των άλλων .

Σ΄ ευχαριστώ .

Γυρίζοντας σπίτι του μια μέρα ένας ραβίνος τσάκωσε ένα πουλί και σκεφτόταν πώς θα το μαγειρέψει για να το φάει. Όμως το πουλί του μίλησε με ανθρώπινη φωνή και του είπε: "Ούτε καν να το σκεφτείς!". Ο ραβίνος τα 'χασε που ένα πουλί μπορούσε να μιλήσει. "Δεν είμαι απλό πουλί", του είπε τότε εκείνο, "είμαι ραβίνος ανάμεσα στα πουλιά κι, αν με αφήσεις, θα σου δώσω τρεις πολύτιμες συμβουλές".

Ο ραβίνος σκέφτηκε ότι δεν συναντά κανείς πουλιά που μιλούν κάθε μέρα και ότι σίγουρα αυτό το πουλί θα πρέπει να ξέρει πολλά (πρώτο λάθος, γιατί η γνώση και η ομιλία δεν πάνε απαραίτητα πακέτο, δεν σημαίνει ότι όποιος λέει κάτι έχει απαραίτητα γνώσεις ούτε ότι όποιος έχει γνώσεις τις λέει κατ' ανάγκη). Κι έτσι, του υποσχέθηκε να το αφήσει ελεύθερο, αν αυτό του δώσει τις τρεις συμβουλές.

"Εντάξει", είπε το πουλί. "Νο 1: μην πιστεύεις ποτέ τις ανοησίες που σου λέει οποιοσδήποτε, ακόμη κι αν έχει φήμη, κύρος, δύναμη ή εξουσία. Αν κάποιος σου πει μια ανοησία, μην τον πιστέψεις". "Σύμφωνοι", είπε ο ραβίνος και το πουλί συνέχισε: "Νο 2: ό,τι κι αν κάνεις, ποτέ μην προσπαθήσεις να κάνεις το αδύνατο, γιατί θα αποτύχεις. Να έχεις επίγνωση του μέχρι πού μπορείς να φτάσεις". "Πολύ ωραία", είπε ο ραβίνος και το πουλί συνέχισε: "Νο 3: αν κάνεις κάτι σωστό, μη μετανιώσεις ποτέ". Και έτσι ο ραβίνος άφησε το πουλί χαρούμενος, επειδή σκεφτόταν ότι αυτές ήταν πράγματι τρεις σοφές συμβουλές και ότι θα μπορούσε να τις χρησιμοποιήσει στο κήρυγμα του Σαββάτου. Αποφάσισε να τις γράψει και στον τοίχο του σπιτιού του για να τις θυμάται πάντα.

Όμως το πουλί κάθισε στο κλαδί ενός δέντρου εκεί κοντά και γέλαγε, γέλαγε, γέλαγε περιπαιχτικά… "Τι συμβαίνει;" το ρώτησε ο ραβίνος. "Έχω στο στομάχι μου ένα πολύτιμο διαμάντι. Αν με είχες σκοτώσει για να με φας, τώρα το διαμάντι θα ήταν δικό σου". Ο ραβίνος θύμωσε, άφρισε, μετάνιωσε που άφησε το πουλί να του φύγει και έπιασε να σκαρφαλώσει το δέντρο για να το πιάσει. Ήταν όμως γέρος, δεν είχε ξανανεβεί σε δέντρο και το πουλί ήταν γρήγορο, πολύ γρήγορο. Κάθε φορά που ζύγωνε να το πιάσει, αυτό πέταγε όλο και πιο ψηλά. Στο τέλος, έφτασαν και οι δύο στην κορυφή του δέντρου, οπότε το πουλί πέταξε μακριά και ο ραβίνος κατάκοπος έπεσε κάτω και τσακίστηκε.

Ενώ κειτόταν μισοπεθαμένος στο έδαφος, τον πλησίασε το πουλί και του είπε: "Γιατί πίστεψες τις ανοησίες που σου είπα, ότι έχω ένα διαμάντι στο στομάχι μου; Και δεν φτάνει αυτό, προσπάθησες το αδύνατο, εσύ ένας γέρος άνθρωπος να ανεβείς στο δέντρο, τη στιγμή μάλιστα που δεν το είχες κάνει ποτέ πριν στη ζωή σου. Και μετάνιωσες που με άφησες ελεύθερο, ενώ είχες πράξει σωστά… δεν άκουσες πραγματικά καμία από τις τρεις συμβουλές μου".

Η γνώση δεν σημαίνει τίποτα αν δεν γίνει προσωπικό βίωμα, αν δεν μεταστοιχειωθεί σε σοφία. Ο άνθρωπος είναι όπως ο αλχημιστικός στατήρας που μεταστοιχειώνει τη material prima της γνώσης στο χρυσό της (προσωπικής του) σοφίας. Και δεν ξέρω πόσο ωφελεί εντέλει να μένει κανείς παγιωμένος σε μια διδασκαλία, όσο σοφή κι αν είναι, όταν το ταξίδι προς τη φώτιση έχει να κάνει με το πώς να εγκαταλείψουμε τις προσκολλήσεις μας, πώς να επιστρέψουμε στη ροή και να μη μείνουμε στην κατάσταση του πάγου, πώς να γίνουμε ξανά τρεχούμενο νερό…

Με αγάπη,
Unseen

quote:

---

Ποτέ μου δεν πίστεψα ότι όλα αυτά τα εκατοντάδες βιβλία που ασχολούνται με τον εσωτερισμό, με τα ωραία βαθυστόχαστα λόγια ,αλλά και εξίσου δύσκολα στην κατανόηση τους θα καταφέρουν να ξυπνήσουν τον άνθρωπο από την άγνοια του .

---

Για να αφυπνιστεί ένας άνθρωπος και να φύγει από την άγνοια του πιστεύω πως θα πρέπει ο ίδιος να επιτρέψει αυτήν την "δραπέτευση" του.
Μπορεί να έχει διαβάσει 1000 βιβλία αλλά να παραμένει μέσα σ' αυτήν.
Δεν έχει σημασία το κατά πόσο θα απομνημονεύσεις ένα βιβλίο, στο κατά πόσο θα μάθεις τους ορισμούς που αυτό περιέχει κι αν θα τους θυμάσαι αν δεν έχεις κατανοήσει αυτό που διαβάζεις.
Η ανάγνωση είναι πολύ ευκολότερη, μπορείς να διαβάσεις τόσες πολλές πληροφορίες και να τις μάθεις χωρίς να τις επεξεργαστείς, χωρίς να εμβαθύνεις στο νόημα τους και χωρίς να αναζητήσεις την χρησιμότητα τους στην ζωή σου.

Σχετικά με τους ανθρώπους που μπορεί να έχουν μάθει μια ολόκληρη βιβλιοθήκη αλλά να μένει σε μια επιφανειακή γνώση, πιστεύω πως είναι ένα φαινόμενο που είναι σύνηθες.
Οι γνώσεις που θα αποκομίσεις διαβάζοντας έναν Χ αριθμό βιβλίων λογικά θα πρέπει να σε ωφελούν ως άνθρωπο, να σε κάνουν να διευρύνεις τους νοητικούς σου ορίζοντες και να σε οδηγούν προς την εξέλιξη σου.
Το να μαθαίνεις για να εντυπωσιάσεις ή για να κομπάζεις πιστεύω πως είναι μια διαδικασία ανούσια γιατί τροφοδοτείς περισσότερο κάποιες δικές σου ανασφάλειες, κάποιες δικές σου φοβίες οπότε χάνεις τα πιθανά οφέλη που θα αποκόμιζες.

quote:

---

Βλέπεις φίλε μου oros777 ακόμα προσπαθώ να υπερπηδήσω ένα μεγάλο εμπόδιο για να καταφέρω να αποβάλω την άγνοια από μέσα μου ,τον ίδιο μου τον νου και όλα αυτά τα βουνά που σηκώνει μπροστά μου ,που με κάνει πολλές φορές και αναρωτιέμαι, το πόσο αληθινός μπορεί να είμαι και εγώ ο ίδιος .

---

Τουλάχιστον εσύ αντιλαμβάνεσαι ότι ο παράγοντας που σου βάζει εμπόδια είναι ο ίδιος σου ο νους!
Πόσοι άνθρωποι αγνοούν ότι τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν είναι δικά τους δημιουργήματα?

In anticipation of my resurrection...

Ευχαριστώ για το καλά σου λόγια.

quote:

---

«Μην πιστεύετε κάτι επειδή σας το φανερώνουν κάποια παλιά χειρόγραφα, μην πιστεύετε κάτι επειδή είναι το εθνικό σας πιστεύω, μην πιστεύετε κάτι που σας ανάγκασαν να πιστεύετε στην παιδική σας ηλικία. Αλλά καθίστε κάτω και συλλογιστείτε τα όλα, ένα ,ένα κι αφού τα αναλύσετε έτσι και βρείτε κάτι που θα ωφελήσει τους πάντες, τότε πιστέψτε το, ζήστε σύμφωνα με αυτό, και βοηθήστε άλλους να ζήσουν σύμφωνα με αυτό»

---

Γνώθι σαυτόν

Καλή μου Unseen πολύ διδακτική η ιστορία που μας έγραψες .
Πολλές φορές αυτές η μικρές (ιστορίες) μπορούν να μας προσφέρουνε περισσότερη σοφία από το να κάτσουμε και να διαβάσουμε δέκα βιβλία .

Φίλε μου oros777 δεν είναι τυχαίο ότι στα σανσκριτικά το όνομα "Βούδας" σημαίνει «Αυτός που Έχει Ξυπνήσει» και αναφέρεται σε οποιονδήποτε έχει ξυπνήσει από τον ύπνο της άγνοιας και έχει απελευθερωθεί από το όνειρο της απατηλής εμφάνισης .

Φιλαράκια σας ευχαριστώ πολύ .

Α-λήθεια... Μάλλον είμαστε Α-μνησιακοί, παρά Πλάνητες αυτής ή Ά-γνωμοι.

Εν οίδα, ότι ουδέν οίδα.
+
Γνώθι σεαυτόν.

Γνώρισε τον εαυτό σου, επειδή γνωρίζεις τίποτα (γι' αυτόν και γύρω από αυτόν) και γιατί μέσα σου κατέχεις αυτό που δεν θυμάσαι (λήθη).

Καμιά εικόνα γι' αυτό; Μπλέχτηκα στη δίνη των λέξεων και των φερόντων τους.

quote:

---

Odysseus nemo_-Γνώρισε τον εαυτό σου, επειδή γνωρίζεις τίποτα (γι' αυτόν και γύρω από αυτόν) και γιατί μέσα σου κατέχεις αυτό που δεν θυμάσαι (λήθη).

---

Μα αυτό είναι η ομορφιά όλων αυτόν που γράφεις .

Το να καταφέρουμε να ζωντανέψουμε αυτές τις αρχέτυπες σκέψεις (λέξεις) που υπάρχουν μέσα μας και να τις κάνουμε ζωντανές εικόνες που θα μας κατευθύνουν μακριά από την λήθη που βρισκόμαστε .

quote:

---

quote:

---

Odysseus nemo_-Γνώρισε τον εαυτό σου, επειδή γνωρίζεις τίποτα (γι' αυτόν και γύρω από αυτόν) και γιατί μέσα σου κατέχεις αυτό που δεν θυμάσαι (λήθη).

---

Μα αυτό είναι η ομορφιά όλων αυτόν που γράφεις .

Το να καταφέρουμε να ζωντανέψουμε αυτές τις αρχέτυπες σκέψεις (λέξεις) που υπάρχουν μέσα μας και να τις κάνουμε ζωντανές εικόνες που θα μας κατευθύνουν μακριά από την λήθη που βρισκόμαστε .

---

quote:

---

el.elyon-Για αυτό πρέπει να βρεθεί η ΠΥΘΙΑ!

---

Αυτήν την ώρα φίλε μου η Πυθία κάνει τρέλες μαζί με τον Μωυσή στο Super Paradise της Μυκόνου …..

εάν είναι όμως να το προσεγγίσω το θέμα ...ας το κάνω από την άλλη πλευρά..
της ΑΛΗΘΕΙΑΣ...

κατ αρχής θεωρώ ότι όλα στο Σύμπαν (το οποίο δεν είναι ούτε άνθρωπος ούτε θεός) είναι ζωντανά... (και γιατί όχι) ακόμα και οι ιδέες.. και πρέπει να επιβιώσουν να έχουν ενέργεια...

ένα από τα τρικ - πλάνη που μία ιδέα χρησιμοποιεί για να επιβιώσει ... και να υπερισχύσει έναντι των άλλων ιδεών .. είναι να γίνει "πιστεύω"

γιατί τα πιστεύω μας τα υπερασπιζόμαστε ....και μάλιστα προσπαθούμε να πείσουμε τους άλλους να τα μοιραστούν μαζί μας... γιατί είναι φυσικά "ποιο αληθινά" - easy life για ιδέες...

"είναι το πιστεύω μου" .. λέμε .... και συγχρόνως ενθαρρύνουμε την πεποίθηση ότι τελικά ίσως υπάρχει ένας! .....Αληθινός εαυτός κάπου .. "στο βάθος"

και εδώ είναι ή πλάνη κατά την γνώμη μου...

θα μπορούσαμε άραγε ....να δεχτούμε ότι ο Νούς μας είναι μια πολυπλοκότητα που παίρνει μέρος σε ένα παιχνίδι ροής και πολέμου ιδεών ..... και ότι δεν είμαστε τίποτα περισσότερο από πιόνια σε ένα παιχνίδι εξέλιξης ...

ή ότι είμαστε μια συνειδητή οντότητα που μπορούμε να σταθούμε έξω από όλα αυτή την ροή εξέλιξη .. και ότι μπορούμε να την κατευθήνουμε.... (επιλέγοντας πάντα τις σωστές ιδέες... που τυχαίνει να είναι πάντα μεταφρασμένες στα Ελληνικά .. ωω.. τι τύχη ... ή απόκρυφη ιστορία και γνώση του κόσμου...σε 5 τόμους στο κοντινό σας βιβλιοπωλείο)...

ο Νους όπως λέει ο αγαπητός Πλάτωνας παραπάνω.. είναι ταυτισμένος συνεχώς με το ευχάριστο ... και το shopping (όπως ξέρουμε όλοι μας) είναι ευχάριστό....
αλλά γιατί μωρέ ,να αγοράσεις μόνο 5 τόμους...

και αυτό...

"τις παλιές ημέρες οι άνθρωποι δεν είχαν εκπαίδευση . Όλη ή σοφία και ή γνώση ερχόταν σε αυτούς από τα όνειρα."

τις παλιές (καλές..?) ημέρες οι άνθρωποι δεν λέγανε "έχω μια ιδέα" αλλά "οι θεοί μου στείλανε αυτή την ιδέα ....."

και αυτό είναι σημαντικό κατά την γνώμη μου .... ένα θέλουμε να καταλάβουμε την σχέση
που είχαν οι αρχαίοι (ήταν κάποτε και αυτοί Εσώπουλα) .. με τις ιδέες ... από "αληθινούς" όμως (για αυτούς) θεούς...
που τους συναντούσαν στον ονειρόκοσμο ... (ίσως...και...με την βοήθεια .. εν-θεογενών ουσιών) ...
όνειρα όμως ...μοναδικά για τον καθένα .... (όπως και σήμερα άλλωστε)

όπου μπορείς να τα βάλεις σε δοκιμασία (όπως συνεχίζει ή υπογραφή του elo)

γιατί έτσι μετράς την δύναμη σου....

που έμενα προσωπικά (σαν μαγόπουλο ) - η δύναμη - είναι το μόνο πραγματικό ή αληθινό (εάν θέλετε) σε όλη αυτή την ιστορία που ονομάζεται Εσω-

που σε αντίθεση με αυτό που μερικοί ονομάζουν "Αλήθεια" δεν μπορείς να την αμφισβητήσεις

Γιώργος
τίποτα δεν είναι αληθινό ... όλα επιτρέπονται...

Υ.Γ φίλε elo .. απο που την έχει πάρει την υπογραφή σου...

quote:

---

-κατ αρχής θεωρώ ότι όλα στο Σύμπαν (το οποίο δεν είναι ούτε άνθρωπος ούτε θεός) είναι ζωντανά... (και γιατί όχι) ακόμα και οι ιδέες.. και πρέπει να επιβιώσουν να έχουν ενέργεια...
-θα μπορούσαμε άραγε ....να δεχτούμε ότι ο Νούς μας είναι μια πολυπλοκότητα που παίρνει μέρος σε ένα παιχνίδι ροής και πολέμου ιδεών ..... και ότι δεν είμαστε τίποτα περισσότερο από πιόνια σε ένα παιχνίδι εξέλιξης ...

---

Γιώργο βλέπεις καμία ομοιότητα σε αυτά τα δυο αποσπάσματα που έχεις γράψει ;
Σύμπαν ,άνθρωπος (νους) =πολυπλοκότητα .

quote:

---

ένα από τα τρικ - πλάνη που μία ιδέα χρησιμοποιεί για να επιβιώσει ... και να υπερισχύσει έναντι των άλλων ιδεών .. είναι να γίνει "πιστεύω"
γιατί τα πιστεύω μας τα υπερασπιζόμαστε ....και μάλιστα προσπαθούμε να πείσουμε τους άλλους να τα μοιραστούν μαζί μας... γιατί είναι φυσικά "ποιο αληθινά" - easy life για ιδέες...
ο Νους όπως λέει ο αγαπητός Πλάτωνας παραπάνω.. είναι ταυτισμένος συνεχώς με το ευχάριστο ... και το shopping (όπως ξέρουμε όλοι μας) είναι ευχάριστό....

---

Αναρωτιέμαι πολλές φορές μήπως αυτό που λέμε πιστεύω ( προσωπική μας αλήθεια ) ,δεν είναι παρά ένας δρόμος που καθώς τον περπατάμε ερχόμαστε αντιμέτωποι με δεκάδες αρχέτυπες εικόνες που υπάρχουν μέσα στο ασυνείδητο του νου .

Τώρα το κατά πόσο η κάθε εικόνα που αντικρίζουμε θα καταφέρει να μας κρατήσει στάσιμους σε ένα πιστεύω ή να μας φανέρωση μια καινούρια εικόνα μέσα από το ασυνείδητο μας ,εξαρτάται από πού θα βάλουμε την ζυγαριά να γέρνει .

Αριστερά (πνεύμα) ,δεξιά (ύλη) ή στην μέση (πνεύμα και ύλη) .
Προσωπικά έχω επιλέξει την μέση ….συνειδητό και ασυνείδητο .

quote:

---

γιατί έτσι μετράς την δύναμη σου....
που έμενα προσωπικά (σαν μαγόπουλο ) - η δύναμη - είναι το μόνο πραγματικό ή αληθινό (εάν θέλετε) σε όλη αυτή την ιστορία που ονομάζεται Εσω-

---

Το θέμα είναι φίλε μου από πού λαμβάνουμε αυτήν την δύναμη ;
Άραγε μπορεί κανείς μας να απαντήσει με σιγουριά ;

quote:

---

Υ.Γ φίλε elo .. από που την έχει πάρει την υπογραφή σου...

---

Από ένα ινδιάνικο (σοφό) γνωμικό .

quote:

---

Το θέμα είναι φίλε μου από πού λαμβάνουμε αυτήν την δύναμη ;
Άραγε μπορεί κανείς μας να απαντήσει με σιγουριά ;

---

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr