Να μου επιτρέψεις να διαφωνήσω φίλε trexagireve, όχι πως δεν υπάρχει ΜΙΑ αλήθεια, αλλά πως μπορούμε να αντιληφθούμε, να «αντέξουμε» να δούμε κατάματα την σύνθεση, την πολυπλοκότητα της Αλήθειας .

Να το θέσω λίγο διαφορετικά .

"H αλήθεια είναι το Είναι έτσι όπως είναι, αυτό καθ’ εαυτό . Το αληθινό είναι αυτό που όντως Είναι .
Αυτό που όντως Είναι, δεν προσεγγίζεται απόλυτα από καμιά γνωσιολογική προσέγγιση. Είναι υπεράγνωστο. Υπερβαίνει το βεληνεκές των ανθρώπινων γνωστικών δυνατοτήτων" .

"Χρήστος Γιανναράς"

Όσο προσβλέπουμε σε ΜΙΑ αλήθεια που μας υπερβαίνει, που μας κρατά έξω από τις θύρες της σαν αμέτοχους ξένους και αρνούμαστε να δούμε το κομμάτι και το επίπεδο της αλήθειας που αντανακλά και προβάλλει καθένας μας σαν ίσης σημαντικότητας με το δικό μας και με όλα τα άλλα, τόσο δεν θα αγγίξουμε ποτέ την «πολυπόθητη συλλογικότητα».

Η εργασία μου είναι μια προσπάθεια να δημιουργηθεί χώρος στον Κόσμο για όλες τις διαστάσεις, τα επίπεδα, τις σφαίρες, τα κύματα, τα μιμήματα, τους τρόπους, τα άτομα, τις κουλτούρες και ούτε καθεξής, επ’ άπειρον.

Σ’ αυτή τη Θεωρία για τα Πάντα διατηρώ έναν βασικό κανόνα: Όλοι έχουν δίκιο. Ειδικότερα, όλοι – συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου – κατέχουμε κάποια σημαντικά κομμάτια της αλήθειας, τα οποία χρειάζεται να τιμήσουμε, να προστατεύσουμε και να συμπεριλάβουμε σε μια πιο αβρή, απλόχωρη, συμπονετική αποδοχή, μια γνήσια Θεωρία για τα Πάντα.

***

Μετά την αναγνώριση της διαφορετικότητας, θα έρθει η ενοποίηση. Στο τέλος, πιστεύω ότι θα βρούμε την έμφυτη χαρά μέσα στην ίδια την ύπαρξη, μια χαρά που απορρέει από ετούτη, όπως και κάθε άλλη στιγμή, μια πληρότητα υπέροχη καθ’ αυτή, ένα μέρος της επόμενης ολότητας, μια κινούμενη σειρά συνόλων και μερών που κυλούν σαν καταρράκτης στο άπειρο και πάλι πίσω, χωρίς ποτέ να έχουν ανάγκες ή επιθυμίες, γιατί εκπληρώνονται στην αίγλη του παρόντος.

Η ολοκληρωμένη θεώρηση, έχοντας εκπληρώσει τον σκοπό της, επισκιάζεται τελικά από την ακτινοβολία ενός Πνεύματος υπερβολικά έκδηλου για να το δούμε και υπερβολικά κοντινού για να το φτάσουμε, και η ολοκληρωμένη αναζήτηση εκπληρώνεται τελικά με την εγκατάλειψη της ίδιας της αναζήτησης, διαλυόμενη εκεί μέσα σε αστείρευτη Ελευθερία και τέλεια Πληρότητα, πράγμα που ανέκαθεν ήταν το ζήτημα, έτσι ώστε να εγκαταλείπει κανείς μια θεωρία για τα πάντα, απλά για να είναι ο ίδιος τα Πάντα, ένας μαζί με Όλα σε αυτή την απέραντη επίγνωση που κρατάει ευγενικά τον Κόσμο στα χέρια της.

Ken Wilber

quote:

---

Το ίδιο κάνουν πολλοί,αλλά υπάρχει ένα υπέροχο δείπνο που αφορά όλους και εκεί, θα ήταν καλά να παραστούμε όλοι, αντί να τρώμε τα σαντουιτσάκια μας..

---

Και κάτι που είπε κάποτε ένας παλιός μου φίλος: «Είμαστε όλοι προσκεκλημένοι στο δείπνο του Κυρίου. Η πρόσκληση γράφει ‘ένδυμα απλό, πλήρεις αγάπης’». Η αγάπη, νομίζω, ανατέλλει από το σημείο που αντέχουμε να ανεχόμαστε και να δεχόμαστε τους άλλους όπως είναi, καθέναν με το σαντουιτσάκι του, αγαπητέ....Είναι το σαντουιτσάκι του καθενός που κάνει το δείπνο τόσο υπέροχο και μεγαλειώδες..

Καλό βράδυ,
Unseen

Στον κόσμο του Πνεύματος είμαστε πάντα στην αρχή.

Φίλε trexagireve σε είχα ξαναρωτήσει τι εννοείς λέγοντας… «να γίνουμε αυτό που είμαστε, θεοί»… αλλά επειδή είχα ένα πρόβλημα τον υπολογιστή μου και εδώ και δυο μέρες έχω χάσει. . επεισόδια…δεν ξέρω αν μου έχεις απαντήσει .

Έχει σχέση με το κατά εικόνα και ομοιώσει ;

Το θέμα με την αλήθεια είναι τεράστιο, όσο είναι και η ίδια η ζωή. Και όπως και με τη ζωή, μόνο όταν προχωράμε με μικρά έργα, με μικρές χειρονομίες, με μικρές σκέψεις, μόνο τότε έχουμε πρόσβαση στο μεγαλείο της.

Ωστόσο στον πολιτισμό μας όλοι επιθυμούμε να κάνουμε τεράστια έργα. Και όχι ότι είναι κακό να γίνονται τεράστια έργα. Όμως στην ιστορία της ανθρωπότητας τα έργα αυτά έγιναν από ανθρώπους που απλά έκαναν τη δουλειά τους με αίσθημα ευθύνης και που τίμησαν το υλικό που είχαν μέσα τους - και δεν ήταν ζωώδες.

Έτσι και με την αλήθεια. Η αλήθεια βρίσκεται στην απλότητα και στα μικρά πράγματα. Και ξέρεις ποιος είναι ο αναπτυγμένος/ εξελιγμένος/ φωτισμένος άνθρωπος; Ένας κοινός άνθρωπος. Κι η διαφορά του από τους υπόλοιπους κοινούς ανθρώπους είναι ότι ΞΕΡΕΙ πως είναι κοινός και καθημερινός. Και συνεπώς ΣΕΒΕΤΑΙ αυτό που είναι και ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ σύμφωνα με αυτό που είναι. Και σέβεται και τη ζωή γύρω του για τον ίδιο λόγο.

Έτσι και με την αλήθεια, με τη θέωση και με τη σωτηρία. Δεν είναι κάτι το μακρινό, κάτι το ανέφικτο, κάτι το υπερβατικό. Ξεκινάει μέσα στον καθένα μας, τώρα, αυτή τη στιγμή, αν το θελήσουμε. Ξεκινάει από τη στάση ζωής μας.

Καλημέρα σε όλους εύχομαι,
Unseen

Στον κόσμο του Πνεύματος είμαστε πάντα στην αρχή.

Μια άλλη εκδοχή είναι η εξής..
Το να μην υπάρχει τίποτα κρυμμένο για να βρούμε και να ψάχνουμε επειδή δεν θέλουμε να συμβιβαστούμε με αυτό που ζούμε.

Αν αδειάζαμε το μυαλό μας απο τις σκέψεις και δεχόμαστε την ροή της ζωής όπως γίνεται, αν δεν επιθυμούσαμε την αεναη και υποχρεωτική ευτυχία ως μόνιμη κατάσταση, αν δεν υπήρχε σύγχιση μεταξύ της δυσκολίας και της δυστυχίας....πόσο διαφορετικά θα βλέπαμε?

Δεν αρνουμαι επ ουδενί την ύπαρξη του Θεού αλλά άλλο να τον βλέπουμε σαν απάντηση της προέλευσης μας κι άλλο σαν την ελπίδα ενός μελλοντικού παραδείσου.

Τα γράφω αυτά παρ' οτι και εγώ καταφέυγω σε Αυτόν [ αν και γνωρίζω τι κάνω] επειδή παρατηρώ μια τάση φυγής απο το παρόν και μια προσμονή ενός άγνωστου μέλλοντος που θα καθαγίασει την ύπαρξη μας και θα δώσει την απάντηση σε όλες μας τις αγωνίες.

Μα οταν χαρακτηρίζουμε την ζωή σαν ''δοκιμασία'' έίναι σαν να την θεωρούμε μια προβληματική δυσάρεστη κατάσταση, που κάποιος μας επέβαλλε ως τιμωρία....η ως απόδειξη ικανοτήτων ...
Δεν πιστέυω οτι αυτό είναι γεγονός, επειδή ετσι λένε μερικές θρησκείες.
Τα μωράκια οταν γεννιούνται δεν μπορεί να είναι αμαρτωλά, ούτε βρώμικα. Οποιοσδήποτε βρεθεί κοντά τους θα δεί την καθαρότητα τους.
Παρατηρώ τον γιό μου με πόση αθωότητα ρωτάει πράγματα που παλαιότερα θεωρούντο ταμπού. Αν δεν εμφυσήσουμε εμείς στα παιδιά την ντροπή , την έννοια της ενοχής κλπ δεν θα την αποκτήσουν.
Γιατί να μην πούμε οτι η ζωή είναι μια εμπειρία η μια περιπέτεια ?
Σιγουρα έχει σκαμπανεβάσματα, μοναξιές κλπ όμως έχει και πολύ όμορφες στιγμές και ας μην ξεχνάμε οτι όλα αυτά είναι τα αποτελέσματα της σύγκρισης που μάθαμε και δυστυχώς συνεχίζουμε να κάνουμε οταν σκεφτόμαστε...

Φίλε Open Mind, αν συμβαίνει όντως αυτό που λες για ποιό λόγο να ερχόμαστε σε αυτόν τον κόσμο;
Για ποιό λόγο να βιώνουμε τόσα πράγματα, να ερχόμαστε σε επαφή με εμπειρίες, να προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, να έρθουμε κοντά με τους υπόλοιπους ανθρώπους ώστε να διδαχθούμε από αυτούς και παράλληλα να μας διδάξουν;
Αυτά όλα δεν είναι μέρος της Αλήθειας;

In anticipation of my resurrection...

Το «αστείο» Open Mind είναι πως αυτό έχει συμβεί .

Ο θεός που συγκρότησε και δημιούργησε τους «φυσικούς» νόμους, είναι και Αυτός που γίνεται κατά περίπτωση ο μεγάλος παραβάτης τον δικών του νόμων, δημιουργώντας περιστασιακά φυσικά φαινόμενα (κανόνες) εκτός νόμου ….

Οpen mind το να γνωρίζουμε όλη την αλήθεια όλοι και με βεβαιότητα είναι για τον άνθρωπο μπαρούτι που άν εκραγεί ίσως προκαλέσει ανεπανόρθωτο κακό για ολόκληρη την δημιουργία. Το τί μπορεί να κάνει δέν μπορεί κανένας νούς να φανταστεί.
Ίσως αρχίσει τις ομαδικές αυτοκτονίες με ευθανασία.
Ίσως σταματήσει να κάνει παιδιά.
Ίσως αρχίσει να επιδίδεται σε ανεξέλεγκτες απίστευτες ακολασίες.
Ίσως σταματήσει ο πολιτισμός.
Ίσως κλειστούν όλοι σε ένα μοναστήρι
Πολλά ίσως ...
Εμφανίζεται φυσικά αλλά με τον τρόπο της ώστε λίγοι να μπορέσουν να την κατανοήσουν και αυτοί όχι με μεγάλη βεβαιότητα.

quote:

---

Γιατί να μην πούμε οτι η ζωή είναι μια εμπειρία η μια περιπέτεια ?

---

Τι θελουν να πουν αληθεια όλα αυτά, γιατι είναι σαν να λεει, πως μπορουμε να εισελθουμε στο βασιλειο εν ζωη.

Τι εναι για μας λοιπον το βασιλειο?

Τι εναι Αγαπη?

Εχουμε η όχι μεσα μας δημιουργησει σχηματισει εικονες, συμπερασματα, ελπιδες, από οσα γνωριζουμε? (σωστωτερο είναι να γραψω, από οσα μας φυτεψανε στο μυαλο!)

Ας δουμε λοιπον μαζι την παρακατω εικονα.

Αληθεια, πως γυρνα σε σας ο Μυλος, δεξια η αριστερα?

Δεξια?

Ε καλα, απλα σκεφτηται πως γυρνα αριστερα!

Βλεπετε το μυλο πως γυρναει, η την κινηση του θελω σας ?

Μα εκεινο που θα προκαλεσει ακομα μεγαλυτερη εντυπωση, είναι η επομενη εικονα,

Τι ειδαν τα ματακια μας?

Σεχ?

Τοσο ο Χριστος, οσο και ο Ηρακλειτος, αγαπουσαν πολύ τα παιδια. Μαλιστα ο Ηρακλειτος, επαιζε συνεχως μαζι τους.

Βλεπετε φιλοι,

αν την παραπανω εικονα την δειξετε σε παιδακια, (όχι αυτά που βλεπουν τηλεοραση με τις ωρες, και που δεν είναι πλεον τοσο αθωα), την παραπανω εικονα, που το διαμορφωμενο μας μυαλο, βλεπει σεχ....

τα παιδακια,

θα σας ελεγαν,

πως βλεπουν 9 δελφινια!

Ωχ κείμενα από τα «γνωστικά ευαγγέλια»… θα πέσει φωτιά να μας κάψει…

Φίλε Πλάτωνα, πολύ ωραίες οι εικόνες που έβαλες .

Αλλά προσωπικά πιστεύω ότι δεν έχει σημασία το τι μας έχουν φυτέψει μέσα στο μυαλό μας, αλλά το πόσο καλά δουλεύει το «φίλτρο» που έχουμε όλοι μέσα μας …

Ας κλείσω και εγώ με ένα άλλο «γνωστικό» κείμενο…

«Όταν μέσα σας γεννηθεί εκείνο που ήδη έχετε στον εαυτό σας, εκείνο θα σας σώσει .
Αν δεν κατέχετε εκείνο που είναι μέσα σας, αυτό θα σας θανατώσει.»

Αγαπητε Open Mind,

Δεν είναι το θεμα η οπτικη γωνια, αφου από την γωνιτσα μας κοιταμε.

Προσωπικα δεν με προσβαλει το γυμνο, και αν καταλαβες το πνευμα μου, θα πηγαινες και σε αλλα που ειπαν (χριστος, Ηρακλειτος κλπ), πως διλαδη βλεπουμε και ακουμε παντα μερικα, (από την γωνιτσα μας).

Δωσε βαση και σε τι εγραψε ο φιλος Ελο παρακατω,

διλαδη στο φιλτρο μεσα μας, που αν γνωριζαμε την λειτουργια του, δεν θα υπηρχε προβλημα.

Δυστιχως στους περισσοτερους, κυριαρχουν οι εσωτερικες αντιδρασεις, και αυτό δειχνουν ευκολα και οι εικονες που εθεσα. Η πρωτη μαλιστα, (ο μυλος) δειχνει πως η σκεψη μας, εχει παντα κατευθηνση.

Εχω άλλη μια Φιλε Ελο, για την φωτια που θα μας καψει…

και σου λεγω να σκεφτεις για λιγο,

πως εισαι πιστος, και ψαχνεις την αληθεια, κλεισμενος σε μια σπηλια.

Μαυρα σκοταδια γυρω σου, και εσυ εισαι συγκεντρομενος, προσευχεσαι…

Μετα από ωρα συκωνεις το κεφαλι, και κοιτας ένα παραξενο σχημα σε ένα μερος της σπηλια…

Να κατι σαν και αυτό…κοιτα για 30 δευτερολεπτα, το κεντρο της εικονας, εκει που είναι τα τεσσερα σημεια….

Ξαφνικα φωναζει ο γιος σου,

Ετοιμος ο καφες μπαμπα…,

και εσυ (σαν χαζομπαμπας που εισαι,)

του λες

εφθασααααα....

μα κοιτας για λιγο…. προς τον τοιχο….σε ενα σκοτεινο σημειο

Τι ειδες?

Ωωω!!!!

Βιώνουμε μόνο αυτά που μπορούμε να κατανοήσουμε ή αυτά που μπορούμε να αντιληφθούμε με τις αίσθησης μας .

Είναι σαν να λες ότι αυτήν την στιγμή που αγγίζω το πληκτρολόγιο (ύλη) είναι επιλογή μου η ψευδαίσθηση του στέρεου που μου προκαλεί ο εγκέφαλος μου .

Και όμως αυτό που αγγίζω δεν είναι παρά ένα συνονθύλευμα από άτομα, μόρια και στοιχειώδη σωμάτια, τα οποία επειδή είναι πολύ κοντά εμείς τα θεωρούμε σαν ένα ενιαίο σύνολο, παρόλο που πραγματική επαφή δεν υπάρχει .

Φίλε trexagireve έχεις αναρωτηθεί το πόσο δύσκολο είναι το να αλλάξει ο άνθρωπος την κοσμοθέαση του, το να καταφέρει και να βλέπει πίσω από κάθε υποκειμενική αισθητή αλήθεια, την αντικειμενική αλήθεια .

Πολύ σωστά αναφέρεις ότι χρειαζόμαστε εκπαίδευση, αλλά η εκπαίδευση πρέπει να είναι μακριά από επιθυμίες, συνήθειες, ανάγκες, παρά μόνο ένα εντελώς καινούργιο βλέμμα/αντίληψη .
Δύσκολο ε;

Άλλο τόσο δύσκολο να γίνει κατανοητό και με λόγια αυτό που λέω…

Γεια σας,

Αν θελετε, δεστε λιγο και αυτή την πλευρα.
(Δυσκολο, αλλαξει, καταφερει)

Αν είναι απλο, και το (εγω-εαυτος) για την προστασια/διαιωνηση του, το κανει δυσκολο?

Να αλλαξει τι? Αλλαξε ο Μανωλιος, και φορεσε τα ρουχα του αλλιως…Ποσες φορες αποφασισατε να αλλαξετε, και γυρισατε στα γνωστα βηματα/συνηθειες?

Να καταφερει τι? Εχει καποιο υποδειγμα ο εαυτος?

Αν εχει, αυτό δεν είναι μια ακομα προεκταση του?

Το τελευταιο μην τυχον και σας μπερδεψει, το κανω πιο λιανα.

Αν δημιουργησετε μεσα σας το υποδειγμα, την εικονα του τελειου, τo πειτε Α,Β, αληθεια και ότι θελετε, γινεται προσπαθεια, αυτου που είναι, να γινει κατι διαφορετικο από αυτό που ειναι, (σε αυτο που θα ηθελε να είναι), και το οποιο θεωρει τελειο..

Εκει, δεν υπαρχει αγωνας και συγκρουση για την επιτευξη του? Ο κλασσικος διλαδη δρομος, της γνωσης.

Μα, οσο αφορα τον εαυτο μας, η ιδια διαδικασια, μηπως δεν φτανει?

Ακομα προς σκεψη,

Αν θα μας εφτανε, να δουμε το λαθος σαν λαθος.

Τοτε,

Εισαι ελευθερος η οχι από το λαθος?

Το βλεπειν *(το λαθος σαν λαθος) είναι η οχι εφικτο?

Προσωπικα τι εκανα?

Εβαλα στην ακρη, ότι ο εαυτος μου θεωρουσε αληθεια..( σκεφτηκα πως ισως είναι κατι στη φαντασια μου)

Αυτο που ειδα, ηταν πως ο Νους είναι σε κινηση κατι σαν το μυλο παραπανω. Μπρος πισω, δεξια αριστερα….δεν σταματα.

Κινηση.

Και σταματα, (δεν φτανει πια ενεργεια) όταν βλεπουμε τα ραδικια αναπωδα, που λεει και η μητερα μου.

Μα εδώ αρχιζουν οι ερωτησεις.

Και η ψυχη?

Όλα χανονται?

Συνεχιζει κατι, και αν ναι….τι είναι?

Είναι αθανατο/η η θνητο/η?

Μα ο ΝΟΥΣ, Ψυχη, που μεχρι ένα σημειο, εφτανε/προωθουσε ενεργεια….ηταν διαφορετικος, η ηταν μερος της ενεργειας?

Αν ηταν μερος της ενεργειας, (π.χ μεταξυ αυτων, φοβος, πονος, ζηλια, μισος κλπ κλπ….τα ψυχικα μας), τοτε το να δω το λαθος σαν λαθος, είναι πως ξεχωρισα κατι που εχει αρχη και τελος, και εγω προσπαθω να βρω αθανασια, για διαφορους λογους.

Μα αυτό, που ισως δινει σιγουριες στον εαυτο (σημερα δεν ζω, μα στο μελλον, η σε μια άλλη ζωη, τα πραγματα θα είναι καλυτερα) μπορει σαν ενεργεια ακομα και να αλλαζει καταστασεις, μπορει και να διαρκεσει πολλα πολλα χρονια, ισως και αιωνες, (σαν ενεργεια),

μα

δεν θα πει όμως, πως είναι αθανατο.

Αν όμως για καποιο λογο, (ο νους-ψυχη) δεν είναι μερος αυτης της ενεργειας….

---------------------------------------------------------------

Καποιος στο παρελθον, κατι σας εκανε.

Σας αφησε μεσα σημαδι.

Δωστε την προσοχη σας, (μεσα) σε αυτο το ατομο, οσο χρειασθει...

ριχνεται ΦΩΣ...που εξαφανιζει,

οτι και αν σας αφησε...
--------------------------------------------------------------

Το σωστό και το λάθος είναι ακριβως τι ίδιο πράγμα στις δύο όψεις του.
Χαρακτηρίζοντας μια κατάσταση, αμέσως σχηματίζουμε μια ιδέα γι αυτήν που δεσμεύει τον νου. ΄
Δεν γνωρίζουμε ποτέ όλες τις παραμέτρους, για να αποφανθούμε τελεσίδικα. Γι' αυτό και βλέπουμε οτι πολλά απο αυτά που φαίνονται καλά η κακά με τον καίρό αντιστρέφονται..

quote:

---

Πιστεύω ότι ο χειρότερος κριτής μας σε ένα τέτοιο «τότε»,
θα είναι ο εαυτός μας που μες στη όποια σχετική τελειότητα του ,
θα του είναι κάπως δύσκολο να δει τον εαυτό του με τέτοια λάθη…

---

Μα οταν πράττουμε κάτι το κάνουμε πάντα με την συνεδητότητα εκείνης της στιγμής και τότε είναι το πιο σωστό που μπορούσε να γίνει...
Δεν θα είχαμε εξέλιξη αν κρίναμε με τα ίδια σταθμά και τότε και τώρα..
Αρα δεν μιλάμε για λάθη αλλά για διαφορετική αντίληψη .