Έχω συναντήσει πολλές φορές μία συγκεκριμένη παρομοίωση, που συνδέει το Όλον με το Μερικό μέσω μίας… κουτάλας! Είναι λένε ο νους μας, η αντίληψή μας, η συνείδησή μας, η προσωπική μας δύναμη, η αλήθεια μας, κ.λπ.
μία κουτάλα που έχει ο καθένας από εμάς. Μικρή ή μεγαλύτερη, μπορούμε να τη βυθίσουμε σε ένα ποτήρι, σε μία λεκάνη ή σε έναν ωκεανό. Οπουδήποτε και να τη βυθίσουμε, αυτό που θα πάρουμε δε θα είναι περισσότερο από όσο χωράει η κουτάλα του καθενός.

Το να γνωρίζουμε ότι δε γνωρίζουμε, να συνειδητοποιούμε δηλαδή την άγνοιά μας, είναι μία καλή αρχή. Μας κάνει να δούμε πέρα από την κουτάλα μας. Όταν το καταλάβουμε αυτό, προσπαθούμε να τη μεγαλώσουμε για να χωρέσει περισσότερα. Μέχρι που στο τέλος τη σπάμε, γιατί συνειδητοποιούμε ότι δε μας χρειάζεται: όσο μεγάλη κι αν την κάνουμε, δεν παύει να είναι μία πλάνη, ένα όριο που μας χωρίζει από την αλήθεια.

Σε ποια μύηση γίνεται άραγε αυτό oros777;

quote:

---

εαν το καλο σκεφτείς .....και ο Σωκράτης με το «Εν οίδα ότι ουδέν οίδα» ....για τον 'παρατηρητή" δεν μιλάει ?

---

Γιώργο ο Σωκράτης μιλάει για τον παρατηρητή ή σαν ένας από τους πολλούς παρατηρητές ;

Ο παρατηρητής ( Σωκράτης ) μίλησε για κάτι που δυστυχώς το συναντάμε καθημερινώς μπροστά μας ,για την κατάσταση της άγνοιας όταν κάποιος/οι αγνοεί ένα πράγμα, έχει αντίληψη ότι το αγνοεί, αλλά επιμένει στις απόψεις και γνώμες του, χωρίς να θέλει να ξεφύγει από την άγνοιά του.

Και για να μπερδέψω λίγο τα πράγματα τι πιστεύεται ;
Ο παρατηρητής (υπέρτατη αρχή ) είναι απαραίτητος για την δημιουργία του Σύμπαντος ή το Σύμπαν για την δημιουργία του παρατηρητή ;

Ακόμα και εμείς που ήμαστε παρατηρητές ,πόσο αναγκαίοι ήμαστε για να υπάρχει ο παρατηρητής (Αρχή) και όλα αυτά που βρίσκονται μέσα σε αυτόν ή αν θέλετε έξω από αυτόν ;

Ουφ μπερδεύτηκα με όλα αυτά ,χρειάζομαι επειγόντως διακοπές .
Φιλαράκια τα ξανάλεμε σε 15 ημέρες ξανά .

Αμαλία πολύ καλό το παράδειγμα που έδωσες με την κουτάλα ,ελπίζω να το κατανόησαν όσοι το διάβασαν …

Υ/Γ ελπίζω να καταφέρω και πάρω laptop του κουνιάδου μου για να σας έχω κοντά μου στο νησάκι που θα πάω ,θα δούμε ….

ΧΑ ,ΧΑ ,ποιος ακούει την γυναίκα μου πάλι ……..

quote:

---

Και για να μπερδέψω λίγο τα πράγματα τι πιστεύεται ;
Ο παρατηρητής (υπέρτατη αρχή ) είναι απαραίτητος για την δημιουργία του Σύμπαντος ή το Σύμπαν για την δημιουργία του παρατηρητή ;

Ακόμα και εμείς που ήμαστε παρατηρητές ,πόσο αναγκαίοι ήμαστε για να υπάρχει ο παρατηρητής (Αρχή) και όλα αυτά που βρίσκονται μέσα σε αυτόν ή αν θέλετε έξω από αυτόν ;

---

Φίλε elo, είναι πραγματικά δύσκολο το ερώτημα αυτό!
Και προσωπικά το βρίσκω δύσκολο το ερώτημα αυτό δεδομένου ότι δε μπορεί να δοθεί μια βέβαιη απάντηση για την δημιουργία και του Παρατηρητή και του Σύμπαντος αλλά είναι ερωτήματα που απασχολούν την ανθρωπότητα εδώ κι αιώνες.
Ο Παρατηρητής είναι η Αρχή που ενυπάρχει στο Σύμπαν, η δημιουργός δύναμη.
Το Σύμπαν είναι το αποτέλεσμα αυτής της δράσης κι ένα από τα πεδία δράσης του Παρατηρητή.

Μήπως λοιπόν αυτό που θα έπρεπε να εξετάσουμε δεν είναι πρώτα το τι δημιούργησε τι αλλά το πως ορίζεται το καθένα από το άλλο?

In anticipation of my resurrection...

η ενέργεια - παρατηρητής - όμως -δεν είναι ή υπέρτατη αρχή... και εάν ψάξεις καλά θα δεις ότι υπάρχει θεότητα στον αρχαίο κόσμο με τέτοιες ιδιότητες

αλλά ....ποτέ μου δεν το έπιασα αυτό .. το να "γνωρίσουμε την άγνοια μας"... κλπ..κλπ...
γιατί πολύ απλά το θεωρώ δεδομένο..

δεν μπορείς να είσαι explorer και να λες 'ξέρω που πάω' ... "τι θα δω" .."τι θα κάνω".. "ποιους θα συναντήσω".... κλπ...κλπ.....

διαφορετικά είσαι Τουρίστας (το τ με κεφαλαίο...εε.) ...... διαβάζεις τον ταξιδιωτικό χάρτη (που είναι μεταφρασμένος στην γλώσσα σου)....και πάς....

η ενέργεια παρατηρητής υπάρχει και στις δύο περιπτώσεις του Τουρίστα και του Εξερευνητή ...

αλλά είναι ο Τουρίστας.... που είναι πιθανών όμως να πει .... "τα οίδα όλα."..
τι είδες ρε μεγάλε...?
όλα σου λέω... !
ότι έλεγε ο ταξιδιώτικός οδηγός....

Γιώργος
και τώρα μια σοβαρή ερώτηση.. how you can messed up a pizza

quote:

---

Και για να μπερδέψω λίγο τα πράγματα τι πιστεύεται ;
Ο παρατηρητής (υπέρτατη αρχή ) είναι απαραίτητος για την δημιουργία του Σύμπαντος ή το Σύμπαν για την δημιουργία του παρατηρητή ;

Ακόμα και εμείς που ήμαστε παρατηρητές ,πόσο αναγκαίοι ήμαστε για να υπάρχει ο παρατηρητής (Αρχή) και όλα αυτά που βρίσκονται μέσα σε αυτόν ή αν θέλετε έξω από αυτόν ;

---

quote:

---

Ποιό Σύμπαν ; Αυτό που δημιούργησε ο Παρατηρητής για να καταλάβει τον περιβάλλοντα χώρο του ή το Σύμπαν που περιβάλλει όντως τον Παρατηρητή;

---

Θα μπορούσε βέβαια να είναι ένα και το αυτό.
Σωστά?
Γιατί να τα διαχωρίσουμε?

Νιώθω ότι θα πιάσουμε σπαζοκεφαλιές...

In anticipation of my resurrection...

Από την άλλη αυτό είναι μια εικασία και ίσως η θέση σου να είναι σωστή.

Πώς μπορούμε όμως να εξασφαλίσουμε ότι δεν έχουμε να κάνουμε με μια σπαζοκεφαλιά;

Έχεις δίκιο ότι αυτό που ρωτάω είναι μια εικασία όπως κι η δική σου ή του κάθε ανθρώπου που προσπαθεί να αναρωτηθεί, να ερμηνεύσει και να δώσει εξηγήσεις για πράγματα τα οποία επιθυμεί να γνωρίσει.
Η λογική της άποψης μου πάντως είναι πως αν διαχωρίσουμε αυτά τα 2 - δηλαδή το Σύμπαν που δημιούργησε ο Παρατηρητής για να καταλάβει τον περιβάλλοντα χώρο του ή το Σύμπαν που περιβάλλει όντως τον Παρατηρητή - κινδυνεύουμε να θεωρήσουμε τον Παρατηρητή ως κάτι το οποίο βρίσκεται αποστασιοποιημένο από το Σύμπαν μας, σαν κάτι το οποίο βρίσκεται έξω από εμάς.
Φυσικά δεν υπάρχουν κι οι ενδείξεις ότι κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει, οπότε μπορεί και να εκφράζω έναν ευσεβή μου πόθο!

In anticipation of my resurrection...

quote:

---

amalia: Πολύ ωραία συζήτηση γίνεται σ΄αυτό το θέμα!
Σα να μου φαίνεται, ότι συμφωνώ με όλες τις ΑΛΗΘΕΙΕΣ που έχω διαβάσει εδώ μέσα – ή σχεδόν όλες.
Μήπως είναι κι αυτό μια πλάνη;

---

quote:

---

Έχω συναντήσει πολλές φορές μία συγκεκριμένη παρομοίωση, που συνδέει το Όλον με το Μερικό μέσω μίας… κουτάλας! Είναι λένε ο νους μας, η αντίληψή μας, η συνείδησή μας, η προσωπική μας δύναμη, η αλήθεια μας, κ.λπ.
μία κουτάλα που έχει ο καθένας από εμάς. Μικρή ή μεγαλύτερη, μπορούμε να τη βυθίσουμε σε ένα ποτήρι, σε μία λεκάνη ή σε έναν ωκεανό. Οπουδήποτε και να τη βυθίσουμε, αυτό που θα πάρουμε δε θα είναι περισσότερο από όσο χωράει η κουτάλα του καθενός.

---

quote:

---

Για αυτές τις "μικρές" αλήθειες ωστόσο, δεν είναι εύκολο να μετρήσουμε
το πραγματικό τους μέγεθος. Γιατί δεν είναι νοητικές, μετρήσιμες
αλήθειες, δεν επιδέχονται σύγκρισης ή αναμέτρησης με άλλες αλήθειες.

Είναι σταλαγματιές "ενόρασης" σε κάτι που πάντα γνωρίζαμε, γνωρίζουμε
και πάντα θα αναγνωρίζουμε σαν ΑΥΤΟ.

Άρα για μένα η αλήθεια περισσότερο είναι ένα ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ, παρά μια
ΝΟΗΤΙΚΗ ΓΝΩΣΗ. Και άπαξ και νιώσουμε ένα τέτοιο συναίσθημα, σίγουρα
το αντιλαμβανόμαστε και δεν το παραγνωρίζουμε.

---

Ολη τη μερα ψελνω,πανω στο δενδρο!

Ένα θέμα είναι ποιές είναι αυτές οι μικρότερες αλήθειες.
Είναι οι δικές μας, αυτές οι οποίες αφορούν την ύπαρξη μας μόνο, την ζωή μας και τα πιστεύω μας ή είναι κι αυτές οι οποίες κατατίθενται μπροστά μας σε καθημερινή σχεδόν βάση?
Από αυτές τις μικρές αλήθειες λοιπόν πόσες αποδεχόμαστε ως πιθανές και τις εξετάζουμε και πόσες απορρίπτουμε χωρίς δεύτερη σκέψη και χωρίς καν να έχουμε συλλογιστεί επάνω τους επειδή είναι - φαινομενικά τουλάχιστον - αντίθετες με τα πιστέυω μας αλλά και την δική μας αλήθεια?
Όταν έχουμε μάθει να απορρίπτουμε χωρίς να έχουμε γνωρίσει, είμαστε έτοιμοι να προχωρήσουμε σε μεγαλύτερες και πιο συλλογικές αλήθειες?
Πως θα γίνει αυτό όταν η ανακάλυψη μιας μεγαλύτερης αλήθειας είναι δυνατόν να κατακρημνίσει τις δικές μας μικρές αλήθειες?
Αλήθεια, μήπως είναι αυτή η αιτία που πολλές φορές παλεύουμε για χρόνια να ανακαλύψουμε κάτι μεγαλύτερο και δε μπορούμε?
Πόσο έτοιμοι είμαστε για αυτό?
Διότι αν δεν είμαστε ίσως να μην ψάχνουμε μια μεγάλη αλήθεια αλλά μια μεγάλη ψευδαίσθηση...

Όσον αφορά την φύση της αλήθειας, πιστεύω ότι δεν περιορίζεται ούτε στο συναισθηματικό αλλά ούτε και στο νοητικό κομμάτι μόνο.
Ίσως να τις περιβάλλουμε με κάποια νοητικά και συναισθηματικά κομμάτια καθώς προσπαθούμε να τις ερμηνεύσουμε αλλά πιστεύω πως οι αλήθειες είναι κάτι το ανώτερο.
Καθώς προσπαθούμε να τις εκλογικεύσουμε ο νους μας κάνει κάποιες λογικές διεργασίες, βγάζει κάποια συμπεράσματα και ταξινομεί κατά τον τρόπο που έχει μάθει να ταξινομεί τις πληροφορίες.
Η ταξινόμηση αυτή μας προκαλεί κάποιες συναισθηματικές καταστάσεις όπως χαρά, ενθουσθιασμό, λύπη, ευφορία κτλ.

Ίσως αυτό είναι κι ένα πρόβλημα σχετικά με τη μετάδοση μιας αλήθειας από ένα άτομο σ' ένα άλλο.
Στην ερμηνεία που κάνει ο καθένας από εμάς και στο τι θέλει πραγματικά να ερμηνεύσει.
Σε ένα πρώτο επίπεδο, αυτός είναι κι ένας ρόλος της αλήθειας όσο μικρή κι αν είναι.
Να μπορέσει να απελευθερώσει το άτομο το οποίο έρχεται σ' επαφή μ' αυτήν.
Κι η απελευθέρωση προέρχεται από το ίδιο το άτομο όταν έχει την διάθεση να υπερβεί τους νοητικούς/συναισθηματικούς περιορισμούς που έχει θέσει στον εαυτό του και τον κάνει να φιλτράρει τα πάντα.
Μπορεί να πονέσει, να χρειαστεί να εγκαταλείψει τα στεγανά του, να σπάσει παγιωμένες "μορφές" που έχει σχηματίσει και τον προστατεύουν και να νιώθει μετέωρος σα να μην γνωρίζει τίποτα ενώ στην ουσία είναι στην διαδικασία που γνωρίζει και μαθαίνει.

quote:

---

Η αλήθεια δεν είναι ένα βουνό, μια μυστική τοποθεσία, που ο άνθρωπος
καλείται να αναζητήσει στη ζωή του, ώστε να βρει και να στήσει εκεί
τη σκηνή του, αλλά μοιάζει περισσότερο σε μια μέλισσα, που αγγίζει
ένα λουλούδι, ύστερα φεύγει, αλλά το λουλούδι δεν είναι πιά το ίδιο
με αυτό που ήταν πριν, έχει γονιμοποιηθεί, το ξέρει, αλλά δεν
περιμένει ξανά τη μέλισσα για να το επιβεβαιώσει αυτό.

---

In anticipation of my resurrection...

quote:

---

Καλησπέρα!
Θα ήθελα να σταθώ λίγο στην παρακάτω φράση από το μήνυμα της amalia:

quote:

---

Έχω συναντήσει πολλές φορές μία συγκεκριμένη παρομοίωση, που συνδέει το Όλον με το Μερικό μέσω μίας… κουτάλας! Είναι λένε ο νους μας, η αντίληψή μας, η συνείδησή μας, η προσωπική μας δύναμη, η αλήθεια μας, κ.λπ.
μία κουτάλα που έχει ο καθένας από εμάς. Μικρή ή μεγαλύτερη, μπορούμε να τη βυθίσουμε σε ένα ποτήρι, σε μία λεκάνη ή σε έναν ωκεανό. Οπουδήποτε και να τη βυθίσουμε, αυτό που θα πάρουμε δε θα είναι περισσότερο από όσο χωράει η κουτάλα του καθενός.

---

Μου άρεσε αυτή η φράση, γιατί προσδιορίζει ένα ΜΕΤΡΟ για την αλήθεια.
Είναι γεγονός, ότι η λέξη "αλήθεια" φέρει μέσα στον ήχο της κάτι το
μεγαλοπρεπές και ίσως και κάτι άπιαστο.
Καταπιανόμαστε με τις μεγάλες, τις συμπαντικές, τις καθολικές αλήθειες,
τις πανανθρώπινες, τις διαχρονικές κλπ. κλπ. και λόγω κεκτημένης
ταχύτητας ξεχνούμε ν' αναγνωρίσουμε κάποιες μικρές αλήθειες, οι οποίες
προκύπτουν στη ζωή μας ξαφνικά και μας ξυπνούν.

---

Αγαπητέ el.elyon γράφεις:

quote:

---

Αγαπητή λίλιθ η κουτάλα της amalias που σου άρεσε σπάει στο τέλος γιατί δεν παύει να είναι μια πλάνη! Θες να πεις ότι η κουτάλα = πλάνη προσδιορίζει ένα μέτρο για την αλήθεια?

---

" αποτελέσματα"

είναι (ας το πούμε όπως το έθεσε ο αγαπητός DI) ...ποιο απελευθερωτικό ... χωρίς νοητικούς/συναισθηματικούς ...φιλτρα... αλλά και full βιώματα....

quote:

---

Διακρινομε την διασκεπτικη αληθεια, ητοι την διαιρεση και συνθεση νοηματων και την ενορατικη δηλ. την αμεσον επαφην με την ουσιαν (θιγειν και φαναι, αφη και πελασις.)

---

quote:

---

Η λογική της άποψης μου πάντως είναι πως αν διαχωρίσουμε αυτά τα 2 - δηλαδή το Σύμπαν που δημιούργησε ο Παρατηρητής για να καταλάβει τον περιβάλλοντα χώρο του ή το Σύμπαν που περιβάλλει όντως τον Παρατηρητή - κινδυνεύουμε να θεωρήσουμε τον Παρατηρητή ως κάτι το οποίο βρίσκεται αποστασιοποιημένο από το Σύμπαν μας, σαν κάτι το οποίο βρίσκεται έξω από εμάς.

---

ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΡΟΜΟΣ Ή ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΠΗΡΕΣ ΔΕ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕΙ, ΤΟΤΕ ΧΑΡΑΞΕ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΣΟΥ
Odysseus_Nemo

quote:

---

Μήπως αναφέρεσαι και στην διαίσθηση/"ένστικτο";

---

Φίλε Odysseus_nemo, κατά μια έννοια θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε και διαίσθηση, ειδικά όσον αφορά την σύλληψη της αλήθειας...
Από την άλλη, μια Αλήθεια μπορεί να προέρχεται κι από τον κόσμο των Ιδεών που ανέφερε ο Πλάτωνας.

quote:

---

Αναγκαστικά ο Παρατηρητής πρέπει να είναι εκτός του συστήματος που παρατηρεί, για να μην επεηρεάζεται από αυτό κια για λόγους "καλύτερης εποπτείας".

---

Αυτό θα μπορούσε να συμβαίνει αν ο παρατηρητής ήταν ένας άνθρωπος ή κι ένα ζώο ακόμα.
Γιατί όμως η Ανώτερη Δύναμη/Δημιουργός θα πρέπει να επηρεάζεται επίσης από το σύστημα, όπως ακριβώς θα μπορούσαμε να επηρεαστούμε εμείς αν βρισκόμασταν μέσα σ' αυτό?

In anticipation of my resurrection...

quote:

---

Αν κάνω λάθος διόρθωσε με, αλλά νομίζω πως αναφέρεσαι στην εσωτερική βεβαιότητα που νιώθει κάποιος όταν ανακαλύπτει μια αλήθεια και το συναίσθημα πληρότητας/εσωτερικής γαλήνης που βιώνει, σωστά?

---

Αν και δεν παρακολουθώ την εξέλιξη αυτού του θέματος τελευταία (σε καθημερινή βάση, αλλά κάθε τόσο ρίχνω κάποιες ματιές) νομίζω ότι δεν θα είχατε (είχαμε) αυτού του είδους τους προβληματισμούς αν αποδεχόσασταν (αποδεχόμασταν) ορισμένα από τα αποφθέγματα του εσωτερισμού.

Στον εσωτερισμό γίνεται λόγος για πολλούς κόσμους υπεράνω του νοητικού κόσμου.

Του Βουδικού κόσμου – ενορατικού κόσμου.
Του Ατμικού κόσμου (των αρχετύπων).
Του Μοναδικού κόσμου (από όπου προέρχονται οι ανθρώπινες Μονάδες - Ενάδες).
Του Λογοϊκού κόσμου, … κτλ.

Οι περισσότεροι άνθρωποι ως ενσαρκωμένες οντότητες δεν κατανοούν ότι η προσωπικότητά τους είναι ένα τρισυπόστατος ενεργειακός μηχανισμός με κάποιες δυνατότητες μεν, αλλά πολύ περιορισμένες δε, προκειμένου να κατανοήσει αυτά που συμβαίνουν στους εσωτερικούς άνωθεν του νοητικού κόσμους.

Δεν κατανοούν ότι αυτοί ως οντότητες δεν είναι πρωταρχικά προσωπικότητες αλλά ότι είναι στην πραγματικότητα ΑΘΑΝΑΤΕΣ ΥΠΑΡΞΕΙΣ.

Οι περισσότεροι άνθρωποι (σχεδόν) ποτέ στην ζωή τους δεν υποβάλουν στον εαυτό τους τον παρακάτω εσωτερικό προβληματισμό.

Τι είμαι εγώ (Εγώ) ως οντότητα πραγματικά (αληθινά);

Είμαι πρωταρχικά το φυσικό μου σώμα μόνο; (που αντιλαμβάνεται τον κόσμο μέσω των πέντε φυσικών αισθήσεων;).

Είμαι (και) τα συναισθήματά μου; Τα οποία (μπορεί να) υφίστανται και εκτός του φυσικού σώματος; (Όσοι κάνουν αστρική έξοδο, συνειδητοποιούν ότι είναι υπάρξεις εκτός φυσικού σώματος).

Είμαι ο νους μου; (Που αρκετοί επιβεβαιώνουν (οι Γιόγκι κατά την διάρκεια του διαλογισμού τους) ότι υφίσταται εκτός του φυσικού και του αστρικού φορέα);

Ή είμαι μία οντότητα ανεξάρτητη από τους παραπάνω παράγοντες του φυσικού, του συναισθηματικού και του νοητικού μηχανισμού (ή φορέα);

Όταν κάποιος δεν πιστεύει ή δεν δέχεται ότι είναι κάτι Ανώτερο ως οντότητα από το φυσικό, συναισθηματικό και νοητικό του σώμα, σίγουρα έχει δεκάδες ΑΜΦΙΒΟΛΙΕΣ για την ΎΠΑΡΞΗ του. (Καθώς επίσης και για εκατοντάδες άλλα θέματα που τίθενται και εξετάζονται από τον εσωτερισμό)!!!

Το θέμα της Πλάνης τίθεται και εξετάζεται ως θέμα σε βάθος στο βιβλίο «Θυμαπάτη Γοητεία: Ένα Παγκόσμιο Πρόβλημα», της Alice Bailey. Αν σας απασχολεί πράγματι ως θέμα, γιατί δεν αγοράζετε το βιβλίο για να εξετάσετε τι αναφέρεται;

Φυσικά θα μπορούσα πολύ άνετα να παραθέσω διάφορα σχετικά αποσπάσματα με την πλάνη, απ’ αυτό το βιβλίο, αλλά νομίζω ότι είναι καλύτερα να ανακαλύψετε μόνοι σας κάποιες αλήθειες (ή και να απορρίψετε αυτά που γράφονται αν δεν επιβεβαιώνονται από την λογική σας).

Είχα αναφέρει σε προηγούμενη εισήγησή μου ότι για μένα δεν υφίσταται το θέμα ως «Η Πλάνη της Αλήθειας», αλλά ως «Η Άγνοια της Αλήθειας» και στην συνέχεια συμφωνήσαμε σε ορισμένα πράγματα με τον αγαπητό εισηγητή elo.

Σήμερα θα προχωρήσω ακόμη περισσότερο και θα αντικαταστήσω την λέξη αλήθεια με την λέξη πραγματικότητα. Έτσι το θέμα για μένα προσεγγίζεται και ως «Η Άγνοια της Πραγματικότητας».

Αλήθεια τι είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ – ΑΛΗΘΙΝΟ για σάς;

Για πολλούς ανθρώπους η πραγματικότητα σχετίζεται μόνον με τον φυσικό αντικειμενικό κόσμο. Άλλωστε σ’ αυτή τη γραμμή κινούνται σχεδόν οι περισσότερες έρευνες της ακαδημαϊκής (υλιστικής) επιστήμης.

Οι περισσότεροι άνθρωποι όμως καταγράφουν και αντιλαμβάνονται τα συναισθήματά τους ως πραγματικά – αληθινά (γι’ αυτό και δεν δίνουν πολύ σημασία στις μονόπλευρες έρευνες την φυσικής επιστήμης – εκτός του χώρου της ακαδημαϊκής ψυχολογίας που ασχολείται με τον χαρακτήρα μας).

Φυσικά πάρα πολλοί φιλόσοφοι μίλησαν για τον νου και ένα σημαντικό τμήμα της ανθρωπότητας δέχεται την πραγματική – αληθινή υπόσταση του νου, ως ανεξάρτητο παράγοντα από το σώμα και τα συναισθήματά μας.

Ελάχιστοι όμως είναι εκείνοι που δέχονται την πραγματική φύση της ΕΝΟΡΑΣΗΣ ως γεγονός πραγματικό – αληθινό και αδιαμφισβήτητο!!!

Δεν το δέχονται όμως γιατί ποτέ δεν είχαν μία ενορατική εμπειρία (βίωση) στην ζωή τους!!!

Πάρα πολλοί μάλιστα είναι εκείνοι που επειδή δεν έχουν οι ίδιοι ως άτομα κάποια ενορατική εμπειρία αποκλείουν την δυνατότητα άλλων χιλιάδων συνανθρώπων τους να είχαν (ή να έχουν).

Κατά την ταπεινή μου άποψη αυτό συμβαίνει γιατί οι άνθρωποι όταν λειτουργούν μόνο προσωπικά τότε σε όλη τους ζωή λειτουργούν συνεχώς χωριστικά (και εγωιστικά) και φυσικά αποκλείουν την δυνατότητα κάποια στιγμή να έρθουν σε επαφή με το ΠΕΔΙΟ ΤΗΣ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗΣ που είναι το ΕΝΟΡΑΤΙΚΟ ΠΕΔΙΟ. Αυτό άλλωστε είναι και το πεδίο της ΚΑΘΑΡΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΜΕΣΗΣ ΓΝΩΣΗΣ.

Αν όμως θεωρείται ως πεδίο της «Καθαρής Λογικής» τότε είναι αυτονόητο ότι θα γίνεται λόγος και για πεδία της «ακάθαρτης λογικής» που είναι τα πεδία των τριών κόσμων της μορφής (που δραστηριοποιείται η προσωπικότητά μας).
Γι’ αυτό τον λόγο άλλωστε τέθηκε το θέμα ως «Η Πλάνη της Αλήθειας», ή άλλα θέματα όπως το «Τελικά ……… Υπάρχουμε;» επειδή ίσως ορισμένοι διαισθάνονται (έχοντας κάποια ενορατική προδιάθεση) αυτά που διακηρύττει ως εσωτερική αληθινή πραγματικότητα, η επιστήμη του εσωτερισμού.

Αγαπητή amalia

Δεν θα μπω στην «λογική της κουτάλας» αλλά θα σου πω ότι μετά την δεύτερη μύηση αυτό που συμβαίνει στην συνείδηση του ΜΑΘΗΤΗ (απ’ ότι λέγεται) δύο ζεύγη αντιθέτων βρίσκονται σε απ’ ευθείας σύγκρουση … ο «Ένοικος στο Κατώφλι» (Προσωπικότητα) και ο «Άγγελος της Παρουσίας» (Πνευματική Ψυχή).

Αυτό που συμβαίνει στις τρεις πρώτες μυήσεις σχετικά με τα ζεύγη των αντιθέτων στην συνείδηση του ΜΑΘΗΤΗ έχει να κάνει:

Πρώτη Μύηση: Φυσική Δύναμη εναντίον Ζωτικής Ενέργειας και (Μάγια(υλισμός) με την έμπνευση).

Δεύτερη Μύηση: Ποιότητες εναντίον της Αισθαντικότητας και (Γοητεία(θυμαπάτη) με την Φώτιση).

Τρίτη Μύηση: Ένοικος στο Κατώφλι εναντίον του Αγγέλου της Παρουσίας και (Πλάνη με την Ενόραση).

Μίλησε κάποιος (ή κάποιοι, ο αγαπητός odysseus_memo νομίζω) για τον παρατηρητή:

Στον εσωτερισμό υφίστανται οι εξής τριαδικότητες:

Πατήρ ………………... Υιός …………………………… Άγιο Πνεύμα

Μονάδα ………………. Εγώ (Ψυχή) ….……………. Προσωπικότητα

Θείος Εαυτός ………... Ανώτερος Εαυτός ………... Κατώτερος Εαυτός

Στοχαστής …………… Σκέψη ……………………….. Σκεπτομορφές

Ο Παρατηρητής …….. Παρατήρηση ………………. Το παρατηρούμενο

Θα μπορούσα να θέσω και πολλές άλλες τριαδικότητες αλλά σταματώ εδώ.

Εύχομαι εποικοδομητικό στοχασμό.

Υ. Γ. Όπως ξαναέγραψα δεν μπορώ να συμμετέχω στην καθημερινή αποστολή μηνυμάτων λόγω καλοκαιριού.

Καλημέρα

quote:

---

oros777: Οι περισσότεροι άνθρωποι ως ενσαρκωμένες οντότητες δεν κατανοούν ότι η προσωπικότητά τους είναι ένα τρισυπόστατος ενεργειακός μηχανισμός με κάποιες δυνατότητες μεν, αλλά πολύ περιορισμένες δε, προκειμένου να κατανοήσει αυτά που συμβαίνουν στους εσωτερικούς άνωθεν του νοητικού κόσμους.
Δεν κατανοούν ότι αυτοί ως οντότητες δεν είναι πρωταρχικά προσωπικότητες αλλά ότι είναι στην πραγματικότητα ΑΘΑΝΑΤΕΣ ΥΠΑΡΞΕΙΣ.

---

quote:

---

Γιατί όμως η Ανώτερη Δύναμη/Δημιουργός θα πρέπει να επηρεάζεται επίσης από το σύστημα, όπως ακριβώς θα μπορούσαμε να επηρεαστούμε εμείς αν βρισκόμασταν μέσα σ' αυτό?

---

quote:

---

.....έχω.... άλλο όνομα για αυτές τις ...."μικρές αλήθειες"

" αποτελέσματα"

Δεν δεσμεύει κάπως το α-ληθές; Πρέπει το αποτέλεσμα/ισχύς να είναι αποκλειστικά απόρροια της α-λήθειας;

Το σφάλμα/λήθη/λάθος δεν είναι αποτέλεσμα;

---

Γιώργος
και εάν γίναν πολλά ...
εγώ έχω και άλλη αντοχή
και εάν είδα πολλά ..
βλέπω και άλλη μια αρχή...

quote:

---

Διακρινομε την διασκεπτικη αληθεια, ητοι την διαιρεση και συνθεση νοηματων και την ενορατικη δηλ. την αμεσον επαφην με την ουσιαν (θιγειν και φαναι, αφη και πελασις.)

Να δεχτούμε ότι η ενορατική αλήθεια "εκπαιδεύεται" μέσω της διασκεπτικής;

---

quote:

---

quote:

---

Γιατί όμως η Ανώτερη Δύναμη/Δημιουργός θα πρέπει να επηρεάζεται επίσης από το σύστημα, όπως ακριβώς θα μπορούσαμε να επηρεαστούμε εμείς αν βρισκόμασταν μέσα σ' αυτό?

---

Θα συμφωνούσα μαζί σου, όμως υπάρχει ένα στοιχείο για το οποίο ο Δημιουργός/Ανώτερη Δύναμη δεν χρειάζεται να είναι παρατηρητής. Ο Δημιουργός/Ανώτερη Δύναμη είναι η γενεσιουργός αιτία όλων των πραγμάτων, συμπεριλαμβανομένου και του Σύμπαντος. Άρα γνωρίζει την ουσία του Μέρους και του Όλου, γιατί είναι ο ίδιος.

Ο Παρατηρητής λοιπόν είναι αυτός που θέλει να μάθει την Αιτία, την Α-λήθεια. Κατά συνέπεια καταλήγουμε ότι ο παρατηρητής είναι ένα οποιοδήποτε ον, εκτός του Δημιουργού.

Σε αυτόν τον συλλογισμό στηρίζομαι.

Καμμένη η Γη // Καμμένος και Γω

ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΡΟΜΟΣ Ή ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΠΗΡΕΣ ΔΕ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕΙ, ΤΟΤΕ ΧΑΡΑΞΕ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΣΟΥ
Odysseus_Nemo

---

Γιατί η Πλάνη έχει μια Αλήθεια, ότι είναι Πλάνη!

Η Αλήθεια δεν έχει καμία Πλάνη!

Η Αλήθεια της Πλάνης…….

quote:

---

Αγαπητέ el.elyon, προσωπικά θα ήθελα πάρα πολύ να μάθω την προσωπική σου άποψη για το θέμα αυτού του topic.
Υποθέτω ότι για να θέτεις ερωτήματα προς διάφορους συμμετέχοντες, θα θες να μας πεις και τις δικές σου πεποιθήσεις...

In anticipation of my resurrection...

---

ΠΑΝΤΑ ΦΙΛΙΚΑ el.elyon.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

Γιατί αποκλείεις την πλάνη της Αλήθειας?
Σε τι συνίσταται η αλήθεια της πλάνης?
Πως δημιουργείται?
Ποιός την προκαλεί?
Πως σταματούν οι πλάνες?
Γιατί συνδέεις την πλάνη με την κουτάλα, την στιγμή που κανένας σ' αυτό εδώ το θέμα δεν το έκανε?
Γιατί επιμένεις να αναλώνεσαι τόσους μήνες στα "Θεϊκά Όντα" σε διάφορα θέματα ενώ έχεις ήδη δημιουργήσει θέμα όπου γίνεται συζήτηση για αυτά?

Για αρχή αυτά!

In anticipation of my resurrection...

quote:

---

Dying Incubus: Θα μου επιτρέψεις λοιπόν να σου κάνω κι εγώ μερικά ερωτήματα που σου αρέσουν...

---

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr