έγραψα εκεί:

quote:

---

Η υιοθέτηση αυτής της φράσης (αν και ουσιαστικά αυτοακυρώνεται από το ίδιο το νόημά της) εύκολα μπορεί να οδηγήσει σε έναν ακραίο αυτοεγκλωβισμό και έναν υπέρμετρο εγωισμό.
Κατάσταση όπου η αξία του δια-λόγου και της επικοινωνίας αναιρείται.

Το ζητούμενο δεν είναι απλά μία ψυχρή νοητική ανοχή στις γνώμες των άλλων και στις θεωρίες των διαφόρων σχολών σκέψης, αλλά η βαθιά Κατανόησή τους και η ανεύρεση των τρόπων που αυτές συνδέονται.
Αυτό προϋποθέτει Σχέση, Μετοχή.

Τα 'νομίζω' του καθενός δεν συνιστούν αλήθειες. Οι αλήθειες είναι ευρύτερα σύνολα που ξεπερνούν το άτομο. Το άτομο είναι που θα διευρύνει τη συνειδητότητά του και θα διανοίξει τις Οδούς προσέγγισης προς αυτές.

Αυτό που (καταχρηστικά) ονομάζεται "προσωπική αλήθεια", δεν είναι παρά ένα μείγμα σκέψεων και επιθυμιών που έχουν προέλθει από τον τρόπο που συσχετιζόμαστε με το περιβάλλον ή από διάσπαρτες πληροφορίες.
Τίποτα δεν ανήκει σε κανέναν, και "όλα είναι ένα", λέγεται συχνά.

Δεν υπάρχει "προσωπική αλήθεια", υπάρχει όμως προσωπικός δρόμος προς την Αλήθεια.
Και αυτός ο Δρόμος προϋποθέτει πάντα την αναζήτηση και αποδοχή βοήθειας από μία εξωτερική Πηγή που μάς υπερβαίνει...

---

Κανείς δεν μίλησε για «ψυχρή νοητική ανοχή στις γνώμες των άλλων και στις θεωρίες των διαφόρων σχολών σκέψης». Εξίσου, κανείς δεν μίλησε για την αλήθεια ως «ευρύτερο σύνολο που ξεπερνά το άτομο».

Ξέρεις, αγαπημένη μου Nada, ποτέ δεν πίστεψα ότι γεννήθηκα για να ξαμοληθώ στο άγριο σαφάρι της μίας αλήθειας. Ούτε και πίστεψα ότι με έστειλε εδώ κάτω ένας αιμοδιψής θεός που διασκεδάζει με την άγνοιά μου ή ένας απελπισμένος θεός που θέλει να φωτίσει μέσα από μένα τη δική του.*

Ο κόσμος δεν είναι ένας λαβύρινθος όπου κρατιόμαστε από το νήμα της σκέψης ή της επιθυμίας μας για να συνθέσουμε το παζλ της μίας αλήθειας. Είναι μάλλον μια αίθουσα με καθρέπτες, όπου η αλήθεια αντανακλάται ισάξια επ’ άπειρον χωρίς να στριμώχνεται σώνει και ντε σε μια ερμηνεία που προσλαμβάνει για τον εαυτό της πρόσθετη αξία έναντι οποιασδήποτε άλλης.

Το μύθο της μίας αλήθειας και των διαφορετικών δρόμων τον δημιούργησαν τα κάθε λογής ιερατεία που εξακολουθούν να αγνοούν επιδεικτικά την εποχή που διανύουμε, την εποχή δηλαδή της προσωπικής θρησκείας και της προσωπικής αλήθειας ως πραγματικών αντανακλάσεων της Ζωής, προκειμένου να διαιωνίσουν την «αυθεντία» τους, χωρίζοντας έτσι τον κόσμο σε μυημένους, γνώστες, αφυπνισμένους (ή ο,τιδήποτε άλλο) και μη.

Αυτό που προτάθηκε εδώ, αντίθετα, είναι ότι καθένας φυλάσσει και προτάσσει ψήγματα της Αλήθειας, ισάξια. Δηλαδή, η αλήθεια δεν είναι αθροιστική, δεν είναι συνθετική, αν και μπορεί να είναι μερική κατά έναν κβαντικό τρόπο: όλες οι επιμέρους προσωπικές αλήθειες ισχύουν εξίσου έγκυρα χωρίς να αλληλοαναιρούνται.Μπορεί να φαίνεται εκ πρώτης όψεως ισοπεδωτικό, όμως, αν κοιτάξει κανείς πιο προσεκτικά, θα δει ότι η διαφορετικότητα των ψηγμάτων κάνει ξανά το τοπίο ανάγλυφο.

Και ξέρεις ποια είναι η τραγική ειρωνεία; Ανάμεσα στις δύο αυτές κοσμοθεάσεις, εκείνη που εντέλει αναγνωρίζει ΜΙΑ ζωή και ΜΙΑ αλήθεια, χωρίς να διακρίνει ανάμεσα στα ψήγματα που βρίσκονται μέσα στον καθένα μας, είναι η «έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε»…

*ΠΙΣΤΕΥΩ σε έναν Θεό που αντανακλάται σε άπειρες αλήθειες, δεν σφετερίζεται για τον Εαυτό Του καμία, είναι τέλειος και δεν βιώνει καμία ανάγκη μέσα στην τελειότητά Του, συμπεριλαμβανομένης της ανάγκης να αποκτήσει ταυτότητα και άρα να στριμωχτεί σε μία αλήθεια.

Και σε έναν Κύριο που διαχέει την ύπαρξή Του παντού, διαπερνά και αγκαλιάζει ΤΑ ΠΑΝΤΑ.

Άπλετο φως που δεν δημιούργησε έκπτωτους κόσμους, αλλά τέλειες εικόνες Του παντού, σκορπίζοντας απλόχερα ομορφιά, έλεος, ευκαιρίες και αγάπη.

Και στο Πνεύμα που εμπνέει και γεννά θεωρίες, βεβαιότητες, αμφιβολίες, κοσμοθεάσεις και ερμηνείες του κόσμου, διακονώντας τες όλες και φυλάσσοντάς τες όλες μέσα στην Αγιότητά Του.

Σε μία αγία και συνεχή παρουσία που διαποτίζει και συνδέει ιδέες, φορείς, συνειδήσεις και μνήμες,

ΟΜΟΛΟΓΩ μία ζωή με άπειρες αντανακλάσεις και προσδοκώ τη βίωση της ομολογίας μου στον μέλλοντα αιώνα.

Αμήν.

Το γιατί πρέπει να κανείς να λύσει πρώτα τα βασικά ζητήματα, να κατασταλάξει δηλ. στο πώς αντιλαμβάνεται τον κόσμο (ως κάτι έκπτωτο ή ως δημιούργημα ενός τέλειου Θεού) και τον εαυτό του μέσα σε αυτόν (αντίστοιχα, ως κάτι που μετέχει της θεϊκής ουσίας ή είναι τελείως ξένο ως προς αυτήν), προσπαθώ να εξηγήσω στο blog που δημιούργησα τις τελευταίες μέρες, http://unseenchrislina.blogspot.com/

quote:

---

Όμως,
προσωπικές γνώμες, ακόμα και κατανοήσεις που σχετίζονται με Κοσμογονία, Συμπαντικούς Νόμους και το Αόρατο γενικότερα , είναι σχεδόν αλαζονία να τις ονομάζουμε "προσωπικές αλήθειες".
Και μάλιστα αρνούμενοι την αναγνώριση ή την μελέτη όλων αυτών των σημαντικών Μορφών που ανά τους αιώνες έχουν διαμορφώσει τα μεγάλα ρεύματα σκέψης (φιλοσοφικά, εσωτερικά, θρησκευτικά, επιστημονικά

---

Ας είναι ...πλάνη της αλήθειας ονομάζεται το θέμα.
Καλή αντάμωση... μέχρι να επιστρέψεις στο διαδύκτιο...

quote:

---

Όμως,
προσωπικές γνώμες, ακόμα και κατανοήσεις που σχετίζονται με Κοσμογονία, Συμπαντικούς Νόμους και το Αόρατο γενικότερα , είναι σχεδόν αλαζονία να τις ονομάζουμε "προσωπικές αλήθειες".
Και μάλιστα αρνούμενοι την αναγνώριση ή την μελέτη όλων αυτών των σημαντικών Μορφών που ανά τους αιώνες έχουν διαμορφώσει τα μεγάλα ρεύματα σκέψης (φιλοσοφικά, εσωτερικά, θρησκευτικά, επιστημονικά).

---

Σε κάθε περίπτωση, εξυπακούεται ότι η "προσωπική αλήθεια" είναι μια μοναδική σύνθεση θεωριών, δογμάτων και διδαγμάτων κατά το δοκούν. Και μολονότι πολλές φορές η προσωπική αλήθεια κάποιου, αν δεν έχει σωστές φιλοσοφικές βάσεις, αν αυτός δεν έχει θέσει τα σωστά ερωτήματα και δεν έχει ερείσματα φαίνεται πράγματι σαν αερολογία, προσωπικά θα ήμουν πολύ διστακτική να αναιρέσω το περιεχόμενο των λόγων οποιουδήποτε ανθρώπου, διότι απλούστατα ακόμη και χωρίς τα θεωρητικά ερείσματα όλοι έχουν κάτι να πουν! Κάτι που τις περισσότερες φορές βγαίνει από την καρδιά τους και αν μπορείς να κάνεις τη διάκριση και να βγάλεις τα στοιχεία του εγώ, είναι πολύ σημαντικό.

Κι αν οι διάφορες Σχολές κατάφερναν να αφουγκραστούν τον παλμό και την αντίδραση του κόσμου, αντί να βάζουν μια ταμπέλα "ανεξέλικτοι", θα είχαμε όλοι προοδεύσει πολύ περισσότερο...

quote:

---

Οι διαφορετικές αλήθειες δεν αυτοαναιρούνται.
Όπως τα πολλά χρώματα συνυπάρχουν, κάτω από την πραγματικότητα του λευκού και μαύρου.
(πολλά χρώματα, όχι όμως άπειρα χρώματα)

---

Ναι, ας μην αναλωνόμαστε όμως μόνο στο φάσμα των χρωμάτων που μπορούμε να αντιληφθούμε με το μάτι μας γιατί υπάρχουν και πολλά άλλα, μη αντιληπτά με το ανθρώπινο μάτι. Υπάρχουν επίσης και πολλά άλλα πράγματα μη ορατά με το ανθρώπινο μάτι, τι είδους πραγματικότητα συνιστά αυτό, άραγε;

Ελπίζω να μη μας λείψεις για πολύ καιρό, Nada.

Καλημέρα, με αγάπη,
Unseen

Στον κόσμο του Πνεύματος είμαστε πάντα στην αρχή.

quote:

---

Και το βασικό νόημα είναι ότι η αλήθεια δεν είναι αθροιστική, δεν είναι συνθετική, αν και μπορεί να είναι μερική κατά έναν κβαντικό τρόπο: όλες οι επιμέρους προσωπικές αλήθειες ισχύουν εξίσου έγκυρα χωρίς να αλληλοαναιρούνται.

Αυτό σημαίνει αναπόφευκτα ότι και η αλήθεια της Nada και του Open Mind είναι εξίσου έγκυρη με τη δική μου ή με οποιαδήποτε άλλη. Για πολλοστή φορά μέσα στο τόπικ, θα πω «έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε»…

---

Δεν συμφωνώ ως προς την εγκυρότητα της προσωπικής αληθείας του καθένα μας
Ναι μεν η αλήθεια για τον καθένα μας διαφέρει αλλα δεν σημαίνει ότι και όλες οι
Απόψεις ισχύουν.
Πχ ένας μπορεί να πιστεύει ότι δεν υπάρχει τίποτα ενας άλλος ότι η χ θρησκεία
Είναι η σωστή δεν είναι δυνατόν να ισχύουν και τα δυο στην πραγματικότητα
Καθώς το ένα αναιρεί το άλλο.
Άρα πραγματική αλήθεια υπάρχει και είναι μια άπλα εμείς οι άνθρωποι δεν μπορούμε να την Ξέρουμε και προσπαθούμε μέσω διαφόρων θεωριών να την προσεγγίσουμε.

quote:

---

Το γιατί πρέπει να κανείς να λύσει πρώτα τα βασικά ζητήματα, να κατασταλάξει δηλ. στο πώς αντιλαμβάνεται τον κόσμο (ως κάτι έκπτωτο ή ως δημιούργημα ενός τέλειου Θεού) και τον εαυτό του μέσα σε αυτόν (αντίστοιχα, ως κάτι που μετέχει της θεϊκής ουσίας ή είναι τελείως ξένο ως προς αυτήν), προσπαθώ να εξηγήσω στο blog που δημιούργησα τις τελευταίες μέρες

---

Πολύ ενδιαφέρον προσπάθεια θα το επισκέπτομαι συχνά το blog σου.

Πάντως για όσους δεν το γνωρίζουν, θα άξιζε να το διαβάσουν, να γίνουν παρατηρητές στους εσωτερικούς προβληματισμού τους, με τα μάτια ενός άλλου Μεγάλου ανθρώπου .

«Ήσυχα, καθαρά, κοιτάζω τον κόσμο και λέω: Όλα τούτα που θωρώ, γρικώ, γεύομαι, οσφραίνομαι κι αγγίζω είναι πλάσματα του νου μου .

Ο ήλιος ανεβαίνει, κατεβαίνει μέσα στο κρανίο μου. Στο ένα μελίγγι μου ανατέλλει ο ήλιος, στο άλλο βασιλεύει ο ήλιος .

Τ΄ άστρα λάμπουν μέσα στο μυαλό μου, οι Ιδέες, οι άνθρωποι και τα ζώα βόσκουν μέσα στο λιγόχρονο κεφάλι μου, τραγούδια και κλάματα γιομώνουν τα στρουφιχτά κοχύλια των αυτιών μου και τρικυμίζουν μια στιγμή τον αγέρα σβήνει το μυαλό μου, κι όλα, ουρανός και γης, αφανίζονται .

"Εγώ μονάχα υπάρχω!" φωνάζει ο νους .

"Μέσα στα κατώγια μου, οι πέντε μου ανυφάντρες δουλεύουν, υφαίνουν και ξυφαίνουν τον καιρό και τον τόπο, τη χαρά και τη θλίψη, την ύλη και το πνεύμα .

"Μα εγώ, ο Νους, με υπομονή, με αντρεία, νηφάλιος μέσα στον ίλιγγο, ανηφορίζω. Για να μην τρεκλίσω να γκρεμιστώ, στερεώνω απάνω στον ίλιγγο σημάδια, ρίχνω γιοφύρια, ανοίγω δρόμους, οικοδομώ την άβυσσο .

"Αργά, με αγώνα, σαλεύω ανάμεσα στα φαινόμενα που γεννώ, τα ξεχωρίζω βολικά, τα σμίγω με νόμους και τα ζεύω στις βαριές πραχτικές μου ανάγκες .
"Βάνω τάξη στην αναρχία, δίνω πρόσωπο, το πρόσωπο μου, στο χάος .

"Δεν ξέρω αν πίσω από τα φαινόμενα ζει και σαλεύει μια μυστική, ανώτερη μου ουσία. Κι ούτε ρωτώ δε με νοιάζει .

Είναι ανθρώπινο έργο, πρόσκαιρο, παιδί δικό μου, το βασίλειο μου ετούτο.
Μα είναι στέρεο, άλλο στέρεο δεν υπάρχει, και μέσα στην περιοχή του μονάχα μπορώ γόνιμα να σταθώ, να χαρώ και να δουλέψω. "Είμαι ο αργάτης της άβυσσος. Είμαι ο θεατής της άβυσσος. Είμαι η θεωρία κι η πράξη. Είμαι ο νόμος. Έξω από μένα τίποτα δεν υπάρχει."
Χωρίς μάταιες ανταρσίες να δεις και να δεχτείς τα σύνορα του ανθρώπινου νου, και μέσα στ΄ αυστηρά τούτα σύνορα αδιαμαρτύρητα, ακατάπαυτα να δουλεύεις να ποιο είναι το πρώτο σου χρέος.
Με αντρεία, με σκληρότητα στερέωσε απάνω στο σαλευόμενο χάος το καταστρόγγυλο, το καταφώτιστο αλώνι του νου, ν΄ αλωνίσεις, να λιχνίσεις, σα νοικοκύρης, τα σύμπαντα.

Καθαρά να ξεχωρίσεις κι ηρωικά να δεχτείς τις πικρές γόνιμες τούτες, ανθρώπινες, σάρκα από τη σάρκα μας, αλήθειες:
α) Ο νους του ανθρώπου φαινόμενα μονάχα μπορεί να συλλάβει, ποτέ την ουσία
β) κι όχι όλα τα φαινόμενα, παρά μονάχα τα φαινόμενα της ύλης
γ) κι ακόμα στενότερα: όχι καν τα φαινόμενα τούτα της ύλης, παρά μονάχα τους μεταξύ τους συνειρμούς
δ) κι οι συνειρμοί τούτοι δεν είναι πραγματικοι, ανεξάρτητοι από τον άνθρωπο, είναι κι αυτοί γεννήματα του ανθρώπου
ε) και δεν είναι οι μόνοι δυνατοί ανθρώπινοι παρά μονάχα οι πιο βολικοί για τις πραχτικές και νοητικές του ανάγκες.

Γεννοβολώ τα φαινόμενα, ζωγραφίζω με πλήθια χρώματα φανταχτερά, γιγάντιο ένα παραπέτασμα μπροστά από την άβυσσο. Μη λες: "Αναμέρισε το παραπέτασμα, να δω την εικόνα!" Το παραπέτασμα, αυτό είναι η εικόνα.

"Είναι ανθρώπινο έργο, πρόσκαιρο, παιδί δικό μου, το βασίλειο μου ετούτο. Μα είναι στέρεο, άλλο στέρεο δεν υπάρχει, και μέσα στην περιοχή του μονάχα μπορώ γόνιμα να σταθώ, να χαρώ και να δουλέψω. "Είμαι ο εργάτης της άβυσσος. Είμαι ο θεατής της άβυσσος. Είμαι η θεωρία κι η πράξη. Είμαι ο νόμος . Έξω από μένα τίποτα δεν υπάρχει."

Σκάψε! Τι βλέπεις;
Ανθρώπους και πουλιά, νερά και πέτρες!
Σκάψε ακόμα! Τι βλέπεις;
Ιδέες κι ονείρατα, αστραπές και φαντάσματα.
Σκάψε ακόμα! Τι βλέπεις;
Δε βλέπω τίποτα! Νύχτα βουβή, πηχτή σα θάνατος. Θα ΄ναι ο θάνατος.
Σκάψε ακόμα!
Αχ! Δεν μπορώ να διαπεράσω το σκοτεινό μεσότοιχο! Φωνές γρικώ και κλάματα, φτερά γρικώ στον άλλον όχτο!
Μην κλαις! Μην κλαις! Δεν είναι στον άλλον όχτο! Οι φωνές, τα κλάματα και τα φτερά είναι η καρδιά σου!
Πέρα από το νου, στον ιερό γκρεμό της καρδιάς, ακροποδίζω τρέμοντας. Το ένα μου πόδι αδράχνεται από το σίγουρο χώμα, το άλλο ψάχνει στα σκοτεινά απάνω από την άβυσσο .
Ψυχανεμίζουμαι πίσω απ΄ όλα τούτα τα φαινόμενα μια μαχόμενη ουσία. Θέλω να σμίξω μαζί της .
Ψυχανεμίζουμαι πως κι η μαχόμενη ουσία πολεμάει πίσω από τα φαινόμενα να σμίξει με την καρδιά μου. Μα το σώμα στέκεται ανάμεσα και μας χωρίζει. Ο νους στέκεται ανάμεσα και μας χωρίζει .
Ποιο είναι το χρέος μου; Να συντρίψω το σώμα, να χυθώ να σμίξω με τον Αόρατο. Να σωπάσει ο νους, ν΄ ακούσω τον Αόρατο να φωνάζει .
Περπατώ στ΄ αφρόχειλα της άβυσσος και τρέμω. Δυο φωνές μέσα μου παλεύουν .
O νους: "Γιατί να χανόμαστε κυνηγώντας το αδύνατο; Μέσα στον ιερό περίβολο των πέντε αισθήσεων χρέος μας ν΄ αναγνωρίσουμε τα σύνορα του ανθρώπου ."

Μα μια άλλη μέσα μου φωνή, ας την πούμε έκτη δύναμη, ως την πούμε καρδιά, αντιστέκεται και φωνάζει: "Όχι! Όχι! Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου! Να σπας τα σύνορα! Ν΄ αρνιέσαι ό,τι θωρούν τα μάτια σου! Να πεθαίνεις και να λες: Θάνατος δεν υπάρχει!»

Νίκος Καζαντζάκης - ΑΣΚΗΤΙΚΗ Salvatores Dei

Καλέ μου Open Mind,

quote:

---

Δεν συμφωνώ ως προς την εγκυρότητα της προσωπικής αληθείας του καθένα μας
Ναι μεν η αλήθεια για τον καθένα μας διαφέρει αλλα δεν σημαίνει ότι και όλες οι
Απόψεις ισχύουν.
Πχ ένας μπορεί να πιστεύει ότι δεν υπάρχει τίποτα ενας άλλος ότι η χ θρησκεία
Είναι η σωστή δεν είναι δυνατόν να ισχύουν και τα δυο στην πραγματικότητα
Καθώς το ένα αναιρεί το άλλο.
Άρα πραγματική αλήθεια υπάρχει και είναι μια άπλα εμείς οι άνθρωποι δεν μπορούμε να την Ξέρουμε και προσπαθούμε μέσω διαφόρων θεωριών να την προσεγγίσουμε.

---

Μα, έλα τώρα… Ξέρεις πόσες κοσμοαντιλήψεις έχουν προταθεί από καταβολής σκεπτόμενου κόσμου για να εξηγήσουν τι είναι αυτό που ζούμε;

Πέρα από τις διάφορες θρησκείες, ενδεικτικά αναφέρω
τις θεωρίες περί σεξουαλικότητας και ζωτικότητας του Φρόυντ και του Μπερξόν
τις θεωρίες περί δύναμης και εξουσίας, όπως του Νίτσε
τις ορθολογικές θεωρίες, όπως του Καρτέσιου
τις μεταμοντέρνες του Ντεριντά και του Λυοτάρ
τον μυστικισμό της φύσης του Θορώ
τον άμορφο μυστικισμό του Μάιστερ Έκχαρτ
τη θεοσοφία της Μπλαβάτσκι
...
η λίστα είναι ατελείωτη. Όλες ισχυρίζονται για τον εαυτό τους ότι κατέχουν την αλήθεια. Ποιος όμως αποφασίζει ποιες από αυτές ισχύουν και ποιες όχι; Και ποιος αποφασίζει αν η δική σου άποψη ή η δική μου ή του Καζαντζάκη ή και η πιο αφελής ακόμη είναι λιγότερο ή περισσότερο έγκυρη και γιατί;

Για να μη νομίζεις ότι τα λόγια μου είναι ρομαντικές ευχές, αντιγράφω από το βιβλίο του Ken Wilber «Μια θεωρία για τα πάντα», εκδόσεις Κυβέλη, σελ. 134-135:

«Πρέπει να υπάρχει μια έννοια, σύμφωνα με την οποία ακόμη και η ‘παιδαριώδης’ μαγεία και οι μύθοι τύπου Άη Βασίλη είναι αληθινά. Γιατί οι απόψεις αυτές δεν είναι παρά ο τρόπος με τον οποίο φαίνεται ο κόσμος στο επίπεδο αυτό, ή από το κύμα αυτό, και όλα τα κύματα είναι κρίσιμα συστατικά του Κόσμου. Στο μυθικό επίπεδο, ο Άη Βασίλης (ο Δίας, ο Απόλλων ή η αστρολογία) είναι μια φαινομενολογική πραγματικότητα.

Δεν χρησιμεύει σε τίποτε να πούμε, ‘Έχουμε ξεπεράσει αυτό το στάδιο και τώρα ξέρουμε ότι δεν υπάρχει Άη Βασίλης’, γιατί αν αληθεύει αυτό – και όλα τα στάδια αποδεικνύονται απλοϊκά και ανακριβή στο φως της περαιτέρω εξέλιξης – τότε θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι και οι δικές μας απόψεις, ακριβώς τώρα, είναι επίσης λαθεμένες (επειδή η μελλοντική εξέλιξη θα τις ξεπεράσει). Τούτο δεν σημαίνει όμως ότι υπάρχει ένα επίπεδο πραγματικότητας και ότι οι άλλες απόψεις είναι απλοϊκές και ανακριβείς εκδοχές αυτού του μοναδικού επιπέδου. Καθεμία τους είναι ακριβής άποψη ενός κατώτερου, αλλά ουσιαστικά σημαντικού επιπέδου πραγματικότητας και όχι ανακριβής άποψη του ενός και μοναδικού πραγματικού επιπέδου. Η έννοια της ανάπτυξης μας επιτρέπει να αναγνωρίζουμε εμφωλευμένες αλήθειες, όχι απλοϊκές προλήψεις.»

Δηλαδή κάθε προσωπική αλήθεια είναι ορθή για το επίπεδο της πραγματικότητας στο οποίο αντιστοιχεί. Επίσης, κάθε προσωπική αλήθεια τελεί εν εξελίξει ΚΑΙ υπάρχουν πάντοτε αλήθειες ανώτερων επιπέδων που επισκέπτονται τον άνθρωπο και του ανοίγουν πόρτες. Πέρα από τη γνώση δια της μάθησης, που βιώνεται από έξω προς τα μέσα, υπάρχει και η γνώση δια της αποκάλυψης, που βιώνεται από μέσα προς τα έξω.

Εντάξει, θα μου πεις, και πού θα μας πάει μια τέτοια θεώρηση; Για να μην σε κουράζω με σεντόνια king size όμως, θα σου απαντήσω στο επόμενο ποστ μου. Μέχρι τότε, από το εξαιρετικό απόσπασμα που παρέθεσε ο elo, ας κρατήσουμε αυτή τη φράση:

" Όχι! Όχι! Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου! Να σπας τα σύνορα!"

Σε ευχαριστώ ιδιαίτερα και για την επίσκεψη του blog μου, αν έχεις σχόλια, είναι πάντα ευπρόσδεκτα...

Καλέ μου elo, ζητώ συγνώμη και από σένα και από τους υπόλοιπους συνομιλητές αν σπάσαμε το νήμα της συζήτησης μέχρι τη στιγμή που μεταφέραμε στο τόπικ σου τη συζήτηση που είχε ξεκινήσει στο δικό μου και σε ευχαριστώ για τη φιλοξενία...

Καλό βράδυ, με αγάπη,
Unseen

Στον κόσμο του Πνεύματος είμαστε πάντα στην αρχή.

Edited by - Unseen on 29/02/2008 01:48:52

Όσο για το ότι είναι αιρετικός, νομίζω πως βάσιμα θα υποστηρίξω ότι στη σκέψη μας έρχονται φορές που γινόμαστε όλοι αιρετικοί.

Έλα, φίλε μου, ξέρεις καλύτερα από μένα ότι ο κόσμος χρειάζεται ένα είδος ευσπλαχνίας και κατανόησης που να συγχωρεί και να αγκαλιάζει τους πάντες...

Χαίρομαι πολύ που σε ξαναβλέπω κοντά μας, καληνύχτα,
Unseen

Στον κόσμο του Πνεύματος είμαστε πάντα στην αρχή.

quote:

---

Ο Νους μας, με τι θρεφεται?

---

Ο Νους θρέφεται από αυτό που είμαστε . Και εμείς τρεφόμαστε από αυτόν

Είναι/Είμαστε μια ροή που δεν σταματά

αλλά ...δεν το καταλαβαίνω βρε Εσώπουλα , αυτό το κόλλημα με την Αλήθεια και την Πλάνη
Τι έγινε με το Γνώθι εαυτόν ?, ή σας είναι δύσκολο να δεχτούμε ότι μπορεί να είμαστε το ίδιο ψεύτικοι και αληθινοί σε μια ροή όπου το ζητούμενο είναι να «σπας τα σύνορα»

quote:

---

Το προβλημα που εχει ο ανθρωπος εχει σχεση με την αμαρτια, σκια ριπτομενη επι των οριων.

---

μωρέ… Αυτό τους λέω και εγώ , θα πρέπει να το δουλέψουν λίγο το «δεν τα κατάφερε»... (αλλά δεν με ακούνε..)

Το πρόβλημα με τον Καζαντζάκη είναι … ότι δεν αισθάνεται αυτή την δύναμη που αισθάνονται τα μαγόπουλα ….αυτή την κυριαρχία στην ζωή που ίσως και να καταλήγει σε μια ισoς προς ισος αντιμετώπιση με τον θάνατο …… και έτσι απομακρύνεται από την ¨ελπίδα ...

quote:

---

Εμεις απανταμε στα λεγομενα υπο του Καζαντζακη, σπασε εσυ πρωτος τα συνορα που βαζεις στον ανθρωπο κι ασε εμας να ελπιζομε.

---

Don’t worry , θα φάμε μερικές , θα ρίξουμε άλλες τόσες… (ίσως να δημιουργήσουμε και τα δικά μας καύσιμα ..."αληθινά και ψεύτικα ) αλλά πιστεύω ότι θα τα καταφέρουμε…

Γιώργος
..test pilot (και με γαλόνια..)

quote:

---

Ο Νους θρέφεται από αυτό που είμαστε . Και εμείς τρεφόμαστε από αυτόν

---

Φίλε Γιώργο, συμφωνώ με αυτό που αναφέρεις.
Ο Νους τροφοδοτείται από εμάς με αυτό που του επιτρέπουμε εμείς να λάβει και να επεξεργασθεί.
Λαμβάνει τα διάφορα ερεθίσματα με τον τρόπο με τον οποίο τον έχουμε εκπαιδεύσει να τα λαμβάνει, τα επεξεργάζεται με τον τρόπο που τον έχουμε εκπαιδεύσει να επεξεργάζεται τα στοιχεία και στην συνέχεια μας δίνει την τροφή εκείνη την οποία τον έχουμε μάθει να μας δίνει.
Η όλη διαδικασία λοιπόν είναι σχεδόν μηχανική κι αμφίδρομη.

Κατ' αυτόν τον τρόπο δημιουργούνται τα νοητικά μας καλούπια, οι μηχανικές μας αντιδράσεις, οι φοβίες μας, οι προσκολλήσεις μας κι οι συγκεκριμένοι τρόποι θέασης των πραγμάτων.
Σίγουρα ο Νους είναι ένα εργαλείο κι ένα "δώρο" που έχει δοθεί στον άνθρωπο με πολλές ωφελιμιστικές δυνατότητες για αυτόν.

Το να γνωρίσεις τον εαυτό σου στην πραγματική του υπόσταση και να δεις τι στοιχεία Πλάνης κι Αλήθειας απαντώνται σ' αυτόν, είναι ένα στάδιο το οποίο είναι απαραίτητο για να μπορέσεις να αντιληφθείς και να διακρίνεις την Πλάνη και την Αλήθεια σε μεγαλύτερο επίπεδο.
Το αντίθετο δε μπορεί να γίνει.
Βέβαια από κάποιο σημείο κι έπειτα καλείσαι να "σπάσεις τα σύνορα" - όπως σωστά είπες - και να αφήσεις για λίγο πίσω σου το Νου, το Συναίσθημα και τα γνώριμα εργαλεία που κατέχεις και να εμπιστευτείς αυτά που είναι στο προσκήνιο...

Έχουμε το θάρρος για αυτό ή όχι;

In anticipation of my resurrection...

Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι όταν η Εκκλησία τον αφόρισε ως αιρετικό, εκείνος έδωσε την γνωστή απάντηση «Μου δώσατε μια κατάρα, Άγιοι Πατέρες, σας δίνω μια ευχή: Σας εύχομαι να ‘ναι η συνείδησή σας τόσο καθαρή όσο η δική μου και να ‘στε τόσο ηθικοί και θρήσκοι όσο είμαι εγώ»

Αλήθεια τι μπορείτε να αντιληφθείτε από το παρακάτω κείμενο ;

" Γιατί ο Θεός μας δεν είναι ένας αφηρημένος στοχασμός, μια λογική ανάγκη, ένα αρμονικό αψηλό οικοδόμημα από συλλογισμούς και φαντασίες .

Δεν είναι ένα κατακάθαρο, ουδέτερο, μήτε αρσενικό μήτε θηλυκό, άοσμο, αποσταγμένο κατασκεύασμα του μυαλού μας .

Είναι άντρας και γυναίκα, θνητός κι αθάνατος, κοπριά και πνέμα. Γεννάει, γονιμοποιεί και σκοτώνει, έρωτας μαζί και θάνατος, και πάλι ξαναγεννάει και σκοτώνει απλόχωρα χορεύοντας πέρα από τα σύνορα της λογικής, που αυτή δεν μπορεί να χωρέσει αντινομίες .

Ο Θεός μου δεν είναι παντοδύναμος. Αγωνίζεται, κιντυνεύει κάθε στιγμή, τρέμει, παραπατάει σε κάθε ζωντανό, φωνάζει. Ακατάπαυτα νικιέται και πάλι ανασηκώνεται, γιομάτος αίμα και χώματα, και ξαναρχίζει τον αγώνα .

Είναι όλος πληγές, τα μάτια του είναι γιομάτα φόβο και πείσμα, τα σαγόνια και τα μελίγγια του είναι συντριμμένα. Μα δεν παραδίνεται, ανεβαίνει με τα πόδια, με τα χέρια, δαγκάνοντας τα χείλια, ανεβαίνει ανένδοτος .

Ο Θεός μου δεν είναι πανάγαθος. Είναι γιομάτος σκληρότητα, άγρια δικαιοσύνη, και ξεδιαλέγει, ανήλεα, τον καλύτερο. Δε σπλαχνίζεται, δε νοιάζεται για ανθρώπους και ζώα, μήτε γι΄ αρετές κι Ιδέες. Όλα ετούτα τ΄ αγαπάει μια στιγμή, τα συντρίβει αιώνια και διαβαίνει.
Είναι μια δύναμη που χωράει τα πάντα, που γεννάει τα πάντα. Τα γεννάει, τ΄ αγαπάει, και τ΄ αφανίζει. Κι αν πούμε: ο Θεός είναι ένας άνεμος ερωτικός που συντρίβει τα κορμιά για να περάσει, κι αναθυμηθούμε πώς πάντα μέσα στο αίμα και στα δάκρυα, ανήλεα εξαφανίζοντας τ΄ άτομα, δουλεύει ο έρωτας, τότε λίγο πιότερο προσεγγίζουμε το φοβερό του το πρόσωπο .

Ο Θεός κιντυνεύει. Δεν είναι παντοδύναμος, να σταυρώνουμε τα χέρια, προσδοκώντας τη σίγουρη νίκη δεν είναι πανάγαθος, να προσδοκούμε μ΄ εμπιστοσύνη πώς θα μας λυπηθεί και θα μας σώσει .

Ο Θεός, μέσα στην περιοχή της εφήμερης σάρκας μας, κινδυνεύει ολάκερος. Δεν μπορεί να σωθεί, αν εμείς με τον αγώνα μας δεν τον σώσουμε δεν μπορούμε να σωθούμε, αν αυτός δε σωθεί .

Είμαστε ένα. Από το τυφλό σκουλήκι στο βυθό του ωκεανού ως την απέραντη παλαίστρα του Γαλαξία, ένας μονάχα αγωνίζεται και κιντυνεύει, ο εαυτός μας. Και στο μικρό, το χωματένιο στήθος μας, ένας μονάχα αγωνίζεται και κιντυνεύει, το Σύμπαντο. "

quote:

---

η λίστα είναι ατελείωτη. Όλες ισχυρίζονται για τον εαυτό τους ότι κατέχουν την αλήθεια. Ποιος όμως αποφασίζει ποιες από αυτές ισχύουν και ποιες όχι; Και ποιος αποφασίζει αν η δική σου άποψη ή η δική μου ή του Καζαντζάκη ή και η πιο αφελής ακόμη είναι λιγότερο ή περισσότερο έγκυρη και γιατί;

Τούτο δεν σημαίνει όμως ότι υπάρχει ένα επίπεδο πραγματικότητας και ότι οι άλλες απόψεις είναι απλοϊκές και ανακριβείς εκδοχές αυτού του μοναδικού επιπέδου.

---

quote:

---

Βέβαια από κάποιο σημείο κι έπειτα καλείσαι να "σπάσεις τα σύνορα" - όπως σωστά είπες - και να αφήσεις για λίγο πίσω σου το Νου, το Συναίσθημα και τα γνώριμα εργαλεία που κατέχεις και να εμπιστευτείς αυτά που είναι στο προσκήνιο...

Έχουμε το θάρρος για αυτό ή όχι;

---

Γιώργος
μωρέ .... για το "mental" το ξέραμε... φρενοκομείο..εντελώς... σου λέω.

quote:

---

να μου επιτρέψετε να διαφωνήσω για όσα λέτε για τον Καζαντζάκη, όχι μόνο κατάφερε να σπάσει τα σύνορα, αλλά κατάφερε και να αντιληφθεί τον «θεό» διαμέσου του ανθρώπου και όχι «διαμέσου» του ίδιου του Θεού…

Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι όταν η Εκκλησία τον αφόρισε ως αιρετικό, εκείνος έδωσε την γνωστή απάντηση «Μου δώσατε μια κατάρα, Άγιοι Πατέρες, σας δίνω μια ευχή: Σας εύχομαι να ‘ναι η συνείδησή σας τόσο καθαρή όσο η δική μου και να ‘στε τόσο ηθικοί και θρήσκοι όσο είμαι εγώ»

---

Παιχνιδακι?

Παρακατω, βαζω ένα λινκ.

Μολις κανετε κλικ, με το ποντικι σας, οπου βλεπετε κοκκινο, απλα ακουμπιστε το δαχτυλο σας.

Ακολουθηστε το για λιγο…..

http://www.cleanthescreen.com/screenclean.swf

Τωρα,

Σκεφτητε νε το Νου σας, πως από την άλλη μερια υπαρχει το πραγματικο.

Σε σας τι αλλαζει?

Αν υπαρχει το χωριστικο, παρατυρητης/παρατυρουμενο, και η αληθεια να υπαρχει, το ιδιο απροσυτη δεν είναι?

Τι στιγμη που σκεφτεσθαι η αληθεια, ο θεος, είναι η οχι κατι ξεχωρο?

Αυτή είναι η πλανη του ΝΟΥ, από την εδώ…βλεψη.

Για να πεις πως υπαρχει η δεν υπαρχει κατι, στην ουσια μπορεις να το πεις, αν εισαι (όχι σαν εκεινο) μα εκεινο!

Τραβηγμενο?

Καλα, ας δεχτουμε πως είναι στις ανθρωπινες δυνατοτητες, να συμβει κατι τετοιο.
Ισως τοτε (και μονο τοτε), δεν θα είναι απλα γνωμη, για το τι είναι η δεν είναι αληθεια. Και μεχρι τοτε φοβαμαι πως υσχειει, οτι μας/σας αρεσει, ετσι ειναι.

Μιας και ο Νους, δεν είναι μια σταθερη κατασταση, (σαν σκεψεις αδιακοπα αλλαζουν), είναι παρελθοντικη αποκριση, στην ουσια αγαπητε φιλε Γιωργο, η πλανη βρισκεται στη μονιμομοτητα που δινουν (στον εαυτο, παρατυρητη), η παροδικοτητα των σκεψεων μας. Είναι σαν μια αλυσιδα, που αντιλαμβανομαστε μεν σαν κινηση, σαν χρονο, (το παρελθον που περνα μεσα από το παρον, προς το μελλον) ετσι δεν ειναι?. Αυτη η κινηση, δημιουργει και την αισθηση του χωριστου η σταθερου εαυτου, οπως και της ελπιδας.

ΜΑ, με καποια πραγματικη αλλαγη (του περιεχομενου), θα αλλαζαν η όχι... και οι σκεψεις μας?

Είναι ουσιαστικο πρωτα να δουμε, το πώς οι συνθηκες, π.χ μεγαλωνεις σε κατηχιτικο, σε βουδιστικο μοναστηρι, με βιβλια του Λενιν, με τον τσεκεβαρα, τον Dante, η σαν μαγοπουλο… σε διαμορφωνουν αναλογα.

Τοτε βλεπεις, το απο εδώ από το τζαμι, οσο και το τζαμι για ότι πραγματι είναι.

quote:

---

Σκεφτητε νε το Νου σας, πως από την άλλη μερια υπαρχει το πραγματικο.

Σε σας τι αλλαζει?

Αν υπαρχει το χωριστικο, παρατυρητης/παρατυρουμενο, και η αληθεια να υπαρχει, το ιδιο απροσυτη δεν είναι?

---

Και όμως αλλάζει σε συναισθηματικό επίπεδο πχ το συγκεκριμένο έμενα μου
Φτιάξε τη διάθεση .

quote:

---

Και μεχρι τοτε φοβαμαι πως υσχειει, οτι μας/σας αρεσει, ετσι ειναι.

---

Αυτό είναι γεγονός ότι ισχύει .

αλλά τον έβγαλε από την μέση ο Δίας , (ναι αυτός που του αρέσουν οι γουρουνιές)
... εξακολουθεί όμως - πάντα - να είναι ο Πατέρας του...

quote:

---

Δεν παίζει ρολο το τι πιστεύουμε εμείς αλλα το τι πραγματικά συνέβη.

---

Αντίθετα, από τη στιγμή που δεν μπορούμε να έχουμε εποπτεία ολόκληρης της πραγματικότητας, αυτό που παίζει ρόλο είναι αυτό που εντέλει έχουμε, δηλ. ό,τι πιστεύει ο καθένας.

Παράλληλα με όσα λέγονται στο thread από όλους τους φίλους μας εδώ, ας θυμόμαστε ότι δεν είναι ο Νους ο μόνος θεματοφύλακας της γνώσης. Είτε μιλήσει κανείς για μορφογενετικά πεδία (αλά R.Sheldrake) είτε για κυτταρική γνώση, είτε για το Πνεύμα, αυτό που ουσιαστικά λέει είναι ότι υπάρχει και ένα άλλο είδος πληροφορίας το οποίο βρίσκεται στη διάθεσή μας. Απλά ο Νους μας γοητεύει, είναι ο μεγάλος γητευτής, που μας τραβά σαν μαγνήτης. Από μέσα μας όμως (ή από γύρω μας) αναδύονται και άλλα ψήγματα γνώσης που μερικές φορές εκφράζουμε χωρίς καν να συνειδητοποιούμε. Και, προσωπικά, πάντα περιμένω ότι κάθε συνομιλητής θα πει αυτό το κάτι το απρόσμενο που θα είναι αποτέλεσμα της προσωπικής του αποκάλυψης – και δεν έχω διαψευσθεί μέχρι τώρα ποτέ.

Κλείσαμε το (δικό μου) θέμα της μετεμψύχωσης-μετενσάρκωσης, ευχαριστώντας ο ένας τον άλλον και συγχαίροντας ο ένας τον άλλον για το επίπεδο της συζήτησης. Όμως, πώς θα ήταν η συζήτηση αν αντί να ακούμε πραγματικά ο ένας τον άλλον, όπως κάναμε, ξαμολιόμασταν στην αναζήτηση της μίας αλήθειας, επιμένοντας καθένας στα επιμέρους της δικής του, φαντάζεσαι;

Είναι επομένως πολύ διαφορετικό, μολονότι φαίνεται σα να λέμε το ίδιο. Άλλο να λες «υπάρχει μία αλήθεια, μέσα σε κάποια όρια που ωστόσο δεν μπορούμε να αντιληφθούμε και άρα πλανόμαστε (αλλά εγώ ή αυτός ή εκείνος μάλλον πλανάται λιγότερο από τους υπόλοιπους)». Και άλλο να πεις «όλοι κρατάμε ισότιμα κομμάτια της αλήθειας, καθένας στο επίπεδο που μπορεί να αντιληφθεί, και οφείλουμε τον αντίστοιχο σεβασμό ο ένας στον άλλον». Στην πρώτη περίπτωση είναι πιθανό να υποπέσει κανείς σε ναρκισσισμό, στη δεύτερη εκφράζει αυτό που ο Wilber ονομάζει πράσινο μιμίδιο (“the green meme”) και είναι το τελευταίο βήμα πριν από το άλμα για την ολοκληρωμένη, ενοποιημένη συνείδηση. Είναι το βήμα πριν από το σπάσιμο των ορίων αυτού που γνωρίζουμε ως συνείδηση.

Φίλε trexagireve, συγχαρητήρια για το δείγμα γραφής σου. Ελπίζω να βλέπουμε μόνο τέτοια ποστ από σένα στο εξής.

Καλό σαββατοκύριακο σε όλους,
Unseen

Στον κόσμο του Πνεύματος είμαστε πάντα στην αρχή.

Edited by - Unseen on 01/03/2008 18:18:47

quote:

---

Αντίθετα, από τη στιγμή που δεν μπορούμε να έχουμε εποπτεία ολόκληρης της πραγματικότητας, αυτό που παίζει ρόλο είναι αυτό που εντέλει έχουμε, δηλ. ό,τι πιστεύει ο καθένας

---

Δεν αντιλέγω άπλα λέω τι πραγματικά συμβαίνει κατα τη γνωμη μου και όχι το τι θα θέλαμε να συμβαίνει.

quote:

---

Κλείσαμε το (δικό μου) θέμα της μετεμψύχωσης-μετενσάρκωσης, ευχαριστώντας ο ένας τον άλλον και συγχαίροντας ο ένας τον άλλον για το επίπεδο της συζήτησης. Όμως, πώς θα ήταν η συζήτηση αν αντί να ακούμε πραγματικά ο ένας τον άλλον, όπως κάναμε, ξαμολιόμασταν στην αναζήτηση της μίας αλήθειας, επιμένοντας καθένας στα επιμέρους της δικής του, φαντάζεσαι;

---

Μπορεί απλα ο καθένας να γράψει την δική του αλήθεια χωρίς να δυναμιτίζει το κλίμα
Άλλωστε δεν πιστεύω ότι οσο και να συζητάμε θα μπορέσουμε να ανακαλύψουμε
Την απολυτή πραγματική αλήθεια οποτε θα καταλήξουμε εκεί από οπού αρχίσαμε
Δηλαδή στην προσωπική αλήθεια του καθένα.

quote:

---

Είναι επομένως πολύ διαφορετικό, μολονότι φαίνεται σα να λέμε το ίδιο. Άλλο να λες «υπάρχει μία αλήθεια, μέσα σε κάποια όρια που ωστόσο δεν μπορούμε να αντιληφθούμε και άρα πλανόμαστε (αλλά εγώ ή αυτός ή εκείνος μάλλον πλανάται λιγότερο από τους υπόλοιπους)». Και άλλο να πεις «όλοι κρατάμε ισότιμα κομμάτια της αλήθειας, καθένας στο επίπεδο που μπορεί να αντιληφθεί, και οφείλουμε τον αντίστοιχο σεβασμό ο ένας στον άλλον». Στην πρώτη περίπτωση είναι πιθανό να υποπέσει κανείς σε ναρκισσισμό, στη δεύτερη εκφράζει αυτό που ο Wilber ονομάζει πράσινο μιμίδιο (“the green meme”) και είναι το τελευταίο βήμα πριν από το άλμα για την ολοκληρωμένη, ενοποιημένη συνείδηση. Είναι το βήμα πριν από το σπάσιμο των ορίων αυτού που γνωρίζουμε ως συνείδηση.

---

Δεν έγραψα ότι η τάδε αλήθεια είναι καλύτερη από την άλλη δεν παίρνω θέση
Μπορεί ο καθένας να πιστεύει ότι θέλει η απόψεις όλων είναι σεβαστές απλα λέω μια
Διαπίστωση στην πρώτη περίπτωση .
Στη δεύτερη περίπτωση λες περίπου ίδιο στην ουσία πιο διπλωματικά όμως .
Tο να οφείλουμε τον ίδιο σεβασμό ο ένας στον άλλο ισχύει για όλες τις περιπτώσεις .
Καλό σαββατοκύριακο και από εμενα .

quote:

---

Πόσο λίγο μοιάζει αυτό σε σχέση με την ανώτερη
αλήθεια ενός πολύ μακρινού αύριο!!

---

quote:

---

trexagireve - Έχεις δίκιο πιστεύω, ανακάλυψε ένα θεό διαμέσου του ανθρώπου, γι’ αυτό και τον έκανε φίλο, έναν θεό τόσο ανθρώπινο που να εξηγούσε τις απορίες που είχε και κανείς δεν του εξηγούσε….Έκανε λοιπόν, ένα δικό του θεό και γι’ αυτό , κατά την προσωπική μου άποψη, απομακρύνθηκε από τον πραγματικό Θεό που ζητούσε περισσότερα από μια θέωση των εγκοσμίων. Το λέει άλλωστε κι ο ίδιος «ο θεός μου δεν είναι παντοδύναμος…»

---

Και όμως φίλε trexagireve, ίσως να μην έπλασε ένα νέο θεό, αλλά να ανακάλυψε αυτόν που έχουμε όλοι μέσα μας, τον «ομοούσιο» .
Έναν θεό που δεν είναι πάνω από όλα, αλλά ένα με όλα .

«Γιατί ο Θεός μας δεν είναι ένας αφηρημένος στοχασμός, μια λογική ανάγκη, ένα αρμονικό αψηλό οικοδόμημα από συλλογισμούς και φαντασίες .
Δεν είναι ένα κατακάθαρο, ουδέτερο, μήτε αρσενικό μήτε θηλυκό, άοσμο, αποσταγμένο κατασκεύασμα του μυαλού μας .
Είναι άντρας και γυναίκα, θνητός κι αθάνατος, κοπριά και πνέμα. Γεννάει, γονιμοποιεί και σκοτώνει, έρωτας μαζί και θάνατος, και πάλι ξαναγεννάει και σκοτώνει απλόχωρα χορεύοντας πέρα από τα σύνορα της λογικής, που αυτή δεν μπορεί να χωρέσει αντινομίες .»

Διαμέσου του ανθρώπου κατάφερε να διασχίσει (γνωρίσει) την γέφυρα που οδηγεί στο Εγώ (ψυχή/εμπειρίες)

«Είναι όλος πληγές, τα μάτια του είναι γιομάτα φόβο και πείσμα, τα σαγόνια και τα μελίγγια του είναι συντριμμένα. Μα δεν παραδίνεται, ανεβαίνει με τα πόδια, με τα χέρια, δαγκάνοντας τα χείλια, ανεβαίνει ανένδοτος»

Και από εκεί να βιώσει, να γνωρίσει, πως η ύλη δεν είναι παρά μια έκφραση του πνεύματος και ότι το πνεύμα μπορεί να εκδηλωθεί μόνο με την αποθέωση, με την υπέρβαση της ύλης .

«Ο Θεός, μέσα στην περιοχή της εφήμερης σάρκας μας, δεν μπορεί να σωθεί, αν εμείς με τον αγώνα μας δεν τον σώσουμε δεν μπορούμε να σωθούμε, αν αυτός δε σωθεί .»

quote:

---

trexagireve -Δεν μπορώ»,απαντά ο Τραϊανός, «η λάμψη του με θαμβώνει.!»
- « Αλλά εάν δεν μπορείς να υπομείνεις την λαμπρότητα ενός δημιουργήματος του Θεού,πώς έχεις την αξίωση να δεις τον Δημιουργό του;…»

---

Πολύ ωραίο αυτό που αναφέρεις .
Ακριβώς έτσι είναι και με ένα άλλο δημιούργημα του θεού, τον άνθρωπο .
Αν δεν μπορέσεις να γνωρίσεις τον «εσώτερο» άνθρωπο, πως μπορείς να αντιληφθείς τον «δημιουργό» …δια αποκαλύψεως…

quote:

---

ΠΛΑΤΩΝΑΣ - Αν υπαρχει το χωριστικο, παρατυρητης/παρατυρουμενο, και η αληθεια να υπαρχει, το ιδιο απροσυτη δεν είναι?
Για να πεις πως υπαρχει η δεν υπαρχει κατι, στην ουσια μπορεις να το πεις, αν εισαι (όχι σαν εκεινο) μα εκεινο!

---

Υπέρβαση φίλε Πλάτωνα, αυτή είναι η λέξη που χρησιμοποιείτε από αρκετούς….
Η υπέρβαση που κάνει ο Νους .
Τωρα όπως έχει αναφερθεί …. ότι μας/σας αρέσει, έτσι είναι …είναι σεβαστό .

quote:

---

Unseen -Είτε μιλήσει κανείς για μορφογενετικά πεδία (αλά R.Sheldrake) είτε για κυτταρική γνώση, είτε για το Πνεύμα, αυτό που ουσιαστικά λέει είναι ότι υπάρχει και ένα άλλο είδος πληροφορίας το οποίο βρίσκεται στη διάθεσή μας.

---

Αχ Unseen, γιατί με …τσιγκλάς…με την μεγάλη αδυναμία μου…

«Αυτό που υποστηρίζω είναι η ύπαρξη ενός είδους μνήμης εγγενούς σε κάθε οργανισμό, την οποία αποκαλώ μορφογενετικό ή μορφικό πεδίο .
Καθώς ο χρόνος κυλά, κάθε είδος οργανισμού δημιουργεί ένα συγκεκριμένο είδος συσσωρευμένης μνήμης .
Έτσι, θα μπορούσαμε να πούμε πως οι κανονικότητες της φύσης είναι αποτελέσματα μιας διαμορφωμένης συνήθειας .Τα πράγματα έχουν έτσι επειδή είχαν έτσι και στο παρελθόν .
Το σύμπαν είναι ένα εξελισσόμενο σύστημα συνηθειών»

«Υπάρχει μια φαντασία, η φαντασία της ψυχής του σύμπαντος .
Σε αυτήν εμπεριέχονται οι φαντασίες των γαλαξιών, των ηλιακών συστημάτων, των οικοσυστημάτων, των κοινωνιών, των ανεξάρτητων οργανισμών, των οργάνων, των ιστών κ.λ.π»


R.Sheldrake

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr