Υπάρχει κατά την γνώμη μου μια ... μικρή διαφορά από το θεϊκό Ορφέα.

ναι ωραια τα τραγουδουσε...απο κει κ περα ομως....μαζι σου κ γω εαρινε στο ονομα της ωραιας στιγμης που παρασερνει το μυαλο κ την καρδια...
υπαρχουν ομως κ τα θεμελια που θελουμε να τα εξαφανισουμε κ να στεγασουμε τον ανθρωπο ειτε στο κενο ειτε στην απολυτη υλη...

quote:

---

Εαρινος
Μπά , μην το πιστεύεις φίλε μου...και σε τελική αναλυση όλοι κάτι λένε...έτσι για να λένε

---

"
Δυστυχώς φίλε Εαρινέ, δεν τα λενε για να τα λένε.

Τα λένε για να χειραγωγούν το ποίμνιο τους, και να το αρμέγουν.

Δεν είναι τόσο ονειρικά τα πράγματα φτιαγμένα, όπως νομίζεις.
Η πραγματικότητα άλλα πιστοποιεί.

Τα «θεϊκά» τα άσματα είναι για τους «άμυαλους παγίδα»
Αυτό έλεγε ένας άλλος ποιητής"

Γνωρίζω φίλε μου , τι και γιατί το λένε...ωστόσο επέλεξα αυτή την διατύπωση για προσωπικούς καθαρά λόγους και ελπίζω ότι κάποια στιγμή να βρεθούμε απο κοντά -μακάρι- και να σου εξηγήσω απο κοντά το γιατί επέλεξα αυτήν την διατύπωση...
Πάντως διαχωρίζω τον απλό πιστό -διπλανό μου συνάνθρωπο- απο το σύστημα χειραγώγησης συνειδήσεων...

Και βεβαίως είναι δικαίωμα του καθενός να αποφασίζει για το τι λέει και τι κάνει, και κυρίως το χρόνο που θα επιλέξει να το πει ή να το κάνει.

Αυτό δεν τον απαλλάσσει της ευθύνης του έναντι της κοινωνίας, αλά και κυρίως έναντι του διπλανού του, όταν μάλιστα αυτός καρτερά την δική του καθοδήγηση, διαφώτιση, και βοήθεια απεμπλοκής από μια μεθοδευμένη και καλοσχεδιασμένη καθοδήγηση.

Η αδιαφορία ή μη συμμετοχή στην απομυθοποίηση μιας πλάνης, είναι ηθική συναυτουργία.
Αυτή είναι η προσωπική μου θέση
Σε αντίθεση με άλλους βαρετούς (και βαρεμένους) συμφορίτες, η συμμετοχή μου στο φόρουμ στοχεύει στην εποικοδομητική αντιπαράθεση θέσεων και αντιθέσεων, με στόχο την διερεύνηση της αλήθειας.
Οποιαδήποτε συμμετοχή σε προσωπικές αντεγκλήσεις με αφήνει παγερά αδιάφορο.
Σου υπενθυμίζω για άλλη μια φορά την ρήση του μεγάλου μας φιλόσοφου.
Αυτή είναι θέση ζωής για μένα.
Μα είναι δυνατόν να εξομοιοθούμε με “λεμούριους” όπως λες?

Και βεβαίως θα χαιρόμουν αν κάποτε βρεθούμε να τα κουβεντιάσουμε.

Είσαι έξω?

Γιάννης ψεύτης
Σε αντίθεση με άλλους βαρετούς (και βαρεμένους) συμφορίτες, η συμμετοχή μου στο φόρουμ στοχεύει στην εποικοδομητική αντιπαράθεση θέσεων και αντιθέσεων, με στόχο την διερεύνηση της αλήθειας.
..........

Η αντιπαράθεση θέσεων οδηγεί σε καινούργιες θέσεις, ψηλότερα η χαμηλότερα, θέσεις πάντα είναι. Αν το δεις καλα που οδηγεί αυτη η διαδικασία, (το κρυφτουλι  του εαυτου); Αναρωτιέσαι σοβαρά!

Γίνεται να διερευνηθεί η αλήθεια? αν όλα όσα έμαθα η με έμαθαν, είναι θέμα του νου, η αλήθεια είναι και αυτη μέρος του?

Πως γίνεται να είναι μέρος του νου η της μνημης η αλήθεια? 

Μήπως η αλήθεια είναι Ζωντανή, και όχι τα θρησκευτικά γαιτανακια που προβάλουν οι θρησκείες?

Και έτσι στη συνέχεια...

quote:

---

Πλάτωνας
Για να πεις κάτι τέτοιο, πρέπει πρώτα να είσαι ολοκληρωτικα ΕΞΩ απο την πλάνη, διαφορετικά είσαι μέρος της, όπως ο κομουνιστης που θεωρεί τον αγώνα του, διαφορετικο, ιερο, όπως ο χριστιανός, που λέει είσαι με το Χριστό η δεν είσαι!

Είσαι έξω?

---

Η πλάνη δεν φέρνει δυστυχία, αντιθέτως θα έλεγα, προκαλεί ευτυχία, είναι η ευτυχία της ψευδαίσθηση της γνώσης της αλήθειας.
Στην περίπτωση της θειστικής πλάνης, δημιουργεί και την ψευδαίσθηση της αθανασίας, με την μετά θάνατο υποσχόμενης ζωής.
Δημιουργεί το φιλοσόφημα του νοήματος, ή άλως του σκοπού της ύπαρξης της ίδια της ζωής, επεκτείνοντας την έννοια αυτή προς μια ιδανική τελειότητα.
Υπό αυτή την έννοια λειτουργεί σαν ένα είδος πνευματικού παραισθησιογόνου, και αυτό είναι καλό για όσους ΔΕΝ μπορούν να αντέξουν τόν πλήρη εκμηδενισμό του ΕΓΩ, δηλαδή την εξαφάνιση της ίδιας τους της εγωιστικής προσωπικότητας.

Δεν υπάρχει αντικειμενική αλήθεια, μήτε ψέμα, σωστό, λάθος, καλό, κακό.
Υπάρχει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Η εντολή “ ω συ μισείς, εταίρω μη ποιήσεις”, είναι ενδιαφέρουσα, ας την κάνουμε πράξη ζωής.

αλλου κολλαω...νιωθω οτι με την δηλωση ή τα συνυφραζομενα ή την υποψια οτι καποιος ανηκει πνευματικα σε καποια μονοθειστικη θρησκεια..οτι λεει ειναι λαθος χωρις να μπειτε καν στην διαδικασια να το επεξεργαστειτε εγκεφαλικα...το μονο που ακουω ειναι βιβλιογραφια αποδειξεις ...

δεν υπαρχει απλα πιστη(οχι θρησκευτικη να μην παρεξηγηθω)?
πρεπει να σου πω οτι σαγαπαω για να με πιστεψεις?Ή να γινω σκλαβα για να στο αποδειξω?

Ο χριστιανισμός είναι ΔΟΓΜΑ.
Προφανώς δεν το έχεις καταλάβει, και θεωρείς ή μάλλον επιτρέπεις στον εαυτό σου την πολυτέλεια να τον ερμηνεύει όπως σε βολεύει καλύτερα.
Τα δόγματα καλή μου ή τα δέχεσαι ακριβώς όπως είναι ή τα απορρίπτεις και τα προσαρμόζεις στα μέτρα σου. Σε αυτή την περίπτωση δημιουργείς την δική σου θεωρία και είσαι αιρετική.
Τόσο ΑΠΛΑ.

θεωρεις οτι δεν ειμαι χριστιανη?

Άλλωστε μην το ξεχνάμε και οι παπάδες δεν νηστεύουν 40 ημέρες, και κάτω από το ράσο παντελόνια φοράνε!!
Τι θα πει ότι δεν είναι χριστιανοί?.
Ε!! όχι.
Μην τα ισοπεδώνουμε όλα.

«Το κοροϊδιλίκι των ανθρώπων, πάνω στο οποίο βασίζεται κάθε θρησκεία, είναι πανομοιότυπο από την πρώτη μέρα μέχρι σήμερα. Σε φωνάζει.

- Άνθρωπε, σου λέει, εσύ είσαι το κέντρο της γης, έτσι;

Και συ είσαι το κέντρο της γης. Μάλιστα. Από σένα ξεκινάει το βλέμμα και φτάνει μέχρι απάνω στα ακίνητα παγωμένα αστέρια, από σένα ξεκινάει η ακοή, που πιάνει το τραγούδι των φύλλων και τη μουσική του Τσαϊκόφσκυ, από σένα ξεκινάνε οι πόθοι, ο φόβος τού αύριο, τα γενετήσια ένστικτα, η απληστία, το μίσος να καταστρέψης, η λαχτάρα να δημιουργήσης, ο αγώνας να διατηρηθής, όλα από σένα, κι εδώ μέσα στο στήθος σου, δεξιότερα από την καρδιά, νιώθεις ένα τόσο δα πραματάκι, που είναι κάποιο πουλάκι από άνεμο και το λένε ψυχή, να θέλης και να μη θέλης, το πιστεύεις στο τέλος, ότι εσύ είσαι το κέντρο της δημιουργίας του Σύμπαντος και την ψωνίζεις, ότι είσαι σπουδαίος και μέγας, και το σκέφτεσαι μέσα σε κείνο το μυστήριο ραντάρ που λέγεται «υποσυνείδητο».

- Ναι, ρε, εγώ είμαι. Μάλιστα, εγώ. Βεβαίως. Πώς; Τι;

Σου ΄δωσε το χρυσό χάπι η θρησκεία, η όποια θρησκεία και να ΄ναι και γελάει μέσα της και σου κάνει απ΄ όξω της:

- Τα βλέπεις, ρε μπαγάσικο;

Και ξαφνικά, εκεί που είσαι καταφχαριστημένος γιατί έγινες κέντρο, σου ρίχνει ένα φάσκελο:

- Να, κόπανε.

Απορείς, το λοιπόν. «Παρακαλώ, πώς φασκελώνετε ένα κέντρον της δημιουργίας; Να έχετε και ανατροφή».

Η θρησκεία ξεκαρδίζεται αναιδέστατα μέσα στα μούτρα σου.

- Θα πεθάνης, ρε κόπανε.

Εδώ σου κόβονται τα ποδάρια. Κιτρινίζεις.

- Ορίστε;

- Θα πεθάνης, ρε.

Κακιά η κουβέντα, να φας τη γλώσσα σου και κουνήσου από τη θέση σου, έλα όμως που 'ναι κι αλήθεια...

- Μάλιστα, θα πεθάνης, λέει η θρησκεία, και τα λουλούδια θ΄ ανθίζουνε την άνοιξη και θα κυλάνε ασημόνερα τα ρυάκια και θα γυρίζουνε τα ντονέρια να σπάνε μύτες και θα φοράνε τα κορίτσια λιλά φορέματα. Όλα θα είναι όμορφα, φωτεινές ρεκλάμες, αυτοκίνητα, πικνίκια, πεταλούδες που χορεύουνε γύρω από το φως.

Διάλος τον πατέρα του! Για σκέψου! Πάλι θα υπάρχουνε αυτά και συ τίποτα, θα σ΄ έχουνε χώσει στη γη, κει πέρα σε κάνα αχάριστο νεκροταφείο, στην αρχή θα ΄ρχεται η στοργή να σ΄ ανάψει κάνα παλιοκάντηλο και να σου πούνε τρισάγιο, μετά θα σε ξεχάσουνε, και οι κοντινές σου στοργές θ΄ αρχίσουνε να χαμογελάνε δειλά για να το φτάσουνε αργότερα στο μπασαδούρικο χάχανο, τίποτις κοπρόσκυλα μπορεί να κατουράνε τον τάφο σου, και πιο μετά, σε δυο γενεές, κανένας δεν θα σε μελετάη -ποιος μελετάει τον προπάππο του;- και δεν θα μείνης, βλάκα μου, ούτε καν «σποδός αναμνήσεων» στον κόσμο.

Τώρα σε μαγκώνουνε οι κρυάδες.

- Ωχού! Ρε, τι πάθαμε.

Εδώ σε περιμένει η θρησκεία. Να σε ρίξη , μέσα στη στέρνα με την απελπισία και τώρα σου δίνει το χέρι.

- Έλα.

- Τι;

- Έλα, ρε κορόιδο, δεν θα πεθάνης, δεν σ΄ αφήνω εγώ.

- Σοβαρά;

Και σ΄ ανοίγει μια πόρτα και σε μπάζει ο Χριστιανός σ΄ έναν παράδεισο γαλαζοπεριβολάτον, και ο Μουσουλμάνος σ΄ έναν παράδεισο μελοπιλαφάτο, και ο Ινδουιστής σε μια νιρβάνα τής απόλυτης γαλήνης, και το κάθε κέρατο τον έχει φτιάξει τον παράδεισο με δικό του σκηνογράφο και τον ρεκλαμάρει πια σαν τουριστικό γραφείο «Βιζιτέ λε Καναρί», τέτοια ωραία πράματα.

Εσένα δεν σου πάει, κύριε, να χαθής εσύ και να γίνης χώμα και, σύμφωνα με το νόμο τής αφθαρσίας τής ύλης, να γυρίσουνε τα υλικά σου στη γη, «πωλούνται παλαιά υλικά εκ κατεδαφίσεως», και η ψυχή σου να ενωθή και πάλι μέσα στο μεγάλο ρευστό τού Σύμπαντος και να χαρμανιάση με δαύτο και να χάση το εγώ της. Γιατί θάνατος τούτο θα πη: «Να χάσης το εγώ σου». Και επειδή θέλεις να υπάρχης μέσα σε όλα τούτα που ξέρεις ότι υπάρχουνε, το δίνεις το ξερό σου.

- Αμάν, βγάλε με και ό,τι θέλεις.

Σε κέρδισε η θρησκεία τώρα που είσαι ζωντανός, γιατί πεθαμένο σ΄ έχει δια βίου. Κι από δω και πέρα, σε κουμαντάρει όπως τη συμφέρει αυτήνε. Άμα είναι ζόρικα, δεν έχει μονάχα λουλουδοπερίβολα. Έχει και κλιβάνους. Σε χώνει μέσα και γκιουβετσιάζεις εις τους αιώνας των αιώνων. Και σε τρομάζει:

- Πρόσεχε τώρα. που είσαι ζωντανός κι είναι καιρός να κάνεις κείνα που λέω γω, αλλιώς σε βλέπω με σκορδάκι στο φούρνο.

Κι άμα σου βαστάει, κάνε κι αλλιώς.

Αυτό είναι. Κάποιος είπε: «Η θρησκεία είναι μια εταιρία, που εκδίδει μετοχές επί ανύπαρκτων μεταλλείων» . Δεν θυμάμαι ποιος το είπε, αλλά θαρρώ πως το είπα εγώ. Και κανένας δεν παίρνει μερίσματα από τούτες τις μετοχές, αλλά μόνο το διοικητικό συμβούλιο τούτης τής εταιρίας τρώει καλά. Κι αυτό θαρρώ πως το είπα πάλι εγώ και είμαι κολασμένος, το ξέρω.»

Νίκος Τσιφόρος

Γιάννης ψεύτης
Μα αφού γνωρίζεις φίλε μου πως ΔΕΝ υπάρχει αντικειμενική αλήθεια, εκτός και αν “νομίζεις” πως εσύ ξέρεις την αλήθεια. 
......
Δεν έγραψα πουθενά πως ξέρω την αληθεια. Έγραψα πως μπορείς να είσαι ελεύθερος απο την πλάνη. 
..

Γιάννης ψεύτης
Η αντιπαράθεση θέσεων διευρύνει τον ορίζοντα παρατήρησης, θέτει νέες θέσεις που ενδεχομένως θα οδηγήσουν σε νέες υποθέσεις, και θα θέσουν νέες θέσεις.
Η αλήθεια φίλε μου είναι ο στόχος. Είναι η Ιθάκη.
........

Ποιος στοχεύει? και τι στοχεύει? 
αυτο σε τι διαφέρει απο την δογματικη αλήθεια?  

Γιάννηςψευτης
Χωρίς αυτή – την αλήθεια/Ιθάκη – δεν θα βγαίναμε στο δρόμο της αναζήτησης.
.....
Γιατί βρε Γιαννάκη δεν βγαίνεις? 
κάθε μέρα δεν ανοίγεις τα ματια σου, και θαυμαζεις γύρω σου? 
η ύπαρξη της ζωής δεν είναι αρκετή, για έρευνα? 

στα γράφω για να σου διευκρίνηση τη διάφορα της αναζήτησης απο την έρευνα, γιατί όταν ζητάς κάτι, ο εαυτος είναι σε θέση να προβάλει (κάτι) που σου λέει, κοιτα, είμαι η αλήθεια, δεν μπορείς να με μάθεις, γιατι είσαι μέρος της.

Γιάννης
Την αλήθεια ΔΕΝ πρόκειται ποτέ να την μάθουμε γιατί είμαστε μέρος της .
....
ΝΑΤΟ το βλέπεις? 
βλέπεις που είναι λέξεις? 
Αν γράψεις τι λέξη ΠΟΤΕ, δεν αποκλείεις.. οτι δηποτε?
ποιος ο λόγος για αναζήτηση?

Γιάννηςψευτης
Η αναζήτηση της είναι φίλε μου αυτό που με μαγεύει και όχι η γνώση της.
Γιαυτό είμαι στον δρόμο
........

Όλα αυτα που γράφω Γιάννη, είναι για να δουμε στο τέλος μαζι κάτι.

Η είσαι στο δρόμο, η δεν είσαι, (γιατί έχεις μέσα σου στόχους και ιθακες.) Πιθανόν αυτο να θέλεις να πεις, όταν γράφεις πως αποκλειεις τις δογματικες αλήθειες, απλά στο γράφω και εγω, για να είναι ακομα ποιο ξεκάθαρο. Οι στόχοι και οι ιθακες, θρεφουν την ελπίδα, (του αύριο, του θεου, του σωτήρα) και δεν είσαι πραγματικα στο δρόμο, (στο εδω και τώρα)

Γιάννης ψεύτης.
Δεν βγήκα στο δρόμο για να βρίσω και να αντιπαρατεθώ σε προσωπικό επίπεδο με κανένα.
Αυτό με αφήνει επαναλαμβάνω παγερά αδιάφορο.

Δεν καταλαβαίνω φίλε μου τι σχέση μπορεί να έχει η αντιπαράθεση ιδεών μα τις προσωπικές αντεγκλήσεις?
Για πες εσύ.
Υπάρχει σχέση?
...........

Αυτο είναι προσωπικά δικο σου, δες το πνεύμα και το λόγο που γράφεις στο φόρουμ. Εξέτασε αυτα που γράφεις π.χ πριν 10 μέρες..

 Αν σέβεσαι τον εαυτο σου, σέβεσαι και τον συνδυκτιο σου, σαν άνθρωπο, όσο για τις ιδέες και τα πιστεύω (που ο καθένας μπορει να έχει) συζητας μαζι τους.

 Φυσικά αν εκτρεπεσαι, βριζεις, κοροιδευεις, ειρωνευεσαι, γράφεις ε ρε γέλια, ΕΣΥ νομίζεις πως είσαι σωστός, μα στην ουσία είσαι πάντα Ένα δογματικο κομμάτι, που μάχεται Ένα άλλο κομμάτι, που και αναζητά ...ολοκλήρωση. (και την ονομάζει αλήθεια, Ιθάκη, δρόμο, κλπ κλπ)

quote:

---

Δεν γνωρίζω φίλοι μου πόσοι από σας έχουν διαβάσει Νίκο Τσιφόρο , πάντως εγώ σαν «παλαιότερος» υπήρξα φαν του συγγραφικού του έργου , που το παρακολουθούσα αρχικά κάθε βδομάδα μέσα από τις σελίδες του «ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ»

.
.
.
.
.
..

.

Και κανένας δεν παίρνει μερίσματα από τούτες τις μετοχές, αλλά μόνο το διοικητικό συμβούλιο τούτης τής εταιρίας τρώει καλά. Κι αυτό θαρρώ πως το είπα πάλι εγώ και είμαι κολασμένος, το ξέρω.»

Νίκος Τσιφόρος[/b]

---

Kαλημέρα Σωτήρη...
Όσο εύκολα διαπιστώνεται η ατελής επικοινωνια [παρ-εξήγηση] , τόσο πιο δύσκολα αποδεικνύεται η πλήρης επικοινωνία.
Για να αποδειχθεί θα χρειαζόταν [επικοινωνία της επικοινωνίας].
Αλλα η επικοινωνία δεν χρειάζεται απόδειξη , απόδειξή της είναι η "υπαρξιακή ζεστασιά" της κατανόησης και η οποία συντελλείται με την έλευση της "καθιέρωσης του εμείς" και είναι 'κείνες όλες οι στιγμές οι ερωτικές στην ύπαρξη μας...εκείνες που ο άνθρωπος απελευθερώνεται και πλημμυρίζει η καρδιά και όλο μας το είναι απο οξυγόνο...και είναι 'κείνες οι στιγμές που δεν ζητούν ανταλλάγματα αλλα την καθαρή απελευθερωμένη ύπαρξη για να την οδηγήσουν μακριά απο το "είναι" της σε μια κατάσταση πλήρους έκστασης και ένωσης...

Η γεύση του όντος..δεν περιγράφεται φίλε μου , απλά νοιώθεται και ο λόγος ελάχιστος και ανήμπορος μπροστά της , "ο-της-γλώσσας"...

Σπείρε ΘΕΟΥΣ και καλλιέργησε την αποξένωση...εδώ με κείνες θερίζεται η νοσταλγία της χαμένης ενότητας...

Την καλημέρα μου και πάλι!!!

Μείνε μέσα στο παιχνίδι...

το μονο που θελω να πω ειναι οτι δεδομενης της εποχης του μηπως πισω απτα λεγομενα του κρυβονται καποια αλλα μυνηματα πλην των προφανων...?

δεν ξερω ρωταω?

απο την αλλη το χω ξαναπαει δεν ξερω πως τον λενε ..εγω τον λεω θεο...αλλα δεν μπορει τα παντα να ειναι τυχαια..

quote:

---

Δεν γνωρίζω φίλοι μου πόσοι από σας έχουν διαβάσει Νίκο Τσιφόρο , πάντως εγώ σαν «παλαιότερος» υπήρξα φαν του συγγραφικού του έργου , που το παρακολουθούσα αρχικά κάθε βδομάδα μέσα από τις σελίδες του «ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ» , και αργότερα όταν οι εβδομαδιαίες δημοσιεύσεις έγιναν βιβλία έβαλα αρκετές από αυτές στη βιβλιοθήκη μου . Με αφορμή λοιπόν την συζήτηση μεταξύ των φίλων hunter1 και gianipseftis , (οι κυρίες προηγούνται) , θυμήθηκα ένα απόσπασμα του Τσιφόρου από το βιβλίο του «Ελληνική Μυθολογία» στο οποίο αποδίδει την «Θεογονία» του Ησίοδου με τον δικό του ανεπανάληπτο τρόπο , την εκμετάλλευση των πιστών από τις διάφορες θρησκείες , το οποίο επειδή κατά τη γνώμη μου ταιριάζει με την παρούσα τροπή της συζήτησης αξίζει τον κόπο να παρατεθή .

«Το κοροϊδιλίκι των ανθρώπων, πάνω στο οποίο βασίζεται κάθε θρησκεία, είναι πανομοιότυπο από την πρώτη μέρα μέχρι σήμερα. Σε φωνάζει.

- Άνθρωπε, σου λέει, εσύ είσαι το κέντρο της γης, έτσι;

Και συ είσαι το κέντρο της γης. Μάλιστα. Από σένα ξεκινάει το βλέμμα και φτάνει μέχρι απάνω στα ακίνητα παγωμένα αστέρια, από σένα ξεκινάει η ακοή, που πιάνει το τραγούδι των φύλλων και τη μουσική του Τσαϊκόφσκυ, από σένα ξεκινάνε οι πόθοι, ο φόβος τού αύριο, τα γενετήσια ένστικτα, η απληστία, το μίσος να καταστρέψης, η λαχτάρα να δημιουργήσης, ο αγώνας να διατηρηθής, όλα από σένα, κι εδώ μέσα στο στήθος σου, δεξιότερα από την καρδιά, νιώθεις ένα τόσο δα πραματάκι, που είναι κάποιο πουλάκι από άνεμο και το λένε ψυχή, να θέλης και να μη θέλης, το πιστεύεις στο τέλος, ότι εσύ είσαι το κέντρο της δημιουργίας του Σύμπαντος και την ψωνίζεις, ότι είσαι σπουδαίος και μέγας, και το σκέφτεσαι μέσα σε κείνο το μυστήριο ραντάρ που λέγεται «υποσυνείδητο».

- Ναι, ρε, εγώ είμαι. Μάλιστα, εγώ. Βεβαίως. Πώς; Τι;

Σου ΄δωσε το χρυσό χάπι η θρησκεία, η όποια θρησκεία και να ΄ναι και γελάει μέσα της και σου κάνει απ΄ όξω της:

- Τα βλέπεις, ρε μπαγάσικο;

Και ξαφνικά, εκεί που είσαι καταφχαριστημένος γιατί έγινες κέντρο, σου ρίχνει ένα φάσκελο:

- Να, κόπανε.

Απορείς, το λοιπόν. «Παρακαλώ, πώς φασκελώνετε ένα κέντρον της δημιουργίας; Να έχετε και ανατροφή».

Η θρησκεία ξεκαρδίζεται αναιδέστατα μέσα στα μούτρα σου.

- Θα πεθάνης, ρε κόπανε.

Εδώ σου κόβονται τα ποδάρια. Κιτρινίζεις.

- Ορίστε;

- Θα πεθάνης, ρε.

Κακιά η κουβέντα, να φας τη γλώσσα σου και κουνήσου από τη θέση σου, έλα όμως που 'ναι κι αλήθεια...

- Μάλιστα, θα πεθάνης, λέει η θρησκεία, και τα λουλούδια θ΄ ανθίζουνε την άνοιξη και θα κυλάνε ασημόνερα τα ρυάκια και θα γυρίζουνε τα ντονέρια να σπάνε μύτες και θα φοράνε τα κορίτσια λιλά φορέματα. Όλα θα είναι όμορφα, φωτεινές ρεκλάμες, αυτοκίνητα, πικνίκια, πεταλούδες που χορεύουνε γύρω από το φως.

Διάλος τον πατέρα του! Για σκέψου! Πάλι θα υπάρχουνε αυτά και συ τίποτα, θα σ΄ έχουνε χώσει στη γη, κει πέρα σε κάνα αχάριστο νεκροταφείο, στην αρχή θα ΄ρχεται η στοργή να σ΄ ανάψει κάνα παλιοκάντηλο και να σου πούνε τρισάγιο, μετά θα σε ξεχάσουνε, και οι κοντινές σου στοργές θ΄ αρχίσουνε να χαμογελάνε δειλά για να το φτάσουνε αργότερα στο μπασαδούρικο χάχανο, τίποτις κοπρόσκυλα μπορεί να κατουράνε τον τάφο σου, και πιο μετά, σε δυο γενεές, κανένας δεν θα σε μελετάη -ποιος μελετάει τον προπάππο του;- και δεν θα μείνης, βλάκα μου, ούτε καν «σποδός αναμνήσεων» στον κόσμο.

Τώρα σε μαγκώνουνε οι κρυάδες.

- Ωχού! Ρε, τι πάθαμε.

Εδώ σε περιμένει η θρησκεία. Να σε ρίξη , μέσα στη στέρνα με την απελπισία και τώρα σου δίνει το χέρι.

- Έλα.

- Τι;

- Έλα, ρε κορόιδο, δεν θα πεθάνης, δεν σ΄ αφήνω εγώ.

- Σοβαρά;

Και σ΄ ανοίγει μια πόρτα και σε μπάζει ο Χριστιανός σ΄ έναν παράδεισο γαλαζοπεριβολάτον, και ο Μουσουλμάνος σ΄ έναν παράδεισο μελοπιλαφάτο, και ο Ινδουιστής σε μια νιρβάνα τής απόλυτης γαλήνης, και το κάθε κέρατο τον έχει φτιάξει τον παράδεισο με δικό του σκηνογράφο και τον ρεκλαμάρει πια σαν τουριστικό γραφείο «Βιζιτέ λε Καναρί», τέτοια ωραία πράματα.

Εσένα δεν σου πάει, κύριε, να χαθής εσύ και να γίνης χώμα και, σύμφωνα με το νόμο τής αφθαρσίας τής ύλης, να γυρίσουνε τα υλικά σου στη γη, «πωλούνται παλαιά υλικά εκ κατεδαφίσεως», και η ψυχή σου να ενωθή και πάλι μέσα στο μεγάλο ρευστό τού Σύμπαντος και να χαρμανιάση με δαύτο και να χάση το εγώ της. Γιατί θάνατος τούτο θα πη: «Να χάσης το εγώ σου». Και επειδή θέλεις να υπάρχης μέσα σε όλα τούτα που ξέρεις ότι υπάρχουνε, το δίνεις το ξερό σου.

- Αμάν, βγάλε με και ό,τι θέλεις.

Σε κέρδισε η θρησκεία τώρα που είσαι ζωντανός, γιατί πεθαμένο σ΄ έχει δια βίου. Κι από δω και πέρα, σε κουμαντάρει όπως τη συμφέρει αυτήνε. Άμα είναι ζόρικα, δεν έχει μονάχα λουλουδοπερίβολα. Έχει και κλιβάνους. Σε χώνει μέσα και γκιουβετσιάζεις εις τους αιώνας των αιώνων. Και σε τρομάζει:

- Πρόσεχε τώρα. που είσαι ζωντανός κι είναι καιρός να κάνεις κείνα που λέω γω, αλλιώς σε βλέπω με σκορδάκι στο φούρνο.

Κι άμα σου βαστάει, κάνε κι αλλιώς.

Αυτό είναι. Κάποιος είπε: «Η θρησκεία είναι μια εταιρία, που εκδίδει μετοχές επί ανύπαρκτων μεταλλείων» . Δεν θυμάμαι ποιος το είπε, αλλά θαρρώ πως το είπα εγώ. Και κανένας δεν παίρνει μερίσματα από τούτες τις μετοχές, αλλά μόνο το διοικητικό συμβούλιο τούτης τής εταιρίας τρώει καλά. Κι αυτό θαρρώ πως το είπα πάλι εγώ και είμαι κολασμένος, το ξέρω.»

Νίκος Τσιφόρος

---

quote:

---

δεν με παιρνει σιγουρα να κρινω τα λεγομενα του μεγαλου Τσιφορου ακομα κ απο προσωπικες διηγησεις του πατερα μου που ηταν ενας απο τους ανησυχους τοτε νεους που τον περιεβαλαν για να ακουσουν διψασμενοι την επομενη ατακα του...

το μονο που θελω να πω ειναι οτι δεδομενης της εποχης του μηπως πισω απτα λεγομενα του κρυβονται καποια αλλα μυνηματα πλην των προφανων...?

δεν ξερω ρωταω?

απο την αλλη το χω ξαναπαει δεν ξερω πως τον λενε ..εγω τον λεω θεο...αλλα δεν μπορει τα παντα να ειναι τυχαια..

d.k

---

Λίγο πολύ Hunter , όλοι θεωρούν ότι κάτι υπάρχει πίσω απο όλα -όσα βλέπουμε και δεν βλέπουμε- .... η διαφορά είναι το που ο καθένας το αποδίδει ....
Προσωπικά δεν "πιστεύω" σε ανθρώπινους Θεούς και φτιαγμένους απο τους ιδίους...αλλα σε κάτι άλλο άγνωστο που ούτε καν μπορούμε να διανοηθούμε...

Μείνε μέσα στο παιχνίδι...

το βασικοτερο ειναι η αγαπη το εμεις...

Η “Ιθάκη/αλήθεια” είναι ο στόχος, με την έννοια του σκοπού, του κινήτρου, του “λόγου του γιατί, και του πώς”.
Δεν είναι για μένα κάτι αντικειμενικά υπαρκτό, αλλά υποθετικά απροσδιόριστο, και κάτι που δεν επιθυμώ να το φτάσω/γνωρίσω, γιατί θα σήμαινε το τέλος της πορείας μου, θα έχανε νόημα η ύπαρξή μου.

Οι δογματικές αλήθειες αποστερούν την χαρά του ταξιδιού, γιαυτό και είναι απελπιστικά άχαρες, προσφέροντας μόνο την ελπίδα της αιωνιότητας, ως αντάλλαγμα της εκμηδένισης του Εγώ.

Δεν μου έδωσες να καταλάβω γιατί η αντιπαράθεση ιδεών - με τα όποια επιχειρήματα μπορούν να τεθούν εκατέρωθεν,- είναι το ίδιο με τις προσωπικές ύβρεις.

Ο καθένας μπορεί να πιστεύει – και δικαιούται να πιστεύει – ότι είναι σωστός, και να προσπαθήσει με επιχειρήματα να το τεκμηριώσει.
Που είναι το επιλήψιμο?

Κατά τα άλλα, με χαρά διαπιστώνω πως διαφωνούμε συμφωνώντας.
Και αυτό κάτι είναι.

quote:

---

το βασικοτερο ειναι η αγαπη το εμεις...

d.k

---

Mε βρίσκεις απόλυτα σύμφωνο...ΑΠΟΛΥΤΑ!

Μείνε μέσα στο παιχνίδι...

Ουδέν αληθέστερον κατα την άποψή μου...

"Οι δογματικές αλήθειες αποστερούν την χαρά του ταξιδιού, γιαυτό και είναι απελπιστικά άχαρες, προσφέροντας μόνο την ελπίδα της αιωνιότητας, ως αντάλλαγμα της εκμηδένισης του Εγώ".

δεν υπαρχουν δογματα με την στενη εννοια του ορου..

quote:

---

Hunter
αλλα εγω παρολες τις αντιρρησεις σας επιμενω...τα δογματα εμεις τα δημιουργουμε κ αν θελουμε τα ακολουθουμε...

δεν υπαρχουν δογματα με την στενη εννοια του ορου..

---

quote:

---

Προφανώς ΔΕΝ έχεις αντιληφθεί πως ΟΛΕΣ οι σύγχρονες επίσημες θρησκείες είναι δογματικές.
Κάθε μία έχει διαμορφωμένη μια συγκεκριμένη κοσμοθεωρία, και την θεωρεί ΑΠΟΛΥΤΑ σωστή.
ΔΕΝ επιτρέπει καμία παρέκκλιση και διαφορετική ερμηνεία.

---

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr