quote:

---

Από την άλλη μεριά, αυτό ήταν που έκανε ο Alexandros. Προκάλεσε και πρόσβαλλε πολλά μέλη, ακόμα και ανθρώπους που την χρονική εκείνη περίοδο δεν συμμετείχαν στο θέμα

---

Ήμουν ένας από αυτούς που δεν συμμετείχε.
Η τελευταία συνάντησή μας έληξε τυπικά...
Μου είπε: "Ευχαριστώ".
Του είπα: "Παρακαλώ".
Είπε: "Με τον Συνοδινό τελείωσα"
Είπα: "Να πας στο καλό"
Και χωρίσανε (τάχα) οι δρόμοι μας.
Είχα στείλει βέβαια, ταυτόχρονα και μήνυμα στην διεύθυνση των φόρουμ, γνωρίζοντας ότι στην ουσία δεν ήταν ικανοποιημένος από την εξέλιξη που είχε η επίθεσή του εναντίον μου και ενδεχομένως να επιστρέψει με τις ιστορίες περί Χρυσής Αυγής.
Από τότε και μέχρι τη στιγμή που επανήλθε και απευθυνόμενος σε άλλους με διάφορα υπονοούμενα και χαρακτηρισμούς εναντίον μου, εγώ δεν συμμετείχα καθόλου στα φόρουμ.

Edited by - Συνοδινός.1 on 15/12/2013 22:11:10

Δεν νομίζω να ζήτησα από κανένα να συμφωνήσει σε κάτι με το ζόρι. Ότι νομίζεις.

Εγώ δεν λέω στον άλλο την φράση "δεν παραδέχεσαι", γιατί αυτό σημαίνει πως του αφαιρώ το δικαίωμα να αμφισβητήσει κάτι.

Θα ήταν σωστό ότι λες να συνοδεύεται με αποδείξεις. Μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί πιστεύεις ότι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής πέθανε μετά από την υποτιθέμενη(για σένα) σταύρωση του Ιησού; Έδωσες ένα νούμερο 35μ.Χ. Αν βαριέσαι να πεις κάτι για αυτό, δώσε μου τουλάχιστον κάποιο link όπου τα διάβασες αυτά, για να το ελέγξω.

Εννοείς αυτό.

"Έτσι λοιπόν με βάση όλες αυτές τις ημερομηνίες και τις υποθέσεις των θεολόγων ερευνητών, έχουμε τα εξής αποτελέσματα, βασισμένοι στον Ματθαίο και έτος γεννήσεως του Ιησού περίπου το 6 παχχ, και πιθανές ημερομηνίες 30, 33, και 36, οι αντίστοιχες πιθανές ηλικίες του Ιησού κατά την σταύρωση να είναι 35-36, 38-39, και 41-42 έτη. Βασισμένοι στον Λουκά και έτος γεννήσεως του Ιησού περίπου το 7 μαχχ, και πιθανές ημερομηνίες 30, 33, και 36, οι αντίστοιχες πιθανές ηλικίες του Ιησού κατά την σταύρωση να είναι 23, 26, και 29 έτη."

Και τα παρακάτω δεν είναι δικά σου;

"1ον ο Ιησούς βαφτίζεται 30 ετών το 26, διδάσκει 4 χρόνια και σταυρώνεται το 30, δηλαδή 5 χρόνια πριν τον αποκεφαλισμό του Ιωάννη, στα 34 του.

2ον ο Ιησούς βαφτίζεται 30 ετών το 26 , διδάσκει 7 χρόνια, και σταυρώνεται το 33, δηλαδή 2 χρόνια πριν τον αποκεφαλισμό του Ιωάννη στα 37 του.

3ον ο Ιησούς βαφτίζεται 30 ετών το 26 , διδάσκει 10 χρόνια, και σταυρώνεται το 36 δηλαδή μετά τον αποκεφαλισμό του Ιωάννη στα 40 του

4ον ο Ιησούς βαφτίζεται 34 ετών το 30 και σταυρώθηκε το 33, δηλαδή δίδαξε 3 χρόνια σταυρώθηκε 37 ετών, και 2 χρόνια πριν τον αποκεφαλισμό του Ιωάννη.

5ον ο Ιησούς βαφτίζεται 37 ετών το 33 και σταυρώθηκε το 36, δηλαδή δίδαξε 3 χρόνια σταυρώθηκε 40 ετών, μετά τον αποκεφαλισμό του Ιωάννη."

Συγγνώμη αλλά έχεις προκαλέσει ένα χάος. Το μόνο που έχω καταλάβει είναι πως προσπαθείς με υπέρμετρο ζήλο να δείξεις πως η μόνη υπόθεση που δεν ισχύει είναι ότι ο Ιησούς σταυρώθηκε όταν ήταν 33 χρονών(για να χαλάσεις φυσικά τις χριστιανικές προφητείες και τους συμβολισμούς).

Λοιπόν για να ξεκαθαρίσουμε το χάος και για να μην διαμαρτύρεσαι για παρερμηνείες. Αν έχεις την ευγενή καλοσύνη, μπορείς να μου πεις

1)ποιο ημερολόγιο χρησιμοποιείς για αυτές τις υποθέσεις;

2)ποιο έτος αυτό του ημερολογίου θεωρείς ως έτος γέννησης του Ιησού;

3)γιατί τα συσχετίζεις όλα με τον αποκεφαλισμό του Ιωάννη του Πρόδρομου;

ΥΓ Αν μπορείς πρόσεχε να μην ταυτίζεις την ηλικία ενός προσώπου με την χρονιά ενός ημερολογίου. Άλλο η ηλικία 33 ετών και άλλο το έτος 33 ενός ημερολογίου.

Δεν σου ζήτησα να επαναλάβεις κάτι που έχεις ήδη πει.

ΝΑΙ ΕΣΥ. Γιατί λες "όχι εγώ"; Οκ, αν επαναπαύεσαι στην μελέτη που κάνανε κάποιοι ειδικοί. Δηλαδή το είπανε αυτοί, πάπαλα. Οι εξηγήσεις ανήκουν δηλαδή μόνο σε αυτούς που φοιτούν, η μάζα απλώς το δέχεται όπως το διαβάζει, έτσι δεν είναι;

Τέλος πάντων, ok θα ψάξω μόνος να δω πως αιτιολογούνε ότι αιτιολογούνε. Αλλά πριν να κάνω μια παρατήρηση. Είναι προφανές πως δεν σε ενδιαφέρει να πειστείς, αλλά έχεις μια προδιάθεση άρνησης. Έρχεσαι και πετάς στο τραπέζι εκατοντάδες υποθέσεις(χωρίς αιτιολόγηση) λέγοντας μάλιστα πως η μόνη υπόθεση που αποκλείεται είναι να σταυρώθηκε ο Ιησούς στα 33 του.

Νομίζω ότι όπως θα λέγανε οι Κηφέες, οι Νικόμαχοι, οι Dsm και άλλοι... αυτό προσβάλει την νοημοσύνη του κάθε αναγνώστη. Τώρα αντιγράφω και αυτούς!

Γιατί το κοινό δεν θέλει δόγματα των ειδικών. Θέλει ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ.

Καλή διασκέδαση στην δυσφήμιση του Χριστιανισμού.

Να σας κάνω όμως ένα δωράκι χριστουγεννιάτικο. Δυο ολόκληρα άρθρα της οοδε.

http://www.oodegr.com/oode/istoria/xronologiseis/dionisios1.htm

Το λάθος τού Διονυσίου τού Μικρού

Από χρονολογικό λάθος τού Διονυσίου τού Μικρού, η παγκόσμια ιστορία βρέθηκε περίπου 4 χρόνια... νεώτερη!
Η χρονολόγηση από τη γέννηση του Χριστού προτάθηκε από τον Σκύθη μοναχό και εκκλησιαστικό συγγραφέα Διονύσιο τον Μικρό (532 μ.Χ.), ηγούμενο μοναστηριού στη Ρώμη, κατά τον 6ο μ.Χ. αιώνα. Μέχρι τότε, η χρονολόγηση γινόταν, είτε με αφετηρία την Κτίση της Ρώμης είτε "από Διοκλητιανού", δηλαδή με αφετηρία την (υποτιθέμενη) 29η Αυγούστου του 284 μ.Χ., ημερομηνία κατά την οποίαν ο Διοκλητιανός ανακηρύχτηκε αυτοκράτορας. Αφού, λοιπόν, δημιουργήθηκε η χρονολόγηση με αφετηρία τη γέννηση του Χριστού, οι μετέπειτα προσπάθειες των σοφών επικεντρώθηκαν στον ακριβή προσδιορισμό της ημερομηνίας της.

Πότε, όμως, γεννήθηκε ο Χριστός;

Τα Ευαγγέλια, κύρια πηγή πληροφοριών για τους Χριστιανούς, δεν αναφέρουν τίποτε σχετικό, ούτε μνημονεύουν κάποιον εορτασμό γενεθλίων κατά τον "ανθρώπινο" βίο του Σωτήρα Χριστού. Έτσι, κατά τους πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες, ο ακριβής εντοπισμός της σχετικής ημερομηνίας δεν ενδιέφερε τους πρώτους Χριστιανούς που λάτρευαν τον Ιησού καθημερινά! Το πρόβλημα ανέκυψε, όταν το 135 μ.Χ. ο πάπας Τελεσφόρος απεφάσισε να θεσπίσει τη γιορτή των Χριστουγέννων. Αρχικά, η γιορτή ήταν κινητή και εορταζόταν είτε την 6η Ιανουαρίου με τα Θεοφάνια, είτε την 22α Δεκεμβρίου, την ημέρα του χειμερινού ηλιοστασίου. Η καθιέρωση, βέβαια, της γιορτής στο χειμερινό ηλιοστάσιο είχε το μεγάλο πλεονέκτημα, για την Επίσημη Εκκλησία, ότι συνέπιπτε με μεγάλες ειδωλολατρικές γιορτές, όπως τα Σατουρνάλια, προς τιμήν του Κρόνου, και τα Μπρουμάλια, τον παγανιστικό εορτασμό της μικρότερης μέρας του έτους, που ο Χριστιανισμός ήθελε να εξαλείψει. Έτσι, τα Χριστούγεννα, τοποθετήθηκαν την 25η Δεκεμβρίου - υποτιθέμενη ημερομηνία γέννησης του Θεανθρώπου.

Στη συνέχεια, η γιορτή από τη Δύση έφτασε στην Ανατολή και η παράδοση αναφέρει ότι η 25η Δεκεμβρίου καθιερώθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 378 μ.Χ. από τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο, τότε Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως.

Δύο αιώνες αργότερα περίπου, ο Διονύσιος ο Μικρός, μετά από σχετική διαταγή του Ιουστινιανού και του πάπα Ιωάννη Α', προσπάθησε να φτιάξει Πασχάλιο, με αφετηρία χρονολόγησης τη γέννηση του Χριστού. Θεώρησε, λοιπόν, ότι ο Ιησούς Χριστός γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου του έτους 1, που κατ' αυτόν αντιστοιχούσε στο έτος 754 από την Κτίση της Ρώμης. Με άλλα λόγια, ο Διονύσιος θεώρησε, κατά σύμβαση, ότι η γέννηση του Χριστού έλαβε χώρα το "έτος 1".

Η σύγχυση στον ορισμό των δεκαετιών

Απ' την απόφαση αυτή του Διονυσίου του Μικρού δημιουργήθηκε η ασάφεια για το τέλος των δεκαετιών. Ας δούμε, γιατί.

Ο Διονύσιος, αρχίζοντας το μέτρημα, θεώρησε ότι η γέννηση του Χριστού έλαβε χώρα το "έτος 1". Δηλαδή, δεν έλαβε υπόψη του το "έτος μηδέν". Αυτό, πολύ απλά, πάει να πει ότι, εφόσον το μέτρημα άρχισε το έτος 1, η πρώτη δεκαετία διήρκεσε από το 1 έως το 10, η δεύτερη από το 11 έως το 20 κ.ο.κ. Εδώ γεννάται το πρώτο ερώτημα:

Πότε αρχίζει και πότε λήγει μία δεκαετία; Η τελευταία δεκαετία του αιώνα μας, αυτή, δηλαδή, που σήμερα διανύουμε, άρχισε το έτος 1990 ή το 1991; Οι περισσότεροι άνθρωποι θα απαντήσουν, πολύ φυσικά, ότι η δεκαετία του '90 άρχισε την 1η Ιανουαρίου 1990 και θα λήξει φυσιολογικά την 31η Δεκεμβρίου 1999.

Λάθος, απαντούμε εμείς οι αστρονόμοι και θεωρητικοί των ημερολογίων. Το 1990 φαίνεται, από απόψεως ακούσματος και γραφής, να ανήκει στη δεκαετία του '90, αλλά, στην πραγματικότητα, ήταν η τελευταία χρονιά της δεκαετίας του '80. Αυτό σημαίνει ότι η δεκαετία που διανύουμε σήμερα άρχισε κανονικά την 1η Ιανουαρίου 1991 και θα λήξει την 31η Δεκεμβρίου του 2000, οπότε θα λήξει και η δεύτερη χιλιετία μετά Χριστόν. Όλα αυτά οφείλονται στο γεγονός ότι ο Διονύσιος ο Μικρός δεν προσδιόρισε το πρώτο έτος του ημερολογίου ως "έτος μηδέν". Αν το είχε κάνει, θα γλιτώναμε μια και έξω από τη σύγχυση για το ορισμό των δεκαετιών.

Γιατί, όμως, δεν υπολόγισε το "έτος μηδέν";

Για τον απλούστατο λόγο, ότι την εποχή εκείνη στη Δύση χρησιμοποιούσαν το ρωμαϊκό σύστημα αρίθμησης, με τα λατινικά αριθμητικά σύμβολα που δεν περιείχαν το μηδέν.

Τα στοιχεία λήφθηκαν από τη διεύθυνση: http://www.weblab.gr/prisma/prisma42/istoria42/christ42.htm (ΗΜΕΡΗΣΙΑ / ΠΡΙΣΜΑ, τεύχος 42, 24-26 Δεκεμβρίου 1999).

/////////////////////////

http://www.oodegr.com/oode/grafi/kritiki/gennisi1.htm

Η χρονολογία γέννησης τού Χριστού

Μερικοί "κριτικοί" τής Αγίας Γραφής, καθώς εξετάζουν τις χρονολογίες περί την γέννηση τού Χριστού, νομίζουν ότι βρήκαν... "λαβράκι"! Λένε λοιπόν, ότι η αφήγηση τών Ευαγγελίων είναι ανακριβής, επειδή ο Χριστός δεν γεννήθηκε τότε που προσδιορίζει η Χριστιανική αφετηρία χρονολόγησης. Όμως με μια προσεκτικότερη ματιά, όχι μόνο τα Ευαγγέλια βγαίνουν αξιόπιστα, αλλά ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΟΝΤΑΙ ακόμα περισσότερο λόγω τής εξαιρετικής χρονολογικής ακριβείας τους!
Η αντίρρηση τών λεγομένων "κριτικών" τής Αγίας Γραφής, είναι εν συντομία η εξής:

"Δεν έχουμε άλλη ιστορική επιβεβαίωση για την απογραφή που αναφέρει ο Ευαγγελιστής Λουκάς, που έγινε στη γέννηση τού Χριστού. Μάλιστα ο ιστορικός Ιώσηπος αναφέρει την απογραφή αυτή αρκετά χρόνια αργότερα. Τότε όμως, ήδη ο Ηρώδης είχε πεθάνει. Άρα έχουμε αντίφαση. Και ακόμα, δεν ήταν πρακτικό να γίνει απογραφή με μετακίνηση πληθυσμών στην πατρίδα τους".

Όπως θα δούμε όμως στη συνέχεια, τα παραπάνω είναι εντελώς ανυπόστατα. Αντιθέτως, αποδεικνύουν την αφήγηση τής Αγίας Γραφής, αξιόπιστη!

Οι συχνές απογραφές

Είναι σήμερα γνωστή η απογραφή που αναφέρει ο Λουκάς στο 2/β΄ 1-3 η οποία αν και είχε ορισθεί από τη Ρώμη για το 9-8 π.Χ., έγινε τελικά το 6 π.Χ. λόγω αντιδράσεων των Ιουδαίων. Είναι ψεύδος το ότι δεν έχουμε σήμερα στοιχεία για την απογραφή του 6 π.Χ. Πάπυροι τους οποίους κατέχει σήμερα η Αρχαιολογία, μας πληροφορούν ότι στο Ρωμαϊκό κράτος γίνονταν απογραφές κάθε 14 χρόνια. Και μιλούν σαφώς περί απογραφής που διατάχθηκε το 9 π.Χ., αλλά έγινε το 6 π.Χ. (J.P. Free, Archaeology and Bible History, σελ. 285, 286. Επίσης W. M Ramsay, “Was Christ Born at Bethlehem?” σελ. 174 εξ. Επίσης J. A. Thompson, “The Bible and Archaeology”, σελ. 378 – 379. W. Keller, «Η Βίβλος ως ιστορία λαών και πολιτισμών, σελ. 463). Ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς, (155 – 220 μ.Χ.), μιλάει για σύστημα απογραφής και λέει ότι αυτό άρχισε με την απογραφή που έγινε το έτος γεννήσεως του Χριστού. Κείμενα παπύρων, αναφέρουν απογραφές που γίνονταν κάθε 14 χρόνια: 90 μ.Χ., 104, 118, 132, κλπ ως το 230 μ.Χ. (Α. Τ. Robinson, “Luke the Historian in the Light of Research” σελ. 123 εξ.). Επίσης υπάρχουν αναφορές στον Πλίνιο και στον Τάκιτο για απογραφή στα έτη 35, 48, 61 και 74 μ.Χ. Επίσης έχουμε πληροφορίες περί απογραφής στην Αίγυπτο το 34 και το 62 μ.Χ., και ακόμα έμμεσες πληροφορίες περί απογραφής το 20 και το 48 π.Χ. Αν λοιπόν είχαμε τόσο συχνές απογραφές, γιατί πρέπει να θεωρηθεί ειδικά η απογραφή τής γέννησης τού Χριστού ως μη ιστορική; Μήπως μόνο από προκατάληψη κατά τής Αγίας Γραφής;

Η μαρτυρία τού Ιώσηπου

«Ηγεμονεύοντος της Συρίας Κυρηνίου» (Λουκάς 2/β΄ 1,2), (Publius Sulpicius Quirinius): Ο Κυρήνιος ήταν ο ρωμαίος έπαρχος της Συρίας την εποχή της απογραφής και της Γέννησης του Κυρίου. Χαρακτηριστικές είναι οι πληροφορίες που δίνει γι' αυτόν και για μία απογραφή που διενήργησε, ο Ιώσηπος:

«Κυρίνιος δε των εις την βουλήν συναγομένων ανήρ τας τε αλλάς αρχάς επιτετελεκώς και διά πασών οδεύσας ύπατος γενέσθαι τα τε άλλα αξιώματα μέγας συν ολίγοις επί Συρίας παρήν. υπό Καίσαρος δικαιοδότης του έθνους απεσταλμένος και τιμητής των ουσιών γένησόμενος, Κωπώνιός τε αυτώ συγκαταπέμπεται τάγματος των ιππέων, ηγησόμενος Ιουδαίων τη επί πάσιν εξουσίαν. Παρήν δε και Κυρίνιος εις την Ιουδαίαν προσθήκην της Συρίας γενομένην αποτιμησόμενός τε αυτών τας ουσίας και αποδωσόμενος τα Αρχελάου χρήματα» (Ιουδ. αρχαιολ. XVIII, 1-2).

Είναι προφανές ότι αυτή η απογραφή που περιγράφεται δεν αποκλείει την προηγούμενη, την πρώτη όπως γράφει ο Λουκάς, που πραγματοποιήθηκε την εποχή της βασιλείας του Ηρώδη, όταν γεννήθηκε ο Χριστός. Αντίθετα, φανερώνει ξεκάθαρα την τάση της ρωμαϊκής αρχής για τακτική απογραφή του πληθυσμού. προκείμενου να οργανωθεί καλύτερα το φορολογικό σύστημα της αυτοκρατορίας. Άλλωστε ο Οκταβιανός Αύγουστος ήταν γνωστός για τη γραφειοκρατική του εμμονή που απαιτούσε το σχολαστικό έλεγχο της διοίκησης στους υποτελείς λαούς.

Ο Λουκάς σαφώς λεει στο Ευαγγέλιό του:

«Εγένετο δε εν ταις ημέραις εκείναις εξήλθε δόγμα παρά Καίσαρος Αυγούστου απογράφεσθαι πάσαν την οικουμένην. Αύτη η απογραφή πρώτη εγένετο ηγεμονεύοντος της Συρίας Κυρηνίου. Και επορεύοντο πάντες απογράφεσθαι, έκαστος εις την ιδίαν πόλιν»

Προσοχή! Λέει: «Αύτη η απογραφή πρώτη εγένετο…» Ο λόγος που η Αγία Γραφή αναφέρει αυτήν την απογραφή ως ΠΡΩΤΗ είναι για να μας βοηθήσει να μην την συγχύσουμε με μια άλλη η οποία έγινε αργότερα γύρω στο 7 μ.Χ.

Ο ηγεμόνας Κυρήνιος

Το ότι το σύστημα ήταν να γίνονται απογραφές κάθε λίγα χρόνια, συμφωνεί με τις μαρτυρίες του Ιώσηπου, για το 7 μ.Χ., γιατί αυτό σημαίνει ότι η προηγούμενη απογραφή, δηλαδή λίγα χρόνια ενωρίτερα, είχε διαταχθεί γύρω στην ημερομηνία που αναφέρει ο Λουκάς ότι γεννήθηκε ο Χριστός. Και στις δύο αυτές απογραφές, ηγεμόνευε ο Κυρήνιος. Στην πρώτη απογραφή ως απλός ηγεμών, στη δεύτερη ως Λεγάτος.

Προτού ο Κυρήνιος γίνει έπαρχος της Συρίας είχε το ίδιο αξίωμα στην Κρήτη, στην Κυρηναική και ίσως στην Αφρική (Βλ. II. Πανταζόπουλου «Κυρήνιος», άρθρο στη ΘΗΕ, τόμος 7, Αθήναι 1965, στ. 1141). Στην επαρχία της Ασίας ήταν δύο φορές έπαρχος, ενώ το 16 μ. Χ. βρίσκεται στη Ρώμη όπου απευθύνεται, στον αυτοκράτορα Τιβέριο για να βοηθήσει ένα συγγενή του.

Το 1828 βρέθηκε στη Ρώμη επιγραφή, που ανέφερε ότι ο Κυρήνιος υπήρξε κυβερνήτης της Συρίας δύο φορές (J.P. Free, Archaeology and Bible History, σελ. 286), κάτι που πριν δεν ήταν γνωστό, και κατηγορούσαν τον Λουκά ότι γράφει ανακρίβειες, επειδή είχε διασταυρωθεί μόνο η δεύτερη φορά εξουσίας του. Όμως ο Λουκάς και εκεί αποδείχθηκε αληθινός, αποδεικνύοντας έτσι την αξιοπιστία του, και την κοντινή επαφή του με γεγονότα. Επίσης ο Ράμσεϋ βρήκε πριν από τον Α΄ Παγκ. Πόλεμο μια επιγραφή στην Αντιόχεια της Πισιδίας, που επιβεβαίωνε τις δύο διοικητικές περιόδους του, επιβεβαιώνοντας για δεύτερη φορά τον Λουκά. Το 4/5 π.Χ. λοιπόν που γεννήθηκε ο Χριστός, ήταν ηγεμόνας πράγματι ο Κυρήνιος.

Μετακίνηση πληθυσμών

Σχετικά με τους εσφαλμένους ισχυρισμούς ότι δήθεν απαγορευόταν να μετακινηθούν οι κάτοικοι για απογραφή στον τόπο καταγωγής τους, βρέθηκε πάπυρος που χρονολογείται από το 104 μ.Χ., που περιέχει διάταγμα του πρώτου κατά σειράν Ρωμαίου νομάρχου της Αιγύπτου Γάιους Βίμπιους, το οποίο έγραφε:

«Επειδή ο χρόνος της σπίτι με σπίτι απογραφής επλησίασε, κρίνεται αναγκαίο να υποχρεώσετε όλους εκείνους, οι οποίοι καθ’ οιονδήποτε λόγο ευρίσκονται έξω από την επαρχία τους, να επιστρέψουν στα σπίτια τους, ώστε να φέρουν σε πέρας το κανονικό διάταγμα της απογραφής». (Ε. Μ. Blaiklock «Out of the Earth» Grand Rapids, 1957, σελ. 14).

Ο πάπυρος αυτός επιβεβαιώνει ότι η απογραφή έπρεπε να γίνει κατά οικογένειες. Ο Ramsay παρατηρεί ότι υπήρχαν δύο τρόποι απογραφής. Ένας ήταν να απογραφεί ο καθένας εκεί που βρισκόταν κατά την ημέρα της απογραφής. Αυτό όμως απαιτούσε πλήθος υπαλλήλων απογραφέων, και οι Ρωμαίοι Αυτοκράτορες δεν ήταν δυνατόν να αναλάβουν το κόστος. Ο άλλος τρόπος ήταν να μεταβούν όλοι στον τόπο καταγωγής τους, και να παραμείνουν εκεί μέχρι να απογραφούν (Α. Rendle Short “Archaeology Gives Enidence”, σελ. 54). Οι λόγοι λοιπόν αυτού του τρόπου απογραφής, ήταν καθαρά πρακτικοί και οικονομικοί, και βγάζουν λάθος όλους εκείνους που ψάχνουν για προφάσεις κατά της αξιόπιστης και ακριβούς μαρτυρίας του Λουκά.

Απογραφή

«Απογράφεσθαι πάσαν την οικουμένην» γράφει ο Λουκάς ότι έλεγε η διάταξη. Στην απογραφή (λατινικά census), σύμφωνα με τον καθηγητή Βασ. Χ. Ιωαννίδη «εγίνετο υπό των Αρχών εγγραφή των πολιτών σε δημόσιους καταλόγους, στους οποίους ενεγράφοντο το όνομα του πολίτη, το επάγγελμα, η ηλικία, η οικογένεια και η περιουσία του». [Βασ. Χ. Ιωαννίδη "Απογραφή», άρθρο στή ΘΗΕ (Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια), τόμος 2, Αθήναι. 1963. στίχος 1064]. Την εποχή του Αυγούστου αυτή γινόταν μόνο στις επαρχίες του κράτους και αποσκοπούσε στη φορολογία των πολιτών.

Οι Ιουδαίοι με δυσφορία δέχονταν την απογραφή, γιατί πίστευαν ότι φόρος έπρεπε να δίνεται μόνο στο Ναό και όχι στους κατακτητές. Ταυτόχρονα θεωρούσαν υποτιμητικό να τους μετρούν σαν ζώα σε εμποροπανήγυρη!!! (D. Rops «Η καθημερινή ζωή στην Παλαιστίνη στους χρόνους του Ιησού», μεταγραφή Ελ. Αγγέλου, Αθήνα 1988, σελ.89). Δεν είναι τυχαίο πως ο Ιώσηπος θεωρεί την απογραφή ως αιτία της επανάστασης που άρχισε ο Ιούδας ο Γαλιλαίος. Γράφει ο Ιουδαίος ιστορικός: «Ιούδας δε Γαυλανίτης ανήρ εκ πόλεως όνομα Γάμαλα... ηπείγετο επί αποστάσει, την τε αποτίμησιν ουδέν άλλο ή άντικρυς δουλείαν επιφέρειν λέγοντες και της ελευθερίας επ' αντιλήψει παρακαλούντες το έθνος» (Ιουδ. αρχαιολ. XVIII, 4).

Ο Λουκάς εξηγεί την απόφαση του Ιωσήφ να απογραφεί στη Βηθλεέμ. Προερχόταν από την οικογένεια και τη γενιά του Δαβίδ. Η απογραφή στον τόπο καταγωγής της οικογένειας ήταν μάλλον συνηθισμένο για την Ανατολή φαινόμενο. Χαρακτηριστικό είναι το, παράδειγμα που αναφέρει ο D. Rops : «Το 104 μ.Χ. κάποιος νομάρχης στην Αίγυπτο έδωσε διαταγή σ' όλους τους πολίτες, που διοικούσε να γυρίσουν στο νομό από τον οποίο κατάγονταν για να απογραφούν» (D. Rops «Η καθημερινή ζωή στην Παλαιστίνη στους χρόνους του Ιησού», μεταγραφή Ελ. Αγγέλου, Αθήνα 1988, σελ. 89). Ταυτόχρονα δεν είναι απίθανο ο Ιωσήφ να είχε περιουσιακά στοιχεία στη Βηθλεέμ, τα οποία θα έπρεπε να δηλώσει, για να φορολογηθούν από τους κατακτητές.

Για την εκκλησία μας η απογραφή έχει βαθύ θεολογικό νόημα. Όπως τονίζεται σε ιδιόμελο δοξαστικό του εσπερινού των Χριστουγέννων: «Αυγούστου μοναρχήσαντος επί της γης, η πολυαρχία των ανθρώπων επαύσατο' και σου ενανθρωπήσαντος εκ της Αγνής, η πολυθεΐα των ειδώλων κατήργηται. Υπό μίαν βασιλείαν εγκόσμιον, αι πόλεις γεγένηται' και εις μίαν Δεσποτείαν θεότητας τα Έθνη επίστευσαν. Απεγράφησαν οι λαοί τω δόγματι του Καίσαρος· επεγράφημεν οι πιστοί, ονόματι θεότητας, σου του ενανθρωπήσαντος Θεού ημών».

Το λάθος τού Διονυσίου τού Μικρού

Ούτε ο ισχυρισμός ότι δήθεν "τότε δεν βασίλευε ο Ηρώδης" είναι σωστός.

Σήμερα είναι από τις αρχαιολογικές ανακαλύψεις γνωστό, ότι ο Ιησούς Χριστός γεννήθηκε λίγο πριν από το 4 π.Χ., δεδομένου ότι ο Ηρώδης βασίλεψε από το 37 ως το 4 π.Χ., και ότι από υπολογιστικό λάθος κατά τον 6ο αιώνα μ.Χ. ως έτος γεννήσεώς του ορίσθηκε το 753 από κτίσεως Ρώμης, δηλαδή 3-4 χρόνια αργότερα από την πραγματική χρονολογία. Αυτό όμως δεν έχει να κάνει με τις αφηγήσεις των Ευαγγελίων, αλλά με μετέπειτα υπολογισμούς που αγνοούσαν όλα τα δεδομένα. Δεν αλλάζει λοιπόν τίποτα από τα όσα γράφονται στα Ευαγγέλια, παρά μόνο μετατίθενται κατά 3 - 4 χρόνια ενωρίτερα τα γεγονότα σε σχέση με το δικό μας ημερολόγιο.

Η χρονολόγηση από τη γέννηση του Χριστού προτάθηκε από τον Σκύθη μοναχό και εκκλησιαστικό συγγραφέα Διονύσιο τον Μικρό (532 μ.Χ.), ηγούμενο μοναστηριού στη Ρώμη, κατά τον 6ο μ.Χ. αιώνα. Μέχρι τότε, η χρονολόγηση γινόταν, είτε με αφετηρία την Κτίση της Ρώμης είτε "από Διοκλητιανού", δηλαδή με αφετηρία την (υποτιθέμενη) 29η Αυγούστου του 284 μ.Χ., ημερομηνία κατά την οποίαν ο Διοκλητιανός ανακηρύχτηκε αυτοκράτορας. Αφού, λοιπόν, δημιουργήθηκε η χρονολόγηση με αφετηρία τη γέννηση του Χριστού, οι μετέπειτα προσπάθειες των σοφών επικεντρώθηκαν στον ακριβή προσδιορισμό της ημερομηνίας της. Όμως προφανώς ο Διονύσιος είχε ξεκινήσει από λάθος αφετηρία! Και φυσικά αυτό δεν επηρεάζει την αξιοπιστία τής Αγίας Γραφής!

Η αξιοπιστία τών αποστόλων

Σχετικά με ορισμένες μετέπειτα χρονολογικές πηγές του 2ου αιώνα που αναφέρουν διάφορα περί τής ηλικίας τού Χριστού, δεν το αναλύουμε καν, όταν έχουμε τις ακριβείς μαρτυρίες μαρτύρων τόσο κοντά στην εποχή του Χριστού, και ιστορικά δεδομένα, σε αντιπαράθεση με ανθρώπους που έζησαν τόσο μακριά από τα γεγονότα, σε μια εποχή χωρίς τη σημερινή πληροφόρηση.

Μπορούμε λοιπόν να είμαστε σίγουροι για την ιστορική ακρίβεια τής Αγίας Γραφής, όχι μόνο επειδή αποδεικνύεται ιστορικά, αλλά και για έναν άλλο λόγο.

Η αξιοπιστία τών αποστόλων, αποδεικνύεται και από τον τρόπο που πέθαναν οι περισσότεροι από αυτούς. Πολλοί πέθαναν γι' αυτό που πίστευαν, επειδή εξαπατήθηκαν από άλλους. Όμως ποτέ κάποιος απατεώνας δεν πεθαίνει για να συντηρήσει την απάτη του. Και αυτό συνέβη στους 11 από τους 12 αυτόπτες μαθητές, χωρίς να μιλήσω και για τους άλλους που τον ακολουθούσαν πιο αραιά. Γιατί οι μαθητές, δεν πέθαναν για κάτι που τους είπαν άλλοι, αλλά γι' αυτό που ΟΙ ΙΔΙΟΙ είδαν και άκουσαν και κήρυξαν. Άρα οι μαθητές έλεγαν αλήθεια, γιατί το απέδειξαν με τη θυσία τους.

Επιλογή στοιχείων κυρίως από τη διεύθυνση: http://users.hol.gr/~rih6892/genissiloukas.htm από τον Νίκο Παύλου. Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΤΑΛΑΝΤΟ, τ. 13, 1998, σελ. 4-9)