γνωρίζουν ότι;
"τα χωράφια είναι ήδη λευκά προς Θερισμό;",
ότι:
"ό μεν Θερισμός πολύς οι δε εργάται ολίγοι;".

ή το: "παρακαλέσατε τον κύριο του θερισμού,
να αποστείλει εργάτας εις το θερισμόν αυτού;".

ή το: "να αποστείλει το δρέπανον;"

..διότι ήλθεν ο θερισμός
κι εν τω καιρώ του θερισμού ...Συλλέξατε;...

Αυτοί έφτασαν στην άγια κατανόηση
ότι:
" έσχατος εχθρός καταργείται ο Θάνατος;"

έφτασαν στο:
"αγαπάτε και τους εχθρούς σας;"

έφτασαν στο:
"αν πεινά ο εχθρός σου τρέφε αυτόν;"

εν κατακλείδι, έφτασαν στο:

"όποιος είναι φίλος του κόσμου
εχθρός του Θεού καθίσταται;"

..καλούμαστε λοιπόν να γίνουμε..
"Σαμαρείτης δε τις... οδοιπορών;.."

..Αλήθεια, λες εδώ να κρύβεται, το μεγάλο.. και το περισσότερο..;

quote:

---

γνωρίζουν ότι;
"τα χωράφια είναι ήδη λευκά προς Θερισμό;",
ότι:
"ό μεν Θερισμός πολύς οι δε εργάται ολίγοι;".

ή το: "παρακαλέσατε τον κύριο του θερισμού,
να αποστείλει εργάτας εις το θερισμόν αυτού;".

ή το: "να αποστείλει το δρέπανον;"

..διότι ήλθεν ο θερισμός
κι εν τω καιρώ του θερισμού ...Συλλέξατε;...

---

Παλικάρια, κάντε ένα κουράγιο, αντέξετε κι αυτό! και μετά συζητάμε
σε τι κόσμο θα μεταφερθούμε...

Σε λίγο η Ρ. περπατούσε με τον Π. και εκείνος της έλεγε:
" Θα σου φανεί παράξενο να σου μιλήσω για τον Σβέντεμποργκ;
"Τον Σουηδό σοφό και συγγραφέα;"
Αυτόν λοιπόν, ο Σβέντεμποργ ήταν ενας πολύπλευρος, σοφός άνθρωπος,
αλλά μετά τα πενήντα του έγινε μια μεγάλη αλλαγή μεσα του που τον έριξε σε μακρόχρονη σιγή,
Όταν βγήκε από τη θητεία του στη σιγή, ύστερα από πέντε χρόνια αφιέρωσε τη ζωή του στην υπηρεσία του Πνεύματος,
επειδή τέτοια εντολή του είχε δοθεί μέσα στη σιγή, του δώθηκε το χάρισμα να βλέπει τηλεπαθητικά,
να βοηθάει τους ανθρώπους και να γράφει με υπαγόρευση αόρατων Αγγελικών Οντοτήτων.
Είχε επίσης τη δύναμη να μετατρέπει σε Οραματιστές όσους είχαν πίστη, αγάπη και φρόνηση
και επιθυμούσαν να γνωρίσουν τον εσωτερικό του λόγο.
Οραματίστηκε ότι υπάρχουν Αγγελικά Πνεύματα σ’ αυτή τη γη που προετοιμάζονται για τον Ουρανό,
όπου γίνονται Άγγελοι έπειτα από μυστικό γάμο με το Θεό.
Αυτά τα αγγελικά Πνεύματα περνούν από τρεις Ερωτικές φάσεις.
Από τον Έρωτα του Εαυτού, τον Έρωτα του Κόσμού και τον Έρωτα του Ουρανού.
Η ανώτερη μορφή του Έρωτα του Έαυτού είναι η ανθώπινη μεγαλοφυΐα,
Ή ανωτερη μορφή του Έρωτα του Κόσμου είναι οι Προφήτες, οι μεγάλοι καθοδηγητές των ανθρώπων,
Και ή ανώτερη μορφή του Έρωτα του Ουρανού είναι τα Αγγελικά Πνεύματα, το άνθος της ανθρωπότητας,
Αυτά τα πλάσματα πρώτα περνούν από τον Έρωτα του Ουρανού και ύστερα από τη Σοφία του Ουρανού.
Τα εσωτερικά συστατικά του ανθρώπου φτάνουν στον Έρωτα αφού περάσουν από την ελπίδα, τη συμπόνια, την πίστη και την προσευχή.
Μ’ αυτές τις τέσσερις αρετές χάνει ο ανθρωπος όλους τους δεσμούς του με τα γήινα ή τα εγκόσμια .
Η δευτερη μεταμόρφωση είναι η Σοφία, δηλ. η κατανόηση των ουράνιων καταστάσεων.
Ο Έρωτας κερδίζει την δύναμη, νικώντας τα γήινα πάθη και αγαπά παράφορα το Θεό.
Η Σοφία, από την αλλή γνωρίζει γιατί αγαπά.»
Ο Π. σταμάτησε.
Ήταν φανερό ότι με κόπο συγκρατούσε τη συγκίνησή του.
"Στους γάμους των Αγγελικών Πνευμάτων που δεν κάνουν πάιδιά ό άνδρας προσφέρει την κατανόηση και η γυναίκα τη θέληση".
"Γίνονται ένα ό εδώ κάτω".
Εδώ κάτω λοιπόν λέει ο Σβέντεμποργκ, "η κλίση και των δυο φύλων στις ηδονές παρασύρει κουράζει, αηδιάζει.
Στην ουράνια μορφή, το ζευγάρι ενωμενο σ’ ένα και το αυτό Πνεύμα, βρίσκει μέσα του μια πήγή ηδονής".
Κάποτε ο Σβέντεμποργκ «είδε» ένα γαλάζιο Άγγελο της Δύσης κι έναν κόκκινο της Ανατολής να τρέχουν σαν δυό πνοές στον Ουρανό και να ενώνονται σε ένα.
Ο ένας ήταν Άγγελος της Αγάπης κι ο άλλος Άγγελος της Σοφίας.
Του εξήγησαν ότι αυτοί οι δύο Άγγελοι είχαν συνδεθεί με εσωτερική φιλία.
Κι έμειναν για πάντα ενωμένοι.
Η αιώνια μαγεία που ζουν οι Άγγελοι οφείλεται στην ικανότητα που αντλούν από το Θεό να επιστρέφουν σ΄αυτόν τη τη χαρά που τους δίνει.
Αυτή η συνεχής ανταλαγή με το Θεό συνιστά τη Ζωή τους. Γίνονται αιώνιοι με το να μοιράζονται την Ουσία Του.

-Δεν ευθύνομαι.. ο Υδροχόος βιάζεται,
και το ρίχνει αλλού,
και λέει:
.."H Βασιλεία βιάζεται και οι βιαστές αρπάζουν Αυτήν!"..." φαύλος κύκλος.. όμως πάντα.. αγάπη.. ειρήνη.. χαρά...

quote:

---

ένας μήνας φωτιά έρχεται σε λίγο η σπάνια κι επικίνδυνη όψη του τετραγώνου Ουρανού-Πλούτωνα,
όψη που ανοίγει το κουτί της Πανδώρας και αλλάζει το πρόσωπο του πολιτισμού..
θα γράψω ..ότι προλάβω...

---

Ποιος μήνας αδερφέ Στέφανε ?

Hellas at War

quote:

---

Ήταν φανερό ότι με κόπο συγκρατούσε τη συγκίνησή του.
"Στους γάμους των Αγγελικών Πνευμάτων που δεν κάνουν πάιδιά ό άνδρας προσφέρει την κατανόηση και η γυναίκα τη θέληση".
"Γίνονται ένα ό εδώ κάτω".
Εδώ κάτω λοιπόν λέει ο Σβέντεμποργκ, "η κλίση και των δυο φύλων στις ηδονές παρασύρει κουράζει, αηδιάζει.
Στην ουράνια μορφή, το ζευγάρι ενωμενο σ’ ένα και το αυτό Πνεύμα, βρίσκει μέσα του μια πήγή ηδονής".
Κάποτε ο Σβέντεμποργκ «είδε» ένα γαλάζιο Άγγελο της Δύσης κι έναν κόκκινο της Ανατολής να τρέχουν σαν δυό πνοές στον Ουρανό και να ενώνονται σε ένα.
Ο ένας ήταν Άγγελος της Αγάπης κι ο άλλος Άγγελος της Σοφίας.
Του εξήγησαν ότι αυτοί οι δύο Άγγελοι είχαν συνδεθεί με εσωτερική φιλία.
Κι έμειναν για πάντα ενωμένοι.
Η αιώνια μαγεία που ζουν οι Άγγελοι οφείλεται στην ικανότητα που αντλούν από το Θεό να επιστρέφουν σ΄αυτόν τη τη χαρά που τους δίνει.
Αυτή η συνεχής ανταλαγή με το Θεό συνιστά τη Ζωή τους. Γίνονται αιώνιοι με το να μοιράζονται την Ουσία Του.

---

Δε ξέρω αν το κατάλαβες, αλλά μόλις έγραψες εμμεσο-άμεσα, αυτό που σου έλεγα ότι σου διαφεύγει. Δεν το λες τελείως ξεκάθαρα, αλλά εγώ καταλαβαίνω... Εσύ όμως έχεις καταλάβει ότι το 'χεις γράψει; χεχε..

quote:

---

Doctor, όμορφα,

Ο νέος σακκος είναι ποιότητα, ακούς, βλέπεις, κατανοεις στο εδω και τώρα. Η συνείδηση δεν είναι όπως πριν, δεν είναι μόνο ένα όργανο κάποιας ορχήστρας, μα είναι η ορχήστρα που μπορει και να γίνει το όργανο, η δε μουσική, δημιουργει τσουνάμι.....κάπως έτσι ανεβαίνεις...οκταβα!

---

Συμφωνώ απόλυτα με αυτό που λες Πλάτωνα, αν και εννοούσα άλλο πράγμα με αυτό που έλεγα

Τελικά Τζέκυλ έχεις τη μύηση του Σκορπιού! Διακρίνω όμως και τη μύηση του Άρη!,
Ο Άρης ο κόκκινος Πλανήτης δεν βοηθά όλους...
Βοηθά όμως αυτούς που έχουν καθαρή καρδιά Πλάτωνα !
Όσο για τους άλλους.. τους λέει αυτό που είπες εσύ Τζέκυλ..
«.. μπορώ να σου πω, αλλά αξίζει να το βρεις μόνος σου, και να το ψάξεις».
...Φτάσε στην Ιθάκη!

"Έναν κόσμο βυθισμένο στην αμαρτία οι πόνοι Του έσωσαν χαρίζοντάς του ξανά την Αθανασία..
Τώρα σ' Αυτόν τον Σωτήρα μας η ψυχή μας με χαρά την προσφορά της από αίμα δίνει.
Στο Σταυρό επάνω την τελευταία άφησε πνοή Του, τώρα Αναστημένος μέσα μας ζει".

Την επόμενη μερα ο Π. Ρώτησε: «καλή μου, Ρ. γιατί να μετεωρίζομαι αδιάκοπα από τα ύψη στη λάσπη;»
«Σου λείπει η στέρνα, Π,». «Η στέρνα ποιά στέρνα; Τι εννοείς; Αν ξέρεις κάτι που θα μπορόυσε να με βοηθήσει να βγώ από τη λάσπη μου, μην το κρατάς κρυφό, σε παρακαλώ».

«Δεν πρόκειται για κανένα μυστικό, απλούστατα δεν ήξερα αν θέλεις να ξεκολήσεις από τη λάσπη, το άλμα από τη λάσπη στο Πνεύμα είναι πολύ μεγάλο, δεν γίνεται να περάσει κανείς απότομα από την μια περιοχή στην άλλη. Χρειάζεται μια μεσαία περιοχή , μια περιοχή που να συγκερνά και τους δύο κόσμους.»

«Και που είναι αυτή η περιοχή Ρ. εγώ βλέπω μόνο δύο περιοχές μέσα μου. Την αγγελική που αφυπνίζεται με αφορμή εσένα, και τη γήινη, με τα θυελλώδη πάθη της».

«Η τρίτη η ενδιάμεση περιοχή δημιουργείται σιγά-σιγά «σαν σταλακτίτης, σαν σταλαγμίτης,» και με συνειδητή προσπάθεια, θα μου πεις, είναι δυνατόν να φτιάξει κανείς κάτι εκ του μη όντος,

-όχι εκ του μη όντος-, αλλά από το διαθέσιμο υλικό, αλλά το διαθέσιμο υλικό, είναι από τη μια το Πνεύμα κι από την άλλη η λάσπη, αλλά αυτά τα δύο αλληλο-αποστρέφονται.

"Όμως τι είναι ο καταλύτης Π;"
« Είναι μια χημική ουσία που, ενώ δεν παθαίνει η ίδια καμιά μόνιμη αλλοίωση, διαλύει άλλες ουσίες».

«Ποιος μιλάει τώρα.. εσύ μιλάς βέβαια, αλλά πως το νιώθεις μέσα σου, αισθαντικά, αυτό το εγώ, θέλω να πω, διαλύεται, δεν διαλύεται χάνεται, εξαφανίζεται, ξανα-εμφανίζεται τι κάνει;

«Το νιώθω σαν κάτι σταθερό, θέλω να πω, σαν μια σταθερή οντότητα που άλλοτε όμως, βυθύζεται μέσα στις σκέψεις, οπότε είμαι μόνο σκέψεις κι όχι εγώ, κι άλλοτε μέσα στα συναισθήματα και στα πάθη. Οπότε χάνεται από το προσκήνιο, δηλ. δεν είναι πάντα ή στην επιφάνεια των πραγμάτων που κυριαρχούν στο εσωτερικό μου, αλλά που θέλεις να καταλήξεις μ΄αυτή σου την αναφορά στο εγώ; ρώτησε απορημένος.

«Θέλω να καταλήξω ότι αυτές οι δυο περιοχές -θάθελες να τις πούμε κοσμικά ρεύματα που διαπερνούν τον άνθρωπο;—χρειάζονται έναν καταλύτη ανάμεσά τους. Έναν καταλύτη που να διαλύει το Πνεύμα και την Ύλη στα βασικά συστατικά τους, που είναι όμοια.

Ας φέρω ένα παράδειγμα από τη φυσική. Αν πάρουμε ένα μόριο από ενα ανθρώπινο οργανισμό, ένα μόριο από ένα ζώο, ένα μόριο από από ένα φυτό , κι ένα άλλο από κάποιο ανόργανο υλικό και το διαλύσουμε, θα έχουμε άτομα, δηλαδή ενέργεια.

Τώρα, αυτά τα άτομα μπορούν να σχηματίσουν άλλους συνδιασμούς ανάμεσά τους και να δώσουν ένα προιόν που, ενώ θα προέρχεται από το ανθρώπινο, το ζωικό, το φυτικό και το ορυκτό βασίλειο, δεν θα ανήκει σε κανένα απ’ αυτά, αλλά θα είναι κάτι το καινούργιο.

Τώρα, μπορείς να μου πεις τι θα γίνει αν ένας καταλύτης πάρει ένα μέρος από το ρεύμα της ύλης και ένα από το ρεύμα του πνεύματος και τα διαλύσει στα πρωτογενή συστατικά τους, δίνοντας τους έτσι την ευκαιρία να αναμιχθούν –θάλεγα να παντρευτούν—ώστε να δημιουργήσουν μια ενότητα που να μη μοιάζει ούτε με το ένα ούτε με το άλλο».

«Έτσι όπως τα λές, φαντάζομαι ότι αυτό το καινούργιο σώμα θα αποτελέσει τη γέφυρα ανάμεσα σ’ αυτά τα τόσο αντίθετα ρεύματα, αλλά ποιος είναι ο καταλύτης; μη μου πεις πως είναι το εγώ;».

«Αυτό είναι, είπε η Ρ. αυτό φαίνεται αμέσως. Αν σε ρωτήσω τι είναι το εγώ; Ύλη ή Πνεύμα; Τι θα πεις;».
«Δεν μπορώ να πω ότι είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο. Καλά, και από που ξεφυτρώνει, αν δεν υπάρχει τίποτα άλλο από Ύλη και Πνεύμα στον κόσμο;».

«Τι σε κάνει να νομίζεις ότι υπάρχουν μόνο αυτά τα δύο; Κι αν υπάρχει και κάτι τρίτο; Ένα άλλο κοσμικό ρεύμα που περνάει απαρατήρητο; να το πω συνειδησιακό ρεύμα ή εγωικό;

Οι λέξεις «εγωικό», «εγώ», προκαλούν άσχημους συνειρμούς μέσα μας επειδή συγχέουμε το εγώ ή το εγωικό με τον εγωισμό. Θα πρέπει να ζητήσουμε το λόγο απ’ αυτούς που έφτιαξαν τις λέξεις».
Χωρίς σεντόνι..δεν γίνεται sorry, συνεχίζω..

Σαν κάτι να αρχίζει να φέγγει,είπε ο Π. άσε με να ολοκληρώσω τη σκέψη μου.

«Από την μια μας διαπερνά από κάτω το κοσμικό ρεύμα της ύλης και των παθών, από την άλλη, μας διαπερνά από πάνω το κοσμικό ρεύμα του Πνεύματος, της αγνότητας και ανάτασης. Εκείνο που δεν δίνει πάντα το παρόν είναι το μεσαίο, το ανθρώπινο ρεύμα της συνείδησης του εγώ.

Και γιατί δεν δίνει πάντα το παρόν; Έγώ θάλεγα ότι δεν έχει βρεί την σταθερή θέση του ανάμεσα στα άλλα δύο ρεύματα, αλλά άλλοτε βυθίζεται στον κάτω κόσμο, της Ύλης και άλλοτε πετάει στον επάνω κόσμο του Πνεύματος,.

Κι όταν είναι στην Ύλη, νιώθει ότι είναι Ύλη, κι όταν είναι στο Πνεύμα, ταυτίζεται με το Πνεύμα. Τώρα μάλιστα έρχεσαι και λες ότι η συνείδηση του εγώ μπορεί να ενεργήσει σαν καταλύτης, να διαλύσει ένα μέρος της Ύλης κι ένα μέρος του Πνεύματος και να φτιάξει κάτι άλλο.Και τι θα το κάνει αυτό το άλλο που θα το βάλει; Τι θέση θα έχει αυτό το τέταρτο «κάτι» ανάμεσα στα άλλα τρία; (Ύλη + Πνεύμα + Συνείδηση;)».

Η Ρ. γέλασε, «Θα σου φανεί απίστευτο, όμως αυτό που ονόμασες συνείδηση του εγώ νιώθει πολύ μικρό, πολύ στενό, δεν μπορεί να καταλάβει τι γίνεται στον κόσμο, θέλει να γευτεί και τη μια και την άλλη πλέυρά ζητάει εμπειρίες για να πλουτιστεί και να φωτιστεί.

Αν το αίτημα του αυτό είναι έντονο, δημιουργούνται ρωγμές στα πλευρά του ή κάποιο άνοιγμα, απ’ όπου δέχεται μέσα του ένα
μέρος Ύλης κι ένα μέρος Πνεύματος. Μόλις αυτά τα δύο εξω-ανθρώπινα στοιχεία εισχωρήσουν στην ανθρώπινη περιοχή το εγώ ενεργεί καταλυτικά επάνω τους –αν λειτουργεί σωστά βέβαια—.

Τα διαλύει και τα μεταβάλλει σε πρωταρχικό υλικό. Αυτό το υλικό, μαζί με κάποια συστατικά του εγώ, δημιουργούν μια νέα ένωση, μ’ άλλα λόγια εξανθρωπίζονται. Από την άλλη η συνείδηση του εγώ μεγαλώνει, απλώνει τα όρια της.

Το άνοιγμα της διευρύνεται και χωράει μεγαλύτερη ποσότητα από τα εξω-ανθρώπινα στοιχεία. Μόλις αυτά εισχωρήσουν στο στομάχι του εγώ, το άνοιγμα κλείνει και αρχίζουν οι διεργασίες της χώνεψης ή αφομοίωσης. Κατανοητό;
«Απόλυτα. Ώστε αυτό που μου λείπει είναι η ενεργοποίηση του μεσαίου στοιχείου;»
συνεχίζω..

Μακάρι να ήταν τόσο απλά τα πράγματα είπε η Ρ.

«Εδώ θα μιλήσω για τη στέρνα και το όστρακο με παραδείγματα, δεν χωρούν αφηρημένες έννοιες. Ανοίγει, λοιπόν σαν όστρακο και περιμένει την τροφή του. Σε λίγο μπαίνει μέσα του ένα ψαράκι από τις λάσπες του βυθού το εγώ γεμίζει από πάθος, του έρχεται στο νου ότι η ζωή έχει νόημα μόνο σαν αίσθηση, αυτή όμως είναι η άψητη και αμάσητη τροφή. Και μένει αχώνευτη.
Αν όμως το όστρακο, που διαθέτει και δόντια γύρω στο στόμιο του, αρχίσει να μασάει το ψαράκι, τότε γίνονται οι παρακάτω διεργασίες. «Να το ψαράκι του βυθού που μου φέρνει για δώρο την απόλαυση της ζωής».

Ώστε είναι περιτή η λειτουργία της σκέψης του συναισθήματος, της ηθικής και τα λοιπά. Για την απόλαυση δεν είναι μόνο περιττές αλλά και αναχαιτιστικές.
Τότε γιατί μου δόθηκαν αν ο σκοπός της ανθρώπινης υπαρξης μου είναι ταυτόσημος με τo εξω- ανθρώπινο σκοπό που επιδιώκει η αρχή της ηδονής μήπως έτσι ζει μόνο μια πλέυρά μου σε βάρος των άλλων, οπότε δεν εκπληρώνω το σκοπό της ζωής, δεν ζω με πληρότητα, με όλες τις δυνατότητες που μου δόθηκαν μήπως με λίγα λόγια προδίδω την ίδια την ζωή;

Στη συνέχεια, το όστρακο δέχεται την επίσκεψη μιας αφηρημένης, μαθηματικής σκέψης που με κρατά μερόνυχτα άγρυπνο, νηστικό, αφηρημένο, αποκομένο από την καθημερινή ζωή.

Μου λείπει εντελώς το στοιχείο συναίσθημα και αίσθηση. Τι σκοπό εξυπηρετεί αυτή η αφηρημένη σκέψη αν μπορέσω να σκεφτώ ότι αδικώ τις άλλες μου λειτουργίες, ότι υπολειτουργώ σαν ανθρώπινο όν, ίσως αφήσω περιθώρια και στις άλλες μου λειτουργίες να πάρουν ζωή. Ελπίζω να σου έδωσα να καταλάβεις κάτι».

"Αρκετά, αν και μένουν πολλά ερωτηματικά είπε ο Π . θέλεις να πεις ότι όταν τυφλώνομαι από το πάθος παύω να λειτουργώ σαν άνθρωπος και γίνομαι βορά του απρόσωπου ρεύματος της Ύλης; Γι αυτό νιώθω ότι σε αδικώ, δεν σκέφτηκα ποτέ ότι αδικώ πρώτα απ' όλα τον εαυτό μου.

Ότι μας έρχεται από εξω-ανθρώπινες περιοχές δεν πρέπει να το αφήνουμε να καταστρέφει το καθαρά ανθρώπινο στοιχείο, αλλά αντίθετα να το πλουτίζει.
Συλλογίζομαι τον παραλληλισμό με το όστρακο το φαντάζεσαι μέσα σε καμιά στέρνα;"

"Το όστρακο και η στέρνα είναι το ίδιο, μέσα στο όστρακο μπορεί να κατασκευαστει ένα μαργαριτάρι από τη διάλυση και μίξη

των εξω-ανθρώπινων στοιχείων, καιρό τώρα νιώθω στο στέρνο μου μια στέρνα που μέσα της χύνονται τα δύο ρευματα, περνούν τελούν τους

Ιερούς Γάμους Τους και μεταμορφώνονται σε μαργαριτάρι, που αυξάνει σε όγκο με κάθε Νέο Γάμο των Κοσμικών ρευμάτων.»

quote:

---

Κι όταν είναι στην Ύλη, νιώθει ότι είναι Ύλη, κι όταν είναι στο Πνεύμα, ταυτίζεται με το Πνεύμα. Τώρα μάλιστα έρχεσαι και λες ότι η συνείδηση του εγώ μπορεί να ενεργήσει σαν καταλύτης, να διαλύσει ένα μέρος της Ύλης κι ένα μέρος του Πνεύματος και να φτιάξει κάτι άλλο.Και τι θα το κάνει αυτό το άλλο που θα το βάλει; Τι θέση θα έχει αυτό το τέταρτο «κάτι» ανάμεσα στα άλλα τρία; (Ύλη + Πνεύμα + Συνείδηση;)».

---

Όταν θα 'χω χρόνο θα διαβάσω καλ΄τυερα τα κείμενά σου γιατί έχουν ενδιαφέρον...

"Χωρίς να ξέρουν πόσο κοντά είναι η Αλήθεια οι άνθρωποι την αναζητούν μακριά-τι κρίμα!
Μοιάζουν με εκείνον που στη μέση της θάλασσας πεθαίνει από δίψα!"

Και ο Άγιος Θωμάς λέει:
Κάνετε τα δυο ένα, το μέσα σαν το έξω, το έξω σαν το μέσα, το κάτω σαν το πάνω, το αρσενικό και το θηλυκό ένα μόνο πράγμα,
και τότε θα εισέλθετε στο Βασίλειο.

Γιατί ανδρόγυνη;
Ανέκαθεν ο Ουρανός αντιπροσώπευε την ανδρική Αρχή, το Πνεύμα, το Θεό το νου και η Γη την θηλυκή αρχή, την ύλη, τη μάνα γη, Μεγάλη Μητέρα, το ένστικτο.
Η αντρική αρχή ήταν αόρατη, η θηλυκή ορατή και απτή. Το κυπαρίσσι επομένως με την ανδρόγυνη όψη συνενώνει τις δύο Αρχές, τον Ουρανό και τη Γη, το Πνεύμα με την Ύλη, το αόρατο με το ορατό τον άλλο κόσμο με τον κόσμο μας.

Επειδή ακριβώς έχει αυτή την συνθετική φύση ή ιδιότητα αντιπροσωπεύει την ιδέα του Όλου και, επομένως, της πληρότητας και της ολοκλήρωσης.
Η κορυφή του δίνει την εντύπωση ότι τρυπάει τον Ουρανό, ότι συνομιλει μαζί του ενώ οι ρίζες του βυθίζονται, αντιστρόφως ανάλογα, βαθειά μέσα στη Γη, ίσως σε μυστική επικοινωνία μαζί της. Το κυπαρίσσι, λοπόν αντλεί από δύο αντίθετους κόσμους, από τον Ουρανό και από τα έγκατα της γης και συνιστά, με κάποιο τρόπο, ένα συνθετικό κρίκο ανάμεσα τους.

Αντλεί ουσία από τον Ουρανό και, περνώντας την μέσα από τον κατακόρυφο κορμό του, την μεταγγίζει στις ρίζες και αυτές, με την σειρά τους στη γη. Οι ρίζες πάλι, αντλούν από τη γη όλα τα συστατικά του κόσμου τούτου τα μεταστοιχειώνουν σε χυμό, ο χυμός ανεβαίνει στον κορμό του δένδρου και από κει μεταγγίζεται στον «Ουρανό».
Το κυπαρίσσι είναι η κατάσταση ενός εσωτερικού κρυμμένου αόρατου κόσμου.

Θα ανοίξω αυτή την Αλήθεια σήμερα χωρίς εσύ να ψάξεις,
θα πω για την αρχή και το τέλος, πως βρήκαμε Χάρη στο Χρυσό Νήμα της Αριάδνης!
Όμως..δεν είναι για όλους!

«Πολλοί οι κλητοί ολίγοι οι εκλεκτοί!»
«Και αν εξεύρω πάντα τα Μυστήρια και πάσαν την Γνώσιν,
κι αν έχω πάσαν την πίστη να μετατοπίζω όρη, Αγάπη δε μη έχω είμαι ουδέν».

Ο E. είχε πρόσφατα μια καταπληκτική εμπειρία της Νέας Γέννησης
δηλαδή, αυτό που είπε ο Χριστός στο Νικόδημο :

«Νικόδημε αν δεν γεννηθείς Άνωθεν δεν μπορείς να μπεις στο Βασίλειο».
Κάποια μέρα ο άνθρωπός μας μου είπε: « Κατάλαβα ποιός είναι ο σκοπός που ο Κύριος έστειλε στη γη το Πνεύμα το Άγιο»,

Τι τους είχε πει; «Θα παρακαλέσω τον Πατέρα να σας δώσει άλλον Παράκλητο, το Πνεύμα της Αλήθειας ώστε να είναι για πάντα μαζί σας, αυτό που ο κόσμος δεν μπορεί να το δεχθεί, γιατί ούτε το διακρίνει ούτε το γνωρίζει, εσείς όμως οι δικοί μου το γνωρίζετε,γιατί μένει κοντά σας και υπάρχει μέσα σας.

Όταν έρθει Εκείνος (ο Παράκλητος) θα σας οδηγήσει σε όλη την Αλήθεια. Έτσι είναι δυνατόν οι άνθρωποι να μπορούν να λάβουν και το λαμβάνουν και μάλιστα εύκολα.
Η προϋπόθεση της λήψης είναι συγκεκριμένη, όμως η προϋπόθεση της παράδοσης στο Πνεύμα είναι υπόθεση καρδίας, μια νοήμονα καρδιά θέλει και επιθυμεί να παραδοθεί στο Πνεύμα το Αγιο διότι τότε μόνο θα φτάσει στο Αιώνιο Τώρα.

Δεν σου επιβάλει λοιπόν ο Παράκλητος κάποια αυτόματη διαδικασία είναι αποκλειστικά προσωπικό θέμα ένος εκάστου μέλους που το βιώνει ανάλογα με την ζωή της αφιέρωσής του στον Πνευματικό Δρόμο άλλωστε δεν υπάρχει απελευθέρωση ή Πνευματική Ζωή χωρίς αυτό το βήμα.
Γι αυτό η κλήση δεν γίνεται σ΄όλους την ιδια χρονική στιγμή, και κατά συνέπεια αν θέλεις να εκδηλωθεί η Αλήθεια στη Ζωή σου, ζήτα τον Παράκλητο και άφησέ Τον να σε οδηγήσει σ΄αυτή την Αλήθεια που θα σε μεταμορφώσει σε ατομική συνειδητότητα. Άλλος δρόμος για να προχωρήσεις δεν υπάρχει, όλοι οι άλλοι δρόμοι οδηγούν σε αδιέξοδο.

« Θέλετε γνωρίσει την Αλήθεια και η Αλήθεια θα σας ελευθερώσει! Πως; Αν εσείς μείνητε έν τω λόγω τω εμώ».

Πολλοί έλαβαν το Πνεύμα το Άγιο, άλλοι τόσοι το έσβησαν, διότι δεν εννόησαν πως να παραδωθούν σ΄Αυτό, ή γιατί δεν υπήρχε κάποιος να τους εξηγήσει και οδηγήθηκαν σε πλήρη αδιέξοδο αγνοόντας αυτή την τόσο μεγάλη αναγκαιότητα.

Πιθανόν η καρδιά τους να μην ήταν εκείνης της ειδικής ποιότητας ώστε δια της εσωτερικής της επιθυμίας να θέλει πραγματικά να δίδει παρά να λαμβάνει.
Κάποια μέρα ο Ε. μου είπε: «Μίλησα στο Κύριο και του είπα: «Αν υπάρχεις Κύριε έλα στη ζωή μου».

Τα λόγια μου τα διέκοψε ένα φαινόμενο εκπληκτικό και ανεξήγητο. Ένα αόρατο ηλεκτροφόρο σύννεφο απαλής εκένωσης άρχισε να με καλύπτει με μια παράξενη, ακατανίκητη δύναμη πήρε τα χέρια μου και τα ύψωσε σε στάση ευλάβειας, τότε, έχοντας διαυγή αντίληψη της κατάστασης που ζούσα ψέλλισα μέσα μου:
« Αισθάνομαι ότι ίσταμαι στην Παρουσία Σου ήμαρτον .. Κύριε είμαι λερωμένος, συγχώρεσε με»

Καθώς η μεταμέλεια με διαπερνούσε, τα δάκρυα αυλάκωναν τα μάγουλά μου, συνέχισα: « Παράτεινε την Παρουσία σου, μή φύγεις», Αισθάνθηκα,το ηλεκτροφόρο σύννεφο να διαπερνά όλους τους πόρους του δέρματός μου, να εισέρχεται εντός μου να καταλαμβάνει όλο μου το σώμα και να με καθαρίζει.

Τότε συνέβει κάτι το συγκλονιστικό, αισθάνθηκα μια έκρηξη μέσα στην κοιλία μου και ένας πίδακας νερού εκτινάχθηκε εσωτερικά κι άρχισε να ανέρχεται με δύναμη προς το στόμα μου, προκαλώντας μόνο μια αίσθηση απελευθέρωσης.

Όμως έμεινα κατάπληκτος, αντί νερού βγήκε δυνατή η φωνή μου που φώναξε: « Δόξα σε Σένα Κύριέ Μου». Eπανέλαβα την ίδια φράση αρκετές φορές, κι ενώ το σύννεφο της παρουσίας Του Θεού συνέχιζε να με καλύπτει, ρώτησα: « Γιατί Κύριε αυτή η φράση;»

Ασυναίσθητα άνοιξα την Βίβλο που ήταν μπροστά μου και διάβασα:
«Γι αυτό θέλω να καταλάβετε ότι, όποιος μιλάει φωτισμένος από το Πνεύμα του Θεού ποτέ δεν λέει ο Ιήσούς να είναι ανάθεμα ,και κανείς δεν μπορεί να πει: «ο Ιησούς είναι ο Κύριος», παρά μόνο με τη Φώτιση του Αγιόυ Πνεύματος. Επιστολή α’ Κορίνθιους ιβ’3.

Έκθαμβος, ρώτησα νοερά: «Γιατί Κύριε αυτή η αίσθηση της ροής του νερού από την κοιλιά μου;»
Άνοιξα πάλι την Βίβλο:
«Όστις πιστεύει σε Εμε , καθώς είπεν η γραφή, ποταμοί Ύδατος Ζώντος θέλουσι ρεύσει εκ της κοιλίας αυτού!
Τούτο δε είπε περί του Πνεύματος το οποίο έμελλον να λαμβάνωσιν οι πιστεύοντες εις Αυτόν...» Iωάννης ζ'38-39.
Τοτε θυμήθηκα το Άσμα Ασμάτων:

«Ο ομφαλός σου κρατήρ τορνευτός πλήρης κεκαρασμένου οίνου,η κοιλιά σου θημωνία σίτου
περιπεφραγμένη με κρίνους.(ζ’2).

συνεχίζεται

Δεν σταματά για ανεφοδιασμό και "διασκέδαση" του πληρώματος?

Νομίζεις ότι σε διαβάζει αναγνωστικό κοινό "ευρέως φάσματος"?

Τι σκοπό έχουν οι απανωτές δημοσιεύσεις σου?

...συνεχίζεται...ποιό το lost 7 ?

«Η AΛΗΘΕΙΑ ΒΡΈΘΗΚΕ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΗΝ ΖΗΤΟΥΣΑΝ!»

ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ ΝΑ ΓΥΡΕΥΩ ΕΜΑΘΑ ΝΑ ΒΡΙΣΚΩ.

ΦΡ. ΝΙΤΣΕ

ΟΜΟΛΟΓΩ ΟΤΙ ΤΟ ΠΛΗΘΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΩΝ ΑΝΑΡΤΗΣΕΩΝ ΣΤΟ 'ΚΑΡΑΒΙ' ΔΕΝ ΕΥΝΟΕΙ ΤΗΝ ΓΝΩΣΗ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΑΝ ΣΥΝΔΕΘΕΙ ΑΜΕΣΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΥΡΑΣΗ... Ο ΣΤΟΧΑΣΤΗΣ ΒΛΕΠΕΙ ΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΣΑΝ ΕΡΕΥΝΕΣ ΚΑΙ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΚΕΙΤΕ ΝΑ ΤΟΥ ΔΩΣΟΥΝ ΛΥΣΕΙΣ. Η ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΚΑΙ Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΣΤΟΧΑΣΤΗ , ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ, ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ.

ΣΤΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΛΟΙΠΟΝ ΠΡΟΣΜΕΝΟΥΝ ΟΛΟΙ ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΔΕΙΛΙΑΖΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΙΣ ΣΩΣΤΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ.

ΠΡΟΣΜΕΝΩ ΚΙ ΕΓΩ

Προσμένω..
Λέξη που δηλώνει: Ελπίδα! -Προσμείνας με υπομονή και απήλαυσας!
-Ή προσμένομεν την μακαρία Ελπίδα!
-Ή ταυτα προσμένοντες σπουδάσατε για να ευρεθήτε..
Όμως έχει κόπο, κούραση!
Όπως και το να πιάσεις ψάρι..
Η απάντηση δίνεται..
Ή ερώτηση –όμως είναι- πιστεύεις;
Αν πιστεύεις όλες οι απαντήσεις δώθηκαν!
Αν πιστεύεις όλα είναι δυνατά να συμβούν!

Διότι Νέους Ουρανούς και Νέα Γη προσμένουμε!..

Στον Ησαία ξε’. ο Θεός λέει: "Eτοιμος ήμουν ν’ απαντήσω, αλλά κανείς δεν με ρωτούσε,
Πάντα μπορούσαν να με βρούν, αλλά κανείς δεν έψαχνε για μένα!
Έλεγα εδώ είμαι, σας ακούω!
Τα χέρια μου όλη μέρα άπλωνα, μα το έλεγα, σε ένα έθνος που δεν με επικαλέστηκε ποτέ του!"

“AN είσαι μια πηγή θα σ’ ακούνε από μακριά ,θα είσαι ζωντανός, και θ’ αναβλύζεις, αν όμως είσαι μια δεξαμενή θα μένεις μόνο ήσυχος και ήρεμος.
Η ζωή της δεξαμενής είναι όμορφη, αλλά πιο όμορφη είναι η ζωή της πηγής, που αναβλύζει χωρίς διακοπή, ποτίζει τα πάντα και σβήνει την δίψα του κουρασμένου ταξιδιώτη."

ΑΓΆΠΗ ΕΙΡΗΝΗ ΧΑΡΑ

Αυτή είναι μια ακόμη μαρτυρία ενός ανθρώπου που θέλησε να στρέψει την συνείδησή του σε νέα πράξη.

Ο Τιτάρ ήταν ένας άνθρωπος που γνώριζε ότι ήταν αγγιγμένος και υποστηριζόταν από ένα ιδιαίτερο ενεργειακό πεδίο.
Ας δούμε για λίγο την πραγματικότητα στην οποία ζούσε. το 1952 ένα χρόνο πριν γίνει δεύτερος γενικός γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, έγραψε στις προσωπικές σημειώσεις του"...

"Αυτή η εμπειρία του φωτός, της ευχάριστης θερμότητας και της δύναμης [...]ένα υποστηρικτικό στοιχείο, όπως ο αέρας στο ανεμόπλανο η το νερό στον κολυμβητή. Ωστόσο μέσα μου αστράφτει αυτό το θέαμα ενός μαγνητικού πεδίου στην ψυχή, δημιουργημένου σ' ένα αιώνιο παρόν από άγνωστό πλήθος, που ζει σε ιερή υπακοή, τα λόγια και οι δράσεις του οποίου είναι μια αιώνια προσευχή".

Λίγα αποσπάσματα από το ημερολόγιο του αποκαλύπτουν τις εμπειρίες που ζούσε. Aυτός ο μεγάλος πρωταγωνιστής της παγκόσμιας ειρήνης
ήταν ένας αληθινός ψυχικός άνθρωπος ο οποίος είχε επίγνωση της ανθρώπινης ευθύνης. Tο 1953 έγραψε:
"Ένας διανοητικός δισταγμός που απαιτεί αποδείξεις και λογικές εκδηλώσεις με εμποδίζει να πιστέψω σ' αυτό,επίσης.
με εμποδίζει να ζήσω και ναεξηγήσω αυτή την πραγματικότητα με διανοητικούς όρους".

Το 1954 έγραψε: "Όχι εγώ αλλά ο Θεός μέσα μου". Και το 1955, "Η θέση μου ποτέ δεν μου δίνει το δικαίωμα να εξουσιάζω μου επιβάλει το καθήκον να ζω με τέτοιο τρόπο τη ζωή μου ώστε οι άλλοι να μπορούν να δέχονται τις οδηγίες μου χωρίς να εξευτελίζονται".

Ποτέ δεν σκέφτηκε ότι η μεγαλοπρέπεια του αξιώματός του αφορούσε την προσωπικότητά του, την ίδια στιγμή γνώριζε ότι αυτό θα ήταν δυνατό μόνο με τη θυσία ολόκληρης της προσωπικότητάς του.

"Αλλά τότε πως μπορώ να αγαπώ το Θεό;"
"Τον αγαπώ απλά ως τη μία, την αγνή και απόλυτη ενότητα στην οποία δεν υπάρχει ίχνος δυαδικότητας μέσα σ' αυτό το Ένα
μέσα στο Ένα αφήνω τον εαυτό μου να ελαττώνεται διαρκώς. Ο Θεός με βοηθάει να το κάνω αυτό".

Το 1956 έγραψε: "Kάποιος έχει τοποθετήσει την σαΐτα στο χέρι μου κάποιος που έχει ήδη τακτοποιήσει τα νήματα.
Δεν εστιάζω πλέον στην επίτευξη εξωτερικών στόχων.
Δεν υπάρχει καμιά ιστορία παρά μόνο της ψυχής, καμιά ειρήνη παρά μόνο της ψυχής".

Ο Τιτάρ κατάλαβε ξεκάθαρα ότι κάθε ευεργετική δραστηριότητα προέρχεται από μια αναγεννημένη ψυχή στην οποία ο Θεός μπορεί να εκφραστεί -στην πίστη- η οποία είναι "ο γάμος του Θεού με την ψυχή"-είσαι ένα με το Θεό- κι ο Θεός βρίσκεται πλήρως μέσα σου.

"Βρίσκομαι ολοκληρωτικά μέσα σε ότι συναντώ" και είναι η βάση της αληθινής ενότητας σύμφωνα με την οποία ό Τιτάρ δρούσε και προσπαθούσε να συμπεριφέρεται στους ανθρώπους.

ΠΡΟΣΜΕΝΕΙς ΑΚΌΜΑ;

Σήμερα ο άνθρωπος έχει αποκτήσει μια λογική, ηθική εγωική συνείδηση,
πάνω στη βάση της εγωικής αυτής συνείδησης οφείλει να ανυψωθεί προς ένα ανώτερο καλό,
Μια επόμενη ανάπτυξη, πράγμα που θα φέρει την οριστική επιστροφή στην κατάσταση πριν από την πτώση.
Πολλοί προσπαθούν να καλλιεργήσουν αυτή την εγωική συνείδηση, γαι να την ανυψώσουν σε μια ανώτερη κατάσταση.
Αυτό όμως δεν είναι δυνατόν, κι αυτή είναι η τραγωδία της σημερινής μας ανθρωπότητας,
ότι δηλαδή εγκατέλειψε την πρωταρχική ιδέα,
κι όσο για μας, δεν έχουμε ούτε ιδέα αυτής της λυπηρής κατάστασης.

Ας καταλάβουμε όμως το εξής: αν συμμετέχουμε σε μια διαδικασία δημιουργίας να αναπτύξουμε μέσα μας διάφορα στάδια
και κάποια στιγμή αποκτάμε αυτή την ικανότητα χωρίς προηγουμένως να απεκδυθούμε την εγωική συνείδηση
παρενοχλούμε και φρενάρουμε την διαδικασία εν τω γίγνεσθε,
και είναι προφανές τότε ότι η Ιδέα θα μας αφήσει θα μας εγκαταλείψει,
δημιουργείται έτσι δυσαρμονία, όχι μόνο αναφορικά με μας αλλά και με την κοσμική ακτινοβολία.

Ας συνοψίσουμε: αφού δημιουργήθηκε ο άνθρωπός με πλήρη έννοια,
οι πρόγονοί μας καταχράστηκαν την δύναμη που τους έδινε η κατάστασή τους
και διατάραξαν τη διαδικασία του βιολογικού γίγνεσθε της άγιας τάξης βοήθειας που λάμβαναν.

Η συνέπεια αυτής της συμπεριφοράς ήταν ο εκφυλισμός των απογόνων τους και η περιπλάνησή τους
έκτοτε σε αυτό τον κόσμο με μια εγωική συνείδηση, αλλά έχοντας επιβαρυνθεί με μια μοναδική
βαριά καρμική κληρονομιά.
Όμως μπορούμε να διανύσουμε την οδό της επιστροφής η οποία αρχίζει στην καρδιά
και ολοκληρώνεται με την τριπλή γέννηση του Πνεύματος της Ψυχής και του Σώματος.

Σημ. Θα στείλω κάποια πολύ απλά μαθήματα για την καρδιά και την διάνοια που αλλάζουν μέσα σου
και γίνονται ή νέα πνευματική καρδιά και η νέα ανακαινισμένη διάνοια.
για να φτάσει το πλάσμα να αποκτήση την πολυπόθητη επαφή με το Δημιουργό,
μόνο, μέσα στην τόση τους απλότητα τα μηνύματα ας μη εξουθενωθούν!

Αν ποθώ την επαφή με το Δημιουργό πάυω να μιλώ.
Στρέφω καρδιά και διάνοια στο να ακούω συνέχεια την φωνή Του και όχι διακεκομμένα.
Δηλαδή καρδιά και διάνοια σ’ Εκείνον και όχι στις σκέψεις στην διάνοια και στην καρδιά.

Διότι Αυτόν που ακούω σ’ Αυτόν δίνω και την Τιμή!
Πως όμως δαμάζεται η καρδιά και η διάνοια που ήταν συνηθισμένη να συλλαμβάνει συνέχεια μηνύματα
σκέψεις διάφορες θετικές και αρνητικές, και να τις αποθηκεύει μέσα της να τις εργάζεται και να ενεργεί για να φαίνεται;

Τι είναι αυτό που μπορεί να με βοηθήσει να αλλάξω τελείως την πορεία αυτή που είχε η καρδιά και η διάνοια;
Διότι με ξεγελάει και μπαίνει μπροστά και με κάνει να υποφέρω με προδίδει αφού μου κλέβει τη χαρά και τη νίκη
που θα είχα αν καρδιά και διάνοια πειθαρχούσαν και βαδίζανε μαζί μου στον καινούργιο δρόμο του Πνεύματος
της οδηγίας της Φωνής και όχι των δικών μου σκέψεων που δεν δίνουν χαρά και νίκη.

Διότι θέλω να βλέπω το Όραμα διαπαντός!
Πολλές φορες νικιέμαι από την καρδιά και την διάνοια που με ξεγελάει δέχομαι τις εισηγήσεις της και συζητώ μαζί της και χάνω χρόνο
πολύτιμο ενώ θα έπρεπε να είμαι στραμμένος στη Φωνή για να ζωοποιούμαι διαρκώς.

Πως όμως θα γίνει αυτό όταν κλείνω τον αγωγό του οξυγόνου και δίνομαι στις σκέψεις που είναι θάνατος.
Ενώ όσο περισσότερο βρίσκομαι στο βάθος της Ζωής τόσο περισσότερο ξυπνώ!
Όταν ζω όμως χαλαρά το αγκάλιασμα του μεγάλου Δασκάλου βραδέως εργάζεται μέσα μου γιατί λίγη ζωή πέρνω και λίγο οξυγόνο.

Όταν όμως ζω έντονα (με τη Σοφία Του), τότε δόσεις μεγάλης Ζωής δηλαδή οξυγόνο περνάει ταχέως εντός μου.
Είναι λοιπόν στο χέρι μου, αυτό θα εξαρτηθεί από το πόσο θα θυσιάσω την καρδιά και τη διάνοια ώστε σταματώντας να δέχομαι εισηγήσεις ακόμα κι όταν αυτά δεν είναι βλαβερά ούτε κρίση ή κατάκριση είναι όμως σπατάλη χρόνου.

Κλέφτες είναι οι σκέψεις που στρέφουν την προσοχή μου πάνω τους για να δοξάζονται να με αποσχολούν και να χάνω θησαυρούς Πνευματικούς ενώ ο κάθε Λόγος που ακούω είναι ένα διαμάντι, δεν διαπραγματεύομαι λοιπόν με κλέφτες, που με φτωχαίνουν ύπουλα και μεθοδικά μου αρπάζουν τα πολύτιμά μου και φεύγουν κι όταν συνέρχομαι και ξυπνώ έχω χάσει Λόγους Ζωής, Ειρήνης, Αγάπης.

Επαγρύπνησης λοιπόν για να δαμάσω καρδιά και διάνοια διότι γίνονται εχθροί αφού μ’ εμποδίζουν να
χαρώ αυτό που ποθεί η Πνευματική μου Καρδιά.
Το μυστικό για να δαμάσω αυτούς τους δυο, καρδιά και διάνοια είναι η « Αδιαλείπτη Δοξολογία» .

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΛΑΡΤΕΙΑ: ΘΥΣΙΑ ΑΙΝΕΣΕΩΣ!

-Ώρα Ουρανού!
στον Ουρανό δεν χρειάζονται λόγια και προσευχές!
Θα υπάρχει μόνο το Δείπνο Του και πολλή Δοξολογία!

Είναι ώρα Ομορφιάς Τέχνης είναι ο Τέλειος Ποιητής και Ζωγράφος και Μουσικός και Καλλιτέχνης!

Θα αισθανθείς την ανάγκη να του πεις όσο πιο δυναμικά και συγκινητικά και όμορφα μπορείς αυτό που νιώθεις στην Παρουσία Του!
Θα μπορούσες τα ίδια πράγματα να του τα πεις απλά και πεζά,
όμως Εκείνος ζητά από μας πινελιές αγάπης,
από την όμορφη εικόνα που ζωγραφίζει αυτή την ώρα για μας στην ζωή μας.

Ώρα ανάγκης της Ψυχής να φτερουγίσει στον Θρόνο Του να πει με τον πιο εκφραστικό τρόπο όλα όσα αισθάνεται γι Αυτόν!

quote:

---

Γκρεμίζουμε την εγωική συνείδηση

---

Πώς γίνεται αυτό;

Οι καθημερινοί άνθρωποι το βρίσκουν αδιανόητο, δεν μπορούν να καταλάβουν αφού το επίπεδο επίγνωσής τους
είναι πολύ πίσω το χάσμα των επιπέδων μεγάλο. Βέβαια δεν θα πήγαινε πραγματικά να μαζέψει πέτρες,
είπε όμως μια αρχή, που δεν μπορούν να καταλάβουν οι άλλοι κι ότι:

«Έχουμε κάτι που οι καθημερινοί άνθρωποι δεν μπορούν να αποκτήσουν ακόμη και να το ήθελαν».
Θα πω τώρα για κάποιον που οι άλλοι τον θεωρούν κουτό. H αλήθεια όμως είναι εντελώς αντίστροφη στα ανώτερα επίπεδα.
Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι απίθανο να πράξει οποιαδήποτε σοβαρή αδικία ανάμεσα στους καθημερινούς ανθρώπους.

Δεν έχει την δυνατότητα να ανταγωνιστεί και να παλέψει για προσωπικό του όφελος.
Δεν αναζητά φήμη ούτε χάνει αρετές, αξίες , ήθος. Με το να τον χτυπάνε και να τον βρίζουν, να τον απορρίπτουν,
πετάγεται μέσα από τους άλλους κάτι, ένα κομμάτι από αρετές θα πεταχτεί σ’ αυτόν τον «χαζό!»

Όταν κάποιος τον κλωτσάει ,αυτός απλά χαμογελά, και σκέπτεται: «Eμπρός , αυτό που έχει σημασία είναι αυτά που μου δίνετε,
Όλα αυτά, αρετές, αξίες, ήθος, δεν θα σας επιστρέψω ούτε το ελάχιστο απ’ αυτά» λέει μέσα του.
Τότε με τις αρχές των υψηλών επιπέδων ας σκεφτούμε ποιος είναι ο έξυπνος, αυτός δεν είναι;

Αφού δεν χάνει τίποτε απ’ αυτά που του πετάνε, δεν απορρίπτει ούτε το ελάχιστο κομματάκι απ’ αυτά.
Υπάρχει ίχνος εγωικής συνείδησης μέσα του; Mπορεί να φαίνεται κουτός σ’ αυτή τη ζωή, όμως το αρχέγονο πνεύμα του δεν είναι ανόητο.
Όταν μαζεύω αυτά που οι άλλοι πετούν μαζεύω τη ζωτική τους ενέργεια, μαζεύω την πολύτιμη λευκή τους ουσία.
Έτσι αρχίζει αυτή η επιστροφή στον αρχικό φωτεινό χώρο στο κέντρο του ανθρώπου.

«Επειδή βίωσες μέσα σου το σχίσμα, την πτώση, τον κερματισμό την ασυνηδητότητα...» Θυμάσαι; O μύθος έλεγε:
«Η κόρη ζούσε σε ευδαιμονική κατάσταση πριν πέσει μέσα στο σκοτεινό βάραθρο του Άδη...»

«Σε βλέπω σαν ένα μπουμπούκι με κλειστά πέταλα,
που ανοίγεις και διαχέεις την ενέργειά σου προς τα έξω,
το πλήρες άνθισμά σου, είναι συνώνυμο με το πλήρες δόσιμό σου στους άλλους.
Ότι σου δίνεται να το δώσεις στον κόσμο πολλαπλασιασμένο!»
αγάπη ειρήνη χαρά

quote:

---

Αφού δεν χάνει τίποτε απ’ αυτά που του πετάνε, δεν απορρίπτει ούτε το ελάχιστο κομματάκι απ’ αυτά.
Υπάρχει ίχνος εγωικής συνείδησης μέσα του; Mπορεί να φαίνεται κουτός σ’ αυτή τη ζωή, όμως το αρχέγονο πνεύμα του δεν είναι ανόητο.
Όταν μαζεύω αυτά που οι άλλοι πετούν μαζεύω τη ζωτική τους ενέργεια, μαζεύω την πολύτιμη λευκή τους ουσία.

---

Ναι, αυτή είναι μια σωστή περιγραφή του στοματικού σεξ. Βέβαια, αυτό είναι μαύρη μαγεία. Αυτοί που τρέφονται με τα σκουπίδια είναι οι βρικόλακες.

quote:

---

αυτή είναι μια σωστή περιγραφή του στοματικού σεξ

---

τς τς τς σε βρίσκω υπερβολικό Dr !!!
μια χαρά ήταν η διατύπωση του Άγγελου ,
μάλλον δεν μπορείς να την κατανοήσεις ...

Hellas at War

H νέα γέννηση και η ανάπτυξη της νέας ψυχής περιγράφονται
στην Επί του Όρους Ομιλία, και προπαντός, οι Μακαρισμοί δεν γράφτηκαν για το πλήθος,
αλλά για εκείνους που συμμετέχουν με μια εσωτερική συνείδηση.
Ο Λογος του Κυρίου ελεύθερος από όλες τις θεολογικές επινοήσεις,
προορίζεται για εκείνους που μπορούν να δουν και να καταλάβουν
και οι οποίοι έχουν φτάσει σε μια συγκεκριμένη εσωτερική κατάσταση πνευματικού πόθου.

Η νέα κατάσταση ψυχής αναπτύσσεται από το σπόρο Εκείνου του Εσωτερικού Άλλου, και όχι από τις ασκήσεις ηθικής του εγώ.
Μόλις αυτός ο σπόρος αφυπνιστεί, μια ακόρεστη επιθυμία για νά ζωή, που ονομάζεται: "η νέα κατάσταση ψυχής", αναπτύσσεται.
από αυτήν την επιθυμία αναπτύσσεται ένα πνευματικό μονοπάτι αυθόρμητα.
Γι αυτό ο πρώτος μακαρισμός λέει: "Μακάριοι είναι οι φτωχοί στο Πνεύμα".
"Μακάριοι αυτοί που γνωρίζουν ότι είναι "φτωχοί στο Πνεύμα".

Ο δεύτερος μακαρισμός επισημαίνει ότι η νέα ψυχή είναι θεμελιωδώς διαφορετική από εκείνη του εγωικού ανθρώπου.
Γι αυτό υποφέρει κάτω από την τυραννία του εγώ, του ατόμου που είναι αποχωρισμένο από το Θεό.
Από αυτό τον πόνο, όμως, τελικά υψώνεται ο πόθος για σωτηρία, που είναι: μια επιθυμία για θεραπεία,
μια επιθυμία να αποκατασταθεί η κατάσταση ζωής που έχει βλαφτεί και να πραγματοποιηθεί μια νέα ψυχή.
«Μακάριοι είναι όσοι θρηνούν».

Από αυτή την επιθυμία εκδηλώνεται η προθυμία να παραμερίσουμε όλα τα ενδιαφέροντα
και τα πάθη του εγωκεντρικού ανθρώπου και να τα αφήσουμε να διαλυθούν στο ανανεωτικό Φως.
Αυτή η διάλυση συμβαδίζει με την ανάπτυξη της νέας ψυχής.
Απελευθέρωση από την επιθετικότητα και πραότητα είναι τα αποτελέσματα,
Ο άνθρωπος που βρίσκεται στην διαδικασία της ανανέωσης ελευθερώνεται από τις επιθυμίες του και την άσκηση κριτικής.

«Μακάριοι είναι οι πράοι». Από αυτή την συμπεριφορά αναπτύσσεται μια νέα κατάσταση ζωής, η δικαιοσύνη της νέας ψυχής.
Ο άνθρωπος ελευθερώνεται από τα ψέματά του και την επιθυμία για ανταπόδοση.
Στη βάση της αγάπης και της κατανόησης, της προσφοράς και της ενθάρρυνσης,
μια νέα συμπεριφορά προς την ανθρωπότητα και τον κόσμο αναπτύσσεται.

«Μακάριοι είναι οι ελεήμονες». Όλες αυτές οι ποιότητες μαζί χαρακτηρίζουν την «αγνή καρδιά»
(Μακάριοι είναι όσοι έχουν αγνή καρδια»). Όποιος έχει μια αγνή ή καθαρή καρδιά
δεν θα λάβει μόνο τις ωθήσεις του πρωταρχικού κόσμου, αλλά επίσης θα εμβαθύνει αληθινά σ’ αυτές.
Σε κάθε περίπτωση, όλες οι ιδιότητες της νέας ψυχής είναι παρούσες ταυτόχρονα,
πρώτα ένας σπόρος, μετά γεννιούνται, που σημαίνει αφυπνίζονται.

Ύστερα από αυτό αρχίζει η διαδικασία της ανάπτυξης προς την ωριμότητα.
Αυτή είναι μια διαδικασία στην οποία η μία ιδιότητα αναπτύσσεσαι
ξεχωριστά μετά την άλλη. Υπάρχουν η μία μέσα στην άλλη και προέρχονται η μία από την άλλη.
Μόλις η ιδιότητα γίνεται αισθητή, όλες οι άλλες ήδη υπάρχουν και είναι ενεργές σ’ αυτήν ως μια αρχή.

Αν υπάρχει ηρεμία, υπάρχει επίσης κατανόηση, αν υπάρχη κατανόηση, υπάρχει επίσης αγάπη,
αν υπάρχει αγάπη, υπάρχει επίσης επίγνωση, αν υπάρχει επίγνωση, υπάρχει επίσης χαρά.
Γιατί η νέα ψυχή είναι ο καρπός ενός πεδίου ζωής στο οποίο όλες αυτές οι ιδιότητες
και οι ικανότητες είναι συνυφασμένες. Ζει από αυτό το πεδίο και από τις δυνάμεις που δρουν σε αυτό.

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr