quote:

---

Δεν λέω πως κακώς υπάρχει. Γράφω πως εμείς που γεννηθήκαμε και ζούμε μέσα σε εμπειρία και ελπίδα, μπορούμε να πάμε παραπέρα. Είναι στις δυνατότητες του ανθρώπου αυτο.

Για το δεύτερο θάνατο...απλα ήθελα να σου γράψω πως δεν υπάρχει δεύτερος τρίτος και τέτοια πράγματα.

Υπάρχει ΘΑΝΑΤΟΣ.

---

Υπάρχει ο θάνατος του φυσικού σώματος και υπάρχει και ο θάνατος του Εγώ μετά από την κάθοδο του ανθρώπου στις υποδιαστάσεις, όπου εκεί η θεϊκή ουσία-συνείδηση καθαρίζεται πλήρως (και βασανιστικά) από το ζωωδες Εγώ. Αυτό, λέγεται δεύτερος θάνατος
(εννοιολογικά τουλάχιστον υπάρχει)

Edited by - Dr Jekyll Mr Hyde on 03/02/2012 14:52:30

quote:

---

Δεν λέω πως κακώς υπάρχει. Γράφω πως εμείς που γεννηθήκαμε και ζούμε μέσα σε εμπειρία και ελπίδα, μπορούμε να πάμε παραπέρα. Είναι στις δυνατότητες του ανθρώπου αυτο.

---

Έχεις δίκαιο

Έτσι βλέπεις πως, επίσης σ’ αυτά τα πράγματα, όλα γίνονται
προς όφελος εκείνων που επιθυμούν να γυρίσουν πίσω στην πραγματική ή ζωή.
Μένοντας μακριά από αυτό που κάνουν οι πολλοί, αυτό γίνεται μια ευσπλαχνία για σένα.

Όταν το διακρίνεις αυτό λες, "Συγχώρησε τους δεν ξέρουν τι κάνουν",
απο τη στιγμή αυτή η σταύρωση για σένα έχει γίνει γεγονός, το φως ανυψώνεται γύρω σου
τόσο έντονο που οι άλλοι δεν το καταλαβαίνουν και το βιώνουν σαν σκοτάδι.

Βίωσε τώρα τη δική σου σταύρωση, είσαι στο σταυρό με απλωμένα μπράτσα, σε ακούμε να λες,
"Γυναίκα κοίτα το Υιό σου", μια κλήση στην Κοσμική – Μητέρα σ’ αυτή που φυλάσσει το στερέωμα.
Εσύ Άγια Θετή Μητέρα όλων των παιδιών του Θεού, κοίτα πως ο αγωνιζόμενος γιός σου αυξάνει σε δύναμη και ισχύ.

Όταν προφέρεις αυτό το λόγο θα το καταλάβεις ότι έρχεται η απάντηση, "Υιέ κοίτα τη μητέρα σου".
εσύ Θετή Μητέρα της Ζωής, εμφανίσου και ανοίξε το δρόμο στον οδοιπόρο.
Κι ο οδηπόρος που ακολουθεί ακούει την Κοσμική Μητέρα ακούει και την απάντηση, "Σήμερα σου λέω, θα είσαι μαζί μου στον παράδεισο".

Η δόνηση κλειδί ερμηνεύεται με εκείνη τη μοναδική λέξη ¨"διψώ... διψώ", στέκεσαι στην ατραπό,
με όλο και πιο έντονη λαχτάρα για το τέλος, για την εκπλήρωση.
Συνεπώς μια όλο και πιο έντονη δυναμική και αυξανόμενη ένταση να φτάσεις στο στόχο.

Και υπάρχει στην ύπαρξή σου μια ανέκφραστη ευγνωμοσύνη που μορφοποιήται σ’ εκείνη την μοναδική
περιεκτική ευχαριστήρια προσευχή, "Ελωί, Ελωί, λαμά σαβαχθανί" έχεις δοξαστεί σε μια θριαμβευτική ημέρα
στην ανάπαυση της αιωνιότητας στην απέραντη γαλήνη.

αγάπη ειρήνη χαρά

quote:

---

*[ Πάντως αν ήταν να επικαλεστώ πνεύματα κρεμασμένος από ένα σχοινί, θα καλούσα το πνεύμα του Τεντωμένου Σχοινιού καλύτερα. Το πνεύμα του αγαπημένου προγόνου μου, τι να μου κάνει ; ]

---

Edited by - Dr Jekyll Mr Hyde on 03/02/2012 19:27:41

Μια παρένθεση στα όσα θα γράφω. Αυτα που θα πω ίσως είναι και γέννημα της στιγμής, μην τα πάρετε κατα γράμμα. Έχουν να κάνουν με εκείνα τα ανεξήγητα που συμβαίνουν, όχι μια κατάθεση πως έτσι είναι, η συμβαίνουν.

Πριν αρκετα χρόνια, πειρα την απόφαση να ζήσω λόγο στο Άγιον όρος, να δώ απο κοντα και μέσα σε ορισμένα πράγματα. Είχα μεγαλώσει απο μικρο παιδι σε χριστιανική οικογένεια, ιδιαίτερα θείοι μου ήσαν ιεράρχες και Αρκετα ξαδερφια μου εγιναν καθηγητές θεολογοι.

Παρόλη την κατηχηση που δέχθηκα, υποχρεωτική εκκλησία κάθε Κυριακή, (προπάντων τους θερινούς μήνες, όταν ζούσα με τη γιαγιά και τους θείους,), είχα μια όχι ευλαβικη στάση προς τα θεία.

Έτσι η επίσκεψη μου στο όρος δεν ήταν επίσκεψη κάποιου πιστού που χρειαζεται ευλογία, η διαβεβαίωση των πίστευων του, μα ήθελα να γνωρίσω απο κοντα ένα Άγιο άνθρωπο, να δώ την ποιότητα του, την αγάπη και ενέργεια που μπορούσε να εχει κάποιος (Άγιος)

Κέρδιζα απο τη εργασία μου αρκετα χρήματα, και μπορούσα να έχω γρήγορα και πολυτελή αυτοκίνητα. Κάπου στα τεμπη, άρχισε ένα παιχνίδι με ένα άλλο γρήγορο αυτοκίνητο, και το ελαφρύ μυαλο μου, τσίμπησε αρχίζοντας ένα παιχνίδι ταχύτητας και δεξιοτεχνίας. Λόγο κυβικών τον άφηνα και πλησίαζε μα έφθανε μια γκαζια και τα 100 άλογα διαφοράς είχαν παντα το προβάδισμα.

Έτσι σε μια ευθεία και κατηφόρα, έχοντας όλο το οπτικό πεδίο ελεύθερο, είπα τώρα θα πάω 200 και θα με χάσει...

Έτσι και έγινε, μόνο που στη μέση του δρόμου, έγινε κάτι παράξενο.

Άλλαξε η ατμόσφαιρα, ένοιωσα κάτι να μπαίνει μέσα μου, κάτι σαν ζέστη πνοή, αναρωτήθηκα....τι συμβαίνει...τι κάνω.....και το πόδι μου, σηκώθηκε απο το γκάζι.

Έβλεπα την άλλη BMW να πλησιάζει και να προσπερνά μα ΕΓΏ δεν μπορούσα να αντίδρασω....ούτε κάνω να πάτησω...το γκάζι!

Το αυτοκίνητο έκοβε συνεχώς ταχύτητα, φθάνοντας στη στροφή με 30...οπότε στα 50 μέτρα είδα το ατύχημα. Ένα φορτηγό είχε τρακαρει με ένα άλλο μεταφορικό, ο δρόμος ήταν κλειστός...και αλλα αυτοκίνητα και η BMW που κινηγιπμασταν, είχαν γίνει....ένα ματσο σίδερα με σοβαρούς τραυματισμούς.

Έχει γίνει άλλες δυο φορές κάτι ανάλογο,

μια φορα φοιτητής, εμένα με μια γιαγιά και ξέχασε το γκάζι της κουζίνας...εκει κάτι σαν δυο χέρια με σήκωσαν απο τις πλάτες και με εσπροξαν τρέχοντας μέχρι την κουζίνα....

Άλλη μια φορα πήγαινα στη δουλεια μου, μα τη νύχτα έπεσε ένα βιβλίο απο την βιβλιοθήκη....και ήταν ανοιχτό σε μια σελίδα. Ήταν υπογεγραμισμενη μια διεύθυνση. Ενω το είχα ξεχασμένο, φθάνοντας στο σημείο για να πάρω το δρόμο για τη δουλεια μου, το τιμόνι δεν πήγαινε δεξιά! (στη δουλεια μου) η μεγαλύτερη έντυπωση ήταν πως το μέρος που έπρεπε να πάω, ήταν 100 χιλ μακρυά, και στο δρόμο χρειάσθηκα να βάλω βενζίνη. Ρώτησα τον βενζινά πως πανε σε εκείνο το μέρος, με ρώτησε που θέλω να πάω....και με έκπληξη τον βλέπω να βγάζει ένα μπλοκ και να σχεδιάζει όλη την διαδρομή, γιατι ο άνθρωπος που θα συναντούσα είχε μετακομίσει σε άλλη περιοχή, και δεν το γνωριζε κανείς! (ο άνθρωπος αυτός ήταν μια δασκάλα γιογκι, 97 ετών,) που μου είπε ορισμένα εμπιστεύτηκα και μου έδωσε ασκήσεις ώστε να μην κάνω εγχείρηση για την ερνια μου!

Αυτα...

Ήταν ωραία όλα όσα έγραψες Πλάτωνα, για τα ανεξήγητα, μου θύμησες τα δικά μου, θα πω λίγα απ' αυτά, που εσύ τα λες Δυνάμεις κι εγώ τα λέω, Κύριος.

Αν και τα ανθρώπινα πνεύματα είναι τόσο σκληρά Πλάτωνα, όταν η χθεσινή νύχτα μου φάνηκε σαν μισή ώρα, γιατί η Παρουσία Του εξαλείφει κάθε αίσθηση χρόνου, Μαζί Του όλα είναι αιωνιότητα είναι αιώνια ζωή, Αυτός δεν γνωρίζει χρόνο, που είναι ένα στοιχείο χαμένο στον ουρανό, αυτό είναι το μυστικό το χρόνου που φαίνεται να κυλάει τόσο γρήγορα, και όλες τις νύχτες της αληθινής προσευχής ο χρόνος ξεπερνιέται, το στοιχείο της αιωνιότητας είναι εκεί.

Όταν το νιώθω αυτό, για μέρες μετά, εκείνη η εκπληκτική Παρουσία φαίνεται να περπατάει δίπλα μου, τόσο Αληθινός Είναι, με δυσκολία μπορώ να μπω σε ανθρώπινη συζήτηση, ας με καταλάβουν όλοι, μου φαίνεται τόσο άδεια και βαρειά, η γήινη κοινωνία, ένα βασανιστήριο, πόσο μακριά είμαστε στη φυσική σφαίρα να ξερες από το ευγενικό και λεπτό Πνεύμα Του! (να αναγκάζομαι να μιλώ στη γλώσσα του άλλου.. (έφαγα τα ψωμιά μου, σείς είστε παιδιά!) να του λεω –βρε ουστ!,είναι --μαρτύριο-).

Πέρασα πείνα σαν παιδί εκεί να έβλεπες θαύματα , κάποιος μας έφερε ένα δεμάτι ξύλα, ποσό Αληθινός ήταν! κάποια Χρυσούλα έβαζε το χέρι της από το σύρμα της αυλής κι έδινε στη μάνα συχνά πυκνά ψάρια κ.α.. μπροστά στην πόρτα βρίσκαμε ρούχα και τροφή...

Όμως, κι αργότερα δια-σώθηκα κι απορώ ακόμα, στη νεότητα ο φίλος, ο κολλητός, έβαλε το κεφάλι μου σ΄ ένα μεγάλο κουβά με νερό να με πνίξει..όμως τράβηξε τα χέρια του και φώναζε: "ω, συγχωράμε, η κακιά ώρα φταίει,ένιωσα σαν εκκένωση ηλεκτρικού ρεύματος να διαπερνά όλο μου το σώμα", τραβώντας τα χέρια του διατηρήθηκα στη ζωή.

Κάποια Πρωτομαγιά γυρνούσαμε μια παρέα παιδιά από την εκδρομή μας με το τρένο, κάποια στιγμή ακούω (ήμουν 18 ετών) μια απαλή φωνή από την καρδιά μου να λέει: "θα σώσω το τρένο και τους επιβαίνοντας μετά σου".
Μετά από λίγη ώρα, το τρένο παρ όλιγο να εκτροχιαστεί έλεγαν οι μηχανοδηγοί , πέντε ώρες ακινητοποιημένο το τρένο..κι όλοι εμείς τηλεφωνούσαμε στους δικους μας που ζούσαν στιγμές αγωνίας..

Όμως και μια άλλη φορά, ήμουν στο τιμόνι και σε μια στροφή, καθώς οδηγούσα σε μεγάλο υψόμετρο, το αμάξι έφυγε από την πορεία του και με ένα τράνταγμα επανήλθε στο δρόμο, ενώ θα έπρεπέ να είχε εξαφανιστεί, αφού για κλάσματα δευτερολέπτου οδηγούσα στο κενό.

Τι να πρωτοπώ, θα έγραφα ως αύριο, μα μια φορά υπέρ διπλασίασε ο Κύριος και την μηλόπιτα, όταν τα άτομα σε μια γιορτή ήταν πολλά και η μηλόπιτα δεν έφτανε, είδαμε στο τέλος, ότι τα περισσεύματα μόνο, υπερκάλυπταν το ταψί, αυτά για τώρα..

quote:

---

-agelos-

Τι να πρωτοπώ, θα έγραφα ως αύριο, μα μια φορά υπέρ διπλασίασε ο Κύριος και την μηλόπιτα, όταν τα άτομα σε μια γιορτή ήταν πολλά και η μηλόπιτα δεν έφτανε, είδαμε στο τέλος, ότι τα περισσεύματα μόνο, υπερκάλυπταν το ταψί, αυτά για τώρα..

---

Edited by - zip on 04/02/2012 18:47:57

quote:

---

-agelos-

Κάποια Πρωτομαγιά γυρνούσαμε μια παρέα παιδιά από την εκδρομή μας με το τρένο, κάποια στιγμή ακούω (ήμουν 18 ετών) μια απαλή φωνή από την καρδιά μου να λέει: "θα σώσω το τρένο και τους επιβαίνοντας μετά σου". Μετά από λίγη ώρα, το τρένο παρ όλιγο να εκτροχιαστεί έλεγαν οι μηχανοδηγοί , πέντε ώρες ακινητοποιημένο το τρένο..κι όλοι εμείς τηλεφωνούσαμε στους δικους μας που ζούσαν στιγμές αγωνίας..

---

quote:

---

-agelos-

τι να κάνω για σένα άπιστε Θωμά!

---

Edited by - zip on 04/02/2012 19:15:56

*[ θες να σου στείλω λογαριασμό τράπεζας να μου βάλεις εκεί τα χρήματα ; ]

..ΓΙΑ ΌΛΑ Τ΄ΑΛΛΑ..,ΔΕΝ ΗΞΕΡΕς;.. ΔΕΝ ΡΏΤΑΓΕς;..

quote:

---

λες να το πάθεις..;

---

Ε να δω κι αυτό, και τι στον κόσμο !!!

Hellas at War

quote:

---

-agelos-

όταν λοιπόν έβαλε τα χέρια του στην πλευρά και ακούμπησε τα τρυπημένα χέρια από τα καρφιά, ένα ήταν το μότο του και μόνο αυτό έλεγε, "ο Κύριός Μου κι ο Θεός Μου"

---

Αυτο το καράβι έχει εκπέμψει SOS κάτι σελίδες τώρα.

Δεν βυθίσθηκε ακόμη?

Γάματα με μεγάλα γράμματα είναι τα οικονομικά όλων μας.

(αμα περισσέψει κανενα €υροπουλο απο τον zip μη ξεχάσεις και τους αμαρτωλούς ε ! )

Αλλα τι τα θες ... έξοδα αγγελε , πολλά έξοδα !

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr