Μου έχουν κοστίσει ενα σωρό κίτρινες!!

quote:

---

ζιπ
quote:gianipseftis

Η κβαντομηχανική θεωρεί πως δεν υπάρχει απόλυτα “κενό” αλλά “ψευδοκενο” πλημμυρισμένο από ψευδοσωματίδια.

Στην κβαντομηχανική δεν υπάρχουν ούτε "ψευδοκενά", ούτε "ψευδοσωματίδια". Αυτά είναι δικοί σου όροι, έτσι όπως εσύ την καταλαβαίνεις [ που μεταξύ μας κιόλας, δεν νομίζω να την καταλαβαίνεις ]

---

ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ
ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ.

quote:

---

Γιάννης
Από το τίποτα δεν μπορεί να προκύψει το κάτι.

---

ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ
ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ.

quote:

---

Ακόμη και το τίποτα,δεν είναι κάτι ?

---

quote:

---

zip

Αν νομίζεις πως το παραπάνω είναι εναρμονισμένο με την φιλοσοφική προσέγγιση που έγραψες πιο πάνω [ σχετικά με αυτό το "κάτι" που αναφέρεις ] ... απλά σου λέω πως νομίζεις λάθος. Παίρνεις μαθηματικές θεωρίες, τις τσαλακώνεις σαν χαρτί και τις εξωμοιώνεις με μία δική σου ίδεα - σκέψη - άποψη που την ονομάζεις "το κάτι". Αυτό είναι πέρα ως πέρα αυθαίρετο, ανακριβές και παιδιάστικο.

---

quote:

---

Και από που αντλείς αυτή την σιγουριά ότι υπάρχεις;

---

πετάω άρα υπάρχω

Edited by - Dr Jekyll Mr Hyde on 31/01/2012 15:06:04

quote:

---

Επιτέλους Ζιπ,βάλε μερικούς στην θέση τους!!

Μου έχουν κοστίσει ενα σωρό κίτρινες!!

quote:

---

ζιπ
quote:gianipseftis

Η κβαντομηχανική θεωρεί πως δεν υπάρχει απόλυτα “κενό” αλλά “ψευδοκενο” πλημμυρισμένο από ψευδοσωματίδια.

Στην κβαντομηχανική δεν υπάρχουν ούτε "ψευδοκενά", ούτε "ψευδοσωματίδια". Αυτά είναι δικοί σου όροι, έτσι όπως εσύ την καταλαβαίνεις [ που μεταξύ μας κιόλας, δεν νομίζω να την καταλαβαίνεις ]

---

Να ήταν μόνο αυτο!!
Αντιγράφουν και κάτι ιστοσελίδες τύπου home university και τα παρουσιάζουν,χωρίς να καταλαβαίνουν τίποτα!

Οταν μια επιστήμη προσβάλλεται βάναυσα,πρέπει ο κατέχων αυτήν να την υπερασπίζεται.Προχώρα!

ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ
ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ.

---

quote:

---

quote:

---

Γιάννης
Από το τίποτα δεν μπορεί να προκύψει το κάτι.

---

Βρε κομπογιαννίτη της φιλοσοφίας,σκέψου αυτό:

Ακόμη και το τίποτα,δεν είναι κάτι ?

Με καθαρά φιλοσοφικούς όρους μιλώ,γιατι με επιστημονικούς δεν υπάρχει το "τίποτα".

ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ
ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ.

---

quote:

---

quote:

---

Και από που αντλείς αυτή την σιγουριά ότι υπάρχεις;

---

πετάω άρα υπάρχω

Edited by - Dr Jekyll Mr Hyde on 31/01/2012 15:06:04

---

quote:

---

Οι επιστημονικές προσεγγίσεις που λες δεν περιγράφουν το “τίποτα” αλά προσπαθούν να περιγράψουν το “κάτι”,

---

quote:

---

Νικομαχος
Αντιγράφουν και κάτι ιστοσελίδες τύπου home university και τα παρουσιάζουν,χωρίς να καταλαβαίνουν τίποτα

---

quote:

---

Βρε μην κρίνεις εξ ιδίων, αποκαλύπτοντας τις σπουδές σου.

---

quote:

---

Τι είναι αυτά που λές?
Εγώ το έχω δηλώσει επανάληψη, το δημοτικό με το ζόρι τέλειωσα, γιατί .....αλώνιζα όλη μέρα ερευνώντας την εξελικτική πορεία της αλογόμυγας

---

Εντάξει.. μην μπεις.. σε λεπτομέρειες....

quote:

---

zyp
Δεν προσπαθούν να περιγράψουν ούτε το "κάτι", ούτε το "τίποτε". Είναι θεωρητικές προσεγγίσεις της επιστήμης για συγκεκριμένα φαινόμενα, προσεγγίσεις και ερμηνείες που βασίζονται σε παρατηρήσεις και πειράματα. Η επιστήμη πάντα προσπαθεί να ερμηνεύσει [ έστω και κατά προσέγγιση ] τα φαινόμενα

---

quote:

---

Το μυαλό μας αγαπητέ φίλε gianipseftis, είναι σαν ένα μεγάλο παζάρι που δραστηριοποιούνται μέσα του λογιών λογιών ιδέες και θεωρίες. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως όλες αυτές οι θεωρίες είναι εμπορεύσιμες, είναι ποιοτικές και αξίζει να πουληθούν ή να μοιραστούν με κάποιον τρόπο στον κόσμο. Θέλω να πω δηλ. πως καθημερινά [ ειδικά αν σε κάποιον αρέσει να ψάχνει και να διαβάζει ] δεχόμαστε έναν βομβαρδισμό από πληροφορίες, διαβάζουμε νέες θεωρίες, νέες μελέτες, καινούργια πειράματα, καινούργια επιτεύγματα των επιστημών. Όλες αυτές οι θεωρίες είναι ορθές. Ορθές δηλ. όσον αφορά την επιστημονικότητά τους. Αν μια θεωρία δεν τηρεί συγκεκριμένες προϋποθέσεις και όρους για την επιστήμη της, τότε πολύ απλά, δεν είναι επιστημονική. Τώρα, όσον αφορά τις άλλες θεωρίες, τις φιλοσοφικές, δεν ξέρω να σου πω και πολλά πράγματα. Αυτό όμως που ξέρω και που θέλω να σου πω, είναι πως όταν ανακατευόμαστε με μια επιστήμη χωρίς να την γνωρίζουμε ή να την έχουμε σπουδάσει, θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεχτικοί.

---

quote:

---

Και θα σου πω και κάτι άλλο [ σε φιλοσοφικό επίπεδο ] : Το "κάτι" και το "τίποτε" είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Αυτό που ήταν "τίποτε" μπορεί να γίνει αργά ή γρήγορα "κάτι" και αυτό που ήταν "κάτι" αργά ή γρήγορα μπορεί να γίνει "τίποτε".

---

Ok, 'ντάξει. Συνέχισε ...

quote:

---

Έχω ένα μικρό θεματάκι περί αρετών.. να το στείλω Τζέκυλ, ΄Αλεξ;

---

Φυσικά Άγγελε.

Ίδιον του οφθαλμού είναι η όραση και το φως, των ώτων η ακοή και ο ήχος,
της όσφρησης και γεύσης οι οσμές η διάκριση αυτών και η των ποιοτήτων διάκριση των γεύσεων, της αφής η ψηλάφιση των επιφανειών.
Με τον ίδιο τρόπο ως ίδιον της Ψυχής διακρίνουμε την απόκτηση των Αρετών από αυτήν.
Υψηλότερο έργο για την Ψυχή του Ανθρώπου δεν υπάρχει παρά η απόκτηση και καλλιέργεια των Αρετών.

Οι Αρετές είναι λεπτές αισθήσεις στην ψυχή οι οποίες διαμορφώνουν ανάλογα την ποιότητα και ένταση την προσωπικότητα του ανθρώπου, τον ψυχικό του οργανισμό, τον χαρακτήρα με μια λέξη.
Η αρετή δεν έχει να κάνει με μία στεγνή εγκεφαλική και γνωσιολογική ενασχόληση μα αποκτάται με την παρέμβαση του ανθρώπου στο εσωτερικό του.
Καλλιεργείτε και συντηρείτε με την αυτόβουλη παρέμβαση του ανθρώπου εντός του.
Ο Παράδεισος είναι το πλήρωμα των αρετών, ανθρωπίνων και θεοειδών. Γι' αυτό δίχως τη βοήθεια του Θεού δεν μπορεί ο άνθρωπος να καταφέρει το καλύτερο δυνατό.
Γιατί εάν αποκτήσει με τις δικές του δυνάμεις ανθρώπινες αρετές, τις θεοειδές πως θα τις αποκτήσει δίχως τη βοήθεια του Δημιουργού αυτών;

Έτσι, εύκολα γίνετε καταληπτό, το νόημα και η ανάγκη της άσκησης. Κι όταν μιλούμε για βίωμα και εμπειρία, η βάση είναι η άσκηση.
Πως θα μπορέσω να καταλάβω ένα βιωματικό γεγονός δίχως να έχω πείρα περί αυτού; Είναι δυνατόν;
Πότε γνωρίζω ένα δρόμο που οδηγεί από τη μία πόλη στην άλλη, όταν τον διασχίζω ή όταν βλέπω τη διαδρομή του στο χάρτη;

Στο σημείο αυτό εντοπίζουμε το ανόητο εκείνων που απορρίπτουν ένα Πράγμα, δίχως να το έχουν "σπουδάσει" από μέσα πρώτα.
Και όταν επιμένουν αποδεικνύουν έμπρακτα την ανοησία που χαρακτηρίζει το είναι τους, κι αυτό διότι, φυσική συνέχεια της απόρριψης ενός Πράγματος, είναι η ενσυνείδητη αγνόησή του.
Άρα, έχουν πολύ λάθος ορισμένοι, να απαιτούν μία, έστω, στοιχειώδη προσοχή, στο λόγο που εκφέρουν.

Το μοναχικό, συνεχίζοντας, ιδεώδες, είναι η με όλες τις δυνάμεις αφοσίωση της καλλιέργειας και απόκτησης του πληρώματος των αρετών.

Όμως δεν είναι μόνο η άσκηση των αρετών, και εκεί εξαντλείτε. Όχι βέβαια. Η Ψυχή για να αποκτήσει τις αρετές πρέπει να είναι επιδεκτική αυτών.
Δεν μπορεί μία "χοντροκομένη" και αλλώκοτη ψυχή, με τις όποιες δυνάμεις της, να εργαστεί τις αρετές.
Η Ψυχή πρέπει να είναι λεπτή και με αισθητικές ευαισθησίες μέσα της για να μπορέσει να προχωρήσει στην άσκηση και απόκτηση των αρετών.

Όμως πέρα από αυτά, και για να καταστεί η ψυχή με τις απαραίτητες και αρμόδιες λεπτές αισθητικές χειρίζεται και άλλα μέσα.
Δύο από αυτά είναι η υμνωδία και η δοξολογία .

quote:

---

Ίδιον του οφθαλμού είναι η όραση και το φως, των ώτων η ακοή και ο ήχος,
της όσφρησης και γεύσης οι οσμές η διάκριση αυτών και η των ποιοτήτων διάκριση των γεύσεων, της αφής η ψηλάφιση των επιφανειών.
Με τον ίδιο τρόπο ως ίδιον της Ψυχής διακρίνουμε την απόκτηση των Αρετών από αυτήν.
Yψηλότερο έργο για την Ψυχή του Ανθρώπου δεν υπάρχει παρά η απόκτηση και καλλιέργεια των Αρετών.

---

Η απώλεια της δημιουργικής ικανότητας είναι ίσως, και η πρώτη αιτία αλλοτρίωσης του ανθρώπου από τον εαυτό του και τον συνάνθρωπο. Η δημιουργική ικανότητα είναι φυσική της ψυχής κίνηση, υπάρχει ως ορμέμφυτο στον ψυχισμό του ανθρώπου, και οφείλει να καλλιεργεί αυτήν και θεραπεύει.
Ακόμη και η ανάγκη της Παιδείας, όρος που με περίσσια ευκολία χρησιμοποιείτε από πλείστους κύκλους ως αίτημα του σύγχρονου κόσμου, βασίζεται στην δημιουργική ικανότητα και θεραπεύει αυτήν στο κέντρο της.
Εξάλλου Παιδεία αυτό σημαίνει, την δημιουργία κατά το δοκούν των εσωτερικών μας εφέσεων και γενικά την διαμόρφωση της ψυχοπνευματικής μας υπόστασης.

Δημιουργούμε, με άλλο λόγο, το είναι μας και τον χαρακτήρα μας.

Ο πολιτισμός, και όλοι στο παρελθόν, δια της δημιουργικής ικανότητας πραγματεύονταν. Ας δούμε για παράδειγμα τη γλώσσα.
Η γλώσσα που χρησιμοποιούμε δεν είναι άλλο παρά η σύνθεση ήχων τους οποίους μπορούμε και παράγουμε με το στόμα και τα μέρη του, με τη γλώσσα, δηλαδή, τα χείλη και λοιπά.

Οι λέξεις που χρησιμοποιούμε εάν προσέξετε δεν είναι τίποτε άλλο παρά σύνθεση ήχων.
Και η σύνθεση αυτή των ήχων, δια της δημιουργικής ικανότητας του ανθρώπου, φυσικά κάτω από τις ανάλογες που του παρουσιάστηκαν ανάγκες, πραγματεύθηκε και υλοποιήθηκε.
Κατόπιν έκανε τους ήχους σύμβολα (γράμματα) για να εξυπηρετήσει το γραπτό λόγο και γενικά την εκμάθηση της γλώσσας, στην οποία βέβαια προς σωστή χρήση έθεσε όρους και κανόνες κάτι που διακρίνουμε στη γραμματική της διάσταση.

Αυτά πάντοτε δια της δημιουργικής ικανότητας η οποία εάν απουσίαζε ως ανθρώπινο χαρακτηριστικό, μεταξύ άλλων, ο άνθρωπος δεν θα διέφερε από τα υπόλοιπα βιολογικά όντα τα οποία εξαντλούν το χρόνο ζωής στη συντήρηση και αναπαραγωγή.

Οι φιλόσοφοι και οι ποιητές διακατέχονται από μία αυξημένη ανάγκη έκφρασης της δημιουργικής ικανότητας. Το ίδιο ισχύει και για τους θιασώτες των καλών, λεγόμενων, τεχνών.
Όμως γενικά θα πρέπει ο καθένας να "καλλιεργεί" είτε με τον ένα είτε με τον άλλο τρόπο την εσωτερική αυτήν δυνατότητα, της δημιουργικής ικανότητας δηλαδή, είτε δια του επαγγέλματός του είτε κατά τον ελεύθερο χρόνο του, και φυσικά βέβαια στο μέτρο του δυνατού.
Οι ευτυχέστεροι όλων πάντως, είναι εκείνοι που συνδίασαν επαγγελματικά την πηγαία αυτή δύναμη της δημιουργικής ικανότητας. Οπωσδήποτε κινούνται σε πλαίσια όχι υποκαταστατικά εν σχέση, με όσους κρατούν κάποιο επάγγελμα το οποίο για βιοποριστικούς λόγους ασκούν και δεν έχουν τη δυνατότητα να αλλάξουν.

Κάποιος που έχει το Εγώ του φόβου μπορεί να ζήσει μια στιγμή που ο πολύς κόσμος θα την αποκαλούσε στιγμή "θάρρους", αλλά κατα πάσα πιθανότητα αυτή θα ήταν η έκφραση απλά κάποιου άλλου Εγώ. Έτσι π.χ. ένας πολεμιστής μπορεί να μη φοβάται να βγει στο πεδίο της μάχης επειδή τον έχει καταλάβει ένα πολύ ισχυρότερο Εγώ θυμού ή επειδή τον έχει καταλάβει ένα Εγώ Εθνικισμού, ή επειδή το Εγώ φόβου του να πάθει κάτι η οικογένειά του υπερισχύει του Εγώ φόβου της επιβίωσης.
Αυτά είναι μόνο διάφορα υποθετικά παραδείγματα. Τροφή για σκέψη.

Σε άλλες περιπτώσεις, μπορεί να συμβεί κάποιος να έχει μια αναλαμπή συνείδησης, και να χάσει την ταύτισή του με την κατάσταση, και ως εκ τούτου να μην λειτουργίσει σε αυτόν το Εγώ του φόβου, αν και βρίσκεται σε κατάσταση που εξάπτει το συγκεκριμένο Εγώ. Ένα καλός "διαλογιστής" π.χ. μπορεί να μπει σε κατάσταση που να μην εκφράζεται το Εγώ. Αλλά αυτό δεν είναι ακριβώς αρετή, είναι κατάσταση που το αντίστοιχο πάθος που φυλακίζει την αρετή, δεν μπορεί να εκφραστεί.

Φυσικά ο περί λόγου λόγος, απλά ικανοποιεί μία εσωτερική ανάγκη για συνδιαλλαγή με τις Έννοιες.

Ο λόγος, λοιπόν, εκφράζεται με δύο μορφές, γραπτό και προφορικό. Βέβαια αυτό, οι δύο μορφές, δηλαδή, του γραπτού λόγου και του προφορικού λόγου, εν όσω ομιλούμε για τον λόγο ως μέσο επικοινωνίας, στην προσωπική διάσταση, που είναι ο διαλογισμός, και επίσης στην διαπροσωπική διάσταση η οποία είναι η επικοινωνία μας με τους υπόλοιπους ανθρώπους.

Και είναι φρόνιμο να κάνουμε τη διάκριση αυτή, του λόγου ως μέσο επικοινωνίας, διότι λόγος είναι και οι Έννοιες, οι Ιδέες, μα και κάθε τι οτιδήποτε που είναι δυνατό να λογοποιείτε από το ανθρώπινο λογιστικό, ακόμη και πριν μορφοποιηθεί σε λόγο, στην διαδικασία δηλαδή, της μορφής που έχει η επικοινωνιακή διάσταση του λόγου.

Έτσι λοιπόν, ακόμη και μία ασχημάτιστη Ιδέα ή Έννοια, η οποία εν δυνάμει έχει την ιδιαιτερότητα να επιδέχεται την λογιστική επεξεργασία και κατόπιν Ονομασία ή ορισμό της, είναι λόγος. Όπως επίσης έχουμε και τον ενδιάθετο λόγο ο οποίος διακρίνεται κυρίως από την προσήλωση του νου σε κάποιο νόημα και την επίκληση με το λογιστικό και θυμικό του νοήματος αυτού.

Θα εξετάσουμε το λόγο στην καθαρά επικοινωνιακή του διάσταση. Και να ορίσουμε όσο πιο απλά μπορούμε τη Φύση του. Με όσες, δηλαδή, πιο απλές Ονομασίες και ορισμούς, να περιγράψουμε τη Φύση της Ουσίας του.

Ας ξεκινήσουμε από τη μορφή του προφορικού λόγου. Το κυριότερο χαρακτηριστικό της μορφής αυτής και που κάνει να ξεχωρίζει από την γραπτή μορφή, είναι τα ηχοσύνολα που χειρίζεται ο άνθρωπος με το στόμα και τα μέρη αυτού, τη γλώσσα, δηλαδή, τα χείλη, την στοματική κοιλότητα και λοιπά. Μπορούμε με ευκολία να το διακρίνουμε αυτό προφέροντας μία λέξη ή μια πρόταση. Θα παρατηρήσουμε πως η προφορά δεν είναι τίποτε άλλο παρά η παραγωγή ήχων με το στόμα μας.
Θα διακρίνουμε πως κάθε γράμμα μιας λέξης που προφέρουμε είναι ένας ξεχωριστός ήχος. Θα μπορούσαμε στο σημείο αυτό να πούμε, πως ο άνθρωπος είναι από τη φύση του μουσικό ον, καθώς για την επικοινωνία του δεν γνωρίζει άλλο τρόπο, παρά την δια της παραγωγής έναρθρων ήχων πραγμάτωση αυτής. Κάτι που μάλλον, δεν ανταμώνουμε στο υπόλοιπο βιολογικό βασίλειο.

Λέγαμε λοιπόν, πως κάθε γράμμα το οποίο χρησιμοποιούμε για να εκφράσουμε, να προφέρουμε, μία λέξη, είναι ένας ξεχωριστός ήχος. Και στο σημείο αυτό διακρίνουμε τη διαφορά με την γραπτή μορφή στην οποία η διαφοροποίηση γίνετε στην κωδικοποίηση του ήχου σε σύμβολο, σε γράμμα. Κι αυτό διότι έχουμε την ανάγκη χάριν του γραπτού λόγου, να μετατρέψουμε τον ήχο σε ένα γράμμα ή σύμβολο.

Πως αλλοιώς θα μπορούσαμε να μεταφέρουμε τον ήχο στο χαρτί αν όχι δίνοντάς του ένα χαρακτήρα, ένα σύμβολο; Έτσι τον ήχο Α, του δίνουμε το σύμβολο <<Α>> τον ήχο Β του δίνουμε το σύμβολο <<Β>> και ούτω καθ' εξής, έως να συμπληρώσουμε το αλφαβητό μας το οποίο δεν είναι άλλο παρά 24 ήχοι αποδιδόμενοι με 24 γράμματα, ή αλλοιώς, σύμβολα. Αυτή είναι η μοναδική διάκριση των δύο μορφών του γραπτού από τη μία, κι από την άλλη, προφορικού λόγου.

Τα εκφραζόμενα, τώρα, τα Νοήματα, οι Έννοιες και τα Πράγματα τα οποία "μεταφέρονται", τα οποία ορίζονται, από τις δύο μορφές λόγου, είναι φυσικά όμοια.

Γνωστό επίσης είναι, πως δεν υπάρχει καμία αυθαιρεσία στην δημιουργία κατάρτισης του λόγου, είτε στην μία μορφή του είτε στην άλλη, είτε ως αρμονικό ηχοσύνολο είτε ως δια της εκφοράς του στη γραπτή του διάσταση, και για τούτο θεσπίστηκαν οι κανόνες και όλα εκείνα που χειρίζεται η γραμματική, της γλώσσας, διάσταση.

Το περιεργο είναι πως όταν γράφουμε στο θέμα του, οι σκέψεις μας ξεδιπλώνονται μέσα στο καραβι του, που απο τον καπετάνιο έχει αποφασισει να επισκεφθεί π.χ τις νήσους νιψη και λήθη, (ο καπετάνιος διχνει να τις έχει επισκεφθεί αρκετές φορές), και να θέλει να μας ξεναγήσει, να δούμε και να προσέξουμε κάποιες ιδιαιτερότητες που έχουν,

μα οι επιβάτες του πλοίου ενδιαφέρονται για το καζίνο, για τις γαστρονομικές ατραξιόν, και τις όποιες άλλες παρουσίες στο καράβι.

Ας είναι, 

Φίλε Γιάννη,
Είμαι πολυ κουρασμένος για να γράψω κάι να σου απαντήσω προσεχτικα, σε οτι απαντησες, θα αναφερθω αλλη ωρα, σορρυ, μα ήμουν πολλές ώρες  στο δρόμο (οδηγουσα) με χιονιά παγο και κρύο -17 θα φθάσει αυτές τις μέρες....πάω για μπάνιο και κουβέρτα! 

Φιλε Αγγέλε, γράφε...σε διαβάζω, κατανοώ και σιωπω.  

Η νιψη και η λήθη, θέλει προσεχτικη μελέτη, ιδιαιτερα απο όσους βλέπουν 50 φορές μια εικόνα και την ξανά κοιτάζουν, βλέποντας κατι, που δεν είχε προσέξει..

Δεν είναι κριτική.

Ονόματα δεν λέμε...καταδύσεις κάνουν.

αν είχε κηρύξει στα Σόδομα η πόλη αυτη μπορεί να υπήρχε μέχρι σημεία.
Πολλοί λένε κηρύττω μα εγώ μόνο Αλήθεια λέω, όμως, η Σοφία κάτι είπε για σας, ακούστε το.
O Ιωνάς κήρυττε ο Λογος του ήταν Σημείο.

Όταν αυτή η δύναμη ξεραστεί από το κήτος που την έχει καταπιεί ακόμα κι αυτοί που έχουν κανει τα μεγαλύτερα έκτροπα θα ακούσουν
τα λόγια της, αυτό είναι το μεγάλο σημείο του Ιωνά που θα δοθεί σ’ αυτούς που θα ακούσουν τα λόγια αυτης της δύναμης ΣΉΜΕΡΑ.
σ’ αυτούς που γεύονται την αλήθεια και την ανάσταση από τα βάθη, αυτοί θα έχουν δύναμη.

Aυτός είναι λόγος ενός ανθρώπου που είπε:

"Παρακαλώ χρειάζομαι απεγνωσμένα τη Σοφία σου» έτσι απλά η Σοφία απάντησε:

"Θα δοθεί σε όλους έλεος επειδή το ζήτησες, θα δώσω περισσότερο χρόνο, το έλεος μου για σας είναι χρόνος, χρησιμοποιήστε αυτό το χρόνο με σοφία γιατί σύντομα δεν θα υπάρξει άλλος.

Πλησίασε η ώρα όπου δεν θα μπορώ να καθυστερήσω άλλο κάθε ήμερα καθυστέρησης της κρίσης μου είναι έλεος, δείτε το έτσι.
Αν χρησιμοποιήσετε με σοφία το χρόνο που σας δίνω θα νικήσετε και θα επίκρατήσετε. Υπάρχει ένα κοινό γνώρισμα
στους νικήτες κάθε εποχής -δεν έχαναν- το χρόνο τους!"

Χρειάζεται να κατανοήσουμε πρώτα τι είναι αυτο το ΕΓΏ, να του δώσουμε τη θέση που του αρμόζει, και ύστερα να δούμε αν χρειάζεται η όχι η (εξόντωση) του.

Δοκτορα, δεν μπορω να διανοηθω πως μπορείς να οδηγησει καποιος το αυτοκίνητο, χωρίς ΕΓΏ. 
Ούτε πως γίνεται να μάθεις κάτι, ένα επάγγελμα, μια γλώσσα, ενα μουσικο οργανο, μια επιστήμη, χωρίς ΕΓΏ. 
Αν δεν διδαχθείς να το κανείς απο μικρής ηλικίας, (να χρησιμοποιείς αυτη την κίνηση, θα έχεις σοβαρά προβλήματα να προσαρμοσθεις, με ότι ονομάζουμε συνάνθρωπο, εργασία, κοινωνία)

Οκ μέχρι εδω?

Τώρα αυτη η φυσιολογική και στις ανθρώπινες δυνατότητες κατάσταση της συνηδεισης, του να χρησιμοποιεί σε μια κατεύθυνση τις σκέψεις, να δημιουργεί και να ευημερεί, έχει και την άλλη του όψη. 

Αυτη της καταστροφής, (προσωπικης η του συνόλου), και αυτο γίνεται συνηδειτα μα και ασυνείδητα.

Αυτο είναι που χρειάζεται να δώσουμε όλη την προσοχη μας, γιατι με την κίνηση του να μάθει, να εξελιχθεί, δημιουργείται παράλληλα ότι ονομάζουμε ο ξεχωριστος εαυτος, και αυτο δεν είναι άλλο απο ΤΑΥΤΙΣΕΙΣ κινήσεων των ΕΓΏ.

Εάν δεν υπάρχει ταύτιση με αυτές τις κινήσεις, γιατι να είσαι περήφανος όταν σε λένε έλληνα? 
Εάν δεν υπάρχει ταύτιση, γιατι να είναι τόσο σπουδαίος ο Χριστός, ο βουδας, ο Σωκρατης, ο δασκαλος, οι ιδεες, η θρησκεια, ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός, και ότι αλλο θέλεις βάζεις?

Διλαδη, τα ΕΓΏ μπορει να υπάρξουν και να είναι χρήσημα, 

Μα,

όταν ξεχωρίζουν δημιουργούν εαυτο (αυτο το ξέχωρο (ταυτοτητα/προσωπικοτητα) που αισθάνεται ο καθενας μας) 

Η,
μπορούν να υπάρχουν στην υπηρεσία της συνείδησης, μα δεν δημιουργούν πρόβλημα.

 Η διάφορα είναι πως το ΕΓΏ που δεν ταυτίζεται, λέει πως είμαι πολίτης του κόσμου, (έχει επίγνωση σχεδον πάντα σε αυτο που, σκέφτεται και στο τι κάνει) 

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr