Ας μείνουμε, για λίγο, στο θέμα της εξέλιξης της σχέσης από έρωτα σε αγάπη, αγαπητή Nemesi, παραθέτοντας παρακάτω και την άποψή μου, για το πώς αυτή πραγματοποιείται:

Εφόσον η γοητεία των θέλγητρων επιφέρει το αποτέλεσμά της , ο έρωτας ολοκληρώνεται με την γέννηση παιδιών και έτσι κλείνει ο κύκλος της σφοδρής επιθυμίας .

Δεν υπάρχει , κατά πάσα πιθανότητα , ένα ιδιαίτερο ένστικτο αναπαραγωγής , αλλά μόνον τα ένστικτα της συνεύρεσης και την μητρότητας και πατρότητας .

Η φύση πραγματοποιεί τους σκοπούς της δια πλαγίων οδών , η δε ανθρωπότητα είναι ένα παραπροϊόν της μεγίστης ηδονής της .

Θα ήταν αστείο να σκεφθεί κανείς , ότι η φύση ενδιαφέρεται να διαδώσει το ρεπάνι .

Αλλά με πόση επιδεξιότητα βοηθάει την μητέρα , όταν κατευνάζει τις ωδίνες του τοκετού με την έκσταση , και τυφλώνει τον πατέρα με τόση υπερηφάνεια , ώστε να επωμίζεται χαμογελώντας το τεράστιο κόστος , το οποίο αντιμετωπίζουν σήμερα όσοι τολμούν να συμβάλουν στην διαιώνιση του , περιττού ίσως , ανθρώπινου γένους !

Όταν έλθει το παιδί στον κόσμο , η αγάπη ανανεώνεται, αλλά είναι παραδόξως διαφορετική από την φλόγα εκείνη που τους φλόγιζε πριν .

Πράγματι , η φλόγα εκείνη έχει καταντήσει ήδη μια αβέβαιη σπίθα , όταν έρχεται το παιδί , στις μέρες μας , τις τόσο φτωχές σε ρομαντισμό .

Το παιδί , πάλι , φαίνεται να παραλαμβάνει και από τους δύο γονείς του μέρος εκείνης της τρυφερότητας που τους είχε ενώσει προσωρινά σε ένα άνθρωπο .

Η μητέρα , απορροφημένη από την νέα της λατρεία , τείνει να λησμονήσει τον πατέρα . Ο πατέρας , εάν το μικρό "θαύμα" είναι κορίτσι , αισθάνεται τον πειρασμό να μεταθέσει σ’ αυτό την τρυφερότητα με την ποία περιέβαλλε πριν τη μητέρα και σύζυγό του . Αλλά , τελικά , οι παρεκκλίσεις αυτές ατονούν και οι δεσμοί των δύο συζύγων ενισχύονται και πάλι .

Ο χρόνος είναι εκείνος ο οποίος δημιουργεί , σε τελευταία ανάλυση , τον ολοκληρωμένο γάμο , την τέλεια ένωση δύο ψυχών.

Καλά κατάλαβες, αγαπητή μου Nemesi. Το λάθος είναι δικό μου διότι αντί της φράσης που έγραψα :

quote:

---

Εφόσον η γοητεία των θέλγητρων επιφέρει το αποτέλεσμά της , ο έρωτας ολοκληρώνεται με την γέννηση παιδιών και έτσι κλείνει ο κύκλος της σφοδρής επιθυμίας .

---

Επειδή, αγαπητή μου Nemesi, τα αίτια που προκαλούν το παραπάνω σύνθετο ερώτημα είναι πάρα πολλά , θα προσπαθήσω (πράγμα αρκετά δύσκολο) να συνοψίσω το όλο πρόβλημα σε όσο το δυνατόν λιγότερο χώρο μπορώ (διακινδυνεύοντας τη χρησιμοποίηση φαινομενικά οξύμωρων προς τα προηγουμένως αναγραφέντα σκεπτικά των προηγούμενων μηνυμάτων μου) .

Κατά τη γνώμη μου , μία από τις μεγαλύτερες δυσχέρειες και αιτιάσεις είναι το άτοπο της ενθάρρυνσης των νέων , πριν η πείρα τους συνετίσει , να ανοίξουν ένα σπίτι , το οποίο από τη μια στην άλλη στιγμή μπορεί να καταλήξει να γίνει φυλακή , όπου θα κλειστεί κανείς ισοβίως .

Για να αποτελέσει ο γάμος σε νεαρή ηλικία λογική λύση , πρέπει να παρέχει όχι μόνο είσοδο , αλλά και έξοδο , το δε διαζύγιο να επιτυγχάνεται κοινή συναινέσει .

Μπορεί να φαίνεται αστείο , ενώ υποστηρίζομε ότι το διαζύγιο είναι κάτι το λυπηρό και ότι ο γάμος υφίσταται χάριν των παιδιών μάλλον και όχι χάριν των συζύγων , να ζητούμε ταυτοχρόνως την επέκταση του διαζυγίου , εις βάρος της οικογενείας και των παιδιών .

Αλλά ποιος γνωρίζει αν η αποδοχή της κοινής συναίνεσης σαν αρκετού λόγου διαζυγίου θα αυξήσει τον αριθμό των διαζυγίων ; Ή ότι η αναγκαστική ένωση δύο ανθρώπων ξένων μεταξύ τους και χωρίς αμοιβαία εμπιστοσύνη είναι κατά τι καλύτερη για τα παιδιά τους από μία ανάληψη των εκ μέρους δύο χωριστών υφισταμένων ειρηνικών οικογενειών ;

Εάν αρνούμαστε το διαζύγιο σ’ ένα ανδρόγυνο επειδή και μόνο συμφωνούν στο ότι το ζητούν και οι δύο , σημαίνει ότι τους καλούμε σε μια επανασυγκόλληση του γάμου τους , η οποία ικανοποιεί τις παράλογες αξιώσεις μας .

Ασφαλώς , μια κάποια αναβολή , μια καθυστέρηση , είναι πραγματοποιήσιμη . Θα έδινε τον καιρό στην σύνεση να ζητήσει ένα δοκιμαστικό χωρισμό για ένα σημαντικό διάστημα πριν από την οριστική απόφαση .

Διότι κατά τον ενδιάμεσο αυτόν χρόνο , οι δύο άσπονδοι εχθροί ίσως ανακαλύψουν ότι η μοναξιά είναι χειρότερη από τον καυγά , η δε απόσταση από την αμοιβαία απομάκρυνσή τους ίσως αποκαλύψει αρετές τις οποίες έκρυβε η στενή συμβίωση .

Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα των πειραμάτων μας , ας το πουν άλλοι , οι οποίοι γνωρίζουν τα πράγματα .

Υ.Γ.: Σε λίγο συνεχίζω με μερκά από τα συμεράσματα που δημιουργεί η σημερινή λειτοργία της κοινωνίας μας.

Θα είναι πιθανώς κάτι , το οποίο ούτε το ευχόμαστε ούτε το θέλουμε .

Είμαστε παγιδευμένοι σε μια δίνη αλλαγών , η οποία θα μας οδηγήσει σε μοιραία και ανεπιθύμητα αποτελέσματα .

Σε αυτήν την ραγδαία αλλαγή ηθών , εθίμων και θεσμών , τα πάντα είναι δυνατόν να συμβούν .

Τώρα που η ιδιωτική κατοικία , το «σπίτι» , εξαφανίζεται στις μεγαλουπόλεις μας , η μονογαμία έχει χάσει το κυριότερό της θέλγητρο .

Ασφαλώς , η δοκιμαστική συμβίωση θα επιτρέπεται διαρκώς σε μεγαλύτερη έκταση , όπου δεν θα υπάρχει πρόθεση τεκνοποιίας .

Οι ελεύθερες ενώσεις , επίσημοι ή όχι , θα πολλαπλασιασθούν και , μολονότι η ελευθερία τους θα είναι κυρίως ελευθερία του ανδρός , οι γυναίκες θα τις βλέπουν σαν το μικρότερο κακό , σε σύγκριση προς μια μονήρη και ανέραστη ζωή .

Η ανισότητα των δύο φύλων θα εκλείψει και η γυναίκα , θα μιμηθεί τον άνδρα σε όλα τα άλλα , θα τον συναγωνίζεται και στην προγαμιαία εμπειρία .

Ο αριθμός των διαζυγίων θα σημειώνει αύξηση και η κάθε μεγάλη πόλη θα βρίθει από ναυάγια συζυγικών ενώσεων .

Ο όλος θεσμός του γάμου θα αναθεωρηθεί ριζικά και θα πάρει ελαστικότερη μορφή .

Όταν η συμμετοχή των γυναικών στην οικονομία θα είναι πλήρης και ο έλεγχος των γεννήσεων θα αποτελεί το μυστικό για όλες τις τάξεις , η μητρότητα θα είναι ένα επεισόδιο στην ζωή των γυναικών και η κρατική μέριμνα για τα παιδιά θα αντικαταστήσει την οικογένεια .

Τα πάντα ρει .

Καλά Πλάτωνα διαβάζοντας αυτό έχω την αίσθηση ότι είναι εκατομμύρια έτη φωτός μπροστά σε επίπεδο ατομικής και συλλογικής αντίληψης.

quote:

---

ΠΛΑΤΩΝΑΣ
Για το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας, η σχέση βασίζεται στην εξάρτηση,
Οικονομική η ψυχολογική. Αυτη απο φύση της δημιουργει φόβο, και κατοχή, θελουμε να κατεχουμε τον άλλο, και αυτο με τη σειρα του προκάλει σύγκρουση, τις γνωστές υποψίες για κερατο, και κατα συνέπεια οι περισσότεροι γίνονται με το χρόνο ανελευθεροι, πεθαίνει φυσιολογικά ο αρχικός ενθουσιασμός και έρωτας.

---

Πράγματι δεν χρειάζονται όλα αυτά. Μόνο γεμίζουν το νού μας με άσκοπα και ανούσια "σκουπίδια" αντί να τον αδειάζουν και να διακρίνουμε τα πράγματα με πιο καθαρό μυαλό.
Αυτό συνειδητοποίησα ότι μου συνέβαινε τον τελευταίο μήνα (γέμιζε αντί να αδειάζει το μυαλό μου μέσα απο κάποιες κάταστάσεις ενώ είχαν ως σκοπό το ακριβώς αντίθετο) και εν γνώσει μου σε ένα βαθμό αντί να δεχτώ με κατανόηση κάποια πράγματα μέσα στη ροή των πραγμάτων πέρα απο το θέλω/δεν θέλω ώστε να αδειάσει ο νούς μου, άφησα αυτόν τον δυισμό να συνεχίζει να υπάρχει και να γεμίζει το μυαλό δίνοντας χρόνο σε τέτοιες σκέψεις και λόγια.

Πράγματι όταν κάποιος παρατηρεί τα γεγονότα με απόσταση απο το θέλω/δεν θέλω να δεχτώ γιατί γίνονται/είναι έτσι ή αλλιώς, τότε τα πράγματα βρίσκουν τη θέση τους χωρίς εσωτερικές και εξωτερικές συγκρούσεις όπως το γράφεις-υπενθυμίζεις με απλό και κατανοητό τρόπο.

Αυτό με το μήνυμα της ακεραιότητας που δουλεύει και σε κάποιο επίπεδο και στον άλλον ανεξάρτητα με το τι πιστεύει ότι θέλει ή νομίζει, είναι απλό, κατανοητό και πολύ αληθινό.

Μου θυμίζουν αυτά που δεν χρειάζεται να ξεχνώ.

Ναι Πλάτων, είναι πολύ εμφανέστατο και ευδιάκριτο στο να γίνει αντιληπτό αυτό που έγραψες.
Και όσο περισσότερο το σκέφτομαι, αντιλαμβάνομαι και θα λεγα ότι είναι θεμελιώδες.
Αυτό δεν το είχα σκεφτεί, δεν το είχα αντιληφθεί σε αυτή του τη διάσταση.
Σε ένα βαθμό είχε διαφύγει της συνείδησης μου εντελώς.

Η μοναχικότητα της μονογαμίας και όχι η μοναξιά της πολυγαμίας μας εξελίσσει.

Αλλωστε όταν είναι συνειδητή αποτελεί και συστατικό μιας πραγματικά ηθικής ζωής χωρίς να είναι δογματική και κατ' επίφασιν.

Η σύζευξη δύο ανθρώπων "εξωτερικά" μέσα απ' αυτό το πλαίσιο όπως περιγράφεται στο μήνυμα σου φίλε Κηφέα, νομίζω ότι αντανακλά και την εσώτερη σύζευξη καθενός ανθρώπου με τον ίδιο του τον εαυτό.

Οι δοκιμασίες μας σμιλεύουν και όχι η απομόνωση, η στατική αδράνεια της επανάληψης και η λιποταξία μπροστά σε κάθε είδους δυσκολία της ζωής και των σχέσεων.

Συμφωνώ φίλοι.

Συμφωνώ και επαυξάνω ώς προς την υποστήριξη της μονογαμίας,απλά χρειάζονται περισσότερες διευκρινήσεις-εξηγήσεις.Γιατί κάποιος να είναι μονογαμικός όταν έχει την ευκαιρία να είναι πολυγαμικός?

Η σταθερή σχέση όχι με την έννοια του εξασφαλισμένου και του να βολεύεται κανείς σε μια βαλτομένη ρουτίνα, που δεν είναι δηλαδή τεχνηέντως στατικά σταθερή αλλά δυναμική τείνοντας να αποκτά σταθερότητα μέσα απο τις ζυμώσεις των δοκιμασιών της ζωής, εμπεριέχει την μονογαμία και μπορεί να προάγει με τον δικό της τρόπο εσωτερικά την αίσθηση της μοναχικότητας σε μια πλήρως ενταγμένη κοινωνική ζωή μέσα απ' όλες τις δραστηριότητες.

Η πολυγαμία με την έννοια της συχνής δημιουργίας νέων σχέσεων και αλλαγής συντρόφων υποδηλώνει κάπου ένα εσωτερικό κενό που δεν καλύπτεται και αναζητάται η κάλυψη του με λιγότερο συνειδητοποιημένο και περισσότερο μη-συνειδητοποιημένο τρόπο. Εμπεριέχει μια στατική επανάληψη φυγής απο μια σχέση και δημιουργίας μιας άλλης προσδοκώντας πάντα στην επόμενη να πληρωθεί το κενό που δεν καλύφθηκε απο την προηγούμενη σχέση δημιουργώντας παράλληλα μια αίσθηση απογοήτευσης και μοναξιάς.

Δεν θα λεγα αναφορικά με τις προγαμιαίες πως τίθεται κάποιο ζήτημα με όρους ηθικές ή ανήθικες.

Κάτω απο την παραπάνω οπτική θα λεγα πως ο όρος ηθική ζωή με την γενικότερη έννοια του είναι μια εσώτερη συνειδητοποίηση του τι βοηθά την εξέλιξη κάποιου και τι δεν βοηθά καθυστερώντας την.

Συμφωνώντας με τα παραπάνω, φίλε trelantoni, ας προσθέσω και τα παρακάτω:

Η σημερινή νέα κοπέλα θα γελάσει με αυτήν την παλιά πλέον θέση και θα φωνάξει ότι πέρασε ο καιρός που μεταχειρίζονταν την γυναίκα σαν τεκνοποιητική μηχανή .

Αποφεύγουμε λοιπόν ο ένας του άλλου τις ακρότητες και η ζωή συνεχίζει την αμείλικτη πορεία της πάνω από τα επιχειρήματά μας .

Κανείς , ο οποίος έχει μία αίσθηση της ιστορίας ή μία ιδέα των αναπότρεπτων οικονομικών εξελίξεων , δεν θα διανοείτο να απαιτήσει από μια γυναίκα την πολυμελή οικογένεια που ήταν η μοίρα της στην παλιά αγροτική ζωή .

Όλοι καταλαβαίνουν (εκτός από μερικούς επαρχιακούς κοινοβουλευτικούς αντιπροσώπους οι οποίοι ρυθμίζουν ακόμη την νομοθεσία μας) , ότι ο πολλαπλασιασμός των μηχανών και η μείωση του αριθμού των θανάτων έχουν καταστήσει περιττή την “μαζική” γέννηση παιδιών . Εάν το δημόσιο συμφέρον φαίνεται να επιβάλλει αύξηση του πληθυσμού , αυτό οφείλεται στο ότι αυταπατόμαστε υπολογίζοντες στην ποσότητα και τον αριθμό ή αποβλέπουμε σε ιμπεριαλιστική και μιλιταριστική επέκταση ή φοβόμαστε ότι η πολυάνθρωπη Κίνα θα κατακλύσει την Δύση .

Αλλά ο αριθμός δεν κέρδισε ποτέ καμία μάχη . Ο νους και τα μέσα είναι εκείνα που νικούν . Και , όταν οι Κινέζοι θα μας έχουν φθάσει στα μέσα , θα έχουν επίσης παραλάβει από μας και τους τρόπους εκείνους ελέγχου των γεννήσεων , οι οποίοι είναι το σύγχρονο υποκατάστατο της άμβλωσης . Δεν υπάρχει πλέον ούτε δημόσια ανάγκη ούτε ηθικός λόγος για πολυμελείς οικογένειες .

Και όταν υποστηρίζει κανείς ότι οι γυναίκες πρέπει να εξακολουθήσουν , με μέτρο , να επιδιώκουν την μητρότητα , αυτό αποβλέπει μάλλον στην ίδια τους την πληρότητα και ευτυχία παρά σε όφελος της ομάδας .

Πολύ σωστά φίλε Αντώνη, άρα ας αποσυνδέσουμε την ηθική ζωή από τον γάμο και την μονογαμία.

Γιατί σίγουρα ο μονογαμικός οικογενειάρχης και πιστός του τρίπτυχου “πατρίς θρησκεία οικογένεια”, ο θρησκόληπτος τυπολάτρης, ο επιδεικτικά εκκλησιαζόμενος νεοφαρισαίος, δεν έχει καμία σχέση με την ηθική, αν παράλληλα είναι, πλεονέκτης, εκμεταλλευτής, βάναυσος, υπερόπτης , άπληστος, τοκογλύφος, καιροσκόπος, ιδιοτελής, συμφεροντολόγος, μνησίκακος, εγωιστής, καταπιεστικός, αλαζόνας, συκοφάντης, κλπ κλπ.

Αρετή ΔΕΝ είναι η μονογαμία.
Αυτός που πηδά την γυναίκα του μόνο και μόνο γιατί έχει το χαρτί του παπά, και ή γυναίκα που πηδιέται μόνο και μόνο γιατί αυτή είναι υποχρέωση και καθήκον της, καθώς αυτά ορίζουν τα χρηστά ήθη της εκάστοτε κοινωνίας, είναι ανήθικοι.
Αντίθετα αυτοί που ελεύθερα συνευρίσκονται χωρίς άλλη αιτία, όφελος, ή λόγο, πέραν της αγάπης τους, τουλάχιστον ως προς αυτή την συγκεκριμένη πράξη τους, είναι εντός της έννοιας της ηθικής.

Η βούλα της καρδίας χρειάζεται και όχι του παπά, για την σεξουαλική συνεύρεση δύο ενήλικων ατόμων-ανθρώπων.

Η αγάπη, η ελευθερία, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, και η ηθική, δεν έχουν ανάγκη πιστοποιητικών του ιερατείου, ορίζονται από τον ίδιο τον χαρακτήρα του καθενός μας.

Συμφωνώ απόλυτα με τα παραπάνω !

Ποια είναι η σημασία του γάμου ; Ίσως αν βρούμε τις πηγές του , να καταλάβουμε καλύτερα τη σημασία του .

Η φύση , με την πάροδο του χρόνου , ανακάλυψε και ανέπτυξε την μητρική και πατρική φροντίδα .

Από τα κατώτερα σπονδυλωτά έως την ανώτατη βαθμίδα , τον άνθρωπο , ο αριθμός των παιδιών μειώνεται προοδευτικά , ενώ το μητρικό ενδιαφέρον παρουσιάζει άνοδο , από τη μια στην άλλη βαθμίδα ομάδος , δηλαδή από το γένος προς το είδος , από το είδος προς την ποικιλία , την φυλή , το έθνος , την τάξη και , τέλος , το άτομο .

Η σύζευξη , ο γάμος , ήλθε όχι για να διευκολύνει τον έρωτα , αλλά για να βελτιώσει την ποιότητα της ζωής , με την μόνιμη σύνδεση των δύο συντρόφων , και να εξασφαλίσει την απαιτούμενη για τα παιδιά φροντίδα .

Δεν είναι αποκλειστικά ανθρώπινο αυτό .

Μερικά είδη πτηνών είναι περισσότερο μονογαμικά από τον άνθρωπο .

Βαθμηδόν , η φυσική επιλογή εξαφανίζει τα είδη εκείνα , τα οποία ελάχιστα φροντίζουν τα παιδιά τους , και αναπτύσσει σε όσα κατορθώνουν να επιβιώσουν το ένστικτο εκείνο της μητρικής – πατρικής φροντίδας , το οποίο βελτιώνει με την πάροδο του χρόνου το άτομο και τη φυλή . Είναι γνωστές περιπτώσεις θηλυκών πιθήκων που πέθαναν από θλίψη για τον θάνατο παιδιού τους .

Στον άνθρωπο , αυτή η ροπή αποδεικνύεται το κυρίαρχο σχεδόν πάθος , ισχυρότερο και από αυτόν τον έρωτα .

Ποια γυναίκα αγαπά τον σύζυγό της όσον αγαπά το παιδί της ;

Ελάχιστα πράγματα στην ανθρώπινη ιστορία είναι περισσότερο θαυμαστά από την πλήρη σχεδόν (έστω προσωρινή) μεταστροφή του εγωϊσμού σε αφοσίωση της μητέρας προς το παιδί της .

Παράλληλα με αυτήν την ισχυρή ροπή της μητρικής – πατρικής φροντίδας , αναπτύχθηκε ένας θεμελιώδης και κυρίαρχος θεσμός – η οικογένεια .

Η καταγωγή της οικογένειας βρίσκεται στην αδυναμία και την ανάγκη βοήθειας εκ μέρους του παιδιού και στην αυξανόμενη επιδεκτικότητά του για ανατροφή και εκπαίδευση μετά την γέννησή του .

Με όλη την καλή μου πρόθεση σε ρωτώ? Γιατί ρε φίλε μπερδεύεις την μονογαμία με κάτι τέτοιο? Ποιός σου είπε εσένα οτι οι μονογαμικοί έχουν σόνυ και καλά μόνο την βούλα του παπα και όχι αυτήν την καρδιάς?Γιατί βγάζεις τέτοια συμπεράσματα?

Συνειδητοποιεις αυτό που λές? Πιστεύεις δηλ. οτι όλοι οι ανθρωποι που λειτουργούν με αυτόν τον τρόπο είναι ψεύτες υποκριτές και δεν ξέρω και γώ τι άλλο.

Σε ρωτάω,είναι δυνατόν να ισχύει κάτι τέτοιο?

Αυτό που μας περιγράφεις ισχύει στην κοινωνία μας,όλοι το ξέρουμε,είναι όμως η μία όψη του νομίσματος,υπάρχει και η άλλη ξέρεις.Γιατί δεν αναφέρεσαι καθόλου και στην άλλη?

Ξέρω οτι δεν θα απαντήσεις,αλλα με ενδιαφέρει να το δούν και οι άλλοι αυτό.Τα πράγματα δεν έχουν ποτέ μια όψη.Ενας γάμος μπορεί να είναι καλός και να υπάρχει αμοιβαία εμπιστοσύνη ή μπορεί να είναι κακός και να ζηλεύει ο ένας τον άλλον,παράδειγμα λέω.

Ο Γιαννηςψεύτης όμως μας έδειξε μόνο την περίπτωση που τον συμφέρει,την αρνητική περίπτωση βεβαίως.Δεν είδα κανέναν να το σχολιάζει αυτό? Κανένας δεν το είδε? Κανένας δεν το κατάλαβε? Τι να πώ?

Επειδή η ερώτηση απευθύνεται στο αναγνωστικό κοινό και
επειδή θεωρώ οτι προσβάλλει την νοημοσύνη μας,απαντώ:

Εμείς καταλάβαμε πολύ καλά τι είπε ο gianipseftis και
συμφωνούμε μαζί του.
Είπε σαφέστατα:

quote:

---

gianipseftis
Αρετή ΔΕΝ είναι η μονογαμία.
Αυτός που πηδά την γυναίκα του μόνο και μόνο γιατί έχει το χαρτί του παπά, και ή γυναίκα που πηδιέται μόνο και μόνο γιατί αυτή είναι υποχρέωση και καθήκον της, καθώς αυτά ορίζουν τα χρηστά ήθη της εκάστοτε κοινωνίας, είναι ανήθικοι.
Αντίθετα αυτοί που ελεύθερα συνευρίσκονται χωρίς άλλη αιτία, όφελος, ή λόγο, πέραν της αγάπης τους, τουλάχιστον ως προς αυτή την συγκεκριμένη πράξη τους, είναι εντός της έννοιας της ηθικής.

---

ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ
ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ.

Όσο για τα υπόλοιπα που λέει ο Giannipseftis, έχει δίκιο. Κανείς δεν κατηγόρησε τη συνεύρεση δύο ανθρώπων με προυπόθεση μόνο την ύπαρξη της αγάπης (καμία σχέση με γάμους, αρραβώνες και όλα τα σχετικά), ίσα ίσα που αυτό είναι το επιθυμητό και το ζητούμενο!

Πολύ σωστά,ο γάμος και η μονογαμία δεν συνδέονται απαραίτητα.Ο τυπικός αυτός θεσμός(λεξη κλειδί το "τυπικός") δεν έχει να κάνει με την ουσία εδω πέρα.

Βέβαια,ο γάμος δημιουργήθηκε για να επισημοποιήσει την ουσιαστική σχέση δύο ατόμων και είναι περιττό βέβαια να αναφέρω το πόσο έχει ξευτιλιστεί πλέον αυτός ο θεσμός.

Γιαννηςψευτης

quote:

---

Αντίθετα αυτοί που ελεύθερα συνευρίσκονται χωρίς άλλη αιτία, όφελος, ή λόγο, πέραν της αγάπης τους, τουλάχιστον ως προς αυτή την συγκεκριμένη πράξη τους, είναι εντός της έννοιας της ηθικής.

---

Edited by - alex22 on 18/06/2011 11:58:45

Eμείς Αλεξ μόνο αυτο που λές εσυ δεν είπαμε!!

Δεν πάμε με άλλους συντρόφους απο αγάπη για αυτούς.
Μονο σωματική είναι η έλξη.

Επιτρέπουμε στον/την σύντροφό μας να πάει με αλλόν/λλη,
απο αγάπη πρός τις επιθυμίες του συντρόφου μας.

Ψιλά γράμματα αυτά έτσι??