quote:

---

quote:

---

Nemesi:
Φίλε μου Κηφεύς, δεν υπάρχουν νομίζω "κανόνες" για την ευτυχία. Θα μου επιτρέψεις να μην συμφωνήσω μαζί σου ότι δύο άνθρωποι δεν μπορούν να είναι μαζί ουσιαστικά και ευτυχισμένοι, χωρίς να έχουν παιδιά. Έχω παραδείγματα ανθρώπων που δεν έχουν παιδιά και είναι μαζί ουσιαστικά, και επίσης έχω παραδείγματα ανθρώπων που έχουν παιδιά και δεν είναι μαζί, όχι μόνο ουσιαστικά αλλά και πολλές φορές και σωματικά (εννοώ ότι έχουν χωρίσει). Γι' αυτό το ερώτημά μου ήταν αν θέλουμε τα παιδιά για να συνεχίσουμε το ΕΓΩ μας ή αν είναι προϊόν της αγάπης μας.

---

Ναι, αγαπητή μου Nemesi, μπορούν δύο άνθρωποι να είναι μαζί ευτυχισμένοι , χωρίς να έχουν παιδιά . Αυτό , όμως , που πιστεύω , είναι ότι στην σημερινή περίπλοκη εποχή που ζούμε, αυτά τα ζευγάρια αποτελούν εξαίρεση (. . . επιβεβαιώνοντας τον κανόνα) . Όσον αφορά το τελευταίο σου ερώτημα, δεν πιστεύω ότι θέλουμε τα παιδιά για να συνεχίσουμε το ΕΓΩ μας.

Εύχομαι, πάντως, σε όλες τις παραπάνω απαντήσεις μου να κάνω λάθος .

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά

---

Σ' ευχαριστώ φίλε μου για την απάντησή σου, η αλήθεια είναι ότι κι εγώ εύχομαι να κάνεις λάθος
Πάντως εγώ έχω κάποιες αμφιβολίες όσον αφορά τα παιδιά, αλλά απλά είναι η άποψή μου, εύχομαι να έχεις εσύ δίκαιο σ' αυτό.

"Μην σταματάς να σπέρνεις αστέρια ακόμα κι' όταν δεν φαίνονται με γυμνό μάτι."

quote:

---

nemesi

δεν υπάρχουν νομίζω "κανόνες" για την ευτυχία. Θα μου επιτρέψεις να μην συμφωνήσω μαζί σου ότι δύο άνθρωποι δεν μπορούν να είναι μαζί ουσιαστικά και ευτυχισμένοι, χωρίς να έχουν παιδιά. Έχω παραδείγματα ανθρώπων που δεν έχουν παιδιά και είναι μαζί ουσιαστικά, και επίσης έχω παραδείγματα ανθρώπων που έχουν παιδιά και δεν είναι μαζί, όχι μόνο ουσιαστικά αλλά και πολλές φορές και σωματικά (εννοώ ότι έχουν χωρίσει). Γι' αυτό το ερώτημά μου ήταν αν θέλουμε τα παιδιά για να συνεχίσουμε το ΕΓΩ μας ή αν είναι προϊόν της αγάπης μας.

---

Ας δούμε πώς θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί η αναστήλωση του θεσμού του γάμου:

Η περιγραφή είναι εύκολη .

Η υπόδειξη λύσεων είναι δύσκολη .

Τι να πούμε που να μην έχει λεχθεί αναρίθμητες φορές πριν από εμάς ;

Τι φάρμακο να υποδείξουμε , που να μην έχει δοκιμασθεί και αποδειχθεί ανεπαρκές ;

Τι συμβουλή να δώσουμε , που να μην ερεθίσει τις πληγές τις οποίες θέλομε να θεραπεύσουμε ;

Θα έπρεπε ίσως να εγκαταλείψουμε το πρόβλημα και να δεχθούμε και να δεχθούμε αυτό που εξυπονοεί η εκκλησία : αποκλείστε όλες τις οδούς διαφυγής και οι έγκλειστοι θα ξεχάσουν ότι βρίσκονται στη φυλακή !

Αν ο γάμος υπάρχει χάριν των παιδιών και του ανθρώπινου είδους και όχι χάριν των ατόμων και των συζύγων , τότε χάριν των παιδιών , ας καταστεί ο γάμος αδιάλυτος και “ους ο Θεός συνέζευξε , άνθρωπος μη χωριζέτω” . Ο καθένας μας , επιτέλους , διαφέρει τόσο λίγο από τον άλλο , ώστε , εάν δεν μας είναι δυνατόν να ζήσουμε με τον άνθρωπο που έχομε ως σύντροφο , γρήγορα θα διαπιστώσουμε ότι συναντούμε τις ίδιες δυσκολίες και με έναν άλλο . Ο άνθρωπος δεν πλάστηκε για να ευτυχεί . Πλάστηκε για να υποφέρει . Ας παντρεύεται λοιπόν και “ας διάγει εν ειρήνη” .

Αλλά πρέπει να δεχθούμε και το αμετάκλητο των όρκων που δίνουν οι νέοι ;

Πρέπει να δεσμεύουμε δύο υπάρξεις δια βίου , ακόμη και αν η αγάπη τους έχει μεταβληθεί σε μίσος ;

Εδώ δεν είναι δυνατόν να επιχειρήσει κανείς μία εκλογή .

Αλλά , τώρα που τα παιδιά είναι λιγότερα και η σταδιοδρομία των γονέων δεν τελειώνει αμέσως μετά την γέννηση ή και την πλήρη ανάπτυξη των παιδιών τους , όπως η φύση το θέλησε για τις κατώτερες μορφές ζωής , μπορούμε να δεχθούμε ότι μένει ακόμη περιθώριο γι’ αυτούς .

Και θα ήταν θλιβερό να θυσιάζεται μια ζωή διαρκείας πολλών δεκαετιών σε αρχές που ίσχυαν όταν η γυναίκα γεννούσε μεγάλο αριθμό παιδιών και έφθανε στα γεράματα από τα σαράντα πέντε . Αυτή η ίδια η βελτίωση του ανθρώπινου είδους και της φυλής εξαρτάται από τον περιορισμό της θυσίας που απαιτεί από τα άτομα . Η φυλή και το είδος είναι σπουδαιότερα του ατόμου μόνον επειδή μπορούν να δώσουν περισσότερα άτομα . Πέραν αυτού , είναι απλές λέξεις και αφηρημένες έννοιες . Η δε μεσαιωνική θεωρία περί γάμου ανήκει στο παρελθόν .

Από την ατομιστική εποχή μας προέρχεται μία αντίθετη θεωρία , περισσότερο ενδιαφέρουσα και εξίσου τείνουσα προς τα άκρα . Και πόσο θελκτική ονομασία της δίνεται – “ελεύθερος έρωτας” !

Αφού οι όρκοι δίδονται για να αθετηθούν , γιατί να δίδονται ;

Αφού οι γάμοι γίνονται τώρα για να διαλυθούν , γιατί τόσες και τόσες υπηρεσίες να ασχολούνται με παντρειές και διαζύγια ;

Αν ο έρωτας είναι το καλύτερο κίνητρο για γάμο , ο θάνατός του αποτελεί αρκετά ισχυρό λόγο διαζυγίου . Πώς μπορεί να είναι αληθινός ο έρωτας , εάν δεν είναι ελεύθερος ;

Ας διαλύσουμε λοιπόν αυτά τα πομπώδη δικαστήρια , που ασχολούνται δήθεν με την συγκόλληση και ανασυγκόλληση των ψυχών μας . Ας παντρεύονται όσοι αγαπιούνται με μόνη την αμοιβαία υπόσχεση εντιμότητας και σεβασμού της τιμής του συντρόφου . Και όταν ο έρωτας θα έχει εκλείψει , ας είναι ελεύθερος ο καθένας τους να αναζητήσει άλλο σύντροφο και να χαρεί από την αρχή τον έρωτα και την νεότητά του .

Παρατηρείται τα τελευταία χρόνια μία μείωση των αδειών γάμου που εκδίδονται .

Φαίνεται ότι η εξήγηση αυτής της μείωσης , αποτελεί συνέπεια του ότι πληθύνονται διαρκώς οι “ελεύθερες” , οι άνευ γάμου συμβιώσεις .

Αυτές οι ελεύθερες ενώσεις θα μπορούσαν να αποτελέσουν θαυμάσια διέξοδο από τις δυσχέρειες του ισχύοντος κώδικα , εάν δεν συνεχιζόταν η οικονομική εξάρτηση των γυναικών από τον άνδρα μετά τον γάμο , καθώς και η ψυχολογική τους εξάρτηση από τον άνδρα πριν από τον γάμο . Η περιοδική αδυναμία λόγω της εμμηνορρυσίας και ο κίνδυνος εγκυμοσύνης φέρουν την γυναίκα σε μειονεκτική θέση . Εάν δεν εξασφαλίσει μία στέγη και μία ικανοποιητική προστασία σε αντάλλαγμα των κινδύνων στους οποίους εκτίθεται , το δώρο της “ελευθερίας” αποτελεί πλεονέκτημα αποκλειστικώς και μόνο για τον άνδρα .

Προς το παρόν – μολονότι αυτή η νοοτροπία χάνει διαρκώς έδαφος – η γυναίκα μειώνεται στα μάτια του άνδρα επειδή ακριβώς του παραδόθηκε . Ο άνδρας είναι ένας “μαχητής” ή , τουλάχιστον αρέσκεται να φαντάζεται έτσι τον εαυτό του , και ευχαριστείται περισσότερο όταν συναντά τουλάχιστον μία δήθεν αντίσταση , που να προσδίδει μεγαλύτερη αξία στην νίκη του . Αφού δε νικήσει οριστικά , αναζητεί άλλα “πεδία δόξης” .

Προς το παρόν , ο άνδρας αρέσκεται να πιστεύει , ότι η γυναίκα την οποία εκλέγει σαν σύντροφο της ζωής του δεν ανήκε ποτέ σε άλλο άνδρα . Πρόθυμα δημιουργεί προσωρινό δεσμό με έμπειρη γυναίκα , αλλά σπάνια την δέχεται σαν νόμιμη σύζυγο . Θα ήταν σαν να επιδοκίμαζε την κυνική άποψη του Βάινινγκερ , ότι η κάθε γυναίκα είναι εξ ιδιοσυγκρασίας είτε μητέρα είτε πόρνη . Θα έλεγε κανείς ότι ο Βάινινγκερ υποπτευόταν ότι μια γυναίκα , η οποία αγαπά τον πλησίον της , θα εκτρεπόταν στην πορνεία αμέσως μόλις θα εξέλειπε η δυνατότητα του γάμου ή της μητρότητας .

Ο άνδρας ποτέ δεν φροντίζει να ασκήσει αυτήν την σχολαστική κριτική στον εαυτό του . Λαμβάνει σαν δεδομένη την ελευθερία του να αλλάζει την μονοτονία με την ποικιλία , χωρίς να υποθέτει ότι αυτό μπορεί να έχει σχέση με την συζυγική πίστη . Το κίνητρό του είναι όχι η λογική , αλλά το κτητικό ένστικτο . Τα αισθήματά του έχουν τις ρίζες τους στο αρχαίο και καθολικό έθιμο του γάμου με αγορά . Αγοράζει κάτι που διατίθεται στην αγορά και δεν θέλει να πληρώσει υψηλή τιμή για ένα μεταχειρισμένο είδος .

Όλα αυτά θα αλλάξουν στο μέλλον . Και ίσως , όταν η οικονομική ανεξαρτησία των γυναικών θα έχει ολοκληρωθεί, οι άνδρες θα εφαρμόζουν για τις γυναίκες τα ίδια επιεική κριτήρια με τα οποία κρίνουν τον εαυτό τους και ο παλιός μας ηθικός κώδικας θα πάψει οριστικά να ισχύει . Αλλά κατά τη μακρά αυτή μεταβατική περίοδο , η γυναίκα θα υποφέρει από τον άκαμπτο εγωισμό και την έλλειψη αισθήματος ευθύνης των ανδρών . Ο ελεύθερος έρωτας είναι έρωτας ελεύθερος για τον άνδρα . Αποτελεί παγίδα, στην οποία πέφτει η χειραφετημένη γυναίκα παρασυρόμενη από έναν υπερβολικά “χειραφετημένο” άνδρα . Κάποτε , η γυναίκα θα γίνει αυτεξούσια και η μητρότητα δεν θα την εκθέτει στο έλεος ενός “εκ φύσεως πολυγαμικού” αρσενικού . Κάποτε στο μακρινό μέλλον , ίσως ανακαλύψουμε τον τρόπο να φροντίζουμε για τα παιδιά μας , χωρίς να προσδένομε τον άνδρα στην γυναίκα εκείνη η οποία τα απέκτησε μαζί του . Τότε , ο ελεύθερος έρωτας θα είναι ευλογία για όλους και η ιδεώδης κατάσταση ενός απελευθερωμένου επιτέλους ανθρώπινου γένους .

quote:

---

Κηφές
Κάποτε , η γυναίκα θα γίνει αυτεξούσια και η μητρότητα δεν θα την εκθέτει στο έλεος ενός “εκ φύσεως πολυγαμικού” αρσενικού . Κάποτε στο μακρινό μέλλον , ίσως ανακαλύψουμε τον τρόπο να φροντίζουμε για τα παιδιά μας , χωρίς να προσδένομε τον άνδρα στην γυναίκα εκείνη η οποία τα απέκτησε μαζί του . Τότε , ο ελεύθερος έρωτας θα είναι ευλογία για όλους και η ιδεώδης κατάσταση ενός απελευθερωμένου επιτέλους ανθρώπινου γένους .

---

quote:

---

gianipseftis:

Σε αυτές τις προβλέψεις έχω οδηγηθεί και εγώ φίλε μου.
Εκεί πιστεύω θα οδηγηθούν οι μελλοντικές κοινωνίες, σε βάθος χρόνου.

Είναι η ανάγκη οργάνωσης της κοινωνίας που θα αλλάξει τη νοοτροπία των ανθρώπων.
Ο άνθρωπος αναγκαστικά θα μάθει, σιγά σιγά, να ζει διαφορετικά.

---

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά

Αλλά υπάρχει κάτι το σκληρό και απάνθρωπο στο σχέδιο , το οποίο ο κάπως αναχρονιστικός ιπποτισμός βλέπει ως άτοπο , εφόσον η οικονομική και ηθική ισότητα μεταξύ δύο φύλων δεν είναι ακόμη πλήρης .

Διότι ο άνδρας , όπως είπαμε , είναι κατά βάθος άπληστα πολυγαμικός . Δώστε του μια μορφή γάμου , που θα του επιτρέπει να εγκαταλείπει ελεύθερα την σύντροφό του , μόλις πάψει να βρίσκει σ’ αυτήν το θέλγητρο του νέου και της αντίστασης , και θα αναζητήσει αμέσως άλλα θέλγητρα και φρούρια που δεν έχουν ακόμη αλωθεί . Και θα φύγει , αργά ή γρήγορα . Δεν ωφελεί να απαντήσουμε , ότι η κοινή συναίνεση πρέπει να είναι απαραίτητος όρος του διαζυγίου .

Η σύγχρονη γυναίκα θα δώσει την συναίνεσή της , όταν της ζητηθεί . Και τότε ; Τότε θα βρεθεί και πάλι “ελεύθερη και ανεξάρτητη” για να πέσει και πάλι ανυπεράσπιστη στα νύχια της βιοπάλης , όπου η εργασία της αποτιμάται πολύ φθηνότερα από την ανδρική .

Όλα αυτά είναι δευτερεύουσας φύσης μειονεκτήματα του παραπάνω σχεδίου , το οποίο προσφέρεται προφανώς σε βελτίωση με την εφαρμογή και της πείρας . Το πλέον εποικοδομητικό στοιχείο σ’ αυτό είναι η ενθάρρυνση που δίνει για την σύναψη γάμου το νωρίτερο δυνατό . Διότι εδώ επιτέλους , βρίσκεται ο πυρήνας του ηθικού μας προβλήματος : Εάν βρίσκαμε τρόπο να κάνομε δυνατόν τον γάμο στην φυσική ηλικία , θα καταφέρναμε ταυτόχρονο πλήγμα κατά της πορνείας , της άγονης αγαμίας μέχρι προχωρημένης ηλικίας , της βλαβερής αγνότητας , της νοσηρής σεμνοτυφίας , οι οποίες σπιλώνουν την σύγχρονη ζωή .

Το ωραίο πάθος της ερωτικής αγάπης εμφανίζεται στους νέους πολύ γρήγορα για τις οικονομικές μας δυνατότητες .

Αποφεύγουμε την “μεγάλη περιπέτεια” και αφήνομε τον έρωτα να πεθάνει .

Και όμως , όσο νεανικότερος είναι ο έρωτας , τόσο είναι περισσότερο αγνός και περισσότερο βαθύς .

Κανείς άνθρωπος δεν μπορεί ν’ αγαπήσει μετά τα τριάντα με την φλόγα και την αφοσίωση της νεότητας .

Το αίσθημα λατρείας που γεννά ο πρώτος έρωτας στην ψυχή είναι πολύ βαθύ για να ξεριζωθεί με ενός έτους στενή γνωριμία και δοκιμή .

Αυτή η τόσο θερμή νεανική τρυφερότητα του αγοριού , αυτή η τόσο ειλικρινής αθωότητα και εμπιστοσύνη του κοριτσιού , πρέπει να είναι εκείνη που θα τα οδηγήσει μαζί σε χρόνια ευτυχίας , των οποίων η ανάμνηση θα μείνει σαν άρωμα σε όλη την μετέπειτα ζωή τους .

Φαντασθείτε ένα γάμο από πρώτο έρωτα .

Πάρτε την ιδεώδη περίπτωση , όπου οι νεόνυμφοι καταφεύγουν όχι σε ένα κουτί που λέγεται διαμέρισμα , αλλά σ’ ένα ανεξάρτητο σπιτάκι , από το οποίο η φύση δεν έχει εντελώς εκτοπισθεί . Το επιπλώνουν μεταξύ αστείων και τρυφερών διαπληκτισμών περί το τι πρέπει ν’ αγοράσουν και πού θα το τοποθετήσουν . Φυτεύουν λουλούδια , και τα βλέπουν να μεγαλώνουν μαζί με αυτούς . Γεμίζουν το σπίτι τους με χρώματα και μουσική και βιβλία και φίλους . Την κάνουν ασύγκριτα περισσότερο συμπαθητική από την μεγαλοπρέπεια και τον θόρυβο των δρόμων . Και την συμπληρώνουν τελικά με την θορυβώδη αλλά απολαυστική φαιδρότητα ενός παιδιού . Πολλές φορές έχομε εκδικηθεί τον εαυτό μας κάνοντας πνεύμα γύρω από τον καταναγκασμό του γάμου . Και όμως , στο βάθος της ψυχής μας , θα αναπολούμε πάντοτε με συγκίνηση τις μέρες εκείνες του συναισθηματισμού μας , όταν ο έρωτας ήταν ακόμη νέος και για εμάς .

http://www.youtube.com/watch?v=qy--y1jE5Xo

Πρώτ’ απ ‘ όλα , είναι μάταιο να δίνουμε συμβουλές για το τέλειο .

Δεν είναι δυνατόν να εξουδετερώσουμε τον παράγοντα της οικονομικής αδυναμίας του νέου με ηθικούς εξορκισμούς και ποίηση .

Αλλά οι γονείς – και όχι τα παιδιά – είναι εκείνοι που ενθαρρύνουν , και τελικά υποστηρίζουν οικονομικά , τον όψιμο γάμο .

Τίποτε άλλο πλέον δεν έχουν να ζητήσουν από τους νέους .

Ας πεισθούν οι οικτρά πλανημένοι γονείς ότι με το να επιβάλλουν την αναβολή του γάμου , γίνονται υπαίτιοι για την ατελείωτη αλυσίδα ολέθριων υποκατάστατων .

Ότι η σοφία βρίσκεται όχι στην παρεμβολή προσκομμάτων στον υγιή γάμο , αλλά στο να προσφέρουν γενναιόδωρα , τόσο στην κόρη όσο και στον γιο , μια προίκα ικανή να ισορροπήσει την οικονομική τους ανωριμότητα και να τονώσει το θάρρος τους για ν’ αντιμετωπίσουν την ζωή . Αυτό θα ισοδυναμούσε με εξόφληση ενός χρέους τιμής , την οποία οι νέοι θα ανταπέδιδαν με την σειρά τους , σαν γονείς , στην επόμενη γενεά . Κανείς δεν θα έχανε , όλοι θα κέρδιζαν . Κάποτε οι γονείς ήταν πράγματι γενναιόδωροι σ’ αυτό .

Η υπερηφάνεια θα σκληρύνει την σπονδυλική του στήλη και θα προσθέσει δύναμη στα χέρια του και επιμονή στο θάρρος του . Η πίεση της ευθύνης θα βαθύνει την κρίση του . Ο γάμος θα τον κάνει άνδρα .

Εάν δεν υπάρξει άλλη λύση , ας επανέλθει η μικρή θεά στην επαγγελματική της εργασία , όπως πριν , μέχρις ότου γίνει μητέρα . Είναι προτιμότερο και γι’ αυτήν να ασχολείται με κάτι , αντί να “ποζάρει” σαν ένα λεπτό και εύθραυστο κόσμημα .

Και είναι προτιμότερο και για τους δύο να αναβάλουν το να γίνουν γονείς , παρά να βασανίζονται από τις συνέπειες της αναβολής του γάμου .

Πρέπει να επιτρέψουμε τον διαχωρισμό του γάμου από την διαιώνιση του είδους , για να περιορίσουμε τον διαχωρισμό του σεξ από τον γάμο .

Εάν ο άνδρας επιδείξει τεμπελιά μετά από αυτήν την βοήθεια , το μόνο φάρμακο που θα τον επαναφέρει στον “σωστό” δρόμο είναι η πατρότητα . Το παιδί του θα τον παρακινήσει στο να ωριμάσει σε άνδρα .

Η δεύτερη αιτίαση επικαλείται την άγνοια των νέων . “Όταν ένας άνθρωπος είναι ερωτευμένος” λέγει ο Νίτσε, “δεν πρέπει να του επιτρέπεται ν’ αποφασίζει για το μέλλον του και να καθορίζει άπαξ δια παντός το είδος της συμβίωσης που του υπαγορεύει η ιδιοτροπία μιας στιγμής . Οφείλομε δημόσια να κηρύξουμε άκυρους τους όρκους των εραστών και να αρνούμαστε σ’ αυτούς την άδεια να παντρευτούν” . Είναι αλήθεια , ότι η νεότητα είναι τυφλή και ανίκανη να κρίνει . Αλλά και η ωριμότητα είναι ήδη γερασμένη και ανίκανη ν’ αγαπήσει . Σε καμιά ίσως περίπτωση δεν θα έπρεπε να επιτρέπεται ή να απαιτείται να λαμβάνουμε αμετάκλητες αποφάσεις . Δεν είναι αποδεδειγμένο ότι οι άνθρωποι κάνουν περισσότερο συνετή εκλογή στα τριάντα παρά στα είκοσι στο ζήτημα του γάμου . Και επειδή όλοι οι άνδρες σύζυγοι αλλά και οι γυναίκες είναι ουσιαστικά όμοιοι , η εκλογή δεν έχει και μεγάλη σημασία . Εάν ένας άνδρας αδυνατεί να συμφωνήσει με την σύζυγό του , αυτό οφείλεται , στις περισσότερες περιπτώσεις , σε κάποιο αδύνατο σημείο της συμπεριφοράς του , η οποία θα τον οδηγούσε σ’ αυτό το αποτέλεσμα , εάν συμπεριφερόταν διαφορετικά . Το διαζύγιο είναι όπως το ταξίδι : είναι άχρηστο εάν δεν μπορεί να μας αλλάξει .

Οπωσδήποτε , η άγνοια των νέων είναι πραγματικότητα . Διότι , πότε παύουμε να είμαστε αδαείς σ’ αυτά τα ζητήματα ; Ποιος από εμάς τους άνδρες κατανοεί τις γυναίκες και πόσοι γνωρίζουν να τις μεταχειριστούν ; Για να περιορίσουμε την άγνοιά μας , ας επαναφέρουμε το παλιό έθιμο των επίσημων αρραβώνων λίγο καιρό πριν τον γάμο . Κατά το ευχάριστο αυτό διάστημα , οι εραστές θα γνωρισθούν ψυχικά και πνευματικά . Θ’ αρχίσουν ίσως και να μαλώνουν σαν σύζυγοι . Και θα έχουν τότε την ευκαιρία να χωρίσουν , πριν τους ενώσει ο δεσμός του γάμου οριστικά . Αυτό το ενδιάμεσο χρονικό διάστημα των αρραβώνων , προσθέτει στα ήθη μας που αφορούν τον γάμο ένα τόνο ηθικής και ωραιότητας , ο οποίος είναι χρήσιμος γι’ αυτά . Και αποτελούν ένα ποιητικό διάλειμμα μέσα στην πεζότητα της οικονομικής ζωής .

Το ανθρώπινο ον δεν ξέρει ακόμα τι είναι αυτό που ονομάζεται αγάπη. Πραγματικά μόνο η ψυχή μπορεί και ξέρει να αγαπάει. Ο άνθρωπος ακόμα δεν έχει ενσαρκώσει την ψυχή του. Ο άνθρωπος ακόμα δεν ξέρει τι είναι αγάπη. Ο Σατανάς δεν ξέρει τι είναι αγάπη. Το μόνο που το ανθρώπινο ον έχει ενσαρκώσει σήμερα είναι ο Σατανάς, (το Εγώ). Το ανθρώπινο ον δεν ξέρει να αγαπάει.

Η αγάπη μπορεί να υπάρχει μόνο από καρδιά σε καρδιά, από ψυχή σε ψυχή. Όποιος δεν έχει ενσαρκώσει την ψυχή του, δεν ξέρει να αγαπάει. Ο Σατανάς δεν μπορεί να αγαπάει και αυτό είναι εκείνο που το ανθρώπινο ον έχει ενσαρκώσει. Ο Τέλειος Γάμος είναι η ένωση δυο πλασμάτων, ενός που αγαπάει περισσότερο κι ενός αλλού που αγαπάει καλύτερα. Η αγάπη είναι η καλύτερη θρησκεία που μπορεί το ανθρώπινο ον να φτάσει να εξασκήσει.

Η επιθυμία είναι μια ουσία που χωρίζεται σε πολλές ουσίες. Αυτές οι ουσίες της επιθυμίας καταφέρνουν να παραπλανούν τον νου και την καρδιά. Εκείνος που απελπίζεται γιατί η γυναίκα του έφυγε με άλλον άντρα, πραγματικά δεν ήταν ερωτευμένος. Η πραγματική αγάπη δεν απαιτεί τίποτα, δεν ζητάει τίποτα, δεν επιθυμεί τίποτα. Δεν σκέπτεται τίποτα, θέλει μόνο ένα πράγμα: Την ευτυχία του όντος που αγαπάει. Αυτό είναι όλο. Ο άντρας που χάνει εκείνην που αγαπάει, λέει μόνο: «Αισθάνομαι ευτυχισμένος που έχεις αποκτήσει την ευτυχία σου. Αν την βρήκες με άλλον άντρα, αισθάνομαι ευτυχισμένος που την βρήκες».

Η επιθυμία είναι άλλο πράγμα. Ο εμπαθής που έχασε την γυναίκα που αγαπούσε, επειδή αυτή έφυγε με άλλον άντρα, μπορεί να φτάσει να σκοτώσει και να σκοτωθεί επίσης, πέφτει στην πιο φοβερή απελπισία. Έχει χάσει το εργαλείο της απόλαυσης. Αυτό είναι όλο.

Πραγματικά, την αληθινή αγάπη την γνωρίζουν μόνο εκείνοι που ήδη ενσάρκωσαν την ψυχή τους. Η ανθρωπότητα δεν ξέρει ακόμα αυτό που ονομάζεται αγάπη. Πραγματικά, η αγάπη είναι σαν ένα παιδί αθώο, είναι σαν τον κύκνο με τα ιόχρωμα φτερά. Η αγάπη μοιάζει με τα πρώτα παιχνίδια της παιδικής ηλικίας. Η αγάπη δεν ξέρει, γιατί είναι αθώα.

Όταν διαλύσουμε αυτή την άσχημη όψη που συνεχίζει μετά τον θάνατο, (το Εγώ), τότε γεννιέται μέσα μας αυτό που ονομάζεται αγάπη. Όταν φτάσουμε σε αυτήν την κατάσταση, ξαναπέρνουμε την χαμένη αγνότητα.

Σήμερα, το ανθρώπινο ον έχει ενσαρκώσει ένα έμβρυο της ψυχής. Αυτό ρίχνει πολλές φορές μερικές σπίθες αγάπης. Η μητέρα που λατρεύει το παιδί της, είναι ένα καλό παράδειγμα αυτού που ονομάζεται αγάπη. Το έμβρυο της ψυχής μπορεί να ισχυροποιείται με την ευλογημένη φλόγα της αγάπης.
Ο άντρας και η γυναίκα φτάνουν πολλές φορές να αισθανθούν τις ακτινοβολίες της
αγάπης που ξεπηδούν από το έμβρυο της ψυχής, όμως τις πνίγουν αμέσως με τα βίαια και τρομερά πάθη που ο Σατανάς δίνει στον άντρα και στην γυναίκα.

Αν καλλιεργούμε αυτές τις θεϊκές δονήσεις της αγάπης, μπορούμε τότε να δυναμώνουμε και να ισχυροποιούμε το έμβρυο της ψυχής, για να ζήσουμε με ένταση αργότερα αυτό που ονομάζεται αγάπη.
Η αγάπη ισχυροποιεί το έμβρυο της ψυχής. Όταν το έμβρυο ισχυροποιείται,
καταφέρνουμε την ενσάρκωση της ψυχής.

Είναι πολύ σπάνια αυτά τα ανθρώπινα όντα που καταφέρνουν να αισθανθούν τις θεϊκές δονήσεις αγάπης που ακτινοβολούν από το έμβρυο της ψυχής. Αυτό που γενικά αισθάνεται η ανθρωπότητα, είναι οι δυνάμεις της επιθυμίας. Η επιθυμία επίσης τραγουδάει και γίνεται άπειρα ρομάντσα και γεμάτη τρυφερότητες. Η επιθυμία είναι το πιο παραπλανητικό δηλητήριο που υπάρχει σε όλο το Σύμπαν. Όλοι εκείνοι που γίνονται θύματα του μεγάλου παραπλανητή, θα μπορούσαν να ορκιστούν ότι είναι ερωτευμένοι.
Άντρες και γυναίκες, σας προσκαλώ στην αγάπη. Ακολουθήστε τα ίχνη εκείνων των
λίγων που στον κόσμο ήξεραν να αγαπούν.
Θεοί και θεές, να αγαπιέστε στην νυμφική γοητεία του παραδείσου. Μακάρια τα όντα
που αγαπιούνται πραγματικά. Μόνο η αγάπη μπορεί να μας μετατρέψει σε θεούς.

Και γώ σου λέω -μολονότι δεν είμαι ο Σαμουέλ- ότι ο Σαμουέλ λέει βλακείες...και ότι ΟΛΑ στον άνθρωπο ξεκινούν απο τις επιθυμίες του , είτε για να κάνει ορισμένα πράγματα ... είτε να τα απαρνηθεί μολονότι τα επιθυμεί διακαώς...
Το θέμα είναι ΕΣΥ τι λές φίλε μου...

quote:

---

Και γώ σου λέω -μολονότι δεν είμαι ο Σαμουέλ- ότι ο Σαμουέλ λέει βλακείες...και ότι ΟΛΑ στον άνθρωπο ξεκινούν απο τις επιθυμίες του , είτε για να κάνει ορισμένα πράγματα ... είτε να τα απαρνηθεί μολονότι τα επιθυμεί διακαώς...
Το θέμα είναι ΕΣΥ τι λές φίλε μου...

---

Edited by - Dr Jekyll Mr Hyde on 13/07/2011 02:15:57

quote:

---

Doctor

"Το Εγώ είναι επιθυμία. Το Εγώ είναι διαβολικό. Όπου υπάρχει η επιθυμία δεν μπορεί να υπάρξει η αγάπη, γιατί η αγάπη και η επιθυμία είναι ασυμβίβαστες. Είναι αναγκαίο να ξέρουμε ότι η επιθυμία παράγει μια παραπλάνηση

Το ανθρώπινο ον δεν ξέρει ακόμα τι είναι αυτό που ονομάζεται αγάπη. Πραγματικά μόνο η ψυχή μπορεί και ξέρει να αγαπάει. Ο άνθρωπος ακόμα δεν έχει ενσαρκώσει την ψυχή του. Ο άνθρωπος ακόμα δεν ξέρει τι είναι αγάπη. Ο Σατανάς δεν ξέρει τι είναι αγάπη. Το μόνο που το ανθρώπινο ον έχει ενσαρκώσει σήμερα είναι ο Σατανάς, (το Εγώ). Το ανθρώπινο ον δεν ξέρει να αγαπάει.
Η επιθυμία είναι μια ουσία που χωρίζεται σε πολλές ουσίες. Αυτές οι ουσίες της επιθυμίας καταφέρνουν να παραπλανούν τον νου και την καρδιά

Ο άντρας και η γυναίκα φτάνουν πολλές φορές να αισθανθούν τις ακτινοβολίες της
αγάπης που ξεπηδούν από το έμβρυο της ψυχής, όμως τις πνίγουν αμέσως με τα βίαια και τρομερά πάθη που ο Σατανάς δίνει στον άντρα και στην γυναίκα

---

quote:

---

Η πραγματική αγάπη δεν απαιτεί τίποτα, δεν ζητάει τίποτα, δεν επιθυμεί τίποτα. Δεν σκέπτεται τίποτα, θέλει μόνο ένα πράγμα: Την ευτυχία του όντος που αγαπάει.
Συμφωνώ δόκτορα με το τι είναι αγάπη ή τι θα έπρεπε να είναι η αγάπη, μια οικουμενική αγάπη που για μένα δεν είναι μόνο για τα όντα, αλλά και για τα φυτά, για το περιβάλλον γενικότερα, για τη φύση... όμως ταυτόχρονα πόσο δύσκολο είναι αυτό να γίνει!!!!
Καλημέρα

---

Το “Εγώ” όπως το περιγράφεις, (πρώτη φορά ακούω αυτή την περιγραφή ) είναι το περιεχόμενο του ασυνείδητου.
Δεν κατάλαβα γιατί δεν το ονομάζεις “ασυνείδητο” να καταλαβαίνουν και οι άλλοι γιατί θα μιλάμε.
Το “Εγώ” είναι ο συνολικός ανθρώπινος χαρακτήρας κατα την γνώμη μου, - ασυνείδητο και συνειδητό μαζί -.

Τώρα πάμε στην ψυχή
Ποια είναι η “απόλυτη” έννοια της ψυχής για σένα?
Προφανώς δεν την εννοείς με την χριστιανική της έννοια,
Με τα καρβουνάκια που μου ανέφερες, με μπέρδεψες. (μου θύμισες τα καρβουνάκια που χρησιμοποιούν στο λιβανιστήρι)
Ο Ιησούς με το όρο ψυχή, εννοούσε το “ζωντανό σώμα” (ψυχή ζώσα = ζωντανός άνθρωπος)
Αυτό που ο περισσότερος κόσμος θεωρεί ψυχή, ο Ιησούς το ονόμαζε “καρδία” – (σε κάποιες περιπτώσεις) – και “πνεύμα” – (σε κάποιες άλλες)
Εμείς τι θα ονομάζουμε “ψυχή”?
Η έννοια που περιγράφεις , παραπέμπει στην Ινδουιστική και Βουδιστική αντίληψη.

Καταλαβαίνεις πως το νόημα κάποιων όρων θα πρέπει να διευκρινισθεί, και κάθε φορά που χρησιμοποιούμε νέο όρο, πρέπει να περιγράφουμε πως το νοούμε.
Διαφορετικά για άλλο θα μιλάς εσύ, άλλο θα λέω εγώ, άλλα θα καταλαβαίνει ο Εαρινός, και άντε να συνεννοηθούμε.

quote:

---

Το “Εγώ” όπως το περιγράφεις, (πρώτη φορά ακούω αυτή την περιγραφή ) είναι το περιεχόμενο του ασυνείδητου.
Δεν κατάλαβα γιατί δεν το ονομάζεις “ασυνείδητο” να καταλαβαίνουν και οι άλλοι γιατί θα μιλάμε.
Το “Εγώ” είναι ο συνολικός ανθρώπινος χαρακτήρας κατα την γνώμη μου, - ασυνείδητο και συνειδητό μαζί -.

---

Σωστά το έχεις αντιληφθεί.

quote:

---

Τώρα πάμε στην ψυχή
Ποια είναι η “απόλυτη” έννοια της ψυχής για σένα?
Προφανώς δεν την εννοείς με την χριστιανική της έννοια,
Με τα καρβουνάκια που μου ανέφερες, με μπέρδεψες. (μου θύμισες τα καρβουνάκια που χρησιμοποιούν στο λιβανιστήρι)

---

Νομίζω ότι η φράση "έμβρυο ψυχής" είναι κάπως αυτοεπεξηγηματική. Εμείς έχουμε ένα έμβρυο ψυχής, δηλαδή δεν έχουμε ακόμα ψυχή. Για να πούμε π.χ. ότι κάποιος είναι πολίτης μιας χώρας, εννοούμε ότι έχει αναπτύξει τον νού του, το σώμα του, την παιδεία του και είναι πλέον ένα ενεργό και χρήσιμο μέλος της κοινωνίας. Δεν θα λέγαμε πολίτη ένα έμβρυο που βρίσκεται ακόμα στη κοιλιά της μάνας του. Με την ίδια λογική δεν θα λέγαμε ψυχή αυτό που έχει ο άνθρωπος σήμερα, αλλά έμβρυο ψυχής. Αυτό το έμβρυο πρέπει να τραφεί, να μεγαλώσει και να γίνει Ψυχή, με ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ.
Τέλος πάντων όμως, εγώ δεν έβαλα αυτό το παράθεμα για να ασχοληθούμε με το ζήτημα της ψυχής αλλά με το ζήτημα της επιθυμίας σε σχέση με την αγάπη. Το ερώτημα του αρχικού μηνύματος είναι κατα πόσο πίσω από λέξη Αγάπη κρύβεται πραγματικά η Αγάπη και όχι κάποια προσωπική εγωική επιθυμία.

quote:

---

quote:

---

Και γώ σου λέω -μολονότι δεν είμαι ο Σαμουέλ- ότι ο Σαμουέλ λέει βλακείες...και ότι ΟΛΑ στον άνθρωπο ξεκινούν απο τις επιθυμίες του , είτε για να κάνει ορισμένα πράγματα ... είτε να τα απαρνηθεί μολονότι τα επιθυμεί διακαώς...
Το θέμα είναι ΕΣΥ τι λές φίλε μου...

---

Εσύ θεωρείς ότι είσαι οι επιθυμίες σου. Εγώ όχι. Συμφωνώ με τον Σαμαέλ!

Edited by - Dr Jekyll Mr Hyde on 13/07/2011 02:15:57

---

Η Ερώτησή μου ήταν πάρα πολύ συγκεκριμμένη φίλε μου και χωρίς καμμιά διάθεση να αντιδικήσω μαζί σου , ούτε να συ πάω κόντρα ή οτιδήποτε άλλο....
Ξαναλέω , ότι οτιδήποτε κάνει ένας άνθρωπος προωθείται απο τις επι μέρους επιθυμίες του...
Αν δεν επιθυμούσε κάτι -οτιδήποτε- απλά δεν θα το επεδίωκε...
Διαφωνείς σε αυτό???

Μείνε μέσα στο παιχνίδι...

"Το ερώτημα του αρχικού μηνύματος είναι κατα πόσο πίσω από λέξη Αγάπη κρύβεται πραγματικά η Αγάπη και όχι κάποια προσωπική εγωική επιθυμία".

Ασφαλώς και η "αγάπη" είναι εγωϊκότατη και κινείται προς την κατεύθυνση του εγώ μας και απο το εγώ μας...ποιός δηλαδή την εκδηλώνει-για λογαριασμό μας-...ο γείτονας???

Πάντα αυτό κρύβεται , ασχέτως αν δεν "ομολογείται" απο κανέναν διότι δεν του αρέσει ή δεν τον συμφέρει να το παραδεχθεί...ακόμα και η δήλωση της πίστης και της αφοσίωσης στον "Θεό" είναι μια εγωϊκή και ιδιοτελέστατη πράξη....μην με βάζεις σε "τρυπάκι" και με "προκαλείς"...

Προσωπικά έχω ρωτήσεις πάμπολες φορές τι σημαίνει αγάπη -για να ξέρουμε γιατί μιλάμε..- και ποτέ δεν έχω πάρει απάντηση Ντοτόρο μου......θεωρείς ότι αγαπάμε π.χ τον οποιοδήποτε ή το οτιδήποτε και δεν χρειάζεται να εμφανίζονται οι απαιτούμενες προϋποθέσεις για να εκδηλώσουμε αυτά τα συναισθήματα της αγάπης???

Edited by - Εαρινός on 13/07/2011 16:21:53

quote:

---

Ασφαλώς και η "αγάπη" είναι εγωϊκότατη και κινείται προς την κατεύθυνση του εγώ μας και απο το εγώ μας...ποιός δηλαδή την εκδηλώνει-για λογαριασμό μας-...ο γείτονας???

---

quote:

---

Φίλη Νέμεσις, πολύ σωστά αντιλήφθηκες ότι η αγάπη με Α κεφαλαίο, δεν αφορά μόσο σε ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, αλλά διέπει και διαπερνά α πάντα!
Συνεχίζω λίγο το συλλογισμό σου και λέω ότι για να είναι η αγάπη αυτό που πρέπει να είναι: αλτρουιστική και όχι εγω-κεντρική, θα πρέπει καταρχήν ΕΜΕΙΣ να αλλάξουμε την εσωτερική μας ποιότητα, ώστε να μπορεί να πηγάζει μια τέτοια αγάπη απο μέσα μας. Αυτό βέβαια αφορά μόνο όσους ψάχνουν με σοβαρότητα τα όντως όντα και όχι όσους έχουν αποδεχτεί ότι θα ζήσουν στο σκοτάδι της Πλατωνικής σπηλιάς.

---

Ακριβώς, φίλε μου Δρ. γι' αυτό και έγραψα ότι αυτό είναι πολύ δύσκολο, χρειάζεται πολύ δουλειά με τον εαυτό μας και δεν ξέρω αν θα τα καταφέρουμε ποτέ (εδώ εκφράζω περισσότερο την προσωπική μου ανησυχία), προσφέρονται πολλοί δρόμοι γι' αυτό και είναι δύσκολο να βρεις αυτόν που σου ταιριάζει και που θα σε βοηθήσει για να γίνει το "εγώ" "Εμείς".

"Μην σταματάς να σπέρνεις αστέρια ακόμα κι' όταν δεν φαίνονται με γυμνό μάτι."

Edited by - Nemesi on 13/07/2011 18:31:26

quote:

---

Άλλο η αγάπη που προέρχεται απο κάποιο σύμπλεγμα, άλλο η αγάπη που δεν προέρχεται απο κάποιο σύμπλεγμα. Η αίσθηση του Εγώ συμβαίνει για σένα, δεν συμβαίνεις εσύ για την αίσθηση του Εγώ, ούτε η αγάπη η αληθινή συμβαίνει για την αίσθηση του Εγώ που έχεις εσύ. Με το να χρησιμοποιείς κάποια αληθινή ή ψεύτικη αγάπη για να θρέφεις το Εγώ σου, κερδίζει το Εγώ σου, φουσκώνει. Ενώ όμως εσύ μένεις ο ίδιος, το Εγώ σου συνεχώς αλλάζει, επομένως μια γυναίκα που τη θες τώρα,(το εγώ σου δηλαδή την θέλει) και μπορεί να κάνεις και παιδιά και οικογένεια μαζί της, αύριο το Εγώ σου δεν θα την θέλει, γιατί κρίνει ότι ότι δεν του αρκεί πλέον και χρειάζεται μια νέα γυναίκα για να το θρέφει.
ΕΣΥ τι θα κάνεις τότε; Αν είσαι δούλος του Εγώ σου δε θα μπορείς να κάνεις τίποτα.

Όταν ο άνθρωπος παύει να είναι δούλος των συμπλεγμάτων που του δημιουργεί η αίσθηση του Εγώ, είναι ελεύθερος.

Όταν ο άνθρωπος βρίσκεται σε κατάσταση ελευθερίας, έχει δηλαδή σπάσει τις αλυσίδες του Εγώ, τότε εμφανίζονται για αυτόν νέες δυνατότητες, που δεν υπάρχουν για τον άνθρωπο-δεσμώτη.
Κατ'αρχήν χωρίς τις επιθυμίες και τα διάφορα ψυχοδιανοητικά συμπλέγματα παύει να υπάρχει κίνητρο για δυστυχία. Παύει να υπάρχει η δυστυχία, γιατί η δυστυχία βασίζεται πάνω στη ψυχολογική διαστρέβλωση της πραγματικότητας.

Ο άνθρωπος χωρίς εγώ είναι σαν τα παιδιά. Γιατί τα παιδιά ναι μεν έχουνε Εγώ, αλλά λόγω ηλικίας δεν έχουν προλάβει να το κτίσουν τόσο όσο οι ενηλικες. Αν δεις τα παιδιά θα δεις ότι είναι πολύ πιο δραστήρια απο κάθε ενήλικα που κοιμάται τον ύπνο του δικαίου, συνεχώς απασχολημένος με τις επιθυμίες του και χαμένος στον ατομικό του μικρόκοσμο. Αυτό είναι που λέγεται μικροπρέπεια, ο άνθρωπος που γίνεται έρμαιο των επιυθυμιών δεν είναι παρα ένας ανθρωπάκος, ένας μικροπρεπής, που τον απατάει η κοπέλα του και τρέχει πίσω της, του γρατζουνάνε το αμάξι και κάνει λες και ήρθε η συντέλεια του κόσμου, σκοντάφτει σε μια καρέκλα και βρίζει λες και έχασε το πόδι του. Έτσι ζει η ανθρωπότητα. Και στο τέλος γινόμαστε γέροι, χαμένοι τελείως στο κόσμος μας, χωρίς να ξέρουμε που πάμε και απο πού ερχόμαστε. Τα παιδιά δεν αντιμετωπίζουν τέτοια πρόβληματα. Τα παιδιά βλέπουν τα πράγματα με ειλικρίνεια γιατί δεν έχουν βυθιστεί ακόμα τελείως στο εγώ, δεν αντιλαμβάνονται γιατί ο καθένας πρέπει να κοιτάει την πάρτι του, γιατί πραγματικά δεν υπάρχει καμία λογική σε αυτό. Το Εγώ δεν δρα με βάση τη λογική. Το εγώ έχει μια διαστρεβλωμένη οπτική τον πραγμάτων, έχει δικιά του λογική.

Edited by - Dr Jekyll Mr Hyde on 13/07/2011 17:56:43

---

Kαλησπέρα φίλε μου...
Κατ'αρχάς να σ'ευχαριστήσω για την καλή σου διάθεση να μου απαντήσεις και το όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ανάλυση...
Θα κάνω μερικές παρατηρήσεις και θα ήθελα μετά τις δικές σου...
Το μικρό παιδί -κάθε μικρό παιδί εν τη γεννέσει του- θέλοντας και μη είναι υποκείμενο στο γονεϊκό περιβάλλον καθότι εξαρτώμενο απο αυτό...
Ο "δέκα μέτρα ψηλός" πατέρας είναι 'κεί μπροστά του , καθώς και η μητέρα του η οποία με έμμεσο έστω τρόπο -πολλές φορές και άμμεσο- δηλώνει ότι αυτός -ο πατέρας- είναι κείνος που φέρεται ως αρχηγός...ενίοτε ασφαλώς όχι...
Το μικρό παιδί εκ των πραγμάτων δεν έχει παρακαταθήκη εμπειρίες προκειμένου να αξιολογήσει σε ενεστώτα χρόνο διάφορα που συμβαίνουν γύρω του αλλα και ούτε την δύναμη να αντισταθεί σε οτιδήποτε του επιβάλλεται -καλό ή κακό- ... δεν γνωρίζει ποιό είναι το καλό ή το κακό , ουσιαστικά κι χωρίς καμμιά αμφιβολλία του επιβάλλεται απο το γονεϊκό περιβάλλον -κατ'αρχάς- και το δέχεται -γενικά- και το κατχωρεί ως ιδέα ανεξέλεγκτα δημιουργώντας σιγά σιγά έναν κώδικα πεποιθήσεων που περιέχει ΚΑΙ πολλές προκταλλήψεις...
Το θέμα δεν είναι τόσο το τι καταχωρήθηκε ΑΛΛΑ πως καταχωρήθηκε και δώ θα πρέπει να επισημάνουμε ότι δεν καταχωρείται μια εμπειρία ως εικονα και μόνον αλλα με τον συναισθηματικό μανδύα που βιώθηκε απο το παιδί -το κάθε παιδί- και ασφαλώς ταυτόχρονα δημιουργούνται και συμβολισμοί και όλο αυτό το "πακετάκι" μέλλεται να αναπαράγεται σε όλη την ζωή του...
Αυτέςοι καταγεγραμμένες εμπειρίες και τα αισθήματα που συνδέονται με αυτές , είναι διαθέσιμα για αναπαραγωγή σήμερα , με την ίδια ζωντανή μορφή που είχαν όταν συνέβαιναν και προμηθεύουν τις περισσότερες πληροφορίες και δεδομμένα που καθορίζουν την φύση των σημερινών συνδιαλέξεων και αυτές οι εμπειρίες μπορούν όχι μόνο να ανακληθούν αλλα και να αναβιωθούν .
-Δεν θυμάμαι μόνο πως αισθάνθηκα , αισθάνομαι το ίδιο ΚΑΙ ΤΩΡΑ-
Το παιδάκι -κάθε παιδάκι- δεν έχει εμπειρίες αλλα ούτε και λογική κρίση ενός ωρίμου ενήλικα αλλα καταγίνεται απο συναισθήματα και συναισθηματικές φορτίσεις , αντιδρώντας ΚΑΙ ανάλογα...κλαίει...βρίζει...χτυπάει...φτύνει...κοκ!
.
.
.
.
.
Μέσα απο τον ενήλικο , το νεαρό άτομο αρχίζει να βλέπει τις διαφορές , ανάμεσα στην ζωή που του δίδαξαν και του έδειξαν -Γονεις-...στην ζωή όπως την αισθάνθηκε ή επιθύμησε ή φαντασιώθηκε -παιδί-και στην ζωή..
...όπως την συλλαμβάνει με τις δικές του δυνάμεις-ενήλικος-!
Ο ενήλικος , δεν πρέπει να παρεμποδίζεται απο το όνομα του καλού αλλα πρέπει να εξετάζει ΑΝ κατι είναι καλό ή κακό....όπως επίσης στην περίπτωση της πρώιμης απόφασης "Είμαι ή δεν είμαι εντάξει"...

Το παιδάκι δεν γνωρίζει ούτε τις δυσκολίες ΑΛΛΑ ούτε και τους κινδύνους απο απορρέουν κυρίως απο την άγνοιά του και την έλλειψη γνώσης αλλα κυρίως κατακυριεύεται απο το συναίσθημα που απαιτεί την ικανοποίηση κάθε επιθυμίας του , στο "εδώ και τώρα" .... ο ενήλικος είναι εκείνος που θα εκτιμήσει την ορθότητα των επιθυμιών αλλα και τον χρόνο που θα ικανοποιηθούν...σε διαφορετική περίπτωση έχουμε "ενήλικους ηλικιακά" αλλα συναισθηματικά και ψυχολογικά ανήλικους και παραμένοντες παιδιά...

Θα ήθελα την παρατήρησή σου και θα συνεχίσω...

Μείνε μέσα στο παιχνίδι...

quote:

---

Το παιδάκι δεν γνωρίζει ούτε τις δυσκολίες ΑΛΛΑ ούτε και τους κινδύνους απο απορρέουν κυρίως απο την άγνοιά του και την έλλειψη γνώσης αλλα κυρίως κατακυριεύεται απο το συναίσθημα που απαιτεί την ικανοποίηση κάθε επιθυμίας του , στο "εδώ και τώρα" .... ο ενήλικος είναι εκείνος που θα εκτιμήσει την ορθότητα των επιθυμιών αλλα και τον χρόνο που θα ικανοποιηθούν...σε διαφορετική περίπτωση έχουμε "ενήλικους ηλικιακά" αλλα συναισθηματικά και ψυχολογικά ανήλικους και παραμένοντες παιδιά...

Θα ήθελα την παρατήρησή σου και θα συνεχίσω...

---

Edited by - Dr Jekyll Mr Hyde on 14/07/2011 13:45:22

Επίσης , λές.."-Τα λεγόμενα ζωικά πάθη ήτανε πολύ χρήσιμα από άποψη επιβίωσης για τον άνθρωπο των σπηλαίων. Από τη στιγμή που άνθρωπος καλλιέργησε τον νού του, βγήκε απ' τα σπήλαια, δημιούργησε πόλεις κλπ κλπ τα ζωικά πάθη που είναι ένα πρωτόγονο στοιχείο της ανθρώπινης φύσης συνέχισαν να υπάρχουν (αφού κανείς δεν τα σκότωσε) και πήραν άλλη ροπή από αυτήν της αρχικής κατασκευής τους".

Εξ'οσων θυμάμαι -αν κάνω λάθος , διόρθωσέ με- οι Αρχαίοι ημών πρόγονοι είχαν αναφερθεί στα "εν δυνάμει" και στα "εν ενεργεία" στοιχεία των ανθρώπων και η σύγχρονη ψυχολογία έχει δείξει ότι όλα -γνωστά και άγνωστα σε μάς στοιχεία- ενυπάρχουν εντός μας και κάτω απο τα κατάλληλα ερεθίσματα , ενεργοποιούνται οι μηχανισμοί προώθησης των αναλόγων συναισθημάτων που με την σειρά τους χειραγωγούν και κατευθύνουν εν συνεχεία τον οργανισμό σε επι μέρους σκέψεις και πράξεις...

-Από τη στιγμή που άνθρωπος καλλιέργησε τον νού του, βγήκε απ' τα σπήλαια...

Άρα συμφωνείς ότι η καλλιέργεια που επέρχεται δια μέσου της εκπολιτιστικής διαδικασίας , είναι εκείνη που διαχωρίζει τον άνθρωπο απο τα ζώα και βοηθάει το παιδί να καλλιεργήσει τον νού του και να μην παραμείνει σε ζωώδη κατάσταση....που σημαίνει ότι με την εκπαίδευση και την καλλιέργεια αποκτά γνώση που το βοηθά να ενηλικιωθεί και να χειρίζεται ως ενήλικος κάθε ερέθισμα και κατάσταση -εντός και εκτός του- στην ζωή...

-Τα παιδιά π.χ. επειδή δεν έχουν τόσο αναπτυγμένο το Εγώ του φόβου, μπορεί να ανεβούν στο κάγκελο του μπαλκονιού και να πέσουν και να σκοτωθούν. Αυτό γιατί δεν νιώθουν φόβο...

Άρα , συμφωνείς ότι η "θέση του παιδιού" ως θέση ζωής , είναι επισφαλής και χρειάζεται η διαμεσολάβηση του γονεϊκού λόγου που εκ των πραγμάτων κρίνεται ως ζωοσωτήριος για κείνο το οποίο δεν έχει τις απιτούμενες επειρίες ως παρακαταθήκη για να λειτουργήσει "ορθά" στην ζωή του , κάνοντας σωστές επιλογές...άρα συμφωνείς ότι ο καλλιεργημένος ενήλικος και όχι το παιδί είναι το αιτούμενο...

Σύμφωνα δε με τα όσα με τον δικό σου τρόπο είπες -εύστοχο θα έλεγα- η γνώση και η καλλιέργεια του εαυτού "μας" , είναι 'κείνη που θα μας βοηθήσει να υποκειμενικοποιηθούμε τόσο στο σύγχρονο πεδίο δράσης αλλα και στην υποκειμενικοποίησή μας επί της αγάπης και των άλλων υγειών συναισθημάτων και την απομάκρυνσή μας απο τα βλαβερά και επιζήμια...

υγ:"Αν είναι έτσι τα πράγματα...απορώ που βρίσκονται οι "υποτιθέμενες" διαφορές μας Ντοκτορά μου"

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr