quote:

---

Chess..

"ἁφηνω την γυναικα μου να παει με οποιον θελει γιατι την αγαπαω".

Απο που προέκυψε ότι εγώ φίλη μου είπα κάτι τέτοιο???

---

Μη λέτε πολλά, Θα μπερδευτούμε σας λέω. Τσες, διάβασε τα προηγούμενα

quote:

---

Chess..

"ἁφηνω την γυναικα μου να παει με οποιον θελει γιατι την αγαπαω".

Απο που προέκυψε ότι εγώ φίλη μου είπα κάτι τέτοιο???

Μείνε μέσα στο παιχνίδι...

---

Όταν ο κλόουν του τσίρκου, αυτοκτόνησε πάνω στη σκηνή, όλοι νομίσαν ότι ήταν μέρος του σόου και γελάσανε ακόμη πιο πολύ

Επειδή δεν μου αρέσει ως άνθρωπος να αφήνω ερωτήματα και κενά σε ότι λέω , θα επαναδιατυπωσω την θέση μου ευθέως...

Είπα και λοιπόν και ξαναλέω , ότι ΔΕΝ έχει κανένα νόημα ο οποιοσδήποτε να αποτρέψει τον/ην σύντροφό του να ενεργήσει κατα την επιθυμία του/ης...Ακόμα και αν αυτό ήταν να έχει σεξουαλικές σχέσεις με τον ή την οποιαδήποτε....

Και αιτιολογώ την άποψή μου...

Αν έχει τέτοιες τάσεις ή επιθυμίες . προφανώς ο σύντροφός του/ης δεν τον καλύπτει σεξοαλικά ή συναισθηματικά και σε κάθε περίπτωση -σε αυτήν την περίπτωση- θεωρώ ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΓΑΠΗ....
Οπότε γιατί να μπεί σε αυτήν την διαδικασία να τον/ην αποτρέψει ή και ακόμα να θέλει να μείνει με αυτόν τον άνθρωπο , ο οποίος έμπρακτα δείχνει ότι δεν τον θέλει και δεν τον/ην αγαπάει...???

Έχω πεί και πιο παλιά ότι η επιθυμία αναβλύζει απο την έλλειψη ...
Επιθυμούμε κάτι που έχουμε ή κάτι που ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ???
Θεωρώ ότι όλα ξεκινούν απο μάς τους ιδίους και δώ βέβαια θέλει πολύ συζήτηση το πράμα....και ο άνθρωπος που πρωτίστως σέβεται και αγαπάει τον εαυτό του δεν απατάει και αν έχει συναισθηματικά κενά απο τον υποτιθέμενο συντροφό του αντί να τον απατήσει του το λέει ευθέως και επιλέγει τον χωρισμό ως κύριος/α...όντας αξιοπρεπής!

ΕΡ:"θα έμενες με έναν άνθρωπο επειδή σε σε ελέγχει και δεν μπορείς να τον απατήσεις -ενώ το θέλεις- ή με έναν άνθρωπο που έμπρακτα δείχνει ότι είναι κοντά σου επειδή το αποζητάει όλο το είναι του και δεν μπορεί και ούτε σκέπτεται ή σκέφθηκε να είναι οπουδήποτε αλλού"???

Ελπίζω να έγινα κατανοητός και όχι παρεξηγήσιμος αυτήν την φορά και θα ήθελα την άποψή σου...

quote:

---

Μου απάντησες γενικότερα για την αγάπη και δεν συγκεκριμενοποίησες την απάντησή σου.

Edited by - Narkissa555 on 21/06/2011 11:41:48

---

Εις τι συνίσταται αυτή η συγκεκριμενοποποίηση φίλη μου???
Τι αποζητάει ο "ποιητής"...του στίχους τους έγραψα , τι λείπει..???

Γίνε πιο συγκεκριμμένη και γώ θα ανταποκριθώ Ναρκίσσα...

Μείνε μέσα στο παιχνίδι...

Αυτό σε ρώτησα, Εαρινέ και εμμέσως μου απάντησες.

Πολύ καλή η προσπάθειά σου να τοποθετήσεις την Αγάπη εκει που ανήκει
εκει που είναι η θέση της.

Μακρυά απο το σέξ και τις ανθρώπινες αδυναμίες!

Εκει στην ΑΡΧΗ των πάντων,επειδή χωρίς την αγάπη,οτιδήποτε
ξεκινά εχει μοιραίο τέλος.

Και δεν εννοώ τις σχέσεις,οχι μόνον αυτές!Τα πάντα πρέπει
να είναι αγάπη.ξεκινώντας απο την ιδια την ζωή.

Την προσωπική μας ζωη.

Αν αγαπήσουμε και σεβαστούμε πρώτα αυτή,τότε μπορούμε να
στραφούμε στον κόσμο και να του πούμε! <<Σ αγαπώ>>.

Σε παράφραση <<κάνε στους άλλους οτι θα έκανες στον εαυτό σου>>.

Η αγάπη ξεκινάει απο τον βαθύ εκείνο ωκεανό,έτσι Πλάτωνα?

Αν εμείς καταφέρουμε να την βάλουμε στην μικρή μας πισίνα,τότε
έχουμε κάνει το άλμα.

Σκέψεις...

Αν εμείς καταφέρουμε να την βάλουμε στην μικρή μας πισίνα,τότε
έχουμε κάνει το άλμα..

Πρόσεξε μην είναι πολύ βαθειά όμως η πισίνα Νίκ , γιατί αν είναι πάρε και τίποτα μπρατσάκια κοντά καλού-κακού μπάς και πατώσεις και σε ψάχνουμε....
Να τις προσέχεις τις πισίνες , δεν προσφέρουν καλή "άνωση"...και με την σειρά μέσα , μια ο Πλάτωνας ... μια εσύ .... μην κουτουλίσετε ρεεεε....

Μακάριοι οι πτωχοί τώ πνεύματι Δήμο μας!!!

quote:

---

Μακρυά απο το σέξ και τις ανθρώπινες αδυναμίες!

---

Μας το λές εσύ αυτό βρε ακόλαστε?! χαχαχαχα!!

quote:

---

Μακάριοι οι πτωχοί τώ πνεύματι Δήμο μας!!!

ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ
ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ.

---

Μη μου τα λές εμένα αυτά Νίκ...στα μέρη μου δεν είχαμε πισίνες , μόνο θάλασσα Νίκκκκκκκ....απέραντο γαλάζιο...

Μείνε μέσα στο παιχνίδι...

quote:

---

19/06/2011 - Κηφεύς:

Κάνοντας μια μικρή παρέκβαση, ας ανασκοπήσουμε τον κύκλο του έρωτα, με ένα βλέμμα – σαν την ένωση των κυττάρων των μικροσκοπικών πρωτόζωων , στο βίαιο πάθος του κτήνους , στην λάμψη των ματιών των νέων και στην συγκίνηση του ηλικιωμένου ζευγαριού , όταν βλέπει τα παιδιά του και τα παιδιά των παιδιών του να συγκεντρώνονται για να τιμήσουν ένα έρωτα μισού αιώνα .

---

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά

θεωρώ πως στην αρχή της τοποθέτησης σου αυτής υπάρχει ένα μεγάλο ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ...

quote:

---

ithaca :

Αγαπητέ Κηφέα,

θεωρώ πως στην αρχή της τοποθέτησης σου αυτής υπάρχει ένα μεγάλο ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ...

---

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά

Είναι αναμφισβήτητο , ότι ο γάμος ποτέ δεν έτεινε προς την ευτυχία των συζύγων , αλλά μόνο προς την γέννηση και την ανατροφή των παιδιών .

Η μέση διάρκεια της ανθρώπινης ζωής στους προϊστορικούς χρόνους ήταν τόσο θλιβερά σύντομη , ώστε φαίνεται ότι κανείς δεν ενδιαφερόταν για το άτομο .

Μόνο με την παράταση της ανθρώπινης ζωής στην εποχή μας , η αύξηση του πληθυσμού (του μόνου αγαθού που παραβιάζει τον νόμο της προσφοράς και ζήτησης) , σε συνδυασμό με τον περιορισμό της τεκνοποίησης σε έναν από τους σκοπούς του γάμου , η ευτυχία του ατόμου στον γάμο δεν θυσιάζεται στην διατήρηση και την βελτίωση της φυλής .

Στον 20ο ακριβώς "αιώνα του ατόμου" η επανάσταση κατά του γάμου έφθασε στο σημερινό της κορύφωμα .

Η εξέλιξη του θεσμού του γάμου ακολούθησε το διαρκώς διευρυνόμενο ενδιαφέρον για την φυλή .

Από αρχαιοτάτων χρόνων , η ελευθερία του ατόμου στην εκλογή συντρόφου περιοριζόταν αυστηρά από τις κοινωνικές ανάγκες . Τα πρώτα σεξουαλικά ταμπού φαίνεται να απέβλεπαν στο να εμποδίσουν την σύζευξη μεταξύ γονέων και παιδιών , αργότερα δε μεταξύ αδελφής και αδελφού . Με την πάροδο του χρόνου , οι απαγορεύσεις επεκτάθηκαν και στον γάμο ανδρών με γυναίκες της ίδιας πατριάς .

Οι παλαιότεροι κοινωνιολόγοι . όπως ο Λούις Μόργκαν, απέδιδαν τους περιορισμούς αυτούς στην πρωτόγονη αντίληψη περί ελαττωματικότητας των εξ επιμειξίας παιδιών . Μεταγενέστεροι ερευνητές , τους απέδωσαν , με κάποιο κυνισμό , στην περιφρόνηση που γεννάται από την μεγάλη οικειότητα . Αλλά αυτό δεν ενισχύει περισσότερο την άποψη ότι οι μακρινοί μας πρόγονοι ήταν ανίκανοι να οργανώσουν το δικό τους κοινωνικό σύστημα . Κατά πάσα πιθανότητα , είχαν και εκείνοι κατά νουν την φυλή , όταν έθεταν περιορισμούς στο άτομο .

Ο γάμος εξελισσόταν παράλληλα προς την αλλαγή των οικονομικών σχέσεων .

Στο νομαδικό στάδιο , ο άνδρας , ένας ρωμαλέος συνήθως κυνηγός , μαζί με ένα ή περισσότερους φίλους έκαναν επιδρομή στον καταυλισμό άλλης πατριάς , άρπαζε μια ωραία νεαρή κοπέλα από τη σκηνή της και την απήγαγε .

Αργότερα , με την αύξηση του πλούτου και την επικράτηση της ειρήνης , τα ήθη βελτιώθηκαν και ο άνδρας δεν πήγαινε για αρπαγή , αλλά προσέφερε ένα πολύτιμο δώρο , ή μια μακροχρόνια υπηρεσία στον πατέρα της κόρης που ήταν το αντικείμενο της επιθυμίας του . Ο γάμος με αγορά αντικατέστησε τον γάμο με αρπαγή . Σήμερα , ο θεσμός είναι ένα παράδοξο μείγμα αρπαγής και αγοράς .

Αφού όμως οι πόλεμοι έγιναν λιγότερο συχνοί και διασφαλίστηκε περισσότερο η ζωή και η υγεία , η αριθμητική υπεροχή των γυναικών μειώθηκε και άρχισε το καθεστώς της μονογαμίας. Αυτό απέβη προς όφελος των παιδιών , τα οποία είχαν τώρα πλήρη την φροντίδα των γονιών και περισσότερη τροφή , αφού ήταν λιγότερα τα στόματα . Ήταν επίσης πλεονέκτημα και για τους άνδρες , διότι τους επέτρεψε να συγκεντρώσουν σε ένα συγκεκριμένο σκοπό τις προσπάθειές τους , να δημιουργούν οικογένεια αντί να σπαταλούν την περιουσία τους και να εκδηλώνουν ιδιαίτερη αγάπη προς τα παιδιά τους μέσα στην ευρύτερη ομάδα των συγγενών τους . Ο άνδρας , εξάλλου , ήταν ακόμη ελεύθερος να ικανοποιεί μυστικά την επιθυμία του για ποικιλία ερωτικής απόλαυσης , ενώ ήταν σε θέση να ελέγχει την πίστη της γυναίκας του με όλα τα μέσα που του παρείχε το έθιμο και η εξουσία και να είναι έτσι βέβαιος ότι μεταβίβαζε την περιουσία του σε δικά του πράγματι παιδιά . Αλλά κυρίως η μονογαμία υπήρξε πλεονέκτημα για την γυναίκα . Έλυσε ένα μέρος του προβλήματος της ζήλειας , η οποία φαίνεται είχε καταστήσει την πολυγαμία μία αναρχία σε βάρος της . Χάρισε στην γυναίκα τουλάχιστον μία βιολογική εξίσωση προς τον άνδρα . Και της έδωσε τη δυνατότητα , από την ευνοϊκότερη αυτή θέση να ανορθωθεί και να αναστατώσει τον κόσμο .

Κατά τα άλλα , η ιστορία του γάμου υπήρξε ένας αγώνας μεταξύ γυναίκας και ιδιοκτησίας , μεταξύ πλούτου και αγάπης. Θα υπέθετε κανείς ότι , με την αύξηση του πλούτου , θα κατοχυρωνόταν το προνόμιο εκλογής και επιβολής υπέρ των ανδρών και ότι η υποταγή της γυναίκας σαν όργανο αναπαραγωγής και φθηνότερου υποκατάστατου της δούλας θα γινόταν οριστικός και αμετάκλητος θεσμός της φυλής . Αλλά τα πράγματα ακολούθησαν άλλο δρόμο . Ο πλούτος έφερε την μόρφωση , η μόρφωση άμβλυνε τα άγρια αισθήματα του ανδρός και , μετά από αιώνες εξελικτική πορεία , ο αποκλειστικά σαρκικός πόθος άρχισε να παραχωρεί τη θέση του στην ρομαντική αγάπη.

Κηφεύς.

Χωρίς σχόλια...

Λίγο – πολύ και σε κάθε έθνος , το είδος αυτό του γάμου υποχώρησε βαθμηδόν και θριάμβευσαν οι τροβαδούροι .

Η γυναίκα , την οποία είχε καταστήσει ευγενική στους τρόπους η βαναυσότητα του συζύγου , εξευγένισε βαθμηδόν και αυτόν .

Με την τρυφερότητά της και το παράδειγμα της μητρικής αφοσίωσης τον εξύψωσε από το επίπεδο του κτήνους και του έμαθε να βλέπει σ’ αυτήν – και να ζητάει – και ορισμένες αρετές λιγότερο σωματικές .

Έτσι , επί της φυσικής βάσης της επιθυμίας , ο πολιτισμός ανέγειρε με την πάροδο του χρόνου το εύθραυστο και πολύτιμο οικοδόμημα της ποιητικής αγάπης .

Χωρίς αμφιβολία , ο ρομαντικός έρωτας υπήρξε μια πραγματικότητα .

Οι νεαροί ξεσπούσαν σε σονέτα και «μαντριγκάλια» που ξεχείλιζαν από ειλικρινή συναισθηματισμό .

Οι άνδρες γονάτιζαν μπροστά στις γυναίκες , υποκλίνονταν και φιλούσαν το χέρι τους και τις αγαπούσαν για κάτι περισσότερο από την απαλότητα της σάρκας τους .

Σκοτωνόντουσαν σε αγώνες και μονομαχίες για ένα χαμόγελό τους .

Έγραφαν λογοτεχνικά έργα στην ερωτική τους έκσταση . Και , τελικά , έριχναν τα πλούτη τους στα πόδια τρυφερών υπάρξεων , που δεν είχαν άλλη δύναμη εκτός από την ομορφιά τους και την χάρη τους .

Κατά την εποχή που ο ερωτικός πόθος είχε πάψει να είναι επιθυμία κατοχής και έγινε ειλικρινής λατρεία και ο άνδρας αποδείκνυε την ειλικρίνεια των αισθημάτων του διακινδυνεύοντας και τη ζωή του ακόμη , ο γάμος είχε φθάσει στο κορύφωμα της εξέλιξής του , στο ζενίθ της αργής ανόδου από την κτηνώδη βαναυσότητα προς την αγάπη . Ίσως ποτέ πλέον δεν θα τον γνωρίσουμε σε όλο του το μεγαλείο .

Η ασφάλεια του ατόμου έχει μειωθεί , την στιγμή που η ασφάλεια της κοινωνίας έχει αυξηθεί .

Η ανθρώπινη ζωή είναι ασφαλέστερη από πριν , αλλά η οικονομική ζωή δοκιμάζεται από αναρίθμητες δυσχέρειες και περιπλοκές , ώστε η κάθε μέρα να εγκυμονεί κινδύνους .

Η νεολαία , η οποία είναι γενναιότερη και περισσότερο φωτισμένη από άλλοτε , βρίσκεται υλικά και οικονομικά σε πλήρη αδυναμία και σε πολύ ασθενέστερη θέση από κάθε άλλη φορά στο παρελθόν .

Όταν έλθει η ώρα του έρωτα , οι νέοι , βλέποντας ότι η τσέπη τους είναι άδεια , δεν αποτολμούν τον γάμο .

Έρχεται και πάλι ο έρωτας , ασθενέστερος (μετά πολλά χρόνια) , αλλά η τσέπη δεν έχει ακόμη φουσκώσει αρκετά για ένα γάμο .

Και για μια ακόμη φορά έρχεται στη ζωή τους ο έρωτας , με το μισό του αρχικού σφρίγους (έχουν περάσει και άλλα χρόνια) , η τσέπη επί τέλους είναι γεμάτη και ο γάμος έρχεται να γιορτάσει τον θάνατο του έρωτα .

Απηυδισμένη από την αναμονή , η νέα κοπέλα της πόλης , πέφτει στον παράνομο έρωτα και την περιπέτεια .

Αισθάνεται τρομακτική επάνω της την πίεση του εξαναγκασμού , βλέπει ότι της προσφέρονται όλα , τρυφερότητα , διασκεδάσεις , δώρα – εκτός από το δακτυλίδι του γάμου – σε αντάλλαγμα του σαρκικού έρωτα που προσφέρει αυτή .

Σε μερικές περιπτώσεις , η ελευθεριάζουσα συμπεριφορά της είναι συνέπεια και καρπός της οικονομικής της ανεξαρτησίας και κινδυνεύει τότε ν’ αντιμετωπίσει την άρνηση του άνδρα να παντρευτεί μια γυναίκα έμπειρη στον έρωτα όσο και αυτός .

Και η ικανότητά της ακόμη να κερδίζει ένα σεβαστό εισόδημα μπορεί να κάνει τον άνδρα να διστάσει . Πώς θα μπορέσει αυτός , με τον μέτριο μισθό του να διατηρήσει και για τους δύο το παρόν επίπεδο ζωής ;

Επιτέλους , βρίσκει τον άνδρα ο οποίος της προτείνει γάμο . Παντρεύεται . Όχι στην εκκλησία , γιατί δεν έχουν πλέον θρησκεία και γιατί ο ηθικός κώδικας , στον οποίο βασιζόταν τόσο πολύ η εγκαταλειφθείσα πίστη τους , έχει χάσει κάθε επιρροή γι’ αυτούς . Κάνουν πολιτικό γάμο , στο δημαρχείο , μέσα σε μια ατμόσφαιρα πολιτικής , και δεν δίνουν όρκο αμοιβαίας πίστης , αλλά υπογράφουν ένα συμβόλαιο – σαν να πρόκειται για επιχείρηση – με το οποίο θα αισθάνονται ελεύθεροι ανά πάσα στιγμή να καταργήσουν . Καμία ιεροτελεστική επισημότητα , καμία ανάταση , καμία έκσταση συγκίνησης , η οποία να αποτυπώσει τις προφερόμενες λέξεις στη μνήμη τους . Ανταλλάσσουν το γαμήλιο φιλί γελώντας και τρέχουν στο σπίτι τους .

quote:

---

Σήμερα είναι η εποχή της τεχνολογίας και όλα οφείλουν ν’ αλλάξουν .

Η ασφάλεια του ατόμου έχει μειωθεί , την στιγμή που η ασφάλεια της κοινωνίας έχει αυξηθεί .

Η ανθρώπινη ζωή είναι ασφαλέστερη από πριν , αλλά η οικονομική ζωή δοκιμάζεται από αναρίθμητες δυσχέρειες και περιπλοκές , ώστε η κάθε μέρα να εγκυμονεί κινδύνους .

Η νεολαία , η οποία είναι γενναιότερη και περισσότερο φωτισμένη από άλλοτε , βρίσκεται υλικά και οικονομικά σε πλήρη αδυναμία και σε πολύ ασθενέστερη θέση από κάθε άλλη φορά στο παρελθόν .

Όταν έλθει η ώρα του έρωτα , οι νέοι , βλέποντας ότι η τσέπη τους είναι άδεια , δεν αποτολμούν τον γάμο .

Έρχεται και πάλι ο έρωτας , ασθενέστερος (μετά πολλά χρόνια) , αλλά η τσέπη δεν έχει ακόμη φουσκώσει αρκετά για ένα γάμο .

Και για μια ακόμη φορά έρχεται στη ζωή τους ο έρωτας , με το μισό του αρχικού σφρίγους (έχουν περάσει και άλλα χρόνια) , η τσέπη επί τέλους είναι γεμάτη και ο γάμος έρχεται να γιορτάσει τον θάνατο του έρωτα .

Απηυδισμένη από την αναμονή , η νέα κοπέλα της πόλης , πέφτει στον παράνομο έρωτα και την περιπέτεια .

Αισθάνεται τρομακτική επάνω της την πίεση του εξαναγκασμού , βλέπει ότι της προσφέρονται όλα , τρυφερότητα , διασκεδάσεις , δώρα – εκτός από το δακτυλίδι του γάμου – σε αντάλλαγμα του σαρκικού έρωτα που προσφέρει αυτή .

Σε μερικές περιπτώσεις , η ελευθεριάζουσα συμπεριφορά της είναι συνέπεια και καρπός της οικονομικής της ανεξαρτησίας και κινδυνεύει τότε ν’ αντιμετωπίσει την άρνηση του άνδρα να παντρευτεί μια γυναίκα έμπειρη στον έρωτα όσο και αυτός .

Και η ικανότητά της ακόμη να κερδίζει ένα σεβαστό εισόδημα μπορεί να κάνει τον άνδρα να διστάσει . Πώς θα μπορέσει αυτός , με τον μέτριο μισθό του να διατηρήσει και για τους δύο το παρόν επίπεδο ζωής ;

Επιτέλους , βρίσκει τον άνδρα ο οποίος της προτείνει γάμο . Παντρεύεται . Όχι στην εκκλησία , γιατί δεν έχουν πλέον θρησκεία και γιατί ο ηθικός κώδικας , στον οποίο βασιζόταν τόσο πολύ η εγκαταλειφθείσα πίστη τους , έχει χάσει κάθε επιρροή γι’ αυτούς . Κάνουν πολιτικό γάμο , στο δημαρχείο , μέσα σε μια ατμόσφαιρα πολιτικής , και δεν δίνουν όρκο αμοιβαίας πίστης , αλλά υπογράφουν ένα συμβόλαιο – σαν να πρόκειται για επιχείρηση – με το οποίο θα αισθάνονται ελεύθεροι ανά πάσα στιγμή να καταργήσουν . Καμία ιεροτελεστική επισημότητα , καμία ανάταση , καμία έκσταση συγκίνησης , η οποία να αποτυπώσει τις προφερόμενες λέξεις στη μνήμη τους . Ανταλλάσσουν το γαμήλιο φιλί γελώντας και τρέχουν στο σπίτι τους .

---

Οχι και ότι καλύτερο τα πράγματα την σήμερον ημέρα.

quote:

---

alex22 :
Οχι και ότι καλύτερο τα πράγματα την σήμερον ημέρα.

---

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά

Δεν τους περιμένει καμία οικογενειακή εστία , καμία θερμή φωλιά κρυμμένη πίσω από λίγα δένδρα , δεν υπάρχει κήπος .

Πηγαίνουν να κρυφτούν κάπου αλλού , σαν καταζητούμενοι .

Σε στενόχωρα δωμάτια , όπου δεν θα αντέξουν να μείνουν για πολύ και τα οποία δεν θα ενδιαφερθούν να βελτιώσουν και διακοσμήσουν κατά τρόπο που να εκφράζει την προσωπικότητά τους .

Αυτή η κατοικία δεν έχει τίποτε το πνευματικό , όπως το σπίτι του παρελθόντος , που έπαιρνε δική του μορφή χάρις στην στοργική φροντίδα ολόκληρων δεκαετιών . Είναι μάλλον κάτι το απολύτως υλικό , κάτι που έχει την σκληρότητα και ψυχρότητα ενός ασύλου . Υψώνεται μέσα από θορύβους και πέτρες και χάλυβα , όπου η άνοιξη δεν έρχεται ποτέ και δεν φέρνει γι’ αυτούς λουλούδια και καρπούς αλλά μόνο βροχή , όπου το φθινόπωρο δεν θα ομορφαίνει τον ουρανό με το ουράνιο τόξο και τα φύλλα με χρωματικές αποχρώσεις , αλλά μόνο θα σκορπά την μελαγχολία και θα ξυπνά θλιβερές αναμνήσεις .

Η γυναίκα απογοητεύεται . Δεν βρίσκει τίποτε που μπορεί να κάνει αυτούς τους τοίχους υποφερτούς , μέρα και νύχτα . Γρήγορα αρχίζει να δραπετεύει από αυτούς με κάθε ευκαιρία και να επιστρέφει “κλεφτά” .

Και ο άνδρας απογοητεύεται . Δεν μπορεί να μένει κλεισμένος εδώ και να παίζει με τα δάχτυλά του , παρηγορούμενος με την σκέψη ότι “φτιάχνει” και “ξαναφτιάχνει” το δικό του σπίτι . Με την πάροδο του χρόνου αρχίζει να σκέπτεται , ότι αυτά τα δωμάτια είναι ακριβώς όμοια με εκείνα όπου έπληττε σαν άγαμος , ότι οι σχέσεις του με την γυναίκα του είναι εξίσου πεζές με εκείνες που είχε τόσα χρόνια με γυναίκες του πρόσκαιρου έρωτα .

Τίποτε το καινούργιο εδώ , καμία δημιουργία . Καμία φωνή βρέφους δεν ταράζει την νυκτερινή ησυχία , κανένας χαρούμενος θόρυβος παιδιών δεν ομορφαίνει την ημέρα , κανένα χάδι , καμιά αγκαλιά από τρυφερά παιδικά χέρια δεν καθαγιάζει τον καθημερινό μόχθο με την βραδινή υποδοχή . Διότι , εδώ μέσα , πού και πώς να παίξει ένα παιδί ; Και πώς να εξασφαλίσουν ένα ακόμη δωμάτιο για το παιδί τους και πώς να τους παράσχουν τα μέσα για τα πολλά χρόνια των σπουδών που απαιτεί η σύγχρονη πόλη ; Σκέπτονται λοιπόν ότι η προσοχή και η σύνεση είναι το καλύτερο πράγμα στον έρωτα . Αποφασίζουν να μην αποκτήσουν παιδιά έως ότου – έως ότου χωρίζουν .

Αφού ο γάμος τους δεν ήταν γάμος – ήταν μια ένωση η οποία δεν τους έκανε γονείς – , παρακμάζει , διότι δεν έχει καμία ρίζα και τίποτε για να τον στηρίξει .

Διαλύεται , διότι είναι αποσπασμένος από την ουσία της ζωής . Κλείνονται ο καθένας στον εαυτό του , σαν δύο μοναχικά και άσχετα μεταξύ τους κομμάτια . Ο αλτρουισμός της αγάπης χάνεται μέσα σε ένα ατομισμό , που τον εξερεθίζει ο εξαναγκασμός στην προσποίηση . Εμφανίζεται στον άνδρα η φυσική ροπή προς την ποικιλία . Η μεταξύ τους οικειότητα έχει εκθρέψει την περιφρόνηση του ενός για τον άλλο . Η γυναίκα , επειδή υπήρξε γενναιόδωρη , δεν έχει τίποτε το νέο να δώσει .

quote:

---

Nemesi:
Φίλε Κηφεύς, δεν είναι πάντα τα πράγματα όπως τα περιγράφεις, ίσως έτσι να είναι από κοινωνιολογική άποψη (δεν είμαι γνώστης και δεν μπορώ να απαντήσω) αλλά από προσωπική εμπειρία, για μένα τουλάχιστον δεν είναι έτσι.
Δεν παντρεύεται κάποιος μόνο για να αποκτήσει παιδιά, δεν είναι αυτοσκοπός λοιπόν ο γάμος. Και ίσως δεν χρειάζεται ο γάμος όταν υπάρχει ουσιαστική σχέση μεταξύ του ζευγαριού (ερωτική, σαρκική, φιλική, συνταξιδιώτες δηλαδή με τον ίδιο προορισμό). Τα παιδιά είναι προϊόντα αγάπης ή απλά για να ... συνεχίσουμε το ΕΓΩ μας?

---

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά

quote:

---

Nemesi:
... Δεν θα κρίνω εγώ φίλε μου τις σκέψεις κανενός και συγνώμη αν σου έδωσα αυτή την εντύπωση. Για μένα ο καθένας έχει την άποψή του και φυσικά είναι σεβαστή για μένα είτε τη θεωρώ σωστή είτε όχι, δεν έχει καμία σημασία

---

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά

Εν τω μεταξύ , συχνά επέρχεται η σαρκική απογοήτευση . Και οι δύο ανακαλύπτουν , ότι σπατάλησαν τον έρωτά τους όχι για τη δική τους ευτυχία , αλλά για την διαιώνιση του είδους .

Η γυναίκα βλέπει ότι έχει μεταμορφωθεί από θεά σε μαγείρισσα – εκτός εάν ευτύχησε να έχει σύζυγο ένα άνδρα από εκείνους που μεταμορφώνουν μία μαγείρισσα σε θεά .

Διαισθάνεται τις πολυγαμικές τάσεις του συζύγου και τον ζηλεύει , διότι γνωρίζει ότι δεν μπορεί να του έχει πλέον εμπιστοσύνη .

Προσέχει ότι το ενδιαφέρον του γι’ αυτήν εκδηλώνεται λιγότερο συχνά και με τρόπο συγκρατημένο .

Ότι και στις ερωτικές τους στιγμές , εάν υπάρχουν ακόμη , είναι αφηρημένος και τυπικός .

Ο σύζυγος πάλι δεν έχει την φαντασία για να κοιτάξει την γυναίκα του όπως την βλέπουν οι άλλοι ή να φαντασθεί την σύζυγο ενός άλλου όπως θα φαίνεται στις εννιά το πρωί της επομένης .

Σε όλες του τις σκέψεις (όπως και στις δικές της) , η απόσταση προσδίδει γοητεία στο ξένο και κάνει το νέο να φαίνεται ωραίο .

Υποβοηθώντας η έλλειψη παιδιών ή απασχόλησης , αρχίζει και η γυναίκα να αναπολεί ένα νέο πρόσωπο και ένα νέο περιβάλλον , που θα αφυπνίσει και πάλι μέσα της την επιθυμία .

Κανείς από τους δύο δεν προμελετά την μοιχεία . Απλώς λαχταρούν την “ζωή” . Ξαφνικά , οι αισθήσεις κυριαρχούν της λογικής , η πίστη φυγαδεύεται , η υποψία εισχωρεί ύπουλα και ο τελικός θορυβώδης αιφνιδιασμός γίνεται ευπρόσδεκτος σαν απλοποίηση μιας κατάστασης πολύ περίπλοκης για να μπορεί να συνεχίζεται με πετυχημένη υποκρισία και δεξιοτεχνία .

Και φθάνουν έτσι στο διαζύγιο .

Και πρώτα – πρώτα , δείτε τους στην αίθουσα του δικαστηρίου οικογενειακών υποθέσεων .

Περιμένουν κατσουφιασμένοι , ενώ άλλες τραγωδίες παρελαύνουν μπροστά από τα μάτια τους .

Υπερβάλλουν ο ένας του άλλου τις σκληρότητες και ρίχνουν προσβλητικούς χαρακτηρισμούς ο ένας στο πρόσωπο του άλλου – αυτό το πρόσωπο που κάποτε είχε εξιδανικεύσει η επιθυμία .

Συμφιλιώνονται , ίσως , αλλά μόνο προσωρινά .

Γιατί μισούν τώρα ο ένας τον άλλο , όπως μισούν εκείνοι που θυμούνται τους όρκους αγάπης . Γρήγορα μένουν ελεύθεροι , όσο ελεύθερη είναι η έρημος . Με το διαζύγιο στα χέρια , είναι ελεύθεροι να πειραματισθούν εκ νέου . Αλλά οι συνθήκες δεν έχουν αλλάξει . Πώς είναι δυνατόν να υπάρξει διαφορετικό τέλος ;

Από χρονιά σε χρονιά , ο γάμος καθυστερεί περισσότερο , το διαζύγιο έρχεται νωρίτερα . Και η συζυγική πίστη βρίσκει διαρκώς λιγότερους οπαδούς τόσο απλοϊκούς , ώστε να επιμένουν να την τιμούν . Μετά από λίγο , κανείς άνδρας δεν θα κατεβαίνει την κατηφόρα της ζωής μαζί με την ίδια γυναίκα η οποία τον συνόδευσε στην ανηφόρα , μέχρι την κορυφή . Και γάμος χωρίς διαζύγιο θα είναι κάτι τόσο σπάνιο όσο και παρθένα νύφη . Και οι χωρισμένοι δεν αποτελούν παρά ένα μικρό ποσοστό του αριθμού των δυσαρεστημένων από τον γάμο .

Ας μην εξετάσουμε πόσοι είναι αυτοί που ποθούν το διαζύγιο , αλλά δεν τολμούν να το ζητήσουν . Πόσοι είναι εκείνοι που το ζήτησαν αλλά τους το αρνήθηκαν . Ας μην ερευνούμε τις ψυχές αυτών των τελευταίων , διότι είναι άγνωστο τι θα βρούμε στο σκοτεινό τους βάθος : Αντί του χωρισμού , τον φόβο της διαπόμπευσης . Αντί του έρωτα , την αδιαφορία . Αντί της αφοσίωσης , την εξαπάτηση .

Ίσως μια μέρα , η πλήρης χρεωκοπία του γάμου να επέλθει σαν αμετάκλητο γεγονός εμπρός στα έκπληκτα μάτια μας , σαν μια πρόκληση για τους πολιτικούς εκείνους που σκέπτονται τις επερχόμενες γενεές και για τους εραστές εκείνους που εκτιμούν αρκετά τον έρωτα , ώστε να εύχονται να μην πεθάνει τόσο νέος .

quote:

---

Nemesi:
Φίλε μου Κηφεύς, δεν υπάρχουν νομίζω "κανόνες" για την ευτυχία. Θα μου επιτρέψεις να μην συμφωνήσω μαζί σου ότι δύο άνθρωποι δεν μπορούν να είναι μαζί ουσιαστικά και ευτυχισμένοι, χωρίς να έχουν παιδιά. Έχω παραδείγματα ανθρώπων που δεν έχουν παιδιά και είναι μαζί ουσιαστικά, και επίσης έχω παραδείγματα ανθρώπων που έχουν παιδιά και δεν είναι μαζί, όχι μόνο ουσιαστικά αλλά και πολλές φορές και σωματικά (εννοώ ότι έχουν χωρίσει). Γι' αυτό το ερώτημά μου ήταν αν θέλουμε τα παιδιά για να συνεχίσουμε το ΕΓΩ μας ή αν είναι προϊόν της αγάπης μας.

---

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr