quote:

---

quote:

---

Έχω ακούσει πολλές προσπάθειες μεταφυσικής ερμηνείας της κβαντομηχανικής, και είμαι περίεργος να μάθω με ποιο τρόπο αυτή η πολύ σπουδαία θεωρία ερμηνεύει ή συνδέεται με την συνείδηση (και πως ορίζεται η συνείδηση είναι ένα θέμα)

---

Ψευτογιαννε

Ενα και μοναδικό θα σου πώ και ότι καταλάβεις...άν!!!

Εντός των πλαισίων της κλασσικής Φυσικής και του σκεπτικισμού,δεν θα καταλάβεις ΠΟΤΕ την σύνδεση της κβαντομηχανικής με την συνείδηση,συλλογική και ατομική.

ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ
ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ.

---

quote:

---

Είχες – τότε – υποστηρίξει, πως αν πετάξεις μια πέτρα ψιλά, αυτή πριν επιστέψει (ένεκα βαρύτητας να υποθέσω εγώ ο χαζός ) και σε χτυπήσει κατακέφαλα, θα έχει περάσει πρώτα από τον γαλαξία της Ανδρομέδας.

---

ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ
ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ.

Όσο για τα εκατομμύρια “πιθανές” διαδρομές δεν το συζητώ.
Η απορία μου ήταν, εσύ πως θα πιστοποιήσεις την συγκεκριμένη ...... την ανδρομέδια

Για τις λοιπές δεν γενάτε θέμα
Το ξέρουμε το θέμα ακόμα και εμείς οι .... ανθρώπινοι άνθρωποι της γης

quote:

---

gianipseftis :

quote:
--------------------------------------------------------------------------------
Κηφέας

Εάν κατάλαβα καλά , φίλε gianipseftis , εννοείς ότι αν κάποιος αντί να σχηματίσει υπόθεση προς διερεύνηση , διατηρήσει , τη διαίσθηση , ατόφια και εκλάβει (αυθαίρετα & αβάσιμα) αυτήν σαν δεδομένη αλήθεια τότε μετατρέπεται αυτή (η διαίσθηση) σε “ψευδαίσθηση” , που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν αξιωματική βάση (ψευδή) , που πάνω της θα στηθεί μια λογικοφανής άποψη χωρίς καμία επιστημονική αξία . . .

--------------------------------------------------------------------------------

Ναί! σωστά κατάλαβες φιλε Κηφέα, αυτό ακριβώς εννοώ.

quote:
--------------------------------------------------------------------------------
Κι εγώ τι φταίω αν όλα αυτά τα κάνει ο υποθετικός σου φίλος ;
--------------------------------------------------------------------------------

Δεν αναφέρθηκα σε κάποιον “υποτιθέμενο” φίλο μου, και ούτε βεβαίως σου καταλόγισα κάποια δική σου ευθύνη.

Ως εκ τούτου, δεν κατανοώ το νόημα αυτής της επισήμανσης,.
Τέλος πάντων

Προφανώς αν και κατάλαβες τι είπα, δεν κατάλαβες που οδηγεί ο συλλογισμός.

Η διαίσθηση από την φύση της, είναι μια ιδιαίτερα προσωπική υπόθεση, χωρίς καμία οικουμενική αξία.

Ποιος θα μπορούσε άραγε να δεχθεί άκριτα κάθε μεμονωμένη διαισθητική γνώση, ειδικά όταν αυτή χρησιμοποιείται ως βάση για μια πρόταση/θεωρία ?

Είναι προφανές πως δεν σε ενδιαφέρει η διερεύνηση αυτού του θέματος, μη αιτιολογώντας την διαφωνία σου.
Δεν έχει επομένως κανένα νόημα να επιμείνω

quote:
--------------------------------------------------------------------------------
Έθεσες τόσα πολλά θέματα , φίλε μου , που δεν μπορούν να απαντηθούν με μερικές , μόνο , φράσεις . Απαιτείται μεγάλη συζήτηση
--------------------------------------------------------------------------------

Την δική σου γνώμη για την διαίσθηση μόνο σε ρώτησα, τα υπόλοιπα θέματα που επικαλείσαι, αφορούσαν τον θεματοθέτη
Βεβαίως όχι πως δεν θα με ενδιέφερε και η δική σου γνώμη.

Η έννοια της συνείδησης είναι πολύ πλατιά για να την κουβεντιάσουμε στα στενά όρια του διαλόγου στο φόρουμ.
Αυτή ήταν και η βασική ένστασή μου, για την χρήση του όρου “συνείδηση” και για τη σχέσης που πιθανόν να έχει με την κβαντομηχανική.

---

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά

Να μη θεωρήσει όμως κανείς απ’αυτό , πως υπάρχει κάτι που μπορεί να εξομοιωθεί με επιστημονικές ή με φιλοσοφικές συλλήψεις.

Δεν πρόκειται να κατασκευάσουμε κανενός είδους “αφηρημένες έννοιες”, αλλά να πάρουμε άμεση γνώση της αλήθειας , όπως είναι αυτή καθ’εαυτή .

Η επιστήμη είναι γνώση ορθολογιστική , συμπερασματική και πάντοτε έμμεση .

Η μεταφυσική είναι γνώση υπερ-ορθολογιστική , ενορατική και άμεση .

Αυτή η καθαρώς νοητική ενόραση , που άμα λείπει , δεν υπάρχει αληθινή μεταφυσική , με κανένα τρόπο δεν επιτρέπεται να εξομοιωθεί με τη διαίσθηση, για την οποία κάνουν λόγο μερικοί σύγχρονοι φιλόσοφοι , διότι αυτή η τελευταία , αντίθετα προς την πρώτη , είναι υπο-ορθολογιστική.

Υπάρχει μια νοητική ενόραση και μια διαίσθηση που σχετίζεται με τα αισθητήρια .

Η πρώτη (η νοητική ενόραση) είναι πιο πάνω από το λογικό , αλλά η άλλη (η διαίσθηση) είναι κάτω απ’αυτό .

Αυτή η τελευταία (η διαίσθηση) , δεν μπορεί να συλλάβει , παρά μόνο τον κόσμο των μεταβολών και του γίγνεσθαι , δηλαδή την φύση , ή μάλλον , ένα απειροελάχιστο μέρος της φύσεως .

Απεναντίας , πεδίο της νοητικής ενόρασης , είναι η περιοχή των αιωνίων και αμετάβλητων αρχών . Είναι η μεταφυσική περιοχή .

Η υπερβατική νόηση , για να συλλάβει με άμεσο τρόπο τις παγκόσμιες αρχές , πρέπει να ανήκει και η ίδια στην τάξη της παγκοσμιότητας . Δεν είναι μια ατομική ικανότητα . Κι’αν τη θεωρήσουμε σαν τέτοια , θα ήταν αντιφατικό , διότι δεν είναι δυνατόν να βρίσκεται ανάμεσα στις δυνατότητες του ατόμου κι’η δυνατότητα να ξεπερνά τα δικά του όρια , δηλαδή να βγαίνει έξω από τις συνθήκες που το καθορίζουν σαν άτομο .

Το λογικό είναι καθαρά και ειδικά ανθρώπινη ικανότητα .

Εκείνο όμως που βρίσκεται πέρα από το λογικό είναι πραγματικά “μη ανθρώπινο”. Αυτό είναι εκείνο που κάνει δυνατή τη μεταφυσική γνώση .

Με άλλα λόγια , θέλω να πω , πως δεν μπορεί ο άνθρωπος σαν άνθρωπος να φτάσει σ’αυτήν , αλλά σαν όν , που ενώ με μια από τις καταστάσεις του είναι ανθρώπινο , ταυτόχρονα είναι και διαφορετικό , κάτι παραπάνω από ανθρώπινο όν , και πως το πραγματικό αντικείμενο της μεταφυσικής , ή μάλλον η ίδια η μεταφυσική γνώση , είναι η ενεργός επίγνωση των καταστάσεων που βρίσκονται πέραν της ατομικότητας .

Μια συζήτηση για οποιοδήποτε θέμα, πρέπει κατά την γνώμη μου , να βασίζεται σε λογικές προτάσεις/συλλογισμούς , χωρίς “αναίτια” λογικά άλματα
Λέω “αναίτια” , για να δείξω πως η χρήση λογικών αλμάτων θα μπορούσε να γίνει , προσωρινά και στην συνέχεια να αιτιολογηθούν.

Να λοιπόν που κολλά η σημασία της διαίσθησης.
Λέω
“η διαίσθηση είναι ψευδαίσθηση”
Ρωτάς
“πως κατέληξες σε αυτό το συμπέρασμα”
Απαντώ
“από διαίσθηση, έτσι πιστεύω ακράδαντα”

Μα μπορούμε φίλε Κηφέα να κουβεντιάσουμε έννοιες όπως η νόηση και η σκέψη διαισθητικά, αιτιολογώντας κάθε άποψη λέγοντας “'έτσι είναι γιατί το λέω εγώ”?

Όσον αφορά την νόηση και την σκέψη, αναγνωρίσαμε και οι δύο, την σημασία της νόησης για την σκέψη, γιατί είναι λογικά προφανές, πως σκέφτεται αυτός που μπορεί να καταλάβει.
Να καταλάβει όμως τι, αν δεν γνωρίζει?
Η νόηση δηλαδή προϋποθέτει γνώση, που με την σκέψη και την ικανότητα νόησης, η γνώση διευρύνεται, και ξανά η σκέψη και η νόηση μεγαλώνουν την γνώση, που διαρκώς πολλαπλασιάζεται.
Όσο η γνώση πολλαπλασιάζεται απαιτείται χώρος αποθήκευσης της, γιατί η γνώση είναι “στατική”, δεν είναι όπως η σκέψη και η νόηση , λειτουργική.

Πως αποκτάται η γνώση στο κάθε μεμονωμένο άτομο?
Μπορώ να διακρίνω γονιδιακά μεταφερόμενη γνώση, εμπειρική, καθώς και γνώση ως προϊόν γόνιμης σκέψης και κατανόησης του κόσμου μας.

Αυτά τα γράφω στα γρήγορα, λόγο άλλων υποχρεώσεων πιεστικών.
Θα επανέλθω ποιο αναλυτικά με την πρώτη ευκαιρία, γιατι το θέμα είναι πάρα πολύ ευρύ.

quote:

---

Μπορούμε να δώσουμε κάποιο χαρακτηρισμό στη Μεταφυσική , λέγοντας , παραδείγματος χάρη , πως είναι η γνώση των παγκοσμίων αρχών .

---

Ξέρεις αυτη που πρέπει να φοράς σε συζητήσεις με τον Ψευτόγιαννο!

Νανοκρυσταλλική ρητίνη μήπως?

quote:

---

Φίλε Κηφέα,τι υλικό είναι η ασπίδα σου?

Ξέρεις αυτη που πρέπει να φοράς σε συζητήσεις με τον Ψευτόγιαννο!

Νανοκρυσταλλική ρητίνη μήπως?

ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ
ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ.

---

Ας δούμε το πρώτο :

Ποια ζώα έχουν πρωτογενή συνείδηση ;

Δεν μπορούμε να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα παρά μόνο αν το συσχετίσουμε με τον άνθρωπο ως αναφερόμενο .

Ξεκινώντας από τον άνθρωπο ως αναφερόμενο και κινούμενοι προς τα πίσω , μπορούμε λογικά να είμαστε βέβαιοι ότι οι χιμπατζήδες έχουν πρωτογενή συνείδηση . Κατά πάσα πιθανότητα , τα περισσότερα θηλαστικά και μερικά πτηνά τη διαθέτουν επίσης , παρότι μόνο έμμεσα μπορούμε να διερευνήσουμε την παρουσία της .

Δυστυχώς , οι δοκιμασίες που έχουμε στη διάθεσή μας είναι μόνο νευροανατομικές ή συμπεριφορικές (δεν περιλαμβάνουν ούτε την επικοινωνία μέσω σημάτων ούτε περιγραφές) .

Αν τα συστήματα του εγκεφάλου που απαιτούνται από το εν λόγω μοντέλο είναι η μόνη εξελικτική οδός προς την πρωτογενή συνείδηση , δικαιούμαστε να είμαστε βέβαιοι ότι ζώα χωρίς φλοιό ή κάτι ισοδύναμο δεν έχουν συνείδηση.

Μια διασκεδαστική εικασία είναι ότι για τα ψυχρόαιμα ζώα με πρωτόγονους φλοιούς η πρωτογενής συνείδηση θα ήταν πολύ περιοριστική , επειδή τα συατήματα αξιών τους και η μνήμη τους αξιών – κατηγοριών στερούνται ένα επαρκώς σταθερό βιοχημικό περιβάλλον μέσα στο οποίο θα διασφάλιζαν κατάλληλες διασυνδέσεις με ένα σύστημα που θα μπορούσε να υποστηρίζει μια τέτοια συνείδηση .

Έτσι τα φίδια φαίνεται ότι ίσως έχουν πρωτογενή συνείδηση (εξαρτάται από τη θερμοκρασία) , αλλά οι αστακοί δεν έχουν .

Εάν οι μελλοντικές έρευνες επιβεβαιώσουν αυτή την εικασία , θα σημαίνει ότι η συνείδηση έχει ηλικία τριακοσίων εκατομμυρίων ετών .

Όλοι έχουμε σκεφτεί κάποτε αυτό το ζήτημα , αλλά μέχρι πρόσφατα οι επιστήμονες ως επιστήμονες το απέφευγαν . Στις μέρες μας παρουσιάζεται κάτι καινούργιο : η νευροεπιστήμη.

Αρχίζουμε να συσσωρεύουμε επιστημονικές γνώσεις για τον εγκέφαλο με εκρηκτικό ρυθμό . Καθίσταται πλέον δυνατόν να αναφερόμαστε με επιστημονικό τρόπο στο πώς βλέπουμε , ακούμε και αισθανόμαστε . Το πολυπλοκότερο αντικείμενο στο σύμπαν αρχίζει να αποκαλύπτει τα μυστικά του .

Γιατί θα έπρεπε να υποθέσουμε πως κάτι τέτοιο θα μας παράσχει πληροφορίες σχετικά με τη νόησή μας ;

Εξαιτίας όσων έχουμε ήδη μάθει . Όπως διαπιστώσαμε ότι η ύλη υπάρχει ως μια ιδιαίτερη οργάνωση σωματιδίων , έτσι θα καταφέρουμε να κατανοήσουμε πώς προκύπτει η νόηση από άλλες όμοιες διατάξεις . Αυτό είναι το θέμα που πραγματευόμαστε . Η σύνδεση όσων γνωρίζουμε για τη νόηση με ό,τι αρχίζουμε να γνωρίζουμε σχετικά με τους εγκεφάλους μας .

Θα αναφερθώ σε μια ποικιλία ζητημάτων : νεύρα , υπολογιστές , αντίληψη , γλώσσα , εαυτούς .

Θα προσπαθήσουμε να δείξουμε πώς συνδέονται αφενός μεταξύ τους και αφετέρου με το γεγονός ότι έχουμε επίγνωση .

Αντί να αναφερόμαστε στον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε ή συλλογιζόμαστε , ας πραγματευτούμε τη βάση αυτών των υψηλού επιπέδου δραστηριοτήτων .

Ο τελικός μας στόχος είναι να δείξουμε ότι είναι επιστημονικά δυνατόν να κατανοήσουμε την νόηση .

Ας προσπαθήσουμε να περιορίσουμε τις τεχνικές λεπτομέρειες στο ελάχιστο , ενώ παράλληλα ας μη διστάσουμε να αντιπαρατεθούμε σε κατεστημένες θεωρίες και ιδέες τις οποίες θεωρούμε εσφαλμένες . Έτσι , αν και ορισμένα σημεία θα αφορούν την επισήμανση θέσεων τις οποίες θεωρούμε αβάσιμες , η κύρια προσπάθεια θα είναι θετική και δημιουργική . Σε τελική ανάλυση , το εν λόγω θέμα – όπως και η μαιευτική – είναι εκ των ων ουκ άνευ για την ύπαρξή μας . Βρίσκεται στο κέντρο του ανθρώπινου ενδιαφέροντος .

Η λέξη νόηση (νους) μας υποβάλλει σκέψεις σκοτεινών φιλοσοφικών συζητήσεων .

Μας θυμίζει όμως και φράσεις καθημερινής χρήσης : “Πού έχεις το νου σου ;” , “Βάλε με το νου σου” , “Τι έχεις κατά νου ;” , “Μην είσαι ανόητος !” .

Δεν είναι καθόλου σαφές τι δηλώνεται με αυτές τις εκφράσεις .

Μπορούμε όμως να βασιστούμε σε μερικές κοινές διαπιστώσεις για να αρχίσουμε :

1. Τα πράγματα δεν έχουν νόηση .

2. Οι φυσιολογικοί άνθρωποι έχουν νόηση . Μερικά ζώα ενεργούν σαν να έχουν νόηση .

3. Όντα με νόηση μπορούν να αναφέρονται σε άλλα όντα ή πράγματα . Πράγματα χωρίς νόηση δεν μπορούν να αναφέρονται σε άλλα όντα ή πράγματα .

Αυτή η τελευταία ιδιότητα , την οποία ο γερμανός φιλόσοφος Franz Brentano ονομάζει προθετικότητα, αποτελεί καλό δείκτη για την ύπαρξη μιας νοητικής διεργασίας . Αφορά την άποψη ότι η επίγνωση αναφέρεται πάντα σε κάτι , ότι έχει πάντοτε ένα αντικείμενο .

Οι δείκτες όμως δεν αρκούν . Θέλουμε να εξακριβώσουμε πώς η νόηση σχετίζεται με την ύλη , και ιδιαίτερα με την ειδική οργάνωση της ύλης η οποία αποτελεί το υπόβαθρό της .

Δεν πρέπει να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τη νόηση σαν ένα ειδικό πράγμα ή μια ειδικού τύπου ουσία .

Εξάλλου , φαίνεται τόσο διαφορετική από τη συνηθισμένη ύλη ώστε ο κάτοχός της ίσως δυσκολεύεται να συμπεράνει μέσω ενδοσκόπησης και μόνο ότι η νόηση μπορεί να προκύπτει από αλληλεπιδράσεις μη προθετικής ύλης .

Που και που σας διαβάζω...

Φίλε κηφεα, αυτο που εγραψες, προς το τέλος...
.....
Με άλλα λόγια , θέλω να πω , πως δεν μπορεί ο άνθρωπος σαν άνθρωπος να φτάσει σ’αυτήν , αλλά σαν όν , που ενώ με μια από τις καταστάσεις του είναι ανθρώπινο , ταυτόχρονα είναι και διαφορετικό , κάτι παραπάνω από ανθρώπινο όν , και πως το πραγματικό αντικείμενο της μεταφυσικής , ή μάλλον η ίδια η μεταφυσική γνώση , είναι η ενεργός επίγνωση των καταστάσεων που βρίσκονται πέραν της ατομικότητας .
......

Κάτι είναι..

Το θέμα δεν είναι (οι διαφορετικές καταστάσεις) αν και τέτοιες υπάρχουν...

Η διαφορετικότητα έγκειται στο στο ότι έχεις συνεχώς επίγνωση της ατομικοτητος (της δράσης της) επομένως είσαι και ελεύθερος απο (αυτην), ειτε ειναι σκέψεις, είτε αισθήσεις/συναίσθημα και ότι (υπάρχει/είναι) σε οτι αποκαλούμε....συνείδηση.

Απο όσα σου έγραψα, ενω εσυ και ο κόσμος θέτετε τη νοηση σε υλικό επίπεδο, (λέξεις, αισθήσεις) για μένα η ΝΟΗΣΗ δεν έχει ουδεμία σχέση μαζι τους, παρώτι εκει εκδηλώνεται (και είναι αναγκαίος ο εγκέφαλος, η δραστηριότητα και η εξέλιξη του), η νοηση είναι ξεχωριστή.

Αυτα τα είχε πει και ο φίλος μας ο ηρακλειτος, (πιστεύω) λέγοντας για την εξυπνάδα/Σοφια, ότι απο όσους άκουσε, κανείς δεν έφτανε να καταλάβει, πως είναι κάτι ξεχωρο και δεν ανοίκει στο γνωστο...

quote:

---

ΠΛΑΤΩΝΑΣ :

Φίλε κηφεα, αυτο που εγραψες, προς το τέλος...
.....
Με άλλα λόγια , θέλω να πω , πως δεν μπορεί ο άνθρωπος σαν άνθρωπος να φτάσει σ’αυτήν , αλλά σαν όν , που ενώ με μια από τις καταστάσεις του είναι ανθρώπινο , ταυτόχρονα είναι και διαφορετικό , κάτι παραπάνω από ανθρώπινο όν , και πως το πραγματικό αντικείμενο της μεταφυσικής , ή μάλλον η ίδια η μεταφυσική γνώση , είναι η ενεργός επίγνωση των καταστάσεων που βρίσκονται πέραν της ατομικότητας .
......

Κάτι είναι..

Το θέμα δεν είναι (οι διαφορετικές καταστάσεις) αν και τέτοιες υπάρχουν...

Η διαφορετικότητα έγκειται στο στο ότι έχεις συνεχώς επίγνωση της ατομικοτητος (της δράσης της) επομένως είσαι και ελεύθερος απο (αυτην), ειτε ειναι σκέψεις, είτε αισθήσεις/συναίσθημα και ότι (υπάρχει/είναι) σε οτι αποκαλούμε....συνείδηση.

Απο όσα σου έγραψα, ενω εσυ και ο κόσμος θέτετε τη νοηση σε υλικό επίπεδο, (λέξεις, αισθήσεις) για μένα η ΝΟΗΣΗ δεν έχει ουδεμία σχέση μαζι τους, παρώτι εκει εκδηλώνεται (και είναι αναγκαίος ο εγκέφαλος, η δραστηριότητα και η εξέλιξη του), η νοηση είναι ξεχωριστή.

Αυτα τα είχε πει και ο φίλος μας ο ηρακλειτος , (πιστεύω) λέγοντας για την εξυπνάδα/Σοφια, ότι απο όσους άκουσε, κανείς δεν έφτανε να καταλάβει, πως είναι κάτι ξεχωρο και δεν ανοίκει στο γνωστο...

---

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά

Χαίρομαι και εγω κηφεα να συνομιλω μαζι σου. Αν μη το άλλο, βάζεις τάξη και στη δικη μου προσπάθεια επικεινωνειας.

Κηφεας
Ας έρθουμε στο θέμα μας : Αυτό που προσπαθώ να κάνω (άσχετα αν το καταφέρνω ή όχι) , είναι να εξετάζω κάθε θέμα από διττή οπτική γωνία : Από την επιστημονική και παράλληλα από την φιλοσοφική.

Δεν ξέρω κατα πόσο τα καταφέρνεις φίλε μου. Η πρώτη βασίζεται σε δεδομένα που πρέπει να έχεις, (γνώσεις, εμπειρία) η δεύτερη, (η φιλοσοφικη) οπως τα βλεπω, καλύπτει ότι δεν μπορει η πρώτη, και χρειάζεται τόλμη, υπέρβαση, και εκείνο που έλεγε ο μπαμπά Πλατωνας, να βλέπεις/βιώνεις το Ένα, αλλιώς το Δυο (ο εαυτός και το παρατηρούμενο) έχουν τον πανω χερι στη ζωη. 

Κηφεας
Για να μην αφήσω παραπονούμενο και τον φίλο μας το Ηράκλειτο   (για τον οποίο απ’ αυτά που έχομε πει μέχρι τώρα , ξέρεις , την εκτίμησή μου) , θα πω δυο λόγια για την Περικοπή 40, η οποία κατά τη γνώμη μου , βρίσκεται πιο κοντά στην έννοια της νόησης που αυτή τη στιγμή πραγματευόμαστε :

Πολυμαθίη νόον έχειν ου διδάσκει . Ησίοδον γαρ αν εδίδαξε και Πυθαγόρην αύτίς τε Ξενοφάνεά τε και Εκαταίον .

Μετάφραση :

Η πολυμάθεια δεν διδάσκει την αντίληψη γιατί θα είχε διδάξει τον Ησίοδο και τον Πυθαγόρα καθώς επίσης και τον Ξενοφάνη και τον Εκαταίο .

Ο Ηράκλειτος αναγνωρίζει στους Ησίοδο , Πυθαγόρα , Ξενοφάνη και Εκαταίο πολυμάθεια. Έχουν μάθει πολλά πράγματα , αλλά δεν έχουν γίνει γι αυτό σοφοί . Για την απόκτηση σοφίας είναι απαραίτητο ακόμη ένα στοιχείο , ο νους , πιθανότατα του ανθρώπου να διασυνδέει με ενορατικά λογικό τρόπο , κατά τον Ηράκλειτο , όσα παρατηρεί με τις αισθήσεις και όσα μαθαίνει σε μία συνολική και συνεπή κοσμική θεώρηση , με την οποία κατορθώνει να ερμηνεύει κάθε συμβάν. Η πολυμάθεια , επομένως , η επίπονη πολυμάθεια , δεν είναι αντικειμενικά κακή , αλλά δεν είναι αρκετή.
.....

...με ότι γράφεις, γιατι να λέει σε ένα πυθαγωρα (όχι οποιοδήποτε) πως δεν έχει αντίληψη? πως θα έβρισκε τα θεώρηματα του.. δίχως αντίληψη? μήπως υπάρχει ΑΝΤΙΛΗΨΗ που δεν βασίζεται σε γνώσεις?

Για αυτο κηφεα  βάζω τι ακριβώς λέει...ο σκοτεινός. Η υπομονή σου, και η οξειδερκεια που σε διακρυνει, είναι αρκετή.....
(για να δούμε" τι δεν μας λέει ο σκοτεινός για το τι είναι η ΝΟΗΣΗ. .)

ΑΠ' ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΑΚΟΥΣΑΝ ΝΑ ΜΙΛΟΥΝ, ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΦΘΑΣΕ ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΟΤΙ Η ΣΟΦΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΕΝΗ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ
Έχουμε τα πράγματα (ύλη) και τη Σοφια λοιπόν.

ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΡΕΦΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΝΟΜΟ, ΤΟΝ ΘΕΙΟ ΝΟΜΟ: ΑΥΤΟΣ ΥΠΕΡΙΣΧΥΕΙ ΤΩΝ ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ ΣΕ ΟΣΗ ΕΚΤΑΣΗ ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ ΕΠΑΡΚΕΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΕΠΙΖΕΙ ΟΛΩΝ

Ποιος να είναι αυτός ο Νόμος?

ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΙΣΩΣ ΚΑΠΟΙΟΣ Ν' ΑΠΟΦΥΓΕΙ ΤΟ ΑΙΣΘΗΤΟ ΦΩΣ, ΤΟ ΝΟΗΤΟ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ

Τι είναι αυτο που δεν γίνεται ΝΑ αποφύγουμε?

Εννοείται κηφεα πως τα βάζω να τα σκεφτούμε προσεχτικα, και φυσικα και σε μένα τιθεονται αυτές οι ερωτήσεις, γιατι διαφορετικα θα μου έλεγες..., γιατι δεν μας λες Πλατωνα...

quote:

---

ΠΛΑΤΩΝΑΣ :

ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΡΕΦΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΝΟΜΟ, ΤΟΝ ΘΕΙΟ ΝΟΜΟ: ΑΥΤΟΣ ΥΠΕΡΙΣΧΥΕΙ ΤΩΝ ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ ΣΕ ΟΣΗ ΕΚΤΑΣΗ ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ ΕΠΑΡΚΕΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΕΠΙΖΕΙ ΟΛΩΝ

Ποιος να είναι αυτός ο Νόμος?

ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΙΣΩΣ ΚΑΠΟΙΟΣ Ν' ΑΠΟΦΥΓΕΙ ΤΟ ΑΙΣΘΗΤΟ ΦΩΣ, ΤΟ ΝΟΗΤΟ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ

Τι είναι αυτο που δεν γίνεται ΝΑ αποφύγουμε?

Εννοείται κηφεα πως τα βάζω να τα σκεφτούμε προσεχτικα, και φυσικα και σε μένα τιθεονται αυτές οι ερωτήσεις, γιατι διαφορετικα θα μου έλεγες..., γιατι δεν μας λες Πλατωνα...

Γιατι δεν τα είπε όλα.. καθαρά ο ηρακλειτος? προς σκέψη...και αυτο!

---

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά

Μήπως ο Λόγος δεν μπορεί να γίνει αντιληπτός στην παρούσα διάσταση και αναγκάζεται να εκφράζεται,κατα περιόδους "ενσαρκωμένος"?
Ετσι ώστε,να γίνεται μεν αντιληπτός,αλλά να μην μας τα "δίνει όλα στο πιάτο"?

Π.χ,Ηράκλειτος,Πλάτων,Βουδας,κ.λ.π?

Πιστεύω πως ο ηρακλειτος έγραψε για διαφορους λόγους, με αυτον τον τροπο.

Ένας, για να μην αλλάξουν την ουσία του λόγου του οι μετέπειτα, μεταφέρουν δίλ. αυτο που κατάλαβαν αυτοι απο τα λογια και γραπτα του. (πράγμα που έγινε σε όλες σχεδόν τις θρησκείες)  

Ένας άλλος, γνωρίζοντας ο ίδιος την δυσκολία που υπάρχει στη γνώση του εαυτου, (πέρασε σε όρη και βουνά σχεδόν 10 χρόνια της ζωής του, παρατηρώντας και εξετάζοντας) έννοιες όπως η Συνείδηση, Νοηση, κλπ, δεν φτάνουν οι έστω επιστημονικές περιγραφές, και η διανοητική τροφη. Το βλέπουμε αυτο και στον ίδιο το Σωκράτη, που διαβάζοντας το έργο του Ηρακλετου, (τότε υπήρχε όλο το έργο, και πιστεύω πως έφθασε ακαιραιο και στα χέρια του Πλατωνα) είπε, πως απο ότι κατάλαβε διαβάζοντας το, λέει σπουδαία πράγματα, επομένως και απο όσα δεν κατάλαβε (ήταν νέος όταν του το έδωσε ο γέρος παρμενιδης) συμπεράινει πως ήσαν ολα σπουδαία όσα έγραφε.

Ένας άλλος λόγος μας τον λέει ο ίδιος ο ίδιος ο ηρακλειτος. Μην διαβάσεις όσα έγραψα  όπως συνήθηζεις. Δύσκολο και δυσβάστο είναι αυτο το ΜΟΝΟπατι. (το Μόνο, εσκεμμένα με κεφαλαια (μόνος είσαι εκει.) Μα αν έχεις το ΈΝΑ (βοηθό/βλέπεις), είναι  εύκολο (το έργο του)στην αντίληψη. Αυτο που στη συνέχεια μας λέει ο ΠΛΑΤΩΝΑΣ για το τι είναι ο ΦΙΛΌΣΟΦΟΣ. 

quote:

---

Κηφεύς :

Δεν πρέπει να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τη νόηση σαν ένα ειδικό πράγμα ή μια ειδικού τύπου ουσία .

Εξάλλου , φαίνεται τόσο διαφορετική από τη συνηθισμένη ύλη ώστε ο κάτοχός της ίσως δυσκολεύεται να συμπεράνει μέσω ενδοσκόπησης και μόνο ότι η νόηση μπορεί να προκύπτει από αλληλεπιδράσεις μη προθετικής ύλης .

---

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά

Ο εγκέφαλος και η νόηση δεν αποτελούν εξαιρέσεις .

Γι αυτό πρέπει να επιδιώξουμε κι εμείς να μάθουμε κάτι σχετικά με το πώς δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια της εξέλιξης οι δομές του εγκεφάλου που αποτελούν το υπόβαθρο της νόησης .

Κυρίως , θέλουμε να ξέρουμε πώς λειτουργούν οι εν λόγω δομές . Σε αυτό το σημείο έρχεται στο προσκήνιο η πρόοδος των νευροεπιστημών .

Είναι θαυμάσιο να βλέπει κανείς ότι υπάρχει η δυνατότητα να συνδεθεί αυτή η πρόοδος με τα επιτεύγματα των ψυχολόγων που μελετούν τη συμπεριφορά και τις νοητικές διαδικασίες .

Τα ευρήματα των νευροεπιστημόνων υποδεικνύουν ότι οι νοητικές διαδικασίες προέρχονται από τη λειτουργία εκπληκτικά πολύπλοκων εγκεφαλικών συστημάτων σε πολλά διαφορετικά επίπεδα οργάνωσης .

Πόσα επίπεδα ;

Στην πραγματικότητα δεν γνωρίζουμε ακόμη , αλλά θα συμπεριλαμβάναμε σε αυτά το μοριακό επίπεδο , το κυτταρικό επίπεδο , το επίπεδο του οργανισμού (ολόκληρο το όν) και το επίπεδο επικοινωνίας μεταξύ των οργανισμών (δηλαδή , την επικοινωνία κάποιου τύπου) .

Κάθε επίπεδο μπορεί να διαιρεθεί περαιτέρω , αλλά προς το παρόν θα εξετάσουμε μόνο αυτές τις βασικές υποδιαιρέσεις .

Είναι εκπληκτικό να διαπιστώνει κανείς πόσες συνδέσεις υπάρχουν μεταξύ των διαφόρων αυτών επιπέδων ;

Μεταξύ μιας αντίδρασης φόβου που προκαλείται από μια προειδοποιητική κραυγή και μιας βιοχημικής διεργασίας που επηρεάζει τη μελλοντική συμπεριφορά .

Μεταξύ μιας λοίμωξης από έναν ιό και μιας αλλαγής της ανάπτυξης του εγκεφάλου που μεταβάλλει την ωρίμανσή του .

Μεταξύ της αντίληψης μιας συγκεκριμένης δομής και των χημικών μεταβολών μέσα σε έναν μυ .

Μεταξύ οποιουδήποτε από όλα αυτά σε κάποιο κρίσιμο στάδιο της ανάπτυξης και του τρόπου με τον οποίο ένα παιδί δημιουργεί μια εικόνα του εαυτού του – ισχυρή ή ανεπαρκή , εξαρτημένη ή ανεξάρτητη .

Για να εξηγήσουμε αυτά τα είδη αλλαγών , πρέπει πρώτα να ξεκαθαρίσουμε κάποιες παρανοήσεις , οι οποίες οφείλονται κυρίως στο ότι οι ειδικοί διαφόρων κλάδων παρέμειναν απομονωμένοι στο αντικείμενό τους . Δεν είναι όμως αυτό η μόνη αιτία .

Η προκατάληψη , η αδυναμία διεξαγωγής ορισμένων πειραμάτων και οι παγίδες της γλώσσας δυσχέραναν από κοινού την ανεύρεση των συνδέσεων που υπάρχουν μεταξύ νοητικών γεγονότων και γεγονότων του νευρικού συστήματος .

Οι επιστημονικές μέθοδοι που εφαρμόζονται σε άψυχα αντικείμενα , ενώ είναι θεμελιώδεις , δεν αρκούν για τη μελέτη ζώων που έχουν εγκεφάλους και προθετικότητα , διότι οι επιστήμονες είναι και οι ίδιοι προθετικά ζώα , δεσμευμένα στις προσωπικές τους συνειδησιακές εμπειρίες , τα οποία πρέπει να επιβεβαιώσουν ότι οι παρατηρήσεις τους είναι δυνατόν να κοινοποιηθούν σε άλλους ερευνητές αποτελεσματικά , με σημασία , και χωρίς προκατάληψη .

Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να συμπεριλαμβάνουν (στην πραγματικότητα πρέπει εσκεμμένα να αποκλείουν) στοιχεία της δικής τους προσωπικής εμπειρίας ή επίγνωσης .

Στην επιστήμη , η διυποκειμενική επικοινωνία πρέπει να είναι αντικειμενική και όχι προβολική .

Την προεπιστημονική επικοινωνία τη χαρακτήριζε η μαγεία , ο βιταλισμός και ο ανιμισμός .

Η προβολή ατομικών επιθυμιών , πεποιθήσεων και πόθων όχι μόνο ήταν αποδεκτή , αλλά αποτελούσε και τον κύριο στόχο που έπρεπε να επιτευχθεί προκειμένου να οργανωθούν οι κοινωνίες με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορούν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τις απειλές της φύσης .

Ωστόσο , τίποτε από όλα αυτά δεν σημαίνει ότι είναι αδύνατον να μελετηθεί επιστημονικά η νόηση .

Σημαίνει ότι μια τέτοια μελέτη θα είναι γεμάτη παγίδες , προκαταλήψεις και παραδοχές , πολλές από τις οποίες προέρχονται από την ίδια την επιστήμη . Ακόμη και οι πιο ευφυείς ερευνητές των ιδιοτήτων της νόησης έχουν σκοντάψει .

Μελετώντας την προθετικότητα , ορισμένοι μένουν σταθεροί σε κάτι που μπορεί να θεωρηθεί μόνο παρωδία επιτυχημένων επιστημών αφιερωμένων στη μελέτη αντικειμένων που στερούνται προθετικότητας .

Πώς μπορούμε να αποφύγουμε αυτές τις παγίδες ;

Ένας τρόπος είναι να απομονώσουμε τις ήδη υπάρχουσες παγίδες και να δούμε αν η σύγχρονη νευροεπιστημονική έρευνα μπορεί να μας βοηθήσει να τις αχρηστεύσουμε .

Ας στραφούμε λοιπόν σε αυτό το έργο , και ιδιαίτερα στην προσπάθεια να επανεντάξουμε τη νόηση στη φύση χωρίς να εγκαταλείψουμε την επιστημονική μέθοδο .

quote:

---

Κηφέας

Η μελέτη του προβλήματος της νόησης είναι πιο πολύπλοκη απ’ όσο δείχνουν οι διευκρινίσεις που δόθηκαν ως τώρα .

---

Στο έργο του “Science and the Modern World” ( “Η επιστήμη και ο σύγχρονος κόσμος”) , o Alfred North Whitehead παρατηρεί ότι ο Γαλιλαίος , επινοώντας τη μαθηματική φυσική , απομάκρυνε τη νόηση από τη φύση .

Υποθέτω πως με αυτό το σχήμα λόγου εννοούσε ότι ο Γαλιλαίος επέμενε πως ο παρατηρητής πρέπει να είναι αντικειμενικός , να αποφεύγει τις δυσάρεστες διενέξεις των αριστοτελικών φιλοσόφων αναφορικά με τη φύση της σχέσης αιτίου και αιτιατού .

Αντίθετα , ο επιστήμονας πρέπει να κάνει μετρήσεις σύμφωνα με ένα μοντέλο στο οποίο δεν υπεισέρχεται καμία ανθρώπινη προβολή ή πρόθεση , και κατόπιν να αναζητεί τις ομοιόμορφες συσχετίσεις ή νόμους που επικρίνουν ή καταρρίπτουν τους αρχικούς του ισχυρισμούς .

Αυτή η μέθοδος εφαρμόστηκε θαυμάσια στη φυσική και στις συναφείς με αυτήν επιστήμες .

Ο Ισαάκ Νεύτων εκπροσωπεί θριαμβευτικά την πρώτη πλήρη άνθηση αυτής της μεθόδου .

Ακόμη και σήμερα , μετά την επανάσταση του Αϊνστάιν και την εμφάνιση της κβαντικής μηχανικής , η μέθοδος του Γαλιλαίου δεν έχει παραγκωνιστεί .

Η θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν έδειξε πώς επιδρά η θέση και η ταχύτητα του παρατηρητή στις μετρήσεις του χώρου και του χρόνου και , αν λάβουμε υπόψη και την επιτάχυνση αλλάζει την ίδια τη σημασία της λέξης ύλη .

Η κβαντική μηχανική κατέδειξε ότι η διαδικασία της μέτρησης στο πεδίο του εξαιρετικά μικρού συνδέεται αναπόδραστα με τις ενέργειες του παρατηρητή , ο οποίος πρέπει να επιλέξει , στο πλαίσιο της απροσδιοριστίας που επιβάλλεται από τη σταθερά του Planck , το επίπεδο ακριβείας με το οποίο θέλει να γνωρίσει είτε τη θέση είτε την ορμή ενός υποατομικού σωματιδίου .

Αυτό αντικατοπτρίζει ό,τι οι φυσικοί αποκαλούν αρχή της απροσδιοριστίας (ή της αβεβαιότητας) του Heisenberg .

Ακόμη και μετά την αποκάλυψη ότι σε ταχύτητες που προσεγγίζουν την ταχύτητα του φωτός ή σε πολύ μικρές αποστάσεις ο παρατηρητής αποτελεί μέρος των παρατηρήσεων που διεξάγει , ο απώτερος στόχος της φυσικής εξακολουθεί να είναι ο ίδιος , όπως τον καθόρισε ο Γαλιλαίος : να περιγράφει αμετάβλητους νόμους.

Δεν έχουμε κανένα λόγο να εγκαταλείψουμε αυτό το στόχο , διότι οι παρατηρητές τύπου Αϊνστάιν ή Heisenberg , παρότι αποτελούν μέρος των ίδιων τους των μετρήσεων , παραμένουν διαφανείς από ψυχολογική άποψη .

Στη φυσική , δεν πρέπει να λαμβάνονται υπόψη η συνείδηση και τα κίνητρα του παρατηρητή , μολονότι οι φιλόσοφοι της φυσικής θέτουν κατά καιρούς υπό συζήτηση τη σημασία αυτών των παραγόντων για τις κβαντικές μετρήσεις . Η νόηση παραμένει απομακρυσμένη από τη φύση .

Από τότε , δεν έπαψε να μας φέρνει σε δύσκολη θέση . Όπως ακριβώς συνέβη στην περίπτωση της σχετικότητας και της κβαντικής μηχανικής , τα προβλήματα που προέκυψαν από την ανάπτυξη της φυσιολογίας είναι ιδιόμορφα :

Είναι οι παρατηρητές “πράγματα” όπως όλα τα άλλα αντικείμενα του κόσμου στον οποίο ανήκουν ; Πώς να εξηγήσουμε την περίεργη ικανότητα των παρατηρητών (στην πραγματικότητα , την επιτακτική τους ανάγκη) να ταξινομούν τον κόσμο σε κατηγορίες πραγμάτων , να αναφέρονται στα πράγματα του κόσμου , ενώ τα πράγματα δεν έχουν τη δυνατότητα να κάνουν το ίδιο ; Όταν εμείς οι ίδιοι παρατηρούμε τους παρατηρητές , αυτή η ιδιότητα της προθετικότητας είναι αναπόφευκτη .

Μήπως θα έπρεπε , όπως γίνεται στη φυσική , να θέσουμε υπό απαγόρευση τα ψυχολογικά χαρακτηριστικά στα οποία αναφερόμαστε καθημερινά – συνείδηση , σκέψη , πεποιθήσεις , πόθους ;

Μήπως θα έπρεπε να υιοθετήσουμε την περίπλοκη “απολυμαντική” θεραπευτική αγωγή του συμπεριφορισμού ;

Μήπως οι ερωτευμένοι θα έπρεπε να λένε μεταξύ τους : “Αυτό ήταν καλό για σένα . Άραγε ήταν καλό και για μένα ;” Η παραδοξότητα της τελευταίας παρατήρησης καθίσταται προφανής αν αναλογιστούμε την άρνηση που συνεπάγεται : ή αρνούμαστε την ύπαρξη των εμπειριών μας πριν “γίνουμε επιστήμονες” (λόγου χάρη , την αυτεπίγνωσή μας) , ή δηλώνουμε ότι η επιστήμη (διάβαζε “φυσική επιστήμη”) δεν μπορεί να πραγματευτεί τέτοια θέματα .

Σε αυτό το σημείο έρχεται στο προσκήνιο η δεύτερη μεγάλη φυσιογνωμία της επιστημονικής επανάστασης του 17ου αιώνα , ο Καρτέσιος :

Η αναζήτηση μιας μεθόδου σκέψης τον ώθησε να ταχθεί υπέρ του “δυϊσμού των ουσιών” .

Όπως έχει αναφερθεί ήδη , σύμφωνα με αυτή την άποψη ο κόσμος συνίσταται από res extensa (εκτατή ουσία) και από res cogitans (νοούσα ουσία).

Οι χειρισμοί του Γαλιλαίου αφορούν τη res extensa , το σύνολο των εκτατών πραγμάτων .

Η res cogitans , όμως , το σύνολο των νοούντων πραγμάτων , δεν υπάρχει “κυριολεκτικά” μέσα στο χρόνο και το χώρο , δεν έχει συγκεκριμένη θέση , δεν είναι εκτατό πράγμα , και συνεπώς δεν μπορεί να γίνει αντιληπτή από έναν εξωτερικό παρατηρητή .

Ακόμη μεγαλύτερο είναι το πρόβλημα της αλληλεπίδρασης : η νόηση και το σώμα πρέπει να επικοινωνούν .

Με μια ασυνήθιστη έλλειψη διαύγειας , ο Καρτέσιος υποστήριξε ότι η επίφυση ήταν ο τόπος όπου συντελούνταν οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ res cogitans και res extensa .

Ο δυϊσμός διατηρείται μέχρι σήμερα με διάφορες μορφές .

Οι συμπεριφοριστές λύνουν το δίλλημα μελετώντας τη συμπεριφορά και αγνοώντας την προθετικότητα .

Δεν προσπαθούν να επανεντάξουν τη νόηση στη φύση : αρνούνται απλώς να την αναγνωρίσουν ως αντικείμενο της επιστημονικής έρευνας .

Πολλοί μη συμπεριφοριστές ψυχολόγοι , ενώ ισχυρίζονται ότι είναι υλιστές και όχι οπαδοί του δυϊσμού των ουσιών , είναι ωστόσο οπαδοί του δυϊσμού των ιδιοτήτων . Ενώ παραδέχονται ότι ο εγκέφαλος και η νόηση προέρχονται από μία μοναδική ουσία , επιμένουν πως οι ψυχολογικές ιδιότητες πρέπει να αντιμετωπίζονται αποκλειστικά με δικούς τους όρους , οι οποίοι υποχρεωτικά διαφέρουν από εκείνους που χρησιμοποιούνται για τα φυσικά αντικείμενα ή τα σώματα από τα οποία προέρχονται αυτές οι ιδιότητες . Ο Sigmund Freud, στα τελευταία χρόνια της ζωής του , είναι χαρακτηριστικός οπαδός του δυϊσμού των ιδιοτήτων .

Πρέπει να επισημάνω ότι ακόμη και καταξιωμένοι βιολόγοι αμφιβάλλουν όσον αφορά το εγχείρημα της μελέτης της νόησης .

Προσπαθώντας να επανεντάξουμε τη νόηση στη φύση , μπορούμε άραγε να προτείνουμε κάτι καλύτερο από το δυϊσμό των ουσιών ή το δυϊσμό των ιδιοτήτων ; Ή θα υποπέσουμε σε επιπλέον σφάλματα στην προσπάθειά μας αυτή ;

Η απάντησή μου και στα δύο ερωτήματα είναι η εξής : ασφαλώς και μπορούμε να προτείνουμε κάτι καλύτερο , όχι όμως υποθέτοντας , όπως κάνουν σήμερα κάποιοι μελετητές της γνωστικής λειτουργίας , ότι η δομή και η βιολογία του εγκεφάλου έχουν δευτερεύουσα σημασία και δεν είναι το κεντρικό σημείο του εγχειρήματος . Αξίζει να εξετάσουμε περισσότερο αυτό το ζήτημα , διότι έχει πολυάριθμες συνέπειες .

Τις τελευταίες δεκαετίες , όσοι εργάζονται στον τομέα της γνωσιακής επιστήμης έχουν προσπαθήσει σοβαρά και έντονα να ξεπεράσουν τους περιορισμούς του συμπεριφορισμού .

Η γνωσιακή επιστήμη είναι μια διεπιστημονική προσπάθεια που αφορά την ψυχολογία , την πληροφορική , την τεχνητή νοημοσύνη , τη νευροβιολογία , τη γλωσσολογία και τη φιλοσοφία .

Αντίθετα , βασίστηκαν στην έννοια των νοητικών αναπαραστάσεων και σε ένα σύνολο υποθέσεων οι οποίες ονομάστηκαν συλλογική “λειτουργική θέση”.

Σύμφωνα με αυτή την άποψη , η ανθρώπινη συμπεριφορά καθορίζεται από τη γνώση που απαρτίζεται από συμβολικές νοητικές αναπαραστάσεις .

Η γνωστική δραστηριότητα συνίσταται στην επεξεργασία αυτών των συμβόλων .

Τα ψυχολογικά φαινόμενα περιγράφονται με όρους λειτουργικών διαδικασιών .

Η αποτελεσματικότητα αυτών των διαδικασιών έγκειται στη δυνατότητα να ερμηνεύσουμε τα στοιχεία ως σύμβολα με τρόπο αφηρημένο και καλά ορισμένο , σύμφωνα με ένα σύνολο σαφών κανόνων . Ένα τέτοιο σύνολο κανόνων αποτελεί αυτό που είναι γνωστό ως “σύνταξη” .

Η εφαρμογή τέτοιων συντακτικών κανόνων είναι μια μορφή υπολογισμού . (Σε αυτό το σημείο , προτιμώ να μην αναφερθώ στην ακριβή σημασία του όρου υπολογισμός . Προς το παρόν , ας θεωρήσουμε πως σημαίνει το χειρισμό των συμβόλων σύμφωνα με μια καθορισμένη διαδικασία . Θα πραγματευτούμε αυτό το ζήτημα διεξοδικά αργότερα) .

Υποτίθεται ότι ο υπολογισμός είναι ως επί το πλείστον ανεξάρτητος από τη δομή και τον τρόπο ανάπτυξης του νευρικού συστήματος , όπως ακριβώς ένα πρόγραμμα ηλεκτρονικού υπολογιστή μπορεί να εκτελεστεί σε διαφορετικές μηχανές , με διαφορετική αρχιτεκτονική , και συνεπώς είναι “ανεξάρτητο” από αυτές .

Σχετική με αυτή την ιδέα είναι η άποψη ότι ο εγκέφαλος (ή , πιο σωστά , η νόηση) μπορεί να παρομοιαστεί με έναν υπολογιστή και ο κόσμος με ένα πρόγραμμα , και πως κατά το μεγαλύτερο μέρος του ο κόσμος είναι έτσι οργανωμένος ώστε τα σήματα που λαμβάνονται να είναι δυνατόν να “διαβαστούν” με βάση την έλλογη σκέψη .

Τέτοιες καλά ορισμένες λειτουργικές διαδικασίες υποστηρίζεται ότι αποτελούν σημασιολογικές αναπαραστάσεις , πράγμα που σημαίνει πως καθορίζουν σαφώς ό,τι αναπαριστούν τα σύμβολά τους στον κόσμο . Στην ακραία της εκδοχή , αυτή η άποψη προτείνει ότι το υπόστρωμα ολόκληρης της νοητικής δραστηριότητας είναι στην πραγματικότητα μια γλώσσα της σκέψης – μια γλώσσα στην οποία δόθηκε το όνομα “νοητικά” .

Αυτή η θεώρηση – την οποία ορισμένοι ονομάζουν “γνωσιακή υπόθεση” – γνώρισε μεγάλη επιτυχία και προκάλεσε μια έκρηξη επιστημονικών ψυχολογικών εργασιών μεγάλου ενδιαφέροντος και αξίας . Συνοδεύτηκε μάλιστα από ορισμένες αξιόλογες ιδέες .

Μία από αυτές είναι ότι οι άνθρωποι γεννιούνται εφοδιασμένοι με ένα μηχανισμό απόκτησης της γλώσσας ο οποίος περιέχει τους κανόνες της σύνταξης και της κατασκευής μιας καθολικής γραμματικής .

Αυτή η περιγραφή δικαιολογεί τις σχέσεις των συντακτικών διαδικασιών ή κανόνων με τα πράγματα ή γεγονότα – τις σχέσεις που συνιστούν τις σημασιολογικές αναπαραστάσεις . Μία ακόμη ιδέα είναι ότι ο εγκέφαλος κατατάσσει τα αντικείμενα του “πραγματικού” κόσμου σύμφωνα με τις κλασικές κατηγορίες που ορίζονται από σύνολα αναγκαίων και ικανών συνθηκών .

Δεν μπορώ να υπερτονίσω το βαθμό στον οποίο αυτές οι ιδέες ή οι παραλλαγές τους διαποτίζουν τη νεότερη επιστήμη . Είναι παγκόσμιας εμβέλειας και ενδημικές .

Πρέπει όμως να προσθέσω ότι η γνωσιακή υπόθεση στηρίζεται σε ένα σύνολο παραδοχών που δεν έχουν τεκμηριωθεί .

Ένα από τα πιο περίεργα μειονεκτήματά της είναι ότι μόνο περιθωριακά αναφέρεται στη βιολογική θεμελίωση που αποτελεί υπόβαθρο των μηχανισμών τους οποίους σκοπεύει να εξηγήσει .

Το αποτέλεσμα είναι μια επιστημονική εκτροπή τόσο μεγάλη όσο και εκείνη του συμπεριφορισμού , την οποία προσπάθησε να υποκαταστήσει .

Οι περισσότεροι από όσους ασχολούνται με τις γνωσιακές επιστήμες δεν αντιλαμβάνονται τα καίρια σφάλματα στα οποία οφείλεται αυτή η εκτροπή , όπως ακριβώς δεν γινόταν αντιληπτή η σχετικότητα πριν από τον Αϊνστάιν και ο ηλιοκεντρισμός πριν από τον Κοπέρνικο .

Τι είναι όμως αυτό που διαφεύγει από τους επιστήμονες και γιατί είναι τόσο σημαντικό ;

Δεν λαμβάνουν υπόψη τους την ιδέα ότι η περιγραφή της νόησης δεν μπορεί να προχωρεί ανεξέλεγκτα – δηλαδή χωρίς την παρουσίαση μιας λεπτομερούς βιολογικής περιγραφής του εγκεφάλου .

Παραβλέπουν ένα σημαντικό πλήθος ενδείξεων που κλονίζουν την άποψη πως ο εγκέφαλος είναι ένα είδος υπολογιστή .

Αγνοούν τις ενδείξεις ότι ο τρόπος με τον οποίο πραγματοποιείται η ταξινόμηση αντικειμένων και γεγονότων από τα ζώα και τον άνθρωπο δεν μοιάζει καθόλου με τη λογική ή τον υπολογισμό .

Συγχέουν την τυπική ισχύ της φυσικής όπως έχει δημιουργηθεί από ανθρώπους παρατηρητές με την υπόθεση ότι οι ιδέες της φυσικής είναι δυνατόν να μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε βιολογικά συστήματα που είναι προϊόντα μιας ιστορικής εξέλιξης .

Φαίνεται , λοιπόν , ότι το οικοδόμημα της γνωσιακής υπόθεσης δεν έχει συνοχή και δεν επιβεβαιώνεται από τα γεγονότα .

Για να στηρίξουμε αυτόν τον ισχυρισμό θα έπρεπε να επεκταθούμε σε πολλούς επιστημονικούς τομείς και να διατυπώσουμε πολυάριθμες υποθέσεις που δεν είναι κοινώς αποδεκτές , πριν φτάσουμε στην κύρια αυτή θέση . Ας περιλάβουμε , λοιπόν , αργότερα , τα επιχειρήματά μας κατά της σκληροπυρηνικής γνωσιακής υπόθεσης .

Έχει ζωτική σημασία να κατανοήσουμε την ύλη που αποτελεί το υπόβαθρο της νόησης , και ιδιαίτερα τις αρχές που διέπουν την οργάνωσή της .

Μόνο μέσω αυτής της κατανόησης θα μπορέσουμε να αναλύσουμε τις δυσκολίες που συναντάμε στην προσπάθειά μας να μελετήσουμε τη νόηση και να προτείνουμε κάποιες διεξόδους από τις εν λόγω δυσχέρειες .

Πρέπει να υπάρχουν τρόποι επανένταξης της νόησης στη φύση σύμφωνοι με τον τρόπο με τον οποίο η νόηση αποτέλεσε τμήμα του φυσικού κόσμου από την απαρχή της . Αυτοί οι τρόποι πρέπει να λαμβάνουν σοβαρά υπόψη ό,τι έχουμε μάθει από την θεωρία της εξέλιξης .

Κατά τη διάρκεια της εξέλιξης , τα σώματα απέκτησαν νόηση . Δεν αρκεί όμως να λέμε ότι η νόηση αποτελεί μέρος του σώματος . Πρέπει να εξηγήσουμε και με ποιόν τρόπο συμβαίνει αυτό . Γι’ αυτό ακριβώς οφείλουμε να εξετάσουμε τον εγκέφαλο και το νευρικό σύστημα , καθώς και τα δομικά και λειτουργικά προβλήματα που παρουσιάζουν .

Τα αποτελέσματα της σύγχρονης επιστήμης , όμως , δείχνουν ότι η ύλη που αποτελεί το υπόβαθρο της νόησης δεν είναι καθόλου κάτι το ειδικό .

Αντίθετα είναι κάτι πολύ συνηθισμένο : αποτελείται από τα χημικά στοιχεία άνθρακα , υδρογόνο , οξυγόνο , θείο , φωσφόρο , μαζί με λίγα ιχνοστοιχεία .

Επομένως δεν υπάρχει τίποτε στη βασική σύνθεση του εγκεφάλου . το οποίο θα μπορούσε να μας παράσχει κάποια ένδειξη σχετικά με τη φύση των νοητικών ιδιοτήτων .

Ειδικός είναι ο τρόπος οργάνωσης της ύλης του εγκεφάλου .

Αυτά τα συνηθισμένα χημικά στοιχεία αποτελούν μέρη εξαιρετικά πολύπλοκων μορίων , τα οποία με τη σειρά τους σχηματίζουν περίπλοκες δομές στα κύτταρα των ζωντανών ιστών .

Σε έναν πολύπλοκο οργανισμό όπως ο άνθρωπος , τα κύτταρα ανήκουν σε διακόσιους περίπου διαφορετικούς βασικούς τύπους . Ένας από τους εξειδικευμένους και εξωτικούς από αυτούς είναι το νευρικό κύτταρο , ή νευρώνας .

Ο νευρώνας είναι ασυνήθης από τρεις απόψεις : όσον αφορά το σχήμα του , που ποικίλλει , την ηλεκτρική και χημική λειτουργία του , και τη συνδετικότητά του , δηλαδή τον τρόπο με τον οποίο συνδέεται με άλλους νευρώνες σχηματίζοντας δίκτυα .

Πρόθεσή μου είναι να πούμε περισσότερα για τις ιδιότητες αυτές , τόσα όμως όσα αρκούν για να μας πείσουν ότι έχουμε να κάνουμε με κάτι που δεν μοιάζει με τίποτε άλλο στο σύμπαν .

Θα αναφέρω μόνο ό,τι είναι απαραίτητο , ώστε να μην επιφορτιζόμαστε από την αρχή με πολύπλοκα δεδομένα .

Πριν παρουσιάσω κάποιες περιγραφικές λεπτομέρειες , όμως , θα ήταν χρήσιμο να δώσουμε μια εικόνα του πλήθους των νευρώνων σε ορισμένες περιοχές του εγκεφάλου , καθώς και του πλήθους των συνδέσεων που σχηματίζουν μεταξύ τους .

Νομίζω πως αυτό ως αρχή θα ήταν εντυπωσιακό . Ωστόσο , όταν θα αρχίσουμε να περιγράφουμε τη μορφολογία θα εντυπωσιαστούμε ακόμη περισσότερο με ό,τι έχει επιτύχει η εξέλιξη επιλέγοντας ζώα με πολύπλοκα δομημένους εγκεφάλους .

Πρόκειται για μια δομή καθοριστικής σημασίας για τις ανώτερες εγκεφαλικές λειτουργίες , όπως κάπως αόριστα ονομάζονται – το λόγο , τη σκέψη , τους πολύπλοκους τύπους κίνησης , τη μουσική .

Αν κάποιος έπαιρνε αυτό τον αναδιπλωμένο “χιτώνα” που καλύπτει το θόλο και τις πλευρές του εγκεφάλου και τον άπλωνε , θα διαπίστωνε πως έχει την έκταση και το πάχος ενός μεγάλου τραπεζομάντηλου . Οι μετρήσεις του πλήθους των νευρικών κυττάρων που απαρτίζουν αυτή τη δομή δεν είναι πολύ ακριβείς , αλλά φαίνεται πως στο φλοιό υπάρχουν περίπου δέκα δισεκατομμύρια νευρώνες . (Υπάρχουν εκεί και άλλα κύτταρα , που ονομάζονται νευρογλοιακά και έχουν στηρικτική λειτουργία , αλλά ας τα αγνοήσουμε προς το παρόν .)

Κάθε νευρικό κύτταρο συνδέεται με άλλα νευρικά κύτταρα σε θέσεις που ονομάζονται συνάψεις .

Είναι εκπληκτικό ότι υπάρχουν περίπου ένα εκατομμύριο δισεκατομμύρια συνδέσεις στις στοιβάδες του φλοιού .

Αν αρχίζαμε τώρα να τις μετράμε απαριθμώντας μία σύνδεση (ή σύναψη) το δευτερόλεπτο , θα τελειώναμε την καταμέτρηση έπειτα από τριάντα δύο εκατομμύρια χρόνια .

Ένας άλλος τρόπος να αντιληφθούμε το πλήθος των συνδέσεων που υπάρχουν σε αυτή την εκπληκτική δομή είναι να σκεφθούμε ότι ένα κομμάτι του εγκεφάλου μας ίσο με το μέγεθος του κεφαλιού ενός μεγάλου σπίρτου περιέχει ένα δισεκατομμύριο περίπου συνδέσεις . Να σημειώσουμε ότι αναφέρομαι μόνο στην απαρίθμηση συνδέσεων .

Αν προσπαθήσουμε να υπολογίσουμε τους ποικίλους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσε να συνδυαστούν οι συνδέσεις μεταξύ τους , ο αριθμός που θα προκύψει θα είναι αστρονομικός – της τάξης του δέκα ακολουθούμενου από εκατομμύρια μηδενικά . (Το πλήθος των θετικά φορτισμένων σωματιδίων που υπάρχουν σε ολόκληρο το γνωστό σύμπαν είναι της τάξης του δέκα ακολουθούμενου από ογδόντα μηδενικά ! )

Έχουμε λοιπόν σε αυτό το σημείο την πρώτη ένδειξη σχετικά με το τι καθιστά τον εγκέφαλο κάτι το τόσο ξεχωριστό ώστε να δικαιολογείται η γένεση νοητικών ιδιοτήτων από αυτόν .

α) Τι πιστεύεις ότι παθαίνει τελικά η ΝΟΗΣΗ των ανθρώπων μετά το βιολογικό τους θάνατο.

β) Αν ο Industrial_Angel έχει δίκιο περί ΑΤΕΛΕΣΤΑΤΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ (σύμφωνα με Tyson, Dawkins, Linden κλπ) πως επηρεάζει τη Νόηση και τα έργα της (Επιστήμη, Φιλοσοφία, Τέχνη)

Υ.Γ Όποτε (και αν) μου απαντήσεις δεν θα σου ανταπαντήσω (σ'ότι και να μου γράψεις σαν απάντηση στο ερώτημά μου) ώστε άθελά μου να χαλάσω τον ειρμό των σκεψεών σου.

quote:

---

β) Αν ο Industrial_Angel έχει δίκιο περί ΑΤΕΛΕΣΤΑΤΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ (σύμφωνα με Tyson, Dawkins, Linden κλπ) πως επηρεάζει τη Νόηση και τα έργα της (Επιστήμη, Φιλοσοφία, Τέχνη)

---

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr