Πως μπορει ομως να κριθει η συνεπεια ενος συστηματος απο το ιδιο το συστημα. Αν το συστημα εμφανιζεται ως συστημα ασυνεπειας τοτε και τα αποτελεσματα επι της κρισης του συστηματος θα ειναι αντιφατικα. Επομενως απο ενα εγγενες πλαισιο αντιφασεων θα αντληθουν αντιφατικα συμπερασματα γενικα, και ειδικα για το πλαισιο.

Ο Gödel διατυπωνε τα θεωρηματα μη πληροτητας και την φραση:

"Καθε συστημα αξιωματων που περιλαμβανει την λογικη και απεικονιζεται στην αριθμητικη οδηγει σε αντιφαση", ηξερε οτι αυτο που διατυπωνε ηταν αντιφατικο, αλλα ακομα και η φραση ηταν αντιφατικο ειναι αντιφατικη, επομενως και τα θεωρηματα απο την στιγμη που εχουν διατυπωθει ειναι αντιφατικα.

Ομως σε ενα συνεχες φασμα αντιφασεων που ξεκιναει απο το ακροτατο ελαχιστης αντιφασης και τελειωνει στο ακροτατο μεγιστης αντιφασης, οι τιμες που τεινουν στο ελαχιστο εμφανιζουν ρυθμο ασυνεπειας που τεινει προς το μηδεν ασυμπτωτικα. Αρα οι απαντησεις του συστηματος εξακολουθουν να παραγουν ασυνεπεια, αλλα ο ρυθμος ασυνεπειας μειωνεται συγκριτικα.

Πως μπορω ομως να βρισκομαι κοντα στα ακτοτατα ελαχιστης αντιφασης και να μιλω μεσα απο το πλαισιο αντιφασεων για αυτα. Μπορω γιατι εχωντας οικοδομησει ενα πλαισιο επικοινωνιας το οποιο αλληλεπιδρα και εχει ως στοχο του την διερευνηση , τον ελεγχο, την συγκριση , μεταξυ των διαφορετικων λυσεων των συστηματων, αντλω σχετικη συνεπεια η οποια συγκρινομενη με την αξιωματικη των επι μερους συστηματων, θεωρηται συνεπεστερη .

Ο φιλόσοφος πρέπει να στρέφεται και να παραμερίζει , για να περνάει δίπλα από τα μαθηματικά προβλήματα , κι όχι να βαδίζει καταπάνω σε ένα πρόβλημα , το οποίο θα πρέπει να επιλυθεί , για να μπορέσει αυτός να πάει παραπέρα .

Η φιλοσοφία δεν ελέγχει τους μαθηματικούς λογισμούς . Ελέγχει μόνο εκείνα που οι μαθηματικοί λένε γι’αυτούς τους λογισμούς .

Μετα και οι Μαθηματικοι μεταξυ τους ανταλλασουν ιδεες, αποψεις, ο ενας ακουει τι λεει ο αλλος , και στο τελος επικρατουν ρευματα αποψεων που ειναι κοινα σε μεγαλη κλιμακα, και ας μην κανουν υψηλη φιλοσοφια.

Για την ιστορια η αποδειξη στην εικασια του Πουανκαρε, ειναι η εικασια γεωμετρικοποιησης, που κανει αναφορα στις τοπολογικες πολλαπλοτητες , οπως μια σφαιρα που θεωρηται συνεκτικη, συμπαγης, χωρις ορια. Αυτες τις ιδιοτητες ο Πουανκαρε θεωρησε οτι ισχυουν οχι μονο για την απλη σφαιρα αλλα και για τις σφαιρες πολλων διαστασεων. η πλακα ειναι οτι για διαστασεις πανω απο 3 η αποδειξη ειναι σχετικα ευκολη , αλλα η δυσκολια της για Ν=3 ειναι χαρακτηριστικη.

Η ύλη είναι παιχνίδι του Θεού. Η ύλη χρησιμοποιείται για να μεταφέρει πληροφορίες, τις οποίες αποκωδικοποιεί και συνειδητοποιεί αυτό που ονομάζεται "ψυχή", "νους", "εαυτός".

Πίσω στην συνείδηση. Οι άθεοι ξεγελιούνται από το γεγονός ότι η συνείδηση της ύπαρξης και του γύρω κόσμου, αναδύεται όταν έχουν σχηματισθεί κάποιες δομές στο έμβριο και γενικά σε ένα συγκεκριμένο στάδιο. Έτσι κάνουν το λάθος να αποδίδουν την συνείδηση στην "πολύπλοκα οργανωμένη" ύλη. Όμως ξεχνούν πως ο εγκέφαλος είναι ένα εργαλείο για να μεταδίδει πληροφορίες στην ψυχή.

Επομένως η ύπαρξη αυτών των δομών είναι απαραίτητη για να επικοινωνήσει η ψυχή με τον κόσμο στον οποίο είναι δεμένη.

Επομένως, ο ισχυρισμός των άθεων πως όταν κάποιος πεθαίνει δεν συνεχίζει να υπάρχει, είναι λαθεμένος. Όσο οι άθεοι υπάρχουν "μέσα" στο σώμα, δεν είναι δυνατόν να επικοινωνήσουν με κάποιον που δεν βρίσκεται σε ενσώματη κατάσταση, γιατί πολύ απλά εκείνος έχει φύγει και δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει πλέον το σαρκικό όχημα που κατείχε.

Όταν ο εαυτός αποδεσμευτεί από το σώμα δεν έχει πλέον καμμιά επικοινωνία με αυτόν τον συγκεκριμένο κόσμο της ύλης, χάνεται εντελώς η επικοινωνία, γι' αυτό οι άθεοι δεν μπορούν να εντοπίσουν κάποια άυλη ψυχή που συνεχίζει να υπάρχει μετά το θάνατο του σώματος.

Η φιλοσοφία είναι ένα νεκροταφείο των “-ισμών” .

Τότε γιατί να ασχολούμαστε μαζί της ;

Επειδή η φιλοσοφία επιχειρεί να στοχαστεί όλες τις πλευρές της ατομικής και συλλογικής μας ύπαρξης .

Επειδή η ιστορία της είναι συνυφασμένη με την ιστορία της ψυχολογίας , και επειδή μια νέα επιστημονική θεώρηση της νόησης , βασισμένη στη βιολογία , μπορεί να συμβάλει στο να δοθεί νέα παράταση ζωής στη φιλοσοφία .

Στο βιβλίο τους The Anthropic Cosmological Principle (Η ανθρωπική κοσμολογική αρχή) , ο John Barrow και ο Frank Tipler αποδίδουν σε έναν ανώτερο πρύτανη κάποιου Πανεπιστημίου την εξής παρατήρηση :

Γιατί πρέπει πάντοτε εσείς οι φυσικοί να ζητάτε τόσο ακριβά όργανα ; Το Τμήμα Μαθηματικών δεν χρειάζεται παρά μόνο χρήματα για χαρτί , μολύβια και καλάθια αχρήστων , το δε Τμήμα Φιλοσοφίας είναι ακόμη καλύτερο . Δεν ζητάει ούτε καλάθια αχρήστων .

Συγκρίνετε την παρατήρηση αυτή με την παρατήρηση του Αϊνστάιν ότι το πιο σπουδαίο εργαλείο του θεωρητικού φυσικού είναι το καλάθι των αχρήστων !

Οπως ειπαμε και χθες , στα πλαισια των λυσεων της γενικης σχετικοτητας για την κατασκευη ενος κοσμολογικου μοντελου, εμφανιστηκε στις εξισωσεις η κοσμολογικη σταθερα λ, την οποια ο Einstein απερριψε στα σκουπιδια. Λιγες δεκαετιες αργοτερα ομως ο μεγαλος αστρονομος Hubble, την εβγαλε απο τα σκουπιδια , την ξετσαλακωσε και την ξαναγραψε απο την αρχη , γιατι το συμπαν διαστελεται.

Αλλα δεν ειναι μονο αυτο. Ο Eistein δεν αποδεχτηκε ποτε την πιθανοθεωρητικη φυση της κβαντικης πραγματικοτητας, και αμφισβητουσε ακομα και την αρχη της αβεβαιοτητας. Η ιστορια ομως τον διεψευσε.

Το χειροτερο δε ειναι, οτι ενω διατεινονταν για καλαθια και θεωρητικες προβλεψεις, στο νοητικο πειραμα επικοινωνιας συσχετισμενων σωματιδιων, μιλουσε ακαταπαυστα για λανθανουσες (κρυφες) μεταβλητες. Οι ανισωσεις Bell ομως και η ιστορια, τον διεψευσε για αλλη μια φορα.

Στο άρθρο του που υπέβαλε το 1917 στην Ακαδημία Επιστημών του Βερολίνου με τον τίτλο “Κοσμολογικές παρατηρήσεις επί της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας” ο Αϊνστάιν έριξε μια φευγαλέα ματιά στην κοσμική ιστορία , που έδειχνε μια αρχή και ίσως ένα τέλος του χρόνου .

Παρά τη διορατικότητα που είχε δείξει αναπτύσσοντας τη σχετικότητα , ακόμα και ο Αϊνστάιν δεν μπορούσε να αποδεχθεί τη γένεση και τις αποκαλύψεις της : Την Μεγάλη Έκρηξη και την πιθανή Μεγάλη Σύνθλιψη .

Είχε στη διάθεσή του τα μέσα για να προβλέψει την ανακάλυψη του Hubble , το διαστελλόμενο σύμπαν , τον εμπόδισαν όμως οι παρωπίδες που επέβαλλε η τότε κρατούσα αντίληψη η οποία θεωρούσε το σύμπαν ως οντότητα στατική και ανεξάρτητη του χρόνου .

Γι’ αυτό το λόγο λύγισε τη θεωρία του για να την ταιριάξει με τη συμβατική σοφία , εισάγοντας μια νέα σταθερά της φύσης – την κοσμολογική σταθερά –, κάπως σαν να χτυπάει κανείς με το ρόπαλο ένα τετράγωνο παλούκι ώστε να χωρέσει σε μια στρογγυλή τρύπα .

Η δυνατότητα ενός δυναμικού κοσμολογικού μοντέλου ήταν ίσως η μεγαλύτερη πρόβλεψη που δεν έκανε ο Αϊνστάιν .

Ο Hawking τη χαρακτηρίζει “μια από τις μεγαλύτερες χαμένες ευκαιρίες της θεωρητικής φυσικής”.

Αργότερα , ο Αϊνστάιν οδηγήθηκε τελικά στην απόρριψη αυτής της επιπρόσθετης σταθεράς .

Ο Gamow έγραψε ότι : “ο Αϊνστάιν αισθανόταν ότι αυτή στάθηκε η μεγαλύτερη γκάφα της ζωής του” .

Οι πλήρεις συνέπειες της σχετικότητας για τη γέννηση και το θάνατο του σύμπαντος επισημάνθηκαν με τη βοήθεια άλλων , κυρίως των Friedmann , de Sitter και του Βέλγου κοσμολόγου και ιερωμένου Georges Lemaître .

O Friedmann ήταν ο πρώτος που αποδέχθηκε τη γενική σχετικότητα ως αυτάρκη θεωρία και επεξεργάστηκε μερικές από τις συνέπειές της για το σύμπαν . Χρησιμοποιώντας τη γενική σχετικότητα , κατέληξε στην πρόβλεψη του διαστελλόμενου σύμπαντος πολλά χρόνια πριν τη δουλειά του Hubble .

Το κοσμολογικό μοντέλο του Friedmann συνεπάγεται ότι κάποια στιγμή στο παρελθόν η πυκνότητα της ύλης στο σύμπαν ήταν άπειρη , όπως και η καμπυλότητα του χωροχρόνου . Το σύμπαν πρέπει να αναδύθηκε από ένα τέτοιο απερίγραπτα πυκνό σενάριο , με τη μορφή κάποιας Μεγάλης Έκρηξης . Πριν απ’ αυτή δεν υπήρχε απολύτως τίποτε – ούτε χρόνος ούτε χώρος ούτε ύλη .

Έτσι , πέρα από την Μεγάλη Έκρηξη οι νόμοι της φυσικής έκειντο σιωπηλοί , ενώ ο χρόνος είχε σταματήσει . “Στη γενική σχετικότητα” “ο χρόνος είναι απλώς μια συντεταγμένη που χαρακτηρίζει τα συμβάντα στο σύμπαν . Δεν έχει κανένα νόημα έξω από τη χωροχρονική πολλαπλότητα” .

Κατά τα λεγόμενα του Stephen Hawking :

“Το να ρωτά κανείς τι συνέβαινε πριν από την αρχή του σύμπαντος είναι σαν να ρωτά για ένα σημείο πάνω στη Γη με γεωγραφικό πλάτος 91ο βόρεια . Είναι απλώς μη ορισμένο . Αντί να μιλάει κανείς για το σύμπαν που δημιουργήθηκε , και το οποίο ίσως φτάσει σ’ ένα τέλος , θα έπρεπε να λέει : Το σύμπαν υπάρχει” .

Ειχε πει οτι η υποκειμενικη αισθηση του περασματος του χρονου, δηλαδη το ψυχολογικο βελος του χρονου προσδιοριζεται απο το θερμοδυναμικο.

Συμφωνα λεει με αυτο , καταγραφουμε τα διαδοχικα γεγονοτα που συμβαινουν, συμφωνα με το θερμοδυναμικο βελος του χρονου, το οποιο στρεφεται οπου αυξανει η αταξια.

Αυτο ομως κανει τον δευτερο νομο να μοιαζει αυταποδεικτος.

Η αταξια αυξανεται με τον χρονο, γιατι καταγραφουμε τον χρονο στην κατευθυνση που αυξανεται η αταξια.

Το ερωτημα ειναι: Αν ισχυει οτι χωρις αυξηση της εντροπιας δεν μπορει να υπαρχει νοηση, μηπως λεει τελικα η αυξηση της εντροπιας μοιαζει τοσο αναποφευκτη επειδη την παρατηρει ενας ανθρωπινος εγκεφαλος, ο οποιος την χρειαζεται για να σκεφτει;

Αναρωτιεται λοιπον ο Stephen Hawking.

Αναρωτιεται αν αυτα που βλεπουμε και παρατηρουμε και περιγραφουμε, δεν ειναι τιποτα αλλο απο ενας αντικατοπτρισμος της ιδιας της λειτουργιας του εγκεφαλου. Επομενως μιλαμε για μια κυκλικοτητα; Για μια αυτοαναφορα;

Ο άνθρωπος δεν έχει ιδέα για το τι γίνεται στον οργανισμό του και ψάχνει στα βιβλία της βιολογίας και της χημείας για να μάθει. Αν ο άνθρωπος ήταν μια κυτταρική δομή, τότε θα έπρεπε να έχει πλήρη επίγνωση για το γίνεται μέσα στον οργανισμό. Και όμως δεν έχει καμμιά τέτοια εμπειρία.

Το μόνο που αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος είναι σήματα μέσω των 5 αισθήσεων, καθώς και διάφορα σήματα από το σώμα του. Οι άθεοι ξεγελιούνται και απομονώνουν τον εγκέφαλο από το υπόλοιπο νευρικό σύστημα, ταυτίζοντας τον με τον άνθρωπο, διότι εκεί καταλήγουν όλα τα σήματα, όπως π.χ. ένα σήμα καταλήγει στην οθόνη της τηλεόρασης.

Όμως ξεχνούν πως χρειάζεται ένας παρατηρητής για να αποκωδικοποιήσει τις εικόνες, τους ήχους κτλ, και συνεχίζουν να μην μπορούν να εξηγήσουν πως ο άνθρωπος δεν έχει επίγνωση των τρισεκατομμύριων βιολογικών και χημικών διεργασιών που λαβαίνουν χώρο στον εγκέφαλο.

Το κίνητρο περιέχεται στην πράξη . Η αιτία όχι .

Αυτό το παιχνίδι αποδείχτηκε χρήσιμο . Αυτό είναι ίσως η αιτία που το παίζουμε , όχι όμως ο λόγος .

Το κίνητρο περιέχεται στην πράξη . Η αιτία όχι .

Αυτό το παιχνίδι αποδείχτηκε χρήσιμο . Αυτό είναι ίσως η αιτία που το παίζουμε , όχι όμως ο λόγος .

Το ότι τα συναισθήματα συνοδεύονται από έκκριση ουσιών στο σώμα, δεν συνεπάγεται πως οι χημικές ουσίες δημιουργούν την αγάπη ή το μίσος.

Είναι πολύ λεπτό το ζήτημα και οι άθεοι υλιστές δυστυχώς δεν μπορούν να κατανοήσουν την λεπτή διαφορά, ταυτίζουν την ύλη με το άυλο και έτσι νομίζουν πως ξεμπερδεύουν.

Το να αγαπάς ή να μισείς είναι μια ελεύθερη βούληση της ψυχής. Όταν ένας σκέφτεται θετικά, τότε αυτό συνοδεύεται από αλλαγές στο σώμα του.

ΚΑΠΟΙΕΣ ΟΥΣΙΕΣ ΠΑΛΙ ΠΟΥ ΠΡΟΗΓΟΥΝΤΑΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΗΡΕΑΣΟΥΝ ΔΥΣΜΕΝΩΣ ΤΗΝ ΨΥΧΗ. Αλλά οι υλιστές νομίζουν πως τα "ψυχοφάρμακα" μπορούν να καθορίσουν την συμπεριφορά ενός ανθρώπου. Αυτό που γίνεται είναι πως το άτομο δέχεται πίεση με αποτέλεσμα να ΠΡΑΤΤΕΙ ΣΥΝΗΘΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΕΛΗΣΗ ΤΟΥ, γιατί η ψυχή δέχεται πίεση.

Επειδή οι άθεοι μπορούν συνήθως να προβλέψουν με επιτυχία την συμπεριφορά ή την συναισθηματική κατάσταση ενός ατόμου, νομίζουν ότι αυτή καθορίζεται αποκλειστικά από χημικές ουσίες.

Υπάρχει μια δύναμη που λέγεται θέληση και είναι ξένη με ότι ξέρουμε για τον υλικό κόσμο.

Αξίζει βέβαια να αναρωτηθούμε αν μια θεωρία της νόησης βασισμένη στη βιολογία θα αναζωογονούσε αυτό το πεδίο σκέψης και αν θα μπορούσε να επιφέρει νέες εξελίξεις στη φιλοσοφία .

Ας μπούμε λοιπόν στο παιχνίδι , και ας δούμε πόσοι “-ισμοί” θα καταρρεύσουν αν υιοθετήσουμε μια επιστημονική θέση για τη νόηση .

Οπωσδήποτε , αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αναφερθούμε εν συντομία στα όρια της επιστήμης και της ίδιας της γνώσης . Πρέπει καταρχάς να καθορίσουμε τις βασικές παραδοχές μιας επιστημονικής θεώρησης .

Υπάρχει ένας πραγματικός κόσμος — ένας κόσμος που περιγράφεται από τους νόμους της φυσικής , οι οποίοι ισχύουν παντού . (Αυτή είναι η υπόθεση της φυσικής) .

Είμαστε ενσωματωμένοι σε αυτό τον κόσμο , ακολουθούμε τους νόμους του , και έχουμε εξελιχθεί από μια αρχαία πηγή . Η νόηση γεννήθηκε χάρη στην εμφάνιση νέας μορφολογίας κατά τη διάρκεια της εξέλιξης . (Αυτή είναι η υπόθεση της εξέλιξης) .

Είναι δυνατόν να επανεντάξουμε τη νόηση στη φύση .

Μια επιστήμη της νόησης βασισμένη στη βιολογία είναι εφικτή .

Ο τρόπος αποφυγής φαύλων κύκλων και αδιέξοδων συνίσταται στη διαμόρφωση μιας θεωρίας του εγκεφάλου βασισμένης σε επιλεκτικές αρχές . (Αυτό είναι το κύριο επιχείρημα του περιεχομένου του όλου σκεπτικού που αναπτύσσομε εδώ) .

Αν δεχτούμε αυτές τις παραδοχές και τους συλλογισμούς που έχουμε αναπτύξει ως τώρα , μπορούμε αμέσως να ενταφιάσουμε μερικούς “- ισμούς” επιπλέον .

Ο δυϊσμός , ο παμψυχισμός , ο επιφαινομεναλισμός , ο ιδεαλισμός , ο αναπαραστατισμός , ο εμπειρισμός και ο εσσενσιαλισμός είναι μη συμβιβαστοί τόσο με τις εν λόγω παραδοχές όσο και με τα δεδομένα της ψυχολογίας , των νευροεπιστημών , καθώς και με την ίδια τη βιολογία .

Δεν θα αναπτύξω επιχειρήματα προς επιβεβαίωση αυτής της άποψης . Απλώς θα παραθέσω , σύμφωνα με τη σειρά με την οποία μόλις ανέφερα τους παραπάνω “-ισμούς” , τις ακόλουθες ενδεχομένως θανατηφόρες προτάσεις :

Δεν υπάρχει res cogitans (νοούσα ουσία) . Τα σωματίδια δεν έχουν συνείδηση .

Η συνείδηση είναι εξελικτικά δραστική .

Ο κόσμος υπάρχει και παραμένει ανεξάρτητος από τη νόηση και προϋπήρχε της εμφάνισής της .

Ο εγκέφαλος είναι επιλεκτικό σύστημα και όχι μηχανή Turing .

Τα αισθητηριακά δεδομένα δεν είναι η βάση της νόησης .

Ο “κόσμος” δεν αποτελείται από κλασικές κατηγορίες .

Η τυπολογία καταστράφηκε από την βιολογία .

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων τριακοσίων ετών , η επιστήμη έχει ήδη καταστρέψει τις περισσότερο περιορισμένες ιδέες του γεωκεντρισμού , του βιταλισμού και του απλού μηχανικισμού .

Αυτά περί καταστροφών , τουλάχιστον προς το παρόν

Κάθε παρατήρηση, κάθε ανακάλυψη, κάθε ισχυρισμός περνάει σε φιλοσοφική εξέταση. Είτε θεϊστές είτε αθεϊστές, οι φιλόσοφοι θα βρίσκουν τα επιστημονικά δεδομένα να υποστηρίζουν τα πιστεύω τους(βέβαια για τους άθεους δεν είναι υπάρχει πιστεύω, αλλά μόνο γνώση).

Όλα τα άλλα περί καταστροφής του θεϊσμού, της δημιουργίας, του Χριστιανισμού κτλ κτλ είναι καθαρά πολιτικά παιχνίδια, επικοινωνιακά τρυκ της άποψης που έχει κερδίσει την πλειοψηφία του κόσμου.

Οι αθεϊστές αυτό βέβαια το ερμηνεύουν ως προσπάθεια του κλήρου να επανακτήσει την δύναμή του, ο οποίος κλήρος έχει κατά τους άθεους επιστήμονες της πλάκας στο πλευρό του, για να πολεμήσει την "επιστήμη". Όμως ο κλήρος πλέον συμβαδίζει με τον αθεϊσμό και την εξέλιξη και δεν νοιάζεται πλέον να αντικρούσει αλλά να συμβιβάσει, οπότε μπορεί να μην είμαστε απεσταλμένοι του κλήρου αλλά ειλικρινείς πιστοί στην αιώνια Βίβλο και στον αιώνιο σωτήρα Ιησού Χριστό.

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά

Ειναι γνωστο πλεον, οτι η βεβαιοτητα εχει δωσει την θεση της, στην πιθανοθεωρητικη φυση της κβαντικης πραγματικοτητας. Επισης πλεον εχει αποδειχθει, οτι η κβαντικη αβεβαιοτητα οδηγει τον δευτερο νομο της θερμοδυναμικης στην κατευθυνση αυξησης της εντροπιας.

Στα δε πολυπλοκα δυναμικα μη γραμμικα βιολογικα συστηματα, η εγγενης ασταθη φυση των φαινομενων, οδηγειται απο το χαος , τα φρακταλ, τις μη γραμμικες εξισωσεις.

Προς το παρον οι επιστημες των φυσικων επιστημων, εξεταζονται κατω απο την πιεση του αναγωγισμου, της γραμμικοτητας, και του ντετερμινισμου. Kατω ομως απο το νεο φως της αβεβαιοτητας της πιθανοθεωρητικης φυσης των κβαντικων συστηματων, της επιστημης του χαους , των φρακταλ, και των μη γραμμικων λυσεων, η λογικη της επιστημονικης πραγματικοτητας μετασχηματιζεται ως εξης:

1) Οι απλοι νομοι δεν οδηγουν κατα αναγκη σε απλες συμπεριφορες.

2) Ελαχιστες αλλαγες στις αρχικες συνθηκες των παραμετρων που συναποτελουν ενα συστημα, οδηγουν σε απροβλεπτα αποτελεσματα στο χρονο και σε τεραστιες μεταβολες.

arte , συγγνώμη , αλλά είσαι πολύ αδιάβαστη στην κβαντομηχανική (τουλάχιστον) .

Πρέπει (αν θέλεις να τοποθετείσαι σε θέματα της κβαντομηχανικής) να στρωθείς σε μελέτη βαθειά του θέματος ) .

http://www.cosmicfingerprints.com/read-prove-god-exists/language-design-product-mental-process/

http://www.cosmicfingerprints.com/read-prove-god-exists/evolution-christian-atheist-zoo/

quote:

---

Kηφεύς
arte , συγγνώμη , αλλά είσαι πολύ αδιάβαστη στην κβαντομηχανική (τουλάχιστον) .

---

ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ
ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ.

http://www.cosmicfingerprints.com/read-prove-god-exists/language-design-product-mental-process/

http://www.cosmicfingerprints.com/read-prove-god-exists/evolution-christian-atheist-zoo/

Υπαρχει κανεις που εστω και αν δεν γνωριζει στοιχειωδη Μαθηματικα , απο αυτα που εχει διαβασει απο εκλαικευμενα βιβλια, που να υποστηριζει, οτι η κβαντικη πραγματικοτητα δεν ειναι συναρτηση της
πιθανοθεωρητικης της ιδιοτητας;

Υπαρχει κανεις που αμφισβητει την αρχη της αβεβαιοτητας;

ορμης - θεσης ΔχΔp>=h/2π

Τι λεει αυτο. Λεει οτι αν θελεις περισσοτερη πληροφορια για την θεση ενος σωματιδιου σε ενα συστημα, αυτοματα χανεις την πληροφορια στον προσδιορισμο της ορμης.

Υπαρχει κανεις που δεν δεχεται την κρισιμη σχεση της πληροφοριας και της αταξιας οπως ποσοτικοποιηται απο τον ορισμο της εντροπιας;

S=klogW

Τι λεει αυτο. Λεει οτι η η πληροφορια μιας κατανομης σωματιδιων που διατηρουν ενα μακροσκοπικο συστημα, ειναι συναρτηση της σταθερας του Μπολτζμαν του δεκαδικου λογαριθμου και ολων των πιθανων μικροκαταστασεων που μπορουν να παρουν τα σωματιδια που ειναι συναρτηση των βαθμων ελευθεριας τους.

Υπαρχει κανεις που δεν δεχεται οτι οι ριζες της θερμοδυναμικης βρισκονται στην θεωρια πληροφοριας.

Ας πουμε και δυο λογια.

Εχει αποδειχθει οτι η παραβιαση της αρχης της αβεβαιοτητας αυτο συνεπαγεται αυτοματα την παραβιαση του δευτερου νομου της θερμοδυναμικης.

Αν ξεπεραστει το οριο της αβεβαιοτητας στον προσδιορισμο των μεταβλητων, αυτο θα σημαινει αυτοματα την εξαγωγη περισσοτερης πληροφοριας απο το συστημα. Αυτο ομως θα σημαινει ισοδυναμα την εξαγωγη περισσοτερου εργου απο αυτο που επιτρεπει η εντροπια του.

Επισης εσει αποδειχθει οτι εντροπια του Μπολτζμαν ειναι ισοδυναμη με την εντροπια του Σανον. Η εντροπια του Σανον ειναι η εντροπια της πληροφοριας. Ο αριθμος των διαταξεων που καταμετρουνται απο την εντροπια του Μπολτζμαν ειναι ισοδυναμος με το ποσο της πληροφοριας που θα χρειαζομασταν για να πραγματικοποιησουμε εναν συγκεκριμενο συνδιασμο.

Η μεγαλυτερη διαφορα των δυο ισοδυναμων μορφων εντροπιας ειναι οι βαθμοι ελευθεριας των μικροκαταστασεων. Τα σωματια περαν την διαφορας κλιμακας απο τα τρανζιστορς , εχουν περισσοτερους βαθμους ελευθεριας απο αυτα (τα τρανζιστορς), γιατι τα τρανζιστορς εχουν μονο δυο .
Το 0 και την κατασταση 1.

Αυτο σημαινει οτι αν καποιος θελει να μετρησει την πραγματικη ποσοτητα πληροφοριας που βρισκεται στην υλη, τοτε αν μεταβουμε απο την κλιμακα πληροφορια -τρανζιστορ, στην κλιμακα πληροφορια- σωματιο, αυτοματα οι δυο ποσοτητες ισοδυμαμης εντροπιας, θερμοδυναμικη - πληροφοριακη, εξισωνονται και τυπικα.

Για τα χαοτικα συστηματα.
Στα χαοτικα συστηματα οι διαγραφομενοι ογκοι στον χωρο καταστασεων , ειναι παντα συναρτηση της εξελιξης του συτηματος. Δηλαδη ειναι συναρτηση των ρυθμων παραγωγης εντροπιας που ειναι συναρτηση του ρυθμου παραγωγης πληροφοριας του συστηματος.

μήπως ενημερώνεσαι από:

http://www.tsolkas.gr/html/relativity-finish.html

και από:

http://www.mitropoulos.gr/view.php?artid=137

ή από συνδυασμό των δύο?

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr