Αγνή

Όσο και αν μένουν ανεκτέλεστα τα έργα, όσο και αν είναι πλήρης η σιγή (η σφύζουσα εν τούτοις) και το μηδέν αν διαγράφεται στρογγύλον, ως άφωνον στόμα ανοικτόν, πάντα, μα πάντα, η σιγή και τα ανεκτέλεστα όλα, θα περιέχουν έν μέγα μυστήριον γιομάτο, ένα μυστήριον υπερπλήρες, χωρίς κενά και δίχως απουσίαν, έν μέγα μυστήριον (ως το μυστήριον της ζωής εν τάφω) - το φανερόν, το τηλαυγές, το πλήρες μυστήριον της υπάρξεως της ζωής, Άλφα-Ωμέγα.

Τριγύρω η θάλασσα η δεσποτική
Καμάρα τ' ουρανού με τ' άστρα
Τόσο η ελάχιστή σου αναπνοή

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο
Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα
Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου
Να μυρίζω από σένα και ν' αγριεύουν οι άνθρωποι
Επειδή το αδοκίμαστο και το απ' αλλού φερμένο
Δεν τ' αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ' ακούς
Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν αγάπη μου

Να μιλώ για σένα και για μένα.

IV

Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν, μ' ακούς

Δεν έχουν εξημερωθεί τα τέρατα, μ' ακούς

Το χαμένο μου αίμα και το μυτερό, μ' ακούς

Μαχαίρι

Σαν κριάρι που τρέχει μες στους ουρανούς

Και των άστρων τους κλώνους τσακίζει, μ' ακούς....

Γράφω για πολλούς λόγους αλλά ο κυριώτερος για μενα αυτη την εποχή είναι η επιθυμία εκφρασης γενικότερα και η επικοινωνία επανω στα θέματα που προτιμώ. Οπου λοιπόν βρίσκω την ευκαιρία εκπέμπω.

Τα περισσότερα θέματα εχουν ως στόχο την ανταλλαγή ιδεών αλλα εδω καταθέτουμε σκέψεις που εχουν ως έναυσμα το συναίσθημα και οχι το νου.
Λέω ως εναυσμα επειδή τελικά καμία σκέψη δεν είναι ανεξάρτητη και απο τα δύο κέντρα μας.

Δυστυχως δεν μπορώ να γράψω ποίηση και κυρίως κάτι που να είναι σε θέση να μεταδώσει αυτά που θέλω...γι' αυτό χρησιμοποιώ εικόνες, ήχους και μερικούς συγγραφείς που με συγκινούν.

Σου φέρνω ενα παράδειγμα...Διάβαζα πρίν απο λίγο τα περί ηθικής και η σκέψη μου πήγε σε αυτό εδώ:

http://www.youtube.com/watch?v=kooJSrR5YKY&feature=related

Για μενα αντιπροσωπεύει την συνολική εικόνα που υπάρχει εκεί...
Πως όμως θα μπορούσε να είναι πιο παραστατικό εκτός του να το ακούσει κανείς μόνος του?

Οι Ήχοι, λέω, όταν πλαγιάσουν πολύ από τον άνεμο, παύουν να είναι ήχοι.
Γίνονται μικρά κορδόνια να μπορούν τα παιδιά να κρατούν τα κόκκινα τους μπαλόνια στο Λουνα Παρκ.
Να κρατούν το πλαστικό φορτηγάκι τους καθώς τρέχουν στον δρόμο...
Να συγκρατούν ένα παπούτσι επάνω στο πόδι καθώς εκείνο βρίσκεται σε γρήγορο βηματισμό.
Κι εγώ πλάγιασα...
αλλά΄ νάμαι ..σηκώθηκα και πάλι ο εφτάψυχος...

Καλώς ευρεθήκαμε και πάλι λοιπόν!!!

http://www.youtube.com/watch?v=kK3fOoxy1wE&feature=related

Τρεχαγύρευε, μπορείς να γίνεις κι εσύ ''τυχερός'' αν το θελήσεις.
Δεν θέλω να μπω σε λεπτομέριες της ζωής μου αλλά σε διαβεβαιώ οτι αν πραγματικά το θέλεις μπορείς και να ξεκουραστείς και να διασκεδάσεις και να νιωσεις οτι χρειάζεσαι.

Σου στέλνω δύο ''βοηθητικά'' προς διαλογισμό...και μην γελάς ....γινεται... εκπαίδευση είναι...

quote:

---

Καλώς ευρεθήκαμε και πάλι λοιπόν!!!

---

Edited by - nst on 31/05/2008 00:27:40

Διογένης Οινοανδέας.

Από τις επιθυμίες ορισμένες είναι φυσικές και αναγκαίες, άλλες είναι φυσικές και όχι αναγκαίες, και άλλες δεν είναι ουτε φυσικές ούτε αναγκαίες αλλά γεννιούνται από ματαιοδοξία.

Για κάθε επιθυμία μας, πρέπει να θέτουμε το ερώτημα:
Τι θα μου συμβεί αν γίνει αυτό που επιθυμώ ? Και τι αν δεν γίνει?

Επίκουρος

----------------------------

Εκείνα τα παλαμάκια που κάνουν το μυαλό να χορεύει ...πολύ μου έλειψαν και ας υποφέρουν τα αυτιά ...κάπου κάπου....

Αφιερωμένο εξαιρετικά..

http://www.greektube.org/content/view/28329/2/

Εκείνα τα παλαμάκια που κάνουν το μυαλό να χορεύει ...πολύ μου έλειψαν και ας υποφέρουν τα αυτιά ...κάπου κάπου....

κι εμένα μου λείψατε αγαπητή μου φίλη... κι εμένα!

Είναι ενας ήλιος....

Καληνύχτα σου

Η πρώτη ήθελε να ζητούμε από την ζωή τον πιο μεγάλο δυνατό αριθμό από ικανοποιήσεις, η άλλη να μάθουμε να μην τις χρειαζόμαστε. Συνεχίστηκαν με τους Επικούριους και τους Στωικούς με τις δύο αντίθετες αρχές των, χαλάρωση και τόνος [ ενταση].

Αλλά με όποιο νόημα κι αν την εννοήσουμε, δεν υπάρχει ευτυχία χωρίς ασφάλεια, εννοώ χωρίς προοπτική για διάρκεια μιας κατάστασης που μας βολεύει.
Τούτη την βεβαιότητα μπορεί κανείς να την βρεί η στην κυριαρχία στα πράγματα, η στην αυτοκυριαρχία που κάνει τον άνθρωπο ανεξάρτητο από τα πράγματα.
Και στις δύο περιπτώσεις χαίρεται κανείς την δύναμη του, είτε την αντιλαμβάνεται από μέσα , είτε απλώνεται στα έξω…ο άνθρωπος βρίσκεται στο δρόμο της υπεροψίας η στο δρόμο της ματαιότητας.

Αλλά απλοποίηση και πολύπλοκο της ζωής απορρέουν από <<διχοτομία>> , επιδέχονται ανάπτυξη σε << διπλή φρενίτιδα >> , έχουν τελικά ότι χρειάζεται για να διαδεχθούν περιοδικά η μια την άλλη...

Το βρήκα αυτό που ήθελα..εικόνα , ήχο, ΄λογοι

«Σε κάθε άνθρωπο υπάρχουν τρεις Γιάννηδες: ο Γιάννης όπως είναι, ο Γιάννης όπως τον νομίζει ο εαυτός του κι ο Γιάννης όπως τον νομίζουν οι άλλοι». Τάδε έφη Wendell Holmes, ένας αμερικανός συγγραφέας του 19ου αιώνα.
Ο Λουίτζι Πιραντέλο που πολύ τον απασχόλησε το θέμα της πολλαπλότητας του ατόμου, προχωρόντας ακόμα περισσότερο, υποστηρίζει ότι ο πρώτος Γιάννης δεν υπάρχει καν. Υπάρχουν μόνο οι άλλοι δύο αλλά κι αυτοί δεν είναι δύο μόνο, είναι αμέτρητοι.
«Ο καθένας μας δεν είναι αυτό που νομίζει αλλά είναι ένας, κανένας και εκατό χιλιάδες, ανάλογα με το πώς βλέπει τούτο ή εκείνο το πρόσωπο και πάντα αλλιώτικος απ’ ό, τι πλάθει ο ίδιος τον εαυτό του μέσα στο μυαλό του. Γι’ αυτό η ηθική καταστροφή είναι τεράστια όταν ένας ηθικός καθρέφτης του αποκαλύπτει ξαφνικά την εικόνα του εαυτού του όπως τη βλέπουν οι άλλου, δηλαδή τι είναι για τους άλλους. Έτσι ο καθένας μας έχει άπειρες μορφές για τους τρίτους. Ο καθένας μας πιστεύει πως ο εαυτός του είναι ένας. Μα γελιέται. Ο καθένας μας είναι τόσοι πολλοί όσες και οι δυνατότητες που υπάρχουν μέσα μας. Κι εμείς οι ίδιοι δεν ξέρουμε παρά μονάχα ένα μέρος του εαυτού μας και σίγουρα, το λιγότερο σημαντικό.»
«Νομίζω- λέει και πάλι ο Σικελός δραματουργός -πως η ζωή είναι μια θλιβερή φάρσα. Γιατί έχουμε μέσα μας – χωρίς να μπορούμε να ξέρουμε πως , γιατί κι από που- την ανάγκη να εξαπατούμε αδιάκοπα τον εαυτό μας δημιουργώντας μια πραγματικότητα (μια για τον καθένα και ποτέ τη ίδια για όλους) που κάθε τόσο αποδεικνύεται μάταιη και φανταστική… όταν ένας άνθρωπος ζει, ζει και δε φαίνεται. Αν του βάλουμε μπροστά του έναν καθρέφτη, τότε ή μένει κατάπληκτος απ’ την όψη του ή στριφογυρίζει τα μάτια του για να μη δει τον εαυτό του ή έξω φρενών φτύνει την εικόνα του ή οργισμένος δίνει μια γροθιά για να την καταστρέψει…»

Ο πορτογάλος ποιητής Φερνάρντο Πεσσόα (1888-1935) προχώρησε με το έργο του και τη ζωή του πολύ περισσότερο απ’ τις παραπάνω θεωρίες, αρνούμενος και ταυτόχρονα αναζητώντας τον εαυτό του, κατασκευάζοντας αντ’ αυτού δεκάδες πραγματικά πρόσωπα προκειμένου να ξεφύγει απ’ το δικό του.

Δεν είμαι τίποτα
Ποτέ δεν θα είμαι τίποτα
Δεν μπορώ να θέλω να είμαι τίποτα
Εκτός αυτού, φέρω μέσα μου όλα τα όνειρα
του κόσμου

Μετά το θάνατο του, βρέθηκε στο σπίτι του ένα μπαούλο με 25.000 χειρόγραφα που δεν είχαν ποτέ εκδοθεί κι απ’ τα οποία οι ειδικοί έφεραν στο φως 72 ετερώνυμους και ημί –ετρερώνυμους. Όλοι με το δικό τους ύφος, τη δική τους βιογραφία, υπογράφουν ποιήματα, άρθρα, αποσπασματικά κείμενα. Όπως το διατυπώνει ο ίδιος ο Πεσσόα:

Στο καθένα από αυτά τα πρόσωπα έθεσα μια διαφορετική έννοια της ζωής, όλες όμως αντλούν την ουσία τους από το σπουδαίο μυστήριο της ύπαρξης

Η περίπτωση του Πεσσόα – μοναδική στα λογοτεχνικά χρονικά- έδωσε λαβή σε κάθε λογής ψυχαναλυτικές ερμηνείες. Η δυστυχισμένη του ύπαρξη κι η απελπισία που βάραινε τη μοναχική του ζωή, τον περιόρισαν να ζει αποσπασμένο απ’ τον εαυτό του και παρατηρητή. Έτσι η δημιουργία του φανταστικού κόσμου των ετερωνύμων ήταν μια διέξοδος διανοητικής ψυχαγωγίας απ’ το προσωπικό του μηδέν, μια ειρωνική εκδίκηση ενάντια στον εαυτό του, μια προσπάθεια να ζήσει έστω και τεχνητά ως διαμεσολαβητής άλλων.

Εννοείται πως αγνοώ αν είναι αυτοί
που δεν υπάρχουν ή μήπως ο ανύπαρκτος
είμαι εγώ: σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις
δεν πρέπει να είμαστε δογματικοί

Στο πέρας τούτης της ημέρας
απομένει ό,τι απέμενε από χθες,
ό,τι θ’ απομείνει κι αύριο:
η ακόρεστη αγωνία, αγωνία απύθμενη του να είμαι
πάντα ο ίδιος και πάντα ένας άλλος

Fernando Pessoa: Οι μάσκες κι ο καθρέφτης

Ποπάκι μη γελάς μ' αυτό το τελευταίο ειδικά.. σε βλέπω.. χαχαχα!!!!

"I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand."

--Confucius

Γι' αυτό γράφω. Γιατί με γοητεύει να υπακούω σ' αυτόν που δε γνωρίζω, που
είναι ο εαυτός μου ολάκερος, όχι ο μισός που ανεβοκατεβαίνει τους δρόμους
και φέρεται εγγεγραμμένος στα μητρώα αρρένων του Δήμου.
Είναι σωστό να δίνουμε στο άγνωστο το μέρος που του ανήκει, να γιατί πρέπει
να γράφουμε.
Γιατί η Ποίηση μας ξεμαθαίνει από τον κόσμο, τέτοιον που τον βρήκαμε, τον
κόσμο της φθοράς.
Η Ποίηση έρχεται κάποια στιγμή να δούμε ότι είναι η μόνη οδός για να
υπερβούμε τη φθορά, με την έννοια που ο θάνατος είναι η μόνη οδός για την
Ανάσταση.

Οδυσσέας Ελύτης

Ελ. και Καλ. σας αγαπώ πολύ πολύ!!!!!!!!!!!!!!!!

Γι' αυτό γράφω. Γιατί με γοητεύει να υπακούω σ' αυτόν που δε γνωρίζω, που
είναι ο εαυτός μου ολάκερος, όχι ο μισός που ανεβοκατεβαίνει τους δρόμους
και φέρεται εγγεγραμμένος στα μητρώα αρρένων του Δήμου.
Είναι σωστό να δίνουμε στο άγνωστο το μέρος που του ανήκει, να γιατί πρέπει
να γράφουμε.
Γιατί η Ποίηση μας ξεμαθαίνει από τον κόσμο, τέτοιον που τον βρήκαμε, τον
κόσμο της φθοράς.
Η Ποίηση έρχεται κάποια στιγμή να δούμε ότι είναι η μόνη οδός για να
υπερβούμε τη φθορά, με την έννοια που ο θάνατος είναι η μόνη οδός για την
Ανάσταση.

Οδυσσέας Ελύτης

Ελ. και Καλ. σας αγαπώ πολύ πολύ!!!!!!!!!!!!!!!!

Γι' αυτό γράφω. Γιατί με γοητεύει να υπακούω σ' αυτόν που δε γνωρίζω, που
είναι ο εαυτός μου ολάκερος, όχι ο μισός που ανεβοκατεβαίνει τους δρόμους
και φέρεται εγγεγραμμένος στα μητρώα αρρένων του Δήμου.
Είναι σωστό να δίνουμε στο άγνωστο το μέρος που του ανήκει, να γιατί πρέπει
να γράφουμε.
Γιατί η Ποίηση μας ξεμαθαίνει από τον κόσμο, τέτοιον που τον βρήκαμε, τον
κόσμο της φθοράς.
Η Ποίηση έρχεται κάποια στιγμή να δούμε ότι είναι η μόνη οδός για να
υπερβούμε τη φθορά, με την έννοια που ο θάνατος είναι η μόνη οδός για την
Ανάσταση.

Οδυσσέας Ελύτης

Ελ. και Καλ. σας αγαπώ πολύ πολύ!!!!!!!!!!!!!!!!

Τώρα τι έγινε και βγήκε εις τριπλούν?????????????

quote:

---

Τώρα τι έγινε και βγήκε εις τριπλούν?????????????

---

Edited by - nst on 05/06/2008 00:05:30

Ανατολή? πιθανώς...
Δυση ? δεν αποκλείεται...
Τώρα που εμαθα να ταξιδεύω, μπορώ να πάω παντού..και τι πειράζει αν η διακόσμηση του οίκου μου δεν εχει καμία συγκεκριμένη τεχνοτροπία?
Δεν εχει καμία σημασία τελικά αφού ο μόνος που δύναται να την δεί ειμαι εγώ..

Φιλαράκι θα γράφω μέχρι να φύγει το χρώμα απο το πληκτρολόγιο, αλλά αυτό που θέλω θα το πετύχω, ακόμη και με το ζόρι, με τις υποβολές, με το πέταγμα της σκέψης...με ολη μου την μαγεία,οπως την θυμάμαι..
Αλλωστε δεν είμαι μόνη...ειναι όλο το σύμπαν εδώ, μαζί και το Ανατολικό Αιγαίο.
Γκρρρ!!!

Καλημέρα

Ελπίζω vα πέρασες μια ήσυχη νύχτα, vα σε περίμενε μια ωραία ανατολή έξω από το παράθυρό σου και vα μπόρεσες vα κοιτάξεις γαλήvια τα βραδινά αστέρια πριν πας για ύπνο. Πόσο λίγο ξέρουμε από αγάπη, από τηv εκπληκτική τρυφερότητα και «δύναμή» της, πόσο εύκολα χρησιμοποιούμε τη λέξη αγάπη, τη χρησιμοποιεί ο στρατηγός, τη χρησιμοποιεί ο χασάπης, τη χρησιμοποιεί ο πλούσιος, όπως τη χρησιμοποιούv και τα vεαρά αγόρια και κορίτσια. Αλλά πόσο λίγα ξέρουv γι’ αυτήv! Δεv ξέρουv τηv απεραvτοσύvη της, δεν ξέρουν ότι είvαι αθάvατη, δεν ξέρουν πόσο αvεξιχvίαστη είvαι... Ν’ αγαπάς σημαίvει vα έχεις επίγvωση της αιωvιότητας.

Τι πράγμα είvαι οι σχέσεις και πόσο εύκολα πέφτουμε στη συvήθεια κάποιας συγκεκριμέvης σχέσης, θεωρούμε τα πράγματα δεδομέvα, αποδεχόμαστε τηv κατάσταση και δεv είvαι αvεκτή καμιά αλλαγή, δε δεχόμαστε καμία κίvηση προς τηv αβεβαιότητα, ούτε για έvα λεπτό. Όλα είvαι τόσο καλά ρυθμισμέvα, τόσο στέρεα φτιαγμέvα, τόσο δεσμευμέvα, που δεv υπάρχει καμία ελπίδα για λίγη φρεσκάδα, για μια καθαρή αvαζωογοvητική αvοιξιάτικη αvάσα. Αυτά κι άλλα πολλά τα οvομάζουμε σχέσεις. Αv παρατηρήσουμε από κοvτά, οι σχέσεις είvαι κάτι πολύ πιο λεπτό, κάτι πιο γοργό κι από τηv αστραπή, πιο αχαvές κι από τη γη, γιατί οι σχέσεις είvαι η ίδια ζωή. Κι η ζωή μας είvαι σύγκρουση. Θέλουμε vα κάvουμε τις σχέσεις χοvτροκομέvες, ωμές, εύκολες. Έτσι χάvουv τηv ευωδιά τους, τηv ομορφιά τους. Όλα τούτα συμβαίvουv γιατί δεv αγαπάμε, κι η αγάπη, φυσικά, είvαι το σπουδαιότερο απ’ όλα, γιατί μέσα σ’ αυτήv πρέπει vα εγκαταλείψει καvείς ολοκληρωτικά τοv εαυτό του.

Αυτή ακριβώς η ιδιότητα της φρεσκάδας, του καιvούριου, είvαι ουσιαστική, αλλιώς η ζωή γίvεται ρουτίvα, συvήθεια, και η αγάπη δεv είvαι συvήθεια, δεv είvαι κάτι βαρετό. Oι περισσότεροι άvθρωποι έχουv χάσει το αίσθημα της έκπληξης. Θεωρούv τα πάvτα δεδομέvα κι αυτή η αίσθηση της ασφάλειας καταστρέφει τηv ελευθερία και τις εκπλήξεις της αβεβαιότητας.

Μιας και περι Κρισναμούρτι ο λόγος...

Λέει λοιπόν ο Κρισναμούρτι :

[ Ο φόβος υπάρχει όχι μόνο σε συνειδητό επίπεδο, αλλά και βαθιά στο υποσυνείδητο. Υπάρχει ο φόβος που μας είναι οικείος και τον οποίο έχουμε συνηθίσει. Υπάρχει επίσης ο βαθύτερος φόβος, ο κρυμμένος, ο καλυμμένος. Είναι δυνατόν να απελευθερωθούμε από όλους μας τους φόβους;

Για να το καταλάβουμε αυτό, πρέπει να κατανοήσουμε ολόκληρο το περιεχόμενο της συνειδητότητας. Πρέπει να κατανοήσουμε τη συνειδητότητα όχι σε σχέση με κάποιον – είτε αυτός είναι άγιος, δάσκαλος ή οτιδήποτε άλλο.

Πρέπει να κατανοήσουμε, ο καθένας για τον εαυτό του, τη συνειδητότητα που «είμαι εγώ» - όχι σε σχέση με ό,τι έχω μάθει από κάποιο βιβλίο ή από αυτά που μου έχουν πει. Για να γίνει όμως αυτό πρέπει να παρατηρήσω τον εαυτό μου.

…

http://www.youtube.com/watch?v=YuV88CX8hbk&feature=related

As attainable as where the ring of smoke
Round your finger be swirling all on it's own.
There's no point in trying, in calling you back
but taking control of the following act
I've been sensing a tension in your delay
hesitation in drawing the velvet drop
There's no way of unravelling the plot
without taking the slide in the rabbit hole with me

Are you ready to play the game
Ready to lose it all
Sure you want to play
this tainted love
Ready to play the game
Ready to lose it all
Sure you want to play
this tainted love
Ready to play the game
Ready to lose it all
Are you sure you want to play

Should you give me a moment and let me think
I will come up with something you can't resist
demonstrating myself in a certain way
with the lighting so subtle and perfectly dim
A suggestion of mine which you will not take
is to pack your belongings and steal away
for the play is in progress and what's to come
may not be your thought of marvelous fun
at all

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr