Δειλινό

Λεπτομέρειες ασήμαντες που κάνουν πιο οδυνηρές τις αναμνήσεις
και τα χρόνια μας, βαλσαμωμένα πουλιά, μας κοιτάζουν τώρα με μάτια ξένα
- αλλά κι εγώ ποιός ήμουν;
ένας πρίγκηπας του τίποτα
ένας τρελός για επαναστάσεις κι άλλα πράγματα χαμένα
και κάθε που χτυπούσαν οι καμπάνες ένιωθα να κινδυνεύει η ανθρωπότητα
κι έτρεχα να τη σώσω.
Κι όταν ένα παιδί κοιτάει μ' έκσταση το δειλινό, είναι που αποθηκεύει θλίψεις για το μέλλον.

Τάσος Λειβαδίτης

Άκου ..

http://www.youtube.com/watch?v=i5_73UNbpUs&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=aUlNLz2NBHw&feature=related

Οι πιο μεγάλες νύχτες είναι αυτές που κλαις και δε σ'ακούν...

http://www.youtube.com/watch?v=KWg1ilYvJMA&feature=related

"I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand."

--Confucius

Τον Απρίλιο του 1875 ο Μπελ ανακάλυψε τον πολλαπλό τηλέγραφο ενώ τις πρώτες του σημειώσεις σχετικά με το τηλέφωνο τις έγραψε τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου και ένα μήνα αργότερα ξεκίνησε να γράφει σχετικά με τις προδιαγραφές του. Στις 7 Μαρτίου του 1876 το Γραφείο Ευρεσιτεχνίας των Η.Π.Α έδωσε στον Μπελ το σχετικό δίπλωμα που κατοχύρωνε τη συσκευή που μεταδίδει τον ήχο και τη φωνή τηλεγραφικώς.

Η συσκευή που χρησιμοποιήθηκε περιελάμβανε μια ελαστική μεμβράνη από σίδηρο, που βρισκόταν μπροστά από ένα σιδηρομαγνητικό πυρήνα, περιτυλιγμένο με μονωμένο αγωγό. Μια γραμμή από δυο καλώδια συνέδεε τη συσκευή αυτή με μια άλλη παρόμοια. Στη συσκευή του Μπελ η φωνή έπεφτε πάνω στη μεμβράνη και την έκανε να πάλλεται. Αυτό τον καθιέρωσε σαν τον πρώτο που εφάρμοσε τις κυματοειδείς μορφές των ηλεκτρικών ρευμάτων.

Ακολούθησαν δικαστικές αγωγές που έθεταν σε αμφισβήτηση την εφεύρεση του Μπελ αλλά ο ίδιος έμεινε ανένδοτος και υποστήριζε με πάθος την ανακάλυψη του.

Διδάκτωρ Martin Cooper εφευρέθηκε το σύγχρονο κινητό. Αυτός ανακάλυψε το υπεύθυνο για την τεχνολογία της κινητής τηλεφωνίας, όταν ήταν ο διευθυντής της Έρευνας και Ανάπτυξης στη Motorola.
-----------------------------------------------
ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ (ιστορία)

Αεροπλάνο, ονομάζεται η συσκευή που είναι βαρύτερη από τον αέρα και έχει τη δυνατότητα να πετάει με δική της δύναμη. Από τότε που ο άνθρωπος εμφανίστηκε στη γη ονειρευόταν να πετάξει σαν τα πουλιά. Πολλές αρχαίες θρησκείες έδιναν αυτή την ικανότητα στους θεούς τους και τους απεικόνιζαν να πετούν στον ουρανό. Οι θεότητες των αρχαίων Αιγυπτίων και Ελλήνων πετούσαν στον αέρα χωρίς να έχουν φτερά ή φορούσαν μόνο φτερωτά πέδιλα. Τα σεραφείμ και τα χερουβίμ των Εβραίων είχαν φτερά και στην αρχαία Κίνα και την Ινδία είναι πολύ συχνές οι απεικονίσεις φτερωτών ανθρώπων. Ο γνωστότερος μύθος για πτήση των ανθρώπων είναι αυτός του Ίκαρου που πέταξε στον αέρα με φτερά κατασκευασμένα από τον πατέρα του το Δαίδαλο.

Στην προσπάθεια του ο άνθρωπος να πετάξει, άρχισε να μελετά την πτήση των πουλιών. Έπειτα από έρευνες και πειράματα εκατοντάδων ετών, προσπάθησε να κατασκευάσει μια πτητική συσκευή, το ορνιθόπτερο. Η συσκευή αυτή αν και φαινόταν πραγματοποιήσιμη, δεν κατασκευάστηκε ποτέ γιατί παρουσιάστηκαν πολλές δυσκολίες στην πράξη. Η απαίτηση για πολύ γερή και ταυτόχρονα πολύ ελαφριά κατασκευή που να μπορεί να κινηθεί με τη μυϊκή δύναμη του ανθρώπου έκανε την κατασκευή αδύνατη.

Η πρώτη σοβαρή απόπειρα για την ανάλυση της πτήσης έγινε από τον Αριστοτέλη στο έργο του «Φυσικά», τον 4ο αιώνα π.χ. Σύμφωνα με τις αντιλήψεις του Αριστοτέλη, ένα σώμα που κινείται στον αέρα βρίσκεται συνέχεια κάτω από την επίδραση μιας δύναμης η οποία διατηρεί την πτήση και όταν σταματήσει να δρα, σταματάει και η πτήση. Η θεωρία αυτή αποδείχθηκε λανθασμένη 20 αιώνες αργότερα από το Νεύτωνα, ο οποίος απέδειξε ότι ένα σώμα συνεχίζει την κίνηση του μέχρι να εφαρμοστεί μια αντίθετη δύναμη και να το σταματήσει.

Τον 15ο αιώνα ο Λεονάρντο ντα Βίντσι προσπάθησε να στηρίξει θεωρητικά τη δυνατότητα κατασκευής πτητικών μηχανών, μελετώντας προσεκτικά την πτήση των πουλιών. Ο ντα Βίντσι απορρίπτοντας την κεντρική ιδέα της θεωρίας του Αριστοτέλη, υποστήριξε ότι ο αέρας αντιτίθεται στην πτήση. Ξεκινώντας όμως από την σωστή αυτή άποψη, διατύπωσε τη λανθασμένη θεωρία ότι η κίνηση των φτερών των πουλιών δημιουργεί συμπίεση του αέρα από την κάτω μεριά τους. Έτσι, η πτήση των πουλιών είναι δυνατή γιατί μπορούν να στηρίζονται πάνω στις συμπυκνώσεις του αέρα και να πετούν. Μετά από πειράματα κατέληξε και στο πολύ σωστό συμπέρασμα ότι υπάρχει σχέση ανάμεσα στο τετράγωνο του βάρους που πρόκειται να πετάξει και του κυκλικού μήκους του φτερού της πτητικής μηχανής. Έτσι υπολόγισε ότι για να πετάξει ένας άνθρωπος χρειάζεται φτερά μήκους περίπου 12 μέτρων. Σχεδίασε και κατασκεύασε πολλά πρότυπα πτητικών μηχανών που καμία δυστυχώς για αυτόν δεν είχε επιτυχία. Αργότερα παρατηρήθηκε ότι ορισμένα πουλιά μπορούσαν να πετούν χωρίς να κουνούν τα φτερά τους, απλώς γλιστρώντας μέσα στον αέρα.

Το τέλος στην ιστορία αυτή δόθηκε από τους επιστήμονες Μπορέλι και Γκούκ, οι οποίοι απέδειξαν ότι η πτήση του ανθρώπου δεν είναι δυνατή μόνο με τη δική του μυϊκή δύναμη. Από τότε (περίπου γύρω στο 1700μ.χ.) ο άνθρωπος προσπάθησε να ανακαλύψει μια μηχανή που να πετάει με δική της δύναμη Την εποχή εκείνη δεν είχαν ανακαλυφθεί ακόμα οι μηχανές, οπότε οι έρευνες στράφηκαν προς τα ανεμοπλάνα. Από το 1670 μέχρι το 1780 έγιναν πάρα πολλά αποτυχημένα πειράματα για την κατασκευή ενός ανεμοπλάνου, αλλά μετά την ανακάλυψη του αερόστατου το 1783 οι έρευνες στράφηκαν ολοκληρωτικά προς αυτή την κατεύθυνση. Μέσα στα επόμενα 120 χρόνια το αερόστατο γνώρισε τεράστια εξέλιξη και αποδοχή σαν τη λύση του προβλήματος της πτήσης του ανθρώπου.

Τα αερόστατα όμως στηρίζονταν στον αέρα στατικά, σαν σώματα ελαφρύτερα από τον αέρα σύμφωνα με την αρχή του Αρχιμήδη για την άνωση των σωμάτων. Η στήριξη όμως ενός σώματος βαρύτερου από τον αέρα μπορεί να γίνει σύμφωνα με τους νόμους της αεροδυναμικής και αυτό ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα που έπρεπε να λυθεί. Την περίοδο 1799-1810 ο βαρώνος Καίυλεϋ, έβαλε τις βάσεις της αεροδυναμικής και ήταν ο πραγματικός εφευρέτης του σύγχρονου αεροπλάνου. Η πρώτη βαρύτερη από τον αέρα μηχανή σχεδιάστηκε το 1842 από τον Χένσον, αλλά δεν κατάφερε να πετάξει ποτέ. Οι μηχανές που πέταξαν πραγματικά ήταν οι εξής:

· Το 1870 ο Πενώ κατασκεύασε μια μηχανή που την ονόμασε «πλανοφόρο». Αυτή η μηχανή πέταξε σε απόσταση 40 μέτρων μέσα σε 11 δευτερόλεπτα.

· Το 1879 ο Τατέν κατασκεύασε μικρό αεροπλάνο βάρους που πετούσε με πεπιεσμένο αέρα.

· Το 1881 ο Μοζάϊσκι κατασκεύασε αεροπλάνο που είχε πέντε βασικά μέρη: σώμα, σταθερό φτερό, κινητήρα με έλικα, ουρά και σύστημα προσγείωσης.

· Το 1884 ο Μαξίμ έκανε δοκιμή αεροπλάνου με ατμομηχανή, το οποίο δεν πέταξε γιατί έπαθε ζημιά η μηχανή.

· Το 1896 ο Λάνγκλεϋ κατασκεύασε αεροπλάνο με μικρή ατμομηχανή που πέταξε για 1600 μέτρα.

· Το 1903 οι αδελφοί Ράιτ τοποθετούν μια μηχανή εσωτερικής καύσης ισχύος 16 ίππων από αυτοκίνητο στο δικό τους αεροπλάνο και κατάφεραν να πετάξουν για 260 μέτρα. Το σύγχρονο αεροπλάνο είχε γεννηθεί.
---------------------------------------------
Βεβαια ολα αυτα για να λειτουργησουν θελουν το χερι μας μια και δεν ερχονται σε εμας

Αυτα ετσι για να ξερεις...

Απο της αρχης του κοσμου , υπαρχει μια ενεργεια που αλλοι αποκαλουν τσι ..αλλοι κι ..αλλοι πρανα ...αλλοι αστρικό φως κλπ κλπ ....
Μια και αυτη ταξιδευει πιο ευκολα , ευτυχως, θα ερχεται ανα τριωρο ....για να παιζεις κι εσυ μαζί μου.

http://www.youtube.com/watch?v=2PygT02AmKA&feature=related

Άκουσε το μετά διάβασε

http://www.youtube.com/watch?v=3jQuoVb3WvU&feature=related

O KITARO είναι ο σημαντικότερος μουσικός της Ιαπωνίας, ένας από τους κορυφαίους σύγχρονους δημιουργούς της Άπω Ανατολής και σίγουρα ο διασημότερος εκπρόσωπος της Ασιατικής καλλιτεχνικής κοινότητας στη Δύση.
Από τους κυριότερους εκφραστές της αντίληψης περί «οικουμενικότητας του ανθρωπίνου πολιτισμού», εμπνεύστηκε, συνέθεσε, δόμησε και απέδωσε τα έργα του με τέτοιον τρόπο, ούτως ώστε να αντανακλούν μία «κοινή παγκόσμια φιλοσοφία». Έχοντας ως μουσική βάση την παράδοση της πατρίδας του, πειραματίζεται με τα δυτικά ακούσματα, διερευνώντας νέα μουσικά είδη και δημιουργώντας μία εντελώς ιδιαίτερη προσωπική, εκπληκτική μουσική φόρμα, που βρίσκει αμέσως τεράστια απήχηση στη διεθνή πολιτιστική σκηνή.

http://www.youtube.com/watch?v=H2FFDDWz3R0&feature=related

Από τη δεκαετία του ’60, το μυστικιστικό ρεύμα ήταν πάντα παρόν, τουλάχιστον στην underground καλλιτεχνική παραγωγή
Είναι παράδοξο. Οι μυστικιστικές-θρησκευτικές ρίζες της φιλοσοφίας των hippies διατήρησαν πολιτιστικά ζωντανές τις θέσεις τους ακόμα και μετά από την –πολιτική- προοδευτική ριζοσπαστικοποίηση. Πολιτιστικές θέσεις που είναι ανιστορικές και ανίκανες να αυτοκαταργηθούν ή να αυτοξεπεραστούν. Η εμμονή σ’ αυτές για πολλούς θα χαρακτηριστεί αρνητική.

Ακόμα και ο Bob Dylan, ο βασικότερος εκφραστής της "ανήσυχης" Αμερικής, πέρασε τη χριστιανική του περίοδο (τέλος των 70s- αρχές των 80s), ενώ είναι διάχυτη στο έργο του η επιρροή της Βίβλου -ήδη από την εποχή του All Along the Watch Tower ή ίσως και νωρίτερα...

Στον αντίποδα, ο Cat Stevens από ελληνο-ορθόδοξος θα γίνει μουσουλμάνος και θα εξαφανισθεί ως το 1985.

Το 1967, οι Beatles θα συνδέσουν το όνομά τους με τον -μέχρι τότε άγνωστο- γκουρού Maharishi. Πολλοί τότε θα πουν ότι η σχέση τους με τον ινδουισμό θα είναι μια "παιδική αρρώστια", όμως ο George Harrison θα παραμείνει πιστός μέχρι τον θάνατό του. Την ίδια χρονιά, ο Paul McCartney και ο John Lennon έγραφαν το "I am the Walrus" που άρχιζε με την πανθεϊστική δήλωση: "I am he as you are he as you are me and we are all together."
Θα ακολουθήσει το 1970 το"Instant Karma" του Lennon, ενώ την επόμενη χρονιά ο George Harrison στο "My Sweet Lord" θα εναλλάσσει "Αλληλούια" και "Hare Krishna."

Η spiritual οδύσσεια του Leonard Cohen, θα αρχίσει από το 1979 (με το άλμπουμ Recent Songs), για να κορυφωθεί το 1993 με τον εγκλεισμό του στο Zen Center, στο Mount Baldy (Καλιφόρνια). Θα "σιγήσει" για εννιά χρόνια, ως το 2002. Στο μοναστήρι, ζούσε ως ζεν μοναχός με το όνομα Jikan μέχρι το 1999.

Η Νέα Εποχή

Ο David Hume, υπενθυμίζει ότι, το πιο παράλογο επιχείρημα, στα χέρια ενός ανθρώπου με αγχίνοια και επινοητικότητα είναι δυνατόν να αποκτήσει μιαν όψη ευλογοφάνειας. Και αν κάποιος αμφιβάλλει, ας θυμηθεί τον Charles Manson.

Όμως, όλα αυτά είναι (;) παρελθόν. Τι γίνεται σήμερα;

Χαρακτηριστικό της σημερινής –μεταμοντέρνας- κατάστασης, είναι και ένας σωρός από ευλογοφανή μυστικιστικά "χόμπι": θεραπείες εκτόνωσης της ενέργειας, ολιστική ιατρική, lifestyle υγιεινισμός με γιόγκα, ταοϊσμό, ζεν, εσωτερικιστικά ρεύματα, μεταφυσικές δοξασίες, ανορθολογικές πρακτικές. Αυτόν τον συγκρητισμό πεποιθήσεων και πρακτικών, τον γνωρίζουμε με τον όρο New Age και στην πραγματικότητα είναι ένα συνονθύλευμα εναλλακτικών προσεγγίσεων στον δυτικό τρόπο ζωής.

Οι αναδρομές σε εξωτικά πρότυπα, σε πανθεϊστικούς, παμψυχιστικούς ή βιταλιστικούς μυστικισμούς, προτάσσονται ως εναλλακτικές λύσεις προς τον δυτικό ορθολογισμό. Πολλοί θεωρούν ότι εκφράζουν την προσδοκία και την επιθυμία μιας αντικατάστασης του στενού πνεύματος του συναγωνισμού και του κέρδους από την ανθρώπινη ευαισθησία και τη διευρυμένη συνείδηση.

Οι οπαδοί του Βίλχελμ Ράιχ , μαθητή του Φρόιντ, θεωρούν ότι κάτω απ' τη σκιά μιας αποτυχημένης σεξουαλικής επανάστασης, όπου η καταπίεση έχει αντικατασταθεί από την ασυδοσία, ο μυστικισμός και οι δορυφόροι του έχουν ξεπηδήσει στο προσκήνιο. Θεωρούν επίσης ότι ο μυστικισμός είναι σκόπιμος χειρισμός της συνειδητότητας, τόσο με ναρκωτικά όσο και χωρίς, για τα ψυχεδελικά "ταξίδια" και την αναζήτηση της "σωτηρίας".

Το σίγουρο είναι ότι, για τους περισσότερους, αυτός ο lifestyle συγκρητισμός περιορίζεται στην άποψη για τη διακόσμηση του σπιτιού τους ή στον τρόπο με τον οποίο θα "χαλαρώσουν" ακούγοντας "μουσικούλα" μετά από μια κοπιαστική μέρα δουλειάς ή κατανάλωσης. Η "διεύρυνση" της συνείδησης δεν είναι τίποτε άλλο από τη φυγή από την καθημερινότητα. Όπως κάποτε με τα ¶ρλεκιν: ξεχνιέσαι...

Και η μουσική;

Το 1967, με το ροκ μιούζικαλ Hair και το πασίγνωστο τραγούδι "Aquarius" ( "This is the dawning of the age of Aquarius") ένα ευρύ κοινό από όλο τον κόσμο άρχισε να εξοικειώνεται με την προοπτική έλευσης μιας "Νέας Εποχής".

Οι καταβολές της μουσικής New Age, ανιχνεύονται πίσω στη δεκαετία του 1970, σε ηχογραφήσεις free-form jazz συγκροτημάτων –που θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν pre-ambient- με τη δισκογραφική εταιρία ECM (The Paul Winter Group, Oregon). Επίσης, βασική επιρροή στη διαμόρφωσή της, υπήρξε και η ambient μουσική του Brian Eno. Πολλοί θεωρούν το έργο Tubular Bells του Mike Olfield (τη μουσική του πρώτου Εξορκιστή) ως το πρώτο New Age άλμπουμ.

Πολλοί επίσης θεωρούν ότι σημαντική επιρροή στην εξέλιξη (και) της New Age μουσικής υπήρξαν έργα του Karlheinz Stockhausen, τζαζ κομμάτια του Sun Ra, και ακόμα οι δίσκοι των Parliament/Funkadelic. Μουσικές με διαφορετικές καταβολές που παραπέμπουν στο Σύμπαν και στο Διάστημα πάντα σε σχέση με κάποιου είδους σωτηρία. Από τι;

Χαλαρά…

Η New Age μουσική, προσφέρεται για διαλογισμό, προσφέρει ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον –δίχως όμως να διευκρινίζει τι και πως και ποιο μέλλον.
Εκτιμά την καλοσύνη και την ομορφιά.
Σπάνια όμως ασχολείται με τα προβλήματα του –αληθινού- κόσμου και των κατοίκων του. Είναι -όπως και γενικά η New Age κατάσταση- μακριά από το νόημα (π.χ.) του ζεν -ότι δηλαδή η σύλληψη των πραγμάτων πραγματοποιεί την αληθινή και ουσιαστική ενότητά της με τα πράγματα: ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται τα πράγματα με απλή αυτοσυνείδηση.
Δεν μιλάμε λοιπόν για αυτο-υπέρβαση του εγώ , ούτε για αυτοπραγμάτωση. Η New Age, προσφέρει οράματα και χαλάρωση. Ιδιωτικά, μακριά από κοινωνικές προϋποθέσεις της αλήθειας, μακριά από τα πράγματα. ¶λλωστε, ας μη ξεχνάμε και τον Μπρεχτ , που κάπου λέει ότι η αλήθεια παράγεται .

Κατά κανόνα ορχηστρική, η New Age μουσική αγαπά τίτλους με ονόματα τοπίων, αστεριών και διαστημικών εξερευνήσεων. Τις περισσότερες φορές που ακούγονται και κάποιες λίγες λέξεις, αυτές αντικατοπτρίζουν λακωνικά τις πεποιθήσεις των δημιουργών, τη δική τους "αλήθεια". Η Enya, που κέρδισε και Grammy, τραγουδά σε πολλές και ποικίλες γλώσσες –ακόμα και στα λατινικά. Ας αναφέρουμε εδώ μερικά ονόματα καλλιτεχνών και συγκροτημάτων: Suzanne Ciani, Kitaro, Cusco, Space, Gandalf, Software, Anugama, G.E.N.E., Karunesh, Steven Halpern.

Είναι παραδεκτό ότι, μουσικολογικά, δεν υπάρχει καμία σχέση της New Age με τις εθνικές μουσικές στις οποίες θα ήθελε να αναφέρεται. Δύσκολα θα μπορούσε να της αποδοθεί μια πολιτισμική ταυτότητα αφού δεν παραπέμπει σε κάποια βιωμένη παράδοση. Ακόμα και τα μουσικά όργανα –αληθινά ή synthesized- παραποιούνται, εκτελούνται με εντελώς διαφορετικό τρόπο από τον παραδοσιακό. Κυρίαρχο, πάντως, είναι το στοιχείο της επανάληψης όπως και η στατικότητα της μουσικής φόρμας.

Και ο Θεός;

Ο New Age ουμανισμός είναι ένα ουτοπικό όνειρο, στηριγμένο σε μια γεμάτη ψεγάδια κατανόηση της ανθρώπινης φύσης. Είναι μια "καταναλωτικά" υλιστική θεώρηση του κόσμου. Ο Θεός για τη New Age είναι μια ιδέα του υλικού κόσμου. O ίδιος ο άνθρωπος θεοποιείται. Το ζητούμενο είναι η αυτοπραγμάτωση. Με spa και χαλάρωση;

Ο κριτικός και δοκιμιογράφος Tζορτζ Στάινερ , σε ερώτηση αν η ανικανότητά της γλώσσας να εξηγήσει τη μουσική -ένα από τα προσφιλή του θέματα- είναι μια μεταφορά για το ανεξιχνίαστο του μυστηρίου του Θεού, απαντούσε: " H μουσική είναι η σαφέστερη απόδειξη των ορίων της γλώσσας και του λόγου, όπως είναι επίσης το μυστήριο του Θεού ή του θανάτου. Ο λόγος δεν είναι παντοδύναμος και η μουσική φωτίζει τη μετριότητά του. Ο Λάιμπνιτς ρωτούσε: «Mε τι μοιάζει η μουσική;». Δεν υπάρχει συλλογισμός που να δίνει μιαν απάντηση. H μουσική είναι ο λόγος του υπερβατικού, έχει πελώρια νοήματα, αλλά δεν μας επιτρέπει να τα εκφράσουμε με άλλο τρόπο. Γι' αυτό συγγενεύει με τη μυστική εμπειρία, που κανείς δεν έχει λόγια για να την περιγράψει, ούτε και αυτός που την έχει ζήσει. Οταν ζήτησαν από τον Σούμαν να εξηγήσει με λόγια μια σονάτα του, απάντησε εκτελώντας την για δεύτερη φορά… …H δική μου θεώρηση...", συνεχίζει ο Στάινερ, " είναι ένα είδος μεταφυσικού μαρξισμού, που θεμελιώνεται όχι τόσο πάνω σε μιαν ορθολογική ενέργεια όσο πάνω σε μιαν αρχή της ελπίδας…"

Ελπίδα, ίσως. Όμως, μήπως έχουν δίκιο και κάποιοι που φωνάζουν συν Αθηνά και χείρα κίνει;
Η κίνηση είναι κάτι φυσικό, όχι μεταφυσικό. Και η μουσική είναι φυσική -και ψυχική- κίνηση: συγκίνηση . Συντονίζει δράσεις και συναισθήματα. Πως τα καταφέρνει και παραπέμπει -σχεδόν πάντα- σε κάτι μεταφυσικό;

Ο Ξενάκης θεωρούσε ότι η τέχνη είναι κάτι που δεν έχει καμμία εξωτερική αναγκαιότητα, δεν είναι λειτουργία εξωτερική. Μπορεί να βρεί κοινωνική λειτουργία, αλλά είναι σαν το παιδί που παίζει: το κάνει γιατί έχει μια παρόρμηση βιολογική, χωρίς να ξέρει γιατί. Όμως το κάνει.

Θεωρούσε επίσης ότι, αναγκαστικά, με την πολύ έντονη βίωση που υποχρεώνει τον καλλιτέχνη, η τέχνη είναι ένα είδος μυστικής άσκησης, όπως στους μύστες, άθεη μυστικιστική άσκηση.

"I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand."

--Confucius

Edited by - lorenzo on 14/06/2009 01:43:26

http://www.youtube.com/watch?v=heBw5KOnnvI&feature=related

κι αυτό για τον Οsso..

http://www.youtube.com/watch?v=ZKXkFyBe-ZE&feature=fvw

Αργοπεθαίνει
όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές
όποιος δεν αλλάζει περπατησιά
όποιος δεν διακινδυνεύει
όποιος δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του
όποιος δεν μιλά σε όποιον δεν γνωρίζει

Αργοπεθαίνει
Όποιος αποφεύγει ένα πάθος
Όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο «ι», αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια, που μετατρέπουν ένα χασμουρητό σε ένα χαμόγελο, που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα

Αργοπεθαίνει
Όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι
Όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στην δουλειά του
Όποιος δεν διακινδυνεύει την βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο
Όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές

Αργοπεθαίνει
Όποιος δεν ταξιδεύει
Όποιος δεν διαβάζει
Όποιος δεν ακούει μουσική
Όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του

Αργοπεθαίνει
Όποιος καταστρέφει τον έρωτά του
Όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν
Όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για την τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή

Αργοπεθαίνει
Όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει
Όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει

Αποφεύγουμε τον θάνατο
σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός, χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής.

Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει στην επίτευξη μια λαμπρής επιτυχίας

quote:

---

Ο David Hume, υπενθυμίζει ότι, το πιο παράλογο επιχείρημα, στα χέρια ενός ανθρώπου με αγχίνοια και επινοητικότητα είναι δυνατόν να αποκτήσει μιαν όψη ευλογοφάνειας. Και αν κάποιος αμφιβάλλει, ας θυμηθεί τον Charles Manson.

---

Σβήσε το φως βάλε τα ακουστικά καλά στα αυτιά σου πάτα το play και φύγε....

http://www.youtube.com/watch?v=zim3PT1VNU8&feature=related

και την κυρία στο "καπάκι" να σε στείλει εκεί που δεν πας με τα πόδια...

http://www.youtube.com/watch?v=h1YYH48wHIg&feature=related

και αυτή τη φλασιά για το τέλος....

άστο να σε τελειώσει....

http://www.youtube.com/watch?v=96SxKk0zeek&feature=related

Πέθανα από το ορυκτό βασίλειο κι έγινα φυτό
Πέθανα σαν φυτό κι έγινα ζώο
Πέθανα σαν ζώο κι έγινα άνθρωπος.
Την επόμενη φορά θα πεθάνει η ανθρώπινη φύση μου και θα ανυψωθώ μεταξύ των αγγέλων.
Για άλλη μια φορά θα αφήσω την αγγελική φύση και θα γίνω αυτό που δεν μπορείτε να φανταστείτε.

—Τζελαλεντίν Ρουμί

Είναι κοινή γνώση το γεγονός ότι τα συναισθήματα ταξιδεύουν από άτομο σε άτομο, ακριβώς όπως είναι αυτονόητο ότι οι προθέσεις μας ασκούν άμεσες επιδράσεις σε εκείνους που βρίσκονται κοντά μας. Δεν έχει σημασία αν αναφερόμαστε ή όχι σε αυτά τα φαινόμενα ως "ψυχικά".

Απο το kosmos Zine

Ευχαριστω .... δεν περιμενα τιποτα λιγώτερο απο εσενα...ιδιως το τριτο ..ελπιζω να ειχες μια ομορφη ημέρα και ενα ζεστό βραδυ...με τις ευλογιες μου χι χι
Καληνύχτα

Και σ' αγαπω πολυ..

Ελενη.

Edited by - nst on 15/06/2009 12:37:18

ΩΡΟΔΕΙΧΤΗΣ
του Μίλτου Σαχτούρη

Από ψηλό βουνό είδα τη θάλασσα
μέσα στα χέρια της είδα
να ζουν και να πεθαίνουν πουλιά
κι εγώ έφεγγα ψηλά σαν άστρο
ήμουν ένα άστρο
με δάκρυα και με καρφιά
και γύρω μου ψάρια και σκάλες
σκάλες ν' ανέβουν να διώξουν
την καρδιά μου
σκάλες για να κατέβω εγώ
για να ξεσκίσω την καρδιά της θάλασσας

Την καλημέρα μου στην όμορφη Μυτηλήνη γαλάζια μου..

ΖΩΗ ΧΡΩΜΑΤΙΣΤΗ

Κάπου ανάμεσα στα γερασμένα δέντρα ενός δάσους ζούσαν δυο φιόροι ο Ανάγερτος και η Ευθαλία. Ήταν μεγέθους πολύ μικρού και είχαν ένα κλωνί που το χρώμα του θύμιζε εκείνο της θάλασσας κοντά στα βράχια. Και τέσσερις φορές το χρόνο άλλαζε χροιά των φύλλων τους το κίτρινο. Το χειμώνα έπαιρνε ένα παράξενο διάφανο, το καλοκαίρι γινόταν σχεδόν πορτοκαλένιο, το φθινόπωρο ένα απαλό καφετί. Ενώ την άνοιξη θα τύφλωνε και την πιο έμπειρη μέλισσα το τόσο φούντωμα του. Ζούσαν μόνοι και ολημερίς καταριόταν τα έντομα και τον άνεμο που μακριά έπαιρναν τα παιδιά τους κάθε άνοιξη. Γνώριζαν πως σε γωνιές διάφορες του δάσους είχαν δικά τους παιδιά όμως οι ρίζες δεν τους επέτρεπαν να πάνε να τα βρουν.

Ευθαλία: Πλησιάζει πάλι η άνοιξη και φέτος δεν ξέρω αν θα τ’ αντέξω. Και είναι και τούτα τα μυρμήγκια με την επιμονή τους να κουβαλάνε κάθε λογής πραμάτεια πάνω μου.

Ανάγερτος: Αν είχα χέρια καλή μου θα 'φτιαχνα ένα χωμάτινο σπιτάκι και κανείς μήτε μέλισσα μήτε άνεμος μήτε μέρμηγκας θα τα 'βαζε μαζί σου. Μόνο που έχω ριζώσει εδώ να υπομένω την βολή του καθενός κινούμενου.

Ευθαλία: Όπου να 'ναι θα φανούν και οι μέλισσες έχεις κιτρινίσει τόσο και αυτή τη φορά στο λεω θα κλείσω τα πέταλα μου και ας είναι να σκάσω.

Ανάγερτος: Μη μιλάς έτσι καλή μου δεν είναι άδικος ο Θεός και να δεις που τόσο καιρό μας έχει σε δοκιμή βάλει να δει αν τον πιστεύουμε. Και αυτά που σου 'λεγε πέρσι εκείνη η ακρίδα θαρρώ δεν ήταν ψέματα.

Ευθαλία: Τι; πως είναι σπάνιο τα χρώμα μας και πως σαν εμάς άλλους φιόρους όλο το δάσος δεν έχει, εγώ λεω πως είναι αυτή η ομορφιά μας που μας κάμωσε τέτοια μοίρα.

Ανάγερτος: Ακούμε γλυκιά μου το ξέρω πόσο πονά μα θέλει δύναμη και πίστη το είχε πει και η γριά η δάφνη λίγο πριν την πεθάνει εκείνο τ’ αγριοκάτσικο. Και η δάφνη όμορφη πολύ δεν ήταν, μα γνώση σαν τη δική της μόνο ο πεύκος λενε πως έχει.

Ευθαλία: Αχ η καλή μας η δάφνη θυμάμαι που μας μιλούσε με τις ώρες εκείνες τις καλοκαιρινές βραδιές. Πάντα καλοσυνάτη και με εκείνο το αχνό χαμόγελο. Πόσους μύθους και μαγικά γνώριζε. Πόσο μου έχει λείψει...

Ήταν ακριβώς εκείνη τη στιγμή η Ευθαλία θυμήθηκε μιαν από τις ιστορίες την γριάς δάφνης.

Ευθαλία: Μόλις τώρα μου ήρθε στο νου, εκείνη η ιστορία της δάφνης με την πεταλούδα που ’χει χίλια χρώματα στο ’να της φτερό και χίλια δυο στο άλλο.

Ανάγερτος: Ναι την θυμάμαι, όχι πως μπορώ να το πιστέψω μόνο που και αλήθεια να είναι θα είναι πολύ μακριά από εδώ αυτή η πεταλούδα.

Η γριά δάφνη τους είχε μιλήσει για μια σπάνιας ομορφιάς και είδους πεταλούδα που έρχεται από μέρη πολύ μακρινά και περνά από το δάσος μια φορά στα δέκα χρόνια . Τους είχε πει πως όποιο λουλούδι διαλέξει για να ξαποστάσει αυτό γεννά χέρια και άνθρωπος γίνεται.

Ευθαλία: Eγώ καλέ μου Ανάγερτε τα υπολόγισα καταπώς η δάφνη είχε πει φέτος πρέπει να περάσει από το δάσος μας. Αχ και να καθόταν πάνω μας Θεέ μου!

Ανάγερτος; Θα πρέπει να την καλοπιάσουμε με τα χρώματά μας να μας διαλέξει όμως δεν την έχουμε ποτέ δει και πως θα την γνωρίσουμε ανάμεσα σε τόσες; Μα πάλι δεν μπορώ να το πιστέψω.

Ευθαλία: Θέλει πίστη θεέ μου θέλει πίστη...

Ενώ οι μέρες περνούσαν η πίστη της Ευθαλίας δυνάμωνε και του Ανάγερτου ίσχνευε. Η άνοιξη είχε φτάσει στο τέλος της και τα χρώματα τους είχαν αρχίσει ήδη να θυμίζουν πορτοκαλί. Και τούτη η πεταλούδα χαρίζει την ζωή λίγο πριν στις αρχές του καλοκαιριού... λίγο πριν πεθάνει.

Ανάγερτος: Έχω στα αλήθεια χρόνια έτσι να σε αντικρίσω με τα πέταλα σου τόσο δοσμένα στον αέρα και το κορμάκι σου τεντωμένο, θαρρώ πως ψήλωσες τούτες τις μέρες. Να 'ξερες πόσο σ’ αγαπώ...

Ευθαλία: Κι εγώ σ’ αγαπώ καλέ μου και σου το λεω πως θα περάσει και θα μας δει, έχουμε χρώμα θαμπωτικό και τα φύλλα μας είναι πολύ απαλά θα είναι βολετό για κείνη να καθίσει πάνω μας.

Ήταν τόσο δυνατή η επιθυμία της Ευθαλίας που είχε ξεχάσει τα παιδιά που ο άνεμος και του δάσους τα έντομα τα ’περνάνε μακριά της. Ίσαμε ένα πρωινό όπου η Ευθαλία κουρασμένη από την έκθεση της προηγούμενης μέρας κοιμόταν απαλά ακουμπισμένη στα φύλλα του Ανάγερτου. Ενώ εκείνος, καθώς χαιρόταν την πρωινή δροσιά που κυλούσε πάνω του, την κοιτούσε...Και σκεφτόταν πως είναι τόσο όμορφη αυτό τον καιρό. Δεν βαστούσε να την δει και πάλι να πικραίνεται σαν το όνειρο θα περνούσε. Την στιγμή που οι πρώτες αχτίδες του ήλιου τρύπωναν μέσα απ’ το κενό της φυλλωσιάς του απέναντι κέδρου και θα ξυπνούσαν την Ευθαλία ο Ανάγερτος ένοιωσε στα πέταλα του ένα φτερούγισμα.

Και τρομαγμένος...

Η Πεταλούδα: Aπό τότε που ξεκίνησα το ταξίδι μου τόσο όμορφο λουλούδι άλλο δεν έχω δει και είπα να καθίσω πάνω σου να ξεκουραστώ. Είμαι πολύ γριά και το καλοκαίρι σχεδόν έφτασε.

Ο Ανάγερτος δεν πρόλαβε να καλημερίσει τον επισκέπτη του όταν ...

Ευθαλία: Μα είναι πάνω σου… ! είναι η πεταλούδα με τα χίλια δυο χρώματα στο ένα της φτερό... αυτή είναι ... τόσα χρώματα !

Και καθώς αυτά που γίνονται αμελλητί είναι συχνά και μαγικά η αναπάντεχη μεταμόρφωση έφερε νέα ζωή και θάνατο μαζί…. Η μόλις νεκρή πεταλούδα που δεν είχε προλάβει να ξεκουραστεί, μάλλον γιατί έτσι είναι πιο γλυκύς ο θάνατος ,έπεσε του ζευγαριού καταμεσής και ο Ανάγερτος εφόσον με δάχτυλα πια μπορούσε τα γύρω του να αντιληφθεί , ένοιωσε για πρώτη φορά στο δικό του δέρμα ανθρώπινο άγγιγμα τι παει να πει…

Αναγερτος: Θεέ μου πόσο μεγάλωσα πόσο ζεστός είμαι …

Στα γυμνά του γόνατα έβαλε λοιπόν να καθαρίσει την Ευθαλία του από τα μυρμήγκια και τα άλλα μικρά ζωντανά που σκαρφάλωναν στο κορμάκι της. Ήταν όμορφη της το έλεγε μα εκείνη που να ακούσει, ζώα και φυτά μιλάνε μεταξύ τους μάλλον γιατί ξέρει καλά να τα κρατά τα μυστικά του ο Θεός από τον άνθρωπο. Ήταν μόνος και τώρα τον ενοχλούσαν στων ποδιών τα δάκτυλα τα άγρια χόρτα που παλιά με τις ώρες τα συμβούλευε να “ημερέψουν”. Έτσι έβαλε να ψάξει τα παιδιά του κι αφού ούτε από κείνα μιλιά δεν πήρε έκατσε να πεθάνει ανάμεσα στην Ευθαλία του και τα άγρια χόρτα σαν τον πρώτο άνθρωπο που έμαθε την γλώσσα των φυτών και των ζωών.

Όμως θάνατο με τέτοιο γλυκό χαμόγελο κανείς μας δεν έχει ποτέ δει. Τόσο καλά κρυμμένο είναι το μάλλον το μυστικό της ευτυχίας που χρειάζεται κανείς να διώξει την ίδια του την φύση για να το γευθεί έστω μιά φορά...

Γ.Κουτσαντώνης. Ανκώνα 1995

για σένα που ξέρω πόσο σου αρέσουν τα παραμυθάκια...

quote:

---

για σένα που ξέρω πόσο σου αρέσουν τα παραμυθάκια...

---

Edited by - nst on 16/06/2009 01:17:44

http://www.youtube.com/watch?v=yGYqEU1QV1o&feature=related

Μ Ε Τ Ε Ω Ρ Ι Ζ Ο Μ Α Ι

"Όλα τα θέλω μου μπορώ να πραγματώσω" πίστευα κάποτε

Ο ακρωτηριασμός του σώματος όμως πολλές φορές είναι κι ακρωτηριασμός της ψυχής..
Γιατί πλέον τα ΘΕΛΩ ΣΟΥ ανήκουν σε ένα άλλο σώμα, που πάει έφυγε, είναι παρελθόν, τελεσίδικα κι αμετάκλητα σαν τον θάνατο!!!

Και πλέον προσπαθείς να προσανατολιστείς φυλακισμένος μέσα σε ένα νέο άγνωστο μεταλαγμένο σώμα,

Όμως, με την ίδια ψυχή και καρδιά που πάντα είχες,

Ασυμβίβαστη κι αδιάλαχτη σε συμψηφισμούς και συμβιβασμούς
μετριότητας...

Που τσατισμένη ξεσκίζει με βουβά ουρλιαχτά τα σπλάχνα σου, και πλέον, ακροβατεί στο να συνεχίσει ή να τελειώνει με αυτά τ' όλίγα από
ό,τι ...δή ...ποτε..

Μ Ε Τ Ε Ω Ρ Ι Ζ Ε Τ Α Ι...

Μ Ε Τ Ε Ω Ρ Ι Ζ Ο Μ Α Ι.....

http://www.youtube.com/watch?v=DTlRRHLmjyA

"I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand."

--Confucius

Edited by - lorenzo on 16/06/2009 14:15:48

http://www.youtube.com/watch?v=h018rMnA0pM&feature=related

Σιωπή.... βίωσε το.. τιθάσευσε το Μεγαλείο της Αυτού Υψηλότητας του Εαυτού σου... Αγκάλιασε τον με αγάπη και στοργή!!!!!!!!! Δύναμη σημαίνει ΑΔΥΝΑΜΟΣ ΚΡΙΚΟΣ!!!!
Δηλαδή συναίσθηση του Τι μπορώ και Τι όχι!!! Αναγνώρισε και Αποδέξου τους περιοριστικούς κανόνες του χωμάτινου σαρκίου!!!! ΣΣΣσσσσσσσσσσσσσςςςςςςςςςςςςςςςςςςςς....
Βάλε μουσική κι απλώσου.... μάζεψε τα κομμάτια σου που τόσο γεναιόδωρα {επιπόλαια} σκόρπισες λες κι είσαι ο μόνος κι απόλυτος ιδιοκτήτης τους, κάθε φορά!!! Ε, λοιπόν ......δεν είσαι, δεν μπορείς να είσαι γιατί την επόμενη στιγμή είσαι κάποιος άλλος, καινούργιος, τον οποία ανερυθρίαστα καπελώνεις ως αρχαιότερο αυθαίρετα κι απάνθρωπα!!! Γιατί ?? ??? Ποιός νομίζεις ότι είσαι??? Ο Δημιουργός Σου??? Ε, λοιπόν δεν είσαι!!!! Βιώνεις την μετάλλαξη σου αλλά πέραν τούτου ως επίγνωση ουδέν!!!!!!!!

Είναι θέμα επιλογής, το ζύγι που λέγαμε, το σημαίνον και το ασήμαντο ή το λιγότερο σημαντικό… για ΜΕΝΑ και μόνον!!! Εγώ το μαχαίρι εγώ και το πεπόνι, εγώ την ΕΥΘΥΝΗ!!! Με αγαπώ, με σιχαίνομαι, με λατρεύω, με μισώ, με ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΙ όμως πάντα!!! ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ!!!! ΖΗΤΩ ΜΟΥ!!! Έτσι ΠΡΕΠΕΙ γιατί έτσι είναι!!!

Η κατάσταση της αποδοχής, δημιουργεί και σε εμάς τους ίδιους μια αίσθηση ελευθερίας.
Γιατί δεν αποδεχόμαστε κάποιον άνθρωπο;
Γιατί ουσιαστικά θέλουμε κάτι από αυτόν που δεν μπορεί να μας το δώσει. Βάζουμε λοιπόν μπροστά την επιθυμία μας και περνούμε στην επίθεση μέσω της απόρριψης, προκειμένου να τον εκβιάσουμε να προσαρμοστεί σε αυτό που εμείς θέλουμε... άρα, είμαστε δέσμιοί του.
Αν τον αποδεχθούμε, τον αφήνουμε στην ησυχία του και ταυτόχρονα ησυχάζουμε και εμείς.
Αν τώρα σταθούμε στον εαυτό μας, ζητώντας κάτι από αυτόν, θα συγκρουστούμε μαζί του. Αν τον αποδεχθούμε με την καρδιά μας, ακόμα και αν το μυαλό μας δεν εγκρίνει πολλά χαρακτηριστικά μας, τότε είμαστε ελεύθεροι από αυτόν ομοίως κι αυτός δεν έχει λόγο να μας αντιστέκεται. Κερδίζουμε την εμπιστοσύνη του και την συνεργασία του. Και τότε αλλάζουμε.., χωρίς καταναγκασμούς.
Η ολοκληρωτική προσοχή είναι δυνατή μόνο όταν αγαπήσουμε τον εαυτό μας και τους άλλους. Τότε ο νους αδειάζει με φυσικό τρόπο, γιατί δεν αισθάνεται υποχρεωμένος να σκέφτεται προκειμένου να μας πολεμήσει. Η ολοκληρωτική προσοχή μέσω της «ευαισθησίας» οδηγεί στην κατάσταση του διαλογισμού

Αλήθεια πόσες φορές δεν έχουμε αναρρωτηθεί αν οι σκέψεις που περνούν από το μυαλό μας ευθύνονται για όλα όσα συμβαίνουν στη ζωή μας ; Ότι ουσιαστικά, αυτό που σκεφτόμαστε, είναι αυτό και το οποίο ζούμε!
Οι σκέψεις μας φίλοι μου, δεν επηρεάζουν την συμπεριφορά μας, την διάθεση μας, τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα, τις πράξεις και τις αντιδράσεις μας στο περιβάλλον;
Άρα αυτό που συμβαίνει στο μυαλό μας, είναι η ίδια μας η ζωή!

Η δύναμη του μυαλού αποτελεί το δεύτερο δυνατότερο εργαλείο μας , μετά από την δύναμη της ψυχής, που πολλές φορές σε πολύ δύσκολες περιστάσεις (πχ σε περιπτώσεις κινδύνου, αρρώστιας κλπ.) μας οπλίζει με υπεράνθρωπες δυνάμεις ώστε να ανταπεξέλθουμε.
Γίνεται λοιπόν φανερό ότι πρέπει να προσέχουμε τι σκεφτόμαστε… πως το σκεφτόμαστε!

Το μυαλό μας λειτουργεί σαν μια μονάδα καταγραφής κι αναπαραγωγής εικόνας, όπου καταγράφονται και προβάλλονται οι προσλαμβανόμενες εικόνες που δημιουργούνται από τις σκέψεις μας, και που παίρνουν σάρκα και οστά μέσα στο μυαλό μας σε κάθε ευκαιρία που τους παρέχει ο νους..
Οι αρνητικές ή οι θετικές μας σκέψεις με την σειρά τους, μας δημιουργούν ανάλογες εικόνες και συνεπώς και ανάλογες αντιδράσεις, σύμφωνα με τις οποίες και εκφραζόμαστε προς το περιβάλλον μας, με τις αντίστοιχες συνέπειες για μας.
Άλλοτε μας φοβίζουν , άλλοτε μας δίνουν την δύναμη να δημιουργήσουμε , άλλες φορές πάλι μας εμπνέουν …μας κάνουν κι ονειρευόμαστε.
Πόσες φορές δεν έχουμε σκεφτεί πως, με ποιόν τρόπο, τι θα μπορούσαμε να αλλάξουμε, ώστε να βελτιώσουμε τη ζωή μας προς το καλύτερο.. - πρωτίστως για εμάς βέβαια.
Επομένως φίλοι μου, οι αλλαγές στην ζωή μας είναι εφικτές μόνο όταν θα κατορθώσουμε να ελέγξουμε τις σκέψεις μας, να τις φιλτράρουμε…
Να απορρίψουμε αυτές που μας γεννούν αρνητισμό και να προβάλλουμε μόνο αυτές που μας δημιουργούν ευφορία και θετικισμό.. Αυτές που μας γεμίζουν θετική ενέργεια!!! Σ’ αυτό το ξεσκαρτάρισμα θα πρέπει να επικεντρώσουμε τη δύναμη της σκέψης μας!
Σχεδόν αμέσως θα παρατηρήσουμε ότι με την δύναμη της δημιουργικής σκέψης άμεσα επηρεάζουμε και τους γύρω μας. Τους εμψυχώνουμε , τους εμπνέουμε , τους δίνουμε κίνητρα και τους μεταδίδουμε θετική ενέργεια και όραμα. Έστω και στην χειρότερη την πιο ακραία περίπτωση θα προβληματίσουμε θετικά τον οποιονδήποτε αρνητικά διακείμενο προς εμάς..
Επόμενο βήμα εκτός δηλαδή των θετικών σκέψεων θα πρέπει να προχωρήσουμε σε δημιουργικές σκέψεις. Να αρχίσουμε να προγραμματίζουμε , να σχεδιάζουμε και να βάζουμε στόχους για το «αύριο». Μπορούμε να εκπαιδεύσουμε τον εαυτό μας να σκέφτεται δημιουργικά. Ξεκινώντας από τα απλά, καθημερινά πράγματα που έχουμε στο πρόγραμμα μας. Σε πρώτο στάδιο λοιπόν, πρέπει να οργανώνουμε τη σκέψη μας στο πως θα υλοποιήσουμε αυτά που έχουμε άμεσα να κάνουμε.
Σε δεύτερο στάδιο, δημιουργικά, προσπαθούμε να βρούμε τρόπους ώστε να απλουστεύσουμε και να διευκολύνουμε τις καθημερινές μας υποχρεώσεις πράγμα που θα έχει σαν αποτέλεσμα εξοικονόμηση προσωπικού μας χρόνου απαραίτητο για την προσωπική μας βελτίωση.
Στο τρίτο στάδιο και αφού έχουμε λύσει κάποια από τα λειτουργικά προβλήματα της καθημερινότητας μας, μπορούμε να διοχετεύσουμε την δύναμη της σκέψης μας στο να οραματιστούμε τα επόμενα βήματα στην ζωή μας, στις προσωπικές μας σχέσεις, στην καριέρα και την οικογένεια μας.
Οι σκέψεις μας ως εικόνες έχουν την ιδιότητα - ικανότητα να περνούν και να αποθηκεύονται στο υποσυνείδητο μας το οποίο με τη σειρά του μπορεί και επηρεάζει την συμπεριφορά μας και τις αντιδράσεις μας.
Οι σκέψεις μας έχουν την δυνατότητα, όπως είπαμε και πιο πάνω, να περάσουν και στο υποσυνείδητο των γύρω μας, όταν όμως τις εκφράζουμε. Οι σκέψεις που έχουμε μοιραστεί με άλλους ανθρώπους λοιπόν, τους προδιαθέτουν θετικά ή αρνητικά απέναντι μας, τους δημιουργούν δηλαδή αισθήματα - συναισθήματα είτε σεβασμού κι αγάπης, ή μίσους, θυμού και αντιπάθειας. Οι σκέψεις μας λοιπόν είναι φανερό ότι δημιουργούν δράση και αντίδραση και στον ψυχικό μας κόσμο αλλά και στον ψυχικό κόσμο όσων συγχρωτιζόμαστε.
Ονειρευτείτε λοιπόν, είτε διαβάζοντας ποίηση, ή περπατώντας, ακούγοντας μουσική, τραγουδώντας, ταξιδεύοντας έστω και νοερά..!
Με τη δύναμη της σκέψης σας μπορείτε να βρεθείτε στην παραλία στο νησί των διακοπών σας ! Να βιώσετε τους ήχους, τα χρώματα, τις μυρωδιές, τους ανθρώπους.... Δεν είναι εντυπωσιακό;
Ονειρευτείτε τώρα...πως θα θέλατε να είναι η ζωή σας , η σχέση σας , η δουλειά σας και σκεφτείτε το όσο πιο έντονα μπορείτε με όσο το δυνατόν περισσότερες λεπτομέρειες!
Νοιώστε τις όμορφες σκέψεις που σας δημιουργήθηκαν..ξανά και ξανά και ξανά! Αυτές οι σκέψεις θα σας δώσουν ισχυρότατα κίνητρα και δύναμη ώστε πραγματικά να φτάσετε και να υλοποιήσετε τα όνειρα σας; ΝΑΙ!
Εγκαταστήστε ένα καινούργιο λειτουργικό στον εγκέφαλο σας ώστε να τον κάνει να σκέφτεται πάντα θετικά, να αγνοεί τις κακές σκέψεις και μην ανησυχήτε για τυχόν.. χμμ.. πιθανές αποτυχίες. Αποκτήστε Αυτοπεποίθηση!!!
Θα δείτε ότι με την πάροδο του χρόνου και η ζωή σας θα γίνει πιο όμορφη και όλο και θα πλησιάζει το όνειρο-στόχο.. Την ζωή που ονειρευτήκατε!
Παράλληλα θα παρατηρήσετε πόσο η αλλαγή της συμπεριφοράς σας θα αλλάξει και την συμπεριφορά και των ανθρώπων που σας περιβάλουν προς το καλύτερο!!
Πολεμήστε λοιπόν τις κακές σκέψεις στην ρίζα τους και μην τις αφήνετε να ανέβουν στην επιφάνεια. Στο χέρι μας είναι...ή μάλλον στο μυαλό μας!
Πρωτίστως επομένως αποδεχόμαστε: συνολικά, ή μέρος του εαυτού μας, μιας και είναι η πρώτη μας γνωριμία επαφή με το περιβάλον, την ζωή, αμέσως σχεδόν μετά την γέννηση μας.. {για κάποιους ίσως και πρίν}
Βλέπουμε από την αρχή ότι η άποψη της, της ΜΗ αποδοχής, καλή μου φίλη, δεν δύναται να υπάρξει!
Γιατί?
Αποδεχόμαστε ευθύς εξ αρχής με την σύληψη - και εξ ανάγκης - την αναγκαιότητα του αέρα, της τροφής, του θανάτου κλπ, κλπ, κλπ... και το σπουδαιότερο ίσως, του άλλου.. μαμά, μπαμπάς ++++........

Κι ερχόμαστε λοιπόν στο κυρίως πιάτο. Σε όλα έχουμε επιλογές {ανθρώπινες φυσικά} - ΟΤΑΝ, χμμ.. έχουμε - γιατί όταν δεν έχουμε και σκ…ά τρώμε, όπως λέει κι ο συρμός, αλλά, και ρεαλιστικά μήπως δεν το βλέπουμε η μαθαίνουμε καθημερινά στα δελτία ειδήσεων των ΜΜΕ..
Λοιπόν βιώνοντας μέσα μας αυτές τις αλήθειες, αβίαστα προκύπτει το αυτονόητο, ότι ως άνθρωποι, όντα Α – τελή, στην προσπάθεια της τελείωσης μας, είμαστε υποχρεωμένοι να αποδεχτούμε ό,τι κρίνουμε κι επιλέξουμε ότι Πρέπει να κάνουμε για την επίτευξη αυτού του στόχου – σκοπού..
Εδώ χρειάζεται η διαφάνεια, το ξεκαθάρισμα ώστε να είμαστε εύστοχοι. Δηλαδή η υπερβατική ματιά ώστε να δούμε πίσω από τις διαφάνειες, τις σκιάσεις που το Εγώ μας συνεχώς παρεμβάλει..

Η υπέρβαση του ΕΓΩ κρίνω ότι είναι απαραίτητη ώστε η οπτική μας λουσμένη στο φως θα μας επιτρέψει να ξεδιαλύνουμε τα πράγματα ώστε οι αποφάσεις μας να ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα κι όχι στην ψευδαίσθηση της.

Αυτη ηταν υπέρβαση ....και μεγαλη μαλιστα..

Φιλενάδα με εξέπληξε το κείμενο σου.. τόσα λόγια για να φτάσουμε σ' αυτό που πάντα φωνάζω.. την ΑΠΟΔΟΧΗ!!!
Λοιπόν που το διάφορο?
Α Π Ο Δ Ε Ξ Ο Υ αυτό που σε υπερβαίνει λέω κι εγώ!!!
Όσο για το αν αυτό θα σε κάνει κι ευτυχή ή δυστυχή είναι άλλο καπέλο!!!!

Πως λέμε παραλαγές στο ίδιο θέμα
http://www.youtube.com/watch?v=-Usov7DGA14&feature=fvw

http://www.youtube.com/watch?v=RcFCA7c-Ec8&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=MOq2HWAguAU&feature=related

Μα για πες μου άραγε πως να αισθάνεται ο δρομέας που του κόψανε τα πόδια αφού βεβαίως βεβαίως αποδεχτεί το γεγονός???? {λες κι έχει άλλη επιλογή}

quote:

---

Φιλενάδα με εξέπληξε το κείμενο σου.. τόσα λόγια για να φτάσουμε σ' αυτό που πάντα φωνάζω.. την ΑΠΟΔΟΧΗ!!!

---

Θα ξεχάσω, γιατί αυτό θέλεις…

Θα ξεχάσω, γιατί αυτό θέλω…

Θα ξεχάσω, γιατί αυτό που νιώθω τώρα είναι η αιωνιότητα και δεν θα μπορέσω να ζήσω σαν ένα μικρό της μέρος, αν δεν την ξεχάσω…

Θα ξεχάσω, γιατί αυτό που βλέπω τώρα είναι ο αστέρας και δεν θα μπορέσω να ζήσω σαν αστεράκι, αν δεν τον ξεχάσω…

Θα ξεχάσω, γιατί αυτό που ακούω τώρα είναι η ολική αρμονία και δεν θα μπορέσω να ζήσω σαν μια νότα, αν δεν την ξεχάσω…

Θα ξεχάσω, γιατί αυτό που αισθάνομαι τώρα είναι ο ωκεανός και δεν θα μπορέσω να ζήσω σαν σταγόνα, αν δεν τον ξεχάσω…

Νιώθω πόνο Μεγάλε Ιερέα, όσο απομακρύνομαι από τον ναό…Και φοβάμαι μήπως δεν θυμηθώ ποτέ…΄Όμως ξέρω ότι δεν γίνεται αλλιώς…

Μπορώ να κλάψω? Την ώρα που θα χαίρονται για την δημιουργία, την ώρα που θα παίρνω την μεγάλη ανάσα για να ξεχάσω, την ώρα που ο ναός θα έχει πυκνώσει τόσο πολύ που δεν θα νιώθω την αιωνιότητα, δεν θα βλέπω τον αστέρα, δεν θα ακούω την αρμονία, μπορώ άραγε να κλαψω?

«Δεν χρειάζεται να ξεχάσεις τίποτα…
Γιατί είσαι ο αστέρας, είσαι η αρμονία, είσαι ο ωκεανός…και όλα αυτά δημιουργούν την αιωνιότητα, από αυτά τα αστεράκια, τις νότες, τις σταγόνες, που θέλουν να ενωθούν με το το αρχικό του πρότυπο…Αυτή είναι η τάση του μικρού…Να ενωθεί με το μεγάλο, μέσα από την έλξη του αιώνιου πρότυπου του…»

Μεγάλε Ιερέα, σ’ αγαπώ!
΄Εχεις δίκιο, δεν χρειάζεται να ξεχάσω, αλλά να βιώσω και το μικρό αστεράκι, την νότα και την σταγόνα, για να νιώσω πως είναι η αιωνιότητα και σε ένα μέρος της…

«Αν θυμάσαι ότι μ’ αγαπάς, θα θυμάσαι ότι είσαι η αγάπη μου, η αρμονία μου, ο ωκεανός μου…
Αν θυμάσαι ότι μ’ αγαπάς, θα θυμάσαι ότι η αγάπη, η αρμονία και ο ωκεανός δεν μπορούν ποτέ να είναι κάτι διαφορετικό από την Αρχή τους!
Αν θυμάσαι ότι μ’ αγαπάς, θα θυμάσαι ότι η Αρχή μπορεί να εκδηλωθεί σε χιλιάδες αστεράκια, σταγόνες και νότες και να είναι διαρκώς η Αρχή…»

Κι αν δεν το θυμηθώ?

«Θα στο θυμίζω, μέσα από κάθε αστεράκι, από κάθε νότα, από κάθε σταγόνα…
Και κάθε φορά θα σου στέλνω ένα λουλούδι από την «πατρίδα», που θα σου φέρνει το μήνυμα μου…»

Αγαπημένη μου ψυχή, σου χαρίζω αυτό το λουλούδι, για να βλέπεις μέσα στην αιωνιότητα τον εαυτό σου…

Και να με θυμάσαι…

Να με θυμάσαι, όταν αναζητάς το φως του αστέρα, για να ξέρεις ότι τα αστεράκια δεν είναι παρά μέρος του που ξέχασαν το φως…Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν το έχουν…

Να με θυμάσαι όταν θέλεις να αισθανθείς τον ωκεανό, για να ξέρεις ότι οι σταγόνες δεν είναι παρά ένα μέρος του που ξέχασαν την απεραντοσύνη…Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν την έχουν…

Να με θυμάσαι, όταν έχεις θέλεις να ακούσεις την αρμονία, για να ξέρεις ότι οι νότες, δεν είναι παρά ένα μέρος της, που ξέχασαν τον ήχο του σύμπαντος…Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν τον έχουν…

Να με θυμάσαι, όταν βιώνεις την στιγμή, για να ξέρεις ότι έχεις την αιωνιότητα…

Και αν δεν με θυμάσαι, το λουλούδι θα στο θυμίζει…
Γιατί είναι ένα μέρος από εσένα αγαπημένη μου ψυχή…

-----------------------------------------
Εδω θα κρατησω ανωνυμο τον συγγραφέα απο σεβασμό στο προσωπο του μα, νιωσε την δόνηση...

Άλλοθι

Σ’ ένα φυλάκιο μακρινό
ο χρόνος πολεμά την ξαστεριά.
Πίσω στην πόλη τη μεγάλη
οι αντοχές πολεμούν το χρόνο.
Οι λέξεις πέτρες γίνονται
μα τη σφεντόνα την κρατά η νύχτα.
Αλάτι υγρό κατρακυλά στο μέτωπο,
για να ’χουν άλλοθι τα μάτια.
Τα μάτια δακρύζουν κάπου-κάπου
να καλοπιάσουνε το νου.
Οι ενοχές πρόθυμα θυσιάζονται
για ν’ αθωωθεί η ψυχή.

Αν θέλεις ν’ αντέχεις στην αγάπη
πρέπει να μάθεις να πέφτεις.

Γιάννης Τσολακίδης

Δύσκολα το για τόσα χρόνια "δεκανίκι" να αποδεχτεί την νέα κατάσταση πραγμάτων γλυκιά μου

http://www.youtube.com/watch?v=mPd4nk5pZqI

Απόψε θα πω για σένα, για σένα θα τραγουδήσω
Λευκό τριαντάφυλλό μου, για σένανε θα μιλήσω

Ν' αντέχουμε μόνο μας μένει
Η ζωή ότι κι αν φέρει
Τη μια του χειμώνα τη νύχτα
Την άλλη γλυκό καλοκαίρι

Η ανόητη φταίει καρδιά μου,
που ποτέ δε θα μεγαλώσει
Η νοσταλγία μου φταίει,
που θέλει μέσα της να σε σώσει

Ν' αντέχουμε μόνο μας μένει
Η ζωή ότι κι αν φέρει
Τη μια του χειμώνα τη νύχτα
Την άλλη γλυκό καλοκαίρι

http://www.youtube.com/watch?v=_FK31YIpIoA&feature=related

Ένας άντρας, μια γυναίκα, ορφανά της ζεστής γης
Ή περίλαμπροι ταξιδιώτες με χρυσαφένια πανιά,
Ή τσιγγάνοι που περιπλανώνται σ΄ αρχαία αστρικά μονοπάτια,
Ένα καραβάνι σ΄ αναζήτηση ενός ουράνιου λιμανιού.

Αν βαθιά στον παγερό αστρικό χώρο,
Κάποιο φοβερό μάτι κρυφοδεί τη ζωή στη σχεδία αυτή,
Θα δει την καρδιά μες την τέχνη μας,
Ένα πάλσαρ που χτυπά τους ρυθμούς της ειρήνης.
Μια αστρολάμψη του πνεύματος διαπερνά νέα σύνορα.
Και πατρίδα μας είναι μια Οδύσσεια ας δοξάσουμε τους Πρωτοπόρους

¶ρβιντ Φ. Σπόνμπεργκ

Ισως το πιο δύσκολο που εχουμε να κανουμε ειναι να στηρίξουμε εμεις τον εαυτό μας επειδη ειναι το πιο αξιο και δυνατό φιλαρακι μας...αυτο που αγαπαμε πιο πολυ και που μαζι του καθε αναμετρηση ειναι χαμενη απο πριν.
Οι αλλοι, ιδιως απο εκει ψηλά ...ειναι μάλλον μια πρόκληση χλιαρή και ασημαντη.
Εχεις δίκιο αλλα εχεις και άδικο ...

Εμαθα κι εγω πως να βρισκω...για σενα

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr